Κεραμέως παῖδες. Αντίδωρο στον Καθηγητή Μιχάλη Τιβέριο από τους μαθητές του

Transcript

1 Κεραμέως παῖδες Αντίδωρο στον Καθηγητή Μιχάλη Τιβέριο από τους μαθητές του

2

3 Επιμέλεια Ευρυδίκη Κεφαλίδου Δέσποινα Τσιαφάκη Κεραμέως παῖδες Αντίδωρο στον Καθηγητή Μιχάλη Τιβέριο από τους μαθητές του Χορηγός έκδοσης: ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ Δημητρίου & Λιλίκας Μωραΐτη, Άνδρου Εταιρεία Ανδρίων Επιστημόνων Θεσσαλονίκη 2012

4 Κεραμέως παῖδες: Αντίδωρο στον Καθηγητή Μιχάλη Τιβέριο από τους μαθητές του Επιστημονική επιμέλεια: Ευρυδίκη Κεφαλίδου Δέσποινα Τσιαφάκη Kerameos Paides: Studies Offered to Professor Michalis Tiverios by his Students Edited by Eurydice Kefalidou & Despoina Tsiafaki, Thessaloniki Αρχαία κεραμική 2. Εικονογραφία 3. Αγγειογραφία 4. Τοπική κεραμική Μακεδονίας 5. Εμπορικοί αμφορείς 1. Greek Pottery 2. Iconography 3. Vase-painting 4. Local pottery of Macedonia 5. Trade-amphorae Τυπογραφική Επιμέλεια Διορθώσεις: Ευρυδίκη Κεφαλίδου Δέσποινα Τσιαφάκη Εικόνα εξωφύλλου: Λεπτομέρεια από ερυθρόμορφη αρυβαλλοειδή λήκυθο. Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αρ Υπουργείο Πολιτισμού & Τουρισμού Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων ISBN Εταιρεία Ανδρίων Επιστημόνων Διεύθυνση: Βαρβάκη 20, Αθήνα Tο παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Eλληνικού νόμου (N.2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Aπαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. Παραγωγή / Production

5 οἷον τοὺς τῶν κεραμέων παῖδας. ὡς πολὺν χρόνον διακονοῦντες θεωροῦσι πρὶν ἅπτεσθαι τοῦ κεραμεύειν Πλάτων, Πολιτεία 467a

6 Ζούμε σε εποχή που σπανίζουν οι ανθρώπινες αξίες. Ζούμε σε εποχή που κυρίαρχο στοιχείο για τον άνθρωπο είναι η γρήγορη ανέλιξη, χρησιμοποιώντας πολλές φορές αήθη μέσα. Ζούμε σε μια εποχή που η παιδεία μας κυριαρχείται από διαπλοκή και που οι κινήσεις και οι πράξεις των ιθυνόντων διέπονται από προσωπικά συμφέροντα, παραβλέποντας τις πανεπιστημιακές αξίες και τοποθετώντας σε δεύτερη επιλογή την προσφορά τους προς την παιδεία. Ζούμε σε μια εποχή που οι πνευματικοί μας άνθρωποι δεν μοχθούν για τη μετάδοση της γνώσης. Ζούμε σε μια εποχή που οι επιλογές διοικούντων και διδασκόντων στα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα νοθεύονται από εξωπανεπιστημιακά κίνητρα και γραμμές.

7 Μέσα σ αυτόν τον ορυμαγδό κινήσεων, θέσεων, γραμμών, σκέψεων και αποφάσεων ευτυχώς υπάρχουν ακόμα φωτεινά πνεύματα, που προσφέρουν και μεταλαμπαδεύουν ιδέες και γνώσεις και αντισταθμίζουν τη φυγοπονία, τη διαπλοκή και την έλλειψη γνώσης. Μέσα σ αυτούς ασφαλώς ο Μιχάλης Τιβέριος έχει πρωτεύουσα θέση. Η σεμνότητα του Μιχάλη είναι δίδαγμα οικογενειακής παιδείας. Το συνεσταλμένο παιδί των μαθητικών και γυμνασιακών χρόνων στην Άνδρο, με αποκλειστικά προσωπική προσπάθεια και μόχθο, έφτασε στα ύπατα πανεπιστημιακά, και όχι μόνο, αξιώματα. Η προσφορά του στην παιδεία είναι δεδομένη, η αγάπη του προς τους φοιτητές του (τα παιδιά του), με τον δικό του τρόπο φυσικά, είναι αναμφισβήτητη. Αυτό εξάλλου προκύπτει με τούτο το βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας, στο οποίο συνοψίζεται η αγάπη τριάντα δύο παλαιότερων και νεότερων φοιτητών του, ως αντίδωρο της αγάπης και της φροντίδας που εισέπραξαν από τον δάσκαλό τους. Η γνωριμία μου με τον Μιχάλη έχει ρίζες πολύ βαθιές στον χρόνο. Μας φιλοξένησαν τα ίδια μαθητικά θρανία στην Άνδρο, παίξαμε σαν παιδιά στις ίδιες γειτονιές, μάθαμε από γονείς και σχολείο τις αξίες ζωής που μας συνοδεύουν μέχρι σήμερα. Ο κάθε τόπος, η κάθε πατρίδα πρέπει να τιμά τα παιδιά της, που ανεβαίνουν τα σκαλιά της κοινωνικής και πνευματικής καταξίωσης. Αυτό ανέλαβε να το κάνει η Εταιρεία Ανδρίων Επιστημόνων με τον ανά χείρας τόμο. Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα της ακάματης προσπάθειας ενός μέλους μας, του αρχαιολόγου Μιχάλη Τιβέριου, που εκλεγόμενος το 1987 τακτικός καθηγητής στην έδρα της Κλασικής Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αναγορεύεται το 2011 τακτικό μέλος στην έδρα της «Αρχαιολογίας (Κεραμική)» στην Τάξη των Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών. Η Εταιρεία Ανδρίων Επιστημόνων, που από το 1987 δραστηριοποιείται σε θέματα επιστημονικού, κοινωνικού και μορφωτικού ενδιαφέροντος, τιμά τον επιστήμονα Μιχάλη Τιβέριο προσφέροντας τον τόμο αυτό στο ευρύτερο κοινό αλλά και στη γενέτειρά του, την Άνδρο, στην οικογένειά του και στο σχολειό που έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Όλοι υπερηφανευόμαστε για τον Μιχάλη, για το άξιο παιδί που ζήσαμε, με την τόσο πλούσια ακαδημαϊκή πορεία. Για την Εταιρεία Ανδρίων Επιστημόνων Ο Πρόεδρος Λεωνίδας Δ. Γονέος

8 Περιεχόμενα Contents Εισαγωγικο Σημειωμα Δέσποινα Τσιαφάκη Ευρυδίκη Κεφαλίδου Μι χ ά λ η ς Τιβέριος. Βι ο γ ρ α φ ι κ ό σ η μ ε ί ω μ α Μι χ ά λ η ς Τιβέριος. Ερ γ ο γ ρ α φ ί α Απ ό τ η ζ ω ή τ ο υ μ α ζ ί μ α ς κ α ι τ η ζ ω ή μ α ς μ α ζ ί τ ο υ Ευρυδίκη Κεφαλίδου Δέσποινα Τσιαφάκη Συ ν τ ο μ ο γ ρ α φ ι ε ς Ορ ω ν κ α ι Λε ξ ε ω ν Ι. Αττικη Κεραμικη της Αρχαϊκης και Κλασικης Εποχης Μελανομορφα Αγγεια Ομηρικά παραλειπόμενα: η αναχώρηση του Ιπποδάμαντος και του Ευρυλόχου Σταμάτης Α. Φριτζίλας Ψαράδες: οι παῖδες και η θάλασσα Βικτώρια Σαμπετάι Παραλλαγές σε ένα θέμα: Ηρακλής και Νηρεύς σε αττικό μελανόμορφο αμφορέα από την Οισύμη Ελένη Μανακίδου Ηρακλής και χθόνιος Ποσειδώνας: δύο αλάβαστρα του Ζωγράφου του Διόσφου Αγγελική Κοκκίνου Αττικές μελανόμορφες λήκυθοι από το νεκροταφείο της αρχαίας Λευκάδας Γεωργία Πλιάκου Homeric Paralipomena: The Departure of Hippodamas and Eurylochos Stamatis A. Fritzilas Fishermen: The Ephebes and the Sea Victoria Sabetai Variations on a Theme: Herakles and Nereus on an Attic Black-figured Amphora from Oisymi Eleni Manakidou Herakles and Chthonic Poseidon: Two Alabastra of the Diosphos Painter Aggeliki Kokkinou Attic Black-figured Lekythoi from the Cemetery of Ancient Lefkas Georgia Pliakou Ερυθρομορφα Αγγεια Μυροδοχεία σε λατρευτικές σκηνές του 5ου αι. π.χ. Παναγιώτα Μπαντίνου Perfume Vases in Representations of Worship of the 5th c. BC Panayota Badinou ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

9 Επίσκεψη σε οίκο ανοχής σε μια κύλικα του Ζωγράφου του Ευαίωνα Ειρήνη Τσακνή Φλυῆθεν; Σκέψεις για μια αττική ερυθρόμορφη υδρία από την αρχαία Φλύα Γιώργος Γ. Καββαδίας Η Εύκλεια και η Ευνομία σε ένα θραύσμα αρυβαλλοειδούς ληκύθου από τον κύκλο του Ζωγράφου του Μειδία Χριστίνα Αβρονιδάκη Ερυθρόμορφος χους με διονυσιακή σκηνή από την Αργυρούπολη Αθηνά Χατζηδημητρίου Σκέψεις και παρατηρήσεις γύρω από την οργάνωση του εργαστηρίου του Ζωγράφου της Ιένας Κλεοπάτρα Καθάριου Εικονογραφικές παρατηρήσεις σε έναν ερυθρόμορφο κρατήρα από την Όλυνθο: θεατρικές επιδράσεις Αμαλία Αβραμίδου Ερυθρόμορφη πελίκη με σκηνή μάχης από την Πέλλα Νικόλαος Ακαμάτης Visiting a Brothel in a Cup by the Euaion Painter Eirene Tsakni From Phlya? Some Thoughts on an Attic Red-figured Hydria from Ancient Phlya George G. Kavvadias Eukleia and Eunomia on a Fragment of a Squat Lekythos from the Circle of the Meidias Painter Christina Avronidaki Red-figured Chous with a Dionysian Scene from Argyroupoli, Athens Athena Chatzidimitriou Thoughts and Remarks on the Organization of the Jena Painter s Workshop Kleopatra Kathariou Iconographic Observations on a Red-figured Krater from Olynthos: Theatrical Influences Amalia Avramidou Red-figured Pelike with a Battle Scene from Pella Nikolaos Akamatis ΙΙ. Ιω ν ι κ η, Κο ρ ι ν θ ι α κ η, Βο ι ω τ ι κ η, Χα λ κ ι δ ι κ η κ α ι Κα τ ω ι τ α λ ι ω τ ι κ η Κε ρ α μ ι κ η Μια καρποδόχη Ανατολικής Ελλάδας στο Καραμπουρνάκι Δέσποινα Τσιαφάκη Κορινθιακή οινοχόη της μεταβατικής περιόδου από τον Μόχλο της Ανατολικής Κρήτης Ναταλία Βογκέικωφ-Brogan An East Greek Fruitstand at Karabournaki Despoina Tsiafaki A Corinthian Oinochoe of the Transitional Period from Mochlos in Eastern Crete Natalia Vogeikoff-Brogan Περιεχόμενα 9

10 Ο Δίας εναντίον ενός δράκοντα. Μια διαφορετική απεικόνιση του μύθου της αναμέτρησης του Δία με τον Τυφώνα στην Κόρινθο; Άννα Αρβανιτάκη Βοιωτική κύλικα Κωμαστών από τη Θέρμη Θεσσαλονίκης Ευρυδίκη Κεφαλίδου Εικόνα και λόγος περί γυναικείας αρετής: μια νέα ματιά σε έναν βοιωτικό σκύφο του Μουσείου Κανελλοπούλου Βικτωρία Τσουκαλά Οι πολέμαρχοι των Παιόνων Πυραίχμης και Αστεροπαίος στις γραπτές πηγές και την κεραμική των αρχαϊκών χρόνων Γεώργιος Κ. Mάλλιος Ερωτική καταδίωξη κόρης σε πρώιμη λευκανική υδρία στο Μουσείο Μπενάκη Μαρία-Χριστίνα Τζάννες Οι απεικονίσεις του Χρύσιππου στην απουλική αγγειογραφία: παρατηρήσεις στην εικονογραφία τους Ζαφειρία Παρθένη Zeus against a Dragon. A Different Representation of Zeus Fighting Typhon at Corinth? Anna Arvanitaki A Boeotian Komast Cup from Thermi near Thessaloniki Eurydice Kefalidou Image and Word on Feminine Virtue: A Fresh Look at a Boeotian Skyphos in the Canellopoulos Museum Victoria Tsoukala The Paeonian Warlords Pyraichmes and Asteropaios in the Literary Sources and the Pottery of the Archaic Era Georgios K. Mallios Eros Pursuing a Maiden on an Early Lucanian Hydria in the Benaki Museum Maria-Christina Tzannes The Representations of Chrysippos in Apulian Vase-painting: Remarks on their Iconography Zapheiria Partheni ΙΙΙ. Κεραμικα Συνολα απο Ανασκαφες της Μακεδονιας Πρωτογεωμετρική και γεωμετρική κεραμική της Βόρειας Ελλάδας: η ιστορία της έρευνας Στέφανος Γιματζίδης Η παρουσία της πρωτογεωμετρικής και γεωμετρικής αττικίζουσας κεραμικής στο Βόρειο Αιγαίο. Δύο ενδιαφέροντα παραδείγματα από το Καραμπουρνάκι Νίκος Χατζής Τοπικά κεραμικά εργαστήρια του 8ου αι. π.χ. περιμετρικά του Θερμαϊκού Κόλπου Κωνσταντούλα Χαβέλα Νέα στοιχεία για την ωοκέλυφη κεραμική Άννα Παντή Protogeometrische und geometrische Keramik Nordgriechenlands: Die Forschungsgeschichte Stefanos Gimatzidis The Presence of Protogeometric and Geometric Atticising Pottery in the Northern Aegean. Two Interesting Examples from Karabournaki Nikos Chatzis Local Pottery Workshops of the 8th c. BC around the Thermaic Gulf Konstantoula Havela New Evidence for the Egg-shelled Pottery Anna Panti ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

11 Ενδείξεις για μια πρωιμότερη χρονολόγηση του ιερού του Διονύσου στην Καλλιθέα της Χαλκιδικής. Δύο παλιά ευρήματα θέτουν νέα ερωτήματα Δημήτριος Πάτης Κοτύλες με πουλιά: μια ομάδα κεραμικής από θέσεις της Κεντρικής Μακεδονίας Φώτης Γεωργιάδης Το εξάλειπτρο στα ταφικά έθιμα της Κεντρικής Μακεδονίας Βιβή Σαριπανίδη Ενεπίγραφα αγγεία από τα αρχαία Στάγειρα Νικόλαος Α. Σκιαδάς Indications for an Earlier Chronology of the Sanctuary of Dionysos in Kallithea, Chalcidice. Two Older Finds Set New Issues Dimitriοs Patis Bird kotylai: A Pottery Group from Central Macedonian Sites Fotis Georgiadis The Exaleiptron in the Funerary Customs of Central Macedonia Vivi Saripanidi Inscribed Vases from Ancient Stageira Nikolaos A. Skiadas ΙV. Εμ π ο ρ ι κ ο ι Αμ φ ο ρ ε ι ς Φοινικικοί εμπορικοί αμφορείς από τη Μεθώνη Πιερίας Αλεξάνδρα Κασσέρη Εμπορικοί αμφορείς από το Καραμπουρνάκι Κώστας Φίλης Ενσφράγιστοι ροδιακοί αμφορείς από αποθέτη στο ιερό της Ίσιδος στη Ρόδο. Μία πρώτη παρουσίαση Φανή K. Σέρογλου Phoenician Trade Amphorae from Methoni, Pieria Alexandra Kasseri Trade Amphorae from Karabournaki Kostas Filis Stamped Rhodian Amphorae from a Deposit at the Sanctuary of Isis in Rhodes. A Preliminary Presentation Fani K. Seroglou Συ ν τ ο μ ο γ ρ α φ ι ε ς Βιβλιογραφια Κε ρ α μ ε ω ς Πα ι δ ε ς. Συ μ μ ε τ έ χ ο ν τ ε ς Περιεχόμενα 11

12 Εισαγωγικό Σημείωμα παρών τόμος αποτελεί αντίδωρο τριάντα δύο Ο μαθητών στον Δάσκαλο Μιχάλη Τιβέριο. Έναν Δάσκαλο με την ουσιαστική σημασία της λέξης 1, καθώς αυτό υπήρξε για μας, και όχι απλώς ένας πανεπιστημιακός καθηγητής με γνώσεις που τις παρουσίαζε στις διαλέξεις των μαθημάτων του. Στο κάλεσμα των δύο επιμελητριών του τόμου ανταποκρίθηκαν οι μαθητές του για να ετοιμαστεί ένα δώρο από καρδιάς για τα εξηκοστά πέμπτα γενέθλια του ανθρώπου που στάθηκε δίπλα μας, όχι μόνο στα πρώτα βήματα του αρχαιολογικού μας βίου αλλά και σε όλη τη μέχρι σήμερα πορεία μας. Μεγάλος ο αριθμός των φοιτητών που τον άκουσαν όλα αυτά τα χρόνια και πολλοί αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους μαθητή του. Στη μακρόχρονη πορεία του παίδευσε αρχαιολόγους που, ενώ ακολούθησαν τελικά διαφορετικές ερευνητικές κατευθύνσεις, τους διακρίνουν παρόμοια χαρακτηριστικά, συχνά αναγνωρίσιμα από άλλους συναδέλφους 2. Δύσκολη η δουλειά μας, ως επιμελήτριες, στο να καθορίσουμε τα κριτήρια που θα οδηγούσαν στην επιλογή εκείνων που θα συμμετείχαν στον τόμο, καθώς είναι βέβαιο ότι και πολλοί άλλοι θα ήταν πρόθυμοι να συνεισφέρουν με χαρά στο δώρο αυτό. Καθώς λοιπόν θέλαμε ο τόμος να αποτελεί δώρο των 1. Η ανάλυση του όρου που επιχειρεί ο Α. Παντοκράτορας, καθηγητής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στο άρθρο «Τι δασκάλους έχουμε», Ενημερωτικό δελτίο ΤΕΕ (16/2/2009), θα μπορούσε να περιγράφει τις ιδιότητες και ικανότητες του τιμωμένου: «Καλός δάσκαλος είναι αυτός που έχει μεράκι γι αυτό που κάνει, γνωρίζει καλά το αντικείμενο του μαθήματος, αγαπάει και σέβεται του μαθητές του, διδάσκει με παραδείγματα και επιζητεί τον διάλογο, δεν κάνει επίδειξη γνώσεων, δημιουργεί οικειότητα και φιλία με τους μαθητές, είναι έτοιμος να ασχοληθεί με τα προσωπικά τους προβλήματα, μεταδίδει γνώσεις αλλά και την αγάπη για τη γνώση, καλλιεργεί και οξύνει την κρίση των μαθητών του». 2. Δεν είναι σπάνιο, για παράδειγμα, να ακούμε σχόλια όπως: «εσείς οι Τιβεριάδες, βάζετε πάντα πολλές και μεγάλες παραπομπές!». μαθητών του, έπρεπε οι συμμετέχοντες να έχουν παρακολουθήσει μαθήματά του, οι περισσότεροι από τα προπτυχιακά τους χρόνια, και/ή να έκαναν μεταπτυχιακές σπουδές μαζί του 3. Θα έπρεπε, επίσης, το κύριο ερευνητικό τους αντικείμενο να είναι η κεραμική, καθώς αυτό είναι το κατεξοχήν επιστημονικό πεδίο του Δασκάλου και αυτό μάθαμε όλοι πρωτίστως από αυτόν. Συνεπώς, η συνεισφορά στον τόμο θα έπρεπε να έχει ως θέμα τα αγγεία. Θεωρήθηκε, επίσης, σημαντικό να αντιπροσωπεύονται στον τόμο όλες οι γενιές των μαθητών του, τόσο αυτοί που ο ίδιος θεωρεί ως πρώτους μαθητές του όσο και εκείνοι που σήμερα εκπονούν διδακτορική διατριβή μαζί του. Η συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες με τον Μ. Τιβέριο, κυρίως σε ανασκαφές, υπήρξε ένα ακόμη σημαντικό κριτήριο. Προσπαθώντας να κρατήσουμε (όσο ήταν δυνατό) μυστική την προετοιμασία του τόμου, γιατί θέλαμε το δώρο αυτό να αποτελεί έκπληξη για τον τιμώμενο, είναι πιθανόν να μας διέφυγε κάποιος μαθητής ή μαθήτριά του. εάν συνέβη αυτό, ασφαλώς δεν ήταν σκόπιμο και ζητούμε την κατανόησή του. Πολλοί από εμάς γνωριστήκαμε στις ανασκαφές που διεύθυνε ο Μ. Τιβέριος 4 και η σχέση μας μαζί του υπήρξε ο συνδετικός κρίκος για τη συνέχιση των μεταξύ μας επαφών και συνεργασιών, καθώς μας μεταλαμπάδευσε κοινές αρχές και αξίες και νιώθαμε ότι μιλάμε μια κοινή γλώσσα. Η συνεργασία όλων μας για την πραγμάτωση αυτού του τόμου ενδυνάμωσε και αναζωπύρωσε, για άλλη μια φορά, τις σχέσεις μας ή δημιούργησε νέες. 3. Σε πολλούς από εμάς, ακόμη και αν δεν ήταν ο κύριος επιβλέπων των διδακτορικών μας διατριβών, παρείχε απλόχερα τις γνώσεις και τη βοήθειά του. 4. Ενδεικτικά αναφέρεται η Άνδρος ως σημείο αναφοράς και έναρξης μακροχρόνιας φιλίας για πολλούς από εμάς. Και το «εμάς» αναφέρεται και σε φίλους συναδέλφους, οι οποίοι, λόγω των κριτηρίων που τέθηκαν, δεν συμμετέχουν στον τόμο. 12 ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

13 Το αίτημα που θέσαμε ως επιμελήτριες στους συμμετέχοντες ήταν, όπως ήδη αναφέρθηκε, να του χαρίσουν μια εργασία με θέμα την κεραμική. Ενδιαφέρον είναι το πώς έχοντας κοινή αφετηρία τα πανεπιστημιακά μαθήματα, που αφορούσαν κυρίως τα αττικά αγγεία, οι μαθητές του προχώρησαν στη μελέτη διαφορετικών κατηγοριών κεραμικής, σε ποικίλα θέματα και πολλαπλά ερωτήματα. στοιχείο που αποσκοπούσαμε να φανεί στην τελική διάρθρωση του τόμου. Μια αντιπαραβολή των περιεχομένων με την εργογραφία του Δασκάλου θα δείξει τις κατευθύνσεις, τα ερεθίσματα και τους προβληματισμούς που μας έδωσε ως βασικά ερευνητικά εργαλεία. Ο τόμος είναι διαρθρωμένος σε τέσσερις θεματικές ενότητες, οι οποίες εκτείνονται χρονολογικά από τη γεωμετρική περίοδο μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια. Ευρύτητα υπάρχει επίσης και στη γεωγραφική περιοχή που καλύπτεται από τις εργασίες (τόποι παραγωγής ή τόποι εύρεσης των εξεταζόμενων αγγείων). Η Αττική κατέχει φυσικά εξέχουσα θέση, με τη Βόρεια Ελλάδα να έχει επίσης σημαντική εκπροσώπηση (Μεθώνη, Πιερία, Καραμπουρνάκι, Θέρμη, Πέλλα, Όλυνθος, Καλλιθέα, Στάγειρα, Οισύμη). Η Κόρινθος, η Βοιωτία, η Κρήτη, η Ανατολική Ελλάδα, αλλά και η Λευκάδα στα δυτικά και, τέλος, η Μεγάλη Ελλάδα, αντιπροσωπεύονται στα κείμενα. Η παρουσίασή τους στον τόμο γίνεται θεματικά, ανά ενότητες, ενώ οι μελέτες κάθε ενότητας ακολουθούν, όσο γίνεται, χρονολογική σειρά. Η αρχή γίνεται με την αττική κεραμική και δη τη μελανόμορφη αγγειογραφία, που ήταν αυτό που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, διδαχθήκαμε από τον Μ. Τιβέριο. Ξεκινώντας λίγο μετά τα μέσα του 6ου αι. π.χ. ( π.χ.), η ενότητα αυτή σταματά στο πρώτο μισό του 5ου αι. π.χ. ( π.χ.), καλύπτοντας διαφορετικά εικονογραφικά θέματα και προτείνοντας νέες ερμηνείες. Αγγεία που προέρχονται από νεκροταφεία (αμφορέας, σκύφος, λήκυθος, αλάβαστρο) απασχολούν τους μελετητές, οι οποίοι εξετάζοντας το σχήμα και την εικονιζόμενη παράσταση δίνουν προεκτάσεις που αφορούν στην ερμηνεία και τη σύνδεση με τον νεκρό που συνοδεύουν. Ομηρικές σκηνές (Σ. Φριτζίλας), ο Ηρακλής, η Αθηνά αλλά και ο Ποσειδώνας (Α. Κοκκίνου, Ε. Μανακίδου), είναι μερικά από τα θέματα που αναπτύσσονται, παράλληλα με σκηνές που φαινομενικά απηχούν την καθημερινή ζωή, όπως αυτή του ψαρέματος, στις οποίες όμως δίνονται και άλλες προεκτάσεις (Β. Σαμπετάι). Ένα ακόμη θέμα που θίγουν κάποιοι από τους προαναφερόμενους, είναι η παρουσία της αττικής μελανόμορφης κεραμικής σε περιοχές όπως η Μακεδονία, η Θράκη αλλά και η Λευκάδα (Γ. Πλιάκου). Στο δεύτερο μέρος της πρώτης ενότητας, που αφορά στην αττική ερυθρόμορφη αγγειογραφία, το χρονικό διάστημα που καλύπτεται είναι ο 5ος αι. π.χ. και το πρώτο μέρος του 4ου αι. π.χ. Εδώ, εκτός από ταφικά, παρουσιάζονται και αγγεία που προέρχονται από οικισμούς ή ίσως και χώρους εργαστηριακής δραστηριότητας. Η χρήση των μυροδοχείων σε σκηνές λατρείας και γάμου ανοίγει την ενότητα αυτή (Π. Μπαντίνου). Η απεικόνιση γαμήλιων σκηνών αναγνωρίζεται σε δύο εργασίες (Χ. Αβρονιδάκη, Γ. Καββαδίας), που θέτουν ωστόσο και άλλα θέματα, όπως η ερμηνεία της παρουσίας και της λατρείας της Εύκλειας και της Ευνομίας στην Αθήνα του τέλους του 5ου αι. π.χ., και ο προβληματισμός για τα περιφερειακά εκτός άστεως κεραμικά εργαστήρια της Αττικής, σε συνδυασμό με το θέμα του περιοδεύοντος αγγειογράφου. Η κατανομή των εργασιών της αγγειογραφίας (κύριο θέμα και παραπληρωματικά μοτίβα) σε κεραμικά εργαστήρια, όπως αυτό του Ζωγράφου της Ιένας και του Ζωγράφου του Μελεάγρου, μελετώνται σε συσχετισμό με τις οικονομικές συνθήκες του τέλους του 5ου αι. π.χ. (Κ. Καθάριου). Σκηνές του καθημερινού βίου, όπως αυτή της επίσκεψης σε οίκο ανοχής (Ε. Τσακνή), αλλά και διονυσιακές γιορτές, όπως τα Ανθεστήρια (Α. Χατζηδημητρίου), αποτελούν επίσης αντικείμενο ενδιαφέροντος. Μια διαφορετική ανάγνωση προτείνει την απεικόνιση της σοφόκλειας τραγωδίας Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ σε έναν κωδωνόσχημο κρατήρα από την Όλυνθο (Α. Αβραμίδου), ενώ η μάχη Ελλήνων και Περσών σε μία πελίκη από την Πέλλα παραπέμπει στον Μαραθώνα (Ν. Ακαμάτης). Ταυτόχρονα, με αφορμή τα δύο τελευταία αγγεία, γίνονται σκέψεις για την ερμηνεία της παρουσίας τους στον χώρο της Μακεδονίας. Η δεύτερη ενότητα αφορά γνωστά κεραμικά εργαστήρια εκτός της Αττικής. Χρονολογικά καλύπτει το διάστημα από το τέλος του 7ου αι. π.χ. έως και το βʹ μισό του 4ου αι. π.χ., ενώ εξετάζονται αγγεία και εικονογραφικά θέματα που εντάσσονται στα εργαστήρια της Ανατολικής Ελλάδας ειδικότερα το μιλησιακό, της Κορίνθου, το βοιωτικό, το χαλκιδικό και της Μεγάλης Ελλάδας. Ορισμένα από αυτά τα αγγεία είναι πιθανόν ταφικά, αλλά δεν λείπουν και εκείνα που βρέθηκαν σε οικιστικές εγκαταστάσεις ή, Εισαγωγικό Σημείωμα 13

14 ίσως, και σε ιερά. Με αφορμή μια μιλησιακή καρποδόχη που βρέθηκε στο λιμάνι της αρχαίας Θέρμης (Καραμπουρνάκι), θίγεται το θέμα του εμπορίου και των εισαγωγών στην περιοχή αυτή του μυχού του Θερμαϊκού Κόλπου κατά το βʹ μισό του 7ου και το αʹ μισό του 6ου αι. π.χ. (Δ. Τσιαφάκη). Η κορινθιακή παραγωγή σχολιάζεται τόσο ως εξαγωγικό προϊόν, κυρίως στην περιοχή της Κρήτης, με αφορμή μια οινοχόη που βρέθηκε στον Μόχλο (Ν. Βογκέικωφ- Brogan) όσο και ως προς την εικονογραφία της. Ο Δίας απεικονίζεται σε μια σκηνή μάχης με ένα ερπετό, για την οποία προτείνεται μια νέα ερμηνεία σχετικά με τον Τυφώνα (Α. Αρβανιτάκη). Μέσα από την κορινθιακή, κυρίως, αλλά και τη χαλκιδική αγγειογραφία εξετάζεται το ομηρικό θέμα των δύο Παιόνων ηρώων, του Πυραίχμη και του Αστεροπαίου (Γ. Μάλλιος). Δύο βοιωτικά αγγεία εικονίζουν παραστάσεις που προέρχονται από τον κόσμο των κωμαστών αλλά και αυτών της γυναικείας καθημερινότητας. Μέσα από το πρώτο, που προέρχεται από την περιοχή της σημερινής Θέρμης, αναγνωρίζεται και ταυτίζεται ένας νέος αγγειογράφος, ο Ζωγράφος της Θέρμης 3042 (Ε. Κεφαλίδου). Σκηνές που αφορούν στον γυναικείο καλλωπισμό (λούσιμο) και ασχο λίες (άλεσμα, γνέσιμο) εικονίζονται στο δεύτερο βοιωτικό αγγείο και συσχετίζονται με το θέμα του γάμου (Β. Τσουκαλά). Η κατωιταλιωτική αγγειογραφία αντιπροσωπεύεται από το λευκανικό και το απουλικό εργαστήριο και από σκηνές ερωτικής καταδίωξης και αρπαγής. Το θέμα της καταδίωξης, συχνό στην αττική αγγειογραφία του 5ου αι. π.χ., παρουσιάζεται σε μία λευκανική υδρία του Ζωγράφου του Pisticci (Μ.-Χ. Τζάννες), ενώ από την απουλική εικονογραφία σχολιάζεται η απεικόνιση του μύθου της αρπαγής του Χρύσιππου από τον Λάιο (Ζ. Παρθένη). Τα κεραμικά σύνολα από ανασκαφές στη Μακεδονία αποτελούν ξεχωριστή ενότητα, καθώς εξετάζονται τόσο τα αγγεία της τοπικής παραγωγής όσο και οι εισαγωγές, ζητήματα που τα τελευταία χρόνια αποτελούν σημαντικό ερευνητικό πεδίο του τιμωμένου. Μεγάλο το διάστημα που καλύπτεται και εδώ, καθώς ξεκινά με την πρωτογεωμετρική κεραμική για να καταλήξει στον 4ο αι. π.χ. Τα αγγεία που εξετάζονται προέρχονται από ανασκαφικά σύνολα, τόσο από νεκροταφεία όσο και από οικισμούς αλλά και ιερά. Από την Πιερία ως τα Στάγειρα, και με ενδιάμεσους σταθμούς στην Κεντρική Μακεδονία, τον Θερμαϊκό Κόλπο αλλά και την Καλλιθέα της Χαλκιδικής, παρουσιάζονται αγγεία διαφορετικών κατηγοριών. Μια επισκόπηση της έρευνας για τα πρωτογεωμετρικά και γεωμετρικά αγγεία της Βόρειας Ελλάδας εισάγει στην ενότητα, επισημαίνοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και το ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κεραμικής του Αιγαίου κατά την εποχή αυτή. Η εξέταση και μελέτη κατηγοριών κεραμικής της Μακεδονίας αποτελούν επίσης θέμα πραγμάτευσης ορισμένων εργασιών. Έτσι, π.χ., η ασημίζουσα ή η ωοκέλυφη κεραμική, συμβατικές ονομασίες που δόθηκαν από τον Μ. Τιβέριο, επανεξετάζονται και τοποθετούνται σε ένα νέο πλαίσιο, που αφορά τόσο στην παραγωγή όσο και στη χρονολόγησή τους (Σ. Γιματζίδης, Κ. Χαβέλα, Α. Παντή). Οι εισαγωγές των πρωτογεωμετρικών και γεωμετρικών αγγείων από περιοχές όπως η Εύβοια (Ν. Χατζής), εντάσσονται στην ίδια ενότητα, όπως και γενικότερα η τοπική παραγωγή στην περιοχή του Θερμαϊκού Κόλπου κατά τον 8ο αι. π.χ. Παρουσιάζεται επίσης μια νέα ενδιαφέρουσα κατηγορία αρχαϊκής κεραμικής στη Μακεδονία, αυτή της τοπικής κοτύλης με πουλιά (Φ. Γεωργιάδης). Η επανεξέταση των ανασκαφικών δεδομένων, και ειδικότερα ορισμένων πρωτογεωμετρικών ευβοϊκών οστράκων από το ιερό του Διονύσου στην Καλλιθέα της Χαλκιδικής, οδηγεί στην πρόταση για μια πρωιμότερη χρονολόγηση του ιερού, στις αρχές του 9ου αι. π.χ. (Δ. Πάτης). Η χρήση του εξαλείπτρου ως ταφικού κτερίσματος στην Κεντρική Μακεδονία κατά την αρχαϊκή και κλασική εποχή, αποτελεί επίσης θέμα πραγμάτευσης, σε συνδυασμό με την πρόταση για τοπική παραγωγή του περιεχομένου του (Β. Σαριπανίδη). Μέρος των ενεπίγραφων εισαγμένων αγγείων που έχουν εντοπιστεί στα αρχαία Στάγειρα εξετάζεται ως προς τα είδη και την ερμηνεία των επιγραφών τους (Ν. Σκιαδάς). Την τελευταία ενότητα του τόμου αποτελούν οι εμπορικοί αμφορείς, οι οποίοι χρονολογικά καλύπτουν την περίοδο από τα τέλη του 8ου αι. π.χ. έως και την ελληνιστική εποχή. Εξετάζονται εισαγωγές εμπορικών αμφορέων διαφορετικής προέλευσης στον χώρο της Μακεδονίας και εντάσσονται στο πλαίσιο του εμπορίου της εποχής. Παρουσιάζονται οι φοινικικοί αμφορείς που εντοπίστηκαν στη Μεθώνη (Α. Κασσέρη), αλλά και οι εισαγωγές εμπορικών αμφορέων στο Καραμπουρνάκι (Κ. Φίλης). Οι ροδιακοί αμφορείς που βρέθηκαν στο ιερό της Ίσιδας στη Ρόδο και τα στοιχεία σχετικά με την παραγωγή τους κλείνουν χρονολογικά τον τόμο (Φ. Σέρογλου). 14 ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

15 Για την πραγματοποίηση αυτού του χαριστήριου τόμου οφείλουμε ευχαριστίες σε πολλούς ανθρώπους. Κατ αρχάς ευχαριστούμε όλους τους συγγραφείς που πρόθυμα συμμετείχαν, συνεισέφεραν φωτογραφικό υλικό και ανταποκρίθηκαν σε διάφορα θέματα, σχόλια και επισημάνσεις που προέκυπταν κατά την επιμέλεια των κειμένων τους, και σε ζητήματα που αφορούσαν στην ομοιομορφία του τόμου. Στον επίπονο έλεγχο της βιβλιογραφίας και των αναφορών συνέβαλαν με διορθώσεις αρκετοί συνάδελφοι (και ιδίως η Ε. Μανακίδου). Τα όποια λάθη έχουν απομείνει, αποτελούν αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Ευχαριστίες οφείλουμε και σε όσους μας βοήθησαν χωρίς να συμμετέχουν στον τόμο. Στον αναπλ. καθηγ. Γιώργο Ζωγραφίδη για τις διορθώσεις, παρατηρήσεις και επισημάνσεις του σε καίρια σημεία, που βοήθησαν στο να αποφευχθούν λάθη και αστοχίες. Στην αρχαιολόγο κ. Δήμητρα Τερζοπούλου, που μας βοήθησε στη συμπλήρωση και διόρθωση της εργογραφίας του Μ. Τιβέριου και φρόντισε να μας ενημερώνει, μέχρι την τελευταία στιγμή, για κάθε νέο Δέσποινα Τσιαφάκη Ερευνητικό Κέντρο «Αθηνά», Ξάνθη στοιχείο που (διαρκώς!) προέκυπτε. Στους Προϊσταμένους μας, Δρ. Πολυξένη Αδάμ-Βελένη, Διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης και καθηγ. Ιωάννη Ιωαννίδη, Πρόεδρο και Γενικό Διευθυντή του Ερευνητικού Κέντρου «Αθηνά», όπως και στον αντιπρόεδρο του Ε.Κ. «Αθηνά» καθηγ. Τιμολέοντα Σελλή, για την κατανόηση και τη στήριξή τους κατά τη διάρκεια της πολύμηνης επιμέλειας του παρόντος τόμου. Ευχαριστούμε επίσης τις Εκδόσεις ΖΗΤΗ και ιδιαίτερα την κ. Πελαγία Ζήτη, καθώς και τον επικεφαλής του γραφιστικού τμήματος κ. Άρη Σύρμο, για τον επαγγελματισμό, το μεράκι και την άριστη συνεργασία. Πολλές και θερμότατες ευχαριστίες οφείλουμε στο Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Ανδρίων Επιστημόνων, και ιδιαιτέρως στον Πρόεδρό του κ. Λεωνίδα Δ. Γονέο, που αποδέχτηκε ανεπιφύλακτα την πρότασή μας και συμπεριέλαβε τον τόμο στη σειρά των εκδόσεων της Εταιρείας, με την ευγενική χορηγία του Κληροδοτήματος Δημητρίου και Λιλίκας Μωραΐτη, Άνδρου. Ευρυδίκη Κεφαλίδου Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 2006: εορτασμός των γενεθλίων του κατά την ανασκαφική περίοδο στο Καραμπουρνάκι (φωτογραφία: αρχείο ανασκαφής). Εισαγωγικό Σημείωμα 15

16 Από τη ζωή του μαζί μας και τη ζωή μας μαζί του Ευρυδίκη Κεφαλίδου Δέσποινα Τσιαφάκη Ο Δάσκαλος Οι μεγαλύτεροι από μας τον γνωρίσαμε πριν από τριάντα περίπου χρόνια, όταν ήμασταν φοιτητές στο 3ο έτος της Φιλοσοφικής Σχολής έχοντας επιλέξει την κατεύθυνση της Αρχαιολογίας (με το παλιό Πρόγραμμα Σπουδών). Εκείνος, ως νέος υφηγητής, δίδασκε το υποχρεωτικό μάθημα «Γεωμετρική και αρχαϊκή αγγειογραφία» στο 4ο έτος ακολουθούσε η «Κλασική αγγειογραφία». Με την αλλαγή του συστήματος και τη δημιουργία του Tμήματος Ιστορίας και Aρχαιολογίας, δίδασκε εκτός των εξειδικευμένων μαθημάτων κεραμικής (γεωμετρικά, ανατολίζοντα, μελανόμορφα & ερυθρόμορφα) και τοπογραφίας, την «Εισαγωγή στην Κλασική Αρχαιολογία», υποχρεωτικό μάθημα που έπαιρναν συνήθως οι πρωτοετείς. Έτσι, πολλοί από εμάς, τον πρωτοαντικρίσαμε τον Σεπτέμβρη να μένει εμβρόντητος μπροστά στο απρόσμενα πολυπληθές ακροατήριο, λόγω της τριχοτόμησης της Φιλοσοφικής Σχολής και του τριπλασιασμού του αριθμού των φοιτητών: «Καλύτερα οι περισσότεροι να μην πάρετε το μάθημά μου», ήταν το πρώτο πράγμα που είπε στο πλήθος. «Είμαι δύσκολος και κόβω πολύ». Και η αλήθεια είναι ότι εκείνη τουλάχιστον τη χρονιά στην εξεταστική έκοψε περισσότερους από τους μισούς. Αλλά εμείς μείναμε Ανεξάρτητα ωστόσο από τη χρονιά που τον γνωρίσαμε, μοιραζόμαστε μια κοινή εικόνα του Δασκάλου. Έφτανε στην αίθουσα υποβαστάζοντας μια στοίβα από θήκες με διαφάνειες στο ένα χέρι (διότι πάντα χρησιμοποιούσε δύο προβολείς ταυτόχρονα) και έναν μακρύ ξύλινο δείκτη στο άλλο. Στο μάθημα ήταν αεικίνητος και χειμαρρώδης. Περπατούσε πάνω κάτω στο υπερυψωμένο πόδιο, κραδαίνοντας τον δείκτη, επισημαίνοντας συνεχώς κάποια λεπτομέρεια στις διαφάνειες. Κι εμείς, που για πρώτη φορά ακούγαμε για την αρχαία κεραμική, δεν ξέραμε πού να πρωτοκοιτάξουμε και τι να πρωτοσημειώσουμε γιατί κρατούσαμε, φυσικά, σημειώσεις. Εννοείται ότι για να τον προλαβαίνουμε, τουλάχιστον όσοι από εμάς δεν είχαν γνώσεις στενογραφίας, γράφαμε με σχεδόν κρυπτογραφικό τρόπο και έπρεπε αργότερα να ξαναγράψουμε το μάθημα στο καθαρό. ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ 25

17 Δελφοί 1985 (φωτογραφία: Β. Σαμπετάι). Χρόνια αργότερα, όταν πια ήμασταν και εμείς πιο ώριμοι και υποψιασμένοι, ξανακοιτάξαμε αυτές τις σημειώσεις της δεκαετίας του 80 και εκτιμήσαμε όχι μόνο τη σαφή και άριστη δομή εκείνων των παραδόσεων αλλά και τον τεράστιο όγκο, την ποικιλία και την ποιότητα των πληροφοριών που μετέδιδε σε κάθε μάθημα. Σε κάθε περίπτωση ανέφερε τόσο την επικρατούσα άποψη όσο και τις αντίθετες, παρουσιάζοντας τα επιχειρήματα όλων των ερευνητών. Μας ενημέρωνε για τα τελευταία ευρήματα: «Ένα ακόμη όστρακο του Ευφρόνιου εμφανίστηκε πριν από μια βδομάδα στο εμπόριο αρχαιοτήτων». Τα σημαντικά αγγεία μας απασχολούσαν επί ώρες, διότι τα ανέλυε με κάθε λεπτομέρεια: το σχήμα, οι διαστάσεις, οι μορφές αναλυτικά (τι φοράνε, τι κρατάνε, πώς είναι τα αυτιά, οι μύτες αλλά και οι φτέρνες τους. και αυτό το τελευταίο δεν είναι σχήμα λόγου, είναι απόσπασμα από σημειώσεις για τον Ζωγράφο του Πολύφημου, με τι συγκρίνονται κτλ.), οι επιγραφές των αγγείων και η ερμηνεία τους, ο μύθος που εικονίζεται και οι διάφορες παραλλαγές του στις σωζόμενες γραπτές πηγές, η ιστορική πραγματικότητα που πιθανόν αντανακλάται στην παράσταση, αλλά και τα παραπληρωματικά μοτίβα, καθώς και τα μοτίβα που βρίσκονται κάτω από τις λαβές, και πολλά πολλά άλλα. Και εμείς γράφαμε μανιωδώς αλλά ταυτόχρονα μαθαίναμε να βλέπουμε, και μάλιστα να βλέπουμε τις λεπτομέρειες και να μην παρασυρόμαστε από την πρώτη εντύπωση που προκαλεί η κάθε παράσταση. Μπαίνοντας σιγά σιγά στον απίστευτα πλούσιο κόσμο της εικονογραφίας μαθαίναμε ότι έρευνα σημαίνει πολλαπλότητα απόψεων και επιχειρημάτων, ότι δεν υπάρχουν βεβαιότητες και αξιωματικές κρίσεις (μας έλεγε συχνά ότι και ο Beazley αναθεώρησε την τάδε και δείνα άποψή του), αλλά ότι κάθε στοιχείο μιας παράστασης μπορεί να αξιοποιηθεί προς πολλές κατευθύνσεις και να δεχθεί ποικίλες ερμηνείες. Μαθαίναμε, επίσης, ότι πέρα από την ανάλυση της εικονογραφίας πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας και να αξιοποιούμε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες: τον φορέα κάθε παράστασης (δηλαδή το σχήμα του αγγείου και τη χρήση του), τον τόπο της προέλευσής του (π.χ. από την Αθήνα ή την Αττική ή την αθηναϊκή Ακρόπολη ή από την Ετρουρία κτλ. από οικισμό, ιερό ή νεκροταφείο, στην εποχή του Σόλωνα ή του Πεισίστρατου ή του Πελοποννησιακού πολέμου, κτλ.). Και πάνω από όλα μαθαίναμε μια βασική μεθοδολογική αρχή, ίσως το μοναδικό αξίωμα που συχνά επαναλάμβανε: «Η αγγειογραφία δεν είναι φωτογραφία». «Όποιος αγαπά παιδεύει» (αλλά και παιδεύεται) Ο Δάσκαλός μας ήταν και είναι καθημερινά στο γραφείο του στο Πανεπιστήμιο, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το μεσημέρι. Φυσικά υπήρχαν οι τυπικές ώρες συνεργασίας με τους φοιτητές, αλλά κανείς δεν τις τηρούσε γιατί η πόρτα του ήταν πάντα ανοιχτή κι αν δεν μπορούσε να σου μιλήσει εκείνη τη στιγμή, σου έλεγε «περίμενε στο Σπουδαστήριο και θα σε φωνάξω» ή σου έκλεινε ραντεβού μέσα στις αμέσως επόμενες μέρες. Μια από τις αγαπημένες του φράσεις, το «όποιος αγαπά παιδεύει», δίνει το πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής του. Μας έδινε έναν απίστευτο όγκο ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας και μας παρότρυνε συνεχώς να μάθουμε κι άλλες ξένες γλώσσες, πέρα από τα συνήθη αγγλικά, έστω και σε ένα βασικό επίπεδο, για να παρακολουθούμε τη διεθνή έρευνα. 26 ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

18 CY MB 27 «<Για> πιθανές προβαθμίδες, ανεξάρτητα από τα μακεδονικά αγγεία, μπορούν νομίζω να ανιχνευθούν και στα ευβοϊκά γεωμετρικά αγγεία. Γενικά πιστεύω ότι το σχήμα της κανθαροειδούς κοτύλης έχει μια παλιά παράδοση στην ίδια τη Μακεδονία και στα γεωμετρικά χρόνια και έχει δεχθεί και κάποια επίδραση από ευβοϊκά-θεσσαλικά ανάλογα και λιγότερο πιθανό από αττικά». «υπάρχουν όμως ας πούμε ; ; προβαθμίδες». «Συμφωνώ». «έχουν ωστόσο υπόψη την παλιότερη παράδοση. Διαφωνώ». «Για σκήπτρα του Δία Γιαλούρης, Χαριστήριο Berger» «δεν τα βλέπω». (από: αρχεία Δ. Τσιαφάκη & Β. Σαριπανίδη) Από τη ζωή του μαζί μας και τη ζωή μας μαζί του CY MB 27

19 Διάβαζε εξαντλητικά όλες τις εργασίες που του υποβάλαμε σε όλα τα χρόνια των σπουδών μας (προπτυχιακές, μεταπτυχιακές, διδακτορικά). Τα περιθώρια των σελίδων τους γέμιζαν με τις χειρόγραφες σημειώσεις του, με εκείνον τον σχεδόν κρυπτογραφικό και δυσνόητο (για να το πούμε ευγενικά) γραφικό του χαρακτήρα, με τον οποίο έπρεπε κανείς να εξοικειωθεί αρκετά, προκειμένου να τον αποκρυπτογραφήσει, παρόλο που τελικά ακολουθούσε συχνά η αναπόφευκτη ερώτησή μας «τι ακριβώς γράφετε εδώ;» και η ανάλογη απάντηση «δώσε να το ξαναδώ μήπως βγάζω και εγώ τα γράμματά μου;». Οι σημειώσεις του πάντως ήταν ποικίλες: «δες όμως και τα τάδε και τάδε» ή «αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα παραπάνω» ή «όχι έτσι, αλλά» ή ακόμη «σωστό». Ο χρόνος που αφιερώνει σε όλα αυτά είναι πάρα πολύς. Στο γραφείο του υπάρχει ένα τραπέζι συνεδριάσεων, στο οποίο σίγουρα δεν συνεδρίασε ποτέ κανείς, γιατί ολόκληρη η επιφάνειά του είναι διαρκώς γεμάτη με στοίβες εργασιών προς έλεγχο και διόρθωση. Και μόλις αδειάσει λίγος χώρος, μια νέα στοίβα έρχεται να καταλάβει το κενό. Εργασίες βεβαίως ετοιμάζαμε και εν όψει των εκπαιδευτικών εκδρομών. Και, δεν έχουμε παράπονο, μας συνόδεψε σε πάρα πολλά μέρη: στην Ιταλία και τη Σικελία, σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, και φυσικά στην Αθήνα και σε όλη την Αττική, στους Δελφούς και αλλού. Φυσικά ο ίδιος ήταν ο πιο καλά προετοιμασμένος από όλους και εκτός από τις σημειώσεις, τις κατόψεις και τα βιβλία που έφερνε μαζί του, τον βλέπαμε να διαβάζει συνεχώς, ακόμη και μέσα στο λεωφορείο. Και μετά, με μια κάτοψη στο χέρι, ακούραστος και όρθιος επί ώρες (ενώ εμείς ψάχναμε για καμιά πέτρα για να ξαποστάσουμε και καμιά σκιά για να δροσιστούμε) άκουγε τις δικές μας παρουσιάσεις, εάν υπήρχαν, και μετά εξηγούσε, ρωτούσε, διευκρίνιζε, συμπλήρωνε και έβαζε τις φωνές. Το τελευταίο λόγω της αγαπημένης του έκφρασης «θα βάλω τις φωνές», κάθε φορά που κάποιος έκανε λάθος ή ανέφερε κάτι ανακριβές. Στις εκδρομές αυτές καταλάβαμε για πρώτη φορά τον τεράστιο πλούτο των γνώσεών του σε πεδία εκτός της κεραμικής, δηλαδή σε θέματα τοπογραφίας, αρχιτεκτονικής, γλυπτικής κτλ., και ιδίως σε θέματα αρχαίας ιστορίας, την οποία ήταν φανερό ότι είχε μελετήσει ενδελεχώς και απευθείας από τις πηγές. Και φυσικά απορούσαμε συνεχώς με την καταπληκτική του μνήμη αλλά και με την ικανότητά του Συρακούσες Διακρίνονται και οι καθηγητές κ. Στέλλα Δρούγου και κ. Γιώργος Δεσπίνης (φωτογραφία: Β. Σαμπετάι). 28 ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

20 Ελευσίνα 2007 (φωτογραφία: Ε. Μανακίδου). Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο 2009 (φωτογραφία: Δ. Πάτης). να επεξεργάζεται, να συνδυάζει και να αξιοποιεί ταχύτατα ένα απίστευτο όγκο γνώσεων και πληροφοριών. Στις εκδρομές εξάλλου, όπου είχαμε την ευκαιρία να φάμε, να πιούμε και να χαλαρώσουμε μαζί του (όταν μας άφηνε ), καταλαβαίναμε σιγά σιγά καλύτερα τον χαρακτήρα του και μαθαίναμε τι τον ευχαριστεί, τι τον συγκινεί, τι τον ενθουσιάζει και τι τον εκνευρίζει. Γιατί ένα πράγμα δεν έκρυψε ποτέ από εμάς: τα συναισθήματά του. Και αυτά τα συναισθήματα έβγαιναν στην επιφάνεια όταν μας μιλούσε για την απόφασή του να μην ακολουθήσει μια επαγγελματική σταδιοδρομία στη θάλασσα (είναι απόφοιτος του Ναυτικού Γυμνασίου Άνδρου) και να σπουδάσει Αρχαιολογία, για τα φοιτητικά του χρόνια και τους αγαπημένους του καθηγητές (και ειδικά για τον Γιώργο Μπακαλάκη, για τον Από τη ζωή του μαζί μας και τη ζωή μας μαζί του 29

21 Ζαγορά Άνδρου 1988 (φωτογραφία: Μ.-Χ. Τζάννες & Π. Μπαντίνου). οποίο ακούσαμε τόσες ιστορίες που ήταν σαν τον είχαμε κι εμείς καθηγητή), αλλά και για την πρώτη του ανασκαφή ως φοιτητή (με τον Πελεκανίδη στους Φιλίππους). Μας μιλούσε πάντως για διάφορα ενδιαφέροντα, περίεργα, σημαντικά αλλά και ευτράπελα που του είχαν συμβεί, από τον παπά που τον βάφτισε μέχρι την αγάπη του για τον Ολυμπιακό και πάνω απ όλα για το νησί του, την Άνδρο. Άνδρος : «Ελάτε στην Τίβερλαντ» Ο λογότυπος μιας διαφήμισης που είχε κυκλοφορήσει στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η γνωστή μάρκα ενδυμάτων και υποδημάτων, ήταν η αφορμή γι αυτό το λογοπαίγνιο που κάναμε (εν αγνοία του βεβαίως) στην πρώτη πανεπιστημιακή ανασκαφή που πήγαμε μαζί του. Εκεί συνεργαστήκαμε με την επίσης Ανδριώτισσα καθηγήτρια του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Λυδία Παλαιοκρασσά-Κόπιτσα, που είχε ήδη αρχίσει την έρευνα στον χώρο (και τη συνεχίζει μέχρι σήμερα) και με την αντίστοιχη ομάδα των φοιτητών της. Ανεβοκατεβαίνοντας τις αιμασιές της Παλαιόπολης μάθαμε καλά τον τόπο που γέννησε και σημάδεψε τον δάσκαλό μας, γνωρίσαμε από κοντά την οικογένειά του και ιδίως τη γλυκύτατη μητέρα του (μας εντυπωσίασε η μεταξύ τους φυσιογνωμική ομοιότητα) και βεβαίως (καθότι η ποικιλία των εδεσμάτων του τοπικού καφενείου ήταν περιορισμένη και οι γαστριμαργικές μας ακρότητες έφταναν, το πολύ, μέχρι τα αυτοφυή σύκα της Παλαιόπολης) τιμήσαμε πολλάκις τα γεμιστά και τον μουσακά που μας έφερνε στο μεγάλο ταψί η αδελφή του να σημειωθεί ότι της τα παραγγέλναμε κρυφά, ενώ ο ίδιος μας μάλωνε αλλά παρ όλα αυτά τα καταφέρναμε! 30 ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

22 Σίνδος 1991: Τομή Α (φωτογραφία: Κ. Φίλης). Σίνδος ( ) Καραμπουρνάκι (1994 έως σήμερα) Το 1990 η αείμνηστη Ιουλία Βοκοτοπούλου, Προϊσταμένη τότε της ΙΣΤʹ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, του προτείνει να αρχίσει την πανεπιστημιακή ανασκαφή στη διπλή τράπεζα της Αγχιάλου, κοντά στη σημερινή Σίνδο. Η ανασκαφή ήταν ένα σπουδαίο σχολείο για δεκάδες προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Ο ίδιος, σε μια αποτίμηση των αποτελεσμάτων της έρευνας (ΑΕΜΘ 10Α, 1996, 407) γράφει: «Στα επτά χρόνια των ανασκαφικών ερευνών πήραν μέρος δεκάδες φοιτητές, που βοήθησαν ουσιαστικά στην όσο το δυνατόν καλύτερη διεξαγωγή τους. Κανονικά θα έπρεπε να αναφερθώ στον καθένα απ αυτούς (ή τουλάχιστον στους περισσότερους) ονομαστικά, ως μικρή αναγνώριση της μεγάλης τους προσφοράς προς την ανασκαφή (συνεχίζει μνημονεύοντας τους βασικούς υπεύθυνους της ανασκαφής, ξεχωριστά για κάθε χρονιά)». Καραμπουρνάκι 2006: καταγραφή κεραμικής (φωτογραφία: αρχείο ανασκαφής). Από τη ζωή του μαζί μας και τη ζωή μας μαζί του 31

23 Καραμπουρνάκι 1996 (φωτογραφία: αρχείο ανασκαφής). Καραμπουρνάκι 2001: εξέταση της πλυμένης κεραμικής (φωτογραφία: αρχείο ανασκαφής). Το 1994 ξεκινάει παράλληλα και η δεύτερη πανεπιστημιακή του ανασκαφή στο Καραμπουρνάκι Θεσσαλονίκης, επίσης μετά από πρόταση της Ιουλίας Βοκοτοπούλου. Ο ίδιος μάλιστα σημειώνει ότι αποδέχτηκε την πρόταση αφενός διότι το ΑΠΘ είχε ιδιαίτερους δεσμούς με τον συγκεκριμένο χώρο ήδη από την εποχή του Κωνσταντίνου Ρωμαίου και αφετέρου διότι η ανασκαφική δραστηριότητα μπορεί να συμβάλει (και όντως συνέβαλε) στη διαφύλαξη αυτού του σημαντικού χώρου «από τις αρπακτικές διαθέσεις των κάθε λογής επιτηδείων» (ΑΕΜΘ 8, 1994, ). Τα περισσότερα σύνολα κεραμικής από τις δύο αυτές ανασκαφές δόθηκαν για μελέτη σε μεταπτυχιακούς φοιτητές και φοιτήτριες. Έτσι, μέσα από πολλές μεταπτυχιακές εργασίες αλλά και διδακτορικές διατριβές, προχώρησε ουσιαστικά η έρευνα της κεραμικής στον μυχό του Θερμαϊκού Κόλπου, με μελέτες που καλύπτουν ένα ευρύ χρονολογικό φάσμα, από την Πρώιμη Εποχή Σιδήρου μέχρι και το τέλος της κλασικής περιόδου. Ο ίδιος, μέσα από πολλές δημοσιεύσεις, είχε ήδη θέσει το γενικό πλαίσιο αναφοράς, είχε κάνει τους βασικούς συσχετισμούς και είχε διερευνήσει πολλές και σημαντικές κατηγορίες και ομάδες κεραμικής, τις οποίες χρειάστηκε να περιγράψει και να ορίσει διαμορφώνοντας μια νέα ορολογία, η οποία έχει πλέον καθιερωθεί στην έρευνα (αναφέρουμε, ενδεικτικά, τρεις από αυτούς τους όρους: τις κανθαροειδείς κοτύλες, την ωοκέλυφη και την ασημίζουσα κεραμική). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συνεισφορά του Δασκάλου μας στο πεδίο της έρευνας της τοπικής και εισηγμένης κεραμικής στο Βόρειο Αιγαίο είναι τεράστια και συνεχίζει μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα στο πεδίο της ταξινόμησης της ντόπιας κεραμικής, κάτι που τον απασχολεί τα τελευταία χρόνια. Πέρα όμως από την κεραμική καθεαυτή, η πολυετής ενασχόλησή του με τις αρχαιότητες της μακεδονικής γης, συνέβαλε ουσιαστικά στην καλύτερη κατανόηση της δομής και της οργάνωσης των αρχαίων οικισμών, ιδίως αυτών που βρίσκονται στον μυχό του Θερμαϊκού Κόλπου, ενώ παράλληλα άνοιξε νέους δρόμους στην έρευνα σημαντικών ιστορικών ζητημάτων, όπως αυτό του αποικισμού στο Βόρειο Αιγαίο. 32 ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

24 Η μύτη Όλα τα όστρακα των πανεπιστημιακών ανασκαφών πλένονται επί τόπου από τους φοιτητές. Και τα βλέπει όλα, ένα-ένα, καθώς στεγνώνουν απλωμένα στις σίτες. Και φυσικά τους συγκεντρώνει όλους για να τα δουν μαζί. Δεν μιλά εξαρχής αλλά αρχίζει τις ερωτήσεις, προτείνοντας το συγκεκριμένο όστρακο σε όποιον φοιτητή έχει επιλέξει εκείνη τη στιγμή: τι είναι, από ποιο μέρος του αγγείου, πότε χρονολογείται κτλ. κτλ. Όταν ήμασταν και εμείς προπτυχιακοί φοιτητές είχαμε μια μικρή αγωνία για το αν θα δώσουμε τη σωστή απάντηση, οπότε αυτός θα χαμογελούσε και θα έλεγε το χαρακτηριστικό «Έσκισες!» ή αν θα λέγαμε καμιά ανοησία, οπότε θα εισπράτταμε το γνωστό «αρπαξόρουμ καρεκλόρουμ και σπαζόρουμ κεφαλόρουμ», το οποίο μας το έλεγε και σε άλλες περιπτώσεις (ας μην μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες!) αυτή πάντως δεν είναι δική του ρήση αλλά του καθηγητή του, του Γιώργου Μπακαλάκη, που φαίνεται ότι ακολουθούσε παρόμοιες μεθόδους, τόσο μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας όσο και στην ανασκαφή. Αυθεντικά δική του όμως είναι η χαρακτηριστική φράση του, όταν καμιά φορά του λέγαμε κάτι πολύ προφανές και αυτονόητο: «Ε, καλά! Χαίρω πολύ, Τιβέριος!». Τον βλέπαμε συχνά να τρίβει τα όστρακα ανάμεσα στα δάχτυλά του και καμιά φορά να κλείνει τα μάτια του, σε μια προσπάθεια να νιώσει την υφή τους μάλιστα μας έλεγε «νιώστε το, είναι σαν βούτυρο» ή «είναι σαν γυαλί». Μερικές φορές, όταν δεν ήταν εύκολο να μας δώσει μια άμεση εξήγηση για την αναγνώριση που έκανε, χρησιμοποιούσε ως επιχείρημα τη χαρακτηριστική του μύτη. Για παράδειγμα: «Αυτό το όστρακο μοιάζει κορινθιακό αλλά δεν είναι με τη μύτη το λέω, θα σου το εξηγήσω αργότερα». Χρησιμοποιούσε τη μύτη και σε άλλο πλαίσιο, και συγκεκριμένα όταν ήθελε να μας εκπαιδεύσει σε θέματα επιστημονικής επιχειρηματολογίας. Μας ωθούσε να γράφουμε με τρόπο σαφή και κατανοητό και να αναπτύσσουμε μια Καραμπουρνάκι 2009: αναγνώριση οστράκου (φωτογραφία: αρχείο ανασκαφής). Από τη ζωή του μαζί μας και τη ζωή μας μαζί του 33

25 στέρεη επιχειρηματολογία, χρησιμοποιώντας επαγωγικά μια σειρά λογικών ή/και εμπειρικών επιχειρημάτων, που να καταλήγουν σε εύλογα συμπεράσματα. Να αξιοποιούμε καταρχήν το προφανές και κατόπιν να ψάχνουμε για τυχόν εξαιρέσεις. Διότι, όπως λέει συχνά, «Όταν θέλεις να πιάσεις τη μύτη σου δεν περνάς το χέρι πίσω από το κεφάλι σου!». Μια τόσο κοντινή παρουσία Τα χρόνια περνούσαν, οι σπουδές μας προχωρούσαν και οι ζωές μας συνεχίζονταν. Μας συμβούλευε και μας βοηθούσε, με όποιον τρόπο μπορούσε, να ανοίγουμε τα φτερά μας, να προχωράμε παρακάτω, να πλουτίζουμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας. Για μερικούς από εμάς αυτό μπορεί να ήταν μια συμμετοχή σε ένα Πρόγραμμα Erasmus, σε ένα διεθνές συνέδριο, σε εξετάσεις για μια υποτροφία ή, ακόμη, η συνέχιση των σπουδών μας σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού και μάλλον κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να μετρήσει πόσες συστατικές επιστολές έχει γράψει και με πόσους τρόπους έχει βοηθήσει τους μαθητές του να ανοίξουν τα δικά τους φτερά. Και πάντα μας ενθάρρυνε σε θέματα επαγγελματικής σταδιοδρομίας (και συνεπώς βιοπορισμού από την επιστήμη μας), ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι για ένα διάστημα έπρεπε να αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα τη μελέτη λ.χ. για τη διδακτορική μας διατριβή. Ωστόσο, ήταν πάντα σε ετοιμότητα για να μας υπενθυμίζει ότι αυτό το διάστημα δεν θα έπρεπε να επιμηκύνεται υπερβολικά και ότι αν υπάρχει θέληση και σωστός προγραμματισμός μπορεί κανείς να τα συνδυάσει όλα. Η χαρά του για τις όποιες επιτυχίες μας σε οποιοδήποτε πεδίο ήταν και είναι μεγάλη, και πάντα την εκφράζει με τον δικό του θερμό τρόπο. Αλλά και εμείς από την πλευρά μας παρακολουθούμε κάθε νέα του μελέτη και καμαρώνουμε κάθε αναγνώριση του έργου του, όπως ήταν λ.χ. η αφιέρωση σε αυτόν του τόμου των πρακτικών του διεθνούς συνεδρίου Athenian Potters and Ναός του Απόλλωνα στη Μητρόπολη Καρδίτσας, 2010 (φωτογραφία: Ε. Κεφαλίδου). 34 ΚΕΡΑΜΕΩΣ ΠΑΙΔΕΣ

26 Painters (2009), με αποκορύφωμα βεβαίως την πρόσφατη (Νοέμβριος 2011) εκλογή του ως τακτικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών. Στο μεταξύ μερικοί από εμάς έφυγαν από τη Θεσσαλονίκη και σκορπίστηκαν σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Μερικοί παντρεύτηκαν και φυσικά αυτός ήταν παρών σε όλους τους γάμους. Μερικοί έκαναν και παιδιά, για τα οποία ενδιαφέρεται πάντα να μαθαίνει τα νέα για την εξέλιξη και την πρόοδό τους. Αλλά πάνω από όλα τον νοιάζει, και μας το λέει συνεχώς, να είμαστε όλοι και όλες γεροί και ευτυχισμένοι. Ορισμένοι τον συναντούν πλέον πιο σπάνια, ενώ άλλοι έγιναν μόνιμοι συνεργάτες του σε πανεπιστημιακές ανασκαφές και άλλες συναφείς επιστημονικές δραστηριότητες. Σε κάθε περίπτωση όμως, η παρουσία του είναι έντονη στη ζωή μας και ο ίδιος ποτέ δεν αρνήθηκε, το αντίθετο μάλιστα, να ανταποκριθεί στην πρόσκλησή μας να δει από κοντά και να πει τη γνώμη του για κάποιο υλικό που τυχόν μελετούμε ή να διαβάσει μια υπό δημοσίευση εργασία μας. Όπως είναι φυσικό, μερικές φορές διαφωνούμε ως προς τα επιστημονικά συμπεράσματα και η κάθε πλευρά συνήθως εμμένει στην άποψή της, αλλά όπως λέει γελώντας και ο ίδιος: «Ο καθένας μπορεί να πει τη γνώμη του τσάμπα είναι!». Και κάτι ακόμη: κανείς από εμάς τους μαθητές του δεν του μίλησε ποτέ στον ενικό. Ας το κάνουμε λοιπόν τώρα, για μία και μοναδική φορά: Δάσκαλε, τα παιδιά σου μεγάλωσαν αλλά όσο τα πράγματα αλλάζουν τόσο τα ίδια μένουν. Κι αυτό που σίγουρα έμεινε ανέπαφο είναι ο δεσμός που μας ενώνει, μαζί σου και μεταξύ μας, και πάνω από όλα η αγάπη μας για σένα. Κι αυτός ο τόμος που σου χαρίζουμε για τα γενέθλιά σου έχει πολλή αγάπη μέσα του. Καραμπουρνάκι, Ιούλιος 2011 (φωτογραφία: αρχείο ανασκαφής). Από τη ζωή του μαζί μας και τη ζωή μας μαζί του 35