Θεοτοκάς Γεώργιος Διηγήματα

Transcript

1 Θεοτοκάς Γεώργιος Διηγήματα

2 Ο άνθρωπος που έγραψε ένα βιβλίο (Человек, который написал книгу) Μια μέρα (однажды: «одним днем») ο Φαβρίκιος έγραψε ένα βιβλίο (Фаврикий написал γράφω; το книгу; βιβλίο). Κι ο ίδιος δεν ήταν ικανός να εξηγήσει (/он/ и сам не был способен объяснить; εξηγώ) πως του συνέβηκε αυτή η ιστορία (как с ним произошла эта συμβαίνω). история; Έτσι, μια μέρα, στα καλά καθούμενα (так, однажды, ни с того, ни с сего: «на хорошо στα καλά сидящих»; καθούμενα ни с того, ни ), с сего έτυχε να μην έχει δουλειά (случилось, что /у него/ не было работы = что ему нечем было τυχαίνω) заняться; και να βαριέται μοναχός του (что /он/ скучал в одиночестве: «скучал одинокий»). Υποθέτω (/я/ предполагаю) πως έξω έβρεχε (что снаружи βρέχει шел идет дождь; дождь) ή φυσούσε κανένας κρύος αέρας (или дул какой-нибудь холодный ветер = очень холодный φυσώ) και δεν ветер; μπορούσε ο Φαβρίκιος (не мог Фаврикий; μπορώ) να πάει να χαζέψει στα πεζοδρόμια (пойти поглазеть на улицу: «на χαζεύω; тротуары»; το πεζοδρόμιο = тротуар ), κατά τη συνήθεια του (по привычке). Είχε, άλλωστε, και κάτι ακαθόριστες ιδέες (у него были, к тому же, какие-то неопределенные ид тому же, какие-то неопределенные έχω; идеи»; η ιδέα; καθορίζω определять ), κάτι συγκεχυμένες εικόνες (какие-то смутные ηобразы εικόνα), που στριφογυρίζανε από καιρό στο κεφάλι του (которые уже долго: «уже время» вертелись στριφογυρίζω; у него в голове; ο καιρός; το κεφάλι) και τον στενοχωρούσαν (и расстраивали στενοχωρώ). его; Κάθισε το λοιπόν στο γραφείο του (так что, сел /он/ за письменный с κάθομαι; το γραφείο письменный стол; ), γέμισε офис το στυλογράφο του (наполнил γεμίζω; ручку; ο στυλογράφος ), πήρε χαρτί (достал бумагу: «взял бумагу»; παίρνω; το χαρτί) κ έγραψε ένα βιβλίο (и написал книгу). Μια μέρα ο Φαβρίκιος έγραψε ένα βιβλίο. Κι ο ίδιος δεν ήταν ικανός να εξηγήσει πως του συνέβηκε αυτή η ιστορία. Έτσι, μι καθούμενα, έτυχε να μην έχει δουλειά και να βαριέται μοναχός του. Υποθέτω πως έξω έβρεχε ή φυσούσε κανένας κρύος αέρας κ Φαβρίκιος να πάει να χαζέψει στα πεζοδρόμια, κατά τη συνήθειά του. Είχε, άλλωστε, και κάτι ακαθόριστες ιδέες, κάτι συγκεχυ στριφογυρίζανε από καιρό στο κεφάλι του και τον στενοχωρούσαν. Κάθισε το λοιπόν στο γραφείο του, γέμισε το στυλογράφο έγραψε ένα βιβλίο. Το χειρόγραφο, με το καλό, βρήκε το δρόμο του τυπογραφείου (рукопись благополучно оказалась в типографии: типографии»; με το καλό по-хорошему; благополучно; βρίσκω; ο δρόμος; το ). τυπογραφείο Ο Φαβρίκιος διόρθωσε τα δοκίμια με πολλή επιμέλεια (поправил корректуру с большим усердием; διορθώνω; το δοκίμιο набросок; эссе; корректура ) και, σα δέθηκε το βιβλίο (когда книга была переплетена; δένομαι), ρώτησε τι έπρεπε να το κάνει (спросил, что /ему/ с ней делать: «что следовало, чтобы /он/ с ней ρωτώ; πρέπει; κάνω ). Οι αρμόδιοι του είπανε (знающие люди сказали ο αρμόδιος ему; ответственное, уполномоченноелицо; ) και το λέω έστειλε στις εφημερίδες (/он/ разослал ее в στέλνω; газеты; η εφημερίδα ), στα περιοδικά (в журналы; το περιοδικό ) και στα βιβλιοπωλεία (в книжные магазины; το βιβλιοπωλείο ), και τον συμβουλέψανε (/они/ посоветовали συμβουλεύω) ему; να μη σκοτίζεται πια γι αυτό (не беспокоиться больше об этом; σκοτίζομαι омрачаться; беспокоиться; το σκοτάδι тьма, ), επειδή мрак τα βιβλία περπατούνε μόνα τους (потому что книги идут сами по περπατώ) себе; και ό, τι θέλουν κάνουν (и делают, что θέλω), хотят; δίχως να ακούνε τη γνώμη κανενός (не слушая ничьего мнения: «без того, чтобы слушать чье-либо ακούω). мнение»; Κι ο Φαβρίκιος γύρισε στις συνηθισμένες ασχολίες το (Фаврикий вернулся к своим привычным занятиям; γυρίζω; η ασχολία) και ήταν ήρεμος και αμέριμνος (был спокоен и беззаботен; μεριμνώ заботиться, хлопотать) σαν ένα σπουργίτι (словно воробей). Το χειρόγραφο, με το καλό, βρήκε το δρόμο του τυπογραφείου. Ο Φαβρίκιος διόρθωσε τα δοκίμια με πολλή επιμέλεια και, σα δ ρώτησε τι έπρεπε να το κάνει. Οι αρμόδιοι του είπανε και το έστειλε στις εφημερίδες, στα περιοδικά και στα βιβλιοπωλεία, και να μη σκοτίζεται πια γι αυτό, επειδή τα βιβλία περπατούνε μόνα τους και ό, τι θέλουν κάνουν, δίχως να ακούνε τη γνώμη κανε γύρισε στις συνηθισμένες ασχολίες του και ήταν ήρεμος και αμέριμνος σαν ένα σπουργίτι. Σε λίγο (вскоре: «через немного»), οι κριτικοί, αρχίσανε να μιλούνε (критики начали ο κριτικός; говорить; αρχίζω; μιλώ ) για το βιβλίο του Φαβρίκιου (о книге Фаврикия). Μερικοί λέγανε (некоторые говорили) πως ήταν ένα βιβλίο πολύ νόστιμο (что книга была «вкусной») και συμπαθητικό (симпатичной) και καθώς πρέπει (/и такой,/ какой следует), κι ο συγγραφέας (писатель), λέγανε, γεμάτος καλή θέληση (был юношей, полным/исполненным доброй воли) και τέτοιοι νέοι πρέπει να υποστηρίζονται (такие поддерживаться = таких юношей нужно поддерживать; υποστηρίζομαι) για να προκόψει το έθνος (чтобы нация процветала; προκόβω). Άλλοι όμως φώναζαν (другие, однако, кричали; φωνάζω) πως ήταν ένα χαζό (что это была глупая), κουτό (простоватая), ηλίθιο (идиотская βιβλίο (комичная книга), μια αρλούμπα (чушь) για να σπαρταράς από τα γέλια (чтобы трястись σπαρταρώ; το от γέλιο). смеха; Κι άλλοι πως ήταν να κλαίς (а другие чтобы плакать: «что /она/ была, чтобы κλαίω) плакать»; με τον παραλογισμό (от абсурдности; ο παραλογισμός ) και την ανισορροπία του συγγραφέα (и неуравновешенности ο писателя; συγγραφέας ). Κι άλλοι πάλι ζητούσανε να γίνουνε νόμοι (другие, опять требовали, чтобы были приняты законы: «возникли ζητώ; законы»; γίνομαι; ο νόμος ) και να απαγορευτεί στους τυπογράφους (чтобы бы запрещено печатникам; απαγορεύομαι; ο τυπογράφος ) να τυπώνουνε τέτοια βιβλία (печатать такие τυπώνω), книги; επειδή αλλιώς θα χαλάσει ο κόσμος (потому что, в противном случае, наступит хаос: «испортится δεν χάλασε мир»; ο κόσμος не важно, не стоит беспокоитьс χαλώ). Κι ο Φαβρίκιος δεν ήξερε (не знал; ξέρω) ποιόν να πιστέψει (кому верить; πιστεύω). Σε λίγο, οι κριτικοί, αρχίσανε να μιλούνε για το βιβλίο του Φαβρίκιου. Μερικοί λέγανε πως ήταν ένα βιβλίο πολύ νόστιμο και καθώς πρέπει, κι ο συγγραφέας, λέγανε, ήταν ένας νέος γεμάτος καλή θέληση και τέτοιοι νέοι πρέπει να υποστηρίζονται για ν Άλλοι όμως φώναζαν πως ήταν ένα χαζό, κουτό, ηλίθιο, κωμικό βιβλίο, μια αρλούμπα για να σπαρταράς από τα γέλια. Κι άλλοι με τον παραλογισμό και την ανισορροπία του συγγραφέα. Κι άλλοι πάλι ζητούσανε να γίνουνε νόμοι και να απαγορευτεί στο τυπώνουνε τέτοια βιβλία, επειδή αλλιώς θα χαλάσει ο κόσμος. Κι ο Φαβρίκιος δεν ήξερε ποιόν να πιστέψει. Μερικοί πάλι εξηγούσανε στο κοινό (некоторые, опять же, объясняли το κοινό публике; ) πως βγαίνουνε κάθε πρωί (что выходят кажд утро; βγαίνω), στην Αθήνα και στους άλλους τόπους (в Афинах и других местах; ο τόπος), εκατοντάδες βιβλία σαν το βιβλίο του Φαβρίκιου (сотни книг, подобных книге Фаврикия), μήτε καλύτερα μήτε χειρότερα (ни лучше, ни хуже), και λένε απάνω-κάτω τις ίδιες κοινο примерно те же самые банальности: «говорят примерно те же самые банальности»; η κοινοτοπία ). Και ρωτούσανε (и спрашивали) για ποιό λόγο τάχατες (по какой же причине; ο λόγος) ο Χριστιανός αυτός νόμισε (этот христианин = этот человек νομίζω) решил; πως έπρεπε να γράψει και του λόγου του ένα βιβλίο (что и ему следует написать книгу: «что следовало, чтобы и он του написал λόγου μου книгу»; /σου, του κλπ./ просторечн. вместо личных местоим. я, ты, он ), αφού и т. д. δεν είχε τίποτα να προσθέσει στη σοφία της ανθρωπότητας (поск хотя ему нечего было добавить к мудрости человечества; προσθέτω; η ανθρωπότητα ); Δηλαδή, πως του ήρθε αυτή η λόξα (то есть, как это е взбрела /в голову/ такая причуда: «ему пришла такая έρχομαι) причуда»; στα καλά καθούμενα (ни с того, ни с сего); Και γιατί δεν πήγα καλύτερα να γίνει (и почему ему уж лучше было не стать: «почему он не шел πηγαίνω) лучше стать»; μπακάλης (бакалейщиком), μανάβης (зеленщиком) ή χασάπης (мясником), και να μας αφήνει ήσυχους (и оставить нас в покое: «оставить αφήνω); нас спокойными»; Κι ο Φαβρίκιος

3 (зеленщиком) ή χασάπης (мясником), και να μας αφήνει ήσυχους (и оставить нас в покое: «оставить αφήνω); нас спокойными»; Κι ο Φαβρίκιος (но Фаврикий), μα το Θεό (Боже мой), δεν ήξερε καθόλου (совершенно не знал) για ποιο λόγο έγραψε το βιβλίο του (по како написал свою книгу). Μερικοί πάλι εξηγούσανε στο κοινό πως βγαίνουνε κάθε πρωί, στην Αθήνα και στους άλλους τόπους, εκατοντάδες βιβλία Φαβρίκιου, μήτε καλύτερα μήτε χειρότερα, και λένε απάνω-κάτω τις ίδιες κοινοτοπίες. Και ρωτούσανε για ποιό λόγο τάχατες νόμισε πως έπρεπε να γράψει και του λόγου του ένα βιβλίο, αφού δεν είχε τίποτα να προσθέσει στη σοφία της ανθρωπότητας ήρθε αυτή η λόξα στα καλά καθούμενα; Και γιατί δεν πήγαινε καλύτερα να γίνει μπακάλης, μανάβης ή χασάπης, και να μας α Φαβρίκιος, μα το Θεό, δεν ήξερε καθόλου για ποιο λόγο έγραψε το βιβλίο του. Μ αυτόν τον τρόπο (таким образом; ο τρόπος ), γνώρισε από κοντά τα πράγματα του πνεύματος (он вблизи интеллектуальную/духовную жизнь: «дела γνωρίζω; духа»; το πράγμα вещь; предмет; мн.ч. дела; ) το κ πνεύμα ήταν γεμάτος ανησυχίες (и был полон беспокойства;ήσυχος спокойный; η ανησυχία беспокойство, тревога). Μ αυτόν τον τρόπο, γνώρισε από κοντά τα πράγματα του πνεύματος κ ήταν γεμάτος ανησυχίες. Ένα βράδυ (однажды вечером: «одним вечером»), ο Φαβρίκιος βγήκε περίπατο (Фаврикий вышел βγαίνω; на прогулку; ο περίπατος ) και μελετούσε με πολλή προσοχή τις κομψές διαβάτισσες (и изучал с большим вниманием элегантных Μελετώ; прохожих ο διαβάτης дам; / η διαβάτισσα), τα προγράμματα των κινηματογράφων (программы кинотеатров; το πρόγραμμα; ο κινηματογράφος ) και τις βιτρίνες των πουκαμισάδων (и витрины рубашечных магазинов: «витрины тех, кто продает η βιτρίνα; рубашки»; ο πουκαμισάς ). Εκεί που πήγαινε (там, где /он/ шел = когда /он вот так/ шел), δίχως να συλλογίζεται τίποτα (ни о συλλογίζομαι), чем не думая; μήτε καν το βιβλίο του (даже о своей книге «ни о своей книге»), ξαφνικά αντάμωσε τον παλιό του γνώριμο τον Αμπανόζη (/он/ внезапно встретил своего старого знако ανταμώνω; ο γνώριμος), που μαζί είχανε καταβροχθίσει αλησμόνητες γκιουβετσάδες (вместе с которым /они/ поглощали незабыв το γκιουβέτσι ювеци, блюдо из баранины и кускуса, запеченных в горшочках с сыром; ) κ καταβροχθίζω είχανε κατεβάσει το κρασί με τις μπουκάλες (пили вино бутылками: «спускали вино бутылками»; κατεβάζω спускать, опускать; η μπουκάλα ) κ είχανε μοιραστεί τις συμπάθειες των ελαφρών γυναικών (и разделяли симпатии женщин легкого поведения: «легких μοιράζομαι; женщин»; η συμπάθεια; η γυναίκα). Ένα βράδυ, ο Φαβρίκιος βγήκε περίπατο και μελετούσε με πολλή προσοχή τις κομψές διαβάτισσες, τα προγράμματα των κιν τις βιτρίνες των πουκαμισάδων. Εκεί που πήγαινε, δίχως να συλλογίζεται τίποτα, μήτε καν το βιβλίο του, ξαφνικά αντάμωσε το τον Αμπανόζη, που μαζί είχανε καταβροχθίσει αλησμόνητες γκιουβετσάδες κ είχανε κατεβάσει το κρασί με τις μπουκάλες κ ε συμπάθειες των ελαφρών γυναικών. Ο Φαβρίκιος πολύ ευχαριστημένος μ αυτή τη συνάντηση (Фаврикий, очень довольный ευχαριστιέμαι), такой встречей; στάθηκε να καλησπερίσει το σύντροφο του (остановился, чтобы поприветствовать своего товарища: «пожелать своему товарищу д στέκομαι; καλησπερίζω; ο σύντροφος ), μα ο Αμπανόζης δεν ήταν πια όπως τον ήξερε (но Абанозис больше не был таким, каким /он Τα μούτρα του ήτανε κατσουφιασμένα (у него была угрюмая физиономия: «его физиономия была угрюмой») κ έμοιαζε ( μοιάζω) σα να βασανίζανε τη ψυχή του (словно мучили его душу = было похоже, что мучили βασανίζω) его λογιών-λογιών душу; μπελάδες και μεράκια (всякого рода хлопоты и огорчения; λογιών-λογιών разный, всякого рода; ο μπελάς; ). το Κοίταξε μεράκιτο Φαβρίκιο καλά καλά στα μάτια (/он/ пристально: «хорошо-хорошо» посмотрел Фаврикию το μάτι) в και глаза; του μίλησε αυστηρά (и заговорил с ним сурово), σα άνθρωπος που δεν έχει όρεξη για χωρατά (словно человек, которому было не до шуток: «который не имел аппетита для шуток»; το χωρατό): Ώστε, το λοιπόν, κύριε Φαβρίκιε, γράφεις και βιβλία (так, значит, господин Фаврикий, /ты/ и книги пишешь); Ο Φαβρίκιος πολύ ευχαριστημένος μ αυτή τη συνάντηση, στάθηκε να καλησπερίσει το σύντροφο του, μα ο Αμπανόζης δεν ήξερε. Τα μούτρα του ήτανε κατσουφιασμένα κ έμοιαζε σα να βασανίζανε τη ψυχή του λογιώ-λογιώ μπελάδες και μεράκια. Κο καλά καλά στα μάτια και του μίλησε αυστηρά, σαν άνθρωπος που δεν έχει όρεξη για χωρατά: Ώστε, το λοιπόν, κύριε Φαβρίκιε, γράφεις και βιβλία; Ο Φαβρίκιος συμμαζεύτηκε (отрезвел: «собрался»; συμμαζεύομαι собираться; сдерживаться ) και μονομιάς του ήρθε η ανάγκη να απολογηθεί (тотчас почувствовал необходимость оправдаться: «ему пришла необходимость оправдаться»; απολογούμαι): Δεν τα παρατάς (брось ты Παρατώ), это; αδερφέ (брат; ο αδερφός )! Ούτε κουβέντα να γίνεται (и не говори: «пусть даже разговор будет»). Να, μια μέρα, δεν είχα άλλη δουλειά (вот, однажды, нечего мне было делать), κ έτσι, για να περάσει η ώρα (и, вот время: «чтобы прошло время»; περνώ), έγραψα αυτή τη φυλλάδα (/я/ написал эту книжицу). Αστεία πράγματα (пустяки)! Μα ο άλλος δεν ήτανε καθόλου διατεθειμένος (но тот не был совершенно η διάθεση настроен; настроение ) να πάρει το πράμα έτσι ελαφριά (воспринять эту новость: «взять это дело» так легко). Τουναντίον, φαινότανε (напротив, φαίνομαι) πως казалось; το έπαιρνε πολύ πολύ στα σοβαρά (что он принимал это слишком: «очень-очень» всерьез). Ώστε, το λοιπόν (так значит), συνέχισε στον ίδιο τόνο (продолжил он тем συνεχίζω; же тоном; ο τόνος ), γράφεις και βιβλία (ты пишешь книги) και μας το κρατούσες μυστικό (и держал от нас это в секрете; κρατώ; το μυστικό); Ο Φαβρίκιος συμμαζεύτηκε και μονομιάς του ήρθε η ανάγκη να απολογηθεί: Δεν τα παρατάς, αδερφέ! Ούτε κουβέντα να γίνεται. Να, μια μέρα, δεν είχα άλλη δουλειά, κ έτσι, για να περάσει η ώρα φυλλάδα. Αστεία πράγματα! Μα ο άλλος δεν ήτανε καθόλου διατεθειμένος να πάρει το πράμα έτσι ελαφριά. Τουναντίον, φαινότανε πως το έπαιρνε σοβαρά. Ώστε, το λοιπόν, συνέχισε στον ίδιο τόνο, γράφεις και βιβλία και μας το κρατούσες μυστικό; Ο Φαβρίκιος ντράπηκε βαθιά (Фаврикию стало очень стыдно: «застыдился ντρέπομαι). глубоко»; Κάτι πήγε να πει (/он/ что-то хотел сказать: «что-то пошел сказать»; πηγαίνω), μα μπερδέψανε τα λόγια του (но смешались его μπερδεύω), слова; βουβάθηκε και κατέβασε τα μάτια (/он/ замолчал: «онемел» и опустил глаза; βουβαίνομαι; κατεβάζω). Ο Αμπανόζης τον λυπήθηκε για την αμηχανία του (сжалился над ним его замешательства; λυπάμαι) και προτίμησε να τον αφήσει ήσυχο (и решил оставить его в покое: «предпочел оставить его сп Προτιμώ). Κούνησε το κεφάλι (/он/ покачал головой; κουνώ) με οίκτο και περιφρόνηση (с сожалением и презрением; ο οίκτος ) κ έφυγε δίχως να του δώσει το χέρι (и ушел, не протянув: «не дав» ему руки; δίνω; φεύγω). Ο Φαβρίκιος ντράπηκε βαθιά. Κάτι πήγε να πει, μα μπερδέψανε τα λόγια του, βουβάθηκε και κατέβασε τα μάτια. Ο Αμπανόζης τον λυπήθηκε για την αμηχανία του και προτίμησε να τον αφήσει ήσυχο. Κούνησε το κεφάλι με οίκτο και περιφρόνηση κ έφυγε δίχως να του δώσει το χέρι.

4 την αμηχανία του και προτίμησε να τον αφήσει ήσυχο. Κούνησε το κεφάλι με οίκτο και περιφρόνηση κ έφυγε δίχως να του δώσει το χέρι. Ο καημένος ο Φαβρίκιος (бедный Фаврикий) έμεινε καρφωμένος στο πεζοδρόμιο (остался пригвожденным к тротуа тротуаре; μένω; καρφώνω ) και κοίταζε το πλήθος σα χαζός (и смотрел на толпу как κοιτάζω; глупец; το πλήθος ). Οι διαβάτες που περνούσανε τριγύρω του (прохожие, которые обходили него) έμοιαζαν άνθρωποι νοικοκυραίοι (казались людьми хозяйственным πολυάσχολοι (серьезными и очень занятыми), με οικογενειακές υποχρεώσεις (с семейными обязательствами; η υποχρέωση) και χρήσιμοι στην κοινωνία (полезными обществу). Δεν είχαν ώρες για χάσιμο αυτοί (они не теряли времени: «они не имели η часов ώρα; для το поте χάσιμο). Δεν τους έμενε καιρός να καταγίνονται με τη λογοτεχνία (у них не оставалось времени заниматься καταγίνομαι), литературой; ούτε και είχανε βέβαια καμιά όρεξη για τέτοιες ελαφρότητες (да и не было у них, конечно, никакого желания заниматься такими л вещами; η ελαφρότητα). Ο Φαβρίκιος αισθάνθηκε ένοχος ανάμεσά τους (почувствовал себя виноватым среди них; αισθάνομαι). Ο καημένος ο Φαβρίκιος έμεινε καρφωμένος στο πεζοδρόμιο και κοίταζε το πλήθος σα χαζός. Οι διαβάτες που περνού έμοιαζαν άνθρωποι νοικοκυραίοι, σοβαροί και πολυάσχολοι, με οικογενειακές υποχρεώσεις και χρήσιμοι στην κοινωνία. Δεν είχα αυτοί. Δεν τους έμενε καιρός να καταγίνονται με τη λογοτεχνία, ούτε και είχανε βέβαια καμιά όρεξη για τέτοιες ελαφρό αισθάνθηκε ένοχος ανάμεσά τους. Τι θα λέγανε άραγε για μένα (что бы говорили обо мне) όλοι αυτοί οι τίμιοι πολίτες (все эти почтенные ο πολίτης ), граждан συλλογίστηκε (подумал /он/), αν ξέρανε πως έγραψα ένα βιβλίο (если /бы/ знали, что /я/ написал книгу); Τι θα λέγανε άραγε για μένα όλοι αυτοί οι τίμιοι πολίτες, συλλογίστηκε, αν ξέρανε πως έγραψα ένα βιβλίο; Το ίδιο βράδυ (тем же вечером), λίγο παρακάτω (немного подальше), ο Φαβρίκιος, πολύ αφαιρεμένος κατά τη συνήθ рассеянный, как обычно: «по своему обычаю»), σκόνταψε στο στενό του φίλο τον Μπαμπάνη (наткнулся на своего близкого σκοντάφτω споткнуться; натолкнуться, столкнуться; ). Για ο μια φίλος στιγμή φοβήθηκε (на миг /он/ испугался; φοβάμαι) μήπως αρχίσει και τούτος τα καμώματα του Αμπανόζη (как бы и он не начал жеманничать подобно Абанозису: «как бы и этот не начал жеманс τα καμώματα /мн.ч./ жеманство; притворство ), μα γρήγορα διαλύθηκαν οι ανησυχίες του (но его тревоги быстро διαλύομαι) рассеялись; γιατί είδε (поскольку /он/ увидел; βλέπω) πως ο φίλος του είχε εξαιρετικά κέφια (что его друг был в отличном το настроении; κέφι хорошее, веселое настроение ). Ο Μπαμπάνης ήταν όλο χαρές (был весь радость; η χαρά) και γέλια (смех) και περιποιήσεις (и предупредительност был само веселье, смех и предупредительность; η περιποίηση ). Πήρε το Φαβρίκιο από το μπράτσο (он взял Фаврикия το под μπράτσο руку; ), τον κέρασε (угостил κερνώ) его; και του μίλησε με πολύ μπρίο για γυναίκες (поговорил с ним весело о το женщинах; μπρίο веселое настроение, веселость; жизнерадостность ), για ταβέρνες (о тавернах; η ταβέρνα ) και κοινωνικά σκάνδαλα (об общественных скандалах το σκάνδαλο). Μόνο για το βιβλίο του (только о книге) δεν του είπε τσιμουδιά (ни слова ни сказал; τσιμουδιά! ни слова!; молчок!). Το ίδιο βράδυ, λίγο παρακάτω, ο Φαβρίκιος, πολύ αφαιρεμένος κατά τη συνήθειά του, σκόνταψε στο στενό του φίλο τον Μ στιγμή φοβήθηκε μήπως αρχίσει και τούτος τα καμώματα του Αμπανόζη, μα γρήγορα διαλύθηκαν οι ανησυχίες του γιατί είδε π εξαιρετικά κέφια. Ο Μπαμπάνης ήταν όλο χαρές και γέλια και περιποιήσεις. Πήρε το Φαβρίκιο από το μπράτσο, τον κέρασε και τ μπρίο για γυναίκες, για ταβέρνες και κοινωνικά σκάνδαλα. Μόνο για το βιβλίο του δεν του είπε τσιμουδιά. Μα σαν ήτανε να χωριστούνε (но когда они должны были χωρίζομαι), расстаться; του χτύπησε τον ώμο με μεγάλη εγκαρδιότητα (о похлопал его по плечу с большой сердечностью; χτυπώ; ο ώμος) και του σφύριξε στο αυτί (и прошептал ему на ухо; σφυρίζω): Γεια σου, Φαβρίκιε (пока, Фаврикий), και εις ανωτέρα (так держать: «выше»)! Εσένα περιμέναμε (/только/ тебя ждали; περιμένω)! Και πάτησε κάτι γέλια πολύ κοροϊδευτικά (и издевательски πατώ захохотал; наступать; нажимать; πατώ γέλια /πατάω δουλειά κ. λ. π сильно смеяться /много работать и т. д./; κοροϊδεύω насмехаться, издеваться). Μα σαν ήτανε να χωριστούνε, του χτύπησε τον ώμο με μεγάλη εγκαρδιότητα και του σφύριξε στο αυτί: Γεια σου, Φαβρίκιε, και εις ανωτέρα! Εσένα περιμέναμε! Και πάτησε κάτι γέλια πολύ κοροϊδευτικά. Ο καημένος ο Φαβρίκιος αισθάνθηκε (бедный Фаврикий почувствовал) πως ήταν γελοίος (что он смешон). Μετανόησ κουτουράδα του (он горько раскаялся в своем необдуманном μετανοώ) поступке; και συλλογίστηκε πως θα ήταν φρόνιμο (подумал, что бы бы разумно) να γυρίσει σπίτι του (вернуться γυρίζω) домой; και να μείνει μέσα μερικές μέρες (и остаться там: «внутри» несколько дне ότου ξεχαστούν οι δυσάρεστες εντυπώσεις (пока не забудутся неприятные ξεχνιέμαι; впечатления; η εντύπωση ) που είχε προκαλέσει (которые он вызвал; προκαλώ). Μα, ενώ πήγαινε (но, пока он шел /домой/), αντάμωσε δύο γνωστούς του (/он/ повстречал ο двух γνωστός знакомых ), πολύ σοβαρούς και αξιοπρεπείς (очень серьезных и достойных), που περάσανε δίπλα του (которые прошли мимо него: «рядом с ним»), με ύφος πειραγμένο (с оскорбленным видом; πειράζω дразнить; обижать; το ύφος), χωρίς να τον χαιρετήσουν (не поздоровавшись с ним; χαιρετώ). Ο καημένος ο Φαβρίκιος αισθάνθηκε πως ήταν γελοίος. Μετανόησε πικρά για τη κουτουράδα του και συλλογίστηκε πως θ γυρίσει σπίτι του και να μείνει μέσα μερικές μέρες, ως ότου ξεχαστούν οι δυσάρεστες εντυπώσεις που είχε προκαλέσει. Μα αντάμωσε δύο γνωστούς του, πολύ σοβαρούς και αξιοπρεπείς, που περάσανε δίπλα του, με ύφος πειραγμένο, χωρίς να τον χαιρετήσουν. Από κείνη τη μέρα (с того дня), ο Μπαμπάνης κ ο Αμπανόζης κόψανε κάθε σχέση με το Φαβρίκιο (порвали все связи: «от связь» с Фаврикием; κόβω). Μερικοί άλλοι από τους φίλους του (некоторые из его друзей) ακολούθησαν το παράδειγμά τους (пос примеру; ακολουθώ). Ο δύσμοιρος ο συγγραφέας (злополучный писатель) είδε τις συμπάθειές του (наблюдал, как его симпатии να λιγοστεύουν τρομαχτικά (катастрофически: «ужасающе» сокращаются; λιγοστεύω; ο τρόμος ужас, ). страх Άλλοτε, πολλοί άνθρωποι τον ευνοούσαν (раньше, многие люди благоволили ευνοώ) к нему; και τον επαινούσαν (и хвалили επαινώ). его; Τώρα, όλοι σχεδόν μιλούσαν γι αυτόν (ныне, почти все говорили о нем) με δισταγμούς (с сомнениями; ο δισταγμός), με επιφυλάξεις (со сдержанностью; η επιφύλαξη ), με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα (с большей строгостью). Από κείνη τη μέρα, ο Μπαμπάνης κ ο Αμπανόζης κόψανε κάθε σχέση με το Φαβρίκιο. Μερικοί άλλοι από τους φίλους του α παράδειγμά τους. Ο δύσμοιρος ο συγγραφέας είδε τις συμπάθειές του να λιγοστεύουν τρομαχτικά. Άλλοτε, πολλοί άνθρωποι τον ευνοούσαν και τον επαινούσαν. Τώρα, όλοι σχεδόν μιλούσαν γι αυτόν με δισταγμούς, με επιφυλάξεις, με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα. Αρκετοί αποφεύγανε να τον πλησιάσουν (многие избегали приближаться αποφεύγω; к нему; πλησιάζω ) για να μη νομίσει πως είχανε την ανάγκη του (чтобы /он/ не подумал, что он им нужен: «что /они/ имели в нем нужду») και το πάρει απάνω του (и не зазнался: το παίρνω απάνω μου зазнаваться ). Κι άλλοι τον μεταχειριζόντανε (а другие обращались μεταχειρίζομαι) с ним; με μια παγερή, σχεδόν

5 το παίρνω απάνω μου зазнаваться ). Κι άλλοι τον μεταχειριζόντανε (а другие обращались μεταχειρίζομαι) с ним; με μια παγερή, σχεδόν περιφρονητική αδιαφορία (с ледяным, почти презрительным безразличием; ο πάγος лед ), για να του δείξουνε (чтобы показать δείχνω) ему; πως δεν του έδιναν καμιά ιδιαίτερη σημασία (что /они/ не придавали ему никакого особого δίνω). Κάμποσοι значения; τον κοίταζαν μ ένα ύφος δύσπιστο (многие смотрели на него с недоверием: «с недоверчивым η πίστη видом»; вера), σα να περίμεναν απ αυτόν κάτι κακό (как буд ждали от него чего-то плохого). Αρκετοί αποφεύγανε να τον πλησιάσουν για να μη νομίσει πως είχανε την ανάγκη του και το πάρει απάνω του. Κι άλλοι τον μ μια παγερή, σχεδόν περιφρονητική αδιαφορία, για να του δείξουνε πως δεν του έδιναν καμιά ιδιαίτερη σημασία. Κάμποσοι τον κ δύσπιστο, σα να περίμεναν απ αυτόν κάτι κακό. Υπήρχαν άνθρωποι (были люди; υπάρχω существовать) που του μιλούσαν από καθέδρας για τα ζητήματα του πνεύματος (которы ему о духовных вопросах; η καθέδρα сидение, кресло; μιλώ από καθέδρας вещать; ) και το του ζήτημα λέγανε (и говорили ему), με το πιο ακαδημαϊκό ύφος (с ученым видом: «с самым академическим видом»), λόγια διφορούμενα (двусмысленные слова): Φυσικά (естественно), δεν είναι δυνατό (невозможно) να γίνει σήμερα (чтобы произошла сегодня) καμιά σοβαρή δουλ γράμματα (какая-нибудь серьезная работа в греческой литературе = в греческой литературе сегодня не может быть серьезного; το γράμμα буква; τα γράμματα мн.ч. литература)... Υπήρχαν άνθρωποι που του μιλούσαν από καθέδρας για τα ζητήματα του πνεύματος και του λέγανε, με το πιο ακαδημ διφορούμενα: Φυσικά, δεν είναι δυνατό να γίνει σήμερα καμιά σοβαρή δουλειά στα ελληνικά γράμματα... Κι άλλοι τον έπαιρναν μπράτσο (другие брали его под руку) και του λέγανε σε τόνο φιλικό κ εμπιστευτικό (и говори дружеским и доверительным): Δεν υπάρχει (не существует), φίλε μου (друг мой), γνήσια πνευματική ζωή στον τόπο μας (истинной духовной жизни в н нашем месте»). Όλα τα βιβλία που γράφονται (все книги, которые пишутся) είναι ψεύτικα και κούφια (фальшивы и пусты), όλ βιβλία (все книги, все книги)... Κι ο καημένος ο Φαβρίκιος (бедный Фаврикий) τα κατάπινε όλα (проглатывал все это; καταπίνω) και δεν μιλούσε (и не говорил). Κι άλλοι τον έπαιρναν μπράτσο και του λέγανε σε τόνο φιλικό κ εμπιστευτικό: Δεν υπάρχει, φίλε μου, γνήσια πνευματική ζωή στον τόπο μας. Όλα τα βιβλία που γράφονται είναι ψεύτικα και κούφια, όλα βιβλία... Κι ο καημένος ο Φαβρίκιος τα κατάπινε όλα και δεν μιλούσε. Μερικοί σοβαροί άνθρωποι (некоторые серьезные люди) που εκτιμούσαν άλλοτε το Φαβρίκιο (которые ценили εκτιμώ) раньше Ф λέγανε τώρα με ύφος λυπημένο (говорили теперь с грустным видом): Αυτό το παιδί (этот парень: «этот ребенок») κάτι μπορούσε να κάνει στη ζωή (мог что-нибудь сделать в жизни = мог нибудь в жизни). Μα τώρα, βλέπετε, με τη λογοτεχνία (но теперь, видите ли, из-за литературы)... Άλλοι μουρμούριζαν (другие бормотали; μουρμουρίζω): Δεν κάθεται καλύτερα να διαβάσει (уж лучше бы /он/ сел да почитал: «не сел /бы/ он лучше κάθομαι; почитать»; διαβάζω), να μορφωθεί (поучился; μορφώνομαι), να γίνει άνθρωπος (стал человеком), μόνο θέλει να γράφει βιβλία (/а то/ только книги хочет писать)! Μερικοί σοβαροί άνθρωποι που εκτιμούσαν άλλοτε το Φαβρίκιο λέγανε τώρα με ύφος λυπημένο: Αυτό το παιδί κάτι μπορούσε να κάνει στη ζωή. Μα τώρα, βλέπετε, με τη λογοτεχνία... Άλλοι μουρμούριζαν: Δεν κάθεται καλύτερα να διαβάσει, να μορφωθεί, να γίνει άνθρωπος, μόνο θέλει να γράφει βιβλία! Κι άλλοι προσθέτανε με ειρωνικό σκεπτικισμό (другие добавляли с ироничным скептицизмом; ο σκεπτικισμός): Βγήκε τώρα κι αυτός να κάνει το σπουδαίο (вот и этот теперь объявился, чтобы важного из себя строить: «вышел сейч важничать»; σπουδαίος важный, значительный; κάνω σπουδαίο важничать; ). Βγήκανε βγαίνωκι άλλοι πολλοί (объявлялись и многие другие) και τους είδαμε τα χάλια τους (да убогими оказались: «мы их увидели в их убогом положении»). Κι άλλοι προσθέτανε με ειρωνικό σκεπτικισμό: Βγήκε τώρα κι αυτός να κάνει το σπουδαίο. Βγήκανε κι άλλοι πολλοί και τους είδαμε τα χάλια τους. Αρκετοί μιλούσανε γι αυτόν με οργή (многие говорили о нем с гневом) και τον κατηγορούσανε δυνατά (и обвиняли κατηγορώ) его гро για τη φαυλότητα (в порочности), τον αριβισμό (авантюризме; ο αριβισμός ) και την κακοήθεια του χαρακτήρα του (и бессовестности характера; ο χαρακτήρας ). Και κείνοι που άκουγαν τις αυστηρές κρίσεις (а те, кто слышал /эти/ строгие η κρίση) суждения; έτρεχαν αμέσως (бежали тотчас; τρέχω) και τα επαναλάμβαναν όλα στο Φαβρίκιο (и повторяли все επαναλαμβάνω) Фаврикию; με το νι και με το σίγμα (в подробностях: «с ни и с сигмой»): Ξέρεις τι λέγανε για σένα (знаешь, что говорили о тебе), χτες το βράδυ στου Τάδε (вчера вечером у Того-то); Λέγανε το κ то-то и то-то). Αρκετοί μιλούσανε γι αυτόν με οργή και τον κατηγορούσανε δυνατά για τη φαυλότητα, τον αριβισμό και την κακοήθεια του κείνοι που άκουγαν τις αυστηρές κρίσεις έτρεχαν αμέσως και τα επαναλάμβαναν όλα στο Φαβρίκιο με το νι και με το σίγμα: Ξέρεις τι λέγανε για σένα, χτες το βράδυ στου Τάδε; Λέγανε το και το. Κι ο άμοιρος ο Φαβρίκιος (несчастный Фаврикий; η μοίρα удел, судьба ) δεν κατόρθωνε να καταλάβει (не мог καταλαβαίνω; понять; κατορθώνω добиваться; достигать ) για ποιό λόγο τέλος πάντων (по какой причине, в конце концов) όλοι αυτοί οι άνθρωποι εν καταγίνονται μαζί του (все эти люди намеревались заниматься εννοώ им; намереваться; иметь в ) виду ενώ αυτός δεν είχε καθόλου την πρόθεση να καταγίνεται μαζί τους (тогда как у него самого не было никакого намерения заниматься ими). Κι ο άμοιρος ο Φαβρίκιος δεν κατόρθωνε να καταλάβει για ποιό λόγο τέλος πάντων όλοι αυτοί οι άνθρωποι εννοούσαν να κ ενώ αυτός δεν είχε καθόλου την πρόθεση να καταγίνεται μαζί τους. Στο τέλος ο Φαβρίκιος κουράστηκε πολύ μ αυτές τις συζητήσεις (в конце концов, Фаврикий очень устал κουράζομαι; от этих разговор η

6 συζήτηση) και πήγε να γυρέψει λίγη παρηγοριά κοντά στις γυναίκες (и отправился искать утешения: «немного утешения» γυρεύω). у ж Μα κι αυτές τον υποδέχτηκαν (но и они его приняли; υποδέχομαι) όπως του άξιζε (как /он/ этого заслуживал: «как для него было дост αξίζω). Στο τέλος ο Φαβρίκιος κουράστηκε πολύ μ αυτές τις συζητήσεις και πήγε να γυρέψει λίγη παρηγοριά κοντά στις γυναίκες υποδέχτηκαν όπως του άξιζε. Η Τερψιχόρη του ψιθύρισε σιγά-σιγά (Терпсихора прошептала ему чуть слышно: ψιθυρίζω) «тихо-тихо»; μ ένα βλέμμα γεμάτο τρυφερότητα (со взглядом, исполненным нежности; το βλέμμα): Ποτέ μου δεν φανταζόμουνα (/я/ и представить себе не могла: «никогда /я/ не φαντάζομαι) представляла»; πως είστε ικανός να γράψετε ένα βιβλίο (что вы способны написать книгу). Κι ο Φαβρίκιος δεν ήξερε τι ν απαντήσει (не знал, что и ответить; απαντώ) κ είχε ένα ύφος πολύ ηλίθιο (и выглядел очень глупо: «имел в очень глупый»). Η Τερψιχόρη του ψιθύρισε σιγά-σιγά μ ένα βλέμμα γεμάτο τρυφερότητα: Ποτέ μου δεν φανταζόμουνα πως είστε ικανός να γράψετε ένα βιβλίο. Κι ο Φαβρίκιος δεν ήξερε τι ν απαντήσει κ είχε ένα ύφος πολύ ηλίθιο. Η Ανδρομάχη όμως του δήλωσε (Андромаха, однако, заявила δηλώνω) ему; μ ένα γλυκύτατο χαμόγελο (с милейшей улыбкой «сладчайшей улыбкой»; το χαμόγελο): Είμαι σίγουρη (/я/ уверена) πως μπορείτε να κάνετε (что /вы/ можете заняться: «делать») και κάτι καλύτερο στη ζωή σ получше в жизни). Κι ο Φαβρίκιος δεν ήξερε (Фаврикий не знал) αν έπρεπε να πει ευχαριστώ (должен ли /он/ сказать спасибо). Η Ανδρομάχη όμως του δήλωσε μ ένα γλυκύτατο χαμόγελο: Είμαι σίγουρη πως μπορείτε να κάν,ετε και κάτι καλύτερο στη ζωή σας. Κι ο Φαβρίκιος δεν ήξερε αν έπρεπε να πει ευχαριστώ. Μα όταν πήγε (а когда он отправился) να υποβάλει τα σέβη του στη Κλυταιμνήστρα (выразить свое почтение υποβάλλω Клитемнест подавать; предлагать; το ) σέβας και να της κάμει κομπλιμέντα (и рассыпаться в комплиментах: «сделать ей комплименты»), αυτή μαλλιά της (/она/ стала драть на себе волосы; τραβώ), έσκισε τα μάγουλά της με τα νύχια της (расцарапала щеки ногтями; σκίζω; το μάγουλο; το νύχι) κ έμπηξε τις φωνές (и подняла крик; μπήγω вбивать; втыкать; η φωνή голос): Ω αφήστε πια τη λογοτεχνία, φίλε μου (оставьте литературу, друг мой)! Φτάνει πια η λογοτεχνία (хватит уже литератур λογοτεχνία (надоела мне литература; βαριέμαι)! Σιχάθηκα τη λογοτεχνία (мне противна литература: «я чувствую отвращение к лите σιχαίνομαι)! Όλο λογοτεχνία (все литература), λογοτεχνία, λογοτεχνία, δεν μπορώ (не могу), δεν αντέχω (не выношу), θα σκά σκάω)!... Μα όταν πήγε να υποβάλει τα σέβη του στη Κλυταιμνήστρα και να της κάμει κομπλιμέντα, αυτή τράβηξε τα μαλλιά της, έσκ με τα νύχια της κ έμπηξε τις φωνές: Ω αφήστε πια τη λογοτεχνία, φίλε μου! Φτάνει πια η λογοτεχνία! Βαρέθηκα τη λογοτεχνία! Σιχάθηκα τη λογοτεχνία! λογοτεχνία, λογοτεχνία, δεν μπορώ, δεν αντέχω, θα σκάσω!... Ο Φαβρίκιος έφυγε σαν παλαβός (Фаврикий убежал как сумасшедший = сломя голову), αναποδογυρίζοντας τα έπιπλα (оп αναποδογυρίζω; το έπιπλο ) και κατρακυλώντας τις σκάλες (скатившись кубарем с κατρακυλώ; лестницы; η σκάλα ), κ έτρεξε να ζητήσει τη σωτηρία του κοντά στη Μελπομένη (побежал искать спасения у Мельпомены: «рядом с Мельпоменой»). Εκείνη, ψυχρή (холод (непреклонная), αδυσώπητη (безжалостная), τον κοίταξε καλά μες στα μάτια (посмотрела ему пристально: κοιτάζω) «хорошо» και τουв глаз μίλησε ξερά και αποφθεγματικά (и заговорила с ним сухо и сентенциозно): Υπάρχουν άνθρωποι (есть люди), είπε (сказала /она/), που ζούνε τη ζωή τους (которые проживают ζω), κι свою άλλοι жизнь; (/но есть/ и те) που προτιμούν να τη γράφουν (которые предпочитают писать о ней: «писать её») αντί να τη ζουν (вместо того, чтобы ее проживать). Κι ο δύστηνος ο Φαβρίκιος (несчастный Фаврикий) είχε όρεξη να πεθάνει (захотел умереть: «имел аппетит умереть»; πεθαίνω). Ο Φαβρίκιος έφυγε σαν παλαβός, αναποδογυρίζοντας τα έπιπλα και κατρακυλώντας τις σκάλες, κ έτρεξε να ζητήσει τη σω Μελπομένη. Εκείνη, ψυχρή, αλύγιστη, αδυσώπητη, τον κοίταξε καλά μες στα μάτια και του μίλησε ξερά και αποφθεγματικά: Υπάρχουν άνθρωποι, είπε, που ζούνε τη ζωή τους, κι άλλοι που προτιμούν να τη γράφουν αντί να τη ζουν. Κι ο δύστηνος ο Φαβρίκιος είχε όρεξη να πεθάνει. Δεν το έκανα επίτηδες (/я/ сделал это ненарочно), έλεγε μέσα του ο Φαβρίκιος (говорил про себя Фаврикий) με σπαρ душевных терзаниях: «с терзанием ο души»; σπαραγμός). Μάρτυράς μου ο Θεός (Господь свидетель) πως δεν το έκανα επίτηδες (/я/ это ненарочно). Έτσι χωρίς κ εγώ ο ίδιος να το καταλάβω πως έγινε (и сам /толком/ не поняв, как /это/ произошло: «так, без сам понял, как /это/ произошло»), κάθισα κ έγραψα ένα βιβλίο (/я/ сел и написал ; κάθομαι). книгу Ανάθεμα, χίλιες φορές ανάθεμα (проклятие тысячу раз проклятие; το ανάθεμα) την ώρα και τη στιγμή (на тот час и тот миг = будь проклят, тысячу раз проклят тот час и тот м να έσπαγα το χέρι μου (лучше бы я сломал σπάω), руку; κάλλιο να καιγότανε το σπίτι μου μαζί με το χειρόγραφο (лучше бы сгорел м вместе с рукописью; καίγομαι; το χειρόγραφο ). Μα τώρα πια (но теперь) ό, τι έγινε έγινε (что случилось, /то/ случилось). Όλος ο κ γνωρίζει το τρομερό βίτσιο μου (весь мир знает о моем ужасном пристрастии; το βίτσιο). Βγήκε το όνομά μου, αλίμονο (прославилось мое имя, увы: «вышло мое имя, увы»)! Δεν το έκανα επίτηδες, έλεγε μέσα του ο Φαβρίκιος με σπαραγμό ψυχής. Μάρτυράς μου ο Θεός πως δεν το έκανα επίτηδ εγώ ο ίδιος να το καταλάβω πως έγινε, κάθισα κ έγραψα ένα βιβλίο. Ανάθεμα, χίλιες φορές ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή! Κ χέρι μου, κάλλιο να καιγότανε το σπίτι μου μαζί με το χειρόγραφο. Μα τώρα πια ό, τι έγινε έγινε. Όλος ο κόσμος γνωρίζει το τρ Βγήκε το όνομά μου, αλίμονο! Ό, τι κι αν πω στο εξής (что бы /я/ впредь не сказал: «что /я/ не скажу λέω), впредь»; ό, τι κι αν κάνω (что бы не сделал: «что не сделаю» όσο κι αν προσπαθήσω να εξαγνιστώ στα μάτια τους (сколько бы ни пытался обелить αγνός себя в их чистый, глазах; непорочный; честный; εξαγνίζω искупать /вину/; заглаживать /ошибку/; ), θα προσπαθώ με κοιτάζουν πάντα όλοι με ύφος αμυντικό (на меня всегда б все смотреть с настороженным видом: «с оборонительным видом»), σα να προετοιμάζω κι άλλο βιβλίο (словно я готовлю

7 все смотреть с настороженным видом: «с оборонительным видом»), σα να προετοιμάζω κι άλλο βιβλίο (словно я готовлю Αφού λοιπόν (ну и поскольку), είτε έτσι, είτε αλλιώς (так или иначе), ο λεκές θα μου μείνει στο μέτωπο για όλη τη ζωή (пятно о на лбу на всю жизнь; το μέτωπο), ας συνεχίσω καρτερικά το δρόμο της μοίρας (я продолжу стойко путь судьбы). Ό, τι κι αν πω στο εξής, ό, τι κι αν κάνω, όσο κι αν προσπαθήσω να εξαγνιστώ στα μάτια τους, θα με κοιτάζουν πάντα όλοι με ύφος αμυντικό, σα να προετοιμάζω κι άλλο βιβλίο. Αφού λοιπόν, είτε έτσι, είτε αλλιώς, ο λεκές θα μου μείνει στο μέτωπο για όλη τη ζωή, ας συνεχ δρόμο της μοίρας. Κι ο καημένος ο Φαβρίκιος (и бедный Фаврикий), με σφιγμένη την καρδιά (со сжатым σφίγγω сердцем; сжимать ), γέμισε πάλι το στυλογράφο του (наполнил опять свою ручку) κ έγραψε άλλο ένα βιβλίο (и написал еще одну книгу). Μα, σα βγήκε το δεύτερο как только вышла вторая его книга), όλοι τρέξανε να του πούνε (все поспешили: «побежали» сказать ему) πως το πρώτο ανώτερο (что первая была несравнимо лучше: «выше»). Κι ο καημένος ο Φαβρίκιος, με σφιγμένη την καρδιά, γέμισε πάλι το στυλογράφο του κ έγραψε άλλο ένα βιβλίο. Μα, σα βγ βιβλίο του, όλοι τρέξανε να του πούνε πως το πρώτο ήταν ασυγκρίτως ανώτερο.

8 Σιμόνη την έλεγαν (Ее звали Симона) Ήταν ένας ωραίος νέος (/он/ был красивым юношей), ψηλός (высоким), καλοφτιαγμένος (хорошо φτιάχνω сложенным; делать; καλοφτιαγμένος хорошо сделанный; хорошо сложенный ), με πυκνά ξανθά μαλλιά (с густыми светлыми волосами) και γαλανά (голубыми глазами), με αρχοντικό παράστημα (с дворянской внешностью; ο άρχοντας дворянин, аристократ; правитель; το παράστημ осанка, выправка; представительная внешность ) και με μια απλή και πολύ διακριτική ευγένεια (с простым и очень делика благородством) στο ύφος και στους τρόπους (в выражении το и манерах; ύφος вид; стиль; выражение ), μια αυθόρμητη ευγένεια της ράτσας (спонтанным прирожденным благородством: «спонтанным благородством η ράτσα породы»; ) που προκαλούσε τριγύρω του (которое вызывало вокруг него; προκαλώ(ε)) μια ανήσυχη συμπάθεια (беспокойную симпатию), ανακατωμένη με περιέργεια και με σ (смешанную с любопытством и уважением; ανακατεύω/ ανακατώνω (разг.); ο σεβασμός ). Έμοιαζε σαν κανένας νέος λόρδος της Σκωτίας (/ походил на молодого лорда из Шотландии) που ταξίδευε τάχα στη Μεσόγειο για αναψυχή (который якобы путешествовал море на отдыхе; ταξιδεύω; η Μεσόγειος (Θάλασσα) ). Ήταν όμως πούρος Κεφαλλονίτης (однако, /он/ был истинным кефалонийцем: «ч кефалонийцем»), αφού λεγότανε μάλιστα Γεράσιμος Ιερωνυμάτος (поскольку звали его Герасим Иерониматос). Ήταν ένας ωραίος νέος, ψηλός, καλοφτιαγμένος, με πυκνά ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια, με αρχοντικό παράστημα και μ διακριτική ευγένεια στο ύφος και στους τρόπους, μια αυθόρμητη ευγένεια της ράτσας που προκαλούσε τριγύρω του μια αν ανακατωμένη με περιέργεια και με σεβασμό. Έμοιαζε σαν κανένας νέος λόρδος της Σκωτίας που ταξίδευε τάχα στη Μεσόγειο όμως πούρος Κεφαλλονίτης, αφού λεγότανε μάλιστα Γεράσιμος Ιερωνυμάτος. Η μητέρα του ήτανε κόρη Βιτάλη (его мать была девицей Витали), κοντέσα αληθινή (настоящей графиней), γραμμένη στ από το 16ο αιώνα (вписанной в Либро Д Оро с 16-го Либро века; д Оро /ит. Libro d Oro/ «золотая книга» список дворянских семе Ионических островов; γράφω; ο αιώνας ). Ο πατέρας του ήτανε θαλασσινός (его отец был θαλασσινός моряком; морской; моряк ) και είχε πνιγεί μια μέρα (однажды /он/ утонул; πνίγομαι), στον κόλπο της Βισκάγιας (в Бискайском ο заливе; κόλπος), απένταρος (без гроша /в кармане/: «безденежный»; η πεντάρα пятак ) και καταχρεωμένος (обремененный долгами; το χρέος долг ), βλαστημώντας ηρωικά ολόκληρο τον Παράδεισο (героически проклиная весь βλαστημώ; рай; ο Παράδεισος ) και «δέκα μίλια περιφέρεια» (и «десять миль вокруг /него/»). Τούτ προσθήκη γινότανε ως εκ περισσού (эту фразу он добавлял: «это добавление происходило» на всякий случай/без особой περισσός лишний; ως εκ περισσού без особой необходимости ) για να μην ξεφύγει από τη βλαστήμια κανένας άγιος (чтобы не из проклятия какой-нибудь святой; ξεφεύγω), που τυχόν είχε βγει περίπατο (который случайно вышел на прогулку) έξω από τα σύ Παραδείσου (за пределы рая; τα σύνορο граница; предел). Η μητέρα του ήτανε κόρη Βιτάλη, κοντέσα αληθινή, γραμμένη στο Λίμπρο ντ Ορο από το 16ο αιώνα. Ο πατέρας του ήτανε θ πνιγεί μια μέρα, στον κόλπο της Βισκάγιας, απένταρος και καταχρεωμένος, βλαστημώντας ηρωικά ολόκληρο τον Παράδει περιφέρεια». Τούτη η προσθήκη γινότανε ως εκ περισσού για να μην ξεφύγει από τη βλαστήμια κανένας άγιος, που τυχόν είχε από τα σύνορα του Παραδείσου. Από αμνημονεύτους χρόνους (с незапамятных η времен; μνήμη память; ο χρόνος ) Ιερωνυμάτοι και Βιτάληδες ζούσανε μες στι θαλασσοταραχές (жили среди морских штормов; η θάλασσα море; η ταραχή волнение, беспорядок; η θαλασσοταραχή ) και στη μαύρη φτώχεια (в глубокой бедности: «в черной бедности»), βλαστημώντας το συμπάν (проклиная το συμπάν/-ντος/ мироздание; вселенная; мироздание), σαν καλοί Κεφαλλονίτες (как истинные: «хорошие» кефалонийцы), από το πρωί ίσαμε το βράδυ (с утра до вечера το βράδυ ίσαμε το πρωί (а зачастую, и с вечера до утра). Ο Γεράσιμος, ωστόσο (впрочем, Герасим), που λεγότανε χαϊδευτικά Μ ласково звали Мемас: «который ласково звался Мемас»), θα μπορούσε, αν είχε τα μυαλά του στο κεφάλι του (мог бы, если б голова на плечах: «если бы имел разум в голове»; το μυαλό ), να πιάσει τόπο στην κοινωνία (занять место в πιάνω), обществе; χάρη στη εξυπνάδα του (благодаря его сообразительности) και στο καλό παρουσιαστικό του (и приятной: «хорошей» το παρουσιαστικό внешности; ). Τέτοια τουλάχιστον ήτανε η πεποίθηση (таково было, по крайней мере, убеждение) όλων των συγγενών και των οικογενει родственников и семейных друзей; ο συγγενής). Από αμνημονεύτους χρόνους Ιερωνυμάτοι και Βιτάληδες ζούσανε μες στις θαλασσοταραχές και στη μαύρη φτώχεια, βλαστη σαν καλοί Κεφαλλονίτες, από το πρωί ίσαμε το βράδυ και συχνά από το βράδυ ίσαμε το πρωί. Ο Γεράσιμος, ωστόσο, που λεγ Μεμάς, θα μπορούσε, αν είχε τα μυαλά του στο κεφάλι του, να πιάσει τόπο στην κοινωνία, χάρη στη εξυπνάδα του και στο καλό π Τέτοια τουλάχιστον ήτανε η πεποίθηση όλων των συγγενών και των οικογενειακών φίλων. Μα αυτός δεν είχε τα μυαλά του στο κεφάλι του (но не было у него головы на плечах). Ποτέ του δεν σκοτίστηκε (никогда / /он/ не задумывался) ούτε για τα γράμματα (ни τα об γράμματα учебе; литература; учение; образование ) ούτε για τα χρήματα (ни о деньгах; το χρήμα ), ούτε για την οικογένεια του (да и о своей семье) είχε καμιά όρεξη να φροντίσει (не было у него никакого желания φροντίζω). Ήταν ένα παλιόπαιδο και τίποτα περισσότερο (был /он/ негодяем и ничем больше), ένα στραβόξυλο (каверзником), έ (приносящим неприятности), που δεν άκουγε καμιά συμβολή (который не слушал ни одного совета) και δεν φοβότανε κανέ боялся). Ο πατέρας του, πριν πνιγεί (его отец, до того, как утонул), τον είχε κάποτε βλαστημήσει ως εξής (как-то прокля образом): Να μπούνε μέσα σου εκατό διάβολοι (пусть войдут в тебя ο сто διάβολος; бесов; μπαίνω ) και να είναι αρσενικοί και θηλυκοί για να γεννήσουνε (и /пусть/ будут /они/ мужского и женского рода: «мужские и женские», чтобы они могли размножаться: «ч γεννώ/α/)! Μα αυτός δεν είχε τα μυαλά του στο κεφάλι του. Ποτέ του δεν σκοτίστηκε ούτε για τα γράμματα ούτε για τα χρήματα, ούτε του είχε καμιά όρεξη να φροντίσει. Ήταν ένα παλιόπαιδο και τίποτα περισσότερο, ένα στραβόξυλο, ένα γουρσούζικο, που συμβολή και δεν φοβότανε κανέναν. Ο πατέρας του, πριν πνιγεί, τον είχε κάποτε βλαστημήσει ως εξής: Να μπούνε μέσα σου εκατό διάβολοι και να είναι αρσενικοί και θηλυκοί για να γεννήσουνε! Θαρρείς και η βλαστήμια έπιασε (можно было подумать: «думаешь», что проклятие сбылось) κι ο κακορίζικος Μεμάς διαβόλους (злополучный Мемас был полон бесов) που πληθαίνανε απεριόριστα με το πέρασμα του καιρού (которые по прош бесконечно множились; πληθαίνω; το πέρασμα; ο καιρός ). Όσο ήτανε παιδί (пока /он/ был ребенком), βασάνισε ακατάπαυστα το σπιτ

9 бесконечно множились; πληθαίνω; το πέρασμα; ο καιρός ). Όσο ήτανε παιδί (пока /он/ был ребенком), βασάνισε ακατάπαυστα το σπιτ (/он/ непрестанно мучил своих домашних; η παύση пауза; перерыв ) και δεν παρέλειψε καμία ευκαιρία (и не упустил ни одного слу παραλείπω) να κάνει τη μητέρα του να κλάψει (заставить свою мать плакать). Η καημένη η χήρα (бедная вдова) είχε παραιτη μητρικά δικαιώματα της (отказалась от всех своих материнских παραιτούμαι; прав; το δικαίωμα ) και τον άφηνε να βουρλίζεται χωρίς καμί επίβλεψη (и оставляла его = позволяла ему буянить без всякого надзора; βουρλίζομαι). Η γειτονιά τον φοβότανε (соседи боялись η γειτονιά его; соседство; квартал; соседи ) και το καταριότανε (и проклинали; καταριέμαι). Στο σχολείο ήταν ανακατωμένος (в школе он был замеша όλες τις βρώμικες δουλειές (во всех грязных η δουλειά). делах; Όλο το Αργοστόλι τον ήξερε (его знал весь Аргостоли) κ η φήμη του έφτα το Ληξούρι (слава о нем доходила до Ликсури; φτάνω). Τα πιο ύποπτα πρόσωπα των δύο λιμανιών (самые подозрительные лица и портов; το πρόσωπο; το λιμάνι ) ήτανε φίλοι του και παρέα του (были его друзьями и компанией). Φαίνεται (кажется) πως έλαβε μ λαθρεμπόρια (что он участвовал в контрабанде; λαμβάνω брать, получать; το μέρος часть; λαμβάνω μέρος; το ) λαθρεμπόριο και σε κλεψιές (и кражах; η κλεψιά). Θαρρείς και η βλαστήμια έπιασε κι ο κακορίζικος Μεμάς ήτανε γεμάτος διαβόλους που πληθαίνανε απεριόριστα με το πέρ Όσο ήτανε παιδί, βασάνισε ακατάπαυστα το σπιτικό του και δεν παρέλειψε καμία ευκαιρία να κάνει τη μητέρα του να κλάψει. Η παραιτηθεί από όλα τα μητρικά δικαιώματα της και τον άφηνε να βουρλίζεται χωρίς καμία επίβλεψη. Η γειτονιά τον φοβόταν Στο σχολείο ήταν ανακατωμένος σ όλες τις βρώμικες δουλειές. Όλο το Αργοστόλι τον ήξερε κ η φήμη του έφτανε ως το Ληξο πρόσωπα των δύο λιμανιών ήτανε φίλοι του και παρέα του. Φαίνεται πως έλαβε μέρος και σε λαθρεμπόρια και σε κλεψιές. Σαν ήρθανε μια φορά (когда пришли однажды ; έρχομαι), εξαιτίας του (из-за него), οι χωροφύλακες (жандармы; ο χωροφύλακας ) να κάνουν έρευνα στο σπίτι (чтобы обыскать дом: «сделать расследование в доме») και τον κουβαλούσανε κι αυτόν κουβαλώ(α)) (и тащили με τιςего; χειροπέδες (в наручниках; οι χειροπέδες (только мн.ч.) ), η μητέρα του έπεσε ξύλο κομμάτι (его мать слегла: «упала куском πέφτω) дерева»; κ έβαλε μέρες να συνέρθει (и понадобилось /много/ дней, чтобы /она/ пришла в себя/выздоровела: «положила дни, чтобы βάζω вызд класть; συνέρχομαι). Τέτοια ντροπή (такой стыд) δεν της είχε συμβεί (не происходил συμβαίνω) с ней; άλλη φορά στη ζωή της (другой раз в жизни = такого стыда она не видела еще в своей жизни). Του είπε τότε (тогда /она/ сказала ему) να το βρει από το Θεό (чт накажет: «чтобы /он/ нашел от Бога»; идиом. απ τοθεόνατοβρεις Бог тебе воздаст за твои поступки (как за хорошие, так и за зависим. от контекста); βρίσκω ). Ύστερα μετάνιωσε (потом /она/ раскаялась /в своих ; μετανιώνω словах/ ) και χτυπιότανε εμπρός στο εικονοστάσι (и убивалась перед иконостасом; χτυπιέμαι страдать; убиваться; τοεικονοστάσι ) και παρακαλούσε το Θεό (и умоляла Господа παρακαλώ) μην τύχει κι ακούσει το λόγο (чтобы /он/ случайно не услышал слова: «чтобы не случилось и /он/ τυχαίνω) услышал πουслова»; είχε προφέρει μες στην οργή της (которые /она/ произнесла προφέρω). в гневе; Ελπίδες όμως πολλές δεν είχε (впрочем, /она/ не возлага больших надежд: «не имела больших надежд»; ηελπίδα) για τα μελλούμενα του γιού της (на будущее своего ταμελλούμενα/τομέλλον сына; будущее). Σαν ήρθανε μια φορά, εξαιτίας του, οι χωροφύλακες να κάνουν έρευνα στο σπίτι και τον κουβαλούσανε κι αυτόν με τις χειρο έπεσε ξύλο κομμάτι κ έβαλε μέρες να συνέρθει. Τέτοια ντροπή δεν της είχε συμβεί άλλη φορά στη ζωή της. Του είπε τότε να το Ύστερα μετάνιωσε και χτυπιότανε εμπρός στο εικονοστάσι και παρακαλούσε το Θεό μην τύχει κι ακούσει το λόγο που είχε προφέ της. Ελπίδες όμως πολλές δεν είχε για τα μελλούμενα του γιού της. Με τον καιρό όλοι το είχανε πάρει απόφαση (со временем все смирились с тем: «приняли το παίρνω решение»; απόφαση решаться; примиряться; смиряться ) πως τίποτα καλό δεν έμελλε να βγει απ αυτόν (что ничего хорошего из него не выйдет: «ничего х предстояло, чтобы из него вышло»; βγαίνω; μέλλει предстоит ), παρά μονάχα σκοτούρες (/ничего/ кроме только η хлопот; σκοτούρα ), σκάνδαλα (скандалы; το σκάνδαλο) κ ίσως και καμιά μεγάλη συμφορά (а возможно, и какое-нибудь большое несчастье). Για τούτο όταν άρχισε να τον τραβά κι αυτόν ο αέρας της θάλασσας (когда и его позвал морской ветер: «начал тянуть τραβώ(α)) и его морской και в δήλωσε πως ήθελε να φύγει με τα βαπόρια (и /он/ заявил, что хочет уйти /в море/ φεύγω; на пароходах; το βαπόρι ), το σπιτικό αισθάνθηκε κάποια ξαλάφρωση (/его/ домашние почувствовали некоторое облегчение). Κίνησε σκυθρωπός (мрачный /он/ κινώ(ε)) двинулся και /в пу δεν είχε στο νου του να ξαναγυρίσει (и не собирался возвращаться: «не имел в уме возвратиться»; ο νους; ξαναγυρίζω). Με τον καιρό όλοι το είχανε πάρει απόφαση πως τίποτα καλό δεν έμελλε να βγει απ αυτόν, παρά μονάχα σκοτούρες, σκά καμιά μεγάλη συμφορά. Για τούτο όταν άρχισε να τον τραβά κι αυτόν ο αέρας της θάλασσας και δήλωσε πως ήθελε να φύγε σπιτικό αισθάνθηκε κάποια ξαλάφρωση. Κίνησε σκυθρωπός και δεν είχε στο νου του να ξαναγυρίσει. Άρχισε τότε να γυρνά (тогда /он/ начал скитаться; γυρνώ(α)) από λιμάνι σε λιμάνι (из гавани в гавань) κι από ωκεανό σε ωκεανό (и из о в океан; ο ωκεανός) με τα μεγάλα κεφαλλονίτικα φορτηγά (на больших кефалонийских грузовых судах; το φορτηγό грузовик; морск. грузовое судно, транспόрт ), ακολουθώντας μηχανικά το ρεύμα της δουλειάς (механически следуя за течением το ρεύμα). работы; Έτσι σεργιάνισε αρκετούς τόπους (таким образом, /он/ посетил много мест: «прогулялся по многим σεργιανίζω местам»; гулять ) και γνώρισε παράξενους ανθρώπους (и познакомился со странными людьми) και πολλές και διάφορες ηδονές (и со множеством разных наслажден разными наслаждениями»; η ηδονή). Είδε το περιβόητο φίδι της θάλασσας (/он/ видел пресловутого морского το φίδι), που змея; έκανε μάλιστα τρείς φορές το γύρο του πλοίου του (который, к тому же, проплыл три раза вокруг корабля: «сделал три ο γύρος раза круг круг; корабля»; το πλοίο). Αυτό συνέβηκε στον κόλπο της Βεγγάλης (это произошло в Бенгальском συμβαίνω). заливе; Το φίδι ήτανε πρασινωπό (змей был зеленоватого цвета) κ είχε μήκος ίσαμε εκατό μέτρα (и длиной до ста метров: «имел длину до ста метров»). Όλο το πλήρωμ κουβέρτα (вся команда поднялась на ανεβαίνω) палубу; και το είδε (и увидела его). Κατόπι πήγανε στην Καλκούτα (потом они отправи Калькутту) και το λέγανε (и рассказывали об этом) και κανείς δεν τους πίστευε (но никто πιστεύω). им не Μέσα верил; σ όλα αυτά (среди всего этого) ο Μεμάς πήρε κ ένα δίπλωμα εμποροπλοιάρχου (Мемас получил диплом капитана ο торгового πλοίαρχος флота; капитан; το εμπόριο торговля; ο εμποροπλοίαρχος), μα δεν τον ωφέλησε και πολύ στη σταδιοδρομία του (но он не очень ему помог ωφελώ в его карьер бытьполезным; помогать). Άρχισε τότε να γυρνά από λιμάνι σε λιμάνι κι από ωκεανό σε ωκεανό με τα μεγάλα κεφαλλονίτικα φορτηγά, ακολουθώντας της δουλειάς. Έτσι σεργιάνισε αρκετούς τόπους και γνώρισε παράξενους ανθρώπους και πολλές και διάφορες ηδονές. Είδε τ θάλασσας, που έκανε μάλιστα τρείς φορές το γύρο του πλοίου του. Αυτό συνέβηκε στον κόλπο της Βεγγάλης. Το φίδι ήτανε μήκος ίσαμε εκατό μέτρα. Όλο το πλήρωμα ανέβηκε στην κουβέρτα και το είδε. Κατόπι πήγανε στην Καλκούτα και το λέγανε κ πίστευε. Μέσα σ όλα αυτά ο Μεμάς πήρε κ ένα δίπλωμα εμποροπλοιάρχου, μα δεν τον ωφέλησε και πολύ στη σταδιοδρομία του. Κάποτε (однажды: «когда-то») βαρέθηκε τους Κεφαλλονίτες (кефалонийцы ему наскучили) και πήγε (пошел) και διορίστη (и определился помощником капитана; διορίζομαι) σ ένα αιγυπτιακό βαπόρι (на египетский пароход) που Ασράφ λεγότανε (который назывался Азраф). Ήταν ένα βρωμερό και πανάρχαιο βαπόρι (это был грязный и очень старый: «древнейший» пароход), ί πεντακόσιους τόνους (до тысячи пятисот тонн = тоннажем в тысячу ο пятьсот τόνος ), που тонн; έκανε το λαθρεμπόριο του χασίς (которы

10 πεντακόσιους τόνους (до тысячи пятисот тонн = тоннажем в тысячу ο пятьсот τόνος ), που тонн; έκανε το λαθρεμπόριο του χασίς (которы занимался контрабандой гашиша) στα λιμάνια της Ερυθρής Θάλασσας (в портах Красного моря) και κυρίως από το Σου (главным образом, из Суэца в Джибути), στη Μόκα και στο Άντεν (Мекку и Аден). Ο πλοίαρχος κι ολόκληρο το πλήρωμα ή (капитан и весь экипаж были египтянами; Αιγύπτιος). Καμιά φορά (иногда) φορτώνανε και όπλα (/они/ грузили φορτώνω; оружие; το όπλο) για τους φυλάρχους της Αραβίας και της Αβησσυνίας (для вождей племен Аравии η и φυλή Абиссинии; племя; ο φύλαρχος ), μα οι κυριότερες δουλειές τους (но основные их работы) γινότανε με το χασίς (происходили с гашишем = но главным образом, они занималис гашиша). Στο βαπόρι αυτό (на этом пароходе) του συνέβηκε του Μεμά (произошло с Мемасом) ένα γεγονός αξιοσημείωτο ( событие; σημειώνω замечать). Κάποτε βαρέθηκε τους Κεφαλλονίτες και πήγε και διορίστηκε υποπλοίαρχος σ ένα αιγυπτιακό βαπόρι που λεγότανε Ασράφ. Ήταν ένα βρωμερό και πανάρχαιο βαπόρι, ίσαμε χίλιους πεντακόσιους τόνους, που έκανε το λαθρεμπόριο του χασίς στα λιμάνια της Ερυθρής Θά από το Σουέζ στο Τζιμπουτί, στη Μόκα και στο Άντεν. Ο πλοίαρχος κι ολόκληρο το πλήρωμα ήταν Αιγύπτιοι. Καμιά φορά φορτώ τους φυλάρχους της Αραβίας και της Αβησσυνίας, μα οι κυριότερες δουλειές τους γινότανε με το χασίς. Στο βαπόρι αυτό του ένα γεγονός αξιοσημείωτο. Μια μέρα, στο Τζιμπουτί (однажды, в Джибути), χώθηκαν μες στο Ασράφ αμπάρι (пробрались του в трюм Азрафа; χώνω засовывать; χώνομαι залезать; прятаться ) δύο μικροί λαθρεπιβάτες (два маленьких безбилетника; λαθραίος тайный; ο επιβάτης пассажир ). Ήτανε δύο Γαλλόπαιδα (/это/ были два французских подростка: «французских ребенка»), αδέλφια τα αδέλφια (брат и сестра; собир. братья и сестры), ένα αγόρι κ ένα κορίτσι (мальчик и девочка), το κορίτσι ως δέκα εφτά ή δέκα οχτώ χρονών (девочке /было/ примерн восемнадцать лет) και το αγόρι ως δεκάξι (а мальчику примерно шестнадцать). Έφευγαν κρυφά και χωρίς χρήματα (/они/ без денег), από τη γαλλική Σομαλία (из французского Сомали) και ζητούσανε, φαίνεται (и хотели, казалось), να γυρίσουνε (вернуться на родину; γυρίζω). Είχανε πληροφορηθεί πως Ασράφ το πήγαινε στο Σουέζ (/они/ выяснили: «/они/ были проинформированы том, что Азраф шел в Суэц; πληροφορούμαι), μα δεν ήξεραν τι είδος καράβι ήτανε (но /они/ не знали, что это был за корабль: «какого корабль»; το είδος) και τι ανθρώπους είχε μέσα (и что за люди были у него на борту: «каких людей /он/ имел внутри»). Μια μέρα, στο Τζιμπουτί, χώθηκαν μες στο αμπάρι Ασράφ του δύο μικροί λαθρεπιβάτες. Ήτανε δύο Γαλλόπαιδα, αδέλφια, ένα αγόρι κορίτσι, το κορίτσι ως δέκα εφτά ή δέκα οχτώ χρονών και το αγόρι ως δεκάξι. Έφευγαν κρυφά και χωρίς χρήματα, από τη γα ζητούσανε, φαίνεται, να γυρίσουνε στην πατρίδα τους. Είχανε πληροφορηθεί Ασράφ πήγαινε πως στο Σουέζ, μα δεν ήξεραν τι είδος καράβι ήτ και τι ανθρώπους είχε μέσα. Δεν άργησαν να το μάθουν (очень скоро они об этом узнали: «/они/ не опоздали узнать μαθαίνω; об этом»; αργώ(ε) ). Τη νύχτα, ενώ το βαπόρι ταξίδευε προς το βορρά (ночью, пока пароход шел: «путешествовал» ο βορράς на ), север; οι Αιγύπτιοι ανακάλυψαν τα δύο παιδιά (египтяне обнаружили двух ; детей ανακαλύπτω). Τα έσυραν στο κατάστρωμα έξαλλοι (/они/, обезумевшие, вытащили их σέρνω; на палубу; το κατάστρωμα), ξεφωνίζοντας όλοι μαζί (выкрикивая в один голос: «все ξεφωνίζω) вместе»; λόγια αισχρά (непристойные слова). Τα παιδιά (дети), πελιδνά από τον τρόμο (мертвенно-бледные ο от τρόμος страха; ) και μισολιγοθυμισμένα (в полуобморочном состоянии; το μισό половина; λιγοθυμώ/λιποθυμώ падать в обморок, лишаться ), δεν чувств τόλμησαν να αντισταθούν (не посмели сопротивлят αντιστέκομαι; τολμώ(α)). Τότε ο Άραβας πλοίαρχος (тогда капитан-араб) πήρε δικαιωματικά το αγόρι στην καμπίνα του (забрал по каюту мальчика; το δικαίωμα право ) και ο Μεμάς πήρε το κορίτσι (забрал девочку). Τα κράτησαν όση ώρα ήθελαν (/они/ продерж себя/, сколько захотели: «сколько времени κρατάω) хотели»; κ ύστερα (а затем) τα παραδώσανε στους άντρες του πληρώματος (пере членам экипажа; παραδίδω; ο άντρας; το πλήρωμα ) που περίμεναν τη σειρά τους (которые ждали своей очереди) μουγγρίζοντας α (рыча угрожающе; μουγγρίζω; απειλώ угрожать ), σαν ένα κοπάδι (словно стадо) πειναλέα αγρίμια (умирающих с голоду η πείνα зверей; голод; το αγρίμι). Δεν άργησαν να το μάθουν. Τη νύχτα, ενώ το βαπόρι ταξίδευε προς το Βοριά, οι Αιγύπτιοι ανακάλυψαν τα δύο παιδιά κατάστρωμα έξαλλοι, ξεφωνίζοντας όλοι μαζί λόγια αισχρά. Τα παιδιά, πελιδνά από τον τρόμο και μισολιγοθυμισμένα, αντισταθούν. Τότε ο Άραβας πλοίαρχος πήρε δικαιωματικά το αγόρι στην καμπίνα του και ο Μεμάς πήρε το κορίτσι. Τα κράτησ κ ύστερα τα παραδώσανε στους άντρες του πληρώματος που περίμεναν τη σειρά τους μουγγρίζοντας απειλητικά, σαν ένα κοπάδι πειναλέα αγρίμια. Έγινε όλη νύχτα στην αστροφεγγιά (всю ночь продолжалась при свете звезд; φέγγω светить) ένα φριχτό αραβικό όργιο (ужасная арабска оргия; το όργιο). Στο τέλος το αγόρι άρπαξε ένα μαχαίρι (под конец, мальчик схватил αρπάζω; το нож; μαχαίρι) και το έμπηξε στο λάρυγγά του (и воткнул его себе в горло; ο λάρυγγας; μπήγω ). Έμεινε νεκρό στο τόπο (он умер на месте: «остался мертвым на месте»). Μες στη σύγχυ ακολούθησε (в смятении, которое последовало /за ακολουθώ), этим/; η νέα Γαλλίδα πρόφτασε (юная француженка προφτάνω) успела; και ρίχτηκε στη θάλασσα (и бросилась в ρίχνομαι). море; Ο Μεμάς την είδε να πέφτει (Мемас увидел, как /она/ упала) και να χάνεται (и пот /из виду/). Έσκυψε από την κουπαστή (он свесился с планшира; σκύβω) κ είδε τη θάλασσα που φωσφόριζε (и увидел, как светилось м «увидел море, которое фосфоресцировало»; φωσφορίζω) καθώς την έσκιζε το πλοίο (рассекаемое кораблем: «пока его рассекал ко σκίζω), σα να την έφεγγαν προβολείς από το βυθό (словно его освещали прожекторы из глубины; ο προβολέας; ο βυθός). Έγινε όλη νύχτα στην αστροφεγγιά ένα φριχτό αραβικό όργιο. Στο τέλος το αγόρι άρπαξε ένα μαχαίρι και το έμπηξε στο λ νεκρό στο τόπο. Μες στη σύγχυση που ακολούθησε, η νέα Γαλλίδα πρόφτασε και ρίχτηκε στη θάλασσα. Ο Μεμάς την είδε να πέφτ Έσκυψε από την κουπαστή κ είδε τη θάλασσα που φωσφόριζε καθώς την έσκιζε το πλοίο, σα να την έφεγγαν προβολείς από το βυθό. Μάντεψε πιο πέρα τους καρχαρίες (немного дальше /он/ различил: «угадал» μαντεύω акул; предсказывать; угадывать; ο καρχαρίας ) που συνοδεύανε το Ασράφ (которые сопровождали Азраф; συνοδεύω ) σαν τιμητική φρουρά (словно почетный караул). Δίπλα του ένας ν γέλασε (рядом с ним один матрос засмеялся; γελώ(α)). Τα πελώρια άσπρα δόντια του (его огромные белые το δόντι зубы; ) γυαλίσανε κοροϊδευτικά μερικές στιγμές (издевательски сверкали несколько γυαλίζω) мгновений; στο φωτερό σκοτάδι (в сияющей мгле). Δεν υπήρχα βέβαια (не было, конечно), πολλές ελπίδες (больших надежд /на то/) να σωθεί από το θάνατο ένα νέο κορίτσι (что спасется девочка; σώνομαι; ο θάνατος ), τρελό από τον τρόμο και τη φρίκη (обезумевшая от страха и ужаса), που κολυμπούσε νύχτα (кот ночью; κολυμπώ(α)), στα ανοιχτά της Ερυθρής Θάλασσας (в открытых /водах/ Красного моря), ανάμεσα σ ένα μάτσο καρχαρί акул; το μάτσο пучок, связка; также используется для обозначения чего-либо в большом количестве (разг.)). Μάντεψε πιο πέρα τους καρχαρίες που συνοδεύανε Ασράφ σαν το τιμητική φρουρά. Δίπλα του ένας ναύτης γέλασε. Τα πελώρια άσπρα του γυαλίσανε κοροϊδευτικά μερικές στιγμές στο φωτερό σκοτάδι. Δεν υπήρχαν, βέβαια, πολλές ελπίδες να σωθεί από το θάνα τρελό από τον τρόμο και τη φρίκη, που κολυμπούσε νύχτα, στα ανοιχτά της Ερυθρής Θάλασσας, ανάμεσα σ ένα μάτσο καρχαρίες. Περάσανε ίσως δύο χρόνια (прошло около двух лет: «прошло, возможно, два года»). Μιαν άλλη μέρα το απαίσιο πλοίο

11 Περάσανε ίσως δύο χρόνια (прошло около двух лет: «прошло, возможно, два года»). Μιαν άλλη μέρα το απαίσιο πλοίο (однажды отвратительное судно прибыло; παρουσιάζομαι), κουνιστό και λυγιστό (как ни в чем не бывало: «качающийся и гнущийся»; идиом. κουνιστός και λυγιστός 1. вертлявый; 2. делающий что-либо как ни в чем ), στον не бывало κόλπο της Νεάπολης (в Неапольский залив Έφερνε στην Ιταλία (/оно/ везло в Италию) ένα τίμιο φορτίο χουρμάδες (почтенный груз фиников) κ έμοιαζε πολύ περήφανο (и гордилось: «казалось очень гордым») για την τιμιότητά του (своей порядочностью). Το ίδιο βράδυ (в тот же вечер) ο υποπλοίαρχος βγήκανε στην πολιτεία (капитан и помощник капитана сошли в город) να δειπνήσουνε σαν άνθρωποι καθ пообедать, как приличные люди; καθώς πρέπει как подобает; нескл. прил. приличный, достойный ). Έτσι τους ήρθε η όρεξη (вот захотелось им), εκείνο το βράδυ (в тот вечер), να δοκιμάσουνε τις απολαύσεις της καθωσπρεποσύνης (испытать благопристойности; δοκιμάζω). Ο Μεμάς είχε φορέσει (Мемас надел; φορώ(α)) την πιο ωραία λινή φορεσιά του (свой самый красивы льняной костюм) κ είχε πάρει, για την περίσταση (и принял, по этому случаю), το πιο λορδικό του ύφος (свой самый арист «лордский» вид). Περάσανε ίσως δύο χρόνια. Μιαν άλλη μέρα το απαίσιο πλοίο παρουσιάστηκε, κουνιστό και λυγιστό, στον κόλπο της Νεάπο Ιταλία ένα τίμιο φορτίο χουρμάδες κ έμοιαζε πολύ περήφανο για την τιμιότητά του. Το ίδιο βράδυ ο πλοίαρχος και ο υποπλοία πολιτεία να δειπνήσουνε σαν άνθρωποι καθώς πρέπει. Έτσι τους ήρθε η όρεξη, εκείνο το βράδυ, να δοκιμάσουνε τις καθωσπρεποσύνης. Ο Μεμάς είχε φορέσει την πιο ωραία λινή φορεσιά του κ είχε πάρει, για την περίσταση, το πιο λορδικό του ύφος. Τράβηξαν προς τη Σάντα Λουτσία (они направились в Санта τραβώ(α) Лучию; тянуть; идти, направляться ) και στρώθηκαν με πολλή επισημότητα (и устроились со всей: «большой» официальностью; στρώνομαι) σ ένα ανθοστόλιστο υπαίθριο εστιατόριο της προκυμαία одном прибрежном украшенном цветами ресторане под открытым το άνθος небом; цветок; στολίζω украшать; η προκυμαία набережная) αντίκρυ στο Καστέλλο ντελ Οβο (напротив Кастелло дель Ово). Τους άρεσε το περιβάλλον (им понравилось αρέσω). окруж Το πλήθος ήτανε βοερό και χαρούμενο (толпа была шумной и веселой), η μουσική ελαφριά και γλυκιά (музыка легкой и при ελαφριά και γλυκιά ήτανε κ η νύχτα (такой же легкой и приятной была ночь), κ η θάλασσα ήμερη (а море спокойным) σαν (как и их души). Τα φώτα της ακτής λαμπύριζαν παιχνιδιάρικα (береговые огни игриво поблескивали) στην επιφάνει поверхности воды) και στα κρυστάλλινα ποτήρια (и в хрустальных бокалах). Το κρασί της Ιταλίας τους ανέβηκε γρήγορα Италии быстро ударило им в голову: «поднялось им в голову») κ η ζωή έγινε ωραία (и жизнь стала замечательной). Τράβηξαν προς τη Σάντα Λουτσία και στρώθηκαν με πολλή επισημότητα σ ένα ανθοστόλιστο υπαίθριο εστιατόριο της προκ Καστέλλο ντελ Οβο. Τους άρεσε το περιβάλλον. Το πλήθος ήτανε βοερό και χαρούμενο, η μουσική ελαφριά και γλυκιά. Το ίδιο ελ ήτανε κ η νύχτα, κ η θάλασσα ήμερη σαν τις ψυχές τους. Τα φώτα της ακτής λαμπύριζαν παιχνιδιάρικα στην επιφάνεια κρυστάλλινα ποτήρια. Το κρασί της Ιταλίας τους ανέβηκε γρήγορα στο κεφάλι κ η ζωή έγινε ωραία. Δεν έβλεπαν πολύ καθαρά (они не очень четко различали: «видели») τα πρόσωπα που τους τριγύριζαν (лица, которые и Μεμάς, ωστόσο, πρόσεξε μια γυναίκα (Мемас, впрочем, заметил одну женщину). Την είδε μια στιγμή (/он/ увидел ее в /тот/ мо κοίταξε κατάματα (когда она посмотрела ему прямо в глаза), ύστερα την έχασε (затем потерял ее /из виду/), ύστερα την ξανα вновь). Δεν κατάλαβε τι ήτανε (/он/ не понял, кем /она/ была). Σερβιτόρα ίσως (возможно, официанткой) ή πωλήτρια λο продавщицей цветов) ή κάτι παραπλήσιο (или чем-то в этом роде: «чем-то близким»). Κάποια υπηρεσία (какую-то службу) είχ (/она/ имела в ресторане = /она/ работала кем-то в ресторане). Η νέα Γαλλίδα του Τζιμπουτί είχε, βέβαια, χαθεί (юная фр Джибути, конечно, пропала) στα ανοιχτά της Ερυθρής Θάλασσας (в открытых /водах/ Красного моря), δεν υπήρχε καμία αμ никаких сомнений) πως ήτανε πεθαμένη από καιρό (/в том/, что /она/ уже долгое время была мертва), μα αυτή της έμοιαζ /девушка/ была на нее очень похожа). Μόνο που τα μαλλιά της είχαν αλλάξει χρώμα (только ее волосы изменили цвет) κι από γίνει κατάξανθα (и из темных стали белокурыми). Και το ύφος της (/да/ и вид у нее) ήταν πολύ αλλιώτικο (был совершенно отличным»), ήταν ώριμο (зрелым), θεληματικό (нарочитым) και τραχύ (резким/грубым). Δεν έβλεπαν πολύ καθαρά τα πρόσωπα που τους τριγύριζαν. Ο Μεμάς, ωστόσο, πρόσεξε μια γυναίκα. Την είδε μια στιγμή κατάματα, ύστερα την έχασε, ύστερα την ξαναείδε. Δεν κατάλαβε τι ήτανε. Σερβιτόρα ίσως ή πωλήτρια λουλουδιών ή κάτι π υπηρεσία είχε στο εστιατόριο. Η νέα Γαλλίδα του Τζιμπουτί είχε, βέβαια, χαθεί στα ανοιχτά της Ερυθρής Θάλασσας, δεν υπήρχ πως ήτανε πεθαμένη από καιρό, μα αυτή της έμοιαζε αρκετά. Μόνο που τα μαλλιά της είχαν αλλάξει χρώμα κι από μελα κατάξανθα. Και το ύφος της ήταν πολύ αλλιώτικο, ήταν ώριμο, θεληματικό και τραχύ. Δεν μπορούσε βέβαια να είναι αυτή (конечно, невозможно, чтобы это была она: «не могло, конечно, чтобы /это/ была о οπωσδήποτε μια γυναίκα (но /это/ точно была женщина) που τον ήξερε (которая его знала), που τον αναγνώρισε (кот αναγνωρίζω), που κάτι ζητούσε απ αυτόν (которая что-то от него ζητώ(α)). требовала; Μια γυναίκα (женщина) Ποια γυναίκα (какая женщина); Έξαφνα ο Μεμάς κατάλαβε (внезапно Мемас понял), το ελαφρό μεθύσι του διαλύθηκε ολότελα (его легкое опьяне рассеялось; διαλύομαι) από τη μια στιγμή στη άλλη (моментально: «с мига на другой»). Είδε ολοκάθαρα (/он/ отчетливо увидел) τ (что происходит: «происходило») και τεντώθηκε (и выпрямился: «вытянулся»; τεντώνομαι), τραχύς κι αυτός (тоже резко: «резкий и сам»), στ προσκλητήριο της μοίρας (навстречу вызову судьбы). Δεν μπορούσε βέβαια να είναι αυτή, μα ήτανε οπωσδήποτε μια γυναίκα που τον ήξερε, που τον αναγνώρισε, που κάτι ζητο γυναίκα Ποια γυναίκα; Έξαφνα ο Μεμάς κατάλαβε, το ελαφρό μεθύσι του διαλύθηκε ολότελα από τη μια στιγμή στη άλλη. Ε συνέβαινε και τεντώθηκε, τραχύς κι αυτός, στο προσκλητήριο της μοίρας. Η Γαλλίδα ήταν εκεί, μπροστά του (там, перед ним, была француженка), αγέρωχη (надменная), σκληρή (жестокая), αστρα (сверкающая ненавистью; αστράφτω) και οπλισμένη μ ένα περίστροφο (и вооруженная револьвером; το όπλο оружие; το περίστροφο ). Τον κοίταξε πάλι βαθιά στα μάτια μερικές στιγμές (/она/ опять посмотрела ему пристально: «глубоко» в глаза несколько мгн σήκωσε το όπλο (потом подняла оружие; σηκώνω) με σίγουρο χέρι (уверенной рукой) και το άδειασε (и разрядила αδειάζω) его; στα στήθη και στο κεφάλι του Αιγύπτιου (в грудь и голову египтянина; το στήθος). Η Γαλλίδα ήταν εκεί, μπροστά του, αγέρωχη, σκληρή, αστραφτερή από μίσος και οπλισμένη μ ένα περίστροφο. Τον κοίταξ μάτια μερικές στιγμές. Κατόπι σήκωσε το όπλο με σίγουρο χέρι και το άδειασε στα στήθη και στο κεφάλι του Αιγύπτιου. Ο πλοίαρχος σωριάστηκε νεκρός (капитан упал замертво: «обрушился σωριάζομαι). мертвый»; Ο Γεράσιμος Ιερωνυμάτος δεν καταδέχτηκε (Герасим Иерониматос счел ниже своего достоинства: «не соизволил»; καταδέχομαι соблаговолить; снизойти; δεν καταδέχομαι считать ниже своего достоинства ) να προφυλάξει τη ζωή του (защищать свою жизнь: «сберечь свою προφυλάσσω). жизнь»; Φέρθηκε πολύ καλά (/он/ повел себя очень хорошо; φέρνομαι), σαν Εφτανησιώτης άρχοντας (как дворянин с Ионических островов) και σαν αληθιν

12 καλά (/он/ повел себя очень хорошо; φέρνομαι), σαν Εφτανησιώτης άρχοντας (как дворянин с Ионических островов) και σαν αληθιν (и как настоящий моряк). Ολόρθος (выпрямившись: «прямой»), σε στάση προσοχής (внимательно: «в позе внимания»), περίμε (он ждал свой очереди). Η σειρά του δεν ήρθε (его черед не έρχομαι). наступил; Η μουσική κόπασε μονομιάς (музыка тотчас смолкла; κοπάζω) κ έγινε ολόγυρα μεγάλη φασαρία (вокруг началась: «случилась» большая суматоха) και τσαλαπάτημα (и топтание). Εί αναποδογυρίζονται (/он/ увидел, как опрокидываются стулья) κι άκουσε ξεφωνητά γυναικών (услышал женские крики: «кр γυαλικά που σπάζανε (/звук/ разбивающейся стеклянной посуды: «стеклянную посуду, которая σπάζω). разбивалась»; Κατόπι, μπήκανε στη μέση οι καραμπινιέροι (затем, вмешались карабинеры: «вошли в μπαίνω середину»; στη μέση вмешиваться ) και σύρανε στο τμήμα (и уволокли в участок; σέρνω) καμιά εικοσαριά ανθρώπους (человек двадцать: «какую-нибудь двадцатку человек») και το Μεμά επ главе с Мемасом). Ο πλοίαρχος σωριάστηκε νεκρός. Ο Γεράσιμος Ιερωνυμάτος δεν καταδέχτηκε να προφυλάξει τη ζωή του. Φέρθηκε π Εφτανησιώτης άρχοντας και σαν αληθινός ναυτικός. Ολόρθος, σε στάση προσοχής, περίμενε τη σειρά του. Η σειρά του δε κόπασε μονομιάς κ έγινε ολόγυρα μεγάλη φασαρία και τσαλαπάτημα. Είδε καρέκλες να αναποδογυρίζονται κι άκουσε ξεφω γυαλικά που σπάζανε. Κατόπι, μπήκανε στη μέση οι καραμπινιέροι και σύρανε στο τμήμα καμιά εικοσαριά ανθρώπους και το Μεμά επί κεφαλής Έγινε μεγάλη δίκη στη Νεάπολη (в Неаполе состоялся громкий судебный процесс: «большой суд»), ήρθε κ ένας ξακουστό τη Ρώμη (приехал даже один знаменитый адвокат из Рима). Όλες οι εφημερίδες δημοσίευσαν (все газеты δημοσιεύω) опубликовали τη φωτογραφία της κοπέλας (фотографию девушки) και λεπτομέρειες της ιστορίας της (и подробности η λεπτομέρεια ее ). истории; Το δικαστήριο την απάλλαξε πανηγυρικά (суд ее торжественно απαλλάσσω) оправдал; κ έστειλε το Μεμά δύο χρόνια φυλακή (а Мемаса отправил на два г в тюрьму). Τον ελευθέρωσαν, άλλωστε (впрочем, освободили его), σε δέκα οχτώ μήνες (через восемнадцать месяцев) και δε κανείς (да и нельзя сказать: «никто не может сказать») πως κακοπέρασε και πολύ (что /он/ очень плохо провел время; κακοπερνώ). Έγινε μεγάλη δίκη στη Νεάπολη, ήρθε κ ένας ξακουστός δικηγόρος από τη Ρώμη. Όλες οι εφημερίδες δημοσίευσαν τη κοπέλας και λεπτομέρειες της ιστορίας της. Το δικαστήριο την απάλλαξε πανηγυρικά κ έστειλε το Μεμά δύο χρόνια φυλακή. άλλωστε, σε δέκα οχτώ μήνες και δεν μπορεί να πει κανείς πως κακοπέρασε και πολύ. Με το ευγενικό του παρουσιαστικό (из-за его благородной внешности) και τους καλούς του τρόπους (хороших манер) κ συμπεριφορά του (и примерного поведения), κατάφερε (/ему/ удалось) και τον πήρανε οι φύλακές του από καλό μάτι (расп стражников: «чтобы стражники взяли его на хорошем παίρνω глазу»; από καλό μάτι быть расположенным к кому-то, быть у кого хорошем счету; ο φύλακας ) και σαν έφυγε (и когда /он/ уходил) του έκαναν και κομπλιμέντα (/они/ ему даже комплименты говорил είναι πως (плохо было /только/, что), ύστερα από την καταδίκη του (после обвинительного приговора), οι ελληνικές αρχές η (гр αρχή начало; власть ) ακυρώσανε το δίπλωμά του (аннулировали его ακυρώνω) диплом; και σα γύρισε στην πατρίδα (и когда /он/ вернулс на родину; γυρίζω) δεν ήτανε πια παρά ένας απλός ναύτης (/он/ не был ничем иным, кроме как простым моряком). Με το ευγενικό του παρουσιαστικό και τους καλούς του τρόπους και με την άριστη συμπεριφορά του, κατάφερε και τον πήρα από καλό μάτι και σαν έφυγε του έκαναν και κομπλιμέντα. Το κακό είναι πως, ύστερα από την καταδίκη του, οι ελληνικές αρ δίπλωμά του και σα γύρισε στην πατρίδα δεν ήτανε πια παρά ένας απλός ναύτης. Τώρα ταξιδεύει καμιά φορά (сейчас /он/ путешествует иногда) στις ελληνικές θάλασσες (в греческих морях) με τα βαπόρ (на каботажных пароходах: «пароходах каботажного судоходства»), μα τον περισσότερο καιρό (но большую часть времени στον Πειραιά (/он/ прозябает безработный в φυτοζωώ). Пирее; Μεθά πολύ (/он/ много пьет; μεθώ(α)). Τα μάτια του ρουφήχτηκαν βαθιά (его глаза глубоко запали: «глубоко втянулись»; ρουφιέμαι) και το πρόσωπό του έχει μαραθεί ολότελα (а лицо совсем μαραίνομαι), увяло; αν και δεν είναι περισσότερο από τριάντα χρονών (хотя ему не больше тридцати лет). Κάθεται με τις ώρες στα καφενεδάκια της προκ сидит в кафе на набережной) και μερακλώνεται σαν κανένα γεροντάκι (и наслаждается /этим/, словно какой-нибудь μερακλώνομαι) старич και κουνά το κεφάλι (и качает головой; κουνώ(α) ) απελπισμένος (отчаявшийся; η ελπίδα надежда; приставка α- в начале слова зачаст обозначает отрицание) και άβουλος (и безвольный; η βουλή/η βούληση воля, желание): Σιμόνη την έλεγαν (ее звали Симона), μουρμουρίζει εμπιστευτικά (бормочет /он/ доверительно; μουρμουρίζω). Στο δικαστήριο έμαθα το όνομά της (на суде /я/ узнал ее имя; μαθαίνω). Τώρα ταξιδεύει καμιά φορά στις ελληνικές θάλασσες με τα βαπόρια της ακτοπλοΐας, μα τον περισσότερο καιρό φυτοζωεί άν Μεθά πολύ. Τα μάτια του ρουφήχτηκαν βαθιά και το πρόσωπό του έχει μαραθεί ολότελα, αν και δεν είναι περισσότερο από τριάν με τις ώρες στα καφενεδάκια της προκυμαίας και μερακλώνεται σαν κανένα γεροντάκι και κουνά το κεφάλι απελπισμένος και άβουλος: Σιμόνη την έλεγαν, μουρμουρίζει εμπιστευτικά. Στο δικαστήριο έμαθα το όνομά της. Ξεχνιέται (/он/ забывается; ξεχνώ ξεχνιέμαι ) κοιτάζοντας με ανέκφραστο βλέμμα (взирая ничего не выражающим: «невыразит взглядом; εκφράζω выражать) τα πράσινα νερά του μεγάλου λιμανιού (на зеленые воды в большой гавани; το νερό; το λιμάνι), τους γερανούς (на подъемные краны; ο γερανός), τις μπενζίνες (моторные лодки; η μπενζίνα бензин; моторная ) лодка και τα βαπόρια (и на пароходы) που πάνε κ έρχονται σφυρίζοντας (которые приходят и уходят, свистя; σφυρίζω). Ξεχνιέται κοιτάζοντας με ανέκφραστο βλέμμα τα πράσινα νερά του μεγάλου λιμανιού, τους γερανούς, τις μπενζίνες και τα έρχονται σφυρίζοντας. Ήτανε πολύ όμορφη (/она/ была очень красивой), λέει (говорит). Οι εφημερίδες της έκαναν μεγάλη ρεκλάμα (газеты большую рекламу). Σαν αθωώθηκε (когда ее оправдали: «/она/ была αθωώνομαι), оправдана»; ο κόσμος χειροκρότησε (народ зааплодировал χειροκροτώ) και της έδωσαν λουλούδια (и ей вручили το цветы; λουλούδι ). Τώρα μπορεί να έγινε κανένα αστέρι του κινηματογράφου (се /она/, может быть, стала кинозвездой: «какой-нибудь звездой кинематографа»; ο κινηματογράφος ). Θα φορεί κολιέδες αληθινούς (она, /наверное/, носит настоящие колье; το κολιέ (нескл.) (в данном случае используется простонародная форма ο κολιές во мн.ч. ) οι και θα κάθεται σε κανένα παλατάκι (и живет: «сидит» в каком-нибудь дворце). Θα έχει και μεγάλα σκυλιά λαγωνικά (у нее, большие гончие; το σκυλί собака; το λαγωνικό гончая ) και φίλους με φράκα (и друзья во фраках; το φράκο) και ψηλά καπέλα (и высоких шляпах; το καπέλο). Ήτανε πολύ όμορφη, λέει. Οι εφημερίδες της έκαναν μεγάλη ρεκλάμα. Σαν αθωώθηκε, ο κόσμος χειροκρότησε και της έδω Τώρα μπορεί να έγινε κανένα αστέρι του κινηματογράφου. Θα φορεί κολιέδες αληθινούς και θα κάθεται σε κανένα παλατάκι. σκυλιά λαγωνικά και φίλους με φράκα και ψηλά καπέλα.

13 Καμιά φορά αγριεύει δίχως λόγο (иногда он приходит в ярость без αγριεύω) причины; και μιλά με κάποιο πάθος στη φωνή (и говорит с страстью: «какой-то страстью» в голосе). Τον Αράπη σκότωσε (/она/ убила араба; σκοτώνω)! λέει ξαφνικά (говорит /он/ внезапно) και χτυπά τη γροθιά του στο τραπέ καφενείου (и бьет кулаком по столу χτυπώ(α)). в кафе; Απάνω του έριξε όλες τις σφαίρες της (в него /она/ выпустила: «бросила» все сво ρίχνω; η σφαίρα). Εμένα δε θέλησε να με χτυπήσει (меня /она/ не захотела убить: «ударить»). Με κοίταξε καλά-καλά στα μάτια (/она/ хорошенько посмотрела мне в глаза), μα δεν πήγε το χέρι της (но не поднялась: «пошла» ее рука) να τραβήξει απάνω μου τραβώ (в меня (α) ). выстре Εγώ είμαι ο πρώτος άντρας (я первый мужчина) που την πήρε (который ею овладел: «ее взял»). Παρθένα ήτανε (/она/ была Τώρα μπορεί να με εχθρεύεται (сейчас /она/, может быть, ненавидит меня/питает ко ο εχθρός мне вражду; враг; εχθρεύομαι ), δε βαστά η καρδιά της (но не может ее сердце вынести; βαστώ(α)) να μου κάμει κακό (причинить мне вред). Ούτε και να με βγάλει από το νου της (да и выкинуть меня из головы /она/ тоже не может: «ни вынуть меня из ума она не может»). Καμιά φορά αγριεύει δίχως λόγο και μιλά με κάποιο πάθος στη φωνή. Τον Αράπη σκότωσε! λέει ξαφνικά και χτυπά τη γροθιά του στο τραπέζι του καφενείου. Απάνω του έριξε όλες τις σφαίρ θέλησε να με χτυπήσει. Με κοίταξε καλά-καλά στα μάτια, μα δεν πήγε το χέρι της να τραβήξει απάνω μου. Εγώ είμαι ο πρώτο πήρε. Παρθένα ήτανε. Τώρα μπορεί να με εχθρεύεται, μα δε βαστά η καρδιά της να μου κάμει κακό. Ούτε και να με βγάλει από το νου της μπορεί. Έτσι χάνει τη ζωή του ο Μεμάς (так прозябает Мемас: «так теряет свою жизнь Мемас»), στα καφενεδάκια (в кафе) και στ Πειραιά (и тавернах Пирея), και βουτά κάθε μέρα βαθύτερα (и каждый день /он/ все глубже βουτώ погружается; (α) ) στη μελαγχολία του (в меланхолию) και στη ανημποριά του (и немощь). Δε σκοτίζεται πια (/он/ больше не пытается) να κάνει το λόρδο στη Μεσόγειο лорда в Средиземном море), ούτε τον πειρατή στην Ερυθρή Θάλασσα (или пирата в Красном море). Τώρα πια δεν είναι παρά более чем) ένας ναύτης ερωτοχτυπημένος (моряк, сраженный любовью; ο έρωτας любовь; χτυπάω бить). Έτσι χάνει τη ζωή του ο Μεμάς, στα καφενεδάκια και στις ταβέρνες του Πειραιά, και βουτά κάθε μέρα βαθύτερα στη μελαγ ανημποριά του. Δε σκοτίζεται πια να κάνει το λόρδο στη Μεσόγειο, ούτε τον πειρατή στην Ερυθρή Θάλασσα. Τώρα πια δεν είνα ερωτοχτυπημένος. Η Συμμορία (Банда) Μια μέρα (однажды), στο μεγάλο διάλειμμα (на большой перемене) των 10 το πρωί (в десять часов утра: «десяти часов у (Петрос), ο Δημητρός (Димитриос), ο Βύρων (Вирон), ο Μαντσουρδέλης (Мадсурделис) και εγώ (и я), αποφασίσαμε να ιδρύσ создать; αποφασίζω; ιδρύω создавать, основывать ) μια συμμορία (банду). Ο Βύρων ήταν ο μεγαλύτερος (Вирон был самым стар μεγάλος μεγαλύτερος ο μεγαλύτερος), δηλαδή περίπου δώδεκα χρονών (то есть примерно лет двенадцати). Οι άλλοι όλοι (все ос δέκα μ έντεκα (десяти-одиннадцати). Είχαμε συναχτεί (/мы/ συνάγομαι) собрались; σε μια απόμερη γωνιά (в дальнем углу) και τα κρυφολέγα πολλή ώρα (и долго: «много времени» секретничали; κρυφός тайный; κρυφολέω шушукаться, секретничать). Μια μέρα, στο μεγάλο διάλειμμα των 10 το πρωί, ο Πέτρος, ο Δημητρός, ο Βύρων, ο Μαντσουρδέλης και εγώ, αποφασίσαμε να συμμορία. Ο Βύρων ήταν ο μεγαλύτερος, δηλαδή περίπου δώδεκα χρονών. Οι άλλοι όλοι δέκα μ έντεκα. Είχαμε συναχτεί σε μι και τα κρυφολέγαμε πολλή ώρα. Ήμασταν, άλλωστε (к тому же, мы были), σοβαρότατοι και αρκετά ανήσυχοι (/чрезвычайно/ серьезны: «наисерьезнейш обеспокоены), γιατί νιώθαμε (потому что чувствовали; νιώθω) πως κάναμε όλοι μαζί (что делаем все вместе) κάτι σπουδαίο και ριψοκ (что-то важное и рискованное). Πήραμε αργότερα (позже /мы/ παίρνω) взяли; κάτι μεγάλα χαρτιά (большие листы бумаги: «большие бума και γράψαμε (и написали), σα να πούμε (как бы сказать), τα καταστατικά της συμμορίας (устав банды), δηλαδή τα μυστικά σ секретные пароли), τις ποινές (наказания) που έμελλαν να επιβληθούν στους προδότες (которые должны были быть примен «которые предстояло, чтобы были наложены на предателей»; επιβάλλω налагать, применять ) κι άλλα τέτοια (и все в таком роде: «всякое такое»). Το έμβλημα της συμμορίας (эмблемой банды), ζωγραφισμένο απάνω στα καταστατικά (нарисованной ζωγραφίζω), на ήτανε уставе; μια νεκροκεφαλή (был череп; νεκρός мертвый; το κεφάλι /η κεφαλή/ голова; η νεκροκεφαλή ) κι από череп κάτω δύο κόκαλα σταυρωτά (а под ним две скрещенные кости; ο σταυρός крест; σταυρώνω скрещивать ). Ο τίτλος της (ее название) «Συμμορία η Μαύρη Χειρ («Банда Черная Длань»; η χειρ /уст./ = το χέρι рука). Ήμασταν, άλλωστε, σοβαρότατοι και αρκετά ανήσυχοι, γιατί νιώθαμε πως κάναμε όλοι μαζί κάτι σπουδαίο και ριψοκίνδυνο κάτι μεγάλα χαρτιά και γράψαμε, σα να πούμε, τα καταστατικά της συμμορίας, δηλαδή τα μυστικά συνθήματα, τις ποινέ επιβληθούν στους προδότες κι άλλα τέτοια. Το έμβλημα της συμμορίας, ζωγραφισμένο απάνω στα καταστατικά, ήτανε μια ν κάτω δύο κόκαλα σταυρωτά. Ο τίτλος της «Συμμορία η Μαύρη Χειρ».

14 Το λύκειό μας βρισκότανε (наш лицей находился; βρίσκομαι) στην πλατεία του Ταξιμιού (на площади /площадь Таксим в Стамбуле, в центре квартала Бейоглу, который исторически был населен греками ) με и армянами/ θαυμάσια θέα προς το Βόσπορο (с великолепны видом на Босфорский пролив). Πίσω από το σχολείο (позади школы) ήτανε μια μεγάλη αυλή (был большой двор) και παραπ αυλή (и немного подальше второй двор), πολύ μεγαλύτερη (намного больше /первого/), που λεγότανε κατ ευφημισμό κήπο приличия: «деликатно» назывался садом), γιατί συνόρευε με κήπους (поскольку граничил συνορεύω). с садами; Ίσως να ήτανε πραγματικά περιβόλι (возможно, /он/ и вправду был садом) πριν από χρόνια πολλά (много лет назад). Τελείωνε μ ένα απότομο κ заканчивался крутым спуском; τελειώνω), γεμάτο αγριόχορτα (заросшим: «полным» бурьяном), τσουκνίδες (крапивой), γαϊδου (чертополохом) και αγριοσυκιές (и дикими смоковницами), που σταματούσε σε γκρεμισμένους τοίχους (который з «останавливался» у разрушенных стен; σταματώ; γκρεμίζω) και άλλα χαλάσματα (и других развалин). Το λύκειό της βρισκότανε στην πλατεία του Ταξιμιού με θαυμάσια θέα της το Βόσπορο. Πίσω από το σχολείο ήτανε μια παραπέρα μια δεύτερη αυλή, πολύ μεγαλύτερη, που λεγότανε κατ ευφημισμό κήπος, γιατί συνόρευε με κήπους. Ίσως να ή περιβόλι πριν από χρόνια πολλά. Τελείωνε μ ένα απότομο κατήφορο, γεμάτο αγριόχορτα, τσουκνίδες, γαϊδουράγκαθα κα σταματούσε σε γκρεμισμένους τοίχους και άλλα χαλάσματα. Υπήρχαν στη δεύτερη αυλή (во втором дворе существовали) κι άλλες μισογκρεμισμένες οικοδομές (и другие полуразруше παλιοί στάβλοι (старые конюшни) ίσως και σπίτια αμαξάδων (возможно, дома кучеров) και κηπουρών (и садовников) από σχολείο μας (/оставшиеся/ с тех времен, когда наша школа) ήτανε κονάκι κανενός άρχοντα της Πόλης (была поместьем какого-нибудь богача из Города Город ( с загл. буквы имеется в виду Константинополь )./Стамбул/ Μα όταν το έφτασα (однако на моей памяти: «когда я застал»), δεν ήτανε πια παρά ένα πελώριο (/это/ была не более, чем огромная), γραφικό (живописная) και μυστηριακό σαράβα развалина), γεμάτο τρεχάματα και φωνές παιδιών (наполненная беготней и детскими голосами). Το γκρέμισαν κατά τα разрушили) κ έχτισαν στη θέση του ένα κινηματοθέατρο (и на ее месте построили χτίζω; кинотеатр; το κινηματοθέατρο /уст./ = ο κινηματογράφος) και στον κήπο εγκαταστάθηκε ένα ρωσικό καμπαρέ (а в саду обосновалось русское кабаре; εγκαθίσταμαι). Υπήρχαν στη δεύτερη αυλή κι της μισογκρεμισμένες οικοδομές, παλιοί στάβλοι ίσως και σπίτια αμαξάδων και κηπουρών από σχολείο μας ήτανε κονάκι κανενός άρχοντα της Πόλης. Μα όταν το έφτασα, δεν ήτανε πια παρά ένα πελώριο, γραφικό και μυ γεμάτο τρεχάματα και φωνές παιδιών. Το γκρέμισαν κατά τα 1920 κ έχτισαν στη θέση του ένα κινηματοθέατρο και στον κήπο ρωσικό καμπαρέ. Εκεί, μες στις τσουκνίδες (там, среди крапивы) και τα ετοιμόρροπα ντουβάρια (и обветшалых стен), με τον περίφημο Βόσπο (со знаменитым Босфорским проливом у наших ног) κι αντίκρυ μας την απέραντη Ασία (и с бесконечной Азией напротив) οργίαζε (наша фантазия буйствовала; οργιάζω) ολημερίς (с утра до вечера). Θέλαμε κ εμείς να γίνουμε (мы тоже хотели стать) μυστ και καταπληκτικοί (загадочными и великолепными) και να κάνουμε πράγματα (и совершать поступки), που δεν τα χωρεί ο ανθρώπων (которые не вмещает в себя ум простых людей = которые недоступны пониманию простых людей; χωρώ). Εκεί, μες στις τσουκνίδες και τα ετοιμόρροπα ντουβάρια, με τον περίφημο Βόσπορο στα πόδια μας κι αντίκρυ μας την φαντασία μας οργίαζε ολημερίς. Θέλαμε κ εμείς να γίνουμε μυστηριακοί και καταπληκτικοί και να κάνουμε πράγματα, που δ των κοινών ανθρώπων. Ύστερα, κρύβαμε μες στα θρανία μας (кроме того, /мы/ прятали в партах) κάτι απαγορευμένα και γοητευτικά φυλλάδια чарующие книжицы: «брошюры»), που διηγούνταν ιστορίες συμμοριών (которые рассказывали истории о бандах) και τα αν θρυλικών αστυνομικών (и подвигах легендарных детективов: «полицейских») Σέρλοκ Χολμς, Νατ Πίνκερτον και Νικ Κάρ Холмса, Ната Пинкертона и Ника Картера), και το Σάββατο απόγευμα (а в субботу вечером) μας επιτρέπανε επιτρέπω) (нам разрешал και πηγαίναμε μόνοι μας στον κινηματογράφο (ходить самим: «и мы сами ходили» в кинотеатр), όπου βλέπαμε και θαυμάζαμε восхищались; βλέπω; θαυμάζω ) όλων των ειδών τα κακουργήματα (всякого рода злодействами) και τις μεγάλες πράξεις (и деяниями). Ύστερα, κρύβαμε μες στα θρανία μας κάτι απαγορευμένα και γοητευτικά φυλλάδια, που διηγούνταν ιστορίες συμμοριών κα των θρυλικών αστυνομικών Σέρλοκ Χολμς, Νατ Πίνκερτον και Νικ Κάρτερ, και το Σάββατο απόγευμα μας επιτρέπανε και πηγ στον κινηματογράφο, όπου βλέπαμε και θαυμάζαμε όλων των ειδών τα κακουργήματα και τις μεγάλες πράξεις. Γουστάραμε κυρίως τις αμερικάνικες ταινίες (больше всего по вкусу нам приходились американские το γούστο киноленты; вкус; γουστάρω нравиться, приходиться по ), που вкусу παρασταίνανε σχεδόν πάντα ένα ξύλινο φρούριο του Φαρ-Ουέστ (в которых поч показывалась: «которые почти всегда изображали» деревянная крепость на Диком Западе; παριστάνω), που το πολιορκούσαν οι άγριοι Ινδιάνοι (которую осаждали свирепые индейцы; πολιορκώ осаждать; άγριος дикий; злой, свирепый, ), жестокий στολισμένοι με φτερά (украшенные перьями; στολίζομαι) και οπλισμένοι με τόξα και τσεκούρια (и вооруженные луками и томагавками; οπλίζομαι; το τσεκούρι топор, томагавк). Γουστάραμε κυρίως τις αμερικάνικες ταινίες, που παρασταίνανε σχεδόν πάντα ένα ξύλινο φρούριο του Φαρ-Ουέστ, που τ άγριοι Ινδιάνοι, στολισμένοι με φτερά και οπλισμένοι με τόξα και τσεκούρια. Μες στο φρούριο ήταν μια ξανθή κοπέλα (в крепости находилась блондинка: «светловолосая девушка»), που αγαπούσε π безумно любила) έναν ωραίο Αμερικανό αξιωματικό (прекрасного американского офицера) με μεγάλο πλατύγυρο καπ широкополой шляпе). Στο τέλος (в конце), την ώρα ακριβώς (именно в тот момент) που οι τρομεροί Ινδιάνοι έμπαιναν στ ужасные индейцы проникали: «входили» в крепость) κι άρχιζαν να καίνε (и начинали жечь) και να σφάζουν (и резать) κ σφάξουν και την ξανθή κοπέλα (и уже собирались убить: «были близки к тому, чтобы зарезать» светловолосую девушку) αξιωματικός επικεφαλής του ιππικού (появлялся прекрасный офицер, глава кавалерии). Μες στο φρούριο ήταν μια ξανθή κοπέλα, που αγαπούσε παράφορα έναν ωραίο Αμερικανό αξιωματικό με μεγάλο πλατύγυρο καπέλο. Στο τέλος, την ώρα ακριβώς που οι τρομεροί Ινδιάνοι έμπαιναν στο φρούριο κι άρχιζαν να καίνε και να σφάζουν και κόντευαν να σφά κοπέλα, έφτανε ο ωραίος αξιωματικός επικεφαλής του ιππικού. Γινόταν ένας μεγάλος καλπασμός (происходила большая погоня), η σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών (флаг Соединенных Штатов) κυμάτιζε ηρωικά μες στους καπνούς της μάχης (победно взвивался в дыму сражения), οι Ινδιάνοι έφευγαν κουτρουβαλιστά (индей бежали), η ξανθή κοπέλα λιγοθυμούσε στην αγκαλιά του αξιωματικού της (блондинка падала в обморок в объятиях своего офицера; λιγοθυμώ =

15 бежали), η ξανθή κοπέλα λιγοθυμούσε στην αγκαλιά του αξιωματικού της (блондинка падала в обморок в объятиях своего офицера; λιγοθυμώ = λιποθυμώ). Τότε σηκωνόμασταν απάνω (тогда /мы/ вскакивали) και θορυβούσαμε με ενθουσιασμό (и начинали восторженно θορυβώ) шу κ ερχόντανε οι υπάλληλοι του κινηματογράφου (/тогда/ приходили служащие кинотеатра) και μας φοβέριζαν φοβερίζω) (и πως пугали θα нас; μας βγάλουν έξω (что выставят нас наружу). Γινόταν ένας μεγάλος καλπασμός, η σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών κυμάτιζε ηρωικά μες στους καπνούς της μάχης, ο κουτρουβαλιστά, η ξανθή κοπέλα λιγοθυμούσε στην αγκαλιά του αξιωματικού της. Τότε σηκωνόμασταν απάνω και θορυβούσα κ ερχότανε οι υπάλληλοι του κινηματογράφου και μας φοβέριζαν πως θα μας βγάλουν έξω. Στον κινηματογράφο (в кинотеатре) ο Βύρων και ο Πέτρος καπνίζανε τα πρώτα τους τσιγάρα (Вирон и Петрос кури сигареты), που τα έκλεβαν από τους πατέρες τους (которые они воровали κλέβω), у своих κ отцов; εμείς οι άλλοι τους ενθαρρύναμε (а все остальные подбадривали ενθαρρύνω) их; για να δείξουμε (чтобы показать; δείχνω) πως δεν ήμασταν καθυστερημένοι (что /мы/ не был отсталыми), μα δεν τολμούσαμε (но не решались; τολμώ) και να τους μιμηθούμε (также им подражать; μιμούμαι). Στον κινηματογράφο ο Βύρων και ο Πέτρος καπνίζανε τα πρώτα τους τσιγάρα, που τα έκλεβαν από τους πατέρες τους, κ ενθαρρύναμε για να δείξουμε πως δεν ήμασταν καθυστερημένοι, μα δεν τολμούσαμε και να τους μιμηθούμε. Μια μέρα όμως (впрочем, однажды), που η οθόνη έδειξε (когда на экране показали: «экран показал») κάτι κυρίες που κάπ дам, которые курили), εγώ είπα (я сказал) πως αυτές ήταν πρόστυχες γυναίκες (что они были вульгарными женщинами γυναίκες (потому что приличные женщины) ποτέ δεν πίνουν τσιγάρο (никогда не курят сигареты: «выпивают сигарету» θύμωσε (тогда Вирон разозлился; θυμώνω) και μου είπε (и сказал мне) πως μιλώ σαν επαρχιώτης (что /я/ рассуждаю, как деревенщ πως δεν ξέρω τίποτα (и что /я/ ничего не знаю) ούτε από γυναίκες (ни о женщинах) ούτε από καλό κόσμο (ни о высшем общест ίσια (и что как раз) όλες οι σπουδαίες κυρίες καπνίζουν (все важные дамы курят), όλες ανεξαίρετα (все, без исключения). Μια μέρα όμως, που η οθόνη έδειξε κάτι κυρίες που κάπνιζαν, εγώ είπα πως αυτές ήταν πρόστυχες γυναίκες, γιατί οι καλές πίνουν τσιγάρο. Ο Βύρων τότε θύμωσε και μου είπε πως μιλώ σαν επαρχιώτης και πως δεν ξέρω τίποτα ούτε από γυναίκες ούτ και πως ίσια-ίσια όλες οι σπουδαίες κυρίες καπνίζουν, όλες ανεξαίρετα. Κ εμένα αυτά μου κακοφάνηκαν πολύ (и меня это очень раздосадовало; κακοφαίνομαι), γιατί οι γυναίκες (потому что женщины) που γνώριζα (которых я знал) δεν κάπνιζαν ποτέ (никогда не курили) κι αυτό σήμαινε λοιπόν (и, следовательно, σημαίνω) πως это ήμουν значило; κατώτερος στην κοινωνία (что я занимал более низкое положение в обществе: «был ниже в обществе»). Οι άλλοι δεν είχανε не было мнения) γι αυτά τα ζητήματα (по этим вопросам) κ έλεγαν (и они говорили) πως περιφρονούσαν τις γυναίκες женщин; περιφρονώ), είτε κάπνιζαν είτε όχι (/независимо/ /от того/ курят они или нет). Κ εμένα αυτά μου κακοφάνηκαν πολύ, γιατί οι γυναίκες που γνώριζα δεν κάπνιζαν ποτέ κι αυτό σήμαινε λοιπόν πως ήμου κοινωνία. Οι άλλοι δεν είχανε γνώμη γι αυτά τα ζητήματα κ έλεγαν πως περιφρονούσαν τις γυναίκες, είτε κάπνιζαν είτε όχι. Ο Βύρων, βέβαια, ήταν λίγο σνομπ (Вирон, конечно, был немного снобом). Ο Πέτρος πάλι (в то время как Петрос) ήταν μαθητής του λυκείου (был самым непослушным учеником в лицее), το πιο τρελό παιδί (самым сумасшедшим мальчишко γνωρίσω ποτέ (с которым мне привелось когда-либо познакомиться; τυχαίνω; γνωρίζω). Τον ήξερα από τον καιρό (/я/ знал его с того времен που ήμασταν τεσσάρων χρονών περίπου (когда нам было где-то по четыре года) κι από τότε κρατούσε σε αδιάκοπη αγωνί держал в непрерывном напряжении; κρατώ) τις νταντάδες και τις γκουβερνάντες (нянь и гувернанток) του δημοτικού κήπου του городском саду Таксима). Ο Βύρων, βέβαια, ήταν λίγο σνομπ. Ο Πέτρος πάλι ήταν ο πιο άταχτος μαθητής του λυκείου, το πιο τρελό παιδί που έτυχε να ήξερα από τον καιρό που ήμασταν τεσσάρων χρονών περίπου κι από τότε κρατούσε σε αδιάκοπη αγωνία τις νταντάδες και τ δημοτικού κήπου του Ταξιμιού. Αργότερα ξέφυγε από κάθε επίβλεψη (позже /он/ вырвался из под какого бы то ни ξεφεύγω) было надзора; και γυρνούσε το Πέρα ρεμπελεύοντας (и бродил, бездельничая, по ρεμπελεύω Пере; слоняться без дела; бездельничать; Пера современный район Бей Стамбуле), κρεμνιότανε πίσω από τα αμάξια (повисал сзади на κρεμνιέμαι), машинах; έπαιζε πετροπόλεμο με τα αλητόπαιδα (бросался камня «играл в каменную войну» в уличных мальчишек), φιλονικούσε με τα αδέσποτα σκυλιά (дразнил: «ссорился» беспризорных φιλονικώ ссориться; зд. дразнить), έκανε φάρσες στους καταστηματάρχες (подстраивал проделки над владельцами магазинов), πείραζε (надоедал прохожим; πειράζω), απασχολούσε τους αστυφύλακες (причинял хлопоты полицейским; απασχολώ занимать; надоедать; причинять хлопоты). Αργότερα ξέφυγε από κάθε επίβλεψη και γυρνούσε το Πέρα ρεμπελεύοντας, κρεμνιότανε πίσω από τα αμάξια, έπαιζε πετ αλητόπαιδα, φιλονικούσε με τα αδέσποτα σκυλιά, έκανε φάρσες στους καταστηματάρχες, πείραζε τους διαβάτες, απασχολούσε τους αστυφύλακες. Στο σχολείο (в школе) οι δάσκαλοι ήταν υποχρεωμένοι (учителя были вынуждены) να συνθηκολογούν μαζί του (идти е «заключать соглашения»; συνθηκολογώ), να τον καλοπιάνουν (заискивать перед ним), να προσπαθούν να αποκτήσουν την εύνοιά το приобрести его расположение; αποκτώ), ειδάλλως ήταν αδύνατο (иначе было невозможно) να γίνει μάθημα (чтобы состоялся урок). Στο σχολείο οι δάσκαλοι ήταν υποχρεωμένοι να συνθηκολογούν μαζί του, να τον καλοπιάνουν, να προσπαθούν να αποκτήσ ειδάλλως ήταν αδύνατο να γίνει μάθημα. Επινοούσε συνεχώς (/он/ постоянно выдумывал; επινοώ) φάρσες ανεκδιήγητες (неописуемые проделки), κουβαλούσε μαζί του (та собой; κουβαλώ) και ειδικά εργαλεία (специальные инструменты), κατάστρωνε σχέδια στο χαρτί (строил планы καταστρώνω), на бумаге; έβγαζε λόγους (говорил речи), κατάφερνε να μεταδώσει τις μανίες του (ему удавалось передать свое воодушевление: «свои желания»; καταφέρνω; μεταδίδω; η μανία мания; воодушевление; страстное ) και το желание κέφι του (и свое хорошее настроение) σ όλ την τάξη (всему классу). Στις αταξίες του (в его шалостях) λάβαιναν μέρος (принимало участие) πλήθος μαθητές (множест ολόκληρες παραστάσεις (/это/ были целые представления), που τις σκηνοθετούσε αυτός (которые σκηνοθετώ). /он/ режиссировал; Τον παρακολουθούσαμε (/мы/ за ним следили; παρακολουθώ) και τον μιμούμασταν (и подражали μιμούμαι) ему; όσο μπορούσαμε καλύτερα (насколько могли хорошо).

16 Επινοούσε συνεχώς φάρσες ανεκδιήγητες, κουβαλούσε μαζί του και ειδικά εργαλεία, κατάστρωνε σχέδια στο χαρτί, έβγαζε λ να μεταδώσει τις μανίες του και το κέφι του σ όλη την τάξη. Στις αταξίες του λάβαιναν μέρος πλήθος μαθητές, ήταν ολόκληρ τις σκηνοθετούσε αυτός. Τον παρακολουθούσαμε και τον μιμούμασταν όσο μπορούσαμε καλύτερα. Σ όλα αυτά (во всем этом) ο καημένος ο Μαντσουρδέλης (бедный Мадсурделис) ήτανε το θύμα (был жертвой). Οτιδήποτε (что бы ни случалось), αυτός έτρωγε στο τέλος (/именно/ он получал: «ел» в конце) τις περισσότερες κατσάδες (большинс η κατσάδα) και τα πιο δυνατά χαστούκια (и самые сильные оплеухи). Όχι πως το κάναμε επίτηδες (не то чтобы мы специально д ρίχνουμε απάνω του (чтобы свалить на него) τις ευθύνες των πράξεών μας (ответственность за наши поступки), αλλά τον κ (но, казалось, что его преследует), μια σκληρή και άδικη (жестокий и несправедливый) παιδική ειμαρμένη (детский рок). Σ όλα αυτά ο καημένος ο Μαντσουρδέλης ήτανε το θύμα. Οτιδήποτε και να συνέβαινε, αυτός έτρωγε στο τέλος τις περισσό τα πιο δυνατά χαστούκια. Όχι πως το κάναμε επίτηδες να ρίχνουμε απάνω του τις ευθύνες των πράξεών μας, αλλά τον κατ σκληρή και άδικη παιδική ειμαρμένη. Σ όλα τα σχολεία, νομίζω (во всех школах, думаю), υπάρχουν συνήθως κάτι τέτοιοι μαθητές (существуют обычно подобн δεν είναι σε τίποτα χειρότεροι από τους άλλους (которые ничем не хуже других), μα που είναι αδύνατο (но которым невозмо την τιμωρία (избежать наказания; αποφεύγω) όταν συμβεί κάποια αταξία (когда произойдет какая-то συμβαίνω) проделка; ή κάποια ζημιά (или ущерб). Έχουνε κάτι απροσδιόριστο (в них есть что-то неопределенное), κάποιο ύφος (какой-то вид), κάποιον αέρα (к держаться; ο αέρας воздух; вид, манера держаться ), που επισύρει μηχανικά (которая автоматически навлекает; επισύρω) την οργή των παιδαγωγών (гнев педагогов), ακόμα και των πιο αγαθών (даже самых добрых) και προκαλεί το πάθος των σαδιστών (и садистов). Σ όλα τα σχολεία, νομίζω, υπάρχουν συνήθως κάτι τέτοιοι μαθητές, που δεν είναι σε τίποτα χειρότεροι από τους άλλους, μα να αποφύγουν την τιμωρία όταν συμβεί κάποια αταξία ή κάποια ζημιά. Έχουνε κάτι απροσδιόριστο, κάποιο ύφος, κάποιον μηχανικά την οργή των παιδαγωγών, ακόμα και των πιο αγαθών, και προκαλεί το πάθος των σαδιστών. Κ ύστερα (а потом) γεννιέται μες στο σχολείο ένα έθιμο (в школе рождается обычай). Ο μαθητής αυτός (этот ученик) πρέ κανονικά (должен быть выдран: «съесть палку» как положено), είναι άγραφος νόμος (/это/ неписанный закон). Το ξέρει κι ο это знает) και το περιμένει (и ждет) και δεν κάνει πια τίποτα (и не делает уже ничего) για να προφυλαχτεί προφυλάσσομαι). (чтобы защититься Το περιμένει και όλη η τάξη (этого ожидает и весь класс) σαν κάτι φυσικό και αναπόφευκτο (словно чего-то естественного и ξέρει από πριν κι ο δάσκαλος (это заранее знает и учитель), που καταντά να θεωρεί το ξυλοκόπημα αυτό (который доход /начинает/ считать эту порку; καταντώ) σαν ένα μέρος της επαγγελματικής του ρουτίνας (частью своей профессиональной рут λοιπόν του Μαντσουρδέλη (так что, порка: «палка» Мадсурделису), για να λειτουργήσει ομαλά (чтобы шла своим чередо действовала»; λειτουργώ) η ρουτίνα του σχολείου (школьная рутина)! Κ ύστερα γεννιέται μες στο σχολείο ένα έθιμο. Ο μαθητής αυτός πρέπει να φάει ξύλο κανονικά, είναι άγραφος νόμος. Το ξέρ περιμένει και δεν κάνει πια τίποτα για να προφυλαχτεί. Το περιμένει και όλη η τάξη σαν κάτι φυσικό και αναπόφευκτο. Το ξ δάσκαλος, που καταντά να θεωρεί το ξυλοκόπημα αυτό σαν ένα μέρος της επαγγελματικής του ρουτίνας. Ξύλο λοιπόν του Μα λειτουργήσει ομαλά η ρουτίνα του σχολείου! Ήταν ένα ήσυχο (/это/ был тихий), απλό (простой) και καλόβολο παιδί (и покладистый ребенок) με τραχιά χαρακτηριστ чертами лица), μ ένα μεγάλο κεφάλι (с большой головой) δυσανάλογο με το μπόι του (непропорциональной его росту) και βαθύ (со взглядом глубоким), ήρεμο (спокойным), γεμάτο αγαθότητα (полным доброты). Δεν παραπονιότανε ποτέ (/он/ нико παραπονιέμαι). Έσκυβε το μεγάλο κεφάλι του καρτερικά (/он/ стойко склонял свою большую голову; σκύβω) κ έτρωγε τους μπάτσους (выносил оплеухи: «ел оплеухи») χωρίς να βγάζει τσιμουδιά (не издавая ни звука). Ήταν ένα ήσυχο, απλό και καλόβολο παιδί με τραχιά χαρακτηριστικά, μ ένα μεγάλο κεφάλι δυσανάλογο με το μπόι του κα βαθύ, ήρεμο, γεμάτο αγαθότητα. Δεν παραπονιότανε ποτέ. Έσκυβε το μεγάλο κεφάλι του καρτερικά κ έτρωγε τους μπάτσο τσιμουδιά. Καμιά φορά (иногда) ο δάσκαλος τον χτυπούσε δυνατά (учитель сильно бил его) με χάρακες ο χάρακας (линейками; ) ή με κασετίνες (или пеналами). Άλλοτε τον άρπαζε με τα δύο χέρια (в другой раз /он/ хватал его обеими αρπάζω) руками; και τον βροντούσε απάνω στους τοίχους ( грохал его об стену; η βροντή гром; βροντώ громыхать; бить с силой, ). Άκουγες грохать το παλαιικό ντουβάρι (слышно было: «/ты слышал», как старая стена) να τραντάζεται ολόκληρο (вся сотрясалась). Το παιδί δεν μιλούσε (ребенок не говорил). Όταν (когда беда заканчивалась), τραβιότανε σε μια γωνιά (он тащился τραβιέμαι) в угол; κ έκλαιγε σιγανά (и тихо плакал), χωρίς δάκρυα (без сле με το ίδιο πάντα στοχαστικό (всегда с одним и тем же задумчивым) και ήμερο ύφος (и кротким видом). Καμιά φορά ο δάσκαλος τον χτυπούσε δυνατά με χάρακες ή με κασετίνες. Άλλοτε τον άρπαζε με τα δύο χέρια και τον βροντ τοίχους. Άκουγες το παλαιικό ντουβάρι να τραντάζεται ολόκληρο. Το παιδί δεν μιλούσε. Όταν τελείωνε το κακό, τραβιότανε σε σιγανά, χωρίς δάκρυα, με το ίδιο πάντα στοχαστικό και ήμερο ύφος. Μια μέρα (однажды) ο Μαντσουρδέλης έπαψε να έρχεται στο σχολείο (Мадсурделис перестал παύω). ходить Ο Δημητρός, в школу; που ήτανε περίεργος (Димитрос, который был любопытным), πήγε και ρώτησε εδώ κ εκεί (походил и поспрашивал ρωτάω) και тут έμαθε и там; (и узнал; μαθαίνω) ότι ο Μαντσουρδέλης είχε χάσει τον πατέρα του (что Мадсурделис потерял своего отца). Η είδηση αυτή (эта έκανε μεγάλη εντύπωση (произвела: «сделала» на нас большое впечатление). Μια μέρα ο Μαντσουρδέλης έπαψε να έρχεται στο σχολείο. Ο Δημητρός, που ήτανε περίεργος, πήγε και ρώτησε εδώ κ εκεί Μαντσουρδέλης είχε χάσει τον πατέρα του. Η είδηση αυτή μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Αμέσως ο ορφανός σύντροφός μας (тотчас наш осиротевший товарищ) απέκτησε απέναντί μας (приобрел αποκτώ) ένα среди κύροςнас; εξαιρετικό (чрезвычайный авторитет). Του συνέβαινε κάτι επιβλητικό (с ним происходило что-то величественное) και επίσημ τρομερό συνάμα (и, одновременно, ужасное), που τον ανέβαζε μονομιάς (что тотчас ανεβάζω) поднимало πολύ его; ψηλότερα από όλους εμάς (намного выше всех нас). Τον ανέβαζε (/это/ его возвышало: «поднимало»), αλλά και τον αποξένωνε (но и отчуждало; αποξενώνω). Αμέσως ο ορφανός σύντροφός μας απέκτησε απέναντί μας ένα κύρος εξαιρετικό. Του συνέβαινε κάτι επιβλητικό και επί

17 Αμέσως ο ορφανός σύντροφός μας απέκτησε απέναντί μας ένα κύρος εξαιρετικό. Του συνέβαινε κάτι επιβλητικό και επί συνάμα, που τον ανέβαζε μονομιάς πολύ ψηλότερα από όλους εμάς. Τον ανέβαζε, αλλά και τον αποξένωνε. Θαρρείς και ανήκε τώρα (казалось, что теперь /он/ принадлежал) σ έναν άλλο κόσμο (к другому миру). Νιώθαμε (/мы/ чув δεν μπορούσε πια (что /он/ больше не мог) να ενδιαφέρεται όπως πριν (интересоваться, как и раньше) για τα δικά μας κα делами), ούτε κ εμείς όμως μπορούσαμε (впрочем, мы тоже не могли) να λάβουμε μέρος (принять участие) σε ό, τι τον απασχο том, что его занимало; απασχολώ). Τι έπρεπε να κάνουμε δεν ξέραμε (/мы/ не знали, что следовало делать). Έπρεπε κάτι να του πο должны были ему что-то сказать), όταν θα γυρνούσε στο σχολείο (когда /он/ вернется γυρνώ), με в школу; δεν βρίσκαμε τι (но не знали: «не находили» что; βρίσκω). Θαρρείς και ανήκε τώρα σ έναν άλλο κόσμο. Νιώθαμε πως δεν μπορούσε πια να ενδιαφέρεται όπως πριν για τα δικά μας κ εμείς όμως μπορούσαμε να λάβουμε μέρος σε ό, τι τον απασχολούσε αυτόν. Τι έπρεπε να κάνουμε δεν ξέραμε. Έπρεπε κάτι να τ γυρνούσε στο σχολείο, με δεν βρίσκαμε τι. Το συζητήσαμε αρκετά (/мы/ довольно /долго/ обсуждали συζητώ) это; και ήμασταν σε μεγάλη αμηχανία (и пребывали в больш затруднении), γιατί κατά βάθος (потому что в глубине /души/) προτιμούσαμε να μην του πούμε τίποτα (предпочитали ничего προτιμώ), να μην μιλούμε καθόλου γι αυτήν την υπόθεση (вообще не разговаривать об этом деле), που μας ξένιζε (которое на μας στενοχωρούσε (и расстраивало; στενοχωρώ), να πάψουμε και να την σκεπτόμαστε (перестать даже думать о нем) και να επιστρέψ πρωτινές μας ασχολίες (и возвратиться к своим прежним занятиям). Το συζητήσαμε αρκετά και ήμασταν σε μεγάλη αμηχανία, γιατί κατά βάθος προτιμούσαμε να μην του πούμε τίποτα, να μην μ αυτήν την υπόθεση, που μας ξένιζε και μας στενοχωρούσε, να πάψουμε και να την σκεπτόμαστε και να επιστρέψουμε στις πρωτινές μας ασχολίες. Στο τέλος ο Δημητρός (под конец, Димитрос), ο πιο τυπικός (самый педантичный) και πιο εύστροφος της συντροφ изворотливый в компании), βρήκε μια λύση του προβλήματος (нашел решение проблемы) που μας αλάφρωνε (которое освоб αυτήν τη δυσάρεστη απασχόληση (от этого неприятного занятия), χωρίς όμως να μας αφήνει και τύψεις (однако, не оставля πως δεν κάναμε ό, τι έπρεπε (что /мы/ не сделали того, что следовало). Ο Δημητρός δήλωσε (Димитрос заявил) πως ήτανε καλ лучше) να μην του πούμε τίποτα απολύτως (ничего абсолютно ему не говорить), γιατί αλλιώς (потому что, в противоположно βάζαμε να ξαναθυμηθεί το πένθος του (/мы/ заставим его вспомнить траур) και θα του προξενούσαμε λύπη (и вызовем προξενώ). у него п Αποφασίστηκε λοιπόν ομόφωνα πως (таким образом, было единогласно решено), για το καλό του Μαντσουρδέλη (ч Мадсурделиса), δε θα του μιλούσαμε καθόλου (/мы/ не будем вообще говорить с ним) για το θάνατο του πατέρα του (о смерти его отца). Στο τέλος ο Δημητρός, ο πιο τυπικός και πιο εύστροφος της συντροφιάς, βρήκε μια λύση του προβλήματος που μας αλάφ δυσάρεστη απασχόληση, χωρίς όμως να μας αφήνει και τύψεις πως δεν κάναμε ό, τι έπρεπε. Ο Δημητρός δήλωσε πως ήτανε κα πούμε τίποτα απολύτως, γιατί αλλιώς θα τον βάζαμε να ξαναθυμηθεί το πένθος του και θα του προξενούσαμε λύπη. Αποφασίστ πως, για το καλό του Μαντσουρδέλη, δε θα του μιλούσαμε καθόλου για το θάνατο του πατέρα του. Πραγματικά, όταν γύρισε στο σχολείο (и правда, когда /он/ вернулся в школу), δεν του είπαμε τίποτα σχετικό (/мы/ не сказал этому поводу: «ничего соответствующего»), αλλά και δεν ξέραμε (но и не знали) τι στάση να κρατήσουμε απέναντί του (какую по отношению к нему; κρατώ). Και, εξάλλου, το κύρος (и, к тому же, авторитет), που έλεγα πριν (о котором я ранее говорил), μα (нас устрашал; πτοώ) και μας απομάκρυνε απ αυτόν (и отдалял απομακρύνω). от него; Τον πλησιάζαμε (/мы/ приближались к нему) όσο μπορούσαμε σπανιότερα (как можно реже) και τον εγκαταλείπαμε (и бросали/оставляли εγκαταλείπω) με его; την πρώτη αφορμή (при первой возможности: «под первым предлогом»). Πραγματικά, όταν γύρισε στο σχολείο, δεν του είπαμε τίποτα σχετικό, αλλά και δεν ξέραμε τι στάση να κρατήσουμε απέναντί το κύρος, που έλεγα πριν, μας πτοούσε και μας απομάκρυνε απ αυτόν. Τον πλησιάζαμε όσο μπορούσαμε σπανιότερα και τον εγ πρώτη αφορμή. Έμεινε έτσι μοναχικός (так /он/ оставался в одиночестве: «одиноким») και ήσυχος (и в спокойствии: «спокойным») ένα /течение/ какого-то периода). Κ οι δάσκαλοι έμοιαζαν σα να τον σέβονται (казалось, что учителя будто σέβομαι) бы ή уважали να τον его; φοβούνται (или боялись) και αποφεύγανε να του μιλήσουν (и избегали с ним αποφεύγω). заговаривать; Ύστερα ξαναμπήκαμε στην ομαλή ζωή (потом /мы/ опять вошли в привычный ритм жизни: «в нормальную жизнь») κι άρχισαν πάλι τα κοινά παιχνίδια μας (и опять общие игры), οι συζητήσεις για τη συμμορία (разговоры про банду), οι μεγάλες αταξίες του Πέτρου (большие проказы ξυλοφορτώματα του Μαντσουρδέλη (и порка Мадсурделиса). Έμεινε έτσι μοναχικός και ήσυχος ένα διάστημα. Κ οι δάσκαλοι έμοιαζαν σα να τον σέβονται ή να τον φοβούνται και α μιλήσουν. Ύστερα ξαναμπήκαμε στην ομαλή ζωή κι άρχισαν πάλι τα κοινά παιχνίδια μας, οι συζητήσεις για τη συμμορία, οι μ Πέτρου και τα ξυλοφορτώματα του Μαντσουρδέλη. Το μεγάλο γεγονός, ωστόσο, της σχολικής μας ζωής (однако большим событием в нашей школьной жизни) ήταν όταν ο δ γαλλικών (было, когда наш учитель французского), ο κ. Δημητρακόπουλος (г-н Димитракопулос), αποφάσιζε να διηγηθε рассказывать истории; διηγούμαι). Πήγαινε συχνά και τον εύρισκε (к нему часто ходил: «часто ходил и его находил») ολόκληρη μαθητών (целый совет из учеников) και τον παρακαλούσε (и просил его) να αφιερώσει μια ώρα των μαθημάτων του (по занятий) στις διηγήσεις του αυτές (этим рассказам). Και, είτε επειδή οι μαθητές ήτανε φρόνιμοι (и, либо потому что послушными) τον τελευταίο καιρό (в последнее время), είτε επειδή πλησίαζαν γιορτές και διακοπές (либо потому что праздники и каникулы), ο κ. Δημητρακόπουλος (г-н Димитракопулос), που αφορμή ζητούσε άλλωστε (которому, впрочем, т нужен был: «который просил повода»), δεχότανε την αίτηση (соглашался: «принимал δέχομαι) просьбу»; και όριζε τη μέρα (и определял день) που θα έλεγε ιστορίες (когда /он/ будет рассказывать истории). Το μεγάλο γεγονός, ωστόσο, της σχολικής μας ζωής ήταν όταν ο δάσκαλός μας των γαλλικών, ο κ. Δημητρακόπουλος, απο ιστορίες. Πήγαινε συχνά και τον εύρισκε ολόκληρη επιτροπή μαθητών και τον παρακαλούσε να αφιερώσει μια ώρα των μα διηγήσεις του αυτές. Και, είτε επειδή οι μαθητές ήτανε φρόνιμοι τον τελευταίο καιρό, είτε επειδή πλησίαζαν γιορτές κ Δημητρακόπουλος, που αφορμή ζητούσε άλλωστε, δεχότανε την αίτηση και όριζε τη μέρα που θα έλεγε ιστορίες. Τη μέρα εκείνη (в тот день) το λύκειο ήτανε σε νευρική κατάσταση (лицей лихорадило: «был в нервном состоянии»). Από

18 Τη μέρα εκείνη (в тот день) το λύκειο ήτανε σε νευρική κατάσταση (лицей лихорадило: «был в нервном состоянии»). Από (из всех классов), ακόμα κι από το γυμνάσιο (даже из гимназии), ερχόντανε μαθητές (приходили ученики) και γέμιζαν заполняли наш класс). Οι λοιποί δάσκαλοι (остальные учителя) δεν μπορούσαν να κάνουν το μάθημά τους (не могли прово μα η διεύθυνση έκλινε τα μάτια (но директорат закрывал на это глаза), γιατί ο κ. Δημητρακόπουλος είχε υψηλές προστασίε Димитракопулос имел высокое покровительство) στην Εφορεία των σχολών (в инспекции школ) και στα Πατριαρχεία (и Στριμωχνόμασταν ο ένας απάνω στον άλλον (мы втискивались, один στριμώχνομαι) на другом; όπως μπορούσαμε (как могли), καβαλικεύαμε θρανία (оседлывали парты; καβαλικεύω), σκαρφαλώναμε στα παράθυρα (забирались σκαρφαλώνω), на окна; γεμίζαμε τους διαδρόμους της τάξης (заполняли проходы в классе), στρωνόμασταν καταγής (распластывались στρώνομαι) на και полу; περιμέναμε με αληθινό πάθος (и с истинной страстью ожидали) να αρχίσει η τελετή (когда начнется церемония). Τη μέρα εκείνη το λύκειο ήτανε σε νευρική κατάσταση. Από όλες τις τάξεις, ακόμα κι από το γυμνάσιο, ερχόντανε μαθητές κ μας. Οι λοιποί δάσκαλοι δεν μπορούσαν να κάνουν το μάθημά τους, μα η διεύθυνση έκλεινε τα μάτια, γιατί ο κ. Δημητρακόπ προστασίες στην Εφορία των σχολών και στα Πατριαρχεία. Στριμωχνόμασταν ο ένας απάνω στον άλλον όπως μπορούσαμε, κα σκαρφαλώναμε στα παράθυρα, γεμίζαμε τους διαδρόμους της τάξης, στρωνόμασταν καταγής και περιμέναμε με αληθινό πάθος να αρχίσει η τελετή. Ο κ. Δημητρακόπουλος ήτανε ένας ηλικιωμένος Κωνσταντινουπολίτης (г-н Димитракопулос был пожилым конста ευπατρίδης του παλιού καλού καιρού (аристократом старого доброго времени), πολύ κομψός (очень элегантным), επιβλητικ (импозантным и любезным). Φορούσε συνήθως ημίψηλο καπέλο (обычно /он/ носил невысокий цилиндр: το καπέλο «шляпу»; шляпа; το ημίψηλο καπέλο невысокий цилиндр ) και γκρίζα ρεντιγκότα (и серый редингот) και κρατούσε ένα πολύτιμο (и держал драгоцен μπαστούνι (тяжелую трость) με ασημένιο χέρι (с серебряным набалдашником/рукояткой). Ο κ. Δημητρακόπουλος ήτανε ένας ηλικιωμένος Κωνσταντινουπολίτης ευπατρίδης του παλιού καλού καιρού, πολύ κομψό ευγενικός. Φορούσε συνήθως ημίψηλο καπέλο και γκρίζα ρεντιγκότα και κρατούσε ένα πολύτιμο βαρύ μπαστούνι με ασημένιο χέρι. Είχε κάποιο ύψος (у него был рост), κάποιο παράστημα (какая-то осанка), που θύμιζε τους μεγάλους Φαναριώτες (кото великих фанариотов; ο Φαναριώτης фанариот; житель Фанара /το Φανάρι/, района Константинополя /Стамбула/, где и селилась греческая элита в Османской империи ) λογίους και διπλωμάτες του 19ου αιώνα (ученых и дипломатов 19 века). Δεν ήταν ούτε λόγιος (впрочем, /он/ не был ни ученым) ούτε διπλωμάτης (ни дипломатом), αλλά μονάχα ένας άνθρωπος του κόσμου (а т человеком), που χάρηκε όλα τα καλά της Πόλης (который насладился: «порадовался» всеми благами Города) και της Ευρώπ όταν σώθηκαν τα χρήματά του (а когда его деньги закончились; σώζομαι спасаться; σώθηκαν τα χρήματα идиом. закончились ) де αναγκάστηκε να διδάσκει γαλλικά (был вынужден преподавать французский; αναγκάζομαι) για να ζει (чтобы жить). Είχε κάποιο ύψος, κάποιο παράστημα, που θύμιζε τους μεγάλους Φαναριώτες λογίους και διπλωμάτες του 19ου αιώνα. Δεν λόγιος ούτε διπλωμάτης, αλλά μονάχα ένας άνθρωπος του κόσμου, που χάρηκε όλα τα καλά της Πόλης και της Ευρώπης κ χρήματά του αναγκάστηκε να διδάσκει γαλλικά για να ζει. Συνήθως μας ρωτούσε (обычно /он/ нас спрашивал) τι προτιμούμε να μας διηγηθεί (что мы предпочитаем, чтобы /он/ нам μάχη του Βατερλό (о битве при Ватерлоо) ή τη ζωή του (или о своей жизни). Συνδύαζε ίσως υποσυνείδητα (возможно, подсо сравнивал: «связывал»; συνδυάζω) την αποτυχία του (свою неудачу) με την ήττα του Μεγάλου Ναπολέοντα (с поражением Наполеона). Τότε οι μαθητές φώναζαν (тогда ученики кричали): «Βατερλό! Βατερλό! (Ватерлоо! Ватерлоо!)» ή «Τη ζωή σας, κ жизни, господин!)», κ επικρατούσε η θέληση της πλειοψηφίας (и побеждало желание большинства). Γινόντανε κ οι σχετικο θρανία (происходила также соответствующая ругань на партах) κ ήτανε τέτοια η νευρικότητα και το στρίμωγμα (и такими б теснота), ώστε καμιά φορά (что иногда) έπεφταν και γροθιές (обрушивались удары кулаками) και χτυπήματα με κασετίνες (и удары пеналами). Συνήθως μας ρωτούσε τι προτιμούμε να μας διηγηθεί, τη μάχη του Βατερλό ή τη ζωή του. Συνδύαζε ίσως υποσυνείδητα τη την ήττα του Μεγάλου Ναπολέοντα. Τότε οι μαθητές φώναζαν: «Βατερλό! Βατερλό!» ή «Τη ζωή σας, κύριε!», κ επικρατούσ πλειοψηφίας. Γινόντανε κ οι σχετικοί καβγάδες στα θρανία κ ήτανε τέτοια η νευρικότητα και το στρίμωγμα, ώστε καμιά φορά και χτυπήματα με κασετίνες. Ο κ. Δημητρακόπουλος διηγούτανε τη μάχη του Βατερλό (г-н Димитракопулос рассказывал о битве при Ватерлоо) με πολύ (очень живо и красочно: «с большой живостью и цветом») και με κάποια επική συγκίνηση (с каким-то эпическим переж κατόρθωνε να μας τη μεταδώσει (которое ему удавалось нам κατορθώνω; передать; μεταδίδω ). Σκοτωνόμασταν κατόπι (потом /мы/ из кожи лезли: «убивались»; σκοτώνομαι), μέρες ολόκληρες (целыми днями), στις αυλές του σχολείου (на школьных дворах) και στον κατή τσουκνίδες (и спуске с крапивой), να παρασταίνουμε τους ναπολεόντειους πολέμους (разыгрывая наполеоновские войны Πέτρο (с генералом Петросом) και υπασπιστή το Μαντσουρδέλη (и адъютантом Мадсурделисом). Ο κ. Δημητρακόπουλος διηγούτανε τη μάχη του Βατερλό με πολύ μπρίο και χρώμα και με κάποια επική συγκίνηση που κατό μεταδώσει. Σκοτωνόμασταν κατόπι, μέρες ολόκληρες, στις αυλές του σχολείου και στον κατήφορο με τις τσουκνίδες, να πα ναπολεόντειους πολέμους με στρατηγό τον Πέτρο και υπασπιστή το Μαντσουρδέλη. Όταν όμως ο κ. Δημητρακόπουλος άρχιζε να λέει τη ζωή του (но когда г-н Димитракопулос начинал рассказывать о сво άλλο πράγμα (это было совсем другое дело), ήταν τόσο συναρπαστικός (он так захватывающе рассказывал: «/он/ был таким ώστε δε φαντάζομαι (что я не представляю) κανείς από όσους τον άκουσαν (/чтобы/ кто-нибудь из тех, кто его слышал) να τ (его когда-нибудь забудет; λησμονώ). Όταν όμως ο κ. Δημητρακόπουλος άρχιζε να λέει τη ζωή του, ήταν άλλο πράγμα, ήταν τόσο συναρπαστικός, ώστε δε φαν όσους τον άκουσαν να τον λησμονήσει ποτέ. Μας έλεγε τη νιότη (/он/ рассказывал о юности) που έζησε μες στα λούσα και τα μεγαλεία (которую прожил в роскоши и έλεγε τα παραμυθένια ταξίδια του (/он/ рассказывал нам о своих сказочных путешествиях) στις μακρινές πολιτείες (в дал ένδοξα ονόματα (со славными именами), στο Παρίσι κυρίως (главным образом, в Париж), στο περίλαμπρο και αμίμητο και άφ блестящий, неподражаемый и недостижимый Париж). Μας έλεγε τη νιότη που έζησε μες στα λούσα και τα μεγαλεία. Μας έλεγε τα παραμυθένια ταξίδια του στις μακρινές πολιτ ονόματα, στο Παρίσι κυρίως, στο περίλαμπρο και αμίμητο και άφταστο Παρίσι.

19 ονόματα, στο Παρίσι κυρίως, στο περίλαμπρο και αμίμητο και άφταστο Παρίσι. Μας περιέγραφε το μουσείο του Λούβρου (он описывал нам музей Лувра) και το μέγαρο των Απομάχων (и το Дом μέγαρο Инвалидов дворец, красивый большой особняк; ο απόμαχος ветеран, отставник; το Μέγαρο των Απομάχων Дом Инвалидов ) με τον τάφο в Пари του Ναπολέοντα (с могилой Наполеона), το Πάνθεο και την Όπερα (Пантеон и Оперу), την κίνηση και τα φώτα των βουλ «движение» и огни бульваров) και των Ηλύσιων Πεδίων (и Елисейских полей), τα μεγαλόπρεπα αμάξια (роскошные повозки) και τις θαυμάσιες κυρίες (и прекрасных дам) που ήτανε μες στα αμάξια (которые были в повозках) και τους καβαλάρηδες του δάσους της Βουλ Булонском лесу) και τις τρέλες των φοιτητών της Λατινικής Συνοικίας (безумства студентов из Латинского квартала) και τ και το καθετί (и все остальное). Μας περιέγραφε το μουσείο του Λούβρου και το μέγαρο των Απομάχων με τον τάφο του Ναπολέοντα, το Πάνθεο και την Όπε τα φώτα των βουλεβάρτων και των Ηλύσιων Πεδίων, τα μεγαλόπρεπα αμάξια και τις θαυμάσιες κυρίες που ήτανε μες στ καβαλάρηδες του δάσους της Βουλώνης και τις τρέλες των φοιτητών της Λατινικής Συνοικίας και τους μπάλους και το καθετί. Μας έλεγε και για τα χρήματα (/он/ рассказывал нам о деньгах), που πετούσε δεξιά και αριστερά (которые /он/ разбрас налево; πετώ) χωρίς να τα λογαριάζει (не считая; λογαριάζω). Σας τα διηγούμαι (я вам рассказываю это), έλεγε (говорил /он/), για να παραδειγματιστείτε (чтобы вы учились παραδειγματίζομαι брать пример; учиться на ) примере και να μην κάνετε κ εσείς τα ίδια (и не совершали того же самого) αν σας ευκαιρία (если вам представится возможность; τυχαίνω). Μας έλεγε και για τα χρήματα, που πετούσε δεξιά και αριστερά χωρίς να τα λογαριάζει. Σας τα διηγούμαι, έλεγε, για να παραδειγματιστείτε και να μην κάνετε κ εσείς τα ίδια αν σας τύχει η ευκαιρία. Μα ήτανε κατά βάθος αρκετά περήφανος (но в глубине /души/ /он/ был довольно горд) για τον τρόπο (тем образом) που του (которым /он/ прожил свою жизнь) και σπαταλήσει δύο ή τρείς περιουσίες (и растратил два-три σπαταλώ). состояния; Κ εμείς, άλλωστε (да и мы), ήμασταν απολύτως αποφασισμένοι (были абсолютно полны решимости) να τον μιμηθούμε μιμούμαι) (подражать και να ему; τον ξεπεράσουμε (и превзойти ξεπερνώ), его; αν μας τύχαινε ποτέ η ευκαιρία (если нам когда-нибудь представится возможн ονειρευόμασταν κιόλας (и даже мечтали /о/ ονειρεύομαι) /том/; τι σπουδαία πράγματα θα κάναμε (какие великие дела совершили бы) πηγαίναμε με τη σειρά μας στο Παρίσι (когда в свою очередь поехали бы в Париж) και θα γυρνούσαμε το δάσος της Βουλώνης Булонскому лесу) απάνω στο άλογο (верхом на коне) κι όλες οι κυρίες θα μας θαύμαζαν (и все дамы восхищались θαυμάζω) απόбы нам μέσα από τα αμάξια (из повозок). Μα ήτανε κατά βάθος αρκετά περήφανος για τον τρόπο που είχε ζήσει τη ζωή του και σπαταλήσει δύο ή τρείς περιουσίες. ήμασταν απολύτως αποφασισμένοι να τον μιμηθούμε και να τον ξεπεράσουμε, αν μας τύχαινε ποτέ η ευκαιρία, κι ονειρευ σπουδαία πράγματα θα κάναμε όταν θα πηγαίναμε με τη σειρά μας στο Παρίσι και θα γυρνούσαμε το δάσος της Βουλώνης α όλες οι κυρίες θα μας θαύμαζαν από μέσα από τα αμάξια. Ύστερα, απότομα (потом, внезапно), ο τόνος της ομιλίας άλλαζε (тон выступления менялся), η φωνή του κ. Δημητρακ (голос г-на Димитракопулоса дрожал; τρέμω). Εξιστορούσε την οριστική καταστροφή του (/он/ рассказывал о своей оконча катастрофе; εξιστορώ) στο καζίνο του Μόντε-Κάρλο (в казино в Монте-Карло), το ατομικό Βατερλό του (о его личном Ватерлоо) λεπτομέρειες εναγώνιες (/он/ рассказывал тревожные подробности): κέρδιζε ξαφνικά ένα τεράστιο ποσό (внезапно /он/ выиг сумму; κερδίζω), κατόπι μονομιάς έχανε περισσότερα (потом в миг проигрывал еще χάνω), больше; ξανακέρδιζε (опять выигрывал), ξαναέχαν (опять проигрывал), πλησίαζε ορμητικά προς τον γκρεμό (приближался стремительно к пропасти; πλησιάζω). Ύστερα, απότομα, ο τόνος της ομιλίας άλλαζε, η φωνή του κ. Δημητρακοπούλου έτρεμε. Εξιστορούσε την οριστική καταστρ του Μόντε-Κάρλο, το ατομικό Βατερλό του. Διηγούταν λεπτομέρειες εναγώνιες: κέρδιζε ξαφνικά ένα τεράστιο ποσό, κατό περισσότερα, ξανακέρδιζε, ξαναέχανε, πλησίαζε ορμητικά προς τον γκρεμό. Τον παρακολουθούσαμε έξαλλοι (/мы/ следили за ним обезумевшие; παρακολουθώ), με την ψυχή στο στόμα (ни живые ни мертвые/затаи дыхание: «с душой во рту»). Ξέραμε όλοι από πριν (/мы/ все заранее знали) τι έμελλε να συμβεί (что должно было произойт Δημητρακόπουλος βρέθηκε (в какой-то момент г-н Димитракопулос оказался) στο πράσινο τραπέζι του μπακαρά (у зеленого τα τελευταία χιλιάρικα (с последними тысячами) που μπορούσε να διαθέσει (которыми /он/ мог διαθέτω распорядиться; иметь в распоряжении). Και τα έπαιξε όλα για όλα (и /он/ сыграл на все: «все на все»). Τον παρακολουθούσαμε έξαλλοι, με την ψυχή στο στόμα. Ξέραμε όλοι από πριν τι έμελλε να συμβεί. Κάποτε ο κ. Δημητρακόπ στο πράσινο τραπέζι του μπακαρά με τα τελευταία χιλιάρικα που μπορούσε να διαθέσει. Και τα έπαιξε όλα για όλα. Σε μια ερώτηση (на вопрос) που του έκανε ο αρμόδιος λειτουργός του παιχνιδιού (который ему задал служащий, ответств крупье), αποκρίθηκε «μπάνκο» (/он/ ответил: «Ва-банк!»; αποκρίνομαι), και βγήκανε τα χαρτιά, πιο κακορίζικα από πάντα (и выпали: «вы карты, еще более неудачные, чем обычно), και έχασε το καθετί (и /он/ все потерял). Αλλά το «μπάνκο» αυτό έπαιρνε (но э приобретал), στη φαντασία μας (в нашей фантазии), μια σημασία έξοχα συμβολική (чрезвычайно символичное значение). Σε μια ερώτηση που του έκανε ο αρμόδιος λειτουργός του παιχνιδιού, αποκρίθηκε «μπάνκο», και βγήκανε τα χαρτιά, πιο κακο και έχασε το καθετί. Αλλά το «μπάνκο» αυτό έπαιρνε, στη φαντασία μας, μια σημασία έξοχα συμβολική. Ήταν πρόκληση (/он/ был вызовом), ήταν αγώνας ζωής ή θανάτου (борьбой не на жизнь, а на смерть), ήταν ηρωισμό поступком). Ο κ. Δημητρακόπουλος συγκλονιζότανε ολόκληρος (г-н Димитракопулос весь συγκλονίζομαι) сотрясался; από συγκίνηση (от волнения) όταν κόντευε να φτάσει (когда приближался: «когда приближался /к тому/ /чтобы/ достичь») στο σημείο αυτό τη этому моменту своего повествования). Στο τέλος (под конец), με μια μεγάλη (с большим = широким), αρχοντική (барским) κ χειρονομία (и отчаянным жестом), πετούσε την τελευταία του φράση (/он/ бросал свою последнюю фразу; πετάω): Και εγώ του αποκρίθηκα: μπάνκο (и я ему ответил: «Ва-банк»)! Ήταν πρόκληση, ήταν αγώνας ζωής ή θανάτου, ήταν ηρωισμός. Ο κ. Δημητρακόπουλος συγκλονιζότανε ολόκληρος απ κόντευε να φτάσει στο σημείο αυτό της διήγησής του. Στο τέλος, με μια μεγάλη, αρχοντική και απελπισμένη χειρονομία, πετούσ φράση: Και εγώ του αποκρίθηκα: μπάνκο!

20 Και εγώ του αποκρίθηκα: μπάνκο! Τότε όλη η καταπιεσμένη νευρικότητα μας (тогда вся наша подавленная нервозность) ξέσπαζε βίαια (вырывалась с силой σχολείο (наша старая школа) πήγαινε κ ερχότανε (ходила ходуном: «ходила и приходила»), τρανταζότανε βαριά (тяж τραντάζομαι) απάνω στα σαπισμένα θεμέλιά του (на прогнившем фундаменте). Ολόκληρο το παιδολόι (вся детвора), οι μικροί όλοι (все, большие и маленькие), με μια ψυχή (единодушно: «с одной душой»), μ έναν παλμό (в едином порыве: «пульсе»), απάνω (вскакивали с мест: «вверх»; τινάζομαι), σπρωχνόμασταν (толкались), τσαλαπατιόμασταν (наступали друг τσαλαπατιέμαι), на друга; χειροκροτούσαμε δαιμονισμένα (одержимо аплодировали) και φωνάζαμε ζήτω (и кричали «ура!»). Τότε όλη η καταπιεσμένη νευρικότητα μας ξέσπαζε βίαια. Το παλαιικό μας σχολείο πήγαινε κ ερχότανε, τρανταζότανε σαπισμένα θεμέλιά του. Ολόκληρο το παιδολόι, οι μικροί και οι μεγάλοι όλοι, με μια ψυχή, μ έναν παλμό, τιναζόμασταν απάνω τσαλαπατιόμασταν, χειροκροτούσαμε δαιμονισμένα και φωνάζαμε ζήτω.