ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 'Ινδοευρωπαίοι καi φοινικισμός

Transcript

1

2 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 'Ινδοευρωπαίοι καi φοινικισμός 3

3 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α. ΠΛΕΥΡΗΣ ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 'Ινδοευρωπαίοι καl φοινικισμός ΑΘΗΝΑΙ 1995 ΝΕΑ ΙΙΕΣΙΣ

4 6 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΓΙΝΟΣ Α. ΠΛΕΥΡΗΣ ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ Ίνδοευρωπαtοι καi φοινικισμός 1 η έκδοσις: Άθfjναι 1995 aπό τον έκδοτικό οίκο «ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ» 'Ιπποκράτους 65, ΑΘΗΝΑΙ, τηλ: , τηλεομοιότυπον: την έπιμέλεια γιιl την έκδοσι είχε ό 'Ιωάννης Σχοινιiς.

5 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 7 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. ΑΝτΙ ΠΡΌΛΟΓΟΥ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΑΙ ΨΕΥ ΔΟΛΟΓΙΑΙ Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ Η ΠΕΡillΤΩΣΙΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ Α' ΕΠΙΜΕτpΟΝ Β'

6 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 9 1. ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ Τον τελευτα'ίον καιρόν f:χει ενταθή ή πρόπαγάνδα των μισελλήνων εντός τής νεοελληνικής εκπαιδεύσεως. Αί καταπεσουσαι ψευδοθεωρίαι των φοινικιστων καi iνδοευρωπαϊστων επιβάλλονται στι)ν νεοελληνικι) παιδεία, παρα πάσαν εννοιαν λογικής, επιστήμης καi ηθικής. 'Επίστρατοι «καθηγηταί» ώς aλαλάζοντα κύμβαλα κραυγάζουν, ύπέρ των Φοινίκων καi των iνδοευρωπαίων μέ φανατισμόν θρησκολήπτων γραιων, μέ iδιοτέλειαν εμμίσθων πρακτόρων καi με αύθάδεια χιλίων πιθήκων. Τούς γνωρίζομεν. Τούς καταγγέλλομεν. Θα τούς συντρίψωμεν. 'Όπλον μας: τα στοιχε'ία καi τα επιχειρήματα. Μέθοδός μας: ό ελεύθερος διάλογος. Στα ψεύδη aντιτάσσομεν τi]ν aλήθειαν. Στον μονόλογο, τον διάλογον. Στον δογματισμό, τα επιχειρήματα. Το πρωτον μέρος του παρόντος βιβλίου περιλαμβάνει κυρίως ηίν εκδοσiν: «Ή άλήθεια γιa το 'Αλφάβητον», τι)ν όποίαν εκυκλοφόρησε ό «Σύνδεσμος Προστασίας Έλληνικής Κληρονομίας» το 1987 στι)ν Θεσσαλονίκη. Το δεύτερον μέρος περιλαμβάνει μίαν aνάλυσιν του iνδοευρωπαϊσμου, δπως προκύπτει aπό κείμενα πού παρατίθενται αύτούσια. Καi τα δύο μέρη επιδιώκουν μέ συνοπτικόν τρόπον να δώσουν μίαν εiκόνα του φοινικισμου καi του iνδοευρωπαϊσμου. Καλω τον aναγνώστη να διαβάση καi να κρίνη τα κείμενα, πού aκολουθουν ελευθεροφρόνως. Έξ aρχής καθιστωμεν σαφές προς δλους, δτι δέν μάς ενδιαφέρουν τα πρόσωπα. Μάς ενδιαφέρουν αί aπόψεις των, αί όπο'ίαι είναι aντεπιστημονικαi καi διδάσκονται

7 10 ΚΩΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. ΟUδεις δικαιούται να διδάσκη ψεύδη στοuς Έλληνόπαιδας. Οόδεις δικαιούται να ύπονομεύη τόν Έλληνισμό μέσφ τής έκπαιδεύσεως. Σκοπός τού παρόντος βιβλίου είναι να άποδείξη με στοιχεία τό ψεύδος τών φοινικιστών και iνδοευρωπαϊστών, χάριν κυρίως τών μαθητών καi φοιτητών, άπό τοuς όποίους κακοβούλως κρύπτουν η)ν άλήθειαν. Ή liποψις περi φοινικικής καταγωγής τού 'Αλφαβήτου καi περi iνδοευρωπαίων είναι liποψις αυθαίρετος, σκόπιμος καi ψευδής. ΑVθαίpετος, διότι δεν στηρίζεται είς στοιχεία καi έπιχειρήματα. Σκόπιμος, διότι άποβλέπει στόν άφελληνισμόν. Ψευδής, διότι ή έπιστήμη η)ν άπορρίπτει. Οί μισέλληνες δεν θα περάσουν! Κωνσταντίνος Α. Πλεύpης

8 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ Ό σκοπός τών iνδοευρωπαϊστών είναι εμφανής. Μέ τον ψευδfi iσχυρισμόν, δτι ύπfiρξε κάποτε μέγας λαός εκ του οποίου ό.πεσπάσθησαν αί διάφοροι φυλαί, θέλουν νά πλήξουν: α) τfιν αύτοτέλεια τής Έλληνικής φυλής. β) τfιν aρχαιότητα τοϋ Έλληνικοϋ πολιτισμοϋ. γ) το πρωταρχικον τής Έλληνικής γλώσσης, μητρός πλείστων γλωσσών. δ) το πανάρχαιον αύτής. ε) τfιν τελειότητα αύτής καi στ) το γηγενtς τών Έλλήνων. Οί μισέλληνες iνδοευρωπαϊσταi εξαρτοuν τον.ελληνισμόν ό.πό κάποια ύποθετικη φυλή, πού liγνωστον πότε ε ζησε, εiς ό.προσδιόριστον χώρον καi ή όποία ουδέν ίχνος τής ύπάρξεώς της κατέλιπεν. Κατ' αuτον τον aπίθανο τρόπον ύποστηρίζουν: α) δτι καταγόμεθα ό.πό εκείνη την ύποθετικην φυλήν, β) δτι ή γλώσσα μας προέρχεται ό.πό την φανταστικην iνδοευρωπαϊκην γλώσσαν, γ) δτι ή ίστορία μας aποτελεί συνέχεια τής ινδοευρωπαϊκής καί, δ) δτι δέν είμεθα γηγενείς, ό.λλά ijλθομεν ό.πό κάπου, συνήθως ό.πό τον βορρά, στον χώρον δπου αποδεδειγμένως ύπήρξαμεν αuτόχθονες. Αuτάς τάς ό.νθελληνικάς καi ό.ντεπιστημονικάς aπόψεις επέβαλαν στην νεοελληνικην εκπαίδευσιν οί εγχώριοι iνδοευρωπαϊσταί.

9 12 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Οί θιασ&ται τοϋ iνδοευρωπαϊσμοϋ, δπως καi τοϋ φοινικισμοϋ, άρνοϋνται τον δημόσιον διάλογον. Φοβοϋνται αuτό τό ύπέροχον δημιούργημα τής Έλληνικf\ς σκέψεως, που λέγεται διάλογος. Ή πειθrο μέσφ τοϋ έλευθέρου διαλόγου δεν τους ταιριάζει. Προτιμοϋν τt)ν έξουσιαστικηv έπιβολήν. Διαταγη: Ό iνδοευρωπαϊσμός καi ό φοινικισμός να έπιβληθοϋν στην έκπαίδευσι. Άπαγορεύεται η διαφωνία, η έπιστημονικη κρίσις. Ύποταγη! Ό iνδοευρωπαϊσμός κατέστη δόγμα. Άπαγορεύεται η άμφισβήτησίς του. Όποιος φοιτητης η μαθητης τολμήση να άμφιβάλη περi της ύπάρξεως τ&ν ίνδοευρωπαίων άπορρίπτεται στας έξετάσεις. Άκόμη έπιβάλλεται λογοκρισία μέχρι καi στας μαθητικας έφημερίδας, μη τυχόν καi θίξουν τον iνδοευρωπαϊσμόν, ό όποίος άνηγορεύθη εiς λατρευτικόν ξόανον. Οί καθηγηταi άπειλοϋνται με καταδίωξιν, αν έκφέρουν γνώμην άντίθετον προς την iνδοευρωπαϊκηv γραμμηv την όποίαν έπέβαλαν οί μισελληνικοi κύκλοι τοϋ έβραιολατινισμοϋ στην έκπαίδευσιν. Ώστόσον η συντριπτικη πλειοψηφία καθηγητ&ν, φοιτητ&ν καi μαθητ&ν άντιδρa καi μαζί τους όλόκληρος ό Έλληνικός λαός, ό όποίος δεν έκποιεί την καταγωγήν, την ίστορίαν καi την γλ&σσαν του στον άνθελληνικόν ξενοδουλισμόν τ&ν iνδοευρωπαϊστ&ν καi φοινικιστ&ν. Τό δτι έξυφαίνεται συνωμοσία κατα τοϋ Έλληνισμοϋ έκ μέρους τ&ν iνδοευρωπαϊστ&ν άποδεικνύεται καi άπό τό άκόλουθον γεγονός: Άποφεύγουν να άναφέρουν στα βιβλία τας άπόψεις τ&ν έπιστημόνων που διαφωνοϋν με τους iνδοευρωπαίους. Διότι δεν θέλουν οί μαθηταi καi φοιτηταi να ένημερωθοϋν δια τό θέμα. Τους μεταδίδουν μονόπλευρον iiποψιν, η όποία ταυτοχρόνως είναι μισελληνικη καi άντεπιστημονική. Πρόκειται, δια την άκρίβειαν, δχι περi έπιστημονικf\ς γνώμης, άλλα περi πολιτικής με στόχον τον άφελληνισμόν τοϋ Έλληνικοϋ λαοϋ.

10 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 13 Τό ίδιο συμβαίνει καi με τοuς φοινικιστάς. Άρνοϋνται δηλαδη την aναφοριlν στα βιβλία τής aπόψεως τών επιστημόνων, ποu δέχονται την Έλληνικην προέλευσιν τοϋ 'Αλφαβήτου. Η συνωμοσία λοιπόν τοϋ iνδοευρωπαϊσμοϋ καi τοϋ φοινικισμοϋ aποβλέπει στόν aφελληνισμόν καi επιδιώκει αuτόν τόν σκοπόν με τόν βίαιο aποκλεισμό κάθε aντιθέτου γνώμης η με την aποσιώπησίν της.

11 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ Τό 1987 ό «Σύνδεσμος Προστασίας Έλληνικής Κληρονομίας» έκυκλοφόρησε στην Θεσσαλονίκη φυλλάδιον με τίτλον: «Ή άλήθεια γιιi το 'Αλφάβητο», δπου με συνοπτικό καί εϋληπτο τρόπο παρουσιάζει τό θέμα. Παραθέτω τό φυλλάδιον έξ όλοκλήρου. ΔΕΚΑ ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1. Γιατί οί είδικες Σχολές καί οί γλωσσολόγοι δεν έκδώσανε βιβλία, για τό Άλφάβητό μας; 2. Γιατί δεν δίνουν τα γράμματα τοϋ 'Αλφαβήτου μας, σε θέματα διδακτορικ&ν διατριβ&ν, πτυχιακ&ν έργαm&ν, κ.τ.λ. 3. Γιατί δεν aναφέρουν τους 'Έλληνες καί ξένους έπιστήμονες, οί όποίοι aποδείξανε την Έλληνικη καταγωγη τοϋ aλφαβήτου μας; 4. Γιατί σκόπιμα παραποιοϋν τόν 'Ηρόδοτο καί μπερδεύουν τους Σημίτες - Φοίνικες με τους 'Έλληνες - Φοίνικες; 5. Γιατί aποσιωποϋν τα άρχαιολογικα εύρήματα τοϋ 'Έβανς, που πιστοποιοϋν την 'Ελληνικότητα τοϋ 'Αλφαβήτου μας; 6. Γιατί δεν άφήνουν να διδάσκεται η έστω άπλ&ς να ά ναφέρεται καί ή γνώμη δσων ύποστηρίζουν δτι τό 'Αλφάβητο είναι 'Ελληνικό δημιούργημα;

12 16 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ 7. Γιατi aποσιωποϋν την aρχαιοελληνικη παράδοσι, πού θεωρεί εύρετές τών γραμμάτων τούς: Έπίχαρμο, Λίνο, Μουσαίο, Όρφέα, Παλαμήδη, Προμηθέα κ.τ.λ., καθrος καi τά σχετικά aρχαιοελληνικά συγγράμματα. 8. Γιατi aποσιωπούν την πλήρη όμοιότητα τών λεγομένων φοινικικών γραμμάτων πρός τά aρχαιότερά τους μινωϊκά; 9. Γιατi aρνούνται διάλογο μέ τούς ύποστη ρικτές τfjς Έλληνικfjς aπόψεως, γιά την προέλευση τοϋ Άλφαβήτου; 1 Ο. Γιατi δσοι iσχυρίζονται δτι τό Άλφάβητό μας προέρχεται aπό τό σημιτικό - φοινικικό δέν φέρουν στοιχεία ίστορίας, γλωσσολογίας; ΣΥΝΟΠΤΙΚΉ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΓΝΩΜΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ Άπό τό πλfjθος τών Έλλήνων καi ξένων έπιστημόνων, πού διδάσκουν την Έλληνικότητα τοϋ Άλφαβήτου μας, έπιλέγουμε μερικούς: Θεόδωρος Μπίρτ (Γερμανός καθηγητης κλασσικής φιλολογίας), «είναι μϋθος το δτι οί Φοίνικες έπενόησαν το :4λφάβητο», («Ό Μ. Άλέξανδρος και. ό Παγκόσμιος Έλληνισμός», Έλλην. έκδ. «Δαρέμα», σ. 146). Άρθοϋρος 'Έβανς ('Άγγλος καθηγητης aρχαιολογίας), «Ή γραφη τής Κρήτης είναι ή μήτηρ τής Φοινικικής», («Scήpta Minoa», νοl. 1, Oxford 1909). Βλαδίμηρος Γκεοργκήεφ (Βούλγαρος γλωσσολόγος Άκαδημαϊκός), «Ή φοινικικη γραφη είναι Κρητικής καταγωγής», (Ά. Πουλιανός: «Ή καταγωγη τών Κρητών», Ά θflνα 1971, σ. 260). Ούίλ Ντυράν (Αμερικανός καθηγ. Πανεπιστημίου), «Είναι πιθανον οί Έλληνες καi οί Φοίνικες νιi παρέλαβον το άλφάβητον άπο την Κρήτην», («'Ιστορία τού πολιτισμού», Έλλην. έκδ. Άθ. 1965, τόμος Α', σ. 312). Ρενε Ντυσω (Γάλλος Άκαδημαϊκός), «Δεν είναι οί 'Έλ-

13 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 17 ληνες που παρέλαβον το aλφάβητον aπό τους Φοίνικες, aλλa οί Φοίνικες aπο τους 'Έλληνες», («Les civilisations prehelleniques dans le basin de la mer Egee», 1905, Ι, σ. 357). Χέρμαν Σνάϊντερ (Γερμανός καθηγητής), «Οί Κρητικi;ς επιγραφi;ς είναι ή πηγiι του φοινικικού aλφαβήτου», («Der Κretische Ursprung des phδnisischen Alphabets», Λειψία 1913). Άδόλφος Λόντς (Σημιτολόγος), «Το φαινόμενο τούτο ε ξηγείται μόνον άν οί 'Έλληνες δίδαξαν το aλφάβητό τους στους Φοίνικες», («Προχριστιανικι) έποχή», Έλλην. έκδ. «Δίβριρ>, σ. 109). Φερδινάνδος ντε Σωσύρ (Ελβετός καθηγητης γλωσσολογίας), «το Έλληνικο "Αλφάβητο ήταν μία εύφυfις aνακάλυψις... το πρωταρχικο Έλληνικο "Αλφάβητο είναι aξιοσημείωτο...» («Courses in generallinguistics», σ. 39). Μάριο Πέϊ ('Αμερικανός καθηγητης γλωσσολογίας), «Μ ερικa σύμβολα (του φοινικικού aλφαβήτου) μπορεί νa πάρθηκαν aπο παρόμοια συστήματα γραφijς δπως το Κρητικό» («Funk and Wagnalis new Encycopedia», έκδ. 1972, τόμος 13, σ. 451, λ. «Alphabet» ). Κάρολος Μπαίρλιτς (Έρευνητης πολιτισμών), «Οί Φοίνικες δέν έφτιαξαν το aλφάβητό τους ξεκινώντας aπο τiς σφηνοειδείς καi ίερογλυφικές πηγές που είχαν πρόχειρες, aλλa το δανείσθηκαν aπο κάποια δυτικiι πηγiι στiι διάρκεια τών ταξιδιών τους καi το υίοθέτησαν», («Μυστήρια άπό ξεχασμένους κόσμους», Έλ. έκδ. «Ράπτης», σ. 253). Απόστολος Αρβανιτόπουλος ('Αρχαιολόγος - Ακαδημαϊκός), «Το aλφάβητον έπενόησαν καi εφήρμοσαν οί "Αρχαίοι 'Έλληνες... έδώρησαν δέ αvτο είς aπασαν τiιν aνθρωπότητα, ώς κοινον κτήμα αvτijς», («.Επιγραφική», έκδ. «Έστίω>, Άθ. 1937, τ. Ι, σ ). Παναγιώτης Καββαδίας ('Αρχαιολόγος - 'Ακαδημαϊκός), «Έκ τijς γραμμικής γραφijς τών Κρητών θa παρήχθη το φοινικικον aλφάβητον», («Προϊστορικη άρχαιολογία», έκδ. 1914, σ. 834).

14 18 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Σπυρίδων Μαρινάτος ('Αρχαιολόγος - Άκαδημαϊκός), (τοϋ άλφαβrjτου) «πρώτη γενέτειρα πατρiς ύπήρξεν ή Κρήτη», («Άρχαίος Κρητικός Πολιτισμός», εκδ. «Σεργιάδψ), Άθ. 1917, σ. 131). Δημήτριος Λάμπρου (έκδότης περιοδικοί) «ΔΑ Υ ΛΟΣ)) ), «Ή θεωρία δτι το Έλληνικο 'Αλφάβητο είναι φοινικικο Jiπαψε πιa νa συγκεντρώνει την γενικη έπιστημον κη συναίνεση καi συνεπώς Jiχασε το κύρος της... )) καi παραθέτει στοιχεία (Περ. «ΔΑΥ ΛΟΣ)), τ. Ε', Άθ. 1986, σ. 3056). Ίωάννης Πασσάς (έκδότης έγκυκλ. «ΗΛΙΟΣ))), «Ό έκμηδενισμος τών διαφόρων θεωριών περi καταγωγής τής γραφής άπο τούς Φοίνικας)), («Ή άληθινή προϊστορίω), εκδ. «'Ήλιορ), σ. 96). Ά νδρέας Παπαγιαννόπουλος - Παλαιός (Καθηγητής - έπιγραφολόγος), «Ταυτόχρονα σχεδο'j προς τούς έν τfί Ή πειρωτικfί Έλλάδι παρέλαβον έκ τών Κρητών τa σχήματα τών γραμμάτων καi οί Φοίνικες)), («Άρχαίαι Έλληνικαi έ πιγραφαί)), Άθ. 1983, σ. 16). ΓεώργιΟς Φαρμάκης (Γλωσσολόγος - 'Αρχαιολόγος), «... το δe σημερινόν μας άλφάβητον είναι άπόρροια έξελίξεως καi ovχi φοινικικόν, ως τινες ίσχυpίζονται... ούτε καi ήτο ποτe δυνατον οί μεταγενέστερον άναφανέντες Φοίνικες νa ήσαν διδάσκαλοι ή εlσηγηταi τοϋ ό.λφαβήτου... )) («Αί κλείδες τfiς γλώσσης μας)), Πύργος 1958, σ ). Άντώνιος Καψής (πρόεδρος Έτ. Θρακολογικών Μελετών), «Ή λεγομένη «φοινικική» ή «φοινικήια» γλώσσα Έλληνικη άπο την Κρήτη... τa λεγόμενα «φοινικήια» γράμματα τοϋ 8ου ή 9ου π.χ. αίώνος γράφτηκαν πολλοvς αίώνες μετa άπο τa Έλληνικa γράμματα ( π.χ.) καi συνεπώς οί 'Έλληνες δεν τa πήραν άπο τοvς Φοίνικες)) καi παραθέτει στοιχεία, ('Ανακοίνωσις στο Γ' Διεθνές Θρακολογικό Συνέδριο στή Βιέννη, 'Ιούνιος 1980, περ. «Θρακολογίω), τεuχος 3, Άθ. 1982, σ. 83). Φ. Κώνστας (Ίστοpικός γλωσσολογίας), «'Απο τa τέλη τοϋ περασμένου αίώνος aρχισε νa κερδίζη δλο καi περισσότε-

15 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 19 ρο εδαφος ή θεωρία, σύμφωνα με την όποίαν το φοινικικο άλφάβητο ήταν συνέχεια τοϋ μινωϊκοϋ, ποv εlχε έπινοηθή καi έξελιχθή στην Κρήτη, κατa τοvς τελευταίους προϊστορικοvς ή τοvς πρώτους ίστορικοvς χρόνους. Κατa την θεωρίαν αύτη το μινωϊκο άλφάβητο το μετέφεραν άπο την Κρήτη στη Φοινίκη οί Φιλισταίοι», (Περ. «ΕΚΛΟΓΉ», τ. Ζ, Άθ. 1951, σ. 80). ΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΕΣ Γαλλικfι Έγκυκλοπαίδεια <<ΠΑΠΥΡΟΣ - ΛΑΡΟΥΣ»: «Το φοινικικο άλφάβητο έγείρει σειρaν έξαιρετικώς δυσκόλων προβλημάτων τa όποία ένίοτε iγιναν πολυπλοκώτερα κατόπιν τών συγχρόνων άρχαιολογικών άνακαλύψεων. Καi πρώτον το ζήτημα τής προελεύσεως τοϋ φοινικικού άλφαβήτου ήγειρε διαφόρους ύποθέσεις... Άλλοι έπρότειναν την Αίγαίαν ύπόθεσιν», (Έλλ. έκδ. 1963, τ. 96, σ. 784, λ. «Φοίνικες»). Σοβιετικfι Έγκυκλοπαίδεια: «Στa διατυπώθηκε ή ύπόθεσις δτι άπο τiιν Κρητικη γραφη προήλθαν το φοινικικv καi το Έλληνικο άλφάβητο» (Έλλ. έκδ. 1965, τ. 6, σ. 183, λ. <<Κρητική γραφή»). Άμερικανικfι Έγκυκλοπαίδεια: Ό 'Έβανς «διετύπωσ την aποψιν δτι ή Κρήτη ήτο ή πατρiς τών προγόνων τοϋ :4.λφαβήτου. 'Υπεστήριξε δτι ή γραφη έκομίσθη έκ Κρήτης είς Παλαιστίvην ύπο τών Φιλισταίων, έξ αύτών δε έδανείσθησαν ταύτην οί Φοίνικες» (Έλλ. έκδ. 1963, τ. 2, σ. 261, λ. «'Αλφάβητον»). Έγκυκλοπαίδεια «ΠΥΡΣΟΣ»: «Μετa έτών μελέτας ό 'Έβανς ύπεστήριξε κατόπιν είς το βιβλίον του «Scήpta Minoa» μετa πολυμαθείας καi πειστικότητος την θέσιν δτι ή γραφη τής Κρήτης πρέπει νa θεωρηθή ή μήτηρ τής φοινικικής», (έκδ. 1928, τ. 4, σ. 108, λ. «καταγωγή τού φοινικικού ό.λφαβήτου»). Έγκυκλοπαίδεια «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΔΑΚΗ»: «Ή γνώμη είσέτι δτι οί 'Έλληνες παρέλαβον περi το π.χ. τa σύμβολα

16 20 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ γραφής παρα τών Φοινίκων έκλονίσθη έσχάτως (Ση μ. 1931) ενεκα τών εvρεθέντων έν Κρήτu καi aνα την fιπειρωτικην Έλλάδα μινωϊκών καi μυκηναϊκών έπιγραφών», (εκδ. 1931, τ. 12, σ. 656, λ. «Φοίνικες»). Έγκυκλοπαίδεια «ΗΛΙΟΣ»: «Το φοινικικον aλφάβητον προήλθεν έκ τοϋ Κρητικού... παρέλαβαν έκ τών Κρητών τα σχήματα τών γραμμάτων καί οί Φοίνικες οί όποίοι περιώρισαν τον aριθμόν τω ν εlς 22 καί μετέτρεψαν τας όνομασίας των έκ τής Κρητικής γλώσσης εiς την όποίαν έδήλουν τα ό νόματα τών εiκόνων έκ τών όποίων προήλθαν εlς την lδικήν των γλώσσαν», (τ. 7, σ. 921). ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΝ Διόδωρος Σικελιώτης (Άρχαίος ίστορικός του 1ου π.χ. αiώνος), «τοvς Φοίνικας ούκ έξ aρχής εύρείν, aλλα τοvς τύπους τών γραμμάτων μεταθεϊναι μόνον», («Ίστορική βιβλιοθήκη», Ε, 74). Στησίχορος (Άρχαίος ποιητi)ς του 6ου π.χ. αiώνος), «τον Παλαμήδην λέγει εύρηκέναι», («'Αποσπάσματα» 34, 8). Δοσιάδης (Άρχαίος έπιγραμματοποιός του 3ου π.χ. αiώνος), «Δοσιάδης δε έν Κρήτu φησίν εύρεθήναι ταϋτα (γράμματα τοϋ 'Αλφαβήτου», (Ε. Μπέκερ, «Έλληνικa 'Ανέκδοτα» Π, 783, 14). Άριστοτέλης, ό Παλαμήδης «aφωνα καί φωνοϋντα συλλαβij.ς τεθείς, έξεϋρον aνθρώποισι γράμματα εlδέναι», (Διόδωρος, «Βιβλιοθήκη» Γ, 76, 3). Αίσχύλος, Ό Προμηθεύς «έξηϋρον αύτοίς γραμμάτων τε συνθέσεις», («Προμηθεύς», 460).

17 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 21 ΟΙ ΣΗΜΙΤΕΣ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΔΕΝ EffiNOHΣAN ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΦΑΒΗΤΟ Πλήθος ξένων είδικών καθηγητών ύποστηρίζουν: α) δτι οί Σημίτες Φοίνικες δέν άνεκάλυψαν κανένα άλφάβητο, άλλο. άντιγράψανε liλλους, β) δτι ό Κάδμος και οί Φοίνικες δέν ήσαν Σημίτες, άλλο. 'Έλληνες και γ) δτι οί 'Έλληνες ποu εγκαταστάθηκαν στi]ν Παλαιστίνη (Φιλισταίοι) μετέδωσαν τον πολιτισμό και τα γράμματα στοuς έγχωρίους Σημίτες, τοuς όποίους ύποτάξανε. 'Επιλεκτικό. άναφέρουμε μερικό. ονόματα καθηγητών, ποu δίδασκαν κάποιο άπό τό. παραπάνω: Ντέεκε, Πάϊζες, Χόμελ, Νταίλιτς, Τσίμερν, Ντέ Ρουζέ, Λενορμάν, Μπάροους, Μάρραιυ, Ράϊναχ, Γκλόντ, Οϋλμαν, Γκρόνινγκεν, Κάρπεντερ, Πέρσον, Μάγερ, Μάϊρς, Φώρ, Λιτζμπάρσκι, Σάντγουωλ, Γκρούμαχ, Γκρίμ, Λίντμπλομ, Τσάντγουϊκ, Ντάντσελ, Πραιτόριους, Γκλαντστόουν, Σέττε, Πέντερσεν, κ.τ.λ. Είναι ϋποπτα άντεπιστημονικό νa άγνοοuνται δλοι αuτοι οί επιστήμονες άπό το «Παιδαγωγικό 'Ινστιτούτο» και άπό μερικοuς νεοέλληνες «καθηγητές>> γλωσσολογίας, οί όποίοι «σώνει και καλό.» επιβάλανε στα διδακτικό. βιβλία το ψέμα, δτι οί Σημίτες - Φοίνικες είναι εύρετές τού Άλφαβήτου. ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΦΟΙΝΙΚΙΣΤΕΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ Πριν άπό χρόνια διάφοροι 'Έλληνες καθηγητές διδάσκανε τi]ν σημιτοφοινικικi] καταγωγη τού Άλφαβήτου μας. Μέ τον καιρό δμως καi μπροστό. στό. άκλόνητα στοιχεία άναγκάσθηκαν να μειώσουν τον φοινικισμό τους και liρχισαν νa υίοθετοuν κι εκεiνοι τήν «Αiγαίαν ύπόθεσιν». Ά ναφέρουμε μερικούς:

18 22 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Μ. Σετάτος (καθηγητι)ς γλωσσολογίας): «Το Έλληνικον άλφάβητον προέρχε ται άπο το φοινικικό ν (π β. «Φοινικήια γράμματ,α»), ποv εί ναι ίσως αίγαίας προελεύσεως», («Διάγραμμα ίστορίας τής Έλληvικής», Θεσjνίκη 1972, σ. 14). Νικόλαος Άνδριώτης (καθηγηη1ς γλωσσολογίας): Ά φοu άναλύει τι)ν θεωρία τού 'Έβανς παραθέτει τα συμπεράσματα: «a.ρα το φοινικικο άλφάβητο είναι δανεισμένο άπο το Κρητικό... την γνώμη τού 'Έβανς παραδέχονται πολλοί... πάντως ή επικρατούσα γνώμη είναι πdχ; οί Φοίνικες το πήραν άπο την Κρήτη», («Ίστορία τής Έλληνικής γλώσσας», Πανεπιστημιακαi παραδόσεις, Θεσ/νίκη 1958, σ ). Ά ντώνιος Σιγάλας (καθηγητι)ς γλωσσολογίας): Άφοί5 παραθέτει τiς άποδείξεις του 'Έβανς, για η)ν Έλληνικη καταγωγη του άλφαβήτου μας, ύποχωρεί στον φοινικισμό του δεχόμενος τι)ν αiγαt.ακi]ν θεωρίαν: «Μία τοιαύτην γραφήν «αίγαιακήν» θa την djνομάζομεν...», («.Ιστορία ελληνικής γραφής», έκδ. 1934, σ. 58). ΟΙ ΝΕΟΙ ΦΟΙΝΙΚΙΣΤΕΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ Δύο νεώτεροι γλωσσολόγοι έπανήλθαν στον φοινικισμό με φανατισμό. Δίχως έπιχειρήματα, δίχως στοιχεία, άλλα μόνο με δογματισμό διδάσκουν, δτι τάχα πήραμε τό άλφάβητο άπό τοuς Σημίτες - Φοίνικες. Auτoi έπίτηδες άποσιωποuν κάθε aντίθετη γνώμη και δεν διστάζουν να ψευδολογούν. Να κάτι χαρακτηριστικες περιπτώσεις: Δημήτριος Τομπαίδης (Σύμβουλος «Παιδαγωγικού 'Ινστιτούτου>>): Σ' έπιστολή του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΔΑ Υ ΛΟΣ» (τεύχος Μάρτ. 1986, άριθμ. 51, σ. 2697) για να ύποστηρίξει την σημιτοφοινικικη προέλευση τοu άλφαβήτου παρέθεσε τi]ν γνώμη τοu καθηγητη Σετάτου παραποιημένη. Δηλαδη ό Σετδ.τος γράφει: «το Έλληνικο άλφάβητο προέρχεται άπο το φοινικικό, (πβ. "φοινική-

19 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 23 ια γράμματα") ποv είναι 'ίσως αίγαίας προελεύσεως», («Διάγραμμα ίστορίας τής Έλληνικής», Θεσfνίκη 1972, σ. 14). Ό Τομπαtδης στην έπιστολή του παρέπεμψε στο ίδιο βιβλίο, στην ίδια σελίδα, άλλa εγραψε μόνο δτι «το Έλληνικο άλφάβητο προέρχεται άπο το φοινικικό...». Δηλαδη παρέλειψε την φράσι «ποv είναι 'ίσως αίγαίας προελεύσεως...». Κι ετσι χωρiς ντροπη παραποίησε την γνώμη του Σετάτου. Γεώργιος Μπαμπινιώτης (καθηγητης γλωσσολογίας): Σ' έπιστολή του πού δημοσιεύτηκε στην έφημερίδα «Καθημερινή» (18 Μαtου 1986) ίσχυρίστηκε δτι την σημιτοφοινικικη καταγωγη του 'Αλφαβήτου μας «συμμερίζονται δλοι οί παλιότερο ι καi σύγχρονοι γλωσσολόγοι καi aλλοι είδικοi έπi τού θέματος έντος καi έκτος τής Έλλάδος». 'Έλεγε ψέμματα, έκτός iiν εχει τόση iiγνοια καi δέν ξέρει τούς πολλούς επιστήμονες, πού σ' αύτό τό φυλλάδιο άναφέραμε. Έξ iiλλου ό κ. Μπαμπινιώτης δέν εχει δικές του πρωτότυπες γνώμες, άλλa στο βιβλίο του («Συνοπτικη ίστορία τής Έλληνικής γλώσσας», Άθ. 1985, σ. 3) άντέγραψε τον Α. Σιγάλα σ' δλες του τiς άπόψεις μέ φραστικη άλλαγή («'Ιστορία.Ελληνικής γραφής», εκδ. 1934, σ ) σ' δλες πλην μιάς: έκείνης πού λέγει γιά «Αίγαιακη γραφή» (σ. 58), διότι αύτο δέν ταιριάζει στον φοινικισμό. ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣτΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΑΙΙΟΨΗ Ta σχολικά καi πανεπιστημιακό. βιβλία γράφουν ΑΠΟ ΚΛΕΙΣΠΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ την σημιτικη iiποψη καi άγνοουν τελείως την Ελληνική. Δύο Άκαδημαϊκοi καi τ. Πρόεδροι τής Δημοκρατίας, πού ρωτήθηκαν iiν πρέπει νό. διδάσκεται καi ή iiποψη δτι το Άλφάβητό μας είναι Ελληνικη έπινόηση, άπαντήσανε ΝΑ Ι. Συγκεκριμένα είπαν: Κωνσταντίνος Τσάτσος: «Mi το θέμα νομίζω δτι θa πρέπει ν ' άσχοληθούν το. σχολικa βιβλία. Μπορεί το πολv νa

20 24 ΚΩΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ποvν δτι ή κρατήσασα θεωρία, κατa τfιν όποία το Έλληνικο άλφάβητο έχει τfιν προέλευσή του άπο τfιν Φοινίκη, άμφισβητείται άπο ώρισμένες νεώτερες θεωρίες. Το θέμα εί ναι έτσι άμφιβαλλό μεν ο». Μιχαfιλ Στασινόπουλος: «Δεν ύπάρχει άμφιβολία- δτι τa σχολικa βιβλία πρέπει νa διακρίνωνται γιa τfιν πλήρη eνημερότητά τους. Καi στfιν προκειμένη περίπτωση πρέπει νa eνη- μερωθούν με τa νεώτερα δεδομένα, άρκεί τa νεώτερα αύτa δεδομένα νa εκτίθενται κατa τρόπον άντικειμενικό», (Περ. «ΔΑ Υ ΛΟΣ», Νοέμβρ. 1986, έφημ. «Μεσημβριv-ιΊ» ). 'Όταν διδαχθεt ή Έλληνικη ίiποψη μοιραία θα έξαφανισθεί ή σημιτική, έπειδη δf:ν στηρίζεται σε στοιχεια καi επιχειρήματα, άλλα είναι αύθαίρετη. Συγκριτικοi πίνακες Κρητικών ίερογλυφικών καi γραμμάτων προς τα μεταγενέστερά τους σημιτοφοινικικά. Φαίνεται καθαρα δτι οί Σημtτες άντιγράψανε τοuς Κρήτες, (Α. 'Έβανς: «Scήpta Minoa», σ. 89, 92). Φοινuaκά Κρητικά Κp11τικά κ. λ. 'fpαμμικά ιερσyλυφιicά l \Λ Λ\ l7 f *Ξf ** 7 ΞΕ i ΙΖ Z-l> '\L Δ (±)Θ (±)Θ i 1 Ί ι t r r-r sity

21 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 25 Φοινιnκά Κρητικ:ά Κρητικά Φοιvιnκά Κρητικ:ά Κρητικά κ. λ. Ύραμμικά ιερογλυφικά κ. λ. Ύραμμικά ιερσyλυφικά.. ΔΔ D\ Δ Δ ΔΔ 10 Υ I V vv Η f1 Η ι-:j ο<> h. 6-<'> R ' ο 8 ιξ:1 (ό) -<> Θ Ο f+lit Ι χ

22 26 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ Ο ΦΟΙΝΙΚΙΣΜΟΣ Ή liποψη δτι οί 'Έλληνες έλαβαν τό Άλφάβητο άπό τοuς Σημίτες - Φοίνικες ύποστηρίχθηκε «με φυλετικον φανατισμον ύπο τών έβραί"κής καταγωγής ξένων άρχαιολόγων», ('Εγκυκλοπαίδεια «ΗΛ ΙΟΣ», τ. ΙΟος, σ. 11, λέξις «Καββαδίας Π.»). Ό Π. Καββαδίας είναι άρχαιολόγος - άκαδημαϊκός, ό όποίος άντέκρουσε «τiιν έσφαλμένην άντίληψιν περi προελεύσεως τοί5 Έλληνικοί5 άλφαβήτου έκ τοί5 φοινικικού..., ό έ ξαίρετος ούτος 'Έλλην άρχαιολόγος άπέδειξε μάλιστα δτι το φοινικικον άλφάβητον παρήχθη έκ τής γραμμικής γραφής τών Κρητών...», (δπου παραπάνω).

23 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ ΦΟΙΝΙΚΙΚΑΙ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑΙ Άπό τi]ν άρχαιότητα ηδη οί Φοίνικες είχαν τi]ν φήμη τών ψευδομένων άνθρώπων. Ό Στράβων («Γεωγραφικό.» Γ, 170) άναφέρει τό «ψεϋσμα φοινικικόν», τό όποίον συνεχίζουν οί νεοφοινικισταί. Πάντως διό. νa εϊμεθα άντικειμενικοi καi διό. νa μη άδικήσωμεν τοuς Φοίνικας πρέπει νa σημειώσωμεν δτι αuτοi οί ϊδιοι οuδέποτε ύπεστήριξαν δτι έφεuρον τό άλφάβητον καi δτι τό άντέγραψαν οί 'Έλληνες. την liποψιν αυτην ύποστηρίζουν με πάθος οί νεοφοίνικες. 'Εκ πρώτης δψεως τούτο φαίνεται άστείον, διότι οί Φοίνικες ουδόλως άνέπτυξαν την φιλολογίαν. Γνωρίζομεν δτι ουδεμία φιλολογικη έργασία τών Φοινίκων άνευρέθη. τα έλάχιστα στοιχεία φοινικικής φιλολογίας που διαθέτομεν τa έχομεν στa 'Ελληνικά, είς 'Ελληνικaς δηλαδη μεταφράσεις καi δχι στa φοινικικά. Πράγματι «Τής ό.ρχαίας φοινικικής φιλολογίας έσώθησαν μικρο. μόνον ό.ποσπάσματα έν Έλληνικfj μεταφράσει, ovχi έν πρωτοτύπφ» («Μεγάλη Έλληνικη 'Εγκυκλοπαίδεια», τόμος ΚΔ, σελ. 97 λ. «φοινικικη γλώσσα»). 'Όμως βαθυτέρα έξέτασις του φ οι νικισμοu μάς πείθει δτι πρόκειται περi συνωμοσίας φοινικιστών-ίνδοευρωπαϊστών είς βάρος του 'Ελληνισμού. Έaν οί φοινικισταi καi οί ίνδοευρωπαϊσταi είναι είλικρινείς καi άγνοi στaς προθέσεις των οφείλουν τουλάχιστον νa άναφέρουν στην έκπαίδευσιν δτι ύπάρχουν καi άντίθετοι γνώμαι πρός τaς ίδικάς των. Αuτό έπιβάλλει ή άντικειμενικότης καi ή έπιστημονικη δεοντολογία.

24 28 ΚΩΝΣΤ ΑΝτrΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Δf:ν τό κάνουν δμως. Χαρακτηριστικώς άναφέρω τόν σεσημασμένο ν φοινικιστήν-ινδοευρωπαϊcrτήν Γ. Μπαμπινιώτη, ό όποίος έν γνώσει του διατυπώνει ψευδείς ισχυρισμούς. Ειδικώτερον: Ψεύδος πρώτον Ό κ. Μπαμπινιώτης ισχυρίζεται δτι «τίς θέσεις τού φοινικισμού συμμερίζονται δλοι οί παλιότεροι καί σύγχρονοι γλωσσολόγοι καί liλλοι είδικοi έπi τού θέματος έπιστήμονες έντος καi έκτος τής Έλλάδος» («Καθημερινψ> ). Ένώ τό άληθf:ς είναι, δπως προηγουμένως παρεθέσαμεν, δτι διακεκριμένοι 'Έλληνες καi ξένοι καθηγηταi πανεπιστημίων καi Άκαδημαϊκοi ύποστηρίζουν την Έλληνικη προέλευσι του Άλφαβήτου μας. Σκοπίμως λοιπόν ό κ. Μπαμπινιώτης «aγνοεί» τάς άπόψεις του Μαρινάτου, Καββαδία, Άρβανιτοπούλου, Ντυσώ, Σνάϊντερ, 'Έβανς κ.τ.λ. Προφανώς ό κ. Μπαμπινιώτης έπιδιώκει την παραπλάνησι, γεγονός άντεπιστημονικόν και όπωσδήποτε άνήθικον. Ψεύδος δεύτερον ο κ. Μπαμπινιώτης άναφέρεται στό «Άλφάβητον» τών Φοινίκων, τό όποίον τάχα άντέγραψαν καi συνεπλήρωσαν οί 'Έλληνες. Συγκεκριμένως γράφει («Συνοπτικη ίστορία της Έλληνικης γλώσσας», Άθ. 1985): «Στην Έλλάδα χρησιμοποιούν κατa καιροvς διάφορα συστήματα γραφικής παραστάσεως τής γλώσσης ( aλφάβητα). Τελικa έπεκράτησε ή χρήσι τού φοινικικού aλφαβήτου...» (σελ. 76). «το παραληφθiν φοινικικο aλφάβητο...» (σελ ). Ένώ τό άληθf:ς είναι δτι οί Φοίνικες δf:ν είχαν άλφάβητον, ούδέποτε έφθασαν στην φθογyογραφικηv γραφηv διά νά εχουν άλφάβητον, άλλά παρέμειναν στην συλλαβογραφικηv γραφήν. Σχετικώς ό κ. Π. Γεωργουντζος, Πρόεδρος της 'Εταιρείας τών Έλλήνων Φιλολόγων καi Έπίτιμος Πρόεδρος του Ά νωτάτου Έκπαιδευτικου Συμβουλίου του Κράτους,

25 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 29 έγραψεν είδικόν ίiρθρον στο περιοδικόν τfjς 'Εταιρείας 'Ελλήνων Φιλολόγων ΠΛΑΤΩΝ (τόμ. 45, 1993) καi στον ΔΑ ΥΛ ΟΝ (τεύχος 142, Όκτ. 1993, σελ. 8241), δπου είναι κατηγορηματικός: «Το εν χρήσει είς τον Δυτικον κόσμον δ.λφάβητον είναι επινόησις Έλληνική. Γραφη νέου τύπου, βασισμένου είς νέον τρόπον σκέψεως. ΤΗτο το μόνον εκ τών μέχρι τής εφευρέσεώς του χρησιμοποιηθέντων συστημάτων γραφής, που ήτο εύκολομάθητον, διa τοϋτο καi εύθυς μετa την εμφάνισίν του εγένετο κτήμα τοϋ Έλληνικοϋ κόσμου καi τοϋ ήν οιξε τaς πύλας τής μορφώσεως. Το δ.λφάβητον λοιπον τοϋ Δυτικοϋ κόσμου είναι Έλληνικόν» καi έν συνεχεία, aφού «τιμήση μεγάλως τον διαπρεπή γλωσσολόγον» κ. Μπαμπινιώτην, τον κατακεραυνώνει: «Δεν fιμπορεί νa λέγεται δτι οί 'Έλληνες επήραν το Φοινικικον δ.λφάβητον. Αύτο είναι δ.νακριβές καi εμπλέκεται είς κάποιαν σύγχυσιν, άπλούστατα διότι το μiν Φοινικικον παρέμεινεν ώς συντομευμένον συλλαβικον εlς το πλαίσιον τής γραφής, που δ.φορμiiται δ.πο την μέριμναν νa παραστήση διa συμβόλων την δ.κουομένην συλλαβήν, ενώ το Έλλην ικον εγκαταλείπει τελείως την δ.κουστικην βάσιν καi εςίσταται προς /iλλην βάσιν aνωτέρας διανοητικής κλάσεως. 'Ομολογώ δτι καi εγω μέχρι προσφάτως πιστος ών είς τa επιστημονικώς παραδεδεγμένα περi τοϋ δ.λφαβήτου δεν είχα συνειδητοποιήσει την διαφορaν βάσεως τοϋ Έλληνικοϋ δ.λφαβήτου δ.πο την τοϋ Φοινικικοϋ, ίiως δτου συντάσσων το είς τον Πλάτωνα τόμ. 44/1992 δημοσιευθεν /iρθρον Γραμματικη καi διερευνc.ον τaς σχετικaς δ.ναζητήσεις τών φιλοσόφων διέκρινα τον ίδιάζοντα τρόπον με τον όποίον επραγματεύοντο τa θέματα τής γλώσσης ό Πρωταγόρας, ό Ζήνων, ό Χρύσιππος, καi ό τρόπος των με ώδήγησε va 'ίδω καi το θέμα τοϋ δ.λφαβήτου με όρθην μέθοδον ώς δ.κολούθως:». Αύτό τό «δέν μπορεί νa λέγεται δτι οί 'Έλληνες επήραν το Φοινικικον δ.λφάβητον. Αύτο είναι δ.νακριβές...» δεν τό iσχυ-

26 30 ΚΩ ΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ρίζομαι εγω ο φασίστας, άλλα ό κ. Π. Γεωργοuντζος, στόν όποίον «ό διαπρεπής γλωσσολόγος καθηγητής Μπαμπινιώτης» φυσικα άποφεύγει να άπαντήση. 'Άλλως τε δf:ν μπορεί οϋτε να τόν «κατηγορήση» ώς εθνι.κιστη η ώς μη εiδικόν επιστήμονα! 'Αξιόλογοι είναι αί άναλύσεις τοu κ. Π. Γεωργούντζου δτι «το φοινικικον άλφάβητον εlναι άλφάβητον συλλαβών καi δχι άλφάβητον γραμμάτων, δπως το Έλληνικον άλφάβητον» (ενθ. άνωτ.). Έπομένως τi άντεγράψαμεν; ερώτησις συντριπτικη δια τοuς φοινικιστάς. Ψεύδος τρίτον Ό κ. Μπαμπινιώτης καi οί δμοιοί του παρερμηνεύουν τόν Ήρόδοτον δια να εχουν κάπου να στηριχθούν. Συγκεκριμένως γράφουν δτι: «Ό Ήρόδοτος λοιπον διασώζει στο χωρίο αύτο τήν προφορική παράδοσι περi τής φοινικικής προελεύσεως τοϋ Έλληνικοϋ άλφαβήτου... l} (ενθ. άνωτ. σελ. 86). 'Εν& τό άληθf:ς είναι δτι άφ' ένός μέν aποκρύπτουν δτι ό Ήρόδοτος οϋτε διασώζει κάποια παράδοσιν, οϋτε διαπιστώνει, άλλα εκφέρει μίαν προσωπικην γνώμην. Τό λέγει μάλιστα καθαρ&ς «ώς έμοi δοκέειν», δηλ. καθrος μοu φαίνεται, άφ' έτέρου δέ καi κυρίως παρερμηνεύουν τόν Ήρόδοτον. Σχετικ&ς μεταφέρω εδω ενα κατατοπιστικόν σχόλιον τοu άειμνήστου Τσατσομοίρου («Δαυλός» τεuχος 118, Όκτ. 91 σελ ): Η.Λ. ΤΣΑ τσομοιροσ ΓΕΦΥΡΑΙΟΙ καi ΦΟΙΝΙΚΕΣ (καi το παραμύθι περi «Φοινικικοϋ Άλφαβήτου») 'Έχω κάνει άρκετές άναφορές στόν «Δαυλό > για τό εν επικεφαλίδι θέμα καi θα τό θεωρούσα εντελ&ς περιττό να επανέλθω επ' αuτοu, εαν άναγνώστης τοu «Δαυλοu» δέν μοu εθετε ενα σχετικό ερώτημα: «Ποια ή σχέση Γεφυραίων καi Φοινίκων κατα τον Ήρόδοτο καi ποιές οί πληροφορίες που δίνει για τα γράμματα του άλφαβήτου».

27 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 31 'Άς δουμε κατ' άρχάς, τί λέγει το κείμενο του 'Ηροδότου («1στορία», Ε 57, 58) περί Γεφυραίων: 57. Οί δε Γεφυραίοι, των ήσαν οί φονέες οί 1ππάρχου, ώς μiν αύτοi λέγουσι, εγεγόνεσαν ες Έρετρίης τi]ν άρχήν, ώς δε εγώ άναπυνθανόμενος εύρίσκω, ήσαν Φοίνικες των σύν Κάδμφ άπικομένων Φοινίκων ες γήv τi]ν νϋν Βοιωτίην καλεομένην. Ο'ίκεον δε τής χώρης ταύτης άπολαχόντες την Ταναγρικi]ν μοίραν. Έντεϋθεν δε Καδμείων πρότερον εξαναστάτων υπ ' 'Ά.ργείων οί Γεφυραίοι ούτοι δεύτερα ύπό Βοιωτων εξαναστάντες ετράποντο επ' 'Ά.θηνσ.ίων. "Αθηναίοι δε σφέας επι ρητοίσι εδέξ,αντο σφέων αύτωv είναι πολιήτας, πολλων τέων καi ούκ άξιαπηγήτων επιτάζαντες 8ργεσθαι. 57. Οί δε Γεφυραίοι, εκ τ&ν όποίων προήρχοντο καί οί δολοφόνοι του 'Ιππάρχου, δπως οί ίδιοι λέγουν, κατήγοντο εκ της Έρετρίας, δπως δμως εγώ επανεξετάζοντας συμπεραίνω, ήσαν Φοίνικες εξ εκείνων τών μετα του Κάδμου άφιχθέντων στην Χcίψα, ή όποία σήμερα καλείται Βοιωτία. Κc:τοικουσαν δε. στην Χώρα αuτη λαβόντες τμημα δια κλήρου στην περιοχη της Τανάγραc;. Άπο εκεί δέ (τ&ν ' καδμείων την Χώρα), εκδιωχθέντων ύ ό τ&ν Άργείων κατ' άρχας τών Καδμε :ων, άμέσως μετα εξεδιώχθησαν καί οί Γεφυραίοι ύπο ":ών Βοιωτών καί ετράπησαν φεύγοντες στην Άθήνα. Οί Αθηναίοι δε τους εδέχθησαν ώς πολίτες ύπο όρισμένους δρους, επιβάλλοντες σ' αuτους πολλους περιορίσμούς, που δεν άξίζει τον κόπο ν' άναφέρη κανείς. Θα σχολιάσω έν συντομίq το κείμενο: 1. Οί Γεφυραίοι (το «Γ» είναι στο κείμενο κεφαλαίο) θεωρουν ώς γενέτειρά των την Έρέτρια. Για τον 'Ηρόδοτο δμως οί Γεφυραίοι, εκ τών όποίων προήρχοντο οί δολοφόνοι του 'Ιπτ.άρχου (Άριστογείτων καi 'Αρμόδιος), δεν είναι 'Έλληνες εκ της Έρετρίας, άλλα είναι Φοίνικες, εξ εκείνων που ήλθαν μετα του Κάδμου καi έγκατε-

28 32 ΚΩΝΣΤ ΑΝΤΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ στάθησαν στην Τανάγρα, δπου έλαβαν διά κλήρου γή πρός τόν σκοπόν αύτόν. 'Όταν δε οί Κάδμειοι έκδιώχθηκαν ύπό των Βοιωτων, έξεδίωξαν έν συνεχεί οί Βοιωτοί καί τους Φοίνικες έκ τής Τανάγρας, οί όποίοι καί κατέφυγαν στην 'Αθήνα. Οί 'Αθηναίοι τους έδέχθησαν ώς πολίτες ύπό περιοριστικους δρους. Τους δρους δεν τους θεωρεί σπουδαίους ό Ήρόδοτος καi γι' αύτόν τόν λόγο δεν τους άναφέρει. Γιατί δμως μπερδεύονται οί «Γεφυραίοι» τής Έρέτριας με τους Φοίνικες τής Τανάγρας; 2. Ή λέξι «Γεφυραίοι» είναι προφανές, δτι προέρχεται έκ του όνόματος «Γεφυραίος» με την σημασία του κάτοικος τής «Γεφύρας», δπως θά λέγαμε π.χ. 'Αθηναίος, Θηβαίος κ.ο.κ. Έπειδη δμως πόλι «Γέφυρα» δεν άναφέρεται aπό κανένα οϋτε απ' αύτόν τόν Ήρόδοτο, aλλά καί, δπως οί ίδιοι οί «Γεφυραίου) ίσχυρίζονται, έχουν γενέτειρα την Εύβοϊκην 'Ερέτρια, τό συμπέρασμα που μπορεί νά έξαχθij, λογικά, είναι δτι τό δνομα «Γεφυραiου> έδόθη στους πορθμεiς τής Έρέτριας, οί όποiοι καί μετέφεραν έξ αύτής έμπορεύματα καi aνθρώπους στην aπέναντι aκτή (δπου σήμερα ό 'Ωρωπός) χάριν συντομεύσεως τής aποστάσεως Έρετρίας-Άθηνων, δοθέντος δτι ή 'Ερέτρια ήταν ύπό την προστασία των 'Αθηναίων κ.λ.π. 'Επομένως αύτη ή δήλωσι του 'Ηροδότου δτι «Γεφυραiοt)) καi «Φοίνικες τής Τανάγpαζ)) είναι τό ίδιο πριlγμα, θά ήταν δυνατόν νά ήταν άληθής, έάν δεχθούμε δτι στην παράγραφο 58 {Τερψιχόρη) ύπάρχει ή έξήγησι. 58. Οί δε Φοίνικες ούτοι οί σvν Κάδμφ aπικόμενοι τώv ήσαν Γεφυραίοι aλλα τε πολλa οίκήσαντες ταύτην την χώρην είσήγαγον διδασκάλια ές τοvς 'Έλληνας καi δη καi γράμματα, οvκ έόντα πρiν 'Έλλησι ώς έμοi δοκέει, πρώτα μiv τοίσι καi aπαντες χρέωνται Φοίνικες, μετa δε χρόνου προβαίνοντος iiμα τ'fι φων'fι μετέβαλλον καi τον pυθμον τών γραμμάτων.

29 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ Οί δε Φοίνικες αότοί, που μαζi με τόν Κάδμο άφίχθησαν, έκ τών όποίων καi όί Γεφυραίοι, καi σε πολλa άλλα μέρη κατοικήσαντες τfιν χώραν αότήν είσήγαγαν καi τέχνες (νέες η δ.γνωστες) στους 'Έλληνες καi μάλιστα καί (κάποια) γραφή, ή όποία δεν ήταν γνωσηί πρiν στους 'Έλληνες, καθrος έγω νομίζω, πρώτα αuηίν ηίν γραψιί ηίν όποίαν καi δλοι οί Φοίνικες μεταχειρίζονται μετa δμως μf: την πάροδο τοu χρόνου παρερχομένου (οί Φοίνικες) μετέβαλλαν μαζί με τfιν γλώσσα (τους) καi τό είδος αότό τής γραφής. Παρερμηνεύοντας αότη την παράγραφο έπιχειροuν οί σκοταδιστές νa συνδέσουν δχι μόνο τους Γεφυραίους μf: τους Φοίνικες τής Τανάγρας, άλλa νa συνδέσουν αότους με τό 'Ελληνικό Άλφάβητο με τόν πλέον άναπόδεικτο τρόπο δ.νευ έξηγήσεων συμπληρώνοντας δτι οί Φοίνικες καi οί Γεφυραίοι, άφοu είσήγαγαν καi τέχνες νέες δχι πλέον στους Καδμείους άλλa στους 'Έλληνες, τους εδωσαν καi την γραφή, την όποία άγνοοuσαν πρiν οί 'Έλληνες... 'Όμως στην κρίσιμη φράσι «aμα τfί φωνfί μετέβαλλον καi τον ρυθμον τών γραμμάτων» [ = μαζi με την γλώσσα μετέβαλλαν καi τό είδος τής γραφής] ποιό είναι τό ύποκείμενο; Ποιοi δηλαδη μετέβαλλαν την γλώσσα καi τό είδος αuτό τής γραφής που χρησιμοποιούσαν οί Φοίνικες καi δf:ν ύπήρχε στους 'Έλληνες; Σ' όλόκληρο τό άπόσπασμα τό ύποκείμενο είναι «οί Φοίνικες» («οί Φοίνικες εισήγαγον», «οί Φοίνικες χρέωνται» καi βεβαίως «οί Φοίνικες μετέβαλλον» τιίν γλώσσα καi την γραφή τους, έγκατέλειψαν δηλαδη την γλώσσα τους καi την γραφή τους συν τφ χρόνφ - δπως ήταν λογικό, άφοu ζοuσαν στιίν 'Ελλάδα - καi δ.ρχισαν νa όμιλοuν την έλληνικη γλώσσα καi νa γράφουν με τιίν έλληνικη γραφή). Άπό συντακτικη δ.ποψι σε καμμιa περίπτωσι δεν μπορούμε να δεχθούμε ώς ύποκείμενο τοu ρήματος «μετέβαλλον» τό «οί 'Έλλη-

30 34 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ νες». Οί Φοίνικες μετέβαλλον... Άλλa καi aπό ίστορικήπραγματική ίiποψι, «που τό βρήκαν γραμμένο», δτι οί 'Έλληνες τής Βοιωτίας ίiλλαξαν τήν γλώσσα τους καi μιλουσαν φοινικικά; Κι δμως οί σκοταδιστές aνά τούς αiώνες aδίστακτα παρερμηνεύουν τό χωρίο αuτό του Ήροδότου, γιa νa iσχυρισθουν δτι οί 'Έλληνες πήραν τήν γραφή τους aπό τούς Φοίνικες... 'Άς δούμε δμως με ποιο τρόπο στήν συνέχεια επεχειρήθη αuτή ή στρέβλωσι νά γίνει πιό πιστευτή. Εiσάγονται δήθεν ώς εξήγησι της aλλαγής τής όμιλίας καi γραφής δχι τών Φοινίκων τών εγκατεστημένων ύπό τού Κάδμου στήν Τανάγρα καi σε ίiλλα μή ονομαζόμενα μέρη τής Χώρας τών Έλλήνων aλλa τών Ίώνων τών περιοικούντων τούς Φοίνικες τά έξης: Περιοίκεον δε σφέας τa πολλa τών χώρων τοϋτον τον χρόνον Έλλήνων Ίωνες οί παραλαβόντες διδαχfι παρa τών Φοινίκων τa γράμματα, μεταρρυθμίσαντες σφέων όλίγα έχρέωντο, χρεώμενοι δε έφάτισαν, ώσπερ καi το δίκαιον έφερε είσαγαγόντων Φοινίκων ές τfιν Έλλάδα, Φοινικήια κεκλijσοω. Κατοικουσαν δf: πέριξ αuτών (τών Φοινίκων) στα περισσότερα μέρη κατ' εκείνο τόν χρόνο (του Κάδμου) εκ τών Έλλήνων 'Ίωνες, οί όποίοι παραλαβόντες διa τής ε παφής η καi διδασκαλίας παρά τών Φοινίκων την γραφή τους aλλάξαντες τήν μορφη της γραφής αuτών ολίγα μετεχειρίζοντο. Μεταχειριζόμενοι δf: αuτa είπαν, καθrος ή ταν δίκαιο, επειδή τά εiσήγαγαν στήν Έλλάδα Φοίνικες, νa ονομάζωνται Φοινικικά. Θa σχολιάσω aμέσως αuτήν τήν ύποπαράγραφο τήν δήθεν επεξηγηματική του τρόπου με τόν όποίο εiσήχθησαν τa «φοινικικό, γράμματα» στην Έλλάδα. Κατ' aρχaς εκ του σχολιασμού του πρώτου μέρους της 58ης παραγράφου είναι σαφέστατο δτι οί μετοικίσαντες Φοίνικες

31 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 35 aπέβαλαν καi τήν γλώσσα (liρχισαν νά όμιλουν τήν Έλληνική) καi τήν γραφή (liρχισαν δηλαδή νά γράφουν με τά έλληνικά γράμματα). Ή έπομένη ιlναφορά, δτι έκ τών Έλλήνων οί 'Ίωνες κατοικουντες πέριξ τών Φοινίκων παρέλαβαν τήν Φοινικιιcή γραφή καi ολίγα γράμματά της μετεχειρίζοντο, ιlφου τά έτροποποίησαν καi χάριν του δικαίου, έπειδή οί Φοίνικες τά εiσήγαγαν στήν Έλλάδα, τά ώνόμασαν Φοινικικά, aποτελεί, νομίζω, κραυγαλέα ιlντίφασι καi συνεπώς πρόκειται γιά πλαστή ύποπαράγραφο, δfjθεν έπεξηγηματική, ή όποία σκοπεύει ιlφ' ένός νά κατασ:ήσίj ιlβαρfj τήν προηγηθείσα πληροφορία «aμα τfί φωνfί μετέβαλλαν καi τον pυθμον τών γραμμάτων» καi αφ' έτέρου νά συνδέσίj τήν σχέσι Ίώνων καi Φοινίκων με τήν έπομένη 59η παράγραφο, στήν όποία ξεκαθαρίζεται ή σχέσι 'Ιωνικών γραμμάτων καi Καδμείων. Καi οί δύο αύτες παράγραφοι όζουν μιiiς δικολαβικής προσπαθείας νά συνδεθουν οί Γεφυραίοι τfjς Έρετρίας πρώτον με αύτους έκ τών Φοινίκων που ήλθαν aπό τήν Τανάγρα στήν Άθήνα καi δεύτερον με τους 'Ίωνες, που ή σύνδεσί τους με τούς 'Έλληνες είναι πολυ μεταγενέστερη του Κάδμου (καi θά δουμε τους λόγους) καi τέλος νά προκληθij σύγχυσι με τό ακατανόητο έκείνο «ολίγα eχρέωντο», δηλαδή «ολίγα ιlπ' αύτά μετεχειρίζοντο». Έ ρωτώ: ώς τί; καi πότε μετεχειρίζοντο αύτά; π.χ. ώς γαρνιτούρα; η όσάκις πρόσθεταν σε κάποιο Έλληνικό κείμενο κάποια λέξι φοινικική αποδίδοντες αύτήν με τήν παλαιά της γραφή, αύτήν δηλαδή που οί Φοίνικες έγκατέλειψαν, δταν έμαθαν νά όμιλουν Έλληνικά καi <iλλαξαν καi γραφή; 'Όπως άντιλαμβανόμεθα, οί aσυναρτησίες καi οί δικολαβισμοi χαρακτηρίζουν τους συντάξαντες αύτες τiς παρεμβολές, προκειμένου νά πείσουν τούς έν ιlφασί πνευματικij εύρισκομένους λαους καi μάλιστα τους ύπό τήν κατοχήν τών Ρωμαίων 'Έλληνες, δτι τό άλφάβητο ύπfjρξε έπινόησι τών Φοινίκων:.. (Περi τfjς aξίας τών έπιχει-

32 36 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ρημάτων τών Φοινικιστών πολλό. άναφέρω στό βιβλίο μου «1στορία Γενέσεως της Έλληνικfίς Γλώσσας», Έκδ. «Δαυλός» 1991). 'Άς δούμε δμως ηίν συνέχεια. Λέγει ό Ήρόδοτος ( 59): «Είδα καi έγrο ό ϊδιος τό. γράμματα τfjς έποχfjς τού Κάδμου στό ίερό τού Άπόλλωνος τού Ίσμηνίου στό.ς Θήβας αύτό.ς τών Βοιωτών [«τflσι Βοιωτών»: έκφρασι περιφρονητική;] σε τρείς τρίποδες «έγκεκολαμμένα» [δηλαδη σκαλισμένα πιθανώς έπi τών λιθίνων βάσεων τών τριπόδων], τα περισσότερα τών όποίων ήσαν δμοια με τα γνωστό. σήμερα Ίωνικά. Ό ενας άπό τοuς τρίποδες έχει τό έξfjς έπίγραμμα: "Ό "Αμφιτρύων με άφιέρωσεν είς τον θεον. άπο τa λάφυρα τών Τηλεβοέων "». Καi ό Ηρόδοτος προσθέτει: «Αύτό. ήμπορεί νό. χρονολογούνται άπό τόν καιρό τού Λαίου τού υίοu τού Λαβδάκου τού υίοu τού Πολυδώρου, τού υίοu τού Κάδμου». Άντι σχολίου έπι τfjς 59 θό. δώσω τόν λόγο στον Ηρόδοτο, γιό. να μας όμιλήσ1j ό ίδιος περι τfjς ήλικίας του Κάδμου (Εύτέρπη 142, 143, 144, 145, 146). Έπι τών δσων ά ναφέρονται στις ώς aνω παραγράφους θό. είμαι πσλu σύντομος. Θό. τονίσω δμως κατ' άρχάς, δτι τμfjμα τfjς άνωτέρω έπιγραφfjς έπi"λίθου άνεuρεν ό άείμνηστος Κεραμόπουλος στις άνασκαφες στό ίερό του Ίσμηνίου Άπόλλωνος. Άντιγράφω την μετάφρασι άπό τό έκδοθεν βιβλίο μου «1στορία Γενέσεως τfίς Έλληνικfίς Γλώσσας» ( σελiς ): «Με είσήγαγαν στό έσωτερικό του ναού (του Ηφαίστου) και έκεί μου έδειξαν τριακοσίους σαράντα και εναν κολοσσοuς ξυλίνους λέγοντας δτι κάθε άρχιερεuς τού Ηφαίστου στήνει στον τόπον αύτόν, έν δσφ άκόμη ζfj, ενα ξόανο με την μορφή του δεικνύοντας σ' έμένα οί ίερείς τα ξόανα αύτa και άπαριθμώντας τα με έβεβαίωναν δτι καθένα άπό τό. πρόσωπα αύτό. ήταν υίός ένός πατρός συμπεριλαμβανομένου στην σειρά. Και δντως τριακόσιες γενεf:ς άνθρώπων σε σειρό. διαδοχής ισοδυναμούν

33 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 37 - γράφει ό 'Ηρόδοτος - προς ένδεκα χιλιάδες τριακόσια σαράντα έτη». Καi καταλήγει με μία δήλωσι περίεργη, δτι: παρ' δλα δσα του έξέθεσαν καi τεκμηρίωσαν οί Αiγύπτιοι ίερεις τόσο για τους θεούς-βασιλεις άπό τής έποχής του Κάδμου, δηλ. προ δέκα πέντε χιλιάδων έτών καi έν συνεχείq. για τιίν διαδοχη τών «Πίρωμιρ>, δηλαδη τών ίερέων του 'Ηφαίστου, αύτός νομίζει δτι «Διονύσφ μέν νύν τcp έκ Σεμέλης τής Κάδμου λεγομένφ γενέσθαι κατa έξακόσια eτεα καi χίλια μάλιστά-έστι-ές έμέ», προσθέτει δε δτι: μεταξύ τών δύο τούτων άπόψεων (τεκμηριωμένης καi ά τεκμηρίωτης) είναι έλεύθερος ό καθένας να παραδεχθij έκεινο που θα θεωρήσ1j πειστικώτερο... Είναι φανερό δτι ή όριστικη άπάντησι στiς στρεβλώσεις καi παρερμηνειες τών σκοταδιστών άλλα καi στiς πλαγιοεπιθέσεις («Γεφυραίοι») για την προέλευσι του Έλληνικου 'Αλφαβήτου έκ τών Φοινίκων έδόθη ήδη στην δημοσιευθεtσα έργασία μου «!ΣΤΟΡ/Α ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Γ ΛΩΣΣΑΣ». Ψεύδο τέταρτον Σκοπίμως οί διάφοροι Μπαμπινιώτηδες δεν μνημονεύουν τους Άρχαίους 'Έλληνας συγγραφεtς που έγραψαν για τό Άλφάβητόν μας. Διατi; μήπως διότι οί Άρχαιοέλληνες έπιστήμονες είναι άνάξιοι άναφοράς; η μήπως διότι αί άπόψεις τών έπιφανών προγόνων μας δεν συμφέρουν στον φοινικισμό; Με ποιο δικαίωμα άποκρύπτουν τας διαπιστώσεις π.χ. του Διοδώρου ΣικελιώτΌυ η του Αiσχύλου κ.τ.λ. καi με ποιο δικαίωμα άποκρύπτουν τας παραδόσεις μας περi τών εύρετών τών γραμμάτων; Έαν οί Άρχαιοέλληνες συγγραφεις είχαν λάθος, iiς τό άποδείξουν οί φοινικισταί, οί όποιοι δολίως άκολουθουν την τακτικην τής άποσιωπήσεως κάθε άντιθέτου γνώμης. Ή άπόκρυψις τής άληθείας είναι ή χειροτέρα μορφη ψεύδους, στην όποίαν άδιακρίτως διαπρέπουν οί φοινικίζοντες.

34 38 ΚΩΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Ψεύδος πέμπτον Ό κ. Μπαμπινιώτης εκ προθέσεως ίσχυρίζεται δτι «Αuτα τα λέει ό Πλεύρης... >>, ενώ το aληθες είναι δτι τα επιχειρήματα καi τα στοιχεία περi Έλληνικfjς καταγωγής του ό.λφαβήτου καi περi aνυπαρξίας τών ίνδοευρωπάίων δεν τα ό.νεκάλυψα εγώ. Άπλώς επαναλαμβάνω δσα διαπρεπείς επιστήμονες καi ερευνηταi έχουν συγγράψει καi επιμελώς οί Μπαμπινιώτηδες aποκρύπτουν. τα κείμενα παρατίθενται κατα τον πλέον πειστικόν τρόπον. τα κείμενα αuτa ό κ. Μπαμπινιώτης προσεκτικώτατα aποφεύγει να σχολιάση. Ψεύδος iκ τον Ό κ. Μπαμπινιώτης ό.ντi να ό.ποκρούση τα στοιχεία καi. τα επιχειρήματα, που προτείνονται εναντίον τών φοινικιστών καi. ίνδοευρωπαϊστών καταφέρεται εναντίον τών διατυπούντων τας aπόψεις των. Καi. τους διαγράφει με την δήλωσι δτι «δεν είναι είδικοi επιστήμονες». Χρειάζεται να διευκρινίσωμεν, δτι οί είδικοi επιστήμονες είναι καθ' δλα άξιοι. Άλλα δεν έχουν οϋτε το aλάθητον, οϋτε διεκδικούν δλην την σοφίαν του κόσμου, οϋτε μονοπωλούν την έρευναν. Μάλιστα μεγάλαι ό.νακαλύψεις, εφευρέσεις, επινοήσεις κ.τ.λ. επραγματοποιήθησαν aπό μη είδικους επιστήμονες. Έπi. παραδείγματι: Ό Σλfjμαν που ό.νεκάλυψε την τροίαν, Μυκήνας κ.τ.λ. δεν ήτο aρχαιολόγος, ό.λλα έμπορος. Ό πολυς 'Έβανς στον όποίον τόσα όφείλει ή aρχαιολογικη καi γλωσσικη έρευνα ήτο δημοσιογράφος. Ό Βέντρις ό όποίος ό.πεκρυπτογράφησε την γραμμικην γραφην Β δεν ήτο γλωσσολόγος, aλλa aρχιτέκτων. Ό Καλοκαιρινός που ό.νεκάλυψε την Κνωσό ήτο έμπορος. Ό Κ τιστόπουλος που συνέβαλε στην ό.νάγνωσι τfjς γραμμικής γραφfjς Β καί τον όποίον ό Πrολ Φrορ («Ή καθημερινη ζωη στην Κρήτη την μινωϊκη εποχη» εκδ. «Παπαδήμα» Άθ σελ. 25) aποκαλεί: «ό σοφός 'Έλληνας Κτιστόπουλος» δεν ήτο κάποιος είδικός επιστήμων,

35 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 39 οϋτε καν καθηγητής, ό.λλό. 'Αξιωματικός του Λιμενικού κ.τ.λ. Πολλα παραδείγματα πείθουν, δτι δεν είναι ορθόν να μονοπωλούν την έρευνα καi την ό.ναζήτησι τής ό.ληθείας οί είδικοi έπιστήμονες. Ύ π άρχουν καi οί λεγόμενοι έρασιτέχναι, οί όποίοι ό.ρκετα σημαντικα μπορούν να προσφέρουν, τα όποία οί είδικοi έπιστήμονες πρέπει να έξετάζουν, να κρίνουν καi δχι έκ προοιμίου να aπορρίπτουν, με τό ψευδες καi μοναδικόν έπιχείρημα δτι την άλφα η βήτα άποψιν την διετύπωσε μη είδικός έπιστήμων. Ψεύδος έβδομον Ό κ. Μπαμπινιώτης μετέφερε έπi ίδεολογικοu καi προσωπικού έπιπέδου την διαμάχη περi του φοινικισμοu καi ίνδοευρωπαϊσμοu. Άντi στοιχείων καi έπιχειρημάτων ύβρίζει, συκοφαντεί καi νομίζει δτι με ό.ποστροφας τύπου: «ό Πλεύρης είναι φασίστας», «ό Πλεύρης είναι έθνικοσοσιαλιστής», «ό Πλεύρης είναι τής 4ης Αύγούστου» θa ό.ντιμετωπίση τό ζήτημα. Άλλα τi σχέσιν έχει ή ίδεολογία μου με την φοινικικη καταγωγη του 'Αλφαβήτου καi τους ίνδοευρωπαίους; Τό μόνο που έπέτυχε ό κ. Μπαμπινιώτης είναι να του ύπενθυμίσω δτι έγινε καθηγητης έπi δικτατορίας, δίχως τότε να ένοχληται ή δημοκρατική του ευαισθησία. Περi ποίας δμως ευαισθησίας όμιλώ, δταν χάριν της εδρας έκανε «γονυκλινείς ίκεσίας» στόν καθηγητη κ. Κ. Μερεντίτη, διό. νό. τον ψηφίση (Κ. Μερεντίτη: «Άκαδημαϊκοi έλεγχοι» Άθ. 1988, τόμος 3, σελ. 212). Ή μετατόπισις της συζητήσεως περi τής καταγωγής τοu Έλληνικοu 'Αλφαβήτου. είς τον χώρον τής πολιτικης γίνεται aπό τους φοινικιστάς, διότι δεν έχουν τi να εϊπουν έπi τοu θέματος. Τό δτι τάχα ή Έλληνικη προέλευσις του ό.λφαβήτου μας ύποστηρίζεται aπό «φασίστας, «έθνικοσοσιαλιστάς» κ.τ.λ. είναι ό.σύστολον ψεύδος, που μόνον οί συνεχισταi τής φοινικικής fιθικης ανερυθριάστως λέγουν. Άσφαλώς ό Καββαδίας, ό Άρβανιτό-

36 40 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ πουλος, ό Μαρινίiτος δέν ήσαν φασίσται, οϋτε έγλειψαν κάποια «χούντα» δια να γίνουν καθηγηταί. Ό κ. Μπαμπινιώτης στό βιβλίο του «Συνοπτικιl ίστορία της Έλληνικης γλώσσας» (Άθ. 1985, σελ. 19) παραθέτει καi διδάσκει τας άπόψεις του w. Jones, έκ τών πρωτοθεμελιωτών του ίνδοευρωπαϊσμου, ό όποίος ήτο «άγγλος δικαστi]ς στίς 'Ινδίες» καί δχι γλωσσολόγος. 'Όταν μίiς συμφέρει λοιπόν δεχόμεθα τοuς «μiι είδικοvς επιστήμονας»! Ψεύδος όγδοον Τό άπύθμενον ψευδος του Μπαμπινιώτη άποδεικνύεται καί άπό τόν έξης συλλογισμόν: 'Αντέγραψαν, ίσχυρίζεται, οί 'Έλληνες τό 'Αλφάβητον άπό τοuς Φοίνικας, διότι τα γράμματα του Έλληνικου άλφαβήτου όμοιάζουν μέ τα γράμματα του Φοινικικου. Ποία δμως γράμματα του Έλληνικου άλφαβήτου; μόνον του Ίωνικου. Μέ τα γράμματα τών aλλων 'Ελληνικών άλφαβήτων, ποu δέν μοιάζουν μέ τα φοινικικά, τί γίνεται μέ αύτα; π.χ. τό Χαλκιδικόν (Κύμης) άλφάβητον έχει τα σύμφωνα C, L, R, κ.λπ. τα όποία άπεμιμήθησαν οί Λατίνοι. 'Ερωτώμεν δι' αύτα τα γράμματα του Έλληνικου 'Αλφαβήτου της Χαλκίδος (Κύμης) ποu παριστουν σύμφωνα καί ποu δέν τα έλάβομεν άπό τό φοινικικόν άλφάβητον (διότι δέν όμοιάζουν μέ τά «φοινικικά») τi λέγουν οί φοινικισταi; Τίποτε. 'Όσας φορας τοuς έρώτησα έσιώπησαν. Πραγματικώς είναι έξωφρενικόν να ύποστηρίζουν οί φοινικισταί, δτι μόνον οί 'Ίωνες άντέγραψαν τό φοινικικόν άλφάβητον, ένώ οί ύπόλοιποι 'Έλληνες ήσαν άξιοι να δημιουργουν ίδικά των 'Αλφάβητα, aσχετα μέ τό φοινικικόν. Ψεύδος ένατον Ό Μπαμπινιώτης μίiς νομίζει άφελείς, διότι καταλήγει είς συμπεράσματα, δίχως αύτα να είναι άναγκαία λογικα έπακόλουθα τών ίσχυρισμών του. Δηλαδη ύποστη ρίζει,

37 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 41 δτι το Έλληνικον άλφάβητον προέρχεται άπο το φοινικικόν, διότι όμοιάζουν τα γράμματά των. 'Έ, καί λοιπόν; Ή όμοιότης άπο μόνη της δέν προσδιορίζει ηίν άρχαιότητα. 'Εκ τής όμοιότητος καί μόνον τών γραμμάτων του 'Ελληνικού καί φοινικικού άλφαβήτου δέν συνάγεται ποίον άλφάβητο προηγείται χρονικώς του άλλου. 'Εν τούτοις σοφιστικφ τφ τρόπφ (iιθελημένη παραβίασις άρχών λογικής) έμφανίζει την όμοιότητα ώς άποδεικτικον λόγον χρονικής προτεραιότητος του φοινικικού άλφαβήτου, έ ναντι του 'Ελληνικού. Θα i)δύνατο κάποιος να άντιστρέψ1j τό.«έπιχείρημω> τών φοινικιστών καί να έρωτήσ1j τοuλάχιστον, γιατί έκ τής' όμοιότητος δέν προηγείται χρονικώς το Έλληνικον άλφάβητον, έναντι τοu φοινικικού; τας σκέψεις αuτας καί την άντίκρουσι τών παρομοίων διατρήτων έπιχειρημάτων τών φοινικιστών ε χουν έπισημάνει πολλοί συγγραφείς. 'Ενδεικτικώς άναφέρω τον Άλέξανδρον Καρβελδ.ν, ό όποίος στο πόνημά του «Γλώσσα καί Γραφή» (Πύργος 1993, σελ. 26) παρατηρεί: «Οί iνδείξεις πού άναφέρθηκαν πιο πάνω iiχουν άρκετa τρωτό. σημεία δπως θa δούμε άμέσως. Κατ ' άρχaς οί τρείς πρώτες ( 1, 2, 3) μιλούν άπλώς καί μόνο γιο. τίς όμοιότητες πού ύπάρχουν άνάμεσα στο. δύο αύτa συστήματα γραφής. Mi; κανένα τρόπον δi;ν μπορούμε νa συμπεράνουμε δτι το εν α είναι άρχαιότερο άπο το liλλο μi; βάση αύτές». Τελικώς ό συγγραφεuς καταλήγει στο πόρισμα δτι: «Συμπερασματικό. θa μπορούσαμε νa πούμε δτι, ή καί το. δύο άλφάβητα έχουν κοινiι προέλευση άπο τήν Κρητική γραφή ή δτι οί Φοίνικες πήραν άπο τον Κρητικο χώρο τή Γραφή καi μετa άπο κάποιες τροποποιήσεις τήν ξαναπήραν άπ ' αύτούς οί 'Έλληνες». Ψεύδος δέκατον Ό Μπαμπινιώτης δολίως κρύβει την άσχετοσύνην του. Ή σπουδάζουσα δμως νεολαία, κατα την γνώμην μου, έχει ύψηλον δείκτην εuφυίας καί δέν παρασύρεται

38 42 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ aπό η1ν μπαμπινιώτειον ιlμάθειαν. Πράγματι ό κ. «Καθηγητής» έχει liγνοια του θέματος, ποu διδάσκει καi δεν φαίνεται νό. γνωρίζ1j, ούτε εν έκ του πλήθους τών εlδικών έπιστημονικών eργων ποv eχουν γραφij σχετικώς. Δι' αuτόν τον λόγον στό. liρθρα του στό «Βήμα» ιlλλό. καi στό.ς τηλεοπτικό.ς έμφανίσεις του δεν αναφέρει τοuς aρχαίους συγγραφείς, ποu ύποστηρίζουν ηίν Έλληνικη προέλευσιν του 'Αλφαβήτου μας, δπως ό Διόδωρος, 'Αριστοτέλης, Δοσιάδης κ.li. ιlλλό. περιορίζεται μονομερώς εiς κακοερμηνευθεν χωρίον του 'Ηροδότου, ό όποίος τέλος πάντων δεν διατυπώνει γνώμην μετό. βεβαιότητος, οϋτε μεταφέρει στην «Ίστορίαν» του κάποιον ιlναμφισβήτητον γεγονός. Άπλώς γράφει: «καθrος μου φάίνεται», η ιlλλοιώτικα «δπως έγrο νομίζω» καi δεν προσκομίζει κάποια ιlπόδειξιν η κάποιο έπιχείρημα. Άσφαλώς ό 'Ηρόδοτος δεν είναι γλωσσολόγος ιlλλό. ίστορικός, δπως ό Μπίρτ, τον όποίον δμως ό κ. Μπαμπινιώτης aπορρίπτει ώς «liσχετον». Έκτός aπό τοuς Άρχαιοέλληνας συγγραφείς ό κ. Μπαμπινιώτης aποφεύγει νό. ιlναφέρ1j καi νεωτέρους 'Έλληνας διαπρεπείς έπιστήμονας, δπως οί Άκαδημαϊκοi Μαρινάτος, Καββαδίας, Άρβανιτόπουλος καi πολλοi liλλοι, τοuς όποίους ό κ. Μπαμπινιώτης η ιlγνοεί η σκοπίμως aποσιωπά. Μάλλον τό δεύτερον, διότι στην ιlρθρομαχίαν aπό τήν «Καθημερινη» καi τόν «Δαυλό» τοuς έχω μνημονεύσει, liρα έπλη ροφορήθη την ϋπαρξίν των, ιlλλό. προτιμά νό. τοuς ιlντιπαρέλθ1j διό. τής σιγής. 'Άν είναι δυνατόν! Άκόμη ό iνδοευρωπαίος Μπαμπινιώτης ιlγνοεί έπιδεικτικώς ξένους ακαδημαϊκούς, δπως ό Ντυσώ, κ.li. ξένους έπιστήμονας, δπως ό Σνάϊντερ κ.li. οί ό ποίοι συνέγραψαν τεραστίαν βιβλιογραφίαν (aγνωστον φυσικά στον κ. Μπαμπινιώτη!) δπου aποδεικνύουν την.ελληνικότητα του ιlλφαβήτου μας. 'Όλους αuτοuς τοuς ιlγνοεί συστηματικώς ό κ. Μπαμπινιώτης καi ύπόπτως δεν τους αναφέρει, διότι ιlδυνα-

39 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 43 τεί να τους aντιμετωπίση. 'Άς θαυμάσωμεν έπομένως τον αντικειμενικον επιστήμονα, που δήθεν αναζητεί η1ν aλήθειαν, εν& διαδίδει το μισελληνικόν ψευδος τής φοινικικής προελεύσεως του αλφαβήτου μας. Ό ύποκριτής, aφου aποκρύπτει aπό τους φοιτητας τόσους καi τόσους 'Έλληνας καi ξένους επιστήμονας, aφου aρνείται έστω καi να σημειώστι δτι ύπάρχουν επιστήμονες που διαφωνουν μαζί του (δηλαδη με τους εντολείς του) αύτός ό «σκοπίμως λανθάνων)) εδήλωσε («Καθημερινψ) ) δτι «aγωνίζεται για εθνικf:ς θέσεις))... 'Έτσι ή προδοσία του Έλληνισμου στο θέμα του 'Αλφαβήτου μας εβαπτίσθη καλογερικώς «εθνικη θέσιρ) ύ πf:ρ τής όποίας aγωνίζεται ό κ. Μπαμπινιώτης. Στο προαναφερθf:ν άρθρον του έδωσα aπάντησι στήν «Καθημερινή)) ( ) δπου παρα την λογοκρισίαν κυριολεκτικώς τον διέλυσα, διότι τα στοιχεία τα aποδεικνύοντα την Έλληνικη καταγωγη του aλφαβήτου μας είναι δντως συντριπτικά. Του Μπαμπινιώτη δμως δf:ν ίδρώνει το ούς. 'Εξακολουθεί να aγωνίζεται ύπf:ρ τών <<έθνικών θέσεων)) τών σημιτών βεβαίως. Δια περισσότερα παραπέμπω στο βιβλίο μου «Το Έλληνικόν 'Αλφάβητον)) (έκδ. «Νέα Θέσις)) σελ. 161 κ.ε.) δπου έντίμως φερόμενος παραθέτω καθ' όλοκλη ρίαν τα άρθρα του κ. Μπαμπινιώτη καi τας aπαντήσεις που δίδω. 'Αντιθέτως ό κ. Μπαμπινιώτης σκοπίμως ούδέποτε περιέλαβε στα άρθρα του τας aπόψεις δχι τας ίδικάς μου («μη είδικου)) καi aσημάντου) aλλα οϋτε τών έπιφανών έπιστημόνων (Καββαδίας κ.ά.) που τινάζουν στον aέρα το έτοιμόρροπο κατασκεύασμα του σημιτοφοινικισμου.

40 44 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Ό Αγγλος άρχιτέκτων Μιχαηλ Βέντρις ό όποίος άπεκρυπτογράφησε (1953) τήν «γραμμικη γραφην Β» καi άπέδειξε δτι είναι Έλληνικη γλώσσα παρα τα άντιθέτως διαδιδόμενα άπό τούς «καθηγητάς». Ό «έρασιτέχνης» γλωσσολόγος συνέβαλε τα μέγιστα στην μελέτη τής άρχαίας μας ίστορίας. Τό 1956 έφονεύθη είς ϋποπτον αuτοκινητιστικόν άτύχημα καi έσταμάτησε τό ί::ργον του. Οί Αγγλοι καθ' έ κάστην έπέτειον του θανάτου του, τόν τιμούν. Τά «έλληνικα πανεπιστήμια» σκοπίμως σιωποϋν.

41 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ Κατά καιροuς πλfjθος επιστημόνων καi ερευνητών ε χουν καταγγείλλει η1ν άπάτη τού ίνδοευρωπαϊσμοu. Τά βιβλία των, αί άνακοινώσεις των καi τά δημοσιεύματά των διά τους γνωστοuς λόγους δέν εiσfjλθαν στην εκπαίδευσι. Παραθέτω άποσπάσματα εκ τών εργασιών μερικών εξ αύτών πρός χρήσιν τών μαθητών καi φοιτητών, άλλa καi πρός ενημέρωσιν τών ενδιαφερομένων. Ό κ. Έλευθέριος Άκτουδιανάκης στό βιβλίον του «Ροη 'Ελληνικού λόγου» (Θεσjνίκη 1993), άφοu παρουσιάζει στοιχειοθετημένη άνάλυσι τfjς Έλληνικfjς γλώσσης, κρούει τόν κώδωνα του κινδύνου καi επισημαίνει τaς άπειλaς εκ μέρους τών εχθρών μας. Στην σελ. 64 γράφει επιγραματικώς: «ΥΕτσι, μετa την κατάρρευσι τών άνθελληνικών θεωριών ' δπως αuτη περi τής Ινδοευρωπαϊκής μας προελεύσεως, περi καθόδου τών Δωριέων, περi φοινικηtων γραμμάτων, περi ξένων λέξεων στiιν γλώσσα μας, περi δανεικών θεών, περi σαν ( σ )κρητικών ριζών, περi άφελληνισμοβ μας άπό τοvς Σλάβους, περi τής καταγωγής μας άπό τοvς άφρικανούς (Μαύρη 'Α.θηνfi), περi τοβ ό μοαίμου μας μετa τών Μογγόλων Τούρκων καi Σλάβων κ.λπ. κ.λπ., νέος στόχος τών eχθρών μας είναι ή Έλληνικiι γλώσσα μας». Ή φιλόλογος κ. Βίκυ Ζαγκαβιέρου-Βούρβουλη στό βι-

42 46 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ βλίον της «Ή προσφορa τής Έλληνικής γλώσσας στην έζέλιζη τών εύρωπαϊκών γλωσσών» (έκδόσεις «'Επικαιρότητα» Άθ. 1984) aποδεικνύει μf: συγκριτικοuς πίνακας λέξεων δτι «ή Έλληνικη γλώσσα aποτέλεσε τa ύπόβαθρο πάνω στο όποίο στηρίχθηκαν δλες οί Εύρωπαί"κeς γλώσσες». Ή συγγραφεuς τijς aξιολόγου αύτijς μελέτης σχετικώς με τοuς ίνδοευρωπαίους καi τήν «γλώσσα» τους παρατηρεί τ' ακόλουθα: «Ό Πλάτων (τίμαιος, κεφ. Jo) aναφέρει δτι Αlγύπτιος ίερέας είπε στον Σόλωνα πwς ή έλληνικη ίστορία είναι χρόνια παλαιότερη τών Αίγυπτίων. Αύτο είναι eνα στοιχείο ποv καταδεικνύει το μύθο περi ίνδοευρωπαϊκής γλώσσας - περισσότερα έπιχειρήματα περi αύτού ύπάρχουν στο έπόμενο κεφάλαιο. Ή θεωρία αύτή, δπως θa πώ, είναι δημιούργημα τής φαντασίας τών Γερμανών. Ή γενετικη σύνδεση τών εύρωπαί"κών γλωσσών μe μιa lνδοευρωπαί"κη γλώσσα είναι μιa συμβατικη θεωρία.ιtγγλων καi Γερμανών γλωσσολόγων μe σκοπο την aφάνεια τής έλληνικής γλώσσας. Καi δμως αύτη είναι ή "πρωτόγλωσσα ", ή μητρικη γλώσσα τών aλλων εύρωπαί"κών γλωσσών διαμέσου τής λατινικής τον 8ο αl. π.χ., με τον aποικισμο τών Έλλήνων στην Κάτω 1ταλία. Άλλωστε αύτος είναι ό σκοπος τού βιβλίου μου, αύτο aκριβώς θέλω νa aποδείζω. 00 Δeν συμφωνώ φυσικa με την άποψη τού γλωσσολόγου Γ. Μπαμπινιώτη δτι "ή aρχαιότητα τής έλληνικής, ή συνέχειά της, ή εvρύτερη παρουσία της στη διεθνή έπιστημονικη όρολογία δeν δικαιολογούν τήν "Ιfπαρση" δτι ή έλληνικη εχει το aζιολογικο προβάδισμα εναντι τών άλλων γλωσσών καi κάθε τέτοια aζιολόγηση μπορεί va καταλήζει σe ε'ίδος γλωσσικού ρατσισμού» («Γλωσσολογία καi lδεολογήματα», Βήμα, ). Ό ίδιος δμως θa πεί -καi έδώ aντιφάσκει - δτι eνας aπ ο τοvς μεγάλους γλωσσολόγους, ό Andre Martίnet εlσήγαγε στην aνάλυση τής γλώσσας την εννοια καi το έπίπεδο aζιολογίας

43 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 47 ( axίologίe), χρησιμοποιώντας δ ρο aπ ο την έλληνικη γλώσσα. Στο Μουσείο της Μυτιλήνης, στην αίθουσα τών ρωμαϊκών aγαλμάτων, ύπάρχει ενα κείμενο δίπλα σε μιa ρωμαϊκη στήλη ποv γράφει δτι οί Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την αιολικη διάλεκτο γιο. νa συντάσσουν το. τιμητικα κειμενα. Είναι γεγονος δτι ή έλληνικη γλώσσα με δλες τiς διαλέκτους της είναι πλούσια, πολύμορφη, έχει την ίκανότητα νa συνθέτει έννοιες καi νa όδηγεί τον άν θρωπο σε a νώτερο πνευματικο καi πολιτιστικο επίπεδο. Ά ναμφισβήτητο γεγονος είναι δτι ή εuρωπαϊκη επιστημονικη ό ρολογία βασίζεται στην έλληνικη γλώσσα. 'Όταν πρiν πέντε χρόνια έγινε liν α συνέδριο γλώσσας στην 1σπανία καi προσπάθησαν οί γλωσσολόγοι νa aν τικαταστήσουν την ίατρικη όρολογία με λατινικές λέξεις, είδαν πdjς ήταν aκατόρθωτο. Ή έλληνικη γλώσσα λοιπον είναι ή μοναδικη γλώσσα στον κόσμο που έχει πληρότητα καί, δπως λέει ή Ζακλiν ντε Ρομιγύ, έχει το χάρισμα τfίς περιεκτικότητας, τfίς σαφήνειας καi συγχρόνως τfίς βαθύτητας, της λακωνικότητας, τfίς καλλιέπειας (Βήμα, ). Ο ΜΥΘΟΣ ΠΕΡ/ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΛΪΚΗΣ ΓΛΩΣΣΛΣ Ή έλληνικη γλώσσα, ώς γνωστόν, aνήκει σε μιa μεγά J.η οικογένεια γλωσσών, την Ινδοευρωπαϊκή. Σ' αιjτην a νήκουν οί τευτονικές η γερμανικές γλώσσες (γερμανική, όλλανδική, aγγλική), οί σκανδιναυϊκές (σουηδική, νορβηγική, δανική, ίσλανδική), οί βαλτοσλαβικές (λιθουανική, λεττονική), οί σλαβικές (ρωσική, πολωνική, σερβοκροατική, τσεχική), οί Ιταλοκελ τικές (λατινική, ίταλική, γαλλική, ίσπανική), οί ίνδοϊρανικές (ίρανική, περσική). Ύ πάρχουν καi μεμονωμένες, δπως ή aρμενική, ή aλβανικη καi ή έλληνική. ΓιΟ. νa δοϋμε τη γενετικη αvτη σύνδεση

44 48 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τών γλωσσών μi μιa μητέρα γλώσσα, την ίνδοευρωπαϊκή, ίiς φέρουμε ώς παράδειγμα μερικες λέζεις. Ή ίνδοευρωπαϊκη λέζη Katon είναι στην έλληνικη ή λέζη έκατόν. Κατόπιν την πήραν οί Λατίνοι ώς centum (πρ. kentum) καi aργότερα aπαντά στη γαλλικη ώς cent. Ή λέζη πατήρ: στη λατινικη pater, στη γαλλικη pere, aλλa καi στην aγγλικη father καi στη γερμανικη Vater. 'Έτσι λοιπον οί εύρωπαίοι γλωσσολόγοι κατέληζαν στη θεωρία περi ίνδοευρωπαϊκfjς γλώσσας. χ ωρiς νa iχουν aρχαιολογικa τεκμήρια iπλασαν το μύθο αύτόν: 'Ότι δηλ. οί εύρωπαϊκες γλώσσες προέρχονται aπο μιa μητέρα γλώσσα, τiιν ίνδοευρωπαϊκή (Γ. Μπαμπινιώτης «Θεωρητικη γλωσσολογία», σελ. 105). Ποιοi δμως είναι αύτοi οί ίνδοευρωπαίοι ποv δημιούργησαν την aρχικη πρωτόγλωσσα καi μ ' αύτη συνδέονται γενετικa δλες οί liλλες εύρωπαϊκες γλώσσες; Ύπijρζε μιa τέτοια φυλη; Οί θεωρίες γιa την aρχικη κοιτίδα τους καi τον προσδιορισμο τού χρόνου ποv iζησαν είναι aμφισβητούμενες. Άνυπαρζία λοιπον φορέως-λαού, aνυπαρζία πολιτισμού καi εθνους τότε πώς είναι δυνατον νa μιλάμε γιa φορέα γλώσσας aπο μιa ύποτιθέμενη φυλη; Με τη θεωρία τfjς συμβατικότητας; Με τη συγκριτικη δηλ. έζέταση τών κοινών στοιχείων δλων τών γλωσσών ποv ύποτίθεται δτι συνδέονται με την ίνδοευρωπαϊκή; Πώς μπορούμε νa μιλάμε γιa γλώσσα ένος λαού aν δεν iχουμε ίστορικa στοιχεία γι ' αύτόν; Ό Γάλλος γλωσσολόγος Saussure λέει πwς ή γλωσσολογία έγγίζει την έθνολογία. Είναι δ λες οί σχέσεις ποv μπορούν νa ύπάρζουν στην ίστορία μιάς γλώσσας καi στη ίστορία μιάς φυλής ij ένος πολιτισμού. Το συμπέρασμα λοιπον δτι οί εύρωπαϊκες γλώσσες συνδέονται γενετικa δεν στηρίζει την liποψη δτι ό πωσδήποτε ύπάρχει ή μητέρα γλώσσα, ή ίνδοευρωπαϊκή. Διότι γλώσσα καi γραφη σημαίνει πολιτισμος καi έδώ iχουμε aνυπαρζία iθνους καi πολιτισμού. Οί γλωσσολόγοι ποv στηρίζουν αύτη τη θεωρία δεν

45 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 49 γνωρίζουν aπο ποιον καi ούτε σε ποιο μέρος πρωτολαλήθηκε αvτη ή γλώσσα προτού διασπαρούν οί «ίνδοευρωπαίοι» σε διάφορες περιοχές ' δπως στην κοιλάδα τού 1νδού καi τού Γάγγη ώς την Ίσλανδία, καθdjς ύποστηρίζουν. Ά.ρα κινούνται στο χώρο τής συμβατικότητας καi τής ύπόθεσης. Γιa έκείνο δμως που έχουν aκράδαντη πεποίθηση είναι δτι ήταν σκορπισμένοι σε διάφορα φύλα -έξ ού καi οί lνδοευρωπαϊκες γλώσσες - στiς περιοχες τού Ίνδού καi τού Γάγγη, στην περιοχη τού Καυκάσου καi τού Παμiρ καi aργότερα μετακινήθηκαν καi στην Εvρώπη, πλάθοντας έτσι την ίνδοευρωπαϊκη fι την lνδογερμανικη θεωρία, γιa νa ύποστηρίξουν τη γενετικη σύνδεση τών εvρωπαϊκών γλωσσών, ξεχνώντας βεβαίως δτι ή έλληνικη γλώσσα, ή aλβανικη καi ή aρμενικη χαρακτηρίζονται ώς «μεμονωμένες γλώσσες». Ή έλληνικη είναι «aνάδελφος» γλώσσα. Θa πώ καi τούτο: 'Υπάρχουν λέξεις στην έλληνικη που δεν aνήκουν σε καμία aπο τiς ύποτιθέμενες γλώσσες καi αvτες τiς λέξεις τiς παρέλαβαν οί πρώτοι 'Έλληνες aπο τους αύτόχθονες ( Πελασγούς, Κάρες, Λέλεγες, Μινωίτες). Λύτες δεν aνήκουν σε καμία aπο τiς iνδοευρωπαϊκες γλώσσες. 11ς δούμε μερικες aπο αύτές: Συναγρίς (=συναγρίδα), σκόμβρος (=σκουμπρί), ύάκινθος, κολοκύνθη (=κολοκύθα) ' aμυγδαλή ( άμυγδαλιά) ' aσφόδελος, νάρκισσος, κυπάρισσος, όρίγανος (=ρίγανη), όρυζα (=ρύζι), σέλινο, συκέα (=συκιά), διθύραμβος, κιθάρα, ξίφος, θάλαμος, κασσίτερος, σάλπιγξ ( = σάλπιγγα), γείσον, θίασος, χαλκός. Λέξεις προελληνικες που φτάνουν ώς τiς μέρες μας αναλλοίωτες καi aποτελούν δείγματα aνώτερου πολιτισμού. Τοπωνύμια: Έρύμανθος, 'Αμάρυνθος, Τίρυνς ( = τίρυνθα), Λάρισα, Ζάκυνθος, Λέσβος, Σκύρος, Βριλησσός, Σάμος, Παρνασσός, Νάξος, Πάρνων, Λυκαβηττός, Χίος.

46 50 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Όνόματα θεών: ίlρτεμις, 'Αθηνά, 'Απόλλων, 'Αφροδίτη, Έρμής. Λέξεις ποv περνούν άναλλοiωτες μέσα άπο τη γλωσσικη περιοχη τών πανάρχαιων προελληνικών φύλων. 'Όμως καi έδώ οι' Εύρωπαίοι γλωσσολόγοι χωρiς καμιa έπιστημονικη βεβαιότητα ύποστηρίζουν δτι το. πρωτοελληνικa αύτa φύλα, δπως π.χ. οί Πελασγοί, άνήκουν στη μεγάλη ίνδοευρωπαϊκη οικογένεια, aρα καi το. γλωσσικά τους στοιχεία το. 'χουν κληρονομήσει άπο αύτή. Διατυπώθηκε μάλιστα ή aποψη δτι ή λέξη «Πελασγοi» άπατελείται άπο τiς ίνδοευρωπαϊκες λέξεις: bhel ( aνθ('ij) καi osgho (=κλαδί) ι δηλ. bhelosgho (aνθισμένο κλαδί). Αύτο βέβαια δεν έχει άποδειχτεί έπιστημονικά, δτι δηλ. το ονομα «Πελασγός» σημαίνει aνθισμένο κλαδί. 'Α ντίθετα, είναι ίστορικa τεκμηριωμένο δτι οί Πελασγοi μέσα στον έλλαδικο χώρο φτάνουν ώς ίδιαίτερη φυλετικη όμάδα ώς το τέλος τής μυκηναϊκής έποχής. Γιατi δμως αύτη ή φανατικη πεποίθηση τών Εύρωπαίων γλωσσολόγων περί «lνδοευρωπαϊκής όμογλωσσίας»; 'Υπήρχε καμία σκοπιμότητα; Μήπως aποσιωπάται ήθελημένα κάποιος aλλος λαος ό όποίος καi πλούσιο γλωσσικο θησαυρο διέθετε καi aνώτερο πολιτισμο; Θa πρέπει νa πώ δτι ό δρος «ίνδοευρωπαίοι» δεν ήταν γνωστος σε παλιότερες έποχές, χρησιμοποιήθηκε δε γιο. πρώτη φορa το 1784, δταν ή Έλλάδα βρισκόταν σε διωγμο aπο τοvς ξένους με πρόθεση την άφάνεια. Τον χρησιμοποίησε ό ίlγγλος άνατολιστης Wίllίam John. Το 1813, πάλι σε μιa έποχη ποv ή Έλλάδα κόντευε νa άφανιστεί ώς έθνος, ένας aλλος ίlγγλος άνατο}.ιστης ό Thomas Youn μίλησε γιο. «lνδοευρωπαϊκη όμογλωσσία» καi μάλιστα χωρiς ίνδοευρωπαίους, γιατi ή iστορικη έρευνα δεν είχε aποδείξει,aκόμη τούλάχιστον, δτι ύπήρξε τέτοιος λαός, τέτοια φυλη ποv έγραψε την τiδε ίστορία, την τάδε χρονολογικη έποχη η aφησε αύ-:-:0. το. πολιτιστικa μνημεία. Πλήρης άπουσία πολιτιστικόj ν στοιχείων, ένας παραλογι-

47 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 51 σμος στη συμβατικότητα καi στην ύπόθεση τών γλωσσολόγων, βάζοντας ετσι φραγμο στην ερευνα καi στην avαζήτηση αύτοϋ τοϋ λαοϋ που μίλησε την πρωτόγλωσσα. Ή «ίνδοευρωπαϊκη» λοιπον θεωρία είναι πλάσμα τής επιστημονικής φαντασίας τών Εύρωπαίων γλωσσολόγων καi μάλιστα τών J!γγλων καi τών Γερμανών ποv μίλησαν περί «ίνδογερμανικής θεωρίας», ποv στηρίχτηκε στο γεγονος δτι ύπάρχουν κοινf.ς γλωσσικf.ς ρίζες aπο την Εύρώπη εως τiς 1νδίες. :4λλa αύτη ή κοινότητα τών γλωσσικών ριζών δεν εχει άποδειχτεί ίστορικa δτι προέρχεται άπο τους «ίνδοευρωπαίους». Ούτε ή ίστορία ούτε ή προϊστορία aναφέρει κάποιον «ίνδοευρωπαϊκο πολιτισμό», γιατi γλώσσα καi γραφη σημαίνει πολιτισμός, δπως άνέφερα καi πρίν. J!ρα οί «γλωσσολογικοi νόμοι» με δεδομένη αύτη την ύπόθεση καi χωρiς καμιa ίστορικη aπόδειξη, με κάποια σκοπιμότητα βέβαια, κατάφεραν νa κάνουν κάθε γλωσσολόγο σήμερα νa πιστεύει aδιαμφισβήτητα στη θεωρία τής «ίνδοευρωπαϊκής όμογλωσσίας». Τό «lνδοευρωπαϊκο σύνδρομο» δεν aφησε περιθώρια στο γλωσσολόγο νa ψάξει πόσο βαθιa πηγαίνει στο χρόνο ή έλληνικη ίστορία καi φυσικa ό πολιτισμος καi ή γλώσσα. Ό Πλάτων aναφέρει στον Τίμαιο (κέφ. 3ο) δτι κάποιος Αίγύπτιος ίερέας είπε στον Σόλωνα τa έξής: Οί 'Έλληνες πάντα ξεχνοϋν την ίστορία τους ποv είναι κατa 1000 χρόνια παλαιότερη τών Αίγυπτίων. Πώς μπορείς νa άποδείξεις λοιπον κάτι τέτοιο καi νa πείς πώς ή άρχέγονη γλώσσα είναι έλληνικη; Με αύτη την έπικρατοϋσα θεωρία περί «ίνδοευρωπαίων» κάθε f.ρευνητικο πεδίο είναι δύσβατο. Είναι λοιπον aπορίας aξιον πώς διατυπώνονται με τόση σοβαρότητα ύποτιθέμενες λεπτομέρειες γιa κάποια «ίνδοευρωπαϊκη» φυλη με στοιχεία που δεν θεωρούνται επαρκή; Καi δμως κανεiς δεν βρέθηκε νa aπορρίψει αύτον τον μϋθο. Συλλογιστικη aνεπάρκεια λοιπον fι κάποια σκοπιμότητα, Είναι δύσκολο νa κάνεις τον J!γγλο, τον Γάλλο

48 52 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ καi προπαντός τόν Γερμανό - γιατi αvτός έπλασε τό μύθο περi «ίνδοευρωπαϊκής» γλώσσας - νa πιστέψει μετa aπό αvτη την επικρατούσα τόσα χρόνια θεωρία δτι ή γλώσσα του έχει τη καταγωγη της στην aρχαία έλληνική. Είναι γεγονός -καi αvτό είναι aποδεκτό aπό τοvς Εvρωπαίους γλωσσολόγους- δτι γιa τη μελέτη τών γλωσσικών φαινομένων τών aλλων εvρωπαϊκών γλωσσών ή aρχαία έλληνικη θεωρήθηκε ή πλέον κατάλληλη, διότι αvτη είναι δυνατόν νa παρακολουθηθεί επi τρείς καi πλέον χιλιετίες χωρiς διακοπή. Δeν χάνεις τa χνάρια της μέσα στη ίστορία καi aν λάβουμε ύπόψη αvτό που είπε ό Αίγύπτιος ίερέας στόν Σόλωνα κατa τόν Πλάτωνα, θa συμπεράνουμε δτι αvτη τελικa είναι ή «πρωτόγλωσσα» καi όχι ή ύποτιθέμενη «ίνδοευρωπαϊκή». Καi aς μην ξεχνάμε δτι οί 'Έλληνες έδωσαν σε πολλοvς λαούς, δπως στοvς Αίγυπτίους, Φοίνικες, Φρύγες, Μυσούς, Βαβυλώνιους κ.a. στοιχεία τού πολιτισμού τους. Ό «Όργανισμός Δημητρέλη» (f:δρα Θεσfνίκη) έξέδωσε πρός χρήσι τ&ν σπουδαστ&ν του σύγγραμμα ύπό τόν τίτλον: «Ή τέχνη τής Γραφής: ίστορία καi έξέλιξη», δπου &ναλύει ότιδήποτε σχετίζεται μi: τιίν γραφή (έκδ. «Μαίανδρος» Θεσfνίκη 1989, σελ. 14 κ.έπ.). Ή διαπίστωσις δτι οί Φοίνικες aντέγραψαν τοuς Κρήτας, στό θέμα τού 'Αλφαβήτου, aποδεικνύεται για μία άκόμη φορα πρός λύπην τ&ν φοινικιστ&ν. Συγκεκριμένως τα συμπεράσματα, τα ό ποία διαβάζομεν στό προαναφερθi:ν έργον είναι κατηγορηματικα: Ή πιό τέλεια aλφαβητικη γραφη είναι ή έλληνική. Ή σημασία τής έπινόησης τού έλληνικού aλφαβήτου είναι κεφαλαιώδης στην ίστορία τής γραφής καi τού πολιτισμού, καi δεν είναι καθόλου τυχαίο δτι τό πρώτο aλφάβητο έπινοήθηκε aπό τοvς 'Έλληνες σe μιa έποχη πολιτισμικής καi πολιτικής έκρηξης, γιa νa γίνει ή γραφη τό τέλειο εργαλείο καταγραφής τής πιό καλλιεργημένης

49 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 53 γλώσσας τού άρχαίου κόσμου, με στόχο νa μεταφέρει στiς έπόμενες γενιες το μήνυμα τής άπαράμιλλης σκέψης καi φιλοσοφίας τού άρχαίου έλληνικού κόσμου. Οί 'Έλληνες ήταν που παρέδωσαν τη γραφη τους στους μεσογειακους πληθυσμους τής Μ. 'Ασίας, τής 1- ταλίας καi τής Αiγύπτου, γιa νa έζελίζει άργότερα κάθε πολιτισμος ζεχωριστa τη δικη του γραφή, δπως τη γοτθική, την κοπτικη καi τη σλαβική, που γεννήθηκαν άπο τnν έλληνικη γραφή. Σχετικa με την καταγωγη τού άλφάβητου ύπήρζαν στο παρελθον καi ύπάρχουν άκόμα καi σήμερα πολλες διενέζεις. Λύτες άφορούν το γνωστο Iσχυρισμό, πdχ; ή καταγωγη δλων τών άλφαβήτων καi συνεπώς καi τού έλληνικού είναι φοινικική. 'Απαιτείται μιa λεπτομερης άνάλυση τού θέματος γιa νa άποφεύγονται παρανοήσεις καi γιa νa άποκτήσουμε μιa σωστη κρίση πάνω στην ίστορία τής γραφής, που είναι καi ή ίστορία τού πολιτισμού μας. Βασικά, δταν μιλούμε γιa άλφαβητικες γραφές, έννοοίjμε τiς γραφες έκείνες που κάθε τους σύμβολο άποτελεί καi eνα φθόγγο, καi που με το συνδυασμο τών συμβόλων τους μπορούμε νa σχηματίσουμε λέζεις, φράσεις με λογικο περιεχόμενο καi κείμενα έκφραστικά, με πλούτο Ι δεών. Ή φοινικικη γραφη περιελάμβανε σύμβολα-φθόγγους, τa όποία δμως ήταν δλα σύμφωνα. Αι)τa τa σύμβολα τa είχε «παραλάβει» άπο το 'Αρχαϊκο Κρητικο άλφάβητο, το όποίο διατήρησε άμετάλλακτο σε δλα του τa γράμματα. 'Όταν ό 'Αρχαϊκος Κρητικος πολιτισμος lσβησε, ό φοινικικος διατήρησε το άλφάβητο καi τa ψήγματα τού Κρητικού πολιτισμού, γιa νa το πάρουν σε μιa πιο έζελιγμένη συμβολικa μορφη οί 'Έλληνες. Μέχρι το σημείο αύτό, έλάχιστες ήταν οί παρεμβάσεις στη γραφη καi θa παρέμενε σε έκείνο άκόμα το στάδιο

50 54 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ -μετa το lδεογραφικο καi το συλλαβικο - σε μιa άλφαβητικη γραφη πρωτόγονη δηλαδη άκόμα, άν οί 'Έλληνες δεν πρόσθεταν το. φωνήεντα, το. όποία κατέγραψαν με άπόλυτη άκρίβεια, γιο. νa παραδώσουν στiς έπόμενες γενιες το άλφάβητο πλήρες, όλοκληρωτικa εξελιγμένο, μεγαλοφυές. Ή φοινικικη γλώσσα είχε σύμφωνα λαρυγγικά. Αύτa μετέτρεψαν οί 'Έλληνες σε σημεία, κατάλληλα νa καταγράψουν το. φωνήεντα, προσαρμόζοντας καi τελειοποιώντας το σύστημα τής πρώτης έβραί'κής γραφής. 'Έτσι, το πρώτο κλασικο έλληνικο άλφάβητο τού 5ου π.χ. αlώνα άποτελείται άπο γράμματα: φωνιjεντα καi σύμφωνα. Γιατi ή έλληνικη γλώσσα, ποv fιταν ή πιο έξελιγμένη καi πλούσια, δεν μπορούσε νa καταγραφεί χωρiς τa φωνήεντα. "Ακόμα καi ό Ήρόδοτος, ποv ονόμαζε τa έλληνικa γράμματα «φοινικήια» ' εννοεί άκριβώς τη μεταφορa τών συμβόλων, ποv καi αύτά, δμως, εχόυν ρίζα έλληνική. Ή κ. '"Άννα Δημητρίου στό βιβλίον της «ΠΕΛΑΣΓΟJ-ή καταγωγη τών Έλλήνων» (έκδόσεις «Νέα Θέσις» Άθ. 1993) παρατηρεί εόστόχως δτι (σελ. 7): Πέρα άπ ' τοvς άρχαίους 'Έλληνες συγγραφείς, οί ό ποίοι σαφώς τονίζουν το αύτόχθον τών Πελασγών καi πέρα άπ ' τa σημερινa άρχαιολογικa δεδομένα, το. περί «lνδοευρωπαίίcής» προελεύσεώς τους άνατρέπονται καi άπο τiς τότε κλιματολογικες συνθήκες Δύσης καi "Ανατολής! Γιατi μέχρι προ χρόνων το. βόρεια κράσπεδα τής Γερμανίας καλύπτονταν άπο πάγους, ή δε ύπόλοιπη Εύρώπη καi ή βόρεια Βαλκανικη μέχρι το π.χ. άποπνίγονταν άπο άδιάβατα καi άκατοίκητα δάση, το. όποία άναπτύχθηκαν οργιωδώς, λόγφ τής μεγάλης ύγρασίας άπο την τήξη τών πάγων. Μέχρι το π.χ. έπίσης άπο την Βαλτικη μέχρι τa Ίμαλάϊ'α οί παγετώνες, το. έλη καi το. άδιαπέραστα δάση

51 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 55 έμπόδιζαν τiιν έπικοινωνία τών σιατικών φυλών με το Αίγα'ίο. Ό Διόδωρος Σικελιώτης στο Γ' βιβλίο, παρ. 34, μιλάει γιa κατεψυγμένα καi θερμa μέρη. Μάλιστα ή aπόσταση μεταξύ τους, γράφει, είναι eνα ταξίδι ποv δεν διαρκε'ί πάνω aπο 24 ήμέρες, aν ταξιδεύει κανεiς χωρiς διακοπή. Λέει, έπίσης, δτι στiς κατεψυγμένες χώρες τa ύγρa πήζουν τόσο, που πρέπει νa τa κόψεις με το μαχα'ίρι! 'Όλα τa aκρα τών aνθρώπων καταρρέουν, τa μάτια τυφλώνονται καi ή φωτιa δεν προσφέρει καμμιa προστασία. Κατεψυγμένα θεωρε'ί τa προς βορράν τής Έλλάδος μέρη. Μάλιστα aναφέρει δτι είναι τόσο μεγάλη ή aντίθεση τοϋ δικοϋ μας κλίματος με έκε'ίνα που περιγράψαμε, ωστε, δταν έξετάζουμε τίς λεπτομέρειες, ή διαφορa φαίνεται aπίστευτη. 'Όλα τa παραπάνω, έκτος φυσικa aπο τa aρχαιολο,ιικa δεδομένα, aποκλείουν κάθε «είσβολiι» άπο Βορρά, Δύση καi νατολή! Αύτος είναι καi ό σκοπος τής έργασίας αύτής. Na παραθέσει, δηλαδή, δλα τa στοιχε'ία τής aρχαιολογικής σκαπάνης. τa όπο'ία έπιβεβαιώνουν τους aρχαίους 'Έλληνι;ς συγγραφε'ίς, ποv παραδίδουν τους Πελασγοvς ώς γηγενε'ίς καί τους ταυτίζουν με τους 'Έλληνες. Na παραθέσει τa στοιχε'ία που δείχνουν δτι στiιν aμέσως μετa τοός παγετώνες έποχή, στiιν Έλλάδα ήδη είχε aναπτυχθε'ί eνας όμοιογενiις πολιτισμός, σ ' όλόκληρο τον fιπειρωτικο καi νησιωτικο χώρο, συνέχεια τής προηγούμενης πολιτιστικής της παραδόσεως. Na παραθέσει aκόμη καi γλωσσολογικa στοιχε'ία που ταυτίζουν τiιν Πελασγικη καi Έλληνικη γλώσσα. Στοιχε'ία, που ταυτίζουν τiιν θρησκεία, τa ήθη καi έθιμα καi τον πολιτισμο τών Πελασγών καi Έλλήνων. Γιa ν ' aποδειχτε'ί, τέλος, δτι καi τa περi «Iνδοευρωπαϊκής» προελεύσεως τών Έλλήνων εlναι μϋθος. Με την έξιστόρηση τών πολιτιστικών δεδομένων τής

52 56 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Πρώιμης Χαλκοκρατίας φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο, το περίπου π.χ., τότε δηλαδή πού ύποτίθεται δτι ή Έλλάδα κατακλύστηκε aπό «έλληνόφωνα ίνδοευρωπαί'κa φύλα»!! Ό aναγνώστης θa διαπίστωσε δτι ώς τώρα τούλάχιστον τίποτα δeν προδίδει ενα τέτοιο σοβαρο γεγονός. Ή, έν πάσrι περιπτώσει, με τa εως τώρα aρχαιολογικa καi aνθρωπολογικa δεδομένα δeν στοιχειοθετείται κάτι τέτοιο..if ντίθετα, διαπιστώνεται μιa όμοιογενής συνεχής πολιτιστική δημιουργία καj. πορεία 4πο τήν.ίfρχαιολιθική δκόμα έποχή, σ ' όλόκληρο τον Έλλαδικο χώρο. 'Όλοι οί Έλληνικοi πολιτισμοi τfjς Πρώιμης Χαλκοκρατίας βασίζονται στiς προγενέστερες παραδόσεις τών αύτοχθόνων Πελασγικών στοιχείων. Οί ύφιστάμενες διαφορeς όφείλονται aποκλειστικa στiς τοπικeς Ιδιομορφίες. Αύτο λέει ή 'έρευνα. Οί Πολιτισμοi αδτοi δeν ήλθαν οvτε aπ ο τήν.if νατολή ' aλλa οvτε μεταφυτεύτηκαν ετοιμοι aπο τήν ΜικρΟ..ίfσία, ή όποία aσφαλώς φυλετικa είναι όμοιογενής με τήν aπέναντι πλευρa τοϋ Αlγαίου... Ή aρχαιολογική έρευνα aπέδειξε δτι δeν είχαμε καμμιa aνθρωπολογική aλλαγή στο αδτόχθον πληθυσμιακο στοιχείο, ίδιαίτερα κατa το μεταβατικο στάδιο τfjς Παλαιολιθικfjς προς τήν Νεολιθική καi σ ' όλόκληρη τήν Νεολιθική. Πέρα aπ ' τa πορίσματα τfjς aρχαιολογικfjς σκαπάνης, πού aπορρίπτουν τa περi «φυλετικών αναταραχών» γύρω στο π.χ., συμβαίνει καi οί είδικοi έπιστήμονες νa έχουν διαφορετική ό καθένας γνώμη γιa το πολύ σοβαρο αύτο θέμα, τήν «εlσβολή» δηλαδή «ίνδοευρωπαί'κών φύλων» στήν Χώρα μας στο. τέλη τοϋ 20ου αίώνα π.χ. Κι ' αδτο γιατi στηρίζονται μόνο σε ύποθέσεις, μιa καi δεν ύ πάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία πού νa το aποδεικνύουν. ΥΗδη 'Έλληνες έπιστήμονες μιλούν γιά «κάθοδο» Θεσσαλικών φύλων. Κάτι είναι κι αδτό! Ό κ. Δημήτριος Δημόπουλος στό σύγγραμμά του «Ή

53 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 57 καταγωγη τών Έλλήνων» (έκδόσεις «'Ελεύθερη Σκέψις» Άθ. 1994) με στοιχεία καi aκλόνητον έπιχειρηματολογίαν καταδεικνύει τό aνύπαρκτον τών iνδοευρωπαίων καi με πειστικότητα διατυπώνει τfιν liποψιν, δτι ή Έλληνικη φυλη μετέφερε στοuς liλλους λαοuς γλωσσικa στοιχεία καi πολιτισμόν. Είδικώτερον γράφει (σελ. 39): «"Ακόμη πιο έπικίνδυνη άπεδείχθη ή στήριξί μας στην Γλωσσολογία. Έπειδη είχε έπισημανθή ή ϋπαρξι πολλών άναλογιών, όμοιοτήτων καί κοινών γλωσσικών ριζών άvάμεσα σε πλείστες γλώσσες τοί5 εύρωπο-ίνδικού χώρου, έθεωρήθη ότι όλος αύτος ό χώρος κατοικείται άπο μία καi μόνη φυλή, ποv άπεκλήθη "ίνδοευρωπαϊκή 'Ό Αύτη ή έσφαλμένη θεωρία δεν μπόρεσε βέβαια νa σταθή άνθρωπολογικώς καi 'έτσι άργότερα έπεκράτησε ή aποψι, ότι ή "ίνδοευρωπαϊκή " όμογλωσσία προέρχεται άπο κάποιο aγνωστο προϊστορικο φύλο, ποv όνομάσθηκε κι αύτό "ίνδοευρωπαϊκό ", πολv σοφο καί φωτισμένο, ποv κάποτε διέδραμε όλο αύτο τον χώρο σκορπίζοντας γλωσσικa στοιχεία παντοί5 καi κατόπιν έξηφανίσθη μυστηριωδώς. Ή Συγκριτικη Γλωσσολογία μάλιστα, με aοκνες προσπάθειες ' 'έφτασε στο κατόρθωμα νa άναστηλώση την άρχέγονη αύτη Γλώσσα. Το πρόβλημα όμως 'έγκειται στο γεγονός, ότι ή Παλαιοανθρωπολογία δεν μπόρεσε πουθενa νa άνεύρη σκελετικa κατάλοιπα αύτής τής ύποθετικής, καί σήμερα μη ύπαρχούσης, ίνδοευρωπαϊκής φυλής. Ό Βρετανος άρχαιολόγος Κόλιν Ρένφριου τονίζει: "Ό κύριος λόγος τής άποτυχίας στον έντοπισμο τώv Ινδοευρωπαίων όφείλεται, νομίζω, στην άπερίσκεπτη έμπιστοσύνη στην Γλωσσοπαλαιοντολογία 'Ό Ό Ντυμεζίλ έπεσήμανε (μi κάποια δόσι βέβαια ύπερβολής) ότι "δεν ύπάρχει ούτε ενα όνομα θεού κοινο στοvς ίνδοευρωπαίους καί καμία λέξι κοινi? δεν ύπάρχει σ' αύτες τiς γλώσσες (ίνδοευρωπαϊκές) ' ποv νa άποδίδη την θυσία η κάποια ίεροτελεστία ", 'έτσι ποv ό Μεγιε νa άμφισβητήση όχι μόνον την ϋπαρξι κοινής ίνδοευρωπαϊκής ίδεολογίας, άλλa

54 58 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ καi κοινijς γλώσσης. Καi ή μεν άνυπαρξία "iνδοευρωπαϊκijς φυλijς " έχει καταστεi σήμερα "κοτνος τόπος " γιa τfιν /1 νθρωπολογία, άλλο. καi κοινfι lνδοευρωπαϊκfι ίδεολογία δεν μπορεί νa r.ύσταθij σε χώρο πολυφυλετικό. Κάθε φυλfι είχε τοvς ίδικούς της θεοvς καi τa ίδικά της θρησκευτικa έθιμα καi αύτος είναι ό λόγος ποv δεν άνιχνεύεται καμία κοινή όνομασία τους. Μία λοιπον είναι ή έρμηνεία τού προβλήματος: Κάποιο πολιτισμένο φύλο στfιν 1φοϊστορικiι έποχfι είχε έ ξαπλωθij σ' δλο τον ίνδοευρωπαϊκο χώρο, μεταφέροντας στοvς ντόπιους άπολίτιστους λαοvς γλωσσικa στοιχεία - ενα φύλο ύπαρκτό, κι δχι φανταστικό. Θa δείξουμε δε δτι το φύλο έκείνο δεν ήταν δντως κάποιο φύλο έπιστημονικijς φαντασίας, άλλο. το έλληνικό, που άπλώθηκε σ' δλο τον σχεδον aγλωσσο άκόμη τότε κόσμο, προσφέροντας στοιχεία γλωσσικa καi ποικίλα aλλα πολιτιστικά». Ό βραβευμένος άπο το ϊδρυμα «Μπότση» δημοσιογράφος κ. Κ. Δούκας σηίν πρωτότυπον μελέτην του «Το μεγάλο μυστικο τού 'Ομήρου» (έκδ. «Δωδώνη» Άθ. 1993, τόμος Α' σελ. 10) έντος μιας παραγράφου συνοψίζει τιίν ά λήθειαν δτι είμεθα αύτόχθονες καί ή γλώσσα μας έδημιουργήθη στον Έλληνικον χώρον: «Νεώτερες δμως γλωσσολογικες έρευνες άπο διαπρεπείς Έλληνες έπιστήμονες άποδεικνύουν δτι ό Έλλαδικος χώρος ύπijpξε το έπίκεντρο τijς γλώσσας τών αύτοχθόνων Έλλήνων κατ Ο. τοvς προϊστορικοvς χρόνους. Ή γραφfι καi οί λέξεις "έξήχθησαν" καi άργότερα "παλιννοστήθηκαν" κατa τiς μετακινήσεις τών λαών, με άποτέλεσμα ή έλληνικfι γλώσσα καi γραφη νa φαίνονται μερικώς εισαγόμενες καi ό έλληνικος άλφάβητος ώς δijθεν διδαχθεiς ύπο τών Φοινίκων*». * 'Υπάρχουν σπουδαίες μελέτες τών καθηγητών :.iποστόλου :.ίρβανιτοπούλου, Σπύρου Μαρινάτου, Παναγιώτη Καββαδία κ.a.

55 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 59 Ό κ. Παντελής Ίωαννίδης στό πρωτοποριακό έργον του «Ή aγνωστη προϊστορία τώv Έλλήνων ( π.χ.)» (έκδόσεις «Δίον», Θεσfνίκη 1987) έξηγεί τό γηγενές τού 'Ελληνικού 'Έθνους. Ση1ν σελ. 9 διαβάζομεν: «Μεγάλος λαός, αvτόχθονες τfίς χερσονήσου τού Αϊμου καi τής Μικράς 'Ασίας οί 'Έλληνες, φέρονται aπο τ' aρχαία κείμενα σaν οί πρώτοι πολιτισμένοι aνθρωποι τού κόσμου, σαν ίδρυτeς τού πρώτου όργανωμένου κράτους τής γfίς κι έκπολιτιστeς τfίς aνθρωπότητας. Ή παρουσία τους στην aνωτέρω κοιτίδα aναφέρεται δτι έλαβε χώρα aπο την έποχη τfίς τήξης τών πάγων τής τελευταίας Βουρμίου περιόδου κατa την 23η χιλιετηρίδα π.χ., ή ϋψιστη ακμη τοί5 πολιτισμού τους σημειώνεται την 9η χιλιετηρίδα :τ.χ., ή πτώση του δτι έγινε την 7η χιλιετηρίδα π.χ., κι ή αναβίωση τοί5 πολιτισμού τους μετa την πτώση, δτι έλαβε χώρα την 5η περίπου χιλιετηρίδα π.χ.». Στην σελ. 162 παραθέτει συγκριτικόν πίνακα τών aρχαίων αλφαβήτων έπί του όποίου προκύπτει δτι τό σημιτοφοινικικόν αλφάβητον προήλθε έκ του 'Ελληνικού. (ίδε σελ. 61) Ό ιlείμνηστος Άντώνιος Καψής στό Γ' Διεθνές Θρακολογικόν Συνέδριον στην Βιέννη (3 'Ιουνίου 1980) κατέθεσε ανακοίνωσιν με θέμα «avαθεώρησις τfίς ύποθέσεως 1διαίτερα ό Παν. Καββαδίας ( ), έπιστημονικη κορυφη διεθνούς κύρους, άντέκρουσε την έσφαλμένη άντίληψη περi προελεύσεως τού έλληνικοίj άλφαβήτου άπό τό φοινικικό. την άποψη αύτη ύποστή-. ριξαν έντονα οί άρχαιολόγοι έβραϊκής καταγωγής. Ό Καββαδίας δμως έπικαλεσθείς δλα τιi πρόσφατα γιιi την έποχή του έπιστημονικιi δεδομένα καί ίδίως τιi χαραγμένα σημεία έπi τού ψευδοστόμου άμφορέως τού 'Ορχομενού τής Βοιωτίας, καθώς καi τά «σήματα» έπi τεμαχίων άγγείων ποiι βρέθηκαν στiς Μυκήνες, τό Ναύπλιο, τό Μενίδι καi άλλοίj, άπέδειξε δτι ύπήρχε γραφη στην Έλλάδα πολλιi χρόνια πρiν άπό την άκμη τών Φοινίκων. Τό ίδιο ύποστηρίζει καi τό βιβλίο αύτό στηριζόμενο σε άπτιiς άποδείξεις τής 1λιάδος καi τής Όδυσσείας.

56 60 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ περi ίνδοευρωπαίων», ή όποία ό.νετυπώθη στό περιοδικόν «Θρακολογία» (έτος Β', τεuχος 3, Άθ. 1982), δργανον τής «'Εταιρείας Θρακολογικ&ν Μελετ&ν», καi κυριολεκτικ&ς συντρίβει τήν ψευδοθεωρίαν τ&ν iνδοευρωπαίων (σελ. 5-32) μf: τήν ό.κόλουθον ό.διάσειστον έπιχειρηματολογίαν: «Έπειδη aμφισβητείται κατa βάσιν ή ϋπαρξις των "ίνδοευρωπαίων", ή δέ "ίνδοευρωπαϊκή " γλωσσα η όμογλωσσία aναγνωρίζεται διεθνως aπο τοvς γλωσσολόγους ώς δρος συμβατικός ' ποv δέν aνταποκρίνεται σέ aντίστοιχη "ίνδοευρωπαϊκή " φυλή ' γι ' αύτο aπ ο την aρχη θa πρέπει νa διαλευκανθfj το πρόβλημα αύτο μέ δύο βασικa έρωτήματα: α. Ύπfjρξαν "ίνδοευρωπαίοι " καi β. Έaν τυχον ύπfjρξαν πού καi πότε lζησαν; τα έπιχειpήματα τών "ίνδοευpωπαιολόγων" Οί "ίνδοευρωπαιολόγοι " δέν συμφωνούν μεταξύ των πού ύπfjρξαν "ίνδοευρωπαϊκa" φύλα, aλλa σύμφωνα μέ διάφορα κριτήρια (aρχαιολογικά, γλωσσικά, aνθρωπολογικά, κ.λπ.) ' ποv νόμισαν δτι aνταποκρίνονται στοvς έπιδιωκομένους σκοπούς των, προσπάθησαν νa δικαιολογήσουν την προέλευσι των "ίνδοευρωπαίων" aπο διαφόρους κατευθύνσεις. Οί aρχαίοι συγγραφείς aναφέρουν έλληνικa φύλα ( Πελασγούς, Δωριείς, 'Ίωνες, :4.χαιούς, Αίολείς, Βρύγες aπο τη Μακεδονία, Τυρσηνοvς η Τυρρηνοvς aπο τη Λfjμνο καi ένα aπέραντο κατάλογο ονομάτων διαφόρων aλλων έλληνικων φύλων), aλλa πουθενa δέν aναφέρονται "ίνδοευρωπαίοι ". Ή aνάμιξις ονόματος aγνώστων ( aπο τοvς aρχαίους συγγραφείς) "ίνδοευρωπαϊκων " φύλων μέ τa γνωστa ( aπο γραπτa κείμενα καi aρχαιολογικές έπιβεβαιώσεις), φύλα Λουβίων η Λυκίων, Χεττιτων η Χετταίων κ.λπ., είναι aδόκιμος καi σφαλερa μέθοδος, ποv όδηγεί σ' έσφαλμένα συμπεράσματα.

57 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 61 f'ιισι ιιι ι ιι\ik!αrυιιc. G"c.k Gnck Ηοτtlι ε.ι -! j ιn.l P..niι.. & rty, \ιtc.. Ιt,ιιιn. &ιώ 1' *.r Γ ): -Γ Α..,._Α Α Α Αιq Λ/λΑ Α 9 '3::1.t"'1 Β θ β Β Β I "'J') Λ '\Ι '\λ <ΛΓ r ))( <CG lrg Α "\Οι 't'j 'i Ι>DΔ Δ Sl D D 3. ::>,-;). ;{ :tη β Ε: ε Ε 3Ε Ε ε γ ι.ι '1 't':t l (' F J't f: F F * Ι 1. 't ' t Ι Ζ Ι '): :(. z z Ε3 Η 8 Η 8&Η Η H<t) eθ mιdφ 8Θθ ΘΘΦ Th i'tι'l""' z. -\ I f. Ι I I I I 1 =1 ;] '1'1 κ κ )I κ κ κ L4 ( " Ll. ι. t Λ Λ J'ν L ι MJ'1 X 'j /ΝΙ'\ Μ Μ Μ!Ν Μ Μ -.,- '7 '1 1 '1 " rι Ν Ν '1 Ν Ν Ν ' t \ + H t i -= χ χ ο o &J Q O u a o ο ο ΩΟ ο "11 rpc. rπn 1η ('1 rp Ρ rol'"r ;\ M'r I ) φ φ,,,.., ' 9Q'f Q Q Q '1-fq ct't 't lt I> Ρ.Ρ <JqR DR R 'W... "' )' wω s s ι:c.σ ι s s t " 't' tι x-t- r,. 1-τ τ -f'1-y τ τ rνv γ Y VV ν ;. ιβφ0 +++ Φ m "' Ψ'f' Χ χ.1-'f iχι. "" 't' ψ Ρ. Ο.Ω. wωω. δ ΑΡΧΑΙΑ ΑΛΦΑΒΗΤ Α Ή σύγκριση του Σημιτικού, Φοινικικοu, Έβραϊκοu, Άραμαϊκοu, 'Αγγλικού, της Νοτίου 'Ιταλίας καί τοu Λατινικού 'Αλφαβήτου μf: τό 'Αρχαίο Έλληνικό 'Αλφάβητο μαρτυράει τήν Έλληνική τους προέλευση.

58 62 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Νομίζω δτι έπιστημονικη είναι ή μέθοδος έρεύνης όχι τών όνομάτωv (που aφοροϋν μάλιστα liγνωστα "iνδοευρωπαϊ'κά" φϋλα) ' aλλά τών πραγμάτων, δηλαδη ή ε ρευνα τών γνωστών aσιατικών καi liλλων φύλων (aπό τα γραπτα κείμενα, που έπιβεβαιώνοvται καi με aρχαιολογικα δεδομένα)..ιlλλως τε την μεθοδολογία αύτη έρεύνης ύποδεικνύει καi ό Πλάτων στόν Κρατύλο, δταν ό Σωκράτης aναφέρει δτι: "... δεί μανθάvειν η εύρίσκειν τα όντα,... ούκ έξ όvομάτων, aλλα πολυ μάλλον αύτα έξ αύτών καi μαθητέον καi ζητητέον η έκ τών όνομάτων ", που έρμηvεύεται δτι: "όχι aπό τα όνόματα, aλλα aπό τα ίδια τα πράγματα μάλλον πρέπει να προσπαθώμεν να μαθαίνωμεν καi να aνακαλύπτωμεν τα πράγματα". 'Έτσι θα πρέπει να έξετασθή καi ή "iνδοευρωπαϊκη " ύπόθεσις όχι aπό τό συμβατικό αύτό όνομυ., aλλα aπό τα πράγματα, δηλαδη να έρευνηθή η προέλευσις τών πραγματικών φορέων τών πολιτισμών είτε έμφανίζονται δτι προέρχονται aπό την aνατολή, είτε aπό νότο, ε'ίτr. aπό βορρά. ίlπό όποιαδήποτε δμως εκτασι κι άν προέρχονται οί φορείς τών πολιτισμών η όποιαδήποτε κατεύθυνσι aκολουθοϋν τυχόν μετακινήσεις των, έκείνο που πρέπει να aποτελή πρωταρχικη μέριμνα τοϋ εύσυνειδήτου έρευνητοϋ είναι ή διαπίστωσις με χρονολογικη σειρά τών διαφόρων αύτών γεγονότων, καi με την aκριβη όνομασία τών διαφόρων φυλών. χωρiς vα παρεμβάλλεται τό συμβατικό όνομα τών aνι.jπάρκτων "iνδοευρωπαίων", που συσκοτίζει τό δλο θέμα τής έρεύνης. Ή Μεγάλη Πλάνη ( Dίe Grosse Taschung) τών "ίνδυευρωπαιολόγων" Οί "ίνδοευρωπαιολόγοι " δέχονται α prίorί ώς δεδομένο τiς "ίνδοευρωπαϊκες φυλές " καi μάλιστα τiς τοποθετούν σε διάφορες τοποθεσίες, χωρiς προηγούμενη iρευ-

59 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 63 να: "έaν ύπήρξαν ποτ ε ίνδοευρωπαϊκa φvλα " ij "φυλές ". Ή παράλειψις νa έρευνηθή iiνα τόσο θεμελιώδες στοιχε'ίο, γιa τiι λύσι του προβλήματος τής έθνογενέσεως τής ΝΑ Εύρώπης καί τής Έλληνικής Χερσονήσου του Αϊμου καί τοβ Αlγαίου", aποτελε'ί παράλειψι μιάς βασικής προϋποθέσεως, iiνα Μεγάλο Σφάλμα, που διαπράττεται εlς βάρος τής ίστορικής κ " αi έπιστημονικής aληθείας. Ό Μύθος περί "lvδοευpωπσiωv" Ή προσπάθεια τών "ίνδοευρωπαιολόγων" νa έπιβάλουν μία aνύπαρκτη "ίνδοευρωπαί'κiι φυλή ", προκαλεί σύγχυσι καi στους 'ίδιους τους όπαδους τοβ "Μύθου περί ίνδοευρωπαίων''. Ένδεικτικa θa ήτο σκόπιμον νa aναφερθή αύτουσία μία περικοπiι aπ ο τήν "1στορία τής ί1 νθρωπότητος " ( ύπο τiιν αlγίδα τής Unesco) γιa νa γίνη aντιληπτο πώς γράφεται ή προϊστορία καi ή περικοπη αύτη είναι ή aκόλουθη: 'Όί τόποι δπου έζησαν οί ίνδοευρωπαίυι, πρiν aπο τiιν διασπορά τους δεν είναι εϋκολο νa προσδιορισθούν. Διάφορες όμάδες aποσπάσθηκαν aπο τον κύριο κλάδο σε διαφορετικες έποχες καi μερικοi aπ' αύτους διατήρησαν, μετa τiιν aναχώρησι έκείνων που έφυγαν, κοινiι πατρίδα ' '. ίtλλa έφ ' δσον οί τόποι, δπου έζησαν οί "lνδοευρωπα'ίοι '' είναι aγνωσzοι, τότε που εύρίσκεται ό κύριος κλάδος aπο τον όποίον aποσπάσθηκαν οί διάφορες όμάδες καi που διατήρησαν τiιν κοινiι πατρίδα τους; Κι οί γλωσσολόγοι, δπως ό Meίllet, που ύποστηρίζουν δτι ύπήρξε "κοινiι ίνδοευρωπαί'κiι γλώσσα " κι αύτοi aκόμα aμφισβητοβν ποβ καi πότε έζησαν οί λαοί που μιλούσαν τiι γλώσσα αύτή. Ώστόσο, είναι ίστορικa βεβαιωμένο δτι: 'Όύδέποτε ύπήρξαν, γιατi ούδέποτε αναφέρεται, έστω καi σε μία στιγμη ίστορικής πορείας, δτι ύπήρξε lνδοευρωπαί'κiι φυλή ' που νa πραγματοποίησε μία ένότητα η κοινότητα πολιτισμού (χωρίς αύτο νa θεωρήται πολιτικiι κοινότης) η

60 64 ΚΩ ΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ νa παρουσιάζη ένα κράτος σaν έκείνο τών άνεξαρτήτων έλληνικών πόλεων μi συνειδητη καί βεβαιωμένη έλληνικη κοινότητα ". 'Ένας σύγχρονος Γιουγκοσλάβος καθηγητής, ό Gανe/α Brαnko, τονίζει δτι: 'Όσοι ύποστηρίζουν α prίorί, χωρίς έπιστημονικές άποδείξεις, την προτεραιότητα καί την ά ποκλειστικη έπικράτησι στη Ν Α Εύρώπη Ινδοευρωπαίων περιπλέκουν το πρόβλημα, άφού δέν είναι γνωστον ούτε ή άρχή, ούτε το τέλος τijς φανταστικής αύτijς έθνότητος ". Γι ' αύτο καί ό Άγγλος Gordon Chίlde θεωρεί δτι ό ''δρος Ινδοευρωπαίος" είναι άδέξιος ( clumsy) καί άντιεπιστημονικός (unscίentifίc) ". Κι άφού διαπράττουν το Μεγάλο Λάθος, την παράλειψι διαπιστώσεως μιάς ίστορικijς πραγματικότητος, δτι δηλαδη δέν ύπijρξαν ποτέ "lνδοευρωπαϊκa φύλα " ή έθνότης, οί "ίνδοευρωπαιολόγοι ", μi τη λανθασμένη α prίorί προϋπόθεσι ύπάρξεως "Ινδοευρωπαίων", προκαλούν σύγχυσι καί συσκότισι τού δλου προβλήματος τijς έθνογενέσεως τijς ΝΑ Εύρώπης καί τijς Χερσονήσου τού Αϊμου καi Αίγαίου. Κυριώτερα δέ έπιχειρήματα, που έπικαλούνται οί "ίνδοευρωπαιολόγοι " γιa νa διασώσουν τήν 'Ίνδοευρωπαϊκή " τους ύπόθεσι, είναι τa άκόλουθα: α. /f νθρωπολογικο έπιχείρημα Ή άνθρωπολογικη διαπίστωσις στη βορεινiι Εύρώπη λευκών καi ξανθών δολιχοκεφάλων μέ γαλανa μάτια - τών δολιχοκεφάλων τού βορρά ( do/ίchocephαles nordίques), tγινε δόγμα σέ πολλοvς σοφους Γερμανούς. Ό Κλάπορτ γιa πρώτη φορά ( 1923) χρησιμοποίησε τον δ ρο "Ίνδο-Γερμανοί", που tγινε ένα είδος κατεστημένου, δ πως ύποστηρίχθηκε καi άπο τους Γερμανοvς Fίck ( }, Sίgmund Feίst { }, Kossίnα {1921}, Krαhe ( 1957) κ.λπ. Ό έθνολογικος ή φυλετικος δρος "Ίνδο-Γερμανός" η "Ίνδο-Εύρωπαίος " άποτελείται άπο τη σύνθεσι δύο φυλε-

61 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 65 τικών όνομάτων - τού 'Ασιάτη ""Ινδού" καί τού 'Έvρωπαίου" ή "Γερμανού" κ.λπ. Χωρίς διάθεσι γιά "φυλετικες διακρίσεις ", το πρόθεμα ""Ινδός " δηλώνει δτι aνθρωπολογικa aνήκει στοvς μελαμψούς-μαύρους, ποv eχουν το χρώμα τών ΑΙθιόπων, δπως παρατήρησε τούτο καί ό Ήρόδοτος. Είναι aπαράδεκτο νa μιλάμε γιά "lνδο-εvρωπαϊκά " (ή "Ινδογερμανικά ") φύλα, έφ ' δσον τούτο προϋποθέτει ϋ παρξι βασικής καί πολυμόρφου φυλής, aπο την όποία θa έπρεπε νa aποσπασθούν τα καλούμενα "lνδοευρωπαϊκa" φύλα η φυλές. Φυλη δμως, ποv νa έγκλείει τον Σκανδιναβο η Γερμανο η 'Έλληνα η 'Ίνδο κ.λ.π., είναι aκατανόητη γιa την aνθρωπολογία. Συνεπώς δεν εvσταθεί ό 'Ασιάτης (μαύρος) ""Ινδός " νa aνήκη στην zδια φυλη με τον ξανθο τού βορρά η με τον 'Έλληνα τού νότου, aποψις ποv δημιουργεί aνθρωπολογικη καί έθνογενετικη σύγχυσι, δταν ύποστηρίζεται δτι οί "'Ίνδο-Εύρωπαίοι " (ή "'Ίνδο-Γερμανοί") ήσαν ξανθοi καi γαλανοί". Στην aνθρωπογενετικη πραγματικότητα, οί Σκανδιναβοί η Γερμανοί ώς σύνολο, aνήκουν σε βορεινη φυλη ξανθών καί γαλανών aνθρώπων, οί 'Έλληνες στην έλληνικη φυλη τού νότου, δπως ήσαν καί είναι καί τέλος οί "Ινδοί στην aσιατικη φυλή τους. Ή ϋποπτη αύτη έπιδίωξις με aνθρωπολογικη η aλλη έπιστημονικη κάλυψι, aντi νa φωτίση το πρόβλημα τής έθνογενέσεως, το συσκοτίζει καί ύπάρχει πάντοτε ό κίνδυνος τά "έκούσια " η "aκούσια aπ ο aγνοια" αύτa λάθη νa γίνουν μία aπο τiς αlτίες δυστυχίας τού aνθρώπου. Είναι γνωστον δτι κατa τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ή Γερμανία τού Χίτλερ, ύπο το πρόσχημα τής 'Αρίας φυλής τών Γερμανών, ώς τής ίσχυροτέρας εύρωπαϊκής φυλής ( παραλλαγη τής "Ινδοευρωπαϊκής " ύποθέσεως), ύποδούλωσε όλόκληρη την Εvρώπη.

62 66 - ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ β. 'Ά.ρχαιολογικο έπιχείρημα Στον έλλαδικο χώρο τfίς Χερσονήσου τοβ Αϊμου με το Αlγαίο δημιουργήθηκε aλλοτε ένα άνασκαφικο βραχυχρόνιο κενο μεταζv τfίς Έσχάτης Νεολιθικής (περi το 3300/3200 π.χ.) καi τfίς Πρωίμου 'έποχfίς τοβ Χαλκού (περi το 3000/2800 π.χ.). Μολονότι είναι γνωστον δτι ή ίστορία τοβ πολιτισμού ένος 'Έθνους καταγράφεται καi άξιολογείται άπο τη συνολικη διάρκεια τfίς προϊστορικής καi ίστορικfίς πορείας στa γεωγραφικa πλαίσια τfίς κοιτίδας καi έκτάσεώς του, δμως το προαναφερόμενο κενο δημιούργησε eνα προσωρινο καi έπιφανειακο χάσμα (hίatus) μεταξv τfίς Προϊστορίας καi τών ίστορικών χρόνων (χρονικής διαρκείας μικροτέρας τών 300 έτών). 'Ήδη το χάσμα αύτο eχει καλυφθfί άπο τiς άρχαιολογικες άνασκαφες τών τελευταίων δεκαετιών, κυρίως, στην Πελοπόννησο ('Ασέα Γορτυνίας, Περιοχη Πατρών - ά νασκαφεvς Καρακώστας), στiς Κυκλάδες ( Κέρος Σύρου, Κεφάλα, Άγία Είρήνη Κέας 'Αττικής, Λευκαντi τfίς Εύβοίας, Εϋτρησι Βοιωτίας, Ραχμάνι Θεσσαλίας, κ.λ.π.). Αύτο το άρχαιολογικο χάσμα (hίatus) τοβ παρελθόντος (ποv δ8ν ύπάρχει σήμερα) οί "ίνδοευρωπαίοι " έπικαλοβνται γιa νa στηρίξουν άρχαιολογικ8ς προϋποθέσεις "καθόδου Ινδοευρωπαϊκών φυλών" άπο βορρά ( Κεντρικη Εύρώπη - Νότιο Ρωσία-Δούναβι) προς νότο (Έλληνικη Χερσόνησο του Αϊμου καi Αlγαίο). Πολιτιστικa στοιχεία τού βoppii σε σχέσι με τiς κλιματικες έι;ε)jι;εις Ή ύπόθεσις τfίς "καθόδου Ινδοευρωπαϊκών φύλων" άπο βορρά σχετίζεται με το πρόβλημα τfίς χρονολογήσεως τών γεγονότων, ποv θa πρέπει νa έρευνηθfί συγκριτικa με τiς κλιματικi:ς συνθήκες έξελίξεως, άφοv το κλίμα aποτελεί σημαντικο παράγοντα στην ίστορία τfίς 'Α ν θρωπότητος, διότι είναι κυρίως ίστορία τών εύκράτων

63 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 67 ζωνών, δηλαδη τών χωρών κοντa στiς θαλάσσιες περιοχές, με Ισόθερμο 29 C, δπου το άνθρώπινο γένος είχε τη δυνατότητα νa αvξηθή καi νa άναπτύξη πρώιμο πολιτισμό..ϊtλλωστε οί τήξεις τών παγετώνων άρχισαν άπο νότο προς βορρό.ν καi την κατεύθυνσι αύτη άκολούθησε καi ή προέλασις τού πολιτισμού. Συγκεκριμένα προς νότον ή Χερσόνησος τού Αϊμου με την αlγαιακη περιοχή, ποv εύρίσκεται πολv κοντa στην εί5κρατη ζώνη (με Ισόθερμο 2ft C J, κατa το π.χ., παρουσιάζει "φυσικο" κλίμα καi λίγο άργότερα (κατa το 8000 π.χ.) άπέκτησε το μεταπαγετωνικο άριστο κλίμα της ( Post glacίal optίmum ή ύψιθερμικό), ενώ προς βορρό.ν ή ζώνη Καυκάσου-Κασπίας ( Νότιο Ρωσία) παρουσίαζε μεταπαγετωνικο "άριστο, κλίμα μεταξv 3000 καi 2500 έτη π.χ. (στην περιοχη δε τού Λένινγκραντ μετa το 2440 π.χ.), δηλαδη κατa χρόνια άργότερα άπο το άριστο τής Χερσονήσου τού Αϊμου καi ΑΙγαίου. Ή καθυστερημένη αιjτη εξέλιξις τού κλίματος προς βορρό.ν, σέ "άριστο, (σε μιa περίοδο ποv συμπίπτει σχεδον με το ονομαζόμενο κενο) δεν ήτο δυνατον παρa νa επιβραδύνη καi την πολιτιστικη εξέλιξι τών βορεινών περιοχών τής Κεντρικής καi Νοτιο- νατολικής Εύρώπης (Νότιο Ρωσία). γ. Τό έπιχείpημα τής "φηγού" ("Buchen-Argument") ώς κλιμα τικό κσi γλωσσολογικό έπιχείpημα Σύμφωνα με την άποψι τού Pulgram, Ε οί "Ινδοευρωπαίοι τοποθετούνται στη γραμμη Koennίgsberg (σημερινο Kalίlίngrad)- 'Οδησσό, επειδη εκεί ύπήρχε ή ''φηγός, (=βαλανίδι, καρπος τού δένδρου οξυά = δρβς), άλλa ό Brandensteίn άρνείται το επιχείρημα τής "φηγού". Το επιχείρημα τής "φηγού" στηρίζεται σε κλιματολογικες συνθήκες, γιατί, δπως μό.ς πληροφορεί καi ό Καθηγητης τής Γλωσσολογίας τοϋ Πανεπιστημίου θη-

64 68. ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ νών Γ. Μπαμπινιώτης, δτι: "Το έλληνικο φηγός, λατ. fagus, γερμ. Βuch... άνάγονται σε /Ε *bha (u)g - καi δηλώνουν δέντρο γνωστο στους!ε, που γιιi κλιματολογικους λόγους φύεται μόνο στην Εύρώπη καi μάλιστα οχ ι στην άνατολική. Κατιi το έπιχείρημα αύτό, οί!ε πρέπει νιi ώρμήθηκαν άπο την Εύρωπαίκη περιοχή, μεταςυ Βαλτικής καi Εύξ,είνου Πόντου". Έπειδη ό γράφων δi:ν είναι είδικος βοτανολόγος, γι ' αύτο κατέφυγε στiς γνώσεις τοv σοφού 'ΑκαδημαίΚοv κ. Διαπούλη Χαρ., που Εδωσε την πληροφορία δτι ή άρχαία "φηγός ", γνωστη στους είδικους ώς Fagus Sίlνatίca ( Δασικη Όξ,υά), φύεται σ ' όλόκληρο τον έλλαδικο χώρο. Ό πατέρας τής Βοτανικής Θεόφραστος ( μαθητης καi διάδοχος τοv 'Αριστοτέλους στο Λύκειο, π.χ.), στο Εργο του "περi φυτών ίστορία " ( 9 Βιβλ.), άναφέρει δτι στην έλληνικη γή φύεται ή Αlγίλωψ (Ήμερη Βελανιδιά = ή πλατύφυλλος δρvς), δένδρο που άπαντα κυρίως στην Αίτωλία, 'Ακαρνανία, 'Αχαtα, 'Αρκαδία, Μεσσηνία, Κέα, 'Αττική (στον Μαραθώνα) καi ή διαπίστωσις αύτη έπιβεβαιώνεται ίστορικιi κι άπο τη μυθολογία. Στην 'Αρκαδία οί κάτοικοί της, άπόγονοι τών Πελασγών καi τοv πρωτογόνου πολιτισμού των, έτρέφοντο με βελανίδια (καρπος τής δρυός), δπως άναφέρει καi ό Ή ρόδοτος: "Πολλοi έν 'Αρκαδίq. βαλανηφάγοι aνδρες έάσιν " καi ή πανάρχαια παράδοσις τής έλληνικής Μυθολογίας άναφέρει δτι ό Φηγεύς, υίος τοv 'Αλφειού, ήτο βασιληάς καi ίδρυτης τής 'Αρκαδικής Φηγείας. Στην 'Αττική, άναφέρονται μία Φηγαία (στους άνατολικους πρόποδες τοv Πεντελικού) καi μία aλλη Φηγαία (στο σημερινο Ντράφι, στους νοτιοανατολικους πρόποδες τοi5 Πεντελικού) καi ό δημότης έκαλείτο Φηγαιεύς, ή ονομασία δi; αύτη έπιβεβαιώνεται άπο την έπιγραφή: "Πολυκλής Φηγαιεύς ", γιατi στην τοποθεσία αύτή (Ν τ ράφι) ύπάρχουν άκόμα καi σήμερα βαλανιδιές ( άρχαία "φηγός "), έπίσης καi στη σημερινη θέσι Νταού Π ε-

65 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 69 ντέλης ύπήρχε δήμος Φηγους τής Έρεχθηtδος φυλής καi ό δημότης της έκαλείτο Φηγούσιος, πιθανώς δε νa ύπήρχε καi aλλος δήμος με το δνομα Φηγαίοι τής Πανδιονίδας φυλής. :4.λλa το πιο σημαντικο εlναι τούτο δτι, ένώ ή δ.ρχαιοτέρα "φηγός " ( "δρύς ") στην Εύρώπη δ. ναφέρεται στη Δανία το 2000 π.χ., στην Έλληνικη Χερσόνησο ή παράδοσις τής μυθολογίας ' γιa τη "φηγο " φθάνει στοvς νεολιθικους χρόνους (τούλάχιστον 3000 έτη π.χ. καi παλαιότερα), δπου στην Πελασγιώτιδα Θεσσαλία έφύετο το aρχαίο έλληνικο δένδρο τής δρυός ' ή βαλανιδιά ( aρχαία "φηγός ") καi στην εδρα τών Πελασγών Δωδώνη ύπήρχε ή "φηγός ", ενα προφητικο δέντρο aπ ο το όποίο έγινε το ίερο μαντείο τού Φηγωναίου Δ ιός. Ό Φηγο <ω> ναίος ΖεVς σχετίζεται με τη φηγό, που έτυμολογείται κι δ.πο τη ρίζα φαγ ( φαγείν) καi ή δρύς με τον καρπό της (βαλανίδι = φηγός)εlναι ό πρώτος τροφοδότης του :4. νθρώπου. Με την ίδιότητα αύτη aφιερώθηκε στον πατέρα τής :4. νθρωπότητος το προφητικο δένδρο τής δρυος καi το ίερο μαντείο τού θεού Φηγο <ω> ναίου Διός. Παρ ' δλα τa δ.ναφερόμενα, οί ύποστηρικτες τού "έπιχειρήματος τής φηγού" ("Buche-Argument") (Pulgram, Μπαμπινιώτης καi Σακελλαρίου Μ.), σε μία έξαντλητικη έργασία τους, χρησιμοποίησαν την συγκριτικη μέθοδο γλωσσολογίας, δ.πο την όποία συνάγεται δτι ή λέξις bha(u)g, που είναι σανσκριτική, δεν έχει καμία σχέσι με την aνύπαρκτη "ίνδοευρωπαϊκη " όμογλωσσία, κι δμως aποτέλεσε βασικο στοιχείο τής ύποθέσεως τής "φηγού", γιa νa τοποθετήσουν τους δ.γνώστους ίστορικa καi aνύπαρκτους στην πραγματικότητα "ίνδοευρωπαίους " στην γραμμη Καλίνινγκραδ- Όδησσό fι στην μεσημβρινiι Ούκρανία (Grossland, Ρ Ρ). Ή συγκριτικη μέθοδος γλωσσολογίας θa ήτο δυνατον νa γίνη δ.ποδεκτη έφ' δσον ή σανσκριτικη λέξις bha(u)g καi bhug (που χρονολογείται μετa τa πολεμικa γεγονότα

66 70 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τού Μπαράτα, δηλ. μετa το 540 π.χ. καi άναφέρεται στο άρχαιότερο σανσκριτικο κείμενο τfjς Μαχαμπαράτα τού 150 μ.χ.) ήσαν Ισόχρονα με την έλληνικη όμηρικη λέξι "φηγός " (που χρονολογείται μετa το. γεγονότα τού Τρωικού πολέμου π.χ. καi άναφέρεται στο. έπη τού 'Ομήρου τού 9ου π.χ. αlώνος). Δυστυχώς οί.όπαδοί τού "έπιχειρήματος τfjς φηγού" ( Buche-Argument) άγνόησαν την ίστορικη γλωσσολο γία, άπαραίτητη γιο. νa έξαγάγουν όρθa συμπεράσματα καi περιορίσθηκαν μόνον στη μέθοδο συγκρίσεως άνισοχρόνων λέξεων, που τους ώδήγησε σε σφαλερες κρίσεις καί πορίσματα. :4.πο το. προαναφερόμενα δεδομένα τών ίστορικών κειμένων καi τfjς παραδόσεως συνάγεται δτι ή δρύς καi ό καρπός της, ή φηγός (=βαλανίδι) ήσαν γνωστa σ' όλόκληρη σχεδον την Έλληνικη Χερσόνησο τού Αϊμου καi οί αύτόχθονες πρόγονοι τού μυκηνο-μινωικού κόσμου, άπο τους πανάρχαιους Νεολιθικους χρόνους τfjς Έλληνικfjς Μυθολογίας ( π.χ. καi παλαιότερα) γνώριζαν την προφητικη άποστολη τfjς δρυος καi στον έλληνικο χώρο τfjς Δωδώνης άφιερώθηκε ή δρύς (με τη φηγο) στη λατρεία τού Φηγο <ω> ναίου Διός. Με τη χρονικη προτεραιότητα τfjς "φηγού" στη έλληνικη γfj, άποδεικνύεται δτι άπο νότον προς βορρά ν έγινε γνωστη ή "φηγός " καi συνεπώς τό "έπιχείρημα τfjς φηγού" ( "Buche-Argument ") έχει άντίστροφη κατεύθυνσι άπο έκείνη που ύποστηρίζουν οί όπαδοi τfjς "φηγού". δ. Πολιτιστικά "νέα " στοιχεία τού βoppfi ( π.χ.) σε σχέσι με δήθεν "κάθοδο Iνδοευρωπαίων" προς νότον (2000/1900 π.χ.) ΓιΟ. τη μεταβατικη φάσι μεταξυ τfjς Έσχάτης Νεολιθικής fι τέλος τfjς Λιθίνης (περi το 3000 π.χ.) καi τfjς άρχομένης έποχfjς τοϋ Χαλκού (περi τό 3000/2800 π.χ.), πού, δπως προαναφέραμε, ύπfjρχε aλλοτε eνα άνασκαφικό κενο

67 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 71 (ijδη εχει καλυφθή) ' γι ' αvτiι τiιν περίοδο τών ετών δημιουργήθηκαν μερικeς συζητήσεις που σκοπούσαν νa καλύψουν την περίοδο αvτη aρχαιολογικa μέ "εξωτερικeς επιδράσεις " ij "είσβολες λαών". :4 νεξάρτητα τού στοιχείου τής κλιματικής επιδράσεως στiιν πολιτιστικη καθυστέρησι τής Κεντρικής Εvρώπης, τών Καρπαθίων καi τής Νοτίου Ρωσίας, μερικοi ερευνητές προσπάθησαν τό άλλοτε "aνασκαφικό κενό " στόν Έλλαδικό χώρο τής Χερσονήσου τού Αϊμου νa τό ταυτίσουν μe τό "έπιχείρημα τής φηγού" ("Buche-Argument") καi μe κάθοδο δήθεν "νέων" στοιχείων πολιτισμού καi "είσβολη πρό " ij "ίνδοευρωπαίίcών " φύλων aπό βορρά πρός νότον. Ώς "νέο " στοιχείο τού βορρά, που σχετίζεται μέ "είσβολη ίνδοευρωπαίων", aναφέρονται κυρίως οί "σφαιρικοi aμφορείς " (Globular amphora) μέ "ταινιωτiι " ή "σχοινωτiι " διακόσμησι ( ceramίque cordee ή rubanee = "Schnurkeramίk "). Περιοχη τών "σφαιρικών aμφορέων" μe τήν "ταινιωτiι " διακόσμησι θεωρείται ή Κεντρικiι Εύρώπη, δ που μεταφέρθηκαν τa στοιχεία αύτa aπό βορρά (aπό τiιν Πολωνία πρός Δούναβι) μεταξυ 2200 καi 2000 π.χ. Άλλο "νέο " στοιχείο, που σχετίσθηκε μέ "κάθοδο ίνδοευρωπαίων", aπό τiς στέππες πρός νότον, θεωρείται καi ενα έργαλείο aπό κέρατο έλάφου, που βρέθηκε σε aνάχωμα ( Κουργκaν τής Νοτίου Ρωσίας περi τό 2500 π.χ.), χαρακτηρίσθηκε ώς πρόδρομος τού διπλού πέλεκυ, aπό μέταλλο, καθwς καi μερικa οστa aλόγων τής ίδίας περιοχής ( στό Κουργκάv) (Παλαιότερα 'ίχνη των aναφέρονται 4000 ετη π.χ., aλλa δeν ήσαν ίππευτικά, καi ό όναγρος τής στεππικής Τριπόλυε (2000 iτη π.χ.) είναι aκόμη άγριος. Τέλος, aναφέρεται δτι στiιν παραδουνάβια περιοχη εμφανίζονται ώς "νέα στοιχεία ", που εφεραν δήθεν οί "είσβολείς " στόν Νότο (Θεσσαλία κ.λ.π.), οί εγχάρα-

68 72 ΚΩΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ κτες η άνάγλυφες σπείρες ( τά "Fadenspίra/en " τού Hubert Schmίdt), στη Βοσνία ( Butmίr), καθdjς καi τa διακοσμητικa σχήματα τού μαιάνδρου. Παραλληλία τών "νέων" στοιχείων τού βορρά μi άρ ΧD.!-ότερα τού έλλαδικού χώρου τής Χερσονήσου τού Αίμου. "Σφαιρικοi άμφορείς" μέ "ταινιωτiι" διακόσμησι. Ό πολιτισμος τών ''σφαιρικών άμφορέων'' (Globular amphora) με τη "ταινιωτή " διακόσμησι (ceramίque cordee η rubanee), που iiπλωνε iiλλοτε άπο την Πολωνία ώς την Πομερανία, τώρα σχετίζεται με τiς περιοχες τού Εύξείνου πόντου. :4λλa ό τόπος προελεύσεως καi ό χρόνος προτεραιότητος τών πολιτιστικών στοιχείων τών περιοχών θa έ ξαρτηθή άποφασιστικa άπο την χρονολόγησι τών εύρημάτων τών δύο περιοχών (βορρά καi νότου). :4πο την παραλληλία δε τών "νέων" στοιχείων τού βορρά διαπιστώνονται τa άκόλουθα: 'Ότι οί "σφαιρικοi άμφορείς " με τήν "ταινιωτη " διακόσμησι ύπάρχουν στην Έλλαδικη περιοχη τής Χερσονήσου τού Αϊμου άπο τη Μέση Νεολιθικη έποχή. Ό Τσούντας άναφέρει έγχάρακτον σφαιρικον άμφορέα ( άγγείο ϋψ μ.) τού ρυθμού Β2 ( 5ης χιλιετίας προ τής έποχής μας), μελανότεφρο με δύο λαβες καi λαιμο σε σχήμα κολούρου κώνου, liλλο έργαλείο με δμοιο σφαιρικο σχήμα άμφορέως (άγγείο με δύο λαβες ρυθμού Β2) καi ενα liλλο έγχάρακτο άγγείο με iδιόρρυθμο σφαιρικο σχήμα (με τεθλασμένη κοιλία) καί δύο λαβές, που συνδέουν τον λαιμο καi το άγγείο (άμφορευς ρυθμού Β2). Έ πίσης, άναφέρεται άγγείο- άμφορευς σφαιρικού σχήματος τής "φάσεως Τσαγγλί" ( στiς άρχες τής Νεωτέρας Νεολιθικής π.χ.), άλλa καi στους Σιταγρους τής Θράκης-Μακεδονίας άνασκάφτηκε γραπτο σφαιρικο άγγείο με δύο λαβές ( άμφορευς - ϋψ. 0,27 μ.) τής Νεωτέρας Νεολιθικής ( π.χ.).

69 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 73 Σχετικό. με τήν "ταινιωτη " ij "σχοινωτη " διακόσμησι ( ceramique cordee fι rubanee), ώς "νέο " στοιχείο, ποv σχετίζεται με τήν "κάθοδο τών ίνδοευρωπαίων" κ.λ.π., ό Τσούντας τη χαρακτηρίζει "βάρβαρη " διακόσμησι "άπομίμησι σχοινιών" καi άναφέρει δτι κατa την Μέση Νεολιθική (τέλος τής 5ης χιλιετίας προ τής tποχής μας) ύπάρχουν άπεικονίσεις σχοινιών σε διαφόρους πίθους. ε. ΗΠολεμικοi πελέκεις" - Διπλος πέλεκυς - Έξημερωμένο aλογο Όταν οί κάτοικοι τών άναχωμάτων ( Κουργκάν) ά γνοούσαν τη σύνθεσι τού Χαλκού, στην Κνωσο τής Κρήτης άνασκάφηκαν πρόδρομοι τού διπλού πέλεκυ άπο την 'Αρχαία Νεολιθική (δηλ έτη προ τής έποχής μας καi το έργαλείο τών Κουργκaν άπο άστο ζώου χρονολογείται περi το 2500 π.χ.) καi σε άνώτερο Νεολιθικο στρώμα στην Κρήτη άνασκάφηκε πραγματικος χάλκινος πέλεκυς τής Παλαιοτέρας Χαλκολιθικής (περi το 2800 π.χ.).. Άπο τa όστa άλόγου τής περιοχής τών άναχωμάτων ( Κουργκaν τής στέππας) άποδεικνύεται δτι στην έλληνικη γη έζησαν πολv προγενέστερα aλογα άπο την παλαrολιθικη έποχή ( Μεγαλόπολι Πελοποννήσου έτη, Τρίγλια Χαλκιδικής "'ίππος ό ίππευτικός " έτη κ.λ.π.) ι ένώ ή έξημέρωσις τού άγρίου ζώου καi τού άλόγου στη Χερσόνησο τού Αϊμου σημειώθηκε άπο τα μέσα τής 7ης χιλιετίας. Στο Ντικιλi τάς (τής Θρακο-Μακεδονίας) άνευρέθη πήλινο είδώλιο, ποv άπεικονίζει aλογο περi το 3200 π.χ. καi αύτο σημαίνει δτι πολλοvς αίώνες προ τού είδωλίου ήτο γνωστη ή χρησιμοποίησις τοϋ άλόγου άπο τον aνθρωπο τής Χερσονήσου τού Αϊμου. στ. Διακοσμητικa θέματα με σπείρες καi μαιάνδρους προγενέστερα στον έλλαδικο χώρο άπο έκείνα τού Δουνάβεως Ό Smith Η. άναφέρει δτι ή όμοιότης τών σπειρών καi

70 74 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ μαιάνδρων στη Θεσσαλία όφείλεται σέ "εlσβολη " άπο την iiκτασι τοϋ Δουνάβεως-Αϊμου. Οί σπείρες καi οί μαίανδροι τής παραδουναβίου περιοχής ( π.χ.) ήσαν πολύ μεταγενέστερα άπο τοϋ Διμηνίου, πού χρονολογείται 3672 ( ±80) έτη π.χ. καi θεωρείται συνώνυμος με τη νεωτέρα Νεολιθικη τής Θεσσαλίας. Jtλλα σχήματα σπείρας άναφέρει ό Τσούντας σ ' lνα σφαιρικο έγχάρακτο άμφορέα ( ρυθμοϋ Β2) τής Μέσης νεολιθικής ( 5ης χιλιετίας προ τής έποχής μας), δπως καi στο. σχήματα τής Θεσσαλικής κεραμικής, πού άποτελοϋνται άπο σπείρες καi μαιάνδρους με συνδυασμούς καμπυλογράμμων, τών διμηνιακών ρυθμών Β3α, Β3β, Β3γ καi στη Φθιωτικη Θήβα ρυθμοϋ Γ. Συγκεκριμένα το. σχήματα τοίj μαιάνδρου, πού είναι ή μαιάνδρειος μορφη τών 'Αρχαίων Έλλήνων, το έλληνικό ("greca") σύμβολο άρχιτεκτονικής ζεύξεως, δεν μεταφυτεύθηκε άπο τiς βορεινες περιοχες Κουκουτένι-Κάτω Δουνάβεως κ.λ.π., προς νότον, στην έλληνικη γή τής Χερσονήσου τοίj Αϊμου, έφ' δσον ό μαίανδρος στην τελευταία αύτη περιοχη έμφανίσθηκε με χρονικη προτεραιότητα πολλών αlώνων. Έπίσης καi οί σπείρες τής κεραμικής φάσεως 83α άποτελοϋν έξελικτικη παραλλαγiι τής τεθλασμένης τών έγχαράκτων τής Άρχαιοτέρας Νεολιθικής τοϋ Σέσκλου ( Α2 καi Α3β) τής 6ης χιλιετίας π.χ. Ή διακοσμητικη συνεπώς παράδοσις τής Θεσσαλίας σε σπείρες καi μαιάνδρους προηγείται χρονικά, τούλάχιστον πολλούς αiώνες προ τών άντιστοίχων τοϋ Κουκουτένι (Ρουμανίας) καi Τριπόλυε (Νοτίου Ρωσίας). Συνοπτικο πόρισμα γιο. τiιν Πρώ τη καi Δεύτερη ύπόθεσι καi τής άπό "βορρii καθόδου" άνυπάρκτων "Iνδοευρωπαίων" 11πο τη λεγόμενη "Iνδοευρωπαϊκή " όμογλωσσία άνισοχρόνων γλωσσών, πού ώδήγησε τούς "lνδοευρω-

71 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 75 παιολόγους " στην ύπόθεσι τών "ίνδοευρωπαίων", διαπιστώθηκε το τεκμηριωμένο συμπέρασμα δτι πουθενa δεν ά.ναφέρονται δτι ύπήρξαν "προ " η "ίνδοευρωπαϊκa φύλα ", οϋτε στην "Ασία, οϋτε στην Κεντρικη ή Νοτιο-"Ανατολικη Εvρώπη. Στην "Ασία, ποv θεωρείται ά.πο τοvς όπαδοvς τής "Iνδοευρωπαϊκής " ύποθέσεως δτι ήτο ό πιθανώτερος χώρος τών "Ινδοευρωπαϊκών φυλών", κανένα γραπτο κείμενο δεν ά.ναφέρει μιa τέτοια φυλη ή έθνότητα, ένώ γιa την 'ίδια αιjτη ύποθετικη έποχη ά.ναφέρονται σαφώς οί Τερμίλες, οί Λούβιοι ή Λύκιοι, οί "Αρζάβα, οί "Αχιγιάβα-"Αχαιοί, καi ά.ργότερα οί J1ριοι καi είναι ά.παράδεκτο νa μετονομάζονται χωρiς ά.ποδείξεις - αvθαίρετα τa φϋλα αvτa σέ "Iνδοευρωπαϊκά " καi ή γλώσσα των ώς δήθεν "Ινδοευρωπαϊκή ". Στη σχέσι δε κατευθύνσεως τοϋ πολιτισμού καi τών λαών αvτών, ά.πο ά.νθρωπολογικά, γλωσσολογικa καί ά.ρχαιολογικa δεδομένα, ά.πεδείχθη δτι οί μετακινήσεις των είχαν γίνει σε πολv παλαιa έποχή ( μυθιiωvς χρόνους), ά.πο δυσμq.ς (προ καi Μυκηνο-Μινωικοvς χρόνους καi πολιτισμούς), προς "Α νατολaς ( Δυτικη καi Κεντρικη "Ασία) καί συνεπώς, ή "ex orίentum lux " ύπόθεσις, με ά.ποδεδειγμένη ίστορικa ά.ντίστροφη κατεύθυνσι ( ά.πο δυσμaς προς ά.νατολάς) ' δεν εvσταθεί. Ή ύπόθεσις δε περί "εlσβολής Ινδοευρωπαίων" ά.πο βορρά ( Κεντρικη Εvρώπη-Οvγγαρία, Νοτιο-"Ανατολικη Εvρώπη - Καρπάθια - Δούναβις - Νότιος Ρωσία κ.λ.π.), προς νότον (Χερσόνησος τού Αϊμου-Αlγαίο}, έχει τόσο ά.σθενij καί σφαλερa έπιχειρήματα, ώστε ά.π ' αύτa νa καταρρίπτεται. Ta πολιτιστικa στοιχεία τής Ν Α Εvρώπης ( Κουργκaν Νοτίου Ρωσίας) συσχετίζονται με την ύπόθεσι τής μετακινήσεως "Αρίων ά.πο την Κεντρικη "Ασία προς την περιοχη τοϋ Πόντου καi Καυκάσου, δπου θεωρείται δτι είναι ή πατρίδα τών "Αρίων".

72 76 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ :.tλλ' aν αύτο tjθελε (καθ ' ύπόθεσι πάντοτε) γίνει δεκτό, είναι έπίσης ίστορικa βεβαιωμένο δτι οί "Άριοι " έφθασαν στη ΒΔ 1νδία κατa το 1500 η 1100 π.χ. καί ώς Άριοι aκόμη aγωνίζοντο στην Κεντρικη :.tσία κι aπο τότε θa πέρασαν πολλeς δεκαετίες, Ισως έκατονταετίες, γιa νa όλοκληρώσουν την κατάκτησί τους καί νa συνενωθουν μe τούς 1νδούς στον Γάγγη ποταμο λίγο aργότερα, ωστε προ τής χρονολογίας π.χ. δεν είχαν τη δυνατότητα νa eλθουν σε έπαφη καί νa έγκατασταθουν στiς ρωσικες στέππες. Έν τούτοις αύτοί οί Άριοι ξαφνικa προχρονολογουνται, κατa eτη καί μεταμφιέζονται σέ "ίνδοευρωπαίους", πού συγκολλουνται στούς νεοεμφανισθέντες πολιτισμούς τής Νοτίου Ρωσίας ( Κουργκaν /2400 π.χ.) καί Καρπαθίων ( Κουκουτένι Α / 2800 π.χ.). Ό Chίlde aναφέρει δτι ή άγγειοπλαστικη του Διμηνίου όφείλεται σε μία "είσβολη " λαου aπο τa Καρπάθια ( Κουκουτένι Α. Ρουμανίας π.χ.) καi την Ούκρανία τής Νότ. Ρωσίας ( π.χ.) καi ό λαος αύτος κατa την 3η η άρχες τής 2ας χιλιετίας προ τής έποχής μας, σχηματίζουν στη Χερσόνησο του Αίμου όμάδες "ίνδοευρωπαίων". Όταν διαφεύγει ή aλήθεια τής πραγματικότητος, οί "είδικοί" καταφεύγουν σε έπινοήσεις, με συνέπειαν νa περιπέσουν στην ανακολουθία καi aντίφασι δτι ό λαος aπο τa Καρπάθια καi Ούκρανία, χωρiς νa όνομάζεται προηγουμένως "Ινδοευρωπαϊκός ", μόλις eφθασαν στα κράσπεδα τής Χερσονήσου του Αίμου σχημάτισαν όμάδες "Ινδοευρωπαίων", ένώ δεν αναφέρεται ούτε aπο που, ούτε aπο ποίους σχηματίσθηκαν αύτες οί όμάδες, aκριβώς γιατi δεν ύπήρχαν καi δημιουργήθηκαν μόνον aπο τη φαντασία τών "lνδοευρωπαιολόγων ". Γιa νa ένισχύσουν δε την ύπόθεσί των περί "εlσβολής" τών aνυπάρκτων "Ινδοευρωπαίων" aπο βορρά ( Κεντρικiι Εύρώπη-Ούγγαρία-περιοχή Δoυνάβεως-Donauliindίsch,

73 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 77 κ.λπ.), προς νότον (Θεσσαλία κ.λ.π.), οί 'Ίνδοευρωπαιολόγοι " συσχέτισαν μερικa πολιτιστικa στοιχεία, δ πως την κεραμικη τών "σφαιρικών aμφορέων" (Globular amphora - "Kugelamphoren "), τήν "ταινιωτή " ή "σχοινωτή" διακόσμησι ("ceramίque cordee " ij "rubanee " - "Bande eramίk "), τον "πολεμικο πέλεκυ " ( aπο όστa ζώων καi όχι aπο μέταλλο) ' το έξη μερωμένο άλογο, τό "έπιχείρημα τής "φηγού" ( Buchen-Argument) ( π.χ.) κ.λ.π. τα πολιτιστικa αύτa στοιχεία δμως, δπως προαναφέραμε, προηγήθηκαν πολλους αlώνες στον έλληνικο χώρο τής Χερσονήσου τού Αϊμου καi Αίγαίου, δπου ό πολιτισμος Διμηνίου (3672 ± π.χ.) είχε μία μακραίωνη παράδοσι aπο προηγούμενες Θεσσαλικες φάσεις καi στiς μορφες τών σχημάτων τής κεραμικής καi στη διακόσμησι, aλλa καi ό 'ίδιος ό πολιτισμος Διμηνίου ( μετa το Σέσκλο) είχε τόση aκτινοβολία, cοστε νa χαρακτηρίζεται συνώνυμος με τη Νεωτέρα Νεολιθική. Ό Chίlde παρασύρθηκε aπο το σχήμα τών σχεδίων τής aγγειοπλαστικής Διμηνίου καί aπο τον Η. Schmίdt, που αναφέρει δτι ή όμοιότης στη διακόσμησι με τiς σπείρες καi τους μαιάνδρους τής Θεσσαλίας, όφείλεται σέ "εlσβολη" aπο την 'έκτασι Δουνάβεως-Αϊμου. Ή aναφορa αύτη ήτο χρονικa σφαλερή, γιατi δεν 'έκρινε παραλληλία τών στοιχείων τού βορρά καi τού νότου με χρονολογικa κριτήρια τών δύο πολιτιστικών όμάδων. Δυστυχώς καi στην Έλλάδα, δπου γεννήθηκε ή Λογικη τού Αριστοτέλη, παρουσιάσθηκε κάποια 'έλλειψις θάρρους σε ώρισμένους "εlδικούς " νa χρησιμοποιήσουν τον δικό τους νού καi με τόλμη aπο τη γνώσι τής πραγματικότητος: "sapere aude ", νa κάνουν συλλογισμους που θa τους ώδηγούσαν σε ενα aντικειμενικο aληθινο συμπέρασμα. Αλλ ' άς έξετάσουμε μερικες περιπτώσεις Έλλήνων "είδικών" που. aσχολήθηκαν με την ύπόθεσι τών

74 78 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ "ίνδοευρωπαίων" καi τής "καθόδου" των άπο βορρά προς νότον. Ό καθηγητης τής Γλωσσολογίας Γ. Μπαμπινιώτης, κυρίως, με τό "έπιχείρημα τής φηγού" ("Buchen-Argument") θεωρεί δτι: "κατa την γλωσσο-ίστορικο- πολιτιστικη μέθοδο, ή Εύρώπη ( μεταξυ Βαλτικής καi Εύξείνου πόντου, πρέπει νa ύπήρξε ή πρώτη κοιτίδα τών IE), καi άπο τών 1νδιών μέχρι καi τής Εύρώπης μιλήθηκε ή!ε", καi οί 'Έλληνες, κατa την κρατούσαν aποψι, άποσπάσθηκαν άπο τους λοιπους ΙΕ καi συνέζησαν προ τού 2000 κάπου στiς Ούγγρικi:.ς πεδιάδες καi οί φορείς τού Δουναβικού μεσευρωπαϊκού στρώματος ( άπο την Ούγγαρία καi Νότιο 1ταλία ώς την περιοχη τού Δουνάβεως, την Βαλκανικη καi την Έλλάδα) είσάγουν την τεχνοτροπία τής "ταινιωτής κεραμικής" καi στην Ούγγαρία διαμορφώθηκε ή πρώτη έλληνικi] γλώσσα ( sίc)!!!.ίlλλος 'Έλληνας "είδικός ", ό καθηγητης τής Lyon Π Σακελλαρίου Μ., σε μία έξαντλητικη γαλλόφωνη έργασία του, άπο τον πρόλογο ( Aνant Propos) ύποστηρίζει δτι: 'Όί Πελασγοί, οί Αίμονες, οί Δρύοπες καi eνας λαος που έφερε το όνομα "Αχαιοί, ήσαν ίνδοευρωπαϊκής προελεύσεως καi πρiν άπ ' αύτa κανένα έθνος έλληνικο δεν σημειώνεται " καi συνεχίζει δτι "θa ένισχύση τη θέσι έ νος ίνδο-εύρωπαϊκού πρό-έλληνικού ύποστρώματος ". Ό ίδιος άναφέρει έπίσης δτι στην Έλλάδα ήλθαν πολλοi πολιτισμοi πρiν φθάσουν οί 'Έλληνες (χρονολογία τών πρώτων Έλληνικών μεταναστεύσεων θεωρεί δτι είναι περίπου το 2100 προ τής έποχής μας). Ό Σακελλαρίου, μεταξυ τών άλλων, άφού άναφέρει δτι: "μετανάστες που άνήκον σ ' eναν πολιτισμο τής "ταινιωτής κεραμικής διακοσμήσεως ", είσήγαγον πολιτισμο άπο βορρά, καταλήγει δτι "χωρiς άμφιβολία οί φορείς τού πολιτισμού Διμηνίου προέρχονται άπο τη σύyχροvη Ούγγαρία " καί "μf. βεβαιωμένα τεκμήρια άποδει-

75 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 79 κνύεται ή εlσβολη τών πρώτων έλληνοφώνων τής παλαιοτέρας Έλλάδος ". Έπίσης παρατηρείται καi μία άλλη τάσις τού Σακελλαρίου Μ., νa θεωρή δηλαδη δτι 'Όί Μεσογειακοi προηγήθηκαν τών πρό-έλλήνων ίνδοευρωπαϊκής προελεύσεως ". Μετακινήσεις νομάδων ή ήμινομάδων μπορεί νa είχαν γίνει, liν καi τούτο δεν aποδεικνύεται ούτε δ.ρχαιολο-. γικa ούτε γλωσσολογικa ή ίστορικa δ.πο γραπτa μνημεία. :4λλa κι liν έγιναν τέτοιες μετακινήσεις, αvτο δεν σημαίνει δτι έφεραν μαζί τους πολιτιστικa στοιχεία πού δεν είχαν δ.κόμα, aφού τa βορεινa πολιτιστικa στοιχεία τους { π.χ.) ήσαν πολύ μεταγενέστερα έκείνων τών έλλαδικών (Θεσσαλίας π.χ.). Ό Crossland δ.ναφέρει δτι: "ύπάρχει ή συνήθης άποψις δτι ό λαος τών Μινύων (κυρίως τού 'Ορχομενού), ήλθε στην Έλλάδα aπ ο βορρά ", δ.λλa δ.ναγκάζεται νa παραδεχθή δτι: "κανένα πιθανο πρότυπο τής δ.γγειοπλαστικής αvτής δεν αναφέρεται δτι ήλθε δ.πο μία βορειοτέρα περιοχή ". Κατa τής ύποθέσεως περί "πατρώας γής " προς βορρά ν ή την Κεντρικη Εvρώπη, γράφει ό Crossland, "δεν ύπάρχει δ.ρχαιολογικη μαρτυρία μιάς έκτεταμένης μεταναστεύσεως έξω δ.πο την Βόρειο ή Κεντρικη Εvρώπη προς Νοτιο-:4 νατολικά ". Ό Renfrew έξ aλλου τονίζει δτι "ή μεταναστευτικη θεωρία γιa τη προέλευσι τού αίγαιακού πολιτισμού είναι έντελώς δ.βάσιμη (untenable) καi έaν συνέβησαν κινήσεις πληθυσμού σε μιa περιωρισμένη κλίμακα, δμως είναι σαφες δτι δεν έφεραν μαζί τους καμμία μορφη τού πολιτισμού των, ό Αίγαιακος δε πολιτισμος δεν ήλθε aπ ' έξω, δ.λλa δημιουργήθηκε έπi τόπου (ίn sίtu) καi τ ', ' ειναι αυτονομος '. ';4 ναμφισβήτητες δ.ρχαιολογικες μαρτυρίες aποδεικνύουν δτι στη λεκάνη τού Αίγαίου οί πρόγονοι τών Έλ-

76 80 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ λήνων ναυτικων, πρίν 7000 χρόνια προ τής εποχής μας, διέσχιζαν την θάλασσα αύτή, τήν "έλληνικη θάλασσα ", τήν "ήμετέραν θάλασσα " καί στον αlγαιακο χωρο ύπάρχουν βαθειες οί ρίζες τής έλληνικής ναυτιλίας. Τούτο ε πιβεβαιώνεται καί aπο το γεγονος δτι στα μεσολιθικa στρώματα τού σπηλαίου Φράγχθι τού Άργολικού κόλπου ανευρέθηκαν εργαλεlα aπο όψιδιανό, πού προήρχοντο aπο τη Μήλο, δπου aναφέρεται το πρωτο λατομεlο τής Εύρώπης καi οί ναυτικοί τής Ά ττικής καi τής 'Αργολίδος, με μία σχεδία aπο νήσο σε νήσο διέπλεαν το Αlγαlο γιa νa φθάσουν στη Μήλο καi νa μεταφέρουν τον όψιδιανό της στην Κρήτη ij στο Φράγχθι κι aλλού. Ή σημασία τής aποκαλύψεως αύτής, σε μία τόσο aπομεμακρυσμένη εποχή {8000/7000 'έτη προ τής εποχής μας) είναι τεραστία καi το δτι οί αύτόχθονες μεσολιθικοi πρόγονοι των Έλλήνων ναυτικων ναυσιπλοούσαν στο Αlγαlο ή 'ένδειξις αύτη δεν είναι μόνον εκπληκτική, aλλa δπως τονίζει καi ό Renfrew, είναι συνταρακτική. Ή παράδοσις συνεχίσθηκε μέχρι τής 3ης χιλιετίας προ τής εποχής μας, δπου τa βασικa στοιχεlα τής Νεολιθικής εποχής aποδείχθηκαν δτι προέρχονται aπο τοvς προγόνους των Έλλήνων φορέων τού Μινωικού καi Μ υκηναϊκού πολιτισμού, ένος προϊστορικού πολιτισμού, τού πρώτου τής Εύρώπης. Κατόπιν των προαναφερομένων κρίνεται ες όλοκλήρου aβάσιμη ή ύπόθεσις περί "Ινδοευρωπαίων" καί " καθόδου " των aπο βορρά προς νότον. Στο συμπέρασμα αύτο καταλήγει κι ό Mίlojcίc, δταν θέτει το ερώτημα:,.. Υπάρχει μία φυλη καi iνας πολιτισμος lνδοευρωπαίων; "Δεν πρέπει νa λησμονωμεν", τονίζει ό Mίlojcίc, VI., δτι 'Όί aρχικοi lνδοευρωπαlοι γεννήθηκαν aπο μία ύποθετικη σύλληψι των γλωσσολόγων, ενω τa συμπεράσματα τής aρχαιολογίας aποδεικνύουν δτι είναι iνα aνισόχρονο κράμα διαφορετικής συνθέσεως, aκόμα, κάποτε, έτερογενές ".

77 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 81 :4πο το ό.ρvητικο αvτο στοιχείο τής ό.νυπαρξίας "Ινδοευρωπαϊκών φύλων " ή "φυλών" είναι δυνατον νa έξαχθή όρθον συμπέρασμα, έaν καταφύγωμεν καi στη σχετικη διαλεκτικη τού Πλάτωνος, ποv ό.ναφέρει δτι: "σφαλερη γνώμη δικαιολογείται, δταν έκλάβη κανεiς eνα πραγματικο ό.ντικείμενο γιa eνα άλλο, ό.λλ ι έκείνος ποv πιστεύει πράγμα ό.νύπαρκτο, τότε δέν πιστεύει τίποτε καi το νa πιστεύης ό.νύπαρκτο πράγμα είναι διαφορετικο ό.πο την σφαλερη γνώμη " καi προσθέτει δτι: "eνα πράγμα ποv δέν ύπάρχει δέν είναι δυνατόν, δσον καλa κι iiν λειτουργή ή διάνοια τού ό.νθρώπου, νa μη σχηματίση έσφαλμένη γνώμη ". :4πο τiς κλιματικές συνθήκες ποv προαναφέραμε, καθrος καi ό.πο τa ό.νθρωπολογικά, ό.ρχαιολογικά, γλωσσολογικά, ίστορικa κ.λ.π. δεδομένα συνάγεται δτι ή "ίνδοευρωπαίκη " ύπόθεσις δέν βασίσθηκε στη θεμελιώδη προϋπόθεσι ύπάρξεως "Ινδοευρωπαϊκών" φύλων ή φυλών, ό.λλa σ ' eνα αvθαίρετο κατασκεύασμα-φάντασμα (fantom) ό.νυπάρκτων "ίνδοευρωπαίων" καi συνεπώς, στοvς όπαδοvς τής ψευδούς καi ό.ντιεπιστημονικής (unscίentίfic) αvτής ύποθέσεως, νομίζω δτι ό Πλάτων θa έδινε την παραπάνω άρμόζουσα ό.πάντησι. Γιa τοvς ύποστηρικτές τής θέσεως δτι: "ή πρώτη έλληνικη γλώσσα διαμορφώθηκε στην Οvγγαρία!!! μέ κάθοδο "προ ι ι η "Ινδοευρωπαίων" καi μαζi τους είσέβαλαν γιa πρώτη φορa στην Έλλάδα τa πρώτα έλληνικa φύλα (2100/2000 π.χ.) ι ποv /ισαν "έλληνόφωνα ίνδοευρωπαϊκής προελεύσεως ", θa δοθή σχετικη ό.πάντησις στο έπόμενο 4ο τεύχος τού περιοδικού Θρακολογία. 'Επίμετρον. Συγχρονισμος κοi ταύτισις ό.νυπάρκτων Ηίνδοευρωπαίων" μ"έ τiι. ύπαρκτiι. φύλα τών Δωριέων Έπειδη οί "ίνδοευρωπαίοι " είναι ό.νύπαρκτα καi φανταστικa φύλα, γι ι αvτο οί "είδικοi" έχουν μιa ό.φάνταστη ίκανότητα νa τοvς χρησιμοποιούν σaν "λάστιχο "

78 82 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ καi νa τοuς προσαρμόζουν, aφού μετονομάσουν τa πραγματικa ονόματα διαφόρων φύλων, δπως τούτο συνέβη καi με τa aσιατικa φύλα τών Λουβίων-Λυκίων, Άρζάβα, Χετέων ή Χιττιτών, Άχιγιάβα-Άχαιών κ.λ.π., που μετετράπησαν σέ "ίνδοευρωπαϊκa" φύλα!!! την αύτη ψευδή μέθοδο προσπάθησαν νa έφαρμόσουν καi στη λεγόμενη "κάθοδο Ινδοευρωπαίων" aπο βορρά (χρονολογούνται aπο τους "ίνδοευρωπαιολόγους" μεταξυ 2400 καi 2100/2000 π.χ.) καi νa τη συσχετίσουν με τήν "κάθοδο τών Δωριέων", ποu χρονολογείται ίστορικa περi το 1104 π.χ. Ένώ λοιπον είναι βεβαιωμένη ή aνυπαρξία τών ονομαζομένων "Ινδοευρωπαίων", οί εlδικοi aπο δ.γνοια ή aφέλεια μιμούνται έκείνους που έν γνώσει των παραποιούν την aλήθεια (προκειμένου νa έξαφανισθούν οί προϊστορικες ρίζες τού έλληνισμού) καi μεταχειρίζονται στην περίπτωσι αύτη το aπατηλο σύστημα μεταχρονολογήσεως, κατa χίλια ( 1000) έτη, τών "Ινδοευρωπαίων" ( aπο το 2100/2000 π.χ. κατa τούς "lνδοευρωπαιολόγους ") καi νa τους συγχρονίσουν καi ταυτίσουν με την καλουμένη "κάθοδο τών Δωριέων" ( 1104 π.χ.). Έκτος αύτής τής χρονικής διαφοράς τών έτών ύπάρχει καi eνας δ.λλος ούσιώδης λόγος, δτι aνύπαρκτα φανταστικά "ίνδοευρωπαϊκa φύλα " συγχρονίζονται καi ταυτίζονται με τa ύπαρκτa έλληνικa φύλα τών Δωριέων, δπως τούτο aποδεικνύεται καi με τa aκόλουθα τεκμηριωμένα δεδομένα τής παραδόσεως (μυθολογίας) καi τών γραπτών ίστορικών κειμένων... Ό καθηγητης τοϋ Πανεπιστημίου Άθηνών - άκαδημαϊκος 'Ιωάννης Κούμαρης, ποu χαρακτηρίζει την παραδοχη τής Άρίας η iνδοευρωπαϊκής φυλής «πραγματικον μύθον». Εiς άνακοινώσεις του («Άπογευματινή» 8 Άπριλίου 1978) καi εiς Ά. Πουλιανοϋ: «Άνθρωπολογικες συμπληγάδες» (Άθ. 1985, σελ. 147) διαβάζομεν:

79 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 83 «Είναι aπαράδεκτον νa όμιλώμεν σήμερον περi ίνδοευρωπαϊκών φύλων, aφού τούτο οφείλει νa σημαίνη ϋ παρξιν «φυλής» βασικής, δ.λλa συγχρόνως καi πολυμόρφων, έξ ής έκείνα όjφειλον νa εχουν άποσπασθή. Τοιαύτη φυλi] έγκλείούσα τον 1νδον καi τον 'Έλληνα καi τον Σκανδιναυόν, είναι δ.κάτανόητος όμως διa τi]ν έπιστήμην». Ό Ι. Κούμαρης, άναφερόμενος στους Προέλληνες, γράφει: «Πρόκειται περi παλαιοτάτης μίξεως στοιχείων άμφοτέρων τών παραλίων τού Αίγαίου πελάγους. Ta στοιχεία όμως ταύτα δεν είναι ξένα φυλετικa στοιχεία δ.λλa λίαν συγγενή, περιμεσογειακά... Καi τοvς aνθρώπους τούτους πρέπει νa ονομάσωμεν «αvτόχθονας» εlς τaς περi τi]ν Μεσόγειον Χώρας, έaν θεωρήσωμεν το Αlγαίον ovχi ώς διαχωρίζον δ.λλa συνδέον αvτάς». Παρατηρεt κατόπιν δτι ό Έλληνικός Μεσογειακός χώρος παρουσιάζει δχι μόνο γεωφυσικη καi γεωοικονομικη ένότητα, άλλό. κai άνθρωπολογική. Καi προσθέτει: «Εlς τa αvτόχθονα ταύτα στοιχεία οφείλομεν τοvς γνωστοvς προί'στορικοvς καi ίστορικοvς πολιτισμοvς της Ηπείρου, τής Μακεδονίας, τής Στερεάς, τής Πελοποννήσου, καi ίδίq. τών νήσων 1ονίου καi Αlγαίου, τής Κρήτης καi τής Κύπρου, δ.λλa καi τής Προσθίου 'Ασίας. συμπεριλαμβανομένη(;. Ή βάσις αϋτη άπερρόφησεν ά ναμφιβόλως καi στοιχεία aλλα, τινa συγγενέστερα... καθdjς καί τινα έντελώς ξένα... έν δ.σημάντφ ποσοστψ όμως». Άλλό. έρχεται τώρα στους 'Έλληνες καi άρνεtται δτι. άνfjκαν στην άνύπαρκτη ίνδοευρωπαϊκη φυλή. Θέωρεt δτι ήσαν άπλώς πληθυσμοi τfjς ίδίας φυλετικfjς προελεύσεως, δπως οί αύτόχθονες που προαναφέρει, οί όποιοι ά πλώς κατοικοuσαν στό. ορεινό. καi βόρεια του έλληνικου χώρου. Γιό. διαφόρους λόγους, οί όρεινοi έκεtνοι πληθυσμοi μετεκινήθησαν κάποτε πρός τiς πεδιάδες καi τiς ά-

80 84 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ κτές. Καi αuηί ύπήρξε ή περίφημη «κάθοδος τών Έλλήνων άπο τό Βορρά)). Ό Κούμαρης επικαλείται γιa την άνυπ<iρξία της ίνδοευρωπαϊκης Άρίας φυλης καi την μαρτυρία του μεγάλου Γερμανοu γεωγράφου Μοuκκε, ό όποίος παρατηρεί: «Ούδεiς aπέδειξε τi}ν κοιτίδα τών 'Αρίων καi λαος ούτινος aγνοούμεν τον τόπον οiκήσεως, aποτελεί διa. τiιν γεωγραφίαν aκατάληπτον έμφάνισιν». Καi προσθέτει: «Ta έλληνικa φύλα έγεννήθησαν κατa τον Μούκκε βραδέως έν Έλλάδι δπως καi ή γλώσσα των. Έκ τfίς αλληλεπιδράσεως τών aρχικών μικρών όρδών καi τών γλωσσών αύτών έμφανίζονται βαθμηδον μείζονες όμάδες καi τέλος είς συμπαγης λαος καi μία έθνικiι γλώσσα... Έν Έλλάδι οί «Πελασγοi» εύρίσκονται aρχικώς εiς τa πεδινa μέρη... Μεταξv αύτών έχομεν fιδη κόσμον «μiι Πελασγικόν» όρεινόν, δηλαδiι το. λεγόμενα «Έλληνικa» στοιχεία. ΤΟ. στοιχεία ταϋτα... fιρξαντο έ νούμενα δταν διa διαφορωτάτους λόγους ένήργησαν όμαδικaς καθόδους...». Ό φιλόλογος κ. Διαμαντής Κούτουλας είς άρθρον του («Δαυλός)) τεuχος 127, Ίούλιος 1992, σελ. 7367) δίδει μίαν συνοπτικην είκόνα της άπάτης του ίνδοευρωπαϊσμοu. Γράφει: «'Αλλ' aς δούμε τώρα aναλυτικa πώς κατασκευάστηκε aπ ' τούς «εlδικούς» ή lνδοευρωπαϊκiι aπάτη μέσφ πλαστογράφησης τfίς Συγκριτικής Γλωσσολογίας. Σκοπος τής Συγκριτικής Γλωσσολογίας είναι ή aναγωγi} στi}ν «μητέρα γλώσσα» τών Εύρωπαϊκών Λαών, ή ό ποία αύθαίρετα όνομάζεται με τον δρο «πρωτοϊνδοευρωπαί'κή», ένώ ( δπως θa δείξουμε παρακάτω) δeν είναι τίποτα aλλο παρa μιa πανάρχαια μορφi} τfίς Έλληνικfίς - πιό «πρωτόγονη» ίσως aπ ' τiιν μορφi} τής Μυκηναϊκής Έλληνικfίς, ποv aπεκαλύφθη στiι Γραμμικiι Β. Ή μέθοδος ή όποία χρησιμοποιείται στiι Συγκριτικiι Γλωσ-

81 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 85 σολογία είναι γνωστη με τον τεχνικο δρο «8πανασύνθεση» ( rekostruktίon). Με την 8πανασύνθεση aναγόμαστε στήν «πρωτογλώσσα» κατόπιν συγκρίσεως μεταζύ τών aρχαιοτέρων -γραπτa παραδεδομένων- τύπων τijς Έλληνικijς, Λατινικijς καi Σανσκριτικijς, πού «θεμελιώνεται σε σταθερες aντιστοιχίες ρυθμιζόμενες aπο ά νάλογους γλωσσικούς νόμους». ;tς δοϋμε κάποια δείγματα γλωσσολογικijς Βπανασύνθεσης: 1) Ή λέζη «μήτηρ»: Συγκρίνοντας τούς τύπους «μήτηρ» τijς Έλληνικijς, «mater» τijς Λατινικijς, «mata» τijς Σανσκριτικijς, βρίσκοντας τούς κοινούς φθόγγους, άναγόμαστε στον ύποτιθέμενο τύπο mater ώς έζijς: α) Καi στiς τρείς γλώσσες άπαντοϋν τa σύμφωνα m, t, r (στην σανσκριτικη το -r- δεν ύπάρχει στην όνο μαστική «mata» ' συναντάται δμως στην αlτιατική «mataram»). β) Το φωνijεν τijς πρώτης συλλαβijς πρέπει νa ήτο το -α- ( τό «μήτηρ» στη δωρικη είναι «μάτηρ»). γ) Το ληκτικο φωνijεν πρέπει νa ήταν το -e- καi μάλιστα το μακρο -e-, δηλαδη το -η-. (Το -α- τijς Σανσκριτικijς, πού φαίνεται διαφοροποιούμενο, είναι προϊον εςελίζεως). 'Έτσι οί προγενέστεροι κοινοi φθόγγοι τών λέζεων «μήτηρ», «mater» καί «mata» μάς άνάγουν στον ύποτιθέμενο τύπο τijς «πρωτογλώσσας» *mater. Ώς 8δώ ή άνάλυση eχει τa 8χέγγυα έπιστημονικijς μεθόδου, τijς «8πανασύνθεσης» (που δπως προαναφέραμε άποτελεί την βάση τijς Συγκριτικijς Γλωσσολογίας). 'Όμως άπο έδώ καi πέρα άρχίζει ή...«ύποθετικότητα» καi ή αι)θαιρεσία, που δεν δικαιολογούνται γιά «οvδέτερους» καί «άντικειμενικούς» έπιστήμονες. Έζηγούμαστε: τον τύπο mater (στον όποίο άναχθήκαμε με τη μέθοδο τijς έπανασύνθεdης) τον όνομάζουν «iνδοευρωπαϊκο» τύπο καi οχι έλληνικό, δπως κραυγαλέα φαίνεται: «μάτερ» είναι ή δωρικη κλητικη ένικοϋ τοϋ «μήτηρ». 2) Το 'ίδιο lσχύει γιa δλους τους ύποτιθέμενους τύπους στους όποίους άνάγει -σωστa- ή έπανασύνθεση:

82 86 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Έλλην. Λατιν. Σανσκρ. Έπανασύνθεση πατηρ pater pίta *pater δύο duo dνα *dfo γένος genus janas *genos οίδα νίdeο νeda *Foίda νέος noνus naνas *nefos aγρος ager arjas *agros Στον παραπάνω ένδεικτικο πίνακα γλωσσολογικής σύγκρισης καi έπανασύνθεσης παρατηρούμε δτι δλοι οί ύποτιθέμενοι τύποι ( ό aστερίσκος φανερώνει δτι είναι προϊόντα ύπόθεσης) είναι λέζεις που ύπάρχουν στην Έλληνικη -καi μάλιστα στο γραπτο λόγο (είτε στη Μυκηναί"κή-Γραμμική είτε στην aλφαβητικη γραφη διασωθείσες) - κι δμως όνομάζονται έντελώς αύθαίρετα με τον κατασκευασμένο δρο «lνδόευρωπαί"κοi τύποι». 'Έτσι «θεμελιώνεται», με κραυγαλέα έλληνικες λέζεις, ή ύποτιθέμενη «lνδοευρωπαίκη γλώσσα>>, που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα aλλο, παρa μία πανάρχαια -πρωτόγονη, ίσως - μορφη Έλληνικής γλώσσας. ΓιΟ. την αύθαιρεσία αύτη έχουμε νa κάνουμε έπιπλέον τiς έζής έπισημάνσεις: α) Δεν ύπάρχει κανένα aρχαιολογικο μνημείο, ίστορικη πληροφορία ή aλλο εί5ρημα αύτής τής ύποτιθέμενης «Iνδοευρωπαϊκής» φυλής, που ζούσε σε νομαδικο στάδιο στίς... ούγγρικες πεδιάδες περi το 5000 π.χ. β) Φυσικa δεν ύφίσταται θέμα lνδοευρωπαί"κής γραφής - το. χρονικa πλαίσια είναι έζόχως aπαγορευτικά. γ) Ύπάρχουν lνδοευρωπαϊκες ρίζες λέζεων,που δεν συνάδουν με πολιτιστικο έπίπεδο νομαδικού λαού, aντίθετα θυμίζουν έντονα... έλληνικο ί5ψος πολιτισμού. π.χ. *damos > δήμος, «bhsa- > ψήφος, *τιτυρ(-aμβος) > διθύραμβος, *naus > ναύς, *thaq- > σηκός, *nasfos > ναός, *fleuph > γλύπτης, *kίson > κίων. Καi γεννιούνται έδώ εί5λογες aπορίες: Πώς fιζεραν οί «Iνδοευρωπαίοι» νομάδες, χωρiς γραφη καi ύψηλο πολιτισμό, στiς στέππες τού βορρά, γιο. δήμους, ψήφους, δι-

83 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 87 θυράμβους, καράβια (νijες-ναί5ς), σηκούς, γλυπτικiι κ.λ.π.; Τελειώνοντας θa θέλαμέ νa aναφέρουμε, δτι ή «iνδοευρωπαί"κiι» aπάτη (πού, δπως ε'ίπαμε, στηρίζεται σε μιa - σωστiι - έπιστη μονικη μέθοδο τijς Συγκριτικijς Γλωσσολογίας, aλλa σε πλαστογράφηση τών πορισμάτων της) δεν είναι το μόνο χτύπημα κατa τijς Έλληνικijς Ίστορίας καi Προϊστορίας. 'Υπάρχουν καi οί «Φοινικιστές», που μιλοί5ν γιa τήν «σημιτικη γραφiι» τijς Έλληνικijς "Αλφαβήτου, οί «Μ ακεδονιστές» (βλέπε "Αμερικανικο Ίδρυμα DRAGAN) -που είναι ίδιαίτερα έπίκαιροι λόγφ Σκοπίων- καi μύριοι aλλοι. Γίνεται φανερο δηλαδή, δτι δλες οί aνθελληνικες προσπάθειες τοί5 παγκόσμιου έπιστημονικοί5 κατεστημένου έχουν κοινες έπιδιώξεις, που έφάπτονται όρισμένων σκοτεινών πολιτικών στρατηγικών. Μήπως ήρθε ή iόρα, γιa νa ψάξουμε καi γιa το κοινο παγκόσμιο κέντρο aποφάσεων, aπ ' δ που έκπορεύονται; υ ίδιος καθηγητης με liρθρον του στόν «ΔΑΥΛ Ο» (118, Όκτ. 1991, σελ. 6760) άναφέρει τιi έξης καταπελτικιi έπi της Μπαμπινιωτείου Ίνδοευρωπαιοκεφαλης: θενας φιλόλογος άνατρέπει τa ίστορικa ψεύδη που τον δίδαξαν... Κύριε διευθυντά, Ό κ. Γ. Μπαμπινιώτης, καθηγητης Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο "Αθηνών, aναφέρει στο βιβλίο του «Συνοπτικiι Ίστορία τijς Έλληνικijς Γλώσσας» τiιν έπικρατοί5σα σήμερα aποψη στους κύκλους τοί5 Πανεπιστημιακοί) Κατεστημένου: «Ή ϊνδοευρωπαί"κiι Πρωτογλώσσα ύποθέτουμε δτι aπετέλεσε κοινiι γλώσσα τούλάχιστον μέχρι τijς 3ης χιλετηρίδας>/. Καi συνεχίζει: «Στiς aρχες καi όπωσδή-

84 88 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ποτε στο β' fιμισυ τής 2ης χιλιετηρίδας, έχουμε ίστορικές-επιγραφικες μαρτυρίες ( άπο την Χετιτική, Έλληνική, άρχαία 1νδική), ποv δείχνουν δτι ή Πρωτοϊνδοευρωπαϊκη Γλώσσα έχει ήδη διασπαστεί σε 8πi μέρους 1νδοευρωπαϊκες Γλώσσες 2».. ' Έμείς θa θέλαμε νa επισημάνουμε δύο δ,σαφή καi «σκοτεινa» σημεία αvτής τής «ύπόθεσης», που προκαλούν εύλογες άπορίες σχετικa με την «επιστημονικότητα» τής 1νδοευρωπαϊκής θεωρίας. τα σημεία αvτa άφορούν, πρώτον, στην χρονικη άφετηρία τών λεγομένων «θυγατρικών» γλωσσών, Έλληνικής, Σανσκριτικής καi Λατινικής καί, δεύτερον, στην ετυμολογία κάποιων έλληνικών λέξεων ποv άντανακλούν πολιτιστικη άνάπτυξη, κι δμως άνάγονται σε «1νδοευρωπαί"κές» ρίζες μιiiς γλώσσας χαμηλού πολιτιστικού επιπέδου. Α' Ή θεωρία περi «1νδοευρωπαί"κής Μητέρας Γλώσ-. σας» παίρνει σaν δεδομένο δτι ύπάρχει iδια χρονικiι έκκίνηση τής Σανσκριτικής, Έλληνικής καi Λατινικής γλώσσας. Αύθαίρετα θεωρεί ότι ή iδια περίπου χρονικiι στιγμiι ήταν ίστορικiί. ή άφετηρία γιiί. τiς τpείς αύτες γλώσσες καi μάλιστα τiιν τοποθετεί στο π.χ. περί-που. ':Αποκλείει, καi πάλιν αvθαίρετα, το ενδεχόμενο κάποια άπ' αύτες τiς γλwσσες viί. είναι άρκετiί. προγενέστερη καi πρόγονος τών άλλων καi ψάχνει γιa τό... φάντασμα κάποιας ύποτιθέμενης «1νδοευρωπαί"κής Μητέρας Γλώσσας». Μέχρι στιγμής βέβαια τa άρχαιολογικa εύρήματα καi οί επιγραφες ποv έχουν άναγνωσθή τελεσίδικα δεν μπορούν νa άποδείξουν καμμία ύπόθεση καi πολv περισσότερο την αvθαίρετη «1νδοευρωπαίκη θεωρία». Τπάρχουν όμως ώς ένδείξεις -όχι, μέχρι στιγμής, άποδείξεις- ότι ή Έλληνικiι είναι ή Μητέρα-Γλώσσα (πέραν τών εύρημάτων τής άρχαιολογικής σκαπάνης στην Κρήτη, στο Αίγαίο καi άλλού) οί έπιγpαφες τής Γραμμικής Α και Β. ( Συνταρακτικη ήταν ή άνακάλυψη

85 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ λίθων με έπιγραφες Γραμμικής Γραφής πού εύρέθησαν στήν... 'Αμερική/. Βέβαια σήμερα ή Γραμμικη Α δεν έχει άκόμη άναγνωσθή (δίσκος Φαιστοϋ κ.λ.π.), δ μως οί προσπάθειες τών έπιστημόνων κλίνουν στην άποδοχη δτι πρόκειται περi Έλληνικής Διαλέκτου 4. ( Σήμερα ή άποψη πού έπικρατεί στο Έπιilτημονικο Κατεστημένο θεωρεί δτι ή Έλληνικη Γραμμικη Β άνάγεται στα 1400 π.χ., οί 1νδικi;ς Βέδες στα π.χ. καi ή Χεττιτικη περi το 1700 π.χ. θεωρούμενη ώς ή aρχαιότερη μαρτυρία. Για την μη είσέτι άναγνωσθείσα Γραμμικη Α το κατεστημένο μιλά για Σημιτικη η άλλη-πρό- καi μη Έλληνικη Γλώσσα... ). Βέβαια μέχρι ή Έπιστήμη να τα aποδείξει δλα αύτα τελεσίδικα, θάπρεπε οί διάφοροι άρμόδιοι έπιστημονικοi κύκλοι να είναι έπιφυλακτικοi στiς aπόψεις τους χωρiς αύθαίρετα καi σκόπιμα συμπεράσματα, πού τελικα aποβλέπουν στην διαστρέβλωση τής Έλληνικής ϊστορίας καi τοϋ Πολιτισμού. Δεν έχουν περάσει άλλωστε πολλα χρόνια aπο τότε πού οί έπίσημοι έπιστημονικοi κύκλοι τοϋ Έξωτερικοϋ έπρέσβευαν δτι ό Κρητικός-Μινωϊκός Πολιτισμος δεν ήταν Έλληνικός, άλλα «Προελληνικής-Σημιτικής προελεύσεως», ένώ aκόμα δεν είχε διαβασθή καμμία Γραμμικη γραφη! 'Ώσπου το 1952 ό Μ. Ventris με την aνάγνωση τής Γραμμικής Β καi την aποκάλυψη δτι πρόκειται περi Έλληνικής Γλώσσας γκρέμισε τiς θεωρίες περi Μινωϊκής-Σημιτικής Κρήτης τών σοφών τοϋ Έπιστημονικοϋ Κατεστημένου. Τώρα, το 'ίδιο αύθαίρετα, μιλοϋν για 1νδοευρωπαϊκη Γλώσσα, μέχρι ή ίδια ή Έπιστημονικη 'Αλήθεια να τούς ξεσκεπάσει. Β' 'Όσον aφορά τώρα στην περίφημη «1νδοευρωπαϊκη» Φυλη καi Γλώσσα, δεν ύπάρχει κανένα γραπτο η οχι μνημείο η άλλο άρχαιολογικο εύρημα, που νa έπαληθεύει τiιν ύπαρξή τους. Οί γνώσεις μας για τον Πολιτισμο τής «1νδοευρωπαϊκής Φυλής» είναι aνύπαρκτες. "Ετσι wστε να μοιάζει πράγματι με φάντασμα αύτος ό

86 90 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ λαός-κι αύτη ή γλώσσα, ποv aν καi δεν είχε γραφη καi πολιτισμό, είχε δμως κατa τοvς διαστρεβλωτες τής άλήθειας πλούσιο καi άνεπτυγμένο λεξ,ιλόγιο! λλ ' aς πάρουμε, γιο. παράδειγμα, μερικες Έλληνικες λέξ,εις, δπως τiς έτυμολογεί ή σύγχρονη Γλωσσολογία άνάγοντάς τις σε «ίνδοευρωπαϊκές» ρίζες: δήμος < *damos = τμήμα λαού, ψήφος < *bhsa- = ψήφος, χαλκός <* glelgh- = σίδερο, διθύραμβος < *τιτύραμβος =τέσσερα βήματα (Οί λέξ,εις με τον άστερίσκο είναι οί «ίνδοευρωπαϊκiς» ρίζες). Έδώ τίθεται ίiνα καίριο έρώτημα: Πώς ένας λαος χωρiς άνάλογο πολιτιστικο έπίπεδο, με νομαδικο βίο, χρησιμοποιεί λέξεις όμως «δήμος», «ψήφος)), <<διθύραμβος)); φοϋ δεν ύπήρχαν τa πράγματα, πώς "ύπήρχαν οί λέξ,εις ποv άντιστοιχούσαν σ ' αύτa; Πώς liνας λαος ποv ύποτίθεται ζή πρiν την Έποχη τού Χαλκού γνωρίζει την λέξ,η <<σίδερο»; τι είδους άπάτη είναι αύτή; Ό άναγνώστης θa βρή πολλa τέτοια παραδείγματα έλληνικών λέξ,εων, ποv δείχνουν ύψηλο πολιτιστικο έπίπεδο, κι δμως άνάγονται σε «1νδοευρωπαϊκές)) ρίζες, μιiiς γλώσσας ποv έκπροσωπεί... νομάδες, σ ' δποιο έτυμολογικο λεξ,ικο άνατρέξ,ει. Καi είναι άπορίας aξ,ιο, πώς σοβαροi έπιστήμονες δεν άντιλαμβάνονται πώς είναι άδύνατο ίiνας λαος νομαδικού βίου ( δπως ό ύποτιθέμενος «iνδοευρωπαίκός))) νa χρησιμοποιή λέξ,εις καi νa όμιλή γλώσσα άνωτέρου ποιοτικa καi μεταγενεστέρου χρονικa πολιτισμού. 'Όμως ή Έλληνικη Γλώσσα, είδικa ή όμηρικη καi ή ττικη Διάλεκτος, είναι ή βοώσα μαρτυρία τής ίστορικής άλήθειας. Μόνο λαος ποv δημιούργησε την Πνύκα fιξ,ερε περi δημοκρατίας καi ψήφου, μόνο λαος με δόρατα καi σάρισσες fιξ,ερε περi σιδήρου. Κι έδώ θεωρούμε ύποχρέωσή μας ν' άναφέρουμε το καταπληκτικο βιβλίο τού Ή. Τσατσόμοιρου: «1στορία Γενέσεως τής Έλληνι-

87 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 91 κής Γλώσσας», που δείχνει γιατi μόνο ό Έλληνικός πληθυσμός τού Αίγαίου θά μπορούσε νά μιλfi την Έλληνικη Γλώσσα. Συμπερασματικά: θά θέλαμε νά τελειώσουμε με την έπισήμανση, πως θά πρέπει νά διαφυλάξουμε ώς κόρην όφθαλμοό την Κιβωτ'ό τής Έλληνικότητάς μας, την γλώσσα μας, αvτη που μfiς κράτησε 'Έλληνες στοvς αiώνες καi τiς χιλιετίες καi που είναι ή πλουσιότερη στόν κόσμο καi δ,τι πολυτιμότερο έχουμε. Ή Έλληνικη Γλώσσα είναι τό aκατάλυτο τεκμήριο τής Έλληνικότητός μας, δπως έγραφε καί ό Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων: «'Έλληνές έσμεν τό γένος ώς ή φωνή τε καί ή πάτριος παιδεία μαρτυρεί». Ι. Γ. Μπαμπινιώτης, Συνοπτικη Ιστορία τής Έλληνικής Γλώσσας, 'Αθήνα 1985, σελ όμοίως. 3. Έγκυκλοπαίδεια «ΗΛΙΟΣ» λήμμα «Έλλάς» καί προσάρτημα «Άληθινη Προϊστορία», 'Αθήνα Pau/ Faure: περιοδ. aρχαιολ. NESTOR ( 1989), σελ. 2288, Indίana Unίνersity. 5. J.B. Hofmann: Έτυμολογικό Λεξικό Άρχ. Έλληνικής, μέτφ. Ά. Παπανικολάου, 'Αθήνα Με τιμη Διαμαντής Κούτουλας Φιλόλογος 2ο Λύκειο Θήβας Ό κ. Κωνσταντίνος Κουτρουβέλης έχει κυριολεκτικώς διαλύσει την ψευδοθεωρία τοϋ ίνδοευρωπαϊσμοϋ. Τόσον στά βιβλία του, δσον καi στά aρθρα του είναι a ποστομωτικός. Μέ τίτλο: «Ή aπάτη τής «iνδοευρωπαϊκής» καί ή Έλληνικη Μητέρα Γλώσσα» («Δαυλός», τεϋχος 150, Ίούνιος 1994, σελ. 9848) αναλύει έπιστημονικώς τό θέμα καi καταλήγει:

88 92 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ΕΠΙΛ ΟΓΟΣ Στήν προσπάθεια αύτή άναζητήθηκε ή γεωγραφική θέση τής κοιτίδος τής «iνδοευρωπαϊκής γλώσσης». Προσδιορίστηκαν δεκαοκτw θέσεις, χωρίς νa πληρούν καμμία προϋπόθεση γενέσεως καί άναπτύξεως μιfiς γλώσσας σ' eνα συγκεκριμένο γεωγραφικο χώρο έπί ά νάλογο χρόνο. Καμμία θέση δεν είχε ώς άρχή τήν 1νδία καί πέρας τήν Εύρώπη ij καί άντίστροφα. Ή γένεσή της άπεδόθη σε νομάδες τής Κεντρικής Εύρασίας, οί όποίοι άσχολοϋντο με το κυνήγι καί το ψάρεμα ij με τήν έκτροφή κτηνών. Καί μόνον δτι δλοι ήσαν μετακινούμενοι νομάδες, δεν είχαν δυνατότητα δημιουργίας μιfiς συγκεκριμένης γλώσσας, άφοϋ ό τόπος διαμονής τους δεν ήταν σταθερός. 'Έτσι διa τής άορίστου πιθανολογίας τής άβεβαιότητος οί σοφοί ποv άσχολήθηκαν με το θέμα δεν μπόρεσαν νa μfiς πείσουν γιa τή παρουσία μιfiς τέτοιας γλώσσας, φυλής, όμοεθνίας καi πολιτισμού. Γιa τήν άπόδειξη τού τραγελαφικού άδιεξόδου τών θεωριών τού iνδοευρωπαϊσμού άναλύθηκαν οί προτεινόμενες πορείες έξαπλώσεως τής «iνδοευρωπαϊκής...», οί όποίες κατέληξαν νa άλληλοσυγκρούονται καi νa άλληλοεξουδετερώνονται. Όπότε μοιραία δεν άφηναν περιθώρια ύπάρξεως. Όλα αύτa όδήγησαν το θέμα τού iνδοευρωπαϊσμού στο τέλος του, στο θάνατό του. Γιa νa ένισχυθούν τ' άποδεικτικa στοιχεία τού τέλους τού ίνδοευρωπαϊσμού, άναλύθηκαν οί δεσμοi ποv πιθανον νa ύπήρχαν μεταξv Εύρώπης καί 1νδιών σε κάποια περίοδο τών προϊστορικών χρόνων. λλa δεν προέκυψε τίποτε θετικό. Όπότε τελικa έπρεπε νa βρεθή ή πραγματική άρχή καi κοιτiς τών γλωσσών τού κόσμου, ή όποία δεν ήταν aλλη άπο τήν Έλληνική, ποv ξεκινάει άπο τήν :Άργισσα τής Λαρίσης καi το Σέσκλο τής Μαγνησίας το έτος 8200 καί 7805 προ Χριστού. πο τa νησιa τού Αiγαίου καί τήν Κρήτη ταξιδεύει προς βορρfiν διa τού ξιού καi τού Μοράβα ποταμού καi φθάνει στήν Βίνιτσα τοϋ Δουνάβεως περi

89 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 93 το έτος 4200 προ Χριστού, άπ ' όπου έξαπλώνεται προς Κεντρικην καi Δυτικην Εύρώπην φθάσασα καi στην Γκλοζελ τής Γαλλίας. λλa καi ή νατολiτ δεν μένει παραπονουμένη, aφού aπ ο την Κολχίδα τοϋ Εύξείνου Πόντου εlσδύει προς την Περσία καi την 1νδία, προσφέροντάς τους βοήθεια γιa την συγκρότηση τής Ζενδικής καi τής Σανσκριτικής γλώσσας. πόδειξη τής έπιτευχθείσης έπιδράσεως τής Έλληνικής μητέρας γλώσσας έπi τών aλλων γλωσσών παρέχεται άπο την συγκριτικη μελέτη μερικών λέξεων: 1. Το Έλληνικόν «έστί»: Στa Σανσκριτικa καi Ζενδικa είναι «άστί». Στa Λατινικa «est». Στa άρχαία Γερμανικά «ίst». Στa Περσικά «est». Στa Σλοβενικά ( δυτικa τοϋ Βελιγραδίου, όπου είναι ή Βίνιτσα) «jestί». 2. Το Έλληνικόν «zστημι»: Στa Σανσκριτικά «stamί». Στa Ζενδικά «hίstamί». Στa Λατινικά «sto». Καi στa άρχαία Γερμανικά «stam». 3. Το Έλληνικόν «δίδωμι»: Στa Σανσκριτικά «dadam». 4. Το Έλληνικόν «φέρωμι»: Στa Σανσκριτικά <<faramί». Στa Λατινικά <<Jero». Στa ρμενικά (στη γειτονιa τής Ζενδικής) «perem». 5. Το Έλληνικόν «aδελφός» (γιa τον όποίον ή πανάρχαια έλληνικη λέξη ήτο «φράτωρ» η «φρατήρ») : Στa Σανσκριτικά «bhratar». Στa Ζενδικά «pratar». Στa Περσικά «prader». Στa Γοτθικά «brothar». Στ' aρχαία Γερμανικά «bruader». Στa Κελτικά «brathor» η «bruader». Στ' γγλικά «brother». Στa Σλαυίκά «bratru» καi στa Ρωσσικά «bratusca». Ή σύγκριση ένος άντικειμένου πάντα γίνεται σε σχέση με κάποιο «πρωτότυπο» η «aρχαιότερο» ' το όποίο άποτελεί τη βάση. Οί γλωσσολόγοι όμως, τιμής iνεκεν φαίνεται, aρχισαν την σύγκριση με βάση την Σανσκριτικη γλώσσα, ή όποία διεμορφώθη σε λυρικη ποίηση περi τον 7ον αlώνα προ Χριdτοϋ, άγνοήσαντες τiς χιλιετίες

90 94 ΚΩΝΣΤ ΑΝΏΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ προϋπάρζεως τής Έλληνικής γλώσσας καi γραφής, ή όποία δικαιωματικa ήταν τό πρωτότυπο, πρός τό όποίο έπρεπε νa συγκριθούν όλες οί aλλες γλώσσες, όπως γίνεται δειγματολογικa πιό πάνω καi aποδεικνύεται ή φυσικη πορεία συγγενείας τών γλωσσών. Τό ψέμα όμως δέν μπόρεσε νa συντηρηθή περισσότερο καi ήδη οί δημιουργοi τής «Ινδοευρωπαϊκής όμογλωσσίας» τό όλον θέμα έδώ καi δεκαετίες τό χαρακτηρίζουν «grosse Taschung» (=μεγάλο λάθος), όπως. aναφέρει ό πόστολος Γάτσιας στη σελίδα 5354 του ύπ ' aριθ. 94/1989 τεύχους του «Δαυλού». Καί στη συνέχεια συμπληρώνει: «ΥΗδη στό Α' Διεθνές Θρακολογικό Συνέδριο τής Ρώμης, Νοί Tracίί, Δέκ. 1978, Anul. 1V 41 καi στό Β' Διεθνές Συνέδριο Πρό-πρωτοϊστορίας τής Μεσογείου στό /tμστερνταμ ( ) aποκαλύφθηκε ότι ή Έλληνικη γλώσσα παρουσιάζει χρονικη προτεραιότητα πολλών αίώνων, πρίν έμφανισθοvν ή Σανσκριτική, ή Λατινικη καί λοιπές γλώσσες, cίjστε ή Έλληνικη είναι aναμφισβήτητα μητέρα γλώσσα τών γλωσσών αύτών... ( δές «Θρακολογία» τόμος Β, σελ. 100)». ποδεικνύεται λοιπόν καθαρa ότι ή Έλληνικη γλώσσα είναι ή μητέρα όλων τών γλωσσών καi χρονολογείται τούλάχιστον πρίν aπό τό έτος 8000 περίπου πρό Χριστού μέ κυρίαν κοιτίδα γενέσεως τό Σέσκλο, την /tργισσα, τa Νησιa του Αlγαίου καi την Κρήτη. Ό κ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης (Άμφικτύων) στο περισπούδαστο έργο του «Δημιουργοi καi παραχαράκτες τής Παγκόσμιας ίστορίας» (έκδόσεις «ΧΧΙ ΑΙΩΝΑΣ» Άθ. 1993) aποδεικνύει με έπιμελή έπιχειρηματολογία καi στοιχεία δτι «καταγόμαστε aπό ρχαιοέλληνες καi οχι Ινδοευρωπαίους» (σελ. 24), θεμελιώνει την έπιστημονικη γνώμη δτι «ή Έλληνικη γλώσσα είναι ή ρχαιότερη τής γής» (σελ. 268) καi δτι «τό Έλληνικό έθνος είναι πανάρχαιο καi γηγενές καi οχι δημιούργημα κάποιων δήθεν «lνδοευρω-

91 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 95 παίων» που fιλθαν aπο Βορρά» (σελ. 270), έν& στηλιτεύει την συνωμοσία είς βάρος του 'Ελληνισμού με τα παρακάτω καυστικα λόγια: «Αvτiι ή μακρa καi έπίπονη διαδικασία δi;ν ήταν 'έργο οϋτε τών "Πρωτοελλήνων" οϋτε τών "ίνδοευρωπαίων" - δπως aρέσκονται νa aποκαλούν τοvς Άρχαιοέλληνες προπάτορές μας - οί διάφρροι aμαθέστατοι η καi δόλιοι ξένοι καi δυστυχώς αuτi;ς τiς έπιστημονικi;ς aσυναρτησίες καi aθλιότητες τiς φύτευσαν καi σε μfiς τους νεότερους 'Έλληνες, που τiς δεχτήκαμε χωρiς 'έρευνα, μελέτη καi το σπουδαιότερο χωρiς νa τίς περάσουμε aπο το κόσκινο τής λογικής καi τής κρίσης. Ό λόγος είναι προφανής! 'Ένοιωθαν κόμπλεξ μπρος σ' eνα τόσο μεγαλειώδη λαο καi θέλησαν νa συνδέσουν φυλετικa τοvς aρχαίους 'Έλληνες μi; το μϋθο "περi ίνδοευρωπαίων καi τής Άρίας φυλής", cοστε έμείς οί σύγχρονοι 'Έλληνες νa νιώθουμε ύποδεέστεροι aπέναντι σε κείνους που ύποτίθεται 'έφεραν τον πολιτισμο σε μfiς τούς "φτωχοvς Πρωτοέλληνες ". Τέτοιες πλεκτάνες καί aτιμίες»! Ό έκδότης τού περιοδικού «ΔΑΥ ΛΟΣ» κ. Δημήτριος Λά πρου είς πάρα πολλa iiρθρα του καί μελέτας άπέδειξε τό παράλογον τού Ίνδοευρωπαϊσμοu. Παραθέτομεν εν κείμενόν του («ΔΑΥΛΟΣ», τεύχος 77, Μάϊος 1988, σελ. 4341). ' Ή παρa φύσιν σύξευξη 'Επιστήμης - Έξ-ούσίας καi τό τερατογέννημα τών «Ί νδοευρωπαίων» Δεν είναι aσύνηθες το φαινόμενο τής έπιβολής καi κυριαρχίας έπi χρόνια η καi αίώνες μύθων καi αυθαιρεσιών στο χώρο τής έπιστήμης, δταν μάλιστα κατa τiς τελευταίες έκατονταετίες ή ύποταγη τής aναζητήσεως καi τής 'έρευνας στfιν Δύναμη είναι συνθλιπτική. ΆλλΟ. ή περίπτωση τής οuδέποτε βεβαιωθείσης «1νδοευρωπαϊκής Όμοεθνίας» καi τής οuδέποτε βεβαιωθείσης

92 96 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ «1νδοευρωπαϊκfJς 'Ομογλωσσίας», που επi 200 σχεδον χρόνια κυριάρχησαν ώς «tπιστημονικες θεωρίες» στην Έθνολογία, στην Γλωσσολογία καi aλλους παρεμφερείς τομείς τfίς γνώσεως, ύπερβαίνει κάθε φαντασία. Γιατί άκριβώς πρόκειται γιa την κυριαρχία τού Παραλόγου στο χώρο άκριβώς έκείνο -την Έπιστήμη - ό ό ποίος ζfj καί ύπάρχει άποκλειστικώς χάρη στη Λογική πρόκειται άκριβέστερα γιa «άναποδογύρισμα» τfίς ίδιας τfίς λογικfίς. Με δύο λόγια, ή «1νδοευρωπαί"κη θεωρία» παρουσίασε ώς «άπόδειξη» εκείνο άκριβώς που 'έπρεπε νa άποδειχθη... Υ Ε πρεπε νa άποδείξη - σύμφωνα με την προφανfj σκοπιμότητα που ύπηρετεί- δτι ύπάρχει μία κοινη μητέρα γλώσσα, τfjς όποίας οί γλώσσες που 'έχουν κάποιες όμοιότητες μεταξύ τους είναι θυγατέρες. λλά, επειδη ή «μάνα» αύτη που τίς γέννησε δεν ύπάρχει πουθενά, δεν βρέθηκε ποτέ, δεν συναντιέται ούτε συναντήθηκε κάπου κανένα ίχνος της, οί πιστοί τfίς «θεωρίας» κατασκεύασαν... οί ίδιοι τη γλώσσα-φάντασμα που τοvς χρειαζόταν. 'Όταν το 1813 κάποιο σκοτεινο καί τυχοδιωκτικο a τομο, ό Τόμας Γιάνγκ, με tπιστημονικο συνήγορό του τον Φράντς Μπόππ, πρότεινε τον λογικον αύτο τραγέλαφο, θa ήταν λογικa άδύνατο νa προβλέψη κανείς δτι 'έκτοτε χιλιάδες πανεπιστημιακοί καi σχολαστικοί επi δεκαετίες θa άγωνίζονταν νa φτιάξουν σώνει-καί-καλά κάτι που δεν ύπάρχει, πλάθοντας το κατασκεύασμα έκείνο τfίς «iνδοευρώπαί"κfίς» ή «iνδογερμανικfjς» ή «iαπεtικfjς» ή «άρίας γλώσσας», δπως, με την οίκεία στον σχολαστικισμο φλυαρία, πολυτρόπως ώνόμασαν. Κι δ μως το Μνημείο αύτο τού Ψεύδους χτιζόταν καi γκρεμιζόταν άκατάπαυστα, σaν το γεφύρι της Α.ρτας, με πρωτομάστορες την tξουσιαστικη σκοπιμότητα (που διαφανώς κρύβεται πίσω άπ' δλην αύτη την ίστορία) καί τη σχολαστικη μωρία τών διδασκάλων πάσης βαθμίδος.

93 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 97 ['Οφείλω πάντως να σημειώσω, δτι ίσχυρη aμφισβήτηση τής «όμοεθνίας» aνέκυψε aμέσως σχεδόν μετα την εμφάνιση τού τραγέλαφου, aφού, δπως πρiν aπό 3/4 αίώνος σημείωνε ό καθηγητης τής }1 νθρωπολογίας /.Γ. Κούμαρης, «τοι-ούτος μικρός ίνδοευρωπαϊκός πυρήν, τού όποίου aγνοούμεν την κοιτίδα καi δστις να εδωσε γένεσιν είς τόσον διαφόρους καi τόσον πολυπληθείς φυλας είς δύο ήπείρους, είναι ακατάληπτος δια την επιστήμην» aλλα καi την «όμογλωσσία», μολονότι εξακολουθεί να aποτελή καi σήμερα επιστημονικό δόγμα, δέν φαίνεται να την παίρνουν στα σοβαρα πιά, aκόμη καi εκείνοι εκ τών σχολαστικών που συνεχίζουν να τη διδάσκουν]. Πολλοi καi σημαντικοi είναι οί ερευνητές σ' δλο τόν κόσμο, που σήμερα πια μέ τόν κριτικό τους έλεγχο καi στηριζόμενοι στα νεώτερα επιστημονικα δεδομένα έχουν καταστήσει διάτρητη την ίνδοευρωπαί"κη τερατολογία. itλλά, άς μοβ επιτραπή εδώ να πώ, δτι τα δημοσιεύματα στα τελευταία τεύχη τού «Δαυλού» για την «aποκρυπτογράφηση» τής έλληνικής γλώσσας καi τών κωδικών σημασιών τών γραμμάτων τού έλληνικού aλφαβήτου ύ πήρξαν ή χαριστικη βολή, ή καμπή, ό μεγάλος σταθμός, που επαναφέρει την έρευνα στό δρόμο τής Λογικής, aπό τόν όποίο την είχαν εκτρέψει οί aπατεώνες τής εξουσιαστικής σκοπιμότητας καi οί μωροi τού σχολαστικισμού. Γιατi ή μέθοδος aκριβώς τής έρευνας που γίνεται στό «Δαυλό» πατά σ.τό στέρεο έδαφος εκείνου που aποδεδειγμένως ύπάρχει, τής ύπαρκτής καi καταγεγραμμένης καi πραγματικής γλώσσας, την όποία καί χρησιμοποιεί ώς αναμφισβήτητο aποδεικτικό ύλικό για τη συναγωγη συμπερασμάτων - μ' άλλα λόγια, ξεσκεπάζει καi καταλύει την αναποδογυρισμένη «λογική» τής χρησιμοποιήσεως ώς aποδείξεως αύτού aκριβώς που πρέπει να aποδειχθή. Δ.Ι.Λ.

94 98 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Ό κ. Βασίλειος Λευκαδίτης στην έργασίαν του «Ρίζες τού Έλληνισμού» (Άθ. 1991) άποκαλύπτει καί αuτός τοuς ίνδοευρωπαίους (σελ. 8):.. «Πολλοί «μελετητeς» παρεσύρθησαν άπο τούτο, ώδηγήθηκαν άπο το συναισθηματικό τόυς 'ίσως, ένήργησαν άλλοι κατ ' έντολην ή καi άπο άπλο συμφέρον καi έτσι έγεννήθη το τέρας τούτο χωρiς μητέρα Γή καi Πατρίδα. Δυστυχώς καi πολλοi δικοί μας διδάσκαλοι, σπουδάσαντες εiς Έσπερίαν, μετεφύτευσαν καi στη Χώρα ποv γεννήθηκε ό 'Έλλην καi άνεπτύχθη ό Έλληνισμος καi έτέθησαν οί "Αρχeς ποv χρησιμοποίησε ό Χριστιανισμός, μετεφύτευσαν είπα, τiς καινοφανείς αύτeς άπόψεις καi θεωρίες καί, παρa τiς σημερινeς άποδείξεις άπο τiς άνασκαφeς μνημείων, ύπάρχουν άκόμη διδακτικa βιβλία στο. σχολεία τών παιδιών καi έγγονιών μας ποv διδάσκουν ότι ήρθαμε άπο τiς Στέππες καi την Κιρκασία καi άλλα παραμύθια, όπως ό Πλάτων άπεκάλεσε μερικοvς ποιητaς καi ίστοριογράφους καi το. έργα τους ( Πολιτ. ίίί, 39, 2d)». Ό καθηγηη1ς φιλόλογος τfίς ρωσσικfίς γλώσσης καί λογοτεχνίας Εύθύμιος Μαστρολάμπρος είς μελέτην του ή όποία έδημοσιεύθη στο περιοδικόν «ΔΑΥ ΛΟΣ» (τεuχος 157, Ίαν. 1995, σελ. 9349) ύπό τον τίτλον: «Πανάρχαια Έλληνικt} πολιτιστικt} καi γλωσσικt} lπίδραση στt} Ρωσία» περιγράφει την έξάπλωσι τών Έλλήνων προς την Ρωσίαν καi την Έλληνικη έπίδρασι στην ρωσσικην γλώσσαν. Παραθέτει μάλιστα καί πίνακα ρωσσικών λέξεων που προέρχονται άπό τa Έλληνικά. «Δeν ήταν κανένα φανταστικό «iνδοευρωπαϊκό» φύλο, άλλο. γνωστο νότιο φύλο αύτο ποv άπλώθηκε τότε ( μεταξv 5000 καi 3000 π.χ.) σε όλη την Εύρώπη δημιουργώντας την πρώτη κοσμοκρατορία καi φέρνοντας την γεωργικη έπανάσταση σ' όλη την τότε καθυστερημένη ήπειρο. Πολλοi άνθρωπολόγοι 'Έλληνες καi ξένοι, δ-

95 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 99 πως ό Πουλιανός, ύποστηρίζουν δτι το Μεσογειακο φύλο είχε aρχίσει fιδη προ έτών -δηλαδη πολύ προ τfις aνθρωποποίησης - νa διαφοροποιfιται aπο τa aλλα εύρωπαί"κa φύλα καί νa έξελίσσεται. 'Ακριβώς αύτο τό «Μεσογειακο φύλο» είναι το γένος τών Έλλήνων». Ό καθηγητής φιλόλογος Ίωάννης Μωραλίδης μέ σειρaν έρευνών-μελετών πού έδημοσιεύθησαν στα περιοδικa «Πλάτων» ( , , κ.ίi.) καi «Δαυλό» ( ) aπέδειξε (f:νθ. aνωτ. σελ. 4346) διa τής μεθόδου τής «aντιστρόφου παραγωγής» πού aποδέχεται ή γλωσσολογία τήν «προτεραιότητα τής Πρωτοελληνικής ώς μητέρας-γλώσσας τής' 'Ινδοευρωπαϊκής όμογλωσσίας» (liν βεβαίως ύπάρχη). Ό ίδιος συγγραφεύς εχει aποδείξει τήν «προτεραιότητα τής 'Ελληνικής εναντι τής Χεττικής καi τής aρχαίας Ίνδικής γλώσσας» καi διέψευσε τaς διαφόρους «ίσοδυναμίας» 'Ελληνικών λέξεων πού τάχα προέρχονται aπό τa 'Ινδοευρωπαϊκά. Γράφει: 8. Αύτa είναι τa aποδεικτικa στοιχεία πού επιβεβαιώνουν κραυγαλέα καi aνυποχώρητα τη λεξιλογικη όντογένεση τών τερπνός καi τέρπομαι aπο το πρωτοσύνθετο aτέρ-ϋπνος aτερπνος aλλa δίνουν συγχρόνως καί το μέτρο σύγκρισης, γιa νa τονιστεί κι eνα έπιπλέον aναγκαίο συμπέρασμα: δτι τa φερόμενα ώς aντίστοιχα τού τέρπομαι (πβ. τρέφομαι) lνδοευρωπαίίca Ισοδύναμα -δπως είναι τa aρχ. 1νδικά: tr pyatί tr pnόtί tr mpάtί κq.i το νεώτερο tarpatί «χορταίνει, aπολαμβάνει, χαίρεται, ίκανοποιείται», μεταβ. tarpayάmί «χορταίνω, ίκανοποιώ», tr ptί- «χορτασμός» (πβ. sνάpna- «ύπνος, ονειρο), καi τa λιθουανικa: tarptί aκμάζω, εύτυχώ, εύδοκιμώ, tarpά «aνάπτυξη, αύξηση, εύδοκίμηση» ( πβ. sapnas «ονειρο») - δεν είναι παρa δάνειοι σχηματισμοί ή καi άπλες μεταγραφές (πβ. τον aόρ. τfις aρχ. 1νδικfις atarpsίt καi άtr pat) τού παραπάνω προτύπου της Πρω-

96 100 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τοελληνική(; ή όποία, δπως επισημάναμε καί σέ aλλες aνάλογες εύκαιρίες, aποτελεί πιθανότατα το γλωσσικο μητροπολιτικο κέντρο τής aπροσδιόριστης χρονικa καί τοπικa π ρ ω τ ο γ λ ώ σ σ α ς, που είναι γενικa γνωστη μέ το συμβατικο όνομα τής λεγόμενης 1νδοευρωπαϊκής (1νδογερμανικής η καί 1απετικής) μητέραςγλώσσας. Στόν «Νέο Θησαυρο γνώσεων» τοu Γ. Παπαϊωάννου (έκδόσεις «Δωρικός»), ποu aποτελεϊ: έγκυκλοπαιδικόν λεξικόν, διαβάζομεν στην λέξι «tνδοευρωπαϊ:οι» (σ'ελ. 209): ίνδοευρωπαίοι. 'Ονομάστηκαν έτσι διάφοροι λαοί, που μόνο κοινο γνώρισμα έχουν όρισμένες γλωσσικές όμοιότητες. Οί λαοί αύτοί λαθεμένα κατατάχτηκαν σέ κοινiι όμοεθνία καί όμοφυλία, που ονομάστηκε ινδοευρωπαϊκή, f.νώ στην πραγματικότητα πρόκειται μόνο περί όμογ λωσσίας lνδοευρωπαϊκής. Μέ το όνομα αύτό (lνδοευρωπαϊκη όμογλωσσία) ο νομάζονται σήμερα οί γλώσσες τών σπουδαιότερων λαών τής Εύρώπης καi τής 'Ασίας. Έπειδη δηλ. οί γλώσσες τών λαών αύτών Παρουσιάζουν πολλές όμοιότητες, κυρίως στίς λέξεις που φανερώνουν γεωργικa προϊόντα, μερικa ζώα καί φυτά, καθwς καί στο. ονόματα τών aριθμητικών aπο το iiνα ώς το έκατο καi σέ λέξεις που φανερώνουν βαθμους συγγένειας, θεωρήθηκε δτι έχουν την ίδια καταγωγή. Αύτό, δμως, δέν μπορεί νa σημαίνει δτι καί οί λαοί που μιλούν τiς γλώσσες αύτές έχουν την ίδια καταγωγή, δηλ. aνήκουν η aποτελούν την 'iδια φυλή. Ό δρος ίνδοευρωπαϊκές γλώσσες χρησιμοποιήθηκε κυρίως aπο τους Γάλλους γλωσσολόγους καί aργότερα aπο τους Γερμανούς. Ό 'Έλληνας γλωσσολόγος Χατζηδάκης χρησιμοποίησε, aντί τού δρου lνδοευρωπαϊκές γλώσσες, τον δρο lαπετικές γλώσσες (βλ. λ. 1απετός). Πάντως, τίποτα δέν είναι γνωστο γιο. την κοινiι παλιa γλώσσα, aπο την όποία σχηματίστηκαν οί lνδοευρωπαϊ-

97 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 101 κες γλώσσες, ποv μιλιούνται άπο τόσο διαφορετικούς, άπο φυλετικη aποψη, λαούς. Οί ίνδοευρωπαϊκες γλώσσες χωρίστηκαν σε δύο όμάδες, ποv διαφέρουν μεταξύ τους άπο τον τρόπο με τον όποίο προφέρονται μερικοi λαρυγγικοi φθόγγοι, δπως π.χ. το κ. Οί φθόγγοι αύτοi στη μιa όμάδα είναι άφωνοι, ένώ στην aλλη είναι συριστικοί. Στην πρώτη όμάδα κατατάσσονται οί διάφορες γλώσσες τής ίταλικής χερσονήσου (λατινική, όμβρικη κ.λπ.), ή κελτική ( σκανδιναβικες γλώσσες), ή άγγλικη καi ή γερμανική. Μερικοί, μάλιστα, γλωσσολόγοι κατέτασσαν στην όμάδα αύτην καi την έλληνικη γλώσσα. Αύτο δμως ήταν λάθος, γιατi άπο νεώτερες έρευνες άποδείχτηκε δτι ή έλληνικη γλώσσα είναι άρχαιότερη άπο δλες τiς γλώσσες. Ό ιlείμνηστος 'Ιωάννης Πασσάς, έκδότης τής έγκυκλοπαιδείας του «ΗΛ ΙΟΥ», στό σύγγραμμά του «Ή άληθινη προϊστορία» (έκδόσεις: «ΗΛΙΟΣ») aποδεικνύει τό ψεuδος των ίνδοευρωπαίων καi την ανακρίβεια δτι ή γραφή μας προέρχεται aπό τους φοίνικας. Συγκεκριμένως διαβάζομεν: Ό μϋθος τώ ίνδοευρωπαίων κοi αί ταχυδακτυλουργίαι τών δήθεν 1στορικών 'Υπάρχει δμως καi ό μύθος ποv είχον δημιουργήσει οί νεώτεροι δήθεν έπιστήμονες, περi καθόδου είς την Έλλάδα άπο τον βορράν διαφόρων φυλών "Αρίων καi ίνδοευρωπαίων, ποv εlχον έγκατασταθή άπο πολv παλαιaν έποχην είς την Έλλάδα καi οί όποίοι έξεπολίτισαν τοvς Έλληνας!.. "Ασφαλώς δεν χρειάζεται καi πολv φαντασία ή έπίπονος προσπάθεια διa νa καταδειχθή καi νa άνατραπή, ώς φυσικώς άδύνατος, ή θεωρία αύτή, καi νa έκμηδενισθή ή άστήρικτος καi ύποβολιμαία aποψις περi καθόδου τών δήθεν αύτών προηγμένων, άλλ' άνυπάρκτων ίστορικώς "Αρίων καi ίνδοευρωπαίων, είς τον Έλληνικον χώρον, κα-

98 102 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τa τiιν προϊστορικiιν περίοδον. Διότι μετa τiιν καταβύθισιν τής Αlγηfδος οί liνθρωποι ποιj διεσώθησαν εlς τον βορρaν καi είς τa νότια τής Μακεδονίας καί τής Θράκης, διαμορφωθέντες με τiιν πάροδον τού χρόνου εlς μεγάλας όμάδας ή φυλιlς πρωτογόνων άνθρώπων, δπως γνωρίζομεν, καi άναζητούντες μεγαλυτέρους ή καi καλυτέρους χώρους προς διαβίωσιν ή έκμετάλλευσιν καί κυρίως βοσκοτόπους διa τa ποίμνιά των καί τιlς άγέλας των, που είχον άποκτήσει έν τφ μεταξυ άπο έξημερωμένα ζώα, ijρχισαν ολίγον κατ' ολίγον νa εlσδύουν εlς άκατοικήτους χώρους τού βορρa, δπου μετa τiιν πάροδο ν τών παγετώνων ή βλάστησις ήτο πλουσία, ένώ εlς τον νότον Ο.λλα πανάρχαια φύλα άνθρώπων άναπτυσσόμενα άσφαλώς καi αύτa έκεί καi πολλαπλασιασθέντα έν τφ μεταξύ, διότι δeν είχον έ νοχληθή άπο τους παγετώνας, θa προχωρούσαν προς τον βορρaν, με τοι)ς ίδίους σκοπούς, παρακινούμενα καi πιεζόμενα άπο τιlς lδίας άνάγκας ή καi Ο.λλας παρεμφερείς αlτίας, έξ άφορμής τών όποίων έκινούντο καi οί βορειότεροι Ο.νθρωποι προς βορρaν. Παλινδρομήσεις aγνωστον πόσαι καi ποίας έκτάσεως θa έσημειώθησαν κατa τiιν διάρκειαν τών χιλιετηρίδων αύτών που έπέρασαν καi ύπο τiιν πίεσιν ποίων άναγκών μετ εκινούντο οί Ο.νθρωποι τών έποχών αύτών, προ καi μετa τiιν περίοδον τών παγετώνων που έσημειώνοντο κατa διαφόρους περιόδους, δπως άναφέρομεν καi άνωτέρω, κατά τiιν άπροσδιόριστον χρονολογικώς προϊστορικiιν αύτiιν έποχήν. Παλινδρομήσεις άλλa καi νέαι έξορμήσεις άπο τον Νότον προς τον Βορρaν καi τiιν Δύσιν, ή καί προς τiιν :4.νατολήν, μετa τiιν παρέλευσιν κάθε περιόδου παγετώνων καi φυσικά ή άδιάκοπος αύτη liμπωτις καi παλίρροια θa διήρκεσεν μέχρις δτου προ 15 ή 18 ή 12 χιλιάδων έτών καi μετa τiιν τελευταίαν διάλυσιν τών παγετώνων, ολίγον κατ ' ολίγον, οί πρωτόγονοι αύτοi κάτοικοι τού Βορρa, ϊσως δμως καi τού Νότου έκτοτε, θa εlσεχώρη-

99 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 103 σαν βαθύτερον καi aκτινωτά, ώς είδος βεντάγιας, προς δλας τaς γνωστας καi σήμερον Χώρας τού Βορρά, τής Ανατολής καi τής Δύσεως, δπου καi εγκατεστάθησαν τελικώς. Διαφοροποιηθέντες δμως πλήρως μεταξύ των ακολούθως, aλλa καi aποσχισθέντες aπο τον κορμον τών aρχικών όμάδων των, διετήρησαν μόνον, δπως aποδεικνύεται, με τοvς κατοίκους τού Βορρά καi τής Δύσεως (Τεύτονας, Γαλάτας, Σουάβους, Σάξονας, 1βηρας κ.τ.λ.) τaς όνομασίας ώρισμένων θεών τής καταγωγής των καi τaς ρίζας aπο μερικάς λέξεις τής aρχικής γλώσσης των, ή μάλλον τού γλωσσικού ίδιώματός των. Έπειδiι δε σvν τ(jj χρόνφ, δπως είναι φυσικόν, άλλοι πρωτόγονοι άνθρωποι, είσδύοντες βαθύτερον καi βορειοανατολικώς είς τaς νέας Χώρας ποv εγκαθίσταντο προσωρινώς, aπεμακρύνοντο καi αύτοi aπ ο τiιν aφετηρία ν καi aπο τiιν επαφiιν ποv διατηρούσαν aρχικώς με τους νοτίους γείτονάς των, που όπωσδήποτε ήσαν περισσότερον προηγμένοι, θa aπώλεσαν τiιν επαφiιν αύτήν, βοηθούντος δε καi τού σκληρού κλίματος τών χωρών ποv εύρέθησαν καi εγκατεστάθησαν, εξεβαρβαρώθησαν καi παρέμειναν ανεξέλικτοι, δπως τοvς aνευρίσκομεν κατόπιν, κατa τiιν ίστορικiιν πλέον περίοδον, διαχωρισμένους καi εγκατεστημένους εlς δλας τaς Χώρας τού βορρά καi ώς τaς γνωστaς φυλaς ποv aναφέρονται: Κιμμέριοι, Σκύθαι, Γέται, Αριμασποί, Γέλωνες, Μασαγέται, Βουδίνοι, Αγριππα'ίοι, 1σηδόνες, Σαρμάται, Δάκαι καi άλλοι, διa νa εξελιχθούν aργότερον εlς τa άλλα γνωστa 'έθνη τού Βορρά καi τής Ανατολής που γνωρίζομεν. Καi εκείνους ποv εlσεχώρησαν aνατολικώτερον καi εκε'ίθεν τής λίμνης Βαϊκάλης τοvς aνευρίσκομεν κατόπιν 'ίσως ώς Ύπερβορείους ή ώς Γκιλάκους, ώς Αί'νού ή ώς διάσπαρτες λευκες φυλες εlς τiιν Άπω Α νατολήν (βλέπε καi Τόμον «Λαοi τής Ανατολής» «Γενικiιν Είσαγωγήν», δπως καί «Γενικiιν Είσαγωγήν» είς το άλλο βιβλίον μου «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ» καi σχόλια είς τούς «'Ύμνους τού Όρφέ-

100 104 ΚΩΝΣΤ ΑΝτJΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ως»). Έξ άλλου περi τών θεών δλων τών άρχαίων Λαών τfις Δύσεως, τfις :4. νατολfις καi τού Νότου, άλλά καi περi τfις προλεύσεώς των καi τfις συγγενείας των με τοvς θεοvς τών Αlγαίων, βλέπε κυρίως «Ώγυγίαν» :4.θαν. Σταγειρίτου Β' Τόμον, έκδοσιν Βιέννης 1808, εκ τών όποίων επιβεβαιώνεται ή καταγωγη δλων τών φυλών καi φυσικά καi τών νεωτέρων Έθνών τοϋ Εύρωπαϊκοϋ χώρου καi τής Νοτιοανατολικής Ρωσίας άπο το Αlγαίον, άπο τον Έλληνικον χώραν, τiιν επίδρασιν τοϋ όποίου ύπέστησαν δλοι αύτοi οί Λαοi καi κατά την Ίστορικiιν περίοδον, δπως γνωρίζομεν καi όχι φυσικά άπο τοvς άνύπαρκτους ίνδοευρωπαίους!... (Βλέπε έπίσης σχετικώς Διόδωρον Σικελιώτην (βιβλίον Α'), Στράβωνα «Εlσαγωγiιν» καi Συρέ «Οί Μεγάλοι Μύσται», Καρλάϋλ «Οί 'Ήρωες» (περi Όντίν) καi Τσάρλς Μπέρλιτζ «Μυστήρια άπο ξεχασμένους κόσμους» καi άλλους συγγραφείς). Πάντως διάφορον προέλευσιν είναι άδύνατον νά είχαν οί πανάρχαιοι αύτοi Βόρειοι, Δυτικοi καi ώρισμένοι :4. νατολικοi λαοί, παρά τάς άντιθέτους καi άστηρίκτους θεωρίας τών νεωτέρων έπιστημόνων καi έπi τού προβλήματος αvτοϋ καi αί όποίαι όλίγον κατ ' όλίγον καταρρέουν, άφοϋ προ τών περιόδων τών παγετώνων ποv άναφέραμεν, όλόκληρος ή βόρειος Εύρώπη, ή πέραν τοϋ Δουνάβεως καi έντεύθεν τού κάτω Ρήνου καi τών Άλπεων, άλλά καi ή :4. νατολή, μηδi τfις βορείου Περσίας καi τών βορείων 1νδιών έξαιρουμένων, εκαλύπτοντο άπο παγετώνας καi συνεπώς ήτο άδύνατον νά ζήσουν καi νά άναπτυχθούν έκείθεν τών περιοχών αύτών άνθρωποι, άνεπτυγμένοι ώς Άριοι η Ινδοευρωπαίοι, καi οί όποίοι άργότερον κατfιλθον εlς τον χώραν τοϋ Αlγαίου διά νά εκπολιτίσουν τοvς 'Έλληνας!.. Οί5τε δμως καi άπο άλλα σημεία της :4. νατολfις ήτο δυνατον νά ύπάρχουν καi νά προωθηθούν προηγμένοι άνθρωποι εlς τάς περιοχάς αύτάς, δηλαδη βορείως η άνατολικώς τού Δουνάβεως διά τον ίδιον λόγον, διά τον ό-

101 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 105 ποίον δεν ήτο δυνατον νa κινηθούν καi εlς τaς περιοχaς αύτάς,δπως δεν ήτο δυνατον νa κινηθούν καi εlς τaς aλλας περιοχaς τής :4 νατολής κατa την περίοδον τών παγετώνων, δπου είναι άμφίβολον, διa νa μη ε'ίπωμεν άδύνατον, δτι ύπήρχαν έκεί όπωσδήποτε προηγμένοι aνθρωποι, άφού δπως μάς πληροφορούν αί άρχαίαι έλληνικαi παραδόσεις, aνθρωποι προερχόμενοι άπο το Αlγαίον είσεχώρησαν καi έξ,επολίτισαν καi μάλιστα καi είς μεταγενεστέραν έποχην καi τούς άνθρώπους τών χωρών αύτών τού Βορρά καi τής :4νατολής. Ύπερ τής έτυμολογίας αύτής συνηγορεί καi χωρίον τού 'Αριστοτέλους εlς τa «Μετεωρολογικά» ( α), δπου άναφερόμενος εlς τον κατακλυσμον τού Δευκαλίωνος γράφει: «... περi την Έλλάδα την άρχαίαν. Αϋτη δ ' έστiν ή περi την Δrοδώνην καi τον :4χελώον... ώκουν γaρ οί Σελλοi ένταύθα καi οί καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νύν δ ' 'Έλληνες» (... γύρω στην άρχαίαν Έλλάδα. ΑιJτη δε είναι ή Χώρα πού εύρίσκεται γύρω άπο την Δωδώνην καi τον :4χελώοv-... κατοικούσαν δε έκεί οί Σελλοi καi οί λεγόμενοι τότε μεν Γραικοί, σήμερον δε 'Έλληνες). Περίεργον η μάλλον χαρακτηριστικον είναι, δτι καi εlς την περίπτωσιν αύτην το δνομα 'Έλλην συνδέεται με πνευματικώς άνεπτυγμένους προγόνους, πού ύπονοεί η συμβολίζει την πνευματικην ύπεροχην τής φυλής τών Έλλήνων, δπως έξ,εδηλώθη aλλως τε αϋτη καi εlς τούς μετέπειτα χρόνους ( Προορφικοί, Όρφικοί, Έπικοί, Σοφοί, Νομοθέται, Προσωκρατικοί, Σωκρατικοί, Πλάτων, :4ριστοτέλης κ.τ.λ.). Έκ τής ρίζης σaλ παράγεται ρήμα τών μεσογειακών γλωσσών (μήτηρ τών όποίων προφανώς είναι ή πελασγικη) έχον την έννοιαν τού προσεύχεσθαι, ίκετεύειν. Έκ τούτου οί Σελλοi τής Δωδώνης καi οί Σάλιοι τών Ρωμαίων καi το δνομα Σ όλων ( ό εύχέτης, ό ίερεύς). Έξ, aλλης ρίζης, σαλοί, παράγεται ρήμα σημαίνον ξ,η-

102 106 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ραίνεσθαι καi ούσιαστικa σημαίνον ςηροπόταμον καi ςηροvς βράχους. Έκ τών ούσιαστικών τούτων οί χείμαρροι Σελλήεις καi Σέλλας καi Σελινοvς ποταμοvς καi Σελλινοvς πόλις έν Κιλικίq. έπi ςηροϋ βράχου. Ές liλλης πάλιν ρίζης, σόλ, παράγεται καi ρήμα σημαίνον λάμπειν καi φωτίζειν, ές ού σαλάνα-σελήνη-σέλας- Έλάνη (=λαμπάς) καi το λατινικον sol (ijλιος), Μασσαλία, φωτειvη λαμπρa πόλις καi το σημερινον μασαλάς-πυροφάνι. Ύπεστηρίχθη δε δτι ή λέςις Έλλaς προήλθεν έκ μιάς τών ριζών τούτων. Κατ ' liλλους, ή άληθής έτυμολογία τοϋ όνόματος τών Έλλήνων είναι έκ τής ρίζης 'Έλλ-, ή όποία έκφράζει τήν eννοιαν τοϋ ύψηλοϋ, άπαντα δε καi είς πληθώραν τοπωνυμίων καi liλλων λέςεων άνa τον πελασγικον κόσμον. Έκ τής ρίζης ταύτης παράγονται καi αί λέςεις 'Έλλοπες καi Έλινοi καi Α.λλουανοi (Α.λβανοi) καi 1λλυρία ( ό ρεινυι Χώρα). Ό Στράβων άναφέρει πάλιν έν 1βηρίq. ( Στράβωνος «Γεωγραφικά» 157}: «Ύπiρ τών τόπων έν τfί όρεινfί» όνομαζόμενοι 'Έλληνες, ύπάρχουν δε ώς γνωστον πολλαί πόλεις φέρουσαι τa όνόματα Έλέα καi Έλαίαι καi Έλαιοvς καi Έλαίον όρος. Ές aλλου ή λίβα τος, δωριστi άλίβατος, σημαίνει ύψηλός, οί δε άρχαίοι ποιηταi χρησιμοποιούν τήν λέςιν έπi ύψηλών βράχων, όρέων, πύργων κ.λπ. Α.λία είς τdς δωρικaς πολιτείας έσήμαινε τήν συνέλευσιν τοϋ λαοϋ ( άνωτάτη άρχή) καi ήλιαία έν Α.θήναις ήτο ό τόπος δπου συνήρχετο το άνώτατον δικαστήριον.άλιάδες ήσαν αί θυγατέρες τοϋ Ήλίου τοϋ 'Υψίστου. Ήλεία καi Ήλις σημαίνει έπίσης όρεινή Χώρα. Έλουήτιοι ( Helνetiί) ώνομάζοντο οί σημερινοi Έλβετοί, aνθρωποι τών ύψηλών τόπων. Το πιθανώτερον λοιπον είναι δτι Έλλaς σημαίνει Χώρα ύψηλή, όρεινή, καθ' δσον αί μεταναστεύσεις, αί μετακινήσεις όμάδων έντος τού Έλλαδικού χώρου καi ή κάθοδος όμάδων, φύλων (Δωριείς άργότερον) ποv ήλθον έκ τών ύψηλοτέρων fι βορειοτέρων περιοχών τής Έλλη-

103 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 107 νικής Χερσονήσου, οί Πελασγοί, οί όποίοι κατώκουν τότε είς νοτιωτέρας περιοχάς, τοvς ώνόμασαν 'Έλληνας, δηλ. ύψηλούς, εϊτε διότι ήσαν ύψηλοi κατa το άνάστημα, εϊτε διότι - καi αύτο είναι το πιθανώτερον- ήλθαν άπο βορειότερα ή ύψηλότερα μέρη, όπως λέγομεν σήμερον όρεσίβιοι, βουνήσιοι. Δεν πρέπει νa λησμονοvμεν ότι το δνομα 'Έλλην ύπάρχει καi είς το. Όμηρικa έπη. Ό Αχιλλεvς ήγείτο Πελασγών Έλλήνων («1λιάς» Β 681-5).... τοvς όσσοι το Πελασγικον Άργος έναιον. οϊ τ' Άλον οϊ τ' Άλόπην, οϊ τε Τρηχίν ένέμοντο, οϊ τ' είχον Φθίην ήδ' Έλλάδα καλλιγύναικα, Μυρμιδόνες δε καλεvντο καi 'Έλληνες καi Αχαιοί, τών δ' αύ πεντήκοντα νεών ή ν άρχος Άχιλλεύς. (... έκείνους πάλιν ποv κατοικοvσαν στο Πελασγικον Άργος, ποv κατείχον τι)νάλον, τι)ν Άλόπην καi τι)ν Τραχίνα, ποv είχαν τι)ν Φθίαν καi τι)ν Έλλάδα με τiς όμορφες γυναίκες, ποv έλέγοντο Μυρμιδόνες καi 'Έλληνες καi 'Αχαιοί, αύτών άρχηγος ήτο ό Αχιλλεvς με πενήντα πλοία). Καi συνεπώς το όνομα 'Έλλην ή ίiλλο δνομα με συγγενή προφορά, το όποίον έγινε μετa ταvτα 'Έλλην, ύπήρχε καi είς τοvς προϊ'στορικοvς χρόνους, άφοv καi οί Άρκάδες, οί πρώτοι Πελασγοi κατa τι)ν παράδοσιν, λέγονται καί «Προσέληνοι», όπως άναφέρω καi κατωτέρω. Καi φυσικa κατόπιν όλων τών άνωτέρω καi έξ όσων έξετέθησαν, ή ϋποπτος προσπάθεια ποv κατεβλήθη καi καταβάλλεται διa νa έμφανισθοvν οί Έλληνες ώς ξένοι καi δχι ώς αύτόχθονες είς τι)ν χώραν όπου άνεπτύχθη ό άπαράμιλλος καi ά νεπανάληπτος πολιτισμος ποv έδημιούργησαν, δχι μόνον δεν εύσταθεί άλλο. καi έκμηδενίζεται πλήρως, βάσει τών άδιαψεύστων καi άδιασείστων στοιχείων ποv παρετέθησαν καi έκ τών όποίων άποδεικνύεται ότι καi το δνομα

104 108 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Έλλάς καi Έλλην οχι μόνον eyεννήθη καi ύπήρξεν είς τον τόπον αύτόν, άλλa καi άπο τaς άναφερθείσας παραδόσεις, ή προέλευσις, ή καταγωγη του συγχέεται μέ παραδόσεις Προί"στορικaς καi Μυθολογικάς, δηλαδη παναρχαίας καi χρονολογικώς άπροσδιορίστους. (Βλέπε καi τa κατa Ήσύχιον καi Εύστάθιον εlς Λεξικον Σ.Δ. Βυζαντίου, σελiς Θ' eκδοσις 'Αθήναι 1907 καi λέξεις ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΗΝ εlς Μέγα Λεξικον τής Έλληνικής Γλώσσης «Λίντελ καi Σκότ», eκδοσις 'Αθήναι, Σιδέρης). Ό έκμηδενισμος τών διαφόρων θεωριών περi καταγωγής τής γραφής άπο τοvς Φοίνικας καi aλλους 'Όταν το 1948 εξεδόθη διa πρώτην φορaν ή Μεγάλη Έλληνικη Έγκυκλοπαίδεια τού «ΗΛΙΟ Υ», συστηματικη κατεβλήθη προσπάθεια ύπο τού γράφοντος νa καταπολεμηθούν κατa το δυνατον είς τάς σελίδας τής Έγκυκλοπαιδείας αύτής αί διάφοροι άνθελληνικαi θεωρίαι που ά νεφέρθησαν άνωτέρω καi αί όποίαι επεκράτουν μέχρι τής εποχής εκείνης. Καi την βαθυτέραν καi εύρυτέραν σημασίαν τής προσπαθείας αύτής κατενόησαν καi συνειδητοποίησαν πράγματι καi οί κυριώτεροι καi άμεσοι συνεργάται μου καi συντάκται τής Έγκυκλοπαιδείας τού «ΗΛ/- 0 Υ» -προς τους όποίους εξέθεσα καi άνέπτυξα την ε πιδίωξίν μου αύτην καi άναφέρω τούτο προς τιμήν των- δπως εμφαίνεται άλλως τε καi τούτο καi άπο τάς σελίδας τής Έγκυκλοπαιδείας τού «Η ΛΙΟ Υ» που φέρουν τάς ύπογραφάς των καi οί όποίοι χωρiς καμμίαν ύπερβολην ήσαν δλοι μεταξυ τών κορυφαίων διανοουμένων καi επιστημόνων τής εποχής των, διa νa μη είπω δτι τ - ι:, ησαν οι κορυφαιοι, οι πρωτιστοι. Πάντως, μεταξυ τών θεωριών αύτών που eπρεπε νa καταπολεμηθούν ήσαν καi τa περi καταγωγής τής έλληνικής φυλής άπο τους 'Α.ρίους η τους Ινδοευρωπαίους, που κατήλθον άπο τον Βορρά ν κατa διαφόρους περιόδους καi εγκατεστάθησαν εlς την Έλλάδα, ποv εξετέθησαν άνωτέ-

105 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 109 ρω, τa περi εφευρέσεως τών γραμμάτων καi τής γραφής άπο τους Φοίνικας, που εκτίθενται είς αύτο το κεφάλαιον καi γενικa περi τής καταγωγής τού συγχρόνου πολιτισμού άπο τους Αίγυπτίους, τους "Ασσυρίους, Βαβυλωνίους, τους Χαλδαίους, Φοίνικας η aλλους λαους τής "Ανατολής, δπως άνεφέρθη καi προηγουμένως καi οί ό ποίοι ήσαν κατa τους διατυπώσαντας τιiς άνθελληνικaς αύτaς θεωρίας παλαιότεροι τών Έλλήνων καi διa τών γνώσεών των είχον συνεπώς επιδράσει είς τήν δημιουργίαν τού άρχαίου έλληνικού πολιτισμού. Έννοείται δτι δταν ό «ΗΛΙΟΣ» άνέλαβε αύτήν τήν προσπάθεια ν ( 1948) δεν ήσαν άκόμη γνωσταi αί τελευταίαι διαπιστώσεις τής "Αρχαιολογίας καi τής "Ανθρωπολογίας που άνεφέρθησαν άνωτέρω, οϋτε είχον δημοσιευθή τa κείμενα τών Όρφικών καi αί παρατηρήσεις καi διαπιστώσεις τού χασάπη ' εκ τών όποίων άδιασείστως πλέον άνακύπτει δτι οί 'Έλληνες ήσαν αύτόχθονες καi κατοικούν άνέκαθεν είς τήν Έλλάδα -τελευταία παλαιολιθικa εύρήματα- προ ετών! Καi φυσικa δεν ή σαν γνωσταi καi αί τελευταίαι διαπιστώσεις τής Έθνολογίας, τής "Ανθρωπολογίας, τής Συγκριτικής Γλωσσολογίας, τής Βιολογίας, τής Γεωλογίας κ.λ.π., ενώ εξάλλου ούδεμία γραφή -γραμμική η ίδεογραφική - είχεν ά ναγνωσθή η μάλλον εύρύτατα γνωσθή καi δημοσιευθή άπο τaς άγνώστους γραφιiς που περιείχαν τa ίδεογράμματα τής Κρήτης καi αί άναγνωσθείσαι προ ελαχίστου χρόνου ενεπίγραφοι πινακίδες τής Κνωσού, τών Μυκηνών, τής Πύλου καi οί ενεπίγραφοι κύλινδροι τών Θηβών κ.λ.π. Συνεπώς διa νa καταπολεμηθούν αί άνθελληνικαi αύταi θεωρίαι, δεν άπέμεναν aλλα μέσα τήν εποχή εκείνην, παρa μόνον ή χρησιμοποίησις τών άρχαίων έλληνικών κειμένων, που περιέχουν παναρχαίας έλληνικaς παραδόσεις, αί όποίαι ήσαν εμφανώς άντίθετοι προς τιiς άνθελληνικιiς θεωρίας που άνεφέρθησαν άνωτέρω καi τιiς ό ποίας δλοι περίπου οί ξένοι συγγραφείς καi είδικοi επι-

106 110 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ στήμονες μέχρι τοί τοvλάχιστον, δηλαδη προ τών aνακαλύψεων τοί5 Σχλίμαν, έπιμελώς καi έμφανώς περιφρονοί5σαν καi παρεμέριζον, ή το όλιγώτερον ήγνόουν ούτοι συστηματικώς αvτaς -έτσι τοvλάχιστον ένεφανίζοντο - δπως καi τa δσα aνεφέροντο ύπο τών aρχαίων έλληνικών κειμένων. Έν πάση περιπτώσει, πρέπει κατ' aρχην νa διευκρινισθή καi νa τονισθij, δπως έκτίθεται κατωτέρω - σχετικώς καi μi: το θέμα τής γραφής - δτι πλείστα aρχαία έλληνικa κείμενα σαφώς αναφέρουν δτι τa γράμματα είναι «Πελασγικa» (Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλίον Ε παράγρ. 74, &διάφορον τοί5 τi μάς πληροφορεί καi ό Διόδωρος περi Αίγυπτίων κ.τλ.) καi δχι «Φοινίκεια», δπως ύπεστήριζον μέχρι πρό τινος αί παλαιαi aνθελληνικαi θεωρίαι, βασιζόμεναι είς έσφαλμένας καi μονοπλεύρους πληροφορίας τοί5 Ήροδότου (Βιβλίον Ε 58) καi δτι κατa τa Έλληνικa κείμενα τa γράμματα είχον έφευρεθή εlς πολv παναρχαίαν έποχην καi είχον θείαν προέλευσιν, a φοί5 παρεδόθησαν εlς τιις Μούσας ύπο τοί5 Δ ιός, τοί5 πατρός των, αί δε Μοί5σαι παρέδωσαν ταί5τα είς τοvς aνθρώπους καi δτι ό μυθολογούμενος περίφημος μουσικος καi ποιητης Λίνος ( Διόδ. Σικελιώτης, Βιβλίον Γ, παράγρ. 67} «πρώτος έγραψεν είς παναρχαίαν έποχήν, περi τής καταγωγής καi τής ζωής τοί5 Διονύσου, δπως καi aλλας μυθολογίας, μεταχειρισθεiς aγνωστον aκόμη παναρχαίαν γραφήν». :4λλa καi ό 'Όμηρος aναφέρει περi aρχαίων Έλληνικών έπιγραφών καi διa τa «σήματα λυγρά», διa τa πρώτα πανάρχαια Έλληνικa γράμματα εlς βιβλίον Δ 139, Ν 553, Η 175, Ζ 169. Καi προ αvτοί5 καi ό πρώτος βασιλεvς τής Τίρυνθας Προίτος έγραψε έπιστολην προς τον :4μφιάνακτα, τον βασιλιά τής Λυκίας. την όποία ν aπέστειλεν είς αvτον μi: τον Βελερεφόντην, ποv σημαίνει δτι ή γραφη είς την Έλλάδα έχρησιμοποιείτο aπο την aπωτάτην Προϊστορικην έποχήν. (Βλέπε καi 1ακώβου Θωμοπού-

107 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 111 λου «Πελασγικa» καi ίtνδρέου Α. Παπαγιαννόπουλου Παλαιού «ίtρχαίαι Έλληνικαi Έπιγραφαi» σελiς 8 καi έφεξής), ένώ.ό 'Έβανς είς το βιβλίο του Scrίpta Mίnoa ( Oxford 1909) ύποστηρίζει σαφέστατα καi όρθότατα, βασιζόμενος είς τήν όμοιότητα πολλών σημείων τής Γραμμικής γραφής τών Κρητών προς τa γράμματα τού Φοινικικού ίtλφαβήτου δτι τήν γραφή μετέφεραν Ισως πρώτοι είς τήν Φοινίκην καi τήν Παλαιστίνην προ ij κατa το 1300 π.χ. άπο τήν Κρήτη ν οί aποικοι Φιλισταίοι - καi προσθέτομεν ήμείς - καi οί μετέπειτα κατa το 1150 έγκατασταθέντες είς τήν Παλαιστίνην «Παλαισάτι», οί άπο τήν Κρητην «πρόσφυγες» ίtχαιοί, οί όποίοι είχον έγκαταλείψει τή Κρήτην, φεύγοντες τήν κάθοδον τών Δωριέων, δπως έκτίθεται λεπτομερέστερον κατωτέρω καi είς τaς σελίδας αύτού τού βιβλίου. Καi αύτa βέβαια έγένοντο πρiν άκόμη έμφανισθούν οί Φοίνικες είς το προσκήνιο τής 1στορίας, δηλαδή προ τού 1200 π.χ., έξ όσων γνωρίζω, ούδενος aλλου λαού αί παραδόσεις άναφέρουν περi έφευρέσεως τών γραμμάτων καi τής καταγωγής τής γραφής (βλέπε καi Σαρλ Μπέρλιτζ «Μυστήρια άπο ξεχασμένους κόσμους» άπο σελίδα 249 καi έφεξής, 'Έκδοσις 1976 ίtθήναι). Προσθέτει δi ό Διόδωρος (Βιβλίον Ε παράγρ } «έπειδή μετa τόν γενόμενον κατακλυσμον συναπωλέσθησαν μετa τών παναρχαίων Έλλήνων καi αί γνώσεις των», μετa ταύτα έ νεφανίσθησαν οί Φοίνικες ώς έφευρέται τών γραμμάτων καi έπεκράτησεν ή παράδοσις, κατa τον Ήρόδοτον, δτι «ό Κάδμος εφερε τa γράμματα είς τήν Έλλάδα άπο τήν Φοινίκην», ώς έaν ό Κάδμος νa ήτο άλλόφυλος, δπως ύπεστήριζον οί έπικριταi τής Έλλάδος καi οχι Έλληνικής καταγωγής, δπως άναφέρουν αί Έλληνικαi παραδόσεις, άφού ήτο υίος τού ίtργείου ίtγήνωρος, ποιj είχεν έγκατασταθή είς τήν Φοινίκην». Ό Δαμιανός Στρουμπούλης, έπίτιμος γυμνασιάρχης καi πασίγνωστος γιό. την προσφορό.ν καi έργασίαν του

108 112 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ έπi τής 'Ελληνικής γλώσσης έγραψε είς έπιστολήν του στόν «ΔΑ Υ ΛΟ» (77 Μάϊος 1988, σελ. 4397): ο άναίσθητος έλέφαντας τοϋ έπίσημου Φοινικισμοϋ Κύριε διευθυντά, Το ν Δεκέμβριο τού 1985 το 'Υπουργείο Πολιτισμού όργάνωσε μιάν έκθεση περί τής Έλληνικής γραφής στην όδο Πρυτανείου 9 τής Πλάκας, με κύριο σκοπο νά μάθουν οί μαθηταi την ίστορία τής γραφής μας. Γιά νά μη σάς κουράζω, στον πίνακα 19 έγραφε δτι «ή έπικοινωνία τών Έλλήνων έμπόρων με τούς Φοίνικες είχε σάν άποτέλεσμα την είσαγωγη τού Φοινικικού άλφαβήτου στην Έλλάδα». "Αντιπαρέρχομαι τη συζήτηση πάνω σ' αvτη τη σκοταδιστικη καi ψευδή γνώμη, έπίσημη τού Έλληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, γνωρίζοντας τά τόσα aρθρα τού «Δαυλού» έπi τού θέματος. 'Έστειλα iiνα γράμμα διαμαρτυρίας στην «Καθημερινή», το όποίο έδημοσίευσε στiς Ή «'Οργανωτικη Όμάδα τής VΕκθεση(;» άπάντησε στην «Καθημερινή» ( ) : «Τον εύχαριστούμε πολύ γιά το ένδιαφέρον. Θά μελετήσουμε το σύγγραμμά του με μεγάλη προσοχή» ( έννοεί το βιβλίο μου Γέννηση καi έρμηνεία τής Έλληνικής Γραφής, πού είχα άναγγείλει την έκδοσή του). "Α ντίγραφο τής έπιστολής έκοινοποίησε καi σε μένα (άρ. πρωτ. ΠΑ 534/ ). Έσχάτως έδιάβασα δτι λειτουργεί καi πάλι ή 'ίδια έκθεση άπο τά μέσα Μαρτίου μέχρι τά μέσα 1ουνίου. την έπισκέφθηκα, γιά νά δώ, aν άπο τότε, πού έν τ(jj μεταξύ γράφτηκαν τόσα καi τόσα, είχε πάρει ε'ίδηση το 'Υπουργείο μας έπi τού πολιτισμού (τού Έλληνικού; άμφιβάλλω πλέον). "Ήταν μάλιστα καi iiνα Σχολείο, καi ή δασκάλα έξηγούσε τούς πίνακες, πώς οί 'Έλληνες άντέγραψαν τούς Φοίνικες. Καi είδα τον 'ίδιο πίνακα 19 με την iδια έπίσημη γνώμη γιά το άλφάβητό μας. Ποιος λοιπον θά προστατεύσει τά παιδιά μας άπο το άνθελληνικο αύτο 'Υπουργείο; Παραφέρεται κανείς. Πώς νά φωνάξουμε,

109 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 113 δτι αύτιi είναι άνιστόρητα καi έπομένως δύο φορiς άνθελληνικιi; Πόσες aλλες άνακαλύψεις πρέπει νιi γίνουν καi πόσοι τόμοι, ξένων καi ήμετέρων, πρέπει νιi γραφούν άκόμα, γιιi νιi ξυπνήσουν οί βραδείς «άρμόδιοι», εκτος ίiν είναι περισσότερο ξύπνιοι άπό μiiς ποu πονiiμε την άλήθεια καi τον τόπο καi τιi παιδιά, δικά μας καi δικά τους; 'Γi νιi ξαναγράψω στη «'Οργανωτικη Έπιτροπή». Γράφω σε σiiς, ποu με καταλαβαίνετε. Δαμιανός Μ. Στρουμπούλης Έπίτιμος Γυμνασιάρχης Πειραιάς Τό γεγονός δτι ό Δ. Στρουμπούλης χαρακτηρίζει την iiποψιν περi φοινικικού &λφαβήτου ώς «σκοταδιστικη καi ψευδή γνώμη» δέν έμπόδισε τόν φοινικισηί Μπαμπινιώτη νa είναι εισηγητής στό φιλολογικό μνημόσυνο του Στρουμπούλη! Ό Διον. Χιώνης στήν πρωτότυπον έργασίαν του μέ τίτλον: «Μιλούσε ό Χριστος Έλληνικά;» (Άθ. 1994, σελ. 33) αναφέρεται στήν καταγωγή τής γραφής μας καi σημειώνει δτι: «Ή άλήθεια είναι πdjς ή Φοινική, άλλιi καi ή Σημιτικη γραφή, προέρχεται άπο την Παλαιιi Κρητικη γραφή... 'Έτσι, δπως τιi διάφορα στοιχεία πολιτισμού, τέχνης, σιδηρουργίας, ύφαντουργίας, εμπορίου, κ.λπ. ήσαν δανεισμένα άπό τοuς 'Έλληνες στοuς Σημίτες, δανείστηκαν καi τη γραφή, την όποία, λίγο κατ ' ολίγο, μετάλλαξαν... 'Έτσι, την Κρητικη γραφη τη βλέπουμε παγκυρίαρχrι καi προπαντός, δχι δανεισμένη, άλλιi νιi έχει την καταγωγή της στην πρωτογενή γραφη τών παλαιοελλήνωv, την όποία άποδίδουν στούς: Παλαμήδη, Προμηθέα, 'Ορφέα, Μουσαίοv, τον Φοίνικα τον καταγόμενον άπο την Φοινίκη τfις Καρίας τής προηροδότειας ε-

110 114 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ποχής, τον Λίνον ή τον Κάδμον, ποv aλλοι τον θέλουν άπο την Φοινίκη καi aλλοι άπο την Μίλητο ( Σουίδα λεξικό) ' καi τέλος πολλοi είναι έκείνοι ποv τον θεωροί5ν εύρέτη τών γραμμάτων. 'Όπως, λοιπόν, στην Μινωϊκη έποχη ή Κρήτη καi τa νησιa τοί5 Αίγαίου ύπήρξαν ή άφετηρία τοί5 πολιτισμοί5, έτσι καi κατa την έποχη αvτη έγιναν ή άφετηρία τής διάδοσης τής Έλληνικής γραφής. Έδώ πρέπει νa λεχθεί δτι δλες οί Έλληνικiς πόλεις μέσα σ' αδτο το άλφάβητο προσθεταφαιροί5σαν κάποια στοιχεία καi τa προσάρμοζαν σύμφωνα με το δικό τους γλωσσικο ίδίωμα». Άρκούμεθα είς τοuς προαναφερθέντας συγγραφείς. Θό. i]δυνάμεθα va παραθέσωμεν πολλοuς άκόμη. Άλλό. νομίζω δτι άναγνώστης έσχημάτισε γνώμην. Ό Χρ. Λογαρίδης (COL Τ, Ν ο 22) παραθέτει ιlναπαράστασιν πυραμίδος ποu εύρίσκεται είς Έλληνικόν 'Αργολίδος. Μέ βάσι το διασωθέν τμήμα τής πυραμίδος την άποκαθιστii. (Μπαμπινιώτης: «τω τής φαιδρότητος!»).

111 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ τα επιχειρήματα καi τα στοιχεία που aποδεικνύουν την aνυπαρξία των ίνδοευρωπαίων είναι πολλα καi ποικίλα. Ά ναφέρομεν μερικα συνοπτικως: 1. Ούδεi'ς dρχαίος ή μεταγενέσ τερος ιuτορικος dναφέρει τοvς ίνδοευρωπαίους. Άπό τόν Ήρόδοτον μέχρι καί τους Βυζαντινους καi ξένους ίστορικους ούδεiς μνημονεύει τους iνδοευρωπαίους (i1 κάποιον παρόμοιον λαόν). 'Άν πραγματικως ύπήρξαν ίνδοευρωπαίοι aσφαλως τό πλήθος των Άρχαιοελλήνων καi Ρωμαίων ίστορικων θό. τους είχε επισημάνει, διότι δέν είναι δυνατόν νό. παρέμεινε aπαρατήρητος είς τόσον πολυπληθης λαός. Ό Διόδωρος Σικελιώτης καi ίiλλοι συγγραφείς aναφέρουν aσημάντους λαούς, που εχουν πλέον χαθή: Διατi δέν aνέφεραν κάτι, τό ελάχιστον, διό. τους iνδοευρωπαίους, οί όποίοι ύποτίθεται κατείχαν τεραστίας εκστάσεις; Οί συγγραφείς ίστορίας δέν εγραψαν τό παραμικρόν δια τους iνδοευρωπαίους, διότι προφανως αύτοί ούδέποτε ύπήρξαν. 2. Ούδέποτε dνεκαλύφθη έν, έσ τω, dρχαιολογικον εύρημα, το όποίον νιi βεβαιώνη τιjν ύπαρξιν ίνδοευρωπαίων. Γεννάται λοιπόν ή εϋλογος aπορία: πως συμβαίνει να ύπήρξε μέγας λαός, ό όποίος ούδέν ίχνος ίiφησε; Οϋτε πόλεις, οϋτε μνημεία, οϋτε εν μικρόν aντικείμενον aνευρέθη που νό. aνήκη στους δήθεν ίνδοευρωπαίους. Στό.ς aχανείς εκτάσεις, δπου τάχα επi αίωνας η χιλιετίας εζησαν δέν εδημιούργησαν πολιτισμόν, δέν εκτισαν πόλεις; κ.τ.λ. Τό βέβαιον πάντως είναι δτι ή aρχαιολογικη σκαπάνη δέν εφερε είς φως κάποιο εστω aσήμαντο εϋρημα

112 116 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ που νά προέρχεται εκ τών iνδοευρωπαίων. Αuτο σημαίνει δτι δεν εχομεν aρχαιολογικην aπόδειξιν τής ύπάρξεως τών iνδοευρωπαίων. 3. Παντελιος άπουσιάζουν τa άνθpωπολογικa εύρήματα. Έκ τού τεραστίου λαού τών δήθεν iνδοευρωπαίων δεν a πέμεινε κάποιος σκελετός, οϋτε εύρέθησαν όστa, ώστε ή aνθρωπολογία νά εχη στην διάθεσίν της στοιχεία διά να όμιλήση περί ινδοευρωπαϊκής φυλής. 'Ακόμη δεν εχομεν aπεικονίσεις, παραστάσεις κ.τ.λ. τών δήθεν iνδοευρωπαίων, δπως εχομεν Αiγυπτίων, Άσσυρίων, Βαβυλωνίων κ.τ.λ., ώστε ή aνθρωπολογία εστω καi εξ εiκόνων νά τους περιγράψη. Συνεπώς ή iνδοευρωπαϊκη φυλη είναι καi aνθρωπολογικώς εξ όλοκλήρου φανταστική. 4. Ούδει'ς γεωγράφος άναφέρει τιjν χώραν τών ίνδοευρωπαiων. Πρiν καί μετά τον Στράβωνα πλήθος συγγραφέων βιβλίων γεωγραφίας aγνοεί παντελώς την χώραν τών δήθεν iνδοευρωπαίων. Το ίδιο συμβαίνει καί με τους aρχαίους καί νεωτέρους χαρτογράφους, οί όποίοι οuδέποτε εσημείωσαν στους χάρτας που εξεπόνησαν την χώραν τών iνδοευρωπαίων. 'Άλλως τε οί θιασώται του iνδοευρωπαϊσμοu διαφωνούν μεταξυ των ώς προς την κοιτίδα τών aνυπάρκτων iνδοευρωπαίων. Έπομένως καi γεωγραφικώς διαψεύδονται αί θεωρίαι περί ινδοευρωπαϊκής όμοεθνίας. Έπί πλέον την εποχην κατά την όποίαν ύποτίθεται δτι διεβίουν οί iνδοευρωπαίοι στην Κεντρικήν, Βόρειον Εuρώπην, Ρωσίαν, ύψίπεδα Ίράν κ.τ.λ. δλαι αί περιοχαί αuταί ήσαν παγετώδεις. Έπομένως καί διά κλιματολογικους λόγους ήτο aδύνατος ή διαβίωσις του πελωρίου λαού τών iνδοευρωπαίων εκεί. 5. οι άνθρωπολόγοι, ώς είδικοi έπιστήμονες, διαβεβαιώνουν ότι είναι άδιανόητον νa ύπήpξε φυλιj ή όποία θa περιελάμβανε στοvς κόλπους της π.χ. τον Ινδο καi τον Η Ελληνα, διότι αι άνθρωπολογικαi διαφοραi μεταξύ των εί'ναι τόσον lντονοι, ώστε άναμφιβόλως άδυνατούν νa συνυπάρξουν. Πρόκειται περί δύο κεχωρισμένων φυλών καi οuχί περί

113 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 117 δύο φύλων μιιiς φυλfjς. Ή δfjθεν iνδοευρωπαϊκη φυλη είναι aντεπιστημονικόν, aφύσικον κατασκεύασμα που ούδέποτε ύπfjρξε, διότι βιολογικώς είναι aδύνατον νά ύπάρξη. 6. Ούδεμία παράδοσις dναφέρει τοvς ίνδοευρωπαίους. Αί παραδόσεις τών λαών διασώζουν όνόματα Έθνών τού παρελθόντος που έχουν πλέον χαθfj. 'Ακόμη αί μυθολογίαι παραθέτουν όνομασίας ποικίλων πληθυσμών, λαών, κατοίκων περιοχών κ.τ.λ. τών όποίων έάν θέλη κάποιος πιστεύει στην ϋπαρξιν. Όπωσδήποτε ή μνημόνευσις λαών aπό την παράδοσιν η την μυθολογίαν aποτελεί' ένδειξιν, κάποιο στοιχεί'ον, που οϋτε καi αύτό διαθέτουν οί ίνδοευρωπαί'οι. 7. Ή όμοιότης μερικών λέξεων μεταξv διαφόρων γλωσσών δiν σημαίνει ότι οι' λαοi ποv όμιλούν αύτιiς τιiς γλώσσας προέρχονται έκ κοινών προγόνων. 'Ακόμη καi ή πλήρης ταύτισις γλωσσών δεν aρκεί' διά νά συναχθούν aνθρωπολογικά συμπεράσματα. Έπi παραδείγματι, liν μετά 3000 έτη οί ίστορικοi τότε διακριβώσουν δτι οί Γάλλοι καi οί Κογκολέζοι ώμίλουν γαλλικά, θά έσφαλαν έάν ύπεστήριζαν δτι οί Γάλλοι καi οί Κογκολέζοι aνfjκον είς μίαν κοινην φυλήν. Αί δποιαι γλωσσολογικαi παρατηρήσεις δεν μπορούν νά καταλήγουν είς aνθρωπολογικά καi έθνολογικά συμπεράσματα. Άλλως τε αί γλωσσολογικαi παρατηρήσεις τών iνδοευρωπαϊστών είναι λάθος, διότι συγκρίνουν aνισοχρόνους γλώσσας. Έπi παραδείγματι κακώς οί ίνδοευρωπαϊσταi συγκρίνουν την Έλληνικην λέξιν πατηρ με τό λατινικό pater καi τό γερμανικόν Vater, διότι οί 'Έλληνες χρησιμοποιούν την λέξιν πατηρ aπό τόν 'Όμηρον καi πρίν, ένώ οί Λατίνοι μετά τό 500 π.χ. καi οί Γερμανοi στους νεωτέρους χρόνους. Τό aληθες καi έπιστημονικώς όρθόν είναι δτι τό pater καi τό Vater προέρχονται aπό τό Έλληνικόν πατήρ. - Ποία ήτο ή γλώσσα τών ίνδοευρωπαίων μriς είναι aγνω-

114 118 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ στον, άφού ούδiν ίνδοευpωπαί'κον κείμενον άνευpέθη. Μίiς είναι λοιπόν άγνωστος καi ή γραφή των. Έν τούτοις οί ίνδοευρωπαϊσταi δίχως το έλάχιστον γραπτόν στοιχείον αναλύουν τάχα με λεπτομερείας την ίνδοευρωπαϊκην γραμματικήν, μέχρι καi ίνδοευρωπαϊκόν συντακτικόν έ πενόησαν. Πάντα ταυτα βασίζονται έπi του αέρος. Έξ ένός κατασκευασθέντος πίνακος μερικών λέξεων πού τάχα είναι κοιναί (ώς πρός την ρίζαν) στό. 'Ινδικά, Λατινικά, Γερμανικά, Έλληνικα κ.λ.π. οί εύφάνταστοι μυθοποιοi δημιουργουν την ίνδοευρωπαϊκην γλώσσαν. Φθάνουν μάλιστα μέχρι του πασιφανώς γελοίου σημείου να μίiς πλη ροφορουν τάχα καi περi τής προφοράς τών ινδοευρωπαϊκών συλλαβών, πράγματα πού απορρίπτει κάθε λογικώς σκεπτόμενος δ.νθρωπος. Με γλωσσικούς ακροβατισμούς προσπαθουν να έντοπίσουν είς ανισοχρόνους γλώσσας όμοιότητας ριζών λέξεων καi δταν νομίσουν δτι τας εύρον, ίσχυρίζονται δτι aνεκάλυψαν τάχα μία τρίτη γλώσσα, έκ τfjς όποίας προήλθον αί γλώσσαι πού περιέχουν τό.ς όμοίας (στην ρίζαν) λέξεις. Καi ένώ aναζητουν με το μικροσκόπιον μίαν πρός μίαν ρίζαν, δεν βλέπουν τό παμμέγεθες πλήθος τών 'Ελληνικών λέξεων με τας όποίας ή γλώσσα μας έ πλούτισε τας ξένας γλώσσας. Διατi αύτη ή μυωπία; Διότι οί μισέλληνες έγχώριοι καi aλλοδαποi δεν έπιθυμουν να αναγνωρίσουν την aλήθειαν, δτι ή Έλληνικη γλώσσα είναι ή μήτηρ γλώσσα, έκ τής όποίας έπήγασαν ή ένεπλουτίσθησαν liλλαι γλώσσαι. Ένώ λοιπόν aποδεικνύεται δτι δεν ύπάρχει ίνδοευρωπαϊκη φυλή, έρχεται ό κ. Μπαμπινιώτης καi προσδιορίζει την έθνογένεσίν μας με την έξής φράσιν: «Από την άνάμειξι τών ίνδοευρωπαίων Έλλήνων μi. τοvς Προέλληνες προέκυψε iθνολογικώς καi γλωσσικώς νέα φυλή, οί 'Έλληνες» (ένθ. α νωτ. σελ. 64). Άλλα θα όμιλήσωμεν δι' αύτόν τόν κύριον έκτενώς, έπειδη είναι καθηγητης γλωσσολογίας καi διδάσκει είς aνυπόπτους 'Έλληνας φοιτητας σκόπιμα λάθη.

115 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ ι Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ Ό Γερμανός επιστήμων διαπιστώνει: «Είναι μϋθος το δτι οί Φοίνικες έπενόησαν το 'Αλφάβητον». Θεόδωρος Μπίρτ, καθηγητi]ς Πανεπιστημίου Μαρβούργου (<{0 Μ. Άλέξανδρος καi ό Παγκόσμιος Έλληνισμός» Έλλην. εκδ. «Δαρέμα» σ. 146). Ό 'Έλλην(!) επιστήμων(!) άπαντ : «Ό Μπίρτ είναι liσχετος με το θέμα». Γιώργος Μπαμπινιώτης, καθηγητi]ς Πανεπιστημίου Άθηνών («Καθημερινi]» 14 'Ιουλίου 1986). 'Έχω δηλώσει επανειλημμένως άπό τi]ν τηλεόρασι του ΤΕLΕCΠΎ δτι επιτρέπω στόν κ. Μπαμπινιώτη νa με ύβρίζη, διότι αί ϋβρεις αί προερχόμεναι άπό αuτόν άποτελοuν δι' εμε έπαινον. Θa με άνησύχει εαν έλεγε καλό. λόγια γιa μένα. Πολu ενδιαφέρον θa έχη τό ύπόμνημα (βιογραφικό σημείωμα-εργασία) που ύπέβαλε ό κ. Μπαμπινιώτης στό Πανεπιστήμιον Άθηνών ώς ύποψήφιος καθηγητi]ς τής νεοελληνικής φιλολογίας άρχικώς καi τής γλωσσολογίας κατόπιν. Τό ενδιαφέρον έγκειται στό δτι ό «κύριος καθηγητής» ΟΎ ΔΕΝ σύγγραμμα είχε φιλολογικόν η γλωσσολογικόν. Έν τούτοις τόν έκαναν καθηγητή, προφανώς χάρις στi]ν έγκρισι τής 21 ης Άπριλίου, διότι ώς γνωστόν οί άντίθετοι πρός τό στρατιωτικόν καθεστrος δεν εγένοντο καθηγηταί. Τοuς «έκοβε)) ό 'Αξιωματικός-

116 120 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ κυβερνητικός έπίτροπος. Τέτοιον φόβον δμως δεν διέτρεχε ό πάντοτε με τόν έκάστοτε κρατοuντα δψιμος δημοκράτης Μπαμπινιώτης, που τώρα κατηγορεί ηίν «χούντα», αuτός ό ύπερευνοηθεiς ύπ' αuτής. Μυστή ριον παραμέvει διατi ό κ. Μπαμπινιώτης άπό ύποψήφιος τής νεοελληνικής φιλολογίας μετεπήδησε εiς ύποψήφιον τής γλωσσολογίας. Πάσιι θυσί (έστω καi με «γονυκλινείς ίκεσίαρ>) έπρεπε νό. πάρη κάποιαν έδραν. Κατέληξε στην γλωσσολογία πιθανώς διότι διέπρεπε γλείφων την 21ην Άπριλίου. Τό φαινόμενο Μπαμπινιώτη δεικνύει τόν τρόπον με τόν όποίον ώρισμένοι άναρριχώνται εiς πανεπιστημιακάς έδρας. Δίχως συγγράμματα άf.:,λά με «γονυκλινείς ίκεσίας», δίχως μελέτας, άλλά με την βοήθεια έξωπανεπιστημιακών κύκλων, δπως είναι οί κυβερνώντες... καi μόνον αuτοi; Ό καθηγητης κ. Μερεντίτης έγραψε εiς τό βιβλίον του «Άκαδημαϊκοi έλεγχοι» δτι ό κ. Μπαμπινιώτης προέβαινε εiς «γονυκλινείς ίκεσίας» διά νά τόν ψηφίση. Ό κ. Μπαμπινιώτης οuδέποτε fισθάνθη την άνάγκη νά διαψεύ-' ση η νά διαμαρτυρηθή διό. τά γραφέντα, διότι τόσον είναι τό ήθος του. Θλιβερόν θέαμα άνθρώπου που θέλει νά λέγεται κύριος καi καθηγητής. Έκείνοι, που τόν έκαναν καθηγητη εύρέθησαν, δχι δμως κι έκείνοι, που θό. τόν κάνουν κύριον. Οί φοιτηταi προσβλέπουν στους καθηγητάς των, διό. νά έχουν παραδείγματα ύψηλοu ήθους. Ό κ. Μπαμπινιώτης άποτελεί παράδειγμα πρός άποφυγήν. vπό αuτην την έννοιαν δικαιολογείται ή παρουσία του στό Πανεπιστήμιον. Τόν δακτυλοδεικτώ πρός δλους. Ό καθηγητης πανεπιστημίου όφείλει νά έρευνά, νά ά ναζητή καi νά παρουσιάζη πρωτοτύπους iδικάς του έργασίας, &στε νό. συμβάλη στην πρόοδο τής έπιστήμης του. Αί «έργασίαι» που έξέδωσε είς βιβλία ό κ. Μπαμπινιώτης, μετά την έκλογήν του ώς «καθηγητοu», διότι πρiν

117 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 121 δέν είχε, στεροuνται πρωτοτυπίας, δέν είναι δημιουργήματα, άλλό. άντιγραφαi η παραλλαγαi κειμένων, που έξ liλλων συγγραφέων παρέλαβε. Ή έπιστημονική του συμβολτ, δέν ίσοδυναμεί μέ τό μηδέν, είναι μείον, διότι υποστηρίζει άντεπιστημονικό.ς άπόψεις. Ύπάρχουν άξιόλογοι καθηγηταi πανεπιστημίου καi έ ξωπανεπιστημιακοi έπιστήμονες, οί όποίοι συνεισφέρουν πολλό. στην γλωσσολογία μέ τό.ς πρωτοτύπους έρευνάς των. Αύτοi δέν χουν την τιμηv νό. άνήκη στον χώρον των ό πολυθεσίτης κ. Μπαμπινιώτης. Μολαταuτα οί δημιουργικοi έπιστήμονες στεροuνται δημοσιότητος, ένώ προβάλλονται στό.ς έφημερίδας καi στην τηλεόρασι δ σοι διαθέτουν διασυνδέσεις μέ τό. κυκλώματα τών μέσων μαζικής ένημερώσεως. Είς αύτοuς συγκαταλέγεται ό κ. Μπαμπινιώτης προστατευόμενος τοu συγκροτήματος Λαμπράκη. Τόν βλέπετε στην τηλεόρασι μέ περισπούδαστου ϋφος διοπτροφόρου άρουραίου νό. διδάσκη, μέ τό άζημείωτον βεβαίως, πασίγνωστα πράγματα. Ταυτοχρόνως φιλοξενείται στό «Βήμα τής Κυριακής» διό. νό. δημοσιεύη ύβρεολόγια. Σάς διαβεβαιώ δτι ό «διαπρεπης γλωσσολόγος» έχει διαπρέψει στό ύβρεολόγιον, άφοu κατώρθωσε μέσα σ' εvα μικρό liρθρο νό. περιλάβη έναντίον μου πλήθος ύβρισηκών χαρακτηρισμών. Τοuς παραθέτω («Βήμα», ): Έθvικιστικiι Πλευρίτιδα Ή προέλευση τού έλληνικού ά.λφαβήτου Τελευταία, λόγω τής έζαρσης τού ένδιαφέροντος καi τής εί5λογης εύαισθησίας γιa τa έθνικά μας θέματα, άρχισαν νa έπιπλέουν στον δ.φρο τής aφροσύνης μερικa κατάλοιπα άλλων f.ποχών ( 4ης Αύγούστου κ.τ.λ.), ποv καπηλεύονται δημόσια την έθνικη εύαισθησία τού ά.νυποψίαστου πολίτη, γιa νa περάσουν τiς έθνικιστικές ( δχι έθνικές), φασιστικές καi ρατσιστικές ίδέες τους ύπο τον μανδύα τής έπιστήμης τάχα ( καi μάλιστα τής ζένης

118 122 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ καi τής σύγχρονης) ' τής «ίστορικής aλήθειας», τής ύπεράσπισης μιό.ς aνυπεράσπιστης έλληνικότητας κ.λ.π. Πρόκειται γιο. εκφυλιστικa συμπτώματα μιό.ς aνεπίτρεπτης καπηλείας τής ίδέας τού εθνισμού, τής εννοίας δηλ. τής εθνικής συνείδησης καi τού aδολου πατριωτισμού που πρέπει νa χαρακτηρίζουν κάθε σωστό πολίτη. την ίδεολογικη αvτη εκτροπη eχουν καταγγείλει δημόσια γνωστοi πνευματικοi άνθρωποι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.a., aπό δe τiς στήλες τού «Βήματος» πολυ εύστοχα eχει aναλύσει τό θέμα ό κ. Ριχ. Σωμερίτης. Τό φαινόμενο τέτοιων αvτόκλητων «ύποστηρικτών τού Έλληνισμού», που εκτρέπουν σκόπιμα καi κατa σύστημα τόν δημιουργικό εθνισμό σ' εναν aλογο, aφελή καi aστήρικτο διεκδικητικό εθνισμό aρχίζει,λόγω τής δύναμης τών μέσων εvρύτερης ενημέρωσης, καi παίρνει aνησυχητικeς διατάσεις. Εlδικa στiιν περίπτωση τού Έλληνισμού, ό όποίος μπόλιασε την παγκόσμια σκέψη με την καθοριστικη επίδραση που aσκησε στόν εvρωπαίκό πολιτισμό (παιδεία, θεσμούς, επιστήμες καi τέχνες) μέσα aπό τόν aρχαίο έλληνικό κόσμο καi τό Βυζάντιο, τέτοιοι aχρείαστοι «ύποστηρικτές», μe τό νa παρερμηνεύουν καi διαστρεβλώνουν τa επιστημονικa καi ίστορικa δεδομένα aπό παχυλη aγνοια καi ϋποπτη σκοπιμότητα, προσφέρουν χείριστες ύπηρεσίες. Έκθέτουν τόν Έλληνισμό ε ντός καi εκτός Έλλάδος στο. μάτια κάθε σοβαρού, σκεπτόμενου καi ένημερωμένοv 'Έλληνα η ξένου που μπορεί βεβαίως νa ξεχωρίζει την πραγματικη προσφορa aπό την έπιπόλαιη κομπορρημοσύνη. Χαρακτηριστικη είναι ή περίπτωση ερασιτέχνη ίστορικού, γλωσσολόγου, φιλολόγου, πολιτειολόγου, Έλληνιστη κ.λπ., ό όποίος, μέσα στη γενικότερη σύγχυση, α γνοια καi συνοχή (όχι ανεκτικότητα) που διέπει τόν τόπο «τού δ, τι δηλώσεις», διαθέτει τακτικό βήμα aπό lδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό τής φιλελεύθερης παράταξης (όχι τής aκροδεξιό.ς), aπ ' δπου γελοιοποιεί τόν Έλληνι-

119 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 123 σμό... εξυμνώντας τον καi aσχημονεί, άδιάκριτα καi α διακρίτως, κατa σύμπαντος τού πνευματικού καi επιστημονικού κόσμου τής Χώρας (εναντίον δλων συλλήβδην τών πανεπιστημίων, τής 'Ακαδημίας, τών ερευνητικών ίδρυμάτων, τού Παιδαγωγικού "Ινστιτούτου κ.λ.π.), χωρiς συναίσθηση τών λόγων του καi αίσθηση τής πραγματικότητας. 'Όλοι -ό γράφων είναι κύριος στόχος - είμαστε aνθέλληνες, προδότες, άγράμματοι, άνάξιοι, ϋποπτοι, χειρότεροι άπο τον Γκλιγκόρωφ, κατευθυνόμενοι άπο aντεθνικές, ϋποπτες καi σκο'jειν8ς δυνάμεις! Καi διερωτάται κανεiς δεν διαθέτει ό σταθμος αύτος ΈΠιτροπη δεοντολογίας καi στοιχειώδη εύθιξία νa διαφυλάξει άν μη τi άλλο τη σοβαρότητά του άλλο. καi νa aποτρέψει )δπως έχει ύποχρέωση - τη συστηματικη προπαγάνδα καi παραπλάνηση τών aνυποψίαστων τηλεθεατών του άπο ερασιτεχνικες aφέλειες καi ίδεολογικες ίδιομορφίες ποv προβάλλονται παραπλανητικa ώς ίσχύουσες επιστημονικες θέσεις; Ί'i σχέση έχει ή φιλελεύθερη ίδεολογία με περίεργες συλλήψεις τού Έλληνισμού άπο τον ίδρυτη τού κόμματος τής 4ης Αύγούστου; Μπορεί νa συλλάβει κανείς, άν δεν το άκούσει άπο το κυριολεκτούντως aπύλωτο στόμα αύτού τού προκλητικού επικριτη δλου τού πνευματικού κόσμου τής Χώρας - δτι ό Βούλγαρος καθηγητης Georgίeν ( ποv ενεφάνισε τοvς Βούλγαρους ώς συνεχιστ8ς τών Πελασγών καi τον 'Όμηρο ώς δημιούργημα τών γηγενών Θρακοϊλλυριών ποv τον γνώρισαν οί 'Έλληνες άπο μετάφραση!), προβάλλεται στοvς τηλεθεατ8ς τού Τελε-Cίty ώς ύποστηρικτης τών έλληνικών θέσεων; 'Όταν μάλιστα χαρακτηρίζονται ώς προδότες, aνθέλληνες καi «φοινικιστές» (νεολογισμος νοσηρaς φαντασίας... ) δσοι δέχονται τη διεθνώς ίσχύουσα επιστημονικη θέση δτι το σύστημα γραφής ποv χρησιμοποιούσαν οί 'Έλληνες, γιο. νa aντικαταστήσουν την aρχαιότατη άλλο. aτελή συλλαβογραφικη γραφή τους (τη Γραμμικη γραφη Β'), το πήραν άπο τοvς

120 124 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Φοίνικες, διαμορφώνοντας μέσα aπ ' αuτο ένα νέο σύστημα γραφijς, το φθογγογραφικο aλφάβητο, το πρώτο πραγματικο aλφάβητο, που διαφέρει ριζικa aπο το aτελές «οίονεi συλλαβογραφικο» aλφάβητο τών Φοινίκων. :4νθέλληνες δηλ. ό Γεώργιος Χατζηδάκις, ό Ψυχάρης, ό Τριανταφυλλίδης, ό :4νδριώτης, ό Κουρμούλης καi ο λοι ανεξαιρέτως έμεϊς οί νεότεροι γλωσσολόγοι που συμμεριζόμαστε την κρατούσα περi aλφαβήτου θέση! ΥΕτσι μόνος γνήσιος 'Έλληνας, πατριώτης καi aντιφοινικιστής (διάβαζε aντισημιτιστής, γιa νa ξέρουμε τi λέμε) παραμένει ό ερασιτέχνης γλωσσολόγος, ίστορικος κ.λ.π. τού Τελε-Cίty, δικηγόρος, που δηλώνει «έπίτιμος καθηγητής» τού Πανεπιστημίου τijς Γκουανταλαχάρα! (Έπίτιμος καθηγητης πανεπιστημίου, χωρiς νa έχει ύπάρξει ποτε καθηγητης πανεπιστημίου, οί5τε κάν διδάκτωρ...). Έμείς, λοιπόν, οί aνθέλληνες, στοrjς όποίους συγκαταλέγονται ολοι οί μεγάλοι τijς γλωσσικής έπιστήμης (Schwyzer, Lejeune, Chantraίne, Kretschmer, Meί/let, Thumb, Buck, Allen. Bally κ.a.) καi ολοι οί μεγάλοι μελετητες τijς ίστορίας τijς γραφijς ( Jensen, Dίrίnger, Gelb, Jeffery, Naνeh, Guarduzzί, Σιγάλας κ.a.) ύποστηρίζουν οτι ύπijρξε μεγαλειώδης έπινόηση ή δημιουργία aπο τοrjς 'Έλληνες τού πρώτου πραγματικού aλφαβήτου ( οπου κάθε γράμμα δηλώνει κι έναν φθόγγο) ' τού aλφαβήτου που ύπο τη μορφη τού δυτικού aλφαβήτου (τijς Χαλκίδος) πέρασε στην ϊταλία καi aπετέλεσε το λεγόμενο λατινικο aλφάβητο. Το οτι ή βάση τού aλφαβήτου τού έλληνικού aνάγεται στο βορειοσημιτικόjφοινικικό aλφάβητο,οπως δείχνουν 1) ή μορψη τών γραμμάτων, 2) ή (μη έλληνικη) όνομασία τών γραμμάτων, 3) ή σειρa τών γραμμάτων, 4) ή aρχικη κατεύθυνση τijς γραφijς ( aπο δεξιa προς τa aριστερa πρβλ. έπιγραφη τού Διπύλου, Ποτήριον Νέστορος κ.α.), 5) οί μαρτυρίες τού Ήροδότου κ.a. περi «φοινικηίων γραμμάτων» κ.λ.π., αuτο δεν μειώνει σε τίποτε το γεγονος τijς ούσιαστικijς δημιουργίας τού aλφαβήτου

121 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 125 άπο τους 'Έλληνες. Σ' αύτο -καi όχι στην πρωτιά- ε γκειται ή μεγάλη προσφορa τής Έλλάδος. /tλλa αύτa είναι ψιλa γράμματα γιa τον άδαij τελεκενολόγο τού City. Αύτος πρέπει νa βγάζει καλa καi σώνει ότι τa πάντα ξεκινούν άπο την Έλλάδα. Φοίνικες, Αίγύπτιοι, Βαβυλώνιοι καi όλοι οί aλλοι άρχαίοι άνατολικοi λαοί, γνωστοi γιa τον πολιτισμό τους, θεωρούνται ( ρατσιστικa) κατώτεροι σε πνευματικες ίκανότητες λαοί, που ήταν άδύνατο νa συλλάβουν την εννοια τού άλφαβήτου η τών μαθηματικών η καi τών πυραμίδων άκόμη, που κι αύτές ( ώ τής φαιδρότητας) άνάγονται σε γνήσια έλληνικa δημιουργήματα! Το τi λέγεται -συνοδεία έπιτιμητικών μορφασμών καi βαρυτάτων χαρακτηρισμών- άπο το εύφάνταστο αύτο aτομο τού Τελε-Cίty δεν περιγράφεται. Με την ίδια παράλογη λογικη άντιμετωπίζεται έλληνομανώς ενα μεγάλο πρόβλημα τής ίστορίας τής γραφής, ή προέλευση τού βορειοσημιτικούjφοινικικού άλφαβήτου. Γι' αύτην εχει διατυπωθεί πλήθος θεωριών ( βαβυλωνιακή, άσσυριακή, χεττιτική, ούγκαριτική, σουμεριακη κ.λ.π.) με κυρίαρχη την aποψη ότι συνδέεται με την αίγυπτιακη καi τη σιναϊτικη γραφή. Άπομονώνοντας μιa παλιότερη - πολυ προσεκτικa διατυπωμένη - aποψη τού Eνans ότι το βορειοσημιτικο άλφάβητο εχει δεχθεί πιθανώς κάποια εμμεση έπίδραση άπο την κρητικη γραφή, την ίερογλυφικη καi τη γραμμικη γραφη Α', ό έρασιτέχνης τού Τελε-Cίty συνάγει ότι το φοινικικο άλφάβητο εlναι έλληνικό, άφού σχετίζεται με την κρητικη γραφή, πράγμα που δεν ύποστήριζε οϋτε ό ίδιος ό Eνans, ό ό ποίος πιστεύει ότι ή γραμμικη γραφη Α' (που δεν εχει άναγνωσθεί) δεν χρησιμοποιήθηκε κliν γιa νa δηλώσει έλληνικη γλώσσα! 'Ωστόσο, κανεiς δεν θa έμέμφετο τον γραφικο αύτον όμιλητη έλληνολογούντα, liν ό ίδιος δεν έλεεινολογούσε προκλητικa τους επιστήμονες που εχουν άφιερώσει τη ζωή τους στα θέματα αύτά. Πού νa φανταζόταν κανεiς ότι το πάθος καi το βάθος

122 126 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τijς έλληνικότητας πού πέρασε μέσα aπο το μεγάλο στοχασμο φυσιογνωμιών τού Νεότερου Έλληνισμού, δπως ό 'Ίων Δραγούμης, ό Περικλijς Γιαννόπουλος, ό Κωνσταντίνος Τσάτσος, ό Παναγιώτης Κανελλόπουλος η ό Γιώργος Σεφέρης θa βυθιζόταν στη ρηχότητα καi τiιν εύτέλεια τέτοιων aπαράδεκτων εθνικιστών καi ρατσιστικών συλλήψεων τού Έλληνισμού, ποu θa έκπέμπονται μάλιστα δημόσια aπο φιλελεύθερους τηλεοπτικούς σταθμούς. Μία τέτοια γλώσσα ταιριάζει είς οίνόφλυγα λεμβοuχον, άλλα δεν ταιριάζει είς καθηγηηίv πανεπιστημίου α ξιοv του τίτλου, βεβαίως. Τό «Βijμα» δημοκρατικώτατα φερόμενον δεν εδημοσίευσε ηίv aπάντησιν ηίv όποίαν εδωσα στόv προστατευόμεvόν του. Δεν πειράζει. 'Απεναντίας παρόμοιοι συμπεριφοραi με ίσχυροποιοuν ήθικώς, διότι με τό να εμποδίζουν ηίν δημοσιότητα τής γνώμης μου σημαίνει δτι ηίν φοβούνται. Σημαίνει δτι εχω δίκαιον. Γεννάται λοιπόν τό ερώτημα: Είναι δημοκρατικόν νό. κρύπτουν aπό τόν λαόν τήν «liλλην liποψιν» καi να ύποχρεώνουν τόν λαόν να άκούη μόνον τήν «δική τους liποψιν»; Έπi πλέον aσφαλώς δλοι συμφωνούν δτι δεν ύ πάρχει οϋτε αναπτύσσεται ή επιστήμη δίχως ελευθtρίαν σκέψεως. Διαφέρω aπό τόν κ. Μπαμπινιώτη στην γνώσι τής Έλληνικής γλώσσης. 'Όταν εγω εγραφα βιβλία δια ηίv γλώσσα καi τό &.λφάβητόν μας, ό κ. Μπαμπινιώτης εταλαντεύετο μεταξu τών έδρών τής νεοελληνικής φιλολογίας καi γλωσσολογίας καi τελικώς aπέκτησε την τελευταίαν, χάριν τής όποίας ύπέβαλε έαυτόν είς «γονυκλινείς ίκεσίας» πρό τοu καθηγητού κ. Μερεντίτου διό. νό. εξασφαλίση την ψήφον του. Οί δικασταί, οί είσαγγελεtς καi οί δικηγόροι χρησιμοποιούν την γλώσσα ώς εργαλείον. Μπορώ νό. εϊπω τό ϊδιο καi διό. τοuς δημοσιογράφους. Οί νομικοi πάντως κινούνται στόν χώρον τών εννοιών με συνέπεια συνεχώς να

123 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 127 καλλιεργούν n)v γλώσσαν.οί δικηγόροι ιlγορεύουν, γράφουν, προτείνουν, παρουσιάζουν έπιχειρήματα, aναλύουν. υμοίως οί δικασταi καi οί είσαγγελεtς καθημερινώς μεταχειρίζονται την γλώσσαν γραπτώς καi προφορικώς με aκριβολογίαν. 'Εμβαθύνουν στο νόημα τών λέξεων καi διατυπώνουν μξ; σαφήνειαν είσηγήσεις, προτάσεις, σκέψεις. Με δύο λόγια οί νομικοί, περισσότερον aπο τούς λογοτέχνας έργάζονται έπi της γλώσσης. Χάρις στο δικηγορικόν μου έπάγγελμα καi χάρις στο προσωπικόν μου ένδιαφέρον ιlπησχολήθην με την Έλληνικη γλώσσα. 'Έγραψα liρθρα, βιβλία καi aνακοινώσεις με θέμα την γλώσσα μας καi έκανα πλήθος διαλέξεων. 'Α πέναντι αύτης της έκτενοuς έργασίας μου ό κ. Μπαμπινιώτης άπλώς aντέγραψε liλλους συγγραφεtς (δίχως να τούς μνημονεύη στην βιβλιογραφία, δπως τον Σιγάλα) καi οuδεμία πρωτότυπου μελέτην έδημοσίευσε. Οuδεμία ίδική του έρευνα έπαρουσίασε. 'Άλλως τε ή συμβολή του στην προαγωγη τfjς Έλληνικfjς γλώσσης είναι aρνητική. Στα γραπτά του έκβαρβαρίζει καi έκλατινίζει την γλώσσα μας δπως θα δείξω παρακάτω. Διαφέρω aπο τον κ. Μπαμπινιώτη στην άντίληψιν πεpi καθήκοντος. Δηλαδη τα βιβλία μου, αί διαλέξεις μου, τα liρθρα μου κ.τ.λ. δλα πραγματοποιοuνται aνιδιοτελώς. Ζώ για ίδέας καi δεν ζώ aπο ίδέας. π έργασία μου aποτελεt προσφοράν, μακραν aπο οίονδήποτε συμφέρον οίκονομικόν, πολιτικον κ.τ.λ., οuδέποτε έπεδίωξα να ίκανοποιήσω προσωπικα συμφέροντα η φιλοδοξίας. τα βιβλία μου δεν έχουν δικαιώματα. υμιλώ livευ a μοιβης. Στο TELECΠY φυσικα δεν πληρώνομαι. 'Ανακοινώσεις στο έξωτερικόν, έκτυπώσεις, δημοσιεύσεις γίνονται δαπάναις μου. Καi δλα αuτα με μοναδικον στόχον: τον.ελληνισμόν! Υπογραμμίζω δτι καλύπτω κενα για τα όποια κατ' aσυγχώρητου τρόπον οί διάφοροι «καθηγηταi» aδιαφοροuν. Ίδού μερικα παραδείγματα. Δεν κυ-

124 128 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ κλοφορούν σηίν Έλλάδα βιβλία δια τό Άλφάβητόν μας. Φοβερα παράλειψις τών άρμοδίων Σχολών. Έκυκλοφόρησα τό «Έλληνικον 'Αλφάβητον». Δεν κυκλοφορεί σηίν Έλλάδα βιογραφία τού Σωκράτους. 'Απαράδεκτος παράλε ψις. 'Εξέδωσα τό «Σωκράτης μπροστa στον θάνατον». Δεν κυκλοφορεί στην Έλλάδα οϋτε εν βιβλίον δια την μάχην τών Θερμοπυλών, τού Μαραθώνος κ.τ.λ., έκάλυψα έγrο αύτό τό επαίσχυντο κενό με την έκδοσι τού βιβλίου μου «Οί βάρβαροι» κ.τ.λ. κ.τ.λ. 'Ασχολούμαι έπi τριάκοντα έτη με την Έλληνικην ί στορίαν, γλώσσαν, φιλοσοφίαν καi γενικώς τόν Έλληνικόν πολιτισμόν έκ καθήκοντος καi ούχi έξ επαγγέλματος. Δι' αύτό π.χ. τα βιβλία μου μπορεί να τα έκδίδη δ ποιος θέλει καi έλευθέρως να άναδημοσιεύουν ότιδήποτε θέλουν οί ενδιαφερόμενοι. τα λεγόμενα «άποκλειστικα δικαιώματα» η «άπαγορεύεται η άναδημοσίευσις δ λου η μέρους κ.τ.λ. liνευ έγγράφου άδείας τού συγγραφέως» κ.τ.λ. δεν εύρίσκονται σημειωμένα στα βιβλία μου. Άντιθέτως ό κ. Μπαμπινιώτης έχει έπάγγελμα αύτό που έγrο θεωρώ καθfjκον. Διαφέρω άπό τόν κ. Μπαμπινιώτη στο ήθος. Πάντοτε ύπfjρξα συνεπης στα {δανικά μου. Καλα η κακά. Ούδέποτε μετεπήδησα άπό τόν εναν ίδεολογικόν χώρον στόν liλλον. Άντιθέτως ό κ. Μπαμπινιώτης που τώρα παριστάνει την ύπερδημοκράτη καi με κατηγορεί για χουντικό, φα-. σίστα κ.τ.λ. έγινε καθηγητης στό Πανεπιστήμιον έπi 21 ης Άπριλίου. 'Η το άποδεκτός άπό τό στρατιωτικόν καθεστrος καi άνερριχήθη στην Πανεπιστημιακην εδραν με την έγκρισιν τού Σπουδαστικού Τμήματος τfjς Γενικfjς Άσφαλείας, διότι αν δε σε ένέκρι ν ε η Άσφάλεια δεν έγένεσο καθηγητής. 'Όταν liλλοι καθηγηταί, δπως ό κ. Μαγκάκης, παρητούντο άπό τό Πανεπιστήμιον διαφωνούντες με την 21 ην Άπριλίου, δταν liλλοι καθηγηταi έδιώκοντο έκ τού Πανεπιστημίου, τότε άκριβώς ό κ. Μπαμπινιώτης έφρόντιζε νά «έκλεγfj» καθηγητής. Άπορώ πώς οί

125 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 129 άντιστασιακοι καθηγηται τον άνέχονται και πώς οί φοιτηται δεν τον καταγγέλλουν. Δέχομαι τον όποιονδήποτε iδεολόγον. Ό φασίστας, ό δημοκράτης, ό κομμουνιστής, ό άναρχικος κ.τ.λ., δταν είναι άγνος ίδεολόγος εχει την έκτίμησί μου, άσχέτως έαν συμφωνώ μαζί του. Δεν δέχομαι έκείνον που άλλάζει ίδέας άναλόγως με τα συμφέροντά του. Δεν δέχομαι έκείνον πού δταν οί άλλοι άγωνίζονται για ίδανικα έξασφαλίζει την σταδιοδρομίαν του, δπως άκριβώς επραξε ό κ. Μπαμπινιώτης, ό όποίος κατόπιν αύτοανεκηρύχθη είς δ ψιμον κατήγορου τfjς δικτατορίας. τι έκάνατε, lc. Μπαμπινιώτη, έναντίον τfjς δικτατορίας; την έπολεμήσατε μόνον άφου f:πεσε. τι ήρωϊσμός! Ti ήθος! Ti άγωνιστικον παράδειγμα στους νέους! Όπωσδήποτε ό κ. Μπαμπινιώτης διακρίνεται άπο σταθερότητα φρονημάτων, άφου πάντοτε είναι με τον έκάστοτε κρατουντα. Διαφέρω άπο τον κ. Μπαμπινιώτη στην έπιστημονικηv άντίληψιν περι έλευθέpου διαλόγου. Ότιδήποτε ύποστηρίζω το θέτω ύπο την κρίσιν τών άλλων, δέχομαι να συζητήσω την διαφορετικηv άποψιν και να πείσω η να πεισθώ. Διότι f:τσι άκριβώς έπιβάλλει ό έπιστημονικος τρόπος σκέψεως και λήψεως άποφάσεως. 'Αντιθέτως ό κ. Μπαμπινιώτης και οί δμοιοί του άρνουνται τον διάλογον. Το εϊπαμε και θα έπαναλάβωμεν δτι οί ίνδοευρωπαϊσταί-φοινικισταi δογματίζουν, πράγμα τελείως άντεπιστημονικόν. Στας έκδόσεις που εκανα δια το Έλληνικον άλφάβητον περιέλαβα δλα τα άρθρα του κ. Μπαμπινιώτη έναντίον μου. Άκόμη καi τα ύβριστικά. 'Απέδειξα f:τσι δτι δεν εχω κάτι να κρύψω, δτι δεν εχω κάτι να φοβηθώ. 'Ενώ οί άντίπαλοί μας προσπαθουν να μάς άντιμετωπίσουν με την άποσιώπησι, παραπληροφόρησι και φυσικα με την έξουσιαστικη έπιβολή. 'Έφθασαν μάλιστα μέχρι του σημείου αύτοi οί τάχα δημοκράται να λογοκρίνουν

126 130 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ μαθητικας έφημερίδας με τό μεσαιωνικό αίτιολογικό δτι δεν έπιτρέπεται οί μαθηταi να εχουν άντίθετον iiποψιν άπό τα σχολικα βιβλία. Ή άπουσία της έλευθερίας στην ερευνα καi ή άπαγόρευσις της άμφισβητήσεως δεικνύουν νοοτροπίαν καισαροπαπικην άσύμφωνον προς τό άνήσυχον Έλληνικόν πνεύμα της συνεχούς άναζητήσεως. Ή πνευματικη έλευθερία, ύπέρτατον δημιούργημα του Έλληνισμοu, προϋποθέτει ώρισμένην ποιότητα άνθρώπων, η1ν όποίαν προφανώς δεν διαθέτουν οί μισέλληνες φοινικισταί. 'Όμως τους εχουν καταλάβει δλοι. 'Ιδίως οί μαθηταίφοιτηταί, οί όποίοι εuλόγως άπορο\)ν που κάποιος «Καθηγητής» τους άρνείται την δημοσίαν συζήτησιν. 'Από παντού φθάνουν διαμαρτυρίαι, ίδίως έκ μέρους φοιτητών καi μαθητών, δια τό ζήτημα τών ίνδοευρωπαίων καi φοινικιστών. Στην Σχολη Εuελπίδων, δταν ώ μίλησε ό κ. Μπαμπινιώτης περi 'Ινδοευρωπαίων άπεδοκιμάσθη. Στα πανεπιστήμια οί φοιτηταi ζητούν έπιστημονικη τεκμηρίωσι, για τους 'Ινδοευρωπαίους. Δεν την ε χουν καi άρνοuνται να δεχθούν μίαν αuθαίρετον iiποψιν. Στα σχολεία οί μαθηταi τα ίδια. Προ παντός οί δάσκαλοι καi οί καθηγηταί, παρα τας αuστηρας όδηγίας, έκφράζουν την διαφωνία τους η τό όλιγώτερον διδάσκουν καi την iiλλην iiποψιν. Άξιοσημείωτον είναι δτι οί καθηγηταi τών πανεπιστημίων δεν έμφανίζονται στην τηλεόρασι, για να ύπερασπίσθουν τον φοινικισμό καi τους 'Ινδοευρωπαίους. 'Όταν ρίξετε μία πέτρα είς κάποιο τέλμα θα άκούσετε τους βατράχους να κροάζουν. Στην προκειμένη περίπτωσι έρρίξαμε πέτρα στο τέλμα του 'Ινδοευρωπαϊσμου καi άνησυχήσαμε τον μοναδικόν της βάτραχον, ό όποίος κατακόκκινος καi άλλόφρων τρέχει άπό την μία τηλεόρασι στην άλλη καi κροάζει ύπερ τών Φοινίκων. 'Άξιος ό μισθός του.

127 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 131 Έκτός άπό τον δημόσιον διάλογον οί μισέλληνες στα βιβλία που επιβάλλουν στην εκπαίδευσι άποκρύπτουν δολίως τας άντιθέτους άπό τας ίδικας των γνώμας. Έπi παραδείγματι ό κ. Μπαμπινιώτης άποφεύγει συστηματικα να άναφέρη τας άπόψεις τών επιφανών επιστημόνων, δπως του Ντυσώ, Μπίρτ κ.τ.λ., διότι δεν θέλει να πλη ροφορηθούν οί φοιτηταi δτι ύπάρχει καi άλλη γνώμη.άπό εκείνην που πεισματωδώς αuτός διδάσκει. Τό να άκούγεται ή άλλη άποψι σημα ει, δτι σεβόμεθα την άντικειμενικότητα καi την καλοπιστία. Έπi παραδείγματι ή Μαρία Τζάνη («Θέματα κοινωνιολογίας τής παιδείας» εκδ. «Γρηγόρψ>, Άθ. 1986, σελ. 12) άκολουθεί την όδόν που επιβάλλει τό επιστημονικόν ήθος. Γράφει: Σ' αιjτη την ποιοτικη διαφοροποίηση, θa συμβάλει καταλυτικa ή άνακάλυψη τού άλφαβήτου. Είτε άποδεχθούμε τη θεωρία τής άνακάλυψής του άπό τοιjς 'Έλληνες, είτε την άλλη θεωρία ποv Iσχυρίζεται δτι αvτοi τό πήραν άπό τοιjς Φοίνικες καi τού εδωσαν την τελική του διαμόρφωση, γεγονός είναι δτι στο. χέρια τών Έλλήνων, τό άλφάβητο γίνεται έργαλείο διανοητικής καi συναισθηματικής άφύπνισης, μέσο πολιτιστικής δημιουργίας. 'Αντιθέτως οί Μπαμπινιώτηδες άποσιωποuν την άλλην άποψιν καi δι' αuτό είναι τοuλάχιστον ϋποπτοι. Στα πανεπιστήμια καi στα σχολικα βιβλία δεν άναφέρεται καν ή άλλη άποψις, διότι ετσι επιθυμούν οί άλλόφυλοι ελεγκταί (Σαπίρο, Ρουσέλ, Κοεν κ.λπ.) τής Έλληνικής παιδείας. Στήν «Συνοπτικη ίστορία τής Έλληνικής γλώσσας» (Άθ. 1985, σελ. 19) ό κ. Μπαμπινιώτης εχει κεφάλαιον ύπό τον άδόκιμον τίτλον «Έπιστημονικη γλωσσολογία». Ή γλωσσολογία αν δεν είναι επιστήμη δεν είναι καi γλωσσολογία. 'Όπως δεν όμιλεί κάποιος για επιστημονικα μαθηματικα η επιστημονικη ίατρικη κ.λπ., διότι μαθηματι-

128 132 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ κά, iατρική κ.λπ. ύπονοοϋν τήν έπιστήμη. Τέλος πάντων στο κεφάλαιο αύτό άναφέρεται στήν «κοινή μητέρα γλώσσα» καi γράφει: «Τό 1786 ό Sίr WILLIA M JONES, άγγλος δικαστης στiς 1νδίες, έγραφε (The thίrd annίνersary dίscourse, On the Hίndus, Works Ι (1799), [=LEHMANN 1967, Α reader ίn 19th century Historίcal Jno-European Lίnguίstics, σ. 15]) τά έξής: «Ή Σανσκριτικη γλώσσα, aσχέτως τού πόσο παλιa είναι, eχει θαυμάσια δομή. Είναι πληρέστερη τής Έλληνικής, πλουσιότερη τής Λατινικής καi ύπερβάλλει καi τiς δύο σε έκφραστικη λεπτότητα. Έν τούτοις, τόσο ώς. πρός τiς ρίζες τών λέξεων δσο καi ώς πρός τοιjς γραμματικοιjς τύπους, συγγενεύει στενa μ' αύτές, μέχρι σημείου ωστε νa aποκλείεται ή άπλη σύμπτωσι. Τόσο 'έντονη είναι ή aυγγένεια αύτη ωστε δεν μπορούμε νa μελετήσουμε τiς τρείς αύτες γλώσσες, χωρiς νά πεισθούμε δτι προήλθαν καi οί τρείς aπό μιa κοινiι πηγή, ποιj δεν ύπάρχει πλέον. Παρόμοιοι - ίiν όχι έξίσου πειστικοi - λόγοι όδηγούν νa δεχθούμε δτι καi ή Γοτθικη καi ή Κελτική, μολονότι eχουν aναμειχθή με άλλες γλώσσες, 'έχουν την Ιδια προέλευσι με τη Σανσκριτική. Στην Ιδια οικογένεια φαίνεται νa aνήκη καi ή aρχαία Περσική. Στό παλιο αύτό δημοσίευμα 'έχουμε ijδη τόν πυρήνα τής λεγομένης Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας. Ό Sίr WIL LIA M JONES είναι ό πρώτος ό όποίος διεπίστωσε την συγγένεια μεταξι) Σανσκριτικής, Έλληνικής, Λατινικής κ.ά., διατυπώνοντας την ύπόθεσι δτι δλες αύτf:ς οί γλώσσες πρέπει νa προήλθαν aπό μιa κοινiι μητέρα γλώσσα. Συγκριτικiι γpαμματικiι: FR. von SCHLEGEL Έν συνεχείq. (το 1808) ό Γερμανός FRJEDRICH νοn SCHLEGEL δημοσίευσε τό 'έργο «Vber dίe Sprache und die Wίesheίt der Indίer» («Έπi τής γλώσσας καi τής

129 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 133 σοφίας τών 1νδών»). Σ' αύτό γίνεται γιa πρώτη φορa λόγος περί «συγκριτικής γραμματικής» τών συγγενών γλωσσών, ποv θa πρέπει νa στηριχθή έπi έπιστημονικών κριτηρίων. Στό ίδιο έργο έπιχειρείται ή σύνταξι συγκριτικής γραμματικής, διa συγκρίσεως τής γραμματικής δομής συγγενών γλωσσών (Έλληνικής, Λατινικής, Γερμανικής, Σανσκριτικής) καi προσαγωγής έπιχειρημάτων περi τής συγγενείας καi κοινής καταγωγής τους. Ή σύγκρισι περιορίζεται μόνο στiιν κλίσι, τονίζεται δε ή άνάγκη ίστορικής έπίσης έρευνας τών γλωσσών. FR. ΒΟΡΡ: Ό ίδpυτiις τής συγκριτικής γλωσσολογίας Τό 1816 ό FRANZ ΒΟΡΡ, ό ίδρυτiις τής λεγομένης συγκριτικής γλωσσολογίας, δημοσίευσε έκτενeς έργο ύπό τόν τίτλο «Έπi τοϋ κλιτικού συστήματος τής Σανσκριτικής έν συγκρίσει πρός τό τής Έλληνικής, Λατινικής, Περσικής καi Γερμανικής». Στό έργρ αύτό γίνεται ή α' συστηματική, συγκριτικiι έρευνα καi άποδεικνύεται ή γενετικiι σχέσι τών /Ε γλωσσών, τόσο στiιν γραμματική τους δομiι δσο καi στό λεξιλόγιο». Όπως προκύπτει ΕΚ τών aνωτέρω καi δπως ακριβώς διδάσκει ό κ. Μπαμπινιώτης οί Jones, Schlegel καi τέλος ό Bopp έθεμελίωσαν την θεωρίαν τού ίνδοευρωπαϊσμοu. Έμελέτησαν καi συνέκριναν τό. Έλληνικά, Λατινικά, 'Ινδικά, Γερμανικό. κ.τ.λ., &νεύρον κοινάς, όμοίας λέξεις καi συνεπέραναν δτι αί γλώσσαι ποu τό.ς περιέχουν προέρχονται γενετικώς aπό μίαν liλλην γλώσσαν ποu συμβατικώς ώνόμασαν ίνδοευρωπαϊκήν, Ίνδογερμανικήν (οί Γερμανοi) η Ίαπετικήν (οί 'Έλληνες διό. τού Χατζιδάκη). Τό λογικόν βεβαίως είναι δτι δταν έχωμεν όμοίας λέξεις είς διαφόρους γλώσσας να δεχθώμεν δτι γενετικώς αί γλώσσαι αuταi προήλθον ΕΚ τής aρχαιοτέρας των. Δηλαδη τό aγγλικόν father, τό γερμανικόν Vater, τό λατινικόν

130 134 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ pater προέρχονται άπό τό προϋπάρξαν αύτών πανάρχαιον Έλληνικόν πατήρ. Πράγματι κατα ποίαν έννοιαν έπιστημονικής μεθοδολογίας συγκρίνουν άνισοχρόνους γλώσσας καi ύποστηρίζουν δτι τό π.χ. γερμανικόν Vater καi τό Έλληνικόν παη1ρ προέρχονται άπό κάποια τρίτη κοιvη γλώσσα μητέρα. 'Ενώ άληθώς τό Vater προέρχεται δχι άπό τρίτη κοιvη γλώσσα-μητέρα, άλλα άπό τα 'Ελληνικά. τα 'ίδια καi με τα Λατινικά, Περσικά, Ίνδικα κ.τ.λ. 'Όσαι λέξεις των είναι κοιναi προέρχονται άπό τα Έλληνικά. Πρώτος ό όποιος ύπεστήριξε την δ.ποψιν, δτι τα Ίνδικά, Περσικα κ.τ.λ. προέρχονται άπό τα Έλληνικά, ύπflρξε ό έπιφανης άνατολιστης Θεόφιλος Μπάγιερ ( ), τόν όποιον ΣΚΟΠΙΜΩΣ δεν μνημονεύουν, διότι αύτό προβάλλει τόν 'Ελληνισμό καi οί μισέλληνες έγχώριοι καi ξένοι δεν θέλουν. Ό Μπάγιερ άπεφάνθη καi έδημοσίευσε στα πρακτικα της Άκαδημίας τής Πετρουπόλεως τό 1732 (τόμος Γ) δτι τα Ίνδικά, Περσικά, Έλληνικα έχουν όμοιότητας όφειλομένας στην Έλληνικην έπίδρασιν. Μέτ' ολίγον οί μισέλληνες άντέδρασαν στην γνώμην του Μπάγιερ. Άντi να δεχθουν τήν «Έλληνικiιν tπίδρασιν» έφευραν την ύπόθεσιν (άπάτη, μυθος) τών iνδοευρωπαίων. Είπαν, λοιπόν, δτι δεν είναι ή Έλληνικη ή μητέρα γλώσσα, άλλα ή ινδοευρωπαϊκή, την όποίαν ούδεiς ούδέποτε ώμίλησε. 'Έτσι παρουσιάζεται ώς γλωσσολόγος ό Ίησουίτης Coeurdoux τό Κατόπιν ό 'Άγγλος δικαστης Jones τό 1786 καi τέλος ό κακομιμητης του Bayer, Bopp, ό ό ποιος δεν είναι δπως γράφει ό κ. Μπαμπινιώτης «ίδρυτης τής λεγομένης συγκριτικής γλωσσολογίας» (ένθ. άνωτ. σελ. 20). Πραγματικός πρώτος ίδρυτης της συγκριτικής γλωσσολογίας είναι ό Μπάγιερ, άφου πρώτος αύτός στοuς νεωτέρους χρόνους έκανε συγκριτικας μελέτας έπi γλωσσών.

131 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 135 Ό iνδοευρωπαϊσμός διαγράφει τροχιό.ν aπό Ίησουίτην, δικαστήν, κακόν aντιγραφέα καi συνεχίζεται με τους iδικούς μας ψευδοεπιστήμονας γλωσσολόγους, που aποσιωπούν τον Μπάγιερ καi τό.ς θέσεις του, διότι του(; ένοχλεt ή γνώμη του μεγάλου γλωσσολόγου-aνατολιστου, την όποίαν θεωρούν έσφαλμένην! Ίδου εν διαφωτιστικόν παράδειγμα εiλημμένον έκ της Έλληνικflς «Μεγάλης Έγκυκλοπαιδείας (τόμος ΚΑ, σελ. 530), δπου ό 'Έλλην γλωσολόγος Γ. Άναγνωστόπουλος aπορρίπτει (aναιτιολογήτως βεβαίως) τήν «Έλληνικ-fιν έπίδρασιν» ποv άπέδειξε ό Μπάγιερ: «Πρώτος, καθ' δσον γνωρίζω, ό Θεόφιλος Bayer ( ) παρετήρησε τ-fιν εϊς τινα (καi μάλιστα εlς τa άριθμητικa) όμοιότητα τής ίνδικής, περσικής καi έλληνικής, άλλ ' άπέδωκεν αύτ-fιν - δλως έσφαλμένως είς τ-fιν έπίδρασιν τής έλληνικής, έπίδρασιν έξασκηθείσαν, ώς ένόμιζε, κατa τ-fιν έπi τής Περσίας, Βακτριανής καi Πενταποταμίας ( Πεντζάπ) κυριαρχίαν τών Έλληνομακεδόνων. Όρθότερον άπεφάνθη περi τής σχέσεως τών εlρημένων γλωσσών ό ίησουίτης Coeurdoux». «'Όλως έσφαλμένως» λοιπόν ό Μπάγιερ που ύπεστήριξε τήν «Έλληνικ-fιν έπίδρασιν» καί «όρθότερον άπεφάνθη ό 1ησουίτης...». Ti νό. σχολιάσω; Τό ποιος ήτο ό Μπάγιερ τό διαβάζομεν στην ίδια έ γκυκλοπαίδειαν (τόμος ΙΖ, σελ. 553): Μπάϋερ ( Bayer), Θεόφιλος-Σίγκφριντ. Είς τών διαπρεπεστάτων άνατολιστών τής ΙΗ έκατονταετηρίδος. Έγεννήθη έν Καινιξβέργrι τής Γερμανίας τφ 1694 καi ά πέθανε το Διά τής έν τφ τρίτφ τόμφ τών πρακτικών τής 'Ακαδημίας τής Πετρουπόλεως δημοσιευθείσης ( 1732) περi τής θιβετικής γλώσσης πραγματείας του διεφώτισε τa μάλιστα τ-fιν τέως άπρόσιτον σχεδον εlς την

132 136 ΚΩΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ έπιστήμην άσιατικην ταύτην γλώσσαν, διά δε τών συγκριτικών μελετών του άνεκάλυψε την είς τινα μέρη τής γραμματικής των (ίδίως τά άριθμητικά) όμοιότητα τής ίνδικής, τής περσικής καi τής έλληνικής γλώσσης καi οϋτως έγινεν ό πρόδρομος τού διασήμου Μπόπ. :4.λλά το πόρισμα, είς το όποίον κατέληξεν ό Μπάϋερ έκ τών ρηθεισών συγκριτικών μελετών του, δτι δηλαδή ή όμοιότης αϋτη όφείλεται εlς την έπίδρασιν τής έλληνικής γλώσσης, διά τής έλληνομακεδονικής κυριαρχίας έπi τού 1ράν καi τής Βακτριανής ( Bayer, «Hίstorίa regnί Graecorum Bactrίanί», σ. 112}, άπεδείχθη δτι είναι έντελώς έσφαλμένον. Τό διατi τό πόρισμα του Μπάγιερ aπεδείχθη έντελώς έσφαλμένον καi πώς καi ποίος τό aπέδειξε δέν μάς τό λέγουν. Πάντως κατα την γνώμην τους δ «διαπρεπέστατος άνατολιστής» (δπως τον aποκαλουν) σφάλλει καi έχει δίκαιον δ 'Άγγλος δικαστής!!! Θα σημειώσωμεν τέλος δτι δ Μπάγιερ έδίδασκε την ίστορίαν τών λαών της Έγγύς καi 'Άπω Άνατολης στην Πετρούπολιν, έγραψε σπουδαία έργα δπως: «1στορία τής Όσροηνής Έδέσσης», «Σινικον Μουσείον» καi ησχολήθη ίδιαιτέρως με την έπιρροη τών Έλλήνων aπό της Βακτριανης, Περσίας μέχρι τών 'Ινδιών καi της Κίνας. Αuτόν τον έπιστήμονα οί «'Έλληνες γλωσσολόγου> δεν τον παρουσιάζουν κατα την παγίαν τακτικήν των της aποσιωπήσεως πάσης aντιθέτου γνώμης. 'Όμως άναγκάζονται να παραδεχθουν δτι είναι «διαπρεπέστατος» καί πρόδρομος του Μπόπ. Κάτι είναι καi αuτό... 'Έτσι έξεκίνησε ή aπάτη τών i.νδοευρωπαίων. Γράφονται βιβλία κ.τ.λ. με σκοπό να aποκρύψουν τήν «Έλληνικην έπίδρασιν>> καi στην θέσιν της να βάλουν τό φάντασμα της ίνδοευρωπαϊκης γλώσσης. 'Αρκετοί καλόπιστοι έπιστήμονες παρεσύρθησαν καi δίχως να έξετάσουν προσωπικώς τό ζήτημα, άπλώς έπανέλαβαν δσα αuθαιρέτως

133 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 137 είπαν οί έγκάθετοι του iνδοευρωπαϊσμου. 'Όσοι επιστήμονες έμελέτησαν τό ζήτημα, aμέσως διεφώνησαν, ό.λλa ό ίνδοευρωπαϊσμός ύποκινούμενος άπο ύπόπτους μισελληνικους κύκλους είχεν flδη έπιβληθfj στην παιδεία μέ τaς γνωστaς συνεπείας. 'Έστω καi τώρα. Παρa τό κακό που έγινε ζητουμε άναθεώρησι καi ό.ποκατάστασι τfjς άληθείας. Ό έπιστήμων δέν πρέπει να κατευθύνεται στα ζητήματα τfjς έπιστήμης άπο τaς άποφάσεις τfjς πολιτικής έξουσίας. Ή έπιστήμη δέν διατάσσεται. Καi iiv διαταχθfj, δέν ύπακούει, εαv θέλη να λέγεται επιστήμη και να μη ξεπέση στην ύπηρεσία συμφερόντων. Βλέπω τήν «Θεωρητικ-fι Γλωσσολογία» του κ. Μπαμπινιώτη (έκδοσις 1980), μέ την ένδειξι «Copyrίght Γ. Μπαμπινιώτη»! ή όποία κατα τον μετριόφρονα συγγραφέα είναι «το πρώτο είδικό, εκτενές, συστηματικο 'έργο θεωρητικής γλωσσολογίας στον τόπο μας» (τρίζουν τα κόκκαλα του Χατζηδάκη). Αύτό λοιπόν τό περισπούδαστου βιβλίον γλωσσολογίας είναι γραμμένο εiς γλ&σσαν, που άποδεικνύει δτι ό συγγραφευς άγνοεί την όρθηv Ελληνικηv είτε δημοτικήν, είτε καθαρεύουσαν, είτε καθομιλουμένην. Δέν πρόκειται va είρωνευθ& τον κ. Μπαμπινιώτη, που γράφει «διάρθωσι» καί «διάρθρωσι>) («Θεωρητικη Γλωσσολογίω) σελ. 27) οϋτε που το indogermanischen μεταφράζει είς «ίνδοευ'ρωπαί"κές)) («Συνοπτικη ίστορία Έλ. γλ.)) σελ. 21) οϋτε aλλα που μπορουν να ό.ποδοθουν είς ό.βλεψίας η τυπογραφικό. λάθη. Θa σταματήσω είς ούσιώδη σφάλματα. 1. Κατ' άρχηv ό κ. Μπαμπινιώτης γράφει στο πολυτονικόν, μέ όξείας, περισπωμένας κ.τ.λ. Διότι τότε ή έξουσία έδέχετο τa πνεύματα καi τους τόνους καi ό κ. Μπαμπινιώτης ηκολούθει πιστ&ς τa κρατουντα. Μετa ή έξουσία καθιερώνει τό μονοτονικό καi άμέσως ό πειθαρχικός «έπιστήμων)) Μπαμπινιώτης ύποτάσσεται στο έξουσια-

134 138 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ στικό κατεστημένο καi στο βιβλίο του «Συνοπτικη ίστορία τfίς Έλληνικfίς γλώσσης» (Άθ. 1985) aκολουθεί το μονοτονικό σύστημα καi aποχαιρετά τας περισπωμένας καi τaς ψιλας κ.τ.λ. Διατηρεί πάντως την ύποτακτικήν (!) καi την δασείαν (!!). 2. Στα παραθετικα έξακολουθεί να aμφιταλαντεύεται. Στο πρώτο βιβλίο διάβάζομεν «γενικώτερα» κ.τ.λ. (σελ. 7), στο δεύτερο διαβάζομεν «γενικότερη» (σελ. 3). Τελικα ό «μακροχρονίως ένασχοληθεiς με τa προβλήματα τής Έλληνικής γλώσσας» &κόμη δεν aπεφάσισε αν τα συγκριτικα θα τα γράφη με ω η με ο, που βάζει εiς δλα aνεξaιρέτως τα παραθετικά, ένώ στο πρώτο βιβλίο έβαζε το ω, δ που έπρεπε. 3. Στό πρώτο βιβλίο ό δημοτικιστης κ. Μπαμπινιώτης γράφει: «μαθητάς» (σελ. 6), «φοιτητάς» (σελ. 9), μετα δμως ένθυμείται την δημοτικην καi γράφει: «δομιστές» (σελ. 13) κ.τ.λ. 4. Κατόπιν στο πρώτο βιβλίον γράφει: «χρειάστηκε» (σελ. 8) καi στην ϊδια σελίδα «χρειάσθηκε». 'Έχομεν λοιπόν κατα βούλησιν πότε τ καi πότε θ. 5. Ό διαπρεπης γλωσσολόγος συγχέει τας ρηματικας αuξήσεις με aποτέλεσμα να γράφη «διεπίστωσε» (ένθ. a νωτ. σελ. 8) με αϋξησι, aλλα καί «άντιμετώπισε» (ένθ. a νωτ. σελ. 11) δίχως αϋξησι κ.τ.λ. 6. Μπερδεύει καi τας καταλήξεις π.χ. «τής γλώσσας» (σελ. 8), aλλα τfίς «έρεύνης» (σελ. 1 1) καi δχι τfίς έρευνας. 7. 'Εν συνεχείg ό δημοτικιστης μας πνίγεται εiς τύπους τfίς καθαρευούσης π.χ. «έπιβεβλημένη» (σελ. 8), «δεδομένο» (σελ. 8), «διακεκριμένη» (σελ. 9), «πεπερασμένο» (σελ. 27). 8. Χάος έπίσης καi στην ύποτακτικήν, την όποίαν ό έ πιφανης γλωσσολόγος χρησιμοποιεί π. χ. γράφει: «νa άναπτύσσωνται» (σελ. 5), «νa άναφερώμαστε>> (σελ. 12) καi στην ϊδια σελίδα «νa πληροφορήσουμε», «ν' άποφύγουμε» κ.τ.λ. 9. Ό δημοτικιστης μας χρησιμοποιεί στην ϊδια λέξι aρχη καθαρευούσης καi κατάληξι δημοτικfίς π.χ. «ηύξη-

135 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 139 μένες ύποχρεώσεις» (σελ. 7), δίδων στόν λόγον εμφάνισι ν ξυπολήτου φέροντος ήμίψηλον. τα λάθη τα γραμματικα καi τα συντακτικα είναι πάμπολλα καi άπαράδεκτα δια πρωτοετή φοιτητήν, δχι διά «καθηγητήν», που μάλιστα θεωρεί τό βιβλίον του «πηγην ύπεύθυνης πληροφορήσεως στά θέματα τής σύγχρονης θεωρίας τής γλώσσας»! (σελ. 8). Περιωρίσθην εiς μερικας επισημάνσεις, άλλα σάς διαβεβαιώ δτι στας εννέα σελίδας του προλόγου ύπάρχει πλούσιος κfiπος λαθών, άκόμη και εκβαρβαρισμοu τfiς γλώσσης μας π.χ. «έφτασε)) (σελ. 5), «φτάσαμε)) (σελ. 10), δπου τό εϋηχον γλυκυ φθ μετατρέπεται εiς τραχυ φτ, δπως στό: «φτου σοω).. Ό χειριστης τοu λόγου μπορεί να μεταχειρίζεται ό ποιαδήποτε μορφη γλώσσης. Έγrο π.χ. προτιμώ την ά πλfi καθαρεύουσα δια λόγους που εξέθεσα στό βιβλίον μου «Ποία γλώσσα καi γιατ6). Δεν άρνοuμαι φυσικα την δημοτική, οϋτε την καθομιλουμένην (άνάμεικτος καθαρεύουσα- δημοτικη) με τας όποίας έχω γράψει βιβλία. 'Α πορρίπτω δμως εκείνους που διακηρύσσουν δτι πρέπει να γράφωμεν μόνον στην μία η την aλλην μορφην γλώσσης, άποκλείουν τας aλλας και αuτό που διακηρύσσουν τελικώς δεν τό τηροuν. Τέτοιος είναι ό κ. Μπαμπινιώτης. Με τας όλίγας προηγουμένας επισημάνσεις που έκανα ά πέδειξα δτι δικαιούται να άποκαλfiται aσχετος στό γλωσσικόν ζήτημα και επικίνδυνος διότι: 1. Καλλιεργεί ψυχολογικώς τους φοιτητας να δεχθοuν τό λατινικόν άλφάβητον, δι' αuτό παραθέτει συνεχώς Έλληνικας φράσεις με λατινικα στοιχεία π. χ. «nέω) (σελ. 26 ). Στην βιβλιογραφία, που παραθέτει στό τέλος τfiς «Θεωρητικής γλωσσολογίαρ) μάς πληροφορεί δτι: «Γιά νά τηρηθή ένιαία aλφαβητικη διάταξι, τά ονόματα τών Έλλήνων συγγραφέων έχουν ένταχθή aλφαβητικώς έκεί δπου aνήκουν κανονικώς μεταγραμματιζόμενα

136 140 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ μ8 λατινικοvς χαρακτήρες (έτσι λ.χ. το ΧΑ ΤΖΙΔΑΚΙΣ κατατάσσεται στο ΚΗ - ΚHA TZIDAΚJS, όνόματα ποv άρχίζουν άπο Θ- στο ΤΗ- κ.ο.κ.)». Καϋμένε ΚΗΑ TZIDAKI, τί σοϋ Εμελλε να πάθη ς... Άκόμη καθιερώνει τον γλωσσικό χαοϊσμό, άφοϋ άνακατεύει τα άλφάβητα π.χ. «nέα mέθοδος», /όγος», «πeδί» κ.τ.λ. (σελ. 26). Στην ίδια σελίδα γράφει: «" Ετσι λ.χ. ή φωνολογικ1} δομη τής Νεοελληνικής lπιτρέπει μεταξι3 άλλων, στη dρχη τών λέξεων τοι3ς συνδυασμούς («φωνητικd συμπλέγματα») χθ- tr- καi k/- χθeς-trία-k/eο...». Θαυμάστε αύτό το χθeς!!! τής νεοελληνικής (!) φωνολογικής δομής... Άκόμη γράφει καί treχo!! 2. Έφυλάκισε την γλωσσολογία στον iνδοευρωπαϊσμό, τον όποιον άνεκήρυξε έπίκεντρο της γλωσσικής ε πιστήμης. Σχετικώς γράφει: «Προς αύτη την κατεύθυνσι στρέφεται κι άναπτύσσεται ή γλωσσικη έπιστήμη, μελετώντας βάσει θεμελιωδών άρχών («νόμων») τiς μεταβολες στην ίστορικη έξέλιξι τών έπi μέρους γλωσσών έν σχέσει προς την άρχικη γλώσσα, άπ ' δπου άποσπάστηκαν», την iνδοευρωπαϊκη μητέρα γλώσσα (έξ, ού καi iνδοευρωπαϊκη γλωσσολογία)». 3. Πλήττει τον 'Όμηρον ύποστη ρίζων δλας τας άντεπιστημονικας καί μισελληνικας άπόψεις. Άκόμη ό κ. Μπαμπινιώτης δf:ν εμαθε δτι ύπήρξε ό 'Όμηρος, άλλα πιθανολογεί: δτι ήσαν πολλοί οί συγγραφεϊ:ς τών έπών. Άδιαντρόπως μάλιστα «διδάσκει» δτι ή γλώσσα τοϋ Όμήρου είναι τεχνητή «ποv ούδέποτε μιλήθηκε». Ίδοu τί γράφει («Συνοπτικη ίστορία Έλλ. γλ.» σελ. 92): «τiι. φιλολογικa προβλήματα («Όμηρικο ζήτημα») τής γλώσσας τοϋ 'Ομήρου άναφέρονται, μεταξv liλλων, στον δημιουργο τών Έπών (f5νας ij περισσότεροι ποιη-

137 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 141 τές), στον χρόνο τής συνθέσεώς τους καi στην χρήσι fι μη τής γ ραφής. Γιa τον γλωσσολόγο ή πρώτη βασικη διαπίστωσι είναι δτι πρόκειται γιa γλώσσα τεχνητή, πού «ούδέποτε μιλήθηκε». τα στοιχεία της είναι τόσο άνόμοια, ώστε δεν μπορεί νa χρησιμοποιήθηκαν σέ όρισμένο χρόνο καi τόπο». Στα δύο βιβλία του κ. Μπαμπινιώτη πού άνέφερα, αύτος άποφεύγει να βιβλιογραφήση τον καθηγηη1 του Πανεπιστημίου Θέσjνίκης Α. Σιγάλα. Οί κακεντρεχείς λέγουν δτι δεν τον άναφέρει, διότι τον έχει άντιγράψει στα περi 'Αλφαβήτου. Συγκεκριμένως ό κ. Μπαμπινιώτης μετέφερε στο βιβλίο του «Συνοπτικη ίστορία τής Έλληνικής γλώσσας>) (Άθ. 1985, σελ. 83) δσα ό Σιγάλας γράφει στο έργο του «1στορία Έλληνικής γραφής» (έκδ. 1934, σελ ). υ λόγος για τον όποίον μάχεται πεισματωδώς ύπερ τ&ν iνδοευρωπαίων δεν είναι έπιστημονικός, άλλα επαγγελματικός. υ κ. Μπαμπινιώτης έχει βασίσει όλόκληρον τήν «έπιστημονικήν» του σταδιοδρομία ση1ν διδασκαλία του iνδοευρωπαϊσμου. 'Άν όμολογήση δτι κατέρρευσε ό iνδοευρωπαϊκος μυθος (η άπάτη), τότε θα μείνη liνεργος! Διότι τi θα διδάσκη; Δια η1ν ύποστήριξιν τfίς Έλληνικότητος του 'Αλφαβήτου άνέφερα στο βιβλίον μου («Το Έλληνικον 'Αλφάβητον» ), εtς liρθρα μου στον ΔΑ Υ ΛΟ καi στας διαλέξεις μου άπο το TELECΠY πλήθος έπιστημόνων, 'Ελλήνων καi ξένων, πού δίχως άμφιβολίαν άποδεικνύουν την Έλληνικην καταγωγην του 'Αλφαβήτου μας. Στο περιβόητον liρθρον του («Βfίμα» ) ό άδαης Μπαμπινιώτης σκοπίμως περιορίζει τούς έπιστήμονας, τούς ό ποίους έπικαλουμαι μόνον εiς ενα, στον 'Έβανς καi γράφει δτι ό 'Έβανς δεν ύπεστήριζε την Έλληνικη προέλευσει του 'Αλφαβήτου μας. Προφανώς ό γραφικος γλωσσολόγος δεν έδιάβασε το βιβλίον του 'Έβανς «Scripta Min-

138 142 ΚΩΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ oa» η δέν τον συμφέρει ή άλήθεια. Άλλά τέλος πάντων διατi ό Μπαμπινιώτης δεν σχολιάζει τάς άπόψεις περi έλληνικής καταγωγής του άλφαβήτου μας, τάς όποίας διετύπωσαν οί Άκαδημαϊκοi Άρβανιτόπουλος, Καββαδίας, Μαρινάτος, Ντυσω κ.λπ.; διατi τάς άποκρύπτει; Ό Μπαμπινιώτης γράφει άκόμη δτι δεν θά με έμέμφετο «έaν δεν έλεεινολογοf>σα προκλητικa τούς έπιστήμονες πού fχουν άφιερώσει τiι ζωή τους στα θέματα αύτά». Ό Μπαμπινιώτης αύτοϊκανοποιείται τοποθετών τον έ αυτόν του μεταξυ τών άνθρώπων που άφιερώνουν την ζωήν των, γιά ενα ίδανικό η γιά κάποιο έργον. 'Ω τής αύτοθυσίας! Μολαταυτα ότιδήποτε πράττει η λέγει ό «γλωσσολόγος» μας τό πράττει η τό λέγει πάντα με οίκονομικόν άντάλλαγμα. Στο Πανεπιστήμιο, πληρώνεται. ΣηΊν φιλεκπαιδευτικιί έταιρεία, έχει τά όφέλη του. Στό «Παιδαγωγικό Ίνστιτουτο», έλάμβανε τον μισθόν του. ΣηΊν τηλεόρασι, άμείβεται. Στά βιβλία του, είσπράττει. Τά ϊ δια στό «'Ίδρυμα Έλληνισμου)), στο 'Υπουργείον 'Εξωτερικών, στό... στή... στά... Παντου εϊσπραξις, μισθός, ά μοιβή, έξοδα παραστάσεως, άντιμισθία, ποσοστά κ.τ.λ. Που ή άφιέρωσις ζωής; Που ή προσφορά; Ό άνθρωπος εύφυώς έπαγγελματοποίησε τάς άνυπάρκτους γνώσεις του καi πλουτίζει. Μ η μάς παριστάνει λοιπόν τον ή ρωα. Είσπράκτωρ είναι. Άνέφερα στην τηλεόρασι την ϋπαρξι Έλληνικών Πυραμίδων, τάς όποίας σκοπίμως οί μισέλληνες άπεσιώπουν και. ύπεστήριξα τό πανάρχαιον τής κατασκευής των. Ταυτοχρόνως παρέπεμψα είς Έλληνικά καi ξένα συγγράμματα που άπό τό 1833 («Ruine pyramidale pres ArgOS)) Stackelberg, 1833, συλλ. Ι. Ψωμαδάκη) άνεφέροντο με σχέδια, στάς Έλληνικάς πυραμίδας. Παρέθεσα έ πίσης καi άρχαία κείμενα. Ό Μπαμπινιώτης, που έβλεπε δτι τά πρωτεία στiς πυραμίδες άνήκουν στους 'Έλληνας άνησύχησε. Τό ξενόδουλο έξουσιαστικό κατεστημένον άπέκρυπτε τάς Έλλη-

139 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 143 νικας Πυραμίδας. Οί 'Ινδοευρωπαίοι δεν fiθελαν να πληροφορηθή ό Έλληνικος λαός, δτι οί πρόγονοί των έκτιζαν πυραμίδας. Το περιοδικόν ΔΑ Υ ΛΟΣ επανέφερε το θέμα στη δημοσιότητα με συνεχη δημοσιεύματα καi φωτογραφίας. Ή τοπικη αuτοδιοίκησις έκανε διαβήματα καi προσωπικ&ς επραγματοποίησα πολλας εκπομπας στο TELECΠY περi τ&ν Έλληνικ&ν Πυραμίδων. Παρα τα στοιχεία, τα αρχαιολογικα εύρήματα, φωτογραφίας, ανακοινώσεις ή σιγη συνεχίζετο. Έξιφούλκησε εναντίον μου ό Μπαμπινιώτης, ό όποίος με την παχυλη αμάθεια που τον διακρίνει αντi να αντικρούσ1j τα στοιχεία, που προσεκόμιζα προετίμησε να με εiρωνευθij καi να γράψ1j επi λέξει: «τω της φαιδρότητας» που όμιλrο καi γράφω περi Έλληνικ&ν Πυραμίδων. Συγκεκριμένως στό «Βημω> ( ) με κατηγορεί δτι «Αuτός (δηλ. εγrο) πρέπει να βγάζει καλα καi σώνει, δτι τα πάντα ξεκινούν απο την Έλλάδα». Ό κ. καθηγητης λοιπόν ενοχλείται που ύποστη ρίζω δτι τό. πάντα ξεκινούν απο την Έλλάδα. Μά, προς απόδειξιν αuτού έγραψα βιβλία καi αν δύναται ας αντικρούσ1j τα στοιχεία μου. Παρακάτω μάλιστα με εiρωνεύεται, επειδη κατ' εμε οί πυραμίδες είναι «γνήσια έλληνικα δημιουργήματα» καi δια την γνώμην μου αuτην αναφωνεί: «'Ώ της φαιδρότητας»! την 7 Φεβρουαρίου 1995 δμως, ή 'Ακαδημία Άθην&ν εξέδωσε δελτίον τύπου, δπου επι τέλους αναγνωρίζει την ϋπαρξι Έλληνικ&ν Πυραμίδων. Ό διαψευσθεiς ψευτοείρων Μπαμπινιώτης τi λέγει; Τίποτε! Διότι τόσον φιλότιμον έχει. Διότι τόση επιστημονικη εuαισθησία διαθέτει. Τού λείπει το ελάχιστον θάρρος να όμολογήσlj, δτι εσφαλλε. Ω ΤΗΣ ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΟΣ λοιπόν! Άλλα δλοι βλέπουν ποιος είναι ό επικινδύνως φαιδρός! 'Έτσι, διό. μίαν ακόμη φοράν, εγελοιοποιήθη ό αuθάδης Μπαμπινιώτης που εστρίγγλιζε: «τω της φαιδρότη-

140 144 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τος!» τι λέγει τώρα; άπλ&ς έβούλωσε το άπύλωτο στόμα του, διότι στερείται καi του έλαχίστου ίχνους ό.ξιοπρεπείας νa παραδεχθij, δτι είχε λάθος. «τω της φαιδρότητος» του κ. Μπαμπινιώτη! Ναi ύπάρχουν Έλληνικαi πυραμίδες την ϋπαρξιν των οποίων η δf:ν έγνώριζε (τi μόρφωσις!) η σκοπίμως ήγνόει (τi ήθος!) είς καθηγητης πανεπιστημίου, εστω καi μπαμπινιωτείου ύποεπιπέδου. Το γεγονός τ&ν Έλληνικ&ν Πυραμίδων, το ό.νέγραψε καi δ τύπος, π.χ. στόν «Άδέσμευτο Τύπω> (3 'Ιουνίου 1995) διαβάζομεν: «Χρονολογήθηκαν οί δύο έλληνικi:.ς πυραμίδες. Οί δύο πυραμίδες τής 'Αργολίδας, τού Έλληνικού καi τού Λυγουριού, χρονολογήθηκαν με τη μέθοδο τής θερμοφωταύγειας, το 2720 π.χ. καi 2100 άντίστοιχα, δπως είχε άνακοινώσει σχετικa ό άκαδημαϊκος κ. Π. Θεοχάρης πρiν λίγους μήνες ' εξηγώντας τiιν ταυτόχρονη σχεδον κατασκευή τους με τiς πυραμίδες τής Αίγύπτου... Ό κ. Π. Θεοχάρης άνακοίνωσε δτι οί έλληνικες πυραμίδες, καi οί πυραμίδες γενικότερα, έχουν aμεση σχέση με τον ήλιακο κύκλο καi τοvς άστρικοvς κύκλους. Έξήγησε δτι το έλληνικο ήμερολόγιο ήταν βασισμένο στiιν ήλιακiι περιφορa τού Σείριου. Κάθε 500 χρόνια ή ήλιακiι περιφορa τού Σείριου μετατοπίζεται κατa μία μοίρα. νετσι, λοιπόν, δταν κτίστηκε ή πρώτη πυραμίδα, περi το 2700, γιa τiιν άστρονομικiι παρατήρηση τού aστρου, ή δεύτερη κτίστηκε μετa 500 χρόνια καi με μιa μοίρα άπόκλιση, γιατi ή θέση τού Σείριου είχε μετατοπιστεί στο πλανητικό μας σύστημα.» 'Άραγε δταν δ «σοβαρός» γλωσσολόγος μας έδιάβασε αύτην την εϊδησι ό.νεφώνησε «τω της φαιδρότητος»;! Στο δελτίον τύπου (7 Φεβρ. 1995) της Άκαδημίας Άθην&ν διαβάζομεν. «Κατa τiι διάρκεια δημοσίας Συνεδρίας τής 'Ακαδη-

141 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 145 μίας 'Αθηνών ό 'Ακαδημαϊκος κ. Περικλής Σ. Θεοχάρης θο. προβεί σέ aνακοίνωσrι σχετικη μέ την ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΥΡΛΜΙΔΩΝ την Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου 1995 καi ώρα 18:00. Ή είσοδος είναι έλευθέρα.. Είδικώτερα ό 'Ακαδημαϊκος κ. Π. Θεοχάρης θο. aναφερθεί στην έρευνητικη έργασία ή όποία πραγματοποιήθηκε aπο την όμάδα τής 'Ακαδημίας 'Αθηνών. ΚατΟ. την διάρκεια έκτελέσεως του aντιστοίχου έρευνητικου προγράμματος χρησιμοποιήθηκαν όργανα του Εργαστηρίου τού Καθηγητού R. S. Galloway του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Ή χρονολόγηση aφορά σέ δυο πυραμίδες που βρίσκονται στην 'Αργολίδα: ή μία στο Έλληνικό ( Κεφαλάρι) καi ή Ο.λλη στο Λυγουριό. Οί διαστάσεις τών βάσεων τών δύο πυραμίδων είναι 15Χ13 μέτρα. Το ί5ψος τους είναι ακαθόριστο γιατi είναι Ο.γνωστο έο.ν έπρόκειτο περi κολούρων fι πλήρων πυραμίδων. Ή πυραμίδα τού Έλληνικοu διασώζεται κατο. το fιμισυ, ένώ ή πυραμίδα του Λυγουριου Εχει κατο. καιρους συληθεί aπο τους Χριστιανους διο. τij.ς άνάγκας τών πέριξ μνημείων. Το 1938 ή 'Αμερικανικη 'Αρχαιολογικη Σχολη καi ό καθηγητης Lord βασιζόμενοι σe μετρήσεις θραυσμάτων κεραμικών που βρέθηκαν στην πυραμίδα του Έλληνικου χρονολόγησαν καi την πυραμίδα στον 4ο αίώνα π.χ. Ή μέτρηση αύτη είναι πασιφανές δτι είναι λανθασμένη, δεδομένου δτι άφορά σέ κυκλώπεια κτίσματα το. όποία είχαν οίκοδομηθεί aρκετeς έκατονταετηρίδες πρiν άπο την κλασσικη έποχή. Ή προαναφερόμενη όμάδα έρευνητών τής 'Ακαδημίας 'Αθηνών aνέλαβε την χρονολόγηση τών πυραμίδων έπi τfί βάσει τών νέων μεθόδων τής συγχρόνου Φυσικής μe την χρηματικη ένίσχυση τής 'Ακαδημίας 'Αθηνών, καθώς καi μέ την γενναιόδωρη συμβολη του 1δρύματος Βουδούρη.

142 146 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Ή μέθοδος την όποία χρησιμοποίησε ή Ό μάδα αύτη είναι ή τής Θερμοφωταυγείας, ή όποία εισήχθη κατa το έτος 1960 άπο φυσικοvς καi γεωαρχαιολόγους καi με την όποία έπιτυγχάνεται ή μέτρηση τής ήλικίας κατασκευών διαφόρων έποχών. Ή μέθοδος στηρίζεται στην μέτρηση τού βαθμού πληρώσεως ' τών παγίδων άκτινοβολίας στα κενa κρυστάλλων άπο την στιγμη ποv οί κατασκευες έ κτίθενται είτε στο φώς είτε σε θερμοκρασιακη μεταβολή. Είναι άξ,ιοσημείωτο δτι ή έφαρμογη τής μεθόδου τής θερμοφωταυγείας σε λίθινες κατασκευες πραγματοποιείται γιa πρώτη φορa στiς προαναφερόμενες πυραμίδες. Αλλες έφαρjιογες τής μεθόδου αύτής έγιναν στην πρώην Σοβιετικiι 'Ένωση καi στην Δύση, κατa την τελευταία εικοσαετία. Ή μέθοδος είναι άρκετa εύαίσθητη καi άκριβης διότι καταμετρά τa ήλεκτρόνια τa όποία δεσμεύονται άπο τiς εύαίσθητες παγίδες τών ογκολίθων δταν ή κατασκευη προσβάλλεται άπο τiς άκτίνες liλφα, βήτα, γάμμα, καθwς καi άπο την κοσμικη άκτινοβολία. Ό βαθμος άποδεσμεύσεως τών ήλεκτρονίων καί, έ πομένως, ή ήλικία τής κατασκευής έξ,αρτiiται άπο τον χρόνο έκθέσεώς της στο ήλιακο φώς. Εμπεριστατωμένες μετρήσεις δρισαν τfιν ήλικία τής πυραμίδας τού Έλληνικού στο έτος 2720 π.χ. ±580 έτη, ένώ την ήλικία τής πυραμίδας τού Λυγουριού στο έτος 2100 π.χ. ± 600 έτη. Με τfιν ίδια μέθοδο μετρήθηκε καi στοιχείο τού Μυκηναϊκού τείχους καi ή ήλικία τού όρίσθηκε στο 1100 π.χ. ± 180 έτη. Σημειωτέον, δτι ή άντίστοιχη παλαιότερη άρχαιολογικη έκτίμηση όρίζει την ήλικία τού Μυκηναϊκού τείχους στον 1280 π.χ. Με αύτον τον τρόπο ή νέα μέθοδος καi ή παλαιa μέθοδος μετρήσεως έλέγχονται ώς άκριβείς. Έπομένως άπο τa προαναφερθέντα καταφαίνεται δτι οί πυραμίδες αύτες άποτελούν τiς άρχαιότερες ένδιαφέρουσες κατασκευες στον Έλλαδικο χώρο, ή δε ήλικία

143 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 147 τοvς παρεμβάλλεται μεταξv τών μεγάλων πυραμίδων τής Αlγύπτου. Ή πολιτεία όφείλει νa έπιδοθεί στο έργο τής άναστυλώσεως τών πυραμίδων αύτών. Ή δε προστασία τους άπο τa βέβηλα χέρια όρισμένων συμπατριωτών μας κρίνεται έπιβεβλημένη.. Τέλος, πρέπει νa άναφερθεί δτι ή έρευνητικη έργασία, ή όποία προεκτέθηκε συνοπτικά, άποτελεί άντικείμενο τής πρώτης σειράς άνακοινώσεων που σκοπο έχουν νa δείξουν τa ένδιαφέροντα χαρακτηριστικa τών πυραμίδων, τον προσανατολισμό τους καi την πιθανη χρησιμότητά τους καi θa συνδέσουν την μελέτη αύτη μf. άναφορf.ς ίστορικών καi aλλων συγγραφέων τής άρχαιότητος.» την aνακοίνωσιν έκανε ό 'ΑκαδημαϊκΌς κ. Περικλης Θεοχάρης κατιl την διάρκειαν δημοσίας συνεδριάσεως της 'Ακαδημίας, δπου δεν ένεφανίσθη ό προαλειφόμενος ακαδημαϊκός Μπαμπινιώτης διιi να φωνάξ1j: «ΤΩ της φαιδρότητας»! Ή έπιστήμη aπαιτεί έλευθερίαν διαλόγου. Λότο εtναι γνωστον εiς δλους. Έν τούτοις οί διάφοροι Μπαμπινιώτηδες ιiρνοuνται την συζήτησιν. Έμφανίζονται στην τηλεόρασι, μονολογοuν καi κατηγοροuν τοuς διαφωνοuντας μαζί των ώς φασίστας! Μιi aν φασισμός σημαίνη liρνησι διαλόγου, τότε οί Μπαμπινιώτηδες είναι γνήσιοι φασίστα ι. 'Όσο κι aν προσπαθοuν δεν κρύβεται ό φόβος τών aπέναντι της aληθείας. Κάθε liνθρωπος καi προ παντος οί καθηγηταi πανεπιστημίων έχουν το λεγόμενον καθηκον εiλικρινείας. 'Ασχέτως aπο aντιθέσεις πρέπει νιi σεβώμεθα την aλήθειαν. Το ψεuδος είναι aπαράδεκτον στi]ν καθημερινην ζωήν. 'Ακόμη περισσότερον στην δημοσίαν, δπου το ψεuδος ισοδυναμεί με aτιμίαν.

144 148 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ 'Αρνούνται λοιπόν οί Μπαμπινιώτηδες τον διάλογον. Μονολογούν ύβριστικώς άπό φιλικάς των έφημερίδας καί τηλεοράσεις. 'Εμείς τουναντίον δεχόμεθα τον διάλογον καί επανειλημμένως τους έχομεν προκαλέσει, άλλο. μiiς άποφεύγουν γιο. εναν καi μόνο λόγον: Φοβοuνται τt)ν άλήθειαν. 'Επί πλέον παρουσιάζεται καi τό φαιδρόν φαινόμενον. Μέ κατηγορούν δτι παρασύρω τους τηλεθεατάς μου μέ άνακριβείς γνώμας που διατυπώνω. Τους καλώ λοιπόν νό. έλθουν στην τηλεόρασι, στην έκπομπή μου στο ΤΕLΕCΠ'ι', διό. νό. προστατεύσουν τούς «άνυποψιάστους» τηλεθεατάς μου, προς τους όποίους νό. εϊπουν την άλήθειαν. Δέν δέχονται. Καi έπi πλέον άδιαντρόπως άποκαλοuν δσους μέ άκοuν: «ήμιμαθείς μiiζες». 'Άλλο εν δείγμα του πόσον σέβονται τον λαόν. Εύγε των! 'Ισχυρίζονται, δτι άπορρίπτουν τον διάλογον μαζί μου, γιο. νά μη μου δώσουν άξίαν. Δηλαδη παντού καi μέ δλα τά μέσα άναφέρονται είς έμέ, άλλά άρνοuνται νά συνομιλήσουν μαζί μου. 'Όταν άσχολοuνται μαζί μου στάς liλλας τηλεοράσεις καί στό.ς έφημερίδας, τότε δέν μου δίδουν άξίαν; Προφάσεις. 'Εκείνο που πρέπει ό καλόπιστος νά προσέξ1] είναι, δτι ουδέποτε, οuδαμου οϋτε στά liρθρα των, οϋτε στό.ς τηλεοπτικάς όμιλίας των άντιμετωπίζουν τά στοιχεία καi τά έπιχειρήματά μου. Άπλώς ύ βρίζουν η συκοφαντούν. Ό Μπαμπινιωτισμός έπομένως έκτός τών liλλων περιλαμβάνει την άντίκρουσι τών στοιχείων μέ ϋβρεις η έστω μέ χαρακτηρισμούς, που άφοροuν δχι στο προσκομιζόμενον στοιχείον, άλλά στο πρόσωπο του προσκομίζοντος τό στοιχείον. Στρεψοδικία. Οί συνήθεις χαρακτηρισμοί που μου προσάπτουν είναι δτι είμαι φασίστας, ναζιστής, άντισημίτης. 'Άν είμαι η δέν είμαι φασίστας, αuτό φυσικά δέν έχει σχέσι μέ τό άλφάβητον η τους iνδοευρωπαίους. Ό Μπαμπινιώτης τελειώνει τό ύβριστικόν liρθρον του μέ άναφορά στον «μεγάλον στοχασμόν φυσιογνωμιών του Νεότερου 'Ελληνισμού» δπως ό Π. Γιαννόπουλος,

145 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 149 Ι. Δραγούμης, Γ. Σεφέρης, Π. Κανελλόπουλος, χωρiς νά γνωρίζ 1J (11 σκοπίμως άγνοεί) δτι οί άνωτέρω δεν συμφωνοuν με τάς άπόψεις του, άλλά με τάς ίδικάς μου. Είδικώτερον: Ό Δημήτρης Λαζογιώργος-Έλληνικός στην έργασία του «Περικλής Γιαννόπουλος: 8νας προφήτης τοϋ Έλληνισμοϋ» ποu παρατίθεται στην 6 έκδοσι (1993) τών «Άπάντων» το\3 Π. Γιαννόπουλου παρατηρεί εuστόχως, δτι ό Γιαννόπουλος ήτο: «Μεγαλοϊδεάτης άπο φυσικού του, μe άκλόνητη πίστη στην άξία καi τη δύναμη τής Έλληνικής φυλής, συνέλαβε το δραμα τοϋ νέου Έλληνικοϋ πολιτισμού, καi βαλε τa θεμέλιά του τόσο γερa καi βαθιa ωστε νa μπορέσει αvτος νa πυργωθεί ψηλότερα καi άπο τον άρχαίο, άπ ' τον όποίο γύρευε νa παραδειγματίσει τη φυλή, άλλ ' οχι καi νa την επιστρέψει σ' αvτόν. Λάτρης κάθε έλληνικοϋ είδε την καταστροφικη Εvρωπαϊκη rnιjjρoη καi iκανε σημαία του τον άγώνα γιa την άποτίναξή της. Μετέτρεψε τό «πiiς μη 'Έλλην βάρβαρος», σέ «πiiς μη 'Έλλην άνθρωποειδές», καi άγωνίστηκε γιa τη διάδοσή του, μιa καi ή πίστη στiς ίδέες του τοϋ είχε επιτρέψει νa δεί αvτο που μόλις σήμερα aρχισε δειλa καi οχι ξεκαθαρισμένα, νa παραδέχεται ή επιστήμη την αvτοχθονία δηλαδη τών Έλλήνων καi νa προχωρήσει άκόμη πιο πέρα καi νa βροντοφωνάξει αvτος πρώτος την πνευματική, λόγω φι1σεως, ύπεροχή τους άπ ' δλους τοvς άλλους λαοιίς.» 'Άλλως τε καi ό ίδιος ό Γιαννόπουλος στην περίφημον «ΥΕκκλησιν προς το πανελλήνιον κοινόν» (Άθ. 1907) διακηρύσσει στο πρώτο κεφάλaιον δτι: «Κάκιστα καi άδιάντροπα, άποδίδεται ό τίτλος Ά. ν θρωπος ύπο τής χονδροκοπικής Έπιστήμης, είς όμοιο-

146 \50 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ φανή Ζωολογικiι. προϊόντα τών aλλων Γαιών, ενώ δλαι αί aλλαι, δεν κατόρθωσαν νiι. παραγάγουν ποτέ των eως τώρα τίποτε aλλο ώς aνώτερον Ζώον των aπο τον: ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔ Η. Καi τών καλυτέρων εξ αύτών, του Ζώου των αί εκδηλιόσει;, κατiι. τiι.ς aκροτάτας των aκμάς, 'έμειναν πάντα, μένουν καi ΘΑ μένουν, εκδηλώσεις 'Ά.νθρωποειδείς. Καi αί τελειότεραι εκδηλώσεις, τών τελειοτέρων των Ζώων, ποιj βάζουν δλα τιi δυνατά των διiι. νiι. aνθρωπίσουν, είς άπλην εξέτασιν aποδεικνύονται καθαρότατα καi αύταi 'Ά. νθρωποειδείς. Καi ταύτα κατiι. φύσιν. Διότι ό aνθρωποειδης διαφέρει τοϋ "Ανθρωπίνου είς τιiς λεπτiι.ς έκδηλώσεις τής ζωής δσον σωματικώς καi μορφολογικώς ό πίθηκος aπο τον Α. νθρωπον. Αί γραμμαi αvταi δεν 'έχουν καμμίαν συγγένειαν με τον ψωμοζήτην κόλακα, τον φουσκολόγον καi δ..εροκοπανικον πατριωτισμον του ψοφοvντος πρώτου αίώνος, τον πρόρριζα ξεπατώσιμον, διiι. νιi γλυτώσrι ή φυλή. Καi τίποτε το aφύσικον ή παράξενον δiν ύπάρχει είς αvτάς. Διότι διiι. πάντα μη εκ γενετής γκαβοκουφάλαλον, είναι το άπλούστερον καi φυσικώτερον τών πραγμάτων: Ή Ώραιοτέρα Γή νiι. aποδίδy το Ώραιότερον. Α.νθος. Πρόχειρος aπόδειξις αvτών, μία εδώ, το ΕΝΔ ΥΜ Α. Μόνον ό 'Έλλην 'έκαμε φόρεμα διιi τον Α.νθρωπον -διότι ήτο 'Άνθρωπος- ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ. 'Όλοι οί aλλοι Λq.oi καi Πολιτισμοi μαζi με τοιjς τώρα, aδυνατοvν νiι. φτιάσουν eνα τοvλάχιστον, iiπαξ, φόρεμα μη γελοίον, μη Ζουλουδικον καi 'Ά.γριάνθρωπον. Ή aρχη τής ύπάρξεως τού Έλληνικοv Ζώου, ή ίστορία τοϋ 'Έλληνος -τού ΆΝΘΡΩΠΟ Υ- καi γενικώς ή ίστορία του ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ Υ, δηλαδη τής φυλής μας, κρύβεται καi χάνεται aκόμη είς τiι. σκότη τής κοντής καi ξεχασμένης μνήμης τής Έλληνικής καi τής Οίκουμενικής. 'Ά.λλιi παρ ' δλας τiι.ς δυσπιστίας της, ή χονδροκέφαλη καi στενοκέφαλη Φραγκοσοφία, χθες μόλις 'έ φθασε μέχρι Μυκηνών, aφού εδέησε διiι. νiι. πεισθfί νiι.

147 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 151 πιάσ1j με τa χέρια της τa κέρατα τού σοβαρού 'Αγαμέμνονος, σήμερον μέχρι Κνωσού. 'Αλλa τa θεωρούμενα aπώτατα αvτa σημεία, δεν είναι παρa τa πρώτα f.ρευνητικa μπουσουλίσματα, προς τa μεγάλα πίσω βάθη τών αίώvων, aπο τών όποίων θa προκύψουν aσφαλώς, αί πηγαi καi f.κβολαi τής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΤΟΣ.» Δεν νομίζω να χρειάζωνται σχόλια δια τον εθνικισμό του Γιαννοπούλου. 'Όποιος θέλει περισσοτέρας πλη ροφορίας aς διαβάσ1j τα έργα του μεγάλου 'Έλληνος, τα ό ποία προφαν&ς ό «προκλητικος έπικριτής» μου Μπαμπινιώτης ό.γνοεί. 'Όσον ό.φορq. τέλος στην γνώμη του Π. Γιαννοπούλου περi έβραίων περί «έβραϊκού λυσσικού ίού» περί «έβραίίωύ θανατισμού» κ.τ.λ. παραπέμπω ενθ. ό.νωτ. σελ κ.li. Τέλος ό ό.δαης Μπαμπινιώτης, που με κατηγορεί, διά <φατσισμόν» ό.γνοεί δτι ό Π. Γιαννόπουλος παρεδέχετο την έλληνικην ύπεροχην (ενθ. ό.νωτ. σελ. 201) καi ώμίλει περί των «κατωτέρων φυλών, ποι3 οϋτε τότε έκαταλάβαιναν, οϋτε τώρα τd πλήθη των εί'ναι ει"ς θέσιν νd καταλάβουν τίποτα dπο αύτά, διότι έμείς εi'μεθα Πνεύμα καi αύτοi ολοι ΤΟ Υ ΒΛΑ...» (ενθ. ό.νωτ. σελ. 190). 'Έρχομαι τώρα στον 'Ίωνα Δραγούμη, τον όποίον ε τόλμησε να βάλ1j στό «aπύλωτο στόμα του» τό επιστημονικόν «κατάλοιπον» Μπαμπινιώτης. Ό ήρωϊκός Δραγούμης εiς δλα τα βιβλία του εκδηλώνει τον εθνικισμόν του. Έπi παραδείγματι. την 17 Μαίου 1904 κρατεί σημειώσεις στου «Σκριμπa τό Χάνι» με τίτλο «'Εθνικισμός καi ενέργεια» (1. Δραγούμη: «Ό 'Ελληνισμός μου καi οί 'Έλληνες» Άθ. 1991, εκδ. «Νέα Θέσις» σελ. 62) δπου γράφει: «Ό έθvικισμος είναι μορφη τής ένέργειας. Ό Barres τιτλοφορεί τa βιβλία του με τ' όνομα τών μυθιστορημά-

148 \52 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ των τής έθνικής ένέργειας. Ή ϋπαρξις ένος "έθνους είναι δλη ένέργεια. Άμα παύση νa είναι δλη ένέργεια, χάνεται το έθνος σιγa σιγά. 'Όταν λέω ένέργεια, έννοώ το μπλέξιμο στην τωρινij ζωή, το μπέρδεμα στην καθημερινij ζωή, τη ζωή, δχι την πολλη συλλογιά, όχι τiς κρίσεις, όχι το μάζωμα έ ντυπώσεων ij γραμματοσήμων, σχεδον όχι την τέχνη. Ένέργεια είναι έκείνη ή φωτιa ποv κάνει το έθνος καi ζή καi ξοδεύεται, είναι το λάδι, είναι το πετρέλαιο- ένέργεια είναι ή ζωη τa aλλα είναι θανατερa στοιχεία. Λοιπον οί ένεργητικοi aνθρωποι δεν μπορεί παρa νa είναι έθνικισταί, είτε το ξέρουν είτε μή, δεν μπορεί παρa νa ζουν aνάμεσα στο "έθνος τους καί έκεί νa ξοδεύουν την δύναμή τους καi έκεl νa παίρνουν δύναμη. Ό Νόβικοφ, ποv λέγεται ίnternatίona/ίste (διεθνιστής) είναι στοιχείο θανάτου γιa το έθνος του. Τον ένδιαφέρουν μόνον οί ίδέες, είναι κουρασμένος νa ένεργfί aνάμεσα στο "έθνος του οί iδέες είναι πιο εύκολες aπο την ένέργεια iωi ή δική του ένέργεια είναι νa γράφ1] τίς lδέες του σε βιβλία καi σε γράμματα καί νa φροντίζη με το γράψιμο νa τiς σκορπίζ1j δσο μπορεί περισσότερο στον κόσμο. Αύτη δμως δεν είναι ένέργεια, είναι κούραση. 'Έτσι ή ένέργειά μου, ή ζωη ποv έχω μέσα μου με φέρνει πίσω στο "έθνος μου καi κεl μέσα χωμένος ένεργώ. Ή ένέργειά μου με κάνει έθνικιστή, με ξαναφέρνει στο μέρος aπο δπου θέλησαν νa με βγάλουν οί ίδέες του ένος καί του aλλου.» Παρακάτω βεβαιώνει την Ελληνικη ύπεροχήν (ένθ. ιlνωτ. σελ. 146): «Δηλαδη κανένας πολιτισμος δεν έφτασε ψηλότερα aπο τον έλληνικο ούτε θa φτάσ1j. Οί 'Έλληνες ήταν οί πρώτοι aνθρωποι καi οί τέλειοι. Αύτοi πρώτοι παράστησαν τον aνθρωπο τέλεια. ;t ν παραδεχτούμε δτι ό έλ-

149 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ \53 ληνικος έχει χρώμα άσπρο καi κόκκινο καi μαύρο καi μόρικο, οί άλλοι έχουν μερικa χρώματα ή συνδυασμοvς χρωμάτων διαφορετικοvς λιγάκι. Ma στην παράσταση τού άνθρώπου, δηλαδη στην τέχνη, δεν έκαμαν τίποτε τελειότερο άπο τοvς 'Έλληνες. τι μπορούσαν νa πλάσουν καινούργιο, άφοβ οί 'Έλληνες έπλασαν τό τέλειο άνθρώπινο κορμί; Ψυχη στον άνθρωπο δεν ύπάρχει καί, άν ύπάρχη δεν είναι τίποτε άλλο παρa το κορμί του. ' Οί 'Έλληνες άπο έξαιρετικη άγάπη γιa τον άνθρωπο έπλασαν τον άνθρωπο. Καi ί5στερα οί άλλοι πολιτισμοi δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρa νa τον ξαναπλάθουν. Ma θa μοβ πή κανείς δεν είναι περιττο νa ξανακάνουν οί άνθρωποι τa ίδια πράματα; Καi πώς νa μη χάσουν οί άνθρωποι τη διάθεσή τους γιa κάθε είδος τέχνης, άν βεβαιωθούν πwς τίποτε καλλίτερο άπο τοvς 'Έλληνες δεν μπορούν νa πλάσουν; Καi θa τού άποκριθώ αvτουνοϋ δτι είναι άνάγκη στον άνθρωπο να δημιουργij κάτι, γι ' αvτο καi οί άλλοι πολιτισμοί, θέλοντας καi μή, πατούν στa χνάρια τών Έλλήνων καi πλάθουν τον άνθρωπο, έστω καi άν ξέρουν πwς κάνουν το ίδιο ποv έκαναν οί 'Έλληνες...» 'Άπειρα είναι τα κείμενα του Δραγούμη, ποu έξυμνουν τόν έθνικισμό καί την Μεγάλην 'Ιδέα, τα όποία ό Μπαμπινιώτης άπελπιστικ&ς δf:ν γνωρίζει λόγω «παχυλής ά γνοίας». Μα καλα είλικριν&ς δf:ν μπορ& να καταλάβω. Με παραπέμπει στόν 'Ίωνα Δραγούμη καί στόν Περικλή Γιαννόπουλο, δίχως να έχη διαβάσει τα έργα των. Έπειδη δεν τα έδιάβασε αuτός νομίζει, δτι καί έγrο δεν τα έχω διαβάσει; τα γράφει, έτσι, &στε τάχα να φαίνεται δτι έμελέτησε «τό μεγάλο στοχασμό φυσιογνωμι&ν του Νεότερου Έλληνισμου». Αuτοκολακεία; Αuτοϊκανοποίησις; 'Απόπειρα έξαπατήσεως άναγνωστ&ν; Κάτι άπό δλα αuτα; 'Ίσως δλα μαζί. Τί καλλιτέρα άπόδειξιν θέλετε, δτι ό Μπαμπινιώτης

150 154 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ aγνοεί τον Δραγούμην aπό το γεγονός, δτι με κατηγορεί δι' «aντισημιτισμόν» προφανώς διότι δεν γνωρίζει τας a πόψεις του Δραγούμη, δια του έβραίους τας όποίας διατυπώνει π.χ. στό «'Όσοι ζωντανοί» (Άθ. 1992, έκδ. «Νέα Θέσις», σελ. 69) δπου καταλήγει με τό: «Κάτω οί έβραίοι»! Με θεωρεί «κατάλοιπον liλλων έποχών - 4ης Αuγούστου κ.τ.δ.» καί παραπέμπει στον Γιώργο Σεφέρη (πραγματικόν δνομα Σεφεριάδης). Ό Μπαμπινιώτης aγνοεί η σκοπίμως aποκρύπτει, δτι ό ύπ' αuτου προτεινόμενος ώς παράδειγμα ποιητης διετέλεσε έπί δικτατορίας Μεταξά στέλεχος του καθεστώτος καί μάλιστα συνεργάτης του αειμνήστου ύπουργου καί μεγάλου δημοσίου aνδρός Θ. Νικολούδη, στην Διεύθυνσιν 'Εξωτερικοί) τύπου κ.τ.λ. Αί έκδόσεις «'Ίκαρος» έδημοσίευσαν (1972) τά «χειρόγραφα» του Σεφέρη του Σεπτεμβρίου 1941 («'Ελεύθερος Κόσμος» ) δπου ό Σεφέρης (καi aλλοu) έπαινεί τον Έθνικόν Κυβερνήτην Ίω. Μεταξά, τον όποίον χαρακτηρίζει: «Μόνος άγνός, περισ-, σότερο μυαλό, περισσότερο σθένος...». Βλέπετε έπομένως δτι με aκλόνητα στοιχεία aποδεικνύω, δτι ό Μπαμπινιώτης προβάλλει ώς πρότυπα προσωπικότητας, που εχουν aκριβώς τας iδίας iδέας με έμέ. 'Ιδιαιτέρως ό 'Ίων Δραγούμης καi προ παντός ό Π. Γιαννόπουλος θαυμάζουν τον έθνικισμόν, ύμνουν την ύπεροχη της 'Ελληνικής φυλής, δέχονται την κατωτερότητα τών liλλων φυλών, έπιδιώκουν την Μεγάλην 'Ιδέαν, πράγματα έντελώς aντίθετα προς τά «πιστεύω» τών μισελλήνων τύπου Μπαμπινιώτη, ό όποίος δμως με την a πύθμενον liγνοιάν του επικαλείται αuτους που aρνείται. Ti παχυλη aμάθεια! 'Ή τi σκόπιμον λάθος! Στο liρθρον του ό Μπαμπινιώτης σημειώνει «κ.τ.δ.» που μάλλον σημαίνει «καi τα δμοια» προς την 4ην Αuγούστου, δπως π.χ. ή 21 Άπριλίου (οuσιαστικώς δεν ε χουν σχέσιν). Ποίος δμως είναι «κατάλοιπον>> τής 2Ιης Άπριλίου; Έγrο που έφυλακίσθην είς ΕΑΤ/ΕΣΑ η ό Μπα-

151 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 155 μπινιώτης που ή 2Ιη Άπριλίου τόν εκανε καθηγητή; Τέλος, διά τόν Π. Κανελλόπουλον, που άνέφερε θά του ύποδείξω νά διαβάσίj τi γράφει ό έκλιπrον πνευματικός άνθρωπος, διά τόν Ίω. Μεταξά στό βιβλίον του «ri1 χρόνια τού Μεγάλου Πολέμου» δπου καίτοι άντίπαλος του καθεστ&τος έπαινεί τόν Ίω. Μεταξά καi μaς καλεί: «πρέπει νa ε'ίμεθα χωρiς liλλο εύγνώμονες είς τον 'Ίωάννην Μεταξά, διότι είπε, όλομόναχος είς το σκοτάδι τής νυκτος το μέγα ΟΧΙ...».(ένθ. άνωτ. Άθ. 1964, σελ ) καi κατόπιν τιμά τόν δημιουργόν της 4ης Αύγούστου. Που νά τά γνωρίζίj αύτά ό Μπαμπινιώτης, ό όποίος τό μόνο που συστηματικ&ς πράττει, είναι νά ψεύδεται διά της άποκρύψεως της άληθείας. Παρακαλ& τόν άναγνώστη νά προσέξίj τήν δήλωσιν του 'Ίωνος Δραγούμη, που πρiν έδιάβασε. Γράφει: «Ή eνέργειά μου με κάνει έθνικιστή, με ξαναφέρνει στο μέρος άπο δπου θέλησαν νa με βγάλουν οί ίδέες τού ένος καi τού liλλου». Έμπρός λοιπόν! με παράδειγμα τόν 'Ίωνα Δραγούμη νά γίνωμεν έθνικισταi καi νά ελθωμεν στό μέρος άπό δ που «θέλησαν νa μaς βγάλουν οί ίδέες τού ένος καί τού liλλου» δπως είναι οί φοινικισταi καi οί Ι.νδοευρωπαίοι, που έπιδιώκουν νά μάς άπομακρύνουν άπό τόν Έλληνικόν Έθνι κισμόν. Τό νά ύποστη ρίζης μίαν έσφαλμένη γνώμη δεν είναι κάτι άπίθανο, οϋτε παράλογο. Τό νά ύποστηρίζης δμως μίαν γνώμην, έν γνώσει σου, δτι είναι εσφαλμένη και με πείσμα νά έπιμένης στήν ύποστήριξίν της, αύτό είναι ϋποπτον. Διατi τό κάνης; διατi θέλεις νά έξαπατ ς; ποίον έξυπηρετείς;

152 !56 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Ή συμπεριφορα του Μπαμπινιώτη στα θέματα του ίνδοευρωπαϊσμου καi του φοινικισμου είναι καθαρα ϋποπτος. Γίνεται μάλιστα περισσότερον ϋποπτος, διότι ό Μπαμπινιώτης: α) άποφεύγει τόν διάλογον, τόν επιστημονικόν ελεγχον δηλαδή, β) ύβρίζει, δσους άντιτίθενται πρός τας άπόψεις του, γ) άποσιωπa συστηματικώς τους διαφωvούvτας επιστήμονας καi δημιουργεί ηίν ψευδή ε ντύπωσιν, δτι δεν ύπάρχει liλλη liποψις δ) καi τό χειρότερον δλων άποπειράται να δικαιολογήσ1j την στάσιν του επικαλούμενος παλαιους γλωσσολόγους, οί όποίοι δμως δεν είχαν ύπ' δψιν των τα νεώτερα στοιχεία, άρχαιολογικα εύρήματα, άναγνώσεις γραφών, κ.τ.λ. που iiv τα ήξευραν θα μετέβαλαν την γνώμην των. Έξ αίτίας αύτής τής άντεπιστημονικής του διαγωγής τόν χαρακτηρίζω επιστημονικόν ναυάγιον. Έπi πλέον εξ αίτίας τών μεθόδων, που άκολουθεί είναι καi ηθικόν ναυάγιον. Τέτοιος εκπεσμός καθηγητου Πανεπιστημίου (εστω ε κλεγμένος χάρις στήν «Χούντα» καi στά «γονυκλινείς ί κεσίας» του) δεν εχει προηγούμενον. Ό ϊδιος άποτελεί τέλειον συνδυασμόν άμαθους, συκοφάντου καi ύβριστου. Λυπουμαι την φοιτητικηv νεότητα, που άναγκάζεται να άποστηθίζίj τας άνακριβείας καi τα ψεύδη, που διδάσκει στό πανεπιστήμιον καi που είναι ύποχρεωμένη να εξετασθij στας μισελληνικας καi άντεπιστημονικιlς δοξασίας του γραικύλου φοινικιστου ίνδοευρωπαίου Μπαμπινιώτη. Ή πανεπιστημιακη κοινότης εχει άγανακτήσει άπό τό ϋφος εύτελους άλλαζονείας του ελέφ 21ης Άπριλίου καθηγητου. Αύτου του άποδημητικου ύποφασίστα, που τείνει να επιβάλ1j την ύπερεξουσία του στην φιλοσοφικη σχολή. Ό liνθρωπος δεν άνεδείχθη με επιστημονικόν εργον (τi είχε γράψει τό 1973 ; δταν εγινε καθηγητής) άλλα πηδών εδρας, δπως τής νεοελληνικής φιλολογίας άρχικώς,

153 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 157 έδραιώθη στην γλωσσολογία τελικώς καi εμφανίζεται στην τηλεόρασι, διό. Va διδάσκ1j τaς σοφaς γλωσσηcaς διαπιστώσεις του περi τής διαφοpίiς του άγω aπό τό aγάγω καi δτι τό ρήμα βάλλω πηγαίνει με πολλιlς προθέσεις καi πομπωδώς aναφέρει παραβάλλω, aποβάλλω, συμβάλλω, εκβάλλω, διαβάλλω (iδίως αuτό) κ.τ.λ. 'Από τιlς πολλιlς θέσεις που κατείχε η κατέχει επιτυγχάνει τόν έλεγχον προσώπων, διορίζει, aμείβει κ.τ.λ. 'Έτσι ώρισμένος aριθμός aτόμων έχουν εξυπηρετηθή aπό τόν γλωσσολόγου μας καi εξαρτώνται aπό αuτόν. Είναι οί «iδικοί» του, δια τών όποίων αναπτύσσει εvα πλέγμα νέων επιστημόνων, ύπαλλήλων κ.τ.λ. ύποχρεωμένων να τόν ύπακούουν. 'Έως πότε; Ώστόσον αί aντιδράσεις στην επιβολη τοu iνδοευρωπαϊσμοu έρχονται aπό δλας τιlς κατευθύνσεις. 'Ενδιαφερόμενοι επιστήμονες διατυπώνουν τιlς aπόψεις των. Τό σαθρόν οiκοδόμημα του iνδοευρωπαϊσμοu καταρρέει καi καταπλακώνει τους ύποπτους ύποστηρικτάς του. Παραθέτω κείμενον που εδημοσιεύθη στήν «'Ιστορία εικονογραφημένη» τεuχος Μαίου Εiς αuτιl τιl τεκμηριωμένα liρθρα-επιστολάς οί διάφοροι Μπαμπινιώτηδες δεν aπαντούν. 'Άλλως τε εδώ δεν μπορούν να κατηγορήσουν τους συγγραφείς επί... φασισμφ. «Ή ίνδοευρωπαί'κiι θεωρία Έκείνο που μi; παρεκίνησε νa γράψω αuτο το γράμμα είναι το aρθρο σας γιa την προέλευση τών Χετταίων άλλa καi το aρθρο σας γιa την άποκρυπτογράφηση τής ΓΓΒ. Θa Ιjθελα έτσι νa άναφέρω όρισμένα στοιχεία που καταρρίπτουν aν δχι την lνδοευρωπαϊκη θεωρία τοuλάχιστον την aποψη ότι οί 'Έλληνες ήλθαν το 2000 π.χ. Κατ ' άρχην ό Πρόεδρος τών Έλλήνων φιλολόγων Παναγιώτης Γεωργοί5ντζος μfiς πληροφορεί (περιοδικό «Δαυλός», τεύχος 107) ότι ό καθηγητης Paul Faure στο περιοδικο Nestor άποκρυπτογράφησε ένεπίγραφες

154 \58 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ πινακίδες τού π.χ. ώς έλληνικές. Συμπεραίνει λοιπον ό Π. Γεωργούντζος: "Μας παρουσιάζει δτι εlς την ϊθάκην οί 1600 έτη ζήσαντες προ τού Όδυσσέως κάτοικοι τijς νήσου ώμιλούσαν έλληνικά, δηλαδη την ίνδοευρωπαϊκη γλώσσαν τού Kreutschmer. Δεν ήλθαν δηλαδη οί 'Έλληνες έδώ κατa κύματα ώς 'Ίωνες, :.4- χαιοi καi Δωριείς το 2000, 1600 καi 1200 π.χ., άλλο. εύρίσκοντο έδώ το 2700 π.χ. " Αvτο καταρρίπτει την άπόψη δτι οί 'Έλληνες ήλθαν το 2000 π.χ. καi έπιβεβαιώνει τiς άπόψεις τού καθηγητή πανεπιστημίου τού Καίμπριτζ Renfrew, ό όποίος σε όμιλία του στη Φιλοσοφικη Σχολη :4θηνών διεκήρυξε δτι 'Όί 'Έλληνες ήταν αvτόχοονες " (έφημε. Μεσημβρινή, ). Μάλιστα στο έργο τού Language and Archeology aσκεί βαριa κριτικη στην lνδοευρωπαϊκη θεωρία καi πιστεύει δτι γεωργοi άπο τη Μ. :4σία έπεκτάθηκαν στην Εvρώπη καi διέδωσαν την "ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝJΚΗ " γλώσσα τους. Έπίσης ό πασίγνωστος aνθρωπολόγος Α. Πουλιανός, πρόεδρος τijς :4 νθρωπολογικijς Έταιρείας Έλλάδας καi διδάκτωρ τijς :4 νθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο τijς Μόσχας, πρόσφατα σε φιλολογικο περιοδικο ("Δαυλός ", τεύχος 158) σε έρώτηση γιa το πότε έμφανίζεται ή έλληνικη γλώσσα aπάντησε: "Πρωτοεμφανίστηκε στην Πίνδο καi ή ήλικία τijς σύμφωνα με τa ύπάρχονται στοιχε'ία είναι χρόνων τοvλάχιστον" (!) καi σε έρώτηση τού περιοδικού γιa το iiν ύπijρχαν ϊνδοευρωπαίοι aπάντησε: "Σίγουρα όχι. Ή ίνδοευρωπαϊκη θεωρία είναι ενα κατασκεύασμα ποv ύπάρχει μόνο στη φαντασία τών δημιουργών της. 'Όσο γιa την lνδοευρωπαϊκη γλώσσα μάλλον πρόκειται γιa τήν έλληνικη γλώσσα τή μητέρα τών ευρωπαϊκών γλωσσών ''. Ό πατέρας τijς έλληνικijς aνθρωπολογίας Ι. Κούμαρης aπέδειξε με τiς άνθρωπολογικες του έρευνες δτι δεν ύπάρχει ίνδοευρωπαϊκη φυλη καί δτι τa φύλα ποv κατέβηκαν άπο τον Βορρά ( iiν βέβαια κατέβηκαν) ήσαν όμό-

155 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 159 φυλα μe τa θεωρούμενα προελληνικa φύλα (τόμος Έλλάς, εγκ. Ήλιος). :4λλa καi ό Γερμανος γεωγράφος Μούκε ύποστήριζε κι αvτος το αvτόχθονο τών Έλλήνων: 'Όvδεiς aπέδειξε την κοιτίδα τών Αρίων καi λαος ούτινος aγνοούμεν τον τόπον οίκήσεως aποτελεί διa την γεωγραφίαν aκατάληπτον εμφάνισιν", καi 'Ύα έλληνικa φύλα εγεννήθησαν βραδέως εν Έλλάδι δπως καi ή γλώσσα των " (εφημ. Απογευματινή, 8 'Απριλίου 1978). Ό Ξέρξης Λίβας στο βραβευμένο aπ ' την έλληνικη aνθρωπολογικη έταιρεία βιβλίον τού 'Άίγιης ή κοιτiς τών 'Αρίων" δέχεται συμβατικa τον δρο 1νδοευρωπαίοι καί θεωρεί δτι κοιτίδα τους ήταν το Αίγαίο. 'Όμως κατ ' αvτον τa θεωρούμενα προελληνικa φύλα (μινωικά, πελασγικa) ήταν έλληνικά. Καί κοντa σ ' αvτον ό διευθυντης τού 'Αστεροσκοπείου Πεντέλης δρ. Κωνf νος Χασάπης μe την εργασία του επi τών 'Ορφικών 'Ύμνων aποκαλύπτει δτι: "Καθ' δσον δ ' aφορά είς τa εύρήματα τού Μυκηναϊκού καi Μινωικού πολιτισμού... ύ πάρχει πάντοτε ή φανερa επιφύλαξις δτι ταύτα είναι επιτεύγματα προελληνικών φύλων" καi "αί περi προελλήνων καi Αίγαίων θεωρίαι aφίστανται τής aληθείας ", a φού aποδεικνύει δτι οί aστρονομικeς γνώσεις τών Έλλήνων φθάνουν ώς το 3600 π.χ. γιa νa μην πούμε καi παλιότερα ( 5000 π.χ.). ( Αί aστρονομικαi γνώσεις τών Έλλήνων κατa τη β' Χιλιετηρίδα). Έπίσης ό σπουδαίος ερευνητης Α. Καψής, πρόεδρος τών Θρακολογικών μελετών, ύποστήριξε στο Γ Διεθνeς Θρακολογικο Συνέδριο στη Βιέννη δτι: "ή θεωρία περί 1νδοευρωπαίων καi καθόδου έλληνικών φύλων προελεύσεως ίνδοευρωπαϊκής μετa το π.χ είναι aνιστόρητος καi aντιεπιστημονική " (Θρακολογία, τεύχος 3, σελ. 122). Ό σπουδαίος aρχαιολόγος καί καθηγητης Πανεπιστημίου Θεσjνικης Δ. Θεοχάρης μf. τiς aρχαιολογικές του iρευνες συμπέρανε δτι: 'Όί 'Έλληνες ύπήρχαν στην Έλλάδα δχι aπο 3 aλλa aπο 30 χιλιετίες " ('Α ν-

156 160 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ θρωπολογικές συμπληγάδες Α. Πουλιανού, σελ. 80) γιατί "άμέτρητοι συνοικισμοί σ ' δλη τη Χώρα μαρτυρούν εlρηνικη διαβίωση ώς την όμηρικη εποχή " (ενθ. άνωτ. σελ. 143). Επίσης μεγάλη άντίδραση κατa τής ίνδοευρωπαϊκής θεωρίας άσκήθηκε άπ, το έγκριτο ν εγκυκλοπαιδικον λεζικον Ήλιος, το όποίο τονίζει δτι οί 'Έλληνες "ήσαν αύτόχθονες καi ελέγοντο Πελασγοί... δλα δσα έχουν ύποστηριχθεί περί 1νδοευρωπαίων είναι άπολύτως άστήρικτα καi ίσως άπέβλεπον είς το νa παρουσιάζουν τοvς 'Έλληνας ώς ελθόντες άπο liλλας Χώρας τού Βορρii λησμονούντες δτι μέχρι καi το π.χ. δλάι αί χώραι τού Βορρii κατείχοντο άπο άπεράντους παγετώνας... εαν δικαιολογείται κάποια μετακίνησις λαών ή θa έπρεπε αύτη νa εγένετο άπο τον νότον δπως έχει εςακριβωθεί" (εγκ. Ήλιος, τόμος /Θ', λ. Πρωτοέλληνες). Μάλιστα ό Δ. Δημόπουλος στο βιβλίο τού "Ή καταγωγη τών Έλλήνων " άφού άποδεικνύει δτι μεσογειακa φύλα επεκτάθηκαν άπ ' το Αlγαίο σέ δλη την Εύρώπη συμπεραίνει: "Ή Μεσογειακη κοσμοκρατορία ποv έλαβε χώραν μεταζv 5000 καi 3000, ύπήρζε ή αlτία νa φυτευθούν πλείστα έλληνικa γλωσσικa στοιχεία στοvς liλλους εύρωπαϊκοvς λαοvς καi νa δημιουργηθεί ή 1απετικη όμογλωσσία " (σελ. 65). Αύτο ένισχύεται άπο την ά ποκρυπτογράφηση τής ΓΓΑ τού 2700, καθwς καi άπ ' την άνεύρεση τής πινακίδας τής Καστοριiiς τού 5250 π.χ. ποv μπορεί νa εκφράζει έλληνικη γλώσσα καi αδτο ενισχύεται καί άπ ' το δτι σύμφωνα μέ τa όρφικa ή έλληνικη γραφη φθάνει στο 5000 π.χ. (Θρακολογία, σελ. 84). 'Έτσι άποδεικνύεται δτι οί Μινωίτες καi οί Πελασγοί ήταν 'Έλληνες καi επιβεβαιώνονται καi οί άπόψεις τών άρχαίων συγγραφέων. Άς μην λησμονούμε δμως δτι ό 1. Θωμόπουλος άπέδειζε μέ το έργο του τa "Πελασγικά " δτι ή γλώσσα τών Πελασγών ήταν έλληνική. Τέλος σέ συνέδριο ποv έγινε στο 'Ό λσταντ τής Άνω Βαυαρίας στiς 9-11 Δεκέμβρη 1994 ύποστηρίχθηκε άπο τον τοπο-

157 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 161 γράφο Κ. Κουτρουβέλη μi aκλόνητα τεκμήρια δτι ό Τρωικος Πόλεμος έγινε το 3080 καi δτι το Ίλιον που βρήκε ό Σλήμαν δiν ήταν ή Όμηρικη Τροία aλλa ή πόλη που κτίσθηκε aπ ' τους νικημένους Τρώες μετa τa Τρωικά, ένώ aπ ' τον φιλόλογο Δ. Κούτουλα aσκήθηκε κριτικη τής ίνδοευρωπαϊκής θεωρίας. 'Ένα aπ' τa βασικa έπιχειρήματά του είναι το έξής: '"Υπάρχουν πλείστες λέξεις, που aνάγονται σi δήθεν ίνδοευρωπαί"κες ρίζες, οί όποίες δμως, ένώ δεν ταιριάζουν στο νομαδικο βίο τών 1νδοευρωπαίων, θυμίζουν έντονα έλληνικο πολιτισμό. Π.χ. damos- δήμος, bhsα-ψήφος, nαus-ναϋς, αgherο-aχερουσία. Καi τίθεται το έρώτημα: Πώς fjξεραν οί νομάδες τών στεππών «1νδοευρωπαίοι» γιa δήμους, ψήφους, aχερουσίες καi παιάνες;" (Πέρ. Δαυλός, τεϋχος 157). Έγώ άπλώς θa θυμίσω δτι ό Νεολιθικος πολιτισμος άνθιζε στην Έλλάδα aπ ' το 7000 π.χ., ένώ τa θαλάσσια ταξίδια aρχίζουν το 8000 π.χ. στο Αίγαίο ( μεταφορa όψιδιανοϋ aπο Μήλο στην Έρμιόνη). 'Όλα αύτa δεν κλονίζουν την ίνδοευρωπαίκη θεωρία καi δiν aποδεικνύουν δτι οί 'Έλληνες είναι αύτόχθονες; ΚΩΣΤ ΑΣ ΑΝΑΔΙΩΤΗΣ Το κατεστημένον στi]ν ταλαίπωρον παιδείαν άναγκάζεται να καταφύγί] στην βίαν, δια να άποτρέψί] τi]v παρουσίασιν άντιθέτων γνωμών. Ό Ίνδοευρωπαϊσμος καi ό φοινικισμος είναι θεότητες, πού δf:v επιτρέπεται να άμφισβητηθουν άπο ίεροσύλους ερευνητάς. Οί μαθηταl δ μως μf: τi]v άγνότητα καi τi]v άγωνιστικότητα, πού ταιριάζει στούς νέους ετόλμησαν! Στο μαθητικον περιοδικόν «Έμπρός>) ( Μάϊος 1995) ε κτίθεται το ίστορικον τfjς άντιδράσεως τών μαθητών, πού άξίζει τον κόπον να το μεταφέρωμεν εδώ, προς εvημέρωσιν, άλλα καi προς τιμi]ν τών νεαρών πρωταγωνιστών τfjς πάλης, κατα τών μισελλήνων ψευδοεπιστημόνων.

158 162 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟ Υ ΑΓΩΝΟΣ "Για την καινούρια γέννα π ' δλο την περιμένουμε κι δλο κινάει για νάρθει κι δλο συντρίμι χάνεται στό γύρισμα τών κύκλων" (Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ) Σκοπός τού aρθρου αύτού είναι να ενημερώσει τοvς αναγνώστες σχετικα με τόν μαθητικό aγώνα, ό όποίος διεξάγεται εδώ καi τρείς μήνες, ξεκινώντας aπό τό ]ο Λύκειο Βριλησσίων καi φτάνοντας καi στα aλλα Λύκεια ποv έσπευσαν πρόθυμα να συμπαρασταθούν καi να ενταχθούν στiς τάξεις τού μαθητικού κινήματος. Πολλα aκούστηκαν καi ποικιλοτρόπως σχολιάστηκε ό aγώνας αύτός. Πολλοi τόν συκοφάντησαν καi προσπάθησαν να τόν καταπνίξουν. Πρός πείσμα τους δμως μπορούμε τώρα μέσα aπό αύτό τό έντυπο, να εκφράζουμε ελεύθερα τη γνώμη μας καi να διαδίδουμε τόν aγώνα μας..ας δούμε δμως τα πράγματα aπ' την aρχή. 'Όλα ξεκινάνε λίγο πρiν τα Χριστούγεννα δταν τό Δεκαπενταμελες Συμβούλιο τού Ι ου Λυκείου Βριλησσίων aποφασίζει να εκδώσει την μαθητικη εφημερίδα 'ΈΜΠΡΟΣ". Ή aπόφαση αύτη γίνεται δεκτη aπό τοvς καθηγητc;-οί όποίοι καi όρίζουν μια επιτροπη ποv θα διορθώνει τα aρθρα. 'Όλα κυλούσαν όμαλα μέχρι τη στιγμη ποv έπεσε στα χέρια τής επιτροπής ένα aρθρο ποv αμφισβητούσε την εγκυρότητα τών σχολικών βιβλίων, ύποστηρίζοντας πως τα δσα λέγονται σ ' αύτα περi τής καταγωγής τών Έλλήνων είναι ψέματα. Αύτό ή ταν. Οί καθηγητες θέτουν τό aρθρο ύπό aπαγόρευση καi καλούν τόν μαθητη ποv τό 'έγραψε στό γραφείο. "Είπαμε πchς δέν κάνουμε λογοκρισία, aλλα δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε καi αύτό τό aρθρο. Θα μiiς κυνηγήσουν". Ή aποψη αύτη τής διευθύντριας aφήνει τοvς μαθητές aναυδους. Κάθε συζήτηση aποκλείεται. Σε πρόταση τών μαθητών να δημοσιευθεί μαζi με τό aρθρο αύτό

159 ΣΚΟΠLΜΑ ΛΑΘΗ 163 καi το aρθρο κάποιου καθηγητη που νa το aντικρούει, ή άρνηση είναι κατηγορηματική. ''Απαγορεύεται οί μαθητeς νa εκφράζουν την γνώμη τους ελεύθερα καi ίδιαίτερα στa εκπαιδευτικa θέματα μέσα aπο μιiι. μαθητικη εφημερίδα ". Ή aπάντηση αύτη έρχεται νa εξάψει aκόμα περισσότερο την έκπληξη τών μαθητών. Οί καθηγητeς aποκλείουν την aποφυγη τής λογοκρισίας καi τον δρόμο τού διαλόγου. Οί μαθητeς aντιδρώντας στον αύταρχισμο aρνούνται νiι. εκδώσουν μιiι. λογοκριμένη εφημερίδα. riς έπόμενες μέρες οί aντιδράσεις γενικεύονται. Το 15μελες συμβούλιο τού lου Λυκείου δίνει aνακοίνωση στο.συμβούλιο τών καθηγητών, μe την όποία καταδικάζει κατηγορηματικώς το γεγονός. "Καταλαβαίνουμε, κατέληγε ή ανακοίνωση, πως ή ενέργεια αύτη επιβλήθηκε aπο τον φόβο τής aντιδράσεως τού Ύπουργείου Παιδείας. Αύτο που δeν καταλαβαίνουμε είναι γιατi εμείς οί μαθητeς πρέπει νa είμαστε μέτοχοι αύτής τής ενόχου σιωπής ". Στiς , έξω aπο την πόρτα τού σχολείου μοιράζεται ή έξης ανακοίνωση: ΗΑ ΝΑ ΚΟΙΝΩΣΗ Ή aνακοίνωση αύτή, σκοπο έχει νiι. ενημερώσει τους μαθητeς γιa τους λόγους γιiι. τους όποίους δeν θa εκδοθεί ή μαθητικη εφημερίδα τού 1 ου Λυκείου Βριλησσίων «ΕΜΠΡΟΣ». 'Όπως είχαμε δηλώσει καi στην συνέλευση τού Δεκαπενταμελούς, θiι. προσπαθούσαμε νiι. εκδόσουμε μιiι. εφημερίδα, ανεβασμένου επιπέδου, aπο την ό ποία θiι. μπορούσαν νiι. ακούγονται δλες οί γνώμες στa θέματα που aπασχολούν τους μαθητές. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε aπο τους καθηγητές, οί όποίοι φοβούμενοι την aντίδραση τού Ύπουργείου Παιδείας, μiiς aπαγόρευσαν νa δημοσιεύσουμε aρθρα που νa εναντιώνονται στην ύπάρχουσα εκπαιδευτικη κατάσταση. Συγκεκριμένα aντέδρασαν στην δημοσίευση ένος aρθρου το

160 164 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ όποίο ύποστήριζε δτι τa δσα άναφέρονται στα σχολικa βιβλία περi καταγωγής τών Έλλήνων είναι ψέματα, καi δτι δεν καταγόμεθα άπο την ΙΝΔ ΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗ φυλή, άλλa άπο τούς πανάρχαιους κατοίκους αύτού τού τόπου (ΠΕΛΑΣΓΟΙ). Ή Διεύθυνση τού Λυκείου, μό.ς είπε δτι δεν είναι δυνατον νa άμφισβητούνται τa σχολικa βιβλία άπο μαθητ ς. 'Ότι το Ο.ρθρο αύτο είναι πολύ άνεβασμένου επιπέδου καi γι' αύτο καi δεν μπορεί νa δημοσιευθεί σε μαθητικη εφημερίδα, καi δτι σε περίπτωση δημοσιεύσεως αύτού oz καθηγητες καi ή διεύθυνση θa «κυνηγηθούν» άπο το Ύπουργείο Παιδείας. Σε πρότασή μας νa δημοσιευθεί δίπλα άπο το επίμαχο Ο.ρθρο, Ο.ρθρο κάποιου καθηγητή πού διαφωνεί, άποδεικνύοντας δτι έχουμε λάθος, tί Ο.ρνησή της ήταν κατηγορηματική. Έπειδη λοιπον δεν δεχόμαστε νa εϊμαστε μέτοχοι αύτής τής σιωπής πού επιβάλλει το Ύπουργείο Παιδείας, άποφασίσαμε την μη έκδοση μιό.ς λογοκριμένης εφημερίδας. Κατανοούμε την δύσκολη θέση στην όποία βρίσκονται οί καθηγητές (λόγω τής τρομοκρατίας πού επιβάλλεται άπο το Ύπουργείο) καi γι ' αύτο δεν ρίχνουμε δλες τiς εύθύνες έπάνω τους. Έλπίζουμε πd.jς κάποτε θa κατανοήσουν δτι δεν πρέπει μόνο νa ξεσηκώνονται γιa την αύξηση τών άποδοχών τους. Αύτο δμως πού δεν μπορούμε νa κατανοήσουμε είναι γιατi οί άποφάσεις καi οί ένέργειες του Ύπουργείου Παιδείας καi τού Παιδαγωγικού 1νστιτούτου, θεωρούνται άλάνθαστες καi κάθε άμφισβήτηση αύτών διώκεται. Καλούμε σε συμπαράσταση δλους τούς μαθητές. Θa προχωρήσουμε σε ένέργειες γιa νa μό.ς δοθούν έξηγήσεις γιa την κατάσταση αύτή. Είμαστε νέοι, κρατάμε στa χέρια μας το μέλλον αύτού τού τόπου καi δεν άνεχόμαστε Ο.λλο νa εϊμαστε μάρτυρες τής σημερινής καταστάσεως τής Παιδείας, χωρiς νa άντιδρούμε. Θa άγωνιστούμε γιατi νοιώθουμε την ύποχρέωση αύτη καi προς τον έαυτό μας καi προς τiς έπόμενες γενιές.

161 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 165 Έλπίζοντας στην συμπαράσταση δλων -μαθητών καi γονέων- θα δραστηριοποιηθούμε με ένέργειες προς το 'Υπουργείο Παιδείας. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΑΘΗΤΙΚΟ Υ ΑΓΩΝΟΣ" ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ Το /i.ρθρο ποv άκολουθεί είναι αύτο τοϋ όποίου ή δημοσίευση άπαγορεύθηκε, γεγονος ποv όδήγησε στα γνωστα γεγονότα. Τώρα μέσα άπο αύτο το ifντυπο τής έλεύθερης ifκφρασης -προς πείσμα δλων αύτών ποv τόσο περίεργες άπόψεις ifχουν για το έπιστημονικο πνεϋμα καi την έλευθερία τοϋ λόγου- δημοσιεύουμε το /i.ρθρο καi καλούμε δλους δσοι θέλουν καi μποροϋν να το άντικρούσουν, να μiiς δώσουν τη δικιά τους /i.ποψη για να την δημοσιεύσουμε. Δεν θα σχολιάσουμε έδώ την /i.ποψη έκείνων - δυστυχώς καi καθηγητών - ποv μiiς δηλώνουν πως δεν τοvς νοιάζει καθόλου το θέμα τής καταγωγής τών Έλλήνων. Δεν νομίζουμε πως τίθεται ζήτημα σημαντικότητας για 8να θέμα Έθνικής Ταυτότητας. Αύτο ποv θέλουμε να σiiς μεταδώσουμε είναι ή άπορία μας ' γιατi το κράτος προσπαθεί να σκεπάζει με κάθε μέσο - άκόμα καi με τη λογοκρισία - το τεράστιο αύτο θέμα. Μέχρι να μiiς δοθοϋν έξηγήσεις, μποροϋμε να ύποθέσουμε ότιδήποτε. 'ΊΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΦΥΛΗ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ 'Όλοι μας ifχουμε διδαχθεί άπο την ίστορία τοϋ σχολείου, πως τα Έλληνικα φϋλα κατέβηκαν στον Έλληνικο χώρο το 2000 π.χ. περίπου καi ήλθαν σε σύγκρουση με τοvς Πελασγούς ( Προέλληνες) οί όποίοι κατοικούσαν τότε στην Έλλάδα. τα Έλληνικα Φϋλα αύτα -σύμ-

162 166 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ φωνα πάντα με τa σχολικa βιβλία - ήταν παρακλάδι τίjς 1νδοευρωπαϊκίjς Φυλίjς, δηλαδη μιaς τεράστιας φυλijς ή όποία έκτείνονταν aπο τiς 1νδίες μέχρι τiς Οvγγρικες πεδιάδες. Το παράδοξο στην ύπόθεση είναι πwς ή aρχαιολογία καi ή aνθρωπολογία δεν συμφωνούν με την θεωρία αvτή, aφού παρ, δ λες τiς φιλότιμες προσπάθειες δεν έχει βρεθεί οί5τε eνας σκελετός, οί5τε eνας aρχαίος οίκισμός, οί5τε eνας ναός, οί5τε τοvλάχιστον ενα νόμισμα ποv νa aνήκει σ ' αύτη την τεράστια φυλή. Με μία πιο βαθιa iρευνα ό καθένας θa καταλάβαινε πwς αύτη ή Φυλή-φάντασμα ήταν κατασκεύασμα τίjς φαντασίας κάποιων γλωσσολόγων τού περασμένου αίώνος ποv θέλανε νa έρμηνεύσουν την ϋπαρξη κάποιας 1νδοευρωπαϊκίjς όμογλωσσίας. Ή ύπόθεση τών γλωσσολόγων δμως θa πέσει στο κενο καi ό Βρεττανος aρχαιολόγος Κόλιν Ρένφριου θά τονίσει πώς «ό κύριος λόγος τίjς aποτυχίας στον έντοπισμο τών 1νδοευρωπαίων οφείλεται, στην aπερίσκεπτη έμπιστοσύνη στην Γλωσσοπαλαιοντολογία». Εύθvς λοιπον aπο τa παραπάνω όδηγούμεθα στο έ ρώτημα: :4.φού ή 1νδοευρωπαίκη Φυλη είναι aνύπαρκτη aπο πού κατάγονται οί 'Έλληνες, καi ποιοi τέλος πάντων ήταν αvτοi ποv το 2000 π.χ. κατέβηκαν στην Έλλάδα; Στη συνέχεια λοιπον θa aποδείξω, βάσει aτράνταχτων στοιχείων, δτι οί 'Έλληνες είναι aπόγονοι τών πανάρχαιων κατοίκων τού Έλληνικοϋ χώρου, δηλαδη τών Πελασγών, καi δτι αvτοi ποv το 2000 π.χ. κατέβηκαν στην Έλλάδα, δεν ήταν aλλοι aπο Πελασγοvς ποv παλαιότερα είχαν aνέβει προς τa βόρεια. Η ΜΕΤΟΝΟΜΛΣΙΛ ΤΩΝ ΠΕΛΛΣΓΩΝ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ Οί Πελασγοi ήταν eνα iθνος το όποίο κατοικούσε τον Έλληνικο χώρο aπο τον καιρο ποv το Αίγαίο ήταν στε-

163 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 167 ριa καί όνομαζόταν Αίγηίδα. Τό πανάρχαιο αύτό έθνος ήταν εύρύτατα έξαπλωμένο («Πελασγοi μέγα fιν έ θνος», Στράβων, ΙΒ' 620), καi είχε aναπτύξει eναν τεράστιο πολιτισμό τόν όποίο ν δυστυχώς κρύβουν aπ ' το. σχολικό. βιβλία καί με τόν όποίο 'ίσως νa aσχοληθούμε λεπτομερώς κάποια aλλη φορά. Καταφεύγοντας λοιπόν στοvς aρχαίους 'Έλληνες συγγραφείς θa δούμε πως aπ ' αύτό τό πανάρχαιο έθνος κατάγονται οί 'Έλληνες καi συγκεκριμένα πως aπό κάποια στιγμη καί μετa οί Πελασγοί aρχισαν νa μετονομάζονται σε 'Έλληνες. Ό Πλάτων στόν διάλογό του «τίμαιος» στό κεφάλαιο r περιγράφει μιa aκρως διαφωτιστικiι διήγηση τού Κριτία σχετικό. με τiιν κάθοδο τού Σόλωνος στiιν Α'ίγυπτο. Έκεί λοιπόν, όπως λέει ό Κριτίας, eνας Αίγύπτιος ίερέας θύμισε στόν Σόλωνα κάποια πράγματα ποv γιο. διάφορους λόγους είχαν ξεχαστεί aπο τοvς 'Έλληνες: «καi πρώτα, τού είπε, σείς ένθυμείσθε eναν μόνο κατακλυσμό τijς γijς, ένώ έγιναν πολλοi προηγουμένως καi aκόμη δεν γνωρίζετε ότι στiιν Χώρα σας έγεννήθη τό ώραιότερον καi aριστοv μεταξv τών aνθρώπων γένος, aπό τό όποίο κατάγονται καi έσv καi οί σημερινοί συμπολίτες σου». :4κούγοντας αύτa ό Σόλων ζήτησε λεπτομέρειες καi ό ίερέας τού είπε: «περi τών συμπολιτών σου, λοιπόν, οί όποίοι έζησαν πρό έννέα χιλιάδων έτών θa σού φανερώσω...». Οί 'Έλληνες λοιπόν σύμφωνα με τόν Αίγύπτιο ίερέα κατάγονται aπό τό «ώραιότερο καi aριστοv μεταξv τών aνθρώπων γένος», τό όποίο κατοικούσε στiιν Έλλάδα έννέα χιλιάδες χρόνια πρίν τiιν έποχiι τού Σόλωνα. :4ποκαλυπτικότατος όμως γιο. τό θέμα μας θa φανεί καi ό Θουκυδίδης ό όποίος γράφει ( Α3): «πρό τών τρωικών δεν φαίνεται νa έπεχείρησε τίποτε ήνωμένη ή Έλλάς. Φρονώ δε ότι δεν είχε aκόμη ούτε τό δνομα αύτό όλόκληρη ή Χ ώρα, aλλa πρό τών χρόνων τού 'Έλληνος, τού υίού τού Δευκαλίωνος δεν ύπijρχε καθόλου ή

164 168 ΚΩΝΣΤ ΑΝτJΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ονομασία αύτη καi έδιδαν είς την χώραν κατa τόπους το όνομά των οί διάφοροι λαοί, που κατώκουν αύτήν, εlς τa περισσότερα δε μέρη οί Πελασγοί. 'Ότε δε ό 'Έλλην καi οί παίδες αύτοϋ έγιναν lσχυροi στην Φθιώτιδα καi τους προσεκάλουν εlς τaς aλλας πόλεις, ώς βοηθούς, τότε πλέον καi οί aλλοι λαοί, καθένας χωριστa fιρχισαν νa ονομάζονται 'Έλληνες λόγω τfίς συχνοτέρας συναναστροφfίς μέτ ' αύτών, άλλa το όνομα τοϋτο έπi πολλών άσφαλώς χρόνων δεν είχε την δύναμιν νa έπικρατήση είς δλους...». Σύμφωνα λοιπον με τον Θουκυδίδη οί 'Έλληνες είναι αύτόχθονες. Είναι δηλαδη τa Πελασγικa Φϋλα που μετονομάστηκαν σε 'Ελληνικά. Αύτο το γεγονος έπιβεβαιώνεται καi άπο τον Ήρόδοτο ό όποίος στο πρώτο βιβλίο τfίς ίστορίας του στο κεφάλαιο 57 μάς λέει δτι: «έaν λοιπον έν τψ συνόλφ τοιοϋτοι ήσαν Πελασγοί, οί κάτοικοι τfίς Άττικfίς ένώ ήσαν Πελασγοi aλλαξαν καi έγιναν 'Έλληνες...». Γιa τους δε κατοίκους τών Κυκλάδων άναφέρει δτι «καi αύτοi ήταν λαος Πελασγικός, άλλa άργότερα ονομάστηκαν 'Ίωνες» (VII 95). Κατέστη λοιπον σαφές, βάσει τών μαρτυριών τών άρχαίων 'Ελλήνων συγγραφέων, δτι οί 'Έλληνες δεν ή ταν παρακλάδι κάποιας τεράστιας φυλfίς-φάντασμα, άλλa άπόγονοι τοϋ πανάρχαιου γένους τών Πελασγών, το όποίο άπο κάποια στιγμη καi μετa μεiονομάσθη σε 'Ελληνικό. Έπίσης eγινε φανερο δτι ή Έλληνικη ίστορία δεν ξεκινάει το δύο χιλιάδες προ Χριστοϋ δπως θέλουν νa μάς πείσουν μέσα άπο τa σχολικa βιβλία, προσπαθώντας άπεγνωσμένα νa συμπιέσουν δλα τa ίστορικa γεγονότα μέσα σ' αvτa τa δύο χιλιάδες χρόνια, άλλa χάνεται στa βάθη τών αίώνων, τούλάχιστον δώδεκα χιλιάδες χρόνια πρiν την έποχή μας. Η ΜΑ ΡΤΥΡΙΆ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ την μαρτυρία τών άρχαίων 'Ελλήνων συγγραφέων

165 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 169 περi τού γηγενούς τών Έλλήνων θa έρθουν νa συμπληρώσουν καi οί aνθρωπολόγοι οί όποίοι ύποστηρίζουν πwς ό Έλληνικος χώρος κατοικείται aπο τa πανάρχαια χρόνια aπο την Μεσογειακή (Έλληνικη) Φυλή, τής ό ποίας aπόγονοι είμαστε έμείς οί ίδιοι διατηρώντας μία καταπληκτικη συνέχεια. Κατa τiς aνθρωπολογικi:.ς μελέτες τών aνθρωπολόγων Πίτσιου καi Πουλιανού, που δημοσιεύθηκαν στο. aντίστοιχα βιβλία τους «Άνθρωπολογικη μελέτη τής Πελοποννήσου» καί «Ή προέλευση τών Έλλήνων», στο. aνθρωπολογικa στοιχεία τών aρχαίων Έλλήνων καi τών συγχρόνων διαπιστώνεται πλήρης aντιστοιχία, πρiiγμα που aποδεικνύει πwς καθ' δλη την ίστορία δi:.ν ύπήρξε καμία σημαντικη πρόσμιξις aλλοφύλων «1νδοευρωπαίων» καi μή. Χαρακτηριστικa ό κ. Πουλιανος θa διαπιστώσει πώς «τa παλαιοανθρωπολογικa στοιχεία δείχνουν δτι ύπάρχει γενετικη συνέχεια στον πληθυσμο τής Έλλάδος aπο την νεολιθικη έ ποχη ώς τη σύγχρονη». 'Όμως περi τού γηγενούς τών Έλλήνων δεν μιλiiνε μόνο οί 'Έλληνες aνθρωπολόγοι. Ό Άμερικανος aνθρωπολόγος 'Έντζελ μελετώντας τους εύρεθέντες σκελετους τής aρχαίας Έλλάδας, aπο την ΆχαίΊcη περίοδο, τη ΜεταμυκηναίΊcή, την Κλασσικη ώς τη ΡωμαίΊcή ( aκόμη καi μικρο aριθμο κρανίων τής Βυζαντινής περιόδου) θa διαπιστώσει δτι πρόκειται γιο. την ίδια πάντοτε Έλληνικη Φυλή, aποδεικνύοντας πwς αύτοi που το 2000 π.χ. κατέβηκαν προς το νότιο μέρος τής Βαλκανικής δεν ήταν aλλόφυλοι aλλa 'Έλληνες. Το γεγονος αύτο έπιβεβαιώνεται με την έμφάνιση τού Διναρικού aνθρωπολογικού τύπου στο. βόρεια τής Βαλκανικής. Οί Διναρικοi αύτοi μi:. μία πρόσμειξη Μεσογειακών θa aποτελέσουν το 1λλυρικο έθνος το όποίο θa aρχίσει νa κατεβαίνει την Βαλκανικη πιέζοντας τους aμιγείς Μεσογειακούς (Έλληνικούς) πληθυσμούς. VΕτσι τa Έλληνικa Φύλα χάνοντας την κυριαρχία τους

166 170 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ στα βόρεια τής Βαλκανικής θα κατέρχονται προς το νότο με τα διαδοχικα κύματα τών Δαναών, τών :4.χαιών, τών ϊώνων καi τών Δωριέων. Τα φόλα αuτα δεν ήταν παρακλάδι κάποιας φυλής φάντασμα aλλα ήταν φόλα Έλληνικά, «τα όποία ύπο τi]ν πίεση τών ϊλλυριών γύριζαν πίσω, οχι σαν κατακτηταί, aλλα ώς πρόσφυγες, ε γκαταλείποντας τiς κοιλάδες καi τiς οχθες του Δουνάβεως» (Δ. Δημόπουλος «Ή καταγωγi] τών Έλλήνων»). Χαρακτηριστικο δέ, είναι δτι οί Δωριείς ονόμαζαν τi]ν κάθοδό τους ώς «επιστροφi] τών Ήρακλειδών» θυμίζοντας δτι ήταν aπόγονοι του 'Έλληνα ijρωα Ήρακλή καi δτι κάποτε είχαν ξεκινήσει aπο τi]ν κυρίως Έλλάδα. Η ΕΠΙΓΡΛ ΦΗ ΤΗΣ ΚΛ ΣΤΟΡΙΛΣ τα παραπάνω λεχθέντα ήρθε να επιβεβαιώσει τον περασμένο Μάρτιο ή aνακάλυψη μιiiς πανάρχαιας ξύλινης επιγραφής στο Δισπηλιο Καστοριάς, μέσα σ ' iiναν παμπάλαιο λιμναίο οίκισμο ό όποίος aποτελεί τον aρχαιότερο καi μεγαλύτερο λιμναίο οίκισμο τής Εύρώπης. Ή πινακίδα αύτη ίiφερε Έλληνικi] επιγραφi] καi χρονολογήθηκε με τi] μέθοδο του ραδιενεργού Ο.νθρακος (C 14). τα aποτελέσματα ίiδειξαν πdjς ή πινακίδα αότη είναι ή λικίας 7250 ετών. Ή aνακάλυψη φυσικα τής iπιγραφής ίiφερε αναστάτωση στοvς επιστημονικούς ( καi ψευδοεπιστημονικούς) κύκλους μιiiς καi καταρρίπτει δλες τίς θεωρίες περί καθόδου τών Έλλήνων το 2000 π.χ καθdjς καi περί Φοινικικής καταγωγής του aλφαβήτου. Είναι δε το aρχαιότερο δείγμα γραφής στον κόσμο. Χαρακτηριστικα το περιοδικο «Δαυλός» (τεύχος 147) γρ,iφει δτι «ή aνακάλυψή της, συντρίβει κυριόλεκτικα δλες τίς θεωρίες τής δογματικής ψευδοεπιστήμης στοvς τομείς προτεραιότητα πολιτισμού, aπώτερη Έλληνικi] ίστορία, Γλωσσολογία, ίστορία τής γραφής, "θεωρίες " δ πως τού Φοινικισμοv καi τού ϊνδοευρωπαϊσμοv κ.λπ. καi aναδεικνύει τi]ν Έλλάδα ώς μοναδικi] πανάρχαιη κοιτίδα του πολιτισμού».

167 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 171 Ή άντίδραση τού ύπουργείου Πολιτισμού ήταν ί5ποπτη ' μιfiς καi έκρυψε τήν πινακίδα χωρiς νa βγάλει στή δημοσιότητα τήν έπιγραφή της γιa νa άποκρυπτογραφηθεί. Πολλοi φοβούνται πd>ς ή πινακίδα «δλως τυχαίως» θa έξαφανισθεί, πράγμα ποv έγινε καi μe παλαιότερα εύρήματα ποv άπεδείκνυαν το άστήρικτον τών θεωριών τού 1νδοευρωπαί"σμοv καi τού Φοινικισμού. ΕΠΙΛ ΟΓΟΣ Πιστεύω πως με τa δσα άνέφερα έν συντομίg. (το θέμα θa χωρούσε δεκάδες σελίδων με στοιχεία), άπέδειξα δτι οί 'Έλληνες είναι ενας πανάρχαιος καi γηγενής λαός. Έπίσης άπέδειξα πως αύτοi ποv το 2000 π.χ. κατέβηκαν στήν κυρίως Έλλάδα, δeν ήταν παρακλάδια τής 1νδοευρωπαί"κης φυλής-φάντασμα, άλλa 'Έλληνες ποv πιεζόμενοι άπο τοvς 1λλυριούς, Ο.φησαν τiς έστίες του. Το έρώτημα ποv γεννιέται τώρα, είναι γιατi το 'Υπουργείο Παιδείας καi το Παιδαγωγικο 1νστιτοvτο -ένώ ύπάρχουν πλήθος άποδείξεων περi τού άντιθέτου γιa τiς όποίες τοvς έχουν ένημερώσει πολλοi ίστορικοi - συνεχίζουν νa άναφέρουν στa σχολικa βιβλία δτι οί 'Έλληνες είναι παρακλάδι τής 1νδοευρωπαί"κής Φυλής ποv κατέβηκε στήν Έλλάδα το 2000 π.χ.; Είναι έμφανeς πως ή θεωρία αύτή εlναι Ο.κρως άνθελληνική, μιfiς καi πετσοκόβει χιλιάδες χρόνια Έλληνικής ίστορίας. Γιατi λοιπον συνεχίζουν νa κάνουν άνθελληνική προπαγάνδα μέσα άπο τa σχολικa βιβλία; τα έρωτήματα αύτa είναι ζωτικής σημασίας καi φυσικa δeν θa περιοριστούμε στο νa τa άναφέρουμε μεταξύ μας. Θa προχωρήσουμε σε ένέργειες, γιατi iiν δeν ένεργήσουμε έμείς δεν θa ένεργήσει κανείς. ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩ ΤΑΚΟΠΟ ΥΛΟΣ»

168 172 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Στους μαθητό.ς προστίθενται καi οί φοιτηταί. Πλήθος ύποψηφίων φιλολόγων, ίστορικών, γλωσσολόγων κ.τ.λ. έμελέτησαν το ζήτημα, εθεσαν έρωτήματα στους Μπαμπινιώτηδες, οί οποίοι φυσικό. δεν άπήντησαν με στοιχεία, η έπιχειρήματα άλλό. με ϋβρεις. 'Ακολουθούν διαμαρτυρίαι καi δημοσιεύονται έπιστολαi άγανακτήσεως. Χαρακτηριστικη είναι καi ή άκόλουθος έπιστολή, την ό ποία i::γραψαν φοιτηταi τής Φιλοσοφικής Σχολής τοu Πανεπιστημίου 'Αθηνών («Δαυλός», Ίούλιος 1995). «Άγαπητε "Δαυλέ", Σiiς πληροφορούμε, δτι ό κ. Μπαμπινιώτης διδάσκοντας ( στiς 23 Μ αίου) τη σημιτικη προέλευση τοϋ Έλληνικοϋ 'Αλφαβήτου δέχτηκε κάποια έρώτηση άπο 8- ναν φοιτητή, ό όποίος προσπαθούσε νa ύποστηρίξει την Έλληνικη προέλευση τοϋ άλφαβήτου μας. Ό κ. Μπ. θέλοντας νa κερδίσει τiς έντυπώσεις είπε, δτι δεν ύπάρχει κανεiς σοβαρος έπιστήμονας, ποv νa ύποστηρίζει την Έλληνικη προέλευση τοϋ άλφαβήτου μας. Αύτa τa ύποστηρίζουν, είπε, μόνο δικοί μας 'Έλληνες έθνικιστές, δ πως ό "Δαυλός ". Μεταξv τών aλλων κατηγόρησε τον "Δαυλό ", δτι είναι 8να περιοδικο ποv προσπαθεί ν ' άπαδείξει, δτι δλα προέρχονται άπ ' τοvς 'Έλληνες καi δτι παρουσιάζει άτεκμηρίωτες έπιστημονικες δοξασίες, δ πως δτι καi τiς πυραμίδες τής Αίγύπτου τiς έκτισαν οί 'Έλληνες. Ό κ. Μπ. κατηγορεί τοvς άντιφρονοϋντες με πολιτικοvς χαρακτηρισμούς ( "έπi έθνικισμif/'). Ξέρουμε δμως, άπο ποϋ κατευθύνεται καi τi θέσεις κατέχει, ώστε νa ύποστηρίζει αύτες τiς άπόψεις ποv μειώνουν τον έλληνικο πολιτισμό. Έπειδη δμως ό κ. Μπ. λέγει, δτι δεν ύπάρχει βιβλιογραφία, ποv νa μην ύποστηρίζει τη σημιτικη προέλευση τοϋ άλφαβήτου, aς διαβάσει το βιβλίο τοϋ σημιτολόγου 'Αδόλφου Λόντς, ποv ύποστηρίζει, δτι: "... οί 'Έλληνες δίδαξαν το άλφάβητό τους στοvς Φοίνικες " ("Προ-

169 ΣΚΟΠΙΜΑ Λ Α ΘΗ 173 χριστιανικη εποχή ", σ. 109), aς διαβάσει το βιβλίο τοϋ γλωσσολόγου Γ. Φαρμάκη, που τονίζει δτι: "... το δe σημερινόν μας aλφάβητον είναι aπόρροια εξελίξεως καi ούχi φοινικικόν, ώς τινeς ίσχυρίζονται" ('Άί κλείδες τής γλώσσης μας ", σ ), aς διαβάσει το βιβλίο τοϋ Α. Ζαρντe "La Formatίon du Peuple Grec", Παρίσιοι 1923, σ. 215, ποv "aπορρίπτει την γνώμην δτι το έλληνικον aλφάβητον προήλθεν έκ τοϋ Φοινικικοϋ... Πρέπει νa είμεθα προσεκτικοί, προσθέτει ό Ζαρντέ, δταν ό μιλώμεν περi Φοινικικών έπιρροών... Οί 'Έλληνες ύ πήρξαν aνταγωνισταi καi όχι μαθηταi τών Φοινίκων, οί όποίοι aντιθέτως ύπήρξαν μαθηταi τών Έλλήνων" (Έγκ. '"Ήλιος ", τόμος 'Άαοi :4.νατολής ", σ. 84). ς διαβάσει έπίσης -aν δ λα αύτa τa aγνοεί- ' τi γράφει καi ό γνωστος έρευνητης :4.λ. Λαγκαδaς στο βιβλίο τοϋ 'Όί aρχαίοι 'Έλληνες καi ή θάλασσα ": "'Υπάρχουν ίστορικοi που πιστεύουν, πwς Φοίνικες ήταν οί δημιουργοi τοϋ aλφαβήτου καi πwς οί 'Έλληνες πήραν τa γράμματα aπό έκείνους, δμως αύτο δeν είναι aλήθεια". ς διαβάσει τέλος, τi γράφει ή έγκυκλοπαίδεια "Έλευθερουδάκης ": "Ή γνώμη είσέτι, δτι οί 'Έλληνες παρέλαβαν περi το π.χ. τa σύμβολα γραφής παρa τών Φοινίκων, έκλονίσθη έσχάτως... " (έκδ. 1931, τ. 12, σ. 656). Ό κ. Μπ. μfiς διδάσκει, δτι το φοινικικο aλφάβητο προέρχεται aπ ' τa αίγυπτιακa ίερογλυφικά. Σ ' έρώτηση δμως τοϋ ίδιου φοιτητή aναγκάστηκε νa δεχτεί, δτι ύ πάρχει ή Ο.ποψη, δτι ή φοινικικη γραφη προέρχεται aπ ' τη γραμμικη γραφη τής Κρήτης, τονίζοντας δτι ή κρητικη θεωρία δeν έχει σχέση μe τη δημιουργία τοϋ Έλληνικοϋ :4.λφαβήτου. Αύτο δμως δeν είναι aληθeς γιατί, δ πως τόνιζε ό aκαδημαϊκος Π. Καββαδίας, οί Φοίνικες ήταν διαμορφωτeς συστήματος γραφής, που ήταν έν χρήσει στην Κρήτη καi δτι "είσαγαγόντες τό έαυτών aλφάβητον είς την Έλλάδα aπέδωκαν τοίς έν ταίς χώραις

170 174 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τού Αίγαίου δ, τι παρ ' αύτών είχον παραλάβει έν προτέροις χρόνοις''. Σαφέστατος είναι καi ό πρόεδρος τijς έ ταιρείας Θρακολογικών Μελετών Α. Καψijς τονίζοντας, δτι: "τα λεγόμενα Φοινικήια γράμματα τού 8ου η 9ου π.χ. αι. γράφτηκαν πολλους αίώνες μετa aπο τa έλληνικa γράμματα ( π.χ.) καi συνεπώς οί ΠΕλληνες δεν τa πijραν aπο τους Φοίνικες, aλλ ' αύτοi έπέστρεψαν τροποποιημένα τa γράμματα που πijραν aπο την κοιτίδα τους Έλλάδα ". Αλλa καi ό γνωστος aρχαιολόγος Α. Παπαγιαννόπουλος-Παλαιος τόνιζε, δτι: "Έκ τijς θεωρίας ταύτης προέκυψαν δύο γνώμαι η δτι το Έλληνικον καi το Φοινικικον aλφάβη.τον είναι σύγχρονα σχεδον καi προijλθον aμφότερα έκ τού Κρητικού η δτι οί Φοίνικες παραλαβόντες πρώτοι έκ τών Κρητών μετ έδωκαν μετa ταύτα τούτο είς τους 'Έλληνας " ("Έλλάς ", Γ, σ. 282). Σ' αύτο συμφωνεί καi ό διάσημος aμερικανος καθηγητης W. Durant: "Είναι πιθανόν, οί 'Έλληνες καi οί Φοίνικες νa παρέλαβαν το aλφάβητον aπο την Κρήτην" ("ϊστορία τού Πολιτισμού", τ. Α', σ. 312). Αλλa καi ή Σοβιετικη Εγκυκλοπαίδεια aναφέρει, δτι: "Στa διατυπώθηκε ή ύπόθεσις δτι aπο την Κρητικη γραφη προijλθαν το Φοινικικο καi το Έλληνικο aλφάβητο" (τ. 6, σ. 183). Απ ' δλα αύτa συνάγεται το συμπέρασμα, δτι ή κρητικη προέλευση τού φοινικικού aλφαβήτου έχει άμεση σχέση καi μi την προέλευση τού Έλληνικού Αλφαβήτου. 'Όλοι αύτοi καi τόσοι άλλοι, που δε μπορούμε ν' αναφέρουμε στην έπιστολή μας αύτή, τολμούν καi διαφωνούν μe τον κ. Μπ. καi συνεπώς είναι "φασίστες ". Καi δeν είναι μόνον αvτοί. Είναι καi ό Διόδωρος Σικελιώτης, είναι καi αύτeς οί aρχαίες παραδόσεις, που τολμούν καi παρουσιάζουν τον Παλαμήδη ώς έφευρέτη τού aλφαβήτου καi όχι τους Φοίνικες. Ό κ. Μπ. έκλεισε το θέμα λέγοντας δτι οί έθνικιστές ( μεταξυ τών όποίων καi ό "Δαυλός ") aσχολούνται μe aσήμαντα θέματα, δπως

171 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 175 την προέλευση του άλφαβήτου! :4σφαλώς γιa τον κ. Μπ. τa σημαντικa θέματα είναι οι... "1νδοευρωπαίοι ". τι νa πούμε όμως γιa εναν καθηγητή, που κοροϊδεύει τοιjς φοιτητές του καi παρουσιάζει τοuς άντιφρονοvντες ώς εθνοκάπηλους, καi σωβινιστές, ενώ αύτοπαρουσιάζεται ώς... άγνος 'Έλληνας; τα συμπεράσματα δικά σας. Μετa τιμής Φοιτητeς Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου :4θηνών» Στάς διαμαρτυρίας προστίθενται καi οί γονείς. Σχετικ&ς ό Σύλλογος Γονέων τ&ν Μαθητ&ν Γυμνασίου Ά γίων Θεοδώρων Κορινθίας &πέστειλε στον ύπουργο «παιδείας» καi προς άλλους άρμοδίους το &κόλουθον έγγραφον (Α.Π. 12/62-18 Μαίου 1995): «ΘΕΜΑ: Σfiς ερωτοvμε. Είμαστε αύτόχθονες 'Έλληνες ή "1νδοευρωπαίοι "; Κύριε 'Υπουργέ. Ώς γονείς τών μαθητών τοv σχολείου μας θέτουμε το άναφερόμενο στο θέμα ερώτημα καi ζητούμε άπο εσας νa μfiς γνωρίσετε επίσημα τον χαρακτηρισμο τής Φυλής μας δηλαδη εaν εzμαστε αύτόχθονες 'Έλληνες ή ι '1νδοευρωπαίοι ". Γιa παράδειγμα οί μαθητeς τής Γ Γυμνασίου εφοδιάσθησαν άπο το Έλληνικο Κράτος ΔΩΡΕΑ Ν το εκδοθεν άπο τον ΟΡΓ ΑΝΙΣΜΟ ΕΚΔ ΟΣΕΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ - ΑΘΗΝΑ με συγγραφέα τον Δημήτριο Ε. Τομπαίδη βιβλίο με τίτλο "Γιa τη μάθηση τής 1στορίας τής Έλληνικής Γλώσσας". Παρόμοια βιβλία διδάσκονται καi σε άλλες τάξεις του Γυμνασίου τοv Λυκείου πιθανώς τοv Δημοτικού καi τής Τριτοβάθμιας Εκπαιδεύσεως στη Φιλοσοφικη ή όποια άλλη Σχολη έχει σχέση μe την Έλληνικη 1στορία.

172 176 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Στο βιβλίο αύτο δταν το πάρετε στα χέρια σας καi το aνοίξετε Θα διαπιστώσετε να γράφεται aκριβώς έτσι. 'Ί. ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΜΑΣ!ΣΤΟΡ/ΛΣ 1. Ή έλληνικiι γλώσσα Ινδοευρωπαϊκή. Ή Έλληνικiι γλώσσα aνήκει δπως καi οί περισσότερες εύρωπαϊκες γλώσσες, σε μια μεγάλη οικογένεια γλωσσών, τiιν 1νδοευρωπαϊκή ". Έδώ έχει iiνα aστερίσκο καi παραπέμπει σε πρόσθετη εγγραφiι ή όποία τiιν περιγράφει ώς έξής: "Ά λλες γλωσσικες οικογένειες είναι ή Χαμιτοσημιτική (έβραϊκή, aραβική, αlθιοπικiι κ.li.) ή ούραλοαλτικiι ( ούγγρική, φιλανδική, λαπωνική, τουρκική, μογγολικες κ.li.) ή συνοθιβετιανή (κινεζική, θιβετιανή, ταϊλανδικiι κ.li.), ή νεγροαφρικανικiι καi μπα ντου ( σουαχίλι, ζουλοv κ.li.) ή Ινδονησιακiι καi πολυνησιακiι κ.li. " Με αύτο το βιβλίο σταματουμε iiως ΕΔΩ. Έσείς σiiς παρέχετε ή εύκαιρία να προχωρήσετε για περισσότερες aναζητήσεις...» καi aφοϋ παραθέτουν στοιχεt:α, γεγονότα κ.λπ. καταλήγουν: «Δεν γνωρίζουμε εαν σiiς ξάφνιασε ή κοινοποίηση του παρόντος εγγράφου aρχής γενομένης aπο τον κ. Πρόεδρο τής Έλληνικής Δημοκρατίας καi καταληγούσης στον Κορινθιακον καi τοπικον ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ Τύπον. Το πράξαμε αύτο για τοvς έξής λόγους: 1. Να λάβουν γνώση τi aκριβώς συμβαίνει στiιν Παιδεία μας για τiιν ενημέρωση μόρφωση τών παιδιών μας τοvς αύριανοvς εκπροσώπους μας στα αύτα aξιώματα μέχρι καi του Προέδρου τής Δημοκρατίας καi να εκδιώξουν aπο τiς Κρατικες 'Υπηρεσίες ΟΛΟΥΣ τοvς Μισέλληνες. 2. Να κάνουν ΠΡΑΞΗ εδώ καi τώρα να aποσυρθουν

173 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 177 άπο την κυκλοφορία όλα τa έντυπα ( έκπαιδευτικa βιβλία) τουριστικa ποv καταφέρονται έναντίον τής Φυλής μας καi τής Χ ώρας μας. 3. Na τιμήσουν με τiς πράξεις τους τa όσα άφησαν στiιν Έλλάδα καi σκλαβωμένη Έλληνικiι Γη οί Πρόγονοί μας. Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΔΟΜΠΟΓΛΟΥ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΖΩΡΤΖΗΣ>> Φυσικa ουδεμία aπάντησιν έλαβαν! Μέχρι καi δημοσιογράφοι διαμαρτύρονται, διa τήν παραποίησιν τής aληθείας ώς πρός τήν προέλευσιν του Άλφαβήτου μας, π.χ. στόν «Έλεύθερον Τύπον» (22 'Ιουλίου 1993) διαβάζομεν: «Καi Φοινικικο το Έλληνικότατο 'Αλφάβητο, ή φυσικiι συνέχεια τής Γραμμικής Α καi Β. Καi ούδεμία έπιγραφη ούτε κaν γραφiι έχει βρεθεί στiιν περιβόητη Φοινίκη. τη γλώσσα τών όποίων, ούδεiς γιγνώσκει μιa καi δεν ύπάρχει ούτε eνα κείμενο τής άνύπαρκτης αύτής Γραμματολογίας. Παρ ' όλα αύτa στο Σύνολό τους, αύτiς οί συνειδητiς πλαστογραφήσεις, έχουνε περάσει καi δημιουργήσει προηγούμενο.>> Ό Μπαμπινιώτης στό ύβριστικό άρθρο του με κατηγόρησε που aμφισβητώ τήν όρθότητα τής «διεθνώς ισχυούσης έπιστημονικής θέσεως» περi τής καταγωγής του 'Αλφαβήτου μας. Ό πρόεδρος τής Εταιρείας 'Ελλήνων Φι-

174 178 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ λολόγων καθηγητής κ. Π. Γεωργουντζος είς έπιστοληv πού μου εστειλε (14 Αυγ. 1993) μου γράφει έπi. λέξει: «Κύριε Πλεύρη, Το γράμμα αύτο άπευθύνεται πρός τόν ύπο το δνομα αύτο όμιλητοv τού Ράδιο Σίτυ, τον ύπεραμυνόμενον τής έθνικής παραδόσεως, τον άπλον πολίτην. Δεν είμαι κι'iν βέβαιος δτι είναι αύτος καi το γράμμα γράφεται ύπο έπιφύλαξιν, άφοv εlς το τηλέφωνό του άναζητήσας αύτον τον προσεκάλεσα νa επικοινωνήσει μαζi εlς το... καi δεν εύηρεστήθη νa το πράξy. Σκοπος τού γράμματος αύτου είναι νa τον πληροφορήσω δτι περi του αλφαβήτου έγραψα ενα aρθρον, που aρχισε νa iυπώνεται εlς το περιοδικον τής Έταιρείας Έλλήνων Φιλολόγων ΠΛΑΤΩΝ τόμ. 45 ( 1993). Το περιοδικό κυκλοφορεί εlς τa Πανεπιστήμια καi των 5 ήπείρων καi έκπροσωπεί την χώραν μας ώς προς τaς κλασσικaς σπουδaς είς τον κύκλο ν τής Δ ιεθνους Ό μοσπονδίας των Έταιρειων Κλασσικων Σπουδων. Συνεπως το liρθρον μου ύπο τον τίτλον "Το άλφάβητον δημιουργία Έλληνική " άμφισβητεί ένώπιον του διεθνους κοινού των φιλολόγων την ορθότητα τής διεθνους έπιστήμης, δπως την έξέθεσεν ό καθηγ. Μπαμπινιώτης εlς το περi έθνικής Πλευρίτιδας aρθρον του. Καi άποδεικνύω δι ' άποδείξεων σαφων καi άναμφισβητήτωv δτι το Έλληνικον άλφάβητον -που έπήραν καi οί Δυτικοi είναι τελείως liσχετον άπο την Φοινικικr,ν γραφην εlς τηv ούσίαν του (aλλο δτι μδι; έvέπνευσαν) καi άνήκει εlς liλλο είδος διανοήσεως. Καi δτι αύτο σηματοδοτεί την liνοδον τής παγκοσμίου διανοήσεως είς ύπέρτερον στάδιον διανοητικής πορείας, άφου ή έφεύρεσις του άλφαβήτου με την έξοδόν του άπο τό αlσθητον προς το νοητον άποτελεί την πύλην τής εlσόδου άπο τον χωρον του μύθου εlς τον χωρον τοϋ λόγου καi άπο την θεοκρατίαν είς την λογικήν, είς την περιοχην τής φιλοσοφίας

175 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 179 καi τής έπιστήμης. Καi δτι ό σπινθηρ που ένέπνευσε τον 'Ίωνα, Μιλήσιον τοϋ 900 π.χ. έφευρέτην προήλθεν άπο την... τών ζυμώσεων τής έποχής που καλείται ''σκοτεινοi αίώνες " περi τών όποίων λέγω μερικa στοιχεία. Το aρθρον μου αύτο άποτελεί έπιστημονικην άνακοίνωσιν, δι ' αύτο καi γίνεται μέσφ είδικοϋ έπιστημονικοϋ περιοδικού. Έπειδη δμως το περιοδικον θa κυκλοφορήση τοϋ χρόνου, ή δε συζήτησις τοϋ θέματος έχει προχωρήση μέχρι δικαστηρίων, άπεφάσισα νa δημοσιοποιήσω την aπόψίν μου διa περιλήψεως τοϋ aρθρου. Το έγραψα καi το έστειλα νa δακτυλογραφηθfί. Σκοπος τοϋ γράμματος αύτοϋ είναι νa σaς έρωτήσω: Θέλετε νa σaς στείλω aντίγραφον; Με φιλικους χαιρετισμους παν. Κ. Γεωργοuντζος» Ίδου έπομένως καi liλλος διαπρεπης επιστήμων, ό ό ποίος αμφισβητεί «την όρθότητα τfjς διεθνούς επιστήμης δπως την εξέθεσεν ό καθηγ. Μπαμπινιώτης εi.ς τό περi εθνικιστικfjς Πλευρίτιδας liρθρον του...»! Ti λέγει ό επαγγελματίας γλωσσολόγος; (ενώ είναι «έρασιτέχνης»). Ποu να τολμήσίj να &παντήσί]! Βεβαίως δεν είμαι ό μόνος, που ύβρίζεται aπό τον κ. Μπαμπινιώτη. την τακτικην τών ϋβρεων ακολουθεί καi εναντίον πρώην συνεργατών του. Σχετικώς ό σύμβουλος στό «Παιδαγωγικό Ίνστιτοuτο» κ. Φ. Βώρος διεμαρτυρήθη («Βfjμα» 10 Ίαν. 1993) δι' δσα «ύβριστικα καi &νακριβfj» εγραψε εναντίον του ό κ. Μπαμπινιώτης, περi του όποίου γράφει δτι:»... έχει βγεί aπο τa δρια τής έπιστημονικής γνώσης του καi τής έκπωδευτικής πείρας του καi aλλοτριοπραγμονεί καi ολισθαίνει... Δεν είναι ήθος έπιστημονικο νa

176 180 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ καταλογίζουμε στοiχ; aλλους τον παραλογισμό χωρiς έπιχειρήματα. "Ένδέχεται aλλως έχειν"... Οί5τε είναι ή θος διαλόγου ή παραποίηση τών λόγων τοί5 συνομιλητή...» την έλλειψι έπιχειρημάτων την έχω καταλογίσει καi έγrο στον κ. Μπαμπινιώτη, δια τό «έπιστημονικόν ή θος» τοϋ όποίου προτιμώ να μη εϊπω κάτι. 'Όσον άφορά στας «γνώσεις» τοϋ «έπιφανοϋς γλωσσολόγου» (κατ' αυτόν) χαρακτηριστικα είναι δσα παρατηρεί ό κ. Βώρος (ένθ. άνωτ.):»... ή δε διάβασε το βιβλίο που προλογίζει, ή δεν κατάλαβε ποί5 όδηγοί5ν οί άσκήσεις, ή δε γνωρίζει τiς δυνατότητες. τa όρια τής διδακτικής-παιδαγωγικής προσπάθειας με τέτοιο ύλικο στην α' τάξη τοί5 γυμνασίου, ή ά γνοεί τον όρο βιωματικη προσέγγιση, ή συγκεντρώνει όλες αύτες τiς άρετες καi μιa άκόμη: την τόλμη νa γράψει Πρόλογο γι ' αύτο το βιβλίο καi νa τον ύπογράφει, έτσι... άνεύθυνα...» τα σχόλια περιττεύουν. Προτίμησα τόν κ. Βώρον, διότι άντιτίθεμαι μαζί του πολιτικώς καi έπιστημονικώς, & στε να μη άντιτείν1j κάποιος, δτι χρησιμοποιώ γνώμας φίλα προσκειμένων πρός έμέ. Πάντως τονίζω δτι ό κ. Βώρος, κατα τό παρελθόν, πρός τιμήν του έδέχθη πρόσκλησίν μου καi συνεζητήσαμε τηλεοπτικώς περi 'Αλφαβήτου, ένώ ό κ. Μπαμπινιώτης άποφεύγει αuτην την άναμέτρησιν.

177 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ Α'

178 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 183 Στο περιοδικον «ΤΟΤΕ» τεύχος 57, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1995, έδημοσιεύθη έ\ια άξιολογώτατο κείμενο τού κ. Γεωργίου Γεωργαλό.. Το παραθέτω: Ελληνικη ή προέλευση δλων των εύρωπαίων! Ό ρόλος που άποδίδετaι στους άνύπαρκτους «Ί νδοευρωπαίους» άνήκει στους Αίγαίους Πρωτοέλληνες! Γιατi ή έλληνικfι είναι ή μητέρα - γλώσσα τών Εόρωπαϊκών καi Καυκασίων γλωσσών 1. Οί διάφορες παραλλαγές ( = φυλές) τοϋ άνθρώπου έμφανίσθηκαν καi διαμορφώθηκαν άνεξαρτήτως, σε διαφορετικες περιοχές. ο άνθρωπος tχει πολλες κοιτίδες. Οί φυλtς έπεκτάθηκαν άκτινοειδώς άπό η)ν κοιτίδα τους, δημιουργώντας ή κάθε μία τόν χώρο της (μαϋροι = Άφρική, έρυθρόδερμοι = Άμερική, μο.υγολοειδείς = ναπω Άσία, λευκοί = Εύρώπη). Οί φυλες άναπτύχθηκαν πρός τfιν ίδια γενικfι κατεύθυνσι διότι κάθε είδος τείνει έξελικτικώς πρός τήν «τελείωσί» του. 2. Κατa την δ' έποχη τών παγετώνων ( Βούρμιος), που iiρχισε πρi.ν aπό χρόνια, ή Εύρώπη ήταν καλυμμένη aπό πάγους. Ή τfiξις των iiρχισε πρi.ν aπό χρόνια. Ή διεργασία διήρκεσε χιλιετίες. Τους πάγους διαδέχθηκαν ελη, λίμνες, ποτάμια συστήματα, αδιαπέραστη βλάστησις. Ό iiνθρωπος iiρχισε νa ιlνακτa την Εύρώπη γύρω στο π.χ.

179 184 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ 3. Στην περιοχη τfίς Μεσογείου δέν ύπfίρξαν παγετώνες. 'Άρα οϋτε καi διακοπη τfίς έξελικτικfίς πορείας του aνθρώπου. Ό μεγαλύτερος έλεύθερος aπό πάγους χερσα1ος χώρος τfίς Εύρώπης ήταν ή Αiγαιίς. 'Άρχιζε δυτικώς τών Ίονίων, κάλυπτε, Ελλάδα, Αίγαίο, Μ. Άσία, Κρήτη, Κύπρο. την διέσχιζε ό Αίγαιός ποταμός που έρχόταν aπό τον Εϋξεινο καi χυνόταν στην aνατολικη έσωτερικη θάλασσα νοτίως τfίς Κρήτης. (.Η Μεσόγειος ήταν κατa μέγα μέρος ξηρa καi ύπfίρχαν δύο έσωτερικές θάλασσες, ή δυτική, πέρα aπό την Σικελία-Τυνησία καi ή aνατολικη μεταξυ Κρήτης-Αίγύπτου). Στην Αίγαιίδα, μέ τό fiπιο κλ1μα, τiς aξιόλογες πεδιάδες καi τa άφθονα νερά, ό άνθρωπος συνέχισε την έξέλιξί. του. 4. Μέ την τfίξι τών πάγων, ή στάθμη τών ωκεανών α νέβηκε, Ta νερa τοu Άτλαντικοu άνοιξαν δίοδο στο Γιβραλτaρ καi κατέκλυσαν Μεσόγειο, Αδριατική, Αίγα1ο. ο χάρτης που ξέρουμε διαμορφώθηκε πρiν aπό χρόνια. 'Όμως ή Εύρώπη, βορείως τοu Δουνάβεως, παρέμενε σε κατάστασι έλών καi aδιαπεράστων δασών, ένφ στα ανατολικά της ή Σαρματικfι θάλασσα (Εύξεινος-Κασπία- Αράλη ώς τους βόρειους παγετώνες) την aπέκλείε aπό την Ασία. Αύτη ή κατάστασις ϊσχυε περίπου ώς τό π.χ. 5. Η aνάκτησις τfίς Εύρώπης aπό τον άνθρωπο ξεκίνησε aπό τον Περιαιγαιακό χώρο, aφou «aρχαιότερος λαός τfίς Μεσογείου είναι ή κάτοικοι τfίς ήπειρωτικfίς Έλλάδος καi τfίς Αίγαιίδος» (Encyclopaedia Britannica, Europe, 1974). τα aρχαιολογικα εύρήματα πιστοποιούν δτι σ' αύτόν τον χώρο πρωτοεμφανίζονται τα έξελιγμένα έργαλε1α, ή γεωργία, ή κτηνογραφία, οί μόνιμες έγκαταστάσεις, ή ναυσιπλοία, ή χρfίσις του χαλκού, του χαλκοκασσίτερου, ή τέχνη (C. Renfriew «Λrchaeology and Language» 1987, << The Cambridge Ancient History>>, H.G. Wells «The Outline of History>>, κ.a.).

180 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ Στην περιοχη ζοuσε ή Μεσογειακη-Αίγαία φυλή, κλάδος τfjς λευκfjς, τfjς όποίας ώρισμένα γνωρίσματα καθώρισαν την πορεία τfjς aνθρωπότητας. Πρόκειται ίδίως γιό. την άγάπη πρός την έλευθερία, την έντονη περιέργεια, την ίκανότητα aπαντήσεως στi.ς προκλήσεις, την πνευματικότητα, την καλλιτεχνικη τάσι, την κλίσι πρός την περιπέτεια, τόν άτομισμό. 7. Στόν Περιαιγαιακό χ&ρο άναπτύχθηκαν ό Πελασγικός, ό Πρωτομινωϊκός, ό Πρωτοκυκλαδικός καi. ό Πρωτοελλαδικός πολιτισμός που διαδόθηκαν πολυ πέρα άπό τό Αίγαίο. 8. Οί Αίγαίοι είναι γηγενείς. Άπό τόν Βορρά δεν μποροuσαν νό. έλθουν, άφοu έκε'ί βασίλευαν οί πάγοι. Άπό τόν Νότο θό. έπρεπε νό. ύποθέσουμε μαζικη μεταν.άστευσι λα&ν διό. θαλάσσης με σκοπό την έγκατάστασι σε άγονα νησιά. 'Όσο γιό. την Άνατολή, τfj Μ. Άσία καi. τό. Συροπαλαιστινιακό. παράλια, άποτελοuσαν ένια'ίο χ&ρο με τό Αίγαίο, ένφ οί μη - 'Έλληνες Άσιάτες ούδέποτε ύπfjρξαν ναυτικοί; πλην τ&ν Σημιτοφοινίκων που είναι μεταγενέστεροι. Στην εύρύτερη Περιαιγαιακη περιοχη ζοuσαν λαοi. συγγενε'ίς, αύτόχθονες. Αύτό βεβαιώνουν ή aνθρωπολογία καi. ή aρχαιολογία. (Κ. Τ. Frost στό «τimes» 19/2/1909, R.P. Charles ((Recherches Anthropologίques en Greei:e)) 1961, J.L. Angel ((Α racίal analysίs of the ancίent GreekS)) 1944, G. Jergί ((L' orίgίne deί popolί Europeί)), Rίdgeway ((Early Age of Greece)) κ.!α.). 9. Με την καταβύθισι τfjς Αίγαιίδος, ή όποία έγινε σταδιακ&ς, οί κάτοικοί της aποσύρθηκαν στα ύψηλότερα σημε'ία της, που μεταβλήθηκαν σε νησιά, καθrος καi. στα γύρω έλλαδικό. - μικρασιατικό. παρά ια καi. βεβαίως αναγκάσθηκαν να γίνουν θαλασσοπόροι καi. έμποροι, ά φοu έπρεπε να έπικοινωνοuν καi. να aνταλλάσσουν τα προϊόντα τους γιό. νό. έπιβιώσουν. 'Έτσι κυριάρχησαν στην Μεσόγειο καi. στi.ς γύρω θάλασσες.

181 186 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ 10. Ή καταβύθισι τfίς Αίγαιίδος, εμεινε στην μνήμη τ&ν κατοίκων της, ώς ό κατακλυσμός του βασιλέως τfίς Άττικfίς Ώγύγου (13 π.χ. χιλιετία) ενφ ή καταβύθισις τfίς Ά τλαντίδος μέ τiς συνέπειές της, ώς ό κατακλυσμός του Δευκαλίωνος (γύρω στό π.χ.) Στό μεταξύ τ&ν δύο κατακλυσμ&ν διάστημα τ&ν ετ&ν φαίνεται aνπτύχθηκε aξιόλογος πολιτισμός. (Διόδωρος Σικελιώτης, ((1στορικiι Βιβλιοθήκη>> Ε, γιiι τοvς Τελχίνες τής Ρόδου που πρόβλεψαν τον κατακλυσμο καi έφυγαν - προφανώς στiιν Αiγυπτο, όπου ό κτiς Ήλιάδης ίδρυσε τiιν Μέμφιδα). 11. Πρέπει να εχουμε ύπ'δψιν μας δτι τα aρχαιότερα (λίθινα) εργαλεt:α στην γfί, βρέθηκαν στα Περδίκκα Μακεδονίας καi είναι 3 έκ. ετ&ν! τα ίχνη τfίς aρχαιότερης φωτιάς στό κόσμο βρέθηκαν στα Πετράλωνα Χαλκιδικής - είναι 1 έκ. ετ&ν. Στό ίδιο σπήλαιο βρέθηκαν aνθρώπινοι σκελετοi ετ&ν ('Ανακοίνωσις Άρ. Πουλιανου, Μάιος 1981) Στην να ργισσα καi στό Σέσκλο Θεσσαλίας βρέθηκαν λιθόκτιστα «μεγαροειδfί οίκήματα» - πρόδρομοι τ&ν μεγαλολιθικ&ν κατασκευ&ν τfίς Εuρώπης. Στό Φράγχθι Έρμιονίδος βρέθηκε όψιδιανός λίθος πού μεταφερόταν εκει aπό την Μήλο, πρiν aπό χρόνια - liρα, flδη, τότε οί Αίγαt:οι είχαν λατομεt:α, ναούς, πλοt:α, εμπόριο. (C.Renfriew (( Έμπόριο καi Τεχνικiι Έξιδίκευσις)) ((Νεολιθικiι Έλλάς)) έκδ. ΕΤΕ 1973, σ. 180). Στην ίι.ργισσα Θεσσαλίας καi στη Ν. Νικομήδεια Μακεδονίας πραγματοποιήθηκε πρiν aπό χρόνια ή επανάστασις της μεταβάσεως aπό τόν κυνηγετικό-συλλεκτικό στον γεωργικό-κτηνογραφικό τρόπο ζωfjς. Καi ή εποχη του χαλκου για την Εuρώπη, liρχισε στον έλλαδικό χ& ρο- τό παλαιότερο χυτήριο χαλκου στον κόσμο βρέθηκε στην Ραφήνα. 12. Γίνεται φανερό δτι πρiν aπό την βύθισι τfίς Αίγαιίδος, οί κάτοικοί της διέθεταν flδη ύψηλό πολιτισμό. Διαφορετικα δέν θα μπορουσαν οί επιζήσαντες στα νη-

182 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 187 σιa καi την Κρήτη νa παρουσιάσουν τόσο γρήγορα τέτοια άνάπτυξι. 13. Άπό τόν Αίγαιακό χώρο, ό liνθρωπος προχωρεί πρός βορράν στό μέτρο που ύποχωρούν οί συνέπειες της τήξεως τών πάγων. Ό Τσεχοσλοβάκος άνθρωπολόγος J. Jelinek, ή Γερμανίδα συνάδελφός του Jchwidetzky, οί 'Άγγλοι C. Renfήew καi J. Baker, ό Γάλλος άρχαιολόγος J. Capitan, ό Σέρβος άνθρωπολόγος Ζ. Gavrilovic, ό Ούγγρος Ι. Κiszely, ό Γερμανός άρχαιολόγος G. Η. Buchholz, οί Γάλλοι ίστορικοi R. Faron, G. Lerou, J. Briard, J. Ramin καi ό 'Άγγλος G. Ghilde διαπιστώνουν επέκτασι τών Μεσογειακών - Αίγαίων σε δλη την Εόρώπη. Ό G. Huxley ύποστηρίζει δτι οί Αίγαίοι f:φθασαν ώς τiς Ίνδίες καi τόν Είρηνικό (Grete and the Luwians, 1961 κα'ι Achaeans and Hittites, 1965). 'Ο Elliot Smith ύποστηρίζει δτι οί Μεσογειακοi f:φθασαν ώς την Κίνα καi στiς άπέναντι άκτες τού Είρηνικού, στό Μεξικό καi στό Περοϋ (Migrations of Early Culture). Τό βέβαιο είναι δτι οί Αίγαίοι άπλώθηκαν σε δλη την Εuρώπη καi ώς τa βάθη της Άσίας. Μ ιό. f:νδειξις γιό. τό πότε πραγματοποιεϊ:ται αότη ή επέκτασις είναι τa εύρήματα τού Λεπάνσκι Βiρ στiς Σιδηρες Πύλες τού Δουνάβεως (1965) που δείχνουν δτι ό οίκισμός flκμασε τό 5,600-5,000 π.χ. 14, Οί Αίγαϊ:οι άποτελούνταν άπο πολλες συγγενείς ύ ποφυλες καi αότες άπό περισσότερα φύλα. Πυρηνας τών Αίγαίων ήσαν οί 'Έλληνες-Πελασγοi που f:δωσαν διαδοχικώς την πρωτοκαθεδρικη θέσι τους στους Άχαιούς, Δωριείς,'Ίωνες, Αίολείς. Οί Φρύγες μεταξελέχθηκαν σε Άρμενίους, οί Αίγαϊ:οι που πηγαν στό. Συριακό. παράλια, f:γιναν Φοίνικες (δχι οί Σημιτοφοίνικες που είναι μεταγενέστεροι), δσοι εγκαταστάθηκαν νοτιώτερα εγιναν Φιλισταίοι, δσοι στην 'Ιταλία, Ίταλιώτες. Οί Θράκες προχωρώντας πρός βορράν f:γιναν Μοισοί, Δάκες, Γέτες. 15. Στiς χώρες δπου επροωθούντο τa Αίγαϊ:α φύλα ύ-

183 188 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ πήρχαν liνθρωποι που είχαν έπιβίωσει κατό. τήν έποχή τών παγετώνων (κυρίως τής 'Αλπικής, ύποφυλής τής Λευκής) καi τώρα αύξάνονταν. 'Έφθαναν έπίσης liνθρωποι aπό τήν Β.Δ. 'Αφρική διό. τοϋ Γιβραλτάρ (Χαμίτες) καi aπό τον Καύκασο-Ούκρανία (Δυναρικa φί>λα). Σημειώθηκαν λοιπόν αναμείξεις, aλληλεπιδράσεις, συγκρούσεις. 'Έτσι προέκυψαν οί γλώσσες τών Άρίων με κυρίαρχη έ πίδραση τής Πρωτο-Έλληνικής τών Αίγαίων, aφοϋ αύτή ήταν ή aσυγκρίτως πιο έξελιγμένη. Γι' αύτό οί Έλληνική σφράγισε τiς aποκαλούμενες Ίνδοευρωπαϊκες γλώσσες. Άνθρωπολογικώς, οί Αίγαίοι έπηρέασαν περισσότερο τους Ίταλούς, τους Προβηγκιανούς (Ν. Γαλλίας) τους Ρωμανούς (Έλβετία), τους Ίρλανδούς, τους Ούαλλούς, τους Βαλλόνους (Βέλγιο). 16. Τό. Δυναρικό. φϋλα aπώθησαν τό. Αίγαιακό. aπό τiς παραδουνάβιες περιοχές, αναγκάζοντάς τα να έπανακάμψουν στήν κοιτίδα τους, γύρω στο π.χ. Αύτοi είναι οί Δαναοi aπό τό πρωτο-έλληνικό δάν =νερό, ποταμός, ύ γρασία, δροσιά, aπ' δπου καi Δάνουβις, Δάναϊς (Ντόν), Δάναπρις (Δνείπερος), Δάναστρις (Δνείστερος), 'Ηριδανός, 'Ιορδάνης, Ροδανός, Άπιδανός, Ίάρδανος, Ταναός, aλλό. καi Δανία καi ή ίνδική Θεό. Δάνου. Δαναός λοιπόν = liνθρωπος τών νερών. Αύτή ή όνομασία aποδόθηκε πιθανώς aπό τους γύρω λαούς, βαθμιαίως, σε δλους τους 'Έλληνες aφοϋ αύτοi ήσαν θαλασσινοί. Γι' αύτό καi οί Αίγύπτιοι, aπεκάλεσαν τό σύνολο τών Έλληνικών φυλών «λαους τής θάλασσας» (βλέπε μελέτη μου <<Ποίοι ήσαν οί Λαοi τής Θάλασσας"). Γιό. τους έπαναπατριζόμενους Δαναούς, οί παραμείναντες στήν κοιτίδα όμόφυλοί τους, ήσαν οί Πελ(η)αργοί = παλαιοχωρίτες, aφού πέλη ον = παλαιό καi liργος = χώρα. Ή έπανάκαμψις τών Δαναών δεν έπέφερε aνθρωπολογικες μεταβολές aφοϋ αύτοi aνήκαν στήν ίδια φυλή με τους παραμείναντες Πελασγούς. Ό Γερμανός ίστορικός Κ. Rotteck βασιζόμενος στήν γλώσσα, τήν παράδοσι καi τήν ίστορία διαπίστωσε τήν aδιάσπαστη γενε-

184 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 189 τιιcη συνέχεια στόν πληθυσμό του Αiγαίου (<<Allgemeine Geschichte» 1867). Στό ϊδιο συμπέρασμα κατέληξε καi ό Α. Πουλιανος βασιζόμενος σέ aνθρωπολογικά εύρήματα (<<Ή ΠροέλΕυση τών Έλλήνων>> 1968). 17. Ή ύπόθεσις περί «'Ινδοευρωπαίων» βασίσθηκε στiς όμοιότητες τών Γλωσσών Εuρώπης - 'Ιράν - Καυκάσου - 'Ινδιών. Ύποτίθεται δτι ύπήρχε μιά Ίνδοευρωπαϊκη φυλη που ζουσε κάπου μεταξυ Βαλτικής-Εvξεινου Πόντου, &πο την όποία διάφορες όμάδες χωρίσθηκαν κατά τά τέλη τής γ' π.χ. χιλιετίας καi άπλώθηιcαν στην Εuρώπη, Μ. Άνατολή, 'Ιράν, 'Ινδίες. Ή ϋπαρξις αuτής τής φυλfϊς δέν τεκμηριώνεται. Άπλώς θεωρi1θηκε aπαραίτητη νά έξηγήσει την όμοι<ηλωσσία τών λαών αuτών τών περιοχών καi πολλά ίiλλα κοινά σημεία που παρουσιάζουν: φυλετικά-θ ρ η σκευτι κά-πολι τισμι κά-μυθολογι κά. 18. Πράγματι, ίστορικώς είναι &ναγκαίο κάποιος λαός νά διεδραμάτισε τόν ρόλο που aποδίδεται στους Ι.Ε. 'Όμως ή ϋπαρξις τών I.E. δέν τεκμηριώνεται μέ κανενός εϊδους εύρήματα καi δέν στέκεται λογικώς. Ά ντιθέτως ή ϋπαρξις τών Αiγαίων είναι αναμφισβήτητη. Τό ϊδιο καi ή aρχαιότητά τους, &φου ή περιοχη κατοικείται aπό έκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. 'Α ναμφισβήτητη έπίσης είναι ή πρωτοπορεία τους έν σχέσει πρός δλους τους ίiλλους «IE» σέ δλους τους τομείς. Οί Αίγαίοι είναι γηγενείς καi τό ϊδιο iσχύει γιά τόν πολιτισμό τους στόν όποίο δέν παρουσιάζονται ξένα στοιχεία. Γλώσσα, γραφή, θρησκεία, τέχνη, έθιμα - δλα είναι έγχώρια. Ό 'Άγγλος aρχαιολόγος Α. J. Wace ( ), ό Γερμανός ίστορικός Γ. Γρότε ύπεστήριξαν δτι ό πολιτισμός του Αiγαίου είναι αuτογενής. Ό R. Α. Crossland aπορρίπτει τής θεωρίας της καθόδου Βορειοευρωπαίων στην Μεσόγειο («lmmίgrants fr om the Nor.th», Cambridge Un. Pr. 1967). Ό C. Renfriew έπίσης aπορρίπτει την μεταναστευτικη θεωρία γιά προέλευσι του Αiγαιακου πολιτισμου καi διαπιστώνει δτι αuτός «δημιουργήθηκε έπi τόπου καi είναι αvτόνομος» («The Emergence of Cίvίlίsatίon» 1972). Άλλά καi ό Έρνέστος

185 190 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Κούρτιος ( ) είχε ήδη καταλήξει στό ϊδιο συμπέρασμα άπό το 1861 (<<Έλληνικiι 1στοpίω;), ενφ οί ίδρυτής τfjς συγκριτικής γλωσσολογίας Θεόφιλος Μπάγιερ άπό τό 1732 έρμήνευσε τi.ς όμοιότητες των «Ιε» γλωσσων με τήν προέλευση τους άπό τήν ελληνική. Στήν fiποψι αύτήν προσχώρησε τελευταίως καi. ό C. Renfήew («Λrclιaeology and Language;; 1987). εύρήματα, παράδοσις, λογική, συνηγορουν ύπερ τής άπόψεως δτι ό ρόλος που άποδίδεται στους ύποθετικους Ιε, άνήκει στους Αiγαίους. 19. 'Από τά προεκτεθέντα συνάγεται δτι δεν ύπfjρξαν «Προέλληνες» που νά εκτοπίσθηκαν άπό τους 'Έλληνες. Τό Αiγαίο με τήν εύρύτερη περιοχή του, που άπλώνεται στi.ς χερσονήσους Αϊμου, Μ.'Ασίας καi Ίταλίας με τά γύρω νησιά, κατοικήθηκε πάντοτε άπό γηγενείς που επεκτεινόμενοι διαφοροποιήθηκαν σε διάφορους άδελφους λαούς, με πυρfjνα τόν 'Ελληνικό. Πρωτοέλληνες ναί, Πρόελληνες οχι. 20. 'Από τίς «Ιε» γλωσσες, ή ελληνική είναι ή άρχαιότερη, ή πρώτη που έκφράσθηκε γραπτως, ή κατό. πολυ τελειότερη. Η γεννετική σύνθεσις των Ιε γλωσσων, στiς πλείστες περιπτώσεις, άνάγεται σε ρίζες τiς Έλληνικfjς. Μόνο σ' αύτήν οί λέξεις εχουν «Πρωτογένεια» δηλ. νόημα αύθύπαρκτο, μή-συμβατικό. Η γλωσσολογία καi ή γραμματική είναι δημιουργήματα των 'Ελλήνων - του Πλάτωνος(!) (Κρατύλος η περi. ονομάτων όρθότητος λογικός) καi του Διονυσίου του Θρακος άντιστοίχως. Μό νον δποιος άρνείται τα αύταπόδεικτα, άντi να δεχθεί τfιν Έλληνικfι ώς μητέρα-γλώσσα, προσφεύγει σέ φανταστικα κατασκευάσματα, δπως ή «IE», για να έξηγήσει τfιν όμοιογλωσσία τών Άρίων. Σημείωση: Το παρον κείμενο aποτελεί σύνοψι εκτενέστερης aνέκδοτης μελέτης μου μi:: τίτλο «1νδοευpωπώοι ή Λίγώοι;».

186 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ Β'

187 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 193 Στο ύβριστικον aρθρον τοϋ 1νδοευρωπαίου Μπαμπινιώτη έδωσε κεραυνοβόλον άπάντησιν ό λογοτέχνης κ. Σ. Γ. Γ. ΠαναγιωτG.-rος ( Δεινίας Δικαίας) μέ. το χαρακτηριστικον καρφωτικον ί5φος του. Τον εύχαριστώ. Παραθέτω το κείμενόν του. ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΟΓΡΑΦΙΑ: λόγος έλλάσων, άσύστατος, άναιδήμων ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ στfι έπιφυλλίδα1 «'Έθνικιστικiι Πλευρίτιδα», Γ. ΜΠΑ ΜΠΙΝΙΩ ΤΗΣ, Καθwς στiς ( μiι θετικες έπιστήμες) παραμένει aνέφικτη ή έπιστημονική, δι ' όργάνου ή μεθόδου μέτρησις τής Ιι.ποδεικτικότητος, διαποροϋμε: Ι. Προς τi ή πλειοδοσία ύπερ τής «φοινικικότητας» του Έλληνικου 'Αλφαβήτου ( φοινικικής καταγωγής); 11. Προς τi ή έμμονή σε μιάν «... διεθνώς ίσχύουσα έπιστημονική θέση» - έπi μη μετρηθείσης ( μετρουμένης) έπιστημονικiι aποδεικτικότητας; ('Α.μφισβητέον το «έπιστημονικο» τής «θέσης») Προς τί ή aνευλάβεια προς τήν... δυνητικην έλληνικότητα του 'Αλφαβήτου μας, ποv ή έπιστημονική μέτρησις δεν έχει οί5τε έπικυρώσει aλλ, οί5τε καi διαψεύσει; IV. Προς τi ή σπουδή στό «κλείσιμο» μη τελειωμένης ύπόθεσης - καθώς, έπi τέλους, διατηρούμενη Ιι.νοικτη εvνοεί τήν έλληνική προσδοκίαν ευκταίας έπαλήθευσης;

188 194 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ V. Πρός τί ή περιφρόνησις πρός την έθνικiι φιλοτιμiαv (πίστιν, πόθον, φορaν είς apίστευσιν) ' δταν δ χι «φοινικίηοι», μά... έλληνικότατοι μισθοi. κι aξιώματα τρέφουν, δοςάζουν τοvς καταλαλητές; Το άρθρον τοϋ Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ (δπως έδημοσιεύθη είς την έφημ. «ΒΗΜΑ» τής Ιlης 'Ιουλίου 1993). Εθνικιστικfι Πλευρίτιδα Ή προέλευση του έλλ ηνικοu άλφαβήτου Στήλη Α' ΕΛΕΥΊ" ΑΙΑ, λάγω της έ ξαρσης του ενδιαφέροντος και της εύλογης ευαισθησίας για τα εθνικά 5 μας θέματα, άρχισαν να επιπλέουν στον αφρό της aφροσύνης μερικά κατάλοιπα άλλων εποχών (4ης Αυγούστου κ.τ.ό.), που κα- Ι Ο πηλεύσvtαι δημόσια την εθνική ευαισθησία του ανυποψίαστου πολίτη, για να περάσουν τις ε θνικιστικές (όχι εθνικές), φασιστικές και ρατσιστικές ιδέες 15 τους υπό τον μανδύα της επιστήμης τάχα (και μάλιστα της ξένης και της σύγχρονης), της «ιστορικής αλήθειας», της υπεράσπισης μιας aνυπεράσπιστης 20 ελληνιυ.ότητας κ.λπ. Πρόκειται για εκφυλιστικά συμπτώματα μιας ανεπίτρεπτης καπηλείας της ιδέας του εθνισμού, της εννοίας δηλ. της εθνικής συνείδη- 25 σης και του άδολου πατριωτισμού που πρέπει νά χαρακτηρίζουν κάθε σωστό πολίτη. Την ι δεολογική αυτή εκτροπή έχουν καταγγείλει δημόσια γνωστοί 30 πνευματικοί άνθρωποι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.ά., από τις στήλες δε του «Βήματος» πολύ εύστοχα έχει αναλύσει το θέμα ο κ. Ριχ. Σωμερίτης. 35 Το φαινόμενο τέτοιων aυτόκλητων «υποστηρικτών του Ελληνισμού», που εκτρέπουν σκόπιμα και κατά σύστημα τον δημιουργικό εθνισμό σ' έναν ά- 40 λογο, αφελή και αστήρικτο διεκδικητικό εθνικισμό αρχίζει, λάγω της δύναμης των μέσων ευρύτερης ενημέρωσης, και παίρνει aνησυχητικές διαστά- 45 σεις. Ειδικά στην περίπτωση του Ελληνισμού, ο οποίος μπόλιασε την παγκόσμια σκέψη με την καθοριστική επίδραση πού άσκησε στόν ευρωπαϊκό πολιτι- 50 σμό (παιδεία, θεσμούς, επιστήμες και τέχνες) μέσα από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και τό Βυζάντιο, τέτοιοι aχρείαστοι

189 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ «υποστηρικτές», με το να πα- 55 ρερμηνεύουν και διαστρεβλώνουν τα επιστημονικά και ιστο- Στήλη Β' ρικά δεδομένα από παχυλή ά γνοια και ύποπτη σκοπιμότητα, προσφέρουν χείριστες υπηρεσίες. Εκθέτουν τον Ελληνισμό 5 εντός και εκτός Ελλάδος στα μάτια κάθε σοβαρού, σκεπτόμενου και ενημερωμένου Έλληνα ή ξένου που μπορεί βεβαίως να ξεχωρίζει τήν πραγματική προ- 10 σφορά από την επιπόλαιη κο μπορρημοσύνη. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ερασιτέχνη ιστορικού, γλωσσολόγου, φιλολόγου, πολι- 15 τειολόγου, Ελληνιστή κ.λπ., ο οποίος, μέσα στή γενικότερη σύγχυση, άγνοια και συνοχή ( ό χι ανεκτικότητα) που διέπει τον τόπο του «ό,τι δηλώσει9>, δια- 20 θέτει τακτικό βήμα από ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό της φιλελεύθερης παράταξης (όχι της α κροδεξιάς), απ' όπου γελοιο ποιεί τόν Ελληνισμό... εξυμνώ- 25 ντας τον και aσχημονεί αδιάκριτα και αδιακρίτως, κατά σύμπαντος του πνευματικού και επιστημονικού κόσμου της χώρας (εναντίον όλων συλλή- 30 βδην των πανεπιστημίων, της Ακαδημίας, των ερευνητικών ι δρυμάτων, του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ.λπ.), χωρίς συναίσθηση τών λόγων του και 35 αίσθηση της πραγματικότητας. Όλοι -ο γράφων είναι κύριος στόχος - είμαστε aνθέλληνες, 195 προδότες, αγράμματοι, ανάξιοι, ύποπτοι, χειρότεροι από τον 40 Γκλιγκόρωφ, κατευθυνόμενοι από aντεθνικές, ύποπτες και σκοτεινές δυνάμεις! Και διερωτάται κανείς δέν διαθέτει ο σταθμός αυτός Επιτροπή δεο- 45 ντολογίας και στοιχειώδη ευθιξία να διαφυλάξει αν μη τι άλλο Στήλη Γ' τη σοβαρότητά του ojj..ij. και να αποτρέψει -όπως έχει υποχρέωση - τη συστηματική προπαγάνδα και παραπλάνηση τών α- 5 νυποψίαστων τηλεθεατών του από ερασιτεχνικές aφέλειες και ιδεολογικές ιδιομορφίες που προβάλλονται παραπλανητικά ως ισχύουσες επιστημονικές θέ- 10 σεις; Τι σχέση έχει η φιλελεύθερη ιδεολογία με περίεργες συλλήψεις του Ελληνισμού από τόν ιδρυτή του κόμματος της 4ης Αυγούστου; 15 Μπορεί να συλλάβει κανείς αν δεν τον ακούσει από τό κυριολεκτούντως aπύλωτο στόμα αυτού του προκλητικού επικριτή όλου του πνευματικού 20 κόσμου της χώρας - ότι ο βούλγαρο; καθηγητής Georgieν (που ενεφάνισε τους Βούλγαρους ως συνεχιστές των Πελασγών και τον Όμηρο ως δημι- 25 ούργημα τών γηγενών ΘρακοΊλλυριών που τον γνώρισαν οι Έλληνες από μετάφραση!) προβάλλεται στούς τηλεθεατές του Tele-City ως υποστηρικτής 30 τών ελληνικών θέσεων; Όταν μάλιστα χαρακτηρίζονται ως

190 196 προδότες, aνθέλληνες και «φοινικιστές» (νεολογισμός νοσηράς φαντασίας... ) οοοι δέχονται τη 35 διεθνώς ισχύουσα επιστημονική θέση ότι το σύστημα γραφής που χρησιμοποίησαν οι Έλληνες, για να αντικαταστήσουν την αρχαιότατη αλλά ατελή 40 συλλαβογραφική γραφή τους (τη Γραμμική Γραφή Β'), το πήραν από τους Φοίνικες, διαμορφώνοντας μέσα σ' αυτό έ:να Στήλη Δ' νέο σύστημα γραφής, το φθογγογραφικό αλφάβητο, τό πρώτο πραγματικό αλφάβητο, που διαφέρει ριζικά από το ατελές 5 «οιονεί συλλαβογραφικό» αλφάβητο τών Φοινίκων. Ανθέλληνες δηλ. ο Γεώργιος Χατζιδάκις, ο Ψυχάρης, ο Τριανταφυλλίδης, ο Ανδριώτης, ο 10 Κουρμούλης, και όλοι ανεξαιρέuο; εμείς οι νεότεροι γf...j.αισολi:> γοι που συμμεριζόμαστε την κρατούσα περί αλφαβήτου θέση! Έτσι μόνος γνήσιος Έλλη- 15 νας, πατριώτης και αντιφοινικιστής (διάβαζε αντισημιτιστής, για να ξέρουμε τι λέμε) παραμένει ο ερασιτέχνης γλι.αισολfιyος, ιστορικός κ.λπ. του Tele-City, 20 δικηγόρος, που δηλώνει «επίτιμος καθηγητής» του Πανεπιστημίου της Γκουανταλαχάρα! (Επίτιμος καθηγητής πανεπιστημίου, χωρίς να έχει υπάρξει 25 ποτέ καθηγητής πανεπιστημίου, ούτε καν διδάκτωρ...). ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Εμείς, λοιπόν, οι aνθέλληνες, στούς οποίους συγκαταλέyο νται όλοι οι μεγάλοι της γλι.αισι- 30 κής επιστήμης (Schwyzer, Lejeune, Chantraine, Κretschmer, Meil1et, Thumb, Buck, Al1en, Bal1y κ.ά.) και όλοι οι μεγάλοι μελετητές της ιστο- 35 ρίας της γραφής (Jensen, Diήnger, Gelb, Jetfery, Naνeh, Guarduzzi, Σιγάλας κ.ά.) υπο στηρίζουν ότι υπήρξε μεγαλειώδης επινόηση η δημιουργία από 40 τούς Έλληνες του πρώτου πραγματικού αλφαβήτου (όπου κάθε γράμμα δηλώνει κι έ:ναν Στήλη Ε' φθόγγο ), του αλφαβήτου που υπό τη μορφή του δυτικού αλφαβήτου (της Χαλκίδος) πέρασε στήν Ιταλία και απετέλεσε το 5 λεγόμενο λατινικό αλφάβητο. Το ότι η βάση του αλφαβήτου του ελληνικού ανάγεται στό βορειοσημιτικόfφοινικικό αλφάβητο, όπως δείχνουν 1) η μορφή 10 τών γραμμάτων, 2) η (μη ελληνική) ονομασία τών γραμμάτων, 3) η σειρά των γραμμάτων, 4) η αρχική κατεύθυνση της γραφής (από δεξιά προς τα αρι- 15 στερά πρβλ. επιγραφή του Διπύλου, Ποτήριον Νέστορος κ.ά.), 5) οι μαρτυρίες του Ηρο δότου κ.ά. περί «φοινικηίων γραμμάτων>) κ.λπ., αυτό δεν 20 μειώνει σε τίποτε το γε:yονός της ουσιαστικής δημιουργίας του αλφαβήτου από τους Έλληνες. Σ' αυτό -και όχι στην πρωτιά έγκειται η μεγάλη προσφορά

191 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 25 της Ελλάδος. Αλλά αυτά είyαι ψιλά γράμματα για τον αδαή τελεκενολόγο του City. Αυτός πρέπει να βγάζει καλά και σώνει ότι τα πάντα ξεκι- 30 νούν από τήν Ελλάδα. Φοίνικες, Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι και όλοι οι άλλοι αρχαίοι ανατολικοί λαοί, γνωστοί γιά τόν πολιτισμό τους, θεωρούνται (ρατσι- 35 στικά) κατώτεροι σε πνευματικές ικανότητες λαοί, που ήταν αδύνατο να συλλάβουν την έννοια του αλφαβήτου ή των μαθηματικών ή και των πυραμί- 40 δων ακόμη, που κι αυτές (ω της φαιδρότητας) ανάγονται σε γνήσια ελληνικά δημιουργήματα! Το τι λέγεται -συνοδεία ε πιτιμητικών μορφασμών καί 45 βαρυτάτων χαρακτηρισμών από το ευφάνταστο αυτό άτο- Στήλη Στ' μο του Tele-City δεν π"εριγράφεται. Με την ίδια παράλογη λογική αντιμετωπίζεται ελλ ηνομανώς 5 ένα μεγάλο πρόβλημα της ιστορίας της γραφής, η προέλευση του βορειοσημιτικού/φοινικικού αλφαβήτου. Γι αυτήν έχει διατυπωθεί πλήθος θεωριών 10 (βαβυλωνιακή, aσσυριακή, χεττιτική, ουγκαριτική, σουμεριακή κ.λπ.) με κυρίαρχη την άποψη ότι συνδέεται με την αιγυπτιακή και τη σιναϊτική γρα- 15 φή. Απομονώνοντας μια παλιότερη πολύ προσεκτικά 197 διατυπωμένη - άποψη του Evans ότι το βορειοσημιτικό αλφάβητο έχει δεχθεί πιθανώς κά- 20 ποια έμμεση επίδραση από την κρητική γραφή, την ιερογλυφική και τη γραμμική γραφή Α, ο ερασιτέχνης του Tele-City συνάγει ότι το φοινικικό αλφά- 25 βητο είναι ελληνικό, αφού σχετίζεται με την κρητική γραφή, πράγμα που δεν υποστήριζε ούτε ο ίδιος ο Evans, ο οποίος πιστεύει ότι η γραμμική γραφή Α 30 (που δεν έχει αναγνωσθεί) δεν χρησιμοποιήθηκε καν για να δηλώσει ελληνική γλώσσα! Ωστόσο, κανείς δεν θά εμέμφετο τον γραφικό αυτόν ομιλητή 35 ελληνολογούντα, αν ο ίδιος δεν ελεεινολογούσε Προκλητικά τους επιστήμονες που ΕΧουν α φιερώσει τη ζωή τους στα θέμα- τα αυτά. 40 Πού να φανταζόταν κανείς ότι το πάθος και το βόθος της ελληνικότητας πόυ πέρασε μέσα α πό το μεγάλο στοχασμό φυσιογνωμιών του Νεότερου Ελληνι- 45 σμού, όπως ο Ίων Δραγούμης, ο Περικλής. Γιαννόπουλος, ο Κωνστάντίνος Τσάτσος, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ή ο Γιώργος Σεφέρης θά βυθιζόταν 50 στη ρηχότητα και τήν ευτέλεια τέtοιων απαράδεκτων εθνικιστικών και ρατσιστικών συλλήψεων του Ελληνισμού, που θα έκπέμπονται λιστα δημόσια 55 από φιλελεύθερους τηλεοπτικούς σταθμούς. «ΤΟ ΒΗΜΑ»,

192 198 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Ή... προϊστορία τής διαφωνίας Πλεύρη-Μπαμπινιώτη για τi)ν προέλευση τού Έλληνικοϋ Άλφαβήτου - περi τίνος ακριβώς πρόκειται Γιa το aν (η κατ α πόσον) «πέφτει λόγος» στον συγγραφέα τής έργασίας, ό τετευτα1ος δεν χρειάζεται πιστοποιητικον aπο κανέναν: σεμνό, ταπεινό, Σπαρτιατικο έ χει το... δικό του: Γλώσσα είναι ό έναρθρωμένος κατa τακτiιν διαδοχην καi συμπροφορaν ό.ναγνωριζομένων φθόγγων, συγκροτούντων aρχικές, aναγνωριζόμενες η όχι, ένότητες ( λέξεις) ' προσδιορισμος προσώπων, ζώων, aντικειμένων, έννοιών (...), συμπεριλαμβg.νομένων δλων τών δεδομένων είς έξεικόνισί του. 2 Ό δικηγόρος κ. Κ. Πλεύρης, κηδόμενος τής έν γένει παιδείας-αγωγής τών παιδιών του, όδηγεt:ται στην ερευνα δταν, στα σχολικα βιβλία τους, συνειδητοποιεt: ύπερτονισμόν τής δήθεν (il οντως) φοινικικής προέλευσης-καταγωγής του έλληνικου &λφαβήτου. τα aποτελέσματα τής ερευνας τον φέρουν στi)ν έξανάστασι-διαμαρτυρίαν, έκδηλουμένην με δημοσιεύματα στον Τύπο, συγγράμματα, διαλέξεις, προσφυγη στi)ν δικαιοσύνη. 'Αντιδράσεις καi &παντητικα δημοσιεύματα τού κ. Μπαμπινιώτη (καi συμβούλων τού Παιδαγωγικού 'Ινστιτούτου) εκαμαν ώ στε ν' aρχίσουν καi συνεχίζονται μεταξu τών δύο aντιπαράθεσις (οντως η οίονεί) επιχειρημάτων, καi aντεγκλήσεις, με κατάληξιν τiς διαπιστώσεις δτι: Κακώς στa σχολικa βιβλία ό.ποσιωπώνται έξ ίσου έπιστημονικeς θέσεις ύποστηρίζουσες τa ό.ντίθετα τών θέσεων τού κ. Μπαμπινιώτη, δτι δηλαδη οί Φοίνικες είναι αύτοi ποv aντέγραψαν-δανείστηκαν aπ ' την κρητικiι γραφή.

193 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 199 Δεν νομιμοποιείται ό κ. Μπαμπινιώτης νa Ισχυρίζεται... τελείωσιν έπιστημονικού προβλήματος μήπω λυθέντος - δχι aκόμη. Κακώς ό κ. Μπαμπινιώτης έμπιστεύεται, στηρίζεται καi αναφέρεται σέ «είδικους έπιστήμονες τής γλωσσολογίας» ώς νa ήταν... ύπεράνω ύποψίας! Πολυ περισσότερο που τους επιλέγει αύθαίρετα καi μάλιστα σε χώρον που δεν χωράει... θεϊκiι σφράγισις, καλiι μαρτυρία, aποκλεισμος Ιδεοληψίας, μη εύάλωτον... :4πόδειξις: ό ίδιος ό κ. Μπαμπινιώτης, στην iδιαν «έπιφυλλίδα» καταγγέλλων τον βούλγαρο Γκεοργκήεφ (έξ 'ίσου... «είδικον έπιστήμονα τής γλωσσολογίας» - Στήλη Γ, 22η aράδα) έμφανίζοντα «οϋτω» κάτι που είναι «aλλως», βάζει το τυρί του σε λάθος φάκα: τώρα δiν μπορεί ν' lι.pvηθεί πώς, πλην τού Γκεοργκήεφ, καi aλλοι («εlδικοi» κ.λπ...») μπορούν θαυμάσια νιl έχουν λόγους είς μεpοληψίαν, χαpισμόν, δεκασμον - έπi τέλους, μiiλλον aπίθανον δτι μόνος ό Γκεοργκήεφ ύπάρχει ή (κατ ' aπόλυτη ν έξαίρεσι)... «διαμαρτία περi τiιν (... εlδικiι έπιστημονικiι γλωσσολογική!) διάπλασιν»... Όπως καi νa το κάνουμε οί έπιστήμονες, δχι μόνον δεν είναι ρομπότ, με γραμμένο στο κούτελο έκ προδιαγραφής βαθμον έ παρκείας-fιθους, μά, ένώ τους σπουδάζει ό λαός (σε μiiς μi; τi]ν ήλίθια «δωρεaν παιδεία») τάχα γιά... προστασία του (λόγου χάριν «χημικους τροφίμων»), λειτουργούν μiiλλον είς... βάρος του! 'Υπάρχουν καί... πιο φοβερά... Νά δμως πού, καθrος κατά τη συνέχισι τών έρευνών του στόν γενικότερο χώρον της παιδείας, ό κ. Πλεύρης διαβλέπει τό χειρότερο, δηλαδη δχι άπλώς άτέλειες, κενά, παραλείψεις, μά χαώδη ύστέρησιν του δλου έκπαιδευτικου μας συστήματος (μίαν είς βαθμόν ύπονόμευσης της φυλετικης μας έγρήγορσης περίεργη, γενικην άπορραθύμισιν, παράβλεψιν, άμελησίαν, άφροντισιά, μιάν μη περι-

194 200 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ στασιακηv άνετοιμότητα προσώπων καi θεσμών' μιαν ε πιμενίδια ληθαργίαν) ύποχρεώνεται σε δλο καi μεθοδικότερην έγκυψιν - συστηματοποιων πλέον, καταγράφων καi συσχετίζων ενέργειες, μεθόδους, συμπερασμούς. 'Όλ' αuτα έχουν αποτέλεσμα να γίνονται δλό καί περισσότερον γνωστtς οί δραστηριότητες του κ. Πλεύρη. 'Έτσι, κάποτε τόν «ανακαλύπτει» τό «Κανάλι» Τελεατv, απ' την όθόνη του όποίου αναδύεται διάσημος ο... κ. Μπαμπινιώτης - ό ϊδιος δε ό κ. Πλεύρης, άλλου επιπέδου βεβαίως, τηλεοπτικός σούπερ στάρ... Πόθεν καί πώς ή άπρόβλεπτη ( άπρονόητη) καταγοήτευσις του ΈλληνικοίJ λαοί> - δεν ερωτοuμε, τό λέμε. Οί λόγοι τής επιτυχίας των εκπομπων του κ. Πλεύρη είναι οί ακόλουθοι - οί παρατηρήσεις μου από μέρος των αρχικων: I. Ή από... καταβολής τηλοψίας για πρώτη φορa όρθiι χρήσις τής «μικρής όθόνης». Σ' δ,τι αφορά iδιαίτερα στην εκπομπη του κ. Πλεύρη, τό συγκεκριμένο Κανάλι, γιa πρώτη φορa στfιν Έλλάδα, εiσήγαγε καi ανέδειξε ά ξιωματικfιν την δντως πολυτιμότητα των ( οuδέποτε ώς τώρα συνειδητοποιηθείσης ώφελιμότητος)... iντσων! Τiς επi μέρους ένότητες των όποίων, κατα προγραμματισμόν ίκανες να φέρουν στiς κουζίνες των 'Ελλήνων ατέλειωτα... Έμάϊτια καi Καιμπρίτζια, ή ϊδια ή λαϊκη διαστροφfι είς έξουσιασμόν3 αφ' ένός κατέστησε... ακαδημίες τής ϊδιας απηλιθίωσης, αφ' έτέρου προσέβλεψε σ' αuτές («ένότητες iντσών») σαν σε μόνα ανασχετικα τής ϊδι-ας έκφαύλισης καi έκφύλισης στοιχεία. Π. Ή προσωπικότης του κ. Πλεύρη -ώς πολυσήμαντη έκφανσις - διατράνωσις- έμφασις Σπαρτιατικής αναζήτησης, καταγραφής κι απομνημόνευσης στοιχείων. ill. Ή καλη άρθρωσις εuφράδεια εϋροια εuστομία του

195 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 20 1 'ίδιου όμιλητου να μη ξενίζουν οϋτε τά... καθαρευουσιάνικα στοιχεία του λόγου του... IV. Ή &μεσότης &νάκουστου (aσυνήθους) λόγου τφ δ ντι εiλικρινοuς, εuθέως, παλλόμενου - μαρτυρικοί) μοναδικης μέθεξης: «ΠολεμήσαΜΕ στον Μαραθώνα», «... και. ΔΥΣΏ'ΧΩΣ χάσαμε τη μάχη...», ι'iς εiποuμε τών... Θερμοπυλών! V. Ή σεμνη συνεσταλμένη έπάρκεια του όμιλητοu έ νώπιον έκατοντάδων χιλιάδων &κροατών προτείνοντος βασανισμένα στον κ. Μπαμπινιώτη 4 δπως, κατ' aντιμωλίαν η ou, καταθέσουν κι aξιολογήσουν τα έκατέρωθεν κομιζόμενα. ['Ότ' είναι καιρός να σταματήσει έπ\. τέλους η συνεχώς διογκούμενη... aπαξίωσις τυχόν έγκαλουμένων έμμίσθων (έκ διορισμοu!) «δημοσίων προσώπων», βολευομένων va ΜΗ ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΝ στους έγκαλεστάς, ύπό τό πρόσχημα δτι είναι... βλάκες! Να δμως που άκριβώς στους τελευταίους όφείλουν λογοδοσίαν &φοu, ι'iν τους &νεγνωρίζετο δικαίωμα τό να τους &γνοοuν (βλάκες) θά... ΔΙΟΡΙΖΑΝ βλάκα οίονδήποτε όχληρόν]. Vl. Ό γλαφυρός συναρπαστικός και. παραστατικός λόγος του κ. Πλεύρη, που φέρει τον ίδιον αuτόν ενα είδος &δικημένον θριαμβευτην χωρ\.ς θρίαμβον (ποτε &λαζόνα, ποτέ έπηρμένον), μιαν &διόρατη πίκρα πείθουσα «μf: την,πρώτη» πrος μόλις χθές βράδυ... μπαρκάρηζε στην ί δια τριήρη μέ τον κατεπειγόντως μετακληθέντα έκ... Κούλουρης, Άριστείδην, η πώς, ίδια &ρα, διεμήνυε τα σεβάσματά της στον Θεμιστοκλfl Φρεάρεω, «δια Σικύννου του παιδαγωγοu», φυσικά, - τώρα δα έχοντάς τον τρακάρει Κοραfl και Σταδίου... VII. Ή άπίcrτευτη άσυνάντητη κι δμως μέ «τύπον ilλων» δεινότης του όμιλητου να στήνει μπροστα στα μάτια τοu «στενοθώρακα Έλληνάκου» όραματικό ούράνιο τόξο την πάλαι φυλετικη συμπάγεια, άλκήν, πνευματικη ρώ,μην, ανακαλούμενη ηίν ένθεη πίστι 5 καθrος η έκ βαθέων

196 202 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ άποδεικτικότης του συναγείροντος λόγου οiστρηλατει την εθνική του αύτοσυνειδησίαν. την όποίαν, κορμόν αiρόμενον, έξω πέτο καi σηκωμένο κεφάλι, ό έσω θούριος άναφλογίζει έτοιμόσβεστη σπίθαν μπαλκάνιας Μπανανίας, που πιά, πεπεισμένη για τό άδιερεύνητο «μυθικό» του άεi πυρπολούμενου φοίνικα, πνέει τα λοίσθια τ' ά παιώνια βήματα ψάχνοντας - λειτουργικη σμέρνα πού, φοβερη πάντα, σφαδάζει τώρα στην προκυμαία οiκτείρουσα τό άχάριστο λιμάνι που καταλάμπρυνε ή ϊδια, χιλιόχρονη δόξα, αύστηρότης, επίφοβο κuρος... Αύτονόητον δτι τα φαινόμενα που ό κ. Πλεύρης διαπιστώνει κ' επισημαίνει στην παιδεία μας είναι επi μέρους συμπτώματα μιας γενικότερης κάμψης τής φυλετικής μας όρμής - στα πλαίσια τής Εiδολογικής κόπωσης βέβαια. Ώστόσον αύτα (κάμψις-κόπωσις) διόλου δεν μετριάζουν την αύξημένην εύθύνην στόν χ&ρον τής παιδείας. Ώς παράδειγμα άναφέρω δτι, παρα τόν καλόν άγ&να πολλ&ν περιοδι κ& ν ' εν& ούδείς... κατάλαβε ποτε «ή Ίθάκες τi σημαίνουν» (οϋτε σεις, κ. Μπαμπινιώτη - liν θέλετε δοκιμαστε, όρίστε... ) ή ήλίθια η εναγης καβαφική «ΙΘΑΚΗ» εξακολουθε1 νά... διδάσκεται στα Γυμνάσιά μας - «κουφό», άήττητο, εκφυλιστικόν ΜΗ ΑΛΛΟΘΙ τής νεοελληνικής καθαρόαιμης «τίτλφ άρμοδιότητος» 6. Κι όμιλ&, δχι με συγκεκαλυμμένην άβεβαιότητα μ' άπεριφράστως, για την εκ τερατογενέσεως «διδασκαλίαν» που διαβιβρώσκει την πνευματικη σκευην τής φυλής, εν& «σιγα» (άποσιωπα, «θάπτει») «τό καλόν έργον», αύτην τούτην, aλλως, την ούσί άρμοδιότητα - του εθνικοί) επισείοντας τόν κορμόν πριονίζουσα fτσι... 'Ότι, συλλογική (τοu παιδαγωγικοί) Ίνστιτούτου) άλλα καi δική σας, κ. Μπαμπινιώτη, προσωπική, ή εύθύνη σας ύποχρεώνει flδη

197 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 203 σε πρωτάκουστη ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΉ ΣΙΩΠΗΝ: τα 'Ελληνόπουλα (οί 'Έλληνες) «διδάσκονταυ> ενα ποίημα που οϋτε Άκαδημία, οϋτε Πανεπιστήμια (aρμόδιες Σχολές), οϋτε όλόκληρος ό έκπαιδευτικος κόσμος της Χώρας (στό μέτρο που δεν φιμώνεται) είναι είς θέσιν να ύποστηρίξουνε διδακτέον, ενω συνεπάγεται δ,τι πιό εφιαλτικό. ύπονομευτικό τfiς Έλληνωσύνης - αύτfiς τfiς πατρίδας, αύτοu του λαοu: την άπώλειαν πίστης! Ti iiλλο άφοu καi μετα τέτοια πρόκλησιν, δεν θ' άπασυρθεί - επειδη ή άπόσυρσις θ' άπεδείκνυε τήν «aρμοδιότητα» που τό εγκατέστησε «διδακτέαν ϋλη» ύπεύθυνη για τον σχολικον εύνουχισμον τής 'Ελληνικής ράτσας, γενε&ν ύποχρεουμένων είς άτιμωτική προσποίησιν, τάχα πως κατάλαβαν δ,τι επ' ούδενi λόγφ καταλαβαίνεται: το άσύστατον! Τίτλφ άρμοδιότης: ή άνάσσουσα, ή παντοκρατόρισσα, ή παρ' 'Έλλησι άθάνατη... Σ' fiναν κόσμο άποτελούμενον κυρίως άπό τίποτε, που κάποτε έγινε κυρίως τίποτε για να γεννηθεί κυρίως τίποτε 7, δεν συνιστa επιχειρηματολόγησιν τό «Σώπα σύ, εγω είμαι Καθηγητής», δηλαδή ή τίτλφ άρμοδιότης! Τοuτο επειδή ή τελευταία, μόνον γραφειοκρατικό. νοούμενη ώς τίτλφ καταλληλότης (ώς διαγραφή προσδιορισμένων ενεργει&ν), ούσί<f, ύπάρχει μόνον ώς είδική έρωτική έπάρκεια είς κλάδον έπιστήμης, η ώς δια συχνfiς (έπίπονης κ' έρωτικfiς - πάντα) έπαναλήψεως κατάρτισις! Που θα είπεί πως τήν «ούσίιt aρμοδιότητα» συνιστa πλέγμα ορθολογικό. δομούμενων έσω προσκυρώσεων εiς άπόδειξιν (ύπο)στήριξιν-άνασκευήν οργανώσεων (οργάνωσις συλλογισμοί) κ.λπ.) καi οργανισμ&ν (φορέων ίσχύος) - έτσι άποκλειομένων είκότως:

198 204 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τής «'Εφημερίδος τής Κυβερνήσεως», τής επιφοι τήσεως, παντος ' ε ' ξ... αποκα ' λ' υψεως '... που σημαίνει δτι δi:ν κάνουν τον άρμόδιο 0... διορισμός, ή προσευχή, ή μυστικιστικη μύησις στό τίποτε! 'Έξω άπ' τα δόντια: στό «κολαστήριο» τής οi>σί άρμοδιότητος παιδεύεται δχι ό τίτλφ, μα μόνος ό ούσί είδώς (επαρκής, επαίων, αύθεντία) - ό τίτλφ βολεύεται, ψωμίζεται, εκμισθοί ύπη ρεσίες, έπαγγέλλεται ( άσκεί επάγγελμα)... Ταύτα πάντα, κ. Μπαμπινιώτη, σημαίνουν πώς σείς, πρώτος, νούμερο ένα στόν χώρον παιδείας-γλωσσολογίας, κύριος εκφραστής-συντηρητής- συνδιαμορφωτης τής σημερινής (δ,τι είναι) εκπαιδευτικής πολιτικής τής Χώρας, κινητοποιών-συναγείρων τα οi>σιαστικά σας προσόντα 8, δσην (παρα τό γνωστόν «Ντροπής πράμα ή εξυπνάδα») εύφυίαν, σοφίαν, δαημοσύνην, κατάρτισιν και δεν άρνείσθε ό ίδιος στόν έαυτό σας καi κατα την ά ντίληψί σας προδικάζουν-συνεπάγονται καθηγεσία, προέδρευσις, πρωτοστασία σας, θα έπρεπεν δχι να μάς πληροφορείτε περισπουδάστως πώς «ή γραμμικ1) Α δi:ν i:χει άναγνωσθεί...», μα ν' άναλώνεσθε στην περι την άνάγνωσί της έρευνα. 'Όχι να ξοδεύεστε σε θλιβερες άπανωτες πλευρίτιδες περιμένοντας να την άναγνώσουν... αύτόκλητοι πιτσιρικάδες τέκτονες, μεσόκοποι δικηγόροι, συνταξιούχοι... ρωποπώλαι (συνταξιούχος ψιλικατζής γείτονάς μου καταγίνεται...)! Θα έπρεπε, λέγω, άντi να δημοσιεύετε θαυμαστης εύρηματικότητας «'Εθνικιστικες Πλευρίτιδες» και διπλασιακά «ώ τής φαιδρότητας>) (άμαν πιά!) άπ' τiς σοβαροφανείς γνωστες κυριακάτικες στήλες, νό. μδ.ς διαφωτίζετε με τό άποστάλαγμα τής ίδιας σας ερευνητικής βάθυνσης στό χώρον τής ίδιας σας επιστήμης! Ποu άσφαλώς, δεν θό. εξαντλείτε στην εύρυμαθή σοφη πολυίδμονα συμφωνία σας με (χοντροκομμένα επιλεγμένους) προλαλήσαντας, στην εύθύφρονα-βαθυστόχα-

199 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 205 στη εύθυγράμμισί σας με τήν «διεθν&ς ισχύουσα θέση» - που τόσον φορτικό. μάς κολλάτε στη μύτη... «έπιστημονική». Νό. δμως, κ. Μπαμπινιώτη, που κανείς, ποτέ, οϋτε μέτρησε- στάθμισε αύτη την κυρία 'Ισχύουσα, οϋτε μπόρεσε νό. μάς εiπεi πώς 'μετρείται-σταθμίζεται! 'Ότι, έ πιστήμη, κ. Μπαμπινιώτη, είναι δχι τό κατέβασμα aπ' τό ράφι... (έπιστημόνων η δχι, που κατέληξαν η δχι, οϋτω η δχι, liλλως η δχι), μό. ή κατ' aναβαθμόν προσκύρωσις, η ανασκευή, η έπέκεινα προχώρησις του έρευνητέου aντικειμένου! 'Ότι, κ. Μπαμπινιώτη, «έπιχείρημα» είναι δχι ή στερεότυπη προσφυγη σε δάνειους, περισσότερο η λιγότερο, κοινους τόπους, δχι ή κρέμασις- aπαιώρησις aπ' την εκφανσι τρίτων, μό. ή έπαληθευτικη στερεωτικη διευθέτησις- έναρμογή-προσαρμόνισις πραγμάτων σε πράγματα! 'Ότι, έπi τέλους κ. Μπαμπινιώτη, έπιστήμη κ' έπιχειρηματολογία δεν είναι ύπόθεσις... ψηφοφορίας-πλειοψηφίας, ποιοί, πόσοι είπαν τi - λόγου χάριν: «Έσv έχεις δέκα γλωσσολόγους, ύποστηρίζοντας φυσικη ροην την eξέλιξι τοu Έλληνικοu "Αλφαβήτου, eγw δώδεκα ύποστηρίζοντας δανειοληψίαν eκ Φοινίκης..., πάει καi τέλειωσε: βάλανε κρίσι ' ' ' τα... κουκια». Αύτά, κ. Μπαμπινιώτη, σημαίνουν πrος δσον aφορά στην aποδεικτικότητα, που έσεις την έννοεiτε παθητική, τυφλήν, αβασάνιστη πίστιν-εύθυγράμμισιν πρός τρίτων έκφάνσεις έν& ό κ. Πλεύρης ένεργητικ κατάδειξιν τfjς αύτοδηλίας πραγμάτων καi συνθηκ&ν, μποροuμε νό. εiποuμε: ή πρός τό παρόν (μόνο στό χ&ρο τ&ν μη θετικ&ν έπιστημ&ν) έπιστημονικη αδυναμία είς μέτρησιν τfjς aποδεικτικότητος, τόν μεν κ. Πλεύρην ταλαιπωρεί liδικα, σάς δε διευκολύνει σε μάλλον ανάρμοστη aνέμισιν της (πολυφορεμένης, παρδαλογενοuς-έρμαφρόδιτης aρειμανιότητος) «διεθν&ς ισχύουσας θέσης» 10 που θό. είπει πώς, ώσότου καταστεί έφικτη ή σήμερα aπολείπουσα δυνατότητα μέτρησης, δεν θό. σάς f:βλαπτε όλιγότερη

200 206 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ άσέβεια σε μιαν έλληνικότητα μήπω διαψευσθείσαν έπιστημονικά. Έπi τέλους, κ. Μπαμπινιώτη, δχι «φοινηκίηιοι», μό. έλληνικότατοι μισθοi κι άξιώματα σίiς τρέφουν και. σίiς δοξάζουν! Mf: δεδομένα τα aνω λοιπόν, δέν θα ήταν έξαιρετικα δυσχερές δπως, δημοσιεύματα άνάλογα του «Έθνικιστικfι Πλευρίτιδα» καταδεικνύονται άνόσια, προσβλητικά, ύβριστικα τών διό. τούς όποίους έχουν προσδιορισθεί-διατεθεί οί συγκεκριμένοι χώροι - δπου τόσον περίεργα στοιβάζονται έπ' έσχάτων. Φυσικα όμιλουμε γι' άνθρώπους πού, κηδόμενοι μόρφωσης γνώσης έπιστημονικής καi φιλοσοφικής έρευνας, προσέρχονται στούς μόλις άναφερθέντας οίονεi περιωπής χώρους, του δήθεν φιλοδοξουντος κάποιο «έπίπεδον» Τύπου. Δηλονότι στούς χώρους πού (τάχα... ) θα μόλυνε κάθε μορφής και. εϊδους άνουσιότης, έλαφρότης, άποκρουστικότης, όνείδισις, ϋβρις, κακόβουλη έπίκρισις του άλλοτρίου βίου... Εύλόγως άφου μυαλωμένοι, πολύφροντεις (οί στρεφόμενοι στfιν προσδοκώμενη σοβαρότητα έπιφυλλίδων κ' έπιφυλλιδογράφων... ) ίiλλα διψοϋν - δχι τό τ\. διορίζονται (έξ άπυροβλήτου... ) νά... είναι, πάσχουν, άσκουν πρόσωπα πρός τα όποία διάκεινται φιλίως η έχθρικώς οί μέ διπλωματικό διαβατήριο κι άσυλίαν διαγκωνιζόμενοι πρός τfιν θεολίμπιστη περιαύγασιν τής λαπαδοφέρνουσας δημοσιότητος... Φοβουμαι πrος ποτέ δεν θα είναι πολύ νωρiς ϊνα, οί πολυθεσίτες διδάχοι διδαχθουν δτι οί έκάστοτε στόχοι τους, κατα κανόνα δημόσια πρόσωπα οντως, μή άντλοϋντα έκ... διορισμοϋ τfιν δημοσιότητά τους, δεν ύποχρεουνται να έ ξηγουν σε κανέναν τfιν πολιτεία και. συμπεριφορά τους: δικαιουνται νό. είναι αύτόκλητοι κι δ, τι θέλουν, έπειδή Ε-

201 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 207 ΤΣΙ ΘΕΛΟΥΝ! 'Ότι, άντίθετα, ύπόλογοι, ύπόχρεοι είς λογοδοσίαν είναι άκριβώς οί έμμίσθως άπαξιοϋντες νό. λογοδοτουν Ά νταίοι του... διορισμοϋ, δηλαδη οί άντλουντες άπ' τόν διορισμό την δημοσιότητά τους, οί μήποτε άξιωμένοι-διακριθέντες σ' iiλλον τομέα πλην αuτου του έμμίσθου χρηματισμου 12 - iiν. Νό. λοιπόν γιατί, με πιθανόν δτι οί μονοπωλσυντες δι' έαυτους την περι τό. γλωσσικά-γλωσσολογικά άρμοδιότητα, θό. έπιχειρηματολογήσουν 3 πώς, δντας κ' ή ταπεινότης μου... αuτόκλητος δεν μου «πέφτει λόγος», τους πρόλαβα και τους προλαμβάνω: τό μεν καταθέτων (διαπιστευτήριον...) τόν όρισμό μου τής γλώσσας (τόν εϊδαμε στην άρχη τής παρούσης έργασίας), τό δε άποδεικνύων (iiν) την καθ' ήμt'iς «άρμοδιότητα» γραφειοκρατικής σημασιοδοσίας. Που θό. είπεί πως κανε ί; δεν θό. έπιμεί νει έπι μακρόν δτι δχι ό έρωτας γιό. την έρευνα, μa ό... μισθός προάγει στην άρμοδιότητα - πως ό μισθός... κάνει τόν άρμόδιο! 'Ά ν έδώ δεν κάνω λάθος, μοιάζει θαρρώ σωστό που προσωπικό. εuλαβουμαι μόνη προσκυρωτικην του φορέα της, τfιν ούσί άρμοδιότητα, fiτοι την μετpουμένην δχι σε πτυχίο η διορισμόν, μό. στην όρμέμφυτη I μέθεξιν - οπτιμους, αuτονόητον, ή σύμπτωσις άκαδημαϊκής άτμόσφαιρας και έρωτικής προσήλωσης. 'Έτσι, στην περίπτωσι του κ. Μπαμπινιώτη, ή προσφορό. όρατών πραγματικών ύπηρεσιών 15 έπισημαίνεται: τών μεν έπιστημονικών ταυτισμένη (συγχωνευμένη, διαμορφωτικη συνισταμένης) στήν «έπιστημονική» του έπιλογην (άποδοχην - δπως μόνος προσδιορίζει-διατείνεται) τής «διεθνώς ίσχύουσας θέσης» 16, τών δε διοικητικών στην κατάστασιν τής παιδείας μας ώς έχει - στον

202 208 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ βαθμόν που ό κ. Μπαμπινιώτης είναι ό βασικός της συντηρητής- συνδιαμορφωτής... Άποκάλυψις τώρα (Βαρώνοι καi βαρωνίες) Με τόν κ. Γ. Μπαμπινιώτη δεν εχουμε «προσωπικά», δεν τόν γνωρίζω, δεν με γνωρίζει. Σε γενικες γραμμες τόν καταλαβαίνω καi ύπολήπτομαι - σχεδόν «aδίκως>> aναξιοπαθουντα. Θέλω νa εiπώ πως ό aξιότιμος Καθηγητής, ήθος, ανάστημα, «γνώμη» τfίς γενιάς του (καi πώς μπορουσε aλλιώς!) «φοράς» καi χώρου, δε μπορεί νa 'ναι χειρότερος άπο κανέναν. Έπίσης δτι &δυνατών ν' α γνοήσει περισσότερο τόν κ. Πλεύρη (ώς εκ τών aξιωμάτων του, λέμε), θυμα κι ό ϊδιος τfίς αγοραίας «γνώμης» (περί «φοινικικου» aλφαβήτου... ), μάλλον aτύχησε, η α στόχησε, ύποτιμών τiς συνθfίκες - κυρίως τό aνυποχώρητον του κ. Πλεύρη. 'Όσον aφορά στa -εξωεπαγγελματικά- «μπόσικα» του κ. Μπαμπινιώτη, που δεν θa ύπfίρχαν iiν δυσπιστουσε στήν, τόσο επιρρεπfί στην προδοσία («άπιστη ερωμένη»), δημοσιότητα, θa ήταν συγχωρητέος iiν δεν ύπfίρχε ακαδημαϊκός Δάσκαλος. Παράδειγμα: iiν διετηρείτο συνεπης στό εργον πού, καθό εμμισθος, οφείλει να aποδίδει (δf:ν θa του ζητούσαμε εμείς, «aποστολές», aλ τρουϊσμούς, εθελοθυσίες, ύπεράνθρωπες προσπάθειες - την καλοπληρωμένη συμβατικη έργασία του άξιοϋμε!) θa ήταν «συνεπείφ> («όμολογουμένως») σεμνότερος - δεν θa προέβαλε τόν έαυτό του καλεσμένον, κλητόν, παράκλητον! Θa γνώριζε δτι ούδεiς κλητός - τίποτε, κανένας, ποτέ! Αuτό θa είχε aποτέλεσμα νa σέβεται (κι δχι να προσβάλει!) τους aσυμβατικa προσερχομένους στη θεωρητικη η εμπειρικη επιστήμη, μελέτην, ερευνα - πως δηλαδη δεν θά «πήγαινε γυρεύοντας».

203 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 209 'Αλλ' iiς δοuμε έπi τέλους τ\ άκριβώς συμβαίνει έδώ, πώς ό άξιότιμος κ. Καθηγητijς παρεσύρθη σ' ένέpγειαν άνεπίτρεπτη: Ό κ. Μπαμπινιώτης, άρνούμενος-άπορρίπτων-περιφρονών-σνομπάρων πράγματα-συνθfίκες και τiς τούτων έκφραστικf:ς άνταποκριτικf:ς άρχές, άποκαλύπτει έαυτόν «έναντίον» - «έκδηλώνεται». Mf: ύπ' όψιν πως τό. συγκεκριμένα πράγματα-συνθfίκες οϋτε ή έρευνα, οϋτε τό ένστικτο (ώς διαισθητικij προσέγγισις στijν άποκρυσταλλωμένη σοφία) άρνήθηκαν-άπέρριψαν-περιφρόνησανσνομπάρησαν ποτέ, δτι δηλαδη ό ίδιο Ύ ό κ. Μπαμπινιώτης, ερμαιον παλιρροιακοu όγκου πια 7 ύποχρεοuται νό. όμολογήσει έαυτόν μόνον κι «άντίθετον», έπισημαίνουμε δτι: άκριβώς τό γεγονός τοuτο, κλονίζον την έπi μακρόν άδιατάρακτη έμπιστοσύνην τοu άξιοτίμου Καθηγητού στήν, έγκαθιστώσαν βαρώνους και βαρωνίες είς γfίν Χαναάν18, θεμελίωσιν, (μοιάζει ν') άνατρέπει αιτιολογημένα τό μικρό του σύμπαν - τό γκρεμίζει άναποδογυρισμένο BIG - BANG! 'Έτσι, αίφνιδίως πνιγμένος άπό οίονεi «δίκαιη άγανάκτησι» (δραματικη πως, &στε νό. ύποδηλώνεται καi ή σεμνοπρεπώς λανθάνουσα δημοκρατικότης... ) άποβάλλει τόν αuτοέλεγχον, έκρήγνυται: Ti ζητοuν αuτο\ οι... έκτός παιδιάς «Πλευριτικο\ Έθνικισταi» πού, έγκύπτοντες δπου μόνοι οί έκ διορισμού καi τίτλου άρμόδιοι δικαιούμεθα εγκυψιν19, &.ποφράσσουν (βουλώνουν) τους πριβέ διαύλους μας πρός τό ίσόβιο μελοφέγγαρο κι άγαλίκι; Κυνήγι μαγισσών, συνεπώς - στην πυρό. ΤελεCΠΥ καi Πλεύρης! Βλέπετε, άλλο (είναι) ενα δημοσιευματάκι «μακρό.ν παρυφών»20, κι άλλο ή έκρηκτικό. διαθρυλιτικη αuτοϋπογράμμισις τfίς ίδιας τfίς έγκυρότητας - ή έκ μικράς οθόνης πιρανχικό. εϋγλωττη αuταποδειξία... Τώρα ό κ. Μπαμπινιώτης, εμφροντις, δλο καi περισσότερον θορυβημένος, συνειδητοποιεί πως ή αίτία γιό. την διαβόησιν του ονόματός του, είναι ή μικρfι οθόνη.

204 210 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ 'Ακριβώς τό δτι μέ την είκόνα (μοναδικό καταλύτην, αν άντανακλά στα πράγματα δντως χαρισματικός ό ϊδιος της μuθος - εϊδωλον) φθάνει στην κουζίνα του Έλληνάκου αμφισβητητικός, ανατρεπτικός, εναντίος του ίδικου του, aπέριττα συγκινησιακός λόγος: αύτός που οί πάντες βλέπουμε επικεντρούμενον στην «τυράγνια» τοu κ. Πλεύρη (άγνότητα, ιlδολίαν, aνυστεροβουλία του), στον άτέλειωτο μόχθο του! Στο μόχθον πού, ιlκριβώς, καθrος φέρει τον κ. Πλεύρη φήμην (εμβαθύνοντα καi γιό. λογαριασμό τών επίλοιπων!) τον προσκυροί κατό. πληρότητα Έ θνικόν Διαφωτιστfιν στή συνείδησι τών Έλλήνων - ιlδιαφόρως επιπέδου! 'Έτσι είναι; 'Άν δχι, πάει καλά. 'Αλλ' αν ναi; Θεός φυλάξοι. Γιατi τότε, αύτός ό 'Εθνικός Διαφωτισμός σέ γλωσσικά, γλωσσολογικό. καi ίστορικό. τής γραφής πράγματα: καi θό. έρμηνευθεί aπ' τον κ. Μπαμπινιώτη... παραβίασις δικοί) του, κατ' aποκλειστικό προνόμιον, χώρου, καi δέν θό. μπορεί να καταγγελθεί ( σaν τον παλιό καλό καιρόν - που είχε κάποια «πέρασυ> ή εφημερίδα!) «στερούμενος σοβαρότητος», καi συνειδητοποιείται μοιραίος! 'Ότι τώρα λειτουργεί επικρεμάμενη χιονοστιβάδα (δέν λείπει παρό. ό κραδασμός aπ' τό φτερούγισμα του ιlετου!..), επερχόμενο δέος, aφόρητα στρυμωγμένη σέ ιlδιέξοδον άναγκαιότης άπολογίας, ή «παγωμένη πίστωσις» που πρέπει να πληρωθεί - iiλλο ή τρομακτικότητα τέτοιας εiκόνας, κι iiλλο μερικές έκατοντάδες (κουβελολαπiiδες κατό. κανόνα) ιlναγνώσται... Στο σημείον αύτό ας μοu επιτραπεί ή εν παρεκβάσει εκφρασις τής aνησυχίας μου για την εκπομπη του κ. Πλεύρη - θό. ήταν ιlληθινό. μεγάλη ή ιlπογοήτευσί μου. 'Ότι καί, aποκλειομένων εστω τών iiξωθεν πιέσεων (aπίθανον), φοβοuμαι εκτόνωσιν του ενδιαφέροντος τών ακροατών: πρώτον: στήν περίπτωσι που ή εκπομπη θό. εχανε τήν αύστη ρότητά της: οί ιlκροαταί «aνεγνώρι-

205 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 211 σαν», γοητεύθηκαν κ' έπέλεξαν τον λόγον του κ. Πλεύρη κι δχι aφελείς «τηλεφωνομάχους» - ποιος σοβαρός δ.νθρωπος θο: διέκοπτε τον κ. Πλεύρην όμιλοϋντα, η θa τον flθελε διακοπτόμενου; δεύτερον: στi]ν περίπτωσι που οί παράγοντες της έκπομπης θa λ ησμονοuσαν δτι χώρος τοϋ Έθνικοϋ Διαφωτιστοϋ είναι ό άτμητος Έθνικός Χώρος - εύλόγως aφou ό έπί μέρους θa σήμαινε τi]v γοητεύουσα πειθω aσωτευόμενη είς... κατάπεισιν των... πεπεισμένων, είς καταγοήτευσιν των γοητευμένων! Πίσω στό θέμα μας... Ό όρίζοντας aρχίζει va αίθριάζει, σιγa σιγa προσοικειούμεθα συvθηκες, πράγματα, συμπεριφορές, καταλαβαίνουμε (σχεδόν κατανεύουμε είς) τον κ. Μπαμπινιώτην: ή συνεπείq. της σ' έθνικa πλαίσια ώς δ.νω «προσκύρωσης κατa πληρότητα», έκνεύρισις του τελευταίου (aπώλεια ψυχραιμίας του) τον &θησε στο δ.ηθες δημοσίευμα. Στο δημοσίευμα, πού, έπίμονο, πεισματικό μπούμερανγκ, όξύστομη ελιξ σ' δ.πραγα χέρια, σημάδεψε την έ τέρωθεν καρωτίδα μa μακέλεψε τήν... έντεuθεν! Τον &θησε, λέγω, σε δημοσίευμα πού, κραυγάζοντας μόνο του τi]v κατ' ήθος είδή του, ύπάρχον αδιανόητο για τον αύτοσεβασμον aκαδημαϊκοu Δασκάλου, θ' aναλύσουμ' έδ& φευκτέον παράδειγμα γιιl πάσαν αύθάδεια (έπίδοξη...) - είς ίκανον aριθμόν... μπίτ! 'Επισημάνσεις άνεξάλειπτες, άναπόσβεστες, άδιάγραπτες Ίδου λοιπόν ό «είδικος έπιστήμων»,.ό aκαδημαϊκος Δάσκαλος, ό μεγαλοπαράγων (ύπολογίσιμη προσωπικότης), που ή aψεύδεια του πτυχίου του έπικυρώνεται δχι δ.παξ aπό διορισμους σε ϋπατα aξιώματα, ό έπαίων, ό τε-

206 212 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ταγμένος-κατάλληλος να κρίνει έγκύρως έπi ζητημάτων τής δικαιοδοσίας η είδικότητάς του, θαυματουργεί - ίiξιοι οί μισθοί του: σίγουρος, πεποιθώς, μη διατηρών ουδεμίαν άμφιβολίαν, μας «τραβάει» μιά «tγκυρη κρίσι» άλλο πράμα - <<διεθνώς ίσχύουσα θέση» τ' δνομά της. Λf:ς καi μας έχει προδώσει ή μνήμη, λf:ς καi δf:ν ήταν χθf:ς μόλις «διεθνώς ίσχύουσα θέση» ή άκινησία καί τό έπίπεδον τής Γής, ή περιστροφη τοϋ 'Ήλιου περί την Γή, ή... έλέφ Θεοϋ βασιλεία... Ύπό τiς ώς ίiνω συνθήκες άντιλαμβανόμεθα ευχερώς την άπαίτησι τοϋ κ. Μπαμπινιώτη δπως, οί aτυχείς έμείς χάσκοντες παρίες τής έπιφυλλιδανάγνωσης, ευλαβούμεθα ύπερχειλή την αυθεντία του. την όποίαν. προφανές, οφείλουμε να μετροϋμε δχι στό τί έμμίσθως ύποχρεούμενος να κρίνει έγκύρως δεν χάνει τον γάϊδαρό του νci το κάνει, μα στό πώς καταμέμφεται ξομπλιάζει, δυσφημεί, χαλκεύει, σπιλώνει, μολύνει, λερώνει δσους για προσωπικοi>ς λόγους διορίζει «Πλευριτικούς Έθνικιστάς». 'Έχ, αίώνια ρωμιοσύνη. Γραικία έσύ, έπιτήδεια πάντα δ πως, με μπεντροβαρεϊστικην αυταρέσκεια διχοτόμείς τον έαυτό σου. 'Αθάνατα γαιοπυριμιχθητικα μιάσματα τής κατα τομέα καi έποχην γκιαούρ νεοπλασίας - μιας δλο καi περισσότερον άνηλέκτριστης Έλληνοσύνης. 'Έ, σύ σπέσιαλ έπιστημονική, δια τοϋ Τύπου προσκόμισις... τριών aφοριστικών είκοτολογιών έπίμονα έπιλεγέντων δντως η δήθεν είδικών... 'Έ, σύ κλεμμένη ληστευμένη άπολείπουσα μόρφωσις, λεηλατημένη παιδεία καi δείξις κ' έντελης γνώσις. 'Έ, σύ λογάρι πού έκτοπίζεσαι άπό δημοκρατικό τουπέ καί... πλειοψηφοϋσα σιληπορδίαν - τόσον ύβριστικη προσβλητικη ύποτιμητικη ώστε οί περιλειπόμενοι να διερωτώμεθα έν άναυδίq. αν μόνον ώς δέκται βοθρολυμάτων βαρύνουμε. αν μόνον ώς... χαβοϋζες λογαριαζόμαστε... - Ύ περβολές, άνακρίβειες καί... - Άπόδειξις: Ό κ. Μπαμπινιώτης παρακαλείται δπως

207 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 213 μάς ύποδείξει πού... λανθάνει ή «εγκυρη κρίσις» του «έπi ζητημάτων τής δικαιοδοσίας-είδικότητάς του» στα ίδια του λόγια - ό πρώτος ό.ριθμός είναι... μπiτ (δχι βέβαια αϋξων, ό.λλ' έδώ λειτουργεί καi ώς τέτοιος), ό δεύτερος ένδεικτικός τής ό.ράδας έκάστης στήλης τής «έπιφυλλίδας»: τι ΕΙΝΑΙ ό κ. Πλεύρης: Στήλη Α' 1-9 τεταρτοαυγουστιανός 2-10 κάπηλος 3-13 έθνικιστι)ς 4-14 ρατσιστι)ς 5-19 δ,τιδηλωσιακός 6-21 έκφυλιστικόν σύμπτωμα 7-35 αύτόκλητος 8-36 «ύποστηρικτι)ς τού ελληνισμού» 9-53 aχρείαστος «ύποστηρικτής» JO Στήλη Β' έρασιτέχνης ίστορικός -»- γλωσσολόγος -»- φιλόλογος -))- έλληνιστι)ς Στήλη Γ κυριολεκτούντως ό.πύλωτο στόμα προκλητικός έπικριτης Στήλη Ε ' ό.δαης τελεκενολόγος εύφάνταστο aτομο Στήλη ΣΤ έλληνομανης γραφικός όμιλητης

208 214 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ τι ΚΑΝΕΙ, ΑΣΚΕΙ, ΠΑΣΧΕΙ ό κ. Πλεύρης: Στήλη Α' άνεπίτρεπτη καπηλίαν (Σημ. Παναγιωτάτου: οϋτε καν επιτρεπτil) ίδεολογικην εκτροπην σκόπιμη και κατα σύστημα εκτροπην του δημιουργικού εθνισμού σε άλογο άφελη και άστήρικτο διεκδικητικό έθνικισμό (Σόφια-Μόσχα σα να λέμε) παρερμηνίαν δια στ ρέβλωσι ν Στήλη Β' παχυλην άγνοια ϋποπτη σκοπιμότητα προσφορα χείριστων ύπηρεσιών (θυμώνουμε τοuς Φοίνικες, κακό τοu κεφαλιού μας - δμως εγω εκρυβα τον ήρωϊκό κι άξέχαστο «Γιάννη», ποu πρέπει να ζη ε κεί κάτω... ) εκθέτει τον 'Ελληνισμό επιπόλαιη κομπορρημοσύνην διαθέτει τακτικό βημα άπό ίδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό της φιλελεύθερης παράταξης γελοιοποιεί τον 'Ελληνισμό άσχημονεί άδιάκριτα κι άδιακρίτως δεν εχει συναίσθησιν τών λόγων του και αίσθησιν της πραγματικότητας Στήλη Γ συστηματικη προπαγάνδισιν παραπλάνησιν ερασιτεχνικές άφέλειες

209 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ χαρακτη ρίζει προδότες άνθέλληνες φοινικιστας δσους δέχονται την διεθνώς ί σχύουσα έπιστημονικfι θέσι Στήλη Δ' ονομάζει άνθέλληνες τοuς Χατζηδάκι Ψυχάρη Άνδριώτη... δηλώνει «επίτιμος Καθηγητής» (... ) χωρiς να έχει ύπάρξει (... ) οϋτε καν διδάκτωρ (Σημ. Παναγιωτάτου τi φρίκη, τi άνατριχίλα, τi εμετικότης)... Στήλη ΣΤ παράλογη λογικην βυθίζει στην ρηχότητα καi την εύτέλεια άπαράδεκτων εθνικιστικών καi ρατσιστικών συλλήψεων (Σημ. Παναγιωτάτου: τό... πάθος καi το βάθος τfiς έλληνικότητας που πέρασε μέσα άπό το μεγάλο στοχασμό φυσιογνωμιών - καi κάτι τέτοια παρόμοια άκαδημαϊκα τfiς παρ' ολίγον ε πανασταστικότητας... ) Αύτα ήταν - σαρανταένα τα μπίτ, μη ξεχνοuμε. Μα ύπάρχουνε καί... χειρότερα: τα Καταπελ τικά Μετα τα ώς ίiνω άπό... γλωσσολογικfiς άπόψεως επιστημονικότατα... εκπληκτικά, επιχειροuμε ενα σεμνα ά ντικειμενικό «γραδάρισμα άκριβείας» τοu «εiδικοu» επιστημονικοί) λόγου - ή έμφασις (πάντα καi δπου... ) δική μας για το εύγλώττως ύποδηλωτικόν. 'Όσο για τοuς άριθμούς, δπως τα ε'ίπαμε. Άκόμα, δέν θα λείψουμε να σημειώσουμε πrος ό κ. Μπαμπινιώτης, μη άφήνοντάς μας

210 /216 ΚΩΝΣΤΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ κανένα περιθώριο, μίiς ύποχρεώνει σε πρωτογονικα τετράγωνη καi χωριάτικα aναλυτικιlν aντικειμενικότητα. 'Ότι, aν ύπάρξουμε διακριτικοί (τιμώντες τό δικό σας λοιπόν, ποιας προσβολfiς-ϋβρης μfiς aφήσατε εξω - έ μfiς τους τρίτους!), κ. Μπαμπινιώτη, σείς, μή «εύφάνταστο άτομο», θα έρμηνεύσετε τήν.. διακριτικότητά μας «παχυλην άγνοια» τον δε λόγο σας μη aντικρούσιμον, θέσφατον... [Έπ' εύκαιρί σfiς θυμίζουμε: «εύφάνταστος» είναι ό εχων δημιουργικfιν φαντασίαν - συνεπώς... όφείλετε μια βρισια στον κ. Πλεύρη... ] Λόγος - 'Α ντίλογος λοιπόν κι δποιος aντέξει: Στήλη Α' Λόγος 42-35: «Τό φαινόμενο τέτοιων αύτόκλητων...» 'Αντίλογος: 'Άς σταματήσει πια ή κοινότατη κοτσάνα περί... αύτοκλήτων: ό κ. Πλεύρης δέν ήλθε άκάλεστος στά... σαλόνια σας, στiς τραπεζαρίες, στ' άνάκτορά σας - κάποιο λάθος κάνατε, κ. Μπαμπινιώτη: Ό κ. Πλεύρης ήλθε δχι στήν μίσθια (έκ... κορβανά!) θέσιν, δπως σείς, μα στην έρωτική έθελοντικ1i άτέλειωτην ερευνα - μεσοuντος του βίου ν' άρχίσει γλωσσολογικες μελέτες-σπουδές! Ό κ. Πλεύρης ήλθε δχι κάνοντας έπάγγελμά του τή γλωσσολογία ν, δπως σείς, μα κάνοντας γλωσσολογίαν τό βίο του, τον βιοπορισμό του, τiς νομικες έργασίες του - κλέβοντας χρόνον άπ' τήν οiκογένειά του, τiς ύποθέσεις του, τήν ξέδωσί του! Ό κ. Πλεύρης ήλθε δχι στην καλοπληρω νη (κατακερματισμένη σε πλευριτωμένα δημοσιεύματα - α λα Τσακιτζfi!) γκρέκα έπιστήμην, μα σ' ένα πόλεμον - που θα χάσει εχοντας κερδισμένες δλες τiς μάχες!.. 'Έχ, κ. Μπαμπινιώτη, aν δεν σfiς διέφευγε πώς... ιiπρό-

211 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 217 σκλ ητοι δλοι, πώς ούδεiς κεκλ ημένος, ούδεiς κλητός, δεν θα είσθε τώρα υποχρεωμένος ν' άπαντήσετε στό έρώτημα «Ποιός σiiς κάλεσε έσiiς;» 'Έπεσε ή Χούντα στα πόδια σας «σώσον έλέησον κι άμάν, δέξου η)ν καθηγεσία δτι άλλως χάνεται ή πατρίς» -;Σοβαρά, κ. Μπαμπινιώτη, θεωρείτε κληθέντα τόν έαυτό σας, παράκλητον; 'Ά, μα τότε τα πράγματα είναι πολυ σοβαρά, κάποιος πρέπει να σiiς μάθει πώς αύτόκλητοι ήταν κ' οί σουβλισμένοι Διάκοι, οί έκδαρέντες Όλύμπιοι, οί άνασκολοπισθέντες δσοι... Καi μια που έπίσης αύτόκλητοι (μη νομιμοποιούμενοι!!) υπηρξαν άκόμα Δυσσέας, Καραϊσκάκης, Μπάρμπα Θόδωρας, μήπως προτείνετε έπάνοδον στην πρό... Γραβιάς, Άραχώβης, Δερβενακίων τάξιν πραγμάτων; Στήλη Β' Λόγος 43-25: «... άσχημονεί άδιάκριτα καi άδιακρίτως, κατα σύμπαντος του έπιcrτημονικου κόσμου τfjς Χώρας... δλων συλλήβδην τών πανεπιστημίων, τfjς Άκαδημίας, τών έρευνητικών ίδρυμάτων, του Παιδαγωγικου 'Ινστιτούτου κ.λ π...» Άντίλογος: Άσχέτως τfjς πιθανfjς διαθέσεως Έλλήνων τινών νά... άσχημονήσουν «κατα σύμπαντος κ.λ.π.», «άσχημονώ», κ. Μπαμπινιώτη, σημαίνει «φέρομαι άπρεπώς, άσέμνως, δηλαδη καi αίσχρώς». Που σημαίνει πώς παρακαλείσθε δπως μεριμνήσετε για την δια παντός τρόπου άπόσμηξιν τfjς άδικης έμπτυσης. Στήλη Γ' Λόγος 44-10: «Ti σχέσι έχει, ή φιλελεύθερη iδεολογία μf: περίεργες συλλήψεις του Έλληνισμου άπό τόν ίδρυτη του κόμματος τfjς 4ης Αύγούστου;» Άντίλογος: Ύπογραμμιζομένου έδώ δτι υποδηλώνεται (δχι τόσον έμμέσως) δικτατορικής τάσεως κόμμα, ή άπά-

212 218 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ντησις είναι δτι εχει τόση σχέσιν δσην άιφιβ&ς καi τό να ζητι'i-άποδέχεται καθηγητικη θέσιν έκ δικτατορικής κυβέρνησης, ίδεολόγος φιλελεύθερος, συγγραφεuς τόσων έπιστημονικ&ν βιβλίων δσων εϊχατε συγγράψει ό ϊ διος σεiς, κ. Μπαμπινιώτη. Στήλη Δ' Λόγος 45-23: «'Επίτιμος καθηγητης πανεπιστημίου χωρίς να εχει ύπάρξει καθηγητης πανεπιστημίου, οϋτε καν διδάκτωρ...)) (Σημ. Παναγιωτάτου: λαμβάνετε καi οί κ.κ. διδάκτορες τόν προβιβασμό σας: «οϋτε κaν)> - πιο πάνω πάντως άπό... κλητήρες...). Άντίλογος: 'Εμφανές δτι έδ& ό κ. Μπαμπινιώτης έναβρύνεται με... σημασία για την έπιστέφουσα προφαν&ς πολλές κ' εuτυχήσασες γλωσσολογικές έργασίες του καθηγεσίαν... Άξιοι οί μισθοί του. Ύπάρχουν δμως καi κάποια «κρατούμενω>: Ή Ζωή, κ. Μπαμπινιώτη, δf:ν προχωρεi μf: θαύματα, μα μf: άδιόρατες, βραδύτατες μετασταθμεύσεις 2 1, τό πρ& το αuτοκίνητο ήταν... κάρρο μf: μηχανή! CO κ. Πλεύρης δf:ν ύβρίζει - παρα την άνεπίτρεπτη προσβλητικη συμπεριφορά σας άπό χρόνια: αίσθανόμενος να τόν «πνίγει τό δίκιο)) (για την έπιχειρούμενη «τύφλωσι» τ&ν παιδι&ν του) έμμένει άντικειμενικα αuστηρός, δf:ν χαρίζεται οϋτε στόν έαυτό του - έκθέτων έαυτόν στό μη άποκρυπτόμενο μiσος τ&ν ύπερφαλαγγιζομένων... - 'Έ, δf:ν είναι καί λίγο να συλλαμβάνονται βραδυποροuντες, στό ϊδιο τους έπιστημονικό άντικείμενο, καθηγηταί άπό... μη καθηγητάς... - Μα ό... Βαρώτσος είναι καθηγητής, κι δμως ό έλληνικός λαός θει'iται aναυδος με πόση έμπάθεια, μικρότητα, προκλητικότητα άντιμετωπίζεται, περιφρονεiται, ύπονομεύεται... συναδελφικά! Λόγος 46-38, ίδια Στήλη (4η): «... ύπfjρξε μεγαλειώδης

213 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 219 EillNOHΣH ή δημιουργία aπό τους 'Έλλην ες τού ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑ τικ ΟΥ ΑΛ ΦΑΒΗΤΟΥ...» Ά ντίλογος: Ύ ποθέτω καθυστερημένη θεατρικηv ύποχώρησιν έδώ: θέσιν τού Παιδαγωγικού 'Ινστιτούτου γνωρίζουμε δχι δτι «οί 'Έλληνες δημιούργησαν τό πρώτο πραγματικό...», aλλ' δτι «προσάρμοσαν στiς άνάγκες τής έλληνικής γλώσσας το φοινικικό» (έπιστολη Τομπαίδη προς Πλεύρην, Α.Π. 3205/14 'Οκτωβρίου 1985)! 'Επίσης, δταν ό κ. Πλεύρης γράφει στο βιβλίο του («Το Έλληνικόν Άλφάβητοy», σελ. 86η) «... ό φοινικισμός (έννοοuνται οί κεκηρυγμένοι ύπi:ρ τής φοινικικής έκδοχής) πέρασε στην παιδεία...», θa πρέπει va έννοει δτι στα σχολικa βιβλία δi:ν ύπήρχε ώς προσφάτως σχετικη aναφορά. Κάνω λάθος η δχι; 'Άν δχι, πώς, πότε καi aπό ποιους «πέρασε»; Άντιπαρερχόμενοι, κ. Μπαμπινιώτη (στην ίδια περικοπη) τό «'Εμεις (... ) ύποστη ρίζουν»..., παρατηρούμε δτι, aκόμα καi ύποχωρών σε δεύτερη γραμμηv aμύνης, συνεχίζετε ύπέρμαχος τής προήγησης-προπορείας του «πρώτου ΜΗ πραγματικού aλφαβήτου» (προλαβόντος βεβαίως). Tou μόνου δηλαδή, την καταγωγηv του όποίου, μπορεt:τε va άμύνετε φοινικικi]ν - μιa κ' ή μη αμφισβητούμενη aπό κανέναν καταγωγη τού ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑτΙΚΟΥ σάς φέρει, aσθμαίνοντα γαλαντόμου, νά... χαρίζετε στον Έλληνισμό δ,τι του... έχει κατακυρωθει! 'Εξ ίiλλου, aδικεt:τε τους 'Έλληνες πετώντας τους τό... κόκκαλο «μεγαλειώδης» καi κρύβοντας στο μανίκι τό... ψαρονέφρι «έπινόηση» - μιa λέξι που θa την πληρώσετε πολύ πολύ πολύ άκριβά. Γιατί. Ma έπειδη την χρησιμοποιεt:τε δχι aστοχών, δχι τυχαίως η aπερισκέπτως, η έκ συγχύσεως, μa εiς εκτέλεσιν καλιi μελετημένου (δσο

214 220 ΚΩΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ μπορέσατε) σχεδίου συγκάλυψης, aποσιώπησης, ύποβάθμισης, διάψευσης τής φυσικής ροής τής έλληνίδας λαλιάς!! - Ψέμα. - Άλήθεια - aποδεδειγμένη, κατάφωρη, αυταπόδεικτη, aποδεικτικη: ή λέξις «έπινόηση>> μπορεί να έρμηνευθεί μόνον ώς πρωτότυπη δημιουργία ( έφεύρεσις) 22 κι αuτό σημαίνει πrος αuτην ακριβώς την μόνη καi συγκεκριμένη λέξιν τtίν χρησιμοποιήσατε προτιμών την σύγχυσι τών Έλλήνων aπό μιαν aξιοπρεπή ύποχώρησί σας (τάχα μου... ήτταν!): έξ άπαλών ονύχων θuμα και. σείς του έθνικοu φαρνιεντισμοu, όλιγώρησης, aκαμωσύνης, ύποστη ρίξατε με ηί σειρά σας κάποια... «φοινικίηα». Φορα; Άπορραθύμησις, aμεριμνία, aκηδία, aμέλησις, παραδρομή, όλιγώρησις; Δεν σημαίνει. 'Αντίθετα, σημαίνει τό δτι ι'iπαξ καi λάβατε θέσιν δεν ήταν εϋκολο να την aλλάξετε χωρίς, κατα την aντίληψί σας, να θιγεί το καθηγητικό κϋρος σας. Τό κuρος τό όποίον, έρμηνεύοντάς το aνάποδα, τό ύποβιβάσατε σ' εuπατρίδικα αuτάρεσκο «πάνω χέρι>>. 'Έτσι, ή aσφαλώς άδολη, aπρομελέτητη, aπερίσκεπτη aρχικfι θέσι σας, σi'iς f:φερε στον aποκλεισμόν aπ' τα σχολικα βιβλία πασών τών aντιθέτων (πρός την περιβόητη «διεθνώς κρατοuσαν-ίσχύουσα...») aπόψεων - aρνούμενον aκόμα καi άπλfι σημείωσιν οτι ύπάρχουν... Αuτό, μοιραίως, είχε aποτέλεσμα τόν (λιγότερο η περισσότερο εϋλογον) σκανδαλισμόν τής έθνικής φιλοτιμίας, σε σημείον που να είναι μάλλον iiπορον τό δτι δέν σας aπεδόθη κάποια μορφfι μειοδοσίας. Για τοuς έξής τρείς λόγους: α. Αuτην aκριβώς την μόνη και. συγκεκριμένη λέξιν («έπινόηση») θα χρησιμοποιούσε ό προτιθέμενος νa μπλοκάρει την εϋλογη σύναψι σύνδεσι συσχέτισι τών προλαβόντων ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ «ΑΛΦΑΒΗΤΩΝ» (ώς σταθμών έξέλιξης τής γραφής!) στό παγκόσμια

215 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 221 κατακυρωθεν σηίν έλληνίδα φυλην πρώτο πραγματικόν... β. ΑuηΊν ακριβώς ηίν μόνη καi συγκεκριμένη λέξιν («επινόησψ>) θό. χρησιμοποιούσε fρεισμα ό προτιθέμενος νό. ύποστηρίξει δτι ή έλληνικη γραφη (γλώσσα) 2 3 δεν ακολούθησε τάχα δική της προαιώνια κοίτην, δεν εξελίχθηκε πρωτοπορούσα παμπάλαιη φυσικiι ροfι - μό. τό. βόλεψε εκ... δανειοληψίας! γ. Αuτην ακριβώς ηίν μόνη καi συγκεκριμένη λέξιν («επινόησψ>) θό. χρησιμοποιοuσε ό προτιθέμενος νό. ύποστη ρίξει πώς... διαβολικ-ίj συνεργίq., καθως τρόχιζε τi]ν όνυχογλυφίδα του παιανεuς πεταλωτi]ς έφεϋρε («έπενόησε») τό ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑτΙΚΟΝ ΑΛΦΑΒΗΤΟ! Θαuμα; Παλίνδρομη τύχη; Κεκλωσμένον; Εuμοιρία; 'Ό,τι καi νάναι (ΑΠ' Α ΥΤ Α!) σε'ίς συνχαίρετε γιό. τi]ν «έπινόησι-έφεύρεσι», τi]ν όποίαν aφήνεται νό. εννοε'ίται «λαχε'ίο», aσύμμετρη, μη όμόλογη τών συνθηκών (πρωτογονισμού, βαρβαρισμοu, βανδαλικού ντιενέϊ!), μπερεκετλίδικα δμως αναγνωρίζοντάς την «μεγαλειώδους πεταλωτι κ η ς κωλοφαρδίας» (Κύριε Διευθυντά, παρακαλώ δπως aποκλεισθε'ί τό κείμενον η ή λέξις). Στό σημε'ίον τοuτο, aνάγκη νό. προστεθε'ί πως ό κ. Πλεύρης, ήρωικός καi μόνος σε (μάταιον ϊσως) aγώνα ε ναντίον μυριοκέφαλης 'Ύδρας, ποu δεν του aφήνει καιρόν οϋτε ν' ανασάνει, είναι πολu φυσικό νό. παρασύρεται κάποτε aπό aστοχοuντες iiλλους μελετητες - εδώ δεχόμενος δτι τό άλφάβητον «... βεβαίως είναι μία έφεύρεσις...» (Κ. Πλεύρη «Τό Έλληνικόν 'Αλφάβητον», 'Εκδόσεις «Νέα Θέσις», σελ. 207η). Ό διακεκριμένος ερευνητi]ς θό. συμφωνήσει aμέσως πως ή εφεύρσις είναι

216 222 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ μόνον ή γραφή, τουτέστιν τό πρώτον ένσυνειδήτως χαραχθέν-σκαλισθέν σήμα. 'Όσο για τό 'Αλφάβητον, αuτό, όλοφάνερο, είναι ό μείζων σταθμός στην έξελικτικην έπi τα ίiριστα πορείαν τοϋ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Πολιτισμοϋ, δηλαδη έκπολιτισμου του Εϊδους καi άφετηρίας τής πολιτισμολογίας. Στήλη Ε' Λόγος 47-6: «... τό δτι ή βάση του άλφαβήτου του έλληνικου άνάγεται στό βορειοσημιτικό/φοινικικό...». Ά ντίλογος: Έδω βλέπουμε σκανδαλιζομένην καί... αύθις την έθνικην φιλοτιμίαν. 'Ότι, προκειμένου ν' άποφευχθεi ό... συμψηφισμός των άναγωγων (άφου ύπάρχει καί... ίiλλη, καθως κ' ή βάσις του δευτέρου, με τη σειρά της, ά νάγεται στην κρητικη γραφη δπως θα ίδουμε εuθέτως), ή μεν πρώτη τεντώνεται στό άνάκλιντρον- έπιφυλλίδα δχι... έξαιρετικα σεμνη [έλληνιστi: σεξουάλα] (ώς) «ΒΑΣΗ τοϋ άλφαβήτου τοϋ έλληνικοϋ», ή δε δεύτερη σερβίρεται παράξενα... διακριτική, ύποτονική, ξεψυχισμένη, ώς «πιθανώς κάποια tμμεση έπίδραση άπό τfιν κρητικfι γραφή»! - πως αuτό; - τί «πως». Άπολύτως αίτιολογημένα: πρωτον έπειδη τούτη την εχει δεχθεί τό βορειοσημιτικό/φοινικικό...», καi δεύτερον είς ύπογράμμισιν του τελευταίου ώς δοτήρος - άράδες 23η εως καi 33η τής Στήλης ΣΤ. Σημειώνοντας πως γι' αuτη την πολu περίεργη «tμμεση έπίδραση» έπανερχόμεθα πιό κάτω, θα βλέπαμε εuχαρίστως κλεισμένα τci στόματά μας ίiν ό κ. Μπαμπινιώτης μάς βεβαίωνε πως οί λέξεις «πιθανως>), «κάποιω), «έμμεσψ), «έπίδρασψ) είναι άκριβώς οί λέξεις που χρησιμοποιεί ό... σερ 'Άρθουρ - έν σειρq. η ου.

217 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 223 'Εξ liλλου, σ' δ,τι &φορά στήν... &σχεσίαν Έλλήνων Κρητών θά τά iδοuμε πιό κάτω, στό 51ο μπίτ. Στήλη Ε' Λόγος 48-19: «... αuτό δεν μειώνει σε τίποτε τό γεγονός τής ουσιαστικής δημιουργίας του &λφαβήτου &πό τοuς 'Έλληνες. Σ' αuτό - καi δχι στήν πρωτιό: έγκειται ή μεγάλη προσφορά τής 'Ελλάδος...». Άντίλογος: Ό κ. Μπαμπινιώτης, ποu έχει ξεμείνει (& κόμα!) στίς... μεγάλες προσφορi:ς κι δσα &νάλογα, θεωρών τήν επιστήμη κάτι σάν... «μουντιάλ», ρίχνει στήν... «εθνική» του (στό ενενήντα, λέμε!) καλοπροαίρετου... αuτογκόλ, ϊνα μή (οί παγκάκιστοι 'Έλληνες) εκπέσουμε σε κανέναν liτιμον εθνικισμό, ρατσισμό, σωβινισμό. 'Όμως, κ. Μπαμπινιώτη, Ciς μείνουμε στό δτι ή επιστήμη είναι ή aνίχνευσις καταγραφή συσχέτισις επιτευγμάτων, γεγονότων, συνθηκών κύκλου τινός φαινομένων - χωρiς liλλο στόχον &π' τήν ίδια τους άκρίβειαν! Γιατί. Μά επειδή &κριβώς αuτή ή &κρίβεια θά μπορεί νά σηκώνει η δχι τόν κορμό μιάς γονατισμένης, άπ' τfιν σπέσιαλ «είρηνικότη», φυλής, νά φουσκώνει τά πνεμόνια της με αuτοπεποίθησι, νά περνάει στό αίμα της, πρότυπα, γιγαντομάχους παποuδες ποu θέλησαν κ' fφτιαξαν γραφήν, &στε νά καταθέσουν, παρακαταθήκην αiώνια, τό έαυτών φρόνημα (&δειλίαν, θαρραλεότητα, πολεμικότητα - SIC) είς κατάδειξιν τής άψηφισιdς για το φόβον - κάνε ΘΑΝΑΤΟΥ, κάνε Θεοu, κάνε &ναβραστής ' 24 πισσας... - 'Ομιλείς τώρα γιά... ήμιάγριους... - 'Ένας τών όποίων έστησε δίπλα στό τρομαχτικής σύλληψης: «0 ΠΟΛΕΜΟΣ είναι ό πατέρας τών πάντων καi

218 224 ΚΩΝΣΤ ΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ό βασιλιάς τών πάντων, καi μερικοi>ς τους fκανε θεούς, άλλους άνθρώπους μερικους τους έ κανε δούλους, άλλους έλεύθερους». το άκόμα τρομαχτικότερης (σύλληψης - φανερωμένης μόλις... σήμερα μέ την καταστροφη του πλανήτου!), «όμολογουμένως (δηλαδη σε άρμονία με τη φύσι!) ζf\ν». Στήλη Ε' Λόγος 49-28: «Αuτος πρέπει νa βγάζει καλό. καi σώνει δτι τa πάντα ξεκινουν άπο την 'Ελλάδα...» Άντίλογος: Εuτύχημα που ή έλληνικη γλωσσολογικη έπιστήμη, βάζοντας στην άκρη τη δουλειά της, σώζει την άντιεθνικιστική-άντιρατσιστική μας άξιοπρέπεια, σώνει καi καλό. ύπογραμμίζουσα δτι το μόνο που ξεκινά άπό την Έλλάδα είναι μιό. κωλόφαρδη έφεύρεσις. Στήλη ΣΤ Λόγος 50-12: «... με κυρίαρχη την άποψη δτι... Άπομονώνοντας μιa παλιότερη - πολυ προσεκτικό. διατυπωμένη - άποψη του ΕΥ ANS δτι το βορειοσημιτικο άλφάβητο fχει δεχθεί πιθανώς κάποια fμμεση έπίδραση άπο τfιν κρητικiι γραφή...». Άντίλογος: Άλλά, κ. Μπαμπινιώτη, άλήθεια νομίζετε δυνατη την πραγμάτωσι έπιστημονικης έρευνας μέ τέτοια τραυλίσματα γιa: «κυρίαρχες άπόψεις» «διεθνώς κρατουσες επιστημονικές θέσεις» «iσχύουσες επιστημονικές θέσεις» «πλf\θος θεωριών» «συνδέσεις>> «πιθανώς» «κάποιες»

219 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 225 «Εμμεσες επιδράσεις» «παλιότερες aπόψεις» κι δσα liλλα; Σ' δ,τι μάς aφορά, aξιότιμε κύριε, εμε'ίς, aναγνωρίζοντες την επιστημονικότητα δχι σέ... θέσεις, aλλά σ' ένδεικτικότητα, άποδεικτικότητα, τεκμηρίωσι, διασταύρωσιν, έπαλήθευσιν, άκρίβειαν, πείραμα, διερωτώμεθα σε τ\. διαφέρουν οί «παλιότερες επιστημονικές aπόψεις» aπ' τίς... νεώτερες! Διερωτώμεθα επίσης τ\. επιστήμη είναι αuτή, που - την κάνει δχι ή εξίσωσις, τό επιχείρημα, ή aνταπόκρισις στα πράγματα, μό. η... διατύπωσις! Μό. τ\. λοιπόν σημαίνει ή επιστημονικότατη φράσι σας «πολυ προσεκτικό. διατυπωμένη liποψι τοϋ EV ANS»; 'Ότι ό EVANS... είχε δόλια πρόθεσι; 'Ότι ύπηρετοϋσε κάποια σκοπιμότητα και. μερολήπτησε ύπέρ της έλληνικότητας τοϋ αλφαβήτου (γεγονός που εφερε σε aβάστακτη δοκιμασία την εντιμότητά σας...), η δτι εβίασε τόν έαυτό του ν' aποφανθε'ί κατά... παραχώρησιν, να εiπε'ί πράγματα ανεπιβεβαίωτα aπ' την ερευνα; 'Ά ν είναι ετσι γιατi δtν άνασκευάζετε την έπιχειρηματολογία του, γιατi δtν καταγγέλλετε τα στοιχεία του (πίνακες κ.λ.π.) «στερούμενα σοβαρότητος», παρά... κατατρίβεστε σε συγγράμματα α λά «Έθνικιστικη Πλευρίτιδω>; Κ' έκε'ίνο τό βαθύτατα επιστημονικό «πιθαν&ς» τ\. είναι πάλι; ΑUθεντικό ή... εκ διερμήνευσης; Κα\. τ\. σημαίνει τό τό. μάλλα Ταλλεϋρανδικόν «Εμμεση», aφοϋ είναι γνωστό στους δυναμένους να γνωρίζουν δτι «επίδρασι»... μη εμμεση δtν ύπάρχει - aφοϋ aπ' τη στιγμη που παύει να είναι εμμεση νοεt:ται μόνον ώς διαβαθμισμένη ένεργός (έπενεργός) η καθ' έαυτi}ν δύναμις; Έπιμένουμε στήν... «παλιότερη liποψη τοϋ EVANS» που ενας θεός ξέρει πως μάς προέκυψε... συγκριτικόν να μοιάζει σάν... aποκηρυχθε'ίσα, ετσι περίτεχνα aόριστη καi aσύνδετη &στε να μη γνωρίζει οϋτε ή ϊδια ποϋ... κολλάει! Γιατί, κ. Μπαμπινιώτη, aν την εννοε'ίτε liποψιν παλιότερη της «κυρίαρχης liποψης» σημαίνει

220 226 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ πώς θεωρείτε: ηίν μέν «παλιότερη», έξαιρετέαν, την δέ «κυρίαρχη»... σουλτανικόν φιρμάνι πρός τό όποίον iiπαντες οφείλουμε όρκισμένα άντιεθνικιστική-άντιρατσιστικη κι άξιοιπρεπως χατζιαβατικην ύποταγή. Μόνον πού έμείς, κάθε iiλλο παριl εύπειθείς ύπήκοοι, δεν μερεμετίζουμε εϋθρυπτα, δεν ύποστυλώνουμε σαθρά, δεν άνεχόμεθα σάπια: τα γκρεμίζουμε δλα-έδω έρωτωντες: γιατi μπαίνει ή «παλιότερη», liν δχι για να ύποδηλωθεί μειωμένης βαρύτητας καi ό EVANS καi η... παλιότερη! Στήλη ΣΤ Λόγος 51-23: «... ό έρασιτέχνης τού ΤελεCΙΊΎ συνάγει δτι τό φοινικικό άλφάβητο είναι έλληνικό άφοu σχετίζεται με την κρητικη γραφή, πράγμα πού δεν ύποστήριξε οϋτε ό ίδιος ό EV ANS...» Άντίλογος: Σχετίζεται η δήθεν σχετίζεται, κ. Μπαμπινιώτη; Γιατi τί... σχέσις θa ήταν αύτή; Συγκεντρώθηκαν... αύτενεργως οί «συμπτώσεις» όμοιότητος-άναλογίας των γραμμάτων; 'Εξ άλλου τi ένοχες έφερε στα θυλάκιά του ό... σερ 'Άρθουρ, κ. Μπαμπινιώτη; Γιατi δ.ν, μ' έκείνο τό εϋγλωττο «οϋτε ό ίδιος» (! - τi έπi τέλους ήταν ό πολυδοξασμένος άγγλος aρχαιολόγος; Νταβέλης;) ύπονοείτε μεροληπτικόν φιλελληνισμόν έκ μέρους τοϋ EVANS, μάλλον οί Φοίνικες γλωσσολόγοι θιl 'πρεπε να ενοχλούνται... Κατιl τα λοιπό. θεωρω έξεταστέον liν οί Κρήτες «σχετίζονταν» με τούς 'Έλληνες κι liς πιστεύουν πολλοi λελυμένο τό θέμα, ξέρετε μ' εκείνα τα σεβαστά, άλλ' οχι για τci ίεριl βιβλία τών δικών μας σχολείων καi τής δικής μας έκκλησίας: «... καi έξεγερω τιl τέκνα σου Σιών, έπi τα τέκνα των 'Ελλήνων...)) (Ζαχαρίας θ' 13) «Τάδε λέγει Κύριος. Ίδού έγrο έκτείνω την χείρα μου

221 ΣΚΌΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 227 έπi τούς aλλοφύλους καi έξολοθρεύσω Κρήτας... Καi ποιήσω αύτοίς έκδικήσεις μεγάλας...» (Ίεζεκ11Ίλ Κ.Ε ). Παρεκτός καi είμαστε μεγάλες... μαζόχες. Στήλη ΣΤ Λόγος 52-29: «... ή γραμμικη γραφη Α' δέν χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει έλληνικη γλώσσα...» Άντίλογος: Δέν... ύπάρχει! 'Άς μείνει ό κ. Μπαμπινιώτης μέ την τελευταία λέξι. 'Έτσι κι aλλιώς κάποιος αύτόκλητος Βέντρις θα μάς εiπεί, «για να δηλώσει ποια γλώσσα χρησιμοποιήθηκε»...

222 228 ΚΩΝΣΤ ΑΝΠΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ Σημειώσεις: 1. Κατa κανόνα φιλολογικοu-έγκυκλοπαιδικοu-έπιστημονικοu περιεχομένου δημοσίευμα στον Τύπο. 2. 'Όπως ό ύδραυλικός καi ό πλοίαρχος όφείλουν νa γνωρίζουν τi είναι... σωλήν, ό ενας, πλοtον ό liλλος, έτσι καi ό γλωσσολόγος-φιλόλογος-λογοτέχνης όφείλει να γνωρίζει τi ε{ναι γλώσσα - εϊτε όρίζοντάς την aρτίως ό ϊδιος, εϊτε υίοθετών τον πλέον liρτιον όρισμόν έκ τών ύπαρχόντων. Σ' δ,τι aφορά αuστηρa στον συγγραφέα αuτής τής έργασίας, δηλώ δτι καθrος οί όρισμοi τών λέξεων δεν με ίκανοποιοuσαν, ή aντίληψις εuθύνης με ύποχρέωσε είς κατάθεσιν του δικού μου, προσωπικού ό ρισμοu τfjς γλώσσας. Αuτό έγινε πολυ παλιa καί, βέβαια, χωρiς να είμαι «είδικός έπιστήμονας τής γλωσσολογίας» Ti liλλο μιa κι ό λαός όρίζει τι1ν Έξουσία,... όρίζουσα! 4. Πλέον άρμόδιον μεταξυ τών Έλλήνων είς λήψιν aποφάσεων γιa τήν παιδεία. 5. Έδώ στο γαληνό μάταιο, έκεt στήν έφικτή aνασύνδεσι με τήν aρχέγονη θεμελίωσιν, παρέκει στήν έπαναμετάληψι τών πανάρχαιων μέτρων του aξιών άρμόδιος: ό τεταγμένος η κατάληλος νa κρίνει έγκύρως έπi ζητημάτων τής δικαιοδοσίας η εiδικότητός του. 7. Αuτοεπαναλαμβανόμενο καi με συνείδησιν - ίκανό ν' αναζητά-αναγνωρίζει τό κυρίως τίποτε που έγινε, είναι, γίνεται που νοούνται, η aφήνονται νa νοούνται ανάλογα τών τυπικών. 9. Ό κ. Πλεύρης, πρώτος 'Έλλην που συνέγραψε βιβλίον γιd τό 'Αλφάβητον (οί χρυσοπληρωμένοι γλωσσολόγοι μας γράφουν... έπιφυλλίδες!). Παραθέτει πίνακα συγκρίσεως aρχαιοκρητικών γραμμάτων με φοινικι-

223 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 229 κά, συμπεράσματα δεκάδων κορυφαίων τής σύγχρονης επιστήμης (καi φορέων), τέλος δε την εκ δεκαετιών εγκυψης στη κρητικη γη άπόφανσι του διάσημου άρχαιολόγου Α. EVANS: «Ή γραφη τής Κρήτης είναι μήτηρ τής Φοινικικfjς». 10. Ή έπιστημονικη θέσις δεν συνάπτεται-δέεται... διεθνικότητας: είναι καi ύπάρχει άσχέτως άναγνώρισης άποδοχής εναντίωσης έξ ύποκειμένου. Αύτό σύν την παρατήρησι δτι διόλου δεν είναι έπιστημονική (επιστημονικότης) ή... βολικότατη (μη μπελαλίδικη) ύ πόληψις (προσκόλλησις-άγκίστρωσις) σ' όποιαδήποτε «διεθνώς iσχύουσα θέση» (πλην αύτfjς ούδεν ε τερον κομίζετε με την πλευρίτιδά σας, κ. Μπαμπινιώτη) - παρόμοια τής όποίας «άποδεικνύει» σήμερα... Τσαμουριό. τι1ν Πρέβεζα καi Μακεδονία τήν... «Σκούπων μητρόπολιν» Κυρίως αύτοu, οί κυριακάτικες επιφυλλίδες τοu ό ποίου, άρχικό. προορισμένες νό. φιλοξενούν έπιστήμονες μελετώντες, διολισθαίνουν στό νό. φιλοξενήσουνε γρήγορα Κυρiς Κατίvες ξομπλιάζουσες..., 12. χρηματισμός: άπόκτησις χρημάτων (Θ. Βοσταντζόγλου, Άντιλεξικόν, σελ. 566, κεφ. 1216). 13. επιχειρηματολογία: ή παράθεσις τών άπαραιτήτων μέσων (κυρίως συλλογισμών ορθολογικό. δομημένων καi διαυγών) εiς κατάπεισιν. 14. Νοείται ή ερωτικη άπερίσπαστη aγρυπνη επιστάμενη - δχι ή μίσθια, δχι ή άναγκαστή, δχι ή επαγγελματική. 15. Θετικη ύπηρεσία: δεν νοείται ποτε ή πρός aτομον - Κύριον, Αύθέντην, μόνον ή πρός την Ζωην δλην. 16. Χωρiς καμμιό.ν επισήμανσιν ύπερεκτίμησης-ύποτίμησης-σύγχυσης-πλάνης Ύπερβατικότητας προσκυρούμενης πράγμασι καi ά ναφανδόν. 18. Γfiν δπου εύτυχοuν «βουλωμένες» (με τη βούλα!) άξίες

224 230 ΚΩΝΣΤΑΝτΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ - πτυχίον, διορισμός, χρiσμα, ή εκ τούτων γραφειοκρατική εγκυρότης 'Άλλο πού «δεν προκάνουμε» ενεκα ή πλευρiτις Παρυφ&ν τ&ν γρανίτινης μονολιθικότητας Μηχανισμ&ν Προβολfίς - δπου iσχύουν μόνον τά «ελευθέρας» τ&ν τεθειμένων, τ&ν εγκατάστατων. 21. τα σημερινό. τεχνολογικό. θαύματα, για τα όποiα θό. σπεύσετε να με χρεώσετε «στραβωμάρα» είναι δχι προχώρησις τfίς Ζωfίς, μό. ύποχώρησις, κατακύλησις, κατακρήμνισις Εύλόγως καθrος δεν θό. είχαν θέσιν εδ& οί έννοιες: &ναλ ήθεια-ψεuδος-μύθευμα-παραμύθι της Χαλιμάμπού ρδα-εϋ ρε σι ς -εφεύ ρεσις -«έμπνευσις» [πού (δπως κάθε γλ&σσα) παπαγαλίζεται δfjθεν ΠΟ Τ ΑΜΟειδής-αύτόνομη-αύτοτέλεστη-&νεπίδεκτη επεμβάσεως - βλ. «Μουσεία Λόγων», 'Ηλία Τσατσόμοιρου, «Ίστορία Γενέσεως τfjς Έλληνικfjς Γλώσσας», σελ. 315, εκδόσεις Δαυλός, φιλολογική επιμέλεια Δ.Ι. Λάμπρου] 24. Σ' δ, τι με &φορά: Θέλω τόν Έλληνικό λαό με τ' aρματα στό προσκέφαλο, γυμνασμένον, έτοιμοπόλεμον, Σπαρτιατικόν, με ύψηλόν φρόνημα, &δεfj. Οί επιθυμοuντες τό λαό μας &ντίθετον τόν έ'χουν κιόλας - ό ρατό στήν &καμωσύνην, &νασκησίαν, ραστώνην, τρυφηλότητα, &ποδειλίασιν, &νυποψίαν του (νό. θυμίσουμε τiς αύτοκτονίες όπλιτ&ν, &φοu, περισσότερα, καi δεν θά ήταν του παρόντος, καί οί 'Έλληνες γονεiς είναι άνίκανοι νd γνοιαστοϋν τd τέκνα τους, νά διαβάσουνε ενα βιβλίο μπάς καί καταλάβουνε «τί συμβαίνει»!!).

225 ΣΚΟΠΙΜΑ ΛΑΘΗ 23 1 Κεντρικfι Διάθεσις ΈκδοτικΟς οίκος - βιβλιοπωλείον ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ Ίπποκράτους 65, ΑΘΗΝΑΙ Τηλ.: , Τηλεομοιότυπον:

226 ΝΕΑ ΙΙΕ ΙΣ