Ζακόκ Ένα παιχνίδι που έπαιζε η γιαγιά µου όταν ήταν µικρή είναι το ζακόκ. Το ζακόκ είναι παρόµοιο µε το κυνηγητό που παίζουµε τώρα. Για να ξεκινήσει το παιχνίδι τα παιδιά πρέπει να χωριστούν σε 2 οµάδες. Αν η µια οµάδα έχει περισσότερα παιδιά, αυτή η οµάδα τα φυλάει ή - όπως λέγανε καµάει, ενώ αν οι οµάδες είναι ίσες σε αριθµό παιδιών, γίνεται κλήρωση. Μόλις ξεκινήσει η µία οµάδα να καµάει, η άλλη τρέχει να κρυφτεί. Αφού τα παιδιά της οµάδας που κρύβεται κρυφτούν, φωνάζουν ζακόκ και η άλλη οµάδα ξεκινά να ψάχνει. Οι παίκτες της αντίπαλης οµάδας φωνάζουν από τα σηµεία που βρίσκονται ζακόκ για να µπερδέψουν τους αντίπαλους παίκτες. Όταν οι κυνηγοί πιάσουν αυτούς που κρύβονται, τότε οι ρόλοι αντιστρέφονται. Πεπέκης Κωνσταντίνος
Αγαλµατάκια Ένα από τα παιχνίδια που έπαιζαν µικροί οι γονείς µου ήταν τα «αγαλµατάκια», το οποίο το παίζουµε πολύ συχνά και σήµερα. Το παιχνίδι αυτό τους άρεζε πολύ και διασκέδαζαν όταν το έπαιζαν. Λοιπόν, τα «αγαλµατάκια» παίζονταν ως εξής: Ένα απ όλα τα παιδιά γυρνούσε την πλάτη του στον τοίχο και «καµούσε» φωνάζοντας δυνατά «ένα-δύο-τρία κόκκινο φως!». Πριν το παιδί πει «κόκκινο φως», τα υπόλοιπα έπρεπε να το πλησιάσουν όσο µπορούσαν πιο κοντά, µε σκοπό να το ακουµπήσει ένα από αυτά. Αν αυτός που «καµούσε», αφού έλεγε «κόκκινο φως» γυρνούσε και έβλεπε παιδιά να κινούνται ακόµα, τα έβαζε στην «φυλακή» του. Όταν το ακουµπούσαν (το παιδί που καµούσε) έπρεπε να τρέξουν όλα τα παιδιά και αυτά που ήταν µέσα στην «φυλακή». Τότε, αυτός που «καµούσε» έπρεπε να πιάσει κάποιον για να µην χρειαστεί να «ξανακαµήσει» και να «καµήσει» αυτός που έπιασε. Τα «αγαλµατάκια» είναι ένα εύκολο και διασκεδαστικό παιχνίδι. Μπορούν να το παίξουν µικροί και µεγάλοι και το ευχαριστιούνται, διότι γελάνε, κάνουν βλακείες και περνάνε το χρόνο τους όλοι µαζί, παίζοντας ένα απλό παιχνίδι. Βασιλειάδου Ολυµπία
Το Τζαµί Ένα παιχνίδι που παίζανε οι µεγαλύτεροι µας είναι το τζαµί, το οποίο παίζεται µε τον εξής τρόπο: χωρίζονται τα παιδιά σε 2 οµάδες και φτιάχνουν έναν πύργο από σπασµένα κεραµίδια, τα οποία µαζεύουν από τη γειτονιά. Το ίδιο µπορεί να γίνει και µε επίπεδες πέτρες ή σπασµένα τούβλα. Με µια µπάλα στα χέρια στήνονται όλοι σε µια γραµµή και εναλλάξ οι παίκτες της κάθε οµάδας, ρίχνουν την µπάλα προς την πυραµίδα, προσπαθώντας να τη γκρεµίσουν. Όποια οµάδα το καταφέρει αυτό, κυνηγάει την άλλη οµάδα µε σκοπό να την εµποδίσει να ξαναχτίσει την πυραµίδα. Ο τρόπος που χρησιµοποιείται για να εµποδίσουν την αντίπαλη οµάδα, είναι πετώντας την µπάλα, γιατί όποιον ακουµπήσει η µπάλα καίγεται και βγαίνει από το παιχνίδι. Αν η µία οµάδα καταφέρει και τους κάψει όλους κερδίζει. Αν όµως η αντίπαλη οµάδα καταφέρει να στήσει την πυραµίδα, τότε φωνάζει «τζαµί», έχει κερδίσει και το παιχνίδι τελειώνει. Αρναούτης Κώστας Βουσχαντζής Αλέξανδρος άκος Γιάννης Ιωσηφίδου Ευαγγελία Πετκίδου Μαρία Τοπαλίδου Αναστασία
Μηλάκια Τα παιδιά χωρίζονται σε 2 οµάδες µε επιλογή του αρχηγού. Βάζουν κλήρο για το ποια οµάδα θα είναι «µέσα» και ποια «απ έξω». Η οµάδα που κληρώνεται να είναι «απ έξω» χωρίζεται σε δύο υποοµάδες, που η µια είναι απέναντι απ την άλλη σε µεγάλη απόσταση. Παίρνουν µια µπάλα και η άλλη οµάδα µπαίνει ανάµεσά τους. Η οµάδα που είναι «απ έξω» προσπαθεί να χτυπήσει µε τη µπάλα τα παιδιά που είναι στη µέση κι αυτά προσπαθούν να την αποφύγουν. Αν η µπάλα ακουµπήσει ένα παιδί που είναι µέσα, αυτό βγαίνει απ το παιχνίδι (καίγεται). Αν κάποιο παιδί απ την οµάδα στη µέση πιάσει τη µπάλα στον αέρα, λέµε ότι «έπιασε µηλάκι», δηλαδή µπορεί να βάλει µέσα όποιον θέλει απ τη δική του οµάδα, ο οποίος κάηκε. ιαφορετικά µπορεί να το κρατήσει για τον εαυτό του, ώστε αν καεί να µη βγεί. Όταν µείνει µόνο ένα παιδί στη µέση, η αντίπαλη οµάδα έχει 10 γύρους, δηλαδή κάνουν 10 προσπάθειες να το κάψουν. Αν γλυτώσει, τότε η οµάδα του ξαναµπαίνει στη µέση. Αν όµως όχι, η οµάδα που ήταν έξω µπαίνει αυτή µέσα. Γιαχµουρίδης Γιώργος Φελλαχίδης Κυριάκος
Κυνηγητό ταµπού Ένα παιδί ορίζεται στην αρχή ως κυνηγός.ο κυνηγός προσπαθεί να χτυπήσει όποιο παιδί µπορέσει. Όποιο παιδί χτυπηθεί παίρνει τη θέση του κυνηγού. Όταν όµως ένα παιδί διακινδυνεύσει να χτυπηθεί και θέλει να προφυλαχθεί, µπορεί να πάρει µία στάση "ταµπού" που την ορίζουν απο την αρχή του παιχνιδιού π.χ. να σηκώσει το δεξί πόδι, να πέσει κάτω µε την πλάτη, να πιάσει µε το δεξί του χέρι το αριστερό του πόδι, να περάσει τα χέρια κάτω απο τα γόνατά του. Τα όρια του γηπέδου πρέπει να είνα καθορισµένα. Όποιο παιδί περάσει τα όρια θεωρείται χτυπηµένο. Ο κυνηγός κυνηγάει κάθε παιδί που είναι µόνο του, µόλις όµως το παιδί πιαστεί µε ένα άλλο, δεν έχει το δικαίωµα ο κυνηγός να το χτυπήσει. Παυλίδου Φένη Πετκίδου Μαρία
Κότσια Οι «αστράγαλοι» ή «κότσια» είναι παιχνίδι που παίζεται µέχρι και σήµερα. Τα κότσια είναι οι αστράγαλοι των ποδιών ζώου π.χ. γίδας, και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες : α) το πιο µεγάλο που το λένε «νουµά» β) το πιο µικρό που το λένε «πλίτσα» γ) και τα άλλα κότσια, τα κοινά, που δεν έχουν όνοµα. Κάθε κότσι έχει τέσσερις πλευρές. Η στενή πλευρά λέγεται «τσούρλα» και η πλευρά µε την επίπεδη επιφάνεια «καζιάκα». Από τις πλατιές πλευρές, αυτή µε το µεγαλύτερο βαθούλωµα λέγεται «αλάκι» και η άλλη «αντάπι». Τα κότσια µετριούνταν σε τριάδες, που λέγονται «απάγες». Οι δύο παίκτες βάζουν από µία «απάγια». Στρίβουν το «νουµά» και όποιος φέρνει «τσούρλα» ή «καζιάκα» αρχίζει πρώτος το παιχνίδι. Παίρνει τις δυο «απάγιες» µαζί µε το «νουµά» του και, αφού ανακατέψει τα κότσια κουνώντας τα στην χούφτα του, τα αφήνει να πέσουν στο χώµα. Αν ο «νουµάς» σταθεί «αντάπι» ή «αλάκι», ο παίκτης κερδίζει όσα κότσια στάθηκαν «αντάπι» ή «αλάκι». Τα υπόλοιπα τα παίρνει ο δεύτερος παίκτης και συνεχίζεται το παιχνίδι ώσπου να τελειώσουν όλα τα κότσια. Αν ο «νουµάς» σταθεί «καζιάκα» ο παίκτης κερδίζει όλα τα κότσια. Αν σταθεί «τσούρλα», χάνει την «απάγια» του και το παιχνίδι αρχίζει από την αρχή. Παρασκευούδης Βαγγέλης Τοπαλίδου Αναστασία
Αµπάριζα Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο οµάδες και η κάθε µια διαλέγει την αµπάριζα της, δηλαδή το σηµείο (δέντρο, κολώνα, κτλ) που θα υπερασπίζεται. Οι δύο αµπάριζες πρέπει να απέχουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Ένα παιδί απ την οµάδα που θα παίζει πρώτη, ακουµπάει την αµπάριζα και φωνάζει: Παίρνω αµπάριζα και βγαίνω και τρέχει για την αντίπαλη αµπάριζα µε σκοπό να την ακουµπήσει (οπότε την κυριεύει). Αλλά αµέσως, απαγγέλλοντας τα ίδια λόγια, ξεκινάει από την αµυνόµενη οµάδα ένας παίκτης, µε σκοπό, ή να προλάβει να κυριέψει αυτός πρώτος την αµπάριζα των άλλων ή να ακουµπήσει τον πρώτο παίκτη (οπότε τον αιχµαλωτίζει). Τότε, διαδοχικά, οι συµπαίκτες των πρώτων ξεκινούν, µε τα ίδια λόγια, για να τους ενισχύσουν αλλά και για να νικήσουν τους φύλακες και να ελευθερώσουν τους δικούς τους (µε άγγιγµα). Κερδίζει η οµάδα που κυριεύει την αµπάριζα των άλλων. Κούτλε Αθηνά
Τσελίκι Όργανα που χρησιµοποιούνται για το παιχνίδι: 1 Ξύλινη βέργα 5 Μικρά ξυλάκια 1 Πέτρα Τρόπος παιχνιδιού: Το παιχνίδι παιζεται µε 5 ή και περισσότερα παιδιά. Ενα παιδί βγαίνει αρχηγός και κάθεται δίπλα στην πέτρα ενώ τα άλλα παιδιά βρίσκονται 10 µέτρα µακριά του. Ο αρχηγός χτυπάει µε τη βέργα ένα από τα ξυλάκια τα οποία βρίσκονται πίσω από την πέτρα. Όποιο από τα παιδιά πιάσει το ξυλάκι παίρνει κάποιους πόντους ενώ συγχρόνως προσπαθεί να πετύχει την πέτρα µε το ξυλάκι έτσι ώστε να κάψει τον αρχηγό και να γίνει αυτός αρχηγός. ούκας Άγγελος Πουτούρης Ανδρέας Τοσούνογλου Νίκος
Βόλοι ή Μπίλιες Ένα παλιό παιχνίδι που έπαιζε ο πατέρας µου ήταν οι βόλοι. Αυτό το παιχνίδι παίζεται στο χώµα. Οι παίχτες χαράζουν µια ίσια γραµµή και τοποθετούνε τους βόλους τους στη σειρά µέχρι να µην χωράνε άλλοι. Ύστερα, ένας-ένας παίχτης µε τη σειρά ρίχνει το δικό του βόλο που κρατά στο χέρι του και προσπαθεί να χτυπήσει τους βόλους. Όποιους καταφέρει να χτυπήσει γίνονται δικοί του. ηµήτρης Πλατάκης Πάτη Παυλίδου
Το λαστιχάκι Το παιχνίδι αυτό κάποιοι το παίζουν µέχρι και σήµερα. Λαστιχάκι έπαιζαν κυρίως τα κορίτσια. Στέκονταν δύο κορίτσια το ένα απέναντι από το άλλο και βάζανε το λαστιχάκι (µήκους περίπου 4 µέτρων) που οι άκρες του ήταν δεµένες µεταξύ τους αρχικά στους αστράγαλους τους, µετά στα γόνατα και ύστερα ψηλά στη µέση. Το κορίτσι που «έµπαινε µέσα» έπρεπε να κάνει κάποια αλµατάκια, σταυρώµατα µε το ένα ή µε τα δύο πόδια, και όσο πιο ψηλά ήταν το λαστιχάκι, τόσο πιο δύσκολα ήταν τα βήµατα. Κέρδιζε αυτή που τα έκανε όλα σωστά. Καραουλάνη έσποινα
Το κρυφτό Ένα παραδοσιακό παιχνίδι είναι το κρυφτό, το οποίο το παίζανε παλιά αλλά το παίζουν µέχρι και σήµερα. Στο κρυφτό ένα παιδί από όλα τα άλλα φυλάει σε ένα συγκεκριµένο σηµείο που το καθορίζουν όλοι µαζί. Οι υπόλοιποι κρύβονται σε διάφορα σηµεία αλλά σε µια συγκεκριµένη περιοχή που την καθορίζουν πάλι οι ίδιοι. Αυτοί που κρύβονται προσπαθούν να φτάσουν στο σηµείο αυτό χωρίς να τους δει αυτός που φυλάει, αν όµως τους δει το παιδί που φυλάει τρέχει γρήγορα στο σηµείο που καθόρισαν για να πει ότι τους βρήκε. Το παιχνίδι τελειώνει όταν το παιδί που φυλάει τους βρει όλους. Όποιον βρει πρώτο, αυτός φυλάει και το παιχνίδι ξαναρχίζει. Έργκης Γκιάτα