ΔΙΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΒΙΒΛΟΣ ΠΡΩΤΗ KAI ΠΕΝΤΕΚΑΙΔΕΚΑΤΗ

ΔΙΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΒΙΒΛΟΣ ΠΡΩΤΗ KAI ΠΕΝΤΕΚΑΙΔΕΚΑΤΗ [1,1] Τοῖ τὰ κοιὰ ἱστορία πραγματευσαμέοι μεγάλα χάριτα ἀ ποέμει δίκαιο πάτα ἀθρώπου, ὅτι τοῖ ἰδίοι πόοι ὠφελῆσαι τὸ κοιὸ βίο ἐφιλοτιμήθησα ἀκίδυο γὰ ρ διδασκαλία το ῦ συμφέροτο εἰσηγησάμεοι καλλίστη ἐμπειρία δι ὰ τῆ πραγματεία ταύτη περιποιοῦσι τοῖ ἀαγιώσκουσι. ἡ μὲ γὰρ ἐκ τῆ πείρα ἑκάστου μάθησι μετ ὰ πολλῶ πόω κα ὶ κιδύω ποιε ῖ τῶ χρησίμω ἕκαστα διαγιώσκει, κα ὶ δι ὰ τοῦτο τῶ ἡρώω ὁ πολυπειρότατο μετ ὰ μεγάλω ἀτυχημάτω πολλῶ ἀθρώπω ἴδε ἄστεα κα ὶ όο ἔγω ἡ δ ὲ δι ὰ τῆ ἱ στορία περιγιομέη σύεσι τῶ ἀλλοτρίω ἀποτευγμάτω τε κα ὶ κατορθωμάτω ἀπείρατο κακῶ ἔ χει τὴ διδασκαλία. ἔπειτα πάτα ἀθρώπου, μετέχοτα μὲ τῆ πρὸ ἀ λλήλου συγγεεία, τόποι δ ὲ κα ὶ χρόοι διεστηκότα, ἐφιλοτιμήθησα ὑπ ὸ μία κα ὶ τὴ αὐτὴ σύταξι ἀγαγεῖ, ὥσπερ τιὲ ὑπουργο ὶ τῆ θεία προοία γεηθέτε. ἐκείη τε γὰρ τὴ τῶ ὁρωμέω ἄστρω διακόσμησι καὶ τὰ τῶ ἀθρώπω φύσει εἰ κοιὴ ἀαλογία συθεῖσα κυκλε ῖ συεχῶ ἅπατα τὸ αἰῶα, τὸ ἐπιβάλλο ἑκάστοι ἐκ τῆ πεπρωμέη μερίζουσα, ο ἵ τε τὰ κοιὰ τῆ οἰ κουμέη πράξει καθάπερ μιᾶ πόλεω ἀαγράψατε ἕα λόγο κα ὶ κοιὸ χρηματιστήριο τῶ συτετελεσμέω ἀ πέδειξα τὰ ἑαυτῶ πραγματεία. καλὸ γὰρ τ ὸ δύασθαι τοῖ τῶ ἄλλω ἀγοήμασι πρὸ διόρθωσι χρῆσθαι παραδείγμασι, κα ὶ πρὸ τ ὰ συγκυροῦτα ποικίλω κατ ὰ τὸ βίο ἔχει μ ὴ ζήτησι τῶ πραττομέω, ἀλλ ὰ μίμησι τῶ ἐπιτετευγμέω. κα ὶ γὰρ τοὺ πρεσβυτάτου ταῖ ἡλικίαι ἅ πατε τῶ εωτέρω προκρίουσι ἐ ταῖ συμβουλίαι δι ὰ τὴ ἐκ το ῦ χρόου περιγεγεημέη αὐτοῖ ἐμπειρία ἧ τοσοῦτο ὑπερέχει συμβέβηκε τὴ ἐκ τῆ ἱστορία μάθησι ὅσο κα ὶ τ ῷ πλήθει τῶ πραγμάτω προτεροῦσα αὐτὴ ἐπεγώκαμε. δι ὸ κα ὶ πρὸ ἁπάσα τὰ το ῦ βίου περιστάσει χρησιμωτάτη ἄ τι εἶαι ομίσειε τὴ ταύτη ἀάληψι. τοῖ μὲ γὰρ εωτέροι τὴ τῶ γεγηρακότω περιποιε ῖ σύεσι, τοῖ δ ὲ πρεσβυτέροι πολλαπλασιάζει τὴ ὑπάρχουσα ἐ μπειρία, κα ὶ τοὺ μὲ ἰδιώτα ἀξίου ἡγεμοία κατασκευάζει, τοὺ δ' ἡγεμόα τ ῷ δι ὰ τῆ δόξη ἀθαατισμ ῷ προτρέπεται τοῖ καλλίστοι τῶ ἔργω ἐπιχειρεῖ, χωρὶ δ ὲ τούτω τοὺ μὲ στρατιώτα τοῖ μετ ὰ τὴ τελευτὴ ἐπαίοι ἑτοιμοτέρου κατασκευάζει πρὸ τοὺ ὑπὲρ τῆ πατρίδο κιδύου, τοὺ δ ὲ ποηροὺ τῶ ἀθρώπω ταῖ αἰωίοι βλασφημίαι ἀποτρέπει τῆ ἐπὶ τὴ κακία ὁρμῆ. [2] καθόλου δ ὲ δι ὰ τὴ ἐκ ταύτη ἐπ' ἀγαθ ῷ μήμη ο ἱ μὲ κτίσται πόλεω γεέσθαι προεκλήθησα, ο ἱ δ ὲ όμου εἰσηγήσασθαι περιέχοτα τ ῷ κοι ῷ βί ῳ τὴ ἀ σφάλεια, πολλο ὶ δ' ἐπιστήμα κα ὶ τέχα ἐξευρεῖ ἐφιλοτιμήθησα πρὸ εὐεργεσία το ῦ γέου τῶ ἀθρώπω. ἐξ ἁπάτω δ ὲ συμπληρουμέη τῆ εὐδαιμοία, ἀποδοτέο τῶ ἐπαίω τ ὸ πρωτεῖ ο τ ῇ τούτω μάλιστ' αἰτί ᾳ ἱστορί ᾳ. ἡγητέο γὰρ εἶαι ταύτη φύλακα μὲ τῆ τῶ ἀξιολόγω ἀρετῆ,

μάρτυρα δ ὲ τῆ τῶ φαύλω κακία, εὐεργέτι δ ὲ το ῦ κοιο ῦ γέου τῶ ἀθρώπω. ε ἰ γὰρ ἡ τῶ ἐ ᾅδου μυθολογία τὴ ὑπόθεσι πεπλασμέη ἔχουσα πολλ ὰ συμβάλλεται τοῖ ἀθρώποι πρὸ εὐσέβεια κα ὶ δικαιοσύη, πόσ ῳ μᾶλλο ὑποληπτέο τὴ προφῆτι τῆ ἀληθεία ἱστορία, τῆ ὅλη φιλοσοφία οἱοε ὶ μητρόπολι οὖσα, ἐπισκευάσαι δύασθαι τ ὰ ἤθη μᾶλλο πρὸ καλοκἀγαθία; πάτε γὰρ ἄθρωποι δι ὰ τὴ τῆ φύσεω ἀσθέεια βιοῦσι μὲ ἀκαριαῖ ό τι μέρο το ῦ πατὸ αἰῶο, τετελευτήκασι δ ὲ πάτα τὸ ὕστερο χρόο, κα ὶ τοῖ μὲ ἐ τ ῷ ζῆ μηδὲ ἀξιόλογο πράξασι ἅμα ταῖ τῶ σωμάτω τελευταῖ συαποθήσκει κα ὶ τ ὰ ἄλλα πάτα τ ὰ κατὰ τὸ βίο, τοῖ δ ὲ δι' ἀρετὴ περιποιησαμέοι δόξα α ἱ πράξει ἅπατα τὸ αἰῶ α μημοεύοται, διαβοώμεαι τ ῷ θειοτάτ ῳ τῆ ἱστορία στόματι. καλὸ δ', οἶμαι, τοῖ ε ὖ φροοῦσι θητῶ πόω ἀτικαταλλάξασθαι τὴ ἀθάατο εὐφημία. Ἡρακλῆ μὲ γὰρ ὁμολογεῖται πάτα τὸ γεόμεο αὐτ ῷ κατ' ἀθρώπου χρόο ὑπομεῖαι μεγάλου κα ὶ συεχεῖ πόου κα ὶ κιδύου ἑκουσίω, ἵ α τ ὸ γέο τῶ ἀθρώπω εὐεργετήσα τύχ ῃ τῆ ἀθαασία τῶ δ ὲ ἄλλω ἀγαθῶ ἀδρῶ ο ἱ μὲ ἡρωικῶ, ο ἱ δ ὲ ἰσοθέω τιμῶ ἔτυχο, πάτε δ ὲ μεγάλω ἐπαίω ἠξιώθησα, τὰ ἀρετὰ αὐτῶ τῆ ἱστορία ἀπαθαατιζούση. τ ὰ μὲ γὰρ ἄλλα μημεῖα διαμέει χρόο ὀλίγο, ὑπ ὸ πολλῶ ἀαιρούμεα περιστάσεω, ἡ δ ὲ τῆ ἱστορία δύαμι ἐπ ὶ πᾶσα τὴ οἰκουμέη διήκουσα τὸ πάτα τἄλλα λυμαιόμεο χρόο ἔχει φύλακα τῆ αἰωίου παραδόσεω τοῖ ἐ πιγιομέοι. συμβάλλεται δ' αὕτη κα ὶ πρὸ λόγου δύαμι, ο ὗ κάλλιο ἕτερο οὐκ ἄ τι ῥᾳδίω εὕροι. τούτῳ γὰρ ο ἱ μὲ Ἕλληε τῶ βαρβάρω, ο ἱ δ ὲ πεπαιδευμέοι τῶ ἀπαιδεύτω προέχουσι, πρὸ δὲ τούτοι δι ὰ μόου τούτου δυατό ἐστι ἕα τῶ πολλῶ περιγεέσθαι καθόλου δ ὲ φαίεται πᾶ τὸ προτεθὲ τοιοῦτο ὁποῖο ἂ ἡ το ῦ λέγοτο δύαμι παραστήσ ῃ, κα ὶ τοὺ ἀγαθοὺ ἄδρα ἀ ξίου λόγου προσαγορεύομε, ὡ τοῦτο τ ὸ πρωτεῖο τῆ ἀρετῆ περιπεποιημέου. εἰ πλείω δ ὲ μέρη τούτου διῃρημέου, συμβαίει τὴ μὲ ποιητικὴ τέρπει μᾶλλο ἤπερ ὠφελεῖ, τὴ δ ὲ ομοθεσία κολάζει, ο ὐ διδάσκει, παραπλησίω δ ὲ κα ὶ τἄλλα μέρη τ ὰ μὲ μηδὲ συμβάλλεσθαι πρὸ εὐδαιμοία, τ ὰ δ ὲ μεμιγμέη ἔχει τ ῷ συμφέροτι τὴ βλάβη, ἔια δ ὲ κατεψεῦσθαι τῆ ἀ ληθεία, μόη δ ὲ τὴ ἱστορία, συμφωούτω ἐ αὐτ ῇ τῶ λόγω τοῖ ἔργοι, ἅπατα τἄλλα χρήσιμα τῇ γραφ ῇ περιειληφέαι. ὁρᾶσθαι γὰρ αὐτὴ προτρεπομέη ἐπ ὶ δικαιοσύη, κατηγοροῦσα τῶ φαύλω, ἐγκωμιάζουσα τοὺ ἀγαθού, τ ὸ σύολο ἐμπειρία μεγίστη περιποιοῦσα τοῖ ἐτυγχάουσι. [1] Proemio : es necesario agradecer a los historiógrafos por su contribución a la vida pública. El conocimiento de la historia produce una consciencia de los errores y aciertos ajenos que instruye a los lectores en torno a qué es conveniente sin necesidad de experimentar reveses en su fortuna. Los compatriotas notables de otros tiempos son honrados por sus servicios a la patria, particularmente quienes han llegado a aser servidores de la providencia divina. Definición de providencia divina.

Quienes historian su propia patria a través de un discurso unificado y de un santuario común de hechos demuestran sus propias hazañas. La utilidad didáctica de la historia a través del ejemplo es hermosa porque nos permite no inventar hazañas, sino imitarlas. El valor empírico de los consejos. La historia prepara a los jóvenes, multiplica la experiencia de los viejos, prepara al ciudadano común para el liderazgo y a los líderes los proyecta para llevar a cabo obras notables gracias al regalo de la inmortalidad de su fama. [2] El reconocimiento a los fundadores de ciudades, a los legisladores y a los científicos y tecnólogos. La historia es el guardiana y testigo de las desgracias y benefactora de la raza humana. Comparación entre el mito de Hades y su utilidad para conducir a los seres humanos a un buen comportamiento con la historia en tanto que vehículo hacia la calocagatía. Ante la debilidad del cuerpo, el recuerdo de las hazañas que proporciona la muy sagrada boca de la historia es el único medio que tienen los humanos para trascender su muerte. Ejemplificación a través de Heracles. La fuerza de la historia es guardiana del ejemplo eterno para las generaciones futuras a través del tiempo que todo lo borra. La supremacía griega con respecto a los bárbaros se debe exclusivamente a su conocimiento de la historia. La poesía provoca más bien gozo que utilidad; la legislación es útil, pero no enseña: ninguna otra disciplina nos conduce a la felicidad, salvo la historia. [15, 1] Παρ' ὅλη τὴ πραγματεία εἰωθότε χρῆσθαι τ ῇ συήθει τῆ ἱστορία παρρησί ᾳ, κα ὶ τοῖ μὲ ἀγαθοῖ ἀδράσι ἐπ ὶ τῶ καλῶ ἔργω τὸ δίκαιο ἐπιλέγει ἔπαιο, τοὺ δ ὲ φαύλου, ὅ τα ἐξαμαρτάωσι, ἀξιοῦ δικαία ἐπιτιμήσεω, δι ὰ το ῦ τοιούτου τρόπου ομίζομε τοὺ μὲ εὖ πεφυκότα πρὸ ἀρετὴ τ ῷ δι ὰ τῆ δόξη ἀθαατισμ ῷ προτρέψεσθαι ταῖ καλλίσται ἐγχειρεῖ πράξεσι, τοὺ δ ὲ τὴ ἐατία ἔχοτα διάθεσι ταῖ ἁρμοττούσαι βλασφημίαι ἀποτρέψει τῆ ἐπὶ τὴ κακία ὁρμῆ. δι ὸ κα ὶ τ ῇ γραφ ῇ παρότε ἐπ' ἐκείου τοὺ χρόου, ἐ οἷ Λακεδαιμόιοι περὶ Λεῦκτρα παραδόξω ἡττηθέτε μεγάλ ῃ περιέπεσο συμφορ ᾷ, κα ὶ πάλι περ ὶ Ματίεια πταίσατε ἀελπίστω ἀπέβαλο τὴ τῶ Ἑλλήω ἡγεμοία, ἡγούμεθα δεῖ τὴ ὑπόστασι τῆ γραφῆ διαφυλάττει κα ὶ τὴ ἁρμόττουσα ἐπιτίμησι τοῖ Λακεδαιμοίοι ποιήσασθαι. τί γὰρ ἂ οὐ χ ἡγήσαιτο κατηγορία αὐτοὺ ἀξίου ὑπάρχει, οἵτιε παρ ὰ τῶ προγόω παραλαβότε ἡ γεμοία κάλλιστα τεθεμελιωμέη, κα ὶ ταύτη δι ὰ τὴ ἀρετὴ τῶ προγόω διαφυλαχθεῖσα ἔτη πλείω τῶ πετακοσίω, ο ἱ τότε Λακεδαιμόιοι δι ὰ τὴ ἑαυτῶ ἀβουλία καταλυθεῖσα ἐπεῖδο, οὐκ ἀ λόγω. ο ἱ μὲ γὰρ πρ ὸ αὐτῶ βεβιωκότε πολλοῖ πόοι κα ὶ μεγάλοι κιδύοι τὴ τηλικαύτη κατεκτήσατο δόξα, ἐπιεικῶ κα ὶ φιλαθρώπω προσφερόμεοι τοῖ ὑποτεταγμέοι ο ἱ δὲ μεταγεέστεροι βιαίω κα ὶ χαλεπῶ χρώμεοι τοῖ συμμάχοι, ἔτι δ ὲ πολέμου ἀδίκου καὶ ὑπερηφάου ἐιστάμεοι πρὸ τοὺ Ἕλληα, οὐκ ἀλόγω ἀπέβαλο τὴ ἀρχὴ δι ὰ τὰ ἰ δία ἀβουλία. ἐ γὰρ ταῖ συμφοραῖ αὐτῶ τ ὸ μῖσο τῶ ἀδικουμέω ἔλαβε καιρὸ ἀμύασθαι τοὺ προηδικηκότα, κα ὶ τοῖ ἐκ προγόω ἀικήτοι γεγοόσι τοσαύτη καταφρόησι ἐ πηκολούθησε, ὅση εἰκό ἐστι γεέσθαι κατ ὰ τῶ ἀαιρούτω τὰ τῶ προγόω ἀρετά. τοιγαροῦ Θηβαῖοι μὲ ο ἱ πρότερο ἐπ ὶ πολλὰ γεεὰ τοῖ κρείττοσι ὑποτεταγμέοι, τότε τούτου ἀ ελπίστω ικήσατε

ἡγεμόε κατέστησα τῶ Ἑλλήω, Λακεδαιμόιοι δ ὲ μετ ὰ τὴ ἀφαίρεσι τῆ ἡγεμοία οὐ δέποτ' ἐδυήθησα ἀαλαβεῖ τ ὸ τῶ προγόω ἀξίωμα. ἡμεῖ δ ὲ τούτοι ἀρκούτω ἐπιτετιμηκότε ἐπὶ τ ὸ συεχὲ τῆ ἱστορία μεταβησόμεθα <πρὸ>... τ ῇ γραφ ῇ χρόου. ἡ μὲ οὖ πρ ὸ ταύτη βύβλο, οὖσα τῆ ὅλη συτάξεω τεσσαρεσκαιδεκάτη, τ ὸ τέλο ἔσχε τῶ πράξεω εἰ τὸ Ῥ ηγίω ἀδραποδισμὸ ὑπ ὸ Διουσίου κα ὶ τὴ ἅλωσι τῆ Ῥώμη ὑπ ὸ Γαλατῶ, ἥτι ἐγέετο κατ ὰ τὸ προηγούμεο ἐιαυτὸ τῆ Περσῶ στρατεία εἰ Κύπρο ἐπ' Εὐαγόρα τὸ βασιλέα ἐ ταύτ ῃ δὲ τὴ ἀρχὴ ἀπ ὸ τούτου το ῦ πολέμου ποιησάμεοι καταλήξομε ἐπ ὶ τὸ προηγούμεο ἐιαυτὸ τῆ Φιλίππου το ῦ Ἀμύτου βασιλεία. [2] Ἐπ' ἄρχοτο γὰρ Ἀθήησι Μυστιχίδου Ῥωμαῖοι μὲ ἀτ ὶ τῶ ὑπάτω χιλιάρχου τρεῖ κατέστησα, Μάρκο Φούριο, ἔτι δ ὲ Γάιο κα ὶ Αἰμίλιο. Ἐπ ὶ δ ὲ τούτω Ἀρταξέρξη ὁ τῶ Περσῶ βασιλεὺ ἐστράτευσε ἐπ' Εὐαγόρα τὸ Κύπρου βασιλέα. πολὺ δὲ χρόο ἀσχοληθεὶ περ ὶ τὰ εἰ τὸ πόλεμο παρασκευὰ συεστήσατο δύαμι αυτική τε καὶ πεζὴ μεγάλη τ ὸ μὲ γὰρ πεζὸ στράτευμα μυριάδω ἦ τριάκοτα σὺ ἱππεῦσι, τριήρει δὲ κατεσκεύασε πλείου τῶ τριακοσίω. στρατηγοὺ δ' ἀπέδειξε τῆ πεζῆ δυάμεω Ὀ ρότα κηδεστή, τῆ δ ὲ αυτικῆ Τιρίβαζο, ἄδρα μεγάλη ἀποδοχῆ τυγχάοτα παρ ὰ τοῖ Πέρσαι. οὗτοι δ ὲ παραλαβότε τὰ δυάμει ἐ Φωκαί ᾳ κα ὶ Κύμ ῃ κατήτησα εἰ Κιλικία, καὶ περαιωθέτε εἰ Κύπρο ἐεργῶ διῴκου τὸ πόλεμο. ὁ δ' Εὐαγόρα πρὸ μὲ τὸ Ἄκορι τὸ Αἰγυπτίω βασιλέα, πολέμιο ὄτα Περσῶ, συμμαχία ἐποιήσατο κα ὶ δύαμι ἀ ξιόλογο παρ' αὐτο ῦ προσελάβετο, παρ' Ἑκατόμου δ ὲ το ῦ Καρία δυάστου, λάθρ ᾳ συμπράττοτο αὐτ ῷ, χρημάτω ἔλαβε πλῆθο εἰ διατροφὴ ξεικῶ δυάμεω ὁμοίω δ ὲ κα ὶ [πρὸ] τοὺ ἄλλου τοὺ ἀλλοτρίω ἔχοτα πρὸ Πέρσα, τοὺ μὲ λαθραίω, τοὺ δ ὲ κα ὶ φαερῶ ἐ πεσπάσατο κοιωήσοτα το ῦ Περσικο ῦ πολέμου. ἐκυρίευε δ ὲ κατ ὰ μὲ τὴ Κύπρο τῶ πόλεω σχεδό τι πασῶ, κατ ὰ δ ὲ τὴ Φοιίκη Τύρου καί τιω ἑτέρω. εἶχε δ ὲ τριήρει μὲ ἐεήκοτα, κα ὶ τούτω ὑπῆρχο Τύριαι μὲ εἴκοσι, Κύπριαι δ' ἑβδομήκοτα, στρατιώτα δ' ἰδίου μὲ ἑξακισχιλίου, παρὰ δ ὲ τῶ συμμάχω πολλ ῷ τούτω πλείου. πρὸ δ ὲ τούτοι μισθοφόρου πολλοὺ ἐξεολόγει, ἔ χω χρημάτω δαψίλεια. ἔπεμψε δ' αὐτ ῷ κα ὶ ὁ τῶ Ἀράβω βασιλεὺ στρατιώτα οὐκ ὀλίγου καὶ ἄλλοι τιὲ ο ἱ ἐ ὑποψίαι ὄτε τ ῷ τῶ Περσῶ βασιλε ῖ. [3] Οὗτο μὲ οὖ τοσαύτα ἀφορμὰ ἔχω τεθαρρηκότω συγκατέβαιε εἰ τὸ πόλεμο. κα ὶ πρῶτο μὲ λῃστρικὰ ἔχω αῦ οὐκ ὀλίγα ἐφήδρευσε ταῖ κομιζομέαι τῶ πολεμίω ἀγοραῖ, κα ὶ τὰ μὲ αὐτῶ διέφθειρε ἐ θαλάττ ῃ, τὰ δ ὲ διεκώλυσε, ἐία δ ὲ ἀφείλατο. δι ὸ καὶ τῶ ἐμπόρω μ ὴ τολμώτω εἰ τὴ Κύπρο παρακομίζει σῖτο, μεγάλω δ ὲ δυάμεω ἠθροισμέω εἰ τὴ ῆσο, ταχ ὺ σιτοδεία κατέσχε τ ὸ τῶ Περσῶ στρατόπεδο. τῆ δ' ἀ πορία γεομέη εἰ στάσι, ο ἱ μισθοφόροι τῶ Περσῶ ἐπ ὶ τοὺ ἡγεμόα ὁ ρμήσατε καί τια

ἀελότε ταραχῆ κα ὶ στάσεω ἐέπλησα τ ὸ στρατόπεδο. μόγι δ' ο ἱ στρατηγο ὶ τῶ Περσῶ καὶ ὁ τῆ αυτικῆ δυάμεω ἡγούμεο, ὀομαζόμεο δ ὲ Γλ ῶ, κατέπαυσα τὴ στάσι. πλεύσατε δὲ τ ῷ πατ ὶ στόλ ῳ κα ὶ σίτου πλῆθο ἐκ τῆ Κιλικία παρακομίσατε, πολλὴ παρεῖχο τῆ τροφῆ δαψίλεια. τ ῷ δ' Εὐαγόρ ᾳ σίτου πλῆθο ἱκαὸ ὁ βασιλεὺ Ἄκορι ἐκ τῆ Αἰγύπτου παρεκόμισε, καὶ χρήματα κα ὶ τὴ ἄλλη παρασκευὴ ἱκαὴ ἐξέπεμψε. ὁ δ' Εὐαγόρα ὁρῶ ἑαυτὸ πολὺ λειπόμεο τ ῇ αυτικ ῇ δυάμει, ἑξήκοτα μὲ αῦ ἄλλα προσεπλήρωσε, πετήκοτα δ ὲ παρὰ Ἀκόριδο ἐξ Αἰγύπτου μετεπέμψατο, ὥστε τὰ πάσα ἔχει τριήρει διακοσία. ταύτα δ ὲ κοσμήσα πρὸ αυμαχία καταπληκτικῶ, κα ὶ συεχεῖ διαπείρα κα ὶ γυμασία ποιούμεο, ἡτοιμάζετο πρὸ αυμαχία. δι ὸ κα ὶ το ῦ βασιλικο ῦ στόλου παραπλέοτο εἰ Κίτιο, ἀπροσδοκήτω ἐπιπλεύσα ταῖ αυσ ὶ [συτεταγμέαι] πολλ ὰ τῶ Περσῶ ἐπλεοέκτει. ἐπέβαλε γὰρ συτεταγμέαι αυσὶ ἐπὶ ἀσυτάκτου, κα ὶ προβεβουλευμέοι ἀδράσι πρὸ ἀπροσδοκήτου ἀγωιζόμεο εὐθὺ ἐ τῇ πρώτ ῃ συστάσει τὴ ίκη προκατεσκεύασε ἀθρόαι γὰρ ταῖ τριήρεσι ἐπιπλεύσα ἐπὶ διεσπαρμέα κα ὶ τεταραγμέα, ἃ μὲ διέφθειρε, ἃ δ' ἐχειροῦτο. ὅμω δ ὲ το ῦ τε αυάρχου τῶ Περσῶ Γλ ῶ κα ὶ τῶ ἄλλω ἡγεμόω γεαίω ὑποστάτω, ἐγέετο αυμαχία καρτερά, καθ' ἣ ὁ Εὐαγόρα τ ὸ μὲ πρῶτο ὑπερεῖχε, ὕστερο δ ὲ το ῦ Γλ ῶ μετ ὰ το ῦ βάρου ἐπεεχθέτο καὶ γεαίω ἀγωισαμέου συέβη φυγεῖ τοὺ περ ὶ τὸ Εὐαγόρα κα ὶ πολλὰ τῶ τριήρω ἀποβαλεῖ. ο ἱ δ ὲ Πέρσαι τ ῇ αυμαχί ᾳ ικήσατε εἰ Κίτιο πόλι ἀμφοτέρα τὰ δυάμει ἤθροισα. ἐκ ταύτη δ' ὁρμώμεοι πολιορκία συεστήσατο πρὸ τ ῇ Σαλαμῖι, κα ὶ τὴ πόλι ἐπόρθου κατ ὰ γῆ ἅμα κα ὶ κατ ὰ θάλαττα. [1] Se recuerda el hecho de que la historia nos da la libertad que proporciona la historia para alabar justamente a los hombres justos y reprobar a los corruptos. El increíble yerro espartano en Leuctra por desdén y por guerras innecesarias contra los demás griegos. La inesperada hegemonía tebana. Recordatorio del final del libro XIV: Dionisio esclaviza a los reginos; comienzo del libro XV: Filipo de Aminto comienza a reinar un año después de la invasión de Chipre. [2] Durante el gobierno en Atenas de Mustiquides, los romanos impusieron tres comandantes en lugar de cónsules. Artajerjes ataca Chipre, gobernado por Evágoras. Preparativos para la invasión. La alianza de Evágoras con Ácoris, rey de Egipto, el financiamiento de Hecatomno de Caria y otras ayudas recibidas de enemigos comunes de los persas. Los aliados señorean casi todas las ciudades de Chipre y algunas de Fenicia. El Concejo de Chipre: 20 tirios, 70 chipriotas; el ejército en Chipre: 6,000 soldados chipriotas y otros muchos aliados. [3] La confiada incursión en la guerra de Evágoras. La toma de las ciudades productoras de alimento y la carencia de alimentos para el ejército persa. La sedición de los mercenarios y su apretada contensión por parte de Glos; llega grano de Cilicia para aliviar la carencia. Evágoras recibe suficientes recursos de Ácoris. Ante su inferioridad naútica, Evágoras refuerza su ejército. El inesperado ataque y victoria de Evágoras con bandera egipcia a las fuerzas persas. La noble resistencia persa y la huida de Evágoras y de su ejército. Reunificación del ejército persa en Citio, toma y destrucción de Salamina.

ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ [1, 1] Τῆ το ῦ φιλοσόφου πραγματεία εἶαι ομίζομε, εἴπερ ἄλλη τιά, κα ὶ τὴ γεωγραφική, ἣ ῦ προῃρήμεθα ἐπισκοπεῖ. ὅτι δ' ο ὐ φαύλω ομίζομε ἐκ πολλῶ δῆλο ο ἵ τε γὰρ πρῶ τοι θαρρήσατε αὐτῆ ἅψασθαι τοιοῦτοί τιε ὑπῆρξα, Ὅμηρό τε κα ὶ Ἀαξίμαδρο ὁ Μιλήσιο καὶ Ἑκαταῖο, ὁ πολίτη αὐτο ῦ, καθὼ κα ὶ Ἐρατοσθέη φησί κα ὶ Δημόκριτο δ ὲ κα ὶ Εὔδοξο καὶ Δικαίαρχο κα ὶ Ἔφορο κα ὶ ἄλλοι πλείου ἔτι δ ὲ ο ἱ μετ ὰ τούτου, Ἐρατοσθέη τε κα ὶ Πολύβιο κα ὶ Ποσειδώιο, ἄδρε φιλόσοφοι. ἥ τε πολυμάθεια, δι' ἧ μόη ἐφικέσθαι τοῦδε το ῦ ἔ ργου δυατό, οὐκ ἄλλου τιό ἐστι ἢ το ῦ τ ὰ θεῖα κα ὶ τ ὰ ἀθρώπεια ἐπιβλέποτο, ὧπερ τὴ φιλοσοφία ἐπιστήμη φασί. ὡ δ' αὕτω κα ὶ ἡ ὠφέλεια ποικίλη τι οὖσα, ἡ μὲ πρὸ τ ὰ πολιτικὰ κα ὶ τὰ ἡγεμοικὰ πράξει, ἡ δ ὲ πρὸ ἐπιστήμη τῶ τε οὐραίω κα ὶ τῶ ἐπ ὶ γῆ κα ὶ θαλάττη ζῴω κα ὶ φυτῶ κα ὶ καρπῶ κα ὶ τῶ ἄλλω ὅσα ἰδεῖ παρ' ἑκάστοι ἔστι, τὸ αὐτὸ ὑ πογράφει ἄδρα, τὸ φροτίζοτα τῆ περ ὶ τὸ βίο τέχη κα ὶ εὐδαιμοία. [2] Ἀαλαβότε δ ὲ καθ' ἕκαστο ἐπισκοπῶμε τῶ εἰρημέω ἔτι μᾶλλο. κα ὶ πρῶτο ὅ τι ὀρθῶ ὑπειλήφαμε κα ὶ ἡμεῖ κα ὶ ο ἱ πρ ὸ ἡμῶ, ὧ ἐστι κα ὶ Ἵππαρχο, ἀρχηγέτη εἶαι τῆ γεωγραφικῆ ἐμπειρία Ὅμηρο, ὃ ο ὐ μόο ἐ τ ῇ κατ ὰ τὴ ποίησι ἀρετ ῇ πάτα ὑ περβέβληται τοὺ πάλαι κα ὶ τοὺ ὕστερο, ἀλλ ὰ σχεδό τι κα ὶ τ ῇ κατ ὰ τὸ βίο ἐμπειρί ᾳ τὸ πολιτικό, ἀφ' ἧ ο ὐ μόο περ ὶ τὰ πράξει ἐσπούδασε ἐκεῖο, ὅπω ὅτι πλείστα γοίη κα ὶ παραδώσει τοῖ ὕστερο ἐσομέοι, ἀλλ ὰ κα ὶ τ ὰ περ ὶ τοὺ τόπου τού τε καθ' ἕκαστα κα ὶ τοὺ κατ ὰ σύμπασα τὴ οἰκουμέη γῆ τε κα ὶ θάλαττα ο ὐ γὰρ ἂ μέχρι τῶ ἐσχάτω αὐτῆ περάτω ἀφίκετο τ ῇ μήμῃ κύκλ ῳ περιιώ. [3] κα ὶ πρῶτο μὲ τ ῷ ὠκεα ῷ περίκλυστο, ὥσπερ ἔστι, ἀπέφαιε αὐ τή ἔπειτα δ ὲ τῶ χωρίω τ ὰ μὲ ὠόμαζε τ ὰ δ ὲ ὑπῃίττετο τεκμηρίοι τισί, Λιβύη μὲ κα ὶ Αἰ θιοπία κα ὶ Σιδοίου κα ὶ Ἐρεμβού, οὓ εἰκὸ λέγει Τρωγλοδύτα Ἄραβα, ῥητῶ λέγω, τοὺ δ ὲ πρὸ ταῖ ἀατολαῖ κα ὶ δύσεσι αἰιττόμεο ἐκ το ῦ τ ῷ ὠκεα ῷ κλύζεσθαι ἐτεῦθε γὰρ ἀ ίσχοτα ποιε ῖ τὸ ἥλιο κα ὶ δυόμεο εἰ τοῦτο, ὡ δ' αὕτω κα ὶ τ ὰ ἄστρα κα ὶ τοὺ ἀ στέρα λελουμέου ἐξ ὠκεαο ῦ λέγει. [4] τῶ δ' ἑσπερίω ἀδρῶ κα ὶ τὴ εὐδαιμοία ἐμφαίζει κα ὶ τὴ εὐ κρασία το ῦ περιέχοτο, πεπυσμέο, ὡ ἔοικε, τὸ Ἰβηρικὸ πλοῦτο, ἐφ' ὃ κα ὶ Ἡρακλῆ ἐστράτευσε καὶ ο ἱ Φοίικε ὕστερο, οἵπερ κα ὶ κατέσχο τὴ πλείστη ἀρχή, μετ ὰ δ ὲ ταῦτα Ῥωμαῖοι ἐταῦ θα γὰρ α ἱ το ῦ ζεφύρου ποαί, ἐταῦθα δ ὲ κα ὶ τ ὸ Ἠλύσιο ποιε ῖ πεδίο ὁ ποιητή, εἰ ὃ πεμφθήσεσθαί φησι τὸ Μεέλαο ὑπ ὸ τῶ θεῶ ἀλλά σ' ἐ Ἠλύσιο πεδίο κα ὶ πείρατα γαίη ἀ θάατοι πέμψουσι, ὅθι ξαθὸ Ῥαδάμαθυ, τ ῇ περ ῥηίστη βιοτ ὴ πέλει ο ὐ ιφετό, οὔτ' ἂρ χειμὼ πολύ, ἀλλ' αἰε ὶ ζεφύροιο λιγ ὺ πείοτα ἀήτα ὠκεαὸ ἀίησι. [5] κα ὶ α ἱ τῶ μακάρω δ ὲ ῆσοι πρὸ τῆ Μαυρουσία εἰσ ὶ τῆ ἐσχάτη πρὸ δύσι, καθ' ὃ μέρο συτρέχει κα ὶ τῆ Ἰβηρία τ ὸ ταύτῃ

πέρα ἐκ δ ὲ το ῦ ὀόματο δῆλο ὅτι κα ὶ ταύτα ἐόμιζο εὐδαίμοα δι ὰ τ ὸ πλησιάζει τοιούτοι χωρίοι. [6] Ἀλλ ὰ μὴ ὅτι γε κα ὶ ο ἱ Αἰθίοπε ἐπ ὶ τ ῷ ὠκεα ῷ ἔσχατοι, δηλο ῖ ὅτι μὲ ἔ σχατοι Αἰθίοπε, το ὶ διχθ ὰ δεδαίαται, ἔσχατοι ἀδρῶ. οὐδ ὲ το ῦ διχθ ὰ δεδαίαται φαύλω λεγομέου, ὡ δειχθήσεται ὕστερο ὅτι δ' ἐπ ὶ τ ῷ ὠκεα ῷ Ζεὺ γὰρ ἐ ὠκεαὸ μετ' ἀμύμοα Αἰθιοπῆ α χθιζὸ ἔβη μετ ὰ δαῖτα. ὅτι δ ὲ κα ὶ ἡ πρὸ ταῖ ἄρκτοι ἐσχατι ὰ παρωκεαῖτί ἐστι, οὕτω ᾐ ίξατο εἰπὼ περ ὶ τῆ ἄρκτου οἴη δ' ἄμμορό ἐστι λοετρῶ ὠκεαοῖο. δι ὰ μὲ γὰρ τῆ ἄρκτου κα ὶ τῆ ἁμάξη τὸ ἀρκτικὸ δηλο ῖ ο ὐ γὰρ ἂ τοσούτω ἀστέρω ἐ τ ῷ αὐτ ῷ χωρί ῳ περιφερομέω τῷ ἀε ὶ φαερ ῷ οἴη ἄμμορο εἶπε λοετρῶ ὠκεαοῖο. ὥστ' οὐκ ε ὖ ἀπειρία αὐτο ῦ καταγιώσκουσι, ὡ μία ἄρκτο ἀτ ὶ δυεῖ εἰδότο οὐδ ὲ γὰρ εἰκὸ ἦ πω τὴ ἑτέρα ἠστροθετῆσθαι, ἀλλ' ἀφ' οὗ ο ἱ Φοίικε ἐσημειώσατο κα ὶ ἐχρῶτο πρὸ τὸ πλοῦ παρελθεῖ κα ὶ εἰ τοὺ Ἕλληα τὴ διάταξι ταύτη, ὥσπερ κα ὶ τὸ Βερείκη πλόκαμο κα ὶ τὸ Κάωβο ἐχθὲ κα ὶ πρώη κατωομασμέο, πολλοὺ δ' ἔτι ῦ ἀωύμου ὄτα, καθάπερ κα ὶ Ἄρατό φησι. οὐδ ὲ Κράτη οὖ ὀρθῶ γράφει οἶο δ' ἄμμορό ἐστι λοετρῶ, φεύγω τ ὰ μ ὴ φευκτά. βελτίω δ' Ἡ ράκλειτο κα ὶ ὁμηρικώτερο, ὁμοίω ἀτ ὶ το ῦ ἀρκτικο ῦ τὴ ἄρκτο ὀομάζω ἠοῦ κα ὶ ἑσπέρη τέρματα ἡ ἄρκτο, κα ὶ ἀτίο τῆ ἄρκτου οὖρο αἰθρίου Διό. ὁ γὰρ ἀρκτικό ἐστι δύσεω κα ὶ ἀατολῆ ὅρο, οὐχ ἡ ἄρκτο. δι ὰ μὲ δ ὴ τῆ ἄρκτου, ἣ κα ὶ ἅμαξα καλε ῖ κα ὶ τὸ Ὠ ρίωα δοκεύει φησί, τὸ ἀρκτικὸ δηλο ῖ, δι ὰ δ ὲ το ῦ ὠκεαο ῦ τὸ ὁρίζοτα, εἰ ὃ κα ὶ ἐξ ο ὗ τὰ δύσει κα ὶ τὰ ἀατολὰ ποιεῖται. εἰπὼ δ ὲ αὐτο ῦ στρέφεσθαι κα ὶ ἀμοιρεῖ το ῦ ὠκεαο ῦ οἶδε ὅτι κατ ὰ σημεῖ ο τ ὸ ἀρκτικώτατο το ῦ ὁρίζοτο γίεται ὁ ἀρκτικό. ἀκολούθω δ ὴ τούτ ῳ τ ὸ ποιητικὸ ἁ ρμόσατε τὸ μὲ ὁρίζοτα ὀφείλομε δέχεσθαι τὸ ἐπ ὶ τῆ γῆ οἰκείω τ ῷ ὠκεα ῷ, τὸ δ' ἀρκτικὸ τῆ γῆ ἁπτόμεο ὡ ἂ πρὸ αἴσθησι κατ ὰ τ ὸ ἀρκτικώτατο τῆ οἰκήσεω σημεῖο ὥστε κα ὶ τοῦτο τὸ μέρο τῆ γῆ κλύζοιτ' ἂ τ ῷ ὠκεα ῷ κατ' αὐτό. κα ὶ τοὺ ἀθρώπου δ ὲ οἶδε τοὺ προσβόρρου μάλιστα, οὓ ὀομαστ ὶ μὲ ο ὐ δηλο ῖ (οὐδ ὲ γὰρ ῦ που κοιὸ αὐτοῖ ὄομα κεῖται πᾶσι), τῇ διαίτ ῃ δ ὲ φράζει, ομάδα αὐτοὺ ὑπογράφω κα ὶ ἀγαυοὺ ἱππημολγοὺ γαλακτοφάγου ἀ βίου τε. [7] κα ὶ ἄλλω δ' ἐμφαίει τ ὸ κύκλ ῳ περικεῖσθαι τ ῇ γ ῇ τὸ ὠκεαό, ὅτα οὕτω φ ῇ ἡ Ἥρα εἶ μι γὰρ ὀψομέη πολυφόρβου πείρατα γαίη Ὠκεαό τε θεῶ γέεσι. τοῖ γὰρ πέρασι πᾶ σι συήθη λέγει τὸ ὠκεαό, τ ὰ δ ὲ πέρατα κύκλ ῳ περίκειται. ἔ τε τ ῇ ὁπλοποιί ᾳ τῆ Ἀχιλλέω ἀ σπίδο κύκλ ῳ περιτίθησι τὸ ὠκεαὸ ἐπ ὶ τῆ ἴτυο. ἔχεται δ ὲ τῆ αὐτῆ φιλοπραγμοσύη κα ὶ τ ὸ μὴ ἀγοεῖ τ ὰ περ ὶ τὰ πλημμυρίδα το ῦ ὠκεαο ῦ κα ὶ τὰ ἀμπώτει ἀψορρόου ὠκεαοῖ ο, λέγοτα καί τρὶ μὲ γάρ τ' ἀίησι ἐπ' ἤματι, τρὶ δ' ἀαροιβδε ῖ. κα ὶ γὰρ ε ἰ μ ὴ τρὶ ἀλλ ὰ δί, τάχα τῆ ἱστορία παραπεσότο ἢ τῆ γραφῆ διημαρτημέη, ἀλλ' ἥ γε προαίρεσι τοιαύτη. κα ὶ τ ὸ ἐ ξ ἀκαλαρρείταο δ ὲ ἔχει τι ὰ ἔμφασι τῆ πλημμυρίδο, ἐχούση τὴ ἐπίβασι πραεῖα κα ὶ ο ὐ τελέω ῥοώδη. Ποσειδώιο δ ὲ κα ὶ ἐκ το ῦ σκοπέλου λέγει τοτ ὲ μὲ καλυπτομέου τοτ ὲ δ ὲ γυμουμέου

κα ὶ ἐκ το ῦ ποταμὸ φάαι τὸ ὠκεαὸ εἰκάζει τ ὸ ῥοῶδε αὐτο ῦ τ ὸ περ ὶ τὰ πλημμυρίδα ἐμφαίζεσθαι. τ ὸ μὲ οὖ πρῶτο ε ὖ, τ ὸ δ ὲ δεύτερο οὐκ ἔχει λόγο οὔτε γὰρ ποταμί ῳ ῥ εύματι ἔοικε ἡ τῆ πλημμυρίδο ἐπίβασι, πολ ὺ δ ὲ μᾶλλο ἡ ἀαχώρησι ο ὐ τοιαύτη, ὅ τε το ῦ Κράτητο λόγο διδάσκει τι πιθαώτερο. βαθύρρου μὲ γὰρ κα ὶ ἄψορρο λέγει, ὁμοίω δ ὲ κα ὶ ποταμὸ τὸ ὅλο ὠκεαό λέγει δ ὲ κα ὶ μέρο το ῦ ὠκεαο ῦ τι ποταμὸ κα ὶ ποταμοῖο ῥόο, ο ὐ το ῦ ὅλου ἀλλὰ το ῦ μέρου, ὅτα οὕτω φ ῇ αὐτὰρ ἐπε ὶ ποταμοῖο λίπε ῥόο ὠκεαοῖο ηῦ, ἀπ ὸ δ' ἵκετο κῦ μα θαλάσση εὐρυπόροιο. ο ὐ γὰρ τὸ ὅλο, ἀλλ ὰ τὸ ἐ τ ῷ ὠκεα ῷ το ῦ ποταμο ῦ ῥόο μέρο ὄ τα το ῦ ὠκεαο ῦ, ὅ φησι ὁ Κράτη ἀάχυσί τια κα ὶ κόλπο ἐπ ὶ τὸ ότιο πόλο ἀπ ὸ τοῦ χειμεριο ῦ τροπικο ῦ διήκοτα. τοῦτο γὰρ δύαιτ' ἄ τι ἐκλιπὼ ἔτι εἶαι ἐ τ ῷ ὠκεα ῷ, τὸ δὲ ὅλο ἐκλιπότα ἔτι εἶαι ἐ τ ῷ ὅλ ῳ οὐχ οἷό τε. Ὅμηρο δέ γε οὕτω φησί ποταμοῖο λίπε ῥ όο, ἀπ ὸ δ' ἵκετο κῦμα θαλάσση, ἥτι οὐκ ἄλλη τί ἐστι ἀλλ ὰ ὠκεαό. γίεται οὖ, ἐὰ ἄλλω δέχ ῃ, ἐκβὰ ἐκ το ῦ ὠκεαο ῦ ἦλθε εἰ τὸ ὠκεαό. ἀλλ ὰ ταῦτα μὲ μακροτέρα ἐστ ὶ διαίτη. [1] La geografía como parte del quehacer filosófico. Los primeros geógrafos. La polimatía, en tanto que único medio para dedicarse a la geografía, es propia de quien se ocupa del campo de conocimiento de la filosofía. La utilidad de la geografía. [2] Examen cuidadoso de todo lo dicho en el párrafo anterior. Homero como el primer geógrafo. [3] Homero describe a la tierra como rodeada de mar y nombra ciertas regiones y a otras sólo hace alusión. [4], [5] y [6] En la geografía homérica, el mundo está rodeado por agua: en Occidente, la prueba es la Isla de los Dichosos, cerca de Marusia; el en oriente, los etíopes; en el norte, el círculo polar ártico. Digresión sobre la innecesaria corrección de Crates a un texto homérico si se toman en cuenta los avances en geografía desde Homero hasta la época de Estrabón. Cita de Heráclito para reforzar el anterior argumento. Exégesis homérica: se demuestra que para Homero también el norte está rodeado por el océano. [7] Más citas homéricas para demostrar que el Océano rodea a la Tierra. Análisis de la exégesis de Posidonio sobre el punto que ocupa el Océano en la geografía homérica. Fuentes: Diodori bibliotheca historica, 5 vols., 3rd edn., F. Vogel, K. T. Fischer (post I. Bekker y L. Dindorf) eds., Leipzig, Teubner, 1:1888; 2:1890; 3:1893;4-5:106, rep. 1964. Strabonis geographica, 3 vols., A. MEINEKE, ed., Leipzig, Teubner, 1877, rep. 1969.