Δημοσιεύθηκε στις 14.05.18 Λένα Μαντά: «Την πιο σκληρή κριτική στην μητέρα μου, την άσκησα όταν έγινα εγώ μάνα» Χωρίς να θέτει ως στόχο την επιτυχία, αλλά την προσωπική της λύτρωση, κάθε βιβλίο της αποτελεί μια κατάθεση ψυχής. Πρόσφατα, η Λένα Μαντά κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ζωή σε πόλεμο» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μια ιστορία, γεμάτη αλήθεια, λόγια που δεν ειπώθηκαν, πράξεις που πλήγωσαν, χαμένες αγκαλιές και δάκρυα. Ένα ταξίδι-εξομολόγηση στο δικό της χθες, στην αφετηρία της. Γιατί επιλέγετε να μοιραστείτε ένα κομμάτι από τη ζωή σας, αυτή την περίοδο, με τον κόσμο; Γιατί από παιδί, σ' ένα χαρτί ξεφόρτωνα τα βάρη της ψυχής μου. Κι αυτό το βιβλίο, ήταν ο μόνος τρόπος που ήξερα για να της πω οριστικά αντίο και να μπορώ να την σκέφτομαι χωρίς πικρία, χωρίς θυμό, χωρίς θλίψη.
Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε το βιβλίο και τί ενδεχομένως σας δυσκόλεψε περισσότερο; Το βιβλίο γράφτηκε σε έξι μήνες. Η δυσκολία που ενέκυψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του, ήταν το γεγονός ότι ανέσυρα μνήμες που είχα αφήσει βαθιά θαμμένες μέσα μου για χρόνια και από αυτές έπρεπε να επιλέξω ποιες θα έγραφα και ποιες θ' άφηνα απ' έξω. Έδωσα αυτά που άντεχα να εξωτερικεύσω. Θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας το αγαπημένο σας κομμάτι απ' το βιβλίο. Είναι η τελευταία του παράγραφος. Όταν την διαβάσουν οι αναγνώστες θα καταλάβουν. «Ζωή σε πόλεμο», πώς καταλήξατε στον τίτλο του νέου σας μυθιστορήματος; Προέκυψε κατά την διάρκεια της συγγραφής του. Ίσως γιατί συνειδητοποίησα ότι εκτός από μένα, η μητέρα μου ήταν σε πόλεμο με όλους! Ακόμα και με την ίδια τη ζωή!
Πώς ήσασταν ως παιδί; Απ' όσο θυμάμαι και μου λένε οι συγγενείς, πρόσχαρη, ευγενική, γελαστή, πολύ κοινωνική, μου άρεσε να τραγουδάω. «Η μητέρα μου ήταν μια έντονη προσωπικότητα, πολύ σκληρή, γεμάτη πείσμα και εγωισμό, και οι άνθρωποι αυτοί είναι σίγουρο ότι κάνουν λάθη», γράφετε στην εισαγωγή του βιβλίου σας. Υπάρχει η ιδανική μάνα; Σε καμία περίπτωση! Δεν υπάρχει αυτό! Τα λάθη είναι αναπόφευκτα. Η διαφορά βρίσκεται στην ποιότητα των λαθών και στα κίνητρα. Τα παιδιά δεν είναι σάκος του μποξ για να ξεσπάμε πάνω τους τις αποτυχίες της ζωής μας, τις πικρίες μας, τις αναποδιές. Όλες οι αποφάσεις μας που τα αφορούν, πρέπει να έχουν κίνητρο το δικό τους καλό και όχι το τι βολεύει εμάς!
Ισχύει αυτό που λένε πως αν δε σε αποδεχτεί η μητέρα σου τρέχεις για μια ζωή προκειμένου να φτάσεις κάπου; Η απόρριψη από έναν γονιό, πονάει πολύ και ναι, ενεργοποιεί περίεργους μηχανισμούς! Θέλει μεγάλη εσωτερική αναζήτηση και εν τέλει αυτογνωσία, ώστε να πετάξεις από μέσα σου περιττά βάρη και να γίνεις τελικά αυτό που πραγματικά θέλεις εσύ, χωρίς το αίσθημα μιας ατέρμονης και ανώφελης αναζήτησης. Ποια είναι πιο περίπλοκη σχέση, αυτή μιας μητέρας με ένα γιο ή με μια κόρη; Η σχέση μάνας και γιου είναι κάτι διαφορετικό. Η κόρη όμως, αυτή που αποτελεί τη γνήσια συνέχειά σου, αναμφίβολα εμπεριέχει το στοιχείο της κόντρας, ακόμα και του πολέμου. Ειδικά στην εφηβεία. Όταν η κόρη όμως πατήσει πια στα δικά σου χνάρια γιατί θα γίνει σύζυγος και μητέρα, τότε οι ισορροπίες ανατρέπονται. Την πιο σκληρή κριτική στην μητέρα μου την άσκησα όταν έγινα εγώ μάνα και κατάλαβα τα λάθη! Πρόσφατα, έφυγε από τη ζωή ο πατέρας σας. Είναι αλήθεια ότι μια μάνα μπορεί να καταστρέψει ένα παιδί περισσότερο από έναν πατέρα; Στη ζωή δεν υπάρχουν ούτε μανιέρες, ούτε οι ανθρώπινες σχέσεις υπόκεινται σε κανόνες. Και οι δύο γονείς ασκούν τη δική τους δυναμική, ανάλογα με την τριβή της καθημερινότητας. Ένας πατέρας ας πούμε που μεγαλώνει μόνος το παιδί του, έχει την ικανότητα που αναφέρετε. Ο ομφάλιος λώρος κόβεται ποτέ; Ο θάνατος είναι μια μη αναστρέψιμη κατάσταση και θεωρώ ότι τότε ακριβώς, ο ομφάλιος λώρος κόβεται. Η μητέρα σου δεν μπορεί πια να σου μιλήσει, να σε αγγίξει, να σε συμβουλεύει, ή ακόμα και να σ' εκνευρίσει! Η αγάπη δε χάνεται με το θάνατο. Μόνο αυτή παραμένει. Μνήμη, ανάμνηση, τραύμα. Τί νόημα δίνετε στις λέξεις αυτές; Η μνήμη είναι ο προστάτης μας. Αν την κρατάμε ζωντανή, μας προστατεύει από το να αποφεύγουμε τα λάθη του παρελθόντος. Η ανάμνηση είναι κάτι
που εύκολα ή δύσκολα, πάντως βυθίζεται, θάβεται, μένει στην λήθη. Το τραύμα τώρα, ποιος μπορεί να το ορίσει; Πολλά τραύματα μασκαρεύτηκαν σε «πτυχές του χαρακτήρα μας» και δικαιολόγησαν τα κακώς κείμενα της ζωής μας. Η νύχτα ή η ημέρα είναι πιο κοντά στη ψυχή σας; Σαφώς η μέρα! Δεν είμαι άνθρωπος που αφήνει το σκοτάδι να διαφεντεύει τη ζωή και τις επιλογές μου. Είμαι φύσει και θέσει αισιόδοξη, επιλέγω συνειδητά να βλέπω μισογεμάτο το ποτήρι. Έτσι έμαθα να προχωράω και το θεωρώ πιο εποικοδομητικό! Κάτω από το φως, βλέπεις πιο καθαρά, αναγνωρίζεις τις επιλογές σου σαφέστερα! Στην αναποδιά, το σκοτάδι σε κάνει μεμψίμοιρο. Το φως σε οδηγεί να βρεις την λύση! Μετά το τέλος του νέου σας βιβλίου, άλλαξε κάτι στη δική σας ζωή; Αν άλλαξε; Δεν ξέρω. Νομίζω ότι είμαι πιο ήρεμη. Είπα όσα.ήθελα να πω. Κι αυτό είναι πάντα για μένα το πρόβλημα. Δεν έχω μετανιώσει ποτέ για όσα είπα, έχω χάσει τον ύπνο μου πολλές φορές για λόγια που έθαψα γιατί με ανάγκασαν οι συνθήκες Τί είναι αυτό που εύχεστε στον εαυτό σας; Μετά τα τελευταία πέντε χρόνια; Υγεία! Για μένα, τους αγαπημένους μου, τον κόσμο όλο αν είναι δυνατόν! *Η Λένα Μαντά θα βρεθεί την Τετάρτη 23 Μαΐου 2018 στις 19:30 στο βιβλιοπωλείο PARGA (Τσερίου 94 & Νάξου, Στρόβολος, τηλ. 22327740) για να παρουσιάσει το νέο της βιβλίο με τίτλο «Ζωή σε πόλεμο», την Πέμπτη 24 Μαΐου 2018 στις 19:00 στο βιβλιοπωλείο PARGA (Λ. Αθηνών 8, Πάφος, τηλ. 268111130), την Παρασκευή 25 Μαΐου 2018 στις 19:00στο βιβλιοπωλείο PARGA (Στρατηγού Τιμάγια 9, Λάρνακα, τηλ. 24668090), ενώ το Σάββατο 26 Μαΐου 2018 στις 11:00 13:30 θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία ΚΥΡΙΑΚΟΥ (Αντώνη Έλληνα 1, Άγιος Αθανάσιος, Λεμεσός, παραπλεύρως JUMBO, τηλ. 25878000). Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με το κοινό και θα υπογράψει αντίτυπα του νέου βιβλίου της.