ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Μεταξύ μας 3
Λουκία Χουλιάρα Εκδόσεις Λευκή Σελίδα ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Λόγια Αττικής Νύχτας Λουκία Χουλιάρα Μεταξύ μας Διορθώσεις: Ελένη Ζαφειρούλη Σελιδοποίηση: Γιάννης Χατζηχαραλάμπους Μακέτα εξωφύλλου: Γιάννης Λιβέρης Εικονογράφηση εξωφύλλου: Χαράλαμπος Παπαδάκης Copyright Εκδόσεις Λευκή Σελίδα και Λουκία Χουλιάρα, Αθήνα 2013 Πρώτη έκδοση από τις Εκδόσεις Λευκή Σελίδα, Αθήνα 2013 ISBN 978-960-9745-27-7 Εκδόσεις Λευκή Σελίδα Σταδίου 10, 105 64, Αθήνα Τηλ. & Fax.: 2103232870 www.lefkiselida.gr e-mail: info@lefkiselida.gr Αυτό το κείμενο που δημοσιεύεται από τις εκδόσεις «Λευκή Σελίδα» προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους και τις διεθνείς συνθήκες που αφορούν τα συγγραφικά δικαιώματα. Η εκτύπωσή του σε χαρτί προορίζεται αποκλειστικά για τον αγοραστή και περιορίζεται στην προσωπική του χρήση. Κάθε άλλη αναπαραγωγή ή αντιγραφή, από όποιον και να προέρχεται, θα αποτελεί απομίμηση και θα υπόκειται στις προβλεπόμενες κυρώσεις από το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και από τις ισχύουσες διεθνείς συνθήκες για την προστασία των συγγραφικών δικαιωμάτων. 4
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Λουκία Χουλιάρα Μεταξύ μας [ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Λόγια Αττικής Νύχτας ] 5
Λουκία Χουλιάρα 6
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Αφιερωμένο στην oικογένειά μου και στον Στάθη 7
Λουκία Χουλιάρα 8
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Περιεχόμενα Βιογραφικό σημείωμα...11 Η γνωριμία...15 Πριν από το πρώτο rendez-vous...19 Το πρώτο rendez-vous...23 ΠέτροGroup...29 Φιλίιι, φιλίιι, με σκοτώνιεις...35 To know us better...41 Κουσκούς - Παραλειπόμενα...49 Επίσημη παρουσίαση...53 Το τριήμερο...59 Family business...65 Αγανακτισμένοι...73 Κουλτούρα και υποκουλτούρα...79 Ευκάρπιος Ντακούρτζολας, ο αντίζηλος...85 Να προσέχετε!...91 Καλά που υπάρχει κι ο Στέφανος...97 Ψύλλοι στ αυτιά μου μπήκαν...105 Να ξανασυστηθούμε!...113 9
Λουκία Χουλιάρα Παρουσίαση στη σκιά της κατασκοπείας...117 Μαφιόζικο χτύπημα...125 Τρεχάτε, ποδαράκια μου...131 Ο πασάς Πέτρος και το χαρέμι του...135 Ξανακύλησα...141 Τα λόγια είναι περιττά...149 Απολογισμός...157 10
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Βιογραφικό σημείωμα Ονομάζομαι Θάλεια Φραντζή. Ο πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα κατσικοχώρι της Φωκίδας ονόματι Κροκύλειο. Η καταφρονεμένη αυτή καταγωγή για κάποιον μυστήριο λόγο γέμιζε περηφάνια τον Φραντζή και ταπείνωνε ολοκληρωτικά εμένα και την αδερφή μου Δανάη. Για πολλά χρόνια από το δημοτικό μέχρι και το τέλος του λυκείου στο ιδιωτικό σχολείο όπου φάγαμε τα νιάτα μας ισχυριζόμασταν αμφότερες ότι ο πατέρας μας είναι βέρος Αθηναίος. Η μητέρα μας ήταν κατηγορηματικά αντίθετη με όλη αυτή την πλεκτάνη όχι για λόγους ηθικής, αλλά από φόβο μη φτάσει τίποτα στ αυτιά του πατέρα μας. Εμείς οι δύο κόρες, εντούτοις, δεν θα είχαμε μούτρα να ξαναπατήσουμε στο σχολείο, αν με κάποιον τρόπο αποκαλυπτόταν το φοβερό μυστικό μας. Σαν να μη μας έφτανε το πατρικό αυτό «όνειδος», η μητέρα μας Ειρήνη Φραντζή προερχόταν από ένα χωριό του Παρνασσού, την Αγόριανη. Για να μην καρφωθούμε, θεωρήσαμε πιο λογικό να τη «μεταφέρουμε» λίγο πιο μακριά, στους Δελφούς, και εγκαταλείψαμε την ιδέα να την πολιτογραφήσουμε κι αυτή πρωτευουσιάνα. Οι γονείς μου, παρόλο που κατάγονταν από οικογένειες φτωχές, που τους ανέθρεψαν με δυσκολία και στερήσεις, ήταν άνθρωποι έξυπνοι και φιλόδοξοι. Περνώντας των παθών τους τον τάραχο, σε μια εποχή που η μόρφωση αποτελούσε διαβατήριο 11
Λουκία Χουλιάρα για την κοινωνική ανέλιξη, κατάφεραν να σπουδάσουν και να γίνουν γιατροί. Ο Αλέξανδρος γυναικολόγος και η Ειρήνη δερματολόγος. Καμία εκ των δύο θυγατέρων τους δεν ακολούθησε τη λαμπρή πορεία και το επάγγελμά τους. Εγώ σπούδασα Μάρκετινγκ και Επικοινωνία, μια που εκείνο τον καιρό το εν λόγω τμήμα της ΑΣΟΕΕ φοριόταν πολύ. Το αντικείμενο των σπουδών μου θεωρήθηκε μεγάλη κατάντια από όλα ανεξαιρέτως τα μέλη του σογιού και με καταδίκασε στο να ακούω διά βίου σχόλια για το γεγονός ότι χαράμισα το λαμπρό μυαλό μου σε ένα «πράμα» που πιο πολύ σε σεμινάρια έφερνε παρά σε επιστήμη! Η κατά δύο χρόνια μικρότερη αδερφή μου Δανάη, αν και Μηχανολόγος Μηχανικός του ΕΜΠ, δεν έτυχε μεγαλύτερης εκτίμησης. Οι γονείς μου υπήρξαν δοτικοί και κάπως καταπιεστικοί, επηρεασμένοι από την υπέρμετρη αδυναμία που έτρεφαν στα δυο βλαστάρια τους. Τίποτα πέραν του απολύτου δεν ήταν επαρκές γι αυτούς. Η πρωτιά μου σε όλους τους τομείς ήταν αυτονόητη και τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα διαβάζοντας και προσπαθώντας να ανταποκριθώ στις προσδοκίες τους. Αυτό το τελευταίο πάντα το έπραττα με επιτυχία, αλλά και με μεγάλες απώλειες. Δεδομένου ότι ανέκαθεν είχα ισχυρή προσωπικότητα, αλλά αντιδραστικό και με έντονες εκρήξεις χαρακτήρα, το σπίτι στην εφηβεία μου θύμιζε κρανίου τόπο. Η ένταση αποκλιμακώθηκε εν μέρει όταν σε ηλικία 18 ετών πέρασα στο Πανεπιστήμιο. Τότε τα φόρτωσα όλα στον κόκορα, έγινα ένα ρεμάλι σωστό, έκανα ανελέητο clubbing, έπινα τον Μισισιπή και άλλαζα τους γκόμενους σαν τα πουκάμισα. Με βοηθούσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ήμουν σχετικά ψηλή 1,70 μ., με γκρίζα μάτια και ένα πολύ καλοφτιαγμένο σώμα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι, παρόλο το σουξέ που είχα, ο ατίθασος χαρακτήρας μου οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια τις σχέσεις μου σε άδοξο τέλος. Ήταν εκείνη η περίοδος που η μητέρα μου, φρικαρισμένη από τις πομπές και τα ανεξάντλητα γκομενιλίκια μου, ξεστόμισε μια φράση η οποία έμεινε ιστορική και η οποία παρέπεμπε στο μοιρολόι που έστηνα μετά από κάθε αποτυχημένη σχέση: «Ουδείς πήγε άκλαυτος»! 12
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Για να μην καταλήξει να γίνει το πόνημα τούτο μια ιστορική αναδρομή, θα ολοκληρώσω το βιογραφικό μου αναφέροντας ότι εργάζομαι ως στέλεχος μάρκετινγκ σε εταιρεία καλλυντικών. Τη δουλειά μου τη σιχαίνομαι περισσότερο κι απ το ενδεχόμενο απόκτησης κυτταρίτιδας, γεγονός που με κάνει ιδανική μελλοντική χρήστρια ινδικής κάνναβης και πιθανή οπαδό της σαϊεντολογίας! Έχω σχέσεις στοργής με την αδερφή μου, παίρνω μηνιαία επιχορήγηση απ τους ευκατάστατους γονείς μου, προκειμένου να ζω άνετα σε ένα ρετιρέ στην Πολιτεία, ενώ λατρεύω το σούσι, τη Μύκονο και την Πανάθα. 13
Λουκία Χουλιάρα 14
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Η γνωριμία Από μικρή μ έδερνε μια γκαντεμιά στο θέμα των σχέσεων. Δηλαδή όχι ακριβώς γκαντεμιά. Ενδεχομένως η ακριβής λέξη να είναι κακοτυχία. Θα μου πεις ποια η διαφορά; Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά μου ακούγεται πιο light, πιο ανώδυνη και λιγότερο τελεσίδικη ως έννοια. Στα προνήπια, για παράδειγμα, μετά από μια χριστουγεννιάτικη παράσταση, στην οποία υποδύθηκα με μεγάλη επιτυχία η αλήθεια είναι την Παναγία, «συνήψα δεσμόν» με τον συμμαθητή μου ο οποίος είχε πάρει το ρόλο του Ιωσήφ. Ήταν ο κούκλος της τάξης και κέρδισα πολλούς πόντους στα μάτια των λοιπών κοκονακατίγκων *. Παρ όλα αυτά, πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, ο «Ιωσήφ» μουντζούρωνε αλά μπρατσέτα με την καλύτερή μου φίλη ένα μπλοκ ζωγραφικής. Αν, μάλιστα, δεν με απατά η μνήμη μου ένεκα και τα χρόνια που έχουν παρέλθει, στη συνέχεια πρέπει να τη συνόδευσε και στο λάστιχο, ένα δηλαδή καθαρά γυναικείο άθλημα. Ακόμα και τότε, σε μια ηλικία που τα νοήματα και οι συνειρμοί που γίνονταν μέσα στο κεφάλι μου ήταν το δίχως άλλο απλοϊκοί, αναρωτήθηκα με πείσμα πρωτόγνωρο για πεντάχρονο γιατί ο «Ιωσήφ» εντέλει προτίμησε την τσουπωτή, αλλά τσαπερδόνα φίλη. Εμένα που να πάρει με είχαν επιλέξει για Παναγία, με κριτήριο όχι τόσο τις * Μικρομέγαλοι (αργκό). 15
Λουκία Χουλιάρα υποκριτικές ικανότητες, όσο την εμφάνιση. Τι παραπάνω βρήκε ο μικρός βλαξ στο κοριτσάκι που μόνο οι γονείς του θεωρούσαν ανεκτά χαριτωμένο; Και μα τον Θεό, θα μπορούσα να χα κάνει την καρδιά μου πέτρα και να διέγραφα από τη μνήμη μου το ατυχές αυτό συμβάν, αν η μελλοντική μου πορεία δεν φρόντιζε να μου το τρίβει στα μούτρα κάθε φορά που γνώριζα κάποιον γκόμενο. Τον Πέτρο τον γνώρισα σε ένα καταγώγι από τα λίγα! Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη, για να κόψω ρόδα μυρωμένα. Να προσπεράσω χωρίς φλας, γειώνοντάς τον με Γουαδελούπη. Εντούτοις, την αποφράδα κείνη μέρα συνωμότησαν θεοί, διαβόλοι και τριβόλοι για να στραβωθώ. Είχαμε κατέβει στο Μεταξουργείο, με την αδερφή μου, για να παρακολουθήσουμε μια θεατρική παράσταση. Μετά το πέρας της, συγκλονισμένες από το πόσο αποτυχημένα έργα ανεβαίνουν στο θέατρο και από το πόσοι ατάλαντοι ηθοποιοί κυκλοφορούν, μπήκαμε στο πρώτο ποτάδικο που βρέθηκε μπροστά μας. Σε άλλη περίπτωση το μπαράκι εκείνο δεν θα το είχα απλώς προσπεράσει. Έπαιζε να είχα καλέσει το Ηθών για έλεγχο. Να κάνει ένα ντου και να συλλάβει μέχρι και την προγιαγιά του πατωματζή για παρανομίες και υγειονομικές παραβάσεις. Στην «Αετοφωλιά» λοιπόν (όνομα να σου πετύχει) επικρατούσε παντού το κόκκινο. Το κιτς βασίλευε και ήταν εμφανές ότι σε παλαιότερη εποχή ο χώρος χρησίμευε σαν αποθήκη. Τα έπιπλα σε βικτοριανό στυλ υποδείκνυαν ότι ο «καλλιτέχνης» είχε κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια να δημιουργήσει άποψη και να περάσει βαρυσήμαντα μηνύματα! Επί ματαίω Δεδομένου ότι το προφίλ αμφοτέρων ημών δεν ταίριαζε σε καμία περίπτωση με τον περιβάλλοντα χώρο, θεώρησα συνετό και πρέπον να καταχωνιαστούμε σε μια γωνιά, προκειμένου να αποφύγουμε συνδιαλλαγές με τους λοιπούς «χαροκαμένους» εκεί μέσα. Ο σερβιτόρος τσακίστηκε να μας εξυπηρετήσει και τα σκαμπό βρέθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Παρόλο που το must ποτό για ένα τέτοιο μέρος θα ήταν ένα λαϊκό μπιρόνι ή κάτι πιο εναλλακτικό, όπως ένα δυνατό ρούμι, εμείς, συνεπείς στις 16
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ παραδόσεις, παραγγείλαμε από ένα Bloody Mary, αφού πρώτα η Δανάη ρώτησε με την απαράμιλλη ευγένεια που τη διακρίνει: Ξέρετε να το φτιάχνετε ή θα αναγκαστώ να το επιστρέψω; Worcestershire σος βάζετε ή μπα; Ε, δεν είμαστε και τίποτις τυχαίοι! Τη μάνα του και τον πατέρα του βάζουμε, δεσποινίς! Είστε πολύ της οικογενείας βλέπω! Κι αμέσως μετά ψιθυρίζει σ εμένα: Πολλή μαγκιά το σερβιτόρι, ε; Δεν είν κακό! Ναι. Μπάνικος είναι, αλλά το πες και μόνη σου: σερβιτόρι! Μήτε να το σκέφτεσαι! Μία που σου πέρασε απ το μυαλό, μία που να σου βγει, τη μάλωσα, γνωρίζοντας τη ροπή της προς τα κουτσαβάκια και τις ρεμπετόφατσες, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με την καταγωγή και τις παραστάσεις μας. Τα ποτά μας ήρθαν και παραδόξως πίνονταν. Η μουσική ήταν σούπερ και η ζουμερή κοκκινομάλλα που καθόταν στον απέναντι πάγκο και χάιδευε εμετικά την κοιλιά ενός μεσόκοπου, που την είχε «ακούσει» Βούδας, μας διασκέδαζαν αρκούντως! Σε αυτό το κομβικό σημείο εμφανίζεται στη σκηνή ο Πέτρος. Πετάγεται απ το πουθενά ή τουλάχιστον αυτή ήταν η αρχική μου εντύπωση και τοποθετείται σε απόσταση αναπνοής, μαζί με τον φίλο του, δίπλα μας στον πάγκο. Τι θέλουν τώρα αυτοί εδώ; Κορέους θα πιάσουμε, μου γεννήθηκε η απορία. Αν κρίνω από το βλέμμα ροφού που έχει ο δεξιός και δεν εννοώ ψάλτης, μάλλον σε κοζάρει και ετοιμάζεται να μιλήσει, απάντησε η σοφή αδελφή μου. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας τώρα! Πολύ θαρραλέο τονε κόβω. Από πού πηγάζει, λες, αυτή η αυτοκαταστροφική αυτοπεποίθησή του; κορόιδεψα. Μία κανάτα σφηνάκια, άρτι αφιχθείσα, επιβεβαίωσε την εικασία της Δανάης. Ο τυπάς ήρθε με φανερή άνεση να συστηθεί: Καλησπέρα. Λέγομαι Πέτρος. Πέτρος Ρήγας. Η φωνή βραχνή και μπάσα. Γύρισα να του ρίξω μια ματιά. Ψηλός και καλογυμνασμένος. Έμοιαζε με αθλητή. Μελαχρινός και σχετικά ασχημούλης. Είχε όμως κάτι και αυτή μου η διαπίστω- 17
Λουκία Χουλιάρα ση με σόκαρε. Δεν ήταν του χαρακτήρα μου να ασχολούμαι με ημικάγκουρες που είχαν τρόπους και φωνή αισθαντική. Πιάσαμε κουβέντα, πράγμα επίσης ασυνήθιστο για μένα, και διαπίστωσα ότι ο Πέτρος, εκτός από διαβασμένος, ήταν πανέξυπνος, ατακαδόρος και επιδιδόταν στην ανάλυση καταστάσεων και γεγονότων με προσέγγιση ψυχαναλυτή. Με λίγα λόγια αναρωτιόμουν μέσα στο πρώτο μισάωρο αν ήταν όντως άντρας. Η γνώμη μου γι αυτό το είδος ανθρώπου είναι η χείριστη δυνατή: ατελή όντα με πλήρη δικαιώματα. Η σύγχυσή μου ήταν υπαρκτή, αλλά όχι εμφανής. Συνέχιζα να προσποιούμαι την άνετη και ψιλοαδιάφορη, αλλά η βαθιά πίστη μου στην αρχή περί «γελοιότητος και σάχλας των ανδρών» είχε αρχίσει να κλονίζεται, με σοβαρό ενδεχόμενο να καταρρεύσει. Στο τέλος της βραδιάς, το οποίο και επήλθε ύστερα από ώρες πολλές, γούρνες σφηνάκια και αναλύσεις επί αναλύσεων, ήξερα ότι ο Πέτρος θα ήταν έστω και προσωρινώς το κισμέτ μου. Καταδέχτηκα να του δώσω τον αριθμό του κινητού μου και έφυγα γοητευμένη και σχεδόν ευτυχισμένη. 18
ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ Πριν από το πρώτο rendez-vous Δανάηηη, μου έστειλε μήνυμα! Κάτσε, κάτσε να σ το διαβάσω: «Μεθαύριο θα βρίσκομαι στα μέρη σου. Θα έχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο να τα πούμε; Ποτό, φαγητό, ό,τι προτιμάς...» Κούλαρε, παιδάκι μου! Ποιος απ όλους; O Πέτρος ντε. Λέγοντας Πέτρος αναφέρεσαι στον ροφό; Έλα, μωρέ Δαναούλι μου. Δεν είναι δα και τόσο χάλιουρας! Εξαρτάται με ποιον τον συγκρίνεις! Σίγουρα μπροστά στον Πάγκαλο μπορεί να σου φανεί και συμπαθής Χα χα χα! Σε πήρα αμέσως, για να σκεφτούμε μαζί τι ν απαντήσουμε! Ωραία, πες του δεν μπορώ! Έχω κανονίσει. Αλέ ρετούρ, ρεζερβουάρ κι απάνω τούρλα! Σύνελθε! Το θέμα μου είναι άλλο. Να προτείνω κάνα σούσι ή θα τον φέρω σε δύσκολη θέση; Aν δεν το «προσκυνά» και τού ρθει κάνας ντουβρουτζάς; Και δεν χαίρεσαι; Αυτό θα σημαίνει ότι έχεις ρέντα! Έλα, ρε Δανάη. Λάστιχο το κανες. Λέγε! Τι να του πω; Πού να πάμε; Στον «Βάρσο» για νουγκατίνες! Δεν τονε κόβω να μπορεί να πληρώσει κάτι πιο εξεζητημένο. 19
Λουκία Χουλιάρα Ε, μα δεν τρώγεσαι με τίποτα! Τόσα πλήρωσε τις προάλλες. Καλά, καλά. Λοιπόν, πες του να πάτε κατευθείαν για ποτό. Άσε τα φαγητά, γιατί προβλέπω να σε περιδιαβαίνει σε τίποτα σουβλακερί και να μου γυρνάς με τα μούτρα μέχρι τα πατώματα. Ελπίζω να έρθει να σε μαζώξει απ το σπίτι, για να δούμε και τι κάρο μανουβράρει. Μανουβράρει; Από πού τα ξεπατικώνεις όλα αυτά; Χάιντε, χάιντεεε! Είσαι κι εσύ ό,τι να ναι! Τι κάνεις, Γιάννη, κουκιά σπέρνω. Στο θέμα μας! Ωραία, ποτό! Τι να φορέσω; Μόνο το άρωμά σου, δεν το συζητώ! Ωραίο χιούμορ! Να το χαίρεσαι! Προτείνω κάτι λιτό και συνάμα προκλητικό. Κάτι απέριττο και ταυτόχρονα αισθησιακό! Δεν ξέρω αν σε ενημέρωσα, αλλά ένα ρημαδοποτό θα πιούμε, δεν θα γυρίσουμε τσόντα! Ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί το να να φέρει τ άλλο, τ άλλο να φέρει το να και να βρεθείτε να βγάζετε τα μάτια σας. Φτου, φτου, Παναγία μου! Στα όρη στ άγρια βουνά! Αηδίες και ξεράσματα! Όπα! Σε βρίσκω λίγο τσιτωμένη; Να, από κει και μόνο να καταλάβεις. Σου δημιουργεί υπερένταση ένας λαϊκός τύπος σαφώς κατώτερός σου. Και δεν έχετε προλάβει να βγείτε ούτε μία φορά. Εμένα υπερένταση; Δεν θα σαι καλά μού φαίνεται. Σαν κι αυτόν θέλω δέκα! Λοιπόν, σε κλείνω. Ο δυσκοίλιος ο συντονιστής με στραβοκοιτάζει και ξεφυσάει ώρα τώρα. Θέλει μια εισήγηση και μου χει γίνει από το πρωί τσιμπούρι. Την τύχη μου μέσα! Μιλάμε αργότερα. Η Δανάη πάντα μου έβαζε φιτιλιές. Εκείνο ειδικά που είπε με το αυτοκίνητο μου έσφιξε την καρδιά σαν τανάλια. Αν έσκαγε μύτη με κάνα Fiatάκι του 2000; Μου είχε πει ότι είναι ιδιοκτήτης ενός εκδοτικού οίκου. Θες να έκανε θεαματική άφιξη με κάνα εταιρικό κάρο με τεράστια γράμματα απέξω «Βιβλία με το μέτρο, με την ντουζίνα, με την οκά - Γίνονται ευκολίες». Αυτό που θα με αποτελείωνε δε θα 20