Σε μια πολυσύχναστη οδό γεμάτη με καταστήματα ένας 16χρονος, κρατώντας έναν λοστό, σπέρνει τον πανικό Ρίχνει τραπεζάκια που βρίσκονται στα πεζοδρόμια, σπάει τζάμια αυτοκινήτων που είναι παρκαρισμένα σε ράμπες διάβασης ατόμων με αναπηρία, συλλαμβάνεται». Αυτή είναι η σύντομη περιγραφή της ταινίας μικρού μήκους με τίτλο «My Brother» («Ο Αδερφός μου»), που έγινε viral μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες και ξεσήκωσε αντιδράσεις από μερίδα πολιτών για προώθηση της βίας. Η οδύσσεια ενός ΑΜΕΑ Πίσω από αυτή την περιγραφή, όμως, βρίσκονται πολύ περισσότερα που αρχίζουν να γίνονται αισθητά, όταν ο χρόνος στην ταινία γυρίζει πίσω Το κουβάρι της ανθρώπινης ιστορίας πίσω από τον θυμό του 16χρονου πρωταγωνιστή, ο οποίος μιλάει στο ethnos.gr αρχίζει να ξετυλίγεται, όταν εκείνος προσπαθεί να βγει μία βόλτα με την αδερφή του με το αναπηρικό αμαξίδιο αλλά αυτό δεν είναι εφικτό. Μπροστά του ξεπηδούν τραπεζοκαθίσματα, άνθρωποι που αδιαφορούν και περπατούν πάνω στη ράμπα για αναπήρους, ακόμη και αμάξια είναι σταθμευμένα στις ειδικές ράμπες για ΑμεΑ. Διέξοδος για το αγόρι δεν υπάρχει. Όμως, στην προσπάθειά του να την βρει, η αδερφή του πέφτει από το αμαξίδιο μπροστά σε ένα αυτοκίνητο. Η μύτη της αιμορραγεί και ο αδερφός της είναι απελπισμένος
«Να προσέχουμε πώς συμπεριφερόμαστε» Ο 16χρονος Γιώργος Χριστουλάκης είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Ο Αδερφός μου». Μαθητής στο Μουσικό Λύκειο Χανίων, επιλέχθηκε να πάρει τον κεντρικό ρόλο στην ταινία του σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη, προκειμένου να στείλει το δικό του μήνυμα για τα άτομα με αναπηρία. «Μέσα από την ταινία αναδεικνύεται η παντελής έλλειψη σεβασμού προς τους ανθρώπους σε αναπηρικά αμαξίδια. Γι αυτό το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι υπάρχει τεράστια δυσκολία σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν στην οικογένειά τους ένα άτομο με ειδικές ικανότητες. Το σημαντικό, λοιπόν, είναι να προσέχουμε κι εμείς τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε», λέει ο 16χρονος Γιώργος. «Έκανα ό,τι μπορούσα για να μπω στη θέση αυτών των ανθρώπων», λέει ο 16χρονος Λαουτιέρης Παράλληλα, αναφέρει ότι το γύρισμα της ταινίας έγινε τον Δεκέμβριο του 2017 και
διήρκεσε τρεις ημέρες. «Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να μπω στη θέση ενός τέτοιου ανθρώπου, όπως ο ρόλος μου στην ταινία αλλά και της αδερφής μου, η οποία έχει κινητικά προβλήματα. Έκανα ό,τι μπορούσα για να μπω στη θέση αυτού του ανθρώπου», σημειώνει ο νεαρός Γιώργος που στον ελεύθερό του χρόνο παίζει λαούτο και θέλει να περάσει στις στρατιωτικές σχολές. Πώς, όμως, είδαν την ταινία οι συμμαθητές του αλλά και οι καθηγητές του; Ο ίδιος απαντά ότι μόνο θετικά ήταν τα σχόλια που δέχθηκε από τους ανθρώπους που γνωρίζει ενώ για τις αντιδράσεις που προκάλεσε το βίντεο στο διαδίκτυο, ο νεαρός λέει ότι ούτε τον αγγίζουν και ούτε θέλει να απαντήσει.
«Άλλαξε τελείως η ζωή μου» Στην ταινία, όμως, τον ρόλο του πατέρα του 16χρονου υποδύεται ο πραγματικός πατέρας του Γιώργου, ο Θεόφιλος Χριστουλάκης. Ο δημοτικός υπάλληλος Χανίων, μιλώντας στο ethnos.gr, αναφέρει ότι: «έχει αλλάξει τελείως η ζωή μου από την ταινία και μετά. Πριν τη
συμμετοχή μου στην ταινία, πάρκαρα όπου να ναι και έκλεινα δρόμους. Όταν έπαιξα στην ταινία και είδα τα προβλήματα που έχουν τα άτομα με αναπηρία για να κινηθούν, ένιωσα ένοχος για όλη μου τη ζωή. Αυτό ήταν το μήνυμα της ταινίας για εμένα». Ο κ. Θεόφιλος, μάλιστα, που είναι γονέας τριών παιδιών προσπαθεί να παραδειγματίζει όσους γνωρίζει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στην οδήγηση και να σέβονται τα άτομα με αναπηρία. «Πρέπει να δουν πίσω από την ταινία. Μία θέση στάθμευσης σε λάθος σημείο κάνει κακό. Βασικός σκοπός της ταινίας είναι να παραδειγματιστούμε εμείς ως άνθρωποι. Δείτε ένα παιδάκι σε ένα αμαξίδιο. Δείτε το καλά. Σκεφτείτε πόσο υποφέρουν ο αδερφός, η μάνα, ο πατέρας του, οι οικείοι του γενικότερα και παραδειγματιστείτε», λέει ο ίδιος απευθυνόμενους στους Έλληνες οδηγούς. «Είδα τα προβλήματα που έχουν τα άτομα με αναπηρία για να κινηθούν, ένιωσα ένοχος για όλη μου τη ζωή», λέει ο πατέρας του 16χρονου «Να πάει με τον σταυρό στο χέρι;» Ο πατέρας του 16χρονου πρωταγωνιστή στέκεται και στις αντιδράσεις που προκάλεσε το βίντεο που δείχνει έναν νεαρό να κρατάει έναν λοστό και να σπάει ό,τι βρει στο πέρασμά του. «Φαντάζεστε να είχε έναν νεαρό με ένα σταυρό και ένα λιβανιστήρι και να παρακαλούσε τους ανθρώπους να μετανοήσουν για το λάθος τους; Ποιος θα έβλεπε τότε την ταινία; Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η ταινία δείχνει την αντίδραση ενός νεαρού, ο οποίος δεν φοράει κουκούλα. Δεν τα σπάει νύχτα. Τον συλλαμβάνουν και δεν αντιστέκεται. Πληρώνει για το λάθος του και δεν κρύβεται», συμπληρώνει ο κ. Θεόφιλος, καταλήγοντας: «Σκοπός είναι να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε, γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που με ένα λάθος μας, πληρώνουν ακριβά. Δεν πρέπει να τους στερούμε τη ζωή και τα δικαιώματά τους».