Έκδοση της 8ης Ιουλίου Ο ανά χείρας πίνακας ενηµερώνεται συνεχώς βάσει της δραστηριότητας των κοινοβουλευτικών επιτροπών και της ολοµέλειας

Συνοπτικός πίνακας των ερωτήσεων που τέθηκαν στα συµπεράσµατα του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου του Λάκεν και των απαντήσεων που ήδη έχει εκφράσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα ψηφίσµατά του Έκδοση της 8ης Ιουλίου 2002 Ο ανά χείρας πίνακας ενηµερώνεται συνεχώς βάσει της δραστηριότητας των κοινοβουλευτικών επιτροπών και της ολοµέλειας DT\473119EL.doc

ΠΙΝΑΚΑΣ «ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ DE MENDEZ DE VIGO/HÄNSCH + LAEKEN ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ» Ερώτηση (Ερωτήσεις Mendez/Hänsch [ενδεχοµένως, ο αριθµός Laeken σε παρένθεση], ακολουθούµενες από τις ερωτήσεις του Laeken [µε τον αριθµό σε παρένθεση] Αποσπάσµατα από ψηφίσµατα του ΕΚ που δίνουν άµεση απάντηση στην τεθείσα ερώτηση Ενδεχοµένως, παρατηρήσεις (πχ.: άλλες πράξεις ή αξιοσηµείωτες δραστηριότητες του ΕΚ ή των οργάνων του) 1. Η Ένωση, για ποιο σκοπό και για ποιες αξίες ; 1.1 Με ποιο τρόπο οι ευρωπαίοι πολίτες Ηµεροµηνία, τίτλος (+ όνοµα εισηγητή + όνοµα επιτροπής) και παράγραφος του ψηφίσµατος αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στο εν λόγω εγχείρηµα; 1.2 Υπάρχουν νέες µορφές ιθαγένειας προς οικοδόµηση; 1.3 Η Ένωση οφείλει µήπως να λαµβάνει υπόψη της νέες αναδυόµενες αξίες των κοινωνιών µας; 1.4 Ο προβληµατισµός αυτός δεν θα έπρεπε εν ευθέτω χρόνω να οδηγήσει, σε σύνδεση µε τη διεύρυνση, στην έγκριση ενός κειµένου συνταγµατικού χαρακτήρα, όπως επισήµαναν οι ίδιοι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων στο Laeken ; 31.5.2001, Η Συνθήκη της Νίκαιας και το µέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Iñigo Méndez de Vigo, António José Seguro, ΣΥΝΤ) 7. αναγνωρίζει ότι µε τη Συνθήκη της Νίκαιας κλείνει ένας κύκλος που ξεκίνησε στο Μάαστριχτ και συνεχίστηκε στο Αµστερνταµ, και απαιτεί να δροµολογηθεί µια συντακτική διαδικασία που θα έχει ως επιστέγασµα την έγκριση ενός Συντάγµατος της Ευρωπαϊκής Ένωσης 25.10.2000, Η συνταγµατοποίηση των Συνθηκών (Olivier Duhamel, ΣΥΝΤ) 2. επαναλαµβάνει ότι η ιακυβερνητική ιάσκεψη πρέπει να τροποποιήσει την εργασία αναθεώρησης των Συνθηκών ενόψει της "συνταγµατοποίησης" των Συνθηκών και του εκδηµοκρατισµού της διαδικασίας αναθεώρησης µε τη θέσπιση εξουσίας συµµετοχής στη λήψη αποφάσεων του οργάνου που αντιπροσωπεύει τα κράτη και αυτού που αντιπροσωπεύει τους πολίτες της Ένωσης δεν προτίθεται, στο πλαίσιο αυτό, σε καµιά περίπτωση, να περιορίσει το ρόλο των εθνικών κοινοβουλίων στην επικύρωση DT\473119EL.doc 2

1.5 [54.α] Στη συνέχεια πρέπει να διερωτηθούµε εάν ο Χάρτης των Θεµελιωδών ικαιωµάτων πρέπει να ενσωµατωθεί στη βασική συνθήκη και να θέσουµε το ερώτηµα της προσχώρησης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην Ευρωπαϊκή Σύµβαση ικαιωµάτων του Ανθρώπου. 31.5.2001, Η Συνθήκη της Νίκαιας και το µέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Iñigo Méndez de Vigo, António José Seguro, ΣΥΝΤ) 4. επισηµαίνει µεταξύ των πλέον αρνητικών πτυχών της Συνθήκης της Νίκαιας την ακόµη µεγαλύτερη σύγχυση και έλλειψη διαφάνειας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στο εσωτερικό της Ένωσης, την µη τήρηση της αρχής να επεκταθεί η συναπόφαση σε όλους τους τοµείς όπου η νοµοθεσία εγκρίνεται µε ειδική πλειοψηφία, και την µη ενσωµάτωση στις Συνθήκες του Χάρτη των Θεµελιωδών ικαιωµάτων 8. σηµειώνει την πανηγυρική διακήρυξη του Χάρτη των Θεµελιωδών ικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Νίκαια, ο οποίος διαµορφώθηκε από Συνέλευση απαρτιζόµενη από εκπροσώπους των κυβερνήσεων, των εθνικών κοινοβουλίων, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής επαναλαµβάνει τη δέσµευσή του να επαγρυπνεί για το σεβασµό των δικαιωµάτων και των ελευθεριών που αναγνωρίζονται στο Χάρτη αυτό, διαπιστώνει µε ικανοποίηση ότι η Επιτροπή και το ικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχουν λάβει ανάλογη θέση, και ζητεί την ανάληψη της ίδιας δέσµευσης από τα υπόλοιπα θεσµικά όργανα και οργανισµούς της Ένωσης 9. επαναλαµβάνει την απαίτησή του να ενσωµατωθεί µε δεσµευτικό από νοµική άποψη τρόπο ο Χάρτης στις Συνθήκες, προκειµένου να διασφαλίζονται πλήρως τα δικαιώµατα του κάθε ατόµου, και καλεί τα θεσµικά όργανα της Ένωσης να τηρούν ήδη από τώρα, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων, τις υποχρεώσεις τους όσον αφορά το σεβασµό των δικαιωµάτων και των ελευθεριών που αναγνωρίζονται στον Χάρτη 10. εκφράζει την ικανοποίησή του για την ενσωµάτωση, στο άρθρο 7 της ΣΕΕ, ενός µέσου πρόληψης και προειδοποίησης που παγιώνει τη δέσµευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στις αξίες της δηµοκρατίας, της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και του κράτους δικαίου εκφράζει επίσης την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι, πέραν του δικαιώµατος πρωτοβουλίας, απαιτείται η σύµφωνη γνώµη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 25.10.2000, Η συνταγµατοποίηση των Συνθηκών (Olivier Duhamel, ΣΥΝΤ) 11. υπογραµµίζει ότι η εκπόνηση του Χάρτη των Θεµελιωδών ικαιωµάτων προσφέρει τη δυνατότητα να ενσωµατωθούν στοιχεία για µια κοινή συνταγµατική βάση (η ενσωµάτωσή του στη Συνθήκη µπορεί να λάβει τη µορφή προοιµίου ενός πρώτου κεφαλαίου του Συντάγµατος) 16.03.2000, Κατάρτιση Χάρτη των Θεµελιωδών ικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Andrew Nicholas Duff, Johannes Voggenhuber, ΣΥΝΤ) 7. καθιστά σαφές ότι η τελική του σύµφωνη γνώµη επί ενός Χάρτη των Θεµελιωδών ικαιωµάτων εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από το εάν ο Χάρτης: α) έχει πλήρως δεσµευτικό νοµικό χαρακτήρα µε την ενσωµάτωσή του στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση 15. καλεί τη ιακυβερνητική ιάσκεψη: α) να περιλάβει στην ηµερήσια διάταξή της την ενσωµάτωση του Χάρτη των Θεµελιωδών ικαιωµάτων στη Συνθήκη, λαµβάνοντας υπόψη τον κρίσιµο ρόλο του για την επίτευξη µιας όλο και πιο στενής ένωσης των λαών της Ευρώπης β) να µεριµνήσει ώστε η Ένωση να προσχωρήσει στην Ευρωπαϊκή Σύµβαση για τα ικαιώµατα του Ανθρώπου, προκειµένου να εδραιωθεί µια στενή συνεργασία µε το Συµβούλιο της Ευρώπης, µεριµνώντας ώστε να αποφευχθούν, µε τα κατάλληλα µέσα, ενδεχόµενες συγκρούσεις ή επικαλύψεις µεταξύ του ικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του Ευρωπαϊκού ικαστηρίου των ικαιωµάτων του Ανθρώπου DT\473119EL.doc 3

2. Ποια είναι η θέση της Ένωσης στον κόσµο; 2.1 Πώς θα αναδειχθεί η Ένωση σε παράγοντα σταθεροποίησης και σηµείο αναφοράς στον νέο πολυπολικό κόσµο ; 30 Νοεµβρίου 2000, Ψήφισµα σχετικά µε τη θέσπιση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής σε θέµατα ασφάλειας και άµυνας µετά την Κολονία και το Ελσίνκι, της Catherine Lalumière εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής Παράγραφος 1 Επιβεβαιώνει ότι η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και άµυνας δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά εργαλείο για την εξυπηρέτηση των στόχων της εξωτερικής πολιτικής της Ένωσης και ότι µπορεί να χρησιµοποιείται µόνο για την επίτευξη συγκεκριµένων στόχων, τους οποίους θα έχει θέσει µε σαφήνεια το Συµβούλιο σε συνεννόηση µε την Επιτροπή και µε την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Η οριστική καθιέρωση του ευρώ αποτελεί παράγοντα οικονοµικής ισορροπίας και σταθεροποίησης σε παγκόσµιο επίπεδο και προσφέρει µια αξιόπιστη εναλλακτική λύση ως διεθνές µέσο πληρωµής σε υποκατάσταση του δολαρίου, ιδίως για τις αναδυόµενες οικονοµίες. 10 Απριλίου 2002, (P5_TAPROV(2002)0171, B5-0187/2002) Ψήφισµα σχετικά µε τη σηµερινή κατάσταση όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Πολιτική για την Ασφάλεια και Άµυνα (ΕΠΑΑ) του Elmar Brok εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής Αιτιολογική σκέψη A A. υπενθυµίζοντας ότι η ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την Ασφάλεια και Άµυνα (ΕΠΑΑ) και η δηµιουργία δοµών που επιτρέπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να εφαρµόζει πολιτική πρόληψης των διενέξεων και πολιτικής και στρατιωτικής διαχείρισης των κρίσεων έγιναν µε πρόθεση να δοθεί αξιοπιστία σε µια συνεπέστερη κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, Γ. αναφερόµενο στη δήλωση του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου του Laeken για τις επιχειρησιακές δυνατότητες της ΕΠΑΑ, οι οποίες πρέπει να επιτρέψουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλύει και σχεδιάζει, να λαµβάνει αποφάσεις και, όποτε δεν αναµιγνύεται το ΝΑΤΟ, να οργανώνει και να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων,. παρατηρώντας ότι για την εκ µέρους της ΕΕ αποτελεσµατική διαχείριση κρίσεων, χρειάζεται η ισόρροπη ανάπτυξη στρατιωτικών και πολιτικών δυνατοτήτων, γεγονός που απαιτεί το στενό συντονισµό όλων των πόρων και µέσων, πολιτικών και στρατιωτικών, που διαθέτει η Ένωση, Ζ. δηλώνοντας ότι οι ικανότητες διαχείρισης κρίσεων της ΕΕ ενισχύθηκαν από την πρόσφατη ανάπτυξη στενής διαβούλευσης και συνεργασίας µεταξύ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ κατά τη διαχείριση κρίσεων στα υτικά Βαλκάνια, Η. ανησυχώντας ωστόσο για το γεγονός ότι δεν έχουν ακόµη επιτευχθεί ρυθµίσεις ασφαλείας µε το NATO και συµφωνίες για εγγυηµένη πρόσβαση στον επιχειρησιακό σχεδιασµό της Συµµαχίας, για το τεκµήριο διαθεσιµότητας εκ των προτέρων προσδιορισµένων πόρων και δυναµικού του NATO και για τον προσδιορισµό σειράς εναλλακτικών λύσεων διοίκησης που θα διαθέτει η Ένωση, Θ. θορυβηµένο για το διευρυνόµενο τεχνολογικό χάσµα, που κατέστη προφανές στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου και στον πόλεµο του Αφγανιστάν, µεταξύ των αµερικανικών και των ευρωπαϊκών δυνάµεων, εξ αιτίας του οποίου τα ευρωπαϊκά στρατεύµατα τείνουν να χάσουν την ικανότητα συνεργασίας σε συνασπισµό µε δυνάµεις των ΗΠΑ µε συνέπεια να απειλείται ακόµη και η συνοχή στα πλαίσια της Ατλαντικής Συµµαχίας, Ι. χαιρετίζοντας τις προόδους που συντελέσθηκαν όσον αφορά τον προσδιορισµό DT\473119EL.doc 4

συγκεκριµένων στόχων για τις µη στρατιωτικές πτυχές της διαχείρισης κρίσεων, ιδίως στους τοµείς της αστυνόµευσης, του κράτους δικαίου και της πολιτικής άµυνας, και αναγνωρίζοντας ότι απαιτούνται περαιτέρω προσπάθειες για να προσδιορισθούν ποιοτικές απαιτήσεις στους τοµείς αυτούς, καθώς επίσης η εµβέλεια και η φύση της ικανότητας πολιτικής διοίκησης της ΕΕ, ΙΑ. επισηµαίνοντας ότι η περαιτέρω ανάπτυξη των ικανοτήτων µη στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων από την ΕΕ θα απαιτήσει διεξοδική αξιολόγηση των αναγκών, προκειµένου να προσδιορισθούν άλλοι τοµείς στους οποίους η ΕΕ θα έπρεπε να αναπτύξει τις ικανότητές της καθώς και βελτιωµένοι µηχανισµοί συνεργασίας µε την Επιτροπή, κατά τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται ότι η µη στρατιωτική διαχείριση κρίσεων είναι συµβατή µε τις κοινοτικές δραστηριότητες και ενισχύει τις ικανότητες της ΕΕ για πρόληψη συγκρούσεων, ΙΒ. αναγνωρίζοντας ότι στον κόσµο που διαµορφώθηκε µετά την 11η Σεπτεµβρίου η καταπολέµηση της διεθνούς τροµοκρατίας καθίσταται βασικός στόχος της Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την Ασφάλεια και Άµυνα, ο οποίος όµως δεν µπορεί να επιτευχθεί µόνο µε στρατιωτικά µέσα, και ότι η πρόληψη και καταστολή της τροµοκρατίας απαιτεί ολόκληρη σειρά µη στρατιωτικών µέτρων όπως η κοινή εκµετάλλευση πληροφοριών, η αστυνοµική και δικαστική συνεργασία, για την οποία θα χρειασθεί πλήρης διοργανική συνεργασία και συνεργασία µεταξύ πυλώνων, ή η οικοδόµηση των δηµοκρατικών θεσµών, των δοµών και της κοινωνίας των πολιτών σε όσα κράτη υστερούν στον τοµέα αυτό, ΙΓ. τονίζοντας ότι η καταπολέµηση της διεθνούς τροµοκρατίας δεν πρέπει να θίγει τα πολιτικά, κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώµατα των πολιτών και δεν πρέπει να αποτελεί πρόσχηµα για να στηριχθούν µαζικά κατασταλτικά µέτρα των κυβερνήσεων κατά των πολιτών τους τονίζοντας επίσης ότι η µεγαλύτερη συµβολή της ΕΕ στην πρόληψη της διεθνούς τροµοκρατίας θα είναι η ικανότητά της για αποτελεσµατική συγκρότηση ή ανασυγκρότηση των δηµοκρατικών θεσµών, της κοινωνικής και οικονοµικής υποδοµής, της καλής διακυβέρνησης και της κοινωνίας των πολιτών, 1. χαιρετίζει την πρόοδο που έχει µέχρι τούδε επιτευχθεί όσον αφορά τη δηµιουργία δοµών και διαδικασιών της ΕΕ για τη διαχείριση κρίσεων, καθώς και τις δεσµεύσεις των κρατών µελών για τις στρατιωτικές και πολιτικές δυνατότητες που θα επιτρέψουν στην ΕΕ να διεξάγει αποστολές αστυνόµευσης και περιορισµένες επιχειρήσεις στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων στο χαµηλότερο επίπεδο των καθηκόντων του Petersberg, όπως ανθρωπιστικές επιχειρήσεις και καθήκοντα διάσωσης και ειρήνευσης 9. τονίζει ότι οι δαπάνες για επιχειρήσεις που έχουν στρατιωτικές ή αµυντικές επιπτώσεις πρέπει να καταµερίζονται µεταξύ των κρατών µελών και της Κοινότητας 17 Απριλίου 2001, Γνωµοδότηση σχετικά µε τον καταµερισµό αρµοδιοτήτων µεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών µελών (William Francis Newton Dunn - Επιτροπή Συνταγµατικών Υποθέσεων) Συµπεράσµατα, παράγραφος 6 α) Η άνευ όρων αναγνώριση, εκ µέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης των αρχών του Χάρτη των Ηνωµένων Εθνών πρέπει να κατοχυρωθεί στη Συνθήκη 17 Απριλίου 2001, Γνωµοδότηση σχετικά µε τον καταµερισµό αρµοδιοτήτων µεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών µελών (William Francis Newton Dunn - Επιτροπή Συνταγµατικών Υποθέσεων) DT\473119EL.doc 5

2.2 [12.] Πώς θα διατυπωθεί, για παράδειγµα, περισσότερο συνεκτική κοινή εξωτερική και αµυντική πολιτική; Συµπεράσµατα, παράγραφος 6 β) Πρέπει να υπάρχει µια διεθνής νοµική προσωπικότητα για την Ένωση (για τις τρεις κοινότητες και την ΕΕ) 30 Νοεµβρίου 2000, Ψήφισµα σχετικά µε τη θέσπιση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής σε θέµατα ασφάλειας και άµυνας µετά την Κολονία και το Ελσίνκι, της Catherine Lalumière εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής Παράγραφος 7 υπογραµµίζει ότι, σύµφωνα µε το διεθνές δίκαιο, η χρήση της ένοπλης δύναµης απαιτεί εντολή ad hoc του Συµβουλίου Ασφαλείας των Ηνωµένων Εθνών έχοντας ωστόσο συνείδηση των κινδύνων εµπλοκής της διαδικασίας στο πλαίσιο του οργάνου αυτού, επιµένει στην ανάγκη µεταρρύθµισης των οργάνων του ΟΗΕ εν αναµονή των µεταρρυθµίσεων αυτών και ελλείψει εντολής λόγω εµπλοκής της διαδικασίας στο πλαίσιο του Συµβουλίου Ασφαλείας, φρονεί ότι η διεθνής κοινότητα, και ως τµήµα της η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν µπορεί να επέµβει στρατιωτικά, σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης, παρά µόνον µετά από ρητή σχετική έκκληση του γενικού Γραµµατέα των Ηνωµένων Εθνών 10 Απριλίου 2001, Γνωµοδότηση σχετικά µε τη Συνθήκη της Νίκαιας και το µέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Elmar Brok εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής Παράγραφος 3β Προσθήκη της ρήτρας περί αµοιβαίας αρωγής στο πλαίσιο του άρθρου V της Συνθήκης της ΕΕ στη Συνθήκη για την ΕΕ υπό µορφήν πρωτοκόλλου, στο οποίο κάθε κράτος µέλος θα είναι ελεύθερο να προσχωρήσει 10 Απριλίου 2002, (P5_TAPROV(2002)0171, B5-0187/2002) Ψήφισµα σχετικά µε τη σηµερινή κατάσταση όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Πολιτική για την Ασφάλεια και Άµυνα (ΕΠΑΑ) του Elmar Brok εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής 10. παροτρύνει τις κυβερνήσεις των κρατών µελών να δώσουν απόλυτη προτεραιότητα, στα πλαίσια των αµυντικών αγορών τους, στην εκπλήρωση των απαιτήσεων της ύναµης Ταχείας Αντιδράσεως, δίνοντας το βάρος σε εξοπλισµό και τεχνολογία που θα βελτιώνει την ικανότητά της να διεξάγει αποστολές τύπου Petersberg αυτό συνεπάγεται την ανάγκη µεγαλύτερης διαλειτουργικότητας και τυποποίησης του στρατιωτικού εξοπλισµού των ευρωπαϊκών δυνάµεων, ώστε να µπορεί να χρησιµοποιείται τόσο στο πλαίσιο ΕΕ-ΕΠΑΑ όσο και στο πλαίσιο του NATO 11. προτρέπει τα κράτη µέλη να δώσουν προσοχή στην ποιότητα των στρατιωτικών και αστυνοµικών δυνάµεων της ΕΕ και να µεριµνήσουν ώστε τα πρόσωπα που συµµετέχουν να διαθέτουν βαθειά και ενδελεχή κατανόηση του έργου τους 12. χαιρετίζει τη δηµιουργία δεκατεσσάρων διακλαδικών οµάδων εργασίας από την Ισπανική Προεδρία για να εξεταστούν οι κρισιµότερες ελλείψεις των 40 τοµέων στους οποίους προσδιορίστηκαν αδυναµίες του στρατιωτικού εξοπλισµού 13. πιστεύει ότι η βελτίωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων δεν είναι απλώς θέµα επαρκών αµυντικών προϋπολογισµών, αλλά µπορεί πρωταρχικά να επιτευχθεί µε τον εξορθολογισµό των αµυντικών προσπαθειών και την αύξηση των συνεργιών µεταξύ εθνικών και πολυεθνικών σχεδίων και µε την περαιτέρω κατάργηση των πεπαλαιωµένων ψυχροπολεµικών δοµών και δυνάµεων πιστεύει ότι η δηµιουργία του Μηχανισµού DT\473119EL.doc 6

Ανάπτυξης υνατοτήτων, όπως συµφωνήθηκε στο Ευρωπαϊκό Συµβούλιο του Γκέτεµποργκ, σηµαίνει ότι σήµερα είναι καιρός να αναληφθεί εκ νέου δράση στον τοµέα αυτό ως αναπόσπαστο µέρος του Σχεδίου ράσης για τις Ευρωπαϊκές Στρατιωτικές υνατότητες 14. υποστηρίζει ότι η ύπαρξη µιας ισχυρής, αποτελεσµατικής και βιώσιµης ευρωπαϊκής βιοµηχανίας εξοπλισµών, που θα περιλαµβάνει δυνατότητες έρευνας και εξέλιξης, και µιας αποτελεσµατικής πολιτικής δηµοσίων αγορών είναι ζωτική για την ανάπτυξη της ΕΠΑΑ και αποτελεί προϋπόθεση προκειµένου η ευρωπαϊκή αµυντική βιοµηχανία να µπορεί να ανταγωνίζεται περισσότερο ισότιµα µε την αµερικανική ως προς αυτό, εκφράζει την ανησυχία του για τις σηµαντικές επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη, που σχεδιάζονται από ορισµένα κράτη µέλη, σε αµερικανικές βιοµηχανίες εξοπλισµών 15. καλεί εν προκειµένω την Επιτροπή να υποβάλει στο Συµβούλιο και στο Κοινοβούλιο µια αναθεωρηµένη µορφή του Σχεδίου ράσης της του 1997 η αναθεώρηση θα πρέπει µεταξύ άλλων να αποσαφηνίζει κατά πόσον η Επιτροπή θα µπορούσε να χρηµατοδοτήσει µελέτες σκοπιµότητας για την προµήθεια επικουρικού υλικού µη στρατιωτικής προέλευσης προς χρήση από τις στρατιωτικές υπηρεσίες των κρατών µελών, όπως για την προσαρµογή υπαρχόντων πολιτικών αεροσκαφών ώστε να µπορούν να αναλάβουν το έργο του ανεφοδιασµού εν πτήσει 16. θεωρεί, στο πλαίσιο αυτό, την ανάπτυξη και αγορά του αεροσκάφους A 400 M από οκτώ ευρωπαϊκές χώρες ως ουσιαστικό δυναµικό ανάπτυξης δυνάµεων, για να εξασφαλιστεί η πλήρης κινητικότητα των ευρωπαϊκών στρατευµάτων 18. καλεί το Συµβούλιο, κατά την εφαρµογή του Σχεδίου ράσης του για τις Ευρωπαϊκές Στρατιωτικές υνατότητες, να εγκαθιδρύσει στο πλαίσιο των υπαρχόντων οργάνων, και ιδίως της Στρατιωτικής Επιτροπής και της Ειδικής Οµάδας για τον Πρωταρχικό Στόχο, µια συστηµατική διαδικασία για την επισκόπηση και συνεξέταση σε επίπεδο ΕΕ όλων των εθνικών µακροπρόθεσµων προγραµµάτων αµυντικών προµηθειών και σχεδιασµού, προκειµένου να επιζητηθούν εξαρχής οι µέγιστες δυνατές οικονοµίες και αποτελεσµατικότητες κλίµακας, π.χ. όσον αφορά το πρόγραµµα του Ηνωµένου Βασιλείου «Future Offensive Air System» 19. επαναλαµβάνει την άποψή του ότι ο έλεγχος και οι περιορισµοί των εξαγωγών όπλων, καθώς και µια αποτελεσµατική πολιτική αναχαίτισης της παγκόσµιας διάδοσης των µικρών όπλων σε περιοχές έντασης και σε κάθε είδους επίσηµους και λιγότερο επίσηµους µαχητές, θα έπρεπε να θεωρηθούν αναπόσπαστο στοιχείο της ΕΠΑΑ και της εµπορικής πολιτικής της ΕΕ 21. υπενθυµίζει τη Βελγική πρωτοβουλία για την εκπόνηση Λευκής Βίβλου για την ευρωπαϊκή ασφάλεια σε στενό συντονισµό µε το ΝΑΤΟ και καλεί την Ισπανική Προεδρία να προωθήσει επειγόντως το σχέδιο αυτό 23. ζητεί να υποβάλει η Προεδρία έκθεση στην αρµόδια επιτροπή του Κοινοβουλίου σχετικά µε την πείρα που θα αποκτηθεί από τις στρατιωτικές ασκήσεις της ΕΕ το Μάιο 2002, στις οποίες θα χρησιµοποιηθούν διαδικασίες διοίκησης και ελέγχου αντί για δυνάµεις επί εδάφους 24. ζητεί να αναληφθεί από την Επιτροπή, σε συνεργασία µε την Προεδρία, µια διεξοδική και προσανατολισµένη στις ανάγκες µελέτη για τις δυνατότητες µη στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων, ώστε να µπορέσει η ΕΕ να καθορίσει τους στόχους της στον τοµέα DT\473119EL.doc 7

της πολιτικής διοίκησης, να αποσαφηνίσει και να διευρύνει τους στόχους ανάπτυξης ικανοτήτων σε άλλους τοµείς της µη στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων, καθώς και να εξασφαλίσει ότι οι εντοπιζόµενες ανάγκες διαχείρισης κρίσεων θα µπορούν να καλυφθούν µε συνεκτική και συντονισµένη χρήση των ικανοτήτων των κρατών µελών και των κοινοτικών µηχανισµών και ότι οι προσπάθειες αυτές θα ενσωµατωθούν σε µακροπρόθεσµες πρωτοβουλίες πρόληψης συγκρούσεων και θα τις στηρίζουν 25. ζητεί επίσης από την Προεδρία να αναφερθεί διεξοδικά, στην προβλεπόµενη έκθεσή της για την πρόληψη των συγκρούσεων (Σεβίλλη), σε όλες τις προόδους που έχουν συντελεσθεί σύµφωνα µε τις υποδείξεις του Σχεδίου ράσης του Γκέτεµποργκ, της ανακοίνωσης της Επιτροπής και της έκθεσης του Κοινοβουλίου για την πρόληψη των συγκρούσεων, όπως εγκρίθηκε στις 16 εκεµβρίου 2001, και ιδίως στα ζητήµατα της ενσωµάτωσης της πρόληψης συγκρούσεων σε όλες τις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ, της συµµετοχής της διεθνούς και των τοπικών κοινωνιών των πολιτών σε δραστηριότητες πρόληψης και διαχείρισης συγκρούσεων, καθώς και της εντατικοποίησης της συνεργασίας µε τον ΟΗΕ και τον ΟΑΣΕ υπενθυµίζει ότι η πρόληψη κρίσεων και η µη στρατιωτική διαχείριση κρίσεων αποτελούν ζήτηµα του πρώτου πυλώνα µε σαφείς αρµοδιότητες για την Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2.3 Πώς να αυξηθεί εκτός αυτού η συνεκτικότητα της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής; 17 Απριλίου 2001, Γνωµοδότηση σχετικά µε τον καταµερισµό αρµοδιοτήτων µεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών µελών (William Francis Newton Dunn - Επιτροπή Συνταγµατικών Υποθέσεων) Συµπεράσµατα Παράγραφος 3 Η πλήρης ενσωµάτωση της ΚΕΠΑ στον κοινοτικό πυλώνα, µε συνδυασµό, σε ένα ενιαίο κεφάλαιο, όλων των διατάξεων που συνδέονται µε τις διάφορες πτυχές της εξωτερικής πολιτικής, είναι ο µοναδικός τρόπος για να αντιµετωπιστεί ικανοποιητικά η σηµερινή έλλειψη ισορροπίας και τα ελλείµµατα καταµερισµού εξουσιών στον τοµέα της ΚΕΠΑ 10 Απριλίου 2002, (P5_TAPROV(2002)0171, B5-0187/2002) Ψήφισµα σχετικά µε τη σηµερινή κατάσταση όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Πολιτική για την Ασφάλεια και Άµυνα (ΕΠΑΑ) του Elmar Brok εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής 26. υπενθυµίζει ότι η ευθύνη για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής πολιτικής για την ασφάλεια και άµυνα καταµερίζεται µεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων, βάσει των αντίστοιχων δικαιωµάτων και υποχρεώσεών τους στα πλαίσια των σχετικών συνθηκών και συνταγµάτων επαναλαµβάνει την άποψή του ότι, στην προοπτική αυτή, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση της ΕΕ πρέπει να καταργηθεί 27. παρατηρεί ότι οι στρατιωτικές δαπάνες και η ανάπτυξη εθνικών ένοπλων δυνάµεων εξακολουθούν να εµπίπτουν στο πεδίο αποκλειστικής αρµοδιότητας των εθνικών κοινοβουλίων, αλλά ότι το λειτουργικό κόστος των κοινών δράσεων της ΕΕ για τη διαχείριση κρίσεων πρέπει να καλύπτεται από τον προϋπολογισµό της Κοινότητας και να ελέγχεται, κατά συνέπεια, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 28. ζητεί συνεπώς να υπάρχουν στενότερες σχέσεις και εντεταµένη ανταλλαγή πληροφοριών µεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων επί θεµάτων που αφορούν την ΚΕΠΠΑ και την ΕΠΑΑ, ούτως ώστε να καταστεί δυνατός ο ευρύτερος διάλογος µεταξύ των κοινοβουλίων DT\473119EL.doc 8

17 Απριλίου 2001, Γνωµοδότηση σχετικά µε τον καταµερισµό αρµοδιοτήτων µεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών µελών (William Francis Newton Dunn - Επιτροπή Συνταγµατικών Υποθέσεων) Συµπεράσµατα Παράγραφος 5 Η καθιέρωση της ψηφοφορίας µε ειδική πλειοψηφία ως κανόνα και όχι ως εξαίρεση για την ΚΕΠΑ είναι κεφαλαιώδης εάν θέλουµε να υπάρξει ισχυρή Ένωση στη διεθνή σκηνή [47]. Πώς να αυξηθεί εκτός αυτού η συνεκτικότητα της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής; Έκθεση (16 Μαΐου 2002) σχετικά µε την οριοθέτηση των αρµοδιοτήτων µεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών µελών (2001/2024(INI)) (Alain Lamassoure, (ΣΥΝΤ) Αιτιολογική σκέψη Θ Θ. εκτιµώντας ότι η Ένωση ουδόλως κατόρθωσε µέσω των διατάξεων των συνθηκών, οι οποίες διέπουν την κατανοµή των ρόλων µεταξύ Ένωσης και κρατών µελών στον τοµέα της εξωτερικής πολιτικής και οι οποίες εφαρµόζονται εδώ και τριάντα χρόνια, να δράσει ως αυτόνοµος παράγων στη διεθνή σκηνή, όπως δείχνει χαρακτηριστικά και το παράδειγµα της κρίσης στη Μέση Ανατολή, 29 Νοεµβρίου 2001, Ψήφισµα σχετκά µε τη συνταγµατική διαδικασία και το µέλλον της Ένωσης (Jo LEINEN και Iñigo MENDEZ DE VIGO) Επιτροπή Συνταγµατικών Υποθέσεων Παράγραφος 3 Για την επιβεβαίωση του ρόλου της Ένωσης στον κόσµο απαιτείται: α) ο καθορισµός µιας εξωτερικής πολιτικής, πολιτικής ασφάλειας και άµυνας η οποία να περιλαµβάνει τον καθορισµό των αρχών και την γενικών προσανατολισµών της ΚΕΠΠΑ και της συλλογικής άµυνας και της οποίας οι στόχοι πρέπει να περιέχουν την καταπολέµηση της τροµοκρατίας β) η ενσωµάτωση της ΚΕΠΠΑ στον κοινοτικό πυλώνα συγκεντρώνοντας στο πλαίσιο ενός ενιαίου κεφαλαίου όλες τις διατάξεις που συνδέονται µε τα διάφορα θέµατα της εξωτερικής πολιτικής γ) η αναγνώριση της νοµικής προσωπικότητας της 30 Νοεµβρίου 2000, Ψήφισµα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά µε τη θέσπιση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής σε θέµατα ασφάλειας και άµυνας µετά την Κολωνία και το Ελσίνκι, της Catherine Lalumière, εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής Παράγραφος 45 όσον αφορά τις δοµές λήψης αποφάσεων της ΚΕΠΑΑ, υπενθυµίζει το προαναφερθέν ψήφισµά του της 15ης Ιουνίου 2000 και εκφράζει την επιθυµία να προεδρεύει της Επιτροπής Πολιτικής και Ασφάλειας (COPS) ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την ΚΕΠΠΑ, να δηµιουργηθεί Συµβούλιο Υπουργών Άµυνας και, εφόσον συντρέχει ανάγκη, να συµµετέχουν οι Υπουργοί Άµυνας στο Συµβούλιο Γενικών Υποθέσεων 10 Απριλίου 2002, (P5_TAPROV(2002)0171, B5-0187/2002) Ψήφισµα σχετικά µε τη σηµερινή κατάσταση όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Πολιτική για την Ασφάλεια και Άµυνα (ΕΠΑΑ) του Elmar Brok εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής 20. συµµερίζεται την άποψη ότι, µετά τη δήλωση του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου του Laeken DT\473119EL.doc 9

για τη λειτουργικότητα των Ευρωπαϊκών υνάµεων Ταχείας Αντιδράσεως, είναι πλέον καιρός να επισηµοποιηθούν οι συναντήσεις των Υπουργών Άµυνας της ΕΕ σε επίπεδο Συµβουλίου και η τακτική υποβολή εκθέσεων προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 31 Μαΐου 2001, Ψήφισµα σχετικά µε τη Συνθήκη της Νίκαιας και το µέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τω Iñigo Méndez de Vigo και António José Seguro, εξ ονόµατος της Επιτροπής Συνταγµατικών Υποθέσεων Παράγραφος 35 καταδικάζει το γεγονός ότι οι κοινές στρατηγικές ως προς την αµυντική πολιτική αποκλείονται από το πεδίο εφαρµογής των ενισχυµένων συνεργασιών 2.4 [49.] Πρέπει να ενισχύσουµε ακόµη περισσότερο την εκπροσώπηση της Ένωσης στα διεθνή βήµατα; 17 Απριλίου 2002, Γνωµοδότηση σχετικά µε τον καταµερισµό αρµοδιοτήτων µεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών µελών (William Francis Newton Dunn - Επιτροπή Συνταγµατικών Υποθέσεων) Συµπεράσµατα Παράγραφος 3 Η πλήρης ενσωµάτωση της ΚΕΠΑ στον κοινοτικό πυλώνα, µε συνδυασµό, σε ένα ενιαίο κεφάλαιο, όλων των διατάξεων που συνδέονται µε τις διάφορες πτυχές της εξωτερικής πολιτικής, είναι ο µοναδικός τρόπος για να αντιµετωπιστεί ικανοποιητικά η σηµερινή έλλειψη ισορροπίας και τα ελλείµµατα καταµερισµού εξουσιών στον τοµέα της ΚΕΠΑ Συµπεράσµατα Παράγραφος 5 Η καθιέρωση της ψηφοφορίας µε ειδική πλειοψηφία ως κανόνα και όχι ως εξαίρεση για την ΚΕΠΑ είναι κεφαλαιώδης εάν θέλουµε να υπάρξει ισχυρή Ένωση στη διεθνή σκηνή Συµπεράσµατα Παράγραφος 6 γ: Στις τρίτες χώρες όπου έχουν διπλωµατικές αποστολές λιγότερα από τέσσερα κράτη µέλη πρέπει να ιδρύονται διπλωµατικές αντιπροσωπείες της ΕΕ, µε στόχο τη σταδιακή δηµιουργία πλήρως ανεπτυγµένης διπλωµατίας της ΕΕ Συµπεράσµατα Παράγραφος 6 ε) Πρέπει να δηµιουργηθεί διπλωµατικό σώµα της ΕΕ εντός της δοµής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπό την ευθύνη του αντιπροέδρου της Επιτροπής. 5 Σεπτεµβρίου 2000, Ψήφισµα σχετικά µε την κοινή κοινότική διπλωµατία (Gerardo GALEOTE QUECEDO Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής) Παράγραφος 13 Η κοινή κοινοτική διπλωµατία πρέπει να εξασφαλίσει τη συντονισµένη εκπροσώπηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διεθνείς οργανισµούς, όπως ο ΟΗΕ, το ΝΤ, ο ΟΑΣΕ, το Συµβούλιο της Ευρώπης και άλλοι συναφείς οργανισµοί, καθώς επίσης και σε περιφερειακά όργανα της Κεντρικής και της Νότιας Αµερικής, της Αφρικής κτλ. [1.] Ποιος είναι ο ρόλος της Ευρώπης στον µεταβαλλόµενο κόσµο µας; 30 Νοεµβρίου 2000, Ψήφισµα σχετικά µε τη θέσπιση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής σε θέµατα ασφάλειας και άµυνας µετά την Κολονία και το Ελσίνκι, της Catherine Lalumière εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής Αιτιολογική σκέψη Ι εκτιµώντας ότι η φιλοδοξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιβεβαιώσει, µέσω της ΚΕΠΠΑ και της ΚΕΠΑΑ, τον ρόλο της ως βασικού πρωταγωνιστή της διεθνούς πολιτικής σκηνής θα συµβάλει στην αναζωογόνηση της Ατλαντικής Συµµαχίας και σε πιο ισόρροπο καταµερισµό των επιβαρύνσεων και ευθυνών µεταξύ των µελών της, θα δώσει συγκεκριµένο περιεχόµενο στην έννοια της ευρωπαϊκής ταυτότητας στον τοµέα της ασφάλειας και της άµυνας (ΕΤΑΑ) DT\473119EL.doc 10

[2.] Τώρα που η Ευρώπη είναι επιτέλους ενωµένη, δεν έχει να διαδραµατίσει ηγετικό ρόλο σε µια νέα παγκόσµια τάξη πραγµάτων, το ρόλο µιας δύναµης ικανής να διαδραµατίζει σταθεροποιητικό ρόλο σε παγκόσµια κλίµακα και να δίνει το παράδειγµα σε πολλές χώρες και λαούς; [13.] Πρέπει να προσαρµοσθούν οι αποστολές τύπου Πετερσµπεργκ; και θα αποτελέσει σηµαντικό στοιχείο της παγκόσµιας ασφάλειας, Βλ. ερώτηση 2.1. 10 Απριλίου 2002, (P5_TAPROV(2002)0171, B5-0187/2002) Ψήφισµα σχετικά µε τη σηµερινή κατάσταση όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Πολιτική για την Ασφάλεια και Άµυνα (ΕΠΑΑ) του Elmar Brok εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής Ε. έχοντας επίγνωση των σηµαντικών ελλείψεων σε βασικές στρατιωτικές δυνατότητες και πόρους, που θα εξασφάλιζαν την εκπλήρωση όλων των αποστολών του Petersberg µε την εύκολη ανάπτυξη, την πλήρη κινητικότητα, τις ασφαλείς και διαλειτουργικές επικοινωνίες και τη δυνατότητα διατήρησης εν εκστρατεία, 22. τονίζει την ανάγκη να εξεταστεί σε ποιο βαθµό πρέπει να επαναπροσδιοριστούν όλες οι αποστολές του Petersberg ώστε να περιλάβουν τα δέοντα αντίµετρα κατά της διεθνούς τροµοκρατίας και, εάν παραστεί ανάγκη, να προσαρµοστούν αναλόγως ο βασικός στόχος και οι πολιτικές πτυχές της διαχείρισης κρίσεων επισηµαίνει ότι ένας τέτοιος επαναπροσδιορισµός δεν πρέπει να επεκτείνεται στη δυνατότητα προληπτικών πληγµάτων εναντίον τρίτων 30 Νοεµβρίου 2000, Ψήφισµα σχετικά µε τη θέσπιση κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής σε θέµατα ασφάλειας και άµυνας µετά την Κολονία και το Ελσίνκι, της Catherine Lalumière εξ ονόµατος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής Παράγραφος 54 είναι, τέλος, της γνώµης ότι οι αποστολές τύπου Πέτερσµπεργκ θα πρέπει µακροπρόθεσµα να χρηµατοδοτούνται από τον γενικό προϋπολογισµό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που συνεπάγεται αναθεώρηση του άρθρου 28 ΣΕΕ και των δηµοσιονοµικών προοπτικών [48.] Πώς µπορεί να ενισχυθεί η συνεργία µεταξύ του Ύπατου Εκπροσώπου και του αρµόδιου Επιτρόπου; 25 Οκτωβρίου 2001, Ψήφισµα σχετικά µε την πρόοδο που σηµειώθηκε κατά την εφαρµογή της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (Elmar BROK Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, ικαιωµάτων του Ανθρώπου, Κοινής Ασφάλειας και Αµυντικής Πολιτικής) Παράγραφοι 2 και 3 Αναγνωρίζει ότι κατά την όξυνση των κρίσεων στα δυτικά Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή η ΕΕ παρενέβη ως διπλωµατικός διαµεσολαβητής µε πρόθεση να συνδυάσει βραχυπρόθεσµα επιχειρησιακά µέτρα για την αντιµετώπιση της κρίσης µε µακροπρόθεσµες προοπτικές Επαινεί τις προσωπικές προσπάθειες του Ύπατου Εκπροσώπου για την ΚΕΠΠΑ κ. Solana και του αρµόδιου για τις εξωτερικές σχέσεις Επιτρόπου Patten κατά τη διαδικασία αυτή της αναθεώρησης των εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ να συµβάλουν από κοινού, παρά τη δοµή των πυλώνων που εξακολουθεί να υφίσταται, στη συνέπεια και συνεκτικότητα της ευρωπαϊκής DT\473119EL.doc 11

εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας υποστηρίζει, ωστόσο, το στόχο του να επανέλθουν υπό την αιγίδα της Επιτροπής τα καθήκοντα του Ύπατου Εκπροσώπου, ο οποίος θα είναι υπόλογος τόσο έναντι του Συµβουλίου όσο και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 25 Οκτωβρίου 2001, Ψήφισµα σχετικά µε τη µεταρρύθµιση του Συµβουλίου (POOS Jacques F. -Επιτροπή Συνταγµατικών Υποθέσεων) Παράγραφος 15 Θεωρεί αναγκαία τη συγχώνευση των καθηκόντων του Ύπατου Εκπροσώπου για την ΚΕΠΠΑ και του αρµόδιου για τις εξωτερικές σχέσεις Επιτρόπου και την ανάθεσή τους σε Αντιπρόεδρο της Επιτροπής 31 Μαΐου 2001, Ψήφισµα σχετικά µε τη Συνθήκη της Νίκαιας και το µέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των βουλευτών Iñigo Méndez de Vigo και António José Seguro εξ ονόµατος της Επιτροπής Συνταγµατικών Υποθέσεων Παράγραφος 17 Εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι εξακολουθεί να υφίσταται η δοµή των πυλώνων της Συνθήκης και ότι, κυρίως στον τοµέα της ΚΕΠΠΑ, δηµιουργούνται περιττές διπλές διαρθρώσεις ζητεί να ανατεθούν τα καθήκοντα του Επιτρόπου για τις εξωτερικές σχέσεις και του Ύπατου Εκπροσώπου για την ΚΕΠΠΑ σε αντιπρόεδρο της Επιτροπής που έχει ειδικά καθήκοντα έναντι του Συµβουλίου DT\473119EL.doc 12

3. Η Ένωση, για ποιο σκοπό; 3.1 [3.] Μια πρώτη σειρά ερωτήσεων αφορά τον τρόπο µε τον οποίο θα γίνει περισσότερο διαφανής ο καταµεριµός αρµοδιοτήτων. Μπορούµε ως προς αυτό να καθιερώσουµε µια σαφέστερη διάκριση µεταξύ τριών τύπων αρµοδιοτήτων, δηλαδή, των αποκλειστικών αρµοδιοτήτων της Ένωσης, των αρµοδιοτήτων των κρατών µελών και των αρµοδιοτήτων που εµπίποτυν από κοινού στην Ένωση και τα κράτη µέλη; Έκθεση (16 Μαΐου 2002) σχετικά µε την οριοθέτηση των αρµοδιοτήτων µεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών µελών (2001/2024(INI)) (Alain Lamassoure, (ΣΥΝΤ) Α. εκτιµώντας ότι το σηµερινό σύστηµα κατανοµής αρµοδιοτήτων µέσω των Συνθηκών χαρακτηρίζεται από πολύπλοκη διάρθρωση («politikverflichtung») στόχων, καθ ύλην αρµοδιοτήτων και επιχειρησιακών αρµοδιοτήτων, από την ύπαρξη τεσσάρων Συνθηκών και δυο διαφορετικών οντοτήτων, της Ένωσης και της Κοινότητας, από την πληθώρα κανονιστικών κειµένων άνισης και ενίοτε αµφίβολης νοµικής ισχύος, καθώς και από την απουσία µιας πραγµατικής ιεράρχησης κανόνων, Β. εκτιµώντας ότι η κατάσταση αυτή αποτελεί καρπό µισού αιώνα ζωής στη διάρκεια των οποίων τα όργανα που είχαν προβλεφθεί για µια µικρή Κοινότητα µε οικονοµικούς κυρίως στόχους χρειάστηκε να προσαρµοστούν στις διαδοχικές διευρύνσεις αλλά και στα όλο και πιο πολιτικής φύσης καθήκοντα που ανετίθεντο στην Ένωση, Ε. εκτιµώντας ότι τα κράτη µέλη πρέπει να διαθέτουν αρµοδιότητα κοινού δικαίου και ότι η Ένωση πρέπει να διαθέτει µόνο τις αρµοδιότητες κατά παραχώρηση που ορίζει το Σύνταγµα, κατ εφαρµογή των αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, λαµβάνοντας υπόψη τη βούληση αλληλεγγύης µεταξύ των κρατών µελών και την ανάλυση του λόγου κόστους/ωφελειών για τους πολίτες, ΣΤ. εκτιµώντας ότι στην πλειονότητα των κρατών µελών ή των οµοσπονδιακής φύσεως οργανισµών, ο τοµέας των αρµοδιοτήτων που ασκείται αποκλειστικά είτε σε κοινοτικό επίπεδο είτε σε επίπεδο κρατών µελών, τείνει να συρρικνούται προς όφελος ενός διευρυνόµενου τοµέα καταµερισµένων αρµοδιοτήτων, κατ εφαρµογή ων αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, Ζ. εκτιµώντας ότι η κοινοτική παρέµβαση δεν νοµιµοποιείται παρά µόνον στον βαθµό που πληροί τουλάχιστον ένα από τα κάτωθι τρία κριτήρια: ο χώρος στον οποίο αναφέρεται η προβλεπόµενη δράση υπερβαίνει τα όρια ενός κράτους µέλους και η δράση αυτή ενέχει κινδύνους µε επικίνδυνα αποτελέσµατα (στρέβλωση ή ανισορροπία) για ένα ή περισσότερα κράτη αν δεν αναληφθεί σε κοινοτικό επίπεδο (κριτήριο του χώρου αναφοράς), η προβλεπόµενη δράση σε κοινοτικό επίπεδο διαθέτει έναντι παρεµφερών δράσεων που θα αναλαµβάνονταν χωριστά από κάθε κράτος µέλος το σηµαντικό πλεονέκτηµα της συνέργιας όσον αφορά την αποτελεσµατικότητα και τις οικονοµίες κλίµακας (κριτήριο συνέργιας), η προβλεπόµενη δράση ανταποκρίνεται στην απαίτηση της αλληλεγγύης ή της συνοχής που, λόγω των ανισοτήτων όσον αφορά την ανάπτυξη, δεν µπορούν να ικανοποιηθούν στο πλαίσιο κάθε κράτους µέλους χωριστά (κριτήριο αλληλεγγύης), Η. εκτιµώντας ότι, επί του παρόντος, η φύση των διακυβερνητικών ή κοινοτικών διαδικασιών καθώς και οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων, µε οµοφωνία ή ειδική πλειοψηφία, καθορίζουν de facto την κατανοµή αρµοδιοτήτων µεταξύ της Ένωσης και DT\473119EL.doc 13

των κρατών µελών, την παράλυση που ενέχουν οι διακυβερνητικές διαδικασίες και οι αποφάσεις µε οµοφωνία, διατηρώντας κατά τρόπο απαράδεκτο σε επίπεδο κρατών µελών αρµοδιότητες που θεωρητικά έχουν παραχωρηθεί από τις Συνθήκες στην Ένωση, Γενικό πλαίσιο των αρµοδιοτήτων 19. προτείνει το διαχωρισµό τριών τύπων αρµοδιοτήτων: αρµοδιότητα ως θέµα αρχής των κρατών, τις ίδιες αρµοδιότητες της Ένωσης, κατανεµηµένες αρµοδιότητες, εννοουµένου, εξάλλου, ότι ορισµένες ενέργειες µπορούν απλούστατα να απαγορευθούν («αρνητικές αρµοδιότητες») 20. θεωρεί ότι, στο πλαίσιο των αρµοδιοτήτων της, η Ένωση θα πρέπει να διαθέτει δυνατότητα ευελιξίας ως προς τους τρόπους δράσης της, συναρτήσει του βαθµού αναγκαιότητας µιας κοινοτικής παρέµβασης: νοµικοί κανόνες, σύσταση, χρηµατοδοτική ενίσχυση, κλπ Αρµοδιότητα ως θέµα αρχής 21. θεωρεί ότι δεν είναι απαραίτητο να καταρτισθεί κατάλογος των αποκλειστικών αρµοδιοτήτων των κρατών, αλλά ότι θα πρέπει να χρησιµοποιείται µάλλον το κριτήριο της κατά τεκµήριο αρµοδιότητας των κρατών όταν το συνταγµατικό κείµενο δεν ορίζει άλλως Ίδιες αρµοδιότητες της Ένωσης 22. θεωρεί ότι στους τοµείς που εµπίπτουν στις ίδιες αρµοδιότητες της Ένωσης, τα κράτη µέλη µπορούν να παρεµβαίνουν µόνον υπό τους όρους και εντός των ορίων που καθορίζει η ίδια 23. θεωρεί ότι οι ίδιες αρµοδιότητες της Ένωσης πρέπει να παραµείνουν ολιγάριθµες και να αφορούν όπως και σήµερα την τελωνειακή πολιτική, τις εξωτερικές οικονοµικές σχέσεις, την εσωτερική αγορά, περιλαµβανοµένων των «τεσσάρων ελευθεριών» και των χρηµατοοικονοµικών υπηρεσιών, την πολιτική ανταγωνισµού, τις διαρθρωτικές πολιτικές και την πολιτική συνοχής, τις συµφωνίες σύνδεσης καθώς και, για τη ζώνη ευρώ, τη νοµισµατική πολιτική 24. επιθυµεί πάντως να προσθέσει τον προσδιορισµό και τη διεξαγωγή της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, τη νοµική βάση του κοινού χώρου ελευθερίας και ασφάλειας, καθώς και τη χρηµατοδότηση του προϋπολογισµού της Ένωσης Κατανεµηµένες αρµοδιότητες 25. θεωρεί ότι οι κατανεµηµένες αρµοδιότητες αφορούν τρεις τύπους τοµέων: εκείνους όπου η Ένωση ορίζει τους γενικούς κανόνες, εκείνους εντός των οποίων παρεµβαίνει κατά αποκλειστικά συµπληρωµατικό τρόπο και εκείνους εντός των οποίων συντονίζει τις εθνικές πολιτικές 26. θεωρεί ότι, όπου οι αρµοδιότητες είναι κατανεµηµένες, η Ένωση πρέπει να καθορίζει τους γενικούς κανόνες σε δύο κατηγορίες θεµάτων: εκείνες που αποτελούν τις συµπληρωµατικές ή συνοδευτικές του ενιαίου χώρου πολιτικές: προστασία καταναλωτών, γεωργία, αλιεία, µεταφορές, διευρωπαϊκά DT\473119EL.doc 14

δίκτυα, περιβάλλον, έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη, ενέργεια, κοινωνική πολιτική και πολιτική απασχόλησης, πολιτική µετανάστευσης και λοιπές πολιτικές που συνδέονται µε την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, προώθηση της ισότητας µεταξύ ανδρών και γυναικών, σύνδεση υπερπόντιων χωρών και εδαφών, αναπτυξιακή συνεργασία, φορολογία συνδεόµενη µε την ενιαία αγορά εκείνες που σχετίζονται µε τη θέση σε εφαρµογή της εξωτερικής πολιτικής, όπως η αµυντική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, εσωτερική και εξωτερική πολιτική στη διεθνική τους διάσταση 27. θεωρεί ότι στον τοµέα αυτό αρµοδιοτήτων, ο κοινοτικός κανόνας αιτιολογείται όταν διακυβεύεται ένα ευρωπαϊκό συµφέρον πρέπει εποµένως να καθορίζει τις κατευθυντήρες γραµµές, τις γενικές αρχές και τους στόχους, συµπεριλαµβανοµένων, όταν κρίνεται απαραίτητο, των κοινών κανόνων και ελάχιστων προτύπων ο κοινοτικός κανόνας δεν πρέπει να έχει ως στόχο την οµοιοµορφία παρά µόνον όπου η ισότητα των δικαιωµάτων ή του ανταγωνισµού κινδυνεύουν σαφώς να αµφισβητηθούν 28. θεωρεί εξάλλου ότι, στους τοµείς αυτούς, τα κράτη µέλη πρέπει να διατηρούν την ικανότητα να νοµοθετούν όταν η Ένωση δεν έχει ακόµη ασκήσει τα προνόµιά της 29. θεωρεί ότι, για τα άλλα θέµατα, πρέπει σαφώς να καθορισθεί ότι οι ενέργειες της Ένωσης αποκλειστικό σκοπό έχουν να συµπληρώνουν εκείνες των κρατών µελών, τα οποία διατηρούν την αρµοδιότητα κοινού δικαίου τούτο αφορά ήδη την παιδεία, την κατάρτιση, την νεότητα, την προστασία του πολίτη, τον πολιτισµό, τα µέσα µαζικής ενηµέρωσης, τον αθλητισµό, την υγεία, τη βιοµηχανία, τον τουρισµό, τοµείς στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι αστικές και εµπορικές συµβάσεις 30. θεωρεί ότι η Ένωση διαθέτει επίσης εξουσίες, και ενίοτε νοµικές υποχρεώσεις, συντονισµού των πολιτικών που εµπίπτουν κυρίως στην εθνική αρµοδιότητα µεταξύ αυτών περιλαµβάνεται ο υποχρεωτικός συντονισµός των πολιτικών προϋπολογισµού και φορολογίας στο πλαίσιο της Οικονοµικής και Νοµισµατικής Ένωσης, καθώς και οι πολιτικές απασχόλησης, για την καλύτερη υλοποίηση των στόχων της Ένωσης 31. συνιστά, για λόγους αποτελεσµατικότητας των συντονισµών αυτών, την εφαρµογή νέων διαδικασιών, εκτός των διαδικασιών κοινού δικαίου της Ένωσης, στις οποίες θα συµµετέχουν όλα τα κοινοτικά θεσµικά όργανα 3.2 Πώς πρέπει να εφαρµόζεται η αρχή της επικουρικότητας; Έκθεση (16 Μαΐου 2002) σχετικά µε την οριοθέτηση των αρµοδιοτήτων µεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών µελών (2001/2024(INI)) (Alain Lamassoure, (ΣΥΝΤ) Γ. λαµβάνοντας υπόψη ότι οι αρχές της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, όπως εισήχθησαν από τη Συνθήκη του Μάαστριχ και διευκρινίσθηκαν από τη Συνθήκη του Άµστερνταµ, δεν επέτρεψαν ακόµη να διευκρινισθεί, κατά περίπτωση, ο αντίστοιχος ρόλος της Ένωσης και των κρατών µελών, 32. θεωρεί αναγκαίο να ενισχυθούν οι αρχές της επικουρικότητας και της αναλογικότητας προτείνει, προς το σκοπό αυτό, να επιφορτισθεί ένα µέλος της Επιτροπής µε τον έλεγχο της εφαρµογής της αρχής της επικουρικότητας για όλα τα DT\473119EL.doc 15

προτεινόµενα από αυτήν κείµενα επαναβεβαιώνει τις συστάσεις που είχε διατυπώσει στο ψήφισµά του της 7ης Φεβρουαρίου 2002 1 όσον αφορά τις σχέσεις µεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων Βλ. ερώτηση 3.6. 3.3 [22.] Πρέπει µήπως να µειωθεί ο αριθµός των νοµοθετικών µέσων: πράξεις άµεσης εφαρµογής, νοµοθεσία-πλαίσιο και µη δεσµευτικά µέσα (γνωµοδοτήσεις, συστάσεις, ανοικτή συνεργασία); 07.02.2002, Σχέσεις µεταξύ του ΕΚ και των εθνικών κοινοβουλίων στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης (Giorgio Napolitano, ΣΥΝΤ) 7. επισηµαίνει µε ανησυχία ότι τα κοινοβούλια που εκλέγονται από το λαό σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να µεριµνούν από κοινού ώστε οι κυβερνήσεις να µη δηµιουργούν νέα διακυβερνητικά δικαιώµατα και µέσα, τα οποία θα αποκλείουν τη συµµετοχή των κοινοβουλίων, όπως ο «ανοικτός συντονισµός» ή η αποκαλούµενη από κοινού ρύθµιση 29.11.2001, Ευρωπαϊκή διακυβέρνηση (Sylvia-Yvonne Kaufmann, ΣΥΝΤ) 37. πιστεύει ότι η αποκαλούµενη "ανοικτή µέθοδος συντονισµού" εγείρει λιγότερες επιφυλάξεις, όταν περιορίζεται στην ανταλλαγή δοκιµασµένων διαδικασιών και στη σύγκριση των επιτευχθεισών προόδων και δεν εφαρµόζεται σε ένα χώρο, τον χώρο της προετοιµασίας των Ευρωπαϊκών Συµβουλίων, από τον οποίο αποκλείεται το Κοινοβούλιο δεν πρέπει σε καµία περίπτωση να οδηγήσει σε καλυµµένη παράλληλη νοµοθεσία παρεκκλίνοντας από τη νοµοθετική διαδικασία όπως αυτή έχει κατοχυρωθεί στη Συνθήκη ΕΚ Έκθεση (16 Μαΐου 2002), Οριοθέτηση αρµοδιοτήτων µεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών µελών (2001/2024(INI) (Alain Lamassoure, ΣΥΝΤ) Η άσκηση των αρµοδιοτήτων 11. εκτιµά αναγκαίο κατ εφαρµογή των αρχών της διάκρισης, της ισορροπίας και της συνεργασίας µεταξύ των εξουσιών, να ορισθούν καλύτερα στο µελλοντικό ευρωπαϊκό Σύνταγµα µια αυτόνοµη νοµοθετική, εκτελεστική και δικαστική αρµοδιότητα να καταγραφεί ως συνταγµατική υποχρέωση ο σεβασµός της αρχής της επικουρικότητας να τεθεί σε εφαρµογή µια αποτελεσµατική ιεράρχηση των κανόνων 12. εκτιµά ότι ο νοµοθετικός κανόνας - ο κοινοτικός «νόµος» - πρέπει να εγκρίνεται µε αποκλειστική πρωτοβουλία της Επιτροπής από τα δύο σκέλη της νοµοθετικής εξουσίας, Συµβούλιο και Κοινοβούλιο, τα οποία έχουν την αρµοδιότητα των πολιτικών επιλογών, ενώ οι εκτελεστικοί κανόνες, οι οποίοι ορίζονται από το νόµο, θα υπάγονται στην αρµοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας η οποία, ανάλογα µε την περίπτωση, θα ανήκει στην Επιτροπή, σε έναν ειδικό ευρωπαϊκό οργανισµό, στα κράτη µέλη ή, συναρτήσει της συνταγµατικής τάξης των κρατών, στις εδαφικές οντότητές τους η άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να υπόκειται σε έλεγχο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 13. θεωρεί απαραίτητη την τροποποίηση της ορολογίας της Συνθήκης, προκειµένου να 1 P5_TA(2002)0058. DT\473119EL.doc 16

3.4 [23.] Είναι ή όχι επιθυµητό να γίνεται συχνότερη χρήση σε νοµοθεσίαπλαίσιο, η οποία αφήνει µεγαλύτερο περιθώριο στα κράτη µέλη για την επίτευξη των πολιτικών στόχων; γίνεται σαφέστερη διάκριση µεταξύ των παρεµβάσεων της εκτελεστικής εξουσίας και αυτών της νοµοθετικής 14. θεωρεί απαραίτητο µέσω της νέας διατύπωσης του άρθρου 249 της Συνθήκης ΕΚ, καθώς και µιας εξαντλητικής απαρίθµησης που θα περιληφθεί σε ένα ειδικό άρθρο της Συνθήκης, να καταρτισθεί κατάλογος των νοµικών πράξεων και των άλλων µέσων δράσης της Ένωσης 18. υπενθυµίζει ότι το πολιτικό µοντέλο της Ένωσης βασίζεται σήµερα σε δύο θεµελιώδεις ιδιαιτερότητες: η Ένωση διαθέτει µόνο µικρές διαχειριστικές υπηρεσίες, τουλάχιστον ως προς τις εσωτερικές πολιτικές, για τις οποίες στηρίζεται στα κράτη µέλη (και οι οποίες υπόκεινται στην εκ µέρους της Επιτροπής παρακολούθηση της υποχρέωσης των κρατών µελών να εφαρµόζουν τις εγκριθείσες πολιτικές), η δε δηµοσιονοµική και φορολογική εξουσία παραµένει κατά κύριο λόγο επίσης σε εθνικό επίπεδο 33. επισηµαίνει ότι ο «ανοιχτός συντονισµός» των εθνικών πολιτικών οδηγεί σε µια νέα σύγχυση όσον αφορά την πολιτική ευθύνη εµµένει στην άποψη ότι η διαδικασία αυτή θα πρέπει να συνοδευθεί από έναν πραγµατικό κοινοβουλευτικό έλεγχο 34. θεωρεί ότι η άσκηση των αρµοδιοτήτων της από την Ένωση, ανεξαρτήτως εάν αυτές είναι αποκλειστικές, κατανεµηµένες, συµπληρωµατικές ή συντονιστικές, πρέπει να παύσει να είναι αποστειρωµένη λόγω παραλυτικών (απουσία εξουσίας πρωτοβουλίας, απόφαση µε οµοφωνία, κύρωση από τα κράτη µέλη) ή µη δηµοκρατικών διαδικασιών (απουσία πραγµατικής συµµετοχής του Κοινοβουλίου ή δικαστικού ελέγχου) έστω και αν είναι παραδεκτό ότι ορισµένες κατηγορίες αρµοδιοτήτων, ιδίως οι συντονιστικές και οι σχετικές µε το σύστηµα ιδίων πόρων, πρέπει να ασκούνται στο πλαίσιο των ειδικών διαδικασιών όπου συµµετέχουν στενά τα εθνικά κοινοβούλια ή οι εκπρόσωποί τους 29.11.2001, Ευρωπαϊκή διακυβέρνηση (Sylvia-Yvonne Kaufmann, ΣΥΝΤ) 35. πιστεύει ότι η χρήση των ονοµαζόµενων "οδηγιών πλαισίων" πρέπει να συνοδεύεται από κατάλληλους µηχανισµούς δηµοκρατικού ελέγχου ειδικότερα, το Κοινοβούλιο πρέπει στο µέλλον να διαθέτει έναν "µηχανισµό ανάκλησης" για τη νοµοθεσία που ανατίθεται στη διαδικασία επιτροπολογίας Το ψήφισµα της 5ης Φεβρουαρίου 2002, σχετικά µε την εφαρµογή της νοµοθεσία στο πλαίσιο των χρηµατοπιστωτικών υπηρεσιών (έκθεση von Wogau) αντιµετωπίζει στο σύνολο των παραγράφων του το ερώτηµα αυτό (2001/2247 INI)). Ειδικότερα, το ψήφισµα στην παράγραφο 19 επιβεβαιώνει τις θέσεις του Κοινοβουλίου υπέρ της καθιέρωσης ιεράρχησης νοµικών πράξεων και ζητεί σχετική µεταρρύθµιση να πραγµατοποιηθεί το 2004. Ωστόσο, αυτή η θέση αρχής είναι αδιαχώριστη από άλλες παράλληλες απαιτήσεις, όπως η αναθεώρηση της διαδικασίας επιτροπολογίας ώστε να παρασχεθούν στο Κοινοβούλιο δικαιώµατα παράµοια µε του Συµβουλίου ιδίως µε µια διαδικασία ανάκλησης. Αντιθέτως, το Κοινοβούλιο απορρίπτει κάθε ιδέα µεταβίβασης της νοµοθετικής του εξουσίας που θα µπορούσε να είναι αποτέλεσµα νοµοθεσίας-πλαισίου. Παράλληλα, η τοποθέτηση πρέπει να επανακαθοριστεί µέσα σε ένα γενικοτερο πλαίσι DT\473119EL.doc 17

3.5 Ποιες είναι οι προσδοκίες των πολιτών, για παράδειγµα όσον αφορά την εσωτερική ασφάλεια, την κοινωνική συνοχή, το περιβάλλον κτλ. ανακατανοµής εξουσιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο και µεταξύ του κοινοτικού και του εθνικού επιπέδου. Βλ. Ευρωβαρόµετρο 3.6 [19.] Τέλος, τίθεται το ερώτηµα του πώς να εξασφαλίσουµε ότι ο νέος καταµερισµός εξουσιών δεν θα οδηγήσει σε λαθραία διεύρυνση των αρµοδιοτήτων της Ένωσης ή δεν θα παρέµβει στους τοµείς που εµπίπτουν στην αποκλειστική αρµοδιότητα των κρατών µελών και, ενδεχοµένως, των περιφερειών. Πώς ταυτόχρονα να φροντίσουµε ώστε να µην εξασθενίσει η ευρωπαϊκή δυναµική; Έκθεση (16 Μαΐου 2002), Οριοθέτηση αρµοδιοτήτων µεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρατών µελών (2001/2024(INI) (Alain Lamassoure, ΣΥΝΤ) ΙΑ. λαµβάνοντας υπόψη την ακαµψία του πλαισίου των επιχειρησιακών λειτουργικών αρµοδιοτήτων που ορίζουν οι σηµερινές Συνθήκες, ακαµψία την οποία µόνο η χρήση του άρθρου 308 της ΣΕΚ µπόρεσε να ξεπεράσει µέχρι του σηµείου να έχει χρησιµεύσει ως νοµική βάση σε πάνω από 700 κοινοτικές πράξεις, µολονότι ο αριθµός αυτός µειώθηκε σηµαντικά κατά τα τελευταία χρόνια, ΙΓ. εκτιµώντας ότι το σύστηµα κατανοµής των αρµοδιοτήτων πρέπει να µπορεί να εξελίσσεται και να προσαρµόζεται στις κοινωνικές, οικονοµικές και πολιτικές µεταβολές που πιθανόν θα σηµειωθούν στο µέλλον, Η µελλοντική εξέλιξη του συστήµατος 35. θεωρεί απαραίτητο να προβλεφθεί µια εξελικτική ρήτρα, για να µην «απολιθωθεί» το σύστηµα κατανοµής των αρµοδιοτήτων επ αυτού, θεωρεί χρήσιµη τη διατήρηση ενός µηχανισµού συγκρίσιµου µε το σηµερινό άρθρο 308 της Συνθήκης ΕΚ, αλλά ο οποίος κατ εξαίρεση µόνο θα εφαρµόζεται και θα λειτουργεί και προς τις δυο κατευθύνσεις, επιτρέποντας και να επιστρέφονται κάποιες αρµοδιότητες στα κράτη µέλη όταν δεν υφίσταται πλέον η ανάγκη κοινοτικής παρέµβασης επιθυµεί να συµµετέχει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στη λήψη της σχετικής απόφασης 36. προτείνει να διασφαλισθεί στους πολίτες της Ένωσης ότι οι µεταφορές αρµοδιοτήτων θα πραγµατοποιούνται σε πλαίσιο διαφάνειας του προϋπολογισµού υπό τον έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, κατά τρόπον ώστε να διασφαλίζεται ότι δεν θα εµφανίζονται µε την ευκαιρία αυτή γραφειοκρατικές επικαλύψεις σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο 37. προτείνει όπως το πλαίσιο των αρµοδιοτήτων υποβληθεί σε συνολική επανεξέταση δέκα έτη µετά την έγκρισή του Ο ρόλος των οργανισµών τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης 38. θεωρεί ότι η εσωτερική διοικητική οργάνωση της επικράτειας τους και η κατανοµή αρµοδιοτήτων εντός κάθε κράτους µέλους εµπίπτουν αποκλειστικά στο εθνικό σύστηµα λήψης αποφάσεων ταυτόχρονα, διαπιστώνει τον αυξανόµενο ρόλο που οι περιφέρειες και ενίοτε οι άλλοι οργανισµοί τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης διαδραµατίζουν πλέον στην εφαρµογή των πολιτικών της Ένωσης, ιδίως εκεί όπου υφίστανται περιφέρειες µε νοµοθετικές αρµοδιότητες 39. επιθυµεί, ως εκ τούτου, να είναι ανοικτή η Ένωση στις προτάσεις των κρατών µελών που τείνουν στην καλύτερη συµµετοχή των αντιστοίχων οργανισµών τους τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης στην προπαρασκευή και ενδεχοµένως τη µεταφορά των DT\473119EL.doc 18

3.7 [10.] Πράγµατι, στο µέλλον η Ένωση πρέπει επίσης να είναι σε θέση να αντιδρά σε νέες προκλήσεις και εξελίξεις και να διερευνά νέους τοµείς δράσης. Προς τούτο, µήπως πρέπει να επανεξεταστούν τα άρθρα 95 και 308 της Συνθήκης, στο φως του δικονοµικού κεκτηµένου; [11.] Ποιες τροποποιήσεις πρέπει να γίνουν στη Συνθήκη σε σχέση µε τις διάφορες πολιτικές; ευρωπαϊκών κανόνων σε πλαίσιο σεβασµού των διαφόρων εθνικών συνταγµάτων αναθέτει στην επιτροπή του για τις συνταγµατικές υποθέσεις να συντάξει ειδική έκθεση σχετικά, λαµβάνοντας υπόψη τη γνωµοδότηση της Επιτροπής των Περιφερειών 40. θα συµπεριλάβει στον Κανονισµό του τους αναγκαίους κανόνες ώστε να καταστεί δυνατή η κανονική εκπροσώπηση των περιφερειακών κοινοβουλίων που διαθέτουν νοµοθετική ικανότητα στις εργασίες της αρµόδιας επιτροπής για τις περιφερειακές υποθέσεις, µε βάση την πρακτική που έχει ήδη αποφέρει θετικά αποτελέσµατα Οι δικαιοδοτικές εγγυήσεις 41. θεωρεί ότι το ικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αποτελεί, από πολλές απόψεις, το Συνταγµατικό ικαστήριο της Ένωσης 42. προτείνει, προς τούτο, να ιδρυθεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού ικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ένα τµήµα αρµόδιο για τα ζητήµατα που αφορούν το Σύνταγµα, τις αρµοδιότητες και τα θεµελιώδη δικαιώµατα 43. προτείνει να θεσπιστεί ένα νέο δικαίωµα προσφυγής, που θα προηγείται της έναρξης ισχύος ενός κανόνα και θα µπορεί να προκαλέσει την αναστολή του η προσφυγή αυτή θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά: θα µπορούσε να ασκείται από την Επιτροπή ή από µία σηµαντική µειοψηφία του Συµβουλίου ή του Κοινοβουλίου η διαδικασία θα πρέπει να κινείται εντός µηνός από την έγκριση του κανόνα, το δε ικαστήριο θα πρέπει να αποφαίνεται επίσης εντός µηνός - η µόνη ένσταση που θα µπορεί να γίνει δεκτή στην επείγουσα αυτή διαδικασία θα είναι ενδεχόµενη σύγκρουση αρµοδιοτήτων που αφορά τη µη τήρηση των αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας [14.] Θέλουµε να εγκρίνουµε µια πιο ολοκληρωµένη προσέγγιση στην αστυνοµική και δικαστική συνεργασία; 29.11.2001, Η συνταγµατική διαδικασία και το µέλλον της Ένωσης (Jo Leinen, Iñigo Méndez de Vigo, ΣΥΝΤ) 3. εκτιµά ότι, εκτός από τα τέσσερα θέµατα της ήλωσης αριθ. 23 που θα αποτελέσουν αντικείµενο ξεχωριστών ψηφισµάτων, για την πρόοδο, την ασφάλεια και την ευηµερία των πολιτών και των ευρωπαϊκών λαών και η επιβεβαίωση του ρόλου της Ένωσης στον κόσµο απαιτείται: στ) η εξέλιξη της Ένωσης σε έναν πραγµατικό χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, και ειδικότερα µε: DT\473119EL.doc 19