Οι ιχνηλάτες ταξιδεύουν σε άγνωστα νερά
Μια φορά κι έναν καιρό μια παρέα από μαθητές και μαθήτριες που αγαπούσαν την περιπέτεια και ήθελαν να γνωρίσουν τον κόσμο αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι μακρινό. Ήθελαν να επισκεφτούν και να ανακαλύψουν τα πιο περίεργα μέρη. Προτίμησαν να ταξιδέψουν με πλοίο και έδωσαν στην ομάδα τους το όνομα «ιχνηλάτες». Ήταν όλοι ριψοκίνδυνοι, περιπετειώδεις, ενθουσιώδεις, περίεργοι και αγαπούσαν τα μυστήρια. Σκοπός τους ήταν να εξερευνήσουν τον κόσμο και ίσως τον ίδιο τους τον εαυτό.
Έψαξαν πολύ στα ταξιδιωτικά γραφεία και στο διαδίκτυο και ανακάλυψαν ένα εισιτήριο που τους έδινε τη δυνατότητα να ορίσουν αυτοί την πορεία του ταξιδιού τους.
Έτσι συνεργάστηκαν, συζήτησαν για τις επιθυμίες και τις ανάγκες του καθένα και έφτιαξαν το πλάνο του ταξιδιού τους. Θα ξεκινούσαν από το πιο ωραίο λιμάνι της χώρας τους, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, με τελικό προορισμό τους την Ιθάκη. Υπήρχαν πολλοί ενδιάμεσοι σταθμοί στα πανέμορφα νησιά του Αιγαίου. Έμενε σ αυτούς να αποφασίσουν ποια θα επισκέπτονταν. Επειδή υπήρχαν πολλές διαφωνίες, κατέληξαν ότι θα αποφάσιζαν στην πορεία να σταματήσουν σε όποια από αυτά κέντριζαν το ενδιαφέρον τους.
Έκαναν πολλές προετοιμασίες πριν ξεκινήσουν. Το πιο σημαντικό όμως που έπρεπε να ετοιμάσουν ήταν ένα ποίημα με τα χαρακτηριστικά και τις αξίες τους που θα τους βοηθούσε να καταλάβουν ποιοι είναι. Βασικό επίσης ήταν να εντοπίσουν τι ήθελαν να αλλάξει για να μπορέσουν να βελτιωθούν, αλλά και τι ήθελαν να διατηρηθεί, επειδή το θεωρούσαν καλό και χρήσιμο για την ομάδα. Μετά από πολλή συζήτηση και έντονες διαφωνίες κατέληξαν! Τα προτερήματά τους ήταν η φιλία που τους ένωνε από την παιδική τους ηλικία, το χιούμορ, η συνεργασία τους και η δυνατότητα να έρχονται ο ένας στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνουν τις δυσκολίες και τις ανάγκες τους.
Τα προτερήματα και τα ελαττώματά μας
Όπως όλοι όμως είχαν και πολλά ελαττώματα Ήταν πολύ φλύαροι μέσα στην τάξη και συχνά αγενείς. Μερικές φορές φέρονταν με ασέβεια και αδιαφορία απέναντι στους άλλους. Κάποιες φορές έκαναν μαγκιές και οδηγούνταν σε τσακωμούς.
Έβαλαν στη βαλίτσα τους όλα τα απαραίτητα, μοιράστηκαν στις καμπίνες και με χαρούμενη διάθεση και πολλές προσδοκίες ξεκίνησαν το ταξίδι τους μια ηλιόλουστη μέρα του Νοέμβρη. Πήραν φυσικά μαζί τους και το ταξιδιωτικό τους ημερολόγιο για να καταγράφουν τις εντυπώσεις τους.
Ο ουρανός ήταν γαλανός, ο ήλιος ζέσταινε την ατμόσφαιρα κι ένα δροσερό αεράκι τους έσπρωχνε απαλά στην απεραντοσύνη της θάλασσας.
Έπειτα από αρκετές μέρες στην ανοιχτή θάλασσα αντίκρισαν από μακριά ένα νησί ξεχωριστό και κουρασμένοι από το πολυήμερο ταξίδι τους αποφάσισαν να κάνουν την πρώτη τους στάση.
Πρώτος σταθμός τους ήταν το νησί της Καλυψούς, ένα μέρος μαγευτικό, με δέντρα, λουλούδια, άφθονα νερά που γεννούσε ευχάριστα συναισθήματα.
. Εκεί έμαθαν να εκφράζουν τα ευχάριστα και δυσάρεστα συναισθήματά τους κι έφτιαξαν το δέντρο που νιώθει.
Διαπίστωσαν ότι ο καθένας νιώθει διαφορετικά συναισθήματα και είναι πολύ δύσκολο να μιλάμε γι αυτά, γιατί συχνά δεν μπορούμε να τα εντοπίσουμε και να τα εκφράσουμε με λόγια. Άλλοι δυσκολεύονται ιδιαίτερα να εντοπίσουν τα ευχάριστα συναισθήματα, γιατί δε μένουν για πολύ. Άλλοι τα δυσάρεστα, γιατί δε θέλουν να τα σκέφτονται, τους συμβαίνουν συχνότερα και παραμένουν πολύ χρόνο μέσα τους.
Όλοι συμφωνούν ότι δε βοηθάει να κρατάμε τα δυσάρεστα συναισθήματα μέσα μας, γιατί μας πληγώνουν και βαραίνουν την καρδιά μας. Πρέπει να μιλάμε με κάποιον που εμπιστευόμαστε, γιατί αυτό θα μας βοηθήσει να δούμε κι άλλες πλευρές. Πρέπει να βρίσκουμε χρόνο για να ηρεμήσουμε και να σκεφτούμε ό,τι μας δυσαρεστεί και μετά να συζητάμε γι αυτό, γιατί διαφορετικά τα δυσάρεστα συναισθήματα συσσωρεύονται και δε νιώθουμε καλά! Ραγίζουν την καρδιά!
Αυτά που ζήσαμε σ αυτό το ταξίδι ήταν πολύ χρήσιμα, γι αυτό θέλουμε να τα μοιραστούμε με τους άλλους. Να τους συμβουλέψουμε να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να εκφράζονται συναισθηματικά για να υπάρχει στις σχέσεις τους αρμονία και σεβασμός!
Δεύτερος σταθμός του ταξιδιού τους ήταν το νησί του Πολύφημου, ένα μέρος με τεράστια κοφτερά βράχια και απότομες ακτές. Μόλις το αντίκρισαν ένιωσαν απερίγραπτο άγχος, γιατί δεν ήξεραν τίποτα γι αυτό κι η εμφάνισή του ήταν τόσο τρομακτική!
Ο καθένας θα φοβόταν, όμως οι ιχνηλάτες ατρόμητοι αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν το ίδιο τους το άγχος. Συζήτησαν γι αυτό το συναίσθημα και κατέληξαν ότι είναι καθημερινό. Πρότειναν τρόπους για να το αντιμετωπίζουν. Αποφάσισαν να μην κρατάνε τίποτα κακό μέσα τους, γιατί τότε νιώθουν σαν μπαλόνι έτοιμο να σκάσει!
Ο καθένας πρότεινε το δικό του τρόπο για την καταπολέμηση του άγχους, ένωσαν τις ιδέες τους και έφτιαξαν ένα ελιξίριο κατά του άγχους που το ονόμασαν «ξεαγχωτίξ».
Οι βασικές προτάσεις της ομάδας για την καταπολέμηση του άγχους είναι οι εξής: Να κάνει ο καθένας ό,τι τον βοηθάει να εκτονωθεί: παιχνίδι, μουσική, ζωγραφική, τηλεόραση, συζήτηση με αγαπημένα πρόσωπα. Να ξανασκέφτεται το πρόβλημά του από άλλη οπτική. Να φέρνει στο μυαλό του κάτι ευχάριστο για να ξεπεράσει τις δυσάρεστες σκέψεις που τον βασανίζουν. Το βασικό μήνυμα που θέλει να στείλει η ομάδα προς όλους είναι: Τα προβλήματα λύνονται μόνο με συζήτηση. Δεν κρατάμε τίποτα μέσα μας! Έτσι κατάφεραν οι ιχνηλάτες να σπάσουν το μπαλόνι του άγχους.
Καταπολεμώντας το άγχος!
Τρίτος σταθμός τους ήταν το νησί των Λωτοφάγων. Αν πάτε στο νησί των Λωτοφάγων, θα σας μαγέψει η ομορφιά του και η γαλάζια θάλασσά του, η χρυσαφένια αμμουδιά του και τα τεράστια κύματά του.
Όμως προσέξτε τους λωτούς, τους νόστιμους αυτούς καρπούς, γιατί μπορεί να σας πλανέψουν κι απ το σκοπό σας να σας «κλέψουν».
Εκεί οι μικροί μας φίλοι έμαθαν ότι όλοι είμαστε ίσοι μα και διαφορετικοί! Αυτό το διαπιστώνει ο καθένας εύκολα. Αν όμως προσέχουμε μόνο τις διαφορές, κάνουμε τους άλλους να νιώθουν άβολα και απόμακρα. Φυσικά το ίδιο συμβαίνει όταν οι άλλοι δίνουν περισσότερη σημασία στις δικές μας ιδιαιτερότητες. Τότε νιώθουμε άσχημα, αγχωμένοι, απομονωμένοι, κατώτεροι και σιγά σιγά παύουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Όμως όλοι συμφωνούμε πως ένας κόσμος, όπου όλοι θα ήταν ίδιοι, είναι ένας κόσμος βαρετός κι αδιάφορος! Ωστόσο είναι δύσκολο να δεχτούμε κάποιον διαφορετικό από εμάς. Εμείς όμως τα καταφέραμε!!!
Σε όσους δεν είχαν την ευκαιρία να συνταξιδέψουν μαζί μας προτείνουμε να έχουν ανοιχτό το μυαλό και την καρδιά τους για να μπορούν να πλησιάσουν τους άλλους και για να γίνουν και οι ίδιοι αποδεκτοί.
Τελικά φτάσαμε στον προορισμό μας, την Ιθάκη!
Τι είναι για μας η Ιθάκη; Είναι το ταξίδι μας με τις δυσκολίες του και όσα μάθαμε και ζήσαμε. Είναι η μαγική εμπειρία να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, να βάζεις στόχους και να καταφέρνεις να τους πραγματοποιείς
Συγγραφική ομάδα: Οι μαθητές/τριες της Δ1 τάξης του 2 ου Δ. Σχ. Μηχανιώνας και η δασκάλα τους, Μαρία Φαλακίδου. σχολικό έτος: 2014-2015