Γεώργιος Σταµουλάκης Πρόεδρος Περιφερειακού Τµήµατος Ηπείρου του ΤΕΕ Συνάδελφοι πρέπει να πούµε κάποια πράγµατα για να απλοποιήσουµε λίγο κάποια θέµατα. Όσον αφορά για το Τεχνικό Επιµελητήριο Τµήµα Ηπείρου δεν υπάρχει θέµα χωροθέτησης του δρόµου. Ο δρόµος έχει ήδη χωροθετηθεί, έχει προέγκριση χωροθέτησης, κάναµε παρέµβαση όσον αφορά τη διέλευσή του από το λεκανοπέδιο να περνάει από το βόρειο τµήµα, διότι η οικιστική ανάπτυξη του λεκανοπεδίου δε µπορούσε να χωρέσει έναν τέτοιου είδους δρόµο. Πέρα από κει είναι ένας δρόµος ταχείας κυκλοφορίας, ενταγµένος στα ιευρωπαϊκά ίκτυα, ένας δρόµος που θα ενώσει το βορρά µε το νότο της Ελλάδας. Αυτή είναι η διαφοροποίησή του, το είπα και χτες, ότι είναι ένας δρόµος που δεν κατευθύνεται προς την Αθήνα που κατευθύνονταν µέχρι τώρα όλοι οι δρόµοι στην Ελλάδα, δίνει λοιπόν διαφορετική αναπτυξιακή δυνατότητα συνδέοντας περιφερειακά κέντρα. Για να µπορέσει όµως αυτός ο δρόµος, το τόνισα και χθες, να είναι ένας αναπτυξιακός πραγµατικά δρόµος, πρέπει να συνδεθεί µε σηµαντικά έργα στην Περιφέρεια. Η παραλιακή οδός Ηγουµενίτσα- Πρέβεζα, εγώ δεν µπαίνω στη συζήτηση της ονοµατολογίας αν είναι Ιόνιος, Παραϊόνιος, µας κλέψανε το όνοµα και λοιπά, γιατί δεν έχει ουσία. Η ουσία είναι ότι αυτός ο δρόµος πρέπει να είναι ένας ουσιαστικά αναπτυξιακός δρόµος, ο οποίος θα βοηθήσει στην κοινωνική και τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Άρα λοιπόν, ο δρόµος αυτός είναι ταυτόχρονης σηµασίας µε την ΙΟΝΙΑ Ο Ο για να έχουµε ουσιαστική ανάπτυξη στην περιοχή. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 1
εύτερο σηµείο, η σύνδεση του δρόµου της ΙΟΝΙΑΣ Ο ΟΥ µε την Πρέβεζα µέσω Αµφιλοχίας και Ακτίου. Εµείς προτείναµε ότι πρέπει να είναι µέρος της ΙΟΝΙΑΣ Ο ΟΥ και έτσι το θέλουµε, έτσι απαιτούµε. Με αυτόν τον τρόπο όντως η Πρέβεζα εντάσσεται µέσα τα ιευρωπαϊκά ίκτυα. Θεωρούµε επίσης σηµαντικό το δρόµο Άκτιο-Λευκάδα για την ανάπτυξη της περιοχής, όπως και την κατασκευή του παραλιακού δρόµου µέχρι Αστακό. Άρα λοιπόν είναι ένας συνδυασµός έργων, που συνδυαζόµενα µε την ΙΟΝΙΑ Ο Ο θα µας δώσουν τις πραγµατικές προοπτικές ανάπτυξης της περιοχής. Επίσης η σύνδεση της Πρέβεζας µε την Φιλιππιάδα, µε την ΙΟΝΙΑ Ο Ο, που αναφέρουµε δεν είναι τυχαία, είναι συσχετισµένη µε την θέση µας, η οποία είχε περάσει και στο χωροταξικό για τον ρόλο του αεροδροµίου του Ακτίου ως διεθνές αεροδρόµιο της Βορειοδυτικής Ελλάδος. Άρα λοιπόν θα δώσει τη δυνατότητα πρόσβασης και γρήγορης µεταφοράς από όλη την Ήπειρο προς το αεροδρόµιο. Πέρα από κει συνάδελφοι, θέλω να πω και κάποια άλλα πράγµατα. Ιδίως από τις τοποθετήσεις των φορέων των πολιτικών και των πολιτειακών παραγόντων υπήρξε κάποιος πεσιµισµός χθες, που νοµίζω κατά κάποιο τρόπο ανατράπηκε σήµερα. εν είναι ότι ξεκινάµε από το µηδέν, η ΙΟΝΙΑ Ο ΟΣ, το είπα και στην εισήγησή µου, έχει ξεκινήσει, έχει δροµολογηθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Άρα λοιπόν το θέµα είναι ότι οι διαδικασίες ολοκλήρωσης, και το τόνισα κι εγώ στην εισήγησή µου, έχουν αποτελµατώσει, υπάρχει στασιµότητα. ε σηµαίνει όµως ότι θα ξεκινήσουµε από το µηδέν. Το έργο έχει προέγκριση χωροθέτησης, υπάρχουν προκαταρκτικές µελέτες, υπάρχουν µελέτες, είναι τµήµατα έτοιµα για δηµοπράτηση, έχει γίνει προεπιλογή των αναδόχων εταιρειών για παραχώρηση του έργου, έχουν επιλεχθεί κατά κάποιο τρόπο. Άρα λοιπόν, το θέµα ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 2
είναι η απεµπλοκή αυτών των διαδικασιών, δεν ξεκινάµε από την αρχή, κι εδώ χρειάζεται η βούληση η πολιτική ώστε αυτό το έργο να ξεκινήσει. Και προφανώς συνάδελφοι για να ξεκινήσει ένα έργο χρειάζονται πόροι. Για να δούµε λίγο, να κάνουµε µια ανάλυση, να πούµε για αυτά τα αυτοχρηµατοδοτούµενα έργα ή για τις συµβάσεις παραχώρησης, γιατί λίγο πολύ πιστεύω ο όρος είναι γνωστός σε όλους, αλλά θέλω να µου επιτρέψετε να αναφερθώ σε αυτόν. Λοιπόν τρεις είναι οι συνιστώσες χρηµατοδότησης. Είναι το δηµόσιο, είναι οι εταιρείες που συµµετέχουν, είναι και δάνεια- κεφάλαια. Τι έχει γίνει µέχρι τώρα; Παραδείγµατος χάρη στην Αττική Οδό, που είναι το πρώτο έργο που έγινε και ολοκληρώθηκε µε αυτή τη διαδικασία, στην αρχή το ύψος του έργου ήταν γύρω στα 330 δισεκατοµµύρια, τελικό κόστος τα 900 δισεκατοµµύρια. Η συµµετοχή του δηµοσίου ήταν περίπου 33%, αυξήθηκε στα 68% όταν το έργο έφτασε τα 900 δισεκατοµµύρια, η συµµετοχή της αναδόχου κοινοπραξίας ήτανε 12,5% περίπου και παρέµεινε η ίδια, άρα µειώθηκε στα 900 δισεκατοµµύρια στο 6%. Και τα δάνειακεφάλαια προς τις εταιρείες που είναι µε εγγύηση του δηµοσίου, όπως γνωρίζετε ήταν της τάξης του 55% και µε την διαδικασία που σας είπα αυτό έγινε στο 26%. Ποιο είναι το κρίσιµο σηµείο για να µπορέσει να ξεκινήσει ένα έργο; Ο φίλος κύριος Παπανικόλας µας είπε ότι από τα 750 εκατοµµύρια της γέφυρας τα 310 ήτανε χρηµατοδότηση του δηµοσίου. Φαίνεται λοιπόν, από αυτά τα πράγµατα και από την τόσο µικρή ανάλυση, ότι η βασική συµµετοχή και έτσι όπως εξελίσσονται τα έργα µε το σύστηµα παραχώρησης είναι η συµµετοχή του δηµοσίου. Άρα λοιπόν θα έχουµε αυτό το έργο πότε; Όταν το δηµόσιο εξασφαλίσει αυτές τις πιστώσεις. Εάν το δηµόσιο δεν εξασφαλίσει αυτό το µέρος, δε θα µιλάµε για ΙΟΝΙΑ Ο Ο. Τα λέω απλά, νοµίζω ότι είµαι στη λογική τη σωστή. Λοιπόν η παρέµβαση που πρέπει να ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 3
κάνουµε, και είναι ουσιαστική παρέµβαση, είναι το δηµόσιο να διαθέσει αυτά τα κονδύλια που αναλογούν. Άρα λοιπόν τότε θα ξεκινήσει το έργο. Και έργα περίπου ώριµα, δε λέω ώριµα αλλά περίπου ώριµα, έχουµε. Μπορούµε και τα έργα να τα δηµοπρατήσουµε, εάν απεµπλακούµε από θέµατα που αφορούν τις εταιρείες περισσότερο και όχι ελεγκτικούς µηχανισµούς στο δηµόσιο µε τις εταιρείες. Κι αυτά µπορούν να δηµοπρατηθούν. Άρα λοιπόν εύκολα µπορούν να ωριµάσουν κάποια έργα, αλλά για να εκτελεστούν τα έργα πρέπει να υπάρξουν αυτά τα κεφάλαια. Πέρα από κει εγώ θέλω τελειώνοντας να πω και το εξής, ότι να µη µπούµε στη λογική, διότι από τους προηγούµενους οµιλητές, και από τον κύριο Καρβούνη και από τον κύριο εµαθά, βγαίνει ότι προφανώς η κυκλοφοριακή ανάλυση όπως επίσης και η αποδοτικότητα των έργων τα κάνει αυτά πιο ελκυστικά, ώστε οι εταιρείες να συµµετέχουν για να λάβουν µέρος στην διαδικασία παραχώρησης. Αλλά εάν µπούµε στην λογική ότι όσο αποµακρυνόµαστε από την Αθήνα τόσο τα φορτία ελαττώνονται, τόσο οι µετακινήσεις ελαττώνονται και το έργο είναι µη ελκυστικό, προφανώς δε θα είναι και η ανταπόδοση και η διάθεση των εταιρειών αυτή που αναµένουµε. Άρα λοιπόν δεν πρέπει το έργο να το στηρίξουµε στο πόσο ελκυστικό θα είναι για τις εταιρείες για το κοµµάτι που αναλογεί στην παραχώρηση, αλλά πρέπει και σε αυτή τη φάση να πιέσουµε και θα είναι η θέση µας ότι θέλουµε την ολοκλήρωση του έργου. Πιστεύω ότι το µήνυµα που πρέπει να βγει απ αυτήν την Ηµερίδα είναι ότι αυτοί οι πόροι που αφορούν το δηµόσιο κεφάλαιο πρέπει να εξευρεθούν, δεν πρέπει αυτοί οι πόροι µε διάφορα παιχνίδια εταιρειών και λοιπά να διπλασιάζονται και να τριπλασιάζονται και ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 4
πρέπει να είναι η πολιτική πίεση και η βούληση όλων των κατοίκων της περιοχής για την υλοποίηση αυτού του έργου. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 5