Ναταλία Ναταλία Ταμιωλάκη Ταμιωλάκη Λόγου Χάριν ΕΚ ΟΣΕΙΣ οσελότος ΕΚΔΟΣΕΙΣ οσελότος
Τιτλος Λόγου χάριν Συγγραφέας Ναταλία Ταμιωλάκη Σειρα Ποίηση [2358]0312/03 Copyright 2011 Ναταλία Ταμιωλάκη Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Μάρτιος 2012 ISBN 978-960-9607-39-1 Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. ΕΚΔΟΣΕΙΣ οσελότος Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com, ocelotos@otenet.gr www. ocelotos. gr
στη μνήμη της γιαγιάς μου
4 Natαλια ταμιωλακη
ΓΙΟΥΣΟΥΡΟΥΜ Οι έμποροι των ψυχών * την καρδιά μας επούλησαν. Εις τόπον ιερόν * τα μέσα μας έπλασαν. Πραμάτειες πολλές * απ τον πόνο μας, Κέρδισαν. Και του χρόνου μαζί * εν ταυτώ πάλι μόνοι. Κι η ψυχή μας λειψή * που μας δώσαν οι εμπόροι; Και του χρόνου μαζί * αν υπάρχει πια χρόνος. Εν αυτώ σιωπηλοί * περπατούμε, Χοηφόροι. Με βήμα αργό * τα μνημεία διαβαίνουμε. Θα προλάβουμε; * Σώπα! Καταφθάνουν οι εμπόροι! Με βήμα ταχύ * ο χαιρετισμός τους ωραίος Θα υμνήσουν στητοί την πραμάτειά τους * Δέος! Σοφία ορθοί ακούσατε * Ευμενίδες, Χοηφόροι! Συμπαθούμε το πένθος σας * μα είμαστε δω! Νικηφόροι! Εμείς θα σας δείξουμε * που το ψέμα, που η αλήθεια, Την ψυχή σας γνωρίσαμε * θέλει τόσο βοήθεια. Βοήθεια! Πιστέψαμε. Τους τα δώσαμε όλα. Τη βουβή μας σπονδή * δάκρυα σ έρημη χώρα. Την πουλήσαν κι αυτήν. * Πώς να ζήσουμε τώρα; 2007 λογου χαριν 5
ΕΛΕΝΗ Η Ελένη θα χάθηκε μια νύχτα απ την Τροία. Πολύβουα φώτα, σκόρπια μες στους δρόμους. Στοιβαγμένη θλίψη, ανάμεσα στα τόσα αμάξια. Κορνάρουνε φωνές σε ξεφτισμένους τοίχους. Η πόλις. Μεθυσμένη και αλλόκοτη. Μα η Ελένη, θα χάθηκε μια νύχτα απ την Τροία. Οι Έλληνες, για μια στιγμή, μαργώσανε. Ο Δούρειος Ίππος έμεινε μισός. Ο Αχιλλέας, χωρίς τον Έκτορα. Κι ο Μενέλαος, χωρίς γυναίκα ούτως ή άλλως. (Πόσοι πόλεμοι από απλή πλήξη Να ταν, άραγε, αθώα κι η Ελένη;) Κι η πόλις, μεθυσμένη και αλλόκοτη. Βαριές ανάσες πάνω απ τα κεφάλια μας. Νέφος από κούραση κι αδιαφορία διαστέλλεται, συστέλλεται, αναπαύεται, τέλος, επί μνημείων ενδόξων, κλέβει το σχήμα του κι εκείνα το δικό του: Η ιστορία του μέλλοντος παρόντος. Μα να ταν άραγε αθώα κι η Ελένη; 6 Natαλια ταμιωλακη
Να ταν το είδωλό της που μπάρκαρε για την Τροία, και καθώς λένε οι παλιοί, η Λένω δεν επέρασε, δεν την επήραν σκλάβα; Ας είναι. Τι σημασία έχει πια; Ας πήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια. Εδώ που φτάσαμε, μας φαίνονται όλα ίδια. Κι η Ιστορία του μέλλοντος παρόντος, τώρα, γράφει: Οι Ελένες χάθηκαν. Χάθηκαν, για πάντα, απ τις Τροίες. 2009. λογου χαριν 7
ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ Εδώ, στον τόπο των Αρχαίων, περιέργως πως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και οι φίλοι μείνανε γνωστοί. Και οι λέξεις, χιλιοειπωμένες. Και οι πλατείες και τα κέντρα γεμάτα. Και οι ιδέες. Α! Οι ιδέες οι παλιές. Τις έχουμε ξανακούσει. Αλλά αυτά, ποτέ δεν εξαντλούνται. Σίγουρα, πάντως, τα πράγματα αλλάζουν κι ο χρόνος κυλά. Κι εμείς μεγαλώνουμε. Μεγαλώσαμε πολύ και με επιτάχυνση περισσή. Κι έτσι μας φαίνεται πως όλ αλλάξαν. Κι ο αέρας είναι πάντα ο ίδιος. Κι όμως, μας μοιάζει πως «κάτι γίνεται». Γιατί; «Κάτι έρχεται». Και γύρω μας σιωπή. Γιατί κανένας ήχος; Κανένας κρότος; Μόνο οι λυγμοί της μοναξιάς, στα παράθυρα των ξεχασμένων φίλων. Ύστερα, πάλι εδώ. Στον τόπο των Αρχαίων. ISBN 978-960-9607-39-1 ΕΚΔΟΣΕΙΣ οσελότος 8Βατάτζη Natαλια 55, 114 73 ταμιωλακη Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
Η Ελευθερία ντύνεται τα καλά της φτιασίδια και μαλάματα και ακριβά μεταξωτά και στήνεται έξω από την Πλατεία, περιμένοντας τους μαστροπούς των Ημερών. Δυστυχισμένοι οι πεινώντες και διψώντες. Όχι μόνο Δικαιοσύνη, αλλά και τόσα άλλα, Ανυπολόγιστα. Εδώ, στον τόπο των Αρχαίων, βαρύ το χάλκεον χέρι της σιωπής καθένας το αισθάνεται. Εδώ, που στάζει βιτριόλι το άγγιγμα του ήλιου, στο ψέμα (ποια συγγνώμη;) στον πόνο, στη ντροπή. Αλλά, ξέρω. Τα παμε αυτά. Μην επαναλαμβανόμαστε. Τα πράγματα αλλάζουν συνεχώς, εδώ, στον τόπο των Αρχαίων. Συντηρητικών και προοδευτικών! 2009 λογου χαριν 9