ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟ ΗΜΑΤΟΣ «Η ΚΥΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝΣ» «Τα Κατά συνθήκη.. ψεύδη» Της Ελένης Σεμερτζίδου. (Θεατρικό ζργο ςε τρεισ πράξεισ) θεσσαλονίκη

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟ ΗΜΑΤΟΣ «Η ΚΥΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝΣ» «Τα Κατά συνθήκη.. ψεύδη» Της Ελένης Σεμερτζίδου (Θεατρικό ζργο ςε τρεισ πράξεισ) θεσσαλονίκη 2014

Η Ελζνθ εμερτηίδου γεννικθκε ςτθ Θεςςαλονίκθ. Είναι Διδάκτωρ Λογοτεχνίασ του Ιονίου Πανεπιςτθμίου. Αρκετά μυκιςτορθματικά και κεατρικά τθσ ζργα ζχουν δθμοςιευτεί θλεκτρονικά ςτο διαδίκτυο και ζχουν ανεβεί από κεατρικζσ ομάδεσ ςε Ελλάδα και Κφπρο. Αρκρογραφεί ςε λογοτεχνικά περιοδικά, ςτθν εφθμερίδα ΕΛΕΤΘΕΡΙΑ, κακϊσ και ςτο Παγκόςμιο Φόρουμ Διανόθςθσ. Έργα τησ ςτισ ηλεκτρονικζσ ςελίδεσ: http://www.elenisemer.blogspot.gr/ http://www.seeleni.blogspot.gr/ http://www.etp.gr http://www.wif.gr/

ΣΑ ΠΡΟΩΠΑ ΣΟΤ ΕΡΓΟΤ 1. ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ (ΨΤΧΟΛΟΓΟ-ΨΤΧΑΝΑΛΤΣΡΙΑ) 2. ΝΕΑΡΗ ΓΤΝΑΙΚΑ (ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ)

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΣΗ (το γραφείο τθσ ψυχολόγου-ψυχαναλφτριασ, Κυρίασ Βιολάνσ, μια νεαρι γυναίκα, λογοτζχνιδα, ξαπλϊνει ςτο ντιβάνι. Λιτό ςκθνικό, αποτελοφμενο από μια πολυκρόνα, ςτθν οποία κάκεται θ ψυχολόγοσ, ζνα ντιβάνι και μια λάμπα που ρίχνει το φωσ τθσ πάνω ςτο πρόςωπο τθσ λογοτζχνιδασ. Η ψυχολόγοσ κρατάει ζνα τςιγάρο και καπνίηει με φφοσ μπλαηζ, προδίδοντασ τα χρόνια που πζραςαν από πάνω τθσ και τισ εμπειρίεσ τθσ. Η νεαρι γυναίκα νιϊκει άβολα ςτο ντιβάνι και θ ςτάςθ του ςϊματόσ τθσ υποδθλϊνει, μάλλον, μια αμθχανία..) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Οι λογοτζχνεσ.. Σε όλεσ τισ εποχζσ.. Ραρουςιάηουν μια.. αμθχανία, κα ζλεγα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι εννοείτε, Κυρία Βιολάνσ; Δεν ςασ καταλαβαίνω» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ζχετε μακριά πόδια, απ ό,τι βλζπω. Δεν βολεφεςτε εφκολα ςτο ντιβάνι» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Η αλικεια είναι ότι..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ξζνθ είςτε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι;» (Προςπακεί, μάταια, να βολευτεί) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Θα ζβαηα ςτοίχθμα ότι είςτε Γαλλίδα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Οι.. Οι Γαλλίδεσ είναι ξανκιζσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι νόθμα ζχει αυτό που είπατε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα.. Ζχω τθν εντφπωςθ ότι κυριαρχεί το μελαμψό χρϊμα ςτθ Γαλλία.. Εγϊ είμαι ξανκιά» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πλα τα χρϊματα, με εξαίρεςθ το λευκό, αγαπθτι μου, μια ψευδαίςκθςθ είναι. Μθ γελιζςτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Βεβαίωσ.. Αν..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Βεβαίωσ.. Αν ςασ δει κανείσ καλφτερα..» (τρζφει περιςςότερο το φωσ τθ λάμπασ πάνω ςτθ λογοτζχνιδα) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Με αγωνία) «Ναι;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μπορεί και να ςασ πάρει για..»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Με αγωνία) «Τι;(!)..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αααχ! Ρϊσ γζμιςε θ κοινωνία από νάρκιςςουσ! Οι γυναίκεσ, ξζρετε, είναι περιςςότερο οριακζσ από τουσ άντρεσ. Απλά, γνωρίηουν τον τρόπο να κρυφτοφν καλφτερα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Σαραγμζνθ) «Μάλλον.. Δεν κα διαφωνιςω μαηί ςασ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πποιοσ δεν διαφωνεί μαηί μου, δεν ςθμαίνει, κατά ανάγκθ, ότι ςυμφωνεί κιόλασ, αγαπθτι μου» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Τπεραμυνόμενθ του εαυτοφ τθσ) «Δεν ςυμφωνϊ με το ότι είμαι..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σαφϊσ και οι απόψεισ διίςτανται επί του κζματοσ.. Αλλά..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Κορυφϊνεται θ αγωνία) «Δθλαδι.. Θζλετε να πείτε ότι είμαι(!)..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ροιοσ νοιάηεται, ωςτόςο, για κακρζφτεσ που ςπάνε ςε χίλια κομμάτια και ςκορπίηουν! Εγϊ, τουλάχιςτον, δεν νοιάηομαι κακόλου!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ Θλιμμζνοσ ςτοχαςμόσ) «Δεν το χα ςκεφτεί ποτζ, για να είμαι ειλικρινισ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Στθ πραγματικότθτα..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Χαμθλϊνει τα μάτια) «Στθ πραγματικότθτα.. Ήμουν, πάντα, ζνα εςωςτρεφζσ παιδί.. Κλειςμζνο ςτον εαυτό του..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Οι άνκρωποι, αγαπθτι μου, βαςανίηονται από τισ επικυμίεσ τουσ, μζχρι να πεκάνουν» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (θκϊνει τα μάτια τθσ επάνω ςτθ Κυρία Βιολάνσ) «Βα..Βαςανίηεςτε κι εςείσ από τισ δικζσ ςασ, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (ιωπι) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Θλιμμζνα) «..Τα πόδια μου είναι μακριά γι αυτό το ντιβάνι.. Ζχετε δίκιο..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είναι εμφανζσ ότι ζχω δίκιο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και τι γίνεται τότε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Απομακρφνει λίγο το φωσ τθσ λάμπασ από το πρόςωπο τθσ νεαρισ γυναίκασ) «Π,τι γίνεται πάντα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Γιατί.. Γιατί απομακρφνατε το φωσ τθσ λάμπασ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Π,τι γίνεται πάντα. Δυςτυχϊσ»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Νομίςατε ότι πειράχτθκαν τα μάτια μου, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Π,τι γίνεται πάντα, ςασ είπα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κακϊσ νομίςατε ότι με πείραξε το φωσ, Κυρία Βιολάνσ! Είμαι ςυνθκιςμζνθ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρρόκειται για ςυνκικθ που δεν αλλάηει..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι;.. Τι ςυνκικθ;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πςεσ φορζσ κι αν ζκλειςα τα μάτια μου.. Το φωσ ιταν εκεί.. Με περίμενε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Το φωσ βλάπτει ςοβαρά τθν υγεία των ματιϊν.. Είναι αλικεια αυτό» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι.. Είναι αλικεια..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μθ..Μθ κοιτάτε, Κυρία Βιολάνσ, που δεν φόρεςα τα γυαλιά μου!.. Ζχω μυωπία!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «..Και ανοιχτά να τα ζχεισ είναι δφςκολο.. Και κλειςτά, ακόμθ δυςκολότερο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Φοράτε κι εςείσ γυαλιά; Ζχετε.. Ρρεςβυωπία;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πταν περάςουν τα χρόνια, μακαίνεισ να βλζπεισ όςα είναι κοντά ςου. Δίπλα ςου. Πταν, όμωσ, είναι κανείσ νζοσ.. Στθν θλικία ςασ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (υλλογιςμζνθ) «Πταν είναι κανείσ νζοσ, πρζπει να γνωρίηει πϊσ κα προςτατεφςει τα μάτια του από το φωσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Μα επιτζλουσ! Ρόςο άβολα κάκεςτε ς αυτό το ντιβάνι! Γιατί δεν ςθκϊνεςτε, αγαπθτι μου;(!) Υποβάλλετε τον εαυτό ςασ ςε ζνα μαρτφριο!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Διςτακτικά) «Μου επιτρζπετε, Κυρία Βιολάνσ, να ςθκωκϊ;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ω! Θεζ μου! Σιχαίνομαι, όταν οι αρχζσ γίνονται κανόνεσ και οι αξίεσ, ςυμβατικότθτεσ! Κάλπικθ κοινωνία!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Συγγνϊμθ.. Δεν κα ςθκωκϊ.. Αντίκειται ςτουσ κανόνεσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μακάρι να χαρακτιριηε τουσ ανκρϊπουσ θ ανυπακοι. Ο κόςμοσ μασ κα ιταν όμορφοσ. Και όχι αυτόσ που είναι ςιμερα.. Υποτακτικόσ!»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Φταίνε οι γονείσ μου, ξζρετε.. Με κακόμακαν, όταν ιμουν μικρι.. Τα ικελα όλα δικά μου..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ καλόμακαν, κζλετε να πείτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σ αυτόν τον κακόγουςτο και ακαλαίςκθτο κόςμο, ζνα παιδί καλομακθμζνο.. Αλθκινι τραγωδία!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τελικά..Τελικά, είναι ευχι και κατάρα να ζχεισ μακριά πόδια.. Δεν αντζχω άλλο.. Σθκϊνομαι, Κυρία Βιολάνσ!» (Η λογοτζχνιδα πετάγεται, ςαν ελατιριο, από το ντιβάνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ Κοιτάηει, από πάνω μζχρι κάτω, τθ νεαρι γυναίκα, με απορία) «..Δεν κζλετε να κεραπευτείτε, αγαπθτι μου; Αυτι τθν εντφπωςθ είχα. Γιατί ςθκωκικατε από το ντιβάνι;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Θζλω..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί κοκκινίςατε; Μιπωσ είςτε ντροπαλι;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν κοκκίνιςα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κι όμωσ.. Πταν είναι κανείσ ανυπάκουοσ, είναι πιο ειλικρινισ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Με τον εαυτό του;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Με τουσ άλλουσ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Η αλικεια είναι πωσ κοκκίνιςα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ξαπλϊςτε ςτο ντιβάνι, ςασ παρακαλϊ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κι αν δεν ξαπλϊςω, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ξαπλϊςτε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και θ ανυπακοι;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ξαπλϊςτε, είπα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν κζλω..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑ: «Η απείκεια κοςτίηει ακριβά. Ακοφςτε με. Είναι πεικαρχικό παράπτωμα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μπορϊ να ςτζκομαι για ϊρα όρκια»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είναι δφςκολο να ςτζκεςτε για ϊρα όρκια. Θα κουραςτείτε. Ξαπλϊςτε, ςασ παρακαλϊ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Ξαπλϊνει ςτο ντιβάνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μμμ.. Ρολφ εφπιςτθ είςτε, απ ό,τι βλζπω. Χρειάςτθκε να ςασ πω ότι κα κουραςτείτε, αν ςτακείτε όρκια, για να ξαπλϊςετε αμζςωσ. Τόςο γριγορα ςάσ πείκουν οι άνκρωποι για τισ καλζσ τουσ προκζςεισ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι;.. Τι είπατε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είςτε εφπιςτθ. Αυτό είπα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα.. Είςτε θ κεραπεφτριά μου! Οφείλω να ςασ εμπιςτεφομαι!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Επαναλαμβάνω. Είςτε πολφ εφπιςτθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κι εγϊ ςασ επαναλαμβάνω ότι είςτε θ κεραπεφτριά μου!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί κυμϊςατε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν κφμωςα!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γίνατε κατακόκκινθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν κφμωςα, ςασ είπα!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν πείκετε οφτε καν τον εαυτό ςασ. Ρόςο, μάλλον, εμζνα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν ιρκα ςτο γραφείο ςασ για να ςασ πείςω, αλλά για να κεραπευτϊ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (ειρωνικά) «Τϊρα με πείςατε κανονικότατα και με τον νόμο!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Αγανακτιςμζνθ) «Είμαι..Είμαι τόςθ ϊρα ξαπλωμζνθ ς αυτι τθν άβολθ ςτάςθ!.. Δεν αξίηω κάτι τζτοιο!..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αγαπθτι μου.. Αν πθγαίνατε ςτον οδοντίατρο, κα ςασ ζβαηε κι εκείνοσ να ξαπλϊςετε ςε μια παρόμοια άβολθ ςτάςθ. Και με το ςτόμα ανοιχτό, ςαν χάνοσ. Να.. Ζτςι!» (Ανοίγει το ςτόμα τθσ κωμικά) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν με παρθγορείτε, Κυρία Βιολάνσ, μ αυτό που μου λζτε..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Οφτε εμζνα με παρθγορεί αυτό που ςασ λζω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τότε, γιατί μου το λζτε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι κζλετε να ςασ πω; Να δείξετε ανυπακοι;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Θα ιςαςταν πιο ςυνεπισ με τον εαυτό ςασ και τισ απόψεισ ςασ»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Και εςείσ πιο κοντά ςτθν αλικεια ςασ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν ξζρω ποια είναι θ αλικεια μου..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γι αυτό ιρκατε ςε μζνα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Σθκωκείτε όρκια» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ορίςτε;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν ακοφςατε τι ςασ είπα; Σθκωκείτε όρκια» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν μπορείτε να με διατάηετε, Κυρία Βιολάνσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Οφτε εςείσ μπορείτε να μθν ακολουκείτε τισ οδθγίεσ τθσ κεραπεφτριάσ ςασ. Σθκωκείτε όρκια, αγαπθτι μου» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα δεν είμαι άρρωςτθ! Για όνομα του Θεοφ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αλικεια;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Συγ..Συγγνϊμθ.. Ραραφζρκθκα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Χρειάηεςτε τθ βοικειά μου, αγαπθτι μου; Ναι ι όχι;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Φυςικά και τθ χρειάηομαι.. Συγγνϊμθ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τότε ςθκωκείτε όρκια. Δεν κα το πω άλλθ φορά..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Εντάξει.. Σθκϊνομαι..» (θκϊνεται από το ντιβάνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ Κοιτάηει, από πάνω μζχρι κάτω, τθ νεαρι γυναίκα) «Ωραία. Ξανακακίςτε τϊρα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ξανακακίςτε, αγαπθτι μου! Μθν είςτε τόςο ανυπάκουθ για τθν θλικία ςασ! Δεν είναι ςωςτό αυτό! Ρϊσ να ςασ το πω, για να το καταλάβετε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρερίεργθ κεραπευτικι μζκοδοσ! Μα τθν αλικεια!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτό είναι κάτι που κα το κρίνω εγϊ. Πχι εςείσ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Φυςικά! Ροιοσ ιςχυρίςτθκε το αντίκετο!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κακίςτε ςτο ντιβάνι»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Να ξαπλϊςω;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Να ξαπλϊςετε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μόλισ ξαπλϊςω, κα με ςθκϊςετε πάλι; Θα ικελα να το ξζρω από πριν!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κατεβάςτε τον τόνο τθσ φωνισ ςασ. Εδϊ είναι ψυχαναλυτικό γραφείο. Δεν είναι γιπεδο του μπάςκετ, για να φωναςκείτε με τθ παρζα ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Νομίηω ότι δικαιολογοφμαι να υψϊνω κάπωσ τον τόνο τθσ φωνισ μου..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τίποτα δεν δικαιολογεί τον ναρκιςςιςμό και τθν αυκάδεια» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν είμαι νάρκιςςοσ, Κυρία Βιολάνσ, οφτε αυκάδθσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτό κα το πω εγϊ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν ιρκα για να μου πείτε αν είμαι νάρκιςςοσ και αυκάδθσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αλικεια;.. Και γιατί ιρκατε τότε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Για να με ακοφςετε..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τόςθ ϊρα αυτό κάνω. Σασ ακοφω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι και; Τίποτα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τίποτα;(!)» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δυςτυχϊσ. Τίποτα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αυτό.. Αυτό είναι ανικουςτο! Ρραγματικά!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Το ανικουςτο, αγαπθτι μου, είναι ότι, ενϊ ιρκατε για να ςασ ακοφςω, τόςθ ϊρα μιλάτε και δεν λζτε απολφτωσ τίποτα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα δεν μου δϊςατε τθ δυνατότθτα να ςασ πω και κάτι! Αντικζτωσ, με παγιδεφςατε ςτο μονοπάτι που εςείσ κζλατε!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τςσ.. Τςσ.. Τςσ.. Ρόςο λίγο γνωρίηετε τον εαυτό ςασ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κανείσ δεν μπορεί να γνωρίηει τον εαυτό του ςε βάκοσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρρζπει, όμωσ, να ζχει τθ τόλμθ να το κάνει» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είμαι τολμθρι!»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Η τόλμθ, αγαπθτι μου, δεν είναι πολιτικι διλωςθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τολμιςτε να με δοκιμάςετε και κα δείτε!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Με απειλείτε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Με..Με ενοχοποιείτε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αααχ!.. Ρόςο με κάνετε και υποφζρω! Να ξζρατε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και εςείσ να ξζρετε ότι ςτθν αμφιςβιτθςθ ςτθρίηετε τισ κατθγορίεσ ςασ! Πχι ςε αποδείξεισ! Εεε.. Οφτε καν ςε ενδείξεισ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σκεφτείτε εςείσ ποφ ςτθρίηετε τθ δικι ςασ ετυμθγορία!..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ροφ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σε παραλθριματα και φλθναφιματα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ κζφτεται για λίγο) «Ωραία, λοιπόν.. Είμαι ςτθ διάκεςι ςασ.. Ξαπλϊνω..» (Ξαπλϊνει, ξανά, ςτο ντιβάνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αφινεςτε ςτα χζρια μου, δθλαδι; Το αποφαςίςατε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι. Το αποφάςιςα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Υποταγμζνθ πλιρωσ ςτθ βοφλθςι μου;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι. Υποταγμζνθ πλιρωσ ςτθ βοφλθςι ςασ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Το ςκεφτικατε καλά;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι. Το ςκζφτθκα καλά» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μπορϊ να ςασ κάνω ό,τι κζλω. Ακόμθ και να ςασ καταςτρζψω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Καταςτρζψτε με. Δεν κα ςασ αντιςτακϊ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Συμπεριφζρεςτε ανϊριμα. Σασ προειδοποιϊ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Εμπιςτεφομαι απόλυτα τθ κεραπεφτριά μου. Ελπίηω ςτισ καλζσ τθσ προκζςεισ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ο άνκρωποσ που αφινεται απόλυτα ςτισ ελπίδεσ του είναι δζςμιοσ τθσ παραίτθςισ του» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σασ αρζςει ο Αλμπζρ Καμφ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρϊσ το ςυμπεράνατε αυτό;»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μιλιςατε για ελπίδα και παραίτθςθ. Για τον Αλμπζρ Καμφ, θ ελπίδα ιςοδυναμοφςε με παραίτθςθ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αγαπάτε τθ φιλοςοφία, βλζπω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ροιοσ ςκεπτόμενοσ άνκρωποσ δεν αγαπάει τθ φιλοςοφία, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Βλζπετε πολλοφσ ςκεπτόμενουσ ανκρϊπουσ γφρω ςασ, αγαπθτι μου;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Πχι.. Δυςτυχϊσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τότε, υποφζρετε από το ιδεατό ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρϊσ;.. Ρϊσ το ξζρετε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Το ξζρω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρϊσ το ξζρετε;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ψυχολόγοσ είμαι, αν το κυμάςτε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και κεραπεφτριά μου;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Και κεραπεφτριά ςασ, αςφαλϊσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Με πάκοσ) «Θεραπεφςτε με, τότε, Κυρία Βιολάνσ! Τι περιμζνετε;(!)» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ - Μελαγχολικά) «Με ποιον τρόπο να το κάνω αυτό, αγαπθτι μου;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Εμζνα ρωτάτε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (τον ίδιο μελαγχολικό τόνο) «Φυςικά. Εςείσ δεν είςτε που κζλετε να κεραπευτείτε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι. Εγϊ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ ακοφω, λοιπόν» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Θζλω..Θζλω να κεραπευτϊ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Με..Με τον τρόπο.. Ρου γνωρίηετε εςείσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Απογοθτευμζνθ) «Μου το χαλάςατε πάλι»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα εςείσ είςτε θ κεραπεφτριά μου! Τι να κάνουμε!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ωωωω!.. Βαρζκθκα, αγαπθτι μου, να ακοφω τθν ίδια φραςεολογία από μζρουσ ςασ! Αλλάξτε το μότο ςασ! Θα δυςτυχιςετε! Δεν το καταλαβαίνετε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ακονίηετε τα δόντια ςασ, για να με κάνετε να τρομάξω! Σκυλί, όμωσ, που γαβγίηει, δεν δαγκϊνει! Δεν ςασ φοβάμαι!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κι εςείσ μια γατοφλα που νιαουρίηει κλαψιάρικα ςτο παρακφρι τθσ κυράσ τθσ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν ςασ φοβάμαι, Κυρία Βιολάνσ! Σασ το ξαναλζω!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Εγϊ να δείτε, αγαπθτι μου!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ο εμπαιγμόσ είναι θ κεραπευτικι ςασ μζκοδοσ; Συγχαρθτιρια!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ευχαριςτϊ πολφ! Η δικι ςασ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Η δικι μου;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μθ ηορίηεςτε! Μου το είπατε ιδθ!.. Η υποταγι!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κάνετε λάκοσ! Εγϊ δεν υποτάςςομαι ποτζ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (περιπαιχτικά, μιμοφμενθ τθ φωνι τθσ νεαρισ γυναίκασ) «ϋϋεμπιςτεφομαι απόλυτα τθ κεραπεφτριά μου! Εςάσ, Κυρία Βιολάνσ! Καταςτρζψτε με!ϋϋ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι.. Το είπα. Για λόγουσ ευγζνειασ, όμωσ.. Και από.. Σεβαςμό..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Με ςζβεςτε, αγαπθτι μου;.. Με ςυγκινείτε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν κα ζπρεπε να ςασ ςζβομαι;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Εγϊ ρωτάω εςάσ. Εςείσ ρωτάτε εμζνα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σασ ςζβομαι..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Να το εκλάβω αυτό ωσ κίνθςθ καλισ κελιςεωσ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Να το εκλάβετε όπωσ κζλετε» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Μμμ.. Τελικά, νομίηω ότι είςτε ξεροκζφαλθ. Ναι.. Ναι.. Ρολφ ξεροκζφαλθ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν το περίμενα, ποτζ, ο ςεβαςμόσ να ιςοδυναμεί με ξεροκεφαλιά! Ρολφ πρωτότυπθ εκδοχι αυτι!»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είναι απλό, αγαπθτι μου. Δεν με ςζβεςτε. Ενιςχφετε, απλά, τον αρχικό ςυλλογιςμό μου» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ροιον;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πτι είςτε εφπιςτθ!» (Η λογοτζχνιδα πετάγεται από το ντιβάνι) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αρκετά, Κυρία Βιολάνσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ωραία.. Ωραία.. Τϊρα που εκτονωκικατε, ξανακακίςτε πάλι. Μποροφμε να ςυνεχίςουμε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Εεε!.. Αυτό πάει πολφ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ροιο απ όλα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ο εμπαιγμόσ προσ το πρόςωπό μου!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αλικεια; Τι μου λζτε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν ςζβεςτε τουσ νζουσ! Αυτό δεν κα ςυνζβαινε, αν είχατε ςτο ντιβάνι κάποια τθσ θλικίασ ςασ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρολφ πικανόν. Ωςτόςο, τίποτα δεν προδικάηει το αποτζλεςμα. Γι αυτό, να μθν είςτε, και πάντα, τόςο απόλυτθ ςε ό,τι λζτε. Αυτόσ είναι ζνασ γενικόσ κανόνασ, που καλό κα ιταν να τον ζχετε υπόψθ ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ο κόςμοσ ςασ είναι γεμάτοσ από φριχτοφσ κανόνεσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ενϊ ο δικόσ ςασ; Δεν ζχει κανόνεσ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ροιοσ δικόσ μου;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτόσ που εκπροςωπείτε μζςα από τα ζργα ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν εκπροςωπϊ κανζναν κόςμο. Μονάχα τον εαυτό μου» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τότε, γιατί γράφετε; Πχι για να αλλάξετε τον κόςμο με τουσ φριχτοφσ αυτοφσ κανόνεσ; Για να τον φζρετε ςτα μζτρα του ιδανικοφ; Για να τον κάνετε πιο αρεςτό ςτα μάτια ςασ; Για να..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σταματιςτε! Δεν μπορϊ άλλο να ςασ ακοφω!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν μπορείτε ι δεν κζλετε να με ακοφτε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Ο δικόσ μου κόςμοσ.. Είναι ο κόςμοσ τθσ καρδιάσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τθσ καρδιάσ;»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι. Τθσ καρδιάσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτό είχε πει και θ Αντιγόνθ του Σοφοκλι.. ϋϋζρωσ ανίκατε μάχαν!ϋϋ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Το λζω κι εγϊ, Κυρία Βιολάνσ. Αν μου το επιτρζπετε!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί να μθν ςασ το επιτρζψω; Άλλωςτε.. Η λογοτεχνία ςφφηει από τζτοιουσ φτθνοφσ βερμπαλιςμοφσ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Φτθνοφσ βερμπαλιςμοφσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι άλλο;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είναι.. Είναι βερμπαλιςμόσ θ καρδιά;(!)» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Η καρδιά, κατ ανάγκθ, όχι. Αυτόσ που τθ χρθςιμοποιεί, όμωσ, ωσ κζςφατο, δεν είναι, πάντα, και τόςο ειλικρινισ με τον εαυτό του και τουσ άλλουσ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μου είναι πολφ δφςκολο να ςασ παρακολουκιςω!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρερίεργο.. Και φαίνεται να είςτε πολφ ζξυπνθ για τθν θλικία ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σασ ευχαριςτϊ πολφ για τα καλά ςασ λόγια!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κοιτάξτε.. Θα ςασ το εξθγιςω όςο πιο απλά μπορϊ.. Λοιπόν.. Ο καρδιακόσ ςασ κόςμοσ ζχει και αυτόσ τουσ κανόνεσ του. Αυτό ςασ λζω τόςθ ϊρα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι κανόνεσ, δθλαδι;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τουσ κανόνεσ τθσ καρδιάσ, αγαπθτι μου!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και ποιοι είναι αυτοί;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ξζρετε ποιοι είναι. Μθν κάνετε τθν ανιξερθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρραγματικά, δεν γνωρίηω» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ανατρζξτε ςτα ζργα ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Γνωρίηω πολφ καλά τα ζργα μου. Τζτοιοι κανόνεσ δεν υπάρχουν» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Και πϊσ ςυμβαίνει, τότε, όλεσ οι θρωίδεσ ςασ να εγκαταλείπουν τουσ ςυηφγουσ τουσ; Κανόνασ πρϊτοσ και απαράβατοσ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Σαραγμζνθ) «Τι;.. Ροιουσ;.. Τουσ ςυηφγουσ τουσ;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ελάτε! Ελάτε τϊρα!.. Ο πρϊτοσ και απαράβατοσ κανόνασ τθσ καρδιάσ.. Η ςυηυγικι απιςτία!»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν ςυμβαίνει κάτι τζτοιο ςτα ζργα μου! Ραραποιείτε τθν αλικεια τουσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Στο τζλοσ, μάλιςτα, οι μοιραίεσ θρωίδεσ ςασ ι εγκαταλείπουν τουσ άντρεσ τουσ ςτα κρφα του λουτροφ ι, αν ζχουν τθν καλοςφνθ, τουσ χωρίηουν προθγουμζνωσ!.. Τι τρυφερότθτα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι είναι αυτά που λζτε!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Λζω αυτά ακριβϊσ που εςείσ γράφετε ςτα μυκιςτοριματά ςασ. Τίποτα λιγότερο. Τίποτα περιςςότερο. Αναρωτιζμαι, μάλιςτα, αν ιςαςταν εςείσ ο εγκαταλελειμμζνοσ ςφηυγοσ, πόςο κα κζλατε ζναν τζτοιο καρδιακό κόςμο για τον εαυτό ςασ;(!)» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Βλζπετε τελείωσ επιφανειακά τα πράγματα. Είναι ανϊφελο να ςυνεχίςουμε..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρολφ καλά. Ππωσ επικυμείτε.. (Απαγγζλλει ςτίχουσ από τθν ϋϋαντιγόνθϋϋ του οφοκλι, καπνίηοντασ..) Ζρωτα, που δε γονάτιςεσ ποτζ ςτον πόλεμο, Ζρωτα, που ορμάσ και γεμίηεισ τθν πλάςθ, που ςτ απαλά τα μάγουλα τθσ κόρθσ νυχτερεφεισ, που ςεργιανάσ τισ κάλαςςεσ και των ξωμάχων τα κατϊφλια, κανείσ δε ςου γλυτϊνει μθδζ κνθτόσ μθδζ ακάνατοσ. φωλιάηεισ ςτο κορμί και το μανίηεισ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «..Και.. Και ποιοσ μασ λζει, δθλαδι, ότι ζνασ εγκαταλελειμμζνοσ ςφηυγοσ δεν προκάλεςε ο ίδιοσ τθν απιςτία τθσ ςυηφγου του;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Α, μάλιςτα!.. Μόλισ, τϊρα, αγαπθτι μου, είπατε και τον δεφτερο κανόνα τθσ καρδιάσ! Με προλάβατε! Ο απατθμζνοσ ςφηυγοσ, κφμα και κφτθσ μαηί! Είδατε, τελικά, που και ο δικόσ ςασ κόςμοσ ζχει τουσ κανόνεσ του; Και είναι και ςκλθροί. Για να λζμε και του ςτραβοφ το δίκαιο!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ζτςι είναι, αν ζτςι νομίηετε!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Λουίτηι Ριραντζλο! Αυτό το γνωρίηω κι εγϊ που δεν είμαι καλλιτζχνιδα ςαν κι εςάσ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Διακωμωδείτε τθν τζχνθ κι εμζνα.. Είναι ολοφάνερο.. Απ τθν άλλθ, είναι και φποπτο αυτό που κάνετε»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Φποπτο; Γιατί; Ανυπομονϊ ν ακοφςω τθν άποψι ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αφοφ.. Αφοφ κανζνασ δεν γλυτϊνει από τα βζλθ του ζρωτα.. Και θ τζχνθ τον υμνεί..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ολοκλθρϊςτε τον ςυλλογιςμό ςασ, παρακαλϊ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Θα ζπρεπε να αγαπάτε τθν τζχνθ, Κυρία Βιολάνσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Γιατί υμνεί τον ζρωτα!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Και ποιοσ ςασ είπε εςάσ ότι εγϊ υμνϊ τον ζρωτα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Πλοι οι άνκρωποι τον υμνοφν!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αν εννοείτε ανκρϊπουσ αυτοφσ τουσ πρωτόγονουσ που κυκλοφοροφν γφρω μασ.. Τι να ςασ πω!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μπορεί να είναι νάρκιςςοι, όπωσ λζτε, αλλά δεν παφει, ωςτόςο, να είναι και άνκρωποι!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Οι νάρκιςςοι, αγαπθτι μου ςασ το λζω, για να μακαίνετε και κάτι - δεν ζχουν κανζνα ίχνοσ ανκρωπιάσ επάνω τουσ. Αν, τϊρα, εςείσ, πάλι, κζλετε να ηείτε με ψευδαιςκιςεισ, είναι δικαίωμά ςασ. Αφεκείτε να ςασ χρθςιμοποιοφν, ςαν χαρτοπετςζτα, που, αφοφ ςκοφπιςαν τθ μφτθ τουσ, τθ πζταξαν κάτω με αθδία!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Για τον ζρωτα μιλοφςαμε, Κυρία Βιολάνσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Για τον ζρωτα μιλοφςατε εςείσ. Εγϊ μιλάω για τον ναρκιςςιςμό, αυτι τθ ςτιγμι. Και ςασ ςυμβουλεφω. Αν δεν το ζχετε καταλάβει!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Ο μφκοσ, πάντωσ, ζπλεξε το εγκϊμιο του Νάρκιςςου..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Άλλθ μια ςτρεβλι μυκοπλαςία. Οι μφκοι ςάσ τραβάνε, ςαν μαγνιτθσ, απ ό,τι βλζπω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είναι φυςικό. Στουσ μφκουσ βρίςκεται θ αλικεια» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτά ςασ ζμακαν οι δάςκαλοί ςασ ςτο ςχολείο; Σασ φοφςκωςαν τα μυαλά με μφκουσ και ιςτορίεσ για αγρίουσ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είχα αξιόλογουσ δαςκάλουσ ςτο ςχολείο μου, Κυρία Βιολάνσ! Μθ μιλάτε ζτςι!»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σε κολλζγιο πθγαίνατε; Σασ φαντάηομαι να κάκεςτε ςτο πρϊτο κρανίο.. Ξανκά μαλλάκια.. Τρυφερό τριανταφυλλζνιο δζρμα.. Ψθλόλιγνο κορμάκι.. Γλυκά ματάκια.. Φυςικά και ιςαςταν το αγαπθμζνο παιδί των δαςκάλων ςασ. Δεν αμφιβάλλω κακόλου γι αυτό!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Πςο και να με ειρωνεφεςτε, ιμουν, όντωσ, το αγαπθμζνο παιδί των δαςκάλων μου! Και καλϊσ δεν αμφιβάλλετε!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτό είναι και καλό και κακό, ξζρετε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ε! Δεν περίμενα ν ακοφςω και τίποτε άλλο!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Απ τα χείλθ μου, κ ακοφτε μόνο αλικειεσ. Αν, πάλι, κζλετε να ακοφτε ψεφδθ, πάτε να χτυπιςετε άλλεσ πόρτεσ. Πχι τθ δικι μου» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Τθ πόρτα ςασ δεν τθ χτφπθςα για ν ακοφςω αλικειεσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αλλά; Για ν ακοφςετε ψεφδθ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τθ χτφπθςα γιατί..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Γιατί..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μα! Επιτζλουσ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Από..Από περιζργεια!..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Από περιζργεια;(!) Ωωω!... Αυτό κι αν είναι το πιο πρωτότυπο που άκουςα ποτζ! Χα!.. Χα!.. Χα!.. Μια φιλόδοξθ νεαρι λογοτζχνιδα επιςκζπτεται το γραφείο μιασ ψυχαναλφτριασ.. Από.. Από απλι περιζργεια! Χα!.. Χα!.. Χα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σασ.. Σασ φαίνεται.. περίεργο αυτό;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρερίεργο; Ω! Πχι! Πχι! Χα!.. Χα!.. Χα!.. Ρερίεργο; Ρϊσ ςασ πζραςε κάτι τζτοιο από το μυαλό; Χα!.. Χα!.. Χα!.. Άκου, περίεργο; Χα!.. Χα!.. Χα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είναι αγζνεια αυτό που κάνετε! Να γελάτε τόςο προκλθτικά, για να με μειϊςετε και να απαξιϊςετε τα επιχειριματά μου!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν γελάω για να απαξιϊςω τα επιχειριματά ςασ, αγαπθτι μου, αλλά γιατί μου προκάλεςαν γζλιο τα όςα μου είπατε. Χα!.. Χα!.. Χα!..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Χαίρομαι που ςασ διαςκεδάηω τουλάχιςτον! ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ω! Πςο γι αυτό!.. Μθν ζχετε καμιά αμφιβολία! Χα!..Χα!.. Χα!..»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Θα ςυνεχίςετε για πολφ ακόμθ να γελάτε εισ βάροσ μου;.. Νομίηω ότι κα χάςω τθ ψυχραιμία μου!..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ψυχραιμία, αγαπθτι μου! Ρροπαντόσ, ψυχραιμία! Χα!.. Χα!.. Χα!..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Πιάνοντασ το κεφάλι τθσ) «..Άλλα πράγματα ονειρεφτθκα.. Πχι αυτόν τον εμπαιγμό..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είςτε ονειροπόλα. Μάλλον, ονειρευτικατε ότι ο κόςμοσ κα περνά, ςαν πρωινι αφρα.. κα χαϊδεφει απαλά το τρυφερό μάγουλό ςασ.. και κα ανακατεφει γλυκά τα μαλλιά ςασ.. Σασ το είπα ποιθτικά, για να μθ νομίηετε ότι λοιδορϊ τθν τζχνθ που εςείσ εκπροςωπείτε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ππωσ και να το πείτε.. Ο πόνοσ είναι ίδιοσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αντί να αφινεςτε, λοιπόν, ςτον πόνο, ςκεφτείτε πϊσ κα οργανϊςετε τθν άμυνά ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ροια άμυνα;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ επιτίκεμαι, αγαπθτι μου, τόςθ ϊρα! Δεν πρζπει να αμυνκείτε; Εμπρόσ λοιπόν! Αντικροφςτε με, ζχοντασ παρατάξει τα ςτρατεφματά ςασ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ο πόνοσ με ςυνοδεφει από παιδί.. Και τα ςτρατεφματά μου δεν μ εγκατζλειψαν ποτζ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι περιμζνετε τότε; Μθ χάνετε το χρόνο ςασ! Ο εχκρόσ είναι προ των πυλϊν! Αμυνκείτε! Ρολεμιςτε για ό,τι ιερό ζχετε! Για ό,τι χάραξε τθ καρδιά ςασ και άφθςε το ςθμάδι του! Ρολεμιςτε για τον ιλιο, που πρζπει, και πάλι, να γλιςτριςει ςτο πλακόςτρωτο του κάςτρου ςασ και να ηεςτάνει, ςαν ανάςα, τισ πζτρεσ του! Ρολεμιςτε για.. Για τα όνειρά ςασ! Ρολεμιςτε, αγαπθτι μου! Ρολεμιςτε! Τι με κοιτάτε μ αυτά τα ακϊα μάτια αγελάδασ; Δεν μ ακοφτε; Ρολεμιςτε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Να πολεμιςω;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι.. Να πολεμιςετε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Πρκια.. Ή από το ντιβάνι;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι ςθμαςία ζχει;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Κυρία Βιολάνσ.. Η περιζργειά μου ικανοποιικθκε. Σασ ευχαριςτϊ πολφ για τον χρόνο ςασ και τθ κατανόθςι ςασ. Είναι ϊρα να πθγαίνω..»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τόςο γριγορα λιποταχτιςατε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι;.. Πχι, βζβαια.. Δεν λιποτάχτθςα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αλλά;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Απλά.. Δεν μπορϊ να παρατάξω τα ςτρατεφματά μου εναντίον ςασ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Γιατί.. Δεν ςασ βλζπω ςαν εχκρό μου..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρϊσ με βλζπετε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σασ βλζπω ςαν..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σαν;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τίποτα. Καλι ςυνζχεια» (Ετοιμάηεται να φφγει, φορϊντασ το παλτό τθσ) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μια.. Μια ςτιγμι, παρακαλϊ!.. Ξζρω.. Ξζρω πϊσ με βλζπετε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρϊσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σαν μια δαςκάλα που είχατε, όταν ιςαςταν μικρι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δαςκάλα;(!)» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι.. Μια δαςκάλα που.. τθ μιςοφςατε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν μιςοφςα καμιά δαςκάλα μου, Κυρία Βιολάνσ! Κάνετε λάκοσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν είςτε ειλικρινισ! Μια δαςκάλα ςασ τθ μιςοφςατε οπωςδιποτε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν μπορϊ να καταλάβω πϊσ είςτε τόςο ςίγουρθ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κακίςτε ςτο ντιβάνι να ςασ το εξθγιςω.. Δεν χρειάηεται να ξαπλϊςετε.. Απλά, κακίςτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ελάτε.. Ελάτε.. Κακίςτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αν κακίςω..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μθ φοβάςτε. Δεν κα ςασ ξαναςθκϊςω.. Κακίςτε, ςασ παρακαλϊ»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Κάκεται, με τα χζρια ςταυρωμζνα πάνω ςτα γόνατα, ςτο ντιβάνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Κοιτάηει, για λίγα λεπτά, τθ νεαρι γυναίκα) «Μιπωσ κα ιταν καλφτερο να βγάηατε το παλτό ςασ; Νομίηω πωσ κα νιϊκατε πιο άνετα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Βγάηει το παλτό τθσ και ξανακάκεται ςτο ντιβάνι. ταυρϊνει, πάλι, τα χζρια τθσ πάνω ςτα γόνατά τθσ) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Νιϊκετε καλφτερα τϊρα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ωραία» (Παρατθρεί τα χζρια τθσ λογοτζχνιδασ) «Βλζπω.. Ζχετε λεπτά και μακριά δάχτυλα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι. Ζχω» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ραίηετε κάποιο μουςικό όργανο;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ριάνο και κικάρα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Υπζροχα όργανα και τα δφο. Μπράβο ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «..Ροια δαςκάλα μου μιςοφςα, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Α.. Ναι.. Η δαςκάλα.. Βεβαίωσ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Λοιπόν;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τϊρα που το ξαναςκζφτομαι.. Μπορεί και να μθ τθ μιςοφςατε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «..Σασ το είπα, αλλά εςείσ δεν με πιςτζψατε. Δεν μιςοφςα καμιά μου δαςκάλα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι. Είναι ολοφάνερο.. Δεν μιςοφςατε καμιά ςασ δαςκάλα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (θκϊνεται από το ντιβάνι) «Καλι ςυνζχεια, Κυρία Βιολάνσ. Ευχαριςτϊ, για άλλθ μια φορά» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Σαραγμζνα) «Μι..Μιςό λεπτό, ςασ παρακαλϊ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ορίςτε» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τϊρα που το ξαναςκζφτομαι.. Ναι.. Ναι.. Τθ μιςοφςατε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Ατάραχθ και ςίγουρθ) «Κάνετε λάκοσ, Κυρία Βιολάνσ. Δεν τθ μιςοφςα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (υγκινθςιακά φορτιςμζνθ) «Και αν.. Και αν εκείνθ.. Ήκελε να τθ μιςείτε λιγάκι;..»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Η δαςκάλα μου;(!) Να κζλει να τθ μιςϊ;(!)» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (τον ίδιο ςυγκινθςιακό τόνο) «Ναι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αν.. Αν ικελε να τθ μιςϊ, ασ μου το ζλεγε.. Μικρι ιμουνα.. Θα υπάκουα, αμζςωσ, ςτθ κζλθςι τθσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ το λζω εγϊ ςιμερα.. Για λογαριαςμό εκείνθσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Πιάνοντασ το κεφάλι τθσ) «Αυτό με ξεπερνάει.. Δεν το είχα ςκεφτεί ποτζ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί δεν κάκεςτε να το ςυηθτιςουμε;.. Γιατί βιάηεςτε τόςο πολφ να φφγετε;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Προχωρϊντασ, πάνω-κάτω, ςτθ ςκθνι, ςκεπτικι) «Κι όμωσ.. Φοβάμαι πωσ.. Ζχετε δίκιο.. Ναι.. Πντωσ, είχα μια δαςκάλα που τθ μιςοφςα.. Τϊρα που τθ φζρνω ςτο μυαλό μου.. Ρροςπάκθςα να το απωκιςω αυτό το ςυναίςκθμα.. Μπορεί και να ντρεπόμουν που αιςκανόμουν ζτςι για εκείνθ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είδατε;.. Τελικά, όλοι είχαμε μια δαςκάλα που τθ μιςοφςαμε ςτο ςχολείο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Γιατί, όμωσ, να τθ μιςϊ;.. Ρροςπακϊ να κυμθκϊ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν πειράηει. Μθ κουράηεςτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Πχι.. Πχι.. Ρρζπει να κυμθκϊ.. Δϊςτε μου λίγο χρόνο για να κυμθκϊ..» (Προχωρϊντασ ςκεπτικι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτό είναι κάτι που τελείωςε. Ασ μιλιςουμε για τα τωρινά» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (τζκεται ακίνθτθ) «Στο τϊρα, δεν είμαι, πια, μακιτρια, Κυρία Βιολάνσ. Οφτε ζχω καμιά δαςκάλα να τθ μιςϊ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κάνετε λάκοσ.. Ζχετε.. Εμζνα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα! Δεν ςασ βλζπω ςαν δαςκάλα μου!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κι αν με βλζπατε;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σε τι κα εξυπθρετοφςε αυτό;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρροςπακιςτε, ωςτόςο, ςασ παρακαλϊ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρροςπακϊ.. Ρροςπακϊ..» (Προχωρϊντασ, πάνω-κάτω, ςτθ ςκθνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι;..»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (τζκεται ακίνθτθ) «Πχι.. Πχι.. Δεν μπορϊ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Θα μπορζςετε, αν βρείτε ζναν λόγο που κα ςασ ζκανε να με μιςιςετε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ζναν λόγο;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ακριβϊσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Το μίςοσ είναι δυνατό ςυναίςκθμα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Χρειαηόμαςτε, επομζνωσ, και ζνα δυνατό ςυναίςκθμα ςτον αντίποδα.. Σκεφτείτε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μια..Μια ανεκπλιρωτθ επικυμία, για παράδειγμα;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ακριβϊσ, αγαπθτι μου» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ Προχωρϊντασ, πάνω-κάτω, ςτθ ςκθνι) «Λοιπόν.. Θζλω.. Θζλω ν αγαπιςετε τθ μακιτριά ςασ.. Εμζνα, δθλαδι! Δυνατά.. Μοναδικά.. Αποκλειςτικά..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κι εγϊ;.. Τι κάνω; Αρνοφμαι;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Θεωρείτε ότι δεν είναι θ καρδιά μου που ηθτάει τθν αγάπθ ςασ, αλλά ο ραγιςμζνοσ κακρζφτθσ τθσ ψυχισ μου!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ο ναρκιςςιςμόσ ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ακριβϊσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρϊσ ςασ ςυμπεριφζρομαι;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Με περιπαίηετε..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σ αυτι τθ περίπτωςθ, ωςτόςο, οι νάρκιςςοι περιπαίηουν τουσ άλλουσ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Η αγάπθ ζχει τουσ όρουσ τθσ, Κυρία Βιολάνσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ζχετε κι εςείσ τουσ δικοφσ ςασ. Σφμφωνοι. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που διεκδικείτε από μζνα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Το μίςοσ!..τι άλλο;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Το μίςοσ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν μου ηθτιςατε να ςασ μιςϊ;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι.. Σασ το ηιτθςα..»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μετανιϊςατε;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πχι.. Πχι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σασ είναι δφςκολο, όμωσ;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι.. Ρολφ δφςκολο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Για ποιον λόγο;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί θ μορφι ςασ δεν μου προκαλεί το αίςκθμα του μίςουσ.. Το αντίκετο, μάλιςτα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Οφτε και για μζνα είναι εφκολο να ςασ μιςϊ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ασ το αφιςουμε τότε. Αρκετά ωσ εδϊ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «..Πχι! Πχι, βζβαια!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πχι, βζβαια;(!)» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τόςο γριγορα εγκαταλείπετε τθ μάχθ, Κυρία Βιολάνσ;(!)» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Εγκαταλείπετε τθ μάχθ, λζω!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν νομίηω να το πιςτεφετε αυτό που λζτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Φυςικά και το πιςτεφω!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ο εγωιςμόσ ςασ μιλάει τοφτθ τθν ϊρα. Είναι μάταιο να προςπακιςω να ςασ αλλάξω γνϊμθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρροςπακιςτε. Μπορεί και να τα καταφζρετε. Ροφ ξζρετε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Η ελπίδα πεκαίνει τελευταία..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Η μεγαλφτερθ ελπίδα είναι να απολζςουμε τθν ελπίδα. Μθ μιλάτε, λοιπόν, για ελπίδεσ. Σ αυτι τθ παρτίδα ςκάκι, μόνον οι παρόντεσ χρόνοι ζχουν κζςθ ανάμεςά μασ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Στον παρόντα χρόνο, είμαι μια ϊριμθ γυναίκα και εςείσ μια νζα που ζχει όλθ τθ ηωι μπροςτά τθσ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είναι αρκετό αυτό για να με αντιπακιςετε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν μπορϊ να ςασ αντιπακιςω, αγαπθτι μου. Σασ το είπα και πριν»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρρζπει όμωσ. Ραίηω με τα αιςκιματά ςασ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ραίξτε όςο κζλετε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και αν.. Αν ςασ πλθγϊςω;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Θα κρατιςω το ςθμάδι τθσ λαβωματιάσ καλά κρυμμζνο μζςα μου, μαηί με τόςα άλλα.. Μθν ανθςυχείτε για μζνα..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ Κοιτάηει ζντονα τθ Κυρία Βιολάνσ) «Μια δαςκάλα που δζχεται να πλθγωκεί από τθ μακιτριά τθσ.. Δεν μπορεί παρά να είναι μια αλθκινι γυναίκα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑ: (ιωπι) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αντιςτράφθκαν οι ρόλοι..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ήταν αναμενόμενο να ςυμβεί αυτό..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μπικα ςτθ καρδιά ςασ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Και δεν κα βγείτε εφκολα από εκεί..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Ξαπλϊςτε ςτο ντιβάνι, Κυρία Βιολάνσ.. Είναι θ ςειρά ςασ..» (Η ψυχολόγοσ ξαπλϊνει ςτο ντιβάνι και θ λογοτζχνιδα κάκεται ςτθ πολυκρόνα) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είμαι ζτοιμθ..» (Χαμθλϊνει ο φωτιςμόσ) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τα πόδια ςασ βολεφονται άνετα απ ό,τι βλζπω..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν είναι τόςο μακριά όςο τα δικά ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν.. Δεν αιςκάνεςτε αμιχανα;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μονάχα με τα μάτια ςασ.. Πταν με κοιτάηουν..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Με τα μάτια μου;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Με τρομάηει θ ακωότθτά τουσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είμαι μακιτριά ςασ, Κυρία Βιολάνσ. Μια μακιτρια πρζπει να κοιτάηει τθ δαςκάλα τθσ με ακωότθτα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρρζπει. Ωςτόςο, δεν ςυμβαίνει, πάντα, αυτό»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ζχω ακϊα μάτια;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κλείςτε τα μάτια ςασ, Κυρία Βιολάνσ..» (Η ψυχολόγοσ κλείνει τα μάτια τθσ και γζρνει το κεφάλι τθσ προσ τα πίςω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ξανανοίξτε τα τϊρα» (Η ψυχολόγοσ ανοίγει τα μάτια τθσ) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: Ζχω ακϊα μάτια, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ψεφδεςτε, Κυρία Βιολάνσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρϊσ;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ψεφδεςτε. Και το ψεφδοσ δεν είναι κάτι για το οποίο να μπορεί να υπερθφανεφεται μια δαςκάλα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τα μάτια μου δεν ςασ είναι ακϊα, Κυρία Βιολάνσ. Μόλισ κλείςατε τα δικά ςασ και τα ξανανοίξατε.. Τα μάτια μου δεν ςασ είναι ακϊα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Λυπάμαι, αλλά τα μάτια ςασ μου είναι ακϊα..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κι εγϊ λυπάμαι, γιατί ςυνεχίηετε να ψεφδεςτε, Κυρία Βιολάνσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Θυμωμζνθ) «Τα μάτια ςασ μου είναι ακϊα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τα μάτια μου ςασ είναι επικίνδυνα!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ - Θλιμμζνα) «Κι αυτό να ςυμβαίνει.. Ζχουν το χρϊμα και το άρωμα τθσ ακωότθτασ και τθσ νιότθσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και τότε.. Γιατί τθ πρϊτθ φορά που ςθκϊκθκα από το ντιβάνι και πλθςίαςα ςτο παράκυρο, με λοξοκοιτάξατε με τθν άκρθ του ματιοφ ςασ ςτα κλεφτά;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί..Γιατί μου φανικατε όμορφθ, ζτςι όπωσ κοιτάηατε ζξω από το παράκυρο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μόνο γι αυτό;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί φζρατε μαηί ςασ μια παράξενθ αφρα..»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μόνο γι αυτό, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Γιατί με γυρίςατε πίςω ςτο παρελκόν..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σε ποιο παρελκόν;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Στο παρελκόν μου..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και ςκεφτικατε ότι αυτό το παρελκόν χάκθκε για εςάσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Με μιςιςατε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πχι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ Πετάγεται όρκια από τθ πολυκρόνα) «Λζτε ψζματα, Κυρία Βιολάνσ! Λζτε ψζματα!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Πετάγεται από το ντιβάνι) «Δεν λζω ψζματα, ςασ είπα!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Γιατί κυμϊςατε;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν κφμωςα..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Πταν λζτε ψζματα, κοκκινίηετε, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Με ειρωνεφεςτε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μια διαπίςτωςθ κάνω..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Καλά κα κάνετε να μθν με ειρωνεφεςτε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Επειδι είμαι μακιτριά ςασ και εςείσ θ δαςκάλα μου;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Επειδι πρζπει να με ςζβεςτε.. Είμαι μεγαλφτερθ από ςασ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρόςο μπορϊ να ςζβομαι μια δαςκάλα μου που, κατά βάκοσ, τθ μιςϊ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ - Θλιμμζνα) «Θεραπεφςτε, τότε, το μίςοσ ςασ για μζνα..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Με ποιον τρόπο; Το μίςοσ είναι αυτό που κρατάει τθ ςχζςθ μασ ηωντανι..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Γιατί να πρζπει να με μιςείτε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Γιατί με μιςείτε κι εςείσ, Κυρία Βιολάνσ. Είναι απλό. Το μίςοσ φζρνει μίςοσ. Εςείσ μου το διδάξατε»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Θα προτιμοφςα το μίςοσ μου για εςάσ να ςασ ζφερνε κάτι άλλο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σαν τι;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Ωριμότθτα..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ωριμότθτα!.. Ωωω!.. Ρερίεργοσ τρόποσ για να με κάνετε να ωριμάςω, Κυρία Βιολάνσ! Δεν βρίςκετε; Χα!.. Χα!.. Χα!.. Ρολφ περίεργοσ τρόποσ, μα τθν αλικεια! Χα!.. Χα!.. Χα!..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μα.. Μα.. Γιατί γελάτε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα να πρζπει, πρϊτα, να με μιςιςετε, για να ωριμάςω, Κυρία Βιολάνσ;(!) Ωραίο κι αυτό! Χα!.. Χα!.. Χα!..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Θα ςταματιςετε να γελάτε ι κα χάςω τθ ψυχραιμία μου;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ψυχραιμία, Κυρία Βιολάνσ! Ρροπαντόσ, ψυχραιμία! Χα!.. Χα!.. Χα!..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είςτε, τελείωσ, ανάγωγθ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ανάγωγθ ι ανυπάκουθ; Αν ο κόςμοσ μασ είχε περιςςότερουσ ανυπάκουουσ από υποτακτικοφσ, κα ιταν όμορφοσ. Και όχι αυτόσ που είναι ςιμερα.. Εςείσ το είπατε, Κυρία Βιολάνσ. Επιτρζψτε μου να κυμίςω ςτθ δαςκάλα μου τα λόγια τθσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ζχετε επιλεκτικι μνιμθ, αλλά δεν πειράηει. Σασ ςυγχωρϊ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Θυμίςτε μου» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μου είπατε ότι είςτε μια κακομακθμζνθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν είπα κάτι τζτοιο» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κι όμωσ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κι εςείσ, τότε, είπατε.. ϋϋμια καλομακθμζνθϋϋ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι. Το είπα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι τραγωδία!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι. Το είπα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είναι τραγωδία;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι.. Είναι»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ Κοιτάηει, από πάνω μζχρι κάτω, τθ ψυχολόγο) «Στζκεςτε τόςθ ϊρα όρκια, Κυρία Βιολάνσ.. Θα κουραςτείτε.. Δεν ξαπλϊνετε ςτο ντιβάνι;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Το κζλετε;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Γνζφει καταφατικά) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Ξαπλϊνει, πάλι, ςτο ντιβάνι) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Κάκεται ςτθ πολυκρόνα) «..Δεν ςασ μιςϊ, Κυρία Βιολάνσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Γζρνει το κεφάλι τθσ προσ τα πίςω) «Και όμωσ.. Με μιςείτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είμαι αρκετά ϊριμθ, για να μθν ςασ μιςϊ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Με μιςείτε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν μίςθςα καμία μου δαςκάλα ποτζ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ράντα υπάρχει μια δαςκάλα που τθ μιςοφςαμε ςτο ςχολείο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και αυτι.. Χάνεται ςτο χρόνο;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Αναπολϊντασ..) «Μόλισ.. Μόλισ αιςκάνκθκα τουσ πρϊτουσ κραδαςμοφσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ πιρα ςτα χζρια μου ςαν μικρό απροςτάτευτο πουλί..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ζνιωκα εξόριςτθ.. Γιατί.. Ροιο παιδί δεν νιϊκει εξόριςτο ς αυτόν τον παράλογο κόςμο;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ωςτόςο;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ωςτόςο.. Με τρόμαηε ζνασ ακόμθ φριχτόσ δαίμονασ, όςο περνοφςαν οι μζρεσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ροιοσ δαίμονασ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αυτόσ.. τθσ ανεκπλιρωτθσ αγάπθσ ςασ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Φοβόςαςταν ότι κα ςασ πλιγωνα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι.. Μια μζρα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μια μζρα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μια μζρα.. Με μαλϊςατε.. Μπροςτά ςτουσ ςυμμακθτζσ μου..»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι κάνατε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ζςφιξα τα χείλθ μου και ςφάλιςα τα μάτια μου..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Για να μθν δω τα δάκρυά ςασ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι.. Για να μθ δείτε που ζκλαιγα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ροιο ιταν το πρϊτο πράγμα που μου είπατε, όταν ςυνιρκατε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Συγγνϊμθ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μου ηθτιςατε ςυγγνϊμθ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι άλλο κα μποροφςα να ςασ ηθτιςω;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ζπρεπε να διεκδικιςετε, με τον τρόπο ςασ, εγϊ να ςασ ηθτιςω ςυγγνϊμθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μια δαςκάλα δεν κα άφθνε ποτζ τον εγωιςμό τθσ κατά μζροσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Για εςάσ.. Μπορεί και να τον άφθνα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν κα τον αφινατε, Κυρία Βιολάνσ.. Οφτε για μζνα οφτε για κανζναν άλλο μακθτι ςασ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρϊσ είςτε τόςο ςίγουρθ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είμαι τόςο ςίγουρθ, όςο είςτε κι εςείσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είςτε προκατειλθμμζνθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν νομίηω» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είςτε κυμωμζνθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν νομίηω» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είςτε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είμαι θ μακιτριά ςασ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ ενοχλεί αυτό» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν μ ενοχλεί κακόλου..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ - θκϊνεται όρκια και παραχωρεί τθ κζςθ τθσ ςτθ λογοτζχνιδα ςτο ντιβάνι) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ήρκε θ ϊρα;..»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κακίςτε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Κι αν δεν κακίςω;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν κα υπακοφςετε ςτθ κζλθςθ τθσ δαςκάλασ ςασ;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μπορϊ να μθν υπακοφςω;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτό ςυνεπάγεται τιμωρία..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είμαι ζτοιμθ να υποςτϊ τθ τιμωρία..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κακίςτε ςτο ντιβάνι.. Δεν κζλω να ςασ τιμωριςω..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Επιμζνω, Κυρία Βιολάνσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τότε.. Τότε.. Ρρζπει ν αρχίςω να ςυνθκίηω ςτθν ανυπακοι ςασ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι κα αλλάξει;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Θα ςυμφιλιωκϊ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ριςτεφετε ότι κα ικελα κάτι τζτοιο;.. Να ςυμφιλιωκείτε;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Αυτό που κζλετε εςείσ είναι πάνω απ τισ δυνάμεισ μου για να ςασ το δϊςω..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ - Ξαπλϊνει ςτο ντιβάνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Κάκεται ςτθ πολυκρόνα τθσ - Κοιτάηει τα πόδια τθσ νεαρισ γυναίκασ) «Τα πόδια ςασ είναι αδφνατον να βολευτοφνε ςε ζναν τόςο μικρό χϊρο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριςτο..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ καταλαβαίνω, αγαπθτι μου..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Πχι.. Δεν με καταλαβαίνετε, Κυρία Βιολάνσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Βοθκιςτε με, τότε, να ςασ καταλάβω..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Γζρνει αναπαυτικά ςτο ντιβάνι) «Είμαι ζτοιμθ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Το φάρμακο ςτθν εςωςτρζφεια είναι θ εξωςτρζφεια» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αυτό είναι το φάρμακο που ςυςτινετε ςτθ μακιτριά ςασ ι ςτθν αςκενι ςασ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αυτό είναι κάτι που λζω ειδικά ςε εςάσ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Το εκτιμϊ»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Και θ ετυμθγορία ςασ;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ροιοσ ο λόγοσ να βιαςτϊ ν απαντιςω;..» (Γζρνει ακόμθ πιο αναπαυτικά πάνω ςτο ντιβάνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κάποτε, ςασ προκαλοφςε αμθχανία αυτι θ ςτάςθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρερνά ο καιρόσ και αυτά που μασ ζκαναν να νιϊκουμε αμιχανα, ξεχνιοφνται..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σοφόσ άνκρωποσ, ωςτόςο, είναι αυτόσ που δεν ξεχνάει» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τότε δεν είμαι ςοφι» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ζχετε πείςμα» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν ζχω πείςμα. Ζχω μίςοσ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Για μζνα;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Άρα, δεν ξεχνάτε και τόςο γριγορα. Είςτε ςοφι» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Η αλικεια είναι πωσ δεν ξεχνάω με τθ ταχφτθτα που κα ικελα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είμαι θ δαςκάλα ςασ. Απαιτϊ να με κυμάςτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Και εγϊ απαιτϊ να με μιςείτε, για να ςασ μιςϊ» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αφοφ το κζλετε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Εςείσ μου το ηθτιςατε» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Οι επικυμίεσ των ανκρϊπων, ξζρετε, αλλάηουν, χρόνο με τον χρόνο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τισ πιο πολλζσ φορζσ, όμωσ, μζνουν ανεκπλιρωτεσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μασ ςυνοδεφουν, ωςτόςο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ-κλείνει τα μάτια τθσ, αναπολϊντασ..) «..Πταν ςασ ηιτθςα ςυγγνϊμθ μπροςτά ςτθ τάξθ, τα μάτια μου ιταν ακόμθ υγρά..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Το παρατιρθςα..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν είπατε τίποτα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι μπορεί να πει μια δαςκάλα ςτθ μακιτριά τθσ, εκείνθ τθ ςτιγμι;..»

ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν προςπακιςατε να με παρθγοριςετε..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Η παρθγοριά είναι για τουσ αφελείσ.. Πχι για εςάσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Ήμουν καλι μακιτρια, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Το πιο κοφτερό μυαλό ςτθ τάξθ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Διάβαηα τισ ςκζψεισ ςασ, πριν ανοίξετε το ςτόμα ςασ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κι εγϊ διάβαηα τισ δικζσ ςασ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αγαποφςα να κοιτάηω τα πράγματά ςασ πάνω ςτο γραφείο ςασ.. Τθ τςάντα ςασ.. Τα γυαλιά ςασ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Χαμογελοφςα, όταν ζβλεπα τα τρυφερά, λεπτεπίλεπτα δάχτυλά ςασ να βγάηουν τα μολφβια από τθ πολφχρωμθ καςετίνα και να τα βάηουν, με τάξθ, πάνω ςτο κρανίο..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αναρωτιόμουν αν είχατε τισ ίδιεσ ανάγκεσ με μζνα;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Πλοι οι άνκρωποι τισ ίδιεσ ανάγκεσ ζχουμε..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Εςείσ δεν ιςαςταν ζνασ άνκρωποσ.. Ήςαςταν θ δαςκάλα μου..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ απογοιτευςα;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ζνα απόγευμα.. Στο ςχολείο.. Σασ είδα να μπαίνετε ςτθ τουαλζτα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν το πιςτεφατε;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μου φάνθκε τόςο παράξενο..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Γιατί κρατάτε τα μάτια ςασ κλειςτά;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Επιςτρζφει κανείσ πιο εφκολα ς ζνα χαμζνο παρελκόν, όταν ζχει τα μάτια του κλειςτά..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Κι όταν τ ανοίξει.. Αυτό το παρελκόν γίνεται παρόν;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι.. Και παφει να λάμπει..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είςτε ονειροπόλα..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Ανοίγει τα μάτια τθσ) «Πχι, πια, Κυρία Βιολάνσ.. Άνοιξα τα μάτια μου. Μθν ανθςυχείτε»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ροτζ δεν κα ανοίξετε τα μάτια ςασ, αγαπθτι μου. Θα τα κρατάτε, πάντα, ερμθτικά ςφαλιςμζνα. Ππωσ μια πόρτα, που τθ κρατάμε κλειςτι για να εμποδίςουμε τθ πρόςβαςθ ςτουσ ανεπικφμθτουσ ειςβολείσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ζκανα μεγάλθ πρόοδο, τόςθ ϊρα, μαηί ςασ. Δεν πρζπει να ζχετε παράπονο..» (θκϊνεται από το ντιβάνι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Σαραγμζνα) «Για.. Γιατί ςθκωκικατε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Το όνειρο τελείωςε, Κυρία Βιολάνσ..» (Φοράει, πάλι, το παλτό τθσ, για να φφγει) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Πετάγεται από τθ πολυκρόνα τθσ) «Ροτζ δεν τελειϊνουν τα όνειρα! Δεν ιρκε ακόμθ θ ϊρα για να φφγετε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Αυτό κα το κρίνω εγϊ..» (Κρεμάει τθ τςάντα τθσ ςτον ϊμο) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ρροςζξτε, γιατί αυκαδιάηετε! Και..Και δεν είςτε παρά μια μακιτρια!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ε! Πχι, βζβαια!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αφιςτε τθ τςάντα ςασ κάτω και βγάλτε το παλτό ςασ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Δεν μπορεί να μιλάτε ςοβαρά, Κυρία Βιολάνσ! Για μακθτριοφλα ςασ με περάςατε;(!)» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μιλάω πολφ ςοβαρά! Και, ναι! Σασ διατάηω! Είμαι θ δαςκάλα ςασ! Ζχω εξουςία επάνω ςασ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σ αυτό το φπουλο παιχνίδι εξουςίασ, να αναηθτιςετε άλλθ παρτενζρ! Εγϊ ςιχαίνομαι τθν εξουςία και ό,τι ςχετίηεται μ αυτι!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αν ςιχαινόςαςτε τθν εξουςία όπωσ λζτε - και ό,τι ςχετίηεται μ αυτι.. Τότε γιατί ιρκατε ςτο γραφείο μου;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Σασ.. Σασ απάντθςα ιδθ!.. Από περιζργεια!.. Και.. Και γιατί δεν μποροφςα να κάνω κάτι άλλο!.. Η αναγκαιότθτα, ςτθ περίπτωςι μου, ζχει το πάνω χζρι! Εεε.. Είμαι θ μακιτριά ςασ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Η αλικεια είναι ότι είςτε πολφ περίεργο πλάςμα.. Ψάχνετε μζςα ςτα ςκουπίδια.. Ανακατεφετε τα τραπουλόχαρτα.. Ξετρυπϊνετε μζςα ςε μουχλιαςμζνα δωμάτια ξεχαςμζνουσ κθςαυροφσ.. Σκεφτικατε, όμωσ, ποτζ, γιατί τα κάνετε όλα αυτά;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είναι ϊρα να πθγαίνω. Η ςυνεδρία μασ ζλαβε τζλοσ»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τα κάνετε όλα αυτά, γιατί κα κζλατε πολφ να ιςαςταν ςτθ κζςθ μου!..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρϊσ;(!)» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Σασ ελκφουν οι κζςεισ εξουςίασ! Θα κζλατε να είςτε εςείσ θ δαςκάλα! Και εγϊ..η μακιτριά ςασ!.. Να μ ζχετε από κάτω, δθλαδι!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ανακαλζςτε αμζςωσ!.. Αυτό που είπατε ζρχεται ςε ευκεία ριξθ με τα ιδανικά και τισ πεποικιςεισ μου! Δεν ςασ το επιτρζπω!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν νομίηω.. Αυτό που είπα ζρχεται ςε πλιρθ αρμονία με τον άλλο ςασ εαυτό.. Αυτόν που κρατάτε καλά κρυμμζνο απ τα ανεπικφμθτα βλζμματα των περαςτικϊν, όταν ςφαλίηετε τα όμορφα μάτια ςασ, για να μθ δοφνε τθν αλικεια ςασ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ε! Αυτό είναι απαράδεκτο! Να μιλάτε εξ ονόματόσ μου! Σαν να με γνωρίηατε από χρόνια! Ροιοσ ςασ ζδωςε αυτό το δικαίωμα;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Εςείσ! Εςείσ, αγαπθτι μου, μου δϊςατε αυτό το δικαίωμα! Εςείσ! Σασ φαίνεται περίεργο;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Με ποιον τρόπο; Δεν καταλαβαίνω!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Με τθν τζχνθ ςασ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Τι;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Φροντίςατε να με εξουςιάςετε μζςα από τα ζργα ςασ! Να κατευκφνετε το νου μου ςε μονοπάτια που εςείσ επιλζξατε για μζνα, χωρίσ καν να με ρωτιςετε! Να με παγιδεφςετε ςτισ ευαιςκθςίεσ ςασ! Ζτςι, ϊςτε, ςτθ ςυνζχεια, να γίνω το πιόνι ςασ ςε μια παρτίδα ςκάκι από εξαρχισ ςτθμζνθ!.. Η γθτειά τθσ εξουςίασ ρζει μζςα ςτο αίμα ςασ! Σασ αρζςει να εξουςιάηετε τα πλικθ!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Η τζχνθ φκονεί τθν εξουςία! Ανακαλζςτε, Κυρία Βιολάνσ!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ζτςι λζει!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ζτςι είναι!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ζτςι είναι, αν ζτςι νομίηετε!» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Λουίτηι Ριραντζλο!» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (ιωπι) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (ιωπι)

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «..Κακίςτε ςτο ντιβάνι, ςασ παρακαλϊ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Αμφιταλαντεφεται το τζλοσ, κάκεται ςτο ντιβάνι, φορϊντασ το παλτό τθσ. Βλζμμα γερμζνο ςτο ζδαφοσ, χζρια ςταυρωμζνα πάνω ςτα γόνατα) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Κάκεται δίπλα ςτθ νεαρι γυναίκα ςτο ντιβάνι. Βλζμμα ςτοργικό) ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Λοιπόν;.. Είςτε ευχαριςτθμζνθ από τθν εξζλιξθ των πραγμάτων;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Ναι.. Πλα βαίνουν καλϊσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μακάρι..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Μακάρι τι;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μακάρι να βαίνουν όλα καλϊσ, όπωσ λζτε..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Φοβάςτε;» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ναι.. Φοβάμαι πολφ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν υπάρχει λόγοσ να φοβάςτε» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ράντα υπάρχει ζνασ λόγοσ για να φοβάται κανείσ..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Για ςασ, τζτοιοσ λόγοσ δεν υπάρχει. Το ξζρω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Ρϊσ το ξζρετε;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Είμαι θ κεραπεφτριά ςασ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (ιωπι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Και κα είμαι για πολφ ακόμα, απ ό,τι όλα δείχνουν..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (ιωπι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τι λζτε;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (ιωπι) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Η περιζργειά ςασ δεν εξαντλικθκε.. Και θ αναγκαιότθτα ζχει, ακόμθ, το πάνω χζρι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Πταν, όμωσ, ζρκει.. θ δυνατότθτα ςτο προςκινιο;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Τότε.. Δεν κα ςασ είμαι, πια, οφτε μιςθτι οφτε χριςιμθ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (τρζφεται προσ τθ Κυρία Βιολάνσ) «Δεν ςασ μιςϊ, Κυρία Βιολάνσ.. Δεν μπορϊ να ςασ μιςιςω, όςο κι αν το προςπακϊ..»

ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Βάηει το χζρι τθσ ςτα χείλθ τθσ νεαρισ γυναίκασ) «Σσσ.. Η ηωι είναι ςαν τθ μουςικι, αγαπθτι μου.. Ανοίξτε τ αυτιά ςασ να ακοφςετε τουσ ιχουσ τθσ.. Ακόμθ και ο πιο φάλτςοσ ιχοσ ζχει λόγο φπαρξθσ ς αυτι τθ μελωδία.. Ευτυχιςμζνοσ είναι αυτόσ που μπορεί ν ακοφςει όλουσ τουσ ιχουσ.. Ανεξαιρζτωσ..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Μικρι παφςθ) «Θα ικελα να φφγω τϊρα, Κυρία Βιολάνσ Μου το επιτρζπετε;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Ππωσ επικυμείτε. Δεν μπορϊ, άλλωςτε, να ςασ εμποδίςω» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (θκϊνεται από το ντιβάνι για να φφγει) «Αντίο, Κυρία Βιολάνσ.. Σασ ευχαριςτϊ για όλα..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Κακιςμζνθ ςτο ντιβάνι) «Στο καλό, αγαπθτι μου. Να προςζχετε τον εαυτό ςασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Φτάνει ςτθν ζξοδο) ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (θκϊνεται όρκια από το ντιβάνι) «Μια ςτιγμι, παρακαλϊ! Νομίηω ότι ξεχάςατε κάτι..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Γυρίηει πίςω) «Τι ξζχαςα;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Σραβάει ζνα ςυρτάρι από το γραφείο τθσ. Αρχίηει να βγάηει από μζςα βιβλία) «Αυτό.. Κι αυτό.. Ναι.. Κι αυτό.. Σωςτά.. Σωςτά.. Κι αυτό είναι δικό ςασ.. Μμμ.. Ναι.. Κι αυτό μου το είχατε δϊςει τθ πρϊτθ θμζρα τθσ γνωριμίασ μασ.. Αλλά κι αυτό.. Α! Ναι! Ζνα ακόμθ! Κι αυτό.. Ναι.. Ναι.. Κι αυτό..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Κοιτάηοντασ με απορία) «Τι κάνετε, Κυρία Βιολάνσ;» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Αφοφ φεφγετε, πρζπει να πάρετε μαηί ςασ και ό,τι ςασ ανικει» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Μα.. Σασ τα χάριςα τα ζργα μου. Δεν ζχω να πάρω τίποτα» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: «Δεν μου τα χαρίςατε. Μου τα δανείςατε. Υπάρχει διαφορά. Επιπλζον, αν κυμάςτε, είχαμε κάνει μια ςυμφωνία. Να πάρετε όλα τα ζργα ςασ, όταν κα τελείωναν οι ςυνεδρίεσ μασ. Οι ςυνεδρίεσ μασ τελείωςαν. Ορίςτε τα ζργα ςασ. Μπορείτε να τα πάρετε μαηί ςασ, φεφγοντασ» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: (Αμιχανα) «Τόςα ζργα.. Σασ ζδωςα τόςα ζργα μου;..» ΚΤΡΙΑ ΒΙΟΛΑΝ: (Μικρι παφςθ) «Το ξεχάςατε;..» ΛΟΓΟΣΕΧΝΙΔΑ: «Είναι δφςκολο να παίρνεισ κάτι που ςου ανικει, όταν το μοιράςτθκεσ με κάποιον..»