Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Ο Θάνος Σταθόπουλος γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα έχει εκδώσει τα βιβλία: Θέμα (1983, Ερατώ 2 1985), Η Ιστορία της μουσικής (Ίκαρος 1994), Playback (Γαβριηλίδης 2003), Ένας σωρός γλώσσα (Γραβριηλίδης 2007), Το αυτόματο (Γαβριηλίδης 2013), La folie (Ίκαρος 2015). Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, της σελιδοποίησης, του εξωφύλλου και γενικότερα όλης της αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν.2121/1993. Θάνος Σταθόπουλος & Εκδόσεις Ίκαρος 2015 ISBN 978-960-7233-73-8

ΘΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ ΙΚΑΡΟΣ

ὃπως, ὅταν ἡ τύχη εἰς τὰ κρημνὰ τοῦ βίου τῆς ἁμάξης πλαγίαν τὴν ὁρμήν φέρῃ ΚΑΛΒΟΣ

Ήμουν στο σπίτι μου κι ήθελα να μαι στους δρόμους, ήμουν στους δρόμους και ήθελα ένα σπίτι, έμπαινα σ ένα καφενείο κι ήθελα να μαι σε μια καντίνα, έφερνα ένα ποτήρι μπίρα στα χείλη μου κι ήθελα έναν καφέ, ήθελα μια γυναίκα κι έβλεπα μια πόλη. 9

Σ ένα ταξί γίνομαι κλέφτης, κρύβομαι, πεθαίνω με τον οδηγό. 10

Είχε αρχίσει πάλι η μουσική (τύχη τυφλή αλλά πάντως τύχη) κι εσύ δεν ήσουν παρά μόνο που έφευγες μέσα στα χρόνια (που έφευγες αργά κι εξακολουθητικά μέσα στα χρόνια). Κάθησα στην καρέκλα και σώπαινα μου ήρθε απότομα να σηκωθώ, αλλά το απέφυγα σχεδόν προτού αυτή η ξαφνική επιθυμία αρχίσει μέσα μου. Αόριστα πράγματα περνούσαν απ το μυαλό μου (όπως με τόση επιμονή σ αυτή τη φράση λένε οι συγγραφείς), κι έπειτα τίποτα δεν περνούσε. 11

Να παρακολουθήσεις τη μουσική σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να εξαφανιστείς για λίγα λεπτά. Πριν, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Πρέπει να αναλωθείς με τον πιο σκληρό τρόπο στα πιο απίθανα μέρη. Ύστερα, να περάσεις μια μεγάλη περίοδο σιωπής τρώγοντας σ ένα ακριβό ρεστοράν ένα φαγητό για δυόμισι ώρες ή κάνοντας μια μέρα να περάσεις από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο κ.ο.κ. 12

Ιδού τ όνειρό μου. Ήμουν σ ένα τοπίο κίτρινο. Παντού ένα δέντρο να το λυπάσαι. Δεν ξέρω αν ήταν δέντρο ή κάτι που κάποτε ίσως ήταν δέντρο, αλλά τώρα είναι τίποτα; Πονούσα πολύ. Το σώμα μου ένιωθε πως δεν υπάρχει, δεν είχε καμία αίσθηση του σώματος, εκτός από μερικές στιγμές που καταλάβαινα ένα πρήξιμο στο χέρι, αλλά για λίγο, ύστερα πάλι γύριζα στη μόνη αίσθηση που είχε. Δεν μπορούσα ούτε να κλάψω ούτε να φωνάξω, γιατί δεν είχα ούτε φωνή ούτε συναισθήματα εκτός απ το ότι έλιωνα απ την κάψα, κι αυτό σαν να συνέβαινε, δεν ξέρω πόσο (από πότε) όταν, ξαφνικά, σταμάτησαν όλα κι απότομα ένα κύμα ευτυχίας πλημμύρισε τα κόκαλά μου, τόσο μεγάλο αβάσταχτο. 13

Ήμουν σε μια παραλία. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι πως χιόνιζε γιατί δεν έβλεπα καθόλου τα νερά. 14

Συνθετητές, πνευστά, φαζαρισμένες κιθάρες, μπάσο, ρυδμ μποξ, κρουστά, άρπα, βιολί, σαξόφωνο, τσέλο, κανονάκι, πιάνο. 15