Έκδοση Αυγούστου Σεπτεµβρίου 2010 ΤΕΥΧΟΣ 44

NEWSLETTER Έκδοση Αυγούστου Σεπτεµβρίου 2010 ΤΕΥΧΟΣ 44 ΠΕΕΡΙΙΕΕΧΟΜΕΕΝΑ ΑΑππόό ττοονν εεκκδδόόττηη ΤΤαα άάρρθθρραα ττοουυ µµήήνναα ΑΑΣΣΚΚΗΗΣΣΗΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΓΩΝΑ: δύσκολη υπόθεση µε υψηλές απαιτήσεις Γιώργος Νάσσης, MSc, PhD Εργοφυσιολόγος ΑΑΣΣΚΚΗΗΣΣΗΗ Intensity of Resistance Exercise Determines Adipokine and Resting Energy Expenditure Responses in Overweight Elderly Individuals Φατούρος Γ. Ιωάννης, Ph.D., C.S.C.S. Επίκουρος Καθηγητής T.E.Φ.A.A..Π.Θ. ΑΑΣΣΚΚΗΗΣΣΗΗ Ενεργειακή δαπάνη ηρεµίας "REE" Αγαπητές οί φίλες-οι, Σας καλωσορίζουµε στις σελίδες του 44 ου ηλεκτρονικού µας περιοδικού όπου θα µπορέσετε να ανατρέξετε στα ακόλουθα : Α) στον τοµέα της Άσκησης ο ρ. Νάσσης Γιώργος, εργοφυσιολόγος της ποδοσφαιρικής οµάδας του Παναθηναικού, µε άρθρο του αναφέρεται στην κορύφωση της απόδοσης την κατάλληλη στιγµή: «ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΓΩΝΑ: δύσκολη υπόθεση µε υψηλές απαιτήσεις» Β) επίσης στον τοµέα της Άσκησης θα διαβάσετε άρθρο του Επίκουρου καθηγητή κου Γιάννη Φατούρου µε τίτλο: «Intensity of Resistance Exercise Determines Adipokine and Resting Energy Expenditure Responses in Overweight Elderly Individuals» Γ) στον τοµέα της αξιολόγησης της φυσικής κατάστασης σε συνέχεια της προηγούµενής µας αρθρογραφίας µε θέµα: «Ενεργειακή δαπάνη ηρεµίας -REE» Ακόµη, Νέα και ραστηριότητες που αφορούν προγενέστερες ή µεταγενέστερες δράσεις της εταιρείας µας στην Ελληνική και την Κυπριακή Επικράτεια και ό,τι υπάρχει από τελευταία ενηµέρωση σε επιδοτήσεις διαφόρων προγραµµάτων που «τρέχουν» ή «θα τρέξουν» σε µεταγενέστερο χρονικό διάστηµα. Επιστηµονική οµάδα Vacumed Επιµέλεια µετάφραση Θεοδώρου Απόστολος Ph.D Με εκτίµηση, Ο γυρολόγος ρραασσττηηρι ρ ιόόττηη ττεε ςς ΤΤαα ννέέαα µµααςς ΕΕππι ιδδοοττοούύµµεενναα ππρροογγρράάµµµµαατταα Υ. Γ. 1 Λυπούµαστε που λόγω µεγάλου φόρτου εργασίας το ηλεκτρονικό περιοδικό µας θα φτάσει στον υπολογιστή σας µε καθυστέρηση 10 ηµερών

Το άρθρο του µήνα ΙΑΤΡΟΦΗ Γιώργος Νάσσης, MSc, PhD Εργοφυσιολόγος ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΓΩΝΑ: ΥΣΚΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΥΨΗΛΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ Η οµάδα είναι πολύ καλά την Τετάρτη αλλά καθόλου καλή στον αγώνα του Σαββάτου. Οι αθλητές σας «πετάνε» στην προπόνηση, δεν «πάνε» στον αγώνα. Τι συµβαίνει; Σε αυτό το άρθρο θα αναλύσω µία νέα έννοια που ίσως δώσει απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήµατα. Η έννοια αυτή είναι η ετοιµότητα και αναφέρεται στην κορύφωση της απόδοσης στη δεδοµένη, κρίσιµη στιγµή. Ούτε µία µέρα νωρίτερα, ούτε µία ηµέρα µετά! Η ετοιµότητα του αθλητή στον αγώνα αναφέρεται στη συνισταµένη ή καλύτερα στο συγχρονισµό των φυσιολογικών και ψυχο-πνευµατικών παραγόντων και στη διαχείρισή τους ώστε να κορυφωθούν οι λειτουργίες τους την ίδια χρονική περίοδο, την ηµέρα του αγώνα. Η ετοιµότητα είναι διαφορετική από το φορµάρισµα. Το φορµάρισµα εξασφαλίζει την επίτευξη σχετικά υψηλής απόδοσης για ένα συγκεκριµένο χρονικό διάστηµα, ενδεχοµένως ενός µήνα ή παραπάνω. Η ετοιµότητα αναφέρεται στην επίτευξη της µέγιστης απόδοσης τη συγκεκριµένη ηµέρα! Όπως αντιλαµβάνεται κάποιος αυτό είναι το σπουδαιότερο στοιχείο στον υψηλό αθλητισµό. Το σχήµα δείχνει τη διακύµανση του βαθµού ετοιµότητας και απόδοσης ενός αθλητή. Όπως βλέπετε τη µία ηµέρα µπορεί ο αθλητής να έχει σχετικά χαµηλή απόδοση (σηµείο C1) και την άλλη τη µέγιστη απόδοση για τη δεδοµένη περίοδο (σηµείο C2). Η ετοιµότητα είναι η διαχείριση και η εξισορρόπηση δύο παραγόντων: της προπόνησης και της αποκατάστασης. Η προπόνηση, είτε µλάµε για εβδοµαδιαίο κύκλο είτε για κύκλο µε µεγαλύτερη διάρκεια, θα πρέπει να διατηρεί την ισορροπία µεταξύ της έντασης και του όγκου και να σέβεται τα βασικά στοιχεία της επιστήµης (εξειδίκευση και προοδευτική επιβάρυνση). Το σηµαντικότερο όµως είναι ότι θα πρέπει να είναι προσαρµοσµένη α) στις ιδαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά του συγκεκριµένου αθλητή, και β) στις βιολογικές δυνατότητες του αθλητή κάθε ηµέρα. Το δεύτερο στοιχείο είναι πολύ σπουδαίο αφού πολλές φορές ο βαθµός ετοιµότητας και η απόδοση µειώνονται σηµαντικά λόγω ανορθόδοξης εκγύµνασης κάποια ηµέρα της εβδοµάδας. Έτσι, ενώ η οµάδα είναι καλά την Τετάρτη, δεν είναι το ίδιο καλή το Σάββατο.

Και πως ρυµίζονται όλα αυτά πρακτικά; Με τακτική παρακολούθηση και εξειδικευµένες µετρήσεις καθώς και µε την υιοθέτηση µεθόδων αποκατάστασης ανάλογα µε τα χαρακτηριστικά του αθλητή και τον τύπο προπόνησης. ιάγραµµα κορύφωσης της απόδοσης. Βιβλιογραφία 1) Borresen J, Lambert MI.The quantification of training load, the training response and the effect on performance.sports Med. 2009;39(9):779 795 2) Coutts A, Reaburn P, Piva TJ, Murphy A. Changes in selected biochemical, muscular strength, power, and endurance measures during deliberate overreaching and tapering in rugby league players.int J Sports Med. 2007; 28(2):116 24. 3) Issurin VB. New horizons for the methodology and physiology of training periodization. Sports Med. 2010;40(3):189 206. 4) Lamberts RP, Rietjens GJ, Tijdink HH, Noakes TD, Lambert MI. Measuring submaximal performance parameters to monitor fatigue and predict cycling performance: a case study of a world class cyclo cross cyclist.eur J Appl Physiol. 2010;108(1):183 190 5) Rietjens GJ, Kuipers H, Adam JJ, Saris WH, van Breda E, van Hamont D, Keizer HA. Physiological, biochemical and psychological markers of strenuous training induced fatigue.int J Sports Med. 2005; 26(1):16 26 Ο κ Γιώργος Νάσσης, κάτοχος µάστερ και διδακτορικού διπλώµατος στην Εργοφυσιολογία και στην Αθλητική Επιστήµη, έχει πολύχρονη εµπειρία στον υψηλό αθλητισµό. Έχει συνεργαστεί µε αθλητές, οµάδες και οµοσπονδίες. Είναι εργοφυσιολόγος της ποδοσφαιρικής οµάδας του Παναθηναϊκού και υπεύθυνος του Panathinaikos Performance Lab (PAO Lab).

Το άρθρο του µήνα ΑΣΚΗΣΗ Φατούρος Γ. Ιωάννης, Ph.D., C.S.C.S., Επίκουρος Καθηγητής T.E.Φ.A.A..Π.Θ. Intensity of Resistance Exercise Determines Adipokine and Resting Energy Expenditure Responses in Overweight Elderly Individuals IOANNIS G. FATOUROS, ATHANASIOS CHATZINIKOLAOU, SYMEON TOURNIS, MICHALIS G. NIKOLAIDIS, ATHANASIOS Z. JAMURTAS, IOANNIS I. DOUROUDOS, IOANNIS PAPASSOTIRIOU, PETROS M. THOMAKOS, KYRIAKOS TAXILDARIS, GEORGE MASTORAKOS, ASIMINA MITRAKOU Το άρθρο είναι δηµοσιευµένο στο περιοδικό Diabetes Care 32:2161 2167, 2009 OBJECTIVE To evaluate the time course of leptin, adiponectin, and resting energy expenditure (REE) responses in overweight elderly males after acute resistance exercise protocols of various intensity configurations. RESEARCH DESIGN AND METHODS Forty inactive men (65 82 years) were randomly assigned to one of four groups (n=10/group): control, lowintensity resistance exercise, moderate-intensity resistance exercise, and high-intensity resistance exercise. Exercise energy cost, REE, leptin, adiponectin, cortisol, insulin, lactate, glucose, nonesterified fatty acids (NEFAs), and glycerol were determined at baseline, immediately after exercise, and during a 72-h recovery period.

RESULTS Exercise energy cost was lower in high-intensity than in low-intensity and moderate-intensity groups (221.6 ± 8.8 vs. 295.6 ±10.7 and 281.6 ± 9.8 kcal, P < 0.001). Lactate, glucose, NEFAs, and glycerol concentrations increased (P < 0.001) after exercise and returned to baseline thereafter in all groups. REE increased (P < 0.001) in all groups at 12 h in an intensity-dependent manner (P < 0.05). REE reached baseline after 48 h in the low-and moderate-intensity groups and after 72 h in the high-intensity group. Cortisol peaked in all active groups after exercise (P < 0.001) and remained elevated (P < 0.001) for 12 h. After adjustment for plasma volume shifts, leptin remained unaltered. Adiponectin concentration increased after 12 h and remained elevated for 24 h only in the high-intensity group (P < 0.001). CONCLUSIONS Resistance exercise does not alter circulating leptin concentration but does increase REE and adiponectin in an intensity-dependent manner for as long as 48 and 24 h, respectively, in overweight elderly individuals. It appears that resistance exercise may represent an effective approach for weight management and metabolic control in overweight elderly individuals. INTRODUCTION Aging is characterized by impairment of carbohydrate intolerance and is usually accompanied by physical inactivity and obesity which may induce hyperinsulinemia, insulin resistance, and cardiovascular disease (1). Obesity, a growing health concern, is, which characterized by low-grade inflammation, which is associated with insulin resistance and metabolic diseases such as diabetes (2). Leptin and adiponectin, adipose tissue derived cytokine proteins, are involved in insulin resistance and inflammation (3). Leptin improves fatty acid oxidation in muscle, regulates short-term carbohydrate intake, mediates energy balance and body weight, and upregulates resting energy expenditure (REE) (3). Adiponectin is inversely related to body fatness and type 2 diabetes risk in healthy adults (4), has an anti-inflammatory action, and is involved in substrate metabolism (5,6). Aging increases body fat and leptin levels probably owing to an up-regulation of leptin gene expression and is characterized by a negative association between adiponectin and body fat distribution (4). Exercise is believed to extend lifespan by reducing the incidence of cardiovascular and other degenerative diseases and increases functional performance in older individuals (7). Regular exercise seems to create energy deficits that help to regulate body weight and fat on a long-term basis in older individuals (1). Chronic resistance exercise increases muscle tissue, reduces aging-related sarcopenia (8), and alters adipokine responses in elderly individuals (7). Acute resistance exercise may elevate lipid mobilization in subcutaneous adipose tissue, energy expenditure, and neuroendocrine responses of obese subjects (9). Although the American Diabetes Association endorses resistance exercise as a means of improving body composition and metabolic control in obesity and diabetes (2), limited information exists regarding the acute effects of resistance exercise on adipokine and REE responses in aging. Therefore, the purpose of the present investigation was to explore 1) the time course of leptin, adiponectin, and REE responses after a single resistance exercise bout in elderly individuals and 2) whether resistance exercise intensity rep resents an important factor in adipokine and REE responses in elderly individuals.

RESEARCH DESIGN AND METHODS Forty apparently healthy, older sedentary men (recruited from a volunteer database, by word of mouth and fliers sent to local medical practitioners, physiotherapists, and nursing homes) participated in a four-group randomized, repeated-measures, controlled trial. Written informed consent was obtained, and procedures were performed in accordance with the Declaration of Helsinki and institutional review board. Subjects physical characteristics are shown in Table 1. Inclusion criteria were 1) complete inactivity (10 years): maximal oxygen consumption (VO 2peak ) <25 ml.kg -1.min -1 and a score <9.0 on the Modified Baecke Questionnaire for Older Adults (7); 2) weight stability (±2 kg) before entry ( 6 months); 3) absence of restraining orthopedic/neuromuscular diseases; 4) resting blood pressure <160/ 100 mmhg; 5) no use of tobacco, aspirin, alcohol-containing beverages, and medications that may affect lipid metabolism or body composition; and 6) no history of diabetes or glucose intolerance. After they were medically screened and had their REE and anthropometric profile measured, participants underwent a diagnostic treadmill test to exhaustion to evaluate their VO 2peak and were given 5-day diet recall forms to complete. After familiarization, participants had their maximal strength (one repetition maximal [1RM]) measured in each exercise used in the subsequent resistance exercise protocol (for resistance adjustment) and were randomly assigned to one of four groups (n =10/ group): control, low-intensity resistance exercise, moderate-intensity resistance exercise, and high-intensity resistance exercise. Blood sampling and REE measurement were performed at baseline, immediately after exercise, and at 12, 24, 48, and 72 h of recovery.

Preliminary measurements Body weight, height, waist-to-hip circumferences, and skinfold thickness were measured as described previously (7). VO 2peak was determined during exercise to exhaustion on a treadmill using a modified version of the Bruce protocol by open-circuit spirometry (Vmax ST ; Sensor-Medics, Yorba Linda, CA) with an automated online pulmonary gas-exchange system via breath-by-breath analysis as described (7). 1RM was determined using standard procedures (7). The intraclass correlation coefficient for repeated 1RM measurements ranged between 0.87 and 0.96 for all exercises. Group differences in habitual dietary intakes were analyzed with commercially available software (Science Technologies, Athens, Greece). REE REE was determined in a semirecumbent position in the morning for 45 min after an overnight fast. VO 2 /VCO 2 production rates were measured from expired air samples collected via a ventilated hood system (Vmax 29c ; SensorMedics). After a 10-min stabilization period, 20 consecutive 1-min measurements were taken and averaged. REE was calculated by the Weir equation and expressed per 24 h (7). Exercise intervention After a brief warmup, participants performed three sets on resistance equipment selected to stress the major muscles (chest press, leg extension, shoulder press, leg curls, latissimus pull down, leg press, arm curls, triceps extension, abdominal curls, and back extensions) using standard techniques during a 60-min session (7). Intensity (percent 1RM) and rest intervals between sets were set at 45 50% and 2 min, 60 65% and 4 min, and 80 85% and 6 min in the low-, moderate-, and high-intensity groups, respectively (Table 1) (7). Throughout exercise (and in between-sets rest intervals), breath-by-breath inhaled VO 2 to exhaled VCO 2 exchange was recorded via a portable metabolic analyzer (Vmax ST ) as described previously (9). The test-retest intraclass correlation coefficient of the exercise energy cost measurement was 0.91. Blood sampling and analysis Blood was drawn from an antecubital vein into evacuated tubes containing either SST Gel (for serum) or EDTA (for plasma). The tubes were placed on ice immediately and centrifuged (4 C, 1,500g, 15 min). Collected serum or plasma was stored in multiple aliquots at -75 C until assayed (in duplicate).

Blood lactate, plasma glucose, serum NEFAs, and serum glycerol were determined spectrophotometrically (Hitachi UV 2001) with commercially available kits. Serum leptin was determined with a commercially available ELISA kit (DRG Diagnostics, Marburg/Lahn, Germany) with a sensitivity of 0.5 ng/ml. Plasma adiponectin was analyzed with a commercially available radioimmunoassay kit (Linco Research, St. Charles, MO), with a sensitivity of 0.5 ng/ml. Insulin was measured with an immunoassay (Access Immunoassay System; Beckman Coulter, Fullerton, CA), with a sensitivity of 0.5 µliu/ml. Cortisol was analyzed with a commercially available ELISA kit (DRG Diagnostics). Insulin resistance was calculated using the homeostasis assessment model (HOMA) method. Concentrations of variables were corrected for plasma volume shifts during exercise on the basis of hematocrit and hemoglobin values. Intraand interassay variability ranged from 4.3 to 5.8% and from 3.5 to 7.9%, respectively, for all parameters measured. Statistical analysis Results are expressed as means ± SEM. Between-group resting differences were estimated by one-way ANOVA with Bonferroni correction for multiple comparisons. Time-effect and within-group differences were estimated by repeated-measures two-way ANOVA (group x time) for repeated measures on time with Bonferroni correction for multiple comparisons. All tests were two-tailed, and P < 0.05 was considered significant.

RESULTS Mean intensity and repetition number performed differed (P < 0.001) among groups (Table 1). Age, BMI, waistto-hip ratio, skinfold sum, activity level, trunk and lower limb strength, HOMA, REE, and VO 2peak (Table 1) were comparable among groups. Subjects in all groups could be classified as overweight or obese based on their BMI, skinfold sum, and waist-to-hip ratio. Mean exercise energy cost was lower in the high-intensity group than in the low-and moderate-intensity groups (221.6 ± 8.8 vs. 295.6 ± 10.7 and 281.6 ± 9.8 kcal, respectively, P < 0.001) (Table 1). Glucose, lactate, NEFA, and glycerol concentrations (Fig. 1) increased (P <0.001) immediately after exercise and returned to baseline thereafter in all groups. The low-and moderate-intensity groups induced a greater (P < 0.001) response than the high-intensity group. Insulin, cortisol, leptin, and adiponectin concentrations (Fig. 2) were comparable among groups at baseline. HOMA (not shown) and insulin remained unaffected by exercise during recovery. In the control group, cortisol levels exhibited the expected circadian rhythm of cortisol secretion (P <0.001), thus being significantly lower at 12 h compared with baseline and 1 day after the control session (P < 0.001).

In contrast, cortisol peaked in all exercise groups immediately after exercise (P < 0.001) and remained elevated (P < 0.001) for 12 h in the lowand moderate-intensity groups compared with baseline morning cortisol levels. In the high-intensity group, 12-h cortisol levels were marginally increased compared with baseline (P < 0.05). Cortisol concentration was normalized within 24 h of recovery. REE (Fig. 2) was similar in all groups at baseline. REE increased (P < 0.001) in all exercise groups 12 h within recovery, with the high-intensity group eliciting a greater (P,0.05) response than the other groups. REE returned to baseline at 48 h in the low and moderate-intensity groups and at 72 h in the high-intensity group. Although leptin declined after exercise (P < 0.011), adjustment for changes in plasma volume distribution eliminated leptin postexercise variation (P <0.412). Adiponectin concentration increased immediately after exercise in the moderate(p < 0.003) and high-intensity (P < 0.001) groups and remained elevated for 12 and 24 h after exercise in the moderate-(p < 0.08) and high-intensity (P < 0.05) groups, respectively. After adiponectin values were corrected for hemoconcentration, changes in the moderate-intensity group were eliminated and remained elevated only in the high-intensity group at 12 (P < 0.05) and 24 (marginally nonsignificant, P < 0.09) h of recovery. CONCLUSIONS Resistance exercise is an essential element of exercise prescription for older individuals on the basis of various position statements endorsed by the American Diabetes Association and other organizations. In the present study, we monitored circulating leptin, adiponectin, and REE for as long as 72 h after a resistance exercise bout of different intensity configurations in overweight elderly individuals. The novel findings of this study are that in older men acute resistance exercise 1) does not alter leptin responses, 2) augments circulating adiponectin levels only if intensity is of a sufficient magnitude, 3) increases REE for 24 48 h in an intensity-dependent manner, and 4) raises energy expenditure. Leptin baseline values were higher than the corresponding values in lean young males but were lower than those observed in human obesity and insulin-resistant states (10,11) because our sample had lower BMI and insulin sensitivity within the normal range as estimated by HOMA, which was used only for descriptive reasons. Leptin absolute values declined after resistance exercise, but these changes were abolished after their correction for hemoconcentration. Human studies that used cardiovascular exercise reported an acute leptin decline after high-intensity protocols but not after mild exercise protocols (11), suggesting that the exercise program configuration (intensity, duration, and total volume) could explain discrepancies in previous findings. Our results in older men coincide with previous observations in young lean males, indicating that the circulating leptin concentration remains unaffected by variations in resistance exercise intensity (10). Leptin seems to respond mainly to extreme exercise conditions, resulting in substantial hormonal perturbations and exercise energy cost (800 kcal) (11). In this study, leptin remained unaltered despite pronounced metabolic and hormonal perturbations (NEFAs, glycerol, glucose, and cortisol increases) independent of intensity. Although increased glucose uptake by peripheral tissues in the presence of lactic acidosis may decrease blood leptin (12), the increase in blood lactate (four-to ninefold) in the present study (indicative of increased glucose uptake) was not accompanied by a leptin decline. It is possible that these protocols did not induce adequate glucose uptake and utilization capable of reducing serum leptin.

Another plausible explanation for the absence of leptin changes is previous observations of leptin mrna upregulation by hexosamines and inhibition of leptin decline by glucose infusion (13). An 8 15% increase in glucose levels as observed in this study and a possible increase in hexosamine due to increased muscle glycolysis as reflected by the increased lactate concentrations may have inhibited a leptin decrease despite marked metabolic disturbances. It is possible that the exercise energy cost magnitude is a more important factor than intensity for exerciseinduced leptin responses. Leptin demonstrated a decline only when the exercise energy deficit was > 800 kcal (11). Although there are no studies with older adults, leptin in young adults failed to change with resistance exercise or aerobic work that produced low to moderate energy deficits (150 500 kcal) (10). Resistance exercise in this study induced a 222-to 296-kcal deficit, which is well below the 800-kcal threshold. Others proposed a delayed (9 48 h) leptin decline after exercise (11). Although we monitored leptin responses for 72 h, no changes were recorded. Therefore, an exercise energy cost threshold may be a prerequisite for exerciseinduced leptin changes. Although leptin has been implicated in sarcopenic states such as aging (14), an anabolic intervention such as RE does not seem to alter it. Adiponectin resting levels were close to the lower limit of its normal range (5 20 µg/ml), which coincides with its corresponding values reported in human obesity ( 6 µg/ml), suggesting possible reduced protein secretion with increasing fatness (3). Adiponectin data after acute resistance exercise in aging are not available. Adiponectin appears to remain unaltered in young individuals after cardiovascular exercise after correction for hemoconcentration (15). Acute plasma adiponectin perturbations are rarely noticed despite its substantial increase in subcutaneous tissue interstitial space during exercise because it requires a marked increase of adiponectin secretion rate due to its relatively large pool in plasma. Postexercise adiponectin changes have been measured only for short periods <24h. After exercise, adiponectin may need 24 72h to increase because perturbations in substrate metabolism require 24 48h to develop. In this study, adiponectin increased in the high-intensity group only after 12h and remained marginally elevated for 24h, confirming previous observations of a delayed postexercise increase (16). Cardiovascular exercise seems to upregulate adiponectin levels only after high-intensity protocols (15 17). The adiponectin elevation in this study cannot be attributed to a circadian rhythm because the control group did not demonstrate any changes and adiponectin may not exhibit diurnal variations (18) Adiponectin is related to increased insulin sensitivity, which is mainly attributed to increased fat oxidation and inhibition of hepatic glucose production, whereas exercise enhances insulin sensitivity (3). However, acute exercise studies reported a dissociation between adiponectin concentration and insulin sensitivity changes (19), whereas moderate-intensity resistance exercise does not appear to alter insulin sensitivity acutely (9). Given that adiponectin in this study increased in the high-intensity group and insulin sensitivity remained unaffected, one would suggest that in overweight elderly individuals, adiponectin is not associated with insulin sensitivity after exercise and its rise is related to other factors. Adiponectin is negatively associated with insulin resistance, whereas acute high-intensity resistance may induce hyperglycemia and transient hyperinsulinemia (9). Furthermore, insulin may inhibit adiponectin gene expression (20). However, adiponectin concentration increased in the absence of any discernible insulin changes, suggesting that its increase may not be mediated by insulin. Adiponectin concentration may be regulated acutely by NEFAs (19). However, adiponectin failed to change in the low-and moderate-intensity groups despite a marked NEFA elevation.

Low-and moderate-intensity resistance exercise resulted in a substantially greater metabolic stress than highintensity resistance exercise based on greater lactate and cortisol responses, coinciding with earlier findings (21). Protocols eliciting the greatest cortisol response also elicit the greatest acute growth hormone and lactate response (22). The lactate increase also coincides with a cortisol increase (22), suggesting that lactate may be a factor contributing to the cortisol increase seen with resistance exercise. It appears that cortisol responses to resistance exercise depend on metabolic requirements, which appear to be higher in the low-to moderateintensity protocols, based on the lactate response and energy cost of these protocols. The greater lactate response in the low-and moderate-intensity groups is mainly attributed to the shorter resting intervals used by these groups, thereby allowing a lower lactate clearance (23). Therefore, adiponectin responses may be related to factors other than substrate metabolism during exercise because it remained unaltered in low-and moderateintensity groups and increased only in the high-intensity group. Based on previous observations of different adiponectin responses between trained and untrained individuals (16) and adiponectin elevation only after high-intensity resistance exercise in this study, we hypothesize that the amount of muscle tissue recruited may affect adiponectin responses. The reduced hepatic gluconeogenesis and muscle triglyceride levels after adiponectin therapy suggest that adiponectin may be implicated in the communication between adipose and muscle tissue (5). Moreover, adiponectin upregulates fat oxidation in skeletal muscle by activating AMP-activated protein kinase, which is related to muscle mass (6). These findings suggest that recruitment of greater muscle mass by high-intensity protocols may lead to a more pronounced adiponectin response in an attempt to regulate substrate utilization. Aging decreases REE owing to age-associated sarcopenia, physical inactivity, and reduced energy intake (1). Disproportionate REE reductions relative to daily energy intake may predispose to age-related increases in body fatness. Chronic resistance exercise may help to increase or maintain REE and add muscle mass during weight loss programs in older individuals (7). Although a prolonged REE elevation (24 72 h) after resistance exercise has been documented in young adults (17), there is limited information for overweight elderly individuals. Our results indicate that low-and moderate-intensity resistance exercise elevates REE for 24 h after exercise, whereas high-intensity resistance exercise induces a more prolonged (48-h) response. REE elevation has been attributed mainly to homeostatic perturbations that require energy to repair exercise-induced muscle trauma and support tissue hypertrophy. Maximal rates of muscle protein turnover may last 48 h after heavy resistance exercise (8). Because the energy cost of protein turnover may account for as much as 20% of resting metabolism, the energy utilization during the 48-h recovery period in this study may have been reflected in REE elevations. It is characteristic that the high-intensity protocol induced the greatest REE response and the lowest lipolytic response as reflected by glycerol and free fatty acid levels. The higher REE in the high-intensity scheme may be explained by the higher degree of muscle damage induced by the high-intensity resistance exercise protocols compared with protocols of lower intensity (24). Furthermore, muscle damage after exercise is accompanied by temporary decreased lipid oxidation (25).

Resistance exercise prescription for the older, overweight population, is based on acute program variables, i.e., intensity, frequency (session/week), resting intervals, and type and number of exercises. To our knowledge, this is the first study to address the effect of resistance exercise intensity and frequency on various metabolic responses, suggesting that the residual effect of a single resistance exercise session is largely dependent on the intensity level of the protocol. The high-intensity protocol has a residual effect on REE and adipokines of 2 days and 1 day, respectively. In contrast, low-and moderate-intensity protocols demonstrate a shorter residual effect (12 24 h). Therefore, for frail elderly individuals, we may prescribe moderate-to low-intensity schemes of higher frequency (daily or every other day), whereas for more advanced individuals, we can prescribe higher intensities with lower frequency (i.e., twice/week). Furthermore, it appears that even the lowest resistance exercise intensity may alter REE for several hours after exercise, an important finding for those who cannot tolerate intense loads. It seems that high-intensity resistance exercise elicits a lower metabolic stress compared with lower-intensity schemes, suggesting that it may be suited for older populations. Because of a lower response of cortisol, a known catabolic hormone, high-intensity resistance exercise may provide a greater hypertrophic stimulus, which is crucial in the effort to offset aging-associated sarcopenia. The longer resting intervals adopted during high-intensity resistance exercise may better accommodate the older population with respect to lactate clearance in between work periods because less lactate accumulation has been associated with fatigue delay. Our data show that acute resistance exercise induces an energy expenditure of 220 300 kcal/session for overweight elderly men, suggesting that resistance exercise may be an important factor in overall weight management programs in elderly individuals. These numbers may aid personal trainers, physicians, and dietitians in estimating the day-to-day energy expenditure when resistance exercise is included in a weight loss program. Chronic resistance exercise studies using different intensity levels are scarce. The most relevant study (7) showed a leptin decline and an adiponectin and REE increase by moderate-to high-intensity resistance training. In the present study, we found an acute decrease in leptin levels only in the noncorrected values, although a trend for lower leptin values in the corrected leptin levels also remained during the first 12 h of postexercise recovery. Our data also show an acute increase only after acute high-intensity resistance exercise, even though higher, but nonsignificant, levels of adiponectin were detected after low-and moderate-intensity exercise within 12 h of recovery. Similarly, a REE rise was also observed in this acute study. It appears that acute resistance exercise elicits similar responses of these variables compared with chronic training in this population group. In summary, resistance exercise does not alter circulating leptin concentration but increases REE and adiponectin in an intensity-dependent manner for as long as 48 and 24 h, respectively, in overweight elderly individuals. These findings indicate that overweight older men may benefit from training with a frequency of two to three resistance exercise sessions per week. In addition, it appears that all resistance exercise schemes induce marked energy expenditure.

References 1. American College of Sports Medicine. Guidelines for Exercise Testing and Prescription. Philadelphia, Lippincott Williams & Wilkins, 2005 2. Sigal RJ, Kenny GP, Wasserman DH, Castaneda-Sceppa C, White RD. Physical activity/exercise and type 2 diabetes: a consensus statement from the American Diabetes Association. Diabetes Care 2006;29:1433 1438 3. Simpson KA, Fiatarone-Singh MA. Effects of exercise on adiponectin: a systematic review. Obesity 2008;16:241 256 4. Tsuchida A, Yamauchi T, Ito Y. Insulin/ Foxo1 pathway regulates expression levels of adiponectin receptors and adiponectin sensitivity. J Biol Chem 2004;279:30817 30822 5. Berg AH, Combs TP, Du X, Brownlee M, Scherer PE. The adipocyte-secreted protein Acrp30 enhances hepatic insulin action. Nat Med 2001;7:947 953 6. Tomas E, Kelly M, Xiang X, Tsao TS, Keller C, Keller P, Luo Z, Lod H, Saha AK, Unger R, Ruderman NB. Metabolic and hormonal interactions between muscle and adipose tissue. Proc Nutr Soc 2004; 63:381 385 7. Fatouros IG, Tournis S, Leontsini D, Jamurtas AZ, Sxina M, Thomakos P, Manousaki M, Douroudos I, Taxildaris K, Mitrakou M. Leptin and adiponectin responses in overweight inactive elderly following resistance training and detraining are intensity-related. J Clin Endocrinol Metab 2005;90: 5970 5977 8. Chesley A, MacDougall JO, Tarnopolsky MA, Atkinse SA, Smith K. Changes in human muscle protein synthesis after resistance exercise. J Appl Physiol 1992;73: 1383 1388 9. Chatzinikolaou A, Fatouros I, Petridou A, Jamourtas A, Avloniti A, Douroudos I, Mastorakos G, Lazaropoulou C, Papassotiriou I, Tournis S, Mitrakou A, Mougios V. Adipose tissue lipolysis is upregulated in lean and obese men during acute resistance exercise. Diabetes Care 2008;31:1397 1399 10. Zafeiridis A, Smilios I, Considine RV, Tokmakidis SP. Serum leptin responses after acute resistance exercise protocols. J Appl Physiol 2003;94:591 597 11. Nindl BC, Kraemer WJ, Arciero PJ, Samatallee N, Leone CD, Mayo MF, Hafeman DL. Leptin concentrations experience a delayed reduction after resistance exercise in men. Med Sci Sports Exerc 2002;34: 608 613 12. Teta D, Bevington A, Brown J, Throssell D, Harris KPG, Walls J. Effects of acidosis on leptin secretion from 3T3 L1 adipocytes and on serum leptin in the uraemic rat. Clin Sci (Lond) 1999;97:363 368 13. Wang J, Liu R, Hawkins M, Barzilai N, Rossetti L. A nutrient-sensing pathway regulates leptin gene expression in muscle and fat. Nature 1998;393:684 688 14. Waters DL, Qualls CR, Dorin RI, Veldhuis JD, Baumgartner RN. Altered growth hormone, cortisol, and leptin secretion in healthy elderly persons with sarcopenia and mixed body composition phenotypes. J Gerontol Med Sci, 2008;63:536 541

15. Kraemer RR, Aboudehen KS, Carruth AK, Durand RJ, Acevedo EO, Hebert EP, Johnson LG, Castracane VD. Adiponectin responses to continuous and progressively intense intermittent exercise. Med Sci Sports Exerc 2003;35:1320 1325 16. Jurimae J, Purge P, Jurimae T. Adiponectin is altered after maximal exercise in highly trained male rowers. Eur J Appl Physiol 2005;93:502 505 17. Jamurtas AZ, Theocharis V, Koukoulis G, Stakias N, Fatouros IG, Kouretas D, Koutedakis Y. The effects of acute exercise on serum adiponectin and resistin levels and their relation to insulin sensitivity in overweight males. Eur J Appl Physiol 2006; 97:122 126 18. Hotta K, Funahashi T, Arita T, Matsuda M, Okamoto Y, Iwahashi H, Kuriyama H, Ouchi N, Maeda K, Nishida M, Kihara S, Sakai N, Nakajima T, Hasegawa K, Muraguchi M, Ohmoto Y, Nakamura T, Yamashita S, Hanafusa T, Matsuzawa Y. Plasma concentrations of a novel, adipose-specific protein, adiponectin, in type 2 diabetic patients. Arterioscler Thromb Vasc Biol 2000;20:1595 1599 19. Yu JG, Javorschi S, Hevener AL, Kruszynska YT, Norman RA, Sinha M, Olefsky JM. The effect of thiazolidinediones on plasma adiponectin levels in normal, obese, and type 2 diabetic subjects. Diabetes 2002;51:2968 2974 20. Fasshauer M, Klein J, Neumann S, Eszlinger M, Paschke R. Hormonal regulation of adiponectin gene expression in 3T3 L1 adipocytes. Biochem Biophys Res Commun 2002;290:1084 1089 21. Hoffman JR, Kang JJ, Maresh CM, Kraemer WJ, French D, Nioka S, Kime R, Run-dell KW, Ratamess NA, Faigenbaum AD, Chance B. Comparison of low and high-intensity resistance exercise on lipid per-oxidation: role of muscle oxygenation. J Strength Cond Res 2007;21:118 122 22. Kraemer WJ, Ratamess NA. Hormonal responses and adaptations to resistance exercise and training. Sports Med 2005;35: 339 361 23. Ratamess NA, Falvo MJ, Mangine GT, Hoffman JR, Faigenbaum AD, Kang J. The effect of rest interval length on metabolic responses to the bench press exercise. Eur J Appl Physiol 2007;100:1 17 24. Nosaka K, Newton M. Difference in the magnitude of muscle damage between maximal and submaximal eccentric loading. J Strength Cond Res 2002;16:202 208 25. Krishnan RK, Evans WJ, Kirwan JP. Impaired substrate oxidation in healthy elderly men after eccentric exercise. J Appl Physiol 2003;94:716 723 care.diabetesjournals.org

Το άρθρο του µήνα ΑΣΚΗΣΗ Ενεργειακή δαπάνη ηρεµίας "REE" By Denise Schwartz, MS, RD, FADA, CNSD Τι είναι η ενεργειακή δαπάνη ηρεµίας; Η ενεργειακή δαπάνη ηρεµίας αναφέρεται στο ποσό των θερµίδων που χρειάζονται από το σώµα σε ένα χρονικό διάστηµα 24 ωρών σε κατάσταση ηρεµίας (χωρίς δραστηριότητα). Η ενεργειακή δαπάνη µπορεί να υπολογιστεί από ένα πλήθος τύπων δηµοσιευµένων σε επιστηµονικά περιοδικά. Υπάρχουν περίπου σχεδόν 200 δηµοσιευµένοι τύποι υπολογισµού της ενεργειακής δαπάνης σε διάφορες συνθήκες, ασθένειες, ηλικίες, επίπεδα παχυσαρκίας κ.λ.π. (5) Ένας από τους πιο χρησιµοποιηµένους τύπους για τον υπολογισµό της ενεργειακής δαπάνης είναι οι εξισώσεις των Harris-Benedict equations. Αυτές σχεδιάστηκαν το 1919 και λάµβαναν υπόψη το φύλο την ηλικία και το βάρος. Οι εξισώσεις όµως αυτές έχουν κύρτωση προς τα νεαρά και µη-παχύσαρκα άτοµα. (2) Εξισώσεις Harris-Benedict (θερµίδες/ηµέρα): Άνδρες: (66.5 + 13.8 X βάρος) + (5.0 X ύψος) - (6.8 X ηλικία) Γυναίκες: (665.1 + 9.6 X βάρος) + (1.8 X ύψος) - (4.7 X ηλικία) Βάρος σε κιλά, ύψος σε εκατοστά, ηλικία σε έτη Μετρήσεις έµµεσης θερµιδοµετρίας έχουν δείξει ότι οι εξισώσεις Harris-Benedict υπερεκτιµούν κατά 6% έως 15% την πραγµατική ενεργειακή δαπάνη (3). Υπάρχει µεγάλη διακύµανση ανάµεσα σε άτοµα, όταν γίνεται σύγκριση ανάµεσα στην µετρηµένη ενεργειακή δαπάνη και την εκτιµώµενη µε εξισώσεις. Αυτές οι εξισώσεις έχουν περιορισµένη κλινική αξία για σκοπούς σχεδιασµού εξατοµικευµένων διατροφικών προγραµµάτων µε σκοπό την απώλεια βάρους ή για διατροφικά προγράµµατα που απευθύνονται σε άτοµα µε σοβαρές ασθένειες. Η ενεργειακή δαπάνη µπορεί να µετρηθεί άµεσα τοποθετώντας ένα άτοµο σε ένα θερµιδόµετρο και µετρώντας την ποσότητα θερµότητας που παράγεται από την σωµατική µάζα. Κάτι τέτοιο όµως είναι δαπανηρό και µηπρακτικό για κλινική χρήση. Η ενεργειακή δαπάνη µπορεί να µετρηθεί έµµεσα µε µεταβολικό σύστηµα ανάλυσης των αναπνεόµενων αερίων (συνήθως των εκπνεόµενων) για να υπολογίσει τον όγκο αέρα που περνάει από τους πνεύµονες, το ποσό του οξυγόνου που αποσπάται από αυτό (δηλαδή η πρόσληψη οξυγόνου VO 2 ) και την ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα ως υποπροϊόν του µεταβολισµού, που αποβάλλεται στην ατµόσφαιρα (απόδοση CO 2, VCO 2 ) όλα υπολογισµένα σε τιµές που αντιστοιχούν σε χρονικά διαστήµατα το 1 λεπτού. Με αυτές τις µετρήσεις µπορούν να υπολογισθούν η ενεργειακή δαπάνη ηρεµίας (REE) και το αναπνευστικό πηλίκο (RQ). Το RQ αναφέρεται στην αναλογία του εκπνεόµενου διοξειδίου του άνθρακα προς την ποσότητα οξυγόνου που καταναλώνεται από το άτοµο. Το RQ είναι χρήσιµο στην ερµηνεία των αποτελεσµάτων του REE. Για τον υπολογισµό της 24ωρης ενεργειακής δαπάνης χρησιµοποιείται η εξίσωση Weir (1,4,5).

Εξίσωση Weir: REE = [3.9 (VO 2 ) + 1.1 (VCO 2 )] 1.44 VO 2 = πρόσληψη οξυγόνου (ml/min) VCO 2 = εκπνεόµενο διοξείδιο του άνθρακα (ml/min) Αναπνευστικό πηλίκο (RQ) = VCO 2 /VO 2 Οφέλη χρήσης του REE σε κλινικές καταστάσεις Το REE είναι χρήσιµο για την πρόληψη της ελλιπούς ή υπερβολικής πρόσληψης τροφής σε νοσηλευόµενα άτοµα. Οι πλεονάζουσες θερµίδες ή αντίστροφα η ανεπαρκής πρόσληψη µπορεί να έχουν ολέθριες επιπτώσεις στην κλινική κατάσταση ασθενών. Η κακή διατροφή µπορεί να προκύψει όταν ο ασθενής σιτίζεται λιγότερο από τις µεταβολικέ του απαιτήσεις κάτι που θα οδηγήσει σε µειωµένη δύναµη των αναπνευστικών µυών, αυξηµένο κίνδυνο µολύνσεων, κακή επούλωση τραυµάτων και εξασθενηµένες σωµατικές λειτουργίες. Η υπερβολική πρόσληψη θερµίδων από την άλλη µεριά σηµαίνει θερµίδες που δεν µπορούν να χρησιµοποιηθούν και οι οποίες θα µετατραπούν σε λίπος. Αυτό θα σηµαίνει µεγαλύτερη παραγωγή CO 2 και αυξηµένες αναπνευστικές απαιτήσεις. Η µέτρηση του REE είναι ιδιαίτερη ωφέλιµη για τα άτοµα υπό µηχανική αναπνευστική υποστήριξη κατά την διαδικασία περάσµατος από την µηχανική υποστήριξη στην διαδικασία επανάκτησης της αυτόµατης αναπνοής (7). Πως γίνεται η µέτρηση; Για καλύτερα αποτελέσµατα όταν πραγµατοποιείτε την µέτρηση REE, υπάρχουν κάποιες συγκεκριµένες συνθήκες που θα πρέπει να ελεγθούν. Κατά τη διάρκεια της µέτρησης ο εξεταζόµενος είναι συνδεδεµένος µε το µεταβολικό σύστηµα ανάλυσης αερίων µέσω µίας µάσκας ή θόλου. Μερικές φορές χρησιµοποιείται στόµιο µε κλιπ µύτης αλλά αυτό µπορεί να προκαλέσει ιδιαίτερα στρεσογόνες καταστάσεις σε ένα ασθενή. Σηµαντικές παράµετροι ή συνθήκες για την σωστή µέτρηση του REE (1,4,5): 1. Ο εξεταζόµενος θα πρέπει να ξεκουραστεί για τουλάχιστον 30 λεπτά πριν την µέτρηση σε κρεβάτι ή πολυθρόνα, όχι όµως να κοιµηθεί. 2. Να µην καταναλωθεί φαγητό τουλάχιστον 2 ώρες πριν την µέτρηση. 3. Στον χώρο µέτρηση να υπάρχει ησυχία και φυσιολογική θερµοκρασία. Ο εξεταζόµενος να µην κινεί χέρια ή πόδια κατά τη διάρκεια της. 4. Η θερµοκρασία του χώρου να διατηρείται σταθερή, να µην υπάρχουν ρεύµατα ή συνθήκες που µπορεί να προκαλέσουν τρέµουλο. 5. Θα πρέπει να καταγραφούν τα φάρµακα που λαµβάνει ο εξεταζόµενος ιδιαίτερα αντικαταθλιπτικά ή αµφεταµίνες. 6. Θα πρέπει να επιτευχθεί µία σταθερή κατάσταση η οποία µπορεί να εξακριβωθεί από τα ακόλουθα: Μία περίοδο 5 λεπτών όπου οι µέσες αλλαγές στην τιµή των VO 2 και VCO 2 θα είναι λιγότερο από 10% και οι µέση αλλαγή στην τιµή του RQ λιγότερο από 5%. Σταθερά και ερµηνεύσιµα αποτελέσµατα µπορούν να εξαχθούν µε µία µέτρηση διάρκειας 15 έως 20 λεπτά.

Ερµηνεία αποτελεσµάτων REE Η ερµηνεία της REE που µετρήθηκε περιλαµβάνει και την σύγκριση των αποτελεσµάτων µε τις προβλεπόµενες ενεργειακές ανάγκες του συγκεκριµένου ατόµου. Χρειάζεται να γίνει ο προσδιορισµός της 24ωρης θερµιδικής πρόσληψης του εξεταζόµενου είτε µέσω κανονικής διατροφής είτε µέσω µηχανικών µέσων (ενδοφλέβια χορήγηση ή γαστρικός σωλήνας). Για να είστε σίγουροι ότι η ενεργειακή δαπάνη είναι εντός των φυσιολογικών ορίων και άµεσα συσχετισµένη µε το ιατρικό και διατροφικό ιστορικό του εξεταζοµένου ια πρέπει να γίνει αξιολόγηση του RQ. Το φυσιολογικό εύρος του RQ κυµαίνεται από 0,67 έως 1,3. Αυτή η τιµή αντιστοιχεί στον συνδυασµό υδατανθράκων, λίπους και πρωτεΐνης που χρησιµοποιούνται για ενέργεια. Εάν το RQ είναι µεγαλύτερο από 1.0, µειώστε την συνολική θερµιδική πρόσληψη και ρυθµίστε την αναλογία υδατανθράκων /λίπους. Εάν το RQ είναι µικρότερο από 0,81 αυξήστε την συνολική θερµιδική πρόσληψη, ανάλογα µε τον στόχο της διατροφικής αγωγής. Οι πηγές των τροφίµων έχουν συγκεκριµένες τιµές RQ οι οποίες είναι χρήσιµες όταν αναλύετε το REE και κάνετε συστάσεις για αλλαγές στην διατροφή. (1,4,5) Πηγή ενέργειας/κατάσταση RQ Παρατεταµένη κέτωση <0,70 λίπος 0,70 υποσιτισµός <0,71 πρωτεΐνη 0,80 συνδυασµένη ενέργεια 0,85 υδατάνθρακες 1,00 αποθηκευµένο λίπος >1,00 Χρήση του REE σε συνδυασµό µε προγράµµατα ελέγχου βάρους Στα προγράµµατα ελέγχου βάρους, όταν ένα άτοµο δυσκολεύεται να χάσει βάρος, το σχόλιο που γίνεται συνήθως είναι ότι έχει χαµηλό µεταβολισµό. Αυτό µπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία του ασθενή να ακολουθήσει ένα πρόγραµµα ελέγχου βάρους που περιλαµβάνει µείωση στην συνολική ηµερήσια θερµιδική πρόσληψη. Εάν όµως µετρηθεί η πραγµατική REE iδεν υπάρχει χώρος για υποθέσεις σχετικά µε την φυσιολογικότητα ή µη του µεταβολισµού του. Αυτοί που διατηρούν µε επιτυχία το βάρος που έχασαν αναφέρουν την λήψη δίαιτας χαµηλής ενέργειας και χαµηλής περιεκτικότητας σε λίπος. (8) Οι προσπάθεια για την απώλεια βάρους και την διατήρησή του θα πρέπει να επικεντρωθούν σε στρατηγικές που αποβλέπουν στην θερµιδική δαπάνη µέσω άσκησης και σε µια κατάλληλη δίαιτα βασισµένη στις ενεργειακές ανάγκες που µετρήθηκαν. Ο στόχος είναι η µακροχρόνια δέσµευση σε ένα υγιεινό τρόπο ζωής. (6)

Για να είναι επιτυχηµένη η χρήση της µέτρησης του REE σε ένα πρόγραµµα ελέγχου βάρους θα πρέπει κατόπιν να συµβουλευτείτε έναν διαιτολόγο. Μετά την µέτρηση του REE και τον υπολογισµό της 24ωρης θερµιδικής πρόσληψης, θα συσταθεί στον εξεταζόµενο να µειώσει ηµερησίως την πρόσληψη τροφής κατά 200-300 θερµίδες κάτω από την µετρηµένη REE. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσµα την απώλεια περίπου 0,5 κιλού βάρους σε µία εβδοµάδα συν το επιπρόσθετο βάρος που µπορεί να χαθεί λόγω της άσκησης. Εάν το REE είναι ιδιαίτερα χαµηλό τότε ο στόχος θα πρέπει να είναι η διατήρηση της θερµιδικής πρόσληψης στα επίπεδα του REE και σταδιακά να αυξηθεί η συµµετοχή σε ευχάριστες δραστηριότητες διάρκειας 30 λεπτών τουλάχιστον την ηµέρα. Οι κλινικοί που παρακολουθούν τα προγράµµατα ελέγχου βάρους θα είναι ικανοί να προσδιορίσουν εάν οι πελάτες τους ακολουθούν πράγµατι µια µειωµένη σε θερµίδες δίαιτα που βασίζεται στο REE, RQ και στην ποσότητα του βάρους που χάθηκε. Αυτές οι µετρήσεις θα τους είναι πολύ χρήσιµες για την ανίχνευση των λόγων που αποτυγχάνει ο ασθενής να ακολουθήσει την δίαιτα και θα διευκολύνει τον πελάτη να κατανοήσει πως θα επιτύχει τον στόχο του. References 1. Feurer I and Mullen JL. Beside measurement of resting energy expenditure and respiratory quotient via indirect calorimetry. NutrClin Prac. February 1986;1:43-49. 2. Frankenfield DC, et al. The Harris-Benedict studies of human basal metabolism: history and limitations. J Am Diet Assoc. 1998;98:439-445. 3. Garrel DR, et al. Should we still use the Harris and Benedict equations? Nutr Clin Prac. June 1996;11:99-103. 4. Matarese L. Indirect calorimetry: technical aspect. J Am DietAssoc. 1997;97(suppl 2):S154-S160. 5. McClave SA and Snider HL. Use of indirect calorimetry in clinical nutrition. Nutr Clin Prac. October 1992;7:207-221. 6. Position of The American Dietetic Association: weight management. J Am Diet Assoc. 1997:97:71-74. 7. Schwartz DB: Pulmonary failure. IN Matarese LE and Gottschlich MM: Contemporary Nutrition Support Practice. Philadelphia, W. B. Saunders, Co. (In press) 8. Shick SM, et al. Persons successful at long-term weight loss and maintenance continue to consume a lowenergy, low-fat diet. J Am Diet Assoc. 1998;98:408-413. Μετάφραση - Επιµέλεια Θεοδώρου Απόστολος Ph.D

Πρόσκληση συγγραφής άρθρων για το Newsletter Η Συντακτική Επιτροπή του Newsletter, προσκαλεί νέους και καταξιωµένους επιστήµονες από όλο το φάσµα της Άσκησης, Υγείας, ιατροφής, Ευεξίας στη συγγραφή άρθρων για το ηλεκτρονικό περιοδικό µας. Θα θέλαµε επίσης να σας ευχαριστήσουµε για την µέχρι τώρα συµµετοχή σας, η οποία έχει συµβάλλει σηµαντικά στην µεγάλη αποδοχή και στα θετικά σχόλια που έχει αποσπάσει το Newsletter της SCIENCE TECHNOLOGIES Γενικές Προδιαγραφές Άρθρων: Μορφή.doc Να συνοδεύεται από διαγράµµατα και σχετικές εικόνες αν είναι δυνατόν (θα πρέπει αποστέλλονται ως ξεχωριστά αρχεία, και όχι ενσωµατωµένα στο.doc αρχείο) Να υπάρχουν αναφορές και πηγές στο τέλος Σύντοµο βιογραφικό αρθρογράφου (φωτογραφία -προαιρετικά-, τρέχουσα θέση, σηµαντικές θέσεις, πτυχία κλπ. έως 7 γραµµές) Το άρθρο θα πρέπει να αποσταλεί ηλεκτρονικά στο e-mail: info@sciencetech.gr Νέα 10 Ο ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕ ΡΙΟ-ΕΚΘΕΣΗ PHARMApoint 16-17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010 Για 10η συνεχή χρονιά ο Φαρµακευτικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης διοργανώνει το PHARMA POINT. Το µεγαλύτερο Φαρµακευτικό Συνέδριο-Έκθεση της Βόρειας Ελλάδας θα διοργανωθεί 16-17 Οκτωβρίου του 2010, στο Συνεδριακό Κέντρο «Ι. Βελλίδης» και τα περίπτερα 5 & 6 στη HELEXPO Θεσσαλονίκης, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης και του Πανελλήνιου Φαρµακευτικού Συλλόγου. Για περισσότερες πληροφορίες τηλ.: 210 2715032, fax: 210 2714437 info@kprovoli.gr