Believe παρουσιάζει η έκδοση σε PDF της Σχολής Σαββάτου

Believe παρουσιάζει η έκδοση σε PDF της Σχολής Σαββάτου Επίσης και σε ibooks για iphone και ipad εντελώς δωρεάν! www.believechannel.org

ΜΕΛΕΤΗ ΣΧΟΛΗΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 4ΗΣ ΤΡΙΜΗΝΙΑΣ 2013 ΤΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1.Το ουράνιο Αγιαστήριο 2.«Παράδεισος» επί της γης 3.Θυσία 4.Μαθήματα από το Αγιαστήριο 5.Εξιλέωση: Προσφορά εξαγνισμού 6.Η Ημέρα του Εξιλασμού 7.Ο Χριστός, η θυσία μας 8.Ο Χριστός, ο ιερέας μας 9.Η διερευνητική κρίση 10.Η εσχατολογική ημέρα της εξιλέωσης 11.Το προφητικό μας μήνυμα 12.Η υπερκόσμια διαμάχη για τον χαρακτήρα του Θεού 13.Προτροπές από το Αγιαστήριο Συγγραφέας: Martin Probstle Απόδοση στα Ελληνικά: Γιαντζακλίδου Άννυ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΝΤΒΕΝΤΙΣΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Κεραμεικού 18, 104 37 ΑΘΗΝΑ Τηλ. 210 52 24 962, 210 52 33 543 Fax. 210 52 33 013

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η ΕΙΚΌΝΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΊΑΣ Αναμφισβήτητα, στον Σταυρό έχουμε την μεγαλύτερη εκδήλωση της αγάπης και του χαρακτήρα του Θεού, όπου ο Κύριος, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, θυσιάστηκε για τις αμαρτίες του κόσμου. Προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία αυτής της μεγάλης θυσίας, ο Θεός θέσπισε το επίγειο αγιαστήριο όπου θα απεικονιζόταν το σχέδιο της σωτηρίας. Ωστόσο, το επίγειο αγιαστήριο ήταν ο τύπος του ουράνιου που είναι και το πραγματικό κέντρο της παρουσίας του Θεού και της δραστηριότητάς Του στο σύμπαν. Ο Θεός θέσπισε το επίγειο αγιαστήριο για να διδάξει τον λαό. Οι λειτουργίες που γίνονταν στο αγιαστήριο έδειχναν σημαντικές αλήθειες για τη λύτρωση, τον χαρακτήρα του Θεού, και την τελική κρίση για την αμαρτία. Το αγιαστήριο μας βοήθησε να καταλάβουμε τον ρόλο του Ιησού ως εξιλαστήρια θυσία και ως Αρχιερέα μας. Όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είπε στους μαθητές του ότι ο Ιησούς ήταν «ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάν. 1/α 29,36), κατάλαβαν τι εννοούσε γιατί γνώριζαν για το αγιαστήριο. Στην προς Εβραίους επιστολή βλέπουμε ότι ο Παύλος θεωρεί δεδομένη τη γνώση σχετικά με το ιερατείο στο αρχαίο Ισραήλ, και ότι οι αναγνώστες της επιστολής μπορούν να καταλάβουν το έργο του Ιησού στον ουρανό. Επίσης, χρησιμοποιεί όρους του Αγιαστηρίου για να διδάξει αλήθειες όσον αφορά τον Χριστιανικό τρόπο ζωής. Με λίγα λόγια, η γνώση του αγιαστηρίου αποτελεί την βάση για το μήνυμα της σωτηρίας μέσω του Χριστού. Ωστόσο, στην πλειοψηφία του, ο Χριστιανισμός ξέχασε το μήνυμα του αγιαστηρίου. Στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν οι Αντβεντιστές άρχισαν να αντιλαμβάνονται το υπόδειγμα σωτηρίας του Θεού συμπεριλαμβανομένου και της διερευνητικής κρίσης τότε άρχισε να δίνεται έμφαση στο αγιαστήριο. «Το θέμα του αγιαστηρίου αποτέλεσε το κλειδί που ξεσφράγισε το μυστικό της απογοήτευσης του 1844. Αποκάλυψε ένα ολόκληρο αρμονικό σύστημα συναφών αληθειών αποδείχνοντας ότι το χέρι του Θεού είχε οδηγήσει το μεγάλο κίνημα των Αντβεντιστών και καθόριζε τη θέση και την αποστολή του λαού Του, χορηγώντας φως για τη συνέχιση των νέων καθηκόντων τους.» Ε. Χουάιτ, Τ.Π.Σ. σ. 506. Ως βασικό στοιχείο ενός ολοκληρωμένου συστήματος αληθειών, το αγιαστήριο και η ιερατική διακονία του Χριστού αποτελούν τη βάση για την

πίστη της εκκλησίας των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας μέχρι και σήμερα. Για την ακρίβεια το μήνυμα του Αγιαστηρίου υπάρχει μόνο στο δόγμα των Αντβεντιστών. Και από την άλλη, κανένα άλλο δόγμα της εκκλησίας των Αντβεντιστών (με μοναδική εξαίρεση του Σαββάτου) δεν έχει αμφισβητηθεί τόσο. Ευτυχώς με το πέρασμα των χρόνων μπορέσαμε μέσα από αυτές τις προκλήσεις να αντιληφθούμε περισσότερο αυτήν τη σημαντική διδασκαλία που μας ενδυνάμωσε στο να κατανοήσουμε τη σωτηρία. Η Ε. Χουάιτ μας παροτρύνει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στο αγιαστήριο επειδή, «το ουράνιο αγιαστήριο αποτελεί το επίκεντρο του έργου του Χριστού για τον άνθρωπο. Αφορά κάθε ψυχή που ζει πάνω στη γη. Μας φανερώνει το απολυτρωτικό σχέδιο και μας μεταφέρει μέχρι τον έσχατο καιρό, αποκαλύπτοντας το θριαμβικό αποτέλεσμα της αγωνιστικής πάλης ανάμεσα στη δικαιοσύνη και στην αμαρτία. Είναι λοιπόν γεγονός υψίστης σημασίας για τον καθένα η έρευνα των θεμάτων αυτών» Ε. Χουάιτ, Τ.Π.Σ. σ. 583. Γι αυτό πρέπει να εξασκήσουμε «την πίστη την τόσο απαραίτητη για την εποχή μας» για να αναλάβουμε, «τη θέση που μας προορίζει ο Θεός.» Ε. Χουάιτ, Τ.Π.Σ. σ. 582. Στο αγιαστήριο εμπεριέχεται η καρδιά του Θεού. Κατά τη διάρκεια της μελέτης μας θα έρθουμε πιο κοντά στην παρουσία του Υπέρτατου Θεού και Σωτήρα μας, αποκτώντας έτσι μία στενότερη σχέση μαζί Του. Επομένως, η μελέτη αυτής της τριμηνίας θα είναι: Το αγιαστήριο του Θεού, τόσο το επίγειο αντίτυπο όσο και το ουράνιο, πρότυπο.

Μελέτη 1: Για το Σάββατο 5 Οκτωβρίου ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ Εδάφιο µνήµης: «Τότε επάκουσον εκ του ουρανού, του τόπου της κατοικήσεώς σου, της προσευχής αυτών και της δεήσεως αυτών, και κάµε το δίκαιον αυτών.» Α Βασιλέων 8/ η 49. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ιερ. 23/κγ 23, 24, Ψαλµ. 89/πθ 14, Αποκ. 4/δ, 5/ε, Ψαλµ. 11/ια 4-7, Δευτ. 25/κε 1, Εβρ. 8/η 1, 2. «Πού είναι το σπίτι του Θεού;» Η αθώα αυτή ερώτηση ενός παιδιού είναι αρκετά περίπλοκη, και μπορεί εύκολα να μας οδηγήσει σε άλλες πιο δύσκολες, όπως: «Εάν ο Θεός κατοικεί σε ένα μέρος, τότε πώς είναι δυνατόν να είναι πανταχού παρών;», «Ο Θεός χρειάζεται κατοικία;», «Εάν δεν χρειάζεται, τότε γιατί έχει;», «Εάν χρειάζεται, τότε γιατί την χρειάζεται;» Αν και εύστοχες, αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι εύκολο να απαντηθούν λόγω της περιορισμένης γνώσης που έχουμε. Παρόλα αυτά, μπορούμε να απαντήσουμε σύμφωνα με αυτά που γνωρίζουμε. Οι Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας ξέρουμε από την Αγία Γραφή ότι ο Θεός κατοικεί στον ουρανό και ότι το επίκεντρο του έργου Του είναι στο ουράνιο Αγιαστήριο. Η Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρη: Το ουράνιο Αγιαστήριο είναι ένα υπαρκτό μέρος από όπου μπορούμε να πάρουμε πληροφορίες για τον χαρακτήρα και το έργο του Θεού. Στο μάθημα αυτής της εβδομάδας, θα εστιάσουμε στο ουράνιο αγιαστήριο και στο τι κάνει εκεί ο Θεός για μας, καθώς το έργο Του στο αγιαστήριο μας αφορά.

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Λέμε συχνά ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών. «Θεός εγγύθεν είμαι εγώ και ουχί Θεός μακρόθεν Δεν πληρώ εγώ τον ουρανόν και την γην;» (Ιερ. 23/κγ 23,24). Ο Δαβίδ κατάλαβε πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον Θεό (Ψαλμ. 139/ρλθ ). Σύμφωνα με τον Παύλο, με την πνευματική έννοια, ο Θεός βρίσκεται κοντά σε όλους (Πράξ. 17/ιζ 27,28). Εκτός του ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, είναι και αιώνιος. Ο Θεός δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος (Ψαλμ. 90/ 2). Υπήρχε και θα υπάρχει για πάντα (Ιούδα 1/ α 25). Διαβάστε Α Βασ. 8/η 49 και Ψαλμ. 102/ρβ 19. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για το μέρος που κατοικεί ο Θεός; Πώς μπορούμε να το αντιληφθούμε;..... Στην Αγία Γραφή υπάρχουν αρκετές δηλώσεις για την ουράνια κατοικία του Θεού (Α Βασ. 8/η 30,43,49). Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός βρίσκεται περισσότερο στον ουρανό από οπουδήποτε αλλού; Προφανώς, ο Θεός κατοικεί στον ουρανό με έναν ιδιαίτερο τρόπο, με την ένδοξη παρουσία Του και την αγνή αγιότητά Του. Η μεγαλύτερη εκδήλωση της παρουσίας του Θεού είναι στον ουρανό. Ωστόσο υπάρχει διαφορά μεταξύ της γενικής παρουσίας του Θεού και της ιδιαίτερης παρουσίας Του. Ο Θεός γενικά είναι παντού, παρόλα αυτά επιλέγει να εμφανίζεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο στον ουρανό, και πιο συγκεκριμένα, στο ουράνιο αγιαστήριο. Φυσικά, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η κατανόησή μας για τη φύση του Θεού είναι περιορισμένη. Είναι Πνεύμα (Ιωάν. 4/δ 24) και έτσι δεν μπορεί να περιοριστεί σε κανένα οίκημα ή διάσταση (Α Βασ. 8/η 27). Η Αγία Γραφή παρουσιάζει τον ουρανό (Ιωάν. 14/ιδ 1-3), και το ουράνιο αγιαστήριο ως υπαρκτά μέρη (Εβρ. 8/η 2) όπου παρουσιάζεται ο Θεός (Πράξ. 7/ζ 55,56, Αποκ. 4/δ 2,3). Πρέπει να πιστέψουμε ότι, ακόμη και ο ουρανός και το ουράνιο αγιαστήριο είναι μέρη όπου ο Θεός καταδέχεται να συναντήσει τα δημιουργήματά Του. ΣΚΕΨΗ: Υπάρχουν πολλά πράγµατα που δεν µπορούµε να αντιληφθούµε, όπως το κατοικητήριο µέρος του Θεού. Ωστόσο, η Αγία Γραφή µας λέει ότι αυτό το µέρος υπάρχει. Πώς µπορούµε να δείξουµε εµπιστοσύνη στις διδασκαλίες της, όσο κι αν δυσκολευόµαστε να τις κατανοήσουµε; Γιατί αυτό είναι σηµαντικό;

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ Διαβάστε Ψαλμ. 47/μζ 6-9, 93/γ 1,2, 103/ργ 19. Τι διαβάζουμε σ αυτά τα εδάφια για τον Θεό και τον θρόνο Του;.. Στην Αγία Γραφή βρίσκουμε διάφορα οράματα με τον ουράνιο θρόνο. Στα περισσότερα από αυτά βλέπουμε ουράνια συμβούλια όπου Βασιλιάς είναι ο Θεός. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα συμβούλια αυτά αφορούν ανθρώπινες υποθέσεις και συνήθως παρουσιάζουν τον Θεό να ενεργεί για λογαριασμό των δικαίων. Η Αγία Γραφή επίσης δείχνει τον Θεό ως κυρίαρχο. Για παράδειγμα, η βασιλεία του Κυρίου είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στους Ψαλμούς. Ο Θεός δεν είναι μόνο Βασιλιάς του ουρανού, αλλά και «Βασιλεύς πάσης της γης» (Ψαλμ. 47/μζ 7) γεγονός που ισχύει ήδη (Ψαλμ. 93/!γ 2). Το ότι ο θρόνος του Θεού έχει εδραιωθεί στον ουρανό μας δείχνει διάφορα πράγματα. Ένα από αυτά είναι ότι ο Θεός είναι αυτεξούσιος και υπερέχει όλου του σύμπαντος. Διαβάστε Ψαλμ. 89/πθ 14, 97/ζ 2. Τι μας διδάσκουν αυτά τα εδάφια για τον χαρακτήρα του Θεού και τον τρόπο που κυβερνάει; Η εξουσία του Θεού χαρακτηρίζεται από δικαιοσύνη, αγάπη και αλήθεια. Αυτές οι ηθικές αξίες δείχνουν το πώς ενεργεί στους ανθρώπους τονίζοντας συγχρόνως τη θέση Του σε όλο το σύμπαν. Αυτές οι αρετές που χαρακτηρίζουν την εξουσία Του, είναι ίδιες με εκείνες που επιθυμεί να εκδηλώσουν τα παιδιά Του στη ζωή τους ως ιερό τους καθήκον (Μιχ. 6/ ς 8, συγκρίνετε με Ησ. 59/νθ 14). «Όπως με την υπακοή στους φυσικούς νόμους η γη θα παρήγαγε τους θησαυρούς της, έτσι και με την υπακοή στον ηθικό νόμο οι καρδιές του λαού θα αντανακλούσαν τις ιδιότητες του χαρακτήρα Του.» Ε. Χουάιτ, Χ.Ο. σ. 101. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να δείξουµε καλοσύνη και δικαιοσύνη σε έναν κόσµο που χαρακτηρίζεται από αδικία και κακία; Γιατί πρέπει να το κάνουµε;

Τρίτη 1 Οκτωβρίου ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Διαβάστε Αποκ. 4/δ και 5/ε. Τι μας διδάσκουν αυτά τα δύο κεφάλαια για την ουράνια κατοικία του Θεού; Πώς αποκαλύπτεται σ αυτά το σχέδιο της σωτηρίας;............... Το όραμα της ουράνιας αίθουσας του θρόνου είναι ένα όραμα του ουράνιου αγιαστηρίου. Η ορολογία που χρησιμοποιείται, παραπέμπει στο Εβραϊκό θρησκευτικό σύστημα. Για παράδειγμα οι λέξεις «θύρα» και «σάλπιγγα» στην Αποκ. 4/δ 1 εμφανίζονται συχνά στο αγιαστήριο στην Παλαιά Διαθήκη. Οι τρεις πολύτιμοι λίθοι στην Αποκ. 4/δ 3 βρίσκονταν στην στολή του Αρχιερέα. Οι επτά λυχνίες, μας παραπέμπουν στην επτάφωτο λυχνία στο ναό του Σολομώντα, ενώ οι εικοσιτέσσερις πρεσβύτεροι μας θυμίζουν τις εικοσιτέσσερις υπηρεσίες που είχαν οι ιερείς κατά τη διάρκεια του έτους, και την προσφορά προσευχής, το «θυμίαμα» (Ψαλμ. 141/ρμα 2). Όλα αυτά τα εδάφια στρέφουν την προσοχή μας στην Παλαιά Διαθήκη και τη λατρεία που επικεντρωνόταν στο επίγειο αγιαστήριο. Τέλος, το «εσφαγμένο Αρνίο» στην Αποκ. 5/ε, μας παραπέμπει στην εξιλαστήρια θυσία του Ιησού. Ο Αμνός Χριστός είναι ο μοναδικός μεσίτης και λογίζεται Άξιος λόγω της νίκης Του (Αποκ. 5/ε 5), της θυσίας Του (Αποκ. 5/ε 9,12) και της θεότητάς Του (Αποκ. 5/ε 13). «Ο Χριστός ενδύθηκε την ανθρώπινη φύση και πρόσφερε τη ζωή Του ως θυσία, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να γίνει κοινωνός Θεϊκής φύσης και να έχει αιώνια ζωή.» Ε. Χουάιτ, Selected Messages, βιβλίο 3, σ.141. Σ αυτά τα δύο κεφάλαια, που επικεντρώνονται γύρω από τον θρόνο του Θεού, γίνεται αναφορά στο έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Βλέπουμε επίσης, ότι αυτό το έργο εξελίσσεται ενώπιον ευφυών υπάρξεων στον ουρανό, καθώς είναι το βασικό θέμα της Μεγάλης Διαμάχης. ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε τι σηµαίνει για σας ότι ο Χριστός, ο Ίδιος ο Θεός, έγινε άνθρωπος και πέθανε στη θέση µας, για τις δικές µας αµαρτίες και τα δικά µας λάθη. Γιατί αυτή η αλήθεια πρέπει να επηρεάζει κάθε πράξη και ενέργειά µας;

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ Διαβάστε Ψαλμ. 11/ια 4-7 και Αββ. 2/β 20. Τι άλλο κάνει ο Θεός στο ουράνιο Αγιαστήριο και γιατί είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε;.............. Σε πολλούς Ψαλμούς βλέπουμε ότι ο Κύριος δεν αδιαφορεί για τις ανάγκες των δικαίων. Ανταποκρίνεται σε θέματα που χρειάζονται επανόρθωση και θα «δικαιώσει τον δίκαιον, και καταδικάσει τον ένοχον» όπως κάθε δίκαιος κριτής (Δευτ. 25/κε 1). Όταν ο Θεός κρίνει, η αίθουσα του θρόνου μετατρέπεται σε αίθουσα δικαστηρίου και ο θρόνος Του σε έδρανο κριτή. Εκείνος που κάθεται στο θρόνο, είναι και ο κριτής (δείτε Ψαλμ. 9/θ 4-8), κάτι το οποίο συνηθιζόταν στην αρχαία Ανατολή. Η θεϊκή κρίση τούς αφορά όλους, δίκαιους και ασεβείς. Ενώ οι ασεβείς θα έχουν ανάλογη τιμωρία με εκείνη που έλαβαν οι κάτοικοι στα Σόδομα και Γόμορα, οι δίκαιοι θα δουν το πρόσωπο του Κυρίου (Ψαλμ. 11/ια 6,7). Ο συνδυασμός της αίθουσας του θρόνου και της κρίσης εμφανίζεται στο Δανιήλ 7/ζ 9-14 (μία σημαντική περικοπή που θα εξετάσουμε αργότερα). Και εκεί, η κρίση είναι διμερής: Δικαίωση για τους δίκαιους, καταδίκη για τους εχθρούς του Θεού. Στο βιβλίο του Αββακούμ, αφού ο προφήτης ρωτάει τον Θεό γιατί μένει σιωπηλός στην αδικία (Αββ. 1/α ), ο Θεός τον διαβεβαιώνει ότι θα κρίνει (Αββ. 2/β 1-5). Ενώ τα είδωλα δεν έχουν «πνοή» (Αββ. 2/β 19), ο Δημιουργός Θεός βρίσκεται ενθρονισμένος στον ναό Του, στο ουράνιο Αγιαστήριο, και είναι έτοιμος να κρίνει. Η προφητική έκκληση είναι, «σιώπα ενώπιον αυτού, πάσα η γη» (Αββ. 2/β 20). Η σωστή συμπεριφορά προς την κυριαρχία και την κρίση του Θεού είναι σιωπηλή ευλάβεια και δέος. Το μέρος που ο Θεός φανερώνει την ιδιαίτερη παρουσία Του και λατρεύεται από τις ουράνιες υπάρξεις, είναι και το μέρος που αποδίδει την δίκαιη κρίση Του προς τους ανθρώπους: Το ουράνιο Αγιαστήριο. Ο Θεός είναι Δίκαιος, και όλες οι απορίες μας σχετικά με την δικαιοσύνη θα απαντηθούν τον καιρό που θέλει ο Θεός, όχι εμείς. ΣΚΕΨΗ: Όσο κι αν αποζητούµε την δικαιοσύνη, πολλές φορές δεν την βλέπουµε. Γιατί λοιπόν πρέπει να δείχνουµε εµπιστοσύνη στην δικαιοσύνη του Θεού; Χωρίς αυτήν την υπόσχεση, τι ελπίδα έχουµε;

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου ΜΕΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ Διαβάστε Εβρ. 8/η 1,2. Τι κάνει ο Χριστός στο θρόνο του Θεού;.. Στην προς Εβραίους επιστολή διαβάζουμε για την υπηρεσία του Χριστού ως Αρχιερέα μας στο ουράνιο Αγιαστήριο. Το έργο του Χριστού εκεί επικεντρώνεται στη σωτηρία μας, καθώς εμφανίζεται «ενώπιον του Θεού υπέρ ημών» (Εβρ. 9/θ 24). Επειδή ο Ιησούς μπορεί «να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών» θα λάβουμε χάρη και έλεος (Εβρ. 4/δ 15,16) χάρη των όσων έχει κάνει για μας. Όπως και στο επίγειο αγιαστήριο, το ουράνιο Αγιαστήριο είναι ο τόπος όπου έγινε η «εξιλέωση» (ή «συμφιλίωση») για τις αμαρτίες των πιστών (Εβρ. 2/β 17). Ο Ιησούς που πέθανε στη θέση μας, διακονεί αυτή τη στιγμή στον ουρανό για μας. Διαβάστε Αποκ. 1/α 12-20, 8/η 2-6, 11/ια 19 και 15/ιε 5-8. Ποιες εικόνες του αγιαστηρίου χρησιμοποιούνται σ αυτήν την περικοπή;.. Τα εδάφια στη σημερινή μας μελέτη είναι από το βιβλίο της Αποκάλυψης όπου μας δίνονται εικόνες για το Αγιαστήριο. Για την ακρίβεια, οι πιο σημαντικές περικοπές του βιβλίου περιλαμβάνουν σκηνές από το Αγιαστήριο. Η πρώτη σκηνή δείχνει τον Χριστό ντυμένο ως Αρχιερέα να περπατάει ανάμεσα στις επτά λυχνίες (Αποκ. 1/α 12-20). Η δεύτερη, δείχνει την αίθουσα το θρόνου όπου παρουσιάζονται, ευρύτερα, στοιχεία του αγιαστηρίου: ο θρόνος, οι λυχνίες, η θάλασσα, το εσφαγμένο αρνίο, αίμα, χρυσά σκεύη με θυμίαμα (Αποκ. 4/δ, 5/ε ). Η τρίτη σκηνή αναφέρεται στη συνεχή υπηρεσία μεσιτείας που γίνεται στο πρώτο διαμέρισμα του ουράνιου αγιαστηρίου (Αποκ. 8/η 2-6). Η τέταρτη και κεντρική σκηνή, μας δίνει μία εικόνα της Κιβωτού της Διαθήκης στο δεύτερο διαμέρισμα του αγιαστηρίου (Αποκ. 11/ια 19). Η πέμπτη σκηνή φέρνει όλη τη Σκηνή του Μαρτυρίου στον ουρανό (Αποκ. 15/ιε 5-8). Η έκτη σκηνή είναι μοναδική επειδή δεν εμπεριέχει αναλυτικές αναφορές στο αγιαστήριο, πιθανόν επειδή θέλει να μας δείξει ότι το έργο του Χριστού εκεί έχει τελειώσει (Αποκ. 19/ιθ 1-10). Η τελευταία σκηνή αφορά την ένδοξη άγια πόλη, η οποία περιγράφεται ως το αγιαστήριο, «καταβαίνουσαν εκ του ουρανού» στη γη (Αποκ. 21/κα 1-8). Με μία προσεκτική μελέτη βλέπουμε ότι οι σκηνές είναι αλληλένδετες, δείχνοντας την εξέλιξη της σωτηρίας όπως πραγματοποιήθηκε από τον Θεό: Η επίγεια διακονία του Χριστού, η ουράνια διακονία Του στο πρώτο και στο δεύτερο διαμέρισμα, η αρχιερατική διακονία Του, και τέλος ο Χριστός στο νέο επίγειο αγιαστήριο.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου Δύση ηλίου: 19:05 ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ: «Ο Παύλος είχε ένα όραμα σχετικό με τον ουρανό, και μπροστά στη δόξα που αντίκρισε εκεί, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να μην προσπαθήσει να το περιγράψει. Μας λέει ότι μάτι δεν είδε, αυτί δεν άκουσε και κανένας άνθρωπος δεν φαντάστηκε όλα όσα ο Θεός ετοίμασε για εκείνους που Τον αγαπάνε. Επομένως ακόμη κι αν χρησιμοποιήσετε στο έπακρο τη φαντασία σας, προσπαθήσετε με όλες σας τις δυνάμεις και ικανότητες να αναλογιστείτε το αιώνιο βάρος της δόξας, οι θνητές σας αισθήσεις θα κουραστούν και θα αποτύχουν, μπροστά στην απεραντοσύνη. Χρειάζεται μία αιωνιότητα για να ξεδιπλωθεί η δόξα που φέρουν οι πολύτιμοι θησαυροί του Λόγου του Θεού.» Ε. Χουάιτ, The SDA Bible Commentary, τομ. 6, σ.1.107. «Το πραγματικό κατοικητήριο του "Βασιλέως των βασιλέων όπου χίλιαι χιλιάδες υπηρετούν Αυτόν και μύριαι μυριάδες ίσταντο ενώπιον Αυτού" (Δαν. 7/ζ 10), ο ναός εκείνος ο γεμάτος με τη δόξα του αιώνιου θρόνου, όπου τα σεραφείμ, οι περίλαμπροι φρουροί του, ενώ προσκυνούν καλύπτουν τα πρόσωπά τους, αυτός ο ναός ήταν αδύνατο να αποδοθεί όπως ακριβώς είναι, έστω και σ αυτό ακόμη το μεγαλοπρεπέστερο οικοδόμημα που ανθρώπινα χέρια κατασκεύασαν ποτέ. Αυτό δεν ήταν παρά μία αμυδρή μόνο αντανάκλαση της απεραντωσύνης και της δόξας του. Μολοταύτα σπουδαίες αλήθειες σχετιζόμενες με το ουράνιο αγιαστήριο καθώς και το σημαντικό έργο που επιτελείται σ αυτό για τη σωτηρία του ανθρώπου, διδάσκονταν μέσο του επίγειου αγιαστηρίου και της λειτουργίας του.» Ε. Χουάιτ, Τ.Π.Σ. σ.496. Ερωτήσεις για συζήτηση: Διαβάστε την παραπάνω περικοπή της Ε. Χουάιτ από την Τ.Π.Σ. Τι εννοεί ότι τις «σπουδαίες αλήθειες» για τη σωτηρία μας τις διδαχτήκαμε μέσα από το επίγειο αγιαστήριο και τις λειτουργίες του; Ποιες είναι ορισμένες από αυτές τις αλήθειες και γιατί είναι σημαντικές; 1. Τι σημαίνει ότι ο Θεός «κατοικεί» στον ουρανό; Πώς το κατανοείτε; 2. Σ αυτό το μάθημα είδαμε πως όλο το σύμπαν παρακολουθεί το έργο του Θεού για την ανθρωπότητα. Γιατί αυτό είναι σημαντικό να το αντιληφθούμε; Πώς μας βοηθάει να κατανοήσουμε τη Μεγάλη Διαμάχη και το ρόλο της στο σχέδιο της σωτηρίας; Τι καταλαβαίνουμε για τον χαρακτήρα του Θεού από το γεγονός ότι θα είναι ανοικτή σε όλους η εξονυχιστική έρευνα των δημιουργημάτων Του;

Μελέτη 2: Για το Σάββατο 12 Οκτωβρίου «ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ Εδάφιο µνήµης: «Οίτινες λειτουργούσιν εις υπόδειγµα και σκιάν των επουρανίων, καθώς ελαλήθη προς τον Μωυσήν, ότε έµελλε να κατασκευάσει την σκηνήν διότι "Πρόσεχε," λέγει, "να κάµης πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα εις σε εν τω όρει".» Εβραίους 8/η 5. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Γέν. 1/α 31-2/β 3, Έξ. 39/λθ 32,43, 25/ κε 9, Εβρ. 8/η 5, Ιωάν. 2/β 19-21, Α Κορ. 3/γ 16,17, Αποκ. 21/κα 1-22. Παρότι το ουράνιο Αγιαστήριο είναι το πρωτότυπο, εκεί όπου ο Ίδιος ο Θεός ιερουργεί για μας, ο Κύριος επέλεξε να φανερώσει τις αλήθειες γι αυτό το αγιαστήριο με διάφορους τρόπους σε εμάς εδώ στη γη. Ο Κήπος της Εδέμ δημιουργήθηκε από τον Θεό ως ένα σύμβολο του αγιαστηρίου. Το ουράνιο αγιαστήριο και η λειτουργία του στη σωτηρία αντιπροσωπεύθηκε από την επίγεια Σκηνή του Μαρτυρίου και τους ναούς του Ισραήλ. Με τον Ιησού, έγινε η εκδήλωση του αγιαστηρίου σε ανθρώπινη ύπαρξη. Στο τέλος το ουράνιο αγιαστήριο θα κατέβει στη νέα γη. Όπως θα δούμε, ο Θεός χρησιμοποίησε έννοιες σχετικές με το ουράνιο αγιαστήριο για να φανερώσει την αλήθεια. Αυτή την εβδομάδα θα μελετήσουμε αυτές τις έννοιες.

Κυριακή 6 Οκτωβρίου ΤΟ ΠΡΩΤΟ «ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ» ΣΤΗ ΓΗ Πολλοί μελετητές της Αγίας Γραφής έχουν διαπιστώσει ότι πολλά στοιχεία του Κήπου της Εδέμ αντιστοιχούν στο μετέπειτα αγιαστήριο του Ισραήλ, υποδηλώνοντας ότι η Εδέμ ήταν το πρώτο σύμβολο του επίγειου «ναού». Ορισμένες από τις αντιστοιχίες μεταξύ της Εδέμ και του αγιαστηρίου είναι: Στην αφήγηση της δημιουργίας και στην περιγραφή της κατασκευής της Σκηνής του Μαρτυρίου, βλέπουμε τρία κοινά στοιχεία επιδοκιμασία, ολοκλήρωση και ευλογία να εκφράζονται με την ίδια ορολογία (συγκρίνετε το «πάσα», το «συντετελεσμένα,» και το «ευλόγησεν» στην Γέν. 1/α 31-2/β 3 με Έξ. 39/λθ 32,43, 40/μ 33). Όπως ο Θεός περπατούσε στον Κήπο της Εδέμ (Γέν. 3/γ 8), έτσι περπατούσε και στο αγιαστήριο ανάμεσα στον λαό Του (Β Σαμ. 7/ζ 6,7). Ο Αδάμ έπρεπε να «εργάζηται» και να «φυλάττη» τον Κήπο (Γέν. 2/β 15). Οι ίδιες έννοιες χρησιμοποιούνται και για την υπηρεσία των Λευιτών στη Σκηνή του Μαρτυρίου (Αρ. 3/γ 7,8). Εικόνες από τον Κήπο υπάρχουν παντού στο αγιαστήριο (Έξ. 25/κε 31-36, Α Βασ. 6/ς 18). Χερουβείμ προστάτευαν τον Κήπο (Γέν. 3/γ 24) και δύο χερουβείμ βρίσκονταν στα Άγια των Αγίων. (Έξ. 25/κε 18-22). Όπως η Δημιουργία έγινε σε έξι μέρες, όπου κάθε μέρα ξεκινούσε με το «και είπεν ο Θεός», έτσι, έξι φορές και «ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν» όσον αφορά την Σκηνή του Μαρτυρίου (Έξ. 25/κε 1, 30/ λ 11,17,22,34, 31/λα 1). Το αγιαστήριο ολοκληρώθηκε την πρώτη μέρα του πρώτου μήνα (Έξ. 40/ μ 17), την Εβραϊκή πρωτοχρονιά που παραπέμπει στην ολοκλήρωση της Δημιουργίας. Δεν υπήρχε ανάγκη στο βιβλίο της Γένεσης να δοθούν λεπτομέρειες για αυτές τις αντιστοιχίες μιας και οι μελετητές της εποχής τις αντιλαμβάνονταν. Για παράδειγμα, ένας Ιουδαίος συγγραφέας του 2ου αι. π.χ. ισχυριζόταν ότι, «Ο Κήπος της Εδέμ ήταν τα Άγια των Αγίων, η κατοικία του Κυρίου.» Ο Κήπος της Εδέμ αποκαλείται επίσης «Κήπος του Θεού» (Ησ. 51/να 3, Ιεζ. 28/κη 13, 31/λα 9). Ήταν η κατοικία του Θεού στη γη, ο τόπος όπου οι προπάτορες μας έπρεπε να Τον λατρεύουν και να επικοινωνούν μαζί Του. Έτσι, η μεγαλύτερη απώλεια από την Πτώση δεν ήταν το ότι ο Αδάμ και η Εύα εκδιώχθηκαν από τον Κήπο, αλλά ότι έχασαν την άμεση επαφή με τον Θεό. ΣΚΕΨΗ: Τι έρχεται στον νου σας µε τον όρο «αγιαστήριο»; Ποια πράγµατα συνιστούν για σας ένα «αγιαστήριο»; Πώς µπορεί η γνώση σας για το επίγειο αγιαστήριο να σας βοηθήσει να δείτε τι σας προσφέρει το ουράνιο αγιαστήριο του Θεού;

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ Διαβάστε Έξ. 25/κε 9,40, Εβρ. 8/η 5, 9/θ 23,24. Ποια είναι η σχέση μεταξύ του επίγειου και του ουράνιου αγιαστηρίου; Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η Σκηνή του Μαρτυρίου δεν επινοήθηκε από τον Μωυσή αλλά κατασκευάστηκε με θεϊκές οδηγίες τις οποίες έλαβε στο όρος (Έξ. 26/κς 30, 27/κζ 8, Αρ. 8/η 4). Το επίγειο αγιαστήριο έπρεπε να κατασκευαστεί σύμφωνα με τον «τύπο» (Έξ. 25/κε 9,40). Η Εβραϊκή λέξη για τον όρο «τύπο» (tabnit) έχει την έννοια ενός μοντέλου, έτσι συμπεραίνουμε ότι ο Μωυσής είδε σε μικρογραφία το πρωτότυπο του ουράνιου αγιαστηρίου που ήταν ο τύπος για το επίγειο. Επίσης, δεν μπορούμε να εξομοιώσουμε το ουράνιο αγιαστήριο με τον ίδιο τον ουρανό. Το ουράνιο αγιαστήριο είναι «εν τω ουρανώ» (Αποκ. 11/ια 19, 14/ιδ 17, 15/ ιε 5). Οι δύο αυτές έννοιες δεν είναι συνώνυμες. Στην προς Εβραίους επιστολή βλέπουμε ότι το ουράνιο αγιαστήριο είναι πραγματικό, και αποκαλείται «αληθινή σκηνή» (Εβρ. 8/η 2), καθώς επίσης και «μεγαλύτερη και τελειότερη σκηνή» (Εβρ. 9/θ 11). Ενώ το επίγειο αγιαστήριο είναι «υπόδειγμα και σκιά» του ουράνιου (Εβρ. 8/η 5). Ως σκιά, παρουσιάζει ένα μέρος του αληθινού, μία ατελή και θολή απεικόνιση. Παρά τα όρια των δυνατοτήτων του, το επίγειο αγιαστήριο δείχνει την πραγματικότητα του ουράνιου. Η σχέση μεταξύ των δύο αποκαλείται τυπολογία. Η τυπολογία είναι η θεϊκά δοσμένη, προφητική απεικόνιση που περιλαμβάνει δύο αντίστοιχες ιστορικές πραγματικότητες, τον τύπο (πρωτότυπο) και τον αντίτυπο (αντίγραφο). Επειδή η αντιστοιχία γίνεται από τον τύπο στον αντίτυπο, στην προς Εβραίους επιστολή βλέπουμε ότι το ουράνιο αγιαστήριο που είδε ο Μωυσής είναι ο «τύπος» (Εβρ. 8/η 5) και το επίγειο αγιαστήριο το «αντίτυπο» (Εβρ. 9/θ 24). Από αυτήν την αλήθεια βλέπουμε ότι το ουράνιο αγιαστήριο προϋπήρχε του επίγειου. Οι Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας έχουμε γερά Βιβλικά θεμέλια στην δογματική τεκμηρίωση της ύπαρξης του ουράνιου αγιαστηρίου.

Τρίτη 8 Οκτωβρίου O ΙΗΣΟΥΣ ΩΣ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ Διαβάστε Ιωάν. 2/β 19-21. Γιατί το σώμα του Ιησού παρομοιάζεται με ναό; Δείτε επίσης Ιωάν. 1/α 14. Ο Ιωάννης δηλώνει ότι ο Ιησούς είναι ο καλύτερος «ναός» που έχει ανεγερθεί. Η εικόνα της Σκηνής του Μαρτυρίου χρησιμοποιείται από την αρχή κιόλας του κατά Ιωάννη ευαγγελίου (Ιωάν. 1/α 14). Ο Ιησούς είναι ο Λόγος που κατοίκησε μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίοι είδαν τη δόξα Του. Η φράση που χρησιμοποιείται στο αρχαίο κείμενο είναι «εσκήνωσε εν ημίν». Σ αυτά τα πλαίσια, ο όρος δόξα μάς θυμίζει την δόξα του Θεού που γέμισε την Σκηνή του Μαρτυρίου στην έρημο (Έξ. 40/μ 34,35) και το ναό του Σολομώντα στα εγκαίνιά του (Β Χρον. 7/ζ 1-3). Έτσι, όταν ο Χριστός ήρθε στη γη ως άνθρωπος, υλοποίησε την υπόσχεση του Θεού ότι θα κατοικούσε με τον λαό Του. Σύμφωνα με τα παραπάνω εδάφια, ο Ιησούς δήλωσε ότι ο Ίδιος είναι ο ναός, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος του επίγειου ναού μετά το θάνατό Του (Ιωάν. 2/β 19-21, Ματθ. 27/κζ 51). Επίσης, όταν ο Ιησούς είπε ότι είναι ο Άρτος της ζωής (Ιωάν. 6/ς 35) και το φως του κόσμου (Ιωάν. 8/η 12), πιθανόν να είχε κατά νου εκτός από το μάννα, τους άρτους της προθέσεως και την επτάφωτο λυχνία, αντικείμενα του επίγειου αγιαστηρίου. Μία άμεση αναφορά στο αγιαστήριο είναι ο χαρακτηρισμός του Ιησού ως ο εξιλαστήριος «Αμνός του Θεού» που θα κουβαλούσε τις αμαρτίες όλου του κόσμου (Ιωάν. 1/α 29). «Όλοι όσοι υπηρετούσαν στο αγιαστήριο είχαν διδαχτεί για την επέμβαση του Χριστού προς όφελος της ανθρώπινης φυλής. Αυτή η υπηρεσία καθορίστηκε για να δημιουργήσει σε κάθε καρδιά αγάπη προς το νόμο του Θεού που είναι και ο νόμος της βασιλείας Του. Η εξιλαστήρια θυσία προοριζόταν να γίνει αντικείμενο διδασκαλίας της αγάπης του Θεού, αποκαλυμμένη από τον Χριστό μέσα από τη θλίψη και τον θάνατο που βίωσε για αμαρτίες που ο άνθρωπος ήταν ένοχος, ο αθώος έγινε αμαρτία για μας.» Ε. Χουάιτ, Selected Messages, βιβλίο 1, σ.233. ΣΚΕΨΗ: Εξαιτίας της αµαρτωλής µας φύσης, είναι εύκολο να πιστέψουµε ότι ο Θεός είναι θυµωµένος µαζί µας. Πώς µπορεί η εκδήλωση της αγάπης του Θεού, µέσα από την ζωή και τον θάνατο του Ιησού, να µας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουµε σε προσωπικό επίπεδο ότι ο Θεός µας αγαπά, παρά τα σφάλµατά µας; Πώς αυτό µπορεί να µας βοηθήσει στον αγώνα µας να νικήσουµε το εγώ;

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ Μετά την ανάληψη του Χριστού στον ουρανό και την εγκατάστασή Του ως Αρχιερέας στο αγιαστήριο εκεί, ο επίγειος ναός δεν είχε κανένα σκοπό στο σχέδιο της σωτηρίας (δείτε Ματθ. 27/κζ 50,51). Παρόλα αυτά, ο Θεός εξακολουθεί μέσω του Αγίου Πνεύματος να κατοικεί με τον λαό Του. Οι απόστολοι χρησιμοποιούν εικόνες του ναού για να διδάξουν αυτή την αλήθεια. Διαβάστε Α Κορ. 3/γ 16,17, 6/ς 19,20, Β Κορ. 6/ς 16, Εφεσ. 2/β 19-22. Προσέξτε τις εικόνες του αγιαστηρίου σ αυτά τα εδάφια. Ποια αλήθεια μας διδάσκει εδώ η Αγία Γραφή;...... Ο Παύλος στην Α Κορ. 3/γ 16,17 αναφέρεται στην εκκλησία ως ενωμένο σώμα και τους παρουσιάζει το θέμα της κυριότητας (Α Κορ. 3/γ 16) και της αγιοσύνης του ναού (Α Κορ. 3/γ 17). Στην Α Κορ. 6/ς 19,20 εφαρμόζει την ίδια αρχή στον κάθε πιστό ξεχωριστά. Ως ναός, το σώμα του πιστού είναι άγιο και γι αυτό έχει τη θεϊκή υποχρέωση να ζει μία άγια ζωή. Ο Παύλος χρησιμοποιεί την εικόνα του ναού για να δώσει έμφαση στην προτροπή του για αγνή και άγια ζωή, και συγκεκριμένα τη σεξουαλική αγνότητα απέναντι στην ανηθικότητα (Α Κορ. 6/ς 15-18). Δεν υπάρχει σημείο επαφής μεταξύ των πιστών και των απίστων (Β Κορ. 6/ς 14-7/ζ 1), γιατί η εκκλησία βρίσκεται σε σχέση διαθήκης με τον Θεό και είναι αποκλειστικά δική Του (Β Κορ. 6/ς 18). Παράλληλα, η εκκλησία δεν είναι μόνο ναός του Θεού, αλλά και «ιεράτευμα άγιον» (Α Πέτρ. 2/β 5,9). Αναμφίβολα, αυτό το προνόμιο φέρνει και μεγάλες ευθύνες. Πόσο σημαντικό είναι λοιπόν το να ζούμε με πίστη και υπακοή στον Κύριο που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά και συνεπώς περιμένει πολλά κι από μας! ΣΚΕΨΗ: Φυσικά σωθήκαμε χάρη της δικαιοσύνης του Χριστού που μας καλύπτει ολοκληρωτικά. Ωστόσο, επειδή έχουμε λάβει χάρη μέσω του Χριστού, τι περιμένει από εμάς ο Θεός; Πώς μπορούμε να κάνουμε καλύτερα αυτό που μας ζητάει;

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου ΝΕΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Διαβάστε Αποκ. 7/ζ 15-17. Πού βρίσκονται οι λυτρωμένοι και πώς περιγράφονται; Σ αυτά τα εδάφια βλέπουμε τους λυτρωμένους να είναι βασιλείς και ιερείς που υπηρετούν στο παλάτι και το ναό του Θεού (Αποκ. 1/α 6, 5/ ε 10, 20/κ 6). Η υπόσχεση ότι, «ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ αυτούς» (Αποκ. 7/ζ 15) κάνει νύξη στην παρουσία του Θεού στο Αγιαστήριο στην έρημο, όπου κατοικούσε με τον λαό Ισραήλ ως ο Αρχηγός τους. Στη Νέα Γη, για μία ακόμη φορά το αγιαστήριο γίνεται το μέρος όπου ο Θεός και οι λυτρωμένοι συναντιούνται. Μας παρέχει καταφύγιο, προστασία, και την απόλυτη εκπλήρωση της ζωής στην παρουσία του Θεού και του Χριστού. Εκείνος που κάποτε «σκήνωσε» με τους ανθρώπους (Ιωάν. 1/α 14) τώρα ανοίγει τη σκηνή στους αγίους Του για να «σκηνώσουν» στην δική Του κατοικία. Διαβάστε Αποκ. 21/κα 1-22. Πώς περιγράφεται η Νέα Ιερουσαλήμ; Τι παραλληλισμούς βρίσκετε ανάμεσα στην άγια πόλη και το αγιαστήριο; Ο Ιωάννης δεν βλέπει κάποιο ναό στη Νέα Ιερουσαλήμ (Αποκ. 21/κα 22), αυτό όμως δεν σημαίνει κι ότι δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια, η Νέα Ιερουσαλήμ είναι ο ναός, «η σκηνή του Θεού» (Αποκ. 21/κα 3). Διάφορα στοιχεία του αγιαστηρίου αποδίδονται στη Νέα Ιερουσαλήμ: είναι «άγια» και ουράνιας προέλευσης (Αποκ. 21/κα 2,10) έχει το ίδιο κυβικό σχήμα με τα Άγια των Αγίων (Αποκ. 21/κα 16, Α Βασ. 6/ς 20), έχει το ίδιο προαύλιο με το ναό, τίποτα το ακάθαρτο δεν επιτρέπεται στην πόλη (Αποκ. 21/ κα 27), και το πιο σημαντικό από όλα, σ αυτήν βρίσκεται η παρουσία του Θεού. Στο αγιαστήριο του Θεού μπορούμε να αποκτήσουμε μία πιο στενή σχέση μαζί Του (Αποκ. 21/κα 3,7). Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος της σωτηρίας. ΣΚΕΨΗ: Γιατί είναι σηµαντικό να βρισκόµαστε, από σήµερα «σε στενή σχέση µε το Θεό»;

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου Δύση ηλίου: 18:55 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ε. σ.285-292, Τ.Π.Σ. σ. 803-808. «Από φόβο μήπως υλοποιήσουν πέραν του κανονικού την ουράνια κληρονομία των λυτρωμένων, πολλοί κατέληξαν να προσδώσουν μία αποκλειστικά πνευματική έννοια στην περιγραφή που δίνεται για τη μελλοντική μας κατοικία. Ο Χριστός διαβεβαίωσε τους μαθητές Του ότι πήγαινε να τους ετοιμάσει τόπους κατοικίας στο σπίτι του Πατέρα Του. Όσοι παραδέχονται τις διδαχές του λόγου του Θεού δεν αφήνονται στην άγνοια όσον αφορά την ουράνια κατοικία. Γεγονός βέβαια παραμένει ότι "οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας Αυτόν" (Α Κορινθίους 2:9). Η ανθρώπινη γλώσσα αδυνατεί να περιγράψει την αμοιβή των δικαίων. Μόνο αυτοί που θα την απολαύσουν θα μπορέσουν να την κατανοήσουν. Η περιορισμένη ανθρώπινη αντίληψη δεν είναι σε θέση να συλλάβει τη δόξα του Παραδείσου του Θεού.» Ε. Χουάιτ, Τ.Π.Σ., σ. 804. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Γιατί πιστεύετε είναι σημαντικό να πιστέψουμε ότι το ουράνιο αγιαστήριο του Θεού είναι πραγματικό μέρος; Παράλληλα, γιατί δεν πρέπει να κάνουμε λεπτομερείς συσχετισμούς μεταξύ του επίγειου και του ουράνιου ναού; 2. Συζητήστε σχετικά με την έννοια της εκκλησίας ως «αγιαστήριο». Πώς κατανοείτε αυτή την αλήθεια; Πώς μπορούμε ως εκκλησία να εκπληρώσουμε καλύτερα αυτήν τη σπουδαία διδασκαλία; 3. "Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός, διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος, όστις είσθε σεις" (Α Κορ. 3/ γ 16,17). Τι μας διδάσκουν αυτά τα εδάφια και πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτές τις διδασκαλίες στη ζωή μας; 4. Αναλογιστείτε το ότι είμαστε «ιερείς» και ότι θα υπηρετήσουμε ως ιερείς μετά τη Δευτέρα Παρουσία. Ποια είναι η υπηρεσία μας τώρα και ποια θα είναι η υπηρεσία μας μετά την επιστροφή του Ιησού; Πώς από μόνη της η έννοια της λέξης «ιερείς», δείχνει πόσο καίριο είναι το αγιαστήριο στο σχέδιο της σωτηρίας;

Μελέτη 3: Για το Σάββατο 19 Οκτωβρίου ΘΥΣΙΑ Εδάφιο µνήµης: «Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρµών του Θεού, να παραστήσητε τα σώµατά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία.» Ρωµαίους 12/ιβ 1. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Γέν. 3/γ 9-21, Έξ. 12/ιβ 21-27, Λευιτ. 2/ β 1-3, Γέν. 22/κβ 1-19, Λευιτ. 17/ιζ 10,11, Φιλιπ. 4/δ 18. Η έννοια της θυσίας έχει κεντρική θέση στο ευαγγέλιο. Η βασική έννοια του Εβραϊκού όρου για την προσφορά ή θυσία, περιγράφει την ενέργεια να πλησιάσεις και να φέρεις κάτι στην παρουσία του Θεού. Ο αντίστοιχος όρος στα ελληνικά είναι «δώρο». Αυτή την εβδομάδα θα δούμε ορισμένες θυσίες που πρόσφεραν οι πιστοί στον Θεό. Θα δούμε ακόμη ότι ο Θεός αποζητούσε τις προσφορές, όπως εξακολουθεί να τις ζητά και σήμερα. Φυσικά, το σημαντικότερο είναι ότι ο Θεός πρόσφερε την απόλυτη θυσία, τον ίδιο Του τον Εαυτό, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου Η ΠΡΩΤΗ ΘΥΣΙΑ Διαβάστε Γεν. 3/γ 9-21. Ποια ήταν η αντίδραση του Θεού στην αμαρτία του Αδάμ και της Εύας; Ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν σε έναν τέλειο κόσμο, σε ένα αγιαστήριο σαν κήπο όπου επικοινωνούσαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον Δημιουργό τους. Η αμαρτία τους προκάλεσε μεγάλο χάσμα στη σχέση τους με τον Θεό. Ωστόσο, ο Θεός είχε προνοήσει για το πώς θα αντιμετωπιζόταν αυτό το χάσμα εμπιστοσύνης, και πριν ακόμη αποδώσει την κρίση Του, τους έδωσε την ελπίδα ενός Σωτήρα (Γέν. 3/γ 15). «Ο Αδάμ και η Εύα στέκονταν σαν εγκληματίες ενώπιον του Θεού περιμένοντας την ποινή για την αμαρτία τους. Προτού όμως ακούσουν για τα αγκάθια και τα τριβόλια, την θλίψη και την αγωνία, και το ότι θα γυρνούσαν στο χώμα που ήταν και δικαιωματικά η ποινή τους, άκουσαν λόγια που τους έδωσαν ελπίδα. Αν και έπρεπε να υποφέρουν έπρεπε και να κοιτάξουν προς την μελλοντική νίκη.» Ε. Χουάιτ, That I May Know Him, σ. 16. Ο Κύριος τους έδειξε το θεμέλιο της νίκης όταν, μετά την κρίση Του, τους παρείχε δερμάτινους χιτώνες για να καλύψουν τη γύμνια και την ντροπή τους. Παρότι δεν αναφέρεται, καταλαβαίνουμε πως ένα αθώο ζώο θανατώθηκε, και πιθανότατα αυτό να ήταν και ένα είδος θυσίας (Γέν. 3/ γ 21). Η κίνηση του Θεού να παρέχει ενδυμασία στους ενόχους έγινε συμβολική. Οι θυσίες στην Σκηνή του Μαρτυρίου αποτελούσαν εγγύηση της ιδιαίτερης σχέσης μεταξύ του Θεού και του λαό Του, όπως οι χιτώνες στον Κήπο της Εδέμ που διαβεβαίωσαν τους ενόχους για την αναλλοίωτη καλοσύνη του Θεού προς αυτούς. Από τις πρώτες μέρες της ανθρώπινης ιστορίας, οι θυσίες δίδασκαν στους αμαρτωλούς ότι μπορούν να έρθουν σε ένωση με τον Θεό μόνο μέσω του θανάτου του Ιησού, ο οποίος προεικονιζόταν σ αυτές. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Γέν. 3/γ 9-21. Πόσο σηµαντικό πιστεύετε ότι είναι το γεγονός ότι ο Θεός έδωσε την υπόσχεση της «τελικής νίκης», πριν τους αποδώσει την κρίση Του; Τι µας δείχνει αυτό για τη στάση του Θεού προς εµάς, παρότι είµαστε αµαρτωλοί;

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου ΕΙΔΗ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ Την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, οι πιστοί μπορούσαν να φέρουν τις προσφορές τους σε διάφορες περιπτώσεις και καταστάσεις. Μπορούσαν να «προσφέρουν» διαφόρων ειδών πράγματα, όπως, καθαρά ζώα, σιτηρά, ή υγρά. Οι θυσίες ζώων είναι το αρχαιότερο στοιχείο στην υπηρεσία του αγιαστηρίου, και μαζί με την ιερατική υπηρεσία, αποτελούσαν το κέντρο της Ισραηλινής υπηρεσίας. Θρησκευτική ζωή χωρίς θυσίες, ήταν αδιανόητο. Ποια είδη προσφορών περιγράφοντα στα παρακάτω εδάφια; Έξ. 12/ιβ 21-27, Λευιτ. 2/β 1-3, Έξ. 25/κε 2-7, Λευιτ. 4/δ 27-31..... Ο Θεός θέσπισε τις θυσίες ώστε οι πιστοί να μπορούν να έρθουν περισσότερο κοντά Του. Γι αυτό και υπήρχαν διαφόρων ειδών προσφορές: ως ευχαριστία, ως έκφραση ευτυχίας και εορτασμού, ως δώρο, για συγχώρηση, για ικεσία, ως σύμβολο αφοσίωσης ή αποκατάστασης. Μεταξύ των πιο σημαντικών προσφορών ήταν αυτή του ολοκαυτώματος (Λευιτ. 1/α ), της εξ αλφίτων (Λευιτ. 2/β ), της ειρηνικής θυσίας (Λευιτ. 3/γ ), της εξ αγνοίας (Λευιτ. 4/δ ) και της περί παραβάσεως (Λευιτ. 5/ε 14-6/ς 7). Οι τρεις πρώτες ήταν εθελοντικές προσφορές και είχαν ως σκοπό να θυμίσουν στους ανθρώπους, ότι όλα όσα είμαστε και έχουμε ανήκουν στον Θεό. Η προσφορά του ολοκαυτώματος έδειχνε την ολοκληρωτική αφοσίωση εκείνου που έκανε την προσφορά. Η εξ αλφίτων προσφορά συμβόλιζε την αφιέρωση των υλικών αγαθών στον Θεό, είτε αυτά ήταν ζώα, είτε τρόφιμα ή κάτι άλλο. Η ειρηνική θυσία ήταν η μοναδική προσφορά όπου ο δότης μπορούσε να πάρει μέρος της προσφοράς για προσωπική κατανάλωση. Οι άλλες δύο προσφορές ήταν υποχρεωτικές. Υπενθύμιζαν στον λαό ότι οι παραβάσεις έχουν συνέπειες, αλλά και τι μπορούν και να «διορθωθούν». Η προσφορά περί παραβάσεως δινόταν όταν κάποιος μολυνόταν από κάτι το ακάθαρτο ή μολυνόταν ηθικά από την αμαρτία. ΣΚΕΨΗ: Η γενική λειτουργία των προσφορών, µας δείχνει πως κάθε σηµείο της ζωής µας είναι υπό τον έλεγχο του Θεού. Πώς µπορούµε να παραδώσουµε ολοκληρωτικά τα υπάρχοντα και το είναι µας στον Θεό; Τι θα συµβεί εάν δεν το κάνουµε;

Τρίτη 15 Οκτωβρίου Η ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΜΟΡΙΑ Διαβάστε Γέν. 22/κβ 1-19. Τι έμαθε ο Αβραάμ για τη θυσία; Ποιος ήταν ο σκοπός του Θεού μέσα από αυτήν την απίστευτη δοκιμασία πίστης του Αβραάμ; Η ζωή του πατριάρχη ήταν γεμάτη με θεϊκές υποσχέσεις για γη, απογόνους και ευλογίες, τη γέννηση ενός γιου και το ότι ο Θεός θα φρόντιζε τον Ισμαήλ. Ο Αβραάμ έκανε θυσίες, υπό το φως όμως κάποιων υποσχέσεων. Ωστόσο, στη Γέν. 22/κβ ο Αβραάμ δεν είχε καμία υπόσχεση από τον Θεό. Αντιθέτως, πήρε την εντολή να θυσιάσει την εκπληρωμένη υπόσχεση, τον γιο του. Ακολουθώντας την εντολή του Θεού, ο Αβραάμ έδειξε πως ο Θεός ήταν πιο σημαντικός από οτιδήποτε άλλο. «Ο σκοπός για τον οποίο ο Θεός πρόσταξε στον Αβραάμ να σφάξει το γιο του, ήταν να εντυπώσει στη σκέψη του την ευαγγελική αυτή αλήθεια και επιπλέον να δοκιμάσει την πίστη του. Του επιτράπηκε να περάσει την αγωνία των μαύρων εκείνων ημερών της τρομερής δοκιμασίας για να μπορέσει, από προσωπική του πείρα να νιώσει κάτι από το μέγεθος της θυσίας την οποία υπέστη ο Θεός για την απολύτρωση του ανθρώπου. Καμία άλλη δοκιμασία δε θα μπορούσε να προξενήσει τέτοια ψυχική οδύνη στον Αβραάμ όπως η θυσία του γιου του. Ο Θεός παρέδωσε τον Υιό Του σε έναν εναγώνιο και επαίσχυντο θάνατο.» Ε. Χουάιτ, Π.Π. σ. 131. Όσον αφορά τη θυσία, ο Αβραάμ κατάλαβε δύο απαραίτητες αρχές. Πρώτον, κανένας άλλος εκτός από τον Ίδιο τον Θεό, δεν μπορεί να αποδώσει την αληθινή θυσία και τα μέσα για τη σωτηρία. Ο Κύριος είναι Εκείνος που μπορεί να παρέχει, και θα το κάνει. Ο Αβραάμ ονόμασε τον τόπο, «Ιεοβά-ιρέ» που σημαίνει «ο Κύριος θέλει προβλέψει. Δεύτερον, η θυσία που πραγματοποιήθηκε ήταν υποκατάστατη, μιας και μέσω αυτής σώζεται η ζωή του Ισαάκ. Ο κριός προσφέρεται στη θέση του Ισαάκ (Γέν. 22/κβ 13). Το ζώο που ο Θεός πρόσφερε, προεικόνιζε τον Αμνό του Θεού, τον Ιησού Χριστό, στον Οποίο, «ο Κύριος έθεσεν επ αυτόν την ανομίαν πάντων ημών» (Ησ. 53/νγ 6,7, Πράξ. 8/η 32). ΣΚΕΨΗ: Τι εκπληκτική υποταγή στον Θεό! Ποιος θα µπορούσε να φανταστεί την εµπειρία που βίωσε ο Αβραάµ; Θυµηθείτε την τελευταία φορά που έπρεπε να δείξετε πίστη και να κάνετε κάτι που σας προκαλούσε µεγάλη αγωνία. Τι διδαχτήκατε από τις πράξεις σας, και κατά πόσο θυµάστε αυτό το µάθηµα;

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου ΖΩΗ ΓΙΑ ΖΩΗ Διαβάστε Λευιτ. 17/ιζ 10,11. Τι λειτουργία δίνει ο Θεός στο αίμα; Ο Θεός διατάζει τους Ισραηλίτες να μη φάνε καθόλου αίμα, και δίνει μία ενδιαφέρουσα αιτιολογία γι αυτήν τη διαταγή: το αίμα αντιπροσωπεύει τη ζωή, και ο Θεός δέχεται το αίμα της θυσίας ως λύτρο για την ανθρώπινη ζωή. Η μία ζωή που συμβολίζεται από το αίμα, λυτρώνει την άλλη ζωή. Αυτή η αντικατάσταση, η οποία έγινε σαφής στο όρος Μοριά όταν ο Αβραάμ πρόσφερε το αίμα του κριού στη θέση του γιου του, βασίζεται στις απαιτήσεις του νόμου του Θεού για το Ισραήλ. Όπως στη Γεν. 22/κβ δείχνει ότι Αυτός προσφέρει τα μέσα για την εξιλέωση, στο Λευιτ. 17/ιζ 11 η έμφαση δίνει στο «εγώ έδωκα αυτό εις εσάς». Δεν μπορούμε να δώσουμε εμείς τα λύτρα. Ο Θεός πρέπει να τα δώσει. Η έννοια των θυσιών είναι διαφορετική σε σχέση με τις άλλες θρησκείες. Στην Αγία Γραφή, δεν είναι ο άνθρωπος εκείνος που πλησιάζει τον Θεό και ξέρει πώς να Τον ευχαριστήσει, αλλά ο Θεός είναι Εκείνος που παρέχει τα μέσα στον άνθρωπο για να βρεθεί στην άγια παρουσία Του. Ο Χριστός, ο Ίδιος προσφέρει το αίμα Του για λύτρα. Διαβάστε Α Σαμ. 15/ιε 22 και Μιχ. 6/ς 6-8. Ποιοι είναι ορισμένοι κίνδυνοι του τελετουργικού συστήματος; Ο Θεός δεν ήθελε να αντικαταστήσουν οι θυσίες τη συμπεριφορά της καρδιάς. Αντιθέτως, οι θυσίες έπρεπε να ανοίξουν την καρδιά του πιστού και να την στρέψουν στον Κύριο. Εάν αποτύχουμε να δούμε ότι οι θυσίες εκφράζουν την πνευματική σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου, και ότι δείχνουν στην υπέρτατη θυσία του Ιησού Χριστού, τότε εύκολα θα κάνουμε το λάθος να τις θεωρήσουμε ως ένα αυτόματο μέσο εξιλέωσης. Πέρα από τις θυσίες, ο Θεός θέλει η καρδιά μας να είναι σωστή (Ψαλμ. 51/να 16,17). Διαρκώς οι προφήτες κατέκριναν τον λαό για την υποκριτική του ευλάβεια καλώντας τους να κάνουν το δίκαιο, να αγαπάνε το έλεος και να είναι ταπεινοί στον Θεό (Μιχ. 6/ς 6-8, σύγκρινε με Ησ. 1/α 10-17). ΣΚΕΨΗ: Πώς αντιµετωπίζουµε και εµείς τον παραπάνω κίνδυνο; Γιατί είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουµε ότι κάνουµε κι εµείς το ίδιο λάθος; Πώς µπορούµε να το αποφύγουµε;

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου «ΘΥΣΙΑΝ ΖΩΣΑΝ» Μετά τον εξιλεωτικό θάνατο του Χριστού, δεν υπήρχε ανάγκη για θυσίες ζώων, αλλά σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη υπάρχει η ανάγκη για μία διαφορετική θυσία. Σύμφωνα με τα παρακάτω εδάφια, τι είδους προσφορά πρέπει να κάνουμε στον Θεό; Ρωμ. 12/ιβ 1,2, Φιλιπ. 4/δ 18, Εβρ. 13/ιγ 15,16, Α Πέτρ. 2/β 5. Η ορολογία του συστήματος των θυσιών βοήθησε τους πρώτους Χριστιανούς να περιγράψουν έννοιες που αφορούν την πλήρως αφοσιωμένη ζωή στον Θεό. Συγκεκριμένα, όταν ο Παύλος σκεφτόταν τον μαρτυρικό θάνατο που θα είχε, περιέγραψε τον εαυτό του ως σπονδή (Φιλιπ. 2/β 17, Β Τιμ. 4/δ 6). Ποιο μήνυμα δίνεται στη Ρωμ. 12/ιβ 1; Πώς μπορούμε να εκδηλώσουμε αυτήν την αλήθεια στη ζωή μας; Το να είμαστε «θυσίαν ζώσαν» σημαίνει να έχουμε δώσει όλο τον εαυτό μας στον Θεό. Περιλαμβάνει την αφιέρωση του σώματος (Ρωμ. 12/ιβ 1) αλλά και τη μεταμόρφωση της εσωτερικής ύπαρξης (εδ.2). Πρέπει να είμαστε ξεχωριστοί («άγιοι»), με αποκλειστικό σκοπό την υπηρεσία του Κυρίου. Οι Χριστιανοί θα εμφανιστούν στον Κύριο λόγω «των οικτιρμών του Θεού» όπως αναφέρεται στη Ρωμ. 12/ιβ 1-21, παρουσιάζοντας τη θυσία του Χριστού ως θυσία τους, το μέσο της σωτηρίας τους. Σ αυτά τα πλαίσια, η έκκληση του Παύλου προς τους Χριστιανούς είναι να μιμηθούν τον Χριστό. Η ορθή κατανόηση της χάρης του Θεού οδηγεί σε μία ζωή αφιερωμένη στον Θεό και σε υπηρεσία αγάπης προς τους άλλους. Το να παραδώσουμε τον εαυτό μας και τις επιθυμίες μας στο θέλημα του Θεού είναι η μόνη λογική ανταπόκριση στην απόλυτη θυσία του Χριστού για μας. Θα πρέπει να υπάρχει αρμονία στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πνευματική και δογματική αλήθεια, και την υπηρεσία μας στους άλλους. Κάθε τομέας της ζωής πρέπει να εκφράζει την ειλικρινή αφοσίωση του πιστού στον Θεό. Η αληθινή λατρεία δεν είναι μόνο πνευματική και εσωτερική, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει και εξωτερικές ενέργειες ανιδιοτελούς υπηρεσίας. Εξάλλου, σκεφτείτε τι έκανε ο Κύριος για μας.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου Δύση ηλίου: 18:45 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Ήταν δύσκολο ακόμη και για τους αγγέλους να καταλάβουν ότι ο Αρχηγός του ουρανού, ο Υιός του Θεού, έπρεπε να πεθάνει χάρη του αμαρτωλού ανθρώπου. Όταν ο Αβραάμ έλαβε την προσταγή να θυσιάσει το γιο του, το ενδιαφέρον όλων των ουράνιων υπάρξεων αφυπνίσθηκε. Με αδιάπτωτη προθυμία παρακολουθούσαν βήμα προς βήμα την εκπλήρωση της προσταγής αυτής. Όταν στην ερώτηση του Ισαάκ "πού το πρόβατον διά την ολοκαύτωσιν;" ο Αβραάμ απάντησε "ο Θεός θέλει προβλέψει εις Εαυτόν το πρόβατον", όταν το χέρι του πατέρα, έτοιμο να σφάξει το παιδί του, κρατήθηκε και το προορισμένο από το Θεό κριάρι θυσιάσθηκε αντί του Ισαάκ, τότε χύθηκε φως επάνω στο σχέδιο της απολύτρωσης, και αυτοί ακόμη οι άγγελοι κατάλαβαν καλύτερα τη θαυμαστή πρόβλεψη που είχε κάνει ο Θεός για τη σωτηρία των ανθρώπων. (Δείτε Α Πέτρ. 1:12).» Ε. Χουάιτ, Π.Π. σ. 132. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. «Να βαδίζουμε στα μονοπάτια Του, να λέμε την αλήθεια και να διαδίδουμε το ευαγγέλιο, να χρησιμοποιούμε το στόμα μας για θεραπεία, τα χέρια μας για να σηκώσουμε εκείνους που πέσανε, και να κάνουμε ανιαρές δουλειές όπως, μαγείρεμα, καθάρισμα, γράψιμο και ράψιμο, να αγκαλιάζουμε εκείνους που είναι μόνοι και θέλουν αγάπη, να ακούμε το κλάμα των απελπισμένων και να βλέπουμε με ταπεινοφροσύνη και υπομονή προς τον Θεό.» John Stott, Romans, σ. 322. Πώς το παραπάνω απόσπασμα δείχνει τι σημαίνει να είμαστε «θυσίαν ζώσαν»; Γιατί μπορούμε να ζήσουμε έτσι, μόνο εάν απαρνηθούμε το εγώ; 2. Όπως είδαμε μέσα στην εβδομάδα, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι άνθρωποι ήταν να βλέπουν το σύστημα των θυσιών σαν τέλος, και όχι, ως το μέσο για το τέλος, μιας ζωής κατά πάντα αφιερωμένης στον Θεό και στην υπηρεσία αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Με ποιον τρόπο κινδυνεύουμε σήμερα, οι Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας, να ακολουθήσουμε το ίδιο μονοπάτι; 3. Μείνετε περισσότερο στην ιστορία του Αβραάμ και του Ισαάκ στο όρος Μοριά. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αυτή η ιστορία έχει ως σκοπό να προκαλέσει δυσάρεστα συναισθήματα. Γιατί νομίζετε το πιστεύουν αυτό;

Μελέτη 4: Για το Σάββατο 26 Οκτωβρίου ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ Εδάφιο µνήµης: «Και ας κάµωσιν εις εµέ αγιαστήριον, διά να κατοικώ µεταξύ αυτών.» Έξοδος 25/κε 8. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Έξ. 40/µ 9,10, Λευιτ. 19/ιθ 2, Α Πέτρ. 1/ α 14-16, Έξ. 31/λα 2-11, Ρωµ. 3/γ 25-28, Α Βασ. 8/η 31-53, Ψαλµ. 73/ογ 1-17. Το αγιαστήριο είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους που χρησιμοποίησε ο Θεός για να μας διδάξει το ευαγγέλιο. Το παρακάτω σχεδιάγραμμα θα μας βοηθήσει ιδιαίτερα στη μελέτη μας αυτή την εβδομάδα. Το μάθημα αυτής της εβδομάδας εστιάζει σε ορισμένα στοιχεία του επίγειου αγιαστηρίου. Τις θυσίες θα τις εξετάσουμε αργότερα.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου ΤΟΠΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ Σύμφωνα με την Έξ. 25/κε 8, ποιος ήταν ο σκοπός του επίγειου αγιαστηρίου στην έρημο; Τι μαθαίνουμε από αυτήν τη σπουδαία αλήθεια για την αγάπη του Θεού; Στον Κήπο της Εδέμ, η αμαρτία έβαλε χώρισμα στην σχέση του Θεού με τον άνθρωπο. Το τίμημα της αμαρτίας ήταν να χάσουν οι προπάτορες μας την άμεση επικοινωνία με τον Θεό. Επειδή όμως ο Δημιουργός ήθελε να μας ελκύσει κοντά Του και να έχει μία βαθιά σχέση διαθήκης με την έκπτωτη ανθρωπότητα, ξεκίνησε τις απαραίτητες διαδικασίες ήδη από την Εδέμ. Χρόνια αργότερα, όταν έσωσε τον Ισραήλ από τους Αιγύπτιους και θέσπισε το αγιαστήριο, ο Θεός πήρε και πάλι την πρωτοβουλία να φέρει τους ανθρώπους στην παρουσία Του. Το αγιαστήριο λοιπόν μαρτυρεί την επιθυμία του Θεού να κατοικήσει με το λαό Του. Αυτός είναι ο σκοπός του Θεού (Ψαλμ. 132/ρλβ 13,14). Ο στόχος Του ήταν να συνάψει σχέση με τον άνθρωπο, και το αγιαστήριο ήταν το μέσο που επέλεξε για να επιτευχθεί. Το αγιαστήριο είναι η χειροπιαστή ένδειξη της παρουσίας του Θεού με το λαό Του στη γη. Από την περιγραφή στους Αρ. 2/β φαίνεται, ότι το Αγιαστήριο βρισκόταν στο κέντρο του στρατοπέδου, στο χώρο όπου συνήθιζαν οι βασιλείς στην Ανατολή να κατασκηνώνουν. Έτσι, το αγιαστήριο έδειχνε πως ο Θεός ήταν ο Βασιλιάς του Ισραήλ. Οι Λευίτες τοποθετούσαν τις σκηνές τους γύρω από τη Σκηνή του Μαρτυρίου (Αρ. 1/ α 53), και οι άλλες φυλές τοποθετούσαν τις δικές τους σε απόσταση (Αρ. 2/β 2). Μ αυτόν τον τρόπο βλέπουμε έμπρακτα πώς κάποιος μπορεί να είναι στον Θεό, αλλά και σε απόσταση από Εκείνον. Ένας άλλος σκοπός του Αγιαστηρίου ήταν να παρέχει τον χώρο για το θεϊκά δοσμένο σύστημα λατρείας. Επειδή η παρουσία του Θεού ανάμεσα στο λαό εκτιθόταν στην ανηθικότητα του λαού, τους έδωσε ένα σύστημα θυσιών και προσφορών μέσω των οποίων ο αμαρτωλός λαός θα μπορούσε να ζήσει και να παραμείνει στην παρουσία του Άγιου Θεού. Επομένως, σ αυτά τα πλαίσια, το αγιαστήριο αποκάλυπτε λεπτομέρειες όσον αφορά το σχέδιο της λύτρωσης, το οποίο εκτός από τις θυσίες και τις υπηρεσίες του ιερατείου ένα εξίσου ζωτικής σημασίας μέρος του σχεδίου της σωτηρίας. ΣΚΕΨΗ: Μέσω του αγιαστηρίου, ο Δηµιουργός του σύµπαντος (δείτε Ιωάν. 1/α 1-3), κατέβηκε και κατοίκησε µε περιπλανώµενους άστεγους στην έρηµο. Πώς µπορεί αυτό το γεγονός να µας βοηθήσει στο θέµα της προκατάληψης;

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου Έξοδος 40/μ 9,10 «ΑΓΙΟΙ ΘΕΛΕΤΕ ΕΙΣΘΑΙ» Στην Έξ. 40/μ 9,10 βλέπουμε πως το αγιαστήριο έπρεπε να θεωρείται «άγιο». Η βασική ιδέα της αγιοσύνης είναι το να είναι κάποιος ξεχωριστός και μοναδικός, σε συνδυασμό με το να ανήκει στον Θεό. «Η συνήθης υπηρεσία ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον Θεό και τον Ισραήλ. Οι θυσίες είχαν ως σκοπό να προεικονίζουν τη θυσία του Χριστού και συνεπώς να διατηρούν στην καρδιά των ανθρώπων την πίστη ότι ο Λυτρωτής θα έρθει. Επομένως, για να δεχτεί ο Κύριος τις θυσίες τους και να συνεχίσει να είναι μαζί τους, και προκειμένου ο λαός να έχει ορθή κατανόηση του σχεδίου της σωτηρίας και του καθήκοντός τους, ήταν υψίστης σημασίας η αγιοσύνη στην καρδιά και η αγνότητα στη ζωή, η ευλάβεια στον Θεό, και η τέλεια υπακοή στις εντολές Του, να διατηρηθούν μέσα από όλα όσα σχετίζονταν με το αγιαστήριο.» Ε. Χουάιτ, The SDA Bible Commentary, τομ. 2, σ. 1.010. Διαβάστε Λευιτ. 19/ιθ 2 και Α Πέτρ. 1/α 14-16. Ποιος είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να είναι άγιοι;.. Η αγιοσύνη του Θεού μάς μεταμορφώνει και μας ξεχωρίζει. Είναι το απόλυτο κίνητρο για την ηθική επαφή του λαού Του σε όλους του τομείς της ζωής (δείτε Λευιτ. 19/ιθ ), είτε αυτό αφορά την τήρηση του διατροφικού νόμου (Λευιτ. 11/ια 44,45), είτε τον σεβασμό προς τους ιερείς (Λευιτ. 21/κα 8) είτε το να μη συμμορφώνονται σε παλαιότερες σαρκικές επιθυμίες (Α Πέτρ. 1/α 14). Είναι προφανές ότι ο Θεός θέλει να αυξανόμαστε σε αγιοσύνη καθώς ερχόμαστε σ Αυτόν. Αυτή η αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν εγκαταλείψουμε την αμαρτωλή μας φύση και κάνουμε εκείνο το οποίο είναι σωστό, ανεξάρτητα από τις συνέπειες. ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε σχετικά µε τον εαυτό σας, τις συνήθειες, τις δραστηριότητές σας, αυτά που σας αρέσουν, κτλ. Πόσα από αυτά που κάνετε και πρεσβεύετε, µπορούν να θεωρηθούν «άγια»; Δύσκολη ερώτηση, έτσι δεν είναι;...............

Τρίτη 22 Οκτωβρίου ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΥ Διαβάστε Έξ. 31/λα 2-11. Τι βλέπουμε σ αυτά τα εδάφια για τον τρόπο που κατασκευάστηκαν τα αντικείμενα του επίγειου αγιαστηρίου; Τι συσχετισμός υπάρχει με την Γέν. 1/α 2; (Δείτε επίσης Έξ. 25/κε 9). Από όλα τα αντικείμενα του αγιαστηρίου, η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν το απόλυτο σύμβολο της παρουσίας και της αγιοσύνης του Θεού. Το όνομα προέρχεται από τις δύο πλάκες του νόμου που αποκαλούνται «διαθήκη» (Έξ. 32/λβ 15,16) και τοποθετήθηκαν μέσα στην κιβωτό (Έξ. 25/κε 16,21). Πάνω από την κιβωτό τοποθετήθηκε το «ιλαστήριο», το οποίο κάλυπταν με τα φτερά τους δύο χερουβείμ (Έξ. 25/κε 17-21). Ονομάστηκε «ιλαστήριο» γιατί εκφράζει την ιδέα ότι ο πολυεύσπλαχνος και γενναιόδωρος Θεός μας συμφιλιώθηκε με τους ανθρώπους και τους παρέχει ό,τι χρειάζονται για να διατηρήσουν μία σχέση διαθήκης μαζί Του. Μια φορά τον χρόνο την ημέρα του Εξιλασμού, γινόταν σ αυτό το μέρος η εξιλέωση του λαού και του αγιαστηρίου (Λευιτ. 16/ις 14-16). Στην Ρωμ. 3/ γ 25, ο Παύλος αναφέρεται στον Ιησού ως το «μέσον εξιλεώσεως», γιατί μέσω Αυτού ο Θεός μάς εξιλέωσε από τις αμαρτίες μας. Η επτάφωτος λυχνία που βρισκόταν στο πρώτο διαμέρισμα, στα Άγια, ήταν συνεχώς αναμμένη (Λευιτ. 24/κδ 1-4), ενώ ο καπνός του θυμιάματος έκρυβε την παρουσία του Θεού από τους ιερείς προστατεύοντας τους (Λευιτ. 16/ ις 12,13). Στο τραπέζι της προθέσεως υπήρχαν δώδεκα άρτοι που αντιπροσώπευαν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, ενώ εκεί υπήρχαν και δίσκοι, θυμιατόδοχα, σπονδεία και λεκάνες (Έξ. 25/κε 29,30). Παρότι δεν δίνονται πολλές πληροφορίες για την σπουδαιότητα αυτών των αντικειμένων, φαίνεται ότι απεικόνιζαν στοιχεία ενός δείπνου διαθήκης (Έξ. 24/κδ 11), υπενθυμίζοντας συνεχώς στο λαό, τη διαθήκη τους με τον Θεό. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ρωµ. 3/γ 25-28. Ποια σπουδαία ελπίδα µπορούµε να αντλήσουµε από την υπόσχεση της σωτηρίας «διά της πίστεως, χωρίς των έργων του νόµου»;...............