Όταν η Ελλάδα «έγινε Μόδα» «Le goût à la grecque»

Όταν η Ελλάδα «έγινε Μόδα» «Le goût à la grecque»

Le rococo sous Louis XV. Caractéristiques générales, œuvres représentatives. Les élèves: Iro Stergiopoulou Hélène Dimitriou La professeur : Mme Oikonomou I.M. PANAGIOTOPOULOS

Le précis Le terme rococo est apparu en France vers 1730. Il résulterait d une association des termes rocaille, en français, pour désigner une ornementation imitant les rochers et les pierres naturelles et la forme incurvée de certains coquillages et du terme baroco : «baroque» en italien. Le terme garda longtemps son aspect péjoratif avant d être accepté par les historiens de l art vers le milieu du XIXe siècle et d être considéré comme un mouvement artistique européen à part entière.

Περίληψη Ο όρος ροκοκό εμφανίστηκε στη Γαλλία περίπου το 1730. Προκύπτει από το ροκ που στα γαλλικά δηλώνει τα διακοσμητικά που μοιάζουν με βράχους και φυσικές πέτρες και τον όρο "μπαρόκ" στα ιταλικά επειδή το καμπύλο σχήμα του θυμίζει κάποια όστρακα Baroco ". Η όρος διατήρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τον υποτιμητικό του χαρακτήρα πριν από την αποδοχή του από τους ιστορικούς τέχνης στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα και να θεωρηθεί ως ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό κίνημα.

Le rococo est un mouvement artistique français du XVIIIe siècle touchant principalement l architecture, mais également dans une grande partie, l ornementation, l ameublement, ainsi que la peinture et, dans une moindre mesure, la musique et la littérature. Il se développa de 1730 à1770. Les pièces décorées à la manière rococo sont caractérisées par du mobilier doté d ornementations, de petites sculptures, des miroirs ornementés, des tapisseries et des peintures murales décoratives particulièrement chargées. Ce mouvement sera suivi par le mouvement néo-classique.

Ce style se propage en Europe tout au long du XVIIIe siècle. En France, il trouve son apogée sous la Régence et surtout sous la règne de Louis XV, après l austérité des dernières années du règne de Louis XIV. Il sera remplacé à partir de 1760 par le néoclassicisme qui est, comme par un mouvement de pendule, un retour à l austérité. Le commencement de la fin de la période rococo peut être daté à partir du début des années 1760. Ce style se caractérise par : La fantaisie des lignes courbes et asymétriques rappelant les volutes des coquillages ou bien les feuillages. L utilisation de teintes claires (blanc, or) Des motifs mêlant fleurs, feuilles, fruits, rubans, etc. L insertion de peintures et de miroirs. Jean-Antoine Watteau est considéré comme le premier grand peintre rococo. De plus, un autre principal représentant était François de Cuvilliés en Allemagne et Nicolas Pineau en France.

Œuvres principales Les Fêtes vénitiennes, Watteau Le Pierrot, Watteau Le déjeuner, Boucher Le bain de Diane, Boucher Leda et le cygne, Boucher Les Baigneuses, Frangonard La Gimblette, Frangonard En 1785, le rococo est passé de mode en France. Il est remplacé par le style néo-classique par l artiste Jacques-Louis David. Le rococo resta populaire en Allemagne et en Italie jusqu à la deuxième phase du néo-classicisme.

Το ροκοκό είναι ένα γαλλικό κίνημα τέχνης του δέκατου όγδοου αιώνα, που κατά κύριο λόγο επηρεάζει την αρχιτεκτονική, αλλά και σε μεγάλο μέρος τη διακόσμηση, τα έπιπλα και τη ζωγραφική, και σε μικρότερο βαθμό, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Αναπτύχθηκε από το 1730 έως το 1770. Τα δωμάτια είναι διακοσμημένα με τον τρόπο που το ροκοκό χαρακτηρίζεται : από έπιπλα με τα στολίδια, μικρά γλυπτά, διακοσμητικά στους καθρέφτες, ταπετσαρίες. Αυτή η κίνηση ακολουθείται από το νεοκλασικό κίνημα.

Αυτό το στυλ εξαπλώνεται στην Ευρώπη τον δέκατο όγδοο αιώνα. Στη Γαλλία, έφτασε στο απόγειό της κατά την περίοδο της Αντιβασιλείας και ιδίως στο πλαίσιο της βασιλείας του Λουδοβίκου XV, μετά την αυστηρή βασιλεία του Λουδοβίκου XIV. Θα αντικατασταθεί από το 1760, από το νεοκλασικισμό, περίοδος που μοιάζει μ ένα εκκρεμές, διότι φέρνει μια επιστροφή στη λιτότητα. Η αρχή του τέλους της περιόδου ροκοκό μπορεί να χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1760.

Αυτό το στυλ χαρακτηρίζεται από: 1. Η φαντασία των καμπυλών και οι ασύμμετρες σπείρες θυμίζουν οστρακοειδή ή φύλλωμα. 2. Η χρήση του φωτός (χρώματα όπως λευκό, χρυσό) 3. Μοτίβα που συνδυάζουν λουλούδια, φύλλα, καρπούς, κορδέλες, κ.λπ.. 4. Η ευρεία χρήση πινάκων και καθρεπτών. Ο Jean-Antoine Βαττώ θεωρείται ο πρώτος μεγάλος ζωγράφος ροκοκό. Επιπλέον, ένας άλλος κύριος εκπρόσωπος ήταν ο François de Cuvilliés στη Γερμανία και Nicolas Pineau στη Γαλλία.

Κύρια έργα 1.Το βενετσιάνικες γιορτές, Βαττώ 2. Η Pierrot Βαττώ 3. Γεύμα, Boucher 4. Το λουτρό της Αρτεμις Boucher 5. Η Λήδα και ο Κύκνος, Boucher 6.Οι λουόμενες, Frangonard 7. Η Gimblett, Frangonard Το 1785, το ροκοκό είναι της μόδας στη Γαλλία. Έχει αντικατασταθεί από το νεοκλασικό καλλιτέχνη Jacques-Louis David. Το ροκοκό παρέμεινε δημοφιλές στη Γερμανία και την Ιταλία μέχρι τη δεύτερη φάση του νεοκλασικισμού.

Oeuvres représentativesαντιπροσωπευτικά έργα Le Pierrot, Watteau

Psyché montrant à ses soeurs les présents de l'amour Fragonard

Elisabeth Vigée-Lebrum

La naissance du néoclassicisme. Architecture et art Nom: Georges Felekis Date: 4/1/2010 Nom du prof: A.Oikonomou Classe: Β 3

Le précis / Περίληψη Στα μέσα του 18ου αιώνα η Ελλάδα συμπληρώνει τρεις μελανούς αιώνες κάτω από τον τουρκικό ζυγό, και ενώ τα πρώτα συμπτώματα της αφύπνισης του ελληνικού λαού έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στον σκοτεινό ορίζοντα, η Ευρώπη γνωρίζει μιαν ακόμη αναγέννηση, μιαν ακόμη επιστροφή στις κλασικές αξίες που είδαν το φως σ αυτή τη χώρα. Μετά την πρώτη μεγάλη Αναγέννηση, που οδήγησε την Ευρώπη στην έξοδο από τον Μεσαίωνα, ακολούθησε ο κλασικισμός του Λουδοβίκου ΧΙV. H διάδοση και η επιβολή του νέου γούστου, του goût à la grecque αποτελεί ένα συναρπαστικό κοινωνικό φαινόμενο.

Au milieu du 18ème siècle la Grèce complète trois siècles noirs sous la domination turque, et tandis que les premiers symptômes du réveil du peuple grec ont commencé à apparaître à l'horizon obscur, l'europe connaît encore une renaissance, encore un retour aux valeurs classiques qui ont vu le jour dans ce pays. Après la première grande Renaissance, qui a conduit l'europe à la sortie du Moyen Age, le classicisme de Louis XIV a suivi. La diffusion et l'imposition du nouveau goût, le goût à la grecque constitue un phénomène social extraordinaire.

Η αισθητική αυτή του Νεοκλασικισμού ξεκίνησε από την αρχιτεκτονική για να κατακλύσει τα καταστήματα μόδας, καθώς πολλοί κύριοι και κυρίες της εποχής κατέκλυσαν τα μαγαζιά για να αγοράσουν έστω μία ταμπακιέρα με την επιγραφή α λα ελληνικά. Ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε ο Νεοκλασικισμός ήταν για να ανυψωθεί η παιδεία του κοινού και να αναδειχθούν σημαντικές αρετές.

Cette esthétique du néo-classicisme a commencé par l'architecture pour envahir ensuite les établissements de mode, alors que de nombreux seigneurs et dames de l'époque ont envahi les magasins pour acheter au moins une tabatière de l'inscription à la grec. Une deuxième raison pour laquelle le néo-classicisme a été créé était pour améliorer l'éducation du public et pour que des vertus importantes se révèlent.

Τα έργα των νεοκλασικιστών χαρακτηρίζονται για την ισορροπία και συχνά για τη γεωμετρική δομή των θεμάτων τους, για το ευδιάκριτο και ρωμαλέο σχέδιο, για την ευδιάκριτη τομή των καθέτων και των οριζοντίων αξόνων και για την αποφυγή των βίαιων χρωματικών αντιθέσεων. Τελειώνοντας, το νέο αυτό ύφος στηριζόταν στις αυστηρές γραμμές της κλασικής αρχιτεκτονικής ενώ ο διάκοσμος του περιοριζόταν σε ό,τι είχε σχέση με μοτίβα του κλασικού ρυθμού. Ένα ολόκληρο βακχικό ρεπερτόριο διεισδύει στις τέχνες της εποχής.

Les oeuvres des néoclassiques se caractérisent par l équilibre et souvent par la structure géometrique de leurs sujets, par le dessin clair et robuste, par la coupe des axes verticaux et horizontaux et par l évitation des contrastes violents des couleurs. En terminant, ce nouveau style s'appuyait sur les lignes sévères de l'architecture classique tandis que son décor se limitait à tout ce qu'il avait à faire aux motifs du rythme classique. Un répertoire bachique entier s'infiltre dans les arts de l'époque.

Les meubles de style néoclassique et les objets de décoration et d utilité quotidienne. Démétra Koumoutsou Martha Sardeli Kribeni 2ème classe du collège Prof: Mme A.Oikonomou 01 / 03 / 10

Ο νεοκλασικισμός επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την αρχιτεκτονική αλλά και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Συγκεκριμένα, σημαντική ήταν η επίδρασή του στην εσωτερική διακόσμηση των σπιτιών, δηλαδή σε έπιπλα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Αρχικά, ο νεοκλασικισμός ξεκίνησε ως μία αντίδραση στο βαρύ διάκοσμο που πρότεινε το ροκοκό, με την αποκλειστική χρήση απλών γεωμετρικών σχημάτων. Γενικά, έντονη είναι η προσπάθεια για επιστροφή στις λιτές αξίες της αρχαίας Ελληνικής τέχνης. Η απήχηση του φαίνεται και από τις ολοένα αυξανόμενες παραγγελίες που κάνουν επώνυμοι της εποχής για προσωπική χρήση. Τα κυριότερα θέματα που απεικονίζονται σε βάζα και ταμπακιέρες είναι παρμένα από την φύση, και τα υλικά ποικίλουν από μπρούτζο και ασήμι μέχρι και χρυσό. Σκαμνί κήπου, Κίνα, εποχή KangXi και Παρίσι, 1770 περίπου, πορσελάνη και επιχρυσομένος μπρούτζος, πρώην συλλογή του duc d Aumont, αποκτήθηκε από το Λουδοβίκο ΙΣΤ, Βερσαλλίες.

Le néoclassicisme a influencé dans une grande mesure l architecture mais aussi la vie quotidienne des gens. Son influence, particulièrement sur la décoration intérieure des maisons, c est- à -dire sur les meubles et sur les objets, a été importante. D abord, le néoclassicisme a commencé comme une réaction au décor lourd proposé par le rococo, avec l utilisation exclusive de formes géométriques simples. Généralement, l effort pour le retour aux valeurs simples de l art grec antique est intense. Son effet s est montré des commandes de plus en plus croissantes des personnes connues de l époque pour utilisation personnelle. Les thèmes principaux qui sont reproduits aux vases et aux étuis sont pris de la nature et les matériaux sont variés, du bronze et de l argent jusqu en or.

Περίληψη Ο νεοκλασικισμός αποτελεί μία «αντίδραση» στην αυλική ζωγραφική, η οποία εμφανίστηκε λίγο μετά τα μέσα του 18ου αιώνα και χαρακτηρίζεται από λιτότητα και ελαφριά διάθεση με σκοπό την ανάδειξη του ανθρώπινου μεγέθους, δηλαδή της αντίληψης πως ο άνθρωπος είναι το παν. Έτσι, ενώ στην αρχή συνυπάρχει με το ροκοκό, στη συνέχεια το εκτοπίζει, προτάσσοντας την απλότητα έναντι της υπερβολής που αυτό προάγει. Σημαντική ήταν η επίδρασή του λοιπόν στα έπιπλα της εποχής, αλλά και σε αντικείμενα διακόσμησης και καθημερινής χρήσης. Γενικά, αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο, με την εισαγωγή του στα σπίτια του απλού λαού. Joseph Baumhauer, Κομό à la grecque, 1766, γιαπωνέζικη λάκα. Πρώην ιδιωτική συλλογή του marquis de Marigny.

Introduction Le néoclassicisme est une «réaction» à la peinture courtisane qui a paru peu après le milieu du 18ème siècle et qui se caractérise par la simplicité et l humeur légère en vue d enrichir l'échelle humaine, telle est sa perception : que l'homme est le tout. Ainsi, même si au début, il coexiste avec le rococo, puis il le remplace, en donnant la priorité à la simplicité face à la démesure que celui-ci promeut. Il y avait un effet significatif sur les meubles de l'époque, mais aussi sur les objets d'ornementation et d'utilisation quotidienne. Généralement, il s'agit d'un phénomène social lorsqu'il est inséré dans les maisons des gens ordinaires. Joseph Baumhauer, Φλωρεντία και Παρίσι, ένα από τα δύο καμπινέ του συνόλου, 1765-1770 περίπου, έβενος, ταρταρούγα, κασσίτερος, χαλκός πανό σκληρής πέτρας, επιχρυσομένος μπρούτζος, πρώην συλλογή του duc d Aumont.

Ανάπτυξη Αρχικά, η επίπλωση φαίνεται να έχει αρκετά κοινά σημεία με την αρχιτεκτονική, στην οποία αρχίζουν να εμφανίζονται νέα μοτίβα, όπως τα κύματα, τα τρίγλυφα κ.α. Όλα αυτά συμβάλλουν στην δημιουργία ενός νέου ύφους, κυρίως όσον αφορά την διακόσμηση, το οποίο, σύμφωνα με τις αρχές του νεοκλασικισμού, αντιτίθεται στην υπερβολή του ροκοκό, άρα αποτελείται από αυστηρά συμμετρικά μοτίβα, τα οποία πρωτοεμφανίζονται πάνω σε ξύλο ή χρυσωμένο μπρούτζο και καλύπτουν τα έπιπλα. Οι τεχνίτες που τα στολίζουν τείνουν να επιστρέψουν στην αρχιτεκτονική της αρχαιότητας και συγκεκριμένα σε αυτήν της αρχαίας Ελλάδας. Βέβαια, το goût à la grecque, η νέα μόδα της Ελλάδας, δεν είναι στην πραγματικότητα αμιγώς ελληνική, αφού και η διαμεσολάβηση της Ρώμης εκλαμβάνεται ως κλασική. Στη συνείδηση όμως των Γάλλων της εποχής η Ελλάδα είναι το σημείο αναφοράς. Jean-François Leleu (1729-1807), Κομό, πρώην συλλογή του prince de Condé. Παρίσι, musée du Louvre, département des Objets d art.

Développement Initialement, l ameublement semble avoir assez de points communs avec l'architecture à laquelle de nouveaux modèles tels que les vagues, les triglyphes etc. commencent à émerger. Tous ces éléments contribuent à la création d un nouveau style, concernant particulièrement la décoration, lequel, selon les principes du néoclassicisme, s'oppose à l'excès du rococo et donc se compose des schémas strictement symétriques, lesquels commencent à émerger sur du bois ou sur du bronze doré et couvrir les meubles. Les artisans qui les décorent ont tendance à retourner à l'architecture de l'antiquité et en particulier à celle de la Grèce antique. Certes, le goût à la grecque, la nouvelle mode en Grèce, n est pas en réalité purement grecque puisque la médiation de Rome est considérée comme classique. Mais dans l'esprit des Français de l'époque, la Grèce est la référence. Louis Roucel (αρχιτεχνίτης 1763-1787), ταμπακιέρα, 1770-1772. Παρίσι, musée du Louvre, département des Objets d art.

Η πλειοψηφία των επίπλων και καθημερινών αντικειμένων που αφορούν την χρήση εντός του σπιτιού, χαρακτηρίζεται από την παρουσία μπρούτζου στα βάζα, η οποία γίνεται εντονότερη και μαζικότερη μετά το πρώτο μισό του 18ου αιώνα. Στην διακόσμηση συνδυάζονται συχνά αρχαία αγγεία και κολόνες με ραβδώσεις με φυτικές παραστάσεις, όπως επίσης και εικόνες από γεωμετρικά σχήματα με διαφόρων ειδών φυτά και λουλούδια. Επίσης, αυτή την εποχή, πολλοί είναι και οι επώνυμοι της εποχής οι οποίοι ζητούν ειδικές παραγγελίες αντικειμένων που αντιπροσωπεύουν χαρακτηριστικά την μόδα του νεοκλασικισμού που είχε επικρατήσει La majorité des meubles et des objets quotidiens liés à l'utilisation dans la maison, est caractérisée par la présence des vases en bronze qui est plus forte et massive après la première moitié du 18ème siècle. La décoration combine souvent des vases anciens et des colonnes de cannelures avec des parcelles de légumes, ainsi que des images de formes géométriques avec de différents genres de plantes et de fleurs. Egalement, à cette époque-là, nombreux sont les gens célèbres qui cherchent des commandes spéciales des objets qui représentent les traits de la mode du néo-classicisme qui a prévalu et

Για παράδειγμα, το 1776, ο βασιλιάς Αγγλίας και Ανοβέρου Γεώργιος Γ, παίρνει μερικά αντικείμενα για καθημερινή χρήση (2 πιάτα, μία σουπιέρα και 2 σκεπάσματα για πιάτα), από λευκό ασήμι. Επιρροές υπάρχουν και από το κινέζικο ύφος, ή το ιαπωνικό, όπως το κομό à la grecque, που χρονολογείται κοντά στο 1960. Par exemple, en 1776, le roi d'angleterre et de Hanovre, George III, obtient quelques articles pour usage quotidien (2 plats, un bol de soupe et les couvertures pour 2 plats) d'argent blanc. Il y a aussi des influences du style chinois ou japonais, que le cabinet "à la Grecque", daté vers 1960.

Το μεταβατικό στάδιο στις τέχνες αλλά και στην καθημερινή ζωή της εποχής περιγράφεται ζωηρά το 1763 από τον Friedrich Melchior Grimm (1723-1807, Βαυαρός άνθρωπος των γραμμάτων), φίλο του Denis Diderot(1713-1784, γάλλος συγγραφέας, φιλόσοφος, και διαφωτιστής) : Η εκκεντρικότητα στα στολίδια, στις διακοσμήσεις, τον σχεδιασμό και τη μορφή των κοσμημάτων έφτασε στο αποκορύφωμά της στη Γαλλία. Εδώ και μερικά χρόνια αποτελεί όμως παρελθόν και την πρώτη ζήτηση έχουν πια οι αρχαιοπρεπείς μορφές και διακοσμήσεις, με συνέπεια να αναπτυχθούν σημαντικά οι αισθητικές προτιμήσεις προς αυτή την κατεύθυνση και η μόδα να γενικευτεί τόσο πολύ που κάθε τι πλέον να φτιάχνεται κατά τον ελληνικό τρόπο. La transition dans les arts et la vie quotidienne de l'époque est vivement décrite en 1763 par Friedrich Melchior Grimm (1723-1807, un homme de lettres bavarois d expression française), un ami de Denis Diderot (1713-1784, écrivain, philosophe et encyclopédiste français) : L'excentricité des ornements, de la décoration, du design et de la forme de bijoux a atteint son apogée en France. Il y a quelques années qu elle est terminée et les formes à l antique et les décorations sont sans retard / sur le champ. Par conséquent un goût esthétique est développé de manière significative dans cette direction et la mode s est généralisée autant que tout est maintenant fait par la manière grecque.

Ο διάκοσμος στο εσωτερικό και το εξωτερικό των κτιρίων, η επίπλωση, τα αντικείμενα και τα κοσμήματα κάθε είδους, όλα τα πράγματα στο Παρίσι, είναι ελληνικά (tout à Paris est à la grecque). Το γούστο αυτό από την αρχιτεκτονική έφτασε μέχρι και στα καπελάδικά μας. Οι κυρίες μας φτιάχνουν τα μαλλιά τους à la grecque, οι κομψευόμενοι νεαροί μας θεωρούν όνειδος να εμφανιστούν με ταμπακιέρα χωρίς ελληνικό στυλ. Τα κοσμήματα που φιλοτεχνούνται σήμερα στο Παρίσι είναι εξαιρετικού γούστου, με μορφές ωραίες, εξευγενισμένες και ευχάριστες, ενώ πριν δέκα-δώδεκα χρόνια τα πάντα ήταν αυθαίρετα, εκκεντρικά και παράλογα. Le décor intérieur et extérieur des bâtiments, l ameublement, les objets et les bijoux de toutes sortes, toutes les choses à Paris, sont grecs (tout à Paris est à la grecque). Ce goût est venu de l'architecture à notre chapellerie. Les dames font peigner leurs cheveux à la grecque, nos gommeux ont honte d'apparaître avec un étui qui n est pas de style grec. Les bijoux qui sont faites avec art aujourd'hui à Paris ont tous un goût excellent avec de belles formes, sophistiquées et agréables, tandis qu avant dix à douze ans, tout a été arbitraire, excentrique et absurde.

Επίλογος Τελικά, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι η αρχαία ελληνική τέχνη είχε μεγάλη επιρροή στον νεοκλασικισμό. Οι αρχές του υιοθετήθηκαν γρήγορα και σε ευρύ φάσμα στην καθημερινή ζωή των Γάλλων. Τα έπιπλα και τα διακοσμητικά αντικείμενα είχαν απλά γεωμετρικά σχήματα. Kαι σήμερα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επιδιώκουν να επιπλώσουν τα σπίτια τους με διακοσμητικά αντικείμενα ή σκεύη καθημερινής χρήσης βασισμένα στο νεοκλασικό στιλ. Conclusion Enfin, nous pourrions conclure que le néoclassicisme a été très influencé par l art grec antique. Les principes ont été très vite et largement adoptés dans la vie quotidienne des français. Les meubles et les objets décoratifs avaient les motifs géométriques simples. Même aujourd hui il y a beaucoup de gens qui cherchent meubler leurs maisons avec des objets décoratifs ou d utilisation quotidienne au style néoclassique.

La peinture néoclassique en France et en Europe DIMITRIS KOUTRELLIS ANGELOS GABALAKIS PROF: Mme ARGYRO OIKONOMOU PΑLLINI 2010

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Αυτό το κείμενο αναφέρεται στη γέννηση του νεοκλασικισμού δηλαδή στον τόπο και στο χρόνο καθώς και στη λήξη αυτού του κινήματος. Αναφέρεται επίσης και στον ορισμό της έννοιας της νεοκλασικής ζωγραφικής. Στη συνέχεια αναφέρεται στο συγκεκριμένο γεγονός που αποτέλεσε την έναρξή του. Ακόμη μιλάει για τα διάφορα άλλα είδη ζωγραφικής που προέρχονται από τον νεοκλασικισμό. Επιπλέον αναφέρεται σε 2 μεγάλους εκπροσώπους τον David και τον Vièn. Τέλος αναφέρει τις επιπτώσεις οι οποίες θα υπήρχαν σε περίπτωση που ο νεοκλασικισμός δεν υφίστατο.

RÉSUMÉ : Ce texte se réfère à la naissance du néo-classicisme c'est-àdire lieu, temps ainsi que la fin de ce mouvement. Il précise parallèlement la définition du terme «peinture néoclassique». Ensuite il mentionne le fait qui est considéré comme le début de ce mouvement. En outre il parle de divers autres types de peinture qui proviennent du néo-classicisme. De plus, il présente 2 grands représentants: David et Vièn. Enfin on y précise les répercussions éventuelles au cas où le néoclassicisme n existerait pas.

Εισαγωγή: Ο Νεοκλασικισμός είναι ένα καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στην ζωγραφική τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική και τη λογοτεχνία μεταξύ 1750 και 1830 περίπου. Το όνομα αυτό ισχύει και για το χώρο της μουσικής από τη δεκαετία του 1920 ως αντίδραση στις υπερβολές του ρομαντισμού και του νεωτερισμού. Σε αντίθεση με το ρομαντισμό θυσίασε τα χρώματα για την τέλεια γραμμή. Το κίνημα εξαπλώθηκε γρήγορα στη Γαλλία μέσα από φοιτητές ζωγραφικής και γλυπτικής της Ακαδημίας της Γαλλίας στη Ρώμη, και στην Αγγλία μέσα από την πράξη Grand Tour της Νεολαίας της Βρετανίας και του υπόλοιπου κόσμου.

Introduction: Le néoclassicisme est un mouvement artistique qui s'est développé dans la peinture, la sculpture, l'architecture et la littérature entre 1750 et 1830 environ. Ce nom s'applique aussi au domaine musical à partir des années 1920, en réaction aux excès du romantisme et de la modernité. (voir musique néoclassique). Contrairement au romantisme il sacrifie les couleurs pour la perfection de la ligne. Né à Rome au moment où l'on redécouvre Pompéi et Herculanum, le mouvement se propage rapidement en France par l'intermédiaire des élèves peintres et sculpteurs de l'académie de France à Rome, et en Angleterre grâce à la pratique du Grand Tour de la jeunesse noble britannique, et dans le reste du monde.

Κυρίως θέμα της εργασίας Η νεοκλασική ζωγραφική αποτέλεσε την βάση για την δημιουργία πολλών μορφών τέχνης,όπως για παράδειγμα ο ιμπρεσιονισμός και κυρίως ο σουρεαλισμός. Γενικότερα είναι ένα είδος ζωγραφικής το οποίο υπήρχε κυρίως κατά την διάρκεια της αναγέννησης. Είναι επίσης ιδιαίτερα επηρεασμένη από τον ελληνικό τρόπο τέχνης. Ξεκίνησε στη Γαλλία γύρω στο 1750 κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της μακράς βασιλείας του Λουδοβίκου του 14ου και συνέχισε να υπάρχει μέχρι και το πρώτο μισό του 19ου

Développement: La peinture néoclassique a constitué la base pour la création de nombreuses formes d'art, comme par exemple l impressionnisme et principalement le surréalisme. En général il s agit d un type de peinture qui existait principalement pendant la durée de la renaissance. Elle est également particulièrement influencée du mode grec d'art. Il a commencé en France vers 1750 pendant la durée des dernières années du règne de Louis XIV et il a continué à exister jusqu à la première moitié du 19ème siècle.

Μεγάλοι εκπρόσωποι του νεοκλασικισμού : Jacques-Louis David,Γάλλος ζωγράφος γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου 1748 στο Παρίσι και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου 1825 στις Βρυξέλλες, Θεωρείται ο ηγέτης της Νεοκλασικής Σχολής, η οποία ενσωματώνει τη ζωγραφική και την πνευματική επιλογή. Κάνει ένα διάλειμμα με το Galant στυλ επιδιώκοντας, "την ανοικοδόμηση των τεχνών στην ανάπτυξη μιας κλασσικής ελληνικής και ρωμαϊκής ζωγραφικής >>. Tο 1780 έγινε διάσημος χάρη στο έργο του Serment des Horaces. Μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών απομακρύνεται από αυτή κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και παράλληλα με την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία ασχολείται με την πολιτική δραστηριότητα με το να γίνει βουλευτής της Convention. Η πολιτική του στράτευση τον οδήγησε να ψηφίσει το θάνατο του βασιλιά Louis XVI και η φιλία του με τον Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο επηρέασε τον τρόπο σκέψης του.

Grands représentants du néo-classicisme : Jacques-Louis David, peintre français né le 30 août 1748 à Paris et mort le 29 décembre 1825 à Bruxelles, est considéré comme le chef de file de l École néoclassique, dont il incarne le style pictural et l option intellectuelle. Il opère une rupture avec le style galant et il recherche, «la reconstruction des arts à la croissance grecque et romaine d'une peinture classique >>. De formation académique, il devient en 1780 un peintre renommé avec le Serment des Horaces. Membre de l'académie des beaux-arts, il s'en éloigne sous la Révolution et entame en parallèle à sa carrière artistique une activité politique en devenant député à la Convention et ordonnateur des fêtes révolutionnaires. Son engagement l'amène à voter la mort du roi Louis XVI, et son amitié avec Maximilien de Robespierre a influencé son mode de pensée.

Επίλογος: Η νεοκλασική ζωγραφική αποτελεί ένα θεμελιώδη παράγοντα ο οποίος επηρέασε τον σημερινό τρόπο σκέψης και αντίληψης. Χωρίς αυτόν θα σκεφτόμασταν τα πράγματα διαφορετικά αλλά και δεν θα υπήρχαν πολλά από τα σύγχρονα θαύματα της τέχνης. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να μείνει και η τέχνη σε μια κατώτερη πρωτόγονη μορφή.

Conclusion: La peinture néoclassique constitue un facteur fondamental qui a influencé le mode actuel de pensée et de perception. Sans celui-ci nous considérerons les choses de manière différente mais aussi n'existeraient pas beaucoup des miracles modernes de l'art. Ceci aurait comme résultat que l art reste à une forme primaire inférieure.

Sophie Dimopoulou Marina Karamplia Mme A. Oikonomou Classe: B 1 Février 2010

LE PRÉCIS Jeanne Antoinette Poisson, Marquise de Pompadour, est née le 29 Décembre 1721 à Paris et elle est décédée le 15 avril 1764 à Versailles. Elle a été connue comme la maîtresse, la plus célèbre du roi Louis XV. Contrairement à la croyance populaire, la marquise de Pompadour n a jamais eu beaucoup d'influence politique directe. La marquise de Pompadour avait beaucoup d'ennemis parmi les courtisans du roi, qui croyaient que le roi lui-même était mis en danger. Dans le palais de Menars, l architecte Soufflot a créé un Nymphéo magnifique avec des fenêtres. A l'intérieur du palais, l'utilisation du rythme dorique révèle une source d'inspiration italienne. Malgré les ajouts successifs, le Château de Menars a gardé une simplicité de conception et de construction, avec une certaine sévérité qui reflète l'esprit d'origine des châteaux du XVIIe siècle. Même aujourd'hui, l'impression générale donnée est la même.

Εισαγωγή Jeanne Antoinette Poisson, Marquise de Pompadour, γεννήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1721 στο Παρίσι και πέθανε στις 15 Απριλίου 1764, στις Βερσαλλίες. Έμεινε γνωστή σαν την πιο διάσημη μαιτρέσσα του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ'. Αντίθετα με τη λαϊκή πεποίθηση, η Marquise de Pompadour ποτέ δεν είχε μεγάλη πολιτική επιρροή. Είχε όμως πολλούς εχθρούς μεταξύ των βασιλικών αυλικών, οι οποίοι θεωρούσαν πως ο βασιλιάς έθετε σε κίνδυνο τον εαυτό του. Στο διάσημο παλάτι της Chateau de Menars, ο αρχιτέκτονας Soufflot δημιούργησε ένα μαγευτικό Νυμφαίο με παράθυρα στην πρόσοψη και με παρεμβάσεις στο εσωτερικό του παλατιού με τη χρήση του δωρικού ρυθμού που αποκαλύπτει ιταλική έμπνευση. Παρά τις διαδοχικές προσθήκες, το Palais de Menars διατηρεί μία απλότητα του σχεδιασμού και της κατασκευής, με κάποια αυστηρότητα που αντικατοπτρίζει το αρχικό πνεύμα του Châteaux του δέκατου έβδομου αιώνα. Ακόμη και σήμερα η γενική εντύπωση που προκαλείται είναι η ίδια. Madame de Pompadour, portrait par François Boucher vers 1750, détail

Le goût à la grecque C'est la première expression du néoclassicisme en France et présente des lignes droites qui ont remplacé les traces artistiques du «rococo». Des motifs ornent souvent les chambres de luxe des rois du 18ème siècle, notamment de Louis XV et de sa maîtresse, madame de Pompadour. " Le goût à la grecque" de l architecte Jean - François pour le palais de Madame de Pompadour en Ménars, est une déclaration forte de l'art de l'antiquité grecque. Le marquis de Marigny, frère de Pompadour, a commandé de nombreux meubles au goût grec. Un autre amant du style grec ancien était le prince de Condé. Jean-François Leleu aussi a montré sa préférence. Leleu, Garnier, Baumhauer, Dubois ont été les créateurs de ce nouveau style. Η Ελληνική Τέχνη Αποτελεί την πρώτη έκφραση νεοκλασικισμού στη Γαλλία και παρουσιάζει ευθείες γραμμές που αντικατέστησαν τις καμπύλες του προγενέστερου καλλιτεχνικού κινήματος, rococo. Τα σχέδια συχνά διακοσμούν τα πολυτελή υπνοδωμάτια των βασιλέων του 18ου αιώνα, ιδίως του Λουδοβίκου του XV και της μιας από τις ερωμένες του, της madame de Pompadour. Le goût à la grecque του αρχιτέκτονα Jean François για το ανάκτορο της madame de Pompadour, στο Menars, αποτελεί μια έντονη δήλωση της τέχνης της ελληνικής αρχαιότητας. Ο marquis de Marigny αδελφός της Madame de Pompadour παρήγγειλε πλήθος επίπλων à la grecque. Ένας ακόμη λάτρης της επίπλωσης εμπνευσμένης από μια αρχαιότητα αυστηρού ύφους, ήταν ο prince de Condé. O Jean François Leleu έδειχνε και αυτός την προτίμησή του. Οι Leleu, Garnier, Baumhauer, Dubois είναι οι πιο αξιόλογοι δημιουργοί αυτού του νέου ύφους.

Château de Menars Le château est situé sur la rive de la Loire à Menars (Loir-et-Cher) en France. Le corps central du bâtiment a été construit à partir de 1635 par l'architecte Guillaume Charron. Les pavillons et les ailes ont été implantés à la fin du XVIIIe siècle par les architectes Gabriel et Soufflot pour le compte de la Marquise de Pompadour qui possédait le château depuis 1760. Ce château n'est pas ouvert aux visites. Malgré les ajouts, le château a gardé la simplicité de conception et de construction. Sa simplicité reflète l'esprit d'origine des châteaux du XVIIe siècle. Ajouts ultérieurs sont encore visibles, comme la pièce centrale et les deux pavillons, y comprises les parties que Marigny a ajouté. Le bâtiment principal a une grande galerie dechaussée, créée en 1912 par la combinaison de trois espaces. Il y a encore trois salles principales. Au 17ème siècle Alexa Cartwright a implanté à la construction un grand jardin avec du gazon. Marigny a construit une terrasse, un pavillon chinois et un jardin. Il a également créé un nymphéa autour d'une fontaine. L'utilisation du rythme dorique montre l'influence italienne.

Το παλάτι Menars O πύργος βρίσκεται στον ποταμό Loire, στη Γαλλία. Το κεντρικό μέρος του κτηρίου κτίστηκε το 1635 από τον αρχιτέκτονα Guillaume Charron. Τα περίπτερα και οι πτέρυγες προστέθηκαν στο τέλος του 17ου αιώνα από τους αρχιτέκτονες Gabriel και Soufflot για λογαριασμό της Marquise de Pompadour, ιδιοκτησία της οποίας έγινε από το 1760. Ο πύργος δεν είναι ανοικτός στο κοινό. Παρά τις προσθήκες, το Κάστρο διατηρεί την απλότητα του σχεδιασμού και της κατασκευής, με μια λιτότητα που αντικατοπτρίζει το αρχικό πνεύμα των κάστρων του δέκατου έβδομου αιώνα. Οι μεταγενέστερες προσθήκες είναι ακόμη ορατές, όπως το κεντρικό δωμάτιο και τα δύο περίπτερα, μεταξύ των οποίων τα τμήματα που έχει προσθέσει ο Marigny. Το κεντρικό κτίριο στο ισόγειο έχει μια μεγάλη στοά, που δημιουργήθηκε το 1912 με το συνδυασμό τριών χώρων. Παρουσιάζει ακόμη τρεις μεγάλες αίθουσες. Τον 17ο αιώνα μ.χ. η Alexa Jean-Jacques Cartwright πρόσθεσε στο κτίσμα ένα μεγάλο κήπο με γκαζόν. Ο Marigny έχτισε μια ταράτσα, ένα κινέζικο περίπτερο και ένα περιβόλι. Επίσης δημιούργησε ένα νυμφαίο γύρω από ένα συντριβάνι. Η χρήση δωρικού ρυθμού φανερώνει ιταλική επιρροή.