Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥ ΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ

1 ο ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ Α ΤΑΞΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥ ΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012-2013 1

Περιεχόµενα ΕΙΣΑΓΩΓΗ...3 1.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1900-1920...4 1.1 ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ...4 1.2 ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΟΠΕΡΕΤΤΑ...4 1.3 ΑΘΗΝΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι...6 2.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1920-1940...7 2.1 ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι...7 2.2 ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ...9 3.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1940-1960... 13 3.1 Κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επηρέασαν το τραγούδι.... 13 3.2 ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΡΑΓΟΥ ΙΣΤΕΣ, ΣΥΝΘΕΤΕΣ... 14 4.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1960-1980... 16 4.1Κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επηρέασαν το τραγούδι.... 16 4.2 ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΡΑΓΟΥ ΙΣΤΕΣ, ΣΥΝΘΕΤΕΣ... 18 5.1Κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επηρέασαν το τραγούδι.... 28 5.2 ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΡΑΓΟΥ ΙΣΤΕΣ, ΣΥΝΘΕΤΕΣ... 31 7. ΜΕΣΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ... 40 8.ΣΥΝ ΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥ ΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ... 42 8.1 Νέος Ελληνικός Κινηµατογράφος... 44 ΕΠΙΛΟΓΟΣ... 45 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΠΗΓΕΣ... 46 2

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το ζητούµενο της ερευνητικής µας εργασίας αφορά στην πορεία του ελληνικού τραγουδιού κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Με βάση την έρευνα αυτή πληροφορούµαστε την ιστορία του τραγουδιού, παρατηρούµε όµως και τις διαφορετικές µορφές του µε το πέρασµα του χρόνου. Σκοπός της έρευνάς µας είναι η παρουσίαση των βασικών εκπροσώπων, ερµηνευτών, συνθετών, στιχουργών της µουσικής αυτής της περιόδου καθώς και των διαφορετικών ειδών µουσικής και των χαρακτηριστικών που τα διέπουν. Βασικό ερώτηµα που τέθηκε ήταν η επίδραση των κοινωνικοοικονοµικών και πολιτικών συνθηκών στο ελληνικό τραγούδι της περιόδου. Θεωρούµε την εργασία αυτή σηµαντική διότι µας βοηθάει να αντιληφθούµε καλύτερα την εξέλιξη του τραγουδιού στο βάθος του 20ού αιώνα, τους παράγοντες που το επηρέασαν και ενηµερωνόµαστε για σηµαντικούς συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές. Σύντοµη αναφορά γίνεται στα µουσικά όργανα που χρησιµοποιήθηκαν διαχρονικά, στα µέσα αναπαραγωγής αλλά και στην παρουσία του τραγουδιού στον ελληνικό κινηµατογράφο. Η εργασία χωρίζεται σε 5 εικοσαετίες τις οποίες ανέλαβαν να ερευνήσουν και να παρουσιάσουν πέντε οµάδες των τεσσάρων ατόµων. Κάθε οµάδα είχε καθήκον να αντλήσει πληροφορίες έτσι ώστε να διαµορφώσει µια ολόπλευρη εικόνα για την εποχή και το τραγούδι. Ο τρόπος που εργαστήκαµε παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθώς αναπτύχθηκαν µεταξύ των µελών της κάθε οµάδας αλλά και των οµάδων µεταξύ τους φιλικές διαπροσωπικές σχέσεις. Η συνεργασία, η οµαδικότητα και η υπευθυνότητα απέναντι στο έργο που είχαµε αναλάβει µας βοήθησαν καθοριστικά στην τελική µορφή της έρευνας. Για τη συλλογή πληροφοριών αναζητήσαµε βιβλιογραφικές πηγές καθώς και εγκεκριµένους ψηφιακούς ιστότοπους και ιστοσελίδες. 3

1.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1900-1920 Τα κύρια είδη τραγουδιών που ευδοκίµησαν κατά την περίοδο αυτή ήταν το λεγόµενο «αθηναϊκό» τραγούδι, η καντάδα, και τα τραγούδια των αθηναϊκών επιθεωρήσεων και των οπερεττών (που για µεγάλο χρονικό διάστηµα κυριαρχούσαν στην ελληνική θεατρική σκηνή) 1.1 ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ Η αθηναϊκή επιθεώρηση εµφανίζεται από το 1894 και για ένα µεγάλο χρονικό διάστηµα συνυπάρχει µε το αθηναϊκό τραγούδι. Είναι επηρεασµένη από την ευρωπαϊκή και κυρίως από τη δυτικοευρωπαϊκή και ιταλική µουσική. Επίσης, είναι πολύ συχνή η χρήση ξένων µελωδιών για τη µουσική επένδυση επιθεωρησιακών τραγουδιών. Τα θέµατα που κυρίως πραγµατεύονται αφορούν την επικαιρότητα, τα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόµενα, χαρακτηριστικούς κοινωνικούς τύπους της µουσικής και το πάντοτε επίκαιρο θέµα της αγάπης. Μερικές από τις πιο γνωστές παραστάσεις είναι τα «Πολεµικά Παναθήναια» (1913), «Ο Κοµήτης του Χάλλεϋ»(1910) και πολύ γνωστά τραγούδια «Οι Γλετζέδες» και «Στα µπάνια µόνο» από τον «Παπαγάλο» του 1920 και 1927 αντίστοιχα. Κατά συνέπεια η επιθεώρηση µπορεί να αποτελέσει σηµαντική πηγή όχι µόνο µουσικό-φιλολογικής αλλά και ιστορικής έρευνας. Ενδιαφέρουσα επίσης είναι η άποψη που αναφέρει ο Μυλωνάς στο βιβλίο του «Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού» ότι η µουσική έχει πιο σηµαντική θέση από το κείµενο στην επιθεώρηση αφού τα τραγούδια των επιθεωρήσεων εκδίδονται, ενώ τα κείµενά τους όχι. 1.2 ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΟΠΕΡΕΤΤΑ Στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 1900, παράλληλα µε την εµφάνιση της Εθνικής Μουσικής Σχολής, δηµιουργείται και η Ελληνική Οπερέττα ή αλλιώς «αθηναϊκή οπερέττα». Η ελληνική οπερέτα θεωρήθηκε από µερικούς ως εξέλιξη του προηγηθέντος Κωµειδυλλίου. Ωστόσο παρουσιάζει πολύ µεγάλες διαφορές σε σχέση µε το κωµειδύλλιο. Η οπερέτα 4

φέρνει µαζί της έναν καθαρά ευρωπαϊκό αέρα και πραγµατεύεται σχεδόν αποκλειστικά τη ζωή των αστών. Η θεµατολογία της οπερέττας είναι διαφορετική από αυτή του κωµειδυλλίου, θα λέγαµε πιο "µοντέρνα" για την εποχή. Μεγάλη είναι εξάλλου και η απόσταση που χωρίζει τα δύο αυτά είδη και από µουσικής απόψεως. Η οπερέττα είναι ένα είδος πολύ πιο σύνθετο από το κωµειδύλιο. ιαθέτει, ορχηστική µουσική, χορωδιακά µέρη, άριες, και µπαλέτα. Σηµαντική επίδραση στην ελληνική οπερέτα άσκησαν η γαλλική φάρσα και φυσικά η αντίστοιχη γαλλική και βιεννέζικη οπερέτα. Η οπερέτα µεταφράστηκε στα ελληνικά ως «µελοδραµάτιον» δηλαδή µικρό µελόδραµα, µικρή όπερα, όρος που δεν επικράτησε. Η ελληνική οπερέττα επηρεάστηκε το αθηναϊκό τραγούδι και την επιθεώρηση, όπως και από ξένες οπερέτες. Ταυτόχρονα, όµως, σκιαγραφεί την ελληνική πραγµατικότητα και µεταχειρίζεται στοιχεία του ελληνικού µουσικού ιδιώµατος. Γρήγορα ο ηθοποιός και θιασάρχης Ιωάννης Παπαϊωάννου (1875-1931) µε την χρηµατική ενίσχυση του Φώτη Σαµαρτζή, πατρινού δερµατεµπόρου, δηµιουργεί τον πρώτο αποκλειστικά οπερετικό θίασο, που, αφού ανεβάζει επιτυχώς πολλές γαλλικές και αυστριακές οπερέτες, στην πορεία ανεβάζει ελληνικές µε πρώτη το "Σία κι αράξαµέ" του Σακελλαρίδη. Η συγκεκριµένη αποδεικνύεται ότι είναι η πρώτη ελληνική οπερέττα, αν και συχνά, λανθασµένα, θεωρείται ως πρώτη το «Πόλεµος εν πολέµω» του Σαµαρά. Η οπερέττα κερδίζει αµέσως την αγάπη του κοινού εξ αιτίας του εύθυµου περιεχοµένου της, τη ωραίας µουσικής και της χρήσης δηµοτικής γλώσσας. Η παραγωγή των Ελλήνων συνθετών υπήρξε αρκετά αυξηµένη στον τοµέα της οπερέττας µε βασικούς εκπροσώπους τους Θ. Σακελλαρίδη, Χ. Χαιρόπουλο και Ν. Χατζηαποστόλου 5

1.3 ΑΘΗΝΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι Κατά την διάρκεια της περιοδοντίτιδα 1900-1920 το αθηναϊκός τραγούδι βρίσκει την πιο χαρακτηριστική του έκφραση στην καντάδα και τη µαντολινάτα. ΚΑΝΤΑ Α Ως καντάδα χαρακτηρίζεται κυρίως το νυχτερινό τραγούδι µε συνοδεία κιθάρας, επίσης µπορεί και να χαρακτηριστεί και ως η σερενάτα της µεσαίας τάξης. Προέρχεται κυρίως από ιταλικούς ήχους που µετά την ένωση των Επτανήσων µε την υπόλοιπη Ελλάδα πέρασαν και στο κυρίως µέρος της Ηπειρώτικης Ελλάδας. Αυτού του είδους τα τραγούδια ήταν πολύ δηµοφιλή στην Κέρκυρα και στην Κεφαλονιά. Πιο συγκεκριµένα ήταν µια συνήθεια που είχαν οι άνδρες στα Επτάνησα, κατά ακρίβεια συνήθιζαν να τριγυρίζουν στις γειτονιές µε φεγγαράδα και να τραγουδούν στα κορίτσια. Τα θέµατα που έθιγαν ήταν κυρίως γύρω από την αγάπη τα λουλούδια τη φύση την οµορφιά την θάλασσα και την οµορφιά της ζωής και σε ελάχιστες περιπτώσεις ανέφεραν και τις πίκρες από τις αρρώστιες το θάνατο η τις διαµάχες της ζωής. Τα οργανέτα που πρωταγωνιστούσαν είναι η κιθάρα και το µαντολίνο. Επίσης είναι πολύ σύνηθες η χρήση στίχων από λόγιους ποιητές όπως των Πολέµη, ροσίνη, Μαλακάση κ.ά. ΜΑΝΤΟΛΙΝΑΤΑ Το σωµατείο της Αθηναίικης Μαντολινάτα ιδρύθηκε το 1900 από φιλόµουσους και συντηρούσε σχολές µαντολίνου κιθάρας βιολιού τσελιου πιάνου φλάουτου µονωδίας αρµονίας δραµατικής απαγγελίας ωδηκης και παραγωγικής µουσικής θεωριτικων ιστορίας της µουσικής ορχήστρας µουσικής δωµατίου και χωροδιας. τελούσε υπό την διευθηνση του Ν.Λαβδα που ήταν και ο κυριότερος από του ιδρυτές του Σωµατίου. Η πρώτη εµφάνιση της αθηναίικης µαντολινάτας έγινε στον Παρνασσό στις 26.5.1900. έκτος των θριαµβευτικών συναυλιών που έδωσε ακούστηκε και έξω από τα σύνορα της χώρας, πραγµατοποιώντας µεγάλες περιωδιες στο εξωτερικό.το 1907 έδωσε συναυλίες σε Αλεξάνδρεια και Κάϊρο. Το 1908, δύο µεγάλες συναυλίες στη Σµύρνη και ακολούθησε η µεγάλη περιοδεία στην Αµερική (Ν. Υόρκη 1912,κ.λπ.). Ο σηµαντικότερος όµως θρίαµβος υπήρξε η µεγάλη νίκη της στον διεθνή µουσικό ιαγωνισµό της Κρεµόνας, το Μάιο του 6

1910 (εκεί πήραν µέρος 32 µουσικά Συγκροτήµατα πολλών χωρών. Μεταξύ τους και οι σπουδαίες µαντολινάτες της Βιέννης, της Ζυρίχης, του Παρισιού, του Μονακό, της Μασσαλίας, του Μιλάνου, της Μαδρίτης, της Φλωρεντίας, του Λιβόρνου, της Νεάπολης και του Τορίνου). Η "Αθηναϊκή Μαντολινάτα" πρώτευσε, παίρνοντας το "Μέγα βραβείο τιµής", 3 πρώτα βραβεία και το ιδιαίτερο χρυσό Μετάλλιο της βασίλισσας Μαργαρίτας. Τότε στις Σχολές του Σωµατείου ο αριθµός των διδασκοµένων ανερχόταν σε 480 (200 µαθητές και 280 µαθήτριες). Με νόµο, οι διπλωµατούχοι και πτυχιούχοι της "Αθηναϊκής Μαντολινάτας" διορίζονταν καθηγητές και δάσκαλοι της ενόργανης µουσικής στα διδασκαλεία και τα λοιπά σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Περί τα µέσα της δεκαετίας του 1930, ο αριθµός των µελών της ορχ. ανερχόταν σε 75 και της χορωδίας σε 50. 2.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1920-1940 2.1 ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι Ονοµάζεται το ελληνικό αστικό λαϊκό τραγούδι που εµφανίστηκε τον 19ο αιώνα και απέκτησε τη γνώριµη µορφή. Εξελίχθηκε κυρίως στα λιµάνια ελληνικών πόλεων όπου ζούσε η εργατική τάξη και στη συνέχεια πέρασε και σε άλλα αστικά κέντρα. Τα ρεµπέτικα εξέφραζαν καηµούς, πόθους και αντιλήψεις των περιθωριακών ατόµων (ρεµπετών). Κύρια όργανα του ρεµπέτικου είναι το µπουζούκι και ο µπαγλαµάς. Το αυθεντικό ρεµπέτικο τραγούδι αναπτύχθηκε στον Πειραιά, την δεκαετία 1920, όπου διάφοροι µάγκες (ελληνικός υπόκοσµος) µαζεύονταν σε κάποιο στέκι, καφενείο ή τεκέ, και εκεί καθισµένοι σε καρέκλες ή στο πάτωµα γύρω από ένα µαγκάλι, κάπνιζαν ναργιλέ µε τούρκικο χασίσι. Με µπουζούκια και µπαγλαµάδες τραγουδούσαν τους καηµούς αυτοσχεδιάζοντας στίχους και νότες. Εµπνεόµενοι από τους στίχους και τις νότες κάποιοι σηκώνονταν και χόρευαν ζεϊµπέκικο ή χασάπικο. Το 1922 η Μικρασιατική 7

καταστροφή και η ανταλλαγή πληθυσµών που οδήγησε πάνω από ένα εκατοµµύριο πρόσφυγες από την Τουρκία στην Ελλάδα συντέλεσε στην ενίσχυση και τον εµπλουτισµό των τραγουδιών των απόκληρων µε καινούριους ήχους. Οι πρόσφυγες σκορπίστηκαν στα µεγάλα αστικά κέντρα και έφτιαξαν καινούριους συνοικισµούς, όπως Νέα Σµύρνη, Νέα Ιωνία, Νέα Φιλαδέλφεια. Επίσης, έφεραν µαζί µε τα ήθη και τα έθιµά τους και την γενικότερη κουλτούρα τους και την µουσική, αυτήν που ονοµάστηκε σµυρναίικη. Οι προσµείξεις των διαφορετικών ήχων µέσα σε δέκα χρόνια, µε δεδοµένη την εισαγωγή των Μικρασιατών δεξιοτεχνών των µουσικών οργάνων στον κόσµο της µαγκιάς, δηµιούργησε τη µεγάλη έκρηξη που ονοµάστηκε ρεµπέτικο τραγούδι, του οποίου ως έτος γεννήσεως θεωρείται το 1930 και αντίστοιχος τόπος ο Πειραιάς. Αυτή η εποχή συµπίπτει χρονικά µε τις πρώτες εµπορικές ηχογραφήσεις που έγιναν στην Ελλάδα από εταιρείες δίσκων, όπως η Columbia, η His Master s Voice, η Odeon (επίσης κάποιες ηχογραφήσεις ελληνικών τραγουδιών είχαν γίνει έξω από την Ελλάδα, στις ΗΠΑ και στην Τουρκία από το 1904). Τα βασικά όργανα του ρεµπέτικου τραγουδιού είναι το µπουζούκι, η κιθάρα, ο τζουράς και ο µπαγλαµάς. Χρησιµοποιούνται επίσης το ακορντεόν, το βιολί, το πιάνο και ως κρουστά τα κουτάλια και τα ζίλια. Ορισµένες φορές επίσης, ακούγεται κάτι σαν ήχος γυαλιού. Πρόκειται για τον ήχο που παράγεται από το χτύπηµα ενός κοµπολογιού σε ένα ποτήρι, γνωστό και ως «ποτηροκοµπολόγι». Η δικτατορία του Μεταξά το 1936 επιβάλλει λογοκρισία. Με την κήρυξη του πολέµου το 1940 γράφτηκαν αρκετά ρεµπέτικα τραγούδια για τον πόλεµο. Αναγκαστικά η δισκογραφία προσαρµόζεται και οι αναφορές σε ναρκωτικά εκλείπουν από τις ηχογραφήσεις. Ένας από τους πρωτεργάτες του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού που αποτέλεσε γέφυρα ανάµεσα στο ρεµπέτικο και στο λαϊκό είναι ο Βασίλης Τσιτσάνης. Το 1941 µε την γερµανική κατοχή τα εργοστάσια των δισκογραφικών σταµατούν έως το 1946. 8

2.2 ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ Μάρκος Βαµβακάρης Ο Μάρκος Βαµβακάρης (1905-1972) λειτούργησε σαν γέφυρα ανάµεσα στο δηµοτικό τραγούδι και στο ρεµπέτικο. Από την παιδική του ηλικία στην Άνω Σύρα βίωσε τη νησιώτικη και τη µικρασιατική µουσική. Συνόδευε µε το τουµπάκι τον πατέρα του, που έπαιζε τσαµπούνα, κολλούσε το αυτί του στις λατέρνες και χόρευε ζεϊµπέκικα τις απόκριες. Με τον Μάρκο το ρεµπέτικο διατηρούσε την επαφή µε τον περιθωριακό χώρο που το γέννησε και το έθρεψε. Επίκεντρο παρέµενε ο τεκές και η ταβέρνα, χωρίς τα στεγανά που επέφερε αργότερα το συγκεκριµένο «πρόγραµµα» στα «κέντρα διασκέδασης». Στα τραγούδια του Μάρκου η παραδοσιακή σχέση στίχου µουσικής -χορού διατηρούνταν άρρηκτη. Πριν ηχογραφήσει κάποιο νέο τραγούδι του το «δοκίµαζε» στα πόδια ενός φίλου του, του Γάριζα του λουλουδά, εξαιρετικού χορευτή, που «χόρευε ζεϊµπέκικο απάνω στο ποτήρι»: «Σήκω να χορέψεις ένα καινούργιο µου -έλεγε- θέλω να δω πως πάει στα πόδια σου». Εξάλλου στα χρόνια του η διάδοση του ρεµπέτικου δεν ξέφυγε κατά πολύ από τη διαδικασία της προφορικής παράδοσης, σε ένα αστικό κέντρο όπου το «σινάφι-πιάτσα» και η γειτονιά διατηρούσαν τα γνωρίσµατα µιας παραδοσιακής κοινότητας, ενός «µαχαλά», όσο κι αν ήταν πλέον γεγονός η εµφάνιση της δισκογραφίας. Ο Μάρκος υπήρξε από τους πρώτους που ηχογράφησαν µε µπουζούκι ( το 1932 στην Columbia και το 1933 στην Palophone ), σπάζοντας το φράγµα της αποµόνωσης ενός οργάνου που συναντούσε προκατάληψη και διώξεις, παρόλη τη µακραίωνη παρουσία του συγκεκριµένου οργανολογικού τύπου στον ελλαδικό χώρο από την αρχαιότητα. «Το 1925 έλεγε-ήµουνα εκδορέας στα σφαγεία του Πειραιά. Τότε ήρθε στο σπίτι µας ο Νίκος Αϊβαλιώτης που πρωτοέφερε το µπουζούκι στον Πειραιά. Τρελάθηκα. Μου άρεσε τόσο πολύ ώστε ορκίστηκα να κόψω το χέρι µου αν δεν το µάθαινα». 9

Το έµαθε, λοιπόν, και καθιέρωσε την κοµπανία µε τους µπουζουκοµπαγλαµάδες, όταν το 1934, µαζί µε τον Γιώργο Μπάτη (1885/9-1967), τον Ανέστο ελιά (1912-1944) και τον Στράτο Παγιουµτζή (1904-1971) αποτέλεσαν το πρώτο συγκρότηµα µε µπουζούκια, «την ξακουστή τετράδα τους Πειραιώς» στο κέντρο του Σαραντόπουλου στον Πειραιά. Από τότε άρχισαν να υποχωρούν τα «σαντουρίβιολα» και η µικρασιατική σχολή του ρεµπέτικου για να επικρατήσει το «πειραιώτικο» ύφος. Η νέα αυτή σχολή αφοµοίωσε και µετασχηµάτισε το ήθος και τα διδάγµατα της έως τότε παράδοσης, µέσα από µία νέα επεξεργασία µε βάση το µπουζούκι και έδωσε τα σηµαντικότερα δείγµατα του ρεµπέτικου, «κλασσικά» στην µορφή, στο περιεχόµενο και στη λειτουργία τους. Γι αυτό τον λόγο ο Μάρκος Βαµβακάρης θεωρήθηκε «πατριάρχης» του ρεµπέτικου. Ρόζα Εσκενάζυ Γεννήθηκε ως Σάρα Σκινάζι. Ήταν παιδί µιας φτωχής Εβραϊκής οικογένειας της Κωνσταντινούπολης. Σ' όλη την διάρκεια της καριέρας της έκρυβε την πραγµατική ηµεροµηνία της γέννησης της και ισχυριζόταν ότι γεννήθηκε το 1910. Στην πραγµατικότητα ήταν κατά τουλάχιστον µια δεκαετία µεγαλύτερη και πιθανόν να είναι γεννηµένη ανάµεσα το 1895 και το 1897. Η Ρόζα είχε µετακοµίσει στην Αθήνα για να ακολουθήσει την καριέρα της στο χώρο της µουσικής. Η Ρόζα µιλούσε τούρκικα και είχε ταλέντο στο τραγούδι. Παρόλο που η Ρόζα συνέχισε να εµφανίζεται ως χορεύτρια άρχισε επίσης να τραγουδά για τους θαµώνες του κέντρου στα ελληνικά, στα τούρκικα και στα αρµένικα. Ο Τούντας κατάλαβε αµέσως το ταλέντο της και την σύστησε στον Βασίλη Τουµπακάρη της εταιρίας Columbia Records.Η καριέρα της δεν άργησε να απλωθεί πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας. Τα τραγούδια της περιείχαν και κάποια αιχµηρότητα και µάλιστα ένα από αυτά, το «Πρέζα όταν Πιεις» λογοκρίθηκε από το ίδιο τον διδάκτορα, Ιωάννη Μεταξά. 10

Αγγέλα Παπάζογλου Γεννήθηκε το 1899 στη Σµύρνη. Ανήκε σε οικογένεια λαϊκών τραγουδιστών και ο πατέρας της έπαιζε βιολί και σαντούρι. Η Αγγέλα ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια του ρεµπέτικου τραγουδιού. Πρωτοτραγούδησε σε ηλικία 16-17 ετών στην µπίρα Μέλης, που ήταν κινηµατογράφος και θέατρο µαζί. Το 1928 µετά τον γάµο της µε τον Βαγγέλη Παπάζογλου, τυφλώθηκε από πάθηση που είχε στα µάτια από µικρή. Η Αγγέλα Παπάζογλου πέθανε στις 17 Αυγούστου του 1983 στην Κοκκινιά. Κώστας Ρούκουνας Γεννήθηκε στο 1903 στο Καρλόβασι της Σάµου. Η οικογένεια του ήταν φτωχή και άρχισε να εργάζεται από την τρυφερή ηλικία των 8 ετών. Στα µέσα της δεκαετίας του 1920 άρχισε η καλλιτεχνική του σταδιοδροµία ως τραγουδιστής σε µια ταβέρνα. Έγινε διάσηµος στους συντοπίτες του για την εξαιρετική φωνή του, αλλά και για τα Σµυρναίικα που τραγουδούσε. Άρχισε να τραγουδάει επαγγελµατικά σε γιορτές και πανηγύρια όταν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1927.Ο Παναγιώτης Τούντας, κορυφαίος συνθέτης της εποχής και στέλεχος δισκογραφικής εταιρίας ανακάλυψε το ταλέντο του Κώστα Ρούκουνα και της Ρόζας Εσκενάζυ. Την επόµενη χρόνια κυκλοφόρησαν οι πρώτοι του δίσκοι, µε τα τραγούδια του Γιώργου Βιδάλη, που σηµείωσαν µεγάλη επιτυχία. Ο Κώστας Ρούκουνας άφησε την τελευταία του πνοή στις 11 Μαρτίου του 1984, χτυπηµένος από καρκίνο. Κλέων Τριανταφύλλου (Αττίκ) Ο Αττίκ (19 Μαρτίου 1885-29 Αυγούστου 1944), του οποίου το πραγµατικό όνοµα ήταν Κλέων Τριανταφύλλου, ήταν Έλληνας µουσικοσυνθέτης, στιχουργός και ερµηνευτής των τραγουδιών του. 11

Υπήρξε ένας από τους σηµαντικότερους εκφραστές του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού στις αρχές του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στην Αθήνα και µεγάλωσε στην Αίγυπτο, όπου παρακολούθησε µαθήµατα µουσικής. Από το 1907 έζησε στο Παρίσι, όπου συνεργάστηκε ως ηθοποιός µε διάφορους θιάσους και συµµετείχε σε περιοδείες σε διάφορες χώρες ως το 1930, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δηµιούργησε την περίφηµη "Μάντρα του Αττίκ". Λίγο πριν από το θάνατό του πρωταγωνίστησε στην ταινία Χειροκροτήµατα του Γιώργου Τζαβέλλα που είχε κάποια σχεδόν αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στην ταινία αυτή ο Αττίκ, κουρασµένος από τις κακουχίες της κατοχής και υπερβολικά µελοδραµατικός σε λίγα θύµιζε τη γεµάτη δυναµισµό και ευφυΐα προσωπικότητα του δηµιουργού της Μάντρας. Τραγούδια του συνθέτη στην ταινία απέδωσε η ανάη. Λίγους µήνες µετά αυτοκτόνησε παίρνοντας υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Ένα επεισόδιο µε ένα Γερµανό στρατιώτη που τον χτύπησε καθώς οδηγούσε το ποδήλατό του, φαίνεται πως στάθηκε όχι η αιτία αλλά η αφορµή µάλλον για µια προαναγγελθείσα αυτοκτονία, απoτέλεσµα κατάθλιψης στην οποία είχε περιπέσει. Ορισµένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι τα: Παπαρούνα (1936), ερµ. ανάη, της µιας δραχµής τα γιασεµιά (1939).Το τραγούδι αυτό γεννήθηκε από µια σύντοµη απιστία της Σούρα, ρωσίδας χορεύτριας την οποία παντρεύτηκε σε τρίτο γάµο το 1919, Είδα µάτια (1909), Ζητάτε να σας πω (1930) ερµ. ανάη. Σύµφωνα µε θρύλο της εποχής, ο Αττίκ (γνωστός για την αυτοσχεδιαστική του ικανότητα) αυτοσχεδίασε το τραγούδι στη Μάντρα του, (καλλιτεχνική οµάδα), της οποίας ήταν και ο δηµιουργός. Ο δεύτερος γάµος του Αττίκ µε την καλλονή της εποχής, την ηθοποιό Μαρίκα Φιλιππίδου (η οποία αργότερα παντρεύτηκε τον πολιτικό Σταµάτη Μερκούρη, πατέρα της Μελίνας Μερκούρη), είχε ατυχή κατάληξη. Κάποιο βράδυ η Φιλιππίδου µε τον νέο σύζυγό της, τον ίλαρχο Σταµάτη Μερκούρη, εµφανίστηκε στη Μάντρα και το κοινό, περιπαιχτικά, άρχισε να ζητά το Είδα Μάτια, που ήταν γραµµένο για εκείνην. Ο Αττίκ αποσύρθηκε 12

πικραµένος, και µετά από 10 λεπτά, αφού αυτοσχεδίασε, επέστρεψε και έπαιξε το Ζητάτε να σας πω ως απάντηση. 3.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1940-1960 3.1 Κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επηρέασαν το τραγούδι. Κατά την διάρκεια του 1941-1960 υπήρξαν πολλά ιστορικά γεγονότα που επηρέασαν την ελληνική µουσική. Η κατοχή της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του ευτέρου Παγκοσµίου Πολέµου ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1941 και υπήρξε αποτέλεσµα της γερµανικής εισβολής. Η κατοχή τερµατίστηκε µε την αποχώρηση των γερµανικών στρατευµάτων από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944. Η κατοχή επέφερε τεράστια δεινά στον ελληνικό λαό και προκάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές. Όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο του 1944, υπήρχε κλίµα ακραίας πολιτικής πόλωσης που σύντοµα οδήγησε στο ξέσπασµα του εµφυλίου. Το 1940-1953 το ελληνικό τραγούδι επηρεάζεται από την εργατική περίοδο. Κυκλοφορούν τραγούδια διαµαρτυρίας,της εργατικής ζωής, του ξενιτεµού και της µάνας. Θα πρέπει να σηµειώσουµε πως στη διάρκεια της Κατοχής, το πολιτικό τραγούδι δεν εγγραφόταν σε δίσκους, αλλά απλώς τραγουδιόταν κρυφά και συνωµοτικά, σε µέρη που δεν είχε κατακτητές ή πληροφοριοδότες-προδότες. Γι αυτό και εκφραζόταν άµεσα, χωρίς λογοκρισία, χωρίς αλληγορίες και µεταµφίεση. Ένας σοβαρός παράγοντας που ευνοούσε την άµεση έκφρασή του ήταν και η άγνοια της ελληνικής γλώσσας από τους κατακτητές, σε αντίθεση µε την εποχή του Εµφυλίου Πολέµου, µε την παρουσία της αυστηρότατης λογοκρισίας και τον επιδιωκόµενο σκοπό, άλλωστε, των τραγουδιών-που ήταν να γραµµοφωνηθούν και να κυκλοφορήσουν. Το στιχουργικό ύφος αποκτά περισσότερο ποιητικό χαρακτήρα. Όσον αφορά την ενορχήστρωση, χρησιµοποιούνται πρόσθετα πολυφωνικά όργανα, όπως το ακορντεόν και το πιάνο. Άλλα θέµατα που θίγονται από το αυτή την περίοδο είναι ο έρωτας και η γυναίκα αλλά και το κρασί.το 1946 έρχεται ένα άκουσµα µουσικής,η τζαζ. Η Ελληνική µουσική επηρεάζεται από την Αµερικανική. Το 1950 ο Βασίλης Τσιτσάνης γίνεται ένας από τους πρωτεργάτες του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, αποτελώντας ταυτόχρονα και γέφυρα ανάµεσα στο 13

ρεµπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Η µεταβολή στο λεγόµενο λαϊκό γίνεται φανερή στην µουσική µε την επιβολή ευρωπαϊκού κουρδίσµατος στο µπουζούκι και την προσθήκη της τέταρτης χορδής από τον Χιώτη το 1953. Η δισκογραφία, το ραδιόφωνο, και οι ελληνικές κινηµατογραφικές ταινίες επηρεάζουν αποφασιστικά την δηµιουργία και την διάδοση του λαϊκού τραγουδιού. Στην θεµατολογία επικρατεί το ερωτικό στοιχειό, αλλά δεν λείπουν και θέµατα που αφορούσαν στα προβλήµατα της ελληνικής κοινωνίας όπως ο εµφύλιος, η µετανάστευση, η ξενιτιά, η φτώχεια και οι κοινωνικές αδικίες. Στο πλαίσιο ενός γενικότερου εξωτισµού εισάγονται επίσης αραβοπερσικές διασκευές τραγουδιών και εξωτική θεµατολογία, αλλά και ρυθµοί, απόρροια της τάσης φυγής από κοινωνικά και οικονοµικά προβλήµατα της µετεµφυλιακής περιόδου. Το λαϊκό τραγούδι γίνεται σταδιακά αποδεκτό και από τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, και ανάλογα µε τις προτιµήσεις του κοινού διαµορφώνονται επιµέρους ύφη όπως «βαρύ λαϊκό», το «ελαφρολαϊκό» κ.α. 3.2 ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΡΑΓΟΥ ΙΣΤΕΣ, ΣΥΝΘΕΤΕΣ Βασίλης Τσιτσάνης Ο Τσιτσάνης γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915 από Ηπειρώτες γονείς και απεβίωσε στις 18 Ιανουαρίου του 1984. Ο πατέρας του ήταν Γιαννιώτης και η µητέρα του από τα Ζαγόρια. Από µικρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για τη µουσική και έµαθε µαντολίνο και βιολί και φυσικά µπουζούκι. Το φθινόπωρο του 1936 ο Τσιτσάνης επισκέφθηκε την Αθήνα. Κύριος σκοπός του είναι να σπουδάσει Νοµική, αλλά γρήγορα τον κερδίζει η µουσική. Οι πρώτες του επιρροές είναι τα τραγούδια του Βαγγέλη Παπάζογλου και του Μάρκου Βαµβακάρη. Πρώτη του εµφάνιση γίνεται στο µαγαζί «Μπιζέλια» ενώ σύντοµα γνωρίζει τον σπουδαίο αλλά αδικηµένο από την Ιστορία τραγουδιστή ηµήτρη Περδικόπουλο. Ο Περδικόπουλος τον πηγαίνει στην Odeon 14

όπου ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια. «Σ έναν τεκέ µπουκάρανε» είναι η πρώτη ηχογράφηση του Τσιτσάνη. Την περίοδο 1937-1940 γράφει καταπληκτικά τραγούδια τα οποία ηχογραφεί µε τις φωνές του ηµήτρη Περδικόπουλου, και των άλλων σπουδαίων τραγουδιστών εκείνης της εποχής, Στράτου Παγιουµτζή Μάρκου Βαµβακάρη Στελλάκη Περπινιάδη µε τους οποίους σε πολλές ηχογραφήσεις ο Τσιτσάνης συµµετέχει σαν δεύτερη φωνή. Κατά τη διάρκεια της γερµανικής κατοχής ο Τσιτσάνης έµεινε στη Θεσσαλονίκη, όπου για ένα µεγάλο διάστηµα είχε δικό του µαγαζί, το «Ουζερί ο Τσιτσάνης», στη διασταύρωση Παύλου Μελά και Τσιµισκή, που έγινε διάσηµο. Εκεί έγραψε µερικά από τα καλύτερα τραγούδια του, τα οποία ηχογραφήθηκαν µετά την λήξη του πολέµου. Μανώλης Χιώτης Ο Μ. Χιώτης γεννήθηκε στις 21/3/1921 στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας. Χιώτης ήταν ένας βαρύµαγκας από τον Πειραιά. Από µικρή ηλικία ο Μ. Χιώτης άρχισε να ασχολείται µε τα λαϊκά όργανα και ξεκίνησε να µαθαίνει αρχικά κιθάρα, µπουζούκι και ούτι. Έτσι από 15 ετών όταν η οικογένεια του µετακόµισε στο Ναύπλιο άρχισε να εργάζεται επαγγελµατικά ως µουσικός. Ο Μ. Χιωτης πρόσθεσε για πρώτη φορά στη Ελλάδα την τέταρτη χορδή στο µπουζούκι. Μανώλης Αγγελόπουλος Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1939, ενώ ο τόπος γέννησής του παραµένει αδιευκρίνιστος καθώς γεννήθηκε στην διαδροµή από την Αλεξάνδρεια προς άλλη επαρχία της Μακεδονίας. Πρέπει να πολιτογραφήθηκε στον Άγιο Αθανάσιο ράµας. Ήταν το πρώτο παιδί της µητέρας του Ερασµίας, που τον γέννησε σε ηλικία 20 χρονών, και του πατέρα του, Ηλιακό Αγγελόπουλο. Είχε έναν µικρότερο αδελφό, τον Λεύτερη. Από παιδί γύρισε όλη την Ελλάδα 15

µέσα σε ένα τροχόσπιτο. Ο γονείς του ήταν πλανόδιοι έµποροι. Ο µικρός Μανώλης τραγούδαγε στο µεγάφωνο του αυτοκινήτου πουλώντας την πραµάτεια. Λόγω του χαµού του πατέρα του, σε ηλικία 13 ετών προσπάθησε να βοηθήσει την οικογένειά του δουλεύοντας σε διάφορα κέντρα διασκέδασης κοντά στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας και στα Πετράλωνα όπου έµενε µε την οικογένειά του. Το ταλέντο του δεν άργησε να ανακαλυφτεί. Ακολούθησε η πρώτη ηχογράφηση το 1957. Κατά την δεκαετία του '60 έγινε ευρύτερα γνωστός καθώς τραγουδούσε τραγούδια για τον προσφυγικό ελληνισµό και τα εξωτικά µέρη. Η µουσική του έχει επιδράσεις από την ελληνική λαϊκή µουσική, από την µουσική των Ροµά και από την Αραβική µουσική, και συγκεκριµένα το τσιφτετέλι. 4.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1960-1980 4.1Κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επηρέασαν το τραγούδι. Μελετώντας τα ιστορικά δεδοµένα τις εποχής µε την "απόσταση" δυο δεκαετιών παραµένει ακόµα δύσκολο να απαντήσει κάνεις αβασάνιστα στο ερώτηµα αν σηµαντικότερο ρόλο στην εξέλιξη του τραγουδιού αυτή την εικοσαετία έπαιξε ο πολιτικός παράγοντας (η παρέµβαση τις χούντας στην ελληνική κοινωνίας και τον ελληνικό πολιτισµό) ή ο κοινωνικοοικονοµικός (αστικοποίηση και πορεία τις ελληνικής κοινωνίας - µοιραία και της ελληνικής δισκογραφίας προς την εκβιοµηχάνιση). Οι επί µέρους παρατηρήσεις από την αρχή µέχρι το τέλος τις εικοσαετίας µάλλον µπερδεύουν πάρα ξεκαθαρίζουν τους σχετικούς "µύθους". Παρ' όλες τις απαγορεύσεις η δηµιουργική δύναµη του τραγουδιού εµφανίζεται πολύ πιο πλούσια και η απήχηση του πολύ πιο ξεκάθαρη τα πρώτα χρόνια. Το τραγούδι την τελευταία περίοδο της χούντας παραµένει κατ' εξοχήν στα χέρια δηµιουργών µε προσωπική άποψη. Ξεχωρίζουν νέα αξιόλογα πρόσωπα στο χώρο της δηµιουργίας άλλα και της ερµηνείας και η θέση του κάθε είδους. Είναι δεδοµένη η απήχηση κατ' εξοχήν τραγουδιστών ειδώλων συχνά σε βάρος της εξέλιξης κάποιων δηµιουργικών προτάσεων, καθώς έτσι καθιερώνεται εµπορικά- µε δεδοµένη την "πολιτική" κόπωση τις πρώτης µεταπολιτευτικής περιόδου- η κατοπινή στήριξη µιας "πολιτικής" η οποία συµπεριλαµβάνει εποχικές µόδες που δεν έχουν την ανάγκη µιας προσωπικής 16

αναζήτησης µιας καλλιτεχνικής δηµιουργίας. οι νέοι συνθέτες και τραγουδοποιοί µερικοί από αυτούς αξιόλογοι που πρωτοπαρουσιάζονται στην δεκαετία του '70 δείχνουν ότι δεν έχουν να προτείνουν κάτι εντελώς νέο, δεν έχουν να πουν κάτι περισσότερο "ευφυέστατο" από αυτά που ήδη διατυπώθηκαν στην δεκαετία του '60. Το έργο τους στηρίζεται σε µεγάλο βαθµό στις κατακτήσεις της δεκαετίας αυτής και η πρόσφορα τους αποτελεί την αναπόδραστη και φυσική συνεχεία της. Στην δεκαετία του 70 και λίγο µετά την µεταπολίτευση που ακολούθησε την πτώση τον δικτατόρων παρατηρήθηκε µια έξαρση του πολιτικού λόγου µέσα από αυτές τις µορφές τις τέχνης. Ειδικότερα στο τραγούδι, το φαινόµενο αυτό πήρε τεράστιες διαστάσεις καθώς οι περισσότεροι συνθέτες έστρεψαν την προσοχή του ότι είχαν σχέση µε τις "ιδεολογικοπολιτικές" καταστάσεις και εξέλιξης γράφοντας τραγούδια ή και µουσικά έργα µε πολιτικό περιεχόµενο. Μπορούµε εποµένως να πούµε µε βεβαιότητα ότι στην δεκαετία του 70 και κυρίως στο χρονικό διάστηµα 1974-1976 το ελληνικό τραγούδι-πέρα από όλα τα αλλά-φορτίστηκε από το πολιτικό πάθος που δηµιούργησε η "δικτατορία". Μέσα στο γενικότερο αυτό κλίµα πολιτικοποίησης της µουσικής µας ζωής ήταν επόµενο να ευνοηθεί η επαναφορά του απαγορευµένου για πολλά χρόνια αντάρτικου τραγουδιού. Στη δεκαετία του 70 παρατηρείται µια πρωτοφανής καταφύγει στον ποιητικό λόγο από πόλλους συνθέτες, αξιόλογους και µη. Προς το τέλος τις δεκαετίας του 70 και συγκεκριµένα στην περίοδο 1978-1980 παρατηρείται για άλλη µια φορά η επάνοδος στην µουσική του ρεµπέτικου τραγουδιού -ενός είδους τραγουδιού που άφησε την τελευταία του πνοή την δεκαετία '40. Η δεκαετία του '70 δεν παύει να είναι και αυτή - όπως και η προηγούµενη άλλωστε - µια χρυσή δεκαετία για το έντεχνο λαϊκό τραγούδι. Το έντεχνο λαϊκό τραγούδι δεκαετίας 60-70 έφτασε σε πολύ υψηλά επίπεδα σε σχέση µε τα άλλα είδη µουσικής και οι κατακτήσεις του ξεπέρασαν τα σύνορα τις πατρίδας µας. Τα λαϊκά και ρεµπέτικα τραγούδια ήταν δηµοφιλή κυρίως στην εργατική τάξη κατά την διάρκεια τις δεκαετίας του 1940 και 1950. Κάθε αυτού ρεµπέτικο τραγούδι δεν ήταν γνωστό στις µεγάλες µάζες µέχρι τη δεκαετία του 1970 και ειδικά µετά την µεταπολίτευση, όταν ο Γιώργος Νταλάρας, ο Μπάµπης Γκολές και πολλοί άλλοι άρχισαν να 17

αναπαραγάγουν παλιά ρεµπέτικα τραγούδια που µαζί µε τα αντάρτικα είχαν γίνει µόδα. Στην δεκαετία του 1960 κάνει την εµφάνιση του και το έντεχνο τραγούδι, αρχικά µε την έννοια τις µελοποιηµένης ποίησης και των "κύκλων τραγουδιών" µε κύριους εκπρόσωπους τον Μάνο Χατζηδάκη και τον Μίκη Θεοδωράκη. Το 1964 εµφανίζεται το Νέο Κύµα ένα είδος µουσικής που πήρε το όνοµα του από το γαλλικό nouvell vague. Στα στέκια κυριαρχεί, κυρίως, η µπαλάντα, στην οποία προστίθενται µετά από λίγο καιρό στοιχεία λαϊκού ήχου και παραδοσιακές προσµίξεις. Τότε παρουσιάζονται, επίσης, λίγα τραγούδια µε στοιχεία ελαφρού και ατµοσφαιρικού ροκ. Τα τραγούδια του Νέου Κύµατος ήταν γεµάτα αθωότητα και αστεία στοιχεία. Οι τραγουδιστές άγνωστοι στο ευρύ κοινό είχαν µόλις αποφοιτήσει ή ήταν φοιτητές ή απλά µουσικοί οι οποίοι προέρχονταν από παρέες που σύχναζαν εκεί. Μελωδίες και τραγούδια προσφέρουν οι Γιάννης Γλέζος, Λίνος Κόκοτος, Νίκος Μαµαγκάκης, Νότης Μαυρουδής. Γνωστοί συνθέτες και ποιητές δίνουν στίχους, όπως ο Άκης ασκαλόπουλος, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ο ηµήτρης Σωτηρόπουλος, ο Κώστας Κωτούλας. Κάποιοι µουσικοί είναι ο Κηλαηδόνης, ο Πάριος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Σαββόπουλος, ο Σιδηρόπουλος. Ακόµη και ο Αττίκ, ένας από τους µεγάλους Έλληνες πρωτοπόρους στη µουσική, ξεκίνησε από ένα είδος µπουάτ, τη Μάντρα. 4.2 ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΡΑΓΟΥ ΙΣΤΕΣ, ΣΥΝΘΕΤΕΣ Αρκετοί νέοι συνθέτες και τραγουδοποιοί-µερικοί από αυτούς αξιόλογοι-που πρωτοπαρουσιάζονται στην δεκαετία του '70 δείχνουν ότι δεν έχουν να προτείνουν κάτι εντελώς νέο δεν έχουν να πουν κάτι περισσότερο "ευφάνταστο" από αυτά που ήδη διατυπώθηκαν στην δεκαετία του '60. Το έργο τους στηρίζεται σε µεγάλο βαθµό στις κατακτήσεις της δεκαετίας αυτής και η προσφορά τους αποτελεί την αναπόδραστη και φυσική συνέχειά της. 18

Μάνος Χατζιδάκις Ο Εµµανουήλ (Μάνος) Χατζιδάκις ήταν ένας από τους σηµαντικότερους Έλληνες µουσικοσυνθέτες. Το έργο του θεωρείται πως συνέδεσε τη λόγια µε τη λαϊκή µουσική και περιλαµβάνει δεκάδες ηχογραφήσεις πολλές από τις οποίες αναγνωρίζονται σήµερα ως κλασικές. πρώτη εµφάνιση του Χατζιδάκι ως συνθέτη πραγµατοποιείται το 1944 µε τη συµµετοχή του στο έργο Τελευταίος Ασπροκόρακας του Αλέξη Σολωµού, στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ο Χατζιδάκις θα παρακολουθήσει και µαθήµατα υποκριτικής, αν και τελικά ο ίδιος ο Κουν θα τον αποτρέψει. Η συνεργασία του µε το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει περίπου δεκαπέντε χρόνια και αποφέρει µουσική για σηµαντικό αριθµό έργων του σύγχρονου θεάτρου. Το 1961 του απονέµεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Τα παιδιά του Πειραιά, από την ταινία του Ζυλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή, το οποίο συµπεριλαµβάνεται και στα δέκα εµπορικότερα τραγούδια του 20ού αιώνα. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θεωρεί πως η ελαφρά µουσική του για τον κινηµατογράφο του προσδίδει µια «ανεπιθύµητη λαϊκότητα» την οποία δεν αποδέχεται και φθάνει στο σηµείο να αποκηρύξει µεγάλο µέρος της. Σηµαντικός σταθµός στο έργο του Χατζιδάκι για το θέατρο αποτελεί ακόµα η παράσταση Οδός Ονείρων (1962) σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωµού και πρωταγωνιστή το ηµήτρη Χορν. Την περίοδο 1963-1966 διευθύνει την «Πειραµατική Ορχήστρα Αθηνών» της οποίας είναι και ιδρυτής - και στο σύντοµο χρονικό διάστηµα της λειτουργίας της δίνει 20 συναυλίες µε πρώτες παρουσιάσεις δεκαπέντε έργων Ελλήνων συνθετών. Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις επισκέπτεται την Αµερική προκειµένου να ανεβάσει στο Broadway µε τον Ζυλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του Ποτέ την Κυριακή µε τον τίτλο Illya Darling. Κατά την παραµονή του στην Αµερική έρχεται σε επαφή µε την ποπ και ροκ αµερικανική µουσική σκηνή, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσµα την ηχογράφηση του κύκλου τραγουδιών Reflections σε συνεργασία µε το συγκρότηµα New York Rock and Roll Ensemble. Παράλληλα ξεκινά τη σύνθεση λιµπρέτων για τρία µουσικά έργα (Μεταµορφώσεις, Όπερα για Πέντε, 19

Ντελικανής) ενώ ηχογραφεί και το Χαµόγελο της Τζοκόντας, ένα από τα περισσότερο γνωστά έργα του. Γιώργος Ζαµπέτας Ο Γιώργος Ζαµπέτας, γνωστός δεξιοτέχνης του µπουζουκιού, γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1925 στην Αθήνα αλλά είχε καταγωγή από την Κύθνο. Πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1992. Από πολύ µικρή ηλικία ο Γιώργος Ζαµπέτας έδειξε µεγάλο ενδιαφέρον για τη µουσική, αφού παράλληλα µε την απασχόλησή του στο κουρείο του πατέρα του ως βοηθός, «σκάρωνε» κρυφά στο µπουζούκι τις πρώτες του µελωδίες. Οτιδήποτε στη φύση παρήγε ήχο, τον συνάρπαζε και τον βοηθούσε στις συνθέσεις του, σύµφωνα µε όσα ο ίδιος εκµυστηρεύτηκε στη βιογραφία του, λίγο πριν το θάνατό του. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 50 ο Ζαµπέτας γράφει τα πρώτα του γνήσια ρεµπέτικα τραγούδια µε γνωστούς ερµηνευτές όπως οι Πρόδροµος Τσαουσάκης (Σαν σήµερα, σαν σήµερα...), Στέλιος Καζαντζίδης (Βαθειά στη θάλασσα θα πέσω), Μανώλης Καναρίδης (Όταν θα λάβεις αυτό το γράµµα), Πόλυ Πάνου (Να πας να πεις στη µάνα µου) κ.α. Έκδηλο ήταν από τότε το ταλέντο και το εκπληκτικό του παίξιµο, ωστόσο ακόµη δεν είχε κατασταλάξει στο πασίγνωστο ιδιαίτερο στυλ, που τον καθιέρωσε σαν ένα µοναδικό «σώου-µαν» στο χώρο. Την επόµενη δεκαετία, τα τραγούδια του γνωρίζουν τεράστια επιτυχία καθώς πραγµατοποιεί εµφανίσεις στα σπουδαιότερα λαϊκά κέντρα διασκέδασης, ενώ ταξιδεύει στο εξωτερικό (Ευρώπη και Αµερική) και παράλληλα συµµετέχει σε περισσότερες από 100 ταινίες του ακµάζοντα εκείνο τον καιρό Ελληνικού Κινηµατογράφου. ηµιουργίες του όπως «Τα δειλινά», «Τα ξηµερώµατα», «εν έχει δρόµο να διαβώ» κ.α. παρέµειναν αξεπέραστες και τον κατατάσσουν στις υψηλότερες βαθµίδες του µουσικού στερεώµατος. 20

Γρηγόρης Μπιθικώτσης Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ήταν ένας από τους µεγαλύτερους Έλληνες τραγουδοποιούς και ερµηνευτές. Γεννήθηκε στο Περιστέρι, στις 11 εκεµβρίου 1922 στην Αθήνα και πέθανε στις 7Απριλίου 2005. Πρόκειται για έναν από τους πιο δηµοφιλείς Έλληνες λαϊκούς τραγουδιστές του 20ού αιώνα. Μπήκε στην δισκογραφία το 1949 σε ηλικία 25 ετών ως συνθέτης µε το τραγούδι "Το καντήλι τρεµοσβήνει" σε στίχους Χαράλαµπου Βασιλειάδη. Συνέθεσε περισσότερα από 200 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν µεγάλες επιτυχίες, όπως τα "Του Βοτανικού ο µάγκας", "Σε τούτο το στενό", "Επίσηµη αγαπηµένη", "Τρελοκόριτσο", "Στου Μπελαµή το ουζερί", "Ένα όµορφο αµάξι µε δυο άλογα" και πλήθος άλλων. Η συνεργασία του µε το Μίκη Θεοδωράκη (τον οποίο γνώρισε ενώ ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο) αλλά και µε το Μάνο Χατζιδάκι "γέννησε" τα καλύτερα ίσως τραγούδια του. Με την ερµηνεία του στον «Επιτάφιο» του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου χάραξε νέους δρόµους στο λαϊκό τραγούδι, ενώ σηµαντική ήταν η ερµηνεία του στο «Άξιον Εστί» των Ελύτη - Θεοδωράκη. Επίσης, ερµήνευσε τραγούδια του Μάρκου Βαµβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Γιώργου Μητσάκη, του Γιάννη Παπαϊωάννου και του Άκη Πάνου. Στις συνεργασίες του αξίζει επίσης να αναφερθούν αυτές µε το Σταύρο Ξαρχάκο και το ήµο Μούτση. Στέλιος Καζαντζίδης Ο Στέλιος Καζαντζίδης (1931-2001) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής. Συγκαταλέγεται στους σηµαντικότερους τραγουδιστές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Στα 1952, ο Καζαντζίδης κάνει το δισκογραφικό ντεµπούτο του µε ένα τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα. Το τραγούδι αυτό έφερε τον τίτλο "Για µπάνιο πάω". 21

Ήταν ένα τραγούδι γραµµένο για τον καύσωνα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι στην πρωτεύουσα. Ο δίσκος δεν πούλησε γιατί µιµήθηκε τη φωνή του Προδρόµου Τσαουσάκη και η καριέρα του Στέλιου Καζαντζίδη θα έσβηνε πριν καλά καλά αρχίσει. Αυτός που αντιλήφθηκε τις δυνατότητες της φωνής του Καζαντζίδη ήταν ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του οι «βαλίτσες» γίνεται µεγάλη επιτυχία και το φαινόµενο Καζαντζίδης αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. To 1969 αποφασίζει να αποσυρθεί για περίπου 2 χρόνια από την δισκογραφία. Τότε είναι που κάνει και την προσπάθεια να δηµιουργήσει τη δική του εταιρεία, την "STANDAR" αλλά τα κατεστηµένα συµφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της Χούντας των Συνταγµαταρχών δεν τον αφήνουν. Την ίδια µοίρα είχαν και οι όποιες άλλες επιχειρηµατικές κινήσεις, όπως η εκτροφή βατράχων, το ούζο «Υπάρχω» που κυκλοφόρησε αργότερα κτλ. Στράτος ιονυσίου Ο Στράτος ιονυσίου ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής. Γεννήθηκε στις 8 Νοεµβρίου του 1935 στη Νιγρίτα των Σερρών. Το 1959, ο Στράτος ιονυσίου γραµµοφώνησε και τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών µε το τραγούδι «εν είµαι ένοχος» σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και µουσική Σταύρου Χατζηδάκη να κάνει αξιοσηµείωτη επιτυχία. Την µεγάλη του δόξα ο Στράτος ιονυσίου τη γνώρισε το 1967. Εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκε και άρχισε να συνεργάζεται µε έναν από τους µεγαλύτερους συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού, τον Άκη Πάνου. Ο Πάνου του έδωσε τραγούδια που έγιναν αµέσως επιτυχίες: «Και τι δεν κάνω», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Του κόσµου το περίγελο», «Άστη να φύγει», «Εγώ καλά σου τα 'λεγα», «Στο σταθµό του Μονάχου», «Θα ρίξω ροδοζάχαρη», «Ήταν ψεύτικα», «Μια γυναίκα», «Φέρτε το παιδί του χάρου» έγιναν πολύ µεγάλες επιτυχίες στα επόµενα χρόνια. Ο Στράτος κυκλοφόρησε στη συνέχεια πλειάδα τραγουδιών που έσπασαν ρεκόρ πωλήσεων: «Ο παλιατζής», «Μπαγλαµάδες και µπουζούκια», «Ένας αητός γκρεµίστηκε», «Αγάπη µου επικίνδυνη», «Αφιλότιµη», ορισµένες µόνο από τις µεγάλες του επιτυχίες. Ο 22

Στράτος έκανε επιτυχίες τα τραγούδια του µέσα στα µαγαζιά πρώτα και έπειτα στους δίσκους. Ενδεικτικό είναι ότι στα µαγαζιά που δούλεψε, πρωτοτραγούδησε πάνω από 5.000 τραγούδια, εκ των οποίων επέλεγε αυτά που θα έβγαζε σε δίσκο. Άκης Πάνου Ο Άκης (Αθανάσιος- ηµήτριος) Πάνου (15 εκεµβρίου 1933, Καλλιθέα-7 Απριλίου 2000, Αθήνα), είναι ένας απ τούς σηµαντικότερους Έλληνες τραγουδοποιούς. Ο Άκης Πάνου µπήκε στην δισκογραφία το 1958 µε τα τραγούδια: «Το παιδί µου απόψε πίνει» µε την Καίτη Γκρέυ και «Μια βραδιά καταραµένη» µε την ούκισσα, σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη. Ακολουθούν αρκετές επιτυχίες µεταξύ των οποίων το «Ξηµέρωσε καλή µου» (1964) και «Καρδιά µου µην παραπονιέσαι» (1964). Το 1967 ο δηµιουργός λογοκρίνεται για τους στίχους του «Θα κλείσω τα µάτια», τραγούδι που θα κυκλοφορήσει αργότερα µε διαφορετικούς στίχους. Παρόλα αυτά είναι µια πολύ παραγωγική χρονιά γράφοντας µεταξύ άλλων το «Η πιο µεγάλη ώρα», «Μοίρα µου γιατί µ αφήνεις», «Ρολόι κοµπολόι», «Είδα τα µάτια σου κλεµµένα» κα. Η περίοδος 1968-69 είναι γεµάτη επιτυχίες όπως το «εν θέλω την συµπόνια κανενός», «Όταν σηµάνει η ώρα», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Και τι δεν κάνω», «Πήρα απτό χέρι σου νερό», «Του κόσµου το περίγελο», «Ούτε αχ δεν θα πω» κα. Μάνος Λοΐζος Ο Μάνος Λοΐζος ήταν µουσικός, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής. Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1937 στην Αλεξάνδρεια (ή σύµφωνα µε άλλες µαρτυρίες στη Λάρνακα και λίγο αργότερα µετανάστευσαν οικογενειακώς στην Αίγυπτο προς αναζήτηση καλύτερης ζωής και πέθανε σε νοσοκοµείο στη Μόσχα, στις 17 Σεπτεµβρίου 1982. Το 1962 23

ηχογραφεί το πρώτο του σαρανταπεντάρι Το τραγούδι του δρόµου σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερµηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο. Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο Μάρω Λήµνου. Μαζί της αποκτά και µία κόρη, την Μυρσίνη. Όταν επιβλήθηκε η Χούντα των Συνταγµαταρχών έφυγε για την Αγγλία τον Σεπτέµβριο του 1967, για να επιστρέψει πάλι στην Ελλάδα στις αρχές της επόµενης χρονιάς. Μίµης Πλέσσας Ο Μίµης Πλέσσας, του Αντωνίου είναι Έλληνας συνθέτης µε διεθνείς διακρίσεις. Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1924 στην Αθήνα. Έχει διευθύνει πολλές από τις µεγαλύτερες ορχήστρες στον κόσµο, σε έργα του και πρώτο-διακρίθηκε αφενός για τη θεατρική του προσφορά στο Παρίσι το 1958, και για την κινηµατογραφική του στο Εδιµβούργο και τις ΗΠΑ το 1964 και 1965 αντίστοιχα. Αυτών ακολούθησαν πάµπολλες διακρίσεις ελληνικές και ξένες. Επίσης, ο Μίµης Πλέσσας υπήρξε ο παραγωγός της ιστορικής ραδιοφωνικής εκποµπής "Σε 30 δευτερόλεπτα" που ήταν µια εκποµπή βράβευσης γνώσεων µε διάφορα δώρα, (ραδιόφωνα και βιβλία), στη δεκαετία του 1960-1970. Επίσης συµµετείχε σε πλείστες διεθνείς και ελληνικές επιτροπές κρίσης καλλιτεχνικών γεγονότων. Είναι µέλος της Ελληνικής Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος, της ΕΡΓΗΜ (σύγχρονης µουσικής) και πολλών άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων. Ο Μίµης Πλέσσας έχει τιµηθεί επανειληµµένα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Συνολικά έχει λάβει έξι διακρίσεις στην Ελλάδα (Αθήνα και Θεσσαλονίκη 1959, 1963, 1964 και 1967), και επτά διεθνείς διακρίσεις ( Βαρκελώνη το 1960, Βαρσοβία το 1962, Βέλγιο το 1963, Ιταλία (Άλτο Μόντε) 1964, ΗΠΑ το 1965, Παρίσι το 1968 και Τόκιο το 1970). Έχει λάβει, επίσης, τόσο χρυσούς όσο και πλατινένιους δίσκους. Θάνος Μικρούτσικος 24

Ο Αθανάσιος (Θάνος) Μικρούτσικος είναι Έλληνας συνθέτης, µουσικός. Άρχισε να συνθέτει στα τέλη της δεκαετίας του '60, αλλά επίσηµα εµφανίστηκε το 1975, µε το δίσκο Πολιτικά τραγούδια. Συνέχισε την πορεία του ως στρατευµένος δηµιουργός µελοποιώντας Ρίτσο, Μαγιακόφσκι, Μάνο Ελευθερίου, Μπρεχτ και άλλους. Οι δίσκοι του "Καντάτα για τη Μακρόνησο", "Φουέντε Οβεχούνα", "Τροπάρια για Φονιάδες", "Μουσική πράξη στον Μπρεχτ", είναι χαρακτηριστικοί του κλίµατος της µεταπολίτευσης της περιόδου 1975-78. Ειδικά η "Καντάτα για τη Μακρόνησο", έργο πρωτοποριακό για την εποχή του, όπου ο συνθέτης πειραµατίζεται πάνω στην ατονική µουσική, γνώρισε διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ και σηµαδεύτηκε από την καταπληκτική ερµηνεία της Μαρίας ηµητριάδη. Στη συνέχεια, µε τον δίσκο Σταυρός Του Νότου, σε ποίηση Νίκου Καββαδία, ανοίχτηκε σε ευρύτερη τραγουδιστική θεµατική, υπηρετώντας παράλληλα το θέατρο, καθώς και την ηλεκτρονική και ατονική µουσική. Με την ίδια αγάπη πάντα για τον έµµετρο λόγο συνεχίζει να µελοποιεί Ρίτσο, Αλκαίο, Τριπολίτη, Βιγιόν, Καβάφη και άλλους. Ακόµα, έχει παρουσιάσει την όπερα Ελένη και έχει µελοποιήσει παραµύθια για µικρούς (και έξυπνους µεγάλους!) Συνεργάστηκε µε κορυφαίες ερµηνεύτριες όπως η Μαρία ηµητριάδη, η Χάρις Αλεξίου και η Ιταλίδα Milva, αλλά και µεγάλους ερµηνευτές όπως ο Μανώλης Μητσιάς, ηµήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χρήστος Θηβαίος, Γιάννης Κούτρας και πολλούς ακόµα για να ονοµατιστούν ξεχωριστά. Έχει λάβει αξιοπρεπή αναγνώριση του έργου του στην δυτική Ευρώπη. Στη διάρκεια της καριέρας του κατόρθωσε να ελευθερώσει τη µορφή του ελληνικού τραγουδιού, προσθέτοντας στοιχεία από την νεωτεριστική και κλασικιστική δυτικό-ευρωπαϊκή παράδοση, ενώ πειραµατίστηκε µε την µίξη τονικών και ατονικών στοιχείων και τη µορφική παραλλαγή. 25

Σταύρος Ξαρχάκος Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι Έλληνας µουσικοσυνθέτης. Στην αρχή της σταδιοδροµίας του γράφει µουσική κυρίως για το θέατρο και τον κινηµατογράφο και έτσι ξεχώρισε ως συνθέτης κινηµατογραφικής και θεατρικής µουσικής. Πρώτη του µεγάλη επιτυχία είναι η µουσική που έγραψε το 1963 για την κινηµατογραφική ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια». Τα τραγούδια «Άπονη ζωή», «Φτωχολογιά» και το «Παράπονο» έγιναν µεγάλες επιτυχίες και ήταν τα πρώτα τραγούδια που έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Με ίδιο τίτλο κυκλοφορεί και ο πρώτος του µεγάλος δίσκος που πλουτίζεται µε τις επιτυχίες «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή», «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι» όλα σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Προς το τέλος της δεκαετίας του 60 επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στην κλασσική µουσική. Στα έργα του περιλαµβάνονται σουίτες µπαλέτου, κοντσέρτα αλλά και συµφωνικά έργα. Σπουδαίος δίσκος του θεωρείται βραβευµένο έργο «Το Ρεµπέτικο» που ήταν µουσική για την οµότιτλη ταινία σε σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη. Ο Σταύρος Ξαρχάκος θεωρείται και σπουδαίος ενορχηστρωτής µε πιο πρόσφατη ενορχηστρωτική δουλειά του τον δίσκο "Ερηµιά" του Μίκη Θεοδωράκη και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Νίκος Γκάτσος Ο Νίκος Γκάτσος ήταν σηµαντικός Έλληνας ποιητής, µεταφραστής και στιχουργός. Η µεγάλη συνεισφορά του Γκάτσου, ωστόσο, είναι στο τραγούδι ως στιχουργού. Έφερε την ποίηση στον στίχο και κατάφερε να δώσει, κυρίως µέσω της συνεργασίας του µε τον Μάνο Χατζιδάκι, τον κανόνα του ποιητικού τραγουδιού. Συνεργάστηκε, επίσης, µε τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον ήµο Μούτση, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Χριστόδουλο Χάλαρη, καθώς και µε νεώτερους συνθέτες. Γράφοντας συνήθως πάνω στη 26

µελωδία, µε πρώτο το "Χάρτινο το φεγγαράκι", µίλησαν στις καρδιές του κόσµου πολλά µεµονωµένα τραγούδια του, καθώς κυκλοφορούσαν σε δισκάκια 45 στροφών. Επίσης, πολλά ποιήµατα µετατράπηκαν σε τραγούδια που αγαπήθηκαν από τον λαό. Μίκης Θεοδωράκης Ο Μίκης Θεοδωράκης (γεν. 1925) αποτελεί έναν από τους σηµαντικότερους σύγχρονους Έλληνες µουσικοσυνθέτες. Έχει ασχοληθεί µε όλα τα είδη της µουσικής, ενώ έχει συνθέσει τον ίσως πιο αναγνωρίσιµο ελληνικό ρυθµό διεθνώς, το συρτάκι "Ζορµπάς" (1964), βασισµένο σε παραδοσιακή κρητική µουσική. Συνθέσεις του έχουν ερµηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσµίου φήµης, όπως οι Beatles, η Shirley Bassey και η Edith Piaf, ενώ έχει γράψει µουσική για γνωστές ταινίες όπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης Ζορµπάς (1964), Ζ (1969) και Σέρπικο (1973). Επίσης έχει ασχοληθεί µε την κλασική µουσική γράφοντας συµφωνίες, ορατόρια, µπαλέτα, όπερες και µουσική δωµατίου. Ωστόσο, το πιο σηµαντικό του έργο θεωρείται η µελοποιηµένη ποίηση, δηλαδή η σύνθεση λαϊκής µουσικής, χρησιµοποιώντας ως στίχους ποιήµατα βραβευµένων ποιητών ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως οι Γιώργος Σεφέρης (Νόµπελ 1963), Πάµπλο Νερούδα (Νόµπελ 1971), Οδυσσέας Ελύτης (Νόµπελ 1979). Χάρη στην µελοποιηµένη ποίηση του M.Θεοδωράκη, η Ελλάδα αποτελεί ίσως τη µοναδική χώρα στον κόσµο, στην οποία µεγάλο ποσοστό ανθρώπων συνήθιζε να ακούει µελοποιηµένη βραβευµένη ποίηση, κατά τη διάρκεια των καθηµερινών δραστηριοτήτων τους. Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. Έχει ήδη µελοποιήσει τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, που σηµατοδοτεί την στροφή του προς το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση µέσα στον ελληνικό λαό. Ιδρύει την Μικρή Συµφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσµο µε τα αριστουργήµατα της συµφωνικής µουσικής. Το 1964 αποκτά διεθνή αναγνώριση µε τη σύνθεση της µουσικής για 27

την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, Αλέξης Ζορµπάς (Zorba the Greek). Την 21η Απριλίου του 1967 περνά στην παρανοµία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση κατά της ικτατορίας στις 23 Απριλίου. Πολλά από τα καινούργια έργα του κατορθώνει µε διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη. Στο εξωτερικό αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σε όλο τον κόσµο µε συναυλίες, συναντήσεις µε αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της ηµοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήµα διαµαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιµετωπίζουν παρόµοια προβλήµατα: Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρανούς, Κούρδους, Τούρκους, Χιλιανούς, Παλαιστίνιους. Το 1974 µε την πτώση της ικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα µουσική. ίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό µαζί µε τη Μαρία Φαραντούρη. Παράλληλα συµµετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής (τις περιόδους 1981-86 και 1989-92) είτε ως υπουργός Επικρατείας (1990-92), θέσεις από τις οποίες τελικά παραιτείται. Το 1976 ιδρύει το Κίνηµα «Πολιτισµός της Ειρήνης» και δίνει διαλέξεις και συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα. 5.ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΤΗΝ ΠΕΡΙΟ Ο 1980-2000 5.1Κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επηρέασαν το τραγούδι. Ένα κοινό χαρακτηριστικό στοιχείο που συνδέει τη δεκαετία του 1970 µε την περίοδο 1980-2000, που πρόκειται να εξετάσουµε, είναι η κυριαρχία των τραγουδιστών. Η δηµιουργία των περισσοτέρων τραγουδιών γίνεται µε βάση τη φωνή του τραγουδιστή ή της τραγουδίστριας και αντίστοιχα η παραγωγή του συνόλου σχεδόν των δίσκων πραγµατοποιείται µε κριτήριο την αποδοχή αυτής της φωνής από το αγοραστικό κοινό. Μία από τις βασικές αιτίες γι' αυτό υπήρξε η αλλαγή του πολιτιστικού τοπίου, η οποία συντελέστηκε υπό το κράτος των κοινωνικών συνθηκών που δηµιούργησε η επτάχρονη διακυβέρνηση της χώρας από τη δικτατορία. Οι περισσότεροι συνθέτες, εξαιτίας αυτών των συνθηκών, 28

αναγκάστηκαν να οδηγηθούν σε δρόµους άσχετους µε τη διάθεσή τους για µουσική δηµιουργία τέτοια που να καλύπτει τις προσωπικές τους ανησυχίες και αισθητικές απαιτήσεις, όπως για παράδειγµα, οι «κύκλοι τραγουδιών» που εξυπηρετούσαν τις δισκογραφικές ανάγκες των τραγουδιστών και, φυσικά, την εισπρακτική πολιτική των εταιριών δίσκων. Έτσι, ο ρόλος του συνθέτη αποδυναµώθηκε σε αντίθεση µ' εκείνον του τραγουδιστή, που έγινε πλέον κυρίαρχος. Στην τρέχουσα, λοιπόν, περίοδο που εξετάζουµε, παρατηρείται µια άρδην ανατροπή, µια ποιητική αλλοίωση του πνεύµατος, του ήθους και του ύφους του, µολονότι οι συνθέτες που µε το έργο τους είχαν συντελέσει σ' αυτήν την άνθηση και ακµή συνέχισαν-άλλος λίγο, άλλος πολύ, αλλά όχι µε την ίδια ένταση-να γράφουν τραγούδια. Ο ρόλος του συνθέτη υποβαθµίστηκε και το έργο του έπαψε να έχει, όπως άλλοτε, πρωτεύουσα θέση στο σχεδιασµό της οικονοµικής πολιτικής των εταιριών δίσκων, που πάντοτε καθόριζαν αποφασιστικά την πορεία και εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού. Η έρευνα αγοράς, πάνω στην οποία στηρίζεται τώρα πια το είδος και η ποσότητα της παραγωγής των περισσοτέρων τραγουδιών, δείχνει ότι τα γούστα και οι προτιµήσεις του αγοραστικού κοινού έχουν στραφεί αλλού. Τα κριτήρια επιλογής των δισκογραφικών εταιριών έχουν τώρα ως βάση τους το όνοµα, τη δηµόσια εικόνα και την παρουσία του τραγουδιστή. Το τραγούδι πλέον αλλάζει µορφή. Η ποιότητα αλλοιώνεται και ο στίχος στοχεύει µόνο στην πώληση του τραγουδιού. Η µουσική αρχίζει να µετατρέπεται σε ένα εµπορευµατοποιηµένο προϊόν. Μόνος σκοπός είναι η διασκέδαση στα νυχτερινά κέντρα και η προώθηση όχι τόσο του τραγουδιού αλλά περισσότερο του καλλιτέχνη. Ο στίχος και το θέµα των τραγουδιών αφορά στην πλειονότητά του τον έρωτα, την αγάπη και τον χωρισµό. Έτσι, όλα τα τραγούδια έχουν σχεδόν ίδιο στίχο και περιεχόµενο στερώντας τη διαφορετικότητα στο κοµµάτι της µουσικής. Οι δεσπόζουσες συνθήκες που καθόρισαν αυτή την τροπή που πήρε το ελληνικό τραγούδι πρέπει να αναζητηθούν κυρίως σε κοινωνικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς παράγοντες. Οι µεταβολές που επέφερε στη σύνθεση του κοινωνικού σώµατος, η µεταπολιτευτική περίοδος, η είσοδος της χώρας στην ευρωπαϊκή κοινότητα, καθώς και η κατάρρευση, λίγο αργότερα, της ιδεολογίας που 29