ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚ ΟΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ Ε Ν Ο Ν Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής Το Μυστήριο του Γάµου. Του Αρχ. Καλλίστρατου Λυράκη Ο σύζυγος ο πιστός, κοντά στην ευσεβή σύζυγο του βρίσκει τον άγγελο της παρηγορίας και της βοηθείας. Αλλά και η σύζυγος κοντά στον σύζυγο που άρχει µεν, αλλά αγαπά µέχρι θανάτου, βρίσκει στήριγµα. εν είναι ευλογηµένα τέτοια ανδρόγυνα; Πως όµως θα υπάρχει αυτή η αγάπη µε αυτό το ανώτερο πνεύµα; Μόνο όταν αµφότεροι είναι στενά συνδεδεµένοι µε τον Χριστό. Όταν µαθητεύουν στο σχολείο του Χριστού. Το Μυστήριο του Γάµου, µε την αγιάζουσα χάρη, ενώνει τα δύο πρόσωπα σε µία αδιάσπαστη ενότητα ψυχών και σω- µάτων. Και εδώ βρίσκεται το κλειδί της ευτυχίας της οικογενείας. Οι νεόνυµφοι καλούνται να διατηρήσουν αυτή την ενότητα ισόβια. εν θα λείψουν οι πειρασµοί και οι δοκιµασίες που θα θελήσουν το λιµάνι τούτο της ευτυχίας και της χαράς να το διαταράξουν. Να του κλέψουν την ευτυχία και τη γαλήνη. ώρα που όλοι οι προσευχό- µενοι στον Γάµο νοσταλγούν. Όµως για να υπάρχει αυτή η ευτυχία και η χαρά, εκτός από την βοήθεια και τον αγιασµό της θείας Χάρης είναι ανάγκη να βοηθήσουν και οι σύζυγοι. Τι πρέπει να προσφέρουν αµφότεροι, για να διέλθουν το πέλαγος της συζυγικής ζωής µε ειρήνη και οµόνοια; Την τιµή. Τι εννοούµε µε τη λέξη τιµή; Την τίµια και αδιάσπαστη συζυγία. Όταν τελείται το Μυστήριο του Γάµου η Εκκλησία εύχεται θερ- µά να διαφυλαχθεί ο Γάµος «τίµιος και η κοίτη αµίαντος». ηλαδή το ένα µέλος να µείνει πιστό, αφοσιωµένο στο άλλο µέχρι θανάτου. Ο απ. Παύλος το τονίζει σαφέστερα: «Ας είναι καθ όλα τιµηµένος ο γάµος και η κοίτη του γά- µου ας φυλάττεται καθαρή από κάθε µολυσµό. ιότι τους πόρνους και τους µοιχούς θα τους καταδικάσει ο Θεός». Περίοδος Α Έτος 2ο Τεύχος 19ο Οκτώβριος 2008 Ο εν Κανά Γάµος. Τοιχογραφία του κρητικού Θεοφάνη στην Ι. Μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά στα Μετέωρα (1527) Όσο µπορούν οι σύζυγοι να καλλιεργήσουν την αρετή της αγάπης, για να µένουν ενωµένοι πάντοτε οι δύο, και να µένει µαζί τους και ο Τρίτος, ο Γλυκύτατος Χριστός µας. Γέροντας Παΐσιος ΙΑΒΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ Συµβουλές περί Γάµου. του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόµου Ο Γάµος ως αλληλοσυ- µπλήρωση. του Επισκόπου Ιερεµίου Φούντα Ο σκοπός του γάµου. του Αρχιµανδρίτου Αιµιλιανού Σιµωνοπετρίτου Συµβουλές του Γέροντος Παϊσίου. Οι έγγαµοι Άγιοι. του Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ: Συµβουλές περί Γάµου. 70 Ο Γάµος ως αλληλοσυ- µπλήρωση. 71 Ο σκοπός του Γάµου. 72 Συµβουλές του Γέροντος Παϊσίου. Ιερές Ακολουθίες και εκδηλώσεις του ναού. 74 75 Οι έγγαµοι Άγιοι. 76 Χρονογραφία. (Σχόλια πάνω σε επίκαιρα θέµατα) 76
Σελίδα 70 Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόµου περί Γάµου. Και αν η γυναίκα έχει ελαττώµατα πολλά; Μη µου λες ότι είναι τέτοια και τέτοια. ε βλέπεις ότι και στο σώµα µας έχουµε πολλά ελαττώµατα; ιότι άλλος είναι χωλός, άλλος έχει σακατεµένα πόδια, άλλος αναίσθητα χέρια, και άλλος έχει άρρωστο κάποιο άλλο µέλος του σώµατος και όµως δεν λυπάται, ούτε το αποκόβει, αλλά πολλές φορές το φροντίζει περισσότερο και από άλλα µέλη του σώµατος. Και πολύ καλά κάνει, διότι είναι δικό του µέλος. Όση λοιπόν αγάπη έχει καθένας προς τον εαυτό του, τέτοια αγάπη θέλει να έχουµε και προς τη γυναίκα µας. Όχι διότι έχουµε την ίδια φύση, έχουµε περισσότερο αυτό το δικαίωµα, αλλά διότι δεν είναι πλέον δύο σώµατα, αλλά ένα, ο µεν άνδρας κεφαλή, η δε γυναίκα σώµα. Και πως σε άλλο µέρος λέγει «κεφαλή του Χριστού είναι ο Θεός»; (Α Κορ. 11,3), αυτό λέγω και εγώ. Όπως ακριβώς εµείς είµαστε ένα σώµα, έτσι και ο Χριστός και ο Πατήρ είναι ένα. Εποµένως και ο Πατέρας είναι κεφαλή δική µας. Ο πατραλοίας (ο πατροκτόνος). Αλλά και προς εσάς τους άνδρες εκείνο λέω: Ας µην υπάρχει κανένα τέτοιο αµάρτηµα που να σας οδηγεί στο σηµείο να κτυπάτε τη γυναίκα. Και τι λέω για τη γυναίκα; Ο ελεύθερος άνδρας δεν επιτρέπεται ούτε δούλη να κτυπά και να χειροδικεί σε βάρος της. Εάν, λοιπόν, είναι µεγάλη ντροπή στον άνδρα να κτυπήσει τη δούλη, πολύ περισσότερο είναι ντροπή το να σηκώσει χέρι εναντίον ελεύθερης γυναίκας. Και αυτό θα µπορέσει κανείς να το δει και στους ειδωλολάτρες νο- µοθέτες, οι οποίοι την γυναίκα που έπαθε τέτοια µεταχείριση, δεν την αναγκάζουν να κατοικεί µε αυτόν που την κτύπησε, διότι είναι ανάξιος να κατοικεί µαζί της. ιότι είναι έργο πάρα πολύ µεγάλης παρανοµίας το να ατιµάζεις σαν δούλη αυτήν που µοιράζεται τη ζωή µαζί σου και σου είναι βοηθός στα πιο αναγκαία και σπουδαία ζητήµατα της ζωής. Γι αυτό και τέτοιος άνδρας, αν βέβαια πρέπει να ονοµάζω άνδρα αυτόν και όχι θηρίο, θα έλεγα ότι είναι κακούργος στον ίδιο βαθµό µε εκείνον που σκοτώνει τον πατέρα του ή την µητέρα του. ιότι αν έχουµε εντολή να εγκαταλείπουµε τον πατέρα και τη µητέρα για χάρη της συζύγου, όχι για να αδικήσουµε εκείνους, αλλά για να τηρήσουµε κάποιον θείο νόµο, και αυτό είναι τόσο αγαπητό ακόµη και σε αυτούς που µας γέννησαν, ώστε και αυτοί που εγκαταλείπονται και να ευχαριστούνται µε αυτό και να το κάνουν µε µεγάλη φροντίδα, πως δεν είναι απόδειξις της πιο µεγάλης παραφροσύνης το να κακοµεταχειρίζεται κανείς αυτήν για την οποία ο Θεός µας διέταξε να ε- γκαταλείπουµε και τους γονείς µας; Άραγε µόνον τρέλα είναι αυτό; Ποιος θα βαστάξει την ντροπή, πες µου; Ποιος λόγος θα µπορέσει να κάνει φανερή αυτή τη ντροπή, όταν οι κραυγές και οι θρήνοι ακούγονται στους στενούς δρόµους και το τρέξιµο των Ε Ν Ο Ν Από το βιβλίο του ιεροµονάχου Βενεδίκτου Νεοσκητιώτου «Χρυσοστοµικός άµβων» γειτόνων και αυτών που βρίσκονται εκεί την ώρα εκείνη που κάνει αυτές τις ασχήµιες, σαν κάποιο θηρίο που εξαφανίζει ότι υπάρχει µέσα; Καλλίτερα να ανοίξει η γη γι αυτόν που κακοµεταχειρίζεται έτσι τη γυναίκα του, παρά µετά από αυτά τα γεγονότα να εµφανιστεί στην αγορά. Αλλά θα πει, συµπεριφέρεται µε θράσος η γυναίκα. Σκέψου, όµως ότι είναι γυναίκα, το ασθενές όργανο, ενώ εσύ είσαι άνδρας. Γι αυτό και τοποθετήθηκες άρχοντας και τέθηκες στην τάξη της κεφαλής, για να υποφέρεις την αδυναµία αυτής την οποία εξουσιάζεις. Και όπως αυτός που βασιλεύει, τόσο σεβαστότερος φαίνεται, όσο περισσότερο σέβεται αυτόν που κυβερνά, ενώ αν ατιµάσει και καταντροπιάσει το µέγεθος και την αξία εκείνου, µειώνει πολύ και τη δική του δόξα, έτσι και συ, αν ατιµάσεις αυτή που εξουσιάζεις, θα βλάψεις πολύ την τιµή της εξουσίας σου. Ας κάνουµε τα πάντα και να φροντίζουµε, ώστε να υπάρχει γαλήνη και ειρήνη στην οικογένεια. Παρακαλώ, λοιπόν, ας µη νοµίζουµε ότι υπάρχει κάτι πιο πολύτιµο από αυτό, αλλά να κάνουµε τα πάντα και να φροντίζουµε, ώστε να υπάρχει γαλήνη και ειρήνη στην οικογένεια. ιότι τότε τα παιδιά που θα γεννηθούν θα γίνουν µιµητές της αρετής των γονέων τους και οι υπηρέτες θα ακολουθήσουν αυτούς και η οικογένεια θα προοδεύσει σε κάθε κατεύθυνση και η ευηµερία της θα είναι πολύ µεγάλη. ιότι όταν προτιµούµε εκείνα που αρέσουν στο Θεό, όλα τα άλλα θα µας έλθουν µε τη σειρά τους και δεν θα δοκιµάσουµε καθόλου λύπη, αφού η αγαθότητά του Θεού µας τα χορηγεί όλα µε αφθονία. Για να ζούµε, λοιπόν, και εµείς στην παρούσα ζωή χωρίς λύπη και για να αποκτήσουµε την εύνοια του Θεού, ας ασχοληθούµε περισσότερο µε την αρετή, ας φροντίζουµε να βάλλουµε µέσα στην οικογένεια µας την οµόνοια και την ειρήνη, ας ενδιαφερόµαστε για την καλή συµπεριφορά των παιδιών µας, ας φροντίσουµε για τους καλούς τρόπους των υπηρετών µας, ώστε, αφού αποκοµίσουµε πλούσιες αµοιβές για όλα αυτά, να αξιωθούµε και τα υποσχεθέντα αγαθά, µε τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου µας Ιησού Χριστού, µαζί µε τον Οποίο στον Πατέρα και συγχρόνως και στο Άγιο Πνεύµα ανήκει η δόξα, η εξουσία, η τιµή, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αµήν. Μη ζητάς από τη γυναίκα, εκείνο που δεν έχει. Μη ζητάς από τη γυναίκα εκείνα που δεν υπάρχουν σε αυτήν. Βλέπεις ότι η Εκκλησία όλα τα είχε από τον εσπότη. Από αυτόν έγινε ένδοξη και άµεπτη. Να µην την αποστραφείς για την ασχήµια της. Άκουσε τι λέει η Γραφή: «Ανάµεσα στα φτερωτά µικρή είναι η µέλισσα αλλά αυτό που φτιάχνει είναι το γλυκύτερο από τα γλυκά» (Σοφ. Σειρ. 11,3). Η γυναίκα είναι δηµιούργηµα του Θεού. εν βρίζεις εκείνην, αλλά εκείνον που την δη- µιούργησε. Τι θα πάθει η γυναίκα;
Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής Ο Γάµος ως αλληλοσυµπλήρωση. Ποιος είναι ο σκοπός του Γάµου κατά την Εκκλησία; Η αλληλοσυµπλήρωση και η αλληλοβοήθεια. Η καλύτερα ο σκοπός του Γάµου είναι σωτηριολογικός. Ο ένας συµπληρώνοντας τον άλλο να τον βοηθάει για την σωτηρία του. Αλλά, θα πει κανείς, αυτό µπορεί να το βρεί καθένας γενικά και έξω από τον Γάµο. Γιατί στην ανθρώπινη κοινωνία γενικά οι ελλείψεις του ενός πρέπει κα συµπληρώνονται από τις ικανότητες του άλλου και ο ένας πρέπει να βοηθάει τον άλλο για τη σωτηρία του. Στο γάµο έχουµε κάτι το ειδικό στην σχέση του ανδρογύνου, όπως το εκφράζει και η λέξη «Γάµος»: Είναι η σαρκική ένωση των δύο που φέρνει και την τεκνογονία. ηλαδή ο σκοπός του γάµου είναι η τεκνογονία; Όχι µόνο η τεκνογονία, αλλά και η αλληλοσυµπλήρωση πρώτα. Όπως το λέει καθαρά η τρίτη ευχή του αρραβώνα, ο άνδρας και η γυναίκα αρµόζονται διά του Γάµου «εις βοήθειαν και διαδοχήν του γένους των ανθρώπων». Πρώτα η «βοήθεια» και έπειτα η «διαδοχή», η τεκνογονία δηλαδή. εν ορίζει η Εκκλησία µας ως κύριο σκοπό του Γάµου την τεκνογονία, γι αυτό και δεν θεωρεί ανυπόστατο η αποτυχηµένο ένα Γάµο, που δεν είχε ως συνέπεια την γέννηση παιδιών από ενδεχόµενη στειρότητα των συζύγων. Και να είναι εκ των προτέρων αυτό γνωστό, η Εκκλησία θα ευλογήσει τον Γάµο τους, που δεν θα το έκανε βέβαια αν ως µοναδικό ή κύριο σκοπό του Γάµου θεωρούσε την τεκνογονία. Την τεκνογονία ως κύριο σκοπό του Γάµου θεωρούσαν µερικοί Ιουδαίοι, σύγχρονοι του προφήτη Μαλαχία, γι αυτό εγκατέλειπαν την γυναίκα τους, όταν αποκτούσαν µερικά παιδιά. Και µε αναίδεια έλεγαν: «Τι άλλο ζητάει ο Θεός, παρά µόνο σπέρµα» (Μαλαχ. 2,15). Εναντίον αυτής της ε- σφαλµένης αντίληψης του Γάµου εξανίσταται ο προφήτης Μαλαχίας και τονίζει τον στενό σύνδεσµο του άνδρα και της γυναίκας στο Γάµο, την «κοινωνία» των δύο, που δεν πρέπει ποτέ να διακόπτεται, άσχετα µε την απόκτηση ή µη των παιδιών. Η σαρκική ένωση των συζύγων δεν συνδέεται µε την τεκνογονία; Ανάµεσα στις συζυγικές σχέσεις και την τεκνογονία υπάρχει άµεσος σύνδεσµος και δεν µπορεί να το παραθεωρούν αυτό οι χριστιανοί σύζυγοι µε ελαφρά συνείδηση. Με την τεκνογονία ο άνθρωπος γίνεται συνεργός του Θεού στο δηµιουργικό του έργο και συναίτιος στην διαιώνιση του είδους του πάνω στη γη. Αλλά, λέει ο ιερός Χρυσόστοµος, ένας µεγάλος πατέρας της Εκκλησίας µας, ο Γάµος, δηλαδή η συζυγική σχέση, δόθηκε στον άνθρωπο και για την παιδοποιία, «αλλά πολύ περισσότερο για να σβεστεί η σαρκική επιθυµία». Για την υποστήριξη µάλιστα της θέσης του αυτής επικαλείται ο ιερός πατέρας τον Απόστολο Παύλο και λέει.: «Μάρτυρας µου είναι ο Παύλος, που λέει «για τον λόγο της πορνείας καθένας ας έχει την γυναίκα του» και όχι για τον λόγο της παιδοποιίας. Και πάλιν διατάσσει να Σελίδα 71 Απόσπασµα από το βιβλίο «Ορθόδοξη κατήχηση» του Επισκόπου Γόρτυνος Ιερεµίου Φούντα ενώνονται οι σύζυγοι µε τις συζύγους τους, όχι για να γίνουν πατέρες πολλών παιδιών, αλλά τι; «Για να µη σας πειράζει ο σατανάς», τους λέει. Και παρακάτω δεν είπε, «αν επιθυµούν παιδιά», αλλά τι; «Αν δεν εγκρατεύονται ας παντρευτούν». Έτσι ο Γάµος προφυλάσσει τον άνθρωπο από την ακολασία. Ο Χρυσόστοµος πάλι λέει ότι στους παλαιούς χρόνους ο Γάµος είχε ως σκοπό όχι µόνο την αποφυγή της ακολασίας, αλλά και την αύξηση του πληθυσµού της γης. Τώρα όµως, που γέµισε η γη και η θάλασσα και όλη η οικουµένη από ανθρώπους, µία µόνο αποµένει αιτία του Γάµου, η αναίρεση της α- κολασίας και της ασέλγειας. Τα παραπάνω βέβαια δεν σηµαίνουν ότι ο Γάµος είναι καταφύγιο για να αποφύγει ο άνθρωπος την ακολασία. Η θέση του Αποστόλου Παύλου, που µνηµονεύει παραπάνω ο ιερός Χρυσόστο- µος, πρέπει να ερµηνευθεί σε σχέση µε το θέµα που θίγεται στην επιστολή του. Γράφοντας ο Απόστολος προς Κορινθίους την πρώτη του επιστολή αντιµετωπίζει το πρόβληµα της πορνείας, που συνέβαινε πολύ στην Κόρινθο µεταξύ των ειδωλολατρών, και συνιστά στους χριστιανούς την αποφυγή της. Γιατί κατά τον Απόστολο οι σαρκικές σχέσεις επιτρέπονται µόνο µεταξύ των συζύγων. Αποκρούοντας, λοιπόν, ο Απόστολος όπως και όλοι οι εκκλησιαστικοί άνδρες, την πορνεία, που γεννάει η σαρκική επιθυµία, υποδεικνύουν ως µόνη επιτρεπτή διέξοδο τον Γάµο, µέσα στον οποίο µόνο επιτρέπονται οι σαρκικές σχέσεις. Τονίζοντας όµως οι άγιοι Πατέρες τον Γάµο ως ιερό Μυστήριο, που έχει σκοπό να βοηθήσει τους συζύγους να πετύχουν δι αυτού του τρόπου της ζωής την σωτηρία τους, προχωρούν στην απόλυτη σύνδεση των συζυγικών σχέσεων µε την τεκνογονία, που είναι καρπός των σχέσεων αυτών. Και πραγµατικά ο στόχος, στον οποίο πρέπει να κατευθύνονται οι πιστοί και µέσα στον Γάµο είναι η υπερνίκηση του σαρκικού φρονήµατος και η εξάσκηση της εγκράτειας. Γιατί να εξασκεί το ανδρόγυνο την εγκράτεια και να προσπαθεί να νικάει το σαρκικό φρόνηµα; Είναι α- µαρτία η σαρκική επιθυµία; Όχι! Αυτή η επιθυµία είναι φυσική και είπαµε και προηγουµένως ότι ο Γάµος δόθηκε για να ικανοποιείται η επιθυµία αυτή. Λέγουν οι άγιοι Πατέρες ότι αν δεν α- µάρταναν οι πρωτόπλαστοι θα αυξάνονταν µεν, αλλά κατά παρθενικό τρόπο, κατά τρόπο που θα υπεδείκνυε η σοφία του Θεού, όπως για παράδειγµα πολλαπλασιάζονται τα φυτά κατά παρθενικό τρόπο, διά παραφυάδων. Τον Γάµο, ως σαρκική ένωση τον βλέπουµε µετά την πτώση. (Γεν. 4,1) Αυτό βέβαια δεν σηµαίνει ότι ο Γάµος είναι αµαρτία. Μετά την πτώση συµβαίνει το να κρυώνουµε ή το να αρρωσταίνουµε, αλλά αυτό δεν σηµαίνει ότι είναι αµαρτία το να θερµανθούµε ή το να καταφύγουµε στον γιατρό. Έτσι δεν είναι αµαρτία ο Γάµος, εκφράζει όµως την πτωτική κατάσταση του ανθρώπου, γιατί δεν είναι η παραδείσια παρθενική ζωή.
Σελίδα 72 Ο σκοπός του γάµου. Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός του γάµου; Θα σας αναφέρω τρεις κύριους σκοπούς. Πρώτον, ο γάµος είναι µια πορεία πόνου. Η συντροφιά του άνδρα και της γυναίκας ονοµάζεται συζυγία, δηλαδή κάτω από τον ίδιο ζυγό σηκώνουν κοινό φορτίο. Ο γάµος είναι συµπόρευσις και συγκλήρωσις στον πόνο βεβαίως και στη χαρά. Αλλά συνήθως οι έξι χορδές της ζωής µας χτυπούν πένθιµα και η µία µόνον χτυπάει χαρούµενα. Θα πίνουν ο άνδρας και η γυναίκα από το ίδιο ποτήρι της τρικυµίας, της θλίψεως της αποτυχίας. Κατά την τέλεση του µυστηρίου του γάµου ο ιερεύς δίνει στους νεονύµφους να πιούν από το ίδιο ποτήρι, το οποίο ονοµάζεται «κοινόν ποτήριον», γιατί µαζί θα σηκώσουν τα βάρη του γάµου. Ονοµάζεται και «ένωσις» το ποτήρι αυτό, διότι ενώνονται για να σηκώσουν µαζί χαρές και πόνους. Όταν παντρεύονται δύο άνθρωποι είναι σαν να λένε: Μαζί θα προχωρήσουµε, χέρι χέρι, και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Θα περάσωµε ώρες σκοτεινές, ώρες θλίψεων γεµάτες από βάρη, ώρες µονοτονίας. Αλλά µέσα στη βαθειά νύκτα πρέπει να δείχνωµε ότι πιστεύο- µε στον ήλιο και το φώς. Ώ αγαπητοί µου, ποιος µπορεί να πη ότι δεν περνάει δύσκολες στιγµές στη ζωή του; Όµως δεν είναι µικρό πράγµα να ξέρεις ότι στις δύσκολες στιγµές σου, στις αγωνίες σου, στους πειρασµούς σου, θα κρατάς στο χέρι σου ένα άλλο αγαπηµένο χέρι. Η Καινή ιαθήκη λέγει ότι θα πονέσει κάθε άνθρωπος, προ πάντων ο εις γάµον ερχόµενος. «Λέλυσαι από γυναικός;» ερωτά ο Απόστολος Παύλος. Είσαι δηλαδή ανύπανδρος; «Μη ζητεί γυναίκα, εάν δε και γήµης, ούχ ήµαρτες». Εάν παντρευθής, δεν έχεις αµαρτία. «Και αν γήµη η παρθένος, ούχ ήµαρτε. Θλίψιν δε τη σαρκί έξουσιν οι τοιούτοι. Εγώ δε υµών φείδοµαι». Από την στιγµή που παντρεύεσαι, να θυµάσαι, λέγει, ότι θα πονέσεις πολύ, θα υποφέρεις, η ζωή σου θα είναι ένας σταυρός, αλλά ανθισµένος σταυρός. Θα έχει και τις χαρές του και τα χαµόγελά του και τις οµορφιές του. Όταν πάλι περνάς λιακάδες στην ζωή σου, να θυµάσαι τα λουλούδια που κρύβουν έναν σταυρό. Έτσι και στην δική σου λιακάδα ξαφνικά µπορεί να βγει ένας σταυρός. εν είναι γλέντι η ζωή, όπως νοµίζουν µερικοί που οδηγούνται στον γάµο και ύστερα πέφτουν και ύστερα πέφτουν από τον ουρανό στη γη. Ο γάµος είναι µια πλατειά θάλασσα που δεν ξεύρεις τι θα σου βγάλει. Παίρνεις τον άνθρωπο που τον διάλεξες µε φόβο και τρόµο και µε πολλή προσοχή και ύστερα από έναν χρόνο, από δύο χρόνια, από πέντε χρόνια, ανακαλύπτεις πως σε κορόιδεψε. Είναι νοθεία του γάµου να πιστεύωµε ότι ο γάµος είναι δρόµος, στον οποίο πρέπει να ζητήσωµε την ευτυχία µας, την άρνηση του σταυρού. Χαρά του γάµου είναι ο άνδρας και η γυναίκα να βάζουν και οι δύο τους ώµους τους και να προχωρούν µαζί στις ανηφοριές της ζωής. «εν έχετε υποφέρει; εν έχετε αγαπήσει», λέγει ένας ποιητής. Μόνον εκείνος που υποφέρει, µπορεί πραγµα- Ε Ν Ο Ν Απόσπασµα από κήρυγµα του Αρχιµανδρίτου Αιµιλιανού Σιµωνοπετρίτου τικά να αγαπήσει. Γι αυτό η θλίψις είναι απαραίτητο στοιχείο του γάµου. «Ο γάµος», λέγει κάποιος αρχαίος ποιητής και φιλόσοφος, «είναι ένας κόσµος που τον ο- µορφαίνει η ελπίδα και τον ενδυναµώνει η δυστυχία». Όπως µέσα στη φωτιά αποδεικνύεται το ατσάλι, έτσι ακριβώς και ο άνθρωπος χαλκεύεται στον γάµο, στη φωτιά των δυσκολιών. Όταν βλέπεις τον γάµο σου από µακριά, όλα σου φαίνονται µέλι γάλα, όλα σου χαµογελούν. Όταν πλησιάσεις, τότε θα δείς πόσες σκληρές στιγµές κρύβει. «Ου καλόν είναι τον άνθρωπον µόνον είναι», λέγει ο Θεός, γι αυτό έβαλε πλάι του έναν σύντροφο, έναν βοηθό για όλες τις στιγµές της ζωής του, ιδίως για τους αγώνες της πίστεως. ιότι για να µπορέσεις να κρατήσεις την πίστη σου, πρέπει να πονέσεις πολύ. Την χάρη Του την στέλνει σε όλους µας ο Θεός. Την στέλνει όµως, όταν εµείς είµαστε πρόθυµοι να υποµένωµε και να υποφέρωµε. Μερικοί µόλις δουν τα εµπόδια, το βάζουν στα πόδια. Ξεχνούν τον Θεό και την Εκκλησία. Αλλά η πίστις, ο Θεός, η Εκκλησία δεν είναι πουκάµισο, που το βγάζοµε µόλις ιδρώσωµε. Ο γάµος λοιπόν είναι µια πορεία µέσα σε θλίψεις και σε χαρές. Όταν σου φαίνονται πολύ δύσκολες οι θλίψεις, να θυµάσαι ότι είναι µαζί σου ο Θεός. Αυτός θα σηκώσει τον σταυρό. Αυτός που σε στεφάνωσε. Όταν παρακαλούµε τον Θεόν, δεν προσφέρει πάντοτε αµέσως την λύση. Μας οδηγεί πολύ σιγά. Καµιά φορά κάνει και χρόνια. Το Πνεύµα το Άγιον «υπερεντυγχάνει υπέρ ηµών στεναγµοίς αλαλήτοις». ηλαδή υποφέρεις εσύ και µαζί σου πονάει ο ίδιος ο Χριστός. Πρέπει να πονέσωµε αλλιώς δεν θα έχει αληθινό νόηµα η ζωή µας. εύτερον, ο γάµος είναι µια πορεία αγάπης. Είναι δη- µιουργία ενός καινούργιου ανθρώπου, «έσονται εις σάρκα µίαν», λέγει το Ευαγγέλιο. Ενώνει ο Θεός δύο ανθρώπους και τους κάνει έναν. Από την ένωση των δύο που αποφασίζουν να ενώσουν τα βήµατα τους και να συναρµονίσουν τους κτύπους των καρδιών τους, βγαίνει ένας άνθρωπός. Με την βαθιά αυτή και πηγαία αγάπη ο ένας είναι µια παρουσία, µια ζωντανή πραγµατικότης µέσα στην καρδιά του άλλου. Είµαι παντρεµένος σηµαίνει πως δεν µπορώ να ζήσω ούτε µια µέρα, ούτε καν λίγες στιγµές, ει δυνατόν, χωρίς τον σύντροφο της ζωής µου. Ο άνδρας µου, η γυναίκα µου είναι ένα κοµµάτι του είναι µου, της σάρκας µου, της ψυχής µου. Είναι ένα συµπλήρωµά µου. Αποτελεί την απασχόληση του µυαλού µου. Αποτελεί τον λόγο, για τον οποίο νοιώθω να κτυπά η καρδιά µου. Αλλάζουν τα δακτυλίδια των αρραβώνων, για να δείξουν ότι στις αλλαγές της ζωής, τελικώς, θα µείνουν πάλι ενωµένοι. Ο καθένας φοράει το δακτυλίδι που γράφει το όνοµα του άλλου και το βάζει συµβολικά στο δάκτυλο, από όπου ξεκινάει µια φλέβα που πάει απ ευθείας
Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής στην καρδιά. Ο ένας, θα λέγαµε, δίνει στον άλλον το αίµα της καρδιάς του. Τον κλείνει µέσα στα σωθικά του. «Τι κάνεις;» ρώτησαν κάποτε έναν µυθιστοριογράφο. Εκείνος παραξενεύθηκε. «Τι κάνω; παράξενο ερώτη- µα. Μα αγαπώ την Όλγα, την γυναίκα µου». Ζει ο άνδρας για να αγαπά την γυναίκα του. Ζει η γυναίκα για να αγαπά τον άνδρα της. Το βασικότερο στον γάµο είναι η αγάπη. «Καµιά θάλασσα και κανένα βουνό, κανένας τόπος και χρόνος, καµιά πικρή γλώσσα δεν θα µπορέσουν να µας χωρίσουν», έλεγε κάποιος που αγαπούσε την σύζυγο του. «Αν µπορείς, πάρτον», έλεγε µια άλλη, «τον έχω κρυµµένο µέσα στην καρδιά µου». Τον ζητούσαν για να τον δικάσουν µετά από µία συκοφαντία και εκείνος κρυβόταν. Γάµος λοιπόν σηµαίνει ένωσις εις έν. Ο Θεός βδελύσσεται την διάζευξη και το διαζύγιο. Θέλει την αδιάσπαστη ενότητα. Ο ιερεύς βγάζει τα δακτυλίδια από το αριστερό δάκτυλο, τα βάζει στο δεξί και κατόπιν πάλι στο αριστερό και τελικώς τα βάζει στο δεξί τους χέρι. ιότι το δεξί χέρι είναι εκείνο µε το οποίο κυρίως ε- νεργούµε. Αυτό δείχνει ότι το χέρι µου το κατέχει πλέον ο άλλος. εν κάνω τίποτα που δεν θέλει. Είµαι δε- µένος µαζί της. Είµαι δεµένος µαζί του. Ζω για τον άλλον, γι αυτό ανέχοµαι τα ελαττώµατα του. Όποιος δεν µπορεί να ανεχθεί τον άλλον, δεν µπορεί και να παντρευθεί. Τι θέλει ο συντροφός µου; Τι τον ενδιαφέρει; Τι τον ευχαριστεί; Αυτό πρέπει να ευχαριστεί, να ενδιαφέρει, να απασχολεί και εµένα. Αναζητώ ακόµη αφορµές για να του δώσω µικροχαρές. Σήµερα πως θα δώσω χαρά στον άνδρα µου, στην γυναίκα µου, είναι το ερώτηµα που θέτει στον εαυτό του κάθε ηµέρα ο παντρεµένος άνθρωπος. Ασχολείται µε τις σκοτούρες του, µε τα ενδιαφέροντά του, µε την επιστήµη του, µε την εργασία του, µε τους φίλους του, για να έχουν καινά τα πάντα, για να δείχνει ότι είναι µέσα στην καθηµερινότητά του. Αν χρειασθεί να υποχωρήσει, υποχωρεί. Εκείνος που αγαπά κοιµάται τελευταίος και σηκώνεται το πρωί πρώτος. Τους γονείς του άλλου τους βλέπει σαν δικούς του γονείς, µε αφοσίωση, µε στοργή. ιότι ξεύροµε πολύ καλά ότι, όταν παντρεύεται το παιδί, για τον γονέα, έστω και αν έχει ετοιµάσει τον γάµο, είναι επίσης µια στιγµή πολύ δύσκολη. Ο γάµος είναι κάτι που κάνει την µάννα και τον πατέρα να κλαίνε, διότι αποχωρίζονται το παιδί τους. Η γυναίκα εκφράζει την αγάπη της στον άνδρα µε την υποταγή της. Υποτάσσεται σε αυτόν, όπως ακριβώς η Εκκλησία εις τον Χριστόν. Ευτυχία της είναι να κάνει το θέληµα του ανδρός της. Νάζια, πείσµατα, γκρίνιες είναι τσεκούρια που σπάνε το δένδρο της συζυγικής ευτυχίας. Η γυναίκα είναι η καρδιά. Ο άνδρας είναι η «κεφαλή». Η γυναίκα είναι η καρδιά που αγαπά. Στις δυσκολίες Σελίδα 73 του ανδρός στέκεται όπως στάθηκε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα που στήριξε τον άνδρα της στο θρόνο. Στις στιγµές της χαράς του προσπαθεί να τον ανυψώσει ακόµα περισσότερο σε ύψη ιδανικών. Στις στιγµές της θλίψεως του στέκεται σαν ένας κόσµος υπέροχος και γαλήνιος για να του προσφέρει γαλήνη. Ο άνδρας πρέπει να θυµάται ότι η γυναίκα του είναι αυτή την οποία εµπιστεύθηκε ο Θεός στα χέρια του. Η γυναίκα του είναι µια ψυχή που του την έδωσε ο Θεός, για να την επιστρέψει σε Εκείνον. Την αγαπάει την γυναίκα του, όπως αγαπάει ο Χριστός την Εκκλησία Του. Την προστατεύει, την περιποιείται, της παρέχει ασφάλεια, ιδιαίτερα όταν είναι στεναχωρηµένη, όταν είναι άρρωστη. Ξεύροµε άλλωστε πόσο ευαίσθητη είναι η γυναικεία ψυχή, γι αυτό, όπως λέγει και ο Απόστολος Πέτρος, «ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέµοµεν τιµήν». Πληγώνεται η γυναικεία ψυχή, µικροψυχεί, µεταβάλλεται πολύ εύκολα, απελπίζεται ξαφνικά. Γι αυτό ο άνδρας πρέπει να στέκεται γεµάτος αγάπη και τρυφερότητα, ώστε να καταφέρει να γίνει ο θησαυρός της. Ο γάµος, αγαπητοί µου, είναι σαν µια βαρκούλα που πλέει µέσα στα κύµατα ανάµεσα σε βράχια. Λίγο άµα δεν προσέξεις, θα γίνει συντρίµµια. Ο γάµος, είπαµε, είναι πρώτον, µια πορεία πόνου, δεύτερον, µια πορεία αγάπης και τρίτον, µια πορεία προς τον ουρανό, µια κλήσις του Θεού. Είναι όπως λέγει η Αγία Γραφή, «µυστήριον µέγα».
Σελίδα 74 Συµβουλές του Γέροντος Παϊσίου. Στη διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρµονία του Θεού. Μια µέρα ήρθε στο Καλύβι κάποιος και µου είπε ότι είναι πολύ στενοχωρηµένος, γιατί δεν συµφωνεί µε την γυναίκα του. Είδα όµως ότι δεν υπάρχει κάτι σοβαρό ανάµεσά τους. Έχει ένα εξόγκωµα αυτός, κάποιο άλλο η γυναίκα του, και δεν µπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Χρειάζονται λίγο πλάνισµα. Πάρε δύο σανίδες απλάνιστες. Η µία έχει σ αυτό το σηµείο ένα ρόζο, η άλλη σ εκείνο το σηµείο και, αν πας να τις ενώσεις, µένει ένα κενό ανάµεσά τους. Άµα όµως πλανίσεις λίγο τη µία από εδώ, λίγο την άλλη από εκεί, αλλά µε την ίδια πλάνη, αµέσως εφάπτονται. (Ο Γέροντας εννοεί ότι η εργασία αυτή γίνεται από τον Πνευµατικό και είναι αποτελεσµατική, εφόσον ου σύζυγοι θα έχουν τον ίδιο Πνευµατικό, ώστε το πλάνισµα να γίνει «µε την ίδια πλάνη»). Μου λένε µερικοί άνδρες: «εν συµφωνώ µε την γυναίκα µου, είµαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πως κάνει τέτοια παράξενα πράγµατα ο Θεός; εν θα µπορούσε να οικονοµίσει µερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να µπορούν να ζούν πνευµατικά;». «εν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι µέσα στη διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρµονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δηµιουργούν αρµονία. Αλλοίµονο, αν είσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθήτε τι θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυµώνατε εύκολα. Θα γκρεµίζατε το σπίτι. Ή, αν και οι δύο είσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιµόσασταν όρθιοι! Αν είσασταν τσιγκούνηδες, θα ταιριάζατε µεν, αλλά θα πηγαίνατε και οι δύο στην κόλαση. Αν πάλι είσασταν απλοχέρηδες, θα µπορούσατε να κρατήσετε σπίτι; Θα το διαλύατε, και τα παιδιά σας θα γύριζαν στους δρόµους. Ένα στραβόξυλο, αν πάρει ένα στραβόξυλο, ταιριάζουν µεταξύ τους - έτσι δεν είναι; - θα σκοτωθούν όµως µέσα σε µια µέρα! Γι αυτό τι γίνεται; Οικονοµάει ο Θεός ένας καλός να πάρει ένα στραβόξυλο, για να βοηθηθεί, γιατί µπορεί να έχει καλή διάθεση, αλλά να µην έχει βοηθηθεί από µικρός». Οι µικροδιαφορές των χαρακτήρων των συζύγων βοηθούν να δηµιουργηθεί µια αρµονική οικογένεια, γιατί ο ένας συµπληρώνει τον άλλον. Στο αυτοκίνητο είναι απαραίτητο το γκάζι για να προχωρήσει, αλλά και το φρένο, για να σταµατήσει. Αν το αυτοκίνητο είχε µόνο φρένο, δεν θα κουνιόταν, και αν είχε µόνο ταχύτητες, δεν θα µπορούσε να σταµατήσει. Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συµβεί κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαµε!» ο ένας, «ωχ, τι πάθαµε!» ο άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να Ε Ν Ο Ν απελπισθεί πιο πολύ. εν µπορεί να τον τονώσει λίγο, «για στάσου, να του πει, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που µας συµβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα. Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, µπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ο άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στριµώξουν και οι δύο, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά µία ισσοροπία. Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ο καθένας να βοηθάει τον άλλον µε τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκο, θέλεις να φας και κάτι που είναι λίγο αλµυρο. Τρώς, ας υποθέσουµε, πολλά σταφύλια, θέλεις και λίγο τυρί, για να κόψει τη γλύκα. Ή τα λάχανα, άµα είναι πολύ πικρά, δεν τρώγονται. Το λίγο πικρό όµως βοηθάει, όπως και το λίγο ξινό. Αλλά αν όποιος είναι ξινός λέει : «να γίνετε όλοι ξινοί σαν κι εµένα», όποιος είναι πικρός λέει: «να γίνετε όλοι πικροί», και ο άλλος που είναι αλµυρός λέει: «όλοι να γίνετε αλµυροι», τότε δεν γίνετε χωριό. Το «φταίξιµο» και το «δίκαιο» των συζύγων. Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος και µου είπε ότι είχε προβλήµατα µε τη γυναίκα του. Πήγαιναν για χωρισµό. εν ήθελε να δει ο ένας τον άλλον. Ήταν και οι δύο δάσκαλοι, είχαν και δύο παιδάκια. εν έτρωγαν ποτέ στο σπίτι. Σε άλλο εστιατόριο έτρωγε ο ένας µετά το σχολείο, σε άλλο ο άλλος, και αγόραζαν και κάτι σάντουιτς για να φάνε τα παιδιά. Τα καηµένα, όταν οι γονείς γύριζαν στο σπίτι, πήγαιναν και έψαχναν στις τσέπες και στις τσάντες τους, για να δουν τι τους έφεραν απ έξω να φάνε. Περνούσαν µεγάλο δράµα! Αυτός έκανε και τον ψάλτη. Σε άλλη εκκλησία πήγαινε η γυναίκα του, σε άλλη έψαλλε αυτός. Τόσο πολύ! «Τι να κάνω, Πάτερ, µου λέει σηκώνω µεγάλο σταυρό, πολύ µεγάλο. Κάθε µέρα έχουµε φασαρίες στο σπίτι». «Πήγες στον Πνευµατικό;», τον ρωτάω. «Ναι, πήγα, µου λέει, και µου είπε: Υποµονή να κάνεις, σηκώνεις µεγάλο σταυρό». «Για να δώ, του λέω, ποιός σηκώνει µεγάλο σταυρό. Να πάρουµε τα πράγµατα από την αρχή. Όταν παντρευτήκατε, µαλώνατε έτσι;». «Όχι µου λέει. Οκτώ χρόνια ήµασταν πολύ αγαπηµένοι. Λάτρευα την γυναίκα µου περισσότερο από τον Θεό! Μετά εκείνη άλλαξε. Έγινε γκρινιάρα, ιδιότροπη...». Ακούς; Τη λάτρευε περισσότερο από τον Θεό! «Έλα εδώ του λέω. Λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από τον Θεό! Η γυναίκα σου φταίει τώρα ή εσύ, που φθάσατε σ αυτή την κατάσταση; Εξ αιτίας σου πήρε την Χάρη Του ο Θεός από την γυναίκα σου. Και τι
Έντυπο πνευµατικής εσωτερικής καταγραφής Ι Ε Ρ Ε Σ Α Κ Ο Λ Ο Υ Θ Ι Ε Σ Κ Α Ι Ε Κ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Υ Σελίδα 75 Κάθε Τρίτη µετά την ακολουθία του εσπερινού τελείται Ιερά Παράκληση στον Άγιο Παντελεήµονα. Το µυστήριο της Ιεράς Εξοµολογήσεως τελεί ο π. Ιερόθεος Βαµβακάρης όλες τις ηµέρες και ώρες λειτουργίας του Ιερού Ναού κατόπιν συνεννοήσεως ( τηλ. 2104615704 ) Κάθε Σάββατο τελείται Θεία Λειτουργία Κάθε Κυριακή και ώρα 10:30 γίνεται η συνάντηση των παιδιών του κατηχητικού σχολείου Πρόγραµµα Θείων Λειτουργιών Οκτωβρίου 2008 Πέµπτη 02 Οκτωβρίου Του εν αγίοις πατρός ηµών Κυπριανού επισκόπου Καρθαγένης και Ιουστίνης της παρθένου ( 304). Του αγίου Μάρτυρος Θεοδώρου, του Γραβά. Νεοµάρτυρος Γεωργίου, του Χατζή ( 1794). Οσίου Θεοφίλου. Παρασκευή 03 Οκτωβρίου Ιεροµαρτύρων ιονυσίου του Αρεοπαγίτου, επισκόπου και πολιούχου Αθηνών ( 96) και των µαθητών αυτού και µαρτύρων Ρουστικού, Ελευθερίου και αµάριδος. ιονυσίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας και των µαθητών αυτού καί διακόνων: Φαύστου, Γαίου, Ευσεβίου και Χαιρήµονος. Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου, επισκόπου Καισαρείας Παλαιστίνης.Μαρτύρων Θεαγένους, Θεοκτίστου καί Θεοτέκνου. σκέφτεσαι να κάνεις τώρα;», τον ρωτάω. «Μάλλον να χωρίσουµε», µου λέει. «Μήπως έµπλεξες και µε καµµιά άλλη;». «Ναι, έχω υπ όψιν µου κάποια», µου λέει. «Βρε δεν καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι ο φταίχτης; Να ζητήσεις πρώτα συγχώρεση από τον Θεό, γιατί λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από Εκείνον. Μετά να πας να ζητήσεις συγχώρεση από τη γυναίκα σου. «Να µε συγχωρέσης, να της πεις, εγώ έγινα αιτία να δηµιουργηθεί αυτή η κατάσταση στο σπίτι και να ταλαιπωρούνται τα παιδιά». Έπειτα να πας να εξοµολογηθείς και να λατρεύεις τον Θεό σαν Θεό και να αγαπάς τη γυναίκα σου σαν γυναίκα σου, και θα δης, τα πράγµατα θα πάνε καλά». Τον τράνταξα. Άρχισε να κλαίει. Μετά µου υποσχέθηκε πως θα µε ακούσει. Ήρθε µετά από λίγο καιρό χαρούµενος. «Σ ευχαριστώ, Πάτερ, µας έσωσες, µου λέει. Είµαστε µια χαρά, κι εµείς και τα παιδιά µας». Βλέπεις; Να είναι αυτός ο φταίχτης και να νοµίζει κιόλας ότι σηκώνει πολύ µεγάλο σταυρό! Κυριακή 19 Οκτωβρίου Θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία (εσπερινός µετά αρτοκλασίας, Όρθρος και Θεία Λειτουργία) προς τιµήν του Αγίου Γερασίµου του εν Κεφαλληνία ( 1581 ) Έναρξη αγρυπνίας 09:00 µ.µ. Λήξη αγρυπνίας 01:30 π.µ. Πέµπτη 23 Οκτωβρίου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου, πρώτου επισκόπου Ιεροσολύµων ( 63). Νεοµάρτυρος Ιωάννου του Ηπειρώτου. Οσίων Ιγνατίου Α`, πατριάρχου Κ ων/ πόλεως, Μακαρίου του Ρωµαίου, Νικηφόρου. Πετρωνίου και Ιακώβου του Ρώσου. Τρίτη 28 Οκτωβρίου Της φωτοφώρου Σκέπης της υπεραγίας εσποίνης ηµών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Ιεροµαρτύρων Κυριακού επισκόπου Ιεροσολύµων και Αθανασίου του εκ Σπάρτης (Ατταλείας 1653). Μαρτύρων Τερεντίου και Νεονίλλης, Αφρικανού, Μαξίµου, Τερεντίου, Ποµπηίου, Φωκά. Των αγίων Τεσσάρων Νεοµαρτύρων των εν Ρεθύµνη: Αγγελή, Γεωργίου, Μανουήλ και Νικολάου ( 1824). Οσίων Αθανασίου του νέου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Στεφάνου επισκόπου του Σαβαίτου. Φιρµιλιανού επισκόπου Καισαρείας. Μελχίωνος πρεσβυτέρου. Αρσενίου αρχιεπισκόπου Σερβίας και Φεβρωνίας.
E N D O N Μηνιαία ενηµερωτική έκδοση του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήµονος ραπετσώνας ιευθυντής εκδόσεως π. Γεώργιος Θεοδωρόπουλος Αρχισυντάκτης Στέφανος Φ. Σωτηρόπουλος Στοιχεία επικοινωνίας για παρατηρήσεις, σχόλια, προτάσεις, συνεργασίες Ι.Ν. Αγίου Παντελεήµονος Αγίου Παντελεήµονος 12 Τ.Κ. 186 48 ραπετσώνα Τηλέφωνο: 210-4615704 Τηλεοµοιότυπο: 210-4615759 Ηλ. διεύθυνση: periodikoendon@yahoo.gr ιαδικτυακό ιστολόγιο : http://www.periodikoendon.blogspot.com ιανέµεται από τον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήµονος ραπετσώνας την τελευταία Κυριακή του κάθε µήνα. Εισφορές προαιρετικές. Στείλτε µας την ηλεκτρονική σας διεύθυνση, για να έχετε κάθε µήνα το περιοδικό Ε Ν Ο Ν σε.pdf αρχείο, στον υπολογιστή σας. Οι έγγαµοι Άγιοι. Χ Ρ Ο Ν Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α Και ξαφνικά, οι τηλεοράσεις µας γεµίσανε µε πλάνα από µοναστήρια, Αθωνικά τοπία, µοναχούς, ιερείς, εικόνες, σταυρούς, κοµποσχοίνια!... Τι έγινε; Αποφάσισαν σύσσωµα τα ΜΜΕ να κάνουν στροφή προς τον ορθόδοξο µυστικισµό; Ένοιωσαν ξαφνικά οι τηλεοπτικοί άρχοντες την αµαρτωλότητα τους, και σε µια κίνηση βαθιάς µεταµέλειας, αποφάσισαν να αλλάξουν τρόπο ζωής και παρουσιάσεως; υστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Για ακόµη µια φορά βιώνουµε µια δήθεν λαϊκόφιλη επίθεση κατά της πίστεώς µας. Αυτόκλητοι σωτήρες εµφανίστηκαν στην τηλεόραση, που κόπτονται και ενδιαφέρονται να φωτίσουν κάποιες «σκοτεινές» δοσοληψίες µεταξύ µοναχών και κρατικών υπαλλήλων. Ακούµε για συµβόλαια, λογαριασµούς, ανταλλαγές, αξίες, κόµµατα, κυβερνήσεις, ονόµατα. Ακούµε για ρασοφόρους που εκµεταλλεύονται τον ι- δρώτα της φτωχολογιάς. Για Θεό µόνο δεν ακούµε. Αλλά ποιος δίνει σηµασία σε αυτό. Εδώ έχουµε σηµαντικότερες υποθέσεις να διελευκάνουµε Οι αναµάρτητοι ρίχνουν τον λίθο στους αµαρτωλούς Σελίδα 76 Του µοναχού Μωυσέως Αγιορείτου. Στους δύσκολους καιρούς µας α- κριβή παραµυθία είναι οι άγιοι της Εκκλησίας µας, οι οποίοι µε την παρουσία τους, τους βίους και τα κατορθώµατά τους, µας βοηθούν και στον δικό µας αγώνα. Αρκετοί από αυτούς ήσαν έγγαµοι. Πολλοί αρνήθηκαν τον γάµο, και την άρνησή τους πλήρωσαν, κάποτε, µε χλευασµούς και µαρτύρια. Παρα- µονές των γάµων έφευγαν κρυφά ή κατόπιν έντονης προσευχής έπαιρναν τα πράγµατα νέα τροπή. Από τους έγγαµους αγίους λίγοι είναι γνωστοί. Εκτός όµως από πολύ γνωστά ανδρόγυνα αγίων, έχουµε και µία σειρά πολλών άλλων, που µε λύπη δεν είδαν και τον ή την σύζυγο στους σεσωσµένους ή δεν είναι καταχωρηµένοι ανάµεσα στους αγίους. Πολλοί θα βρίσκονται και µεταξύ των γνωστών επωνύµων και ανωνύµων µαρτύρων και οσίων, από τους ο- ποίους λείπουν τα σχετικά στοιχεία, αλλά και πολλοί βέβαια στους αγνώστους σ εµάς αγίους. Σκύβοντας κανείς πάνω στα συναξάρια των εγγάµων αγίων, παρατηρεί πως ο βίος των περισσοτέρων καταλήγει στο µαρτύριο ή στη έρηµο. εν είναι όµως λίγοι κι αυτοί που αγίασαν µέσα στις πολλές µέριµνες και φροντίδες του κοσµικού βίου. Αλλά και η µέχρι το µαρτύριο ή την άσκηση ζωή των αγίων µας είναι αξιοπρόσεκτη. Κύριο χαρακτηριστικό όλων η άσκηση και η αγαθοεργία. Ιερείς και λαϊκοί, πλούσιοι και φτωχοί, πολύτεκνοι και ολιγότεκνοι, άτεκνοι και άσηµοι, βασιλείς κι αγράµµατοι, εργάσθηκαν ο καθένας µε τον τρόπο του, ταπεινά και αθόρυβα, κηρύττοντας και ελεώντας. Θα πρέπει να τονισθεί πως ένα ι- διαίτερο χαρακτηριστικό των βίων των εγγάµων αγίων είναι η ελεηµοσύνη. Στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστοµο ανήκει η σπουδαία ρήση, πως η ελεηµοσύνη είναι ανώτερη της παρθενίας και η φιλαργυρία χειρότερη της πορνείας. που τρώνε τα λεφτά του ελληνικού λαού, και ζητούν την παραδειγµατική τους τιµωρία.. Και ποιο είναι το τελικό συµπέρασµα σε όλη αυτή την υπόθεση; Είναι ότι οι παπάδες «τα παίρνουνε», οι µοναχοί «αράζουν και περνάνε καλά εις υγείαν των κορόϊδων» και ο πιστός που δίδει από το υστέρηµά του στις εκκλησίες είναι µε τον επιεικέστερο χαρακτηρισµό «αφελής». Ο µισόκαλος θα βρει πολλούς τρόπους να σκανδαλίσει και να διαιρέσει το πλήρωµα της Εκκλησίας. Εµείς ως άνθρωποι αµαρτωλοί δεν θα κρίνουµε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Αυτό είναι στο κριτήριο του Θεού. Εµείς υποχρέωση έχουµε προς την ψυχή µας για τη σωτηρία µας, να προσευχηθούµε και για µας και για τους άλλους. Ας µην επισύρουµε κριτική σε ανθρώπους και µάλιστα µοναχούς που πολεµούνται περισσότερο από τον δαίµονα. Γιατί θα κριθούµε κι εµείς µε τις ίδιες παραµέτρους. Τελειώνω µε τον µεστό λόγο του γέροντας Παύλου της Μονής Κωνσταµονίτου στο Άγιον Όρος : «Ο Θεός εσάς τους λαϊκούς θα σας κρίνει κρατώντας ξύλινη ράβδο, εµάς τους µοναχούς µε σιδερένια» α Σ. Σ.