EPIEXOMENA EIΣAΓΩΓIKA ΣHMEIΩMATA... 13 ΠΡΟΛΟΓΟΣ... 19 ΕΙΣΑΓΩΓΗ... 27

EPIEXOMENA EIΣAΓΩΓIKA ΣHMEIΩMATA... 13 ΠΡΟΛΟΓΟΣ... 19 ΕΙΣΑΓΩΓΗ... 27 Μέρος Πρώτο: Παχυσαρκία. Ένα πρόβληµα πολιτισµού Κεφ. 1: Ορθογλυκαιµική και Ορθοµοριακή ιατροφή... 47 Κεφ. 2: H παχυσαρκία αποτελεί ένδειξη δυσλειτουργίας του οργανισµού... 52 Κεφ. 3: εν υπάρχουν ασθένειες, µόνο επίπεδα υγείας... 59 Κεφ. 4: Γιατί δυσλειτουργούν τα κύτταρά µας... 62 Κεφ. 5: Τι είναι τα κύτταρά µας και ποιος ο ρόλος τους... 67 Κεφ. 6: Τι συµβαίνει όταν τα κύτταρά µας δυσλειτουργούν... 72 Μέρος εύτερο: Αναλύοντας το πρόβληµα Κεφ. 1: Τα µακροθρεπτικά. Πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες... 83 Κεφ. 2: Τα µικροθρεπτικά. Βιταµίνες, µέταλλα, ιχνοστοιχεία και φυτοθρεπτικά... 125 Κεφ. 3: O µύθος των πρωτεϊνών, της κρεοφαγίας και των βιο-οξειδωτικών τροφών... 142 9

E P I E X O M E N A Κεφ. 4: Η σύγχρονη τροφή µας τοξινώνει, δεν µας τρέφει... 156 Κεφ. 5: Αυξανόµενη τοξίνωση του οργανισµού... 182 Κεφ. 6: Ο ρόλος του γαστρεντερικού στην υγεία... 194 Κεφ. 7: Τα οφέλη της άσκησης... 204 Κεφ. 8: Ενυδάτωση. Η βασική προϋπόθεση της υγείας... 210 Κεφ. 9: Αναπνοή. Το πρώτο θεµέλιο της ζωής... 226 Κεφ. 10: Αλλεργίες. Η µάστιγα της εποχής... 232 Κεφ. 11: Άγχος. Το µυστήριο και η εξήγησή του... 257 Κεφ. 12: Ο έλεγχος της όρεξης... 273 Μέρος TPITO: Η λύση του προβλήµατος Κεφ. 1: Ανακεφαλαίωση... 287 Κεφ. 2: Ορθογλυκαιµική ιατροφή. Η επανάσταση της υγείας... 293 Κεφ. 3: Ορθοµοριακή ιατροφή... 298 Κεφ. 4: Η ορθοµοριακή αξία των βιο-αναγεννητικών τροφών... 307 Κεφ. 5: Τι είναι ο ορθογλυκαιµικός δείκτης τροφών... 329 Κεφ. 6: Ορθοµοριακή Θεραπευτική... 340 Κεφ. 7: Το οπλοστάσιο της υγείας... 345 Μέρος TETAPTO: Η αναβάθµιση της υγείας σας Κεφ. 1: Η εφαρµογή της Oρθογλυκαιµικής ιατροφής... 381 Κεφ. 2: Οι τρεις µήνες που θα αλλάξουν τη ζωή σας... 391 Aντί επιλόγου... 413 ΠAPAPTHMA Ορθογλυκαιµική ιατροφή... 417 Συγκεκριµένη Ορθοµοριακή Θεραπευτική... 425 Oρθοµοριακός δείκτης υγείας... 433 Oρθά µόρια... 439 Όξινες - Aλκαλικές τροφές... 455 Συνταγές... 457 Bιβλιογραφία... 481 Xρήσιµες πληροφορίες... 487 10

PO O O M έχρι στιγµής πρέπει να έχουν γραφτεί και να έχουν εκδοθεί χιλιάδες επιστηµονικά συγγράµµατα και βιβλία σχετικά µε θέµατα υγείας και παχυσαρκίας. Όλα σχεδόν παρουσιάζουν διάφορες απόψεις για το τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουµε, τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι επιστηµονικά τεκµηριωµένο και τι όχι. Πολλά περιέχουν χρήσι- µες συµβουλές και πρακτικές εφαρµογές, που αναµφίβολα είναι ευεργετικές και χρήσιµες για την υγεία µας. Άλλα δεν είναι τόσο χρήσιµα. Όλα όµως, τουλάχιστον όσο γνωρίζω, έχουν ένα κοινό πρόβληµα. Βλέπουν το δέντρο, αλλά όχι το δάσος. Ασχολούνται µε τα προβλήµατα υγείας του ανθρώπου και ξεχνούν τον ίδιο τον άνθρωπο. Και εξηγώ. Είναι ο άνθρωπος εντελώς αµέτοχος σε ό,τι του συµβαίνει όσον αφορά την υγεία του; Είναι το πρόβληµα ξεχωριστό από αυτόν που το έχει; Τι εννοούµε πραγµατικά µε τις λέξεις «υγεία» και «ασθένεια»; Είναι ανεξάρτητα µεταξύ τους τα σωµατικά και τα ψυχικά παθολογικά συµπτώ- µατα ή αλληλοεξαρτώµενα; Μπορούµε να κάνουµε κάτι γι αυτά και τι; Τι είναι τελικά ο ανθρώπινος οργανισµός και πώς λειτουργεί; Τι τον ωφελεί και τι τον βλάπτει; Πώς µπορούµε να πάρουµε την υγεία και την ίδια µας τη ζωή στα χέρια µας και να γίνουµε γιατροί του εαυτού µας; 19

apple Ú Ô Ï Ô Á Ô Αυτά είναι µόνο µερικά από τα ερωτήµατα στα οποία θα προσπαθήσω να απαντήσω µε αυτό το βιβλίο. Tα όσα θα διαβάσετε δεν αφορούν µόνο τον αποτελεσµατικό και µόνιµο έλεγχο του βάρους αλλά πολύ περισσότερα. Αν θέλετε, πρόκειται για ένα εγχειρίδιο αυτογνωσίας και την επιτοµή όλης της εµπειρίας µου έπειτα από δεκαετίες εκπαίδευσης, επι- µορφωτικών σεµιναρίων, επιστηµονικών ερευνών στις οποίες συµµετείχα και κλινικής πρακτικής. Όλα αυτά προσπάθησα να τα µεταδώσω µέσα από τις σελίδες του βιβλίου όσο πιο απλά και κατανοητά γινόταν, µε ένα σκοπό. Να µπορεί ο κάθε ενδιαφερόµενος να δοκιµάσει τις πρακτικές που προτείνω πολύ εύκολα, και να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσµατα και το µεγαλύτερο όφελος χωρίς την ανάγκη ειδικών. Προσπάθησα να µεταδώσω µια αναµφισβήτητη αλήθεια. H παχυσαρκία και το πρόβληµα του ανεξέλεγκτου βάρους που µαστίζει τον σύγχρονο άνθρωπο και έχει αρχίσει να παίρνει διαστάσεις επιδηµίας δεν είναι το αίτιο πολλών παθολογικών συµπτωµάτων, αλλά µάλλον το αποτέλεσµα. Για να αντιµετωπιστεί σωστά θα πρέπει να το δούµε σε αυτήν τη βάση και από αυτήν τη σκοπιά. Αυτό σηµαίνει ότι ελέγχοντας το βάρος µας αναπόφευκτα θα πρέπει να ελέγξουµε και πολλά άλλα παθολογικά προβλήµατα, διαφορετικά θα ζούµε σε ένα ψέµα και σε µια αυταπάτη. Αν το κάνουµε αυτό σωστά, ολοκληρωµένα και µόνιµα, όχι µόνο θα απαλλαγούµε από µια άκρως ανεπιθύµητη κατάσταση αλλά, το πιο ση- µαντικό, θα έχουµε ταυτόχρονα αναβαθµίσει την ψυχοσωµατική υγεία µας σε επίπεδα που δεν τα θεωρούσαµε εφικτά. Η νοοτροπία µας επίσης θα έχει αλλάξει. Θα πάψουµε να βλέπουµε το βάρος µόνο ως πρόβληµα αισθητικής και θα καταλάβουµε ότι στην πραγµατικότητα αποτελεί µια ισχυρή και «βαριά» προειδοποίηση ότι κάτι δεν πάει καλά µε όλο τον οργανισµό µας. Επίσης, θα πάψουµε να είµαστε θύµατα της εκάστοτε δίαιτας της µόδας, των «µαγικών» χαπιών, των ινστιτούτων αδυνατίσµατος και των µεθόδων που αποσκοπούν περισσότερο να «ελαφρύνουν» την τσέπη µας και λιγότερο το σώµα µας. εν είµαστε ό,τι τρώµε. Είµαστε ό,τι τρώµε, χωνεύουµε, αφοµοιώνουµε και αποβάλλουµε. Είµαστε επίσης ό,τι πίνουµε, αναπνέουµε, σκεφτόµαστε και αισθανόµαστε, το περιβάλλον µέσα στο οποίο ζούµε και 20

PO O O κινούµαστε, η στάση του σώµατός µας, η άσκηση που κάνουµε ή δεν κάνουµε και, τέλος, ό,τι κληρονοµήσαµε γενετικά από τους προγόνους µας. Όλα αυτά µας καθορίζουν και µας προετοιµάζουν για την ποιότητα ζωής που θα έχουµε. Αυτή η ποιότητα ζωής δεν µπορεί παρά να εξαρτάται κυρίως από ένα πράγµα, ένα πραγµατικό αγαθό, που, όπως διακήρυτταν οι αρχαίοι Έλληνες, είναι το πρώτο και µεγαλύτερο που πρέπει να εξασφαλίσει ο άνθρωπος, διότι είναι το µέτρο όλων των άλλων αγαθών. Χωρίς αυτό κανένα άλλο αγαθό δεν έχει αξία, αλλά παρ όλα αυτά το εκτιµούµε µόνο όταν το χάσουµε. Mιλάω για την ψυχοσω- µατική µας υγεία, που εξαρτάται απόλυτα από όλα όσα περιέγραψα πιο πάνω και µόνο αυτά. Το ερώτηµα που πρέπει να κάνετε εσείς οι αναγνώστες στον εαυτό σας, αν πραγµατικά ενδιαφέρεστε για την υγεία σας, είναι ένα. Ποια είναι η ποιότητα νοοτροπίας, διατροφής και τρόπου ζωής που έχω; Αν θεωρείτε ότι είναι υψηλή και επίσης πιστεύετε ότι χαίρετε άκρας υγείας και δεν ανησυχείτε για το µέλλον, τότε αυτό το βιβλίο δεν είναι για σας. Αν έχετε αµφιβολίες και παρουσιάζετε έστω και το παραµικρό παθολογικό σύµπτωµα, τότε ίσως θα πρέπει να επανεξετάσετε την ποιότητα ζωής σας πριν αρχίσετε να καταφεύγετε σε ειδικούς. Όταν αναφέροµαι σε παθολογικά συµπτώµατα και σε ποιότητα ζωής, εννοώ κυριολεκτικά το πόσο καλά αισθάνεστε ψυχικά, διανοητικά και σωµατικά, αλλά όχι µόνο. Εννοώ επίσης πόσο καλές είναι οι σχέσεις σας µε τους άλλους και µε τον ίδιο σας τον εαυτό. Πόσο κέφι έχετε για ζωή, δηµιουργία και δραστηριότητες. Πόσο αισιόδοξοι, χαρούµενοι, ευτυχισµένοι είστε και πόση ενέργεια, δυναµισµό και αποφασιστικότητα διαθέτετε για να αλλάξετε πράγµατα και καταστάσεις, να αντιµετωπίσετε τα προβλήµατα της καθηµερινότητας ως προκλήσεις για βελτίωση του εαυτού σας, να ελέγξετε απόλυτα το άγχος και να το εξαφανίσετε από τη ζωή σας και, γενικά, να είστε ένα «δυναµό» παραγωγικότητας και ήρεµης δύναµης. Είτε το γνωρίζετε είτε όχι, όλα αυτά συνδέονται µε τη νοοτροπία, τη διατροφή και τον τρόπο ζωής που ακολουθούµε. Αυτά τα τρία διαπλάθουν το νου, τη σκέψη, τα συναισθήµατα και όλη την ύπαρξή µας. H βάση όλων αυτών είναι η σωστή διατρο- 21

apple Ú Ô Ï Ô Á Ô φή, η φυσική χηµεία που καθορίζει τη λειτουργικότητα και την υγεία των κυττάρων όλου του οργανισµού και, κατ επέκταση, των ορµονών, των νευροδιαβιβαστών και όλων των βιοχηµικών µορίων που µας κάνουν να νιώθουµε «ζωντανοί», να σκεφτόµαστε, να αισθανόµαστε και να δρούµε. Αυτή είναι µια νέα διάσταση της τροφής, η οποία, µαζί µε τη σωστή νοοτροπία, την εκπαίδευση και τον τρόπο ζωής, εξηγεί σε µεγάλο βαθµό γιατί είµαστε αυτό που είµαστε κάθε στιγµή. Αν αισθάνεστε δυστυχισµένοι, αγχωµένοι, εκνευρισµένοι και εξαντληµένοι, µην ψάχνετε αλλού. είτε τι φάγατε την προηγούµενη µέρα. Tα όσα θα διαβάσετε σε αυτό το βιβλίο µπορεί να σας φανούν λογικά, απίστευτα, υπερβολικά, ακραία, πρωτότυπα, φυσιολογικά ή αυταπόδεικτα. Όποια και αν είναι η γνώµη και τα συµπεράσµατά σας, θα πρέπει πάντα να θυµάστε ένα πράγµα. Όλα όσα αναφέρω έχουν ήδη δοκιµαστεί από εκατοµµύρια άτοµα σε όλο τον κόσµο, όχι µόνο τώρα αλλά εδώ και πολλούς αιώνες. Είναι διαχρονικές αλήθειες που δεν αλλάζουν και δεν εξυπηρετούν κανένα συµφέρον παρά µόνο την υγεία µας. Όλα αυτά τα έχω εφαρµόσει ο ίδιος στον εαυτό µου και σε χιλιάδες πελάτες µου µε εκπληκτικά αποτελέσµατα. Γιατί υπήρξε η ανάγκη γι αυτό το βιβλίο; Oι έκτακτοι καιροί απαιτούν έκτακτα µέτρα. Οι άνθρωποι αρρωσταίνουν όλο και πιο συχνά σε ολοένα και µικρότερη ηλικία. Τα ψυχοσωµατικά παθολογικά συµπτώ- µατα έχουν πάρει διαστάσεις επιδηµίας και οι εκφυλιστικές παθήσεις θερίζουν, ειδικά στον δυτικό, τεχνολογικά προηγµένο κόσµο. Σε λίγο οι πραγµατικά υγιείς άνθρωποι θα αποτελούν την εξαίρεση σε µια κοινωνία αρρώστων. Και όλα αυτά µέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο όπου η επιστήµη υποτίθεται ότι κάνει άλµατα και πρόοδο σχεδόν καθηµερινά. Tότε, γιατί δεν µπορούµε να θεραπεύσουµε ακόµα ένα απλό κρυολόγη- µα; Γιατί πιστεύουµε αυτά που µας λένε, ότι δηλαδή τα παθολογικά συ- µπτώµατα είναι συχνά «αγνώστου αιτιολογίας»; Ότι ο άνθρωπος δεν µπορεί να προστατέψει την υγεία του µόνος του και χρειάζεται συνεχώς τους «ειδικούς»; Έγραψα αυτό το βιβλίο γιατί έπρεπε να µεταδώσω σε όσο περισσότερους ανθρώπους µπορούσα µια επιστηµονική και αναµφισβήτη πραγ- 22

PO O O µατικότητα. Τα αίτια όλων σχεδόν των ψυχοσωµατικών παθολογικών συ- µπτωµάτων είναι γνωστά και αναστρέψιµα. Ο ίδιος ο άνθρωπος µπορεί να τα αναστρέψει πολύ εύκολα όταν αντιληφθεί αυτή την αλήθεια. Εποµένως, η υγεία ξεκινά από το νου. Όταν το δεχτούµε πραγµατικά, θα πρέπει επίσης να αντιληφθούµε ότι στον τοµέα της υγείας δεν χωράνε ηµίµετρα. Ένα γραµµάριο πρόληψης ισοδυναµεί µε έναν τόνο θεραπείας και η µόνη ουσιαστική πρόληψη είναι η συνεχής επαγρύπνηση και η αναβάθµιση της υγείας µας µε κάθε τρόπο. Θα πρέπει επίσης να αντιληφθούµε ότι η παραπληροφόρηση στον τοµέα της υγείας και της διατροφής είναι πολύ µεγάλη και θα πρέπει οι ίδιοι να ερευνήσουµε το θέµα όσο µπορούµε. Για παράδειγµα, αν ζούσαµε στο βουνό, αναπνέαµε καθαρό αέρα, τρώγαµε βιολογική τροφή, πίναµε νερό βουνίσιας πηγής και περπατούσαµε µερικά χιλιόµετρα την ηµέρα χωρίς άγχος δεν θα υπήρχε ανάγκη γι αυτό το βιβλίο. Επειδή όµως τα παραπάνω δεν συµβαίνουν, επειδή είµαστε συνεχώς αγχωµένοι, αναπνέουµε µολυσµένο αέρα, τρώµε τοξινωµένη τροφή, πίνουµε επίσης τοξινωµένο νερό και καθόµαστε µπροστά στην τηλεόραση επί ώρες για να τοξινώσουµε και τον εγκέφαλό µας, πρέπει να κάνουµε κάτι επειγόντως. Κάτι για να αντισταθµίσουµε αυτή την τοξική και αγχωτική θύελλα που έχουµε εξαπολύσει εναντίον του ίδιου µας του εαυτού. Κάτι δραστικό και όχι επιφανειακό. Είναι εµφανές σε κάθε λογικό άνθρωπο ότι χρειάζεται. Όταν ακούω λοιπόν διατροφικές και άλλες συµβουλές για την προστασία της υγείας µας, του είδους «να τρώτε φρούτα και λαχανικά» και «κάντε και λίγη άσκηση», πρέπει να ρωτήσω: Έχουµε καταλάβει το µέγεθος του προβλήµατος που αντιµετωπίζουµε; Ποια φρούτα και ποια λαχανικά; Ένα συµβατικό πορτοκάλι και µήλο µπορεί να περάσουν µέχρι και από είκοσι τοξικά χηµικά µπάνια, να είναι ήδη φορτωµένα µε ζιζανιοκτόνα, εντοµοκτόνα, και λοιπά, πριν επικαλυφθούν µε αντιβιοτικό κερί για να παραµείνουν στα ράφια των σουπερµάρκετ επί µήνες χωρίς να σαπίσουν. Όταν σπούδαζα στη Βρετανία, απορούσα πώς τα φρούτα που αγόραζα από το σουπερµάρκετ δεν σάπιζαν για πολλές µέρες, µέχρι και εβδοµάδες, και µάλιστα εκτός ψυγείου. Μέχρι που ανακάλυψα 23

apple Ú Ô Ï Ô Á Ô ότι µε τη µέθοδο της ακτινοβολίας (irradiation αγγλιστί) σκότωναν όλους τους ζωντανούς µικροοργανισµούς του φρούτου (και φυσικά και το ίδιο το φρούτο), µε αποτέλεσµα να µην το πλησιάζει καµία µορφή ζωής. Εκτός βέβαια από τον άνθρωπο. Τα έντοµα και τα σκουλήκια είναι πιο σοφά από εµάς σ αυτό τον τοµέα. Έχοντας αποκοπεί από τη φυσική ισορροπία και µην έχοντας καλλιεργηµένο το ένστικτο της σωστής επιλογής που χαρακτηρίζει το υπόλοιπο φυτικό και ζωικό βασίλειο, ο άνθρωπος άρχισε να κάνει λανθασµένες επιλογές. Αυτές οι επιλογές βασίζονται σε παραπληροφόρηση, σε απληστία και σε άγνοια. Στην προσπάθειά µας να παράγουµε φτηνότερα ολοένα και περισσότερη τροφή καταστρέφουµε και µολύνουµε το περιβάλλον, διαταράσσουµε την ισορροπία του και στη συνέχεια προσπαθούµε να την επαναφέρουµε µε τοξικά χηµικά µέσα. Όλα αυτά τα δηλητήρια περνούν στην τροφή που τρώµε, στο νερό που πίνουµε και στον αέρα που αναπνέουµε. Στο θέµα της διατροφής θα πρέπει να παραδεχτούµε µια αναµφισβήτητη πραγµατικότητα. Ο µέσος άνθρωπος δεν έχει ιδέα τι και γιατί τρώει. Τρώει γιατί πεινάει, επειδή το φαγητό µυρίζει και φαίνεται ωραίο, είναι γευστικό, επειδή είναι η ώρα του φαγητού, για λόγους κοινωνικής επαφής, για λόγους ψυχολογικούς, από συνήθεια, επειδή του είπαν οι «ειδικοί» ότι έτσι θα αδυνατίσει ή θα κάνει καλό στην υγεία του. Tρώει επειδή µια συγκεκριµένη τροφή είναι της µόδας, επειδή είδε κάποιον σεφ στην τηλεόραση ή επειδή του το πρότειναν. Τρώει επειδή είδε ένα πακέτο φτηνής τροφής στο ράφι του σουπερµάρκετ και θέλει να κάνει οικονοµία. Ο µέσος άνθρωπος τρώει για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός από αυτόν για τον οποίο πρέπει: να θρέψει και να αποτοξινώσει τα κύτταρά του. Είναι αµφίβολο αν οι σύγχρονοι καταναλωτές γνωρίζουν κατά πόσο οι τροφές που καταναλώνουν περιέχουν τα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζονται τα κύτταρα του οργανισµού τους για να λειτουργούν σωστά ή αν δεν περιέχουν τοξίνες που τα καταστρέφουν. Απλώς ζουν για να τρώνε, δεν τρώνε για να ζήσουν. Αυτό είναι το φαινόµενο της «κοινωνικοποίησης» και του βιο-ψυχοκοινωνικού µοντέλου της διατροφής, όπως εξελίχθηκε στη διάρκεια πολλών αιώνων. Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούµε. Τι εννοούµε λέγο- 24

PO O O ντας «σωστή διατροφή»; Πού θα βρούµε τις κατάλληλες τροφές; Πώς θα ξέρουµε; Bρίσκεται η αξία της τροφής στην ονοµασία της ή στο τι περιέχει και δεν περιέχει; Όταν ακούµε να µας λένε ότι τα φρούτα, τα λαχανικά και τα όσπρια είναι ωφέλιµα, ποια ακριβώς εννοούν; Τα συµβατικά προϊόντα, που είναι φορτωµένα µε φυτοφάρµακα και ορµόνες, ή τα βιολογικά; Kαι αν πρόκειται για βιολογικά, σε τι υπέδαφος καλλιεργήθηκαν, πόσο πλούσιο ήταν σε θρεπτικά στοιχεία, πόσο φρέσκα είναι τα λαχανικά, πώς µαγειρεύονται, πόσο θρεπτικά είναι τελικά για µας και γιατί; Είναι η τροφή κάτι που το µυρίζουµε, το γευόµαστε, το µασάµε και το καταπίνουµε ή κάτι πολύ περισσότερο; Τι σχέση έχει η τροφή µε την ενέργεια, την ψυχοσύνθεση και την πνευµατική ανάπτυξη του ανθρώπου; εν είναι τυχαίο ότι σε πολλές µοναστικές αδελφότητες το πρώτο πράγµα που κάνουν όσοι προσχωρούν σε αυτές είναι να αλλάξουν το όνοµά τους και τη διατροφή τους. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ανατρεπτικό για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για έναν. Μεταθέτει την ευθύνη για την προστασία της υγείας του στον ίδιο τον άνθρωπο αποκλειστικά. Πιστεύω ακράδαντα ότι η τάση να εµπιστευόµαστε σε άλλους το πολυτιµότερο αγαθό που διαθέτουµε, την υγεία µας, αποτελεί ανέκαθεν πηγή και αιτία µύριων κακών. Παρότι έχω επίγνωση ότι πολλά άτοµα ίσως να µην µπορέσουν να εφαρµόσουν πλήρως αυτά που προτείνω, προχώρησα στη συγγραφή του βιβλίου για έναν σοβαρό λόγο. Αν οι άνθρωποι γνωρίζουν ποιο είναι το ιδανικό που πρέπει να επιδιώξουν, εξαρτάται από τους ίδιους πότε, πώς και σε ποιο βαθµό θα προσπαθήσουν να το επιτύχουν. Τουλάχιστον θα ξέρουν που στοχεύουν: να αλλάξουν άµεσα τη νοοτροπία, τη διατροφή και τον τρόπο ζωής τους, ως το µόνο αντίβαρο στην τοξική και αγχωτική θύελλα µέσα στην οποία ζούµε. Ο αναπόφευκτος πειρασµός κάθε συγγραφέα που γράφει ένα τέτοιο βιβλίο είναι να το κάνει πιο «εύπεπτο» και «αποδεκτό» από το κοινό και συχνά να συµβιβαστεί µε ό,τι το αναγνωστικό κοινό θα ήθελε να διαβάσει σχετικά µε θέµατα διατροφής: αν όχι δηλαδή να προτείνει, τουλάχιστον να επιτρέπει, ας πούµε, πολλές τροφές που, ενώ έχουν αποδειχτεί 25

apple Ú Ô Ï Ô Á Ô βλαβερές για την υγεία µας, είναι ωστόσο δηµοφιλείς, σίγουρα αρέσουν σε πολλούς και θα είναι δύσκολο να εγκαταλειφθούν. Αντιστάθηκα σε όλους αυτούς τους πειρασµούς, διότι σέβοµαι την επιστήµη µου αλλά και τους ανθρώπους που µου εµπιστεύονται την υγεία τους. Θεωρώ επίσης ότι η υγεία είναι ιερή και δεν χωρά συµβιβασµούς. Αυτό που θα πρέπει να αποφασίσετε εσείς είναι αν θα συνεχίσετε να ζείτε σε µια πλάνη, ακολουθώντας προγράµµατα διατροφής και δίαιτες που σας βολεύουν και δεν σας ζητούν να κάνετε ιδιαίτερες γευστικές ή άλλες θυσίες, ή θα αποτοξινωθείτε σωµατικά, διανοητικά και ψυχικά και θα αντιληφθείτε ότι πράγµατι η τροφή είναι το µόνο µας φάρµακο. ιότι η διαχρονική ιπποκρατική ρήση είναι πολύ πιο επίκαιρη σήµερα και η ανάγκη να την εφαρµόσουµε άµεσα στη ζωή µας µεγαλύτερη από ποτέ. Το βιβλίο όµως προτίθεται να πάει το θέµα της διατροφής ακόµη πιο πέρα. Να δείξει ότι η τροφή είναι κάτι πολύ περισσότερο απ ό,τι υποπτεύεται ο µέσος άνθρωπος. Η τροφή είναι η υλική εµφάνιση ανεπαίσθητων άυλων ενεργειακών συχνοτήτων, που στην πραγµατικότητα επηρεάζουν νου, ψυχή και σώµα, ανάλογα µε τη µορφή στην οποία βρίσκονται. Αυτές οι ενεργειακές συχνότητες επηρεάζουν τον τρόπο µε τον οποίο σκεφτόµαστε και αισθανόµαστε, και αυτός µε τη σειρά του επηρεάζει τις επιλογές µας στο θέµα της διατροφής. Αυτές οι έννοιες είναι αλληλοεξαρτώµενες και αλληλοτροφοδοτούµενες και, αναλόγως, καταλήγουν ή σε παθογένεση, χαµηλή ποιότητα ζωής και πρόωρο θάνατο, ή σε υψηλά επίπεδα ψυχοσωµατικής υγείας, ποιότητας ζωής, νεότητας και µακροζωίας. Υπάρχουν σήµερα νέοι-«γέροι», που πάσχουν από χίλια πράγµατα, και γέροι-«νέοι», που παραµένουν ακµαιότατοι και υγιείς µέχρι πολύ µεγάλη ηλικία, αδιανόητη για τον σύγχρονο παραπληροφορηµένο άνθρωπο. Προσωπικά προτιµώ τους δεύτερους από τους πρώτους. 26

EI A ø H O Τζόρνταν Ρούµπιν, δεκαεννιάχρονος φοιτητής κολεγίου της Φλόριντα, αρρώστησε ξαφνικά ένα καλοκαιρινό απόγευµα του 1994. Τα συµπτώµατα ήταν απότοµη κούραση, κράµπες στο στοµάχι, ναυτία και διάρροια. Κάθε βράδυ ο πυρετός ανέβαινε στο σαράντα, ο νεαρός πήγαινε συνεχώς στην τουαλέτα, δεν µπορούσε να κοιµηθεί και µέσα σε µια βδοµάδα έχασε εννιά κιλά. Μέσα σε λίγους µήνες είχε αδυνατίσει τόσο πολύ, που θύµιζε κρατούµενο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Οι γιατροί διέγνωσαν νόσο του Κρον, µια µη θεραπεύσιµη από τη συµβατική ιατρική νόσο του εντέρου, που εµφανίζεται ως καταστροφή του βλεννογόνου και των εντερικών τοιχωµάτων, ειδικά του παχέως εντέρου. Τα επόµενα δύο χρόνια η υγεία του Ρούµπιν συνέχισε να επιδεινώνεται µέχρι που κατέληξε σε αναπηρική καρέκλα. Συµβουλεύτηκε εβδο- µήντα γιατρούς από εφτά χώρες και δοκίµασε όλων των ειδών τις θεραπείες χωρίς αποτέλεσµα. Τελικά, το 1996, συνάντησε έναν διατροφολόγο ο οποίος του συνέστησε ένα πρόγραµµα διατροφής που ακουγόταν παράξενο, αλλά ο Ρούµπιν το βρήκε ενδιαφέρον. εν έχανε τίποτα να το δοκιµάσει. Ο διατροφολόγος τού συνέστησε να αρχίσει να τρέφε- 27

E I A ø H ται µόνο µε «ζωντανές» τροφές, που είχαν άθικτα πολύτιµα συστατικά, όπως ένζυµα, και ήταν πλούσιες σε θρεπτικά στοιχεία, ειδικά µέταλλα και ιχνοστοιχεία, τα οποία δεν υπάρχουν πλέον στα εξαντληµένα εδάφη και στα σύγχρονα, βιοµηχανοποιηµένα, παστεριωµένα, «νεκρά» προϊόντα διατροφής. Του συνέστησε να συµπληρώσει τη διατροφή του µε µικροοργανισµούς, όπως οι γαλακτοβάκιλλοι και άλλα προβιοτικά, για να ενισχύσει την εντερική χλωρίδα. Μέσα σε ένα µήνα, τρώγοντας µόνο φρέσκα βιολογικά φρούτα, λαχανικά, άζυµο ψωµί και άλλες ζωντανές τροφές, ο Ρούµπιν πήρε δεκατρία κιλά και αισθανόταν γεµάτος δύναµη και ενέργεια. Στο τέλος του 1996 είχε θεραπευθεί από την υποτιθέµενη «ανίατη νόσο» και ήταν απόλυτα υγιής. Το παραπάνω περιστατικό αναφέρεται στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο µε τίτλο Τροφές και φάρµακα, η απάτη του αιώνα του ερευνητή σε θέµατα υγείας δηµοσιογράφου Randall Fitzgerald. Ο ίδιος, από τις εκτετα- µένες έρευνες που έκανε, συµπεραίνει ότι τα φάρµακα καλύπτουν απλώς τα συµπτώµατα, µε την ελπίδα ότι το ανοσοποιητικό σύστηµα και οι φυσικές δυνάµεις αυτοΐασης του οργανισµού θα κινητοποιηθούν για να θεραπεύσουν τον άρρωστο. υστυχώς όµως το ανοσοποιητικό έχει δοκιµαστεί σκληρά από την κακή διατροφή, την κατάχρηση αντιβιοτικών και τις χηµικές τοξίνες που απορροφά καθηµερινά και αποθηκεύει το σώµα µας. Όλες αυτές οι τοξίνες και η εξάντληση του οργανισµού µεταφέρονται στα παιδιά µας όσο είναι ακόµα στην κοιλιά της µητέρας τους, προκαλώντας αυξανόµενες γενετικές ανωµαλίες και προδιάθεση για εκφυλιστικές παθήσεις στο είδος µας. Αυτή την τοξική θύελλα τη µεταδίδουµε και στο υπόλοιπο ζωικό και φυτικό βασίλειο. Πριν ακόµα τελειώσω το γράψιµο αυτού του βιβλίου έτυχε να ξεσπάσει και η επονοµαζόµενη γρίπη των χοίρων, η οποία προκάλεσε πάνω από εκατόν πενήντα θανάτους και έσπειρε τον τρόµο παγκόσµια. Αυτό το συµβάν δεν ήταν το πρώτο, αλλά ούτε θα είναι το τελευταίο. Kατά τη δεκαετία του 1980 είχαµε το σκάνδαλο της σαλµονέλας στα αυγά, και ακολούθησαν ο αφθώδης πυρετός στα πρόβατα, η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια στα βοοειδή η νόσος των «τρελών» αγελάδων η νό- 28

EI A ø H σος των πτηνών, και άλλες. Όλα αυτά δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου, και πολλές άλλες διατροφικές κρίσεις που αφορούν ειδικά τις τροφές ζωικής προέλευσης κρέας, πουλερικά, γαλακτοκοµικά θα ακολουθήσουν µε αυξανόµενη συχνότητα. Γιατί συµβαίνουν όλα αυτά; υστυχώς, είναι αναπόφευκτο. Είναι γνωστό ότι στην εντατική κτηνοτροφία χρησιµοποιούνται απάνθρωπες µέθοδοι. Τα ζώα συχνά είναι παγιδευµένα σε κλουβιά για να µην κινούνται και χάνουν βάρος µειώνοντας έτσι το κέρδος του κτηνοτρόφου και οι συνθήκες διαβίωσής τους µέχρι να σφαγούν για να καταναλωθούν από τον άνθρωπο είναι εξαιρετικά ανθυγιεινές. Η εµφάνιση παθογένεσης είναι αναπόφευκτο επακόλουθο αυτής της τακτικής. Έτσι, χρησιµοποιούνται τεράστιες ποσότητες φαρµάκων για να κρατηθούν τα ζώα ζωντανά µέχρι να οδηγηθούν στα σφαγεία. Ταυτόχρονα οι κτηνοτρόφοι προσπαθούν να τα παχύνουν ακόµη περισσότερο και πιο γρήγορα, πάλι µε χηµικά µέσα, ενώ µειώνουν το κόστος διατροφής τους όπως µπορούν. Οι αντιβιώσεις, οι ορµόνες, τα φυτοφάρµακα στις ζωοτροφές και οι ζωοτροφές που αποτελούνται από λύµατα, πτώµατα άλλων ζώων, όπως γάτες και σκύλοι, τα άλευρα από πολτοποιηµένα ψόφια κοτόπουλα που ταΐζονται σε βοοειδή, το πολτοποιηµένο χαρτί, ακόµη και τα ροκανίδια είναι µερικά από τα «φτηνά» υλικά που χρησιµοποιούνται για να βγει το κρέας και τα κτηνοτροφικά υποπροϊόντα στην αγορά µε µικρό κόστος. Αυτός είναι ο λόγος των επιδηµιών που παρουσιάζονται και θα συνεχίσουν να παρουσιάζονται κατά καιρούς και όχι κάποιος περίεργος ιός που αποφάσισε ξαφνικά να πλήξει τα ζώα και τους ανθρώπους. Η φύση φυτά, ζώα και άνθρωποι έχει αρχίσει να εξαντλείται και να αρρωσταίνει από τους παραλογισµούς του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισµού, την άγνοια και την απληστία του ανθρώπου. Ο Fitzgerald δεν είναι ο πρώτος ή ο µόνος ερευνητής του σύγχρονου φαινοµένου που πολλοί αποκαλούν «Η βιοµηχανία της ασθένειας». ηλαδή της βιοµηχανίας της τροφής, των τοξικών καταναλωτικών προϊόντων που βασίζονται κυρίως στο πετρέλαιο, και του κατεστηµένου που προωθεί τις ψυχοσωµατικές παθήσεις µέσω της νοοτροπίας, της διατροφής και του τρόπου ζωής και υπόσχεται την ελπίδα της ίασης και 29

E I A ø H της υγείας χορηγώντας επιπλέον τοξικές χηµικές ουσίες που αποκαλούνται φάρµακα. Πολλοί άλλοι ερευνητές και συγγραφείς του φαινοµένου, όπως ο Dubois και ο Illich ονόµασαν αυτή την παράδοξη κατάσταση «The Mirage of Health», δηλαδή «η οφθαλµαπάτη της υγείας», και «ιατρική νέµεση». Μάλιστα ο Illich, σε ένα από τα βιβλία του, αναφέρει ότι «η σύγχρονη ιατρική έχει εξελιχθεί σε µείζονα απειλή για την υγεία µας». Οι συγγραφείς αυτοί αναλύουν µε ακαταµάχητα στοιχεία και αποδείξεις πώς το κατεστηµένο παραλόγως προσπαθεί να µας πείσει ότι όσο περισσότερα ξοδέψουµε σε αυτήν τη βιοµηχανία της ασθένειας, τόσο πιο υγιείς θα είµαστε. Και οι κοινωνίες συνεχίζουν να υποκύπτουν αδιαµαρτύρητα έχοντας πειστεί ότι η υγεία είναι πακεταρισµένη και αποθηκευµένη κάπου µέσα στα νοσοκοµεία, όπου τη διαχειρίζονται οι συµβατικοί γιατροί υπό τον έλεγχο των υπουργείων της Ασθένειας µέσα από τα ΕΣΑ (Εθνικά Συστήµατα Ασθένειας), και ότι όσο περισσότερα χρήµατα ξοδέψουν για να χτιστούν περισσότερα νοσοκοµεία και υποδοµές και για να αγοραστούν φάρµακα και ιατρικά µηχανήµατα, τόσο πιο πολλά πακέτα υγείας θα υπάρχουν για όλους κάπου µέσα στα έγκατα των νοσοκοµείων! Στην πραγµατικότητα, αυτά που συµβαίνουν µέσα σε ένα νοσοκο- µείο είναι τα εξής: Πρώτον, ένας διατροφικά εξαντληµένος, υπερβολικά τοξινωµένος και αγχωµένος οργανισµός αποσύρεται από την κυκλοφορία, και τα αναπόφευκτα παθολογικά συµπτώµατα που παρουσιάζει µπαίνουν κάτω από το µικροσκόπιο. Ατέλειωτες εξετάσεις, αναγκαίες ή µη, και φαρµακευτικά πρωτόκολλα ή χειρουργικές επεµβάσεις έχουν ως σκοπό όχι να αποτοξινώσουν, να θρέψουν τα κύτταρα ή να ηρεµήσουν το άτοµο, αλλά να καλύψουν όπως µπορούν τα συµπτώµατα του σώµατος και, αν αυτό αποτύχει, να κόψουν και να πετάξουν στα σκουπίδια τον δυσλειτουργούντα ιστό ή όργανο. Αν το άτοµο φαίνεται να «γίνεται καλά», ο λόγος δεν είναι συνήθως κάποιο από τα «θεραπευτικά πρωτόκολλα» στα οποία υποβάλλεται, αλλά µάλλον το γεγονός ότι αναγκάστηκε να ξεκουραστεί έστω και µερικές ηµέρες µακριά από την τρέλα της καθηµερινότητας, µε αποτέλεσµα 30

EI A ø H ο οργανισµός να µπορέσει να αυτοϊαθεί. Και αυτό, παρά τη σίτησή του µε απαράδεκτες βιο-οξειδωτικές νοσοκοµειακές τροφές. Η οφθαλµαπάτη της υγείας και η ψευδαίσθηση της θεραπείας αποκλειστικά µε τα τοξικά χηµικά µέσα που είναι τα φάρµακα βρίσκουν την αποθέωσή τους σε αυτό που πολλοί επιστήµονες-ερευνητές, µεταξύ των οποίων και καθηγητές της ιατρικής παγκοσµίου εµβέλειας, χαρακτηρίζουν ως την ιατρική απάτη του αιώνα. Το µύθο του ιού του έιτζ. Ύστερα από είκοσι πέντε σχεδόν χρόνια παγκόσµιας τροµοκρατίας και απειλής από έναν ιό που δεν υπάρχει, γιατί ποτέ δεν ανιχνεύτηκε παρά µόνο υποθετικά, µε την εξαγωγή αυθαίρετων συµπερασµάτων που ανιχνεύουν µόνο γενετικό υλικό, ανοσοσυµπλέγµατα, και λοιπά, και όχι τον ίδιο τον ιό, οι επικριτές αυξάνονται. Μια οµάδα τριάντα και περισσότερων επιστηµόνων απαίτησε πρόσφατα, το εκέµβριο του 2008, από το έγκριτο περιοδικό Science να αποσύρει τα επιστηµονικά συγγρά- µατα του δρα Robert Galo, ο οποίος το 1984 πρότεινε την ύπαρξη ρετροϊού της οικογενείας HTLV ως τη γενεσιουργό αιτία για την ανάπτυξη του Επίκτητου Συνδρόµου Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας (AIDS). Tα συγγράµµατά του αυτά δηµοσιεύτηκαν στο περιοδικό στις 4 Μαΐου του ίδιου έτους. Οι επιστήµονες παραθέτουν ισχυρά πειστήρια που αποδεικνύουν ότι τα συγγράµµατα βασίστηκαν σε «ψευδοεπιστήµη» και σε απάτη. Πολύ πριν από την οµάδα των επιστηµόνων που ανέφερα πιο πάνω, µια άλλη επιστηµονική οµάδα, αυτή του Περθ της Αυστραλίας, υπό την ηγεσία της δρος Ηλιοπούλου, ασκεί έντονη κριτική και στον Galo αλλά και στη φαρµακοβιοµηχανία Glaxo, που παράγει το εξαιρετικά τοξικό φάρµακο AZT, που υποτίθεται ότι εξοντώνει τον ιό. Η οµάδα του Περθ επί σειρά ετών ζητά ακλόνητες επιστηµονικές αποδείξεις τόσο για την ύπαρξη του ιού, όσο και για την αποτελεσµατικότητα του φαρµάκου, χωρίς όµως ανταπόκριση. Επί σειρά ετών επίσης είναι γνωστό ότι το αν κάποιο άτοµο θα διαγνωστεί «θετικό» και φορέας του ιού του έιτζ ή όχι εξαρτάται από το εργαστήριο που έκανε την εξέταση και αξιολόγησε τα αποτελέσµατα. Έτσι, ένα εργαστήριο στις ΗΠΑ µπορεί να βγάλει ένα άτοµο θετικό και ένα άλλο στην Ευρώπη αρνητικό. Το ίδιο εργαστήριο 31

E I A Ø H για το ίδιο άτοµο επίσης µπορεί να βγάλει διαφορετικά αποτελέσµατα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, όπως συνέβη µε χιλιάδες Aµερικανούς στρατιώτες πριν από πολλά χρόνια. Κάθε τρεις µήνες, όταν επανεξετάζονταν, οι «θετικοί» µειώνονταν και έβγαιναν «αρνητικοί». Για έναν ιό που υποτίθεται ότι τον κουβαλάς σε όλη σου τη ζωή και δεν µπορείς να τον ξεφορτωθείς αυτό είναι τουλάχιστον περίεργο. Τι είναι λοιπόν το έιτζ και γιατί «κολλάνε» όσοι έρχονται σε επαφή µε τους φορείς; Η απάντηση είναι ότι δεν κολλάει κανένας. Χιλιάδες γυναίκες ελευθερίων ηθών στην Αφρική, οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί «φορείς» και «θετικές», έρχονται σε σεξουαλική επαφή µε χιλιάδες «πελάτες» τους χωρίς οι τελευταίοι να γίνονται «θετικοί». Η αλήθεια είναι ότι το έιτζ, όπως υποδηλώνει η ονοµασία, είναι µια συστηµατική κατάρρευση της άµυνας του οργανισµού, ο οποίος δεν µπορεί να αντιµετωπίσει καµία απειλή, ούτε καν το απλό κρυολόγηµα. Αν σε αυτή την κατάσταση αυξηθεί ακόµη περισσότερο το ιικό και το µικροβιακό φορτίο του οργανισµού από άλλους ανθρώπους, ζώα, τροφές ή περιβάλλον, τότε η εξάντληση και η κατάρρευση του οργανισµού επιταχύνεται και µπορεί να καταλήξει ακόµη και σε θάνατο. Έτσι ίσως να εξηγείται και το φαινόµενο ότι κάποια άτοµα «κολλάνε» κάτι από άλλους και αρρωσταίνουν. Αυτή η κατάρρευση δεν οφείλεται σε κανέναν φανταστικό ιό, αλλά στη νοοτροπία, στη διατροφή, στην υπερβολική τοξίνωση, στο άγχος και στην έλλειψη θρεπτικών στοιχείων από τα κύτταρα. Σε πολλές περιπτώσεις µπορεί να πρόκειται και για µια αυτοεκπληρούµενη προφητεία, υποβοηθούµενη από ισχυρή τοξική φαρµακευτική αγωγή. Για παράδειγµα, συνήθως κανείς δεν πεθαίνει από έιτζ χωρίς πρώτα να τον έχουν ανακηρύξει «θετικό» και να τον έχουν προϊδεάσει ότι «τα ψωµιά του είναι µετρηµένα». Όπως θα εξετάσουµε στο βιβλίο, ο νους και το τι πιστεύει ο καθένας µας έχει πανίσχυρη και άµεση επίδραση στην ψυχοσωµατική µας υγεία. Τα άτοµα που παίρνουν τα ισχυρά τοξικά φάρµακα για το έιτζ έχουν πολύ µικρότερο προσδόκιµο ζωής από τα άτοµα που αρνούνται να δεχτούν τη µοίρα τους, δεν παίρνουν φάρµακα και βελτιώνουν σηµαντικά τη νοοτροπία, τη διατροφή και τον τρόπο ζωής τους. 32

EI A Ø H Ένας άλλος λόγος (και υπάρχουν πολλοί) που η θεωρία του έιτζ χωλαίνει και δεν στέκει επιστηµονικά είναι και η πρόσφατη θεωρία τής «µορφόστασης». Σύµφωνα µε αυτή ουσιαστικά δεν υπάρχει ανοσοποιητικό σύστηµα που να αµύνεται εναντίον παθογόνων και ιών. Εποµένως, δεν υπάρχει περίπτωση να «κλείσει» το αµυντικό σύστηµα ένας ιός, όπως πρεσβεύει η θεωρία της ύπαρξης του ιού που προκαλεί έιτζ και των µηχανισµών που υποτίθεται ότι οδηγούν στην ανοσοποιητική ανεπάρκεια και στην κατάρρευση του οργανισµού. Την άµυνα του οργανισµού την αναλαµβάνουν όλα τα κύτταρα. Όλα αµύνονται εναντίον τοξινών, ιών και παθογόνων. Όσα από αυτά δεν µπορούν να αντισταθούν και εξασθενούν, µέσω της διαδικασίας της «απόπτωσης», κυριολεκτικά αυτοκτονούν, διαλύονται, και µε αυτό τον τρόπο διαλύουν και όλους τους εχθρούς, ιούς, παθογόνα και τοξίνες, που τα έχουν κυριεύσει. Όλο αυτό το γενετικό υλικό-σκουπίδια κυκλοφορεί στο αίµα, οπότε κινητοποιούνται τα λευκά κύτταρα, σαν «οδοκαθαριστές», για να το αποσύρουν από την κυκλοφορία δηµιουργώντας διάφορα ανοσοσυµπλέγµατα, δηλαδή ενώσεις λευκών κυττάρων και αντισωµάτων µε παθογόνα και τοξίνες. Αυτή είναι µια διαδικασία που µεταξύ άλλων δηµιουργεί και τις προϋποθέσεις για αύξηση των φλεγµονών στο σώµα. Αυτές ελέγχονται κυρίως µε σωστή επιστηµονική αποτοξίνωση και θρεπτική ενίσχυση των κυττάρων. Όλα αυτά επίσης θα τα αναλύσουµε σε βάθος σε αυτό το βιβλίο. Αν όλοι οι επιστήµονες-επικριτές της θεωρίας του ιού του έιτζ έχουν δίκιο, τότε αυτό το κολοσσιαίο σκάνδαλο και η εξαπάτηση της διεθνούς κοινής γνωµής σε λίγα χρόνια θα περάσει από τα ψιλά γράµµατα των επιστηµονικών εκδόσεων στα ΜΜΕ και στην αντίληψη του ευρύτερου κοινού. Μέχρι τότε όµως εκατοµµύρια άτοµα θα συνεχίσουν να τροµοκρατούνται από ένα µύθο και να πιστεύουν ότι δεν απειλούνται από την κακή διατροφή, τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής, αλλά από έναν φανταστικό «ιό». Ίσως αν καταλάβαιναν ότι οι ιοί είναι στην πραγµατικότητα και αυτοί τροφικά στοιχεία πρωτεϊνικές ακολουθίες να αναθεωρούσαν τη ζωή τους υπό αυτό το πρίσµα. Το πρόβληµα όµως της «οφθαλµαπάτης της υγείας» που περιέγραψαν οι ερευνητές δεν είναι 33

E I A ø H µόνο τα αµφίβολα αποτελέσµατα αυτής της «τεχνο-ιατρικής» µανίας που προσπαθεί µάταια πολλές φορές µε µηχανιστικά µέσα και συνθετικές τοξικές ουσίες να ισορροπήσει έναν ζωντανό οργανισµό. Όπως ανέφερε και ο Illich, αυτή η νοοτροπία µπορεί σε πολλές περιπτώσεις να αποτελεί ακόµη και απειλή για την υγεία µας. Τα νοσοκοµεία, εξ ορισµού, δεν είναι τόπος υγείας, αλλά αρρώστιας δεν υπάρχουν υγιείς άνθρωποι εκεί και οι ενδονοσοκοµειακές λοι- µώξεις έχουν πάρει διαστάσεις επιδηµίας. Ισχυρά παθογόνα, όπως το Clostridium Difficile, αποτέλεσµα της καταστροφής της χλωρίδας του εντέρου λόγω της αλόγιστης χρήσης αντιβιοτικών, έχουν προστεθεί στον κατάλογο των παθογόνων που πλήττουν ολοένα και περισσότερο όσους επισκέπτονται τα νοσοκοµεία. Το άτοµο κινδυνεύει να πάει στο νοσοκοµείο υγιές και να φύγει άρρωστο. Όλα αυτά τα τεχνο-ιατρικά προϊόντα όµως κοστίζουν υπέρογκα, πολλές φορές αστρονοµικά ποσά, τα οποία πληρώνουµε εµείς, µέσω των φόρων, των ασφαλιστικών τα- µείων, και λοιπά. Τα ποσά αυτά, που καταλήγουν στις τσέπες των πολυεθνικών, τα στερούνται οι συνταξιούχοι, οι αναξιοπαθούντες, οι πολύτεκνες φτωχές εργατικές οικογένειες, οι εργαζόµενες µητέρες που ηρωικά αγωνίζονται να κερδίσουν τα προς το ζην αναθρέφοντας συγχρόνως τα παιδιά τους χωρίς καµία ουσιαστική υποστήριξη από το κράτος, η παιδεία και ο αθλητισµός. Με λίγα λόγια, όλοι οι κοινωνικοί το- µείς που πρέπει να υποστηριχθούν προκειµένου να υπάρχει κοινωνική συνοχή, αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής. Αναµφίβολα πολλοί ευσυνείδητοι γιατροί, δουλεύοντας σκληρά µε εξοντωτικά ωράρια, σώζουν ζωές και κάνουν ό,τι µπορούν για να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο. Το κάνουν µέσα σε ένα σύστηµα και σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που στην πραγµατικότητα έχει δηµιουργηθεί για να διαιωνίζει τις παθήσεις και όχι για να βελτιώνει την υγεία. Αυτό κάνει τις προσπάθειες και τον καθηµερινό αγώνα αυτών των γιατρών ακό- µη πιο ηρωικό και αξιόλογο και την ανάγκη γι αυτό το βιβλίο ακόµη πιο επιτακτική. Μια ανάγκη για καλύτερη κατανόηση του φαινοµένου µιας υπνωτισµένης και υπνοβατούσας κοινωνίας που, βιώνοντας καθη- µερινά την τραγωδία της επιδηµίας των ψυχοσωµατικών παθήσεων, δεν 34

EI A ø H αντιδρά έστω για να αναρωτηθεί γιατί συµβαίνουν όλα αυτά. Τι και ποιος ευθύνεται. Τι µπορούµε να κάνουµε. Το ότι δεν το κάνει δείχνει ίσως το βαθµό της έλλειψης επικοινωνίας που επικρατεί ανάµεσα στα µέλη της. Ο άνθρωπος λειτουργεί και επικοινωνεί µε τους άλλους και µε τον ίδιο του τον εαυτό εννοιολογικά. Παρατηρεί το περιβάλλον µέσα στο οποίο ζει και κινείται, δίνει ονοµασίες σε πράγµατα και σε καταστάσεις και προσπαθεί να καταλάβει τι του συµβαίνει και πώς µπορεί να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του και να αισθάνεται ευτυχισµένος, κάτι που όλοι συµφωνούν ότι είναι καλό, αλλά σηµαίνει διαφορετικά πράγ- µατα για τον καθένα. Είναι ενδιαφέρον ότι οι άνθρωποι µπορούν να συµφωνήσουν µεταξύ τους µόνο όσον αφορά την «έννοια» των πραγµάτων, τον κόσµο των ιδεών του Πλάτωνα, αλλά δεν µπορούν ποτέ να συµφωνήσουν ως προς τον κόσµο των υλικών φαινοµένων. Αυτό συµβαίνει διότι τα υλικά φαινόµενα συνεχώς µεταβάλλονται, έστω και απειροελάχιστα, και το κάθε άτοµο επίσης τα βλέπει µε τα «δικά του µάτια». Όλοι µας εποµένως βλέπουµε τη δική µας πραγµατικότητα, όπως αυτή παρουσιάζεται στις δικές µας αισθήσεις, χωρίς ποτέ κανείς να βλέπει όχι µόνο την ολοκληρωµένη πραγµατικότητα αλλά ούτε την πραγµατικότητα των άλλων. Για παράδειγµα, όταν λέµε «αυτοκίνητο», εννοιολογικά όλοι ξέρουµε τι εννοούµε. H λέξη όµως δεν αναφέρεται σε ένα συγκεκριµµένο υπαρκτό πράγµα, γιατί δεν υπάρχουν δύο αυτοκίνητα, ακόµη και της ίδιας µάρκας, που να βγήκαν από το ίδιο εργοστάσιο, την ίδια µέρα και ώρα, µε το ίδιο χρώµα, και που να είναι ακριβώς ίδια. Κανείς εποµένως δεν µπορεί να περιγράψει την πραγµατικότητα όπως ακριβώς είναι. Την περιγράφει πάντα κατά προσέγγιση εννοιολογικά. Από τη στιγµή που οι έννοιες αρχίζουν να έχουν µικροδιαφορές µεταξύ τους και άλλο εννοεί ο ένας και άλλο ο άλλος, αρχίζει µια άνευ προηγουµένου σύγχυση, µε αποτέλεσµα κάθε µορφή λογικής επικοινωνίας µεταξύ των ανθρώπων να είναι αδύνατη. Aδύνατη ακόµη και στο επίπεδο των εννοιών, πόσο µάλλον στο επίπεδο των υλικών φαινοµένων. Για παράδειγµα, όταν κάποιο άτοµο αισθάνεται πόνο ή κατάθλι- 35

E I A ø H ψη, πώς µετριούνται αυτές οι καταστάσεις; Πώς γνωρίζουµε τα µεγέθη και την ποιότητα αυτών των καταστάσεων όσον αφορά το κάθε άτοµο που τα αισθάνεται; Η απάντηση βέβαια είναι ότι δεν µπορούµε, είναι αδύνατον. Το τι ακριβώς αισθάνεται το κάθε άτοµο ανά πάσα στιγµή είναι άκρως υποκειµενική υπόθεση. εν υπάρχει καµία αντικειµενική επιστηµονική µέθοδος που να µπορεί να µετρήσει τη χρόνια κούραση, τον πονοκέφαλο, τις ηµικρανίες, και όλα τα παθολογικά συµπτώµατα από τα οποία υποφέρει ο σύγχρονος άνθρωπος. Σε όλες τις επιστηµονικές µετρήσεις αυτών των συ- µπτωµάτων ζητείται από το άτοµο που υποφέρει να «βαθµολογήσει» το ίδιο τα συµπτώµατά του σύµφωνα µε κάποια κλίµακα. Σύµφωνα µε το πώς αυτό τα αντιλαµβάνεται υποκειµενικά. Οι βιοχηµικές εξετάσεις, οι ακτινογραφίες, οι µαγνητικές, οι αξονικές προσπαθούν να εντοπίσουν «αποκλίσεις» τιµών και εµφανή ιστολογικά σηµάδια δυσλειτουργίας και φθοράς όταν συγκρίνονται µε νόρµες δειγµάτων του γενικού πληθυσµού που θεωρείται «φυσιολογικός». Παίρνουν την κλινική εικόνα ενός ατόµου που είναι µοναδικό και βγάζουν συµπεράσµατα ως προς το τι µπορεί να του συµβαίνει παθολογικά συγκρίνοντάς τη µε την εικόνα άλλων ατόµων, που επίσης είναι µοναδικά και θεωρούνται συµβατικά «υγιή», αλλά στην πραγµατικότητα πολλές φορές δεν είναι. Γενικεύουν τις ιδιαιτερότητες του κάθε ατόµου και βγάζουν αυθαίρετα συµπεράσµατα ως προς την κατάσταση της υγείας του παρατηρώντας τυχόν αποκλίσεις και φθορές µόνο «µακροδιαγνωστικά», όταν δηλαδή έχουν πάρει µεγάλες διαστάσεις και µεγέθη και είναι ορατές. Χρησιµοποιούν τους αριθµούς των εξετάσεων ενός ατόµου και τους συγκρίνουν µε τους αριθµούς άλλων για να αποφανθούν αν το άτοµο είναι «υγιές» ή όχι. Εν τω µεταξύ όµως το άτοµο µπορεί να υποφέρει από πολλά χρόνια παθολογικά συµπτώµατα, πονοκεφάλους, χρόνια κούραση, παχυσαρκία, και λοιπά, τα οποία, επειδή οι εξετάσεις δεν δείχνουν κάτι µη φυσιολογικό, εξηγούνται ως «αγνώστου αιτιολογίας», «ιδιοπαθή» ή ακόµη και «φανταστικά». Ο συµβατικός τρόπος µε τον οποίο αντιµετωπίζουµε ως κοινωνία την υγεία σήµερα παράγει πολλά παράδοξα φαινόµενα. Kαθώς πολλοί περι- 36

EI A ø H µένουν να τους ανακηρύξουν «άρρωστους» µακροδιαγνωστικά, νοµίζουν ότι είναι «µια χαρά», ώσπου η εξάντληση του οργανισµού φτάνει σε τέτοια µεγέθη, που καταρρέουν ξαφνικά µέσα σε µια νύχτα χωρίς να προλάβουν να κάνουν τίποτα. Μέχρι τότε οι εξετάσεις είναι «τέλειες» και η συµβουλή είναι να µην «ανησυχούν». Τα άτοµα δεν λαµβάνουν υπόψη τα παθολογικά συµπτώµατα από τα οποία υποφέρουν. Νοµίζουν και αυτά ότι όλα είναι «στο µυαλό» τους. Σε άλλες περιπτώσεις οι συµβατικές εξετάσεις τροµοκρατούν ένα υγιές άτοµο χωρίς κανένα εµφανές παθολογικό σύµπτωµα, επειδή οι τι- µές και οι αριθµοί είναι εκτός της νόρµας του γενικού πληθυσµού και οι γιατροί ξεκινούν φαρµακευτική αγωγή για να τις επαναφέρουν σε τάξη. Αγνοούν την αρχή της βιοχηµικής ιδιαιτερότητας του ατόµου. Ότι δηλαδή είµαστε όλοι διαφορετικοί, µε διαφορετική γενετική προδιάθεση, τρόπο ζωής και διατροφής. Ότι οι τιµές που θεωρούνται εκτός νόρµας και αφύσικες για ένα άτοµο µπορεί να είναι εντελώς φυσιολογικές για ένα άλλο. Σε αυτές τις περιπτώσεις η «προληπτική» χορήγηση φαρµάκου συχνά έχει ως αποτέλεσµα τη µη αναγκαία τοξίνωση του οργανισµού και την εµφάνιση παθολογίας µελλοντικά. Οι εναλλακτικές θεραπείες, οµοιοπαθητική, βελονισµός, οστεοπαθητική, αρωµατοθεραπεία, βοτανοθεραπεία, και άλλες, πιστεύουν ότι έχουν τις απαντήσεις στα προβλήµατα υγείας του ανθρώπου. Συχνά συγκρούονται µε τη συµβατική ιατρική ως προς τη µεθοδολογία, τη διάγνωση και τη θεραπευτική προσέγγιση που πρέπει να ακολουθείται σε κάθε περίπτωση. Συµβατική ιατρική και εναλλακτικές θεραπείες, σε διαφορετικό βαθµό η καθεµία, προσφέρουν ό,τι µπορούν στον άνθρωπο για να απαλλαγεί από τους πόνους και να προστατέψει την υγεία του. Τα αποτελέσµατα διαφέρουν ανάλογα µε το άτοµο και την περίπτωση. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει κοινά αποδεκτή συµφωνία µεταξύ τους ως προς το τι πραγµατικά χρειάζεται ο άνθρωπος, όχι µόνο θεραπευτικά αλλά, κυρίως, και προληπτικά. Εξάλλου έχει ειπωθεί ότι «ένα γραµµάριο πρόληψης ισοδυναµεί µε έναν τόνο θεραπείας». Η εννοιολογική σύγχυση στις ανθρώπινες κοινωνίες δεν είναι πουθενά πιο εµφανής και πιο ζηµιογόνα από όσο στον τοµέα της υγείας. 37

E I A ø H Πουθενά επίσης δεν είναι πιο αναγκαία µια κοινά αποδεκτή συµφωνία ως προς το τι µας ωφελεί και τι µας βλάπτει. Έτσι, παρ όλο που η συµβατική ιατρική και οι εναλλακτικές θεραπείες έχουν σηµαντικό ρόλο να παίξουν σε αυτό τον τοµέα, είναι εµφανές ότι κάτι λείπει και από τις δύο προσεγγίσεις ώστε να έχουν το µέγιστο δυνατό όφελος για τον άνθρωπο µια εννοιολογική «κόλλα» που θα τις ενώνει, θα τους δίνει συνοχή, θα έχει διαχρονική λογική, επιστηµονική βάση και εµφανή πρακτικά κλινικά αποτελέσµατα. Αυτός ο κοινός τόπος, ή η νέα µέθοδος, που θα είναι η βάση και η προϋπόθεση κάθε άλλης θεραπευτικής µεθόδου, συµβατικής ή εναλλακτικής, θα πρέπει να πληροί ορισµένες προϋποθέσεις. Θα πρέπει να είναι αποδεκτός από όλους εννοιολογικά και θα πρέπει να λαµβάνει υπόψη την ιδιαιτερότητα του κάθε ατόµου. Θα πρέπει δηλαδή το κάθε άτο- µο να µπορεί να τον εφαρµόζει µε τον δικό του τρόπο, στις δικές του συνθήκες, και να µπορεί να µετρά το ίδιο τα αποτελέσµατα στον εαυτό του. Αν χρειαστεί να χρησιµοποιήσει παράλληλα συµβατική ιατρική ή εναλλακτικές θεραπείες, τότε αυτές θα πρέπει να µπορούν να συµβάλουν πραγµατικά στην ολοκλήρωση του σκοπού την πλήρη αποκατάσταση υψηλών επιπέδων ψυχοσωµατικής υγείας χρησιµοποιώντας όποια θετικά στοιχεία έχει να προσφέρει η καθεµία από αυτές για το συγκεκριµένο άτοµο και περίπτωση µόνο. Με λίγα λόγια, θα πρέπει όλες αυτές οι θεραπευτικές προσεγγίσεις να πάψουν να χρησιµοποιούνται όπως χρησιµοποιούνται µέχρι τώρα, βιοµηχανοποιηµένα και σαρωτικά, σε όλα τα άτοµα, για όλες τις περιπτώσεις. Θα πρέπει να χρησιµοποιούνται πιο συγκεκριµένα, πιο λογικά, πιο επιστηµονικά, για µεγιστοποίηση του οφέλους και ελαχιστοποίηση τυχόν παρενεργειών, ειδικά όσον αφορά τα φάρµακα και την παρεµβατική νοοτροπία της συµβατικής ιατρικής. Κυρίως όµως θα πρέπει να χρησιµοποιούνται µόνο αφού πρώτα ή παράλληλα έχει χρησιµοποιηθεί η νέα κοινά αποδεκτή µέθοδος, που θα είναι η βάση και η εννοιολογική συνοχή τους. Αυτή για την οποία όλοι θα συµφωνούµε ότι είναι σωστή και ότι σίγουρα µας ωφελεί και δεν µας βλάπτει. Ποια είναι όµως αυτή η νέα µέθοδος; 38

EI A ø H Ονοµάζεται Ορθοµοριακή Θεραπευτική και έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι εννοιολογικό και το δεύτερο φαινοµενολογικό. Το πρώτο πρεσβεύει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλό συνονθύλευµα από οστά, ιστούς, υγρά και άλατα, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ένα κοσµικό θαύµα που συγκροτείται από ενέργεια χηµική, ηλεκτροµαγνητική, ψυχική και νοητική. Είναι µια πνευµατική ύπαρξη που κρατά όλα αυτά τα είδη ενέργειας σε συνοχή και σε αρµονία µεταξύ τους, µε αποτέλεσµα αυτό που αποκαλούµε φαινοµενολογικά «υγεία». Η δυσαρµονία τους εµφανίζεται ως «ασθένεια». Όλα αυτά τα είδη ενέργειας πηγάζουν από τρία πράγµατα. Τη νοοτροπία, τη διατροφή και τον τρόπο ζωής. Η νοοτροπία προωθεί άυλες και µη ανιχνεύσιµες µε φυσικά µέσα, παρ όλα αυτά όµως υπαρκτές, ψυχικές και νοητικές µορφές ενέργειας, οι οποίες έχουν άµεση επίδραση στο σώµα και στις λειτουργίες του µέσω βιοχηµικών εκκρίσεων που ονοµάζονται νευροπεπτίδια. Αυτά επηρεάζουν άµεσα τις κυτταρικές λειτουργίες, ανάλογα µε το πώς σκεφτό- µαστε και αισθανόµαστε. Θετικά ή αρνητικά. Η διατροφή είναι χηµική ενέργεια που, επίσης άµεσα, επηρεάζει όλα τα κύτταρα και τα νευροπεπτίδια. Εποµένως, καθορίζει σε µεγάλο βαθµό το πόσο θετικά ή αρνητικά θα µας επηρεάσουν οι ψυχονοητικές µας ενέργειες. Ο τρόπος ζωής αφορά τα ηλεκτροµαγνητικά µας πεδία και το είδος ενέργειας που αντιπροσωπεύουν, καθώς και το πώς αυτά εµπλέκονται µε το περιβάλλον, την οικολογία, το κοινωνικό σύνολο και τις επαφές µας µε άλλους, το µυοσκελετικό σύστηµα και πώς αυτό επηρεάζεται ενεργειακά από τη στάση του σώµατος, την άσκηση, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά αλληλεπιδρούν µε τη διατροφή και τη νοοτροπία. Αν κάποιος αναγνώστης, υλιστικά σκεπτόµενος, αµφιβάλλει για την ύπαρξη όλων αυτών των µορφών ενέργειας, το µόνο που έχει να κάνει είναι να διαβάσει λίγη στοιχειώδη κβαντική φυσική. Ή να θυµηθεί στοιχειώδεις γνώσεις για τη δοµή και τη συµπεριφορά του ατόµου, το οποίο στην πραγµατικότητα αποτελεί την εµφάνιση της άυλης ενέργειας στον υλικό κόσµο. Τα άτοµα αποτελούν τα µόρια, η σύνθεση των οποίων είναι η αρχή της χηµείας και της εµφάνισης των φυσικών φαινοµένων. 39

E I A ø H Ουσιαστικά δεν υπάρχει «υλικός» κόσµος, παρά µόνο η αντίληψη όλων αυτών των ενεργειακών µορφών διαφόρων συχνοτήτων από τις αισθήσεις. Όταν λοιπόν µιλάµε για φυσικά φαινόµενα και «ύλη», στην πραγµατικότητα αναφερόµαστε σε διάφορες ενεργειακές συχνότητες. Η κατανόηση αυτής της πραγµατικότητας είναι το κλειδί για την κατανόηση της Ορθοµοριακής Θεραπευτικής ως βάσης και απαραίτητης προϋπόθεσης κάθε άλλης θεραπευτικής µεθόδου. Mε απλά λόγια, αν δεν αποτοξινώσουµε και δεν θρέψουµε σωστά το σώµα µας, ποιος ο λόγος να κάνουµε οποιαδήποτε άλλη θεραπεία, συµβατική ή εναλλακική; Αν πρώτα δεν εναρµονίσουµε τον οργανισµό µας µε τις φυσικές δυνάµεις που τον διαπλάθουν και τον ίδιο µας τον εαυτό, πώς περιµένουµε να εί- µαστε ισορροπηµένοι και να αιθανόµαστε καλά; Η Ορθοµοριακή Θεραπευτική δεν είναι τίποτε άλλο από τη µέθοδο εναρµόνισης όλων των ενεργειακών συχνοτήτων της ανθρώπινης ύπαρξης χηµικών, µυοσκελετικών και ψυχονοητικών µεταξύ τους και µε το περιβάλλον. Φανταστείτε τι ακριβώς σηµαίνει αυτό. O άνθρωπος ζει και υπάρχει ως αποτέλεσµα της πρόσληψης ενέργειας από το περιβάλλον µε τη µορφή τροφής, νερού, οξυγόνου, εµπειριών, και λοιπά. Ακολούθως αυτά τα είδη ενέργειας υφίστανται επεξεργασία από το σώµα, τα συναισθή- µατα και τη νόηση, ενσωµατώνονται στην ύπαρξή µας, την οποία διαπλάθουν ανάλογα µε την ποιότητα που είχαν αρχικά, και ένα µέρος τους αποβάλλεται και αποδίδεται στο περιβάλλον ως δραστηριότητα, συµπεριφορά και υποπροϊόντα του µεταβολισµού χάρη στην ύπαρξη όλων αυτών των ειδών ενέργειας. Όλα αυτά τα είδη ενέργειας πρέπει να βρίσκοναι σε ισορροπία µεταξύ τους και αυτή η ισορροπία εµφανίζεται ως τέλεια ψυχοσωµατική υγεία. Το τι είδους ενέργεια προσλαµβάνει ο καθένας, πώς την επεξεργάζεται και τι και πώς αποδίδει ενεργειακά καθορίζει απόλυτα την ύπαρξή του. Η ισορροπία αυτών των ενεργειακών συχνοτήτων έξω από τον άνθρωπο εµφανίζεται ως οικολογική ισορροπία, που είναι η υγεία του πλανήτη Γη και της φύσης. Είναι µάλιστα ενδιαφέρον ότι η ψυχοσωµατική υγεία του ανθρώπου εξαρτάται απόλυτα από την οικολογική ισορροπία. Ο άνθρωπος ουσιαστικά είναι προέκτα- 40

EI A ø H ση του περιβάλλοντος µέσα στο οποίο ζει και κινείται. Αν το περιβάλλον είναι άρρωστο, το ίδιο θα είναι και αυτός. Φαινοµενολογικά αυτή η ενεργειακή εναρµόνιση εµφανίζεται ως απόλυτη ισορροπία του σακχάρου του αίµατος και τέλεια λειτουργία των κυττάρων του οργανισµού, που χρησιµοποιούν τη γλυκόζη ως καύσιµη ύλη. Όπως θα αναλύσουµε στο βιβλίο, το πρώτο σύστηµα που βγαίνει εκτός ισορροπίας όταν οι διάφορες µορφές ενέργειας του ανθρώπου δεν βρίσκονται στις σωστές συχνότητες είναι το σάκχαρο του αίµατος. Τα αίτια, όπως επίσης θα δούµε, είναι πολυπαραγοντικά. Η προσέγγιση για την αποκατάσταση της ισορροπίας του σακχάρου πρέπει να είναι επίσης πολυπαραγοντική. Στο επίπεδο της βιοχηµείας και της φυσιολογίας του οργανισµού όλες οι κατάλληλες ενεργειακές συχνότητες εµφανίζονται ως ορθά µόρια, τα οποία υπάρχουν µόνο στη σωστή διατροφή. Εποµένως, µπορούµε να πούµε ότι η Ορθοµοριακή Θεραπευτική ισορροπεί το σάκχαρο αποκαθιστώντας τα ορθά µόρια πρωτίστως µέσω της σωστής διατροφής, αλλά όχι µόνο. Το κάνει επίσης διορθώνοντας τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής και αποκαθιστώντας τις ενεργειακές τους συχνότητες, οι οποίες επηρεάζουν, όπως ανέφερα, άµεσα τον οργανισµό. Όταν χρησιµοποιούµε τον όρο «ορθά µόρια», ίσως θα πρέπει να τον επεκτείνουµε για να περιλαµβάνει όλες τις κατάλληλες ενεργειακές συχνότητες της ανθρώπινης ύπαρξης, οι οποίες εµφανίζονται είτε ως χη- µικά, βιοχηµικά και υλικά στοιχεία νερό, αέρας, τροφή, ορµόνες, νευροδιαβιβαστές, και λοιπά, είτε ως ισορροπηµένη νοοτροπία και τρόπος ζωής. Όλα αυτά δεν είναι παρά µία και µοναδική µορφή ενέργειας, η «πεµπτουσία» των πραγµάτων, η οποία εµφανίζεται µε πολλές µορφές και έχει πολλές εκφάνσεις. Όλες αυτές οι εκφάνσεις καταλήγουν στις µικρότερες, αυτόνοµες υλικές µονάδες που αποτελούν τον ανθρώπινο οργανισµό: τα κύτταρα. Αυτή η πραγµατικότητα είναι επίσης κάτι που ίσως διαφεύγει της δέουσας προσοχής όχι µόνο της συµβατικής ιατρικής αλλά και των εναλλακτικών θεραπειών. Aν δηλαδή το κτίριο είναι στραβό και γέρνει, ίσως να µη φταίει ο αρχιτέκτονας, αλλά τα υλικά που χρησιµοποιήθη- 41

E I A ø H καν για να χτιστεί και η συντήρηση που γίνεται. Αν το αυτοκίνητο δεν κινείται, ίσως να φταίει η ποιότητα και η λειτουργικότητα του καυσί- µου. Στην περίπτωση των κυττάρων το καύσιµο είναι η γλυκόζη του αί- µατος και τα κύτταρα είναι τα υλικά που χτίζουν ιστούς και όργανα, το θαυµαστό οικοδόµηµα που ονοµάζεται ανθρώπινος οργανισµός. Πριν αρχίσουµε λοιπόν να απορούµε γιατί υποφέρουµε από µύρια ψυχοσωµατικά παθολογικά συµπτώµατα, εκφυλιστικές παθήσεις, παχυσαρκία, πρόωρο γήρας και θάνατο, δεν είναι πιο λογικό να εξετάσουµε τι συµβαίνει στα κύτταρά µας και στο καύσιµο που χρησιµοποιούν τη γλυκόζη; Το πρόβληµα µε τη λειτουργικότητα των κυττάρων είναι ότι δεν ανιχνεύεται µε τη µακροδιαγνωστική µέθοδο της συµβατικής ιατρικής, αλλά µόνο µικροδιαγνωστικά. Mε την εξέταση δηλαδή συµπτωµάτων που σχετίζονται µε αυτή τη λειτουργικότητα. Επίσης, οι κυτταρικές δυσλειτουργίες και οι φθορές δεν εµφανίζονται αµέσως σε επίπεδο ιστών και οργάνων γι αυτό και δεν ανιχνεύονται µακροδιαγνωστικά, αλλά µπορεί να χρειαστούν µήνες ή ακόµη και χρόνια πριν καταλήξουν σε παθολογία. Η ανισορροπία του σακχάρου ειδικά µπορεί να είναι αρχικά τόσο ανεπαίσθητη και µη ανιχνεύσιµη, ώστε να πάρει χρόνια πριν αυτό βγει «εκτός τιµών» και το πιάσουν οι µακροδιαγνωστικές εξετάσεις. Εν τω µεταξύ όµως, έστω και αυτή η ανεπαίσθητη και µη ανιχνεύσιµη ανισορροπία, που δεν τη δείχνουν οι συνήθεις εξετάσεις αίµατος, καταστρέφει ιστούς και όργανα και προετοιµάζει την τελική και αναπόφευκτη κατάρρευση του οργανισµού, που πολλές φορές έρχεται ανεπάντεχα και χωρίς προειδοποίηση. Ο καρκίνος και πολλές εκφυλιστικές παθήσεις, όπως διαβήτης, υπέρταση και καρδιοαγγειακά, είναι χαρακτηριστικά παραδείγµατα αυτής της πραγµατικότητας. Το ίδιο και η παχυσαρκία. Η Ορθοµοριακή ιατροφή λοιπόν παρέχει την κατ εξοχήν κυτταρική ανανέωση και προστασία, επειδή ασχολείται αποκλειστικά µε αυτή και τίποτε άλλο. Προτείνει ότι αυτή η κυτταρική ανανέωση και η προστασία εξαρτάται απόλυτα από εµάς τους ίδιους, ως θεµατοφύλακες της υγείας µας, και κανέναν άλλο. Θεωρεί ότι το να προσπαθούµε να αντιµετωπίσουµε τα παθολογικά συµπτώµατα χωρίς να εξετάσουµε και 42