2ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΕΥΟΣΜΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΛΟΥΛΑ ΖΩΗΣ ΜΑΥΡΙΔΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΧΟΛ. ΕΤΟΣ 2007-2008
ΞΕΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Ο κινηματογράφος ξεκινάει από το 1895 με τη βοήθεια των αδερφών Λιμιέρ. Πρωτοπόρος ο Έντισον επίσης με την πρώτη κινητοσκοπική μηχανή λήψεως το 1891.Απο την αρχή του, οι θεατές του αρκούνταν να βλέπουν απλές, σύντομες σκηνές της καθημερινής ζωής εν κινήσει, αλλά σε αυτές σύντομα προστέθηκαν μουσική παιγμένη από ορχήστρες ή συγκροτήματα, ταινίες με φανταστικά εφέ και υποθέσεις που εμφανίζονταν με συνεχόμενη δράση. Από το 1912 ξεκίνησε η διάδοση μεγαλύτερων σε διάρκεια παραγωγών σε σχέση με τις πρώτες(12 (12-15 ). Αμέσως μετά αναπτύχθηκε το star system, με τη δημοσιότητα γύρω από τους επώνυμους ηθοποιούς και από τη δεκαετία του 1920, ο βωβός κινηματογράφος καθιερώθηκε ως το πλέον αναγνωρισμένο διεθνές μέσο διασκέδασης, επιμόρφωσης και προπαγάνδας. Ο ήχος προστέθηκε στις κινηματογραφικές ταινίες το 1927 και οι σκηνοθέτες αντιλήφθηκαν σύντομα το απέραντο πρόσθετο πεδίο που τους πρόσφεραν ο διάλογος, τα ηχητικά εφέ και η μουσική υπόκρουση.
Το χρώμα μπήκε στις ταινίες από τη δεκαετία του 1950 ουσιαστικά. Τότε επίσης, εισήχθηκαν πολλές μορφές πανοραμικής προβολής που έχει τώρα γενικευτεί. Παρά τον ανταγωνισμό, οι ταινίες που γίνονται για τον κινηματογράφο αποτελούν ακόμη την μεγαλύτερη πηγή διασκέδασης του λαού, στις κινηματογραφικές αίθουσες, την τηλεόραση και σε dvd για οικιακή χρήση. Υπάρχουν πολλά είδη ταινιών, αλλά εμείς επιλέξαμε τα πιο διαδεδομένα: Εποχής Κοινωνικά Βιογραφικά Πολεμικά Αισθηματικές Κωμωδίες
Το χρώμα μπήκε στις ταινίες από τη δεκαετία του 1950 ουσιαστικά. Τότε επίσης, εισήχθηκαν πολλές μορφές πανοραμικής προβολής που έχει τώρα γενικευτεί. Παρά τον ανταγωνισμό, οι ταινίες που γίνονται για τον κινηματογράφο αποτελούν ακόμη την μεγαλύτερη πηγή διασκέδασης του λαού, στις κινηματογραφικές αίθουσες, την τηλεόραση και σε dvd για οικιακή χρήση. Υπάρχουν πολλά είδη ταινιών, αλλά εμείς επιλέξαμε τα πιο διαδεδομένα: Εποχής Κοινωνικά Βιογραφικά Πολεμικά Αισθηματικές Κωμωδίες
ΕΠΟΧΗΣ Οι ταινίες εποχής έχουν ως κύριο θέμα ιστορίες αγάπης οι οποίες διαδραματίζονται σε παλαιούς καιρούς. Αφορούσαν ερωτευμένα ζευγάρια τα οποία αντιμετώπιζαν εμπόδια στη σχέση τους σύμφωνα με τις δυσκολίες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Μας μεταφέρουν σε άλλους καιρούς, με φοβερά κοστούμια εποχής και ένα κλίμα πιο ρομαντικό και παραμυθένιο που μας κάνει να αναπολούμε εκείνα τα χρόνια. Μια ιστορία αγάπης πάντα συγκινεί τον καθένα γι αυτό και δε περνούν απαρατήρητες όταν προβάλλονται στον κινηματογράφο. Η επιλογή των ηθοποιών γίνεται προσεκτικά για να είναι ικανοποιητικό το αποτέλεσμα του έργου.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ Τέτοιου είδους έργα θίγουν φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας μέσα από ένα σενάριο που κατακρίνει ένα κοινωνικό πρόβλημα. Μπορεί να έχουν ως θέμα τη φτώχεια, τον πόλεμο, την κοινωνική εξαθλίωση, κ.α. Μπορεί να συγκινήσουν, να εξοργίσουν και να προβληματίσουν το κοινό. Είναι από τα πιο ουσιώδη είδη έργων γιατί επιτελούν ένα κοινωνικό έργο. Κάποιες από τις κοινωνικές ταινίες που ξεχώρισαν είναι Η λίστα του Σίντλερ, Ο Πεταλούδας, Κράμερ εναντίον Κράμερ, Άθλιοι, Ο Νονός, Ένας άντρας μια γυναίκα, Ελαφοκυνηγός και Η ζωή είναι ωραία.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ Αποτελούν μια εξιστόρηση γεγονότων και πράξεων που συνέβησαν στη ζωή είτε ενός ιστορικού είτε ενός διάσημου προσώπου. Με βάση κάποιες πηγές από βιβλία, ημερολόγια, συνεντεύξεις και προσωπικές καταθέσεις ψυχής οργανώνεται μια κινηματογραφική ταινία η οποία τις περισσότερες φορές έχει μεγάλη απήχηση στο κοινό. Το μοναδικό ίσως πρόβλημα σχετικά με το βιογραφικό έργο είναι κατά πόσον έχουμε πράγματι να κάνουμε με μία αληθινή αφήγηση ή όχι. Ας μην ξεχνάμε ότι σε κάποια από αυτά τα έργα υπάρχουν βέβαια και στοιχεία φανταστικά-αλλά αλλά αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τους σκηνοθέτες είναι να προβάλλουν ένα πρότυπο συμπεριφοράς, μέσα από τα στοιχεία της πραγματικής ζωής ενός σημαντικού ιστορικού προσώπου.
ΠΟΛΕΜΙΚΑ Όπως υποδηλώνει και το όνομά τους έχουν ως κύριο θέμα πολεμικά γεγονότα του παρελθόντος που συντάραξαν την ανθρωπότητα (π.χ. Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος). Εδώ τα εφέ παίζουν καθοριστικό ρόλο για να αναπαρασταθούν όσο το δυνατό καλύτερα οι σκηνές μάχης με τις εκρήξεις, τους βομβαρδισμούς και τις τραγικές επιπτώσεις ενός πολέμου. Ο σκηνοθέτης έχει να επιτελέσει ένα δύσκολο έργο γιατί οι απαιτήσεις για μια τέτοια ταινία είναι μεγάλες και το κοινό θα είναι ο μεγαλύτερος κριτής τους. Τέτοιες ταινίες ξοδεύουν πολλά χρήματα για τη παραγωγή γι αυτό και παρατηρείται σπάνιος αριθμός τέτοιων έργων.
ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ Αυτό το είδος ταινιών έχει κατακτήσει κυρίως το γυναικείο πληθυσμό. Είναι έργα που έχουν ως κύριο θέμα ιστορίες αγάπης και έρωτα και εκπέμπουν στο θεατή πολλά και διάφορα συναισθήματα τρυφερότητας, ερωτισμού και ηρεμίας. Τις περισσότερες φορές οι θεατές βρίσκουν σε μια αισθηματική ταινία τη δική τους ιστορία ή την ιστορία των ονείρων τους, αυτή που θα ήθελαν να ζήσουν οι ίδιοι. Οι δημιουργοί αυτών των ταινιών προσπαθούν να αποδώσουν όσο το καλύτερο την ερωτική σχέση δύο ατόμων κάτω από διάφορες συνθήκες και με περίεργη πλοκή. Η επιτυχία μιας αισθηματικής ταινίας εξαρτάται από το σενάριο, την ερμηνεία των ηθοποιών και της πρωτοτυπίας της πλοκής. Όσο θα περνούν τα χρόνια, θα είναι διαχρονικές και ο κόσμος θα συνεχίσει να τις βλέπει από γενιά σε γενιά. Δύο από τις χαρακτηριστικότερες αισθηματικές ταινίες είναι ο Τιτανικός και το Όσα παίρνει ο άνεμος.
Άλλες τέτοιου είδους ταινίες είναι:
ΚΩΜΩΔΙΕΣ Είναι ένα απ τα πιο δημοφιλή είδη ταινιών. Από τα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου μέχρι σήμερα, οι κωμωδίες κατακτούν το κοινό, γιατί αποτελούν ένα μοναδικό είδος ψυχαγωγίας και διαφυγής της ρουτίνας και των υποχρεώσεων. Όλα εξαρτώνται από τη γρηγοράδα και την ευφυΐα του σεναρίου και από τον ηθοποιό που θα ενσαρκώσει τον κωμικό ρόλο. Η κωμωδία είναι ένα δύσκολο μέρος της ηθοποιίας. Πρέπει ο ηθοποιός να έχει το ταλέντο και την ικανότητα να αποδώσει κάλλιστα το ρόλο του με άπλεστο χιούμορ και διάθεση, χωρίς όμως να γίνεται γελοίος. Σύμφωνα με έρευνες ο κόσμος πρέπει να βλέπει κωμωδίες γιατί έτσι βλέπει τη ζωή πιο θετικά και η ψυχή του γεμίζει αισιοδοξία και χαρά. Οι κωμωδίες ξεκίνησαν με τον Τσάρλι Τσάπλιν, συνέχισαν με τον Πήτερ Σέλερς και τον Λουί Ντε Φινές και συνεχίζουν μέχρι σήμερα με τον Έντι Μέρφι και τον Ρόουαν Άτκινσον(Mr Bean), δίνοντας ελπίδες ότι η κωμωδία θα επιβιώσει για πάντα.
ΘΡΙΛΕΡ Τα θρίλερ είναι για ανθρώπους με γερά νεύρα, διότι ο φόβος και το σασπένς είναι τα κύρια στοιχεία που τα χαρακτηρίζουν. Έχουν σκοπό να κρατούν σε επαγρύπνυνση το κοινό και να μη βαριέται καθόλου σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Δεν είναι αναγκαίο να περιέχει πολλές βάρβαρες σκηνές, αρκεί αυτές να ελίσσονται γρήγορα και απροειδοποίητα απροειδοποίητα. Έχουν ως κύριο θέμα δολοφονίες, απαγωγές, εκβιασμούς, κλπ. Πάντα θα υπάρχει λίγη υπερβολή στην ιστορία έτσι ώστε να ενθουσιάζεται πιο πολύ το κοινό. Τα περισσότερα έργα- θρίλερ περιέχουν βία και αιματηρές σκηνές γι αυτό και δεν απευθύνονται κυρίως σε μικρές ηλικίες. Εδώ δεν παίζουν τόσο ρόλο οι ηθοποιοί αλλά η σκηνοθεσία του έργου ώστε να αποδοθεί όσο το δυνατόν καλύτερα μια τρομακτική σκηνή ή οι εκφράσεις των χαρακτήρων στην ταινία.
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΘΡΙΛΕΡ Αυτού του είδους τα θρίλερ χτυπούν κυρίως στο συναίσθημα του θεατή. Θέλουν να του προκαλέσουν προβληματισμό για την ιστορία του έργου και απορίες για κάποια από τα δρώμενα. Θα μπορούσαν επίσης να ονομάζονται «κοινωνικά θρίλερ», εννοώντας ότι διαπραγματεύονται ιστορίες διάφορων ατόμων είτε με οικογενειακά, προσωπικά(υπαρξιακά ή ψυχολογικά)ή κοινωνικά προβλήματα. Φυσικά δε λείπει η αγωνία και η ανυπομονησία για το πώς θα συνεχιστεί το έργο, αλλά κυμαίνεται σε πιο ήπιους τόνους σε σχέση με τα πραγματικά θρίλερ.
ΘΡΙΛΕΡ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ Στα θρίλερ μυστηρίου διαδραματίζονται κυρίως ιστορίες εξαφάνισης ατόμων, εύρεσης κάποιων περίεργων αντικειμένων, αναδρομής σε ανεξήγητα γεγονότα του παρελθόντος, κ.α. Ούτε και σε αυτά τα έργα δεν υπάρχουν πολλές βίαιες σκηνές αλλά το κοινό ήδη τρομοκρατείται από την ανατρεπτική πλοκή και την μυστηριώδη μουσική υπόκρουση.
ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ Σε αυτά τα έργα κυριαρχούν η μουσική και ο χορός. Μπορεί να είναι με χαρούμενο ή με πιο σοβαρό σενάριο αλλά όλα βασίζονται στην μουσική υπόκρουση. Τα μιούζικαλ προέρχονται από το θέατρο,από από εκεί ξεκίνησαν και μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο. Συνήθιζαν κάθε σκηνή να την εμπλουτίζουν με ρυθμό, μουσική, τραγούδια και θεαματικά χορευτικά. Όλη αυτή η ωραία ατμόσφαιρα υπάρχει σε αυτές τις ταινίες, οι οποίες παρόλα αυτά δεν έχουν και τόσο μεγάλο κοινό πιθανόν γιατί δεν κεντρίζει τόσο στην ιστορία όσο στη μουσική. Οι ηθοποιοί που επιλέγονται εκτός από καλοί ηθοποιοί, πρέπει να είναι και καλοί χορευτές!
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Εδώ συνήθως τα λόγια είναι περιττά. Τα υπέροχα οπτικά εφέ, οι ονειρικές τοποθεσίες, οι φανταστικοί χαρακτήρες, η ιστορία που μοιάζει με παραμύθι, όλα αυτά συνθέτουν μια ταινία φαντασίας. Είναι ένα πολύ επιτυχημένο είδος, γιατί μεταφέρει το κοινό σε μέρη που υπάρχουν μόνο στη φαντασία του, σε πρόσωπα εξωπραγματικά και γενικά το ενθουσιάζει με την ειδυλλιακή ιστορία του. Τις περισσότερες φορές, καταλυτικό ρόλο παίζει και το «soundtrack soundtrack», η μουσική υπόκρουση δηλαδή, με την οποία οι θεατές απολαμβάνουν τη πλοκή του έργου.
Αν η ιστορία έχει πρωτοτυπία και μεγάλη δόση φαντασίας, σίγουρα κατακτά το κοινό. Ας μη ξεχνάμε οι δύο απ αυτού του είδους τις ταινίες, το Harry Potter και τοlord of the rings έχουν αποκαλεστεί ως οι πιο εμπορικότερες ταινίες των τελευταίων χρόνων!
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Αυτό το είδος και οι ταινίες φαντασίας συνήθως συγχέονται, επειδή μοιάζουν στην ονομασία. Αντίθετα όμως οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας έχουν ως κύριο θέμα, πράγματα που, όπως λέει και το όνομά τους, αποτελούν επιστημονικά αποφθέγματα. Για παράδειγμα, οι περισσότερες ταινίες διαπραγματεύονται την εμφάνιση εξωγήινων πλασμάτων ή μηχανικών, τα οποία θέλουν να κατακτήσουν τη γη. Έχουν το κοινό τους, αλλά η επιτυχία τους εξαρτάται από τα οπτικά εφέ, τους ηθοποιούς που συμμετέχουν και την όλη ιστορία.
Θα λέγαμε ότι κάποιες ταινίες επιστημονικής φαντασίας υπερβάλλουν κάνοντας το θέμα πολύ ψεύτικο και τους θεατές να χάνουν κάθε σκέψη ρεαλισμού. Παρόλα αυτά, αν ο σκηνοθέτης τα μετριάσει όλα αυτά και τα κάνει να φαίνονται ωραία και ανατρεπτικά, τότε η ταινία θα τραβήξει σίγουρα πολλούς ανθρώπους που ψάχνουν κάτι το διαφορετικό και μη πραγματικό.
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ Μια ταινία περιπέτειας μπορεί να είναι φανταστική(π.χ.jurassic Park, Pirates of the Caribbean, κ.α.).) ή πραγματική(π.χ. Indiana Jones). Κι εδώ πάλι υπάρχουν τα οπτικά και ηχητικά εφέ, με μεγάλη δόση δράσης, αδρεναλίνης, αγωνίας και σασπένς για την τύχη των ηρώων. Η επιτυχία μιας περιπέτειας είναι τις πιο πολλές φορές εξασφαλισμένη, γιατί οι θεατές «τρελαίνονται» να βλέπουν καταστάσεις που μπορεί να μην ζήσουν ποτέ.
ΚΟΜΙΚΣ Είναι το είδος ταινιών που αφορά τα παιδιά. Με ανάλαφρο αλλά εκπαιδευτικό κάποιες φορές σενάριο, με χαριτωμένα κινούμενα σχέδια και με πρωταγωνιστές φανταστικούς ήρωες, οι μικρές ηλικίες απολαμβάνουν αυτά τα έργα που τους προξενούν ευχαρίστηση, γέλιο και ψυχαγωγία. Δεν σημαίνει όμως ότι και οι μεγαλύτερες ηλικίες δεν μπορούν να συμμετέχουν στο κοινό τους, διότι τους δίνουν την αίσθηση ότι ξαναγίνανε παιδιά. Σπάνια θα κατακριθεί ένα κόμικ, γιατί δεν περιέχει ποτέ ούτε βωμολοχίες, ούτε πρόστυχες εικόνες, ούτε σκηνές βίας.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ Οι ταινίες αυτές διαδραματίζονται σε άλλες εποχές των παλαιότερων χρόνων και διαπραγματεύονται πραγματικά ιστορικά γεγονότα που έχουν μείνει αξιομνημόνευτα. Κυρίως μιλούν για θέματα της ιστορίας διάφορων λαών και πολιτισμών κάποιων συγκεκριμένων ιστορικών προσώπων που έχουν χαράξει με το όνομά τους, τα έργα τους και τη προσωπικότητά τους τις σελίδες των αρχαίων βιβλίων ή για πολέμους, είτε εθνικούς είτε εμφυλίους, που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην αρχαιότητα.
Μέσω των ιστορικών έργων οι θεατές επιμορφώνονται και μαθαίνουν πράγματα που είτε τα έμαθαν και απλά τα έχουν ξεχάσει είτε που ποτέ δεν τα είχαν ακούσει. Κυρίαρχες ιστορίες ως τώρα για τα ιστορικά έργα έχουν παρθεί από την ελληνική (π.χ. Ιλιάδα), αγγλική (π.χ. Braveheart) ή Ανατολική Αρχαιότητα (π.χ. Εικονομαχίες).
The End