ΕΧΩ ΜΙΑ ΙΔΕΑ Προσπαθώντας να βρω θέμα για την εργασία σχετικά με την Δημοκρατία, έπεσα σε τοίχο. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα, τις σημειώσεις μου και δεν έφτανα πουθενά. Στο μυαλό, μου έρχονταν διάφορες ιδέες: Η Δημοκρατία στην Αρχαιότητα Το Σύνταγμα Σήμερα Είχα απηυδήσει, ήταν μεσημέρι Δευτέρας, είχα φάει όλο το πρωινό στους δρόμους, ψάχνοντας να διορθώσω μια βλάβη στο αυτοκίνητο, το παιδί στριφογύριζε διαρκώς δίπλα μου και η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Αποφάσισα να παραιτηθώ από την προσπάθεια και να ανατρέξω στα γεγονότα της ημέρας. Είχα περάσει 3 ώρες στο συνεργείο αυτοκινήτων περιμένοντας ένα ρημαδοσωληνάκι. Βαρέθηκα, εκεί που περίμενα και αποφάσισα, να συμμαζέψω το πορτμπαγκάζ. Μπουκάλια, παιχνίδια, παλιά περιοδικά, μπουφάν ένα ταψί και μέσα, τα φυλλάδια του Ε.ΠΑ.Μ. Καζακική; Καζακική; άκουσα ξαφνικά μια φωνή. Φανατική! Φανατική! απάντησα. Δίπλα μου στεκόταν ένας άλλος οδηγός που μόλις είχε έρθει. Η κουβέντα ξεκίνησε και με τα πολλά έφτασε στο Θαλεῖν όπως ήταν και αρχικά ο στόχος μου. Ο συνεργειάς βλέπετε έμενε παλιά στο Νέο Ηράκλειο, επίσης στήριζε δυναμικά Έλληνες παραγωγούς στις λαϊκές αγορές και γενικά ήταν άνθρωπος που έψαχνε να αντισταθεί. Φεύγοντας μια ώρα μετά, είχα εντυπωσιαστεί, ο μεν οδηγός ήξερε τα πάντα για το Ε.ΠΑ.Μ και τον Δημήτρη Καζάκη, όντας κυριολεκτικά οδηγός της ΕΘΕΛ και βαθιά χτυπημένος ο ίδιος, μισθολογικά, από την κρίση. Πριν φύγω τον ρώτησα: που μένεις; εδώ στο Ίλιον μου απάντησε. Γιατί δεν πας στον πυρήνα; τον ρώτησα, το έχω σκοπό μου είπε. Ο δε συνεργειάς μου φώναξε: ξαδέλφη από Σεπτέμβρη έλα να πάμε εκεί που μου είπες, στο Θαλεῖν. Εντάξει του έγνεψα, κόρναρα, χαιρέτησα και έφυγα. Βρέθηκα σε άλλη περιοχή, στα Βριλήσσια, για να πάρω κάτι μικροβιολογικές εξετάσεις. Ούτε ξέρω πως ξεκίνησε η κουβέντα. Πρωτοξάδελφος της μικροβιολόγου 42 χρονών, με δύο παιδιά, αυτοκτόνησε. Είχε χάσει τις οικονομίες 10 χρόνων δουλειάς στην Αμερική, από το κούρεμα των ομολόγων και επίσης απολύθηκε. Τι κάνουμε; που πάμε; μίλαγε συγκλονισμένη, σοκαρισμένη αυτή η γυναίκα μπροστά μου.
Στα αυτιά μου άκουγα τα λόγια του Δ Καζάκη, βροντερά θυμωμένα: Στην σημερινή δημοκρατία, έχουμε ποιο πολλούς θανάτους, από αυτοκτονίες, από ότι είχαμε στον πόλεμο, επί Γερμανικής Κατοχής! Πώς το επιτρέπουμε αυτό; Όχι άλλοι νεκροί. Είμαστε υπό ΚΑΤΟΧΗ, Οικονομική Κατοχή και ο Ελληνικός Λαός πεθαίνει. Ένας άνθρωπος, μόνος του, μελετάει τα βιβλία του, γυρίζει σελίδες, ξεσκονίζει πληροφορίες, συλλέγει στοιχεία, γράφει, μιλάει, φωνάζει: Η Ελλάδα είναι υπό κατοχή και η ανάγκη του να κάνει κάτι, να αντιδράσει γεννάει μία ιδέα. Την ιδέα του παλλαϊκού μετώπου. Με την ιδέα του στην ψυχή και στον μυαλό, βρίσκει ανθρώπους με τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες ιδέες, το Ε.ΠΑ.Μ είναι πια μια χειροπιαστή ιδέα. Άνθρωποι, υπαρκτοί, ζωντανοί, δουλεύουν, φωνάζουν, διεκδικούν, αντιστέκονται. Γνωρίζονται μεταξύ τους και καινούργιες ιδέες ξεπετιούνται. Το Θαλεῖν είναι μια τέτοια καινούρια ιδέα. Η Κοινωνική Αλληλεγγύη στο Περιστέρι είναι μια άλλη ιδέα. Η Ιατρική Αλληλεγγύη του Ε.ΠΑ.Μ είναι μια ιδέα, που στην καθημερινότητα, βοηθά ανθρώπους με πολύ μεγάλες ανάγκες. Έκανα μια σκέψη λοιπόν και την φωνάζω όσο ποιο δυνατά μπορώ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ. Εδώ, βρήκα έδαφος να κάνω πράξεις τις ιδέες μου, ανθρώπους να με στηρίξουν, τρόπους να αντισταθώ, νέες ιδέες και τα μέσα για να βοηθήσω τον κόσμο γύρω μου, με στόχο να σώσω τη χώρα μου. Εδώ, η ανάγκη γεννάει μια ιδέα, η ιδέα γίνεται λύση και η λύση μετουσιώνεται σε πράξη. Δείτε τον τρόπο. Τελειώνοντας το σεμινάριο της σχολής του Ε.ΠΑ.Μ γεννήθηκε η ανάγκη να γιορτάσουμε για αυτά που είχαμε καταφέρει, να διασκεδάσουμε και να χαρούμε την γνωριμία μας. Κάποιος λοιπόν είχε την ιδέα: πάμε εκδρομή, στις Μυκήνες ήρθε η πρόταση μέσα από τις φωνές των συμμετεχόντων. Έχω επαφή για πούλμαν είπε κάποιος άλλος, να τηλεφωνήσω; ρώτησέ. Ναι, φώναξαν όλοι! Η γραφειοκρατία ήταν εντυπωσιακά γρήγορη, σε ένα χαρτί γράψαμε ονόματα. Τόσα τα άτομα, τόσα τα λεφτά, πάμε ; ΝΑΙ αυτό το ναι ήταν απόλυτα συλλογικό, έβγαινε από τις ψυχές όλων μας, σαν ανάγκη
Ήταν δυνατόν, με άμεσες και δημοκρατικές διαδικασίες τόσοι πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι είχαμε συνεννοηθεί; ΝΑΙ! Υπήρχε η (πολιτική) ευθύνη βλέπεις! ΝΑΙ! Κάποιος είχε αναλάβει την ευθύνη να κάνει κάτι και το έκανε. ΝΑΙ! Είχαμε κινηθεί μέσα στο υπάρχον σύστημα και το είχαμε καταλύσει; ΝΑΙ! Είχαμε αλλάξει τις σχέσεις μας και είχαμε εμπιστευθεί ο ένας τον άλλον; ΝΑΙ! Όλα τέλεια δεν ήταν, το ξύπνημα ήταν πολύ, μα πολύ πρωινό, αλλά την Κυριακή ΤΑ πούλμαν ταξίδευαν για Μυκήνες! Στο κεφάλι έπαιζε ένα τραγούδι: Το σύστημα Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Σταμάτης Κραουνάκης Γιατί το σύστημα έχει και άλλα συστήματα φριχτά σε κλείνει μεσ τη γυάλα σε κόβει σε λεφτά σε παίρνει σε σηκώνει σε αποσυντωνεί σε καταβαραθρώνει, σε στύβει, σε λιώνει, σου δένει το σχοινί. Λοιπόν με αυτό το Σύστημα Σύστημα το έχουν βάλει σύστημα να πάμε πριν την ώρα μας παιδιά στα κυπαρίσσια. Αίσθημα αίσθημα παίρνω κι εγώ το αίσθημα μετράμε και τα φράγκα μας και πάμε, στα Παρίσια! Και άμα δεν φτάνουν τα φράγκα, πάμε Μυκήνες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Π Γεωργιάδου (Ελληνίδα, Μάνα, Μέλος του Ε.ΠΑ.Μ)