Grieks (nieuwe stijl en oude stijl) Examen VWO Voorbereidend Wetenschappelijk Onderwijs Tijdvak 1 Donderdag 1 mei 9.00 12.00 uur 20 03 Tekstboekje 3000 6A Begin
Tekst 1 Aeolus 1 2 3 4 6 7 8 9 11 12 13 14 1 16 17 18 19 20 21 22 23 24 2 26 27 28 29 30 31 32 33 34 3 36 37 38 39 40 41 42 43 44 4 Αἰολίην δ ἐς νῆσον ἀφικόµεθ ἔνθα δ ἔναιεν Αἴολος Ἱπποτάδης, φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσι, πλωτῇ ἐνὶ νήσῳ πᾶσαν δέ τέ µιν πέρι τεῖχος χάλκεον ἄρρηκτον, λισσὴ δ ἀναδέδροµε πέτρη. τοῦ καὶ δώδεκα παῖδες ἐνὶ µεγάροις γεγάασιν, ἓξ µὲν θυγατέρες, ἓξ δ υἱέες ἡβώοντες. ἔνθ ὅ γε θυγατέρας πόρεν υἱάσιν εἶναι ἀκοίτις. οἱ δ αἰεὶ παρὰ πατρὶ φίλῳ καὶ µητέρι κεδνῇ δαίνυνται παρὰ δέ σφιν ὀνείατα µυρία κεῖται, κνισῆεν δέ τε δῶµα περιστεναχίζεται αὐλῇ ἤµατα νύκτας δ αὖτε παρ αἰδοίῃς ἀλόχοισιν εὕδουσ ἔν τε τάπησι καὶ ἐν τρητοῖσι λέχεσσι. καὶ µὲν τῶν ἱκόµεσθα πόλιν καὶ δώµατα καλά. µῆνα δὲ πάντα φίλει µε καὶ ἐξερέεινεν ἕκαστα, Ἴλιον Ἀργείων τε νέας καὶ νόστον Ἀχαιῶν καὶ µὲν ἐγὼ τῷ πάντα κατὰ µοῖραν κατέλεξα. ἀλλ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ ὁδὸν ᾔτεον ἠδ ἐκέλευον πεµπέµεν, οὐδέ τι κεῖνος ἀνήνατο, τεῦχε δὲ ποµπήν. δῶκε δέ µ ἐκδείρας ἀσκὸν βοὸς ἐννεώροιο, ἔνθα δὲ βυκτάων ἀνέµων κατέδησε κέλευθα κεῖνον γὰρ ταµίην ἀνέµων ποίησε Κρονίων, ἠµὲν παυέµεναι ἠδ ὀρνύµεν ὅν κ ἐθέλῃσι. νηῒ δ ἐνὶ γλαφυρῇ κατέδει µέρµιθι φαεινῇ ἀργυρέῃ, ἵνα µή τι παραπνεύσει ὀλίγον περ αὐτὰρ ἐµοὶ πνοιὴν Ζεφύρου προέηκεν ἀῆναι, ὄφρα φέροι νῆάς τε καὶ αὐτούς οὐδ ἄρ ἔµελλεν ἐκτελέειν αὐτῶν γὰρ ἀπωλόµεθ ἀφραδίῃσιν. Ἐννῆµαρ µὲν ὁµῶς πλέοµεν νύκτας τε καὶ ἦµαρ, τῇ δεκάτῃ δ ἤδη ἀνεφαίνετο πατρὶς ἄρουρα, καὶ δὴ πυρπολέοντας ἐλεύσσοµεν ἐγγὺς ἐόντας. ἔνθ ἐµὲ µὲν γλυκὺς ὕπνος ἐπήλυθε κεκµηῶτα αἰεὶ γὰρ πόδα νηὸς ἐνώµων, οὐδέ τῳ ἄλλῳ δῶχ ἑτάρων, ἵνα θᾶσσον ἱκοίµεθα πατρίδα γαῖαν οἱ δ ἕταροι ἐπέεσσι πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, καί µ ἔφασαν χρυσόν τε καὶ ἄργυρον οἴκαδ ἄγεσθαι, δῶρα παρ Αἰόλου µεγαλήτορος Ἱπποτάδαο ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον Ὢ πόποι, ὡς ὅδε πᾶσι φίλος καὶ τίµιός ἐστιν ἀνθρώποις, ὅτεών τε πόλιν καὶ γαῖαν ἵκηται. πολλὰ µὲν ἐκ Τροίης ἄγεται κειµήλια καλὰ ληΐδος ἡµεῖς δ αὖτε ὁµὴν ὁδὸν ἐκτελέσαντες οἴκαδε νισσόµεθα κενεὰς σὺν χεῖρας ἔχοντες. καὶ νῦν οἱ τάδ ἔδωκε χαριζόµενος φιλότητι Αἴολος. ἀλλ ἄγε θᾶσσον ἰδώµεθα ὅττι τάδ ἐστίν, ὅσσος τις χρυσός τε καὶ ἄργυρος ἀσκῷ ἔνεστιν. 3000 6A 2 Lees verder
46 47 48 49 0 1 2 3 4 Ὣς ἔφασαν, βουλὴ δὲ κακὴ νίκησεν ἑταίρων ἀσκὸν µὲν λῦσαν, ἄνεµοι δ ἐκ πάντες ὄρουσαν. τοὺς δ αἶψ ἁρπάξασα φέρεν πόντονδε θύελλα κλαίοντας, γαίης ἄπο πατρίδος αὐτὰρ ἐγώ γε ἐγρόµενος κατὰ θυµὸν ἀµύµονα µερµήριξα ἠὲ πεσὼν ἐκ νηὸς ἀποφθίµην ἐνὶ πόντῳ, ἦ ἀκέων τλαίην καὶ ἔτι ζωοῖσι µετείην. ἀλλ ἔτλην καὶ ἔµεινα, καλυψάµενος δ ἐνὶ νηῒ κείµην αἱ δ ἐφέροντο κακῇ ἀνέµοιο θυέλλῃ αὖτις ἐπ Αἰολίην νῆσον, στενάχοντο δ ἑταῖροι. Homerus, Odyssee, 1- Afbeelding 3000 6A 3 Lees verder
Tekst 2 In een mythologisch handboek uit de 1e eeuw n.c., dat op naam staat van Apollodorus, luidt de Aeolus-episode als volgt: Nadat hij met al zijn schepen in zee was gestoken kwam Odysseus aan bij het eiland Aiolia, waarvan Aeolus koning was. Hij was door Zeus aangesteld tot beheerder der winden, zowel om ze te kalmeren als om ze uit te zenden. Nadat hij Odysseus gastvrij had ontvangen gaf hij hem een leren zak waarin hij de winden had vastgebonden. Hij toonde hem welke winden hij tijdens zijn tocht moest gebruiken en bond de zak vast in zijn schip. Door de juiste winden te gebruiken had Odysseus een voorspoedige vaart, en toen hij dicht bij Ithaka was en de rook al uit de stad zag opstijgen, viel hij in slaap. Omdat zijn makkers dachten dat hij goud vervoerde in de zak, maakten ze hem open en lieten de winden ontsnappen. Meegesleurd door de windvlagen kwamen ze weer terug op hun uitgangspunt. Odysseus ging terug naar Aeolus en vroeg hem om een geleide. Maar Aeolus joeg hem van het eiland, zeggend dat hij hem niet kon redden als de goden tegenwerkten. Tekst 3 De Kikonen 1 2 3 4 6 7 8 9 11 12 13 14 1 16 17 18 19 20 21 22 23 24 2 26 27 28 29 Toen ik Troje verliet, zeilde ik vóór de wind naar Ismaros, het eiland van de Kikoniërs. Ik verwoestte hun stad en doodde hen zelf. De vrouwen en veel rijkdommen maakten we buit en eerlijk verdeelden wij alles, zodat ieder kreeg wat hem toekwam. Toen ried ik mijn mannen aan met snelle voet te vluchten, maar de dwazen luisterden niet naar raad. Zij bleven op het strand en dronken veel wijn en slachtten veel schapen en sleepvoetige, kromhoornige runderen. Onderwijl schreeuwden de Kikoniërs om hulp naar de Kikoniërs, die hun buren waren, en verder landinwaarts woonden. Zij waren meer in aantal en krijgshaftiger en geoefend op de wagen te strijden en zo nodig te voet. Zij kwamen in de vroege morgen, zo talrijk als er bladeren en bloemen in de lente ontluiken. Toen werden wij door Zeus met een boosaardig lot bezocht; veel ellende moesten wij ongelukkigen lijden. De strijd begon en lange tijd bij de snelle schepen bevochten wij elkaar met de bronspuntige speren. Zolang het morgenstond was en het heilig daglicht toenam, zolang hielden wij dapper tegen de overmacht stand. Maar toen de zon reeds op de terugweg was, tegen de tijd, dat de boer zijn ossen uitspant, toen werden de Kikoniërs de Grieken de baas en joegen hen op de vlucht. Van elk schip sneuvelde een zestal goedgewapende mannen. Ik ontkwam met de overigen aan een noodlottige dood. Vandaar voeren wij verder, over het verlies van onze makkers diep bedroefd, maar dankbaar zelf aan de dood te zijn ontsnapt. Mijn sierlijk gewelfde schepen zetten de tocht niet voort, voordat elk van onze ongelukkige vrienden, die door de Kikoniërs in de vlakte waren gedood, driemaal bij zijn naam was geroepen. Zeus, die de wolken regeert, zond een geweldige storm uit het noorden op onze schepen af. Aarde en zee werden in wolken gehuld en de hemel verduisterd door donkere nacht. De schepen werden overdwars meegesleurd en het geweld van de wind reet de zeilen aan flarden. Bevreesd voor de ondergang borgen wij ze en roeiden vlug naar de wal. Daar lagen wij twee dagen en twee nachten voor mirakel, aan vermoeienis en verdriet ten prooi. Maar toen de schoongelokte Eos de derde dag had aangekondigd, richtten wij de masten op en wij hesen de zeilen en werkeloos lieten wij ons voortdrijven door de wind en de stuurlui. Toen zou ik ongedeerd mijn vaderland hebben bereikt, als niet, juist toen ik kaap Maleia wilde omvaren, de golfslag en de noordenwind mij uit de koers hadden gestoten en voorbij Kythera gejaagd. Homerus, Odyssee 9, 39-81; vertaling M.A. Schwartz 3000 6A 4 Lees verder
Tekst 4 De runderen van Helios 260 261 262 263 264 26 266 267 268 269 270 271 272 273 274 27 276 277 278 279 280 281 282 283 284 28 286 287 288 289 290 291 292 293 294 29 296 297 298 299 300 301 302 303 304 Αὐτὰρ ἐπεὶ πέτρας φύγοµεν δεινήν τε Χάρυβδιν Σκύλλην τ, αὐτίκ ἔπειτα θεοῦ ἐς ἀµύµονα νῆσον ἱκόµεθ ἔνθα δ ἔσαν καλαὶ βόες εὐρυµέτωποι, πολλὰ δὲ ἴφια µῆλ Ὑπερίονος Ἠελίοιο. δὴ τότ ἐγὼν ἔτι πόντῳ ἐὼν ἐν νηῒ µελαίνῃ µυκηθµοῦ τ ἤκουσα βοῶν αὐλιζοµενάων οἰῶν τε βληχήν καί µοι ἔπος ἔµπεσε θυµῷ µάντιος ἀλαοῦ, Θηβαίου Τειρεσίαο, Κίρκης τ Αἰαίης, οἵ µοι µάλα πόλλ ἐπέτελλον νῆσον ἀλεύασθαι τερψιµβρότου Ἠελίοιο. δὴ τότ ἐγὼν ἑτάροισι µετηύδων, ἀχνύµενος κῆρ Κέκλυτέ µευ µύθων, κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι, ὄφρ ὑµῖν εἴπω µαντήϊα Τειρεσίαο Κίρκης τ Αἰαίης, οἵ µοι µάλα πόλλ ἐπέτελλον νῆσον ἀλεύασθαι τερψιµβρότου Ἠελίοιο ἔνθα γὰρ αἰνότατον κακὸν ἔµµεναι ἄµµιν ἔφασκον. ἀλλὰ παρὲξ τὴν νῆσον ἐλαύνετε νῆα µέλαιναν. Ὣς ἐφάµην, τοῖσιν δὲ κατεκλάσθη φίλον ἦτορ. αὐτίκα δ Εὐρύλοχος στυγερῷ µ ἠµείβετο µύθῳ Σχέτλιός εἰς, Ὀδυσεῦ, περί τοι µένος οὐδέ τι γυῖα κάµνεις ἦ ῥά νυ σοί γε σιδήρεα πάντα τέτυκται, ὅς ῥ ἑτάρους καµάτῳ ἁδηκότας ἠδὲ καὶ ὕπνῳ οὐκ ἐάᾳς γαίης ἐπιβήµεναι, ἔνθα κεν αὖτε νήσῳ ἐν ἀµφιρύτῃ λαρὸν τετυκοίµεθα δόρπον, ἀλλ αὔτως διὰ νύκτα θοὴν ἀλάλησθαι ἄνωγας, νήσου ἀποπλαγχθέντας ἐν ἠεροειδέϊ πόντῳ. ἐκ νυκτῶν δ ἄνεµοι χαλεποί, δηλήµατα νηῶν, γίγνονται πῇ κέν τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον, ἤν πως ἐξαπίνης ἔλθῃ ἀνέµοιο θύελλα, ἢ Νότου ἢ Ζεφύροιο δυσαέος, οἵ τε µάλιστα νῆα διαρραίουσι, θεῶν ἀέκητι ἀνάκτων. ἀλλ ἦ τοι νῦν µὲν πειθώµεθα νυκτὶ µελαίνῃ δόρπον θ ὁπλισόµεσθα θοῇ παρὰ νηῒ µένοντες ἠῶθεν δ ἀναβάντες ἐνήσοµεν εὐρέϊ πόντῳ. Ὣς ἔφατ Εὐρύλοχος, ἐπὶ δ ᾔνεον ἄλλοι ἑταῖροι. καὶ τότε δὴ γίγνωσκον ὃ δὴ κακὰ µήδετο δαίµων, καί µιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων Εὐρύλοχ, ἦ µάλα δή µε βιάζετε µοῦνον ἐόντα ἀλλ ἄγε δή µοι πάντες ὀµόσσατε καρτερὸν ὅρκον, εἴ κέ τιν ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶϋ µέγ οἰῶν εὕρωµεν, µή πού τις ἀτασθαλίῃσι κακῇσιν ἢ βοῦν ἠέ τι µῆλον ἀποκτάνῃ ἀλλὰ ἕκηλοι ἐσθίετε βρώµην, τὴν ἀθανάτη πόρε Κίρκη. Ὣς ἐφάµην, οἱ δ αὐτίκ ἀπόµνυον, ὡς ἐκέλευον. αὐτὰρ ἐπεί ῥ ὄµοσάν τε τελεύτησάν τε τὸν ὅρκον, 3000 6A Lees verder
30 306 307 308 309 3 311 312 313 314 31 316 317 318 319 320 321 322 323 στήσαµεν ἐν λιµένι γλαφυρῷ εὐεργέα νῆα ἄγχ ὕδατος γλυκεροῖο, καὶ ἐξαπέβησαν ἑταῖροι νηός, ἔπειτα δὲ δόρπον ἐπισταµένως τετύκοντο. αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, µνησάµενοι δὴ ἔπειτα φίλους ἔκλαιον ἑταίρους, οὓς ἔφαγε Σκύλλη γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑλοῦσα κλαιόντεσσι δὲ τοῖσιν ἐπήλυθε νήδυµος ὕπνος. ἦµος δὲ τρίχα νυκτὸς ἔην, µετὰ δ ἄστρα βεβήκει, ὦρσεν ἔπι ζαῆν ἄνεµον νεφεληγερέτα Ζεὺς λαίλαπι θεσπεσίῃ, σὺν δὲ νεφέεσσι κάλυψε γαῖαν ὁµοῦ καὶ πόντον ὀρώρει δ οὐρανόθεν νύξ. ἦµος δ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς, νῆα µὲν ὁρµίσαµεν, κοῖλον σπέος εἰσερύσαντες ἔνθα δ ἔσαν Νυµφέων καλοὶ χοροὶ ἠδὲ θόωκοι. καὶ τότ ἐγὼν ἀγορὴν θέµενος µετὰ µῦθον ἔειπον Ὦ φίλοι, ἐν γὰρ νηῒ θοῇ βρῶσίς τε πόσις τε ἔστιν, τῶν δὲ βοῶν ἀπεχώµεθα, µή τι πάθωµεν δεινοῦ γὰρ θεοῦ αἵδε βόες καὶ ἴφια µῆλα, Ἠελίου, ὃς πάντ ἐφορᾷ καὶ πάντ ἐπακούει. Homerus, Odyssee 12, 260-323 Tekst VERGETELHEID 1 2 3 4 6 7 8 9 Zo mij werd toegestaan een wens te wagen: mochten de snoeren in mijn late dagen mij vallen in het land der Lotophagen. Alles vergeet die van de lotos eet: zijn herkomst zelfs en hoe de liefste heet. Voorgoed te toeven bij de Lotophagen, zalig en van mijzelve zonder weet, alles vergeet die van de lotos eet om lachende mijn lasten af te staan. Ik liep langs zee en zag de wolken gaan. Ida Gerhardt, De zomen van het licht Aantekening regel 2-3 mochten de snoeren mij vallen = ik hoop te belanden 3000 6A 6 Lees verder
Tekst 6 Als Odysseus bij de Phaeaken is aangekomen, vraagt koningin Arete hem wie hij is en waar hij vandaan komt. 240 241 242 243 244 24 246 247 248 249 20 21 22 23 24 2 26 27 28 29 260 261 262 Daarop gaf haar de vindingrijke Odysseus ten antwoord: Ach, koningin, t is geen doen u alles breeduit te vertellen over het velerlei leed dat de Olympische goden mij brachten. Maar om u antwoord te geven op wat u me vraagt en wilt weten: Ergens ver in de zee ligt een eiland, Ogygia heet het. Ἔνθα µὲν Ἄτλαντος θυγάτηρ, δολόεσσα Καλυψὼ ναίει ἐϋπλόκαµος, δεινὴ θεός οὐδέ τις αὐτῇ µίσγεται οὔτε θεῶν οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων. Ἀλλ ἐµὲ τὸν δύστηνον ἐφέστιον ἤγαγε δαίµων οἶον, ἐπεί µοι νῆα θοὴν ἀργῆτι κεραυνῷ Ζεὺς ἐλάσας ἐκέασσε µέσῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ. Ἔνθ ἄλλοι µὲν πάντες ἀπέφθιθεν ἐσθλοὶ ἑταῖροι, αὐτὰρ ἐγὼ τρόπιν ἀγκὰς ἑλὼν νεὸς ἀµφιελίσσης ἐννῆµαρ φερόµην δεκάτῃ δέ µε νυκτὶ µελαίνῃ νῆσον ἐς Ὠγυγίην πέλασαν θεοί, ἔνθα Καλυψὼ ναίει ἐϋπλόκαµος, δεινὴ θεός, ἥ µε λαβοῦσα ἐνδυκέως ἐφίλει τε καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκε θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤµατα πάντα ἀλλ ἐµὸν οὔ ποτε θυµὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθεν. Ἔνθα µὲν ἑπτάετες µένον ἔµπεδον, εἵµατα δ αἰεὶ δάκρυσι δεύεσκον, τά µοι ἄµβροτα δῶκε Καλυψώ ἀλλ ὅτε δὴ ὄγδοόν µοι ἐπιπλόµενον ἔτος ἦλθεν, καὶ τότε δή µ ἐκέλευσεν ἐποτρύνουσα νέεσθαι. Homerus, Odyssee 7, 240-262 Aantekeningen regel 24 δολόεις Vrouwelijk δολόεσσα listig regel 247 µίσγοµαι + dativus omgaan met regel 248 ἐφέστιον naar Kalypso s huis δαίµων een godheid regel 249 οἶος alleen regel 20 ἐλάω treffen κεάζω Aoristus ἐκέασσα verbrijzelen regel 21 ἀπέφθιθεν (zij) kwamen om regel 22 ἡ τρόπις accusativus τρόπιν kielbalk ἀγκάς Bijwoord in de armen ἀµφιέλισσα Vrouwelijk aan beide kanten gebogen regel 26 φιλέω gastvrij ontvangen regel 27 θήσειν te zullen maken Vul aan µε. regel 29 ἑπτάετες Bijwoord zeven jaar lang ἔµπεδον Bijwoord onafgebroken regel 260 δεύεσκον = ἔδευον δεύω bevochtigen τά µοι ἄµβροτα δῶκε Καλυψώ Lees ἄµβροτα, τά µοι δῶκε Καλυψώ regel 261 ἐπιπλόµενον na verloop van tijd regel 262 καί Niet vertalen. Einde 3000 6A 7 Lees verder