Θέσεις και προτάσεις των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ για τον ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΡΤΙΟΣ 2016

Θέσεις και προτάσεις των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ για τον ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΡΤΙΟΣ 2016

Περιεχόμενα Θέσεις και προτάσεις των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ για τον ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ 1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ... 3 1. Ολοκληρωμένος σχεδιασμός - «Εθνική Στρατηγική για το κυνήγι»... 4 2. Δημιουργία ενός αποτελεσματικού ελεγκτικού μηχανισμού... 5 2.1. Κατάργηση της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής... 5 2.2. Δημιουργία δημόσιου σώματος φύλαξης και θηροφύλαξης... 6 2.3. Αντιμετώπιση της ανοιξιάτικης λαθροθηρίας... 7 2.4. Καθιέρωση νέου συστήματος ποινών για τους λαθροθήρες.... 8 2.5. Παράνομες εμπορικές δραστηριότητες σχετιζόμενες με το κυνήγι... 8 3. Αναθεώρηση διατάξεων Θήρας... 9 3.1. Εκσυγχρονισμός του νομικού πλαισίου περί όπλων... 9 3.2. Καθιέρωση ηλεκτρονικού συστήματος έκδοσης αδειών θήρας... 10 3.3. Χρήση μολύβδινων σκαγιών... 11 3.4. Εμπλουτισμοί- Εκτροφεία «θηραμάτων»... 12 3.5. Απαγορεύσεις θήρας... 12 3.6. Ρυθμιστικές θήρας... 13 4. Αντισταθμιστικά μέτρα... 15 4.1. Εκπαίδευση των νέων κυνηγών... 15 4.2. Ενημέρωση για το κυνήγι... 15 4.3. Συμπληρωματικά μέτρα... 16

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Σύμφωνα με την απόφαση του Πανελλαδικού του Συμβουλίου 24-25 Απριλίου 2009 οι Οικολόγοι Πράσινοι: Με βάση τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες μας ως οικολογικό Κίνημα, θεωρούμε απαράδεκτη τη θανάτωση ζώων για ψυχαγωγία ή άθληση και υιοθετούμε ως πολιτική θέση την «οριστική απαγόρευση του κυνηγιού στην Ελλάδα». Θεωρούμε ότι είναι θεμελιώδους σημασίας, στα πλαίσια του κινηματικού, προοδευτικού και ριζοσπαστικού χαρακτήρα των Ο.Π. να ληφθεί υπόψη η σύγχρονη και ηθική προσέγγιση για την προστασία των ζώων από το κυνήγι. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας (2009) αναγνωρίζει τα ζώα ως συναισθανόμενα όντα και καλεί τα Κράτη Μέλη να το λάβουν υπόψη τους στη θέσπιση νομοθεσίας σε μια σειρά από σχετικούς τομείς καθώς και στην εφαρμογή της νομοθεσίας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι η προστασία και σωστή αντιμετώπιση των ζώων είναι υπόθεση όλων και πρέπει να στηριχθεί από όλους. Η χώρα μας, έχοντας συνυπογράψει τη Συνθήκη της Λισσαβόνας έχει δεσμευτεί να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία και το σεβασμό όλων των ζώων ως όντων που αισθάνονται το φόβο, την αγωνία και έχουν το ένστικτο της επιβίωσης. Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από : - Ένα αναχρονιστικό θεσμικό πλαίσιο, που αναφέρεται σε εποχές όπου το ελληνικό φυσικό περιβάλλον ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση και η αποτελεσματικότητα των κυνηγετικών μέσων πολύ μικρότερη. - Μια κυνηγετική ηγεσία που κάνει «αγώνα» αμφισβήτησης των προστατευόμενων περιοχών, υπονομεύοντας το δίκτυο Natura-2000, κάνει «αγώνα» υπονόμευσης των κρατικών δομών φύλαξης και ελέγχου ενώ επιδιώκει ταυτόχρονα να εμφανίσει τους κυνηγούς ως «διαχειριστές» της φύσης και των προστατευόμενων περιοχών. - Σύνδεση της δραστηριότητας με οικονομικά συμφέροντα που εμποδίζουν τους περιορισμούς στην κατοχή και διάδοση των κυνηγετικών όπλων, τη χρήση μολύβδου στους υγρότοπους και την παράνομη διακίνηση τόσο απαγορευμένων κυνηγετικών εξαρτημάτων όσο και παράνομα θηρευμένων ειδών της άγριας πανίδας. - Μικροπολιτικές σκοπιμότητες εκ μέρους ορισμένων πολιτευτών και δημοτικών αρχόντων που για λόγους ψηφοθηρίας υπογείως ή δημόσια υπονομεύουν τόσο τη τήρηση της νομιμότητας όσο και τον φυσικό πλούτο τη χώρας μας. Μέχρι την επίτευξη του στρατηγικού στόχου της κατάργησης του κυνηγιού, οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε ολοκληρωμένες πολιτικές για τον περιορισμό των επιπτώσεων από το κυνήγι. Στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία περιορισμού του κυνηγιού και απαιτούμε αποτελεσματικές πολιτικές για την αντιμετώπιση της λαθροθηρίας, την ενημέρωση των κυνηγών για ευαίσθητα οικοσυστήματα και απειλούμενα είδη και την εκπαίδευση της κοινωνίας σχετικά με τις συνέπειες της θήρας στην άγρια φύση.

Καταθέτουμε στον εθνικό διάλογο τις παρακάτω προτάσεις που στοχεύουν στην μείωση των επιπτώσεων και την σταδιακή συρρίκνωση της κυνηγετικής δραστηριότητας στον τόπο και στο χρόνο. 1. Ολοκληρωμένος σχεδιασμός - «Εθνική Στρατηγική για το κυνήγι» Η έκταση του κυνηγιού στην Ελλάδα σε συνδυασμό με τον ανεπαρκή έλεγχο και την έλλειψη παρακολούθησης της δραστηριότητας, εντείνουν τις αρνητικές επιπτώσεις του στη βιοποικιλότητα. Οι νόμοι που οριοθετούν και διευθετούν την κυνηγετική δραστηριότητα στην Ελλάδα έχουν πλήθος λαθών σε σχέση με τους στόχους διατήρησης της ορνιθοπανίδας, τις κατευθύνσεις των σχετικών Ευρωπαϊκών Οδηγιών και της σχετικής νομολογίας. Το ελλιπές αυτό νομοθετικό πλαίσιο δεν εφαρμόζεται, ούτε τυπικά, ούτε ουσιαστικά. Η υλοποίηση των απαιτήσεων εφαρμογής των Ευρωπαϊκών οδηγιών προκειμένου να εξασκηθεί το κυνήγι, προϋποθέτει και απαιτεί άμεσα, την κατάρτιση μιας «Εθνικής Στρατηγικής για το κυνήγι» αλλά και «Εθνικού Προγράμματος Παρακολούθησης των επιπτώσεων του κυνηγιού» 1 που θα ρυθμίζουν αποτελεσματικά την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων στην άγρια πανίδα και στη διατήρηση της βιοποικιλότητας στη χώρα μας. Επιδιώκουμε: - Εισαγωγή της κοινοτικής οδηγίας για τα πουλιά ως νόμο και όχι ως ΚΥΑ όπως ισχύει τώρα. - Εκπόνηση Σχεδίων Διαχείρισης της θήρας που θα καθορίζουν την φέρουσα ικανότητα ανά περιφέρεια, τον ανώτατο αριθμό αδειών που θα εκδίδονται κάθε έτος και το μέγεθος της κυνηγετικής επιτρεπόμενης κάρπωσης κάθε είδους ανά κυνηγό. - Τακτική επιστημονική παρακολούθηση των πληθυσμών κάθε θηρεύσιμου είδους με εδική αναφορά στις επιπτώσεις από τις πυρκαγιές, τις διανοίξεις ορεινών δρόμων και τις εγκαταστάσεις ΑΣΠΗΕ. 1 Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Δασοφυλάκων Δημοσίων Υπαλλήλων έχει προταθεί η υποχρεωτική τήρηση από τον κυνηγό του «ημερήσιου κυνηγετικού ημερολογίου» στο οποίο θα καταγράφεται η ημερομηνία, η ώρα έναρξης και λήξη της θήρας, η περιοχή κυνηγιού, το είδος προς θήρα, ο αριθμός των θηραμάτων που είδε και τελικά αυτών που θήρευσε καθώς και ο αριθμός των φυσιγγίων που χρησιμοποίησε. Η αναγραφή του ημερολογίου θα γίνεται με την έναρξη του κυνηγίου και με αυτόν τον τρόπο ο ελεγκτής Δασοφύλακας, κατά τον έλεγχο του κυνηγού θα ελέγχει την σωστή τήρησή του. Η μη συμπλήρωση των αναγκαίων υποχρεωτικών στοιχείων από τον κυνηγό θα αποτελεί παράβαση. Με ρύθμιση θα ορίζονται οι κυρώσεις. Τα ημερολόγια αυτά στο τέλος της κυνηγετικής περιόδου θα αποστέλλονται με μέριμνα του κυνηγετικού συλλόγου ή ατομικά, στο Ερευνητικό και Επιστημονικό Κέντρο για τη Θήρα και την Άγρια Πανίδα. Αυτά μαζί με άλλα δεδομένα π.χ. μεσοχειμωνιάτικες καταμετρήσεις κ.λ.π. θα αποτελούν στοιχεία για την εξαγωγή συμπερασμάτων για το Κέντρο, σχετικά με την κυνηγετική κάρπωση των επόμενων ετών ή τη διάρκεια της περιόδου θήρας, κλπ Βλέπε αναλυτικά «Προτάσεις για την αναμόρφωση της Δασικής Νομοθεσίας». Σήμερα οι Κ.Ο. ζητούν την συμπλήρωση ερωτηματολογίων, που όμως δεν βρίσκουν ιδιαίτερη ανταπόκριση, και τα στοιχεία αξιοποιούνται στο ερευνητικό πρόγραμμα Άρτεμις. Η υποχρεωτική καθιέρωση του Ημερολογίου βοηθά σημαντικά στην αξιοποίηση αναλυτικών πολύτιμων δεδομένων.

- Κατάρτιση ενός συνολικού Χωροταξικού Σχεδίου Θήρας, το οποίο θα περιλαμβάνει ελεγχόμενες, φυλασσόμενες, σαφώς οριοθετημένες και χαρτογραφημένες περιοχές κυνηγετικής δραστηριότητας, με συγκεκριμένες προσβάσεις εισόδου και εξόδου, με εξειδικευμένο προσωπικό και με έσοδα από τα τέλη πρόσβασης, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. - Δημιουργία ειδικού Ταμείου Διαχείρισης Άγριας Πανίδας που θα διαχειρίζεται όλα τα χρήματα από τις ετήσιες εισφορές των κυνηγών, όπως και τα πρόστιμα που θα επιβάλλονται. - Κωδικοποίηση της νομοθεσίας που αφορά το κυνήγι 2. Δημιουργία ενός αποτελεσματικού ελεγκτικού μηχανισμού 2.1. Κατάργηση της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής Σε δημόσια, προγραμματικού χαρακτήρα, κείμενά τους, οι Οικολόγοι Πράσινοι, έχουν επικρίνει την οργανική σύνδεση της Θηροφυλακής με τις Κυνηγετικές Οργανώσεις, ενώ έχουν προτείνει την κατάργηση διατάξεων που αναθέτουν τη θηροφύλαξη σε ιδιωτικούς φορείς, παραχωρώντας τους έτσι δημόσιες εξουσίες, και την ταυτόχρονη ανάληψη της Θηροφυλακής από δημόσιο φορέα. Όπως αναφέρεται στη Γνωμοδότηση 06/11 της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, οι ιδιωτικοί φύλακες θήρας ασκούν καθήκοντα τα οποία ανάγονται στην «τήρηση και εφαρμογή των διατάξεων του Δασικού Κώδικος», πρωτίστως αναφορικά με τη θηροφύλαξη, και μάλιστα στα πλαίσια αυτών των καθηκόντων, συμπεριλαμβανομένων των προανακριτικών, «ασκούν δημόσια εξουσία, όπως ακριβώς και οι δασοφύλακες». Η ανωτέρω Γνωμοδότηση αναφέρεται επίσης στον «ιδιότυπο διορισμό» των θηροφυλάκων, καθώς για την ιδιωτικού δικαίου σύμβαση εργασίας τους με τις Κυνηγετικές Οργανώσεις εκδίδεται πράξη αναγνωρίσεως από το αρμόδιο Υπουργείο, ενώ επιπλέον ορκίζονται «ενώπιον του προϊσταμένου της δασικής αρχής». Αποδεικνύεται λοιπόν ότι οι Κ.Ο. βασιζόμενοι στον χουντικό-αναχρονιστικό νόμο του 69 και έχοντας αξιοποιήσει πολιτικές πιέσεις, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, την υποχωρητικότητα των πολιτικών αρχών αλλά και την αποδιοργάνωση των δασικών υπηρεσιών, έχουν αναδειχθεί σε έναν ιδιότυπο (αλλά επίσημο) παρακρατικό μηχανισμό, που όχι μόνο διαχειρίζονται με βάση τις δικές τους προτεραιότητες και την προβολή τους τεράστια χρηματικά ποσά (που το ίδιο το κράτος επιβάλλει αλλά τα εισπράττουν οι Κ.Ο.) αλλά στην ουσία έχουν αναλάβει οι ίδιες την άσκηση της θηρευτικής πολιτικής. Έτσι το επιστημονικό τους προσωπικό παράγει αμφίβολης ποιότητας και αξιοπιστίας μελέτες και υλοποιεί ερευνητικά προγράμματα που συνήθως δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας αλλά υποτίθεται ότι καλύπτουν την υποχρέωση της πολιτείας για την εκπόνηση μελετών για την ανάπτυξη της Θήρας 2. 2 Για παράδειγμα, η ΚΣΕ, όπως αναφέρει στο site της, σε συνεργασία με συγκεκριμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα (που στελεχώνονται από έμμισθους συνεργάτες της) εκπονεί κάθε χρονιά «μελέτη επιστημονικής τεκμηρίωσης της επίδρασης της

Συμπερασματικά, πέρα από το ασυμβίβαστο της ανάθεσης της θηροφύλαξης στους κυνηγούς αφού αυτοί είναι ταυτόχρονα ελεγκτές και ελεγχόμενοι και την αντισυνταγματικότητα της ανάθεσης ανακριτικών και αστυνομικών καθηκόντων σε ιδιώτες, οι Κ.Ο. έχουν καταφέρει να υποκαταστήσουν την Πολιτεία στην άσκηση της θηρευτικής πολιτικής και η Πολιτεία έχει εκχωρήσει µια σαφή συνταγματική της υποχρέωση. Έχει όμως εκχωρήσει και τα κρατικά έσοδα αποκλείοντας κάθε δυνατότητα να ανασχεδιαστεί και να αναδιοργανωθεί η θηρευτική δραστηριότητα από το ίδιο το Κράτος και τις υπηρεσίες του, προκειμένου να εξυπηρετηθούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες και οι διοικήσεις των κυνηγετικών οργανώσεων. 2.2. Δημιουργία δημόσιου σώματος φύλαξης και θηροφύλαξης Η κυβέρνηση οφείλει να θέσει τέλος στην εξυπηρέτηση μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων ικανοποιώντας τις διοικήσεις των Κ.Ο. Οφείλει άμεσα να ανασχεδιάσει και να αναδιοργανώσει την θηρευτική πολιτική της και την διαχείριση της άγριας πανίδας ριζοσπαστικά και με γνώμονα τις προτεραιότητες που θέτει η ίδια και η κοινωνία. Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι είναι υποχρέωση και εθνική προτεραιότητα της Πολιτείας να δημιουργήσει έναν αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό, καθώς σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος «Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος είναι υποχρέωση του κράτους». Για το λόγο αυτό πρέπει να δημιουργηθεί άμεσα ένα ειδικό σώμα «Φύλαξης Περιβάλλοντος». Το νέο αυτό σώμα πρέπει να έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό και τις υποδομές ώστε να λειτουργήσει ως ένστολο σώμα ασφαλείας με αισθητή παρουσία στην ύπαιθρο όλο το εικοσιτετράωρο και ανεξαρτήτως αργιών ή σαββατοκύριακων Η αρμοδιότητα του σώματος θα είναι το σύνολο των περιβαλλοντικών παραβάσεων όπως, οι λαθροϋλοτομίες, οι εκχερσώσεις - καταλήψεις δημοσίων εκτάσεων δασικού χαρακτήρα, η ανέγερση αυθαιρέτων κτισμάτων, οι παραβάσεις των περί θήρας διατάξεων, η παράνομη ρίψη απορριμμάτων, οι λαθραίες αμμοληψίες και γενικά κάθε είδους αδικήματα που προκαλούν περιβαλλοντική υποβάθμιση. Εκτός από τους ήδη υπηρετούντες δασοφύλακες στο νέο σώμα θα μπορούν να προσληφτούν με προβλεπόμενη ειδική μοριοδότηση οι ήδη υπηρετούντες ομοσπονδιακοί θηροφύλακες αλλά και οι φύλακες των Φορέων Διαχείρισης, καθώς διαθέτουν αξιόλογη εμπειρία και ιδιαίτερη γνώση της περιοχής ευθύνης τους. Ο συνολικός αριθμός τους υπολογίζεται σε 400 περίπου άτομα (περίπου 255 οι ομοσπονδιακοί θηροφύλακες και 135 φύλακες ΔΦ). Kαι αν ο αριθμός των ήδη υπηρετούντων 1.779 δασοφυλάκων φαίνεται υπερβολικός, ιδίως σε σύγκριση με το υπόλοιπο (επιστημονικό) προσωπικό της δασικής υπηρεσίας, στην πραγματικότητα απέχει πολύ από τα διεθνή πρότυπα, σύμφωνα με τα οποία θα έπρεπε να απασχολούνται 4.400 δασοφύλακες 3. θήρας στους πληθυσμούς θηρεύσιμων και μη ειδών, τον έλεγχο της λαθροθηρίας και τη διάρκεια των περιόδων θήρας, μελέτη η οποία κατατίθεται επίσημα στο ΥΠΕΚΑ και οδηγεί στη σύνταξη της ετήσιας ρυθμιστικής απόφασης περί θήρας». 3 Πόρισμα της Ομάδας Εργασίας για την αξιολόγηση των δομών και την αναδιάρθρωση των δασικών υπηρεσιών των αποκεντρωμένων διοικήσεων της χώρας, ΥΠΕΚΑ, Μάιος 2014, σελ. 144.

Με τον τρόπο αυτό αποκαθίσταται η συνταγματική νομιμότητα και το κύρος των δημοσίων ελεγκτικών σωμάτων, επιτυγχάνεται πλήρης αξιοποίηση του έμπειρου προσωπικού με απασχόληση τους πλέον σε όλα τα αντικείμενα των Δασαρχείων και όχι μόνο στη θηροφύλαξη. Είναι παράλογο κρατικοί πόροι και πόροι ακόμα και του Πράσινου Ταμείου να διοχετεύονται για την συντήρηση ενός πανάκριβου και αναποτελεσματικού μηχανισμού μόνο για τους ελέγχους θήρας ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν βασικές ανάγκες φύλαξης και προστασίας της ελληνικής φύσης. Επισυνάπτεται αναλυτικό υπόμνημα με το οποίο τεκμηριώνεται περαιτέρω η αναγκαιότητα κατάργησης της ομοσπονδιακής θηροφυλακής και συγκρότησης του νέου σώματος Φύλαξης Περιβάλλοντος. 2.3. Αντιμετώπιση της ανοιξιάτικης λαθροθηρίας Την άνοιξη (14.4.2015) η ελληνική κοινωνία έγινε θεατής μιας πρωτόγνωρης κατάστασης που έλαβε χώρα στο νησί της Ζακύνθου. Οργανωμένος όχλος λαθροθήρων επιτέθηκε στο Δασάρχη Ζακύνθου με αφορμή την έναρξη ελέγχων, μετά από εντολή του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας που για πρώτη φορά στα χρονικά επιχείρησε την πρώτη συντονισμένη προσπάθεια πάταξης της ανοιξιάτικης λαθροθηρίας στη Ζάκυνθο. ΟΙ ΟΠ καταδίκασαν απερίφραστα τις ενέργειες αυτές, οι οποίες ακόμη παραμένει άγνωστο πώς οργανώθηκαν, πλην όμως στη συγκέντρωση συμμετείχαν πάνω από 700 άτομα. Σε κάθε περίπτωση, οι λαθροθήρες στη Ζάκυνθο απολαμβάνουν πλήρη ασυλία, με το Δήμαρχο του νησιού, να δηλώνει ότι δεν δεχόμαστε να συμβεί σαν νησί ο έλεγχος της λαθροθηρίας. Άραγε η παρανομία στη Ζάκυνθο εξαιρείται από τον έλεγχο της Πολιτείας; Με ανακοίνωσή μας καλέσαμε την πολιτική ηγεσία να δείξει την πυγμή που αντιστοιχεί, έτσι ώστε η τακτική του τραμπουκισμού να μην επικρατήσει ως νόμος του ισχυρότερου. Για δεκαετίες στα Ιόνια νησιά επικρατεί η ασυδοσία και το περιβαλλοντικό έγκλημα, εντελώς ανεξέλεγκτο από τις τοπικές αρχές. Με Επίκαιρη Ερώτηση προς τον κ. Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας με Θέμα: «Εφαρμογή απαγόρευσης κυνηγιού στη Ζάκυνθο, μέτρα για την προστασία την άγριας ζωής», ο προερχόμενος από τους Οικολόγους Πράσινους Βουλευτή Γιώργος Δημαράς απαίτησε τη λήψη μέτρων ώστε να εφαρμοστεί άμεσα η απαγόρευση του ανοιξιάτικου κυνηγιού στη Ζάκυνθο. Η ανοιξιάτικη λαθροθηρία είναι μια απαγορευμένη από την ΕΕ και την εθνική μας νομοθεσία δραστηριότητα, η οποία παραμένει δεκαετίες τώρα ανεξέλεγκτη και εκτεταμένη στα Ιόνια νησιά και τα παράλια της Δυτικής Ελλάδας. Τα πουλιά μεταναστεύουν στο Βορρά για να φωλιάσουν και για τον λόγο αυτό απαγορεύεται η θήρα τους. Είδος-στόχος στις συγκεκριμένες περιοχές αποτελεί το Τρυγόνι, ένα άλλοτε κοινό αγροτικό είδος που αντιμετωπίζει ραγδαία μείωση, σύμφωνα με τα επίσημα ευρωπαϊκά στοιχεία, της τάξης του

70% από το 1980. Κατά την εαρινή μετανάστευση επίσης θανατώνονται και προστατευόμενα είδη-σύμβολα της άνοιξης όπως ο Συκοφάγος, ο Μελισσοφάγος και ο Τσαλαπετεινός, για λόγους καθαρά εξάσκησης στόχου. Σημειώνεται η ανοχή των τοπικών αρχών, για ψηφοθηρικούς λόγους και λόγω της διόλου αμελητέας παραοικονομίας που έχει δημιουργηθεί από την ενοικίαση «πόστων» κυνηγιού. Απαιτούμε την πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας άμεσα από την ανοιξιάτικη περίοδο 2016. Απαιτούμε από τους βουλευτές και τους δημοτικούς άρχοντες που εκλέγονται στα Ιόνια νησιά να σταματήσουν την δημόσια ή υπόγεια υπονόμευση της εφαρμογής της νομιμότητας. 2.4. Καθιέρωση νέου συστήματος ποινών για τους λαθροθήρες. Το υπάρχον σύστημα απονομής δικαιοσύνης για τους παραβάτες του νόμου περί θήρας, με την υποβολή μηνύσεων και τις δίκες να γίνονται ακόμα και χρόνια μετά την παράβαση, είναι αργό, δυσκίνητο και με πολλές δυνατότητες αποφυγής της ποινής, με αποτέλεσμα οι παραβάτες να παραμένουν ουσιαστικά ατιμώρητοι, ενώ συνήθως όταν και αν καταδικαστούν οι ποινές είναι με τριετή αναστολή. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, επαναλαμβάνεται η πρακτική της παραγραφής σωρείας ποινικών υποθέσων με σκοπό την αποσυμφόρηση των δικαστηρίων. Προτείνουμε τον εκσυγχρονισμό του συστήματος με την καθιέρωση χρηματικών προστίμων που θα βεβαιώνονται επί τόπου (όπως με τα πρόστιμα της τροχαίας) και θα πληρώνονται σε κάποιο δημόσιο ταμείο με τις γνωστές επιπτώσεις σε περίπτωση μη καταβολής. Για ιδιαίτερες περιπτώσεις, π.χ. παράνομη θήρευση ορισμένων σπάνιων ή απειλούμενων ειδών, σε καταφύγια άγριας ζωής ή προστατευόμενες περιοχές, θα πρέπει να προβλέπεται, εκτός του προστίμου, ποινή φυλάκισης, μη εξαγοράσιμη σε περίπτωση υποτροπής. Προτείνουμε, επίσης, καθιέρωση συστήματος αθροιστικών ποινών (point system) που θα διπλασιάζει το πρόστιμο σε περίπτωση νέας παράβασης και θα οδηγεί στην οριστική αφαίρεση της άδειας μετά από συγκεκριμένο αριθμό παραβάσεων και ανάλογα με την βαρύτητα κάθε περιστατικού. 2.5. Παράνομες εμπορικές δραστηριότητες σχετιζόμενες με το κυνήγι Η αποδυνάμωση και απαξίωση του δημοσίου ελεγκτικού σώματος φύλαξης και θηροφύλαξης έχει επίσης παράπλευρες πλευρές με πιο συνηθισμένη παραβίαση της κυνηγετικής νομοθεσίας στην Ελλάδα τη χρήση απαγορευμένων μέσων προσέλκυσης πουλιών, όπως δίχτυα. ξόβεργες, κράχτες και πλανούρια. Σε καταστήματα εστίασης προσφέρονται παρανόμως τόσο θηρεύσιμα είδη (π.χ. αγριόπαπιες) όσο και παρανόμως θηρευμένα προστατευόμενα είδη όπως ζαρκάδι, αγριόκουρκος ακόμα και αγριόγιδο!

Απαιτούμε την παύση κάθε ανοχής και την πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας με ενίσχυση των ελέγχων σε καταστήματα πώλησης κυνηγετικών ειδών και εστίασης, και την επιβολή υψηλών προστίμων σε κάθε εξακριβωμένη περίπτωση παρανομίας. 3. Αναθεώρηση διατάξεων Θήρας 3.1. Εκσυγχρονισμός του νομικού πλαισίου περί όπλων Ο νόμος 2168/1993 ορίζει ότι «η οπλοφορία με κυνηγετικά όπλα απαγορεύεται, εκτός των περιπτώσεων της χρήσης για άσκηση θήρας ή σκοποβολής». Στην πράξη όμως, άδειες αγοράς και κατοχής μπορεί να αποκτήσει ο οποιοσδήποτε καθώς στα απαιτούμενα δικαιολογητικά δεν περιλαμβάνεται η κατοχή κυνηγετικής άδειας ή εγγραφή σε σκοπευτικό σύλλογο. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι ούτε η πολιτεία γνωρίζει τον αριθμό των κυνηγετικών όπλων που κυκλοφορούν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας της ΕΛ.ΑΣ., μέχρι τον Μάρτιο του 2010 4, ο αριθμός αδειών κατοχής ανέρχονταν σε 1,5 εκατ. αλλά ο πραγματικός αριθμός των κυνηγετικών όπλων εκτιμούταν τότε σε αρκετά περισσότερα από 2 εκατομμύρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι αφού η προβλεπόμενη από τις διατάξεις του άρθρου 29 παρ. 3 του Ν. 2168/1993 προθεσμία δήλωσης των αδήλωτων κυνηγετικών όπλων έληξε μετά από διαδοχικές παρατάσεις, προστέθηκε παράγραφος στο Ν. 3944/2011 5, σύμφωνα με την οποία αδήλωτα όπλα μπορούν να δηλωθούν, χωρίς ποινική ευθύνη του κατόχου, με την καταβολή παραβόλου 120 ευρώ. Και με νεώτερη τροποποίηση (άρθρο 59 του Νόμου 4249/14) το παράβολο μειώθηκε στα 60 ευρώ. Παρ όλα αυτά ενώ οι «δηλωμένοι» κυνηγοί δεν υπερβαίνουν τις 200.000 είναι καίριο το ερώτημα σε ποια χέρια βρίσκονται τα υπόλοιπα όπλα και για ποιο λόγο το κράτος χορηγεί άδειες σε άτομα που δεν έχουν σχέση με το κυνήγι ή τη... σκοποβολή; Ωστόσο κάθε απόπειρα αυστηροποίησης των όρων απόκτησης κυνηγετικών όπλων, «σκοντάφτει» στην πίεση του λόμπυ κατασκευαστών-εμπόρων κυνηγετικών όπλων, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι η πολιτεία έμμεσα συνηγορεί στην δυνατότητα οπλοκατοχής του καθενός, με συνέπειες όχι μόνο την αύξηση της λαθροθηρίας αλλά και της εγκληματικότητας. Προτείνουμε την άμεση επεξεργασία και κατάθεση στη Βουλή νέου αυστηροτέρου νόμου «περί όπλων» που θα επιτρέπει την κατοχή μόνο σε κατόχους αδειών κυνηγιού ή σε μέλη σκοπευτικών συλλόγων. Παράλληλα προτείνουμε τη σφράγιση των κυνηγετικών όπλων μετά την λήξη κάθε κυνηγετικού περιόδου, όπως και τη σφράγιση όλων των κυνηγετικών όπλων που βρίσκονται σε χέρια μη κυνηγών. Εάν πραγματικά θέλουμε να εφαρμοστεί σωστά αυτός ο νόμος, θα πρέπει να κατατίθενται τα όπλα στα επί τόπου αστυνομικά τμήματα με τη λήξη της κυνηγετικής περιόδου. 4 Εφημερίδα Πρώτο Θέμα, 3-4-2010 5 Τροποποίηση του ν. 2168/1993, εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2008/51/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008 «για την τροποποίηση της Οδηγίας 91/477/ΕΟΚ του Συμβουλίου σχετικά με τον έλεγχο της απόκτησης και της κατοχής όπλων» και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ Α 67/05-04-2011).

3.2. Καθιέρωση ηλεκτρονικού συστήματος έκδοσης αδειών θήρας Προτείνουμε την ηλεκτρονική έκδοση αδειών θήρας μόνο από τις Δασικές Υπηρεσίες μέσα από το διαδίκτυο (on line έκδοση). Το μέτρο αυτό στοχεύει στη μείωση του κόστους έκδοσης άδειας θήρας, στον καλύτερο έλεγχο κατά την έκδοσή τους, στη μείωση της γραφειοκρατίας και στη δυνατότητα επιβολής ποινών (point system) για τους παραβάτες. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να δημιουργηθεί μια ενιαία βάση δεδομένων των κυνηγών για όλη τη χώρα και μέσα από κατάλληλη web εφαρμογή να εκδίδονται οι άδειες αυτόματα (ακόμα και On line από τον ίδιο τον πολίτη εφόσον υπάρχει ή διασύνδεση με βάσεις δεδομένων άλλων Υπηρεσιών).. Μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία/στάδια της database είναι τα εξής: Εγκατάσταση βασης δεδομένων και κατασκευή κατάλληλων εφαρμογών, λόγω της φύσης του αντικειμένου τα κόστη είναι μικρά παρόλο που πρόκειται για πανελλαδική εφαρμογή. Διασύνδεση της database με την εφορία/εοπυυ ή άλλη υπηρεσία για την λήψη στοιχείων των κυνηγών, προκειμένου να αποφευχθεί η επιπλέον δουλειά της καταχώρησης προσωπικών στοιχείων κυνηγών. Διασύνδεση με άλλες database όπως: α) της αστυνομίας για ενημέρωση σχετικά με τα στοιχεία οπλοκατοχής β) ηλεκτρονικής σήμανσης ζώων για περιορισμό των αδέσποτων σκυλιών γ)βάσης δεδομένων για παραβάσεις περί θήρας των κυνηγών. Εφαρμογές για ελέγχους κυνηγών στο ύπαιθρο μέσα από υπολογιστή/ κινητά των δασοφυλάκων. Υποχρεωτική ηλεκτρονική καταγραφή, επιλεκτικά θηραμάτων που χρήζουν έρευνας, για την σύνταξη μελετών διαχείρισης. Εκτύπωση της άδειας online από τους κυνηγούς. Μείωση του παράβολου σε όσους χρησιμοποιούν τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες για την έκδοση άδειας μέσα από υπολογιστή Με το συγκεκριμένο σύστημα: Δίνεται στους πολίτες η δυνατότητα υποβολής on line αιτήματος για έκδοση άδειας θήρας χωρίς να συνωστίζονται στις Υπηρεσίες, ενώ θα εκτυπώνεται και η βεβαίωση άδειας θήρας, που, μαζί με τη φωτογραφία του κυνηγού, θα αντικαταστήσουν το βιβλιάριο Θήρας. Η διαδικασία μπορεί να γίνει και μέσω ΚΕΠ. Καταγράφονται οι παραβάσεις και διευκολύνεται η εφαρμογή των ποινών απαγόρευσης έκδοσης άδειας θήρας (επιβολή point-system). Γίνονται αποτελεσματικότεροι οι έλεγχοι για την κατοχή των κυνηγετικών σκύλων με στόχο τον περιορισμό των αδέσποτων (ένα μέρος προέρχεται από κυνηγούς) καθώς και των κινδύνων από μη εμβολιασμένα σκυλιά (με τη σύνδεση των δύο βάσεων).

Ζητάμε επίσης : - Κατάργηση της γενικής («ισχύουσα δι ολόκληρον την επικράτειαν») άδειας κυνηγιού και την εξέταση της πιθανότητας έκδοσης νέας «ειδικής άδειας» που να προσδιορίζει τόσο το συγκεκριμένο είδος ή ομάδα ειδών που κυνηγάει κανείς όσο και την περιοχή (π.χ. άδεια κυνηγιού αγριογούρουνου/ λαγού/ πτηνών/ υδροβίων κτλ στην περιοχή αρμοδιότητας του κάθε Δασαρχείου). - Για όσο διάστημα συνεχίζει να ισχύει η αυτοπρόσωπη θεώρηση άδειας θήρας, να θεωρούνται και να εκδίδονται άδειες θήρας στην πλησιέστερη Δασική Αρχή της οικίας των κυνηγών και όχι στην Δασική Υπηρεσία που υπάγονται και η οποία μπορεί να βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση. - Να εξασφαλιστεί η εύκολη και οικονομική εξεύρεση ατομικού ασφαλιστηρίου συμβολαίου για κυνηγούς που δεν ανήκουν σε κάποιον κυνηγετικό σύλλογο. 3.3. Χρήση μολύβδινων σκαγιών Σύμφωνα με την Η.Π. 37338/1807/Ε.103 (ΦΕΚ. 1459/Β'/6-9-2010) «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για τη διατήρηση της άγριας ορνιθοπανίδας και των οικοτόπων/ενδιαιτημάτων της, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ, Περί διατηρήσεως των άγριων πτηνών, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 2ας Απριλίου 1979, όπως κωδικοποιήθηκε με την οδηγία 2009/147/ΕΚ», «μετά τρία (3) έτη από την έναρξη ισχύος της παρούσας απόφασης, απαγορεύεται η χρησιμοποίηση σκαγιών μολύβδου για την θήρα πτηνών σε πάσης φύσεως υγροτοπικά οικοσυστήματα» (άρθρο 8, παρ. 4). Συνεπώς από την 6 η Σεπτεμβρίου 2013 απαγορεύεται η χρήση μολύβδινων σκαγιών στους υγροτόπους. Ωστόσο δεν αναφέρεται στην ετήσια ρυθμιστική ενώ και η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή αποφεύγει με τις εντολές προφανώς των Κ.Ο. να ελέγξει την εφαρμογή της απαγόρευσης. Ο λόγος είναι ότι τα μη μολύβδινα σκάγια (ατσαλένια ή από ειδικά κράματα) είναι ακριβότερα από τα συμβατικά και έχουν διαφορετική βλητική συμπεριφορά, με χαμηλότερες επιδόσεις (εκτός και αν οι κυνηγοί αλλάξουν όπλα). Όμως το ζήτημα της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης από τα μολυβδούχα σκάγια είναι ιδιαίτερα σοβαρό, κυρίως στους υγροτόπους, όπου συσσωρεύονται στην επιφάνεια των ιζημάτων σε υψηλές πυκνότητες αποτελώντας θανάσιμο κίνδυνο για τα υδρόβια είδη και ιδιαίτερα τα χηνόμορφα που είναι παγκοσμίως η ομάδα πτηνών με τη συχνότερη εμφάνιση προβλημάτων από μολυβδίαση. Ανικανότητα πτήσης και αργότερα και μετακίνησης στο έδαφος, αδυναμία και χάσιμο βάρους είναι τα συμπτώματα που συχνά οδηγούν στον θάνατο εκατοντάδες ή και χιλιάδες πουλιών κάθε χρόνο 6. Ενδεικτικά, έχει υπολογιστεί ότι στην περιοχή του Δέλτα Έβρου, κατέληξαν την κυνηγετική περίοδο 2012-2013, 2 τόνοι και 945 κιλά μολύβδου, ποσότητα που αντιστοιχεί σε 19.268.655 σκάγια 7. 6 Για περισσότερες πληροφορίες δείτε: Δρ. Καρμίρης Ηλίας; Δρ. Καζαντζίδης Σάββας, Έμμεσες επιπτώσεις του κυνηγιού στους ελληνικούς υγροτόπους: η περίπτωση της μολυβδίασης, ΕΘΙΑΓΕ, τχ.39, 2010, σ. 20-21. 7 Δρ. Καζαντζίδης Σάββας, Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών / Δράση Α3 : Εκτίμηση της άμεσης και έμμεσης επίδρασης της κυνηγετικής δραστηριότητας στον διαχειμάζοντα πληθυσμό της Νανόχηνας - Anser erythropus στο Δέλτα του Έβρου / LIFE Νανόχηνα.

Όμως ο τρόπος με τον οποίο έχει διατυπωθεί η συγκεκριμένη διάταξη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για παρερμηνεία της, καθώς ο κυνηγός μπορεί να ισχυρισθεί π.χ. ότι κυνηγάει λαγό, ή ότι στο σημείο που βρίσκεται δεν υπάρχει υγρότοπος κλπ. Άρα χρειάζεται σαφής χωρικός αποκλεισμός για τη χρήση μολύβδινων σκαγιών και αντίστοιχη σήμανση των περιοχών αυτών. Προτείνεται η τροποποίηση της ισχύουσας διατύπωσης ώστε να περιλαμβάνει τη θήρα όλων των ειδών της πανίδας (και όχι μόνο των υδρόβιων πουλιών) εντός σαφώς προσδιορισμένων υγροτοπικών περιοχών (αντί του πάσης φύσεως υγροτοπικά οικοσυστήματα ). 3.4. Εμπλουτισμοί- Εκτροφεία «θηραμάτων» Καθώς οι επιπτώσεις των πολύχρονων ανεξέλεγκτων εμπλουτισμών με ευθύνη του κυνηγετικού κατεστημένου και συνενοχή των αρχών άρχισαν να γίνονται εμφανείς και ιδίως μετά την αποκάλυψη της γενετικής αλλοίωσης των πληθυσμών της ορεινής πέρδικας συνεπεία των εγκληματικών εμπλουτισμών των ηπειρωτικών βιοτόπων τους με νησιωτική πέρδικα, η Πολιτεία επιχείρησε να βελτιώσει την ανεξέλεγκτη κατάσταση εισάγοντας νέο «αυστηρότερο» νομοθετικό πλαίσιο με ΥΑ 98161/4136/29-9-2008. Ωστόσο ελάχιστα έχουν αλλάξει και εμπλουτισμοί συνεχίζουν να γίνονται μετά από έκφραση σχετικής επιθυμίας από οιονδήποτε κυνηγετικό σύλλογο συνοδευόμενη από την αναγκαία έκθεση συνταγμένη επίσης με ευθύνη των κυνηγετικών ομοσπονδιών. Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζει η Πολιτεία το πλέον κρίσιμο διαχειριστικό μέτρο της οικολογικής επιστήμης, αυτό δηλαδή της εισαγωγής πληθυσμών και ειδών σε φυσικό οικοσύστημα είναι αδιανόητη. Ζητούμε την άμεση κατάργηση της Υ.Α. 98161/4136/29-9-2008 [Διαδικασία εμπλουτισμού των βιοτόπων με θηράματα) και την εισαγωγή νέου νομοθετικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τις δυνατότητες εμπλουτισμού των φυσικών οικοσυστημάτων με είδη άγριας πανίδας, αφαιρώντας κάθε σχετική αρμοδιότητα από τους κυνηγετικούς συλλόγους και τα δασαρχεία, υπάγοντας το θέμα σε κεντρικό επιστημονικό έλεγχο και σε συμβατότητα με την εθνική στρατηγική για τη βιοποικιλότητα. Ζητάμε την κατ αντιστοιχία τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου για τα κρατικά και ιδιωτικά εκτροφεία θηραμάτων. Ζητάμε την αφαίρεση σχετικών αρμοδιοτήτων από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τις αποκεντρωμένες περιφέρειες και την υπαγωγή του όλου θέματος σε κεντρικό έλεγχο από τις σχετικές υπηρεσίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος. 3.5. Απαγορεύσεις θήρας Ζητάμε:

- Κατάργηση του κυνηγιού στις Ζώνες Ειδικής Προστασίας καθώς αυτές οι περιοχές πρέπει να λειτουργούν τόσο ως ζώνες διατήρησης αλλά και ως χώροι όπου οι πληθυσμοί των πουλιών πρέπει να βρίσκονται αδιατάρακτοι και στο μέγιστο δυνατό επίπεδο. - Κατάργηση του κυνηγιού σε νησιά μικρότερα από 500 εκτάρια καθώς η έκταση τους είναι πολύ μικρή για να εξασφαλίσουν καταφύγια κατά την καταδίωξή τους από τους κυνηγούς. Κατά το διάστημα «απόβασης» κυνηγών (π.χ. από τις 15 Σεπτεμβρίου που ξεκινά το κυνήγι της νησιωτικής πέρδικας, ολόκληροι οι πληθυσμοί του νησιού μπορεί να αφανιστούν. - Απαγόρευση του κυνηγιού της Ασπρομέτωπης Χήνας πανελλαδικά λόγω κινδύνου σύγχυσής της με την παγκοσμίως απειλούμενη παρόμοια Νανόχηνα. - Απαγόρευση της Πετροπέρδικας είδους του Παραρτήματος Ι, χαρακτηρισμένο στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας ως Τρωτό και με σαφή πληθυσμιακή κάμψη και συρρίκνωση της φυσικής γεωγραφικής της κατανομής. Η απαγόρευση του κυνηγιού της για ορισμένα χρόνια είναι αίτημα και τοπικών κυνηγετικών συλλόγων με ιδία γνώση της κατάρρευσης των πληθυσμών του είδους και σε ευθεία αντίθεση με την ανεύθυνη στάση της κυνηγετικής ηγεσίας. 3.6. Ρυθμιστικές θήρας Ζητάμε την αντικατάσταση της ετήσιας ρυθμιστικής με 5ετείς αποφάσεις που θα περιέχουν τουλάχιστον τις εξής διατάξεις: Α. Έναρξη της κυνηγετικής περιόδου στις 1 Οκτωβρίου κάθε έτους Ή καθιερωμένη έναρξη της κυνηγετικής περιόδου στις 20 Αυγούστου αποτελεί κατάλοιπο εποχών με εντελώς άλλες κοινωνικές συνήθειες και εθνικές προτεραιότητες. Σήμερα το διάστημα από 20 Αυγούστου έως και τέλη Σεπτεμβρίου χαρακτηρίζεται από αυξημένη δραστηριότητα των πολιτών στην ύπαιθρο και είναι η περίοδος που προτιμούν πολίτες που επιθυμούν ήρεμες και ποιοτικές διακοπές σε επαφή με τη φύση. Παράλληλα το διάστημα αυτό περιλαμβάνεται στην υψηλή τουριστική περίοδο ενώ η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου είναι ένας από τους κεντρικούς στόχους της εθνικής πολιτικής. Το κυνήγι όμως είναι μια κοινωνικά οχλούσα δραστηριότητα. Η άσκησή του είναι ασύμβατη με κάθε άλλη δραστηριότητα που ασκείται στον ίδιο τόπο και χρόνο και κατεξοχήν με δραστηριότητες ανάπαυσης, αναψυχής, έρευνας και εκπαίδευσης στη φύση. Επομένως καλούμε την Πολιτεία να υπερασπιστεί το δικαίωμα των πολιτών και των επισκεπτών της χώρας μας για αυθεντική εμπειρία στη φύση χωρίς την παράμετρο κυνήγι που πιέζει τους πληθυσμούς των άγριων ζώων σε μικρότερους πληθυσμούς από ότι τη βιοχωρητικότητα των οικοσυστημάτων και επηρεάζει τη συμπεριφορά τους κάνοντάς τα κρυπτικά και φοβισμένα. Καλούμε την Πολιτεία να υπερασπιστεί το

δημοκρατικό δικαίωμα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών να απολαμβάνουν τη φύση χωρίς κίνδυνο της ζωής τους, ψυχική δυσφορία, θλίψη και αναστάτωση. Ζητάμε την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου όχι νωρίτερα από τις 1 Οκτωβρίου του έτους. Β. Λήξη της κυνηγετικής περιόδου στις 31 Ιανουαρίου κάθε έτους Με επίκαιρη Ερώτηση προς τον κ. Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας με Θέμα: «Εφαρμογή απαγόρευσης κυνηγιού στη Ζάκυνθο, μέτρα για την προστασία την άγριας ζωής», ο προερχόμενος από τους Οικολόγους Πράσινους Βουλευτή Γιώργος Δημαράς έθεσε το θέμα της επέκτασης της γενικής απαγόρευση του κυνηγιού και στον μήνα Φεβρουάριο. Η καθιερωμένη αυθαίρετη θέσπιση κλιμακωτών ημερομηνιών λήξης του κυνηγιού για τα υδρόβια είδη (για κάποια είδη λήγει στις 31/1 και για κάποια άλλα στις 10/2) παραβιάζουν ευθέως όχι μόνο την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, αλλά και τις βασικές αρχές διαχείρισης περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων η θεσμοθέτηση κλιμακωτών ημερομηνιών είναι δυνατή μόνο εάν ένα κράτος μέλος έχει υποβάλλει μελέτες που αποδεικνύουν ότι δεν θα υπάρχει σύγχυση των ειδών και ενόχληση από τους κυνηγούς στα υπόλοιπα μη θηρεύσιμα είδη που έχουν εισέλθει στη φάση αναπαραγωγής ή μετανάστευσης. Ωστόσο η μόνη ίσως ανεξάρτητη έρευνα που έγινε από το ΕΘΙΑΓΕ που χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα και αναφέρει ρητά ότι «οι κλιμακωτές ημερομηνίες που αναφέρονται στις ετήσιες ρυθμιστικές διατάξεις για το κυνήγι δεν τηρούνται στην πράξη» καθώς και ότι «η αδυναμία έγκαιρου προσδιορισμού των ειδών κατά τη διάρκεια του κυνηγιού έχει αποτέλεσμα τη θήρευση μεγάλου αριθμού πουλιών των οποίων η θήρα μπορεί να απαγορεύεται κάποιες περιόδους» 8. Ζητάμε να καταργηθούν οι κλιμακωτές ημερομηνίες και να οριστεί η 31 η Ιανουαρίου ως ημερομηνία λήξης του κυνηγιού για όλα τα είδη σε όλη τη χώρα. Γ. Επανεξέταση όλων των ελάχιστων αποστάσεων που επιτρέπεται το κυνήγι από οικισμούς, χώρους υπαίθριας αναψυχής, κέντρα πληροφόρησης κλπ. Δ. Επιβολή ανώτατου δικαιώματος θήρευσης για όλα τα είδη Ζητάμε να εισαχθεί στην ερχόμενη ρυθμιστική ανώτατο όριο κάρπωσης για τα παρακάτω είδη για τα οποία σήμερα δεν υπάρχει όριο θήρευσης : Φάσα Αγριοπερίστερο Καρακάξα Κάργια Κουρούνα Ψαρόνι Αγριοκούνελο 8 Καζαντζίδης Σ. (εκδ.). 2009. Επίδραση της θήρας στα υδρόβια είδη της ορνιθοπανίδας. Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων -Γενική Γραμματεία Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος - Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε.) - Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, Θεσσαλονίκη. 243 σελ.

Αλεπού Πετροκούναβο Ε. Οριστική ανάκληση της υπ αριθμ 114658/2576 (ΦΕΚ Β 2473/17-9-2014) «Ρυθμίσεις θήρας στο Εθνικό Υγροτοπικό Πάρκο Αμβρακικού» κα ιτην οριστική απαγόρευση του κυνηγιού στην Α ζώνη του εθνικού πάρκου. 4. Αντισταθμιστικά μέτρα 4.1. Εκπαίδευση των νέων κυνηγών Οι εξετάσεις σήμερα, αποτελούν μια τυπική γραφειοκρατική διαδικασία, με τυποποιημένο ερωτηματολόγιο και διενεργούνται από «Επιτροπή Κρίσεως Ικανοτήτων Νέων Κυνηγών» που αποτελείται από δύο εκπροσώπους του Δασαρχείου και έναν εκπρόσωπο Κυνηγετικού Συλλόγου. Παρόλο που το ερωτηματολόγιο επικαιροποιήθηκε το 2013, αυξήθηκε ο αριθμός των ερωτήσεων από 10 σε 20, όπως και οι ερωτήσεις που αφορούν αναγνώριση ειδών άγριας πανίδας απέχει πολύ από το να είναι μια ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία και να εξασφαλίζει την επάρκεια των νέων κυνηγών. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο εξεταστικό σύστημα που θα περιλαμβάνει εκπαιδευτικά σεμινάρια αναγνώρισης ειδών αλλά και βασικές γνώσεις ζωολογίας, οικολογίας και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος καθώς επίσης και να ενισχυθεί ο ελεγκτικός μηχανισμός της διεξαγωγής των εξετάσεων. Αντίστοιχα, θα πρέπει να υπάρχουν και επιπλέον εξετάσεις καταλληλότητας που να σχετίζονται με την ψυχολογική αρτιότητα του αιτούντος, αντίστοιχα με αυτό της αστυνομίας και της άδειας οπλοκατοχής, όπως ισχύει σε άλλες χώρες Η εκπαίδευση των νέων αλλά και των παλαιότερων κυνηγών πρέπει να είναι διαρκής και να περιλαμβάνει και πρακτικό μέρος στις περιοχές που οι ίδιοι έχουν επιλέξει. Αυτό μπορεί να αφορά συμμετοχή σε εργασίες διαχείρισης της περιοχής (π.χ. για πυροπροστασία), αναγνώριση οικολογικά ευαίσθητων και σημαντικών ειδών και σχηματισμών, ενώ πρέπει να περιλαμβάνει την συμμετοχή στην αποκατάσταση όποιων αλλαγών έχουν προκληθεί από τις κυνηγητικές δραστηριότητες (π.χ. απομάκρυνση των απορριμμάτων κ.λπ.). 4.2. Ενημέρωση για το κυνήγι Ζητάμε από την Πολιτεία να μεριμνήσει για: Προγράμματα ενημέρωσης και εκπαίδευσης ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές μέσω της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης για τις επιπτώσεις και τις αρνητικές επιδράσεις του κυνηγιού στην άγρια φύση και ευαισθητοποίησή του πολίτη στα δικαιώματα των ζώων και στην προστασία της ζωής τους. Προώθηση εναλλακτικών προτάσεων για τη μετατροπή της οικονομίας που συνδέεται με το κυνήγι (επιχειρήσεις ειδών κυνηγιού, κλπ) σε δραστηριότητες

φιλικές προς το περιβάλλον, όπως ο οικοτουρισμός. Κίνητρα και για κυνηγούς που θα μπορούσαν να έχουν συγκεκριμένους ρόλους ώστε να εγκαταλείψουν το κυνήγι. 4.3. Συμπληρωματικά μέτρα - Σταθερή και επαρκής κρατική χρηματοδότηση των κέντρων περίθαλψης, ενίσχυση και διευκόλυνση του έργου τους. - Εκτεταμένη και εμφανής σήμανση των περιοχών απαγόρευσης θήρας Τέλος, σύμφωνα με ανακοινώσεις του Υπουργείου Περιβάλλοντος μέσα στην επόμενη 3ετία θα εκπονηθούν οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες και τα Σχέδια Διαχείρισης και θα εκδοθούν τα Προεδρικά Διατάγματα και τα μέτρα διαχείρισης για το σύνολο των Προστατευόμενων Περιοχών της χώρας. Όπου το κυνήγι προτείνεται από τους μελετητές ως επιτρεπόμενη δραστηριότητα ζητάμε να υπάρχει σαφής τεκμηρίωση της πρότασης με βάση τόσο τις επιθυμητές τιμές αναφοράς και τους στόχους διατήρησης ανά είδος αλλά και με βάση τις επιπτώσεις του κυνηγιού στις αναψυχικές, εκπαιδευτικές και ερευνητικές δραστηριότητες και στο οικοτουριστικό δυναμικό της προστατευόμενης περιοχής.