Αρείου Πάγου: 1502/2001 Τµήµα Β 2 Πολιτικό Πηγή: Ε.Ε. 62/03 σελ. 810

Αρείου Πάγου: 1502/2001 Τµήµα Β 2 Πολιτικό Πηγή: Ε.Ε. 62/03 σελ. 810 ΧΡΗΜΑΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΛΟΓΩ ΗΘΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΑΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ Αγωγή µε την οποία ζητείται η επιδίκαση χρηµατικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης την οποία υπέστη ο παθών εκ του τραυµατισµού του σε εργατικό ατύχηµα, οφειλόµενο στη µη τήρηση, από τον εργοδότη ή τους από αυτόν προστηθέντες, όρων ασφαλείας που περιγράφονται σε ισχύοντες νόµους, διατάγµατα ή κανονισµούς. Πρέπει να αναφέρει, µεταξύ άλλων και τις συνθήκες του ατυχήµατος. Η επιδίκαση της ηθικής βλάβης απόκειται στην κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Στοιχεία τα οποία συνεκτιµά το δικαστήριο για τον σκοπό αυτό. Για να είναι ορισµένη η αγωγή που έχει ένα τέτοιο, όπως το ανωτέρω, αίτηµα, αρκεί, σε σχέση µε το κριτήριο στοιχειό της κοινωνικής και οικονοµικής κατάστασης των µερών να γίνεται µνεία σ αυτήν της εν γένει κοινωνικής και οικονοµικής κατάστασης των µερών, όπως αυτή, κατ αρχή, εµφανίζεται στον εξωτερικό κόσµο, στον εναγόµενο δε απόκειται να προτείνει, κατ ανεπτυγµένη άρνηση και άλλα περιστατικά ως προς το εν λόγω στοιχείο, χρήσιµα για τον προσδιορισµό του ποσού της χρηµατικής ικανοποιήσεως. Εργατικό ατύχηµα οφειλόµενο στη µη τήρηση από τον εργοδότη ή τους προστηθέντες του των διατάξεων οι οποίες εδικώς προβλέπουν τους όρους ασφαλείας των εργαζοµένων του και η τήρησή τους επιβάλλεται στον εργοδότη. Στοιχεία που προσδιορίζουν την υπαιτιότητα του εργοδότη σε µια τέτοια περίπτωση. Ένσταση συνυπαιτιότητας του παθόντος. Για το ορισµένο αυτής απαιτείται σαφής µνεία των περιστατικών που είναι ικανά για να θεµελιώσουν το πταίσµα του τελευταίου, ώστε να µπορούν να συνεκτιµηθούν µαζί µε τις άλλες συντρέχουσες καταστάσεις κατά τον προσδιορισµό του ποσού της χρηµατικής ικανοποιήσεως τουτελευταίου. Κυριότερες διατάξεις: Ν. 551/1915 άρθρα 1, 2, 3 και 16 Α.Κ. άρθρα 300, 914 και 932. Κ.Πολ.. άρθα 111 παρ. 2, 216 παρ.1α και 262 παρ. 1 Π.δ. της 14/22.3.1934 άρθρο 77 Β.δ. της 24.7/25.8.1920 Πρόεδρος: ο αντιπρόεδρος, κ. Εµµ. αµάσκος Εισηγητής: ο αρεοπαγίτης, κ. Χρ. Μπαλντάς ικηγόροι: οι κ.κ. ηµ. Γιώτσας, Κων. Φαζάκης Κατά την έννοια του άρθρ. 562 παρ. 2 ΚΠολ, για το παραδεκτό του λόγου αναιρέσεως πρέπει ο ισχυρισµός και του οποίου στηρίζεται, έστω και αν ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο της ουσίας, να έχει προταθεί νοµίµως ενώπιον του τελευταίου και να γίνεται επίκληση στο αναιρετήριο της προτάσεως αυτής, εκτός αν πρόκειται: α) για παράβαση που δεν µπορούσε να προβληθεί στο δικαστήριο της ουσίας, β) για σφάλµα που προκύπτει από την ίδια την απόφαση και γ) για ισχυρισµό που αφορά την δηµοσία τάξη. Η αοριστία του δικογράφου της αγωγής πρέπει να προτείνεται στο δικαστήριο της ουσίας για να δηµιουργηθεί λόγος αναιρέσεως, σύµφωνα µε το άρθρο 562 παρ. 2 ΚΠολ, δεδοµένου ότι ο σχετικός ισχυρισµός δεν είναι από εκείνους, που κατ` εξαίρεση λαµβάνονται υπόψη, χωρίς να προταθούν. Περαιτέρω για να είναι παραδεκτή, κατά τα άρθρα 111 παρ. 2 και 216 παρ. 1 α ΚΠολ, η αγωγή, µε την οποία ζητείται η επιδίκαση χρηµατικής ικανοποιήσεως της ηθικής βλάβης, που υπέστη ο καθών εκ του τραυµατισµού του σε εργατικό ατύχηµα, που οφείλεται στην µη τήρηση από τον εργοδότη ή τους από αυτόν προστηθέντες όρων ασφαλείας, διαγραφοµένων σε ισχύοντες νόµους, διατάγµατα ή κανονισµούς, πρέπει να αναφέρονται σε αυτήν, εκτός των άλλων και οι συνθήκες του ατυχήµατος, δηλαδή τα πραγµατικά περιστατικά υπό τα οποία έλαβε χώραν τούτο. Τέλος από την διάταξη του άρθρου 932 ΑΚ προκύπτει ότι µε αυτή παρέχεται η δυνατότητα στο δικαστήριο της ουσία να επιδικάσει στον παθόντα εξ αδικοπραξίας εύλογη κατά την κρίση του χρηµατική ικανοποίηση για ηθική βλάβη. Η επιδίκαση της ικανοποιήσεως αυτής, αφέθηκε στην κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο προσδιορίζει το ποσόν αυτής µετ` εκτίµηση των πραγµατικών περιστατικών ως προς τον βαθµό του πταίσµατος του δράστη, το είδος της προσβολής, την έκταση του άλγους του παθόντος, το τυχόν συντρέχουν πταίσµα του, την ηλικία και το φύλο αυτού, την κοινωνική και οικονοµική των µερών κατάσταση. Για το ορισµένο της διωκούσης την

επιδίκαση χρηµατικής λόγω ηθικής βλάβης, ικανοποιήσεως, αγωγής, αρκεί σε σχέση µε την τελευταία περίσταση η µνεία της εν γένει κοινωνικής και οικονοµικής των µερών καταστάσεως, ως κατ` αρχήν εµφανίζεται στον εξωτερικό κόσµο, στον εναγόµενο δεν απόκειται να προτείνει, κατ` ανεπτυγµένη άρνηση, και άλλα περιστατικά, ως προς το στοιχείο τούτο, χρήσιµα για τον προσδιορισµόν του ποσού της χρηµατικής ικανοποιήσεως. Στην προκειµένη περίπτωση δια της ενδίκου αγωγής του αναιρεσιβλήτου, ως εκ της επισκοπήσεως αυτής προκύπτει, εκτίθενται τ` ακόλουθα. Ότι αυτός προσελήφθη την 27-10-1995 από την πρώτη των εναγόντων και ήδη αναιρεσειόντων, ανώνυµη εταιρεία, ενεργούσα δια των νοµίµων εκπροσώπων της, δευτέρου και τρίτου εξ αυτών, µε σύµβαση εξαρτηµένης εργασίας αορίστου χρόνου, ως χειριστής µηχανήµατος κοπής µετάλλων στο εργοστάσιο επεξεργασίας, µεταποιήσεως και εµπορίας µετάλλου της πρώτης, ότι την 25-11-1997 κατά την εκτέλεση εργασίας που του είχαν αναθέσει οι δεύτερος και τρίτος των αναιρεσειόντων, υπό την ανωτέρω ιδιότητά τους, και δη κατά την επεξεργασία λαµαρινών σε ειδικό µηχάνηµα, το οποίον και την λειτουργία του λεπτοµερώς περιγράφει, το αριστερό του χέρι, λόγω του ασυνήθους µεγάλου βάρους της λαµαρίνας και κυρίως της παντελούς ελλείψεως προστατευτικού καλύµµατος του µηχανήµατος, ήλθε σε επαφή µε τους περιστρεφόµενους κοπτικούς δίσκους τούτου, µε αποτέλεσµα να υποστεί ακρωτηριασµό των τεσσάρων δακτύλων και βαρειά κάκωση µυϊκής φύσεως του πέµπτου ως και ότι ο τραυµατισµός του οφείλεται σε πταίσµα των αναιρεσειόντων, της πρώτης ενεργούσης δια των νοµίµων εκπροσώπων της, δευτέρου και τρίτου αυτών, συνιστάµενου στο ότι δεν ετήρησαν τους επιβαλλοµένους από το άρθρον 77 του από 14-3-1934 Π. /τος όρους ασφαλείας και δη δεν τοποθέτησαν στο άνω µηχάνηµα ειδικό προστατευτικό κάλυµµα, το οποίον θα απέκλειε την σε κάθε περίπτωση προσέγγιση των χεριών του σε τούτο και ότι αντ` αυτού είχαν τοποθετήσει µια λαµαρίνα, που εκάλυπτε µικρό τµήµα των δίσκων που υπήρχε για να εµποδίζει την εκτόξευση λινατικού υγρού. Ζητήθηκε δε η επιδίκαση στον αναιρεσίβλητο χρηµατικής της ηθικής βλάβης που υπέστη εκ του τραυµατισµού του, ικανοποιήσεως. Ενόψει του περιεχοµένου τούτου της αγωγής, επαρκώς προσδιορίζονται οι συνθήκες, υπό τις οποίες έλαβε χώραν το εργατικό ατύχηµα και ο εξ αυτού τραυµατισµός του αναιρεσιβλήτου και γίνεται µνεία σε αυτήν της εν γένει κοινωνικής και οικονοµικής καταστάσεως των αναιρεσειόντων, δια της αναφοράς της πρώτης, ως ασκούσης την ρηθείσα επιχείρηση και των λοιπών ως νοµίµων εκπροσώπων αυτής. Συνεπώς το Εφετείον που έκρινε ωρισµένη την αγωγή, ως περιέχουσα έκθεση του, κατ` άρθρον 932 Α.Κ., απαιτουµένου για την νοµική επάρκεια αυτής στοιχείον της κοινωνικής και οικονοµικής καταστάσεως του υποχρέου καταβολής χρηµατικής, για ηθική βλάβη, ικανοποιήσεως ως και παράθεση των απαιτουµένων, για την ποσοτική επάρκεια της, συνθηκών επελεύσεως του εργατικού ατυχήµατος, ορθώς την διάταξη αυτή ερµήνευσε και εφήρµοσε και ορθώς δεν κήρυξε ακυρότητα, λόγω αοριστίας, γι` αυτό και ο πρώτος λόγος της αναιρέσεως κατά τα περί του αντιθέτου, εκ των αριθµών Ι και 14 του άρθρου 559 ΚΠολ αντιστοίχως σκέλη του, είναι απορριπτέος ως αβάσιµος. Ο αυτός λόγος της αναιρέσεως κατά το, από το άρθρο 559 αρ. 1 σκέλος του, δια του οποίου προβάλλεται η αιτίαση της εσφαλµένης ερµηνείας και εφαρµογής της διατάξεως του άρθρου 932 Α.Κ. από την προσβαλλοµένη, ως εκ του ότι αυτή έκρινε νοµικώς επαρκή την αγωγή, κατά την περί επιδικάσεως χρηµατικής, λόγω ηθικής βλάβης, ικανοποιήσεως βάση της, αν και δεν περιείχοντο σε αυτή τα προς τούτο απαιτούµενα από την διάταξη αυτή και έτερα, πλην των παραπάνω, στοιχεία του είδους της προσβολής του παθόντος, της βαρύτητος και εκτάσεως της βλάβης του, της κοινωνικής και οικονοµικής καταστάσεως του, του βαθµού της προσβολής του, της ηλικίας και του φύλου του καθώς και του βαθµού του πταίσµατος του υπαιτίου, είναι απορριπτέος προεχόντως ως απαράδεκτος, δεδοµένου ότι, ως εκ της εφέσεως και των προτάσεων των αναιρεσειόντων ενώπιον του Εφετείου προκύπτει, εγένετο µεν ενώπιον του δικαστηρίου αυτού αναφορά της εν λόγω διατάξεως, ως απαιτούσης, κατά την ερµηνεία της, για την νοµική επάρκεια της διωκούσης χρηµατική, λόγω ηθικής βλάβης, ικανοποίηση αγωγής, την παράθεση και των στοιχείων αυτών, όχι όµως και επίκληση ότι ταύτα δεν περιείχοντο στην ένδικη αγωγή και ότι εκ τούτου αυτή ήταν αόριστη. Επίσης απορριπτέος είναι ο αυτός λόγος της αναιρέσεως, κατά το µεν εκ του αριθµού 8 του άρθρου 559 ΚΠολ σκέλος του, ως αόριστος, δεδοµένου ότι γίνεται µεν σε τούτο επίκληση ότι η προσβαλλοµένη έλαβε υπόψη πράγµατα µη προταθέντα,

πλην δεν προσδιορίζεται στο αναιρετήριο ποία τα µη προταθέντα και ληφθέντα υπόψη πράγµατα, κατά δε το εκ του αριθµού 14 του ιδίου άρθρου, τοιούτον, δια τον οποίον αποδίδεται στην αναιρεσιβαλλοµένη η πληµµέλεια της παρά τον νόµον µη κηρύξεως απαραδέκτου της αγωγής λόγω αοριστίας, κατά το κεφάλαιον της περί επιδικάσεως στον αναιρεσίβλητο διαφορών αποδοχών του, ως απαράδεκτος, αφού δεν γίνεται επίκληση στο αναιρετήριο ότι η αοριστία αυτή της αγωγής προτάθηκε στο δικαστήριο της ουσίας. Από τις διατάξεις των άρθρων 914, 932 ΑΚ και 1,2, 3 και 16 του ν. 551/1915, που κωδικοποιήθηκε µε το Β 24.7/25.8.1920, συνάγεται ότι ο εξ εργατικού ατυχήµατος παθών δικαιούται την εκ του κοινού αστικού δικαίου αποζηµίωση, στην οποία και η χρηµατική ικανοποίηση της εκ του τραυµατισµού του ηθικής βλάβης, όταν το ατύχηµα οφείλεται στη µη τήρηση από τον εργοδότη ή τους από αυτόν προστηθέντες των διατάξεων οι οποίες ειδικώς προβλέπουν τους όρους ασφαλείας των εργαζοµένων και η τήρησή τους επιβάλλεται στον εργοδότη. Η υπαιτιότητα του εργοδότη στην περίπτωση αυτή έγκειται στην ειδική αµέλεια της µη τηρήσεως των διαγραφοµένων και επιβεβληµένων σε αυτόν από ισχύοντες νόµους, κανονισµούς ή διατάγµατα όρων ασφαλείας των εργαζοµένων και συνεπώς το γεγονός τούτο αρκεί προς θεµελίωση της προς αποζηµίωση υποχρεώσεώς του. Περαιτέρω κατά το άρθρο 77 του Π.. 14/22-3-1934 «περί υγιεινής και ασφαλείας των εργατών και υπαλλήλων των πάσης φύσεως βιοµηχανικών και βιοτεχνικών εργοστασίων, εργαστηρίων κλπ», σε όλες τις µηχανές κατεργασίας και τα µηχανικά εργαλεία, ακόµη και τα χειροκίνητα πρέπει οι οδοντωτοί τροχοί, οι δίσκοι τριβής, ατέρµονες, κοχλίες κλπ. να προφυλαχθούν ώστε να µην είναι δυνατόν να επέλθει τραυµατισµός των απασχολουµένων σε αυτά ή διερχοµένων εργατών. Οι µηχανές κατεργασίας εφόσον έχουν µέρη κοπτερά, περιστρεφόµενα µε ταχύτητα, όπως είναι τα µηχανικά πριόνια, ψαλίδια, κοπτήρες κλπ πρέπει να διευθετούνται κατά τρόπο που να εξασφαλίζει τους εργάτες από επαφή που προέρχεται ακόµη και από ακούσια κίνηση. Ανοίγµατα πληρώσεως ή εκκενώσεως µηχανών εις τα οποία η χρησιµοποίηση των χεριών παρουσιάζει κινδύνους από φτερά, κοχλίες, κυλίνδρους κ.λ.π. πρέπει να εξασφαλίζονται µε χοάνες, προφυλακτικές σχάρες, καλύµµατα συνδεδεµένα µε τον διακόπτη κινήσεως, ώστε κατά την λειτουργία τους να αποκλείεται η επαφή των χεριών µε τα επικίνδυνα στοιχεία. Εκ τούτων ακολουθεί ότι υφίσταται αµελής συµπεριφορά του εργοδότη και εποµένως υπαιτιότης του και ευθύνη προς αποζηµίωση του παθόντος εργαζοµένου από εργατικό ατύχηµα, όταν αυτός χρησιµοποιώντας µηχανήµατα εκ των παραπάνω δεν τηρεί τους ρηθέντες επιβεβληµένους σε αυτόν όρους ασφαλείας και δη δεν τοποθετεί σε αυτά προστατευτικά καλύµµατα ή τοποθετεί ατελή τοιαύτα, µη διασφαλίζοντα πλήρως την υγεία και σωµατική ακεραιότητα των εργαζοµένων και στην περίπτωση ακόµη της ακουσίας επαφής ων τελευταίων µε αυτά και δη τοιαύτα αποκλείοντα την επαφή των εργαζοµένων µε τα επικίνδυνα στοιχεία αυτών. Από την προσβαλλοµένη απόφαση του Εφετείου Αθηνών εγένοντο ανελέγκτως δεκτά τα ακόλουθα. Ότι ο αναιρεσίβλητος προσλήφθηκε από την πρώτη των αναιρεσειόντων, ενεργούσα δια των νοµίµων εκπροσώπων της, δευτέρου και τρίτου εξ αυτών, στην επιχείρησή της, βιοτεχνίας µεταλλικών εφαρµογών και επεξεργασίας, µεταποίησης και εµπορίας µετάλλου, µε σύµβαση εργασίας αορίστου χρόνου την 27-10-1995 ως χειριστής µηχανήµατος κοπής µετάλλου. Ότι την 25-11-1997 αν τέθηκε σε αυτόν από τους δεύτερο και τρίτο των αναιρεσειόντων, ενεργούντων ως νοµίµων εκπροσώπων της πρώτης, η κατεργασία µεταλλικών κοιλοδοκών, οι οποίες χρησιµοποιούνται ως κατακόρυφα τµήµατα σε µεταλλικές πόρτες, προκειµένου να κατασκευασθεί σε αυτά το τµήµα που τοποθετείται η κλειδαριά. Ότι την εν λόγω ηµέρα ο αναιρεσίβλητος, ο οποίος είναι αριστερόχειρας και είχεν προσφάτως υποστεί κάταγµα στον καρπό του αριστερού χεριού του, λόγος για τον οποίον είχε λάβει αναρρωτική άδεια που έληξε τον µήνα Οκτώβριο, άρχισε να εκτελεί την εργασία του σε ηλεκτροκίνητη µηχανή (φρέζα) η οποία αποτελείται από ένα τραπέζι διαστάσεων 100 cm Χ 50 cm, που κινείται καθέτως και οριζοντίως αποκλειστικά µε χειροκίνητο τρόπο, µε συνολική οριζόντια διαδροµή 30 cm. Επάνω από το τραπέζι περιστρέφεται άξονας που φέρει δυο µεταλλικούς, µόνιµα περιστρεφόµενους, δίσκους, καθένας από τους οποίους έχει διάµετρο 1,5 m.m. Ότι πάνω από τους µεταλλικούς αυτούς δίσκους είχε τοποθετηθεί ένα προστατευτικό µεταλλικό κάλυµµα σε σχήµα Λ, το οποίο όµως δεν παρείχε αποτελεσµατική προστασία στον χειριζόµενο την µηχανή, δηλαδή δεν απέκλειε την έστω και ακούσια επαφή των χεριών του χειριστή µε τους µεταλλικούς δίσκους, αλλά

χρησίµευε περισσότερο για να εµποδίζει την εκτόξευση λινατικού λαδιού. Ότι ο άξονας αυτός τίθεται σε λειτουργία από έναν ιµάντα που συνδέεται µε ένα ηλεκτρικό µοτέρ ενός ίππου (1 HP). Ακολούθως γίνεται λεπτοµερής περιγραφή του τρόπου λειτουργίας του µηχανήµατος και της εργασίας του αναιρεσιβλήτου. Στην συνέχεια η προσβαλλοµένη δέχθηκε και τα εξής. Ότι την κρίσιµη ηµέρα (25-11-1997) και περί ώραν 08.40 ο ανιαρεσίβλητος σε κάποια φάση της εργασίας του καθώς πήγε να τοποθετήσει στο τραπέζι της φρέζας ένα στραντζαριστό, το αριστερό του χέρι (που εκτελούσε καθήκοντα δεξιού χεριού) ήλθε σε επαφή µε τους µόνιµα περιστρεφοµένους δίσκους µε αποτέλεσµα ν` ακρωτηριαστούν µερικώς ο δείκτης, ο µέσος και ο παράµεσος και πλήρως το µικρότερο δάκτυλο. Ότι τούτο συνέβη το µεν γιατί το αριστερό του χέρι λόγω του κατάγµατος έγειρε από το βάρος του στραντζαριστού καθώς το τοποθετούσε στην µηχανή και έτσι ήλθε σε επαφή µε τους δίσκους, το δε λόγω παλαιότητας του µηχανήµατος (ηλικίας άνω των 25 ετών) και του γεγονότος ότι το τελευταίο εστερείτο επαρκούς προστατευτικού καλύµµατος, το οποίο να καλύπτει τους ανωτέρω δύο ηλεκτροκινήτους δίσκους και να παρέχει έτσι αποτελεσµατική προστασία στον χειριζόµενο την µηχανή και ειδικότερα να εµποδίζει την έστω και ακούσια πρόσβαση του στην επικίνδυνη περιοχή των περιστρεφοµένων δύο δίσκων. Ότι το υφιστάµενο κάλυµµα σε σχήµα Λ κατασκευής του πατρός των δευτέρου και τρίτου των εναγοµένων είναι ηλικίας 25 ετών, τµήµα ακόµη παλαιοτέρου µηχανήµατος δεν καλύπτει όλη την επιφάνεια των περιστρεφοµένων δίσκων και χρησιµεύει περισσότερο για την προφύλαξη του εργαζοµένου από την εκτόξευση λινατικών ελαίων. Ότι επίσης στο µηχάνηµα αυτό δεν υπήρχε διακόπτης ασφαλείας, ο οποίος για την περίπτωση που θα ερχόταν ξένο σώµα σε επαφή µε τους δίσκους κοπής, έστω και µε ακούσια κίνηση του εργαζοµένου στη µηχανή, θα διέκοπτε την παροχή ρεύµατος και θα παρείχε αποτελεσµατική προστασία, κατά τα προβλεπόµενα στις προαναφερθείσες διατάξεις ως και ότι ο αναιρεσίβλητος υπέστη βαριά κάκωση του αριστερού του χεριού. Έκρινε δε ότι ο τραυµατισµός του αναιρεσιβλήτου οφείλεται στην ειδική αµέλεια της µη τηρήσεως από τους αναιρεσείοντες των ρηθέντων όρων ασφαλείας. Με την κρίση της δε αυτή η προσβαλλοµένη διέλαβε επαρκή αιτιολογίαν ως προς την αµέλειαν των αναιρεσειόντων, συνισταµένην στην µη τήρηση από αυτούς των διαγραφοµένων στον νόµον και επιβεβληµένων σε αυτούς όρων ασφαλείας των εργαζοµένων, αφού δέχεται ότι ο τραυµατισµός του αναιρεσιβλήτου οφείλεται στην µη τοποθέτηση στο ρηθέν µηχάνηµα επαρκούς προστατευτικού καλύµµατος που να εµποδίζει την επαφήν του µε τους περιστρεφοµένους δίσκους και ν` αποκλείει τον τραυµατισµόν του και δεν παρεβίασε εκ πλαγίου τις άνω ουσιαστικού δικαίου διατάξεις, γι` αυτό και ο δεύτερος κατά το πρώτο σκέλος του, εκ του άρθρου 559 αρ.19 ΚΠολ, λόγος της αναιρέσεως είναι αβάσιµος και απορριπτέος. Επειδή κατά την παρ. 1 του άρθρου 262 ΚΠολ η ένσταση πρέπει να περιλαµβάνει ορισµένη αίτηση και σαφή έκθεση των γεγονότων που την θεµελιώνουν. Ειδικότερα για το ωρισµένον της εκ του άρθρου 300 ΑΚ ενστάσεως συνυπαιτιότητος του εξ αδικοπραξίας παθόντος στην επέλευση της ζηµίας ή της εκτάσεως αυτής, δεν αρκεί η απλή παράθεση πραγµατικών περιστατικών, ικανών να θεµελιώσουν πταίσµα του παθόντος, αλλ` απαιτείται και σαφής µνεία ότι ταύτα προτείνονται προς θεµελίωση της ενστάσεως αυτής, επί τω τέλει της, δια παραδοχής της, άρσεως ή µειώσεως της οφειλοµένης από τον υπαίτιον της αδικοπραξίας αποζηµιώσεως, ή προκειµένου περί επιδικάσεως χρηµατικής, λόγω ηθικής βλάβης, ικανοποιήσεως της συνεκτιµήσεως µετά των άλλων συντρεχουσών περιστάσεων και της συνυπαιτιότητος του παθόντος κατά τον προσδιορισµό του ποσού της ικανοποιήσεως. Εν προκειµένω, ως προκύπτει εκ της επισκοπήσεως των διαδικαστικών εγγράφων, οι αναιρεσείουσες διέλαβαν δια µεν των προτάσεων τους στον πρώτο βαθµό ότι το ρηθέν εργατικό ατύχηµα οφείλεται, κατά τις προς αυτούς αφηγήσεις του αναιρεσιβλήτου, εις το ότι, κατά την µεταφορά από αυτόν επεξεργασθέντος µετάλλου εκ του µηχανήµατος, εξ αιτίας αφορήτων πόνων που αισθάνθηκε, λόγω του ότι "άνοιξε-ξεκόλλησε" το κάταγµα του χεριού του, του έπεσε το µέταλλο από τα χέρια, παραπάτησε και προσπαθώντας να κρατηθεί από το τραπέζι του µηχανήµατος "έφυγε" η αριστερή του παλάµη πλάγια κάτω από τους περιστρεφόµενους δίσκους, στο διάκενο που είχε δηµιουργηθεί µετά το χαλάρωµα της τράπεζας ανάµεσα σε αυτήν και τους µεταλλικούς δίσκους, δια δε των τοιούτων ενώπιον του Εφετείου, επανέφεραν µερικώς ταύτα, διαλαβόντες, κατ` αξιολόγηση καταθέσεων του αναιρεσιβλήτου ενώπιον προ ανακριτού και

µάρτυρος, ότι αυτός δεν θα πάθαινε το ατύχηµα, αν δεν προσπαθούσε να στηριχθεί από το µηχάνηµα τοποθετώντας το χέρι του κάτω από τους δίσκους, χωρίς κατ` αµφοτέρας τας περιπτώσεις, να επικαλεσθούν σαφώς συνυπαιτιότητα του αναιρεσιβλήτου, θεµελιουµένη επί των περιστατικών τούτων, αλλά τοιαύτην επί ετέρων, δια την απόρριψη της σχετικής, επί των τελευταίων ερειδοµένης, ενστάσεώς τους δεν παραπονούνται µε την αναίρεση. Συνεπώς ενόψει του ότι µόνη η παράθεση των ως άνω περιστατικών δεν συνιστά παραδεκτή προβολή ενώπιον του δικαστηρίου της ουσίας ισχυρισµού περί συνυπαιτιότητος του αναιρεσιβλήτου, θεµελιουµένην επ` αυτών, ο δεύτερος, κατά το δεύτερον, εκ των αριθµών 19 και 8 του άρθρ. 559 ΚΠολ, σκέλος του λόγος της αναιρέσεως, δια του οποίου πλήττεται η προσβαλλοµένη δι` έλλειψη αιτιολογίας και εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως του άρθρ. 300 Α.Κ. ως προς τοιαύτην ένσταση συνυπαιτιότητος ή µη λήψη υπόψη αυτής, είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, κατ` άρθρον 562 παρ. 2 ΚΠολ. Ο αυτός λόγος της αναιρέσεως κατά το τρίτον, εκ του αρ. 19 άρθρου 559 Κ.Πολ.. σκέλος του, δια του οποίου αποδίδεται στην προσβαλλοµένη έλλειψη αιτιολογίας ως προς την εκ του άρθρου 330 εδ. β` Α.Κ. αµέλεια των αναιρεσειόντων, και εντεύθεν εκ πλαγίου παραβίαση της διατάξεως αυτής και στην οποία στήριξε την υπαιτιότητα τους από αδικοπραξία, είναι απορριπτέος ως στηριζόµενος σε εσφαλµένη προϋπόθεση, αφού η προσβαλλοµένη, ως εξ αυτής προκύπτει, στήριξε την υπαιτιότητα των αναιρεσειόντων αποκλειστικώς στην ειδική αµέλεια τα µη τηρήσεως από αυτούς όρων ασφαλείας, ενώ κατά το τέταρτον και τελευταίον, εκ της αυτής διατάξεως, σκέλος του, δια του οποίου αποδίδεται στην προσβαλλοµένη η πληµµέλεια της ανεπαρκείας αιτιολογίας ως προς το έτερον κεφάλαιο της ένδικης αγωγής που έγινε δεκτό και δη τοιαύτη ως προς τον ακριβή τρόπο και χρόνο υπολογισµού των καταβλητέων και καταβληθεισών αποδοχών του αναιρεσιβλήτου και εκ τούτου εκ πλαγίου παράβαση των διατάξεων των άρθρων 648 Α.Κ. και των από 21-4-1995, 17-6-1993 Σ.Σ.Ε. και 44/97.Α, είναι απορριπτέος ως αόριστος, αφού δεν εκτίθενται οι επί του ζητήµατος αυτού παραδοχές της προσβαλλοµένης και σε τι συνίσταται η ανεπάρκεια αυτών. (Απορρίπτει την αίτηση της 8077/2000 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών).