ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ

Ê ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ Τ Ε Υ Χ Ο Σ 3 4 Ι Ο Υ Λ Ι Ο Σ - Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ 2 0 1 0 Τ Α Μ Ο Υ Ζ - Α Β 5 7 7 0

περιεχοµενα 03 συνταξης σηµειωµα 04 κοινοτητας διοικηση αποτελεσµατα κοινοτικων εκλογων 2010 06 θα µας ηταν αρκετο ζητηµατα που µας απασχολησαν κατα την προεκλογικη περιοδο 10 το Ισραηλ και τα βασιλεια των σταυροφορων κρατιδια βασισµενα στη στρατιωτικη ανδρεια µε το βλεµµα στραµµενο στη υση 12 αφιερωµα Γαζα ρεσαλτο ειρηνης/οταν ο Ερντογαν ελισσεται.../ γελοιογραφια / προς Λακη Λαζοπουλο 17 επιστροφη για τον κυλινδρο της Εσθηρ ενα ξεχωριστο δωρο για τον δηµο Ιωαννινων 18 το δεντρο ειναι το νοηµα του σπορου οµιλια του ραββινου κ. Ισαακ Μιζαν 20 ειδησεων αποηχοι 21 βηµα αναγνωστων 22 πρασινη αναπτυξη και εβραϊκη οικολογια 24 εβραϊκο λοµπι 25 ανακοινωσεις 26 100 Εβραιοι που επηρεασαν τον κοσµο Λεων Τροτσκι 28 το πρωτο γκολ της Εθνικης Οµαδας σκορερ ο Αλµπερτο Ναχµια 30 ραββινικη ιστορια 31 τεχνης εργα Ι ΙΟΚΤΗΤΗΣ: Ισραηλιτική Κοινότης Αθηνών, Μελιδονη 8, Αθήνα 105 53, τηλ.: 2103252898, fax: 210 3220761, e-mail: athjcomm@otenet.gr. ΕΚ ΟΤΗΣ: ο Πρόεδρος της Ι.Κ.Α. Βενιαµίν Αλµπάλας ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚ ΟΣΗΣ-ΣΥΝΤΑ- ΞΗΣ: Βίκτωρ Ελιέζερ fax: 2104820057, e-mail: victorel@otenet.gr ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑ Α: Βίκτωρ Ελιέζερ, Άρης Εµµανουήλ, Ηλίας Νάχµαν ΣΧΕ ΙΑΣΜΟΣ-ΚΑΛΛ/ΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ρασέλ Μπαλέστρα ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΑΕΒΕ ΣΥ- ΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ: Ηλίας Αλκαλάη, Αλίκη Αρούχ-Μορδεχάι, Βίκτωρ Ελιέζερ, Άρης Εµµανουήλ, Ραβ. Ισαάκ Μιζάν, Αλέξανδρος Μοντιάνο, Ρακέλα Νάγκλερ-Άντζελ, Ηλίας Νάχµαν, Ρίτα Ρούσου.

συνταξης σηµειωµα 03 αλλαγες και ηθος - Το Άλεφ αλλάζει την αισθητική του, αλλάζει σχήµα. Μετά από έξι χρόνια πρωτότυπης εµφάνισης (έµπνευσης Άρη Εµµανουήλ), η αλλαγή αυτή κρίθηκε αναγκαία (µε τον ίδιο εµπνευστή) γιατί ακριβώς η στατικότητα κουράζει και το Άλεφ εξελίσσεται, δεν διστάζει, τολµά και αλλάζει και ελπίζουµε ότι αυτή η αλλαγή θα σας αρέσει. Και επί πλέον όλα τα τεύχη τού Άλεφ µπορείτε να τα διαβάσετε στην ιστοσελίδα της Κοινότητάς µας athjcom.gr - Η Κοινοτική Συνέλευση άλλαξε. Το Κοινοτικό Συµβούλιο άλλαξε. Νέα πρόσωπα δραστηριοποιούνται µαζί µε τα έµπειρα, νέες ιδέες αναπτύσσονται, νέοι σχεδιασµοί χαράσσονται. Η Κοινότητα της Αθήνας, µετά τις έντονα φορτισµένες µε πάθος πρόσφατες εκλογές, απέκτησε έναν νέο δυναµισµό που όλοι ελπίζουµε ότι θα είναι ωφέλιµος και δη- µιουργικός. Και κυρίως αυτός ο νέος δυναµισµός στέλνει ένα ηχηρό µήνυµα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών δεν θα µείνει ούτε ουραγός ούτε απλός θεατής των εξελίξεων του Ελληνικού Εβραϊσµού. - Τέλος, οι αλλαγές που προανέφερα ανέδειξαν και το ήθος ανθρώπων, απλών εθελοντών, που αφιέρωσαν µεγάλο µέρος της ζωής τους στην υπηρεσία της Κοινότητάς µας, και που συνήθως δεν καταγράφεται γιατί όπως λέγεται δεν είναι «πιασάρικο». Εδώ λοιπόν θέλω να επιση- µάνω, το υψηλό ήθος και αίσθηµα ευθύνης ενός ανθρώπου που πεισµατικά αρνήθηκε αξιώµατα και θέσεις (που µε επιµονή τού προτάθηκαν), παραχωρώντας ζωτικό χώρο δράσης σε νέα πρόσωπα. Και ο άνθρωπος αυτός είναι ο Αλµπέρτος ο Ρεϊτάν ο οποίος για πάνω από 35 συνεχή χρόνια υπηρετεί τη Κοινότητα της Αθήνας και τον Ελληνικό Εβραϊσµό, από τη θέση του απλού µέλους επιτροπής µέχρι τη Γενική Γραµµατεία του ΚΙΣ και την Προεδρία της Κοινότητάς µας. Εµείς οι νεότεροι, δεν έχουµε παρά να τον ευχαριστήσουµε που είναι δίπλα µας και που το ήθος του είναι, και πρέπει να είναι, οδηγός των πράξεων µας. Καλή ανάγνωση Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ

04 κοινοτητας διοικηση ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 2010 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Στις 30 Μαΐου 2010 διεξήχθησαν οι Εκλογές για την νέα Κοινοτική Συνέλευση της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών. Μετά την καταμέτρηση των ψήφων προέκυψαν τα παρακάτω αποτελέσματα: Κατανομή εδρών 30.5.2010 Ψήφοι Ποσοστό Έδρες 632 64% 32 Κοινοτικη συνελευση - Κοινοτικο συµβουλιο Την Πέµπτη 10/6/2010, ο Πρόεδρος της Εκλογικής Επιτροπής κ. Μόνις Ερρέρα αφού ανακοίνωσε τα επίσηµα αποτελέσµατα των εκλογών και τη σύνθεση της νέας Κοινοτικής Συνέλευσης, συνέχισε µε την διαδικασία εκλογής Προεδρείου του σώµατος. Μετά από αίτηµα του επικεφαλής της Κοινοτικής Ανασυγκρότησης κ. Μ. Κωνσταντίνη, έγινε µυστική ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Συνέλευσης κατά την οποία έλαβαν: Επί 46 παρόντων, εξελέγη ως Πρόεδρος της Κοινοτικής Συνέλευσης ο υποψήφιος του Ενωτικού Ψηφοδελτίου κ. Ισαάκ Μορδεχάι µε 30 ψήφους έναντι 16 ψήφων που έλαβε ο υποψήφιος της Κοινοτικής Ανασυγκρότησης κ. Μαρσέλ Γιοέλ. Οµόφωνα εκλέχθηκαν οι κ.κ. Αλµπέρτος Σασσών ως Α Αντιπρόεδρος, Αλέξανδρος Μοδιάνο ως Β Αντιπρόεδρος, Ηλίας Νάχµαν ως Α Γραµµατέας και η κυρία Ντορέλα Καµχή ως Β Γραµµατέας. Λευκά Άκυρα Σύνολο 306 31% 16 46 5% 2 10 3 997 100% 50 Στη συνέχεια η Κοινοτική Συνέλευση εξέλεξε το Κοινοτικό Συµβούλιο, το οποίο συστήθηκε σε σώµα µε την ακόλουθη σύνθεση: ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ Πρόεδρος: Βενιαµίν (Μπένης) Αλµπάλας, Αντιπρόεδρος: Βίκτωρ Ασσέρ, Γεν. Γραµµατέας: Ισαάκ (Σάκης) Λεών, Ταµίας: Ερρίκος Κόβο, Αν. Γραµµατέας: ανιέλ (Ντάνης) Εµµανουήλ, Αν. Ταµίας: Σαµπεθάι (Σάββας) Οβαδίας, Μέλη: Καντέν Μπεναρδούτ, Ματίλντα Μπεράχα, Ηλίας Νεγρίν. ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ Μωυσής Τζάφος, Αλβέρτος Φόρνης, Οββαδίας (Όβης) Ναµίας, Αλβέρτος Ταραµπουλούς.

05 Μελη συνελευσης ΕΝΩΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ 1. ΒΕΝΙΑΜΙΝ (ΜΠΕΝΗΣ) ΑΛΜΠΑΛΑΣ 306 2. ΒΙΚΤΩΡ ΧΑΪΜ ΑΣΣΕΡ 161 3. ΙΣΑΑΚ (ΣΑΚΗΣ) ΛΕΩΝ 156 4. ΙΣΑΑΚ ΜΟΡΔΕΧΑΪ 154 5. ΒΙΚΤΩΡ Ι. ΕΛΙΕΖΕΡ 153 6. ΔΑΝΙΕΛ (ΝΤΑΝΗΣ) ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ 153 7. ΙΣΑΑΚ ΕΡΡΙΚΟΣ ΚΟΒΟ 153 8. ΝΤΕΛΙΑ ΑΛΧΑΝΑΤΗ-ΑΜΑΡΙΛΙΟ 151 9. ΑΛΒΕΡΤΟΣ ΤΑΡΑΜΠΟΥΛΟΥΣ 131 10. ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΤΑΘΙΑΣ 126 11. ΑΛΙΚΗ ΑΡΟΥΧ-ΜΟΡΔΕΧΑΪ 121 12. ΜΩΫΣΗΣ ΤΖΑΦΟΣ 120 13. ΑΖΑΡΙΑΣ-ΑΡΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ 119 14. ΑΑΡΩΝ (ΑΡΗΣ) ΦΟΡΝΗΣ 116 15. ΑΒΡΑΑΜ (ΜΙΝΟΣ) ΜΩΫΣΗΣ 112 16. ΛΕΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 111 17. ΜΑΤΙΛΝΤΑ ΜΠΕΡΑΧΑ 104 18. ΑΒΡΑΑΜ ΑΛΒΕΡΤΟΣ ΡΕΪΤΑΝ 100 19. ΑΛΒΕΡΤΟΣ (ΑΜΠΕ) ΦΟΡΝΗΣ 98 20. ΚΑΝΤΕΝ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥΤ 95 21. ΣΑΜΟΥΗΛ (ΣΑΜΗΣ) ΒΙΤΑΛ 90 22. ΕΝΤΥ ΕΣΔΡΑ ΜΩΫΣΗΣ 84 23. ΟΒΑΔΙΑΣ (ΟΒΗΣ) ΝΑΜΙΑΣ 79 24. ΝΤΑΝΥ ΚΟΒΟ 78 25. ΝΤΟΡΑ (ΝΤΟΡΕΛΛΑ) ΚΑΜΧΗ 66 26. ΣΟΛΟΜΩΝ ΜΟΡΔΟΧΑΪ 64 27. ΗΛΙΑΣ ΝΕΓΡΙΝ 63 28. ΣΑΛΒΑΤΩΡ ΜΠΑΚΟΛΑΣ 62 29. ΡΙΚΕΤΤΑ (ΡΗΝΑ) ΚΟΕΝ 60 30. ΗΛΙΑΣ ΝΑΧΜΑΝ 60 31. ΑΛΒΕΡΤΟΣ ΣΑΣΩΝ 59 32. ΣΥΜΕΩΝ (ΣΙΜΑΚΗΣ) ΦΡΑΝΣΕΣ 59 ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ 1. ΜΩΥΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΗΣ 210 2. ΝΤΟΝΑ-ΛΙΛΙΑΝ ΚΑΠΟΝ 108 3. ΜΑΚΗΣ ΜΠΑΤΗΣ 103 4. ΧΑΪΜ-ΒΙΚΤΩΡ ΙΣΧΑΚΗΣ 93 5. ΜΑΡΣΕΛ-ΜΕΪΡ ΓΙΟΕΛ 87 6. ΣΑΜΠΕΘΑΪ-ΣΑΒΒΑΣ ΟΒΑΔΙΑΣ 84 7. ΙΣΑΑΚ ΧΑΖΑΝ 83 8. ΙΑΚΩΒΟΣ ΦΡΙΖΗΣ 80 9. ΚΑΝΑΡΗΣ (ΑΡΗΣ) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΗΣ 78 10. ΙΣΑΑΚ (ΙΖΗΣ) ΣΟΛΟΜΩΝ 70 11. ΙΩΣΗΦ-ΣΑΜΟΥΗΛ (ΦΙΚΟΣ) ΜΕΒΟΡΑΧ 65 12. ΡΑΧΗΛ (ΣΙΡΛΕΤ) ΒΑΡΟΥΧ-ΠΑΠΑΔΡΙΑΝΟΥ 63 13. ΣΑΜΠΕΤΑΪ-ΜΙΜΗΣ ΜΠΕΖΑ 60 14. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΝΤΙΑΝΟ 52 15. ΜΠΟΕΝΑ-ΜΠΕΤΤΥ ΦΕΡΡΕΡΑ-ΡΟΥΣΣΟ 48 16. ΡΕΒΕΚΚΑ (ΡΙΤΑ) ΓΚΑΜΠΑΪ 47 ΝΕΑ ΠΝΟΗ 1. ΣΟΛΩΝ-ΣΟΛΟΜΩΝ ΜΠΕΝΑΡΝΤΟΥΤ 42 2. ΜΩΥΣΗΣ-ΧΑΪΜ ΜΟΡΔΟΣ 32

06 του ΗΛΙΑ ΝΑΧΜΑΝ Θα µας ηταν αρκετο* Οι εκλογές τέλειωσαν, συστάθηκε νέο Κοινοτικό Συμβούλιο, επανδρώνονται εκ νέου οι Επιτροπές. Ζητήματα, όμως, που μας απασχόλησαν και συζητήθηκαν κατά την προεκλογική περίοδο θα συνεχίσουν να μας απασχολούν και μετά τις εκλογές. Για ορισμένα από αυτά θέλω να σας μιλήσω με τούτο το κείμενο.

07 Προτεραιότητες Πρώτη προτεραιότητά μας είναι και οφείλει να είναι η φροντίδα για εκείνους που έχουν ανάγκη οικονομικής βοήθειας ή περίθαλψης. Το επιτάσσουν οι αρχές και οι παραδόσεις μας. Οι ανάγκες στον τομέα αυτό αυξάνονται καθώς η οξύνεται οικονομική κρίση. Δεύτερη προτεραιότητα είναι μια καλής ποιότητας και σύγχρονη παιδεία για τους νέους μας που θα τους επιτρέψει να ενταχθούν δημιουργικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στην επαγγελματική τους ζωή αργότερα και να γαλουχηθούν στις αρχές και στις παραδόσεις μας. Το τρίτο μέλημα είναι η ταυτότητά μας. Όταν, όπως τα τελευταία χρόνια, ο αντισημιτισμός αυξάνεται ενωνόμαστε παραμερίζοντας συχνά τις διαφορές μας. Ο κίνδυνος μας ενώνει. Ποιοί είμαστε και πού πάμε; Το ζητούμενο είναι να ορίσουμε οι ίδιοι να διαμορφώσουμε τη δική μας ταυτότητα, μέσα από την ποικιλία των απόψεων και των στάσεων που υπάρχουν ανάμεσά μας. Θέτοντας εμείς τους επιδιωκόμενους στόχους κι όχι απλά απαντώντας αμυντικά και σπασμωδικά, χωρίς προπαρασκευή στον εκάστοτε κίνδυνο. Γιατί τότε καθορίζει ο εχθρός την πορεία μας. Μπροστά στον κίνδυνο του αντισημιτισμού ακούγονται διάφορες φωνές. Κάποιοι σκέφτονται να φύγουν από την Ελλάδα. Άλλοι προτείνουν να επιδιώξουμε αυστηρότερη νομοθεσία, όπως για παράδειγμα ένα νόμο που θα απαγορεύει τη δημοσίευση απόψεων που αρνούνται το Ολοκαύτωμα. Κάποιοι προτείνουν να καταφύγουμε σε μια αυστηρότερη τήρηση της θρησκείας. Χαρακτηριστικό είναι πως έκαναν ανατολικό ζήτημα την απόφαση της Ι.Κ. Αθηνών να ορίσει ως ημέρα εθελοντικής αιμοδοσίας ένα Σάββατο. Όλα τα παραπάνω μπορεί να δίνουν προσωπική διέξοδο στο φόβο και την οργή απέναντι στον αντισημιτισμό και σε μια Πολιτεία που τον αφήνει να θεριεύει, όμως δεν μας πάνε πολύ μακριά ως κοινότητα. Μια μειονότητα επιβιώνει μέσα σε ένα εθνικό σύνολο, όταν διαθέτει μια διακριτή ταυτότητα, όταν έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει σε αυτό, αλλιώς αφομοιώνεται και σβήνει. Σε αναζήτηση οράματος Ρωτούν πολλοί, κι ιδιαίτερα οι νεώτεροι, ποιο είναι το όραμά μας. Μια εύλογη απάντηση που δίνουν οι παλιότεροι είναι πως συνεχίζουμε αυτά που ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας, και αυτό πρέπει να κάνετε κι εσείς. Είμαστε Εβραίοι, λοιπόν, γιατί γεννηθήκαμε Εβραίοι. Αλλά αυτή η απάντηση δεν αρκεί. Ανάμεσά μας υπάρχουν λογιών λογιών Εβραίοι, θρησκευόμενοι και μη, ορισμένοι πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν θρησκεύονται και ορισμένοι είναι άθεοι. Όμως όλοι θεωρούν τον εαυτό τους Εβραίο. Στις σημερινές κοινωνίες οι άνθρωποι έχουν την ελευθερία πια να επιλέξουν συνειδητά την ένταξή τους, θρησκευτική ή άλλη, ανεξάρτητα από τους προγόνους τους. Το να είσαι Εβραίος και με ποιο τρόπο, είναι πια μια συνειδητή προσωπική επιλογή. Κάποιοι θεωρούν πως το μόνο που μας κράτησε ενωμένους ανά τους αιώνες ήταν η θρησκεία, και μάλιστα η αυστηρή τήρησή της, και πως αυτή αποτελεί την απάντηση και σήμερα. Ιστορικά αυτό δεν είναι ακριβές. Μπορεί ο πυρήνας των κοινών μας αρχών να βασίζεται στη θρησκεία μας όμως δεν ήταν ο μόνος συνεκτικός κρίκος ανάμεσα στους Εβραίους. Μια πλούσια και ποικίλη πνευματική και πολιτιστική παραγωγή έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο. Οι αρνητικές επιπτώσεις στις ελευθερίες και την ανεξιθρησκία από τη στενή σχέση εκκλησίας-πολιτείας που βλέπουμε και στην Ελλάδα, δεν δικαιολογούν να ζητάμε η κοινοτική, δηλαδή η πολιτική μας, εκπροσώπηση όχι απλώς να μεριμνά αλλά να «επιβάλει» την άσκηση της θρησκείας, οδηγώντας για παράδειγμα τα παιδιά υποχρεωτικά στη συναγωγή. Σήμερα αν στηριχτούμε μόνο στην τήρηση της θρησκείας (αυστηρή ή χαλαρή) κινδυνεύουμε να αφήσουμε απʼ έξω ένα μεγάλο μέρος από τα μέλη της κοινότητάς μας, τους μη θρησκευόμενους και ιδιαίτερα τους νεότερους. Μπορούμε ωστόσο να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες που θα κάνουν ελκυστικότερη την άσκηση της θρησκείας για όσους το επιθυμούν. Ιστορική αυτογνωσία Ένας δρόμος για τον προσδιορισμό της ταυτότητάς μας είναι η ιστορική μας αυτογνωσία. Αν για το θρησκευτικό σκέλος και πρόσφατα για την αναζήτηση διάδοχου ραββίνου, εύλογα έγινε πολύς κόπος και χύθηκε πολύ μελάνι, για τη μελέτη της ιστορίας μας δεν έγιναν και πολλά ενώ συχνά έγιναν εσφαλμένες επιλογές. Για παράδειγμα, δεν πλουτίζει αλλά αντίθετα συσκοτίζει την ιστορική μας αυτογνωσία η συστηματική ενίσχυση και προβολή από το ΚΙΣ ιστορικών όπως η κ. Φ. Τομαή - Κωνσταντοπούλου (επικεφαλής του αρχείου του Υπουργείου Εξωτερικών), που υποστηρίζουν πως οι Έλληνες Εβραίοι κατά κύριο λόγο βοηθήθηκαν από τους χριστιανούς συμπολίτες τους κατά την κατοχή και οικοδομούν την εσφαλμένη επίσημη αντίληψη περί ανύπαρκτου ή περιθωριακού αντισημιτισμού στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε πως υπήρξαν χριστιανοί συμπολίτες μας ακόμη και αξιωματούχοι που βοήθησαν Εβραίους στην κατοχή, όμως δεν ήταν αυτή η πρακτική που υπερίσχυσε. Όπως επισημαίνει η φιλόλογος κ. Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου στην Επιστημονική Ημερίδα «Κατοχικά Γιάννενα» 26.4.2010, για να σωθούν οι Εβραίοι από τους Ναζί: «Χρειαζόταν η βοήθεια των ελληνικών αρχών -όπως στην Αθήνα-, του

08 δεσπότη -όπως στη Ζάκυνθο-, ή γενικότερα του συνόλου των εκπροσώπων της εκκλησίας, όπως στη Δανία. Μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις ευοδώθηκε η διάσωση Εβραίων, όσο καλά κι αν είχαν οργανώσει τους διωγμούς οι Γερμανοί κατακτητές. Και θεωρώ ότι αυτή η στήριξη από τις Αρχές ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για όποιο σχέδιο ομαδικής διάσωσης, αντίθετα από ό,τι υποστηρίζουν κάποιοι ιστορικοί, που ρίχνουν την ευθύνη αποκλειστικά στους Εβραίους ηγέτες. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ηγέτες αυτοί ήσαν «αρχηγοί» μειονοτήτων σε κυβερνήσεις δωσιλόγων.» Το να γνωρίσουμε την ιστορία μας βοηθάει και στο να διαμορφώσουμε την ταυτότητά μας, αλλά και να τη διαδώσουμε στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία, που αγνοώντας την μένει προσκολλημένη στα γνωστά αντισημιτικά στερεότυπα, που ξεκινούν από το «δεν υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα γιατί ήμασταν πάντα φιλόξενος λαός» και φτάνουν στις θεωρίες συνωμοσίας για τους «παντοδύναμους Εβραίους που σχεδιάζουν και ευθύνονται για όλα τα κακά που συμβαίνουν στον κόσμο και στη χώρα». Έτσι θα καταπολεμήσουμε το κομμάτι του αντισημιτισμού που στηρίζεται στην απλή άγνοια. Προτάσεις Για τούτο προτείνω να ασχοληθούμε συστηματικά με την μελέτη και την προβολή της ιστορίας μας με δραστηριότητες που θα απευθύνονται ταυτόχρονα στα μέλη της κοινότητάς μας και στους μη Εβραίους συμπολίτες μας. Ένας στόχος ακόμη που είναι εφικτός και θα διευκολύνει τα παραπάνω είναι να δημιουργήσουμε ένα «Εργαστήριο Εβραϊκής Ιστορίας, ή Εβραϊκών Σπουδών» σε ελληνικό Πανεπιστήμιο. Με έναν/μια καθηγητή/τρια επικεφαλής, δυο βοηθούς και μια βιβλιοθήκη. Αυτό θα μπορούσε γίνει το κέντρο διάχυσης της εβραϊκής ιστορίας, για τους διδάσκοντες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μια δραστηριότητα που έχει ήδη ξεκινήσει αλλά χρειάζεται επέκταση, ενίσχυση και βελτίωση. Αντισημιτισμός: Μια οδυνηρή συνειδητοποίηση Τα τελευταία τρία χρόνια ζούμε μια άνοδο των αντισημιτικών εκδηλώσεων στη χώρα μας. Από τις βεβηλώσεις μνημείων και εβραϊκών εγκαταστάσεων, με κορυφαίο τον εμπρησμό της συναγωγής των Χανίων, ως την δημόσια εκδήλωση αντισημιτικών απόψεων με αποκορύφωμα το «Ο εβραίος μυρίζει αίμα» του Γ. Καρατζαφέρη. Η αθώωση του αυτοδιαφημιζόμενου ως ναζιστή και αντισημίτη Πλεύρη και η άρνηση του Αρείου Πάγου να την αναιρέσει έστω και ως νομολογία, μαρτυρεί πως ο αντισημιτισμός είναι παρών και σε θεσμικά όργανα της πολιτείας μας. Για χρόνια θεωρούσαμε πως δεν υπάρχει αντισημιτισμός στην ελληνική κοινωνία και πως στη χειρότερη για μας περίπτωση είναι ένα φαινόμενο περιθωριακό. Αυτό άλλωστε πρέσβευε και το Κ.Ι.Σ. Συνειδητοποιήσαμε με οδύνη πως επρόκειτο για μια συλλογική αυταπάτη που εξέθρεφε και η ηγεσία μας και το χειρότερο: τη συνεπακόλουθη άτονη στάση στην καταπολέμηση του αντισημιτισμού από το Κ.Ι.Σ., στάση που «απέκλειε την ανάδειξη δύσκολων θεμάτων όπως αυτή των λεηλατηθέντων εβραϊκών περιουσιών ή της παρουσίας ακραίου αντισημιτικού λόγου στον δημόσιο βίο»¹ Από το 2008 επεσήμανα με επιστολή μου (που συνυπέγραψαν και άλλα μέλη της κοινότητας) στο Κ.Ι.Σ. πως δεν είναι δυνατόν να συνεορτάζουμε την ετήσια κρατική επέτειο για το Ολοκαύτωμα μαζί με το αντισημιτικό ΛΑ.Ο.Σ. Απάντηση δεν πήρα. Είναι προφανές πως χρειάζεται διαφορετική διαχείριση η ετήσια τελετή του Ολοκαυτώματος. Η μάχη κατά του αντισημιτισμού Ασπίδα στον αντισημιτισμό, δεν μπορεί να αποτελέσει η αστυνομική προστασία ανθρώπων και μνημείων, δεν θα αρκούσε όλη η ελληνική αστυνομία, αλλά κι αν αρκούσε απλά θα έκλεινε σε μια «χρυσή φυλακή» τους προστατευόμενους. Η αποτελεσματικότερη ασπίδα είναι η ίδια η κοινωνία, αυτή μπορεί να απομονώσει ηθικά και πρακτικά τους βαρβάρους. Η πρόσφατη εμπειρία τόσο από την «Πρωτοβουλία Πολιτών» στα Γιάννενα αλλά και η δραστηριότητα της Ι.Κ. Βόλου που καταφέρνει να συσπειρώνει τους μη Εβραίους συμπολίτες της είναι διδακτικές. Δείχνουν πως όταν ανοιγόμαστε στην κοινωνία, και επισημαίνουμε το πρόβλημα του αντισημιτισμού, συναντάμε τους συμπολίτες μας που έχουν ανάλογες ευαισθησίες και χτίζουμε ένα ισχυρό τείχος προστασίας. Και ήταν λάθος που το ΚΙΣ επέλεξε να μην δώσει ευρεία δημοσιότητα σε όλη τη διάρκεια της δίκης Πλεύρη. Ρατσισμός και αντισημιτισμός Ο ρατσισμός έχει πολλές μορφές, ο αντισημιτισμός και οι διακρίσεις με βάσει την καταγωγή εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική, είναι μια μόνο κατηγορία, διακρίσεις με βάση το φύλλο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις και την όποια ιδιαίτερη ταυτότητα μιας ομάδας, έχουν κοινή αφετηρία. Είναι δύσκολο να μάχεσαι γνήσια τον ένα ρατσισμό και να ασκείς έναν άλλο. Είναι δύσκολο να είσαι ολίγον αντιρατσιστής, όπως και να είσαι ολίγον έγκυος Προτάσεις Γι αυτό η μάχη κατά του ρατσισμού, είναι μακρόπνοη, συστηματική, πολύπλευρη και σε πολλά πεδία, ξεκι-

09 νάει και από μια προσωπική στάση και άσκηση, φτάνει στην πειθώ, αφού περάσει από ενέργειες που λειτουργούν ως παιδαγωγικά παραδείγματα. Χρειάζονται: Συμμαχίες και συστηματική καλλιέργεια σχέσεων με τα ΜΜΕ και τους Opinion Leaders, Συμμαχίες και κοινές δράσεις με ομόδοξες ομάδες πολιτών. Για παράδειγμα, κάθε χρόνο, συνήθως Ιούνιο, γίνεται το αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Απουσιάζουμε και αφήνουμε ελεύθερο το έδαφος στους Παλαιστίνιους να επηρεάζουν -και εναντίον μας- όλες τις οργανώσεις και τους ακτιβιστές που νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός, διατρέχει όλα τα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα και όλα τα κοινωνικά στρώματα στη χώρα μας. Να κάνουμε ανοιχτή δημόσια κριτική στα δημόσια πολιτικά και άλλα πρόσωπα, που εκφράζουν ρατσιστικές και αντισημιτικές θέσεις. Να επιβραβεύουμε ηθικά όσα από τα πρόσωπα αυτά κρατούν θετική στάση σε θέματα αντισημιτισμού και ρατσισμού. Να πλησιάσουμε, να συγκινήσουμε και να ενθουσιάσουμε τους ανθρώπους, τους συμπολίτες μας, να συναντηθούμε με όσους έχουν τέτοιες ευαισθησίες και να κερδίσουμε κι άλλους. Η αντιναζιστική ιδεολογία είναι διαδεδομένη στη χώρα μας, είναι μια καλή αφετηρία. Δράσεις με τόλμη και φαντασία, γιατί δεν είναι μια διαδικασία απλής διαχείρισης της πραγματικότητας που θα μπορούσαν να διεκπεραιώσουν κατά τα γραφειοκρατικά στερεότυπα, αργόσυρτες διοικήσεις με την κεκτημένη τους αδράνεια και τους περιορισμούς που από τη φύση τους έχουν. Είναι μια διαδικασία που χρειάζεται να κατανοεί και να εξηγεί την κοινωνική πραγματικότητα, να συμμετέχει πλήρως σε αυτήν και κυρίως να την Αλλάξει. Κερδίζεται κυρίως εκτός δικαστηρίων, που από τη φύση τους ειδικεύονται στην τιμωρία. Είναι η διαδρομή που μας απομακρύνει από το χώρο της βίας, του φόβου και του μίσους, οδηγεί στο χώρο του αυτοσεβασμού, του σεβασμού του άλλου, της αγάπης. Μας απομακρύνει από το μισοφοβισμένο περιθώριο, που νομίζουμε ασφαλέστερο, και μας εντάσσει στην ελληνική κοινωνία σαν ισότιμο οργανικό κομμάτι με τη δική του ξεκάθαρη ταυτότητα. Εσωτερική Δημοκρατία Είναι πλέον προφανές πως οι κοινότητές μας πρέπει να εκπροσωπούνται κατʼ αναλογία του πληθυσμού τους στο ΚΙΣ. Δεν είναι λογικό η κοινότητα της Αθήνας, με τη συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων να μειοψηφεί στους εκλέκτορες του ΚΙΣ και στο ίδιο το Δ.Σ. του. Ακόμη, υπάρχει περιθώριο βελτίωσης στις εσωτερικές διαδικασίες, η ανάγκη δημοκρατικού διαλόγου μπορεί κάποτε να προσκρούει σε έλλειψη χρόνου, καθώς όλοι οι ασχολούμενοι είναι εθελοντές. Όμως ο μεταξύ μας διάλογος υστερεί σε ποιότητα και ουσία, παράδειγμα είναι ο τρόπος που διεξάγεται σε δημόσιες συγκεντρώσεις μας αλλά και στις πρόσφατες εκλογές. Το forum που εγκαινιάζεται στο νέο ιστότοπο της I.K.A. (www.athjcom.gr) είναι μια καλή αρχή, αλλά χρειαζόμαστε και άλλα. Επίλογος Οι Εβραίοι της Ελλάδας αποτελούμε μια μικρή μειονότητα, τα δημογραφικά στοιχεία βεβαιώνουν πως ο πληθυσμός της μειώνεται σταθερά. Διαθέτουμε ζωντανές δυνάμεις και δημιουργικούς πολίτες σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Οφείλουμε να τους συσπειρώσουμε όλους. Γνωρίζουμε πως στο όχι πολύ μακρινό μέλλον δεν θα υπάρχουν Εβραίοι στην Ελλάδα. Ως τότε όμως πρέπει να φροντίσουμε τους δικούς μας, να έχουμε μια δημιουργική και περήφανη παρουσία σε τούτη την κοινωνία και, όπως λέει ο Ισαάκ Μορδεχάι, να αποχωρήσουμε από το ιστορικό προσκήνιο με το κεφάλι ψηλά. *Μια πιο εκτεταμένη εκδοχή αυτού του κειμένου εστάλη με email σε μέλη της Ι.Κ.Α. στις 27.5.10. 1 Όπως επισημαίνει ο Blogger abravanel : Ιστοσελίδα: www.cohen.gr - Ενότητα: Εβραϊσμός -Τίτλος: «Σχόλιο με αφορμή το λόγο της κ. Μπακογιάννη» αναφέρεται στο λόγο της κατά την έκτακτη εμβόλιμη τελετή (17.6.09) που τιμούσε τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Δείτε σχετικό άρθρο μου «Η παρακμή χρειάζεται καθαρές κουβέντες» στο «Άλεφ» τ.31, ΙΑΝ-ΦΕΒ 2010.

10 του ROSS DOUTHAT Ισραηλ και τα βασιλεια των Σταυροφορων Παρακολουθώντας την αποτυχημένη, αιματηρή απόπειρα του Ισραήλ να επιβάλει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία των βασιλείων των Σταυροφόρων, γνωστά στα γαλλικά ως Outremer. Ο όρος σημαίνει «πέρα από τις θάλασσες» και χρησιμοποιήθηκε τον μέσο Μεσαίωνα για το πριγκιπάτο της Αντιόχειας, τις κομητείες της Έδεσσας και της Τρίπολης και για το βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Χάρη σε ιδιότυπο μείγμα αμνησίας και αυτοκριτικής διάθεσης, η σύγχρονη Δύση επιλέγει να θυμάται τις Σταυροφορίες μόνο σαν θλιβερή άσκηση δυτικής επιθετικότητας, αδιαφορώντας αν τα κρατίδια αυτά δεν ήταν λιγότερο νόμιμα απʼ ότι τα μουσουλμανικά κράτη τα οποία πολεμούσαν, κράτη που είχαν εγκαθιδρυθεί πάνω σε εδάφη που ήταν πριν χριστιανικά. Την αναλογία των βασιλείων των Σταυροφόρων με το σύγχρονο Ισραήλ χρησιμοποιούν συνήθως οι εχθροί του Ισραήλ: «Εβραίοι και Σταυροφόροι» είναι μία από τις αγαπημένες αποστροφές του Οσάμα μπιν Λάντεν, ενώ πολλοί Παλαιστίνιοι εξτρεμιστές εκφράζουν συχνά την ελπίδα για εμφάνιση νέου Σαλαντίν, που θα πετάξει τους Ισραηλινούς στη θάλασσα. Οι φίλοι του Ισραήλ έχουν, όμως, και αυτοί κάτι να διδαχθούν από τα βασίλεια των Σταυροφόρων. Όπως και η σημερινή εβραϊκή δημοκρατία, τα βασίλεια των Σταυροφόρων ήταν μικρά κρατίδια, βασισμένα στη στρατιωτική ανδρεία, γεωγραφικά εντοπισμένα τη Μέση Ανατολή, αλλά με το βλέμμα στραμμένο στη Δύση, διαθέτοντας ισχυρούς απομακρυσμένους πάτρωνες και κοντινούς ορκισμένους εχθρούς. Όπως και το Ισραήλ, τα βασίλεια εκείνα καταστάθηκαν μαγνήτες για κάθε είδους φανατικούς, από Δύση και Ανατολή. Όταν εντέλει κατέρρευσαν αφού επέζησαν πολλά περισσότερα χρόνια απʼ όσα υπάρχει το Ισραήλ η πτώση τους οφειλόταν σε αίτια που σχετίζονται άμεσα με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση. Ο πρώτος λόγος ήταν καθαρά γεωγραφικός: Η κατάκτηση των Αγίων Τόπων υπήρξε ανέκαθεν ευκολότερη από την προάσπισή τους, λόγω της γεωγραφικής ιδιομορφίας της περιοχής. Ο δεύτερος ήταν διπλωματικός: οι Σταυροφόροι δεν κατάφεραν να αναπτύξουν καλές σχέσεις με τους γείτονές τους, όπως η Αίγυπτος ή το Βυζάντιο, ενώ η στήριξη που εξασφάλισαν από τη Δύση δεν ήταν ικανή να τους διασώσει από τον αφανισμό. Ο τρίτος λόγος ήταν δημογραφικός: η άρχουσα τάξη των βασιλείων των Σταυροφόρων, αποτελούμενη κυρίως από Φράγκους ιππότες και τους υποτακτικούς τους, αποτελούσε μειοψηφία σε περιοχή, της οποίας η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί και μουσουλμάνοι και δυσκολεύτηκαν να πετύχουν το είδος τής ενσωμάτωσής τους που απαιτείται για μια μακροπρόθεσμη σταθερότητα. Προ δεκαετίας, πριν τη κατάρρευση της ειρηνευτικής διαδικασίας, το Ισραήλ έμοιαζε να βρίσκεται σε καλύτερη θέση απʼ ότι τα βασίλεια των Σταυροφόρων και στα τρία παραπάνω μέτωπα. Οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις του και η δύναμη πυρηνικής αποτροπής αντιστάθμιζαν με το παραπάνω την αδυναμία της γεωγραφικής του θέσης. Ύστερα από δεκαετίες απομόνωσης, το Ισραήλ είχε οικοδομήσει σχετικά σταθερές σχέσεις με πολλές περιφερειακές δυνάμεις συμπεριλαμβανομένων της Τουρκίας, της Ιορδανίας και της Αιγύπτου καθώς και έναν ανθεκτικό

11 στενό δεσμό με την παγκόσμια υπερδύναμη, τις ΗΠΑ. Η πολυπληθής αραβική μειονότητα στη χώρα απολάμβανε καλύτερη μεταχείριση και ενσωμάτωση από ότι οι μειονοτικοί πληθυσμοί σε σχεδόν κάθε άλλη χώρα της Μέσης Ανατολής. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση του Ισραήλ έμοιαζε αποφασισμένη να απεμπλακεί από την μακροπρόθεσμη κατοχή ενός πολύ μεγαλύτερου αραβικού πληθυσμού της Γάζας και της Δυτικής Όχθης. Μετά τους πολέμους σε Λίβανο και Γάζα, και το πρόσφατο φιάσκο με τον αποκλεισμό της Γάζας, το εβραϊκό κράτος βρίσκεται εξίσου απομονωμένο στη διεθνή σκηνή, όσο και κατά τα σκοτεινά χρόνια τού «Ο σιωνισμός είναι ρατσισμός» της δεκαετίας του 1970. Στο μεταξύ, οι σχέσεις τού Ισραήλ με τους Άραβες πολίτες του καθίστανται όλο και πιο τεταμένες, ενώ η κατοχή της παλαιστινιακής Δυτικής Όχθης μοιάζει προορισμένη να συνεχισθεί επʼ αόριστον, ενώ και οι δυο αραβικοί πληθυσμοί αυξάνονται τόσο γοργά που οι Εβραίοι μπορεί σύντομα να είναι μειοψηφία δυτικά του Ιορδάνη ποταμού. Το Ισραήλ μπορεί πιθανόν να ζήσει σε καθεστώς διπλωματικής απομόνωσης, όσο το αμερικανικό κοινό μένει σταθερά στο πλευρό του, θα δυσκολευτεί να ανταπεξέλθει στο δημογραφικό μετασχηματισμό της επικράτειάς του. Αν το εβραϊκό κράτος δεν καταφέρει να απεμπλακεί από τη Δυτική Όχθη, ίσως αναγκασθεί να επιλέξει μεταξύ ενός καθεστώτος σχεδόν απαρτχάιντ μιας μόνιμης κατοχής, και τη διάλυση που θα πιθανότατα θα επακολουθούσε εάν έδινε στους Παλαιστίνιους μια σημαντική φωνή στα πολιτικά πράγματα του Ισραήλ. Οι επικριτές του Ισραήλ εμφανίζουν ως εύκολη υπόθεση την απεμπλοκή αυτή. Στην πραγματικότητα μια τέτοια πρωτοβουλία θα απαιτήσει μεγάλες θυσίες, σε εδάφη και καθημερινή ασφάλεια -είτε με τη μορφή εξαιρετικών παραχωρήσεων σε μια διχασμένη Παλαιστινιακή ηγεσία, ή μια μονομερή αποχώρηση από τη Δυτική όχθη, η οποία θα είναι πολύ πιο επώδυνη από την αποχώρηση του 2005 από τη Γάζα. Ακόμη χειρότερα, κάθε μία από τις δύο προσεγγίσεις θα προκαλέσει ενίσχυση της βίας από τις ασυμφιλίωτες παλαιστινιακές φράξιες και τους Ιρανούς ή Σύριους υποστηρικτές τους, που θεωρούν κάθε υποχώρηση του Ισραήλ αφορμή για κλιμάκωση του αγώνα. Όπως έγραψε πρόσφατα ο Ουόλτερ Ράσελ Μιντ, το Ισραήλ «μπορεί να χρειασθεί να πληρώσει σχεδόν το πλήρες τίμημα για την ειρήνη... χωρίς να εξασφαλίσει την πλήρη ειρήνευση». Κανείς δεν μπορεί να κατηγορεί τους Ισραηλινούς όταν εκφράζουν φόβους για μια τέτοια εξέλιξη. Αυτός, όμως, ίσως να είναι ο μοναδικός τρόπος για να εγγυηθούν την επιβίωση του έθνους τους. Τα βασίλεια των Σταυροφόρων νικήθηκαν εντέλει από μουσουλμανικούς στρατούς. Αν, όμως, το Ισραήλ καταστραφεί, θα καταστραφεί εκ των έσω. New York Times, 7.6.2010 http://www.nytimes.com/2010/06/07/opinion/07douthat.html?scp=1&sq=israel crusaders&st=cse Μεταφραστική επιμέλεια: Ηλίας Νάχμαν

12 του ΑΡΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ρεσάλτο ειρήνης «Καμία ερμηνεία δεν μπορεί να δικαιολογήσει ή να ξεπλύνει το έγκλημα που διεπράχθη και καμία δικαιολογία δεν μπορεί να εξηγήσει τις βλακώδεις ενέργειες της κυβέρνησης και του στρατού. [...] Πάνω απʼ όλα, αυτή η παρανοϊκή επιχείρηση καταδεικνύει πόσο έχει προχωρήσει η παρακμή του Ισραήλ. Όποιος έχει μάτια να δει, το αντιλαμβάνεται και το αισθάνεται.», έγραψε ο διεθνούς φήμης Ισραηλινός συγγραφέας Νταβίντ Γκρόσμαν στον Guardian σχολιάζοντας την επιδρομή των Ισραηλινών κομάντο σε πλοίο ακτιβιστών με θλιβερό απολογισμό εννιά νεκρούς. «Πειρατεία» ή «Ρεσάλτο σε διεθνή ύδατα» αποκάλεσαν την ισραηλινή επιχείρηση τα περισσότερα ΜΜΕ απορώντας για την ευκολία με την οποία έπεσε το Ισραήλ στην παγίδα της Τουρκίας. «Επί 2.000 χρόνια, οι Εβραίοι γνώριζαν τη δύναμη της βίας μόνο από τις βουρδουλιές στην πλάτη τους. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, έχουμε κι εμείς προνόμιο στη βία. Ξανά και ξανά, όμως, η δύναμη αυτή μάς έχει μεθύσει. Ξανά και ξανά, φανταζόμαστε πως μπορούμε να λύσουμε κάθε πρόβλημα με τη βία. Σε έναν άνδρα με μεγάλο σφυρί, λέει η παροιμία, κάθε πρόβλημα μοιάζει με καρφί.», γράφει ο Άμος Οζ στην ίδια εφημερίδα. Έχει καιρό δημιουργηθεί και όλο αυξάνεται, η πεποίθηση ότι το Ισραήλ πιστεύει υπερβολικά στη στρατιωτική λύση. Έχει ακουμπήσει ολοκληρωτικά πάνω σʼ αυτή του την επιλογή και ενώ είναι αλήθεια ότι ο στρατός μπορεί να κερδίζει μάχες και πολέμους, είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι μπορεί να κερδίσει και την ειρήνη. Είναι αλήθεια ότι οι επιλογές του Ισραήλ μετά τη συντριπτική νίκη τού Πολέμου των Έξι Ημερών, το 1967, ναι μεν το ενδυναμώνουν στρατιωτικά, αλλά το αποδυναμώνουν τόσο ηθικά όσο και σε συμμαχίες διεθνώς. Χάνει, σταδιακά αλλά σταθερά, συνεχώς φίλους και διολισθαίνει ολοένα στο ρόλο του δεσμοφύλακα των Παλαιστινίων, γεγονός που του δημιουργεί τεράστιο ηθικό ζήτημα και διαβρώνει τον ίδιο τον ισραηλινό λαό εκ των έσω. Γιατί η βία έχει πάρει χαρακτήρα μόνιμο. Φυσικά και είναι κατανοητή και απαραίτητη η απόκτηση στρατιωτικής ισχύος για ένα κράτος που είναι περικυκλωμένο από εχθρούς, αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να χρησιμοποιεί ολοένα και περισσότερη βία σαν μέσο συναλλαγής σε απάντηση λανθασμένων πολιτικών του, έχει μεγάλη διαφορά. Η, εδώ και χρόνια, στρατηγική επιλογή του Ισραήλ να μην διευθετεί το παλαιστινιακό εκτιμώντας ότι η κατάκτηση ολοένα και περισσότερης στρατιωτικής ισχύος θα το φέρει σε καλύτερη διαπραγματευτική θέση την κρίσιμη στιγμή, πρέπει να εγκαταλειφθεί πάραυτα. Γιατί σʼ αυτόν τον συλλογισμό λαμβάνονται ελάχιστα (ή καθόλου) υπόψη ότι: οι άνθρωποι αποκτηνώνονται, οι νεκροί αυξάνονται, το μίσος φουντώνει, οι ελπίδες σβήνουν. Ο χρόνος ΔΕΝ δουλεύει για το Ισραήλ. Αντίθετα το σπρώχνει σε συμπεριφορές που ούτε το ίδιο θα μπορεί να αντικρίσει στο μέλλον δίχως να ντρέπεται. Κι εφόσον το ίδιο είναι απασχολημένο με τα θέματα επιβίωσής του και επειδή τα αποθέματα τής ανεκτικότητας τελειώνουν, ήρθε η ώρα εμείς τα αδέλφια του, οι Εβραίοι της Διασποράς, να του τα πούμε ένα χεράκι, να το βοηθήσουμε να υπερβεί τους ακραίους του, να πάψουμε να δίνουμε άλλοθι στις κατά καιρούς ενέργειές του και να προσπαθήσουμε με διάλογο αλλά και πράξεις να εναντιωθούμε σʼ αυτές (ήδη εβραϊκή οργάνωση στη Γερμανία ετοιμάζεται να στείλει πλοίο με ανθρωπιστική βοήθεια με πρόθεση να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας). Όταν το Ισραήλ αντιληφθεί ότι δεν θα θεωρείται πλέον δεδομένη η υποστήριξη τών αδελφών του σε όλες του τις ενέργειες, τότε θα μετρήσει αλλιώς τα πράγματα. Πολύ βοηθητικό θα ήταν να παροτρύνουμε και τον μεγάλο σύμμαχό του, την Αμερική, να του τραβήξει το αυτί. Από αγάπη. Όσο για τη Τουρκία που δήθεν κόπτεται για παραβίαση από το Ισραήλ του Δικαίου της θάλασσας, να θυμίσουμε ότι ούτε έχει υπογράψει τη σχετική σύμβαση και, φυσικά, αρνείται την ισχύ της στο Αιγαίο. Δυο μέτρα και δυο σταθμά, δηλαδή. Δάσκαλε που δίδασκες

αποψη του ΒΙΚΤΩΡΑ ΙΣΑΑΚ ΕΛΙΕΖΕΡ 13 οταν ο Ερντογαν ελισσεται, η Ελλαδα πρεπει να σχεδιαζει... πολιτικά και στρατιωτικά άστοχη επιχείρηση της ισραηλινής κυβέρνησης εναντίον του τουρκικού πλοίου «Μαβί Μαρμαρά» - ενδεικτική μιας θλιβερής νοοτροπίας που επικρατεί στους κόλπους της- αποκάλυψε τις νέες υπό διαμόρφωση ισορροπίες στη Μέση Ανατολή. Αποδείχθηκε για άλλη μια φορά ότι το Ισραήλ μπορεί να στηρίζει την ασφάλειά του στη στρατιωτική του ισχύ, από μόνη της όμως αυτή δεν αρκεί για την επίτευξη πολιτικών στόχων. Αντίθετα, «πέτυχε» την πολιτική του απομόνωση, «ενθάρρυνε» την επιλογή Ερντογάν να καταστήσει την Τουρκία ηγέτιδα δύναμη του αραβικού - μουσουλμανικού κόσμου και βεβαίως «αποδυνάμωσε» τη διπλωματική υποστήριξη που με κόπο είχε πετύχει ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα υπέρ των νέων κυρώσεων κατά του Ιράν. Η Τουρκία συνάπτει συμφωνία συνεργασίας με το ιρανικό καθεστώς του Αχμεντινετζάντ, προσεταιρίζεται τη Συρία, απλώνει δίχτυ προστασίας τού υπό ισραηλινή κατοχή παλαιστινιακού πληθυσμού και προετοιμάζει τον ρόλο που θα παίξει στο Ιράκ μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων. Διευρύνει δηλαδή τη σφαίρα επιρροής της προς τη Μέση Ανατολή, αποσπώντας την υποστήριξη τόσο των αραβικών καθεστώτων όσο και των μουσουλμανικών πληθυσμών. Η Ελλάδα υποχρεούται να διατηρήσει και να διευρύνει τη συνεργασία της με τον αραβικό κόσμο. Ταυτόχρονα, όμως, έχει μια μοναδική ευκαιρία να αναβαθμίσει τον στρατηγικό της ρόλο στην περιοχή. Ο πρόεδρος Ομπάμα και το State Department δεν φαίνεται να ενθουσιάζονται ιδιαιτέρως με τις πρωτοβουλίες της Αγκυρας και τη θεαματική παρεμβατικότητα στο Μεσανατολικό γίγνεσθαι. Το Ισραήλ επιδιώκει γεωστρατηγικό βάθος, το οποίο μέχρι σήμερα του παρείχε η Τουρκία, προκειμένου να διεξάγει τις απαραίτητες για την ασφάλειά του αεροναυτικές ασκήσεις και βεβαίως τη σύναψη συμμαχιών με γειτνιάζουσες μη μουσουλμανικές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Η Ελλάδα λοιπόν μπορεί να παίξει στρατηγικής σημασίας ρόλο, ιδιαίτερα στο πολιτικό επίπεδο, εάν και εφόσον προβεί στους κατάλληλους διπλωματικούς χειρισμούς που θα τη καταστήσουν αξιόπιστο συνομιλητή όλων των εμπλεκομένων, αντί της Τουρκίας. Επιπλέον, η αναπτυσσόμενη επιφυλακτικότητα απέναντι στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης Ερντογάν και στην ολοένα αυξανόμενη επιρροή του ριζοσπαστικού Ισλάμ στην τουρκική κοινωνία, εκτιμάται πως θα στρέψει επενδυτές στη διερεύνηση άλλων επενδυτικών ευκαιριών και η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει μια ενδεχόμενη επιλογή, με το συγκριτικό πλεονέκτημα της κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας. Η Ελλάδα μπορεί να καταστεί υπολογίσιμος στρατηγικός εταίρος, με όλα τα οφέλη (πολιτικά και οικονομικά) που συνεπάγονται από μια τέτοια εξέλιξη, σε μια περίοδο που η Τουρκία επεκτείνει την επιρροή της συνάπτοντας συμμαχίες (Ιράν Συρία) που πλήττουν ζωτικά συμφέροντα τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης. Ο διάλογος και η ανάπτυξη οικονομικών διαύλων επικοινωνίας ειδικότερα σε τομείς όπου η ισραηλινή κοινωνία πρωτοπορεί, όπως η αγροτική οικονομία, οι νέες τεχνολογίες και η ιατροφαρμακευτική έρευνα μπορούν να καταστήσουν τις δύο χώρες πολύτιμους συνεταίρους με αμοιβαία κέρδη. Η Τουρκία «έντυσε» έναν πολιτικό στόχο, την άρση του αποκλεισμού της Γάζας από το Ισραήλ, με έναν «πέπλο» ανθρωπισμού, δηλαδή την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους κατοίκους της Γάζας. Ανέθεσε στην ακραία ισλαμική οργάνωση ΙΗΗ τη διεκπεραίωση ενός πολιτικού στόχου και «χρησιμοποίησε» ανθρωπιστικές οργανώσεις για την κάλυψη αυτού του στόχου. Η κυβέρνηση Νετανιάχου απέτυχε να διαγνώσει σωστά τις προθέσεις του κ. Ερντογάν και σύρθηκε σε μια επιχείρηση με το οδυνηρό αποτέλεσμα των εννέα νεκρών ανθρώπων. Ας ελπίσουμε ότι η ίδια οργάνωση δεν θα χρησιμοποιηθεί για τη διεκπεραίωση τουρκικών διεκδικήσεων έναντι άλλων χωρών. Η Τουρκία αποκάλυψε τον πολιτικό της ελιγμό, η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να σχεδιάσει μια νέα πολιτική στην περιοχή. Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή της Κυριακής» 6.6.2010

14 χιουµορ Dry Bones Blog.com

ανοιχτη επιστολη 15 προς Λακη Λαζοπουλο Κύριε Λαζόπουλε, Με αφορμή την εκπομπή σας Αλ Τσαντίρι την Τρίτη 1η Ιουνίου και τα σχόλια σας για την ισραηλινή επίθεση με το τραγικό αποτέλεσμα των νεκρών ανθρώπων στο καράβι Mavi Marmara θα ήθελα και εγώ αρχικά σαν άνθρωπος που θέλει να βλέπει και τις δύο όψεις σε κάθε ζήτημα και ύστερα σαν ελληνίδα Εβραία να σας πω τα εξής: -η δική μου άποψη εντοπίζει το πρόβλημα στην υπεροπτική και λανθασμένη επιλογή της πολιτικής ισραηλινής ηγεσίας να χειριστεί την κατάσταση με στρατιωτικές αποφάσεις και όχι με πολιτικές μέσω διπλωματικών διαδικασιών, - στο σύνδρομο του ολοκαυτώματος σύμφωνα με το οποίο όποιος με απειλεί θα καταφέρει και να με εξοντώσει από το οποίο πολλές δεκαετίες μετά τον πόλεμο ακόμα υποφέρει αφήνοντας τον φόβο να οδηγεί σε σφάλματα που υπερβαίνουν το έγκλημα, -είπατε: ποτέ ξανά λαός τόσο κυνηγημένος δεν κατάφερε να κερδίσει την αντιπάθεια και το μίσος: μάλλον ζείτε σε άλλον πλανήτη γιατί αιώνες τώρα εδικά στην ελληνική πραγματικότητα ο Εβραίος εκπροσωπεί το στερεότυπο του ανθρώπου που αγαπάτε να μισείτε απλά αρνείστε να το παραδεχτείτε. Πιστέψτε με πως δεν χρειάζεται κανένα ρεσάλτο για να σε απορρίψει και να σε κατηγορήσει για όλα τα δεινά του κόσμου η γεμάτη αγάπη για τον συνάνθρωπο κοινωνία. Πίσω από κάθε ενέργεια Εβραίου καλή ή κακή κρύβονται μονάχα συνωμοσία και σατανικά σχέδια. Δεν χρειάζεται καμιά πολεμική σύρραξη για να θαυμάζεις μικρούς και μεγάλους γεμάτους κατάνυξη να καίνε πασχαλινούς Ιούδες φωνάζοντας συνθήματα κατά των εβραίων που πρόδωσαν τον Χριστό, κατά εκείνων που μεγαλώνουν πίνοντας αίμα παιδιών, να ακούς σε μεγκάλο κανάλι από τον παρουσιαστή τρεις μέρες μετά τον θάνατο του Ζύλ Ντασέν σε μικρό για τον πεθαμένο σκηνοθέτη αφιέρωμα: μου την έδινε που ήταν Εβραίος. Όλα αυτά είναι ριζωμένα στην ανθρώπινη συνείδηση πολύ πριν προκύψει το παλαιστινιακό ζήτημα. Όταν οι τοίχοι της Ευρώπης έγραφαν Εβραίοι φύγετε πηγαίνετε στην Παλαιστίνη και σήμερα γράφουν Εβραίοι φύγετε από την Παλαιστίνη. -είπατε: φονικοί οι ακτιβιστές, δεν ντρέπεστε; με ειρωνεία απέναντι σε ένα κράτος που δεν είδε στα πρόσωπα των εκπροσώπων της ανθρωπιστικής βοήθειας του Mavi Marmara αυτό που εσείς θεωρείτε ως δεδομένο δηλαδή, πως οι άνθρωποι αυτοί οδηγούνται μονάχα από αλτρουιστικά συναισθήματα για τον Παλαιστινιακό λαό. Η ταμπέλα ακτιβιστής για σας δεν σηκώνει αμφισβήτηση κατά το ότι δηλώσεις είσαι, και αυτό είναι δικαίωμά σας. Δικαίωμα των ισραηλινών φυσικά και δεν είναι να δολοφονήσουν αλλά επειδή είναι μια χώρα που δέχεται καθημερινά χαμασιανές ρουκέτες με υλικό που διοχετεύεται από Συρία, Ιράν, Τουρκία, Ρωσία (την πραγματική νέα τάξη πραγμάτων) σίγουρα έχει το δικαίωμα να ερευνήσει.

16 Ξέρετε υπάρχουν λαοί που θέλουν να διατηρήσουν τα σύνορα της πατρίδας τους και να συνεχίσουν να υπάρχουν, σε αντίθεση με άλλες πολιτικές ηγεσίες που θεωρούν αυτονόητο πως π.χ. τουρκικές φρεγάτες μπορούν να κάνουν κρουαζιέρα μπροστά από το Σούνιο, να αναχαιτίζονται καθημερινά τουρκικά πολεμικά πάνω από το Αιγαίο που απλά κάνουν βόλτα, να δέχονται επίπληξη χωρίς αντίδραση οι τοπικοί δημοσιογράφοι από τον μαγιάτικο τούρκο ηγέτη για το πώς θα έπρεπε να χειρίζονται τα εθνικά τους θέματα, να αποσύρεται για λίγες ημέρες ο πίνακας Η σφαγή της Χίου για να μην διαταραχθεί η ελληνοτουρκική «φιλία» κατά την διάρκεια επίσκεψης τούρκων πολιτικών. Αν πραγματικά σας ενδιέφερε να «διαβάσετε» την ιστορία θα είχατε ασχοληθεί με στοιχεία που μπορούν με ευκολία να βρουν οι συνεργάτες σας στο διαδίκτυο, αλλά αυτό που πραγματικά σας ενδιέφερε εκείνο το βράδυ ήταν να βγάλετε όσο περισσότερο δηλητήριο προλαβαίνατε. Και προλάβατε αρκετό. [ ] Ακόμη στο YouTube μπορείτε να βρείτε όλα τα video που αποδεικνύουν πως τίποτα δεν έγινε ξαφνικά αλλά μετά από συνεχείς επικοινωνίες. Θαυμάστε και τον ανθρωπιστή τούρκο κυβερνήτη να λέει στην επικοινωνία με το ισραηλινό ναυτικό: βουλώστε το, πηγαίνετε στο Άουσβιτς, είμαστε εδώ για να σώσουμε τα αδέρφια μας τους Άραβες, (βέβαια εσείς θα αποφανθείτε πως οτιδήποτε προέρχεται από ισραηλινές πηγές είναι κατασκευασμένα σιωνιστικά ψέματα και φαντάζομαι πως δεν θα μπείτε στον κόπο να τα δείτε). Επίσης, μπορείτε να δείτε σε ένα αφιέρωμα στην σημερινή Γάζα και σε γειτονιές που ο δυτικός κόσμος λογοκρίνει και δεν προβάλλει μικρά παιδιά να τσουβαλιάζονται και να γίνονται οδοφράγματα από ένοπλους άντρες (και αυτά ισραηλινών πηγών οπότε για σας θα είναι ψέματα) -είπατε: το άδικο είναι άδικο και πώς να κάνεις τα στραβά μάτια, ξεχάσατε να πείτε πως αυτό το άδικο αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν στην μια πλευρά βρίσκονται Εβραίοι. Πώς να δικαιολογηθεί η σιωπή σε πολλές περιπτώσεις άδικου που όχι μόνο δεν βλέπετε αλλά ούτε και ακούτε, όπως: την σύλληψη 345 παιδιών -το μεγαλύτερο 15 χρονών- και την κράτηση τους σε τουρκικές φυλακές (με όλες τις μορφές βίας που είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς) με την κατηγορία πως συμμετείχαν σε διαδηλώσεις ως κούρδοι πολίτες, την άκρα του τάφου σιωπή νεοαριστεριστών και υπόλοιπων πολιτών στις δηλώσεις του νέου σουλτάνου Ερντογάν πως θα απελάσει 100.000 Αρμένιους αν αναγνωριστεί το ολοκαύτωμα του λαού αυτού, την άθλια κατάσταση στην νοτιανατολική Τουρκία, την βουβαμάρα σας στην αθωωτική απόφαση Πλεύρη ο οποίος μέσα από το βιβλίο του λέει: Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές, οι Εβραίοι είναι παράσιτα, θέλουν εκτελεστικό απόσπασμα, το Άουσβιτς είναι παραμύθι, αφήστε το ανοικτό θα ξαναχρειαστεί (απόψεις που συμμερίζονται Ιράν και Τουρκία), δεν άκουσα να λέτε τίποτα για τον παραλληλισμό από τον ηγέτη τής Χαμάς του Ερντογάν με τον Μωάμεθ τον Πορθητή, καθόλου δεν σας πείραξε που η Χαμάς με ανακοίνωσή της απαγόρευσε την είσοδο στις 2/6 των 20 φορτηγών με την βοήθεια από τα καράβια στην Γάζα, το ξεχασμένο κυπριακό ζήτημα, την καταστροφή τών κατασκηνώσεων του ΟΗΕ στην Γάζα από τους απελευθερωτές, την βύθιση του κορεάτικου καραβιού από την άλλη Κορέα την περασμένη εβδομάδα, την παγκόσμια αταραξία στις δολοφονίες πολιτών από το ιρανικό καθεστώς, την άνεση με την οποία οι ταφόπλακες καταπατημένου εβραϊκού νεκροταφείου από ελληνικό πανεπιστήμιο χρησιμεύουν για παγκάκια καθώς και τα κρανία για πειράματα. Η λίστα τής σιωπής σας δεν έχει τελειωμό. -είπατε: ήταν σε διεθνή ύδατα, πριν βγάλετε καταδικαστική απόφαση για τα Διεθνή Ύδατα και τι ισχύει σε περιπτώσεις ένοπλων συρράξεων στο θαλάσσιο χώρο συμβουλευτείτε την έκθεση του Α. Δρούγου http://www.drougos.gr/?p=4898. - με αηδία στολίσατε τον εκπρόσωπο του υπουργείου άμυνας ως κουκουλοφόρο και αφού κουνήσατε το δάχτυλο γιατί κάτι κυκλοφορεί στο internet πως δεν πρέπει να τα βάζουμε με τους άλλους, θα ήθελα να σας παραπέμψω στο άρθρο: ο πέμπτος καβαλάρης του Ευγένιου Τριβιζά στα Νέα στις 18/3 όπου αναφέρεται πως: η λεκτική βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο της πραγματικής. [ ] Αξίζει εδώ να παρατηρήσει κανείς πως μπροστά στον κοινό εβραϊκό εχθρό όλοι συσπειρώνονται: οι αριστεροί γίνονται θρησκευόμενοι ή φίλοι των Τούρκων, η εκκλησία δεν ξεχνά τον προδότη ενώ παράλληλα ανακαλύπτει έγγραφα με σφραγίδες της τουρκοκρατίας τις οποίες θεωρεί νόμιμες, ο λαός χορεύει τσιφτετέλια και παρακολουθεί χίλιες και μια νύχτες και τις εκδηλώσεις εορτασμού σε χωριό της Κομοτηνής για την οθωμανική κατάκτηση της Θράκης πριν 7 αιώνες ενώ τέλος, η ακροδεξιά χορεύει τανγκό με όσους προλαβαίνει. [ ] Απόψε το βράδυ και κανένα άλλο βράδυ δεν θα ανοίξω την τηλεόραση μου για να σας παρακολουθήσω και αυτό όχι γιατί διαφωνούμε ριζικά στο συγκεκριμένο θέμα αλλά γιατί το χειριστήκατε με τόσο μίσος και φανατισμό που σας φοβήθηκα. Και όταν φοβάμαι κλείνομαι και απομονώνομαι για να μπορέσω να με προστατεύσω. Ρόζα Ρούσσου, Αθήνα

17 Επιστροφή για τον «κύλινδρο της Εσθήρ» Ένα ξεχωριστό δώρο έκανε στο δήμο Ιωαννιτών η οικογένεια του Γιαακώβ Βεχορόπουλου: ο γιος του δωρητή, Γισραέλ, παρέδωσε χθες στο δήμαρχο Νίκο Γκόντα μια μεγγιλά, έναν «κύλινδρο της Εσθήρ» συσκευασμένο σε χρυσό από γιαννιώτη τεχνίτη στις αρχές του 20ου αιώνα. Ενθύμιο πολύ μεγάλης αξίας, δώρισε ο κ. Βεχορόπουλος, γιαννιωτοεβραίος που ζει πλέον στο Ισραήλ στο δήμο Ιωαννιτών και έτσι το κειμήλιο επέστρεψε στην πόλη του μετά από 84 ολόκληρα χρόνια. Η μεγκιλά* ήταν δώρο του πατέρα τού κ. Βεχορόπουλου στο γάμο τής μεγαλύτερής του αδερφής Σταμούλας, το 1924. Το 1943 ο ίδιος ο κ. Βεχορόπουλος έφυγε από τα Γιάννενα και ήταν ο μόνος μαζί με την αδερφή του που γλίτωσαν από το Ολοκαύτωμα. Ο ίδιος, μετά τον πόλεμο επέστρεψε στα Γιάννενα μόνος του, καθώς από το 1936 η αδερφή του Σταμούλα ζούσε με την οικογένειά της στην Παλαιστίνη. Αργότερα πήγε και τους βρήκε και έκανε εκεί την οικογένειά του. Ο υιός Βεχορόπουλος, Γισραέλ- Δαβίδ, κέρδισε το 1971 διαγωνισμό με θέμα τα γραφόμενα στη Βίβλο και η θεία του Σταμούλα, του έκανε δώρο τον κύλινδρο. Ο Γισραέλ- Δαβίδ απεφάσισε να αφιερώσει το δώρο του αυτό στο Δημοτικό Μουσείο Ιωαννίνων για να εκφράσει έτσι το σεβασμό του στον παππού του. Ο δήμαρχος Ιωαννίνων κ. Γκόντας αποδέχθηκε το δώρο, το οποίο θα εκτεθεί στο Δημοτικό Μουσείο. «Πολλές φορές δημόσια έχω επισημάνει πως για αιώνες ολόκληρους η συμβίωση των πολιτών τριών θρησκειών, Χριστιανών, Εβραίων, Μουσουλμάνων ήταν υποδειγματική, γιʼ αυτό και δημιουργική. Η Εβραϊκή κοινότητα συνέβαλλε στη γενικότερη κουλτούρα, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα» τόνισε ο δήμαρχος και προσκάλεσε την οικογένεια στα εγκαίνια του Δημοτικού Μουσείου «μετά την ανακαίνισή του» όπως είπε. *Κύλινδρος που περιέχει περγαμηνή στην οποία υπάρχει βασικό λειτουργικό κείμενο της εβραϊκής θρησκείας. Αναφέρεται στην Εσθήρ, τη βασίλισσα της Περσίας, η οποία έσωσε τους ομοθρήσκους της από τον αφανισμό. Το βιβλίο της Εσθήρ είναι ένα από τα πέντε του κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης και αποτελεί τη βάση για την εβραϊκή γιορτή του Πουρίμ, τον Φεβρουάριο.

18 β µπατ µιτσβα 2010 το δεντρο ειναι το νοηµα του σπορου Την Κυριακή 20 Ιουνίου, γιορτάσαμε στην Ιερά Συναγωγή των Αθηνών Μπετ Σαλώμ, την ενηλικίωση (Μπατ Μιτσβά) έξι κοριτσιών της κοινότητάς μας. Αλίκη, Άννα-Λουίζα, Έστερ, Λούση, Νόρα και Σάρα, Μαζάλ Τοβ!

19 Ομιλία του Ραββίνου Ισαάκ Μιζάν Αυτόν τον χρόνο είχαμε την χαρά να γιορτάσουμε σε μια περίοδο διάρκειας 45 περίπου ημερών δυο Μπατ- Μιτσβά και να ευτυχήσουμε να δούμε άλλα 6 κορίτσια να προστίθενται σαν ενεργά πλέον μέλη στην κοινότητά μας. Πριν κλείσει η ωραία αυτή γιορτή μας θα ήθελα να πω δυο λόγια στην Αλίκη, στην Σάρα, στην Άννα-Λουΐζα, στην Λούση, στην Έστερ και στην Ελεονόρα. Λόγια που μου δίδαξε η πείρα της ζωής και η θέση μου στην εβραϊκή κοινωνία. Αγαπητές μου αδελφές, Aρχικά σας εύχομαι καλή υγεία γιατί αυτή είναι η βάση της ζωής. Σαν πρωταρχικό σκοπό στη ζωή σας θα έλεγα ότι πρέπει να έχετε τη συνειδητή φροντίδα για την καλή σας φυσική κατάσταση. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσετε τον τρόπο με τον οποίο οι πράξεις σας επηρεάζουν την ευημερία σας. Είμαστε διαφορετικά άτομα ο ένας από τον άλλο. Ο καθένας μας έχει διαφορετική σφαίρα ικανοτήτων βάσει της οποίας σκέπτεται και ενεργεί. Συγκεντρωνόμαστε σε αυτήν και ενεργούμε. Προκειμένου να επιτύχετε στη ζωή πρέπει να στοχεύσετε ψηλά, για να κερδίσετε στο τέλος ένα κομμάτι απʼ αυτά που ονειρευτήκατε. Η προσπάθεια και ο αγώνας μάς γεμίζουν δύναμη και εμπειρίες. Σκοπός της ζωής σας είναι να βάλετε στόχους. Να παραμείνετε προσηλωμένοι σʼ αυτούς και να κάνετε το καλύτερο δυνατό για να τους φτάσετε. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να σας εμποδίσουν. Εσείς μην τους αφήσετε. Πολλές φορές θα χρειαστεί να ρισκάρετε, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι τα σημαντικά βήματα στη ζωή συνήθως εμπεριέχουν ένα είδος κινδύνου. Αυτό δεν πρέπει να σας φοβίζει. Εάν θέλετε να κερδίσετε το παιχνίδι της ζωής, οφείλετε να προοδεύετε συνεχώς, και να είστε έτοιμες να δεχτείτε τις δυσκολίες σαν μια ευκαιρία για να γίνετε καλύτερες και σοφότερες. Αμέσως μόλις πετύχετε ένα στόχο σας, θέστε έναν νέο και προχωρήστε μπροστά. Δεν πρέπει να σκέφτεστε πως έχετε την πολυτέλεια να χαλαρώσετε για λίγο. Δεν υπάρχει χαλάρωση στα σημαντικά πράγματα της ζωής μας. Υπάρχουν όμως και όρια που δεν πρέπει να παραβείτε. Όσο και αν θέλετε κάτι, δεν μπορείτε να το κάνετε. Όταν δεν υπάρχουν όρια υπάρχει έλλειψη σεβασμού για τον εαυτό μας και τους άλλους. Συχνά αντιμετωπίζετε πειρασμούς που είναι «έξω από τα όρια». Πρέπει να τους παρακάμψετε, γιατί δεν σας οδηγούν πουθενά. Πρέπει επίσης να ξέρετε ότι δεν είναι πάντα εύκολο να αγωνίζεστε για το σωστό, ειδικά όταν αυτό δεν είναι και τόσο δημοφιλές. Δεν πρέπει όμως ποτέ να τα παρατήσετε, να επιμείνετε, στο τέλος η αλήθεια θα θριαμβεύσει, και τότε εσείς θα είστε οι νικητές. Για όλα αυτά θα χρειαστεί αυτοσυγκέντρωση, γρήγορη κίνηση, έξυπνη ματιά. Ποτέ δεν ξέρουμε πότε παρουσιάζονται οι ευκαιρίες στη ζωή μας. Πρέπει πάντα να επαγρυπνούμε και να μένουμε συγκεντρωμένοι και, εφόσον έχουμε δεσμευτεί, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα. Οι δρόμοι της ζωής δεν είναι πάντα στρωτοί. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στη διαδρομή και τα τραντάγματα δεν πρέπει να σας καθυστερούν στην τήρηση των δεσμεύσεών σας. Άφησα τελευταίο το πιο σημαντικό: την Ενότητα. Σαν άτομα πρέπει διαρκώς να κάνετε θυσίες για το καλό του συνόλου. Ως μέλη της Εβραϊκής Κοινότητας θα αντιμετωπίσετε συνεχώς την πρόκληση να βάζετε στην άκρη τον εαυτό σας για τους άλλους. Να είστε εκεί για αυτούς.

20 ειδησεων αποηχοι Στη µνήµη παιδιών 24/6/2010, Ynet Ενας νέος 13 ετών, ο Ντεϊβιντ Μπρόϊντε, μαθητής στο σχολείο Hillel στη Φλόριδα μάζεψε 1.500.000 πέννες (ποσό που ισοδυναμεί με 6.000 λίρες Αγγλίας), στη μνήμη των 1.500.000 Εβραίων παιδιών που εξοντώθηκαν κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Ο ίδιος σχεδίασε το πρόγραμμα αυτής της συλλογής στα πλαίσια του Μπαρ-Μιτσβά του και κατά συνέπεια συγγενείς, συμμαθητές και φίλοι αντί δώρου του δώρισαν χρήματα. Ετσι λοιπόν, τα χρήματαςαυτά, κατατέθηκαν στο Κέντρο τεκμηρίωσης και εκπαίδευσης του Ολοκαυτώματος στο Χόλιγουντ. Επόμενος στόχος του Ντέϊβιντ να συλλέξει 6.000.000 πέννες στη μνήμη των 6.000.000 Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Εβραίοι και DNA τα Νεα 8/6/2010 Γενετική ανάλυση που έγινε σε Εβραίους από διάφορες περιοχές του κόσμου, αποκαλύπτει συγγένεια με μη ιουδαϊκούς πληθυσμούς.σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, στην Ευρώπη οι γενετικοί συγγενείς των Εβραίων είναι οι Ιταλοί, ενώ στη Μέση Ανατολή οι Παλαιστίνιοι, οι Δρούζοι και οι Βεδουίνοι. Η έρευνα έγινε με επικεφαλής το γενετιστή Χάρι Όστρερ από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, σε συνεργασία με συναδέλφους του από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ. Δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «American Journal of Human Genetics». Στο πλαίσιο της μελέτης, αναλύθηκαν γονιδιώματα 237 ατόμων από επτά εβραϊκές κοινότητες στην Ελλάδα, την Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ, την Ιταλία, τη Συρία και την Ανατολική Ευρώπη. Κάθε ομάδα Ιουδαίων σε κάθε χώρα είναι γενετικά διακριτή, όμως όλες οι ιουδαϊκές ομάδες, σύμφωνα με τους επιστήμονες, συνδέονται από κοινά στοιχεία που συνιστούν ένα γενετικό νήμα, το οποίο πάει πίσω στο χρόνο για περισσότερα από 2.000 χρόνια, παρά τις πάμπολλες μεταναστεύσεις και επιμειξίες που έγιναν στο χρόνο με μη Εβραίους.Η νέα γενετική μελέτη εκτιμά ότι ο γενετικός διαχωρισμός μεταξύ των Εβραίων της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Ευρώπης συνέβη πριν από 100-150 γενιές ή πριν από περίπου 2.500 χρόνια, όταν οι εβραϊκές κοινότητες είχαν εγκαθιδρυθεί στην Περσία και τη Βαβυλώνα. Η γενετική έρευνα δείχνει μια κοινή γενετική καταγωγή των Εβραίων από την Μέση Ανατολή, όμως δεν είναι ακόμα σαφές πότε και πως οι πρόγονοι των Εβραίων «ανακατεύτηκαν» γενετικά με άλλους γειτονικούς πληθυσμούς. Σαουδάραβες Θρησκευτικοί ηγέτες κατά της τροµοκρατίας 18/6/2010 WJC Το ανώτατο σώμα Μουσουλμάνων κληρικών της Σαουδικής Αραβίας εξέδωσε εντολή «fatwa» εναντίον της τρομοκρατίας υποστηρίζοντας ότι είναι αντίθετη με τον Ισλαμικό νόμο. Ορίζεται δε η τρομοκρατία ως ένα «έγκλημα εναντίον της ασφάλειας και της περιουσίας ανθρώπων σε ατομικό η συλλογικό επίπεδο, σε ιδιωτικό η δημόσιο χώρο». Η εντολή εξειδικεύει μάλιστα την απαγόρευση επίθεσης εναντίον σχολείων, νοσοκομείων, αεροπλάνων συμπεριλαμβανομένης της ομηρίας επιβατών και επισημαίνει ότι και η χρηματοδότηση τέτοιων τρομοκρατικών ενεργειών είναι αντίθετη με την Ισλαμική Νομοθεσία. ÂappleÈ Ú Â ÛË Ιερουσαλήμ 16/6/2010 Ο Ελληνικός Εβραϊσμός και ιδιαίτερα η Κοινότητα της Αθήνας έχουν έναν ιδιαίτερο λόγο να αισθάνονται περήφανοι. Ο Βίκτωρ Ασσέρ, ήταν ένας εκ των εννέα βραβευθέντων από όλο τον κόσμο, με το Yakir Award 2010 της Keren Hayesod. Το βραβείο Yakir είναι η υψηλότερη τιμή που απονέμει η Keren Hayesod σε εξέχοντα μέλη του Εβραϊσμού της διασποράς για την δράση τους στο τομέα της Παιδείας στο Ισραήλ και στην Ελλάδα. Ο Βίκτωρ Ασσέρ, που στο παρελθόν έχει τιμηθεί και από το Τέχνιον της Χαϊφα, είναι ο δεύτερος Ελληνας Εβραίος που τιμάται με το βραβείο Yakir μετά τον Σάμπη Μιωνή που είχε τιμηθεί το 2006. Ο Βίκτωρ Ασσέρ, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την έντονη ευαισθησία του στα θέματα Παιδείας, έχει διακριθεί για την αθόρυβη και αποτελεσματική δραστηριότητά του στην προώθηση επιμορφωτικών προγραμμάτων και ένταξης νέων στην εκπαιδευτική διαδικασία.