Μελέτη 6: Για το Σάββατο 9 Νοεμβρίου Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ Εδάφιο µνήµης: «Τις Θεός όµοιός σου, συγχωρών ανοµίαν, και παραβλέπων την παράβασιν του υπολοίπου της κληρονοµίας αυτού; δεν φυλάττει την οργήν αυτού διαπαντός, διότι αυτός αρέσκεται εις το έλεος. Θέλει επιστρέψει, θέλει ευσπλαγχνισθή ηµάς, θέλει καταστρέψει τας ανοµίας ηµών, και θέλεις ρίψει πάσας τας αµαρτίας αυτών εις τα βάθη της θαλάσσης.» Μιχαίας 7/ζ 18,19. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λευιτ. 16/ις, 23/κγ 27-32, Δευτ. 19/ ιθ 16-21, Ματθ. 18/ιη 23-35, Ησ. 6/ς 1-6. Η Ημέρα του Εξιλασμού, όπως τη βλέπουμε στο Λευιτ. 16/ις, είναι η πιο ιερή τελετή της Παλαιάς Διαθήκης. Εσκεμμένα τοποθετείται στην καρδιά του Λευιτικού που είναι το κεντρικό βιβλίο της Πεντατεύχου, για να μας βοηθήσει να δούμε την «αγιότητα» αυτού του τελετουργικού. Επίσης, αποκαλείται «Σάββατον αναπαύσεως» (Λευιτ. 16/ις 31), καθώς την ημέρα εκείνη δεν έπρεπε να γίνεται καμία εργασία, το οποίο ήταν κάτι το ιδιαίτερο στην ετήσια γιορτή των Ισραηλιτών. Αυτό το γεγονός παραπέμπει στο Σάββατο την ημέρα ανάπαυσης που όρισε για μας ο Δημιουργός και Λυτρωτής Θεός. Αυτήν την εβδομάδα θα δούμε τι συνέβαινε την Ημέρα του Εξιλασμού στο επίγειο αγιαστήριο, δίνοντας ιδιαίτερη βάση στην τελετή με τους δύο τράγους. Αυτή η τελετή θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε βαθύτερες αλήθειες όσον αφορά την σωτηρία και την εξάλειψη της αμαρτίας.
Κυριακή 3 Νοεμβρίου Ο ΕΤΗΣΙΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ Διαβάστε Λευιτ. 16/ις 16,30. Τι καθαριζόταν την Ημέρα του Εξιλασμού;.. Κατά τη διάρκεια του χρόνου όλες οι αμαρτίες μεταφέρονταν στο αγιαστήριο. Την Ημέρα του Εξιλασμού γινόταν η αφαίρεσή τους. Υπάρχουν τρία βασικά σημεία στην Ημέρα του Εξιλασμού: Η προσφορά εξαγνισμού για τον ιερέα. Ο αρχιερέας θυσίαζε ένα μοσχάρι για τις αμαρτίες του, για να είναι καθαρός όταν θα μπει στο αγιαστήριο και κάνει την τελετή καθαρισμού. Ο τράγος ως προσφορά εξαγνισμού «διά τον Κύριον» (Λευιτ. 16/ις 8). Κατά τη διάρκεια του έτους οι θυσίες «έφερναν» όλες τις αμαρτίες των Ισραηλιτών στο αγιαστήριο. Την Ημέρα του Εξιλασμού γινόταν η αφαίρεσή τους από το αγιαστήριο, μία διαδικασία που γινόταν μέσω του αίματος του τράγου «διά τον Κύριον». Η τελετή απόλυσης του αποδιοπομπαίου τράγου. Ο Θεός ήθελε οι αμαρτίες του λαού Του να φύγουν μακριά από το αγιαστήριο και το στρατόπεδο. Έτσι, ένας ζωντανός τράγος αφηνόταν στην έρημο. Διαβάστε Λευιτ. 16/ις 15. Τι συνέβαινε σ αυτόν τον τράγο και τι συμβόλιζε; Επειδή δεν γινόταν εξομολόγηση της αμαρτίας, ούτε έβαζε κάποιος τα χέρια του στον τράγο του Κυρίου, το αίμα του δεν είχε καμία αμαρτία. Έτσι, δεν μόλυνε, αλλά εξάγνιζε. Η επίδρασή του φαίνεται ξεκάθαρα στα εδάφια 16 και 20. Ο αρχιερέας έκανε εξιλέωση με το αίμα του τράγου του Κυρίου, καθαρίζοντας έτσι όλο το αγιαστήριο. Η ίδια διαδικασία επηρέαζε και τον εξαγνισμό του λαού, καθώς με τον εξαγνισμό του αγιαστηρίου από τις αμαρτίες του λαού εξαγνιζόταν και ο λαός. Υπό αυτήν την έννοια, η Ημέρα του Εξιλασμού ήταν μοναδική, μιας και εκείνη την ημέρα το αγιαστήριο και ο λαός ήταν καθαροί. Η Ημέρα του Εξιλασμού ήταν το δεύτερο στάδιο της διφασικής εξιλέωσης. Στην πρώτη φάση, κατά τη διάρκεια του έτους, οι Ισραηλίτες συγχωρούνταν. Οι αμαρτίες τους δεν εξαφανίζονταν, αλλά επιφορτίζονταν στον Θεό, ο Οποίος και υποσχέθηκε να τις αναλάβει. Η δεύτερη φάση δεν αφορούσε την συγχώρεση καθώς ο λαός είχε ήδη συγχωρεθεί. Για την ακρίβεια, στο Λευιτ. 16/ις όπως και στο Λευιτ. 23/κγ 27-32 δεν συναντάμε το ρήμα «συγχωρώ». Από αυτό καταλαβαίνουμε ότι το σχέδιο της σωτηρίας αφορά περισσότερα από τη συγχώρεση των αμαρτιών μας, κάτι το οποίο γίνεται κατανοητό στο ευρύτερο πλαίσιο της Μεγάλης Διαμάχης.
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου ΠΕΡΑ ΑΠΌ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ Διαβάστε Λευιτ. 16/ις 32-34. Ποιο ήταν το κύριο έργο του Αρχιερέα την Ημέρα του Εξιλασμού;. Το βασικό λειτούργημα του αρχιερέα ήταν η διαμεσολάβηση μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Όσον αφορά το αγιαστήριο, ήταν υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία και έκανε διάφορες θυσίες και προσφορές (Εβρ. 8/η 3). Η αποστολή του την Ημέρα του Εξιλασμού ήταν πολύ σημαντική. Πραγματοποιούσε όλες σχεδόν τις τελετές εκτός από την αποπομπή του τράγου, παρότι εκείνος έδινε την εντολή για την αποπομπή του στην έρημο. Την Ημέρα του Εξιλασμού, ο αρχιερέας γινόταν το ζωντανό παράδειγμα του Χριστού. Όπως ακριβώς η προσοχή του λαού στρεφόταν στον αρχιερέα, έτσι το αποκλειστικό κέντρο της προσοχής μας είναι ο Ιησούς. Όπως οι δραστηριότητες του αρχιερέα στη γη εξάγνιζαν τον λαό, έτσι το έργο του Ιησού στο ουράνιο αγιαστήριο εξαγνίζει εμάς (Ρωμ. 8/η 34, Α Ιωάν. 1/α 9). Όπως μοναδική ελπίδα για τον λαό την Ημέρα του Εξιλασμού ήταν ο αρχιερέας, έτσι μοναδική ελπίδα για μας είναι ο Χριστός. «Ενώ το αίμα του Χριστού απαλλάσσει το μετανοημένο αμαρτωλό από την καταδίκη του νόμου, δεν καταργεί όμως την αμαρτία. Αυτή θα μείνει καταχωρημένη στο αγιαστήριο μέχρι την τελική εξιλέωση. Έτσι και στο τυπικό μέρος, το αίμα της περί αμαρτίας προσφοράς αφαιρούσε την αμαρτία από το μεταμελημένο, αλλά αυτή εξακολουθούσε να μένει στο αγιαστήριο μέχρι την ημέρα του εξιλασμού.» Ε. Χουάιτ, Π.Π. σ.334,335. Σύμφωνα με το Λευιτ. 16/ις 16-20, ο αρχιερέας έπρεπε να μπει στα Άγια των Αγίων και να τα καθαρίσει από τις πνευματικές ακαθαρσίες, ανομίες, και αμαρτίες. Στη συνέχεια μετέφερε όλες τις ανομίες και τις αμαρτίες του Ισραήλ στον αποδιοπομπαίο τράγο. Έτσι, όλες οι ηθικές παραβάσεις του Ισραήλ εξαλείφονταν. Μ αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνονταν ο σκοπός της Ημέρας του Εξιλασμού: ο ηθικός εξαγνισμός ήταν πέρα από τη συγχώρεση. Εκείνη την ημέρα δεν χρειαζόταν να δοθεί νέα συγχώρεση, γιατί ο Θεός είχε ήδη συγχωρέσει τις αμαρτίες τους. ΣΚΕΨΗ: Καθώς προσπαθούµε να υπερνικήσουµε τις αµαρτίες µας µε τη δύναµη που µας έδωσε ο Θεός, πώς µπορούµε να στηριζόµαστε στις αρετές του Χριστού ως τη µοναδική µας ελπίδα για σωτηρία;
Τρίτη 5 Νοεμβρίου Ο ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΣ Διαβάστε Λευιτ. 16/ις 20-22. Τι γινόταν με τον ζωντανό τράγο;.. Η τελετουργία με τον ζωντανό τράγο δεν είχε σχέση με προσφορά. Μετά τον κλήρο για το ποιος τράγος θα ήταν για τον Κύριο και ποιος θα ήταν ο αποδιοπομπαίος, μόνο ο τράγος για τον Κύριο θυσιαζόταν για προσφορά «περί αμαρτίας» (εδ. 9,15). Από την άλλη, τον αποδιοπομπαίο τράγο τον αποκαλούσαν «ζώντα». Δεν τον έσφαζαν γιατί δεν είχε να κάνει όλη η τελετή με θυσία. Η τελετουργία με τον αποδιοπομπαίο τράγο ξεκινούσε μετά τον εξιλασμό του αγιαστηρίου (εδ. 20), και δεν είχε καμία σχέση με τον καθαρισμό του αγιαστηρίου και του λαού. Αυτά είχαν ήδη καθαριστεί. Ποιον όμως συμβόλιζε; Οι Ιουδαίοι σχολιαστές υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για τον αμαρτωλό άγγελο, τον πρωτοστάτη του κακού, τον αρχηγό των πονηρών αγγέλων, που και εμείς γνωρίζουμε ως Εωσφόρο. Το τελετουργικό με τον αποδιοπομπαίο τράγο έδειχνε στην μελλοντική εξάλειψη της αμαρτίας. Η αμαρτία θα έπεφτε σε εκείνον που ήταν υπεύθυνος για αυτήν, και θα έφευγε για πάντα από τους ανθρώπους. Η «εξιλέωση» γινόταν με την ποινική έννοια (Λευιτ. 16/ις 10) μιας και ο τράγος επιφορτιζόταν την απόλυτη ευθύνη για την αμαρτία. Συμβάλλει λοιπόν ο Σατανάς στη σωτηρία μας, όπως εσφαλμένα κάποιοι διδάσκουν; Φυσικά και όχι! Ο Σατανάς δεν παίρνει τις αμαρτίες μας ως αντικαταστάτης μας. Μόνο ο Ιησούς το έκανε αυτό, και είναι βλασφημία να νομίζουμε ότι ο Σατανάς έχει ενεργό μέρος στη λύτρωσή μας. Η τελετουργία του ζωντανού τράγου έχει κάποιες ομοιότητες με το νόμο για τον ψευδή μάρτυρα (Δευτ. 19/ιθ 16-21). Κατήγορος και κατηγορούμενος στέκονται ενώπιον του Κυρίου που αντιπροσωπεύεται από τους ιερείς και τους κριτές. Εάν κατά τη διάρκεια της έρευνας ο κατήγορος φανεί ότι είναι ψευδής μάρτυρας, θα λάβει την τιμωρία που ο ίδιος προόριζε για τον αθώο (όπως ο μοχθηρός Αμάν που προσπάθησε να διαβάλλει τον αφοσιωμένο Μαραδοχαίο). ΣΚΕΨΗ: Δόξα τον Θεό για την συγχωρητικότητά Του και για το γεγονός ότι δεν θα θυµάται τις αµαρτίες µας (Ιερ. 31/λα 34). Πώς µπορούµε να ξεχάσουµε κι εµείς τις αµαρτίες µας από τη στιγµή που συγχωρεθήκαµε; Γιατί είναι σηµαντικό να το κάνουµε;
Τετάρτη 6 Νοεμβρίου ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ «Έτσι λοιπόν, με τη λειτουργία του αγιαστηρίου και του ναού ο οποίος το αντικατέστησε αργότερα, οι άνθρωποι καθημερινά διδάσκονταν τις σπουδαίες αλήθειες που σχετίζονται με τον θάνατο και την ιεροσύνη του Χριστού, και μια φορά το χρόνο οι σκέψεις τους οδηγούντο στο μέλλον, στα τελικά γεγονότα της μεγάλης διαμάχης μεταξύ Χριστού και Σατανά, στον τελικό καθαρισμό του σύμπαντος από την αμαρτία και τους αμαρτωλούς.» Ε. Χουάιτ, Π.Π. σ. 335. Διαβάστε Λευιτ. 16/ις 29-31 και 23/κγ 27-32. Τι περίμενε ο Θεός από τους Ισραηλίτες να κάνουν την Ημέρα του Εξιλασμού; Πώς αυτές οι αρχές βρίσκουν εφαρμογή σε μας σήμερα που ζούμε τον αντίτυπο της Ημέρας του Εξιλασμού;.. Εάν κάποιος στον λαό δεν ακολουθούσε αυτές τις οδηγίες, θα θανατωνόταν (Λευιτ. 23/κγ 29,30). Η Ημέρα του Εξιλασμού αφορούσε καθαρά την ζωή και τον θάνατο. Η πλήρη υποταγή του πιστού στον Θεό, ήταν απαραίτητη. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, μέσα στον χρόνο μέσω των καθημερινών θυσιών, εξομολογούταν τις αμαρτίες του κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της εξιλέωσης αλλά δεν έπαιρνε στα σοβαρά την Ημέρα του Εξιλασμού. Η αδιαφορία του για τα όσα ο Θεός προγραμμάτισε να γίνουν εκείνη την ημέρα, αποδεικνύει την απιστία του στον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εκείνοι που ομολογούν την πίστη τους στον Θεό, μπορεί να χάσουν τη σωτηρία. Ως Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας, δεν υποστηρίζουμε την άποψη ότι ο σωσμένος είναι πάντα σωσμένος, επειδή δεν συμφωνεί με την Αγία Γραφή. Είμαστε ασφαλείς στον Χριστό όσο ζούμε με πίστη και υποτασσόμαστε σ Αυτόν, επικαλούμαστε τη δύναμή Του για νίκη την ώρα του πειρασμού, και τη συγχώρεσή Του όταν έχουμε αμαρτήσει. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ματθ. 18/ιη 23-35. Τι µπορούµε να διδαχθούµε από αυτήν την σπουδαία παραβολή;
Πέμπτη 7 Νοεμβρίου Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΗΣΑΐΑ Στο Ησ. 6/ς 1-6, ο προφήτης βλέπει τον ουράνιο Βασιλιά να κάθεται «επί θρόνου υψηλού και επηρμένου». Το όραμα είναι μία σκηνή κρίσης που παρουσιάζει τον Θεό να έρχεται για να κρίνει (Ησ. 5/ε 16). Ο Ησαΐας βλέπει τον αληθινό Βασιλιά που σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιωάννη δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό (Ιωάν. 12/ιβ 41). Παρότι ο Ησαΐας ήταν προφήτης του Θεού και καλούσε τους ανθρώπους για μετάνοια, μπροστά στην παρουσία του Θεού ένιωσε καταδικασμένος. Αντιμέτωπος με την αγιοσύνη και την δόξα του Θεού, ο Ησαΐας αντιλήφθηκε την αμαρτωλότητά του και την ακαθαρσία του λαού του. Η αγιότητα και η αμαρτία δεν μπορούν να ταιριάξουν. Όπως ο Ησαΐας, θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη θεϊκή δίκη μόνοι μας. Μοναδική μας ελπίδα είναι να έχουμε κάποιον Αντικαταστάτη. Ποιος ομοιότητες εντοπίζετε στην Ημέρα του Εξιλασμού και στο Ησ. 6/ ς 1-6;... Ο ναός που είναι γεμάτος με καπνό, το θυσιαστήριο, η κρίση, και η εξιλέωση για την αμαρτία και την ακαθαρσία, μας παραπέμπουν στην Ημέρα του Εξιλασμού. Ο Ησαΐας βίωσε μία «προσωπική ημέρα εξιλασμού». Ένα Σεραφείμ, σαν ιερέας, παίρνει ένα αναμμένο κάρβουνο από το θυσιαστήριο για να εξαγνίσει τον προφήτη από τις αμαρτίες του. Το αναμμένο κάρβουνο αφήνει να εννοηθεί ότι προηγήθηκε κάποιου είδους προσφορά. Αυτή είναι μία απεικόνιση του εξαγνισμού της αμαρτίας που γίνεται εφικτή μόνο μέσω της θυσίας του Ιησού και της ιερατικής διακονίας Του. Ο Ησαΐας την αναγνώρισε ως τελετή εξαγνισμού και παρέμεινε ακίνητος καθώς ο άγγελος άγγιζε τα χείλη του με το κάρβουνο. Έτσι, η ανομία του «εξαλείφθη» και η αμαρτία του «εκαθαρίσθη» (Ησ. 6/ς 7). Από την φωνή στο εδάφιο 7 καταλαβαίνουμε πως η συγχώρεση δόθηκε από Εκείνον που καθόταν στο θρόνο. Ο Κριτής είναι και ο Σωτήρας. Το εξαγνιστικό έργο του Θεού μάς μεταφέρει από το «Ω τάλας εγώ» στο «Ιδού εγώ, απόστειλόν με». Η κατανόηση του ουράνιου έργου την Ημέρα του Εξιλασμού, μας προετοιμάζει για τη διακήρυξη του ευαγγελίου, επειδή η πραγματική κατανόηση μάς οδηγεί στη διαβεβαίωση και στην εγγύηση. Και αυτό επειδή ξέρουμε ότι στην κρίση έχουμε Αντικαταστάτη, τον Ιησού Χριστό, του Οποίου η δικαιοσύνη (συμβολισμένη με το αίμα) μπορεί να μας βοηθήσει να σταθούμε χωρίς τον φόβο της καταδίκης (Ρωμ. 8/η 1). Η
ευγνωμοσύνη παρακινεί την αποστολή. Οι απαλλαγμένοι από το βάρος της αμαρτίας είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές του Θεού (Β Κορ. 5/ε 18-20) επειδή γνωρίζουν από τι τους ελευθέρωσε ο Θεός. Παρασκευή 8 Νοεμβρίου Δύση ηλίου:17:21 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Και τώρα μεσολαβεί το παραστατικό γεγονός της τελευταίας επίσημης φάσης της Ημέρας του Εξιλασμού. Όταν η υπηρεσία στα άγια των αγίων έληγε και με το αίμα της εξιλαστικής θυσίας οι αμαρτίες του λαού Ισραήλ εξαλείφονταν, τότε φέρονταν στην παρουσία του Θεού ο "τράγος ο αποδιοπομπαίος," ώστε μπροστά στη σύναξη του λαού ο αρχιερέας να "εξομολογηθή επ αυτού πάσας τας ανομίας των υιών Ισραήλ, και πάσας τας παραβάσεις αυτών καθ όλας αυτών τας αμαρτίας, και επιθέσει αυτάς επί της κεφαλής του τράγου." (Λευιτ. 16/ις 21). Κατά τον ίδιο τρόπο όταν περατωθεί το εξιλαστικό έργο στο ουράνιο αγιαστήριο, τότε παρουσία του Θεού, των αγίων αγγέλων και του πλήθους των λυτρωμένων, οι αμαρτίες του λαού του Θεού θα τεθούν επάνω στον Σατανά. Θα ανακηρυχθεί ένοχος όλων των αμαρτημάτων που τους εξώθησε να διαπράξουν.» Ε. Χουάιτ, Τ.Π.Σ. σ.784,785. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Γιατί η κατανόηση του σχεδίου της σωτηρίας είναι ημιτελής εάν δεν υπολογίσουμε το αρχιερατικό έργο του Χριστού; Τι μας διδάσκει το αγιαστήριο για το πόσο βασικό είναι το έργο της μεσιτείας στο σχέδιο της σωτηρίας; Η προς Εβραίους επιστολή είναι αφιερωμένη στο έργο του Χριστού στο ουράνιο αγιαστήριο. Έχοντας αυτό υπόψη, πόσο σημαντικό είναι αυτό το έργο; 2. Έχει γραφθεί ότι το έργο του Χριστού, από τον θάνατό Του στην διακονία Του στο ουράνιο Αγιαστήριο, είναι μέρος «της μεθόδου του Θεού» για την αντιμετώπιση του προβλήματος της αμαρτίας με τρόπο που θα απαντηθούν όλα τα ερωτήματα σχετικά με την δικαιοσύνη, την τιμιότητα και την αγάπη Του. Μείνετε στο τι συνεπάγεται, ιδιαίτερα σε σχέση με τη Μεγάλη Διαμάχη και όλα όσα μας διδάσκει γύρω από τη μεγάλη τραγωδία της αμαρτίας. 3. Πολλοί Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας επειδή δεν έχουν κατανοήσει όπως θα έπρεπε την Ημέρα του Εξιλασμού, δεν έχουν καμία σιγουριά για σωτηρία. Σκεφτείτε την έννοια του όρου «εξιλασμός». Τι σημαίνει; Πώς μπορούμε να εξιλεωθούμε; Ποιος κάνει αυτό το έργο; Πώς μπορεί να επιτευχθεί; Πώς αυτές οι ερωτήσεις θα μας βοηθήσουν να δούμε ότι η Ημέρα του Εξιλασμού φέρνει στην πραγματικότητα καλά νέα;
Believe παρουσιάζει η έκδοση σε PDF της Σχολής Σαββάτου Επίσης και σε ibooks για iphone και ipad εντελώς δωρεάν! www.believechannel.org