ΚΒ Δημοτικό Σχολείο Λεμεσού (Αγίου Γεωργίου) «...μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας.» ΤΑΞΗ: Γ 1 Μαθητές: Αντρέας Χριστοδουλίδης Νεφέλη Κυπριανού Χριστίνα Κωνσταντινίδη Ιωάννα Φανουρία Σάββα Αικατερίνη Γρηγοροπούλου Δασκάλα: Ζωή Καουρή
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ... Δεν μπορώ να βλέπω τον Πενταδάκτυλο να φωτίζεται από την σημαία του κατακτητή, σπαράζει η καρδιά μου. Θέλω να μυρίσω τα κυκλάμινα του Πενταδάκτυλού μας, που τα πατούν οι Tούρκοι. Θέλω να περπατήσω στην χρυσή άμμο της Αμμοχώστου και να χαρώ τα κρυστάλλινα της νερά. Μεγαλώνω με τις θύμισες και τις μνήμες της γιαγιάς μου από τον τόπο μου, αλλά δεν μπορώ να έχω τις δικές μου.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ... Σκότωσαν τα παλικάρια μας, που ήταν πάνω στο άνθος της νιότης τους. Για τους εγκλωβισμένους, που περνούν τόση καταπίεση από τους Τούρκους. Οι μάνες, οι γυναίκες, τα παιδιά των αγνοουμένων δεν μπορούν να βρουν γαλήνη και καρτερούν το γυρισμό. Θέλω να μυρίσω το γιασεμί στην αυλή της γιαγιάς μου. Η Τουρκία δημιούργησε ψευδοκράτος, στην δική μας γη και ζητά αναγνώριση. Δε θέλω να δείχνω διαβατήριο για να πάω στον τόπο μου
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ... Θέλω να ξαναδώ τις εκκλησίες μας γεμάτες με κόσμο. Θέλω να επισκεφτώ το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, ελεύθερος, να κολυμπήσω στα νερά της Κερύνειας και να περπατήσω στο γραφικό λιμανάκι της. Θέλω να αγγίξω, να μυρίσω τους λεμονανθούς της Μόρφου και να προσευχηθώ στον Άγιο Μάμα. Δε θέλω ν ακούω τη γιαγιά μου να κλαίει βλέποντας τη φωτογραφία του αγνοούμενου θείου μου.
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ Το μαύρο καλοκαίρι του 1974...
ΦΟΒΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ Ο Τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου του 1974. Η Τουρκία ισχυρίστηκε ότι ενεργούσε σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης Εγγυήσεως του 1960. Οι στρατιωτικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στη βόρεια ακτή του νησιού κοντά στην Κερύνεια. Όταν επιτεύχθηκε η συμφωνία για κατάπαυση του πυρός τρεις μέρες μετά την εισβολή, τα τουρκικά στρατεύματα κατείχαν το 3% του εδάφους της Κύπρου.
Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ Στις 14 Αυγούστου ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε μια δεύτερη πλήρους κλίμακας επίθεση. Μετά το τέλος της δεύτερης φάσης της εισβολής η Τουρκία αύξησε τα εδάφη που είχε θέσει υπό τον έλεγχο της, συνολικά 37% σχεδόν του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τι έγιναν οι άνθρωποι μας;
Το πιο τραγικό πρόβλημα που δημιούργησε στον τόπο μας η Τουρκική Εισβολή του 1974 είναι το πρόβλημα των αγνοουμένων. Οι αγνοούμενοι είναι σήμερα περίπου 1587. Μέσα στους 1587 αγνοούμενους υπάρχουν άντρες, γυναίκες και παιδία. Οι οικογένειες των αγνοουμένων ζουν ένα ατελείωτο μαρτύριο. Οι περισσότεροι από τους αγνοουμένους μας πιάστηκαν αιχμάλωτοι μέσα από τα σπίτια τους ή κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων. Πολλοί μεταφέρθηκαν στην Τουρκία ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Γιατί μας διώξατε από τα σπίτια μας;
Περίπου το 28% των Ελληνοκυπρίων, κυνηγημένοι από τις τούρκικες δυνάμεις εισβολής, κατέφυγαν στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση περιοχές, άστεγοι και με τα ρούχα που φορούσαν. Οι περισσότεροι απ αυτούς αναγκάστηκαν να κοιμούνται στο ύπαιθρο για πολλές βδομάδες μέχρι να εγκατασταθούν προσωρινά σε αντίσκηνα στους καταυλισμούς, που έγιναν βιαστικά για να τους στεγάσουν. Πολλοί πρόσφυγες στριμωχτήκαν μέσα σε σπίτια ή στο ύπαιθρο. Ο Ερυθρός Σταυρός προμήθευε τα απαραίτητα τρόφιμα (κονσέρβες και ζαχαρούχο γάλα), κουβέρτες ή φάρμακα περίπου για 1-2 μήνες.
Γιατί μας κάνατε πρόσφυγες στην ίδιά μας την πατρίδα;
ΜΑΡΤΥΡΙΑ: «Το πρωί του Σαββάτου 20 Ιουλίου, σειρήνες, βόμβες, πυροβολισμοί ακουστήκαν στην πόλη. Όλα τα σπίτια κουνιόνταν έτοιμα να πέσουν. Τα τζάμια σπάζανε και πέφτανε κάτω κομματάκια σαν μικρούτσικες χάντρες. Όλος ο κόσμος έβγαινε έξω από τα σπίτια του κατατρομαγμένος. Φύγαμε χωρίς να πάρουμε τίποτα μαζί μας. Διανυκτερεύσαμε στο χωριό Ευρύχου, σε ένα ελαιώνα και μείναμε εκεί για τρεις μέρες. Ξαπλώναμε καταγής, χωρίς κουβέρτες μα και χωρίς να κλείνουμε μάτι. Πεινούσαμε και φοβόμασταν για το μέλλον.»
Πώς ρημάξατε έτσι τον τόπο μας;
Στην σκλαβωμένη Κύπρο βρίσκονται τα ερείπια αρχαίων μεσαιωνικών πόλεων, πλήθος μοναστηριών, εκκλησιών και ξωκλησιών με μοναδικά δείγματα τοιχογραφιών, ψηφιδωτών, φορητών εικόνων, ασημένιων και χρυσών σκευών και αφιερωμάτων, ιστορικά φρούρια κ.α.
Πώς καταστρέψατε χώρους ιερούς;
Νεκροπόλεις και αρχαιολογικοί χώροι ισοπεδώθηκαν. Μουσεία, ιδιωτικές συλλογές και βιβλιοθήκες κλάπηκαν και δεν υπάρχουν πια σταυροί στις εκκλησίες. Τα ονόματα των περιοχών και των χωριών έγιναν τούρκικα. Σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι, που βρίσκονται στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, έχουν πλήρως εγκαταλειφθεί και βρίσκονται υπό το μόνιμο κίνδυνο καταστροφής και λεηλασίας.
Κι όμως αυτές είναι οι εκκλησίες μας...
Αυτός είναι ο πολιτισμός μας!
Οι εκκλησίες έχουν δεχτεί την πιο βίαιη και συστηματική επίθεση. Τουλάχιστον 55 ιεροί ναοί της Χριστιανοσύνης μετατράπηκαν σε τζαμιά. 50 ναοί και μοναστήρια κατεδαφίστηκαν ή έγιναν αποθήκες, στάβλοι, ξενώνες, μουσεία, κινηματογράφοι ή ακόμα δημόσια αποχωρητήρια. Εξαφανίσθηκαν οι μοναδικές τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά στην εκκλησία της Κανακαριάς και αλλού.
Δυστυχώς η τούρκικη εισβολή του 1974 έφερε και την καταστροφή μεγάλου μέρους της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αφού οι αρχαίες συλλογές που βρίσκονται στην κατεχόμενη γη μας πέρασαν στα χέρια των Τούρκων οι οποίοι είτε τις λεηλάτησαν είτε τις πούλησαν στο εξωτερικό.
Αυτή είναι η ιστορία μας...
Μια ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά!
Τα κάστρα μας...
Οι εκκλησιές μας...
Η πίστη μας...
Το κάθε βότσαλο... «Χώμα που περπάτησα γη που νοσταλγώ χώμα που μ ανάστησες Αμμόχωστος»
Οι αναμνήσεις μας...
Χώμα ιερό!!!
40 χρόνια μετά... Το πρόβλημα παραμένει... Η μισή μας Πατρίδα σκλαβωμένη... Οι συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών δεν έφεραν αποτέλεσμα... Ο Τούρκος συνεχίζει καθημερινά να προκαλεί με κάθε τρόπο...
ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΕΔΩ... ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ... ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ... ΚΑΡΤΕΡΟΥΜΕ... ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ... ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ... ΔΙΚΑΙΩΣΗ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ