Κύριε Πρόεδρε της ΓΣΕΕ, κύριε Πρόεδρε της ΑΔΕΔΥ, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, εδώ και πάρα πολλά χρόνια αποτελεί αίτημα της ελληνικής κοινωνίας και εξαγγελία των περισσότερων κομμάτων, ο σύγχρονος τρόπος της διοικητικής μεταρρύθμισης. Στο παρελθόν το έχουμε ακούσει ως αλλαγή εκσυγχρονισμού, επανίδρυση, ανασυγκρότηση, επανεκκίνηση, επανασύσταση του κράτους. Έχουν σχεδόν εξαντληθεί οι λέξεις, αλλά το αίτημα της κοινωνίας και η αναγκαιότητα για τη χώρα παραμένει. Σήμερα το Τεχνικό Επιμελητήριο διοργανώνει τη διημερίδα για τη «διοικητική μεταρρύθμιση- οι τεχνικές υπηρεσίες και οι διπλωματούχοι μηχανικοί ως μοχλός ανάπτυξης», στον αντίποδα της αποδόμησης που επιχειρείται σήμερα κατ εντολή όχι μόνο των δανειστών, αλλά συμφερόντων μέσα από μία οικονο μίστικη οπτική, χωρίς τεκμηρίωση και μελέτη των συνεπειών. Ερχόμαστε σήμερα να προκαλέσουμε ένα διάλογο, που δυστυχώς όποτε διεξήχθη από τον πολιτικό κόσμο, υλοποιήθηκε προσχηματικά, χωρίς προσπάθεια ελάχιστης εθνικής συμφωνίας και συνεννόησης. Ερχόμαστε να προκαλέσουμε ένα διάλογο, να επαναδιατυπώσουμε σε καιρούς κρίσης την μορφή του αιτήματος της μεταρρύθμισης, να διαπιστώσουμε τις στρεβλώσεις, τις αδυναμίες και τα νοσηρά φαινόμενα και να καταλήξουμε αυτή τη φορά, όχι σε γενικά συμπεράσματα, αλλά σε σ υγκεκριμένες προτάσεις. Σε προτάσεις που έχει ανάγκη η χώρα, η κοινωνία, η προσπάθεια για το ξεπέρασμα της κρίσης. Πρέπει να βάλουμε τα ερωτήματα, αλλά και τις αρχές της θεώρησής μας. Η δημόσια διοίκηση υπάρχει. Δεν τη σχεδιάζουμε από το μηδέν. Έχουμε συγκεκριμένη αφετηρία. Επομένως, αυτό είναι ο πρώτος όρος που πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας, για να μην ακούμε για πολιτικές που θέλουν να διώξουν τους μισούς δημόσιους υπαλλήλους και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Πρέπει να μπουν τα ερωτήματα και να διευ κρινιστούν. Τι κράτος θέλουμε; Επιτελικό; Στρατηγικού σχε διασμού; Θέσπισης κανόνων και ελέγχου; Ή και κράτος που υλοποιεί έργα,
δραστηριότητες, παρεμβαίνει μετέχοντας σε συγκεκριμένες αγορές και προϊόντα. Και αν ναι, σε ποια; Ποιες δομές αντιστοιχίζονται και σε ποια διοικητικά επίπεδα. Ποιες αρμοδιότητες, ποιες δραστηριότητες, ανήκουν μονοσήμαντα στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και στα Υπουργεία και σε δημόσιους φορείς και ΔΕΚΟ; Ποιες οι ελάχιστες προδιαγραφές ύπαρξης και λειτουργίας κάθε διοικητικής μονάδας και κυρίως των υπηρεσιών τεχνικής κατεύθυνσης, στη στελέχωσή τους, στην υλικοτεχνική υποδομή, σε υποδομές και εργαλεία, σε κατάρτιση; Ποιο το θεσμικό πλαίσιο που διασφαλίζει την αξιοκρατική εξέλιξη και αξιολόγηση, την ανεξαρτησία της δημόσι ας διοίκησης από τη πολιτική ηγεσία, την ουσιαστική και ανεξάρτητη αξιολόγηση δομών και στελεχών; Ποιες συνθήκες εργασίας αμοιβών, ασφαλιστικής κάλυψης και συνθηκών; Ποιοι οι μηχανισμοί μεταφοράς τεχνογνωσίας; Ποιοι οι μηχανισμοί, οι δομές και τα εργαλεί α διαφανών αποτελεσματικών ελέγχων; Είμαι σίγουρος ότι στα παραπάνω ερωτήματα μπορούμε να βρούμε απαντήσεις. Να θέσουμε κοινούς στόχους, να σχεδιάσουμε το βέλτιστο πλαίσιο για τη μορφή και τη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Είμαι επίσης σίγουρος, ότι οι απαντήσεις των ερωτημάτων, ακόμη και αν συγκεντρώνουν συντριπτική αποδοχή, δεν θα υιοθετηθούν και δεν θα υλοποιηθούν με αποκλειστική ευθύνη του πολιτικού κόσμου και κυρίως της κυβέρνησης. Οι λόγοι γνωστοί πολλά χρόνια. Ένας δημόσιος τομέας που σχεδιάζει στρατηγικά, επιλέγει αυτούς τους τομείς ανάπτυξης της χώρας. Ελλείψει αυτού, επιλέγεται από την αγορά χωρίς μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, χωρίς παραγωγικό μοντέλο. Ένας δημόσιος τομέας που αντιμετωπίζει, κανόνες, πρότυπα, προδιαγραφές, λαμβάνει υπόψη του την εθνική παραγωγή, τη βέλτιστη σχέση ποιότητας κόστους και την ασφάλεια; Ελλείψει αυτού, δεν εκπροσωπεί τη χώρα στοιχειωδώς στη διαδικασία έκδοσης οδηγιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κανονισμών και προτύπων.
Έτσι μειώνεται η ελληνική παραγωγή, επιβάλλεται η κατανάλωση προϊόντων και υπηρεσιών άλλων χωρών, που φωτογραφικά προδιαγράφονται στις οδηγίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπουργική απόφαση εναρμόνισης, στο πλαίσιο της Οδηγίας 89/106/ΕΟΚ, 294 δομικών προϊόντων από τον υπηρεσιακό Υπουργό Ανάπτυξης κύριο Στουρνάρα. Ένας δημόσιος τομέας που έχει αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου, δεν μπορεί να επιτρέψει φωτογραφικές προδιαγραφές, στρεβλά τιμολόγια, διανομή έργων, ψευδείς επιμετρήσεις και άλλες επιλεκτικές και εκπληκτικές καταστάσεις κατασπατ άλησης δημόσιου χρήματος, που κάποιοι όμως τις πληρώνονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Siemens. Ένας δημόσιος τομέας με στελέχη που δεν εξαρτάται η εξέλιξή τους από τη πολιτική ηγεσία, με γνώσεις, με υποδομή, δεν είναι ένας δημόσιος τομέας με χαρακτηριστ ικά ραγιαδισμού και χαρακτηριστικά παραδείγματα, είναι οι σύγχρονες ανάλγητες διατάξεις και ρυθμίσεις που διαβάζουμε σε κάθε σχέδιο νόμου. Και για να μη συνεχίσω τη λίστα και κουράζω, είναι πολλοί εκείνοι που δεν θέλουν ένα υγιή δημόσιο τομέα, γιατί η αγορά, οι οικονομικές δυνάμεις έχουν επιβληθεί στη πολιτική και δεν θα μπορούν να εξυπηρετηθούν. Το κακό και το άλλοθι ταυτόχρονα, όταν επιβάλλουν για συμφέροντά τους το σημερινό κακό δημόσιο τομέα, είναι ότι βρίσκουν ανταπόκριση από μέσα, με πολλές διαφορ ετικές εκφράσεις, είτε ραγιαδισμού, είτε κομματικής υπακοής, είτε ετεροδοσοληψίας, είτε εφησυχασμού και τελμάτωσης. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα του μνημονίου. Στο σήμερα που ένας διπλωματούχος μηχανικός είναι υποδεέστερος ενός απόφοιτου ΚΑΤΕΕ ή και κολεγίου. Στο σήμερα που δεν λαμβάνει υπόψη τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά τα οικονομικά μεγέθη, σχεδιάζοντας οριζόντιες αποκλίσεις αντί για μεταρρύθμιση, στο σήμερα που μία καταγγελία προβλέπεται να μετατρέπεται σε αργία και στη συνέχεια σε απόλυση. Στο σήμερα της μιζέριας, της επιβολής απολύσεων, ως κοινωνική τιμωρία, ούτε καν ως οικονομικός στόχος, αν κάνουμε
τους υπολογισμός και δούμε τις πενιχρές αμοιβές που υπάρχουν στο δημόσιο τομέα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί στα 3 μνημόνια δεν υπάρχει ένα σημείο που να μιλά για τα καρτέλ, για την ακρίβεια, για αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου, για ένα αξιόπιστο κράτος και όχι για λιγότερο κράτος, για κοινωνική ειρήνη, για αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, για την ανεργία, για τη παιδεία, για τον ελεύθερο χρόνο, για τον νέο επιστήμονα, για το παραγωγικό μοντέλο. Καταλαβαίνουμε γιατί η τρόικα ξέχασε να βάλει τέτοια πράγματα και ο ΣΕΒ ξέχασε να πει στη τρόικα να βάλει τέτοια πράγματα στα μνημόνια. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε, είναι γιατί ξέχασαν οι τρεις τελευταίες κυβερνήσεις. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί την ίδια ώρα που μειώνονται συνεχώς μισθοί και συντάξεις, δεν κυνηγιούνται τα ξένα καρτέλ, οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ, οι τράπεζες. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί η Επιτροπή Ανταγωνισμού ασχολήθηκε με το Τεχνικό Επιμελητήριο και τις ελάχιστες αμοιβές, όταν εκκρεμούν προγενέστερες καταγγελίες για τα καρτέλ δομικών υλικών. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί την ίδια ώρα που η ανεργία μαστίζει όλο το τεχνικό κόσμο και τους εργαζόμενους, δεν επιβάλλεται ένα στοχευμένο αναπτυξιακό σχέδιο. Δεν καταλαβαίνουμε την εμμονή για ξεπούλημα κερδοφόρων δραστηριοτήτων του δημοσίου, όπως η ενέργεια, τα νερά, οι τηλεπικοινωνίες, ο ΟΠΑΠ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και όχι την ιδιωτικοποί ηση έστω των ελλειμματικών. Δεν καταλαβαίνουμε πως οι υπηρεσίες μας είναι άδειες από προσωπικό και στελέχωση. Μπορούμε να δούμε το Τεχνικό Επιμελητήριο, του ταμείου μας, τους Δήμους, τις τεχνικές υπηρεσίες, και την ίδια ώρα συζητάμε για απολύσεις, εφεδρε ίες, και αξιολογήσεις άσχετες με το τεχνικό αντικείμενο. Οι συνάδελφοί μας που ήταν στην εργατική κατοικία και στην Εργατική Εστία είναι στον ΟΑΕΔ και ασχολούνται με το φοβερό τεχνικό αντικείμενο του security. 60 χρονών αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί.
Δεν καταλαβαίνουμε πως αυξάνονται οι τιμές όταν πέφτει η ζήτηση. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν προχωρούν σοβαρές αναπτυξιακές δράσεις, όπως ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός, το κτηματολόγιο, οι μελέτες και η ωρίμανση των έργων, το ΕΣΠΑ, η θέσπιση νέων σύγχρονων προδιαγραφών και διαδικασιών. Συνάδελφοι, είναι βέβαιο ότι αυτή η πολιτική κατεύθυνση δεν μας βγάζει από τη κρίση. Είναι αναγκαιότητα πλέον να αντιδράσουμε. Η αντίδραση, η αγανάκτηση, τα προβλήματά μας δεν μπορούν και δεν πρέπει σήμερ α να εκφράζονται μόνο με κλασικούς τρόπους και στείρες διαφωνίες. Πρέπει να συντάξουμε μία τεκμηριωμένη, ρεαλιστική πρόταση που λείπει από τη χώρα. Δεν εθελοτυφλούμε. Είναι γνωστή η δυσμενής κατάσταση της χώρας, για το ξεπέρασμα της κρίσης, για το χτίσιμο μιας άλλης διαρθρωτικής παραγωγικής δομής, για τη διάρθρωση της παραγωγής μας, για τη διάσωση του κοινωνικού ιστού, ότι έχει απομείνει, και του κοινωνικού κράτους, για το μέλλον των παιδιών μας. Σ τηρίξαμε με θυσίες και θα στηρίξουμε και στη συνέχεια τη π ροσπάθεια της χώρας. Όχι των συμφερόντων που περιγράφουν τα μνημόνια, αλλά τις προσπάθειες της χώρας και αυτό έχει δύο όρους. Ο πρώτος είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτή τη προσπάθεια ή θα συμμετέχουμε όλοι ή κανείς και το δεύτερο είναι, ένα αναπτυξιακό σχέδιο. Η ανάπτυξη. Το Τεχνικό Επιμελητήριο έχει ήδη ξεκινήσει δράσεις που να οδηγούν σε μία ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη πρόταση ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης. Θα αντιπαραβάλουμε στο στήσιμο του ΣΕΒ και της τρόικα, επιχειρηματικότητα χωρίς εμπόδια, έτσι το ονόμαζε τον Οκτώβρη του 2010, τη πρότασή μας για δουλειά χωρίς εμπόδια, για υγεία και παιδεία χωρίς εμπόδια, για ανάπτυξη χωρίς εμπόδια. Θα αναδείξουμε τη δυστυχία του μνημονίου 3, γραμμή γραμμή, και του πλούτου που θα μοιραστεί σε λίγους και εκλεκτούς. Για να πετύχουμε, εκτός από τη πρότασή μας, πρέπει να έχουμε κατακτήσει δύο προαπαιτούμενα. Το Τεχνικό Επιμελητήριο και η διοίκηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου έχουμε αποδείξει και τα δύο με πράξεις. Το
πρώτο είναι η ενιαία έκφραση του τε χνικού κόσμου, η κατανόηση και η στήριξη των προβλημάτων των διαφορετικών επαγγελματικών κλάδων, γενιών, των διαφορετικών δραστηριοτήτων. Αυτή η αλληλεγγύη του κλάδου μας και η αλληλεγγύη στις υπόλοιπες υγιείς παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, είναι η δύναμή μας. Στο δημόσιο, στην ενέργεια, στο γιαπί, στο μελετητικό γραφείο. Το δεύτερο, είναι η ανάκτηση του ηθικού μας άλλοθι, είτε ως μηχανικοί, είτε ως συνδικαλιστές, είτε ως υπάλληλοι ή επαγγελματίες. Αυτό σημαίνει, τέλος στη συγκάλυψη των στρεβλών καταστάσεων, τέλος η συγκάλυψη όσων ντροπιάζουν και σπιλώνουν το χώρο, είτε είναι εργολήπτες, είτε μελετητές, είτε δημόσιοι υπάλληλοι, είτε Καθηγητές. Εμείς θα πρέπει να προτείνουμε μέτρα αντιμετώπισης. Εμείς πρέπει να σταματήσουμε τα άλλοθι που δίνουν κάποι οι, για να μας σπιλώνουν, να μας διασπούν και τελικά να μας απομονώνουν από τον πολίτη και τον ελληνικό λαό. Είναι επώδυνο, είναι αντίθετο σε μια συναδελφική, στρεβλή νοοτροπία που είχαμε όλοι μας, είναι όμως ακόμη πιο επώδυνη η σπίλωση και η απομόνωση του Μηχανικού για κάποιους λόγους ή για κάποιους λίγους ή περισσότερους που μας ντροπιάζουν. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και ανάπτυξη, μέσα από τη παραγωγή, μέσα από ένα ισχυρό, διαφανή και εξορθολογισμένο δημόσιο τομέα. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για μία νέα δίκαιη πρόταση ξεπεράσματος της κρίσης και τον αγώνα για την αξιοπρέπειά μας, για την επιβίωσή μας, για τη προστασία του δημόσιου συμφέροντος. Εμείς έχουμε αναλάβει ως Τεχνικό Επιμελητήριο τις λίγες εξορθολογισμένες δράσεις. Τον Ιανουάριο θα είναι έτοιμο τη ηλεκτρονικό σύστημα για την αδειοδότηση στις πολεοδομίες, ότι έγινε περίπου και με τα αυθαίρετα. Μας κατηγορούσαν ότι πάμε να διαλύσουμε τις πολεοδομίες. Στη συνέχεια μας κατηγόρησαν ότι ρουφιανεύουμε τους ελεύθερους επαγγελματίες Μηχανικούς. Τίποτα από αυτά προφανώς δεν συμβαίνει. Εμείς έχουμε μάθει να σχεδιάζουμε και
να δίνουμε λύσεις. Να δημιουργούμε. Αργά η γρήγορα εμείς θα είμαστε ο φορέας, οι διπλωματούχοι Μηχανικοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, που θα κληθούμ ε να βγάλουμε τη χώρα από τη κρίση. Σας ευχαριστώ πολύ.