Οι εξελίξεις στο Μάλι και την Αλγερία

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013 www.geostrategy.gr Οι εξελίξεις στο Μάλι και την Αλγερία Βασίλης Γιαννακόπουλος, γεωστρατηγικός αναλυτής και συγγραφέας του βιβλίου «Αραβική Άνοιξη» Οι εξελίξεις και τα αίτια αποσταθεροποίησης στο Μάλι Από τις αρχές του 2012, οι Ηνωµένες Πολιτείες είχαν εκτιµήσει ότι «η προοπτική δηµιουργίας ασφαλών καταφυγίων στο Μάλι από την Al Qaeda in the Islamic Maghreb (AQIM) [1] και τις υπόλοιπες αντάρτικες οργανώσεις συνιστά σοβαρή απειλή για την ασφάλεια της περιοχής του Sahel και ενδεχοµένως να απειλούνταν στόχοι δυτικών συµφερόντων». Η εκτίµηση αυτή ήταν αποτέλεσµα των εξελίξεων που σηµειώθηκαν από τα τέλη του 2011, όταν οι µαχητές Tuareg επέστρεψαν στο Μάλι από τη Λιβύη και δηµιούργησαν το «Εθνικό Κίνηµα για την Απελευθέρωση της Azawad» (Mouvement National pour la Libération de l'azawad - MNLA), µέχρι τα τέλη Μαρτίου του 2012, όταν µε πραξικόπηµα ανατράπηκε ο πρόεδρος του Μάλι, Amadou Toumani Touré. Επιπρόσθετα, τον Ιανουάριο του 2012, σηµειώθηκε εξέγερση των Tuareg στο βόρειο Μάλι µε αποτέλεσµα να εγκαταλείψουν τις εστίες τους περισσότερα από 200.000 άτοµα. Έκτοτε, στην περιοχή κυριαρχεί το χάος και η βία. Αντάρτικες οµάδες κατέλαβαν µεγάλες εκτάσεις των αραιοκατοικηµένων βόρειων περιοχών της χώρας. Η AQIM µαζί µε το MNLA και άλλες ριζοσπαστικές ισλαµικές οργανώσεις επέκτειναν την παρουσία τους στα βόρεια τµήµατα της χώρας. Οι κύριες αιτίες που οδήγησαν σ αυτές τις εξελίξεις ήταν δύο: Η πολύχρονη παρουσία της AQIM στην περιοχή του Maghreb (2006) και του κεντροδυτικού Sahel (2007). [2] Η κατάρρευση του καθεστώτος Qadhafi στη Λιβύη, που µε τη σειρά της προκάλεσε αφενός την επιστροφή των µαχητών Tuareg στο Μάλι, αφετέρου της ροής όπλων κυρίως από τη Λιβύη [3] προς την εν λόγω χώρα της υτικής Αφρικής. Στις αρχές Απριλίου 2012, τοπικές οργανώσεις της Al Qaeda, µε σηµαντικότερη την Ansar Dine (Υποστηρικτές της Πίστης), εκµεταλλεύτηκαν την κατάληψη του βόρειου Μάλι (περιφέρεια Azawad) από τους αυτονοµιστές αντάρτες Tuareg, ενώθηκαν µαζί τους και απαίτησαν την επιβολή της sharia (ισλαµικός νόµος). Ωστόσο, τάχθηκαν κατά της δηµιουργίας ανεξάρτητου κράτους της Azawad, που επιδίωκε η οργάνωση MNLA των Tuareg. Η κατάσταση που δηµιουργήθηκε στο Μάλι (πρώην γαλλική αποικία) ανησύχησε ιδιαίτερα τη Γαλλία, η οποία εξακολουθεί να ασκεί τουλάχιστον πολιτιστική επιρροή στην περιοχή της υτικής Αφρικής (αν και πληροφορίες κάνουν λόγο για ύπαρξη κοιτασµάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου), και για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2012 ανακοίνωσε ότι «είναι πιθανή η διεξαγωγή µιας στρατιωτικής επιχείρησης, στην οποία θα ηγηθούν αφρικανικά κράτη µε την Περιοχή Sahel 1

υποστήριξη ξένων δυνάµεων, προκειµένου να δοθεί τέλος στις συγκρούσεις». Επίσης, ανακοίνωσε ότι «η Γαλλία είναι ο βασικός εχθρός της AQIM και των συνεργατών της, η οποία κρατά οµήρους τέσσερις Γάλλους από το Σεπτέµβριο του 2010 και άλλους δύο από τον Νοέµβριο του 2011». Πράγµατι, στα τέλη Οκτωβρίου, µια δύναµη περίπου 3.000 ανδρών από τις χώρες της «Οικονοµικής Κοινότητας των Κρατών της υτικής Αφρικής» (Economic Community Of West African States - ECOWAS) άρχισε να προετοιµάζεται, µε την έγκριση του ΟΗΕ, προκειµένου να επιχειρήσει στην ανάκτηση του βορείου Μάλι. Χρονικό των πρόσφατων εξελίξεων στο Μάλι Οκτώβριος 2011 Ιανουάριος 2012 Μαχητές Tuareg επιστρέφουν στο Μάλι από τη Λιβύη, όπου στήριζαν το Muammar al Qadhafi, και δηµιουργούν τον MNLA. Σφαγή Μαλινέζων στρατιωτών και πολιτών στην περιοχή Aguelhok (βορειοανατολικό Μάλι), µε ενδείξεις για συµµετοχή της AQIM. 21-22 Μαρτίου 2012 Στρατιωτικό πραξικόπηµα ανατρέπει την κυβέρνηση του Amadou Toumani Touré, γνωστού και ως ATT. 29 Μαρτίου 2 Απριλίου 2012 Το MNLA και οι Ansar Dine αποκτούν τον έλεγχο του βόρειου Μάλι και τοπικά ηγετικά στελέχη της AQIM εµφανίζονται δηµόσια. 6-12 Απριλίου 2012 Το MNLA κηρύσσει την ανεξαρτησία του βόρειου Μάλι και δηµιουργούνται τριβές µεταξύ των ένοπλων οµάδων του MNLA και των Ansar Dine. Η ECOWAS µεσολαβεί προκειµένου η χούντα να παραχωρήσει την εξουσία στον πρώην πρόεδρο της βουλής του Μάλι, Dioncounda Traore. 19 Απριλίου 2012 Ο Amadou Toumani Touré εξορίζεται στη γειτονική Σενεγάλη. 1-2 Μαΐου 2012 Πραγµατοποιούνται συγκρούσεις µεταξύ των δυνάµεων της χούντας και κοµάντος πιστών στον πρώην Μαλινέζο πρόεδρο Amadou Toumani Touré. 21 Μαΐου 2012 Η ECOWAS µεσολαβεί εκ νέου και ο ηγέτης της χούντας λοχαγός Sanogo παραδίδει την εξουσία στον Dioncounda Traore, ο οποίος µπορεί να κυβερνήσει για 12 µήνες, µέχρι τη διεξαγωγή νέων εκλογών. 22 Μαΐου 2012 Ο προσωρινός πρόεδρος Traore τραυµατίζεται από εξαγριωµένους διαδηλωτές και αναχωρεί για θεραπεία στη Γαλλία, αφήνοντας κενό εξουσίας στο Μάλι. Ιούνιος 2012 Το παρακλάδι της AQIM, «Κίνηµα για την Ενότητα και τον Ιερό Πόλεµο στη υτική Αφρική» (Movement for Unity and Jihad in West Africa - MUJWA), εκδιώκει τον MNLA από πόλη-κλειδί του Gao. Έκτοτε, το MNLA υποχωρεί όλο και περισσότερο έναντι των Ansar Dine, της AQIM, και του MUJWA. 5 Ιουλίου 2012 Με την απόφασή του (UNSCR 2056), το Συµβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ζητά αφενός περισσότερες πληροφορίες για την κατάσταση στο Μάλι, προκειµένου να εγκρίνει την επέµβαση της δύναµης της ECOWAS, αφετέρου επιπρόσθετες στοχευµένες κυρώσεις κατά των συνδεδεµένων µε την AQIM δρώντων. Τέλη Ιουλίου 2012 Ο Traore επιστρέφει στη µαλινέζικη πρωτεύουσα Μπαµάκο και ανακοινώνει σχέδια για την επέκταση της µεταβατικής κυβέρνησης, σύµφωνα µε τις οδηγίες της ECOWAS. 20 εκεµβρίου 2012 Απόφαση του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (UNSCR 2085) για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάµεων στο Μάλι από γειτονικές και ευρωπαϊκές χώρες. 11 Ιανουαρίου 2013 Η γαλλική αεροπορία διεξάγει τις πρώτες εκκαθαριστικές επιθέσεις κατά των ισλαµιστών ανταρτών, οι οποίοι υποχωρούν από τις στρατηγικές θέσεις που κατείχαν στο κεντρικό Μάλι. 2

Η γαλλική στρατιωτική επέµβαση Στις 20 εκεµβρίου 2012, το Συµβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έλαβε οµόφωνα απόφαση (UNSCR 2085), για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάµεων στο Μάλι από γειτονικές και ευρωπαϊκές χώρες, προκειµένου να αποκατασταθεί πλήρως η συνταγµατική τάξη και η εδαφική ακεραιότητα του Μάλι. Περίπου 20 ηµέρες αργότερα, ο Γάλλος πρόεδρος Francois Hollande ανταποκρίθηκε θετικά στο αίτηµα για αποστολή γαλλικών δυνάµεων. Στις 11 Ιανουαρίου 2013, η γαλλική πολεµική αεροπορία διεξήγαγε τις πρώτες επιθέσεις κατά των ισλαµιστών ανταρτών, οι οποίοι υποχώρησαν από τις στρατηγικές θέσεις που κατείχαν στο κεντρικό Μάλι και αποτράπηκε η επέλασή τους προς το νότο. Από την πλευρά του, ο µαλινέζικος στρατός, µε γαλλική αεροπορική υποστήριξη, κατέστρεψε τους τελευταίους θύλακες αντίστασης των ισλαµιστών στην πόλη Konna του κεντρικού Μάλι, όπου έχασαν τη ζωή τους περισσότερα από 100 άτοµα. Τις επόµενες ηµέρες, γαλλικά µαχητικά Rafale βοµβάρδισαν στρατόπεδα εκπαίδευσης και αποθήκες στις πόλεις Gao, Dire, Tombouctou, Lere, Diabali, Kidal και Duenza (κεντρικό Μάλι), η Αλγερία επέτρεψε τις υπερπτήσεις γαλλικών αεροσκαφών, ενώ η Βρετανία ανακοίνωσε ότι θα αποστείλει µεταφορικά αεροσκάφη, προκειµένου να συνδράµει στις δυνάµεις του γαλλικού στρατού που αναπτύχθηκαν στο Μάλι. Στις 16 Ιανουαρίου, η Γαλλία ανακοίνωσε ότι «σκοπεύει να τριπλασιάσει τον αριθµό των περίπου 800 στρατιωτών της που βρίσκονται στη χώρα», ενώ αναµενόταν να προστεθούν περίπου 900 στρατιώτες από τη Νιγηρία, 500 στρατιώτες από την Σενεγάλη, τη Μπουρκίνα Φάσο, το Νίγηρα και το Τόγκο, 300 στρατιώτες από το Μπενίν, αλλά και επιπλέον δυνάµεις από τη Γκάνα, τη Γουινέα και το Τσαντ. Πέντε ηµέρες αργότερα, οι χερσαίες γαλλικές δυνάµεις είχαν ανέλθει στους 2.000 στρατιώτες µε στόχο τους 2.500, ενώ η Νιγηρία που θα αναλάµβανε τη διοίκηση των περιφερειακών δυνάµεων είχε ήδη αποστείλει έναν αριθµό στρατιωτών. Από την πλευρά της, η ΕΕ ανακοίνωσε ότι µέχρι τα µέσα Φεβρουαρίου θα αναπτύξει την EU Training Mission (EUTM), δύναµης 450 ανδρών (συµπεριλαµβανοµένων τριών Ελλήνων αξιωµατικών), µε Γάλλο διοικητή και έδρα το Bamako, για την εκπαίδευση και υποστήριξη των µαλινέζικων ενόπλων δυνάµεων. Την παρούσα χρονική στιγµή, ο αντικειµενικός σκοπός των χερσαίων δυνάµεων, που ήδη επετεύχθη στις 21 Ιανουαρίου, είναι η ανακατάληψη των περιοχών Konna και Diabali του κεντρικού Μάλι (όρια του νότιου Μάλι µε την Azawad), προκειµένου να περιορισθεί η δράση των ανταρτών στο βορρά και να ανακοπεί η επέλασή τους προς το νότο. Ουσιαστικά, στις αρχές του 2013, η Γαλλία µε την απόφασή της να διεξάγει αντιτροµοκρατικές επιχειρήσεις σε αφρικανικό έδαφος, αφού προηγουµένως χαρακτήρισε την AQIM ως «απειλή κατά της Ευρώπης», άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο ευθείας αντιπαράθεσης µε την Al Qaeda. Η εκτίµηση αυτή ενισχύεται και από τις δηλώσεις εκπροσώπου της AQIM προς τους Reuters ότι «θα υπάρξουν συνέπειες για τους Γάλλους σε όλο τον κόσµο». Για το λόγο αυτό, ο Γάλλος πρόεδρος έθεσε τη χώρα σε κατάσταση αυξηµένης επιφυλακής (επίπεδο 3 ή Red Level του συστήµατος προειδοποίησης εθνικής ασφάλειας Vigipirate ), ώστε να αποτραπεί πιθανή τροµοκρατική επίθεση σε γαλλικό έδαφος. Η αιµατηρή επιχείρηση στο In Amenas Και ενώ οι περιφερειακοί και διεθνείς δρώντες είχαν εστιάσει την προσοχή τους στο Μάλι, στις 16 Ιανουαρίου 2012, 32 ένοπλοι προερχόµενοι από το βόρειο Μάλι επιτέθηκαν και κατέλαβαν τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου στο In Amenas της κεντροανατολικής Αλγερίας. Έθεσαν σε οµηρεία τους εκατοντάδες εργαζόµενους και ζήτησαν την αποχώρηση των γαλλικών στρατευµάτων από το Μάλι. Η ανεπιτυχής επιχείρηση των αλγερινών ειδικών δυνάµεων που ακολούθησε είχε ως αποτέλεσµα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 38 ξένοι πολίτες και 29 ένοπλοι ισλαµιστές. Η τροµοκρατική επιχείρηση πραγµατοποιήθηκε από το την οργάνωση του Αλγερινού εξτρεµιστή Mokhtar Belmokhtar, Al-Mulatahemeen Brigade (Μασκοφόρος Ταξιαρχία), σε αντίποινα για τις γαλλικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο Μάλι, αλλά και για 3

το γεγονός ότι η Αλγερία επέτρεψε στη γαλλική πολεµική αεροπορία τη χρήση του εναέριου χώρου της. Θα πρέπει να σηµειωθεί ότι ο Mokhtar Belmokhtar πέρα από τροµοκράτης και απαγωγέας είναι λαθρέµπορος όπλων, ηγέτης των δυνάµεων της AQIM στο βόρειο Μάλι και έχει καταδικασθεί δύο φορές σε θάνατο από τις αλγερινές αρχές. Αυτό που προκαλεί ανησυχία σε περιφερειακό επίπεδο είναι ότι οι ένοπλοι της AQIM έχουν τη δυνατότητα να διέρχονται ανενόχλητοι στην περιοχή του Maghreb και του κεντροδυτικού Sahel. Εποµένως, όσο θα διαρκεί η εκκαθαριστική επιχείρηση στο Μάλι, θα έχουν τη δυνατότητα να διεξάγουν παρόµοιες τροµοκρατικές επιθέσεις κατά εύκολων στόχων (soft targets). Μελλοντικές εξελίξεις Με τα µέχρι στιγµής δεδοµένα, το αποτέλεσµα των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στο Μάλι κρίνεται αβέβαιο. Αυτή η εκτίµηση προκύπτει εξαιτίας πολλών παραγόντων που επηρεάζουν το µέλλον της περιοχής. Πρώτα απ όλα, το Μάλι είναι µια αχανής περιοχή, µε έκταση περίπου δεκαπλάσια της Ελλάδας. Ως εκ τούτου, οι περιφερειακές δυνάµεις κρίνονται ανεπαρκείς ως προς τον αριθµό τους, αλλά και ως προς την επιχειρησιακή τους δυνατότητα. Αντίθετα, οι µαχητές Tuareg και οι µαχητές της AQIM αφενός θεωρούνται εµπειροπόλεµοι, αφετέρου είναι ευέλικτοι και γνωρίζουν πολύ καλά την περιοχή. Εποµένως, δεν είναι απίθανο το αµέσως επόµενο χρονικό διάστηµα η περιφερειακή κατάσταση ασφάλειας να επιδεινωθεί, 4

τόσο στο βόρειο και κεντρικό Μάλι, όσο και στις υπόλοιπες χώρες του Maghreb, όπου δραστηριοποιείται η AQIM. Επιπρόσθετα, θεωρείται σχεδόν αναµενόµενο να σηµειωθούν αφενός νέα περιστατικά οµηρείας ή και τροµοκρατικές επιθέσεις κατά στόχων δυτικών συµφερόντων, αφετέρου σηµαντικός αριθµός παράπλευρων απωλειών τόσο στο Μάλι όσο και στις γειτονικές χώρες, όπου οι αντάρτες θα αναζητούν ασφαλή καταφύγια. Στο Μαρόκο, τα τελευταία χρόνια έχει σηµειωθεί µια σειρά τροµοκρατικών επιθέσεων, ενώ αρκετοί Μαροκινοί έχουν εµπλακεί σε τροµοκρατικές δραστηριότητες και εκτός Μαρόκου. Μικρές οµάδες φανατικών µουσουλµάνων περιορισµένης επιχειρησιακής δυνατότητας, που δρουν στο εσωτερικό της χώρας, έχουν ασπασθεί την ιδεολογία Salafiya Jihadiya (Υποστηρικτές του Ιερού Πολέµου) και συνιστούν την κύρια απειλή κατά της εσωτερικής ασφάλειας. Η πιθανότητα διεξαγωγής τροµοκρατικής επίθεσης εντός του Μαρόκου κατά στόχων δυτικών συµφερόντων είναι υψηλή, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να εντοπίσει και να εξαρθρώσει τους τροµοκρατικούς πυρήνες. Η AQIM δεν διεξήγαγε αποδεδειγµένα κάποια τροµοκρατική ενέργεια στο Μαρόκο, όµως στην παρούσα φάση, είναι πιθανόν να αποσκοπεί στη στρατολόγηση νέων µελών, στην εκπαίδευσή τους και στην επιχειρησιακή σχεδίαση µελλοντικών τροµοκρατικών ενεργειών, µε στόχο την εκθρόνιση του Mohammed VI και της µοναρχίας γενικότερα. [4] Άρα, είναι πιθανή η αναβίωση µιας νέας βιαιότερης «Αραβικής Άνοιξης». Αντίστοιχα, τα τελευταία χρόνια, η AQIM αύξησε τις επιθέσεις της εναντίον της αλγερινής κυβέρνησης και των δυνάµεων ασφάλειας, καθώς και κατά των αλλοδαπών εργαζοµένων στη χώρα. Το 2007, διεξήγαγε επιθέσεις αυτοκτονίας σε κυβερνητικά κτήρια, σε αστυνοµικούς σταθµούς, στα κεντρικά γραφεία του ΟΗΕ, καθώς και κατά του προέδρου Bouteflika (6 Σεπτεµβρίου 2007). Οι φιλοδοξίες του ηγέτη της, Abdelmalik Droukdel ή Aka Abu Musab Abdulwadood, δεν περιορίζονται στην Αλγερία, αλλά αποσκοπούν και στην εξάπλωση της οργάνωσης στη γειτονική Μαυριτανία, το Νίγηρα, το Μάλι και τη Νιγηρία. [5] εδοµένου ότι ο Bouteflika πρόκειται να εγκαταλείψει τον προεδρικό θώκο το 2014 και σε συνδυασµό µε την έλλειψη διαδόχου, αλλά και την υφιστάµενη εµφανή απογοήτευση των Αλγερινών πολιτών, στη διετία 2013-2014 αναµένονται σηµαντικές γεωπολιτικές εξελίξεις, µε κύριο χαρακτηριστικό το υψηλό έλλειµµα εσωτερικής ασφάλειας. Πέρα από την αναµενόµενη επιδείνωση της κατάστασης ασφάλειας στην περιοχή του Maghreb και Sahel, θα πρέπει να τονισθεί ότι «η διεξαγωγή τροµοκρατικών ενεργειών κατά στόχων ευρωπαϊκών συµφερόντων (εντός και εκτός των χωρών που συµµετέχουν στην αποστολή της EUTM) είναι πιθανή, ενώ η πιθανότητα ανάλογης ενέργειας κατά της Γαλλίας είναι υψηλή». [1] «Το 1998, η αλγερινή ισλαµιστική οργάνωση Salafist Group for Preaching and Combat (GSPC) αποσχίσθηκε από τη Armed Islamic Group (GIA) και τέσσερα χρόνια αργότερα ανακοίνωσε την ένωσή της µε την Al-Qaeda. Την 11η Σεπτεµβρίου του 2006, ονοµάσθηκε Al-Qaeda in the Islamic Maghreb (AQIM) ή Al-Qaeda in the Lands of the Islamic Maghreb (AQLIM). Σκοπός της AQIM είναι «η πτώση του αλγερινού καθεστώτος και η εγκαθίδρυση ενός ισλαµικού κράτους». Επιπρόσθετα, έχει κηρύξει ιερό πόλεµο (jihad) κατά των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Ισπανίας. Η πρακτική σηµασία της ενοποίησης µε την Al-Qaeda παραµένει άγνωστη, καθώς οι επιδιώξεις της AQIM έχουν τοπικό έως περιφερειακό χαρακτήρα, ενώ η Al-Qaeda είναι διεθνής τροµοκρατική οργάνωση. Πιθανόν, η συγκεκριµένη ονοµασία να λειτουργεί θετικά στη στράτευση νέων µελών από τη Βόρεια Αφρική. Ίσως, µελλοντικά να επιδιώκει την επέκταση της δραστηριότητάς της στην υπόλοιπη Αφρική, την Ευρώπη, κτλ. Εξάλλου, αν είχε προσδιορίσει τους στόχους της σε παγκόσµιο επίπεδο, τότε ίσως εµφανιζόταν ως ανταγωνιστής της Al- Qaeda, γεγονός που θα της δηµιουργούσε προβλήµατα στράτευσης νέων µελών και επιπλέον δεν θα λάµβανε τα διαπιστευτήρια της Al-Qaeda. Το αµερικανικό υπουργείο Εξωτερικών υπολογίζει ότι η δύναµη της AQIM ανέρχεται σε περίπου 1.000 µέλη στην Αλγερία και λιγότερα στην περιοχή του Sahel». Βασίλης Γιαννακόπουλος, «Αραβική Άνοιξη, Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική», Αθήνα 2012, σσ. 242-244 [2] «Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να εκµεταλλευθούν την αµερικανο-µαροκινή συνεργασία κατά της διεθνούς τροµοκρατίας, προκειµένου να ελέγξουν την περιοχή της δυτικής Sahel (ζώνη µεταξύ της Σαχάρας και της βόρειας Αφρικής), για την οποία υπάρχουν πληροφορίες ότι εδρεύουν κέντρα στράτευσης και εκπαίδευσης νέων µελών της AQIM» Ibid, σ. 226 [3] «Η διασπορά ελαφρών όπλων, φορητών βληµάτων εδάφους-αέρος (MANPADS), RPGs και ενός µικρότερου αριθµού βαρέων όπλων που κατείχαν οι µαχητές και των δύο πλευρών δηµιουργούσε 5

ανησυχίες για την εσωτερική κατάσταση αφενός της Λιβύης στη µετά τον εµφύλιο εποχή, αφετέρου των γειτονικών χωρών, αλλά και την περιφερειακή κατάσταση ασφάλειας γενικότερα. Το θέµα αυτό απασχόλησε σοβαρά της Ουάσιγκτον, καθότι αρκετά από αυτά τα όπλα θα µπορούσαν να περιέλθουν σε µέλη της διεθνούς τροµοκρατίας ή ακόµη και σε µέλη τοπικών ισλαµιστικών οργανώσεων» Ibid, σσ. 188-189 [4] Ibid, σσ. 225-226 [5] Ibid, σ. 243 6