Ομιλία Απεργία 09/04/2014

Ομιλία Απεργία 09/04/2014 Φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, Χαιρετίζουμε τις 10δες χιλιάδες απεργούς που από άκρη σε άκρη της χωράς σήμερα είναι στους δρόμους. Κόντρα στην τρομοκρατία, κόντρα στις απειλές, που δεν φοβήθηκαν ούτε κυβέρνηση ούτε εργοδοσία. Τους απεργούς που δεν τσίμπησαν από την ανοιχτή υπονόμευση του αγώνα από τους εργοδοτικούς - κυβερνητικούς συνδικαλιστές. Αυτούς που βγήκαν στους δρόμους αποφασιστικά και κόντρα στη μοιρολατρία, επέλεξαν να βαδίσουν τον δύσκολο, τον ταξικό δρόμο. Μαζί με τα ταξικά σωματεία, μαζί με το ΠΑΜΕ να δώσουν αυτή τη μάχη. Μάχη που δίνετε συνάδελφοι, λίγο μόλις διάστημα μετά την ψήφιση από την συγκυβέρνηση του πολυνομοσχεδίου. Το πολυνομοσχέδιο που προωθεί νέο συντριπτικό πλήγμα σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών, των ασφαλιστικών ταμείων και των μικρών επαγγελματιών. Παρά τις όποιες αναφορές της κυβέρνησης πως ο ήδη πετσοκομμένος και νομοθετημένος κατώτερος μισθός δε θα μειωθεί παραπέρα, ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός της δείχνει πως ο στόχος είναι να πέσει ακόμα χαμηλότερα και να παρασύρει στην κατρακύλα αυτή τους μισθούς και τα μεροκάματα όλων των κλάδων. Είναι μακροπρόθεσμος σχεδιασμός με ορίζοντα το 2017, που συνοδεύεται από άμεσα μέτρα, όπως του τωρινού πολυνομοσχεδίου, που πλαγιοκοπούν και μειώνουν το λαϊκό εισόδημα. Μαζί με την κατάργηση των οικογενειακών και άλλων επιδομάτων, ως αποτέλεσμα των συνεχόμενων μειώσεων των εργοδοτικών εισφορών, ξεκινώντας από φέτος που κόβονται στο μισό, χτυπάνε τις τριετίες, τις υπερωρίες, τις αποζημιώσεις, μειώνουν τα επιδόματα που σχετίζονται με το κατώτερο μεροκάματο. Βάζοντας ως πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας, αξιοποιεί με διάφορους τρόπους τις στρατιές των χιλιάδων ανέργων που το εκμεταλλευτικό σύστημα βγάζει εκτός παραγωγής για να χτυπήσει τους μισθούς. Σύμφωνα με όσα προβλέπει το πολυνομοσχέδιο, για τους μακροχρόνια ανέργους άνω των 25 ετών, που προσλαμβάνονται με τον κατώτερο μισθό, η αμοιβή τους για προϋπηρεσία που ήδη έχουν θα μειωθεί στο μισό. Ήδη χιλιάδες εργαζόμενοι που εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και σε προγράμματα απασχόλησης κακοπληρώνονται με μισθούς των 200 και 300 ευρώ. Η ΓΣΕΕ μπροστά σε αυτήν την κατάσταση βγαίνει και πανηγυρίζει για την υπογραφή της νέας ΕΓΣΣΕ, που παγιώνει τους μισθούς εξαθλίωσης, αποσπώντας τα συγχαρητήρια της κυβέρνησης και των εργοδοτικών οργανώσεων. Στήριγμα και πατερίτσα στην κρίση τους, στήριγμα και στην ανάπτυξη τους η ΓΣΕΕ. Αυτή την ανάπτυξη που διακηρύσσουν, που προϋποθέτει μισθούς πείνας και δουλειά για ένα ξεροκόμματο. Που μας θέλει σύγχρονους σκλάβους, ανοργάνωτους. Η ανάπτυξη που οραματίζονται σημαίνει ξεζούμισμα των εργαζομένων και των ανέργων συνολικά. Έχει ως μοναδικό κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτή είναι η ΕΕ, αυτός είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που υπηρετεί η συγκυβέρνηση. Τέτοια είναι και η απαράδεκτη συμφωνία (πραγματική συμφωνία) που υπέγραψαν και έχουν το θράσος οι ξοφλημένοι του εργατικού κινήματος να την ονομάζουν σύμβαση. Να τι συμφώνησαν λοιπόν συνάδελφοι ΓΣΕΕ - ΣΕΒ και οι άλλοι εργοδοτικοί φορείς. Συνεργασία μεταξύ τους στα παρακάτω : Παρέμβαση στα πλαίσια του στρατηγικού σχεδιασμού 2014-2020, για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της Ελλάδας στη βάση των παρακάτω θεμάτων : Απασχόληση, εκπαίδευση, κατάρτιση - Κοινωνική προστασία - Ανταγωνιστικότητα - Επιχειρηματικότητα Καινοτομία

Δηλαδή να συμβάλλουν όλοι μαζί στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας με στήριξη των εργοδοτών μέχρι το 2020 που αυτό σημαίνει ζεστό χρήμα στους επιχειρηματίες και υποταγή σ αυτό που ο ΣΕΒ είχε πει στην προηγούμενη συνάντηση, προετοιμασία για το νέο καθεστώς των εργασιακών σχέσεων. Να επεξεργαστούν πρόταση σύμπραξής τους με τον ΟΑΕΔ με στόχο τη συντονισμένη οργάνωση δράσεων σχετικά με την απασχόληση των νέων (π.χ. μαθητεία, πρακτική άσκηση, εγγύηση για τη νεολαία, νεανική επιχειρηματικότητα κλπ.). Να ενισχύσουν δηλαδή τα άθλια προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας ιδιαίτερα για τους νέους που θα φουσκώσουν τα πορτοφόλια των βιομηχάνων και θα υπονομεύσουν τις συλλογικές συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ότι δεν θα δώσουν αυξήσεις επικαλούμενοι την νομοθετική απαγόρευση η οποία ήταν απαίτηση του ΣΕΒ και θα παραμείνει ο μισθός στα άθλια επίπεδα των 586 ευρώ και 511 για τους νέους και ότι αυτό συνεπάγεται για μια σειρά επιδόματα. Όλοι μαζί συμφώνησαν ότι ο κοινωνικός διάλογος που δίνει τέτοιες συμφωνίες να επεκταθεί και στους κλάδους. Απ αυτή τη συμφωνία επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΠΑΜΕ για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Προκύπτει επιτακτική ανάγκη οι εργαζόμενοι να πετάξουν από τα συνδικάτα τέτοιες ηγεσίες. Προκύπτει ότι δεν μπορεί να υπάρχει άλλο αίτημα σήμερα πέρα από την αναπλήρωση των απολεσθέντων, με ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Ότι πρέπει να γίνει καθολικό αίτημα των εργαζομένων να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι για τις συλλογικές συμβάσεις. Εδώ και τώρα επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ ως βάση για νέες αυξήσεις και διαπραγματεύσεις. Να υπογραφούν παντού κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Και κυρίως προκύπτει, συνάδελφοι, ότι πρέπει να πάρουν έμπρακτη απάντηση από τους εργαζόμενους ο ΣΕΒ και η ΓΣΕΕ που υπέγραψαν τέτοια αθλιότητα. Να τους απαντήσουν γυρίζοντας την πλάτη σε αυτούς που τους πουλάνε, να απαντήσουν πυκνώνοντας τα ταξικά σωματεία, πυκνώνοντας τις γραμμές του ΠΑΜΕ Να γυρίσουν την πλάτη σε αυτούς που άρον άρον υπέγραψαν την νέα ΕΓΣΣΕ παραμονές απεργίας για να την υπομονεύσουν, μόνιμη τακτική τους άλλωστε. Τι να πρωτοπεί κανείς? Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει συνάδελφοι? Από την ίδια την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που δεν παίρνει κανένα μέτρο προετοιμασίας και οργάνωσης της απεργίας που η ιδία αποφάσισε? που δεν έχει βγάλει κανένα προπαγανδιστικό υλικό για την απεργία? Που ελάχιστες ημέρες πριν την απεργία δυνάμεις που πρόσκεινται στην ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ διατείνονταν πως δεν υπάρχει απόφαση για απεργία. Αν αυτό δεν είναι υπονόμευση τότε τι είναι συνάδελφοι? Τα παραδείγματα ατέλειωτα. Η πλειοψηφία της Διοίκησης της ΟΙΥΕ (συνδιήκουν ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ δλδ ΣΥΡΙΖΑ- ΕΜΕΙΣ μασκαρεμένα πρώην στελέχη της ΠΑΣΚΕ είναι αυτοί) σε σύσκεψη σωματείων στις 2 Απριλίου δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για πραγματική οργάνωση του αγώνα, περιορίστηκαν σε αερολογίες ότι για όλα φταίει μόνο η δικομματική κυβέρνηση Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ η νεοφιλελεύθερη τρόικα, οι δανειστές. Κανείς από τους εκπροσώπους αυτών των παρατάξεων, «πως θα μπορούσε άλλωστε», δεν είπε κουβέντα, για τα μονοπώλια, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους με τους οποίους και οι ίδιοι συνεργάζονται και αποτελούν σημαντικό βραχίονα του μηχανισμού τους. Τι να πούμε και για την συνδικαλιστική παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) η οποία όλες τις τελευταίες μέρες καλούσε ανοιχτά σε απεργοσπασία λέγοντας ανάμεσα σε άλλα υπέραγωνιστικά «Δεν έχει νόημα η 24ωρη γενική απεργία, είναι ντουφεκιά στον αέρα, να ξεκινήσει εδώ και τώρα γενική πολιτική απεργία διαρκείας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης» ποιο τα λένε αυτά? Οι κατ επάγγελμα απεργοσπάστες, οι απεργοί της αναρρωτικής άδειας. Απαξιώνουν την 24ωρη απεργία στοχεύοντας στην

απογοήτευση των εργαζομένων. Αλλά και σε τοπικό επίπεδο συνάδελφοι τίποτα διαφορετικό δεν είδαμε, Το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ δεν συνεδρίασε καν. Σαν να μην υπήρχε απεργία. Στο Νοσοκομείο οι εργαζόμενοι δεν είχαν καν ενημερωθεί από το σωματείο τους. Από το κλιμάκιο του ΠΑΜΕ που περιόδευσε εκεί το έμαθαν. Η ΕΛΜΕ Αρκαδίας συνεδρίασε χθες 8 Απρίλη το απόγευμα για να προετοιμάσει την σημερινή απεργία. Τι να πει κανείς.?? Το καλύτερο όλων όμως το έκανε το ΕΚΑ, από την μια στην εκλογοαπολογιστική του συνέλευση την Κυριακή 30/03/2014 οι εισηγήσεις τους (Πρόεδρος Γραμματέας) δεν ανέφεραν καν τη λέξη απεργία, απέκλισαν τους αντιπροσώπους του ΠΑΜΕ και ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να φέρουν προς συζήτηση ψήφιση από το σώμα το ψήφισμα του Π.Α.ΜΕ. για την σημερινή απεργία. Από την άλλη «όψιμα» ενδιαφέρθηκαν για την προετοιμασία της καλώντας τα σωματεία σε σύσκεψη στις 04/04 στην οποία τελικά δεν εμφανιστήκαν ούτε οι ίδιοι. Να λοιπόν που για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται πως παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, γραμμή διαχείρισης στο κίνημα και υπονόμευση των λαϊκών αγώνων πάνε μαζί. Μαζί κατεβαίνουν σε ψηφοδέλτια (ακόμα και με φασίστες της Χ.Α. αν είναι να τους «βγει» καρέκλα), μαζί διοικούν σωματεία, ομοσπονδίες, Εργ. Κέντρα κτλ Μόνο τους μέλημα ο εγκλωβισμός των συνειδήσεων, η απομάκρυνση των εργαζομένων από τους ταξικούς αγώνες και η διατήρηση τους σε ακίνδυνα, για το κατεστημένο, μονοπάτια. Γι' αυτό, εμείς επιμένουμε ότι το ζητούμενο σήμερα είναι η ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος, η αλλαγή συσχετισμών δύναμης, η ενότητα της εργατικής τάξης και η συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος και τη λαϊκή αντεπίθεση. Μόνο μέσα από το δρόμο που χαράζει το ΠΑΜΕ μπορεί να πάρει σάρκα και οστά αυτή η προοπτική συνάδελφοι. Έχουμε την πείρα πια, έχουμε δώσει «δείγματα γραφής» στου εργαζόμενους, σε όλο το λαό.15 χρόνια τώρα είμαστε οι μόνοι που τους λέμε σταθερά την αλήθεια, που λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, που δεν τους προδώσαμε ποτέ. Τόσα είναι ακριβώς τα χρόνια που συμπλήρωσε φέτος το ΠΑΜΕ, τον Απρίλη του 1999 με τη συμμετοχή εκατοντάδων συνδικαλιστών από δεκάδες σωματεία ιδρύθηκε ως ανάγκη των καιρών το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, ανοίγοντας μια νέα σελίδα για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, συνέχεια των πλούσιων παραδόσεων και των αξιών της εργατικής τάξης της χώρας μας. Το ΠΑΜΕ στα 15 χρόνια ζωής του έχει δώσει σαφή και φανερά δείγματα για το ρόλο του. Ξεπερνώντας απειλές, την τρομοκρατία και βρώμικες επιθέσεις, βοήθησε στον ταξικό προσανατολισμό των σωματείων, συνέβαλε αποφασιστικά ώστε να μπουν μπροστά στην οργάνωση αγώνων και απεργιών, να δώσουν κουράγιο, δύναμη, να καθυστερήσουν με τη δράση τους μέτρα και την αντιλαϊκή επίθεση, να είναι παρόντα σε κάθε εργατική διεκδίκηση, να αναδεικνύουν την αξία της ταξικής-εργατικής αλληλεγγύης. Τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και στα τελευταία δύσκολα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δεν έβαλαν νερό στο κρασί τους, δε μπήκαν σε κοινωνικούς διαλόγους, δεν υιοθέτησαν απόψεις και ιδεολογήματα του κοινωνικού εταιρισμού που έσκαβαν το λάκκο στους εργαζόμενους. Το ΠΑΜΕ απέδειξε στην πράξη πως δεν είναι άθροισμα παρατάξεων αλλά μαχητικό-ταξικό μέτωπο σωματείων, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, επιτροπών αγώνα, ανένταχτων συνδικαλιστών και εργαζόμενων. Δεν αντλεί τη δύναμη και το κύρος του από φανταχτερούς τίτλους και αγώνες της εικόνας αλλά από την καθημερινή και αταλάντευτη παρουσία των δυνάμεων του, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα γραφεία και στα εμπορομάγαζα, στα ξενοδοχεία, στα λιμάνια και σε κάθε εργασιακό χώρο. Τα βήματα που έχουν καταγραφεί στη σύντομη δράση του ΠΑΜΕ από το 1999 ως σήμερα, το ρίζωμα του σε περισσότερους κλάδους και τόπους δουλειάς, η πρωτοπόρα δράση των

δυνάμεων που συγκροτούν το ΠΑΜΕ στους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες μάχες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να γίνει έκπτωση στο σύνθημα νόμος είναι το δίκιο του εργάτη αποτελούν τη βάση για τη συνέχεια, για την αντεπίθεση των εργαζομένων μαζί με όσους πλήττονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων. Σε μια περίοδο που η σήψη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεχειλίζει από παντού, που το καθήκον της ανασύνταξης γίνεται σύνθημα σε ανερχόμενες δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, το ΠΑΜΕ, με τις θέσεις του, τις πρωτοβουλίες και τη δράση του, επιδιώκει να αναδειχτεί στον κύριο παράγοντα ταξικής συσπείρωσης και της ενότητας της εργατικής τάξης. Η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν σύνθημα, δε μπορούν να εγκλωβιστούν σε παιχνίδια κυβερνητικών εναλλαγών. Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα δεν μπορεί να υπάρξει. 15 χρόνια μετά δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, ταξικά. Δεν επιτρέπεται βήμα πίσω. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον και οι ανάγκες των εργαζομένων, οι ανάγκες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί χωρίς τους εργαζόμενους γρανάζι δε γυρνά. Το ξέρουν πολύ καλά αυτό τα αφεντικά και οι κυβερνόντες. Γι αυτό έχουν ξαμολήσει το μαντρόσκυλο τους την Χρυσή Αυγή. Ελπίζουν στην τρομοκράτηση του λαού από τους φασίστες. Όλοι είδαμε και ακούσαμε τις νέες απειλές και τις προκλήσεις της ναζιστικής συμμορίας απέναντι στο ΠΑΜΕ και στα σωματεία που συσπειρώνονται σε αυτό, ένα θα τους πούμε δε μας τρομοκρατούν. Είμαστε σταθερά δεμένοι στο ταξικό μας καθήκον. Στην προάσπιση των δικαιωμάτων των εργατών απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση των αφεντικών, των μεγαλοεργολάβων, των βιομήχανων, των εφοπλιστών που η Χρυσή Αυγή ως δολοφονικό όπλο του συστήματος δίνει εξετάσεις και υπερασπίζεται. Αλώστε έγινε ακόμα πιο φανερό με τις αποκαλύψεις που παρακολουθούμε όλες αυτές τις μέρες, πως η θέση μας για την Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνετε ξανά. Είναι το μακρύ χέρι του συστήματος, η σιδερένια γροθιά του. Επιβεβαιώνετε από την αποκάλυψη των στενών επαφών του πρώην γγ του Υπουργικού Συμβουλίου, Π. Μπαλτάκου, με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Οι στενές σχέσεις της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης με τον κρατικό μηχανισμό, αποδεικνύουν τις «συγγένειες» με το αστικό πολιτικό σύστημα, τους θεσμούς του αστικού κράτους. Κάτι που, άλλωστε, αποδεικνύεται από τον όλο διάλογο. Τέτοιου είδους «αντισυστημική» δύναμη είναι η Χρυσή Αυγή, τέτοιου είδους «αντιφασίστες» είναι και το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου. Πρέπει ο λαός, το εργατικό κίνημα να τους τσακίσει. Η αντιμετώπιση της δράσης της προϋποθέτει την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Το τσάκισμά της προϋποθέτει το τσάκισμα του συστήματος που τη γεννά, του καπιταλισμού. Με το δυνάμωμα της οργάνωσης του, το εργατικό-λαϊκό κίνημα με τα σωματεία και τους φορείς του, με το ΠΑΜΕ, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι, να απομονώσουν τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και να τη στείλουν στον απόπατο της ιστορίας. Να συσπειρωθούν με δυνάμεις που θα παλέψουν για το δικό τους δίκιο. Που θα δεσμεύονται από την υπόθεση της εργατικής τάξης και όχι από τα συμφέροντα των αφεντικών. Τέτοιες είναι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Είναι δεσμευμένες να βρίσκονται κάθε μέρα, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι κάθε κλάδου. Και αποδεικνύουμε ότι τις δεσμεύσεις μας εμείς τις κρατάμε. Τα μελή και τα στελέχη του ΠΑΜΕ είναι διπλά στους μαχόμενους εργαζόμενους, είναι στην πρώτη γραμμή. Χωρίς να φοβούνται ούτε την εργοδοσία, ούτε τα φασιστάκια της Χ.Α που τρέχουν όπου τους διατάξουν

τα αφεντικά για να σπάσουν καμία απεργία ή να βαρέσουν κανένα εργαζόμενο που διεκδικεί, ούτε την κρατική καταστολή. 10δες μελή και στελέχη σέρνονται στα δικαστήρια λόγο της δράσης τους, προχθές την Δευτέρα αγρότες και εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άλλοι αγωνιστές από όλη την Πελοπόννησο δικάζονταν στο Άργος για τις κινητοποιήσεις της ΠΑΣΥ το 2010. Με την κατηγορία της «παρακώλυση συγκοινωνιών». Διώκονται αυτοί που αγωνίζονται να οργανώσουν την πάλη των ανθρώπων του μόχθου, προκειμένου να φρενάρουν τη λαίλαπα των μέτρων που παίρνονται για την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων. Τελικά η παλικαρίσια και αλύγιστη στάση τους, μαζί με την συμπαράσταση από όλους τους κλάδους, η ταξική αλληλεγγύη τους έβγαλε νικητές. Αθωώθηκαν όλοι τους. Αλλά και σήμερα εδώ στο δικαστήριο της Τρίπολης δικάζετε ο Νίκος Γόντικας. Δικάζετε ύστερα από μήνυση του κυρ. Στέφανου Μάνου, πρόεδρου του κόμματος «Δράση», Αντίδραση θα το λέγαμε καλύτερα Διώκεται ο συναγωνιστής Γόντικας γιατί μαζί με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, μέρα πανελλαδικής απεργίας συμμετείχε σε κινητοποίηση διαμαρτυρίας για απόλυση εργαζομένου στο 1 ο Γυμνάσιο-Λύκειο Τρίπολης. Να σημειώσουμε ότι ο συγκεκριμένος εργαζόμενος τελικά δικαιώθηκε από τις αρμόδιες αρχές όπου κατέφυγε για το θέμα του. Το έχουμε πει επανειλημμένα και θα το πούμε πάλι, Ο λαός και το ταξικό του κίνημα δεν τρομοκρατούνται, δεν κάνουν πίσω, ούτε με δικαστήρια ούτε με συλλήψεις. Απαιτούμε να αποσυρθούν άμεσα η κατηγορίες προς το Νίκο Γόντικα, να μπει η υπόθεση του στο αρχείο όπως έχει συμβεί σε αντίστοιχες υποθέσεις (Αθήνα, Θεσ/νίκη) όπου ο κος Μάνος έχει κάνει μηνύσεις (Έχει αναλάβει εργολαβικό ρολό άλλωστε στη μήνυση στελεχών του ΠΑΜΕ), να σταματήσουν τώρα όλες οι διώξεις συνδικαλιστών. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν την στάση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, είναι αυτή τους η στάση που τους ανεβάζει ψηλά στη συνείδηση των εργαζομένων, που τους ξεχωρίζει από την σαπίλα των ξεπουλημένων εργατοπατέρων. Στα 15 χρόνια από την ίδρυσή του το ΠΑΜΕ αύξησε το κύρος και τις δυνάμεις του μέσα στους εργαζόμενους. Ορισμένα στοιχεία που πιστοποιούν αυτή την άνοδο τόσο γενικά, όσο και σε κάποιους κλάδους: Με την ίδρυσή του, το 1999, το ΠΑΜΕ είχε την πλειοψηφία σε 230 σωματεία. Τώρα, τα σωματεία αυτά ξεπερνούν τα 330. Στην ιδρυτική του σύσκεψη είχαν πάρει μέρος οι εκλεγμένοι στα διοικητικά συμβούλια των σωματείων, που ήταν 1.500. Τώρα, αυτά τα στελέχη που υπογράφουν και στηρίζουν το ΠΑΜΕ, μέλη ΔΣ, είναι πάνω από 3.200. Γι' αυτό σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ να ριζώσουν παντού, να είναι το θετικό παράδειγμα για όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, ώστε να ανεβαίνει σταθερά ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης, να μπαίνουν οι νέοι, οι γυναίκες, οι άνεργοι, οι μετανάστες στη συλλογική δράση, να δυναμώνει η παρουσία τους στους ταξικούς αγώνες. Γι αυτό δυναμικά και αισιόδοξα ένα έχουμε να πούμε σήμερα στο λαό, ΨΗΛΑ το κεφάλι. Άφοβα και αποφασιστικά, με πρώτο βήμα την σημερινή απεργία να γίνει η αρχή για αλλαγή των συσχετισμών στο εργατικό κίνημα. Να μπορέσουν οι εργαζόμενοι να βγουν μπροστά. Να απαιτήσουν να καλυφτούν όλες οι ανάγκες τους, να γίνουν αυτοί κύριοι του πλούτου που παράγουν. Να φωνάξουμε ότι σήμερα Απεργούμε για Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στη βάση των Συμβάσεων του 2009. Για κατάργηση όλων των αντιλαϊκών νόμων. Για προστασία των ανέργων. Απεργούμε ενάντια στην επίθεση ΕΕ - κεφαλαίου - κυβέρνησης, όπως αποτυπώθηκε στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο, γιατί η αντιλαϊκή πολιτική θα συνεχιστεί με ή χωρίς μνημόνιο, με αυτή ή την άλλη συνταγή διαχείρισης. Απεργούμε, γιατί η λεγόμενη «ανάκαμψη» είναι ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου και όχι

των εργαζομένων, του λαού. Απεργούμε, γιατί δεν μας ξεγελάνε τα ψίχουλα, το λεγόμενο «κοινωνικό μέρισμα» που δίνει η κυβέρνηση, που δεν μπορεί να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες μας. Απεργούμε ενάντια σε όλες τις προσπάθειες εκφοβισμού και αποπροσανατολισμού, απορρίπτοντας αυταπάτες και ψεύτικες προσδοκίες. Να απαιτήσουμε σήμερα: Να πάρει πίσω η κυβέρνηση το νόμο για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να επανέλθει η υποχρεωτικότητά τους και να υπογραφεί ΕΓΣΣΕ με επαναφορά των μισθών στα 751 ευρώ ως βάση για διαπραγμάτευση. Να σταματήσουν το άθλιο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων και ο απαράδεκτος διαχωρισμός στους μισθούς των εργαζομένων με βάση την ηλικία. Να μην καταργηθούν τα ήδη πετσοκομμένα οικογενειακά επιδόματα, τα επιδόματα μητρότητας και τα άλλα επιδόματα του ΟΑΕΔ, ως συνέπεια της νέας μείωσης των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Να αυξηθούν τα επιδόματα ανεργίας. Να απλοποιηθούν οι διαδικασίες και να δίνονται σε όλους τους ανέργους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να καταργηθούν όλα τα δουλεμπορικά γραφεία. Όλοι οι άνεργοι να έχουν δωρεάν ιατρική, νοσηλευτική και φαρμακευτική φροντίδα, δωρεάν μεταφορές. Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της μητρότητας, επαναφορά του επιδόματος τοκετού για όλες τις γυναίκες. Να σταματήσει η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων στα άθλια και κακοπληρωμένα προγράμματα απασχόλησης. Να μπει φρένο στις συζητήσεις για την απελευθέρωση των απολύσεων που προετοιμάζουν. Καμιά απόλυση στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Να ανακληθούν οι έως σήμερα απολύσεις στο δημόσιο τομέα και να δοθούν κονδύλια για την κάλυψη των αναγκών στην Παιδεία, στην Υγεία και την Πρόνοια. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων που επιφέρουν. Να γίνουν τα μονοπώλια λαϊκή περιουσία. Να σταματήσουν τώρα όλα τα χαράτσια είτε της ΔΕΗ είτε της εφορίας. Να σταματήσει κάθε κατάσχεση και πλειστηριασμός στα σπίτια του εργαζόμενου λαού. Να σταματήσει κάθε συζήτηση για παρέμβαση του κράτους και των εργοδοτών στη συνδικαλιστική δράση και στο δικαίωμα της απεργίας. Ψηλά το κεφάλι λοιπόν συνάδελφοι και συναγωνιστές, μόνη ελπίδα για όλους μας είναι ο δρόμος του αγώνα, και μονή σίγουρη και εγγυημένη δύναμη σε αυτό το δρόμο είναι το ΠΑΜΕ. Ψηλά το κεφάλι..!!!!