Η ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μελέτη 12: Για το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου Η ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Εδάφιο µνήµης: «Και ήκουσα άλλον εκ του θυσιαστηρίου λέγοντα, Ναι, Κύριε Θεέ Παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου.» Αποκάλυψις 16/ις 7. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ιεζ. 28/κη 12-17, Ησ. 14/ιδ 12-15, Ιωβ 1/α 6-12, Ζαχ. 3/γ 1-5, Α Ιωάν. 4/δ 10, Β Τιµ. 4/δ 8, Ιεζ. 36/λς 23-27. Οι Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη της Μεγάλης Διαμάχης μεταξύ Χριστού και Σατανά. Κεντρικό ρόλο σ αυτήν τη διαμάχη έχει το αγιαστήριο το οποίο όπως είδαμε επικεντρώνεται, από την αρχή μέχρι και το τέλος της ιστορίας της σωτηρίας, στην λύτρωση της ανθρωπότητας μέσω του θανάτου του Ιησού. Το μήνυμα του αγιαστηρίου μάς βοηθάει επίσης να δούμε τον χαρακτήρα του Θεού, στον οποίο επιτίθεται ο Σατανάς από την έναρξη της Μεγάλης Διαμάχης στον ουρανό. Αυτήν την εβδομάδα θα μελετήσουμε κάποια σημαντικά σημεία της Μεγάλης Διαμάχης μεταξύ του Χριστού και του Σατανά που αποκαλύπτουν την αλήθεια για τον χαρακτήρα του Θεού και εκθέτουν τα ψέματα του Σατανά.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΣΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ Διαβάστε Ιεζ. 28/κη 12-17 και Ησ. 14/ιδ 12-15. Τι μας διδάσκουν αυτά τα εδάφια για την πτώση του Εωσφόρου;...... Με μία πρώτη ματιά, η περικοπή στο Ιεζ. 28/κη 12 μοιάζει να αναφέρεται σε έναν επίγειο μονάρχη. Ωστόσο, στη συνέχεια καταλαβαίνουμε ότι στην πραγματικότητα αναφέρεται στον Σατανά. Κατ αρχάς, αυτό το ον φαίνεται να είναι χρισμένο χερουβείμ «διά να επισκιάζης» (Ιεζ. 28/κη 14), μία εικόνα που μας θυμίζει τα Άγια των Αγίων στο επίγειο αγιαστήριο, όπου δύο χερουβείμ κάλυπταν την Κιβωτό της Διαθήκης και την παρουσία του Κυρίου (Έξ. 37/λζ 7-9). Αυτή η ουράνια ύπαρξη περπατούσε «εν μέσω λίθων πύρινων», «εν τω όρει τω αγίω του Θεού» (Ιεζ. 28/κη 14), στην «Εδέμ τω παραδείσω του Θεού» (Ιεζ. 28/κη 13) δύο απεικονίσεις του αγιαστηρίου. Στους πολύτιμους λίθους που τον κάλυπταν στο εδ. 13 συμπεριλαμβάνονται οι εννέα από τους δώδεκα λίθους που βρίσκονταν στο άμφιο του αρχιερέα (Έξ. 39/λθ 10-13) μία ακόμη αναφορά στο αγιαστήριο. Αφού δίνεται η περιγραφή της μεγαλοπρέπειας του χερούβ, στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην ηθική του πτώση. Η δόξα τον έκανε υπερήφανο. Η ομορφιά γέμισε με υπεροψία την καρδιά του, η λαμπρότητα τού διέφθειρε τη σοφία, και το «εκ του πλήθους του εμπορίου» - το οποίο προφανώς έχει να κάνει με τη συκοφαντία του προς τον Θεό και την ανταρσία που ξεκίνησε τον έκανε βίαιο. Στο Ησ. 14/ιδ 12-15, βλέπουμε ότι ο «υιός της αυγής» (η έννοια της ονομασίας Εωσφόρος), πέφτει από τον ουρανό στη γη, δείχνοντας ότι η προέλευσή του είναι υπερφυσική και όχι επίγεια. Άλλες φράσεις όπως, «τον θρόνο μου υπεράνω των άστρων του Θεού», «το όρος της συνάξεως» και «όμοιος του Υψίστου» ενισχύουν την άποψη ότι πρόκειται για μία ουράνια ύπαρξη. Ενώ τα εδ. 12 και 13 είναι σε παρελθοντικό χρόνο, το εδ. 15 αλλάζει σε μελλοντικό χρόνο. Αυτή η αλλαγή στο χρόνο δείχνει ότι αρχικά υπήρχε η πτώση από τον ουρανό στη γη (Ησ. 14/ιδ 12) και ότι θα υπάρξει δεύτερη πτώση από τη γη «εις τα βάθη του λάκκου», κάποια στιγμή στο μέλλον (Ησ. 14/ιδ 15). Η αναφορά αυτή δεν είναι για κάποιον βασιλιά της Βαβυλώνας αλλά για τον Εωσφόρο. ΣΚΕΨΗ: Ένα τέλειο ον, δηµιουργηµένο από τον τέλειο Θεό, πέφτει στην αµαρτία; Τι µας δείχνει αυτό για την ηθική ελευθερία στη δηµιουργία του Θεού; Τι µας δείχνει αυτή η ελευθερία για τον χαρακτήρα του Θεού;

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ Μετά την πτώση του από τον ουρανό, ο Σατανάς προσπάθησε να συκοφαντήσει τον χαρακτήρα του Θεού. Ο Σατανάς μετέφερε την ανταρσία του από το ουράνιο αγιαστήριο στο πρώτο επίγειο «αγιαστήριο», στην Εδέμ (Γέν. 3/γ 1-5). Αφού ήρθε σε επαφή με την Εύα, μέσα από το φίδι, έβαλε στο νου της την ιδέα ότι ο Θεός τούς στερούσε κάτι που ήταν καλό για εκείνους. Μ αυτόν τον δυσδιάκριτο τρόπο, διαστρέβλωσε τον χαρακτήρα του Θεού. Η πτώση του Αδάμ και της Εύας έδωσε στον Σατανά, έστω και προσωρινά, την εξουσία σ αυτόν τον κόσμο. Μέσα από διάφορα εδάφια, βλέπουμε πως ο Σατανάς είχε πρόσβαση στην ουράνια αίθουσα, όμως ως «άρχων αυτού του κόσμου» (Ιωάν. 12/ιβ 31), ως κάποιος που έχει τη γη αλλά δεν του ανήκει, σαν ένας κλέφτης. Διαβάστε Ιώβ 1/α 6-12 και Ζαχ. 3/γ 1-5. Πού βλέπουμε σ αυτά τα εδάφια την Μεγάλη Διαμάχη;. Σ αυτά τα εδάφια βλέπουμε την ουράνια όψη της Μεγάλης Διαμάχης. Ο Σατανάς παρουσιάζει ότι ο Ιώβ δεν λάτρευε τον Θεό επειδή το άξιζε, αλλά επειδή συνέφερε τον ίδιο, και αν η υπηρεσία του Θεού δεν συνοδευόταν από ευλογίες, ο Ιώβ θα εγκατέλειπε την πίστη του. Στην περίπτωση του αρχιερέα Ιησού και των άλλων πιστών (δείτε Αποκ. 12/ιβ 10), η Ε. Χουάιτ αναφέρει ότι ο Σατανάς, «κατηγορεί τα παιδιά του Θεού και παρουσιάζει την κατάστασή τους όσο πιο απελπιστική γίνεται. Εκθέτει στον Κύριο τις κακές τους πράξεις και τις ελλείψεις τους.» Λ.Ζ. σ.125. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις το πραγματικό ζήτημα είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Το ερώτημα πίσω από όλες τις κατηγορίες, είναι το εάν ο Θεός είναι Δίκαιος. Ο χαρακτήρας του Θεού είναι αυτός που κρίνεται. Είναι αυτό δίκαιο, όταν ο Θεός σώζει τους αμαρτωλούς; Είναι δίκαιος όταν διακηρύττει τους άδικους, δίκαιους; Εφόσον είναι δίκαιος πρέπει να τους τιμωρήσει. Εφόσον είναι ελεήμων πρέπει να τους συγχωρήσει. Πώς μπορεί ο Θεός να είναι και τα δύο; ΣΚΕΨΗ: Εάν ο Θεός ήταν µόνο δίκαιος, ποια θα ήταν η κατάληξή µας και γιατί θα το αξίζαµε;

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ Από την αρχή ο Θεός έδειξε ότι θα ανέτρεπε τις κατηγόριες του Σατανά και θα εκδήλωνε τη δικαιοσύνη και την αγάπη Του. Η δικαιοσύνη Του απαιτεί την τιμωρία για την αμαρτία της ανθρωπότητας. Η αγάπη Του θέλει να αποκαταστήσει τη σχέση Του με τους ανθρώπους. Πώς μπορεί ο Θεός να τα εκδηλώσει και τα δύο; Πώς έδειξε ο Θεός την αγάπη και τη δικαιοσύνη Του; Α Ιωάν. 4/δ 10, Ρωμ. 3/γ 21-26.... Η αγάπη και η δικαιοσύνη του Θεού φανερώθηκαν πλήρως στον θάνατο του Χριστού. Ο Θεός μάς αγάπησε και γι αυτό έστειλε τον Υιό Του να κάνει εξιλέωση για τις αμαρτίες μας με τη θυσία Του (Α Ιωάν. 4/δ 10, Ιωάν. 3/γ 16). Πληρώνοντας ο Ίδιος το τίμημα για την παράβαση του νόμου, ο Θεός έδειξε την δικαιοσύνη Του: οι απαιτήσεις του νόμου έπρεπε να τηρηθούν, και αυτό έγινε στο σταυρό από τον Ιησού. Την ίδια στιγμή, μέσα από αυτήν την πράξη δικαιοσύνης, ο Θεός έδειξε την χάρη και την αγάπη Του επειδή ο Ιησούς πέθανε στη θέση μας για να μη χρειαστεί να πεθάνουμε εμείς. Αυτή είναι η πρόνοια του ευαγγελίου, ο Ίδιος ο Θεός επωμίστηκε το τίμημα της αμαρτίας που η δικαιοσύνη Του απαιτούσε, ενώ στην πραγματικότητα έπρεπε να πληρώσουμε εμείς. Στην Ρωμ. 3/γ 21-26 βρίσκεται ένα βιβλικό μαργαριτάρι όσον αφορά το θέμα της δικαιοσύνης του Θεού και της Λύτρωσης στον Ιησού Χριστό. Ο εξιλεωτικός θάνατος του Χριστού είναι η εκδήλωση της δικαιοσύνης του Θεού «διά να ήναι αυτός δίκαιος, και να δικαιόνη τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν» (Ρωμ. 3/γ 26). Και πάλι, εικόνες από το αγιαστήριο μας παρέχουν το πλαίσιο για τον θάνατο του Χριστού. Τις προηγούμενες εβδομάδες είδαμε πως ο θάνατός Του ήταν η τέλεια θυσία αντικατάστασης και ότι ο Χριστός είναι το «μέσον εξιλεώσεως» (Ρωμ. 3/γ 25). Εν ολίγοις, τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη φαίνεται πως η υπηρεσία του επίγειου αγιαστηρίου ήταν τύπος της αποστολής του Χριστού. ΣΚΕΨΗ: «Με έντονο ενδιαφέρον οι αναµάρτητοι κόσµοι περίµεναν να δουν το Δηµιουργό Θεό να σηκώνεται για να καταστρέψει τους κατοίκους της γης Αλλά αντί να καταστρέψει τον κόσµο, ο Θεός έστειλε τον Υιό Του να σώσει την ανθρωπότητα Στην πιο κρίσιµη στιγµή όπου ο Σατανάς φαίνονταν να θριαµβεύει, ο Υιός του Θεού ήρθε µε το µήνυµα της θείας χάρης» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 20. Τι µας λέει αυτή η περικοπή για τον χαρακτήρα του Θεού;

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ Όπως βλέπουμε στην Αγία Γραφή, η κρίση του Θεού είναι ένα χαρμόσυνο νέο για εκείνους που Τον πιστεύουν και Του είναι αφοσιωμένοι, παρότι «δεν μπορούμε να αποκριθούμε στις κατηγορίες που μας εξαπολύει ο Σατανάς». Ε. Χουάιτ Testimonies for the Church, τομ. 5, σ. 472. Ωστόσο, η κρίση δεν γίνεται μόνο για μας αλλά αποσκοπεί και στη δικαίωση του Θεού μπροστά σε όλο το σύμπαν. Πώς παρουσιάζεται ο χαρακτήρας του Θεού στην κρίση σύμφωνα με τα παρακάτω εδάφια; Ψαλμ. 96/!ς 10,13, Β Τιμ. 4/δ 8, Αποκ. 16/ις 5,7, 19/ ιθ 2. Ο χαρακτήρας του Θεού θα αποκαλυφθεί στην κρίση Του. Εκείνο το οποίο αντιλήφθηκε ο Αβραάμ θα το κατανοήσει και όλη η ανθρωπότητα, «ο κρίνων πάσαν την γην δεν θέλει κάμει κρίσιν;» (Γέν. 18/ιη 25). Οι διαφορετικές φάσεις της κρίσης, με τα ανοιγμένα βιβλία, βεβαιώνουν πως οι άγγελοι (στην διερευνητική κρίση) και οι δίκαιοι (στην κρίση κατά τα χίλια χρόνια), θα είναι σίγουροι πως σε κάθε περίπτωση ο Θεός είναι Δίκαιος και Ελεήμων με τους ανθρώπους. Διαβάστε Φιλιπ. 2/β 5-11. Σε ποιο θαυμάσιο γεγονός αναφέρονται αυτά τα εδάφια; Στα εδ. 9-11 βλέπουμε την εξύψωση του Χριστού. Οι δύο αυτές ενέργειες εκφράζουν την ίδια σκέψη: ο Ιησούς είναι Κύριος, και όλη η δημιουργία θα Τον αναγνωρίσει. Αρχικά θα «κλίνη πάν γόνυ» (εδ.10). Η υπόκλιση είναι μία πράξη αναγνώρισης της εξουσίας ενός ανθρώπου. Εδώ γίνεται η αναγνώριση της απόλυτης κυριαρχίας του Χριστού. Ο φόρος τιμής που αποδίδεται είναι παγκόσμιος. Η φράση «επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων», περιλαμβάνει κάθε ύπαρξη: Τις υπάρξεις στον ουρανό, τους ζωντανούς στη γη, και τους αναστημένους νεκρούς. Φόρο τιμής δεν θα αποδώσουν μόνο οι σωσμένοι. Όλοι θα αναγνωρίσουν την κυριαρχία Του, ακόμη και οι ασεβείς. Η δεύτερη ενέργεια είναι πως όλοι θα ομολογήσουν «ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος» (εδ. 11). Στο τέλος, όλοι θα αναγνωρίσουν την δικαιοσύνη του Θεού εξυψώνοντας τον Χριστό ως Κύριο. Έτσι, όλη η δημιουργία θα αναγνωρίσει τον χαρακτήρα του Θεού, την αιτία της Μεγάλης Διαμάχης, ως δίκαιο και πιστό. Ακόμη και ο Σατανάς, ο αιώνιος εχθρός του Χριστού, θα αναγνωρίσει την δικαιοσύνη του Θεού και θα υποκλιθεί στην ανωτερότητα του Χριστού (δείτε Ε. Χουάιτ, Τ.Π.Σ. σ. 799,800).

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου ΤΟ ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΟ ΘΕΑΜΑ Στην επί του όρους ομιλία ο Ιησούς είπε: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 5/ε 16). Με αυτά τα λόγια φανερώνει μία αρχή την οποία βλέπουμε συχνά στην Αγία Γραφή, αν και πολλές φορές έχει παρερμηνευθεί. Μας λέει ότι, ως ακόλουθοι του Χριστού, μπορούμε να δοξάσουμε ή να ντροπιάσουμε τον Θεό με τις ενέργειές μας. Διαβάστε Ιεζ. 36/λς 23-27. Πώς θα δικαιωνόταν το όνομα του Θεού στο αρχαίο Ισραήλ; Αυτά τα εδάφια συνιστούν μία από τις βασικότερες περικοπές της Καινής Διαθήκης. Ο Θεός θέλει να κάνει μία συγκλονιστική μεταμόρφωση στο λαό Του. Θα τους εξαγνίσει (εδ. 25) και θα τους δώσει νέα καρδιά και νέο πνεύμα (εδ. 26) ώστε να γίνουν άγιοι και να ακολουθούν τις εντολές Του. Εκείνο το οποίο ο Θεός θέλει, είναι να δικαιώσει και να καθαγιάσει τους πιστούς, ώστε μέσα από τη ζωή τους να Τον τιμήσουν για αυτό που Είναι και που κάνει (εδ. 23). Φυσικά, βασικό στοιχείο στη δικαίωση του χαρακτήρα του Θεού μπροστά στο σύμπαν, είναι ο Σταυρός. «Ο Σατανάς είδε ότι το προσωπείο του είχε καταρρακωθεί. Το σύστημά του είχε εντελώς ξεσκεπαστεί μπροστά στους αναμάρτητους αγγέλους και στο ουράνιο σύμπαν. Είχε αποκαλυφθεί σαν ανθρωποκτόνος. Προκαλώντας τη χύση του αίματος του Υιού του Θεού, βγήκε εντελώς από την καρδιά των ουράνιων υπάρξεων.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ.734. Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται ότι οι ακόλουθοι του Χριστού λέγεται ότι έχουν γίνει «θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους» (Α Κορ. 4/δ 9). Επομένως, ό,τι κάνουμε δεν τα βλέπουν μόνο οι άλλοι άνθρωποι αλλά και οι ουράνιες υπάρξεις. Τι μαρτυρία δίνουμε; Μέσα από τη ζωή μας μπορεί να γνωστοποιηθεί «εις τα αρχάς και τας εξουσίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού» (Εφεσ. 3/γ 10). Από την άλλη όμως, μπορούμε μέσα από τη ζωή μας να ντροπιάσουμε το όνομα του Κυρίου, τον Οποίον ομολογούμε ότι υπηρετούμε. ΣΚΕΨΗ: Τι µαρτυρία δίνουµε µέσα από τη ζωή µας, στους ανθρώπους και στους αγγέλους; Δεδοµένου ότι ισχυριζόµαστε πως είµαστε ακόλουθοι του Ιησού, δοξάζουµε τον Θεό µε τη ζωή µας ή µήπως εξυψώνουµε τον Σατανά;

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου Δύση ηλίου: 17:08 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: «Στον κόσμο ήρθε Εκείνος που ήταν ο κατάλληλος αντιπρόσωπος του Πατέρα, Εκείνος που με τον χαρακτήρα και τις πράξεις Του ανάτρεψε τα ψέματα του Σατανά για τον Θεό. Ο Σατανάς πρόσαψε στον Θεό στοιχεία του δικού του χαρακτήρα. Τώρα, μέσω του Χριστού βλέπουμε να αποκαλύπτεται ο πραγματικός χαρακτήρας του Θεού ενός ελεήμονα και ευσπλαχνικού Πατέρα που θέλει όλοι να μετανοήσουν και να απολαύσουν αιώνια ζωή.» Ε. Χουάιτ, Selected Messages, βιβλίο 1, σ.254. «Η αποστολή του Χριστού, που αμυδρά κατανοούμε το πώς από τον θρόνο του Θεού κλήθηκε να θυσιαστεί στο βωμό του Γολγοθά, θα γίνει πιο κατανοητή και θα φανεί πως η θυσία Του είναι η αρχή κάθε αποστολής αγάπης.» Ε. Χουάιτ, In Heavenly Places, σ.319. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Στο τέλος της Μεγάλης Διαμάχης όλες οι νοήμονες υπάρξεις του σύμπαντος, συμπεριλαμβανομένων του Σατανά και των ασεβών, θα αναγνωρίσουν την δικαιοσύνη του Θεού στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την αμαρτία και την ανταρσία. Τι μας δείχνει αυτό για τον χαρακτήρα του Θεού; Τι μας διδάσκει για την ηθική ελευθερία και πόσο ιερή και βασική είναι στο σύμπαν που ο Θεός δημιούργησε; 2. Υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί που αρνούνται την ύπαρξη του Σατανά και θεωρούν απλώς ότι είναι ένα φανταστικό πλάσμα για να εξηγηθεί το κακό και η θλίψη στον κόσμο. Σκεφτείτε πόσο παραπλανητική είναι αυτή η άποψη. Δύσκολα κατανοούμε το πώς μπορεί ο Χριστιανισμός να αρνηθεί την ύπαρξη του Σατανά τη στιγμή που η Αγία Γραφή συνεχώς αναφέρεται σ αυτό, κυρίως δε στην Καινή Διαθήκη. Πώς φαίνεται μέσα από αυτό το πόσο έντονα επηρεασμένες είναι ορισμένες εκκλησίες από τον κόσμο; Τι μπορούμε να διδαχθούμε ως εκκλησία, ώστε να μην πέσουμε στην ίδια παγίδα; Εάν ο Σατανάς δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, τι γίνεται με την Μεγάλη Διαμάχη;

Believe παρουσιάζει η έκδοση σε PDF της Σχολής Σαββάτου Επίσης και σε ibooks για iphone και ipad εντελώς δωρεάν! www.believechannel.org