ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Το ευρωπαϊκό ορίζεται από συμμετοχή σε δομές οργανισμών και ευρύτερα σε πολιτικές δομές.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Το ευρωπαϊκό ορίζεται από συμμετοχή σε δομές οργανισμών και ευρύτερα σε πολιτικές δομές. Η Ευρώπη ορίζεται ως γεωγραφικός χώρος. Τα γεωγραφικά σύνορα της Ευρώπης δεν είναι σταθερά. Η Ευρώπη ως περιοχή γεωγραφική δεν είχε ποτέ απολύτως ξεκάθαρα σύνορα. Η Ευρώπη όμως έχει ένα σκληρό πυρήνα που άλλαζε κατά την διάρκεια του χρόνου κυρίως καθώς αντιμετωπίζονταν εξωτερικές και εσωτερικές εξελίξεις. Η Ευρώπη έχει κάποια όρια, δεν εκτείνεται απεριόριστα, επίσης δεν έχουμε πάντοτε ταύτιση γεωγραφικών και πολιτικών συνόρων. Πολλοί ορίζουν την Ευρώπη ως σύστημα αξιών. Αρχές Ευρώπης: Διάλογος- δημοκρατία- δικαιοσύνη- δικαιώματα του ανθρώπου-οικονομική ανάπτυξη. Paul Valery: Έχει ορίσει τον Ευρωπαίο ως κάποιο ή κάποια που έχει αποδεχθεί την αρχαία ελληνική έννοια του ορθολογισμού ως τρόπου σκέψης, τον ευραιοχριστιανικό πνευματισμό ως μορφή πνευματικής κατεύθυνσης και την ρωμαϊκή οργανωτική νομοθεσία ως τρόπο διοίκησης. 1. Η έννοια της Ευρώπης είναι δυναμική, και όχι στατική. 2. Η έννοια της Ευρώπης έχει συγκεκριμένες πτυχές: Α. Γεωγραφική πτυχή με ασαφή όρια και μεταβλητό σε βάθος χρόνου σκληρό πυρήνα. Β. Υπάρχει μια ιδεολογική πτυχή ή μία ενός συγκεκριμένου συστήματος αξιών. Γ. Υπάρχει μια πολιτική και οργανωτική πτυχή με κύριο εκφραστή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δ. Η έννοια της Ευρώπης ορίζεται και έχει μια συγκεκριμένη ιστορία. Σε τελική ανάλυση ως ευρωπαϊκό εννοούμε αυτό που συνδυάζει και μετέχει όχι απαραίτητα στο ίδιο βαθμό και με τον ίδιο τρόπο σ όλα τα παραπάνω. Η έννοια της Ευρώπης είναι πολύπλοκη και συνδυαστική αλλά αυτό απαιτεί η μακροχρόνια ιστορία της. 1500> ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΘΑΥΜΑ Η πιο εύφορη περιοχή του πλανήτη είναι η Ινδία το μεγαλύτερο πληθυσμό του πλανήτη έχει η Κίνα. Η Ευρώπη από γεωστρατηγική άποψη ήταν «ανοικτή» από την Ανατολή και τον νόμο. 1453> ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ Η Οθωμανική αυτοκρατορία είναι η μεγαλύτερη δύναμη της περιοχής και φθάνει μέχρι την Βιέννη. Η Ευρώπη υστερεί στις επιστήμες ενώ η Ασία ανθεί. Οι αραβικές μουσουλμανικές χώρες είναι οι πιο ραγδαία αναπτυσσόμενες (στρατιωτικά, επιστημονικά)

Πως λοιπόν η Ευρώπη κατορθώνει να φθάσει στο Ευρωπαϊκό Θαύμα; Ποιοι είναι οι παράγοντες που την οδήγησαν σ αυτό; (Η απάντηση είναι συνδυαστική.) 1. Ο πολιτικός κατακερματισμός κυριαρχούσε στην Ευρώπη για 1000 χρόνια μετά την πτώση της Ρώμης. 2. Υπάρχει γεωγραφικός κατακερματισμός 3. Συμβιωτική σχέση εμπορίου αγοράς και πολιτείας 4. Ουδείς είχε αποκλειστική πρόσβαση σε νέα τεχνολογία και ειδικά σε στρατιωτική τεχνολογία. Επιπλέον υπάρχει συνεχής στρατιωτικός ανταγωνισμός και συνεχής βελτίωση των οπλικών συστημάτων. 5. Κουλτούρα ανταγωνισμού: Στον δυτικό πολιτισμό εκτιμούνται ο ανταγωνισμός, το ρίσκο και η επιχειρηματικότητα. Με την εποχή των εξερευνήσεων έχουμε βελτιώσεις στα πλοία στα τηλεσκόπια στην γεωγραφία, και γενικά η γνώση εισβάλλει στην Ευρώπη. 6. Ανεκτικότητα, ορθολογισμός: Αρχίζει και υπάρχει σχετική ελευθερία σκέψης και ορθολογισμού. Δίνεται έμφαση στο πρακτικό και όχι στο θεωρητικό. Απόρριψη φολκλορικών εθίμων (δεισιδαιμονίες) και πίστεων. Σταδιακή απομάκρυνση από τον θρησκευτικό δογματισμό. Το ευρωπαϊκό θαύμα οφείλεται σον πολιτικό, τεχνολογικό και στρατιωτικό πλουραλισμό, στον οικονομικό φιλελευθερισμό και στο πνεύμα της σχετικής πνευματικής ελευθερίας. Όλοι αυτοί οι παράγοντες δρουν μαζί και δημιουργούν το ευρωπαϊκό θαύμα. Από το 1500-Α` Παγκόσμιο Πόλεμο η Ευρώπη γίνεται το πολιτικό κοινωνικό και καλλιτεχνικό κέντρο του κόσμου. Το βασικότερο χαρακτηριστικό της ευρωπαϊκής ιστορίας είναι ο πόλεμος. Το 10 ο αιώνα στην Ευρώπη υπήρχε φεουδαρχία και τους πολέμους τους υποκινούσαν ιππότες (πόλεμος ιπποτών) Η εκλογική δύναμη των γυναικών άρχισε στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο και ολοκληρώθηκε μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη Γαλλία τη δεκαετία του 50 ψήφισαν οι γυναίκες. Η ευρωπαϊκή αριστοκρατία είχε την Οικονομική εξουσία (το 16 ο αιώνα) Πολιτική εξουσία (μέχρι το 18 ο αιώνα) Κοινωνική εξουσία (μέχρι σήμερα) Το κάστρο είναι συνδεδεμένο με το φέουδο την εποχή της φεουδαρχίας. Τον 14 ο -15 ο αιώνα έχουμε τον πόλεμο τον μισθοφόρων. Ο πόλεμος των μισθοφόρων ήταν συνδεδεμένος με την άνοδο του κράτους και την επιβολή της εξουσίας κάποιου ηγεμόνα σε μία ευρύτερη περιοχή, όχι όμως σε όλη την Ευρώπη.

Το 17 ο αιώνα έχουμε τον πόλεμο των εμπόρων. Ο πόλεμος τότε αποκτούσε πλούτο. Η Ευρώπη βιώνει την εποχή των ανακαλύψεων και των νέων χωρών. Το 18 ο αιώνα έχουμε τον πόλεμο των επαγγελματιών,διότι οι στρατοί πλέον είναι επαγγελματικοί. Το 19 ο αιώνα έχουμε τον πόλεμο των λαών>εθνικό στρατό. Οι Γάλλοι γα πρώτη φορά πήγαν στρατό επειδή ήταν υποχρέωση του πολίτη. Είχαν βέβαια και σοβαρά δικαιώματα. Τον 20 ο αιώνα έχουμε τον πόλεμο των ιδεολογιών. Τον 21 ο αιώνα έχουμε τον πόλεμο της τρομοκρατίας. >1519-1659 Το 16 ο αιώνα η πορεία της Ευρώπης ήταν ανοδική, τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό που δεν είχε αποφασιστεί και δεν ήταν δεδομένο ήταν το αν θα υπάρξει μία ευρωπαϊκή δύναμη που θα κυριαρχήσει και θα ελέγχει την υπόλοιπη Ευρώπη. Η 1 η προσπάθεια γίνεται από τους Αψβούργους κατά την περίοδο 1519-1659 όπου και προσπαθούν να ελέγξουν την Ευρώπη. >1519-1659 Η περίοδος αυτή επιτρέπει τον πολιτικό πλουραλισμό στη Ευρωπαϊκή ήπειρο. Όλα αυτά τα χρόνια η Ευρώπη: 1. Ταλανίζεται από πολέμους. Οι πόλεμοι αυτής της εποχής δεν ήταν τοπικοί, έχουμε δηλαδή να κάνουμε με ολόκληρες πολεμικές διαδικασίες. 2. Οι πόλεμοι στην Ευρώπη έχουν θρησκευτική διάσταση. Πχ το 1517 υπήρχε η μεταρρύθμιση του Λούθηρου. Οι πόλεμοι με θρησκευτική διάσταση και δυσκολεύουν τις προσπάθειες για επίτευξη συμβιβασμού ή ειρήνης. Σε αυτή την εποχή ήταν εφικτό να μετέχουν άτομα σε διακρατικές συγκρούσεις και για θέματα θρησκευτικού δόγματος. Η δυναστεία των Αψβούργων έβλεπε τον ρόλο της ως θεματοφύλακα και προασπιστή του Ρωμαιοκαθολικισμού στην Ευρώπη. 3. Βασικό χαρακτηριστικό ήταν ο μεγάλος χρόνος διάρκειας των πολέμων. Πχ 1618-1648 ο τριαντακονταετής πόλεμος. >1648 Αποφασίζεται στην Βερσαλία ότι επίσημη θρησκεία ενός κράτους θα είναι η θρησκεία του μονάρχη και ότι θα γίνεται σεβαστή η θρησκευτική προτίμηση των πολιτών. Ξεκινάει το μοντέρνο πολιτικό ή κρατικό σύστημα. Από το 1648 εώς σήμερα οι πόλεμοι δεν έχουν στόχο να αλλάξουν την πίστη των πολιτών που κατακτούνται. >Ρισελιέ: Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας. 1624-1642. Ο Πάπας είπε ότι αν υπάρχει θεός ο Ρισελιέ θα πρέπει να λογοδοτήσει για πολλά. Αν όχι, είχε μια πολύ πετυχημένη ζωή. Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει τον Ρισελιέ ως τον πατέρα άσκησης του μοντέλου εξωτερικής πολιτικής. «Raison d etat» Βασική αρχή της εξωτερικής πολιτικής. Και κριτήρια εξωτερικής πολιτικής για τον Ρισελιέ είναι να προάγεται το συμφέρον της Γαλλίας. Ο Ρισελιέ είπε ότι ο άνθρωπος είναι αθάνατος, η σωτηρία του μεταθανάτια, το κράτος είναι θνητό, η σωτηρία του τώρα ή ποτέ. Ο Ρισελιέ συνάπτει συμμαχίες με τις προτεσταντικές χώρες και με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Μέσα για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής: 1. Χρηματική βοήθεια στους εχθρούς. 2. Δωροδοκίες 3. Πρόκληση αναταραχών σε άλλα κράτη έχοντας και νομικά επιχειρήματα Ο στρατηγικός στόχος του Ρισελιέ ήταν η μεγαλύτερη διάρκεια του πολέμου για να εξουθενωθούν οι Αψβούργοι και η πολιτική του ήταν: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Όταν τελειώνει η θητεία του Ρισελιέ, η Γαλλία είναι η κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης. >1660-1715: 1. Το πολιτικό σύστημα της Ευρώπης αυτή την περίοδο είναι περίπλοκο. Δεν υπάρχει κάποια ηγεμονική δύναμη. 2. Εισάγεται η έννοια της «Real politic» Ο πόλεμος και οι διπλωματικές κινήσεις γίνονται για λόγους κρατικού συμφέροντος και όχι για υπερεθνικούς, διακρατικούς ή θρησκευτικούς λόγους. 3. Αυτή την εποχή στην Ευρώπη έχουμε μία χρηματοοικονομική επανάσταση π.χ. ανάπτυξη τραπεζών, μακροπρόθεσμα δάνεια, πώληση ομολόγων κτλ. Η περίοδος αυτή έχει να κάνει με την άνοδο της Γαλλίας. Ο βασικός στόχος της πολιτικής της Γαλλίας ήταν η ηγεμονία στην Ευρώπη. Η Γαλλία αυτή την εποχή είναι η γεωγραφικά μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη και η πιο πλούσια χώρα στην Ευρώπη. Όμως δεν είναι αρκετά μεγάλη για να είναι η μοναδική υπερδύναμη. Το 1661 έρχεται στον θρόνο της Γαλλίας ο Λουδοβίκος ο ΧΙV προσπαθώντας να επιβάλει την προσωπική του ηγεμονία στην Ευρώπη. Τι είναι επανάσταση; Το άτομο στο παλαιό καθεστώς στην Γαλλία πριν από την επανάσταση ήταν υπήκοος και όχι πολίτης. Τα άτομα άνηκαν σε ομάδες. Ο αρχηγός της κοινωνίας ήταν ο μονάρχης ο οποίος ήταν ο «πατέρας» των υπηκόων του και το αξίωμα του το κληρονομούσε διότι ήταν ο αντιπρόσωπος του Θεού. Ακόμα ο μονάρχης είχε κάποιες ιδιότητες ιερέα. Με άλλα λόγια η βασική αρχή της κοινωνίας ήταν η συνέχεια και όχι η αλλαγή ούτε οι νεωτερισμοί. Τα αίτια της Γαλλικής Επανάστασης. 1. Στην Γαλλική κοινωνία υπήρχαν δομικές αδυναμίες τόσο οικονομικές όσο και πολιτικές. Συγκεκριμένα η γαλλική κυβέρνηση αντιμετώπιζε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Η Γαλλία είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα μιας πλούσιας χώρας με σχετικά φτωχή κυβέρνηση. Τονίζουμε ότι ο πλούτος της Γαλλίας ήταν ανισομερώς κατανεμημένος. Η πολιτική εξουσία βρισκόταν στα χέρια της αριστοκρατίας δηλαδή στους ευγενείς. Στην δεκαετία του 1780 η αστική τάξη ήταν αυτή η οποία ήταν οικονομικά εύρωστη, αλλά δεν ήθελε να σώσει την κυβέρνηση διότι δεν μετείχε η ίδια σε αυτή.

Οικονομικά αίτια της Γαλλικής Επανάστασης: 1. Οικονομία σχετικά εύπορη αλλά με άνιση κατανομή πλούτου 2. Κυβερνήσεις με σοβαρά και χρόνια οικονομικά προβλήματα. 3. Ομάδες με οικονομικά παράπονα. 2. «Χάσιμο» ή απώλεια της διανόησης: Π.Χ. Ντιντερώ, Νταλαμπέρ, Βολτέρος, Μοντεσκιέ, Ρουσσώ. Γενικά αντιδρούσαν αυτοί στον ρόλο της εκκλησίας. Ακόμη και η λογοτεχνία στην Γαλλία του 19 ου αιώνα ήταν κοινωνιολογική. Η διανόηση μεταφέρει την ψήφο εμπιστοσύνης της όχι στο κράτος αλλά σε ένα ιδεατό κόσμο. Η διανόηση της Γαλλίας στο κρατικό καθεστώς. Η έκφραση νέων ιδεών η ύπαρξη επαναστατικών ιδεών είναι κάτι το κοινό σε όλες τις επαναστάσεις. 3. Ταξικοί λόγοι: Η άρχουσα τάξη βρισκόταν σε κρίση λόγω της πώλησης αξιωμάτων αλλά και της τακτικής να γίνονται κάποια άτομα ευγενείς παρότι ανήκουν σε άλλη κοινωνική τάξη. Επιπλέον ενσωμάτησε στις τάξεις τους τους πιο πιστούς και επιβράβευε αυτούς που είχαν προσφέρει υπηρεσίες. Ήταν ένα είδος κινήτρου και μείωνε την αξία των αξιωμάτων του. Αυτή η πρακτική αμφισβητούσε την βάση της άρχουσας τάξης. Η άρχουσα τάξη ήταν σε οικονομική παρακμή κακή στην κυβέρνηση ήταν διοκεκρεμμένη και δεν πίστευε στον εαυτό της. Η μεσαία τάξη χαρακτηριζόταν από έλλειψη σεβασμού για την άρχουσα τάξη. Ήταν ουσιαστικά σε ανταγωνισμό μαζί της και επιπλέον ενισχυόταν από την διανόηση. Οι αγρότες είναι οι μεγάλες μαζικές τάξεις οι οποίες δεν άνηκαν στην εξουσία και δεν ήταν ικανοποιημένες. Το 1737 συντελείται το πρώτο βήμα στην διαδικασία που προκαλεί την Γαλλική Επανάσταση. Αυτό είναι η Συνέλευση των Γενικών Τάξεων. Συγκεκριμένα ο βασιλιάς της Γαλλίας ήταν κοντά στα όρια της χρεοκοπίας και έπρέπε να βρει ένα τρόπο για να μαζέψει χρήματα. Η συνέλευση αποτελείται από 300 ιερείς, 300 αριστοκράτες και από 600 εκπροσώπους των άλλων τάξεων και κυρίως της μεσαίας τάξης. Αυτή η αναλογία των αντιπροσώπων αποτελεί ένα επαναστατικό βήμα, μια έμμεση παραδοχή ότι οι 600 έχουν αυξημένη εξουσία αλλά και πολιτική δύναμη. Η Συνέλευση των Γενικών Τάξεων είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα. Στην πράξη καταργείται η αριθμητική υπεροχή της μεσαίας τάξης αν ψηφίζουμε σαν ομάδες, δηλαδή οι ιερείς μαζί με τους αριστοκράτες (2 προς 1 μεσαία τάξη). Στις 20 Ιουνίου 1789 μαζεύονται οι εκπρόσωποι των μεσαίων και ορκίζονται να μην διαλυθούν ώσπου να δώσουν σύνταγμα στην Γαλλία. Στις 14 Ιουλίου 1789 ο λαός εισβάλλει στην Βαστίλη και για 3 ημέρες το Παρίσι περνάει στα χέρια του όχλου. Στις 4 Αυγούστου 1789 συμφωνήθηκαν μεταρρυθμίσεις. Καταργείται το φεουδαρχικό καθεστώς και υπάρχει φορολογική μεταρρύθμιση.

Το πρώτο στάδιο της γαλλικής επανάστασης θα λήξει με ένα «μήνα του μέλιτος» με νίκη των επαναστατών αλλά όχι με την ανατροπή του μοναρχικού καθεστώτος. Συνέπεια της Γαλλικής Επανάστασης. Έμφαση στις υποχρεώσεις και όχι στα δικαιώματα> Θεωρεί υποχρέωση να υπακούσει. Στροφή στην έννοια των δικαιωμάτων του πολίτη> Δεν είναι υπήκοοι ενός «ελέου θεού μονάρχη» αλλά είναι πολίτες. Η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου που η κυριαρχία του ανθρώπου σε ένα έθνος πηγάζει από το ίδιο το έθνος. Η νομιμοποιητική αρχή εκπορεύεται από το έθνος διότι ασκούν την εθνική κυριαρχία. Δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις και ο μονάρχης είναι αντιπρόσωπος του έθνους και όχι πηγή λαϊκής κυριαρχίας. Ελευθερία της γνώμης, ελευθερία του τύπου, χωρίς την ελευθερία της θρησκευτικής πίστεως και λατρείας. Βασικός όρος είναι η αρχή της ισότητας. Επιπλέον η κατοχή περιουσίας θεωρείται ιερή και απαραβίαστη. Αυτή την εποχή εθνικοποιείται η εκκλησιαστική περιουσία, δηλαδή δημεύτηκε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας αυτής. >1791: Το πολίτευμα είναι τυπικά μοναρχικό και υπάρχει μια επισφαλής συνεννόηση μεταξύ των επαναστατών και του μονάρχη. Ο βασιλιάς της Γαλλίας προσπαθεί να δραπετεύσει στο εξωτερικό για να ηγηθεί ενός αντεπαναστατικού κινήματος. Αυτό οδήγησε και στο «θάνατο του Βασιλιά» αφού όλοι έχασαν την εμπιστοσύνη τους σε αυτόν. Υπάρχει αντίδραση από την πλευρά της μοναρχικής Ευρώπης. Πτυχές Γαλλικής Επανάστασης Πολιτική Ιδεολογία Αρχή της Αυτοδιάθεσης Η απόφαση του λαού ως κριτήριο εθνικής ταυτότητας. Ιδεολογία Γαλλικής Επανάστασης: Κράτος = Έθνος = Λαός Πρέπει να υπάρχει ταύτιση κράτους και έθνους. Επιπλέον υπάρχει πτώση πολυεθνικών αυτοκρατοριών. Το Ιούλιο του 1791 η Γαλλική Συνέλευση πήρε την ιστορική απόφαση ότι όλοι οι λαοί όπως και οι Γάλλοι έχουν το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης. Η μοναρχική Ευρώπη συνειδητοποιεί ότι η Γαλλική Επανάσταση θα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό χώρο. Συνέπειες αυτού του πολέμου. Θέτει σε κίνδυνο την ανεξαρτησία της χώρας. Έχουμε περιορισμό των ελευθεριών Ο Λουδοβίκος ταυτίζεται με τους εστεμμένους της Ευρώπης και όχι με την Γαλλία. Σεπτέμβριος του 1792:

Γαλλικές νίκες κατά των Πρώσων. Μετά προκήρυξη εκλογών στην Γαλλία και νίκη των πιο ριζοσπαστικών στοιχείων καθώς και κατάργηση της μοναρχίας. Ιανουάριος 1793: Εκτέλεση του βασιλιά και της συζύγου του Μαρίας Αντουανέτας. Η εξουσία περνά στ χέρια της δημόσιας ασφάλειας και συγκεκριμένα των Ιακωβίνων οι οποίοι σκορπούν την τρομοκρατία. Ο γαλλικός στρατός την περίοδο φθάνει το 1.000.000 άνδρες και για πρώτη φορά σε ένα κράτος Ευρωπαϊκό έχουμε γενική στρατολογία. Διανύουμε την ριζοσπαστική φάση της επανάστασης όπου λαμβάνονται αποφάσεις για δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία. Εξαγωγή της Γαλλικής Επανάστασης: Οι Γάλλοι βγαίνουν με τεράστιο εθνικό στρατό έξω από τα σύνορα της χώρας και καταλαμβάνουν το Βέλγιο, την Ολλανδία, την δυτική όχθη του Ρήνου και εισχωρούν μέχρι την Ισπανία. 1794 : Η Γαλλία προσαρτά την Βαρσοβία 1795: Η Γαλλία προσαρτά το Βέλγιο 1796: Σκέπαση πολέμου στην Ιταλική χερσόνησο. Μόνο η Αυστρία δεν έχει υπογράψει αλλά τελικά αναγκάζεται να αναγνωρίζει την Γαλλική Επανάσταση και την προσάρτηση του Βελγίου. Αντιφάσεις Αντινομίες της Γαλλικής Επανάστασης 1. Από την μία υποστηρίζει την αρχή της εθνικής αυτοδιάθεσης και από την άλλη δεν αφήνει την Ιταλία να δημιουργήσει το δικός της εθνικό κράτος. 2. Δεν επιτρέπει σε κάποιες χώρες να αντιπροσωπεύονται από την κυβέρνηση την στιγμή που επαγγέλλεται δημοκρατία. 3. Την εποχή που επαγγέλλεται την δημοκρατία σταδιακά το γαλλικό κράτος και η γαλλική επανάσταση εξαρτώνται και επηρεάζονται από τους στρατιωτικούς. Παρατηρήσεις: Η επανάσταση τρώει τα παιδιά της όπως και ο Κρόνος. Είναι μία βίαιη διαδικασία κατά την οποία πάρα πολλοί ηγέτες θανατώνονται. Oι μετριοπαθείς ήταν λιγότερο ομογενείς και συνεπώς φανατισμένοι ενώ οι εξτρεμιστές είναι φανατισμένοι ακόμα και αν είναι λίγοι. Γίνεται συχνά ένας «θρησκευτικός» παραλληλισμός του τρόμου. Στην υπηρεσία της επανάστασης ο εξτρεμιστής βρίσκει την ψυχολογική ικανοποίηση αλλά και την ιδεολογική αιτιολόγηση που συχνά προσφέρει σε άλλους τομείς η θρησκεία. Ο εξτρεμιστής επηρεάζεται από το ασκητικό, το πουριτανικό, το ιδεαλιστικό. Θέλει να επιβάλει μία ζωή ένα κόσμο χωρίς τις αμαρτίες όπως αυτός τις ορίζει. Οι εξτρεμιστές εργάζονται σκληρά, ομαδικά και με ενθουσιασμό για να πετύχουν κάτι το ιδεατό. Το ιδεατό συνδέεται άρρηκτα με οικονομικούς ή πολιτικούς σκοπούς, με ένα πρόγραμμα δηλαδή που σκοπεύει να αλλάξει τα πράγματα, τους θεσμούς, τους νόμους και όχι απλά να προσηλυτίσει.

Εξήγηση της τρομοκρατίας. Πώς φτάσαμε δηλαδή στην χρησιμοποίηση βίας Συνήθεια βίας Πίεση από τον πόλεμο Οι εξτρεμιστές στην εξουσία Η οικονομική κρίση Ταξικοί-πολιτικοί λόγοι Η γαλλική επανάσταση ολοκληρώνει την διαδικασία της με την επικράτηση ενός ισχυρού άντρα, του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Εδώ υπάρχει παραλληλισμός με την Αγγλική, την Κινεζική και την Οκτωβριανή επανάσταση. Η γαλλική επανάσταση ολοκληρώνεται με τη λεγόμενη θερμιδοριανή περίοδο. Η επιστροφή του ρόλου της εκκλησίας, η αναστολή του τρόμου, το τέλος του πουριτανισμού και η επιστροφή της ευχαρίστησης. Μερικές από τις σημαντικότερες συνέπειες της γαλλικής επανάστασης είναι η τρομοκρατία, η Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η πολιτική αρχή της αυτοδιάθεσης καθώς και η έλευση του Ναπολέοντα στην εξουσία. ΠΩΣ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ Ο ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑΣ Ήρθε στην εξουσία με πραξικόπημα τη νύχτα 18-19 του μήνα Μπρουμερ το 8 ο έτος. (9-10 Νοεμβρίου 1799). Η Γαλλία εκείνη την εποχή κυβερνιόταν από ένα διευθυντήριο το οποίο αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα. Συγκεκριμένα είχε να αντιμετωπίσει από την αντιπολίτευση που ήταν από τα αριστερά οι Ιακωβίνοι και από τα δεξιά οι βασιλικοί. Ακόμα αντιμετώπιζε και αρκετά οικονομικά προβλήματα. Παράλληλα το διευθυντήριο βασιζόταν στο στρατό. Ο Ναπολέοντας θεωρούταν αήττητος στον πόλεμο. Είχε απόδειξη μεγάλες νίκες στην ιταλική χερσόνησο, κατέκτησε την Αίγυπτο και τη Μάλτα όπου απελευθέρωσε και τους δούλους. Είναι άνθρωπος που ενδιαφέρεται για την αρχαιολογική μελέτη και τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Είναι πραγματικά ένα παιδί του Διαφωτισμού. Συνειδητά ακολουθεί παράλληλα τη νοοτροπία και τα χνάρια του Μ. Αλέξανδρου στοιχείο που αποτελεί περίτρανη απόδειξη της φιλοδοξίας του. Στην Αίγυπτο ασχολήθηκε μέχρι και με το Μουσουλμανισμό. Δεν ήταν ούτε Χριστιανός ούτε φυσικά Μουσουλμάνος παρ` όλα αυτά πίστευε ότι ο λαός πρέπει να έχει μία δικιά του θρησκεία ανεξάρτητα από τα δικά του πιστεύω Ο Ναπολέοντας ήταν ειδικός στην προπαγάνδα. Καταλάβαινε δηλαδή ότι δεν αρκούσε μονάχα μία νίκη στο στρατιωτικό τομέα αλλά χρειαζόταν και παράλληλη κυριαρχία στον κόσμο των ιδεών. Γι` αυτό το λόγο σε κάθε χώρα που κατακτούσε εξέδιδε και από μία δικιά του εφημερίδα. Ο Ναπολέοντας ήταν ένας φωτισμένος θεσπότης ίσως ο πιο φωτισμένος θεσπότης όλων των εποχών.

ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ. Το μεγαλύτερο νομοθετικό επίτευγμα του Ναπολέοντα. Πολλοί από τους μεγάλους ηγέτες δεν έχουν μόνο στρατιωτικά κατορθώματα να επιδείξουν αλλά συνοδεύουν το έργο τους με ένα μεταρρυθμιστικό έργο. Ο Αστικός Κώδικας λοιπόν ενσωματώνει τις αρχές της ελευθερίας του ατόμου καθώς και της ελευθερίας επιλογής της εργασίας, την ελευθερία των συνειδήσεων καθώς και την αρχή του κοσμικού κράτους. Το κράτος πλέον αντιπροσωπεύει το λαό και όχι άλλες υπεράνω δυνάμεις. Ο Αστικός Κώδικας εκδόθηκε το 1804. Ο Ελληνικός κώδικας είναι επηρεασμένος από το Ναπολεόντειο π.χ. διαζύγιο. Επιπλέον εφάρμοσε την προστασία διατήρησης της περιουσίας. Έμφαση δίνεται στην παιδεία που χαρακτηρίζεται ως δημόσιο αγαθό. Μάλιστα δίνεται μεγάλο βάρος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μία σειρά από τα σημαντικότερα στοιχεία του Διαφωτισμού και της γαλλικής επανάστασης κατοχυρώνονται και θεσμοθετούνται πλέον. Το παλαιό καθεστώς δεν πρόκειται να επιστρέψει κι όλα αυτά χάρη στον Αστικό Κώδικα του Ναπολέοντα. Ο Αστικός Κώδικας αποτελεί σημαντικότατη συνέπεια της γαλλικής επανάστασης. Ακόμα μέσω αυτού δίνεται έμφαση στο στρατό και στη αστυνομία. Αυτό οδηγεί πολλούς αναλυτές στο ότι πρόκειται για ένα πρωτοφασιστικό καθεστώς. Επίσης ο Ν. ως μεταρρυθμιστής έχει να επιδείξει άλλη μία τεράστια επιτυχία. Το Κονκορδάτο του 1801, το οποίο συμφιλιώνει τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία με την γαλλική επανάσταση. Ο Πάπας αναγνωρίζει τη γαλλική δημοκρατία και ζητάει από όσους επισκόπους αρνούνταν να ορκιστούν πίστη στο σύνταγμα της χώρας, να παραιτηθούν. Επιπρόσθετα, οι επίσκοποι αλλά και οι ιερείς στη Γαλλία περνούν στην κρατική δικαιοδοσία. Επιπλέον οι επίσκοποι θα ορίζονταν από τον Πάπα αυξάνοντας έτσι την επιρροή του. Ο Πάπας με αυτό το Κονκορδάτο αποδέχεται την ύπαρξη της εκκλησίας και την ενσωματώνει στις δομές του. Σε μεγάλο βαθμό οι επιτυχίες του 1801 ισχύουν δύο αιώνες μετά. Μία από τις σημαντικές αποφάσεις του Ναπολέοντα ήταν η πώληση της Λουϊζιάνα στους Αμερικανούς, διότι θεωρούσε δύσκολο να έχει την προσοχή του και στο Νέο Κόσμο και στην Ευρώπη. Το 1804 ο Ναπολέοντας ανακηρύσσει τον εαυτό του αυτοκράτορα διότι δεν θέλει να υπάρχει καμία άλλη ανώτερη δύναμη από αυτόν. Λίγο αργότερα όμως διεξάγει δημοψήφισμα για να διαπιστώσει αν αποδέχεται ο λαός την αυτοκήρυξή του σε αυτοκράτορα. Το δημοψήφισμα το κερδίζει και το δέχεται. Υπάρχει αντίφαση στο ότι ο Ναπολέοντας ενώ ήταν παιδί της επανάστασης γίνεται στη συνέχεια αυτοκράτορας Ο Ναπολέοντας γίνεται αυτοκράτορας αλλά δεν κληρονομεί αυτή τη θέση. Την έχει κερδίσει λόγω των ικανοτήτων του. Αυτό λοιπόν δεν αποτελεί αντίφαση. Όχι μόνο αυτό αλλά είναι ο μόνος ο οποίος δίνει σε ανθρώπους από κατώτερα κοινωνικά στρώματα την δυνατότητα να ανέβουν κοινωνικά. Δεν είναι δηλαδή αυτοκράτορας ελέω Θεού αλλά ελέω λαού Μετά την επανάσταση έχουμε παλινόρθωση της δυναστείας των Βουρβόνων δηλαδή των ελέου Θεού βασιλείς. Όμως κι όταν αυτοί ξανάρχονται στο θρόνο δεν καταργούν όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις που επιτεύχθηκαν κατά τη διάρκεια της

επανάστασης. Ο Αστικός Κώδικας συνεχίζει να ισχύει κι έτι δεν επιστρέφουμε στο προηγούμενο καθεστώς. Στις12/10/1905έχουμε τη μεγάλη ναυτική ήττα των Γάλλων στο Τραφαλγκαρ όπου ναύαρχος είναι ο στρατηγός Νέλσον. Οι Γάλλοι είχαν 7000 νεκρούς και 7000 αιχμαλώτους. Οι βασικές συνέπειες της ναυμαχίας ήταν 3 Έθεσε τέλος στις ελπίδες του Ναπολέοντα να ανταγωνιστεί τη Μ. Βρετανία στη θάλασσα. Η Μ.Βρετανία γίνεται η κυρίαρχη των θαλασσών για τα επόμενα 1000 χρόνια σε όλο τον κόσμο. Έθεσε τέρμα στις προσπάθειες και τις σκέψεις του Ναπολέοντα για απόβαση στην Αγγλία (ιστορικός παραλληλισμός με Χίτλερ) Mετά την ήττα αυτή ακολουθεί η μεγαλύτερη στρατιωτική νίκη του Ναπολέοντα στις 2/12/1805 στο Αούστερλιτς εναντίων των Αυστριακών και Ρώσων.68000 η δύναμη του 90.000 οι αντίπαλοι του. Από τους 90.000 11.000 οι αιχμάλωτοι. Στη συνέχεια προσάρτησε τη Βενετία αφού έχουν ηττηθεί οι Αυστριακοί και οι Ρώσοι. Επόμενος στόχος είναι η Πρωσία. Είχε αντιπάλους την Μεγάλη Βρετανία, την Αυστρία, την Πρωσία. Όμως δεν τους αντιμετωπίζει ταυτόχρονα. Τον Οκτώβριο του 1806 στη μάχη της Ιένας νικά τους Πρώσους κατά κράτος. Προχώρησε σε μυστική συνεννόηση με τους Πρώσους όπου ο τσάρος Αλέξανδρος τον αναγνωρίζει ως ρυθμιστή της κεντρικής Ευρώπης. Έπειτα στρέφεται εναντίον της Αγγλίας. Τον 12/1806 προχωρά στο ηπειρωτικό σύστημα να αποκλείσει δηλαδή τα Βρετανικά προϊόντα από την Ευρώπη και τα Βρετανικά πλοία από τα ευρωπαϊκά λιμάνια. Οι Έλληνες προσπαθούν να σπάσουν τον αποκλεισμό και να βγάλουν μεγάλα κέρδη. Το 1808 ο Ναπολέοντας αναμειγνύεται στην Ισπανία και κήρυξε τον αδερφό του βασιλιά. Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ Τον Ιούλιο του 1812 ο Ναπολέοντας συγκεντρώνει 700000 άντρες η μεγαλύτερη μέχρι τότε στρατιωτική δύναμη. Το Σεπτέμβριο του 1812 εισέρχεται στη Μόσχα όπου την καίνε οι ίδιοι οι Ρώσοι έτσι ώστε να μην μπορούν να εφοδιαστούν. Τον Οκτώβριο του1812 έχουμε την αποχώρηση του γαλλικού στρατού με 400000 νεκρούς και 100000 αιχμαλώτους. Η εκστρατεία στη Ρωσία αποτελεί την αρχή του τέλους για τον Ναπολέοντα. Αργότερα γυρίζει πίσω στο Παρίσι και δίνει μία σειρά από μάχες. Όμως η Αυστρία, η Πρωσία η Ρωσία και η Γερμανία συνάπτουν συμμαχία και στις 4 Αυγούστου παραιτείται ο Ναπολέων. Τον Αύγουστο του 1815 έχουμε τις100 μέρες και ακολουθεί το Βατερλό οπού τελειώνει και η εξουσία του. Θεωρείτε ότι Ν. Βοναπάρτης μπορεί να θεωρηθεί Μέγας και ποια τα κριτήρια με τα οποία κρίνουμε ένα ιστορικό πολιτικό πρόσωπο(sos!!!!)

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ Αξίζει κατέκτησε την Ευρώπη. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς στην παγκόσμια ιστορία. Οι νίκες του γράφτηκαν με χρυσά γράμματα. Αναδείχτηκε μέσα από την επανάσταση ακόμα και αν δεν ήρθε στην εξουσία με τόσο δημοκρατικά μέσα. Πολύ σημαντικό ήταν το μεταρρυθμιστικό του έργο. Μπορούμε όμως να αγνοήσουμε τις καταστροφές που προκάλεσε μέσα από τους πολέμους Έδωσε τον Αστικό Κώδικα, το Κονκορδάτο, και ενοποίησε τη Γαλλία Στο τέλος δεν κατάφερε τίποτα αφού στο τέλος της καριέρας του τα σύνορα της Γαλλίας ήταν ελαφρώς μικρότερα από πριν Δεν ήταν καινοτόμος αφού αντέγραψε τακτικές προηγούμενων προσώπων όπως π.χ. του Μ.Αλεξάνδρου όταν έφερε 167 ειδικούς επιστήμονες στην Αίγυπτο. Πέρα από το αποτέλεσμα θα ήταν καλό να κρίνουμε τις ικανότητές του, εξάλλου για εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να καταφέρει κάτι καλύτερο Το μεταρρυθμιστικό του έργο ήταν πιο σημαντικό γιατί δεν εμπεριέχει ανθρώπινες απώλειες Δεν είναι Μέγας εφόσον οδήγησε τη Γαλλία σε ένα κυκεώνα πολέμων με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και στο τέλος όχι μόνο θανάτωσε με τις εκστρατείες του τόσο κόσμο αλλά έφερε τη Γαλλία από πλευρά συνόρων σε χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν πριν. Έτσι λοιπόν οφείλουμε να τον καταδικάσουμε ως ένα αρνητικό φαινόμενο αφού πρώτα θα πρέπει να βάλλουμε την ανθρώπινη ζωή και αξία η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί με τη φιλοσοφία του και την ευφυΐα του. Όμως δεν τους ανάγκασε να πεθάνουν ήταν ένας οραματιστής που με την πειθώ του προσυτήλισε το λαό ο οποίος με σθένος πολεμούσε για τα πιστεύω του και την ανατροπή της βασιλείας. Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το έργο του εφόσον η φύση του είναι διπλή, μεταρρυθμιστής και στρατιωτικός. Εφόσον δηλαδή το ένα προϋποθέτει το άλλο και τα δύο αποτελούν μία πράξη ενιαία Όλες όμως αυτές τις σφαγές τις έκανε για να πραγματοποιήσει το μεταρρυθμιστικό του έργο Πρέπει να υπολογιστεί και η συγκεκριμένη εποχή διότι χωρίς τις εκστρατείες που έκανε δεν θα μπορούσε διαφορετικά να επιβληθεί Το έργο του έχει θετικά αποτελέσματα όχι μονάχα στη Γαλλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη

Τα επιχειρήματα αυτά πρέπει να αρκεστούν μονάχα στη Γαλλία εφόσον ο Ν. Ήταν Γάλλος και πρωτίστως ενδιαφερόταν για τη χώρα του. Ο Ναπολέοντας κατοχυρώνει ιδέες που υπήρχαν από την εποχή του Διαφωτισμού και προϋπήρχαν χρόνια πριν Τα αποτελέσματα θα πρέπει να τα δούμε σε ολόκληρο το γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης. Μήπως είναι άδικο να κρίνουμε άτομα με κριτήρια και ιδεολογίες άλλων εποχών που δεν ίσχυαν καν τότε. Από την άλλη όμως η ανθρωπιστική ιδεολογία δεν είναι κάτι που θα πρέπει να ισχύει από πάντα Με βάση την εποχή του ήταν προοδευτικός ή συντηρητικός Τέλειος σίγουρα όχι όμως προοδευτικός και οραματιστής για την εποχή του Ο Ν. δεν θα μπορούσε να περιοριστεί στα σύνορα της Γαλλίας εφόσον ήταν τόσο χαρισματικός αντί να στραφεί στη Ρωσία, στην Ιταλία κ.τ.λ. Αν το έκανε αυτός θα σταματούσε να είναι ο Ναπολέοντας Εκμεταλλεύτηκε την καταλληλότερη στιγμή για τη μεγαλύτερη ανατροπή άρα αυτό συγκαταλέγεται στα υπέρ Ακόμα όμως και η ήττα του ήταν η πιο γνωστή ήττα σε όλη την ιστορία. Ήταν λοιπόν ένας χαρισματικός άνθρωπος που μπορεί η αυτοκρατορία του να μην έζησε πολύ όμως η πολιτική του ζει ακόμα και τώρα Να μην τον κρίνουμε από απόσταση, από θεωρητικό επίπεδο όταν εκείνος έπρεπε να πάρει αποφάσεις στην πράξη. Ο ΒΙΣΜΑΡΚ ΚΑΙ Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ «Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» Γεννήθηκε το 1815,δεν διακρίθηκε ως φοιτητής ήταν όμως ο σημαντικότερος πολιτικός και ο πρώτος καγκελάριος. Η βαθιά χριστιανική του πίστη το χαρακτήριζε σε όλη του την πορεία. Ξεκίνησε την πορεία του ως αντιδραστικός ακραίος πολιτικός. Το 1849 εκλέγεται βουλευτής της Πρωσίας μιας και τότε δεν υπήρχε Γερμανία. Το 1851 ο βασιλιάς της Πρωσίας τον στέλνει στην Φρανκφούρτη ως αντιπρόσωπό του όπου και μένει 8 χρόνια. Αρκετά σημαντικά χρόνια γιατί συνειδητοποιεί ορισμένα πράγματα. Συνειδητοποιεί πλήρως ότι το ευρωπαϊκό Status Quo της εποχής επεφύλασσε δευτερεύοντα ρόλο για την Πρωσία. Το δεύτερο πράγμα που συνειδητοποιεί είναι ο σχεδόν ηγεμονικός ρόλος της Αυστρίας στα θέματα των Γερμανών της Ευρώπης. Στο μυαλό του διαβλέπει και βάζει στόχο η Πρωσία να γίνει η σημαντικότερη δύναμη στην Ευρώπη καθώς και στα γερμανικά ζητήματα. Αντίθετα για την αυστροουγκρική αυτοκρατορία προσπαθεί να της αφαιρέσει την πρωτοκαθεδρία. Ωστόσο της έχει βρει εναλλακτικό ρόλο, δηλαδή η αυτοκρατορία οφείλει να κοιτάζει τους σλαβικούς λαούς.

Το 1859 διορίζεται πρέσβης στη Μόσχα και το Μάιο του 1862 στο Παρίσι. Επιπρόσθετα συνειδητοποιεί τη σημασία και το δυναμικό της μεσαίας τάξης. Το Σεπτέμβριο του 1862 γίνεται καγκελάριος της Πρωσίας. ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΒΙΣΜΑΡΚ Ο πρώτος πόλεμος έγινε το 1865 εναντίον της Δανίας μιας μικρής τότε χώρας. Φυσικά η Πρωσία νίκησε με αποτέλεσμα η περιοχή του Σλέσφικ να προσαρμοστεί σε αυτήν. Ο δεύτερος πόλεμος γίνεται κατά της Αυστρίας>ηγεμονική τότε χώρα. Πρώτα όμως κάνει πόλεμο σε διπλωματικό επίπεδο και κερδίζει την μη επέμβαση της Ρωσίας. Παράλληλα συμμαχεί με την Ιταλία. Τον Ιούνιο του 1866 οι Πρώσοι εισβάλλουν στο Χολσιαν και λίγο αργότερα στην Αυστρία. Μέσα σε 6 εβδομάδες συντρίβεται ο αυστριακός στρατός. Ο Βίσμαρκ έχοντας ήδη κερδίσει ζητά γρήγορα να σταματήσουν οι εχθροπραξίες γιατί φοβάται ότι η μεγάλη διάρκεια του πολέμου θα προκαλούσε την επέμβαση των άλλων μεγάλων δυνάμεων. Έτσι γρήγορα υπογράφεται η ειρήνη του Νίγκολσον. Ο μεγάλος αυτός πολιτικός κάθεται στο τραπέζι για να επιβάλλει τους όρους του στους ηττημένους χωρίς όμως να ζητήσει να προσαρτήσει κανένα μέρος της Αυστρίας. Βέβαια προσαρτά στην Πρωσία ένα σωρό άλλα κρατίδια που ήταν αυτόνομα. Με όλα αυτά η Αυστρία σταματά να έχει τον πρωταρχικό ρόλο στις γερμανικές υποθέσεις. Μία άλλη σημαντική εξέλιξη είναι ότι τα μεσαία γερμανικά στρώματα υποστηρίζουν τον Βίσμαρκ. Το 1867 δημιουργείται η γερμανική συνομοσπονδία η οποία ελέγχεται από την Πρωσία.(βόρεια γερμανική συνομοσπονδία) Ο τρίτος πόλεμος γίνεται το 1870 εναντίον της Γαλλίας. Ο Βίσμαρκ πάλι εξασφαλίζει τη μη επέμβαση της Ρωσίας αλλά και της Αυστρίας. Αφορμή έδωσε για άλλη μία φορά το ζήτημα της διαδοχής του Ισπανικού θρόνου. Το 1870 η Πρωσία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Γαλλίας και με την κήρυξη του πολέμου τα νοτιογερμανικά κρατίδια περνούν στο πλευρό της Πρωσίας. Δηλαδή με το σύνολο όλων αυτών των κρατιδίων ο Βίσμαρκ αποκτά διπλάσιο από το γαλλικό στρατό. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1870 σημειώνεται εξέγερση στο Παρίσι ενώ πολιορκείται από τους Πρώσους μέχρι να τελειώσουν τα τρόφιμα και να αναγκαστούν να παραδοθούν τον Ιανουάριο του 1871 Στις 18 Σεπτεμβρίου του 1871 τα νοτιογερμανικά κρατίδια προσαρμόζονται στη γερμανική ομοσπονδία. Ακόμα ο Πρώσος αυτοκράτορας γίνεται αυτοκράτορας και της Γερμανίας στις Βερσαλλίες. Η πρώτη φορά που κατοχυρώνεται με νομοθεσία κοινωνική πρόνοια στην Ευρώπη γίνεται με τον Βίσμαρκ, παρόλο που ήταν ακροδεξιός. Αυτό γίνεται γιατί είχε ως στόχο να απομακρύνει την εργατική τάξη από ριζοσπαστικές επιλογές. Συγκεκριμένα παίρνει ασφαλιστικά μέτρα για εργατικά ατυχήματα, συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.τ.λ. Όταν έγινε καγκελάριος το 1862 η Πρωσία ήταν η πιο αδύναμη από τις λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης. Μέσα σε 9 χρόνια και με τρεις νικηφόρους πολέμους δημιουργεί την ενωμένη γερμανική αυτοκρατορία. Σε 9 χρόνια ανατρέπει το Status Quo της Ευρώπης, πολύ σημαντική εξέλιξη για ην μετέπειτα πολιτική της Ευρώπης έως και σήμερα. Για παράδειγμα δεν μπορούμε να σκεφτούμε τον Α` ή Β` Παγκόσμιο πόλεμο ή τον ψυχρό πόλεμο χωρίς τη διχοτόμηση της Γερμανίας και το καθοριστικό ρόλο της ρόλο στα δρώμενα. Τέλος δεν μπορούμε να σκεφτούμε την ενωμένη Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τη Γερμανία του Βίσμαρκ.

Α ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Μπορούμε να δούμε τον Α π.π ως μία κρίση της ευρωπαϊκής ιστορίας. Όταν αρχίζει ξεσπά η Ευρώπη κατέχει πρωτεύοντα ρόλο στην παγκόσμια σκηνή. Η ονομασία του Α π.π(1914-1918) δόθηκε για πρώτη φορά το 1921 από ένα δημοσιογράφο του Τimes Σκοπός του πολέμου Η έμφαση θα πρέπει να γίνει στη θυσία και όχι στα επιτεύγματα. Τον Αύγουστο του 1914 μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος ο κόσμος είχε έναν έκδηλο ενθουσιασμό ο οποίος εκδηλώθηκε με ένα κύμα εθελοντών. Ο κόσμος πίστευε ότι ο πόλεμος θα ήταν σύντομος και όχι πολυετής. Σε αυτόν για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν τα τανκς, τα χημικά όπλα κ.τ.λ. Για πρώτη φορά επίσης χρησιμοποιείται η μαζική προπαγάνδα. Ο ενθουσιασμός και ο πατριωτισμός ήταν τέτοιος που εξέπληξε ακόμα και τους κυβερνώντες. Δυστυχώς όμως αυτός ο ενθουσιασμός διαψεύστηκε οικτρά. Αίτια του Α παγκοσμίου πολέμου Η σημασία των Βαλκανίων. Ο Α π.π πολεμήθηκε για να αποφασιστεί το ποιος θα ασκεί ηγεμονία στα Βαλκάνια, η Ρωσία ή η αυστροουγκρική αυτοκρατορία. Και οι δύο χώρες ανταγωνίζονταν μέσω κρατών δορυφόρων. Τ0 1914 η αυστροουγκρική αυτοκρατορία αποτελεί πλέον μέρος του προβλήματος στα Βαλκάνια γιατί το 1908 προσαρτά τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Με αυτήν την κίνηση διαταράσσεται η ισορροπία ισχύος, πράγμα που συμβαίνει και με την άνοδο της Σερβίας. Οι κυβερνήσεις της αυστροουγκρικής αυτοκρατορίας έβλεπαν τον πόλεμο ως διέξοδο για τα προβλήματά τους. Η υψηλή στρατηγική της αυτοκρατορίας είχε δύο στόχους Να καταστρέψει τη δύναμη της Σερβίας Να ενώσει τους υπηκόους της αυτοκρατορίας. Το πρόβλημα αυτής της στρατηγικής είναι ότι η Ρωσία δεν άφηνε να διαλυθεί η Σερβία. Από την άλλη η Γερμανία υποστήριζε ανοικτά την αυστροουγκρική αυτοκρατορία κι αυτό γιατί πολλοί θεωρούσαν τον πόλεμο αναπόφευκτο και γιατί μόνο μέσω πολέμου στον οποίο θα ηγηθούν η Αγγλία και η Γαλλία η Γερμανία θα μπορούσε να καταστεί ηγεμονική δύναμη. Σε τελική ανάλυση η Γερμανία ήταν μία αναθεωρητική δύναμη. Οι τρεις αυτές χώρες είχαν στενές εμπορικές σχέσεις μεταξύ τους. Το πρόγραμμα του Σεπτεμβρίου του 1914 μας δείχνει τους στόχους της Γερμανίας Ηγεμονία στις Κάτω Χώρες Ες αεί πολιτικό έλεγχο της Γαλλίας Εκτεταμένες αλλαγές συνόρων στη Βαλτική

Με άλλα λόγια η Γερμανία προσπαθεί να δημιουργήσει μία νέα τάξη πραγμάτων ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ 1. Διαλύθηκε η αυστροουγκρική αυτοκρατορία 2. Διαλύθηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία 3. Βοηθάται η ενέργεια της Ρωσικής επανάστασης 4. Εκατομμύρια νεκρών, τραυματιών και υλικών καταστροφών 5. Αυξάνει τη σχετική ισχύ των Η.Π.Α 6. Ήττα της Γερμανίας και η δημιουργία συνθηκών που θα επιτρέψουν ή που θα συμβάλλουν στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και στη διεξαγωγή του Β.π.π ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!! ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ