Διδάσκων : Επίκουρος Καθηγητής Στάθης Παπασταθόπουλος. Τμήμα: Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας

Σχετικά έγγραφα
Η ιστορία της παιδικής συμπεριφοράς γεννιέται από την συνύφανση αυτών των δύο γραμμών (Vygotsky 1930/ 1978, σελ. 46).

Μάθηση σε νέα τεχνολογικά περιβάλλοντα

Ενότητα: ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ & ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ. Διδάσκων : Επίκουρος Καθηγητής Στάθης Παπασταθόπουλος

Εξελικτική Ψυχολογία: Κοινωνικο-γνωστική ανάπτυξη

Μικροβιολογία & Υγιεινή Τροφίμων

Εξελικτική Ψυχολογία

Παιδαγωγική ή Εκπαίδευση ΙΙ

Παιδαγωγικά. Ενότητα A: Διασάφηση βασικών παιδαγωγικών εννοιών. Ζαχαρούλα Σμυρναίου Σχολή Φιλοσοφίας Τμήμα Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας

Εξελικτική Ψυχολογία. Ενότητα 3: Κληρονομικότητα και Περιβάλλον. Ασημίνα Ράλλη Φιλοσοφική Σχολή Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας

Εκκλησιαστικό Δίκαιο. Ενότητα 10η: Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας και Διαρκής Ιερά Σύνοδος Κυριάκος Κυριαζόπουλος Τμήμα Νομικής Α.Π.Θ.

Εξελικτική Ψυχολογία: Κοινωνικο-γνωστική ανάπτυξη

Εξελικτική Ψυχολογία: Κοινωνικο-γνωστική ανάπτυξη

Εξελικτική Ψυχολογία: Κοινωνικο-γνωστική ανάπτυξη

Χώρος και Διαδικασίες Αγωγής

Χώρος και Διαδικασίες Αγωγής

Εισαγωγή στις Επιστήμες της Αγωγής

Θεωρίες για την Ανάπτυξη

Εξελικτική Ψυχολογία

Θεσμοί Ευρωπαϊκών Λαών Ι 19 ος -20 ος αιώνας

Γενικά Μαθηματικά Ι. Ενότητα 12: Κριτήρια Σύγκλισης Σειρών. Λουκάς Βλάχος Τμήμα Φυσικής ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Θερμοδυναμική. Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα. Πίνακες Νερού σε κατάσταση Κορεσμού. Γεώργιος Κ. Χατζηκωνσταντής Επίκουρος Καθηγητής

Εκκλησιαστικό Δίκαιο

Διαφήμιση και Δημόσιες Σχέσεις Ενότητα 9: Σχέσεις διαφημιστή-διαφημιζόμενου

Τίτλος Μαθήματος: Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές IΙΙ. Διδάσκων: Επίκουρος Καθηγητής Αθανάσιος Σταυρακούδης

Θεσμοί Ευρωπαϊκών Λαών Ι 19 ος -20 ος αιώνας

Γνωστική Ανάπτυξη Ενότητα 5: Η Kοινωνικοπολιτισμική Θεωρία του Lev Vygotsky

Εκκλησιαστικό Δίκαιο

Σχεδιασμός & Αξιολόγηση Προγραμμάτων Εκπαίδευσης Ενηλίκων

ΚΕ 800 Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης (κοινωνικοποίηση διαπολιτισμικότητα)

Ιστορία της μετάφρασης

Εισαγωγή στην Ψυχολογία με έμφαση στις γνωστικές λειτουργίες

Προσχολική Παιδαγωγική Ενότητα 2: Οργάνωση χρόνου και χώρου στα νηπιαγωγεία

ΛΟΓΙΚΟ-ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ & ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Διδακτική Εννοιών τη Φυσικής για την Προσχολική Ηλικία

Διδακτική Εννοιών τη Φυσικής για την Προσχολική Ηλικία

Θεσμοί Ευρωπαϊκών Λαών Ι 19 ος -20 ος αιώνας

Εκπαιδευτική Διαδικασία και Μάθηση στο Νηπιαγωγείο Ενότητα 1: Εισαγωγή

Εφαρμοσμένη Στατιστική

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. Ψυχολογία Κινήτρων

Διδακτική της Πληροφορικής

Λογιστική Κόστους Ενότητα 12: Λογισμός Κόστους (2)

Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές I

Τίτλος Μαθήματος: Μαθηματική Ανάλυση Ενότητα Γ. Ολοκληρωτικός Λογισμός

Υπολογιστές Ι. Άδειες Χρήσης. Δομή του προγράμματος. Διδάσκοντες: Αν. Καθ. Δ. Παπαγεωργίου, Αν. Καθ. Ε. Λοιδωρίκης

Μάθηση σε νέα τεχνολογικά περιβάλλοντα

Παιδαγωγική ή Εκπαίδευση ΙΙ

Βασικοί άξονες Μαθηματικά στην εκπαίδευση:

Περιβαλλοντική Εκπαίδευση

Μαθηματικά Διοικητικών & Οικονομικών Επιστημών

Γενικά Μαθηματικά Ι. Ενότητα 15: Ολοκληρώματα Με Ρητές Και Τριγωνομετρικές Συναρτήσεις Λουκάς Βλάχος Τμήμα Φυσικής

Εισαγωγή στην Διοίκηση Επιχειρήσεων

Χώρος και Διαδικασίες Αγωγής

Διδακτική της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης

Οικονομετρία. Εξειδίκευση του υποδείγματος. Μορφή της συνάρτησης: Πολυωνυμική, αντίστροφη και αλληλεπίδραση μεταβλητών

Λογισμός 3. Ενότητα 19: Θεώρημα Πεπλεγμένων (γενική μορφή) Μιχ. Γ. Μαριάς Τμήμα Μαθηματικών ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑ ΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Εκπαιδευτική Διαδικασία και Μάθηση στο Νηπιαγωγείο Ενότητα 7: Παιχνίδι και μάθηση

Ιστορία της μετάφρασης

Παιδαγωγικά. Ενότητα Β: Γενικοί σκοποί της διδασκαλίας και διδακτικοί στόχοι. Ζαχαρούλα Σμυρναίου Σχολή Φιλοσοφίας Τμήμα Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας

Ενδεικτικές λύσεις ασκήσεων διαχείρισης έργου υπό συνθήκες αβεβαιότητας

Διπλωματική Ιστορία Ενότητα 2η:

Εξελικτική Ψυχολογία

Εισαγωγή στους Αλγορίθμους

Διδακτική Πληροφορικής

ΚΕ 800 Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης (κοινωνικοποίηση διαπολιτισμικότητα)

Ενότητα: ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ - ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ. Διδάσκων : Επίκουρος Καθηγητής Στάθης Παπασταθόπουλος

Χώρος και Διαδικασίες Αγωγής

Προχωρημένα Θέματα Διδακτικής της Φυσικής

Θεσμοί Ευρωπαϊκών Λαών Ι 19 ος -20 ος αιώνας

Προχωρημένα Θέματα Διδακτικής της Φυσικής

Εξελικτική Ψυχολογία. Ενότητα 1: Εισαγωγικές έννοιες: Θεωρίες Ι. Ασημίνα Ράλλη Φιλοσοφική Σχολή Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας

Διαγλωσσική μεταφορά και διαμεσολάβηση

Μάθηση σε νέα τεχνολογικά περιβάλλοντα

Εξελικτική Ψυχολογία: Κοινωνικο-γνωστική ανάπτυξη

Εκκλησιαστικό Δίκαιο

Στη θεωρία του L.S. Vygotsky ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΙΙ, Καλλιρρόη Παπαδοπούλου ΕΚΠΑ/ΤΕΑΠΗ

Εκπαιδευτική Ψυχολογία Μάθημα 2 ο. Γνωστικές Θεωρίες για την Ανάπτυξη: Θεωρητικές Αρχές και Εφαρμογές στην Εκπαίδευση

Εισαγωγή στην Διοίκηση Επιχειρήσεων

Διδακτική Εννοιών τη Φυσικής για την Προσχολική Ηλικία

Εισαγωγή στην Ψυχολογία με έμφαση στις γνωστικές λειτουργίες

1 η Διάλεξη. Ενδεικτικές λύσεις ασκήσεων

Εισαγωγή στους Αλγορίθμους

Λογιστική Κόστους Ενότητα 8: Κοστολογική διάρθρωση Κύρια / Βοηθητικά Κέντρα Κόστους.

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Διοικητική Λογιστική

Μαθηματικά Διοικητικών & Οικονομικών Επιστημών

Φ 619 Προβλήματα Βιοηθικής

Συγκριτικό Εκκλησιαστικό Δίκαιο

Διδακτική Πληροφορικής

Εισαγωγή στην Διοίκηση Επιχειρήσεων

Φ 619 Προβλήματα Βιοηθικής

Ενότητα 1: Παρουσίαση μαθήματος. Διδάσκων: Βασίλης Κόμης, Καθηγητής

Μαθηματικά Διοικητικών & Οικονομικών Επιστημών

Θερμοδυναμική. Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα. Πίνακες Νερού Υπέρθερμου Ατμού. Γεώργιος Κ. Χατζηκωνσταντής Επίκουρος Καθηγητής

Προσχολική Παιδαγωγική Ενότητα 6: Η προσέγγιση των σχολείων του Reggio Emilia

Φιλοσοφία της Ιστορίας και του Πολιτισμού

Ποιοτική μεθοδολογία έρευνας στη Διδακτική των Μαθηματικών Ενότητα: Η διαχείριση του λάθους στην τάξη των μαθηματικών

Διά βίου μάθηση και εκπαίδευση Ενότητα 4 η : Εννοιολογικοί Προσδιορισμοί IV Εκπαίδευση ενηλίκων & επαγγελματική κατάρτιση

Οικονομία των ΜΜΕ. Ενότητα 7: Μορφές αγοράς και συγκέντρωση των ΜΜΕ

Διδακτικές μεθοδολογίες σε σύγχρονα τεχνολογικά περιβάλλοντα

Μάθηση σε νέα τεχνολογικά περιβάλλοντα

Transcript:

Τίτλος Μαθήματος: ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Ι Ενότητα: Η ΘΕΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ L. S. Vygotsky Διδάσκων : Επίκουρος Καθηγητής Στάθης Παπασταθόπουλος Τμήμα: Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας

Η ΘΕΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ L. S. Vygotsky Πιστεύουμε ότι η παιδική ανάπτυξη είναι μία πολύπλοκη διαλεκτική διαδικασία που χαρακτηρίζεται από περιοδικότητα, ανισότητα στην ανάπτυξη διαφορετικών λειτουργιών, μεταμόρφωση ή ποιοτικό μετασχηματισμό μίας μορφής σε μία άλλη, συνύφανση εξωτερικών και εσωτερικών παραγόντων, και προσαρμοστικές διαδικασίες που υπερνικούν εμπόδια που το παιδί αντιμετωπίζει (Vygotsky 1930ε/1978, σελ. 73). Ο παραπάνω ορισμός, που ο Vygotsky δίνει στην ανάπτυξη, αποκαλύπτει μία εξαιρετικά πολύπλοκη κίνηση, μία μη γραμμική, διαλεκτική, επαναστατική αναδημιουργία ποιοτικά νέων μορφών. Χρησιμοποιεί τη μεταφορά της γεωλογικής διαστρωμάτωσης (Vygotsky 1981), για να επισημάνει ότι κατά την εδραίωση ενός ανώτερου αναπτυξιακού επιπέδου, επί ενός παλαιότερου, οι λειτουργίες του τελευταίου δεν εξαφανίζονται, αλλά διατηρούνται και μεταμορφώνονται, ελεγχόμενες πλέον από το νέο αναπτυξιακό επίπεδο. Η ανάπτυξη των σταδίων της παιδκής συμπεριφοράς είναι μία διαλεκτική διαδικασία αναίρεσης του προηγούμενου σταδίου, όπου οι λειτουργίες του τελευταίου αναδιοργανώνονται και μεταμορφώνονται σε μία νέα σύνθεση, ποιοτικά νέα. Ο Vygotsky (1930γ / 1978) ξεχωρίζει εντός της γενικής διαδικασίας της ανάπτυξης δύο ξεχωριστές -στην καταγωγή- γραμμές ανάπτυξης. Μία πρωτόγονη, φυσική γραμμή ανάπτυξης, αυτόνομης εκδίπλωσης των βιολογικών δομών του οργανισμού, και μία πολιτισμική, ανώτερη ψυχολογική γραμμή ανάπτυξης που προσδιορίζει την κοινωνικά διαμορφωμένη ανθρώπινη συμπεριφορά. Η ανάπτυξη αυτο-καθοδηγείται, αυτο-προωθείται από το διαλεκτική σύγκρουση και ενότητα αυτών των δύο αντιθέτων (Schneuwly 1994). Η ιστορία της παιδικής συμπεριφοράς γεννιέται από την συνύφανση αυτών των δύο γραμμών (Vygotsky 1930γ / 1978, σελ. 46). Κεντρικό σημείο της θεωρίας του Vygotsky (1981) είναι η θέση ότι ανώτερες λειτουργίες της ανθρώπινης σκέψης έχουν ως βάση τους τις κοινωνικές σχέσεις των ατόμων: όλες οι ανώτερες νοητικές λειτουργίες είναι εσωτερικεύσεις κοινωνικών σχέσεων (σελ. 164). Τον γενικό τρόπο με τον οποίο συμβαίνει αυτό, διατύπωσε ως γενικό γενετικό νόμο της πολιτισμικής ανάπτυξης : Οποιαδήποτε λειτουργία στην πολιτισμική ανάπτυξη του παιδιού εμφανίζεται δύο φορές, ή σε δύο επίπεδα. Πρώτα εμφανίζεται στο κοινωνικό επίπεδο, και μετά στο ψυχολογικό. Πρώτα εμφανίζεται μεταξύ των ανθρώπων ως μία διαψυχική κατηγορία, και μετά εντός του παιδιού ως μία ενδοψυχική κατηγορία (Vygotsky 1981, σελ. 163). Η εσωτερίκευση μίας κοινωνικής διαδικασίας δεν συνιστά μία απλή μεταφορά στο ψυχικό επίπεδο, αλλά μεταμορφώνει τη διαδικασία αυτή, αλλάζοντας τη δομή και τη λειτουργία της, την ανακατασκευάζει δηλαδή κατά την διάρκεια μίας μακράς σειράς αναπτυξιακών γεγονότων (Vygotsky 1930 δ / 1978). Το κοινωνικό, πολιτισμικό στοιχείο επιδρά στο παιδί στο επίπεδο της ζώνης εγγύτερης ανάπτυξης. Αυτήν την ορίζει ως την απόσταση ανάμεσα στο πραγματικό αναπτυξιακό επίπεδο, όπως προσδιορίζεται από την ανεξάρτητη λύση προβλημάτων, και στο επίπεδο της εν δυνάμει ανάπτυξης, όπως προσδιορίζεται μέσω της λύσης προβλημάτων υπό την καθοδήγηση ενός ενήλικα ή σε συνεργασία με πιο ικανούς

συνομιλήκους (Vygotsky 1935 / 1978, σελ. 86). Το επίπεδο πραγματικής ανάπτυξης δείχνει τις λειτουργίες που έχουν ωριμάσει, τα προϊόντα, τους καρπούς της ανάπτυξης. Η ζώνη εγγύτερης ανάπτυξης ορίζει τις λειτουργίες που δεν έχουν ωριμάσει ακόμη, αλλά βρίσκονται στη διαδικασία ωρίμανσης, τα μπουμπούκια ή άνθη της ανάπτυξης (Vygotsky 1935 / 1978). Η διδασκαλία από τους ενηλίκους ή τους ικανότερους συνομιλήκους είναι αυτή που δημιουργεί τη ζώνη εγγύτερης ανάπτυξης, διεγείροντας και ξυπνώντας εσωτερικές αναπτυξιακές διαδικασίες, που μόνο η αλληλεπίδραση με κάποιον άλλον ικανότερο μπορεί να τις κάνει να λειτουργήσουν. Όταν το παιδί, ως αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της αλληλεπίδρασης, μάθει να εκτελεί μία λειτουργία, η ανάπτυξή της δεν περατώνεται, αλλά ακριβώς τότε αρχίζει, καθώς αυτή πρέπει να υποστεί μία ολόκληρη σειρά εσωτερικών μετασχηματισμών, ώστε το παιδί αργότερα να μπορεί να την εκτελεί μόνο του και αυθόρμητα (Vygotsky 1935 / 1978). Ο Vygotsky (1930 / 1981) βλέπει τη διαδικασία εμβάπτισης του παιδιού στο κοινωνικό πεδίο, ως την απόκτηση από αυτό και τη χρήση ψυχολογικών εργαλείων (σημείων), τα οποία αλλάζουν εξολοκλήρου την νοητική του δομή. Τέτοια εργαλεία είναι η γλώσσα, τα συστήματα μέτρησης, το γράφημα, οι μνημονικές τεχνικές, τα διαγράμματα κ.λ.π. Η κατοχή ενός σημείου από το παιδί εισάγει νέες λειτουργίες στην ψυχική του δομή, καταργώντας και μετασχηματίζοντας παλαιότερες, μεταβάλλοντας την πορεία και τα χαρακτηριστικά των νοητικών διαδικασιών του (Vygotsky 1930 / 1981). Αποφασιστική στιγμή στην ανάπτυξη είναι η σύγκλιση γύρω στο δεύτερο έτος της ζωής του παιδιού δύο ανεξάρτητων γραμμών ανάπτυξης. Της ομιλίας (το σημαντικότερο ψυχολογικό εργαλείο για τον Vygotsky) και της σκέψης. Η σκέψη και η ομιλία έχουν, για τον Vygotsky (1934 / 1987), διαφορετική γενετική καταγωγή, αναπτύσσονται ανεξάρτητα η μία από την άλλη, ώστε να μπορεί να διακρίνει κανείς μία προνοητική φάση της ομιλίας και μία προγλωσσική φάση της σκέψης, ενώ η σχέση τους δεν είναι ποτέ μονοσήμαντη και σταθερή. Ένα προ-νοητικό στάδιο της ομιλίας διακρίνεται στα τραυλίσματα, στο κλάμα, και στις πρώτες λέξεις του παιδιού, τα οποία συγκροτούν την συναισθηματική πλευρά της γλωσσικής συμπεριφοράς. Ήδη από αυτό το στάδιο η ομιλία έχει κοινωνικό χαρακτήρα, καθώς, από τους πρώτους μήνες, το γέλιο, οι κινήσεις, οι άναρθροι ήχοι, δρουν ως μέσα κοινωνικής επαφής (Vygotsky 1934 / 1987). Το προ-γλωσσικό στάδιο της σκέψης διακρίνεται από το ότι, πριν ακόμη την κατάκτηση της ομιλίας, το παιδί σκέφτεται, επιλύει πρακτικά προβλήματα με τη χρήση εργαλείων, η πράξη του έχει ήδη κάποιο υποκειμενικό μήνυμα -δηλαδή, γίνεται συνειδητά σκόπιμη (Vygotsky 1934 / 1987). Η σκέψη γίνεται γλωσσική και η ομιλία λογική, κατά το δεύτερο έτος της ηλικίας. Δύο αντικειμενικά παρατηρήσιμα συμπτώματα πιστοποιούν το παραπάνω γεγονός: α) η ξαφνική περιέργεια του παιδιού για τις λέξεις και οι ερωτήσεις που κάνει για να μάθει την ονομασία κάθε νέου αντικειμένου και β) η γρήγορη, αλματώδης αύξηση του λεξιλογίου του (Vygotsky 1934 / 1987). Η σχέση της ομιλίας με την διαδικασία επίλυσης πρακτικών προβλημάτων παρουσιάζει τις εξής αλλαγές (Vygotsky 1939α/1978):

α) στην αρχή, η ομιλία συνοδεύει απλά τις πράξεις του παιδιού και αντανακλά την πορεία και τις μεταβολές της λύσης του προβλήματος β) αργότερα, η ομιλία μετακινείται χρονικά προς την αρχή της λύσης του προβλήματος και τελικά, προηγείται αυτής. Η ομιλία αποκτά πλέον σχεδιαστικό χαρακτήρα, οργανώνοντας και προετοιμάζοντας τις μελλοντικές πράξεις του παιδιού. Το παιδί μπορεί τώρα να ελέγχει τη συμπεριφορά του, μέσω της ομιλίας (αποτελεί δηλαδή ταυτόχρονα υποκείμενο και αντικείμενο αυτής). Ο σχεδιαστικός χαρακτήρας της ομιλίας μεταβάλλει την ψυχική δομή, καθιστώντας την άποψη του μέλλοντος ένα ακέραιο τμήμα της προσέγγισης του παιδιού στο περιβάλλον. Η ομιλία του παιδιού αναπτύσσεται με την ακόλουθη σειρά: από την εξωτερική κοινωνική ομιλία στην εγωκεντρική ομιλία και τέλος, στην εσωτερικευμένη ομιλία, που είναι πλέον εργαλείο της σκέψης (Vygotsky 1934/1987). Ο Vygotsky μελέτησε διεξοδικά την εγωκεντρική ομιλία του παιδιού, θέλοντας να αντιπαραθέσει μία εναλλακτική ερμηνεία της σε αυτήν του Piaget, αλλά και ως μέσο αποκάλυψης της δομής και της λειτουργίας της εσωτερικευμένης ομιλίας, καθώς θεωρεί αυτά τα δύο είδη ομιλίας λειτουργικά ισοδύναμα (Vygotsky 1934/1987). Η εγωκεντρική ομιλία έχει την ίδια λειτουργία με την εσωτερικευμένη, δηλαδή την ανάλυση μίας κατάστασης και το σχεδιασμό των μελλοντικών συμπεριφορών. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον εσωτερικευμένο λόγο, διατηρεί κάποιο κοινωνικό / επικοινωνιακό χαρακτήρα, κάτι που μπορεί να διαπιστωθεί κατά την επίλυση δύσκολων προβλημάτων. Σ αυτές τις περιπτώσεις, όταν το παιδί δεν μπορεί να εκτελέσει μία πράξη, η εγωκεντρική ομιλία του κατευθύνεται προς κάποιον ενήλικα, ζητώντας τη βοήθειά του. Αν ο ενήλικας φύγει από τον χώρο αυτόν, τότε η εγωκεντρική ομιλία του παιδιού ελαχιστοποιείται (Vygotsky 1930α/ 1978).

Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Τέλος Ενότητας

Χρηματοδότηση Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό έχει αναπτυχθεί στα πλαίσια του εκπαιδευτικού έργου του διδάσκοντα. Το έργο «Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων» έχει χρηματοδοτήσει μόνο τη αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού υλικού. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. Σημειώματα Σημείωμα Αναφοράς Copyright Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Διδάσκων : Επίκουρος Καθηγητής Στάθης Παπασταθόπουλος. «ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Ι. Η ΘΕΩΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ L. S. Vygotsky». Έκδοση: 1.0. Ιωάννινα 2014. Διαθέσιμο από τη δικτυακή διεύθυνση: http://ecourse.uoi.gr/course/view.php?id=1308. Σημείωμα Αδειοδότησης Το παρόν υλικό διατίθεται με τους όρους της άδειας χρήσης Creative Commons Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή, Διεθνής Έκδοση 4.0 [1] ή μεταγενέστερη. [1] https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/.