Η εφαρµογή της σεισµικής µόνωσης σε υφιστάµενες κατασκευές ως µέσο ουσιαστικής σεισµικής αναβάθµισής τους Α. Σοφοκλέους ρ. Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ Ι Κάνας Πολιτικός Μηχανικός MSc, I+A. Φιλίππου - Κύπρος Ι. Καραµπατζός & Κ. Μυλωνάς Πολιτικοί Μηχανικοί ΕΜΠ Λέξεις κλειδιά : Σεισµική µόνωση, Σεισµική αναβάθµιση, Εφέδρανα υψηλής απόσβεσης, Μέθοδος των πεπερασµένων στοιχείων ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Πολλές από τις υπάρχουσες κατασκευές έχουν σχεδιαστεί για σεισµικά φορτία τα οποία δεν ικανοποιούν τις σηµερινές απαιτήσεις των σύγχρονων αντισεισµικών κανονισµών. Επιπλέον δε οι κατασκευαστικές διατάξεις βάσει των οποίων έγινε σχεδιασµός τους δεν εξασφαλίζουν την απαιτούµενη, µε βάση τα σηµερινά ισχύοντα, πλάστιµη συµπεριφορά. Στις περιπτώσεις αυτές το πρόβληµα του ανασχεδιασµού και της σεισµικής αναβάθµισης αυτών των κατασκευών κατά τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων απαιτήσεων, και τελικά του απαιτούµενου επιπέδου ασφάλειας, είναι δυνατόν να επιλυθεί µε δύο τρόπους. Ο πρώτος τρόπος αναφέρεται στις κλασσικές µεθόδους ανασχεδιασµού (νέα στοιχεία, µανδύες κλπ) ο οποίος πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να εφαρµοστεί για τεχνικούς ή/και οικονοµικούς λόγους. Ο δεύτερος τρόπος αναφέρεται στην εφαρµογή σύγχρονων µεθόδων. Μια από αυτές είναι και η µέθοδος της σεισµικής µόνωσης. Στην εργασία αυτή γίνεται παρουσίαση της µεθόδου και του τρόπου εφαρµογής της µε ιδιαίτερη αναφορά στα πλεονεκτήµατά της όσον αφορά το τελικό επίπεδο σεισµικής ασφάλειας που εξασφαλίζει. Η παρουσίαση της µεθόδου γίνεται µέσα από µια εφαρµογή σε ένα πραγµατική κτήριο υψηλής σπουδαιότητας, το κτήριο κεντρικών γραφείων της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (ΑΤΗΚ). Η εργασία καταλήγει σε χρήσιµα συµπεράσµατα και συγκριτικά στοιχεία τα οποία καταδεικνύουν την σπουδαιότητα και τα πλεονεκτήµατα της µεθόδου αυτής. 1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Σύµφωνα µε τις διατάξεις των ισχυόντων σύγχρονων αντισεισµικών κανονισµών η επάρκεια µιας κατασκευής έναντι σεισµικών φορτίων στηρίζεται στην ανάπτυξη ενός αξιόπιστου µηχανισµού απορρόφησης ενέργειας. Ο µηχανισµός αυτός βασίζεται στην δηµιουργία των λεγόµενων πλαστικών αρθρώσεων στις περιοχές των δοκών και των υποστυλωµάτων. Οι πλαστικές αρθρώσεις είναι περιοχές στις οποίες συγκεντρώνονται οι εµφανιζόµενες βλάβες στον φέροντα οργανισµό της κατασκευής και θα πρέπει να παρουσιάζουν πλάστιµη συµπεριφορά, δηλαδή δυνατότητα µετελαστικής παραµόρφωσης, ώστε να µπορούν να απορροφούν και να καταστρέφουν την µέγιστη κατά το δυνατόν εισερχόµενη στον φορέα σεισµική ενέργεια. Η προσέγγιση αυτή για τον αντισεισµικό σχεδιασµό µιας κατασκευής γίνεται αποδεκτή για οικονοµικούς κυρίως λόγους και υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι εξασφαλίζει την µη-κατάρρευσή της.
Ένας τέτοιος µηχανισµός απορρόφησης ενέργειας εξασφαλίζεται µέσα από µία σειρά αυστηρών διατάξεων που αφορούν την διάταξη ελαχίστων διατµητικών τοιχωµάτων στην κατασκευή, τον ικανοτικό σχεδιασµό των κόµβων του φορέα, την εξασφάλιση επαρκούς περίσφιξης στα στοιχεία, την ικανοποιητική επάρκεια αγκύρωσης του οπλισµού κλπ. Και ενώ στις νέες κατασκευές η εφαρµογή των διατάξεων αυτών είναι εφικτή, στις κατασκευές που σχεδιάστηκαν µε παλαιότερους κανονισµούς οι παραπάνω απαιτήσεις δεν ικανοποιούνται, και ως εκ τούτου η συµπεριφορά τους έναντι σεισµικών φορτίων δεν είναι επαρκής µε βάση και τις σηµερινές απαιτήσεις. Η αναβάθµιση λοιπόν των παλαιών κατασκευών στα σηµερινά επίπεδα ασφαλείας που απαιτούν οι σύγχρονοι αντισεισµικοί κανονισµοί µπορεί να επιτευχθεί: είτε µε την εφαρµογή κλασσικών µεθόδων ανασχεδιασµού (διάταξη νέων στοιχείων, εφαρµογή µανδυών κλπ) ώστε τελικά να επιτυγχάνεται η ανάπτυξη ενός ελαστοπλαστικού µηχανισµού απορρόφησης ενέργειας, είτε εναλλακτικά µε την εφαρµογή της µεθόδου της σεισµικής µόνωσης. Η αποτελεσµατικότητα της µεθόδου αυτής στηρίζεται στην δραστική µείωση των σεισµικών φορτίων της κατασκευής και κατά συνέπεια στην δραστική µείωση έως και µηδενισµό των εµφανιζόµενων ανελαστικών παραµορφώσεων. Ο στόχος επιτυγχάνεται µε την εισαγωγή των εφεδράνων στην κατασκευή µε άµεση συνέπεια την σηµαντική αύξηση της ιδιοπεριόδου της κατασκευής και τελικά την µείωση των σεισµικών φορτίων. Με βάση την εξίσωση κίνησης που διέπει της κατασκευές, m & u + c (u, & u) + k u = m & (1) u g τα σεισµικά φορτία που αναπτύσσονται στην κατασκευή είναι: F S c (u, & u) 2 = m (u & + & u g ) = m + ω u (2) m Για τον µηδενισµό των σεισµικών δυνάµεων θα πρέπει να ισχύει µια από τις παρακάτω συνθήκες: c (u, & u) = (3) ω = (4) Η πρώτη συνθήκη ικανοποιείται όταν πρόσθετες δυνάµεις απόσβεσης εισάγονται στην κατασκευή µέσω συστηµάτων απορρόφησης ενέργειας (Energy Dissipation Systems). Η περίπτωση αυτή δεν εξετάζεται στην παρούσα εργασία. Η δεύτερη συνθήκη ικανοποιείται στην περίπτωση της εφαρµογής της σεισµικής µόνωσης (Base Isolation) κατά την οποία επιτυγχάνεται δραστική µείωση της ακαµψίας της κατασκευής γεγονός το οποίο οδηγεί στην σηµαντική αύξηση της ιδιοπεριόδου της. Έτσι, εξετάζοντας το ενεργειακό ισοζύγιο στην κατασκευή ισχύει: E input (t) = E Κ (t) + E D (t) + E Υ (t) + E S (t) (5)
όπου E input (t) = η εισερχόµενη στον φορέα σεισµική ενέργεια, Ε Κ (t)= η κινητική ενέργεια, Ε D (t)= η ενέργεια απόσβεσης, Ε Y (t)= η ενέργεια λόγω ανελαστικής παραµόρφωσης και Ε S (t)= η ελαστική ενέργεια παραµόρφωσης. Μέσω της µεθόδου της σεισµικής µόνωσης επιτυγχάνεται καταρχήν η µείωση της εισερχόµενης σεισµικής ενέργειας (E input ), ενώ ταυτόχρονα τα σύγχρονα συστήµατα σεισµικής µόνωσης εξασφαλίζουν και έναν επιπλέον µηχανισµό απορρόφησης ενέργειας µε την αύξηση και της ενέργειας απόσβεσης µε την αύξηση και της ενέργειας απόσβεσης (Ε D ). Όταν πρωτοεµφανίστηκε η µέθοδος αυτή είχε ως βασικό µειονέκτηµα το µεγάλο κόστος εφαρµογής της. Σήµερα όµως µε την τεχνολογική εξέλιξη και την βιοµηχανική παραγωγή των εφεδράνων σεισµικής µόνωσης το κόστος έχει µειωθεί σηµαντικά σε βαθµό που η µέθοδος αυτή να είναι ανταγωνιστική προς τις κλασσικές µεθόδους σχεδιασµού νέων ή ανασχεδιασµού υφιστάµενων κατασκευών. 2 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ Το κτήριο αποτελείται από 6 επιµέρους, στατικά ανεξάρτητα, τµήµατα διαχωριζόµενα µεταξύ τους µε αρµούς. Το σύνολο των 6 τµηµάτων διαµορφώνει σε κάτοψη ένα εξάπλευρο σε κάθε κορυφή του οποίου βρίσκεται ο πυρήνας του κλιµακοστασίου και του ανελκυστήρα του κάθε τµήµατος. Το κτήριο αναπτύσσεται σε έξι επίπεδα (1 υπόγειο, ισόγειο και 4 ορόφους) καθένα από τα οποία καλύπτει µια επιφάνεια 195m 2 περίπου. Το ύψος κάθε ορόφου είναι 3.2m εκτός από τον τελευταίο όροφο που έχει ύψος 4.15m, και το υπόγειο που έχει µέσο ύψος 4.45m. Επισηµαίνεται ότι ο τέταρτος όροφος αποτελεί την καθύψος επέκταση του κτηρίου σε µεταγενέστερη φάση. Στην Σχήµα 1 φαίνεται το κτήριο στην παρούσα του µορφή ενώ στο Σχήµα 2 φαίνεται το προσοµοίωµα του συνολικού φορέα του. Το δοµικό σύστηµα του φέροντα οργανισµού του κτηρίου αυτό θα µπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «πλαισιακό» µε παρουσία απλά και των πυρήνων-τοιχωµάτων των κλιµακοστασίων. Τα τοιχώµατα αυτά βρίσκονται στην εξωτερική κορυφή του κάθε επιµέρους τµήµατος και καθορίζουν ουσιαστικά την συµπεριφορά και συγκεκριµένα την στροφική συµπεριφορά του κάθε επιµέρους τµήµατος του κτηρίου. Όσον αφορά την καθύψος κατανοµή της ακαµψίας, υπάρχει µία απότοµη µεταβολή καθύψος στον 4 ο όροφο που προκύπτει από την εν προβόλω επέκτασή του. Άρα δηλαδή υπάρχει τόσο σε κάτοψη όσο και καθύψος µία ανοµοιόµορφη κατανοµή της ακαµψίας και της µάζας σε κάθε ένα από τα έξη επιµέρους τµήµατα. 3 ΦΟΡΤΙΑ ΣΕΙΣΜΟΥ Το κτήριο αυτό µελετήθηκε και σχεδιάστηκε το 1978 µε εφαρµογή όλων των διατάξεων του τότε ισχύοντα Αντισεισµικού Κανονισµού. Έτσι λήφθηκε ως τιµή επιτάχυνσης σχεδιασµού η τιµή.4g για ελαστικό στάδιο συµπεριφοράς. Λόγω της σπουδαιότητας του κτηρίου από την άποψη του αριθµού των εργαζοµένων αλλά και της σπουδαιότητας των λειτουργιών που στεγάζει έγινε ειδική σεισµοτεκτονική µελέτη (καθ. Γ. Γκαζέτας) για τον καθορισµό του επιπέδου των σεισµικών φορτίων ανασχεδιασµού.
Σχήµα 1. Το κτήριο στην σηµερινή του µορφή. Σχήµα 2. Το τρισδιάστατο προσοµοίωµα του συνολικού φορέα του κτηρίου. Η µελέτη αυτή προτείνει τιµή εδαφικής επιτάχυνσης.25g αντί για.1g που προδιαγράφει ο Κυπριακός Σεισµικός Κώδικας. Έτσι το τελικά προτεινόµενο φάσµα σχεδιασµού που προκύπτει φαίνεται στο Σχήµα 3. Στο ίδιο φάσµα µε οριζόντια γραµµή φαίνεται η επιτάχυνση αρχικού σχεδιασµού του κτηρίου. ηλαδή το προτεινόµενο φάσµα επιταχύνσεων σχεδιασµού είναι κατά 245% αυξηµένο σε σχέση µε το αντίστοιχο του κανονισµού ενώ η εδαφική επιτάχυνση είναι κατά 625% αυξηµένη σε σχέση µε την αντίστοιχη τιµή του αρχικού σχεδιασµού.
.7.6.5 R d (g).4.3.2.1 T 1 T 2.5 1 1.5 2 T (sec).4g Σχήµα 3. Προτεινόµενο φάσµα ανασχεδιασµού..7.6 R d (g).5.4.3.2.1 A max T A max 1.7 T T 1 T 2.5 1 1.5 2 T (sec) Σχήµα 4. Τροποποιηµένο φάσµα ανασχεδιασµού για την περίπτωση της σεισµικής µόνωσης. Στην περίπτωση της σεισµικής µόνωσης το φάσµα τροποποιείται κατάλληλα ώστε να ληφθεί υπόψη η αυξηµένη απόσβεση του φορέα της κατασκευής. Έτσι για την υπόψη περίπτωση προκύπτει το φάσµα του Σχήµατος 4. Η µειωτικός συντελεστής (β=1.7) στην περιοχή µεγάλων περιόδων υπολογίστηκε για διάµετρο εφεδράνου d=6cm, συντελεστή τριβής µ=.45 και ακτίνα καµπυλότητας K=1549mm. 4 ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Όπως προαναφέρθηκε κατά την περιγραφή του κτηρίου, αυτό αποτελείται από έξι επιµέρους τµήµατα. Ο πρώτος έλεγχος που έγινε αφορούσε το µεµονωµένο τµήµα, ενώ στην συνέχεια έγινε η ανάλυση και ο έλεγχος του κτηρίου µετά την δοµητική σύζευξη των επιµέρους τµηµάτων σε ένα συνολικό φορέα.
Στο φάσµα του Σχήµατος 5 φαίνεται η µεταβολή των δυναµικών χαρακτηριστικών και σεισµικών φορτίων σχεδιασµού για τις δύο περιπτώσεις:.7.6 R d (g).5.4.3 (Συζευγµένος φορέας).43g (Μεµονωµένο τµήµα).23g.2.1 T 1 T 2.5 1 1.5 2 T (sec) Σχήµα 5. Μεταβολή επιταχύνσεων σχεδιασµού λόγω µεταβολής της ιδιοπεριόδου. Είναι προφανές ότι ο φορέας της κατασκευής στην υπάρχουσα µορφή του δεν είναι σε θέση να αναλάβει τα υψηλά σεισµικά φορτία για τα οποία ελέγχεται είτε ως µεµονωµένο τµήµα είτε ως συζευγµένος φορέας. Οι ανεπάρκειες σε κύριο οπλισµό είναι καθολικές τόσο στα υποστυλώµατα όσο και στην θεµελίωση. Οι υπερβάσεις αυτές µάλιστα δύσκολα µπορούν να καλυφθούν ακόµα και µε την εφαρµογή µανδυών σε όλη την έκταση του κτηρίου. Επίσης διαπιστώθηκε πρόβληµα σχετικών µετακινήσεων ορόφων (story drift) και στις δύο περιπτώσεις. Για την άρση των ανεπαρκειών διερευνήθηκε και η περίπτωση προσθήκης 12 νέων τοιχωµάτων εκατέρωθεν του πυρήνα των κλιµακοστασίων. Και σε αυτή όµως την περίπτωση οι απαιτήσεις σε οπλισµό υπερβαίνουν τις αντίστοιχες διαθέσιµες στις διατοµές του φορέα και έτσι ούτε η πρόταση αυτή από µόνη της µπορούσε να εφαρµοστεί. 5 ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΕΙΣΜΙΚΗΣ ΜΟΝΩΣΗΣ Με βάση τα προηγούµενα αποτελέσµατα και την αδυναµία επίλυσης του προβλήµατος της ανεπάρκειας του φορέα της κατασκευής λόγω κυρίως της µεγάλης διαφοράς µεταξύ των φορτίων σχεδιασµού και των φορτίων ανασχεδιασµού διερευνήθηκε η περίπτωση εφαρµογής της µεθόδου της σεισµικής µόνωσης. Η εφαρµογή γίνεται στο επίπεδο του ισογείου των κτηρίων. Στην περίπτωση αυτή ο φορέας εµφανίζει δύο καθαρά µεταφορικές ιδοµορφές (translation modes) χωρίς οποιαδήποτε στροφικά φαινόµενα που διαπιστώθηκαν στην αρχική του µορφή.
Οι ιδιοπερίοδοι στις δύο κύριες διευθύνσεις υπολογίστηκαν σε 1.63sec και 1.57sec. ηλαδή στον φθίνοντα κλάδο του φάσµατος µε αποτέλεσµα την δραστική µείωση των φορτίων ανασχεδιασµού. Στον πίνακα που ακολουθεί δίνονται συγκριτικά οι τιµές των ιδιοπεριόδων και οι αντίστοιχες τιµές της επιτάχυνσης σχεδιασµού για τις διάφορες περιπτώσεις που διερευνήθηκαν µε βάση την φάση ανασχεδιασµού του Σχήµατος 5. Πίνακας 1. Ιδιοπερίοδοι - Σεισµική δράση περιπτώσεων φορέων. Τ 1 (sec) R d (T) Αρχικός Σχεδιασµός - Μεµονωµένο τµήµα 1.7.4g Προτεινόµενο φάσµα - Μεµονωµένο τµήµα 1.7.23g Συζευγµένος φορέας.58.43g Συζευγµένος φορέας - Προσθήκη τοιχείων.49.58g Σεισµική µόνωση 1.63.9g Παρατηρείται ότι η σηµαντική αύξηση της ιδιοπεριόδου του φορέα µετά την εφαρµογή της σεισµικής µόνωσης οδηγεί σε δραστική µείωση των σεισµικών φορτίων σχεδιασµού. Με βάση τις αναλύσεις και τους ελέγχους που έγιναν διαπιστώθηκε ότι όλα τα προβλήµατα που παρουσιάστηκαν στις προηγούµενες προτάσεις αντιµετωπίζονται µε επιτυχία αποδεικνύοντας µε τον τρόπο αυτό ότι η υπόψη µέθοδος αποτελεί την πιο αποτελεσµατική λύση. Συγκεκριµένα µετά τους ελέγχους στο σύνολο των διατοµών του φορέα διαπιστώθηκε ότι: α) οι υπερβάσεις σε οπλισµό περιορίζονται σηµαντικά και καλύπτονται από τον οπλισµό των µανδυών που κατασκευάζονται. β) η θεµελίωση ανακουφίζεται σηµαντικά κατά τρόπο ώστε να µην απαιτούνται σε αυτή γενικευµένες παρεµβάσεις. γ) οι σχετικές µετατοπίσεις στην ανωδοµή είναι σχεδόν µηδενικές αφού το κτήριο µετατοπίζεται ως στερεός-απαραµόρφωτος δίσκος. Η αποτελεσµατικότητα της σεισµικής µόνωσης, όχι µόνο στην ανωδοµή αλλά και στην θεµελίωση αποτελεί το κρίσιµο στοιχείο όσον αφορά τις απαιτούµενες επεµβάσεις και άρα το τελικό κόστος της δοµοστατικής αναβάθµισης του κτηρίου. Στα Σχήµατα 6 και 7 παρουσιάζεται η µεταβολή των ροπών κάµψεως και των τεµνουσών δυνάµεων σε πέντε χαρακτηριστικές θέσεις θεµελίωσης υποστυλωµάτων του κτηρίου για τρεις περιπτώσεις επιλύσεων: Περίπτωση 1: Ο συνολικός φορέας µετά την ενοποίηση των επιµέρους τµηµάτων του. Περίπτωση 2: Ο συνολικός φορέας µετά την ενοποίηση των επιµέρους τµηµάτων του και µε 12 τοιχώµατα εκατέρωθεν των πυρήνων. Περίπτωση 3: Ο συνολικός φορέας µετά την ενοποίηση των επιµέρους τµηµάτων του και µε 12 τοιχώµατα εκατέρωθεν των πυρήνων και µε σεισµική µόνωση στο δάπεδο ισογείου. Η πρώτη διαπίστωση από τα διαγράµµατα αυτά είναι η σηµαντική µείωση τόσο των ροπών κάµψεως όσο και των τεµνουσών δυνάµεων µετά την εισαγωγή της σεισµικής µόνωσης. Η µείωση αυτή κυµαίνεται από 4% έως 8% για τις ροπές και 5% έως 8% για τις τέµνουσες δυνάµεις. Στα Σχήµατα 8 και 9 φαίνονται οι µετακινήσεις του φορέα σε διάφορες θέσεις υποστυλωµάτων πριν και µετά την εφαρµογή της σεισµικής µόνωσης.
Ροπή κάµψης (knm) 1 9 8 7 6 5 4 3 2 1 Μεταβολή ροπών κάµψης 1 2 3 Εξεταζόµενη περίπτωση Σχήµα 6. Μεταβολή ροπών κάµψης ανά περίπτωση C5 C6-2 C7-2 C3-2 C9 Τέµνουσα δύναµη (kn) 35 3 25 2 15 1 5 Μεταβολή τεµνουσών δυνάµεων C5 C6-2 C7-2 C3-2 C9 1 2 3 Εξεταζόµενη περίπτωση Σχήµα 7. Μεταβολή τεµνουσών δυνάµεων ανά περίπτωση Είναι σαφής η διαφοροποίηση της συµπεριφοράς του φορέα µετά την εισαγωγή της σεισµικής µόνωσης. Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει σχετική µετακίνηση στον φορέα αφού η ανωδοµή µετακινείται ως στερεό σώµα µε άµεσο αποτέλεσµα την δραστική µείωση των εντατικών µεγεθών. Η εφαρµογή της µεθόδου της σεισµικής µόνωσης σε υφιστάµενη κατασκευή, µε την εγκατάσταση ειδικών εφεδράνων σε όλα τα κατακόρυφα φέροντα στοιχεία. στο κατάλληλο επίπεδο της κατασκευής. Στην συγκεκριµένη περίπτωση, έχει επιλεγεί το επίπεδο του δαπέδου του ισογείου, και τα εφέδρανα θα τοποθετηθούν στο ίδιο υψόµετρο µε το υπερυψωµένο δάπεδο. Για την εγκατάσταση των εφεδράνων, απαιτούνται κατά σειρά οι ακόλουθες εργασίες (Σχ. 1): α). Ενίσχυση των στοιχείων στον όροφο εγκατάστασης και στον υποκείµενο όροφο, (υπόγειο όπου υπάρχει). β). Προσωρινή στήριξη των στοιχείων. γ). Αποκοπή των στοιχείων στο επίπεδο εγκατάστασης για να δηµιουργηθεί ο αναγκαίος χώρος υποδοχής των εφεδράνων. δ). Τοποθέτηση και ασφαλής ενσωµάτωση των εφεδράνων µε τα φέροντα στοιχεία του φορέα. ε). Αφαίρεση της προσωρινής στήριξης.
6 5 4 Στάθµη 3 2 1 C2_1 C2_2 C9 ανελ. C 11_ 1 C 11_2 1 2 3 Μ ετατόπιση (m m ) Σχήµα 8. Καθύψος µετατοπίσεις στην αρχική µορφή του φορέα. 6 5 4 C2_1 C2_2 C9 ανελ. C 11_ 1 C 11_2 Στάθµη 3 2 1 2 4 6 8 Μ ε τα τ ό π ισ η (mm) Σχήµα 9. Καθύψος µετατοπίσεις µετά την εφαρµογή της σεισµικής µόνωσης.
Σχήµα 1. ιαµόρφωση υποστυλώµατος - εφεδράνου. 6 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Στην εργασία αυτή γίνεται παρουσίαση της µεθόδου της σεισµικής µόνωσης ως µέσου για την ουσιαστική αναβάθµιση της συµπεριφοράς υφισταµένων κατασκευών έναντι σεισµικών φορτίων. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον τρόπο εφαρµογής της µεθόδου και στα πλεονεκτήµατά της όσον αφορά το τελικό επίπεδο σεισµικής ασφάλειας που εξασφαλίζει συγκριτικά µε τις συµβατικές µεθόδους επεµβάσεων. Τα αποτελέσµατα της εργασίας αποδεικνύουν την αποτελεσµατικότητα της σεισµικής µόνωσης, όχι µόνο για την ανωδοµή αλλά και για την θεµελίωση της κατασκευής που αποτελεί ενα κρίσιµο στοιχείο όσον αφορά τις απαιτούµενες επεµβάσεις και άρα το τελικό κόστος της δοµοστατικής αναβάθµισης µιας κατασκευής. Η εφαρµογή της µεθόδου στην πραγµατική κατασκευή που διερευνάται στην παρούσα εργασία παρουσιάζει εκτός των άλλων και την καινοτοµία της εφαρµογής της σεισµικής µόνωσης σε επίπεδο ανώτερο της θεµελιώσης για τους λόγους που αναλυτικά αναφέρονται και σχολιάζονται παραπάνω.
7 ΑΝΑΦΟΡΕΣ Applied Technology Council, (1995), Guidelines and Commentary for the Seismic Rehabilitation of Buildings, Project ATC-33, Redwood City, CA. Asano K. & Nakagawa H. (2), Optimum seismic response control of structural system using Maxwell-type nonlinear viscous damper based on random earthquake response, Proceedings of the 3rd International Workshop on Structural Control, Paris, France, pp 39-48. Casciati F. & Lagorio H.J. (1996) Urban renewal aspects and technological devices in infrastructure rehabilitation, Proceedings of the First European Conference on Structural Control, Barcelona, pp 173-181. Constantinou M et all, (1999) Property Modification Factors for Seismic Isolation Bearings, Technical Report MCEER-99-12, Bufallo NY. Federal Emergency Management Agency, (1997) NEHRP Guidelines for the Seismic Rehabilitation of Buildings, Report No. FEMA-273, and NEHRP Commentary on the Guidelines for the Seismic Rehabilitation of Buildings, Report No. FEMA-274, Washington, DC. Makris, N. & Deoskar H.J. (1996) Prediction of Observed Response of Base-Isolated Structure, Journal of Structural Engineering, Vol. 122, No. 5, pp. 485-493.