ΠΟΛΥΝΟΜΙΑ ΚΑΚΟΝΟΜΙΑ ΑΝΟΜΙΑ

Κ Ι Ν Η Σ Η Π Ο Λ Ι Τ Ω Ν ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΥΝΟΜΙΑ ΚΑΚΟΝΟΜΙΑ ΑΝΟΜΙΑ Εισηγήσεις - Συζήτηση - Συμπερασματικές Προτάσεις EBEA ΑΘΗΝΑ, 2011

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Θεόδωρος Παπαλεξόπουλος, ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ Πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών για μια Ανοικτή Κοινωνία...7 ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Νίκος Φραγκάκης, Δικηγόρος, Αντιπρόεδρος της Κίνησης Πολιτών και Πρόεδρος ΕΚΕΜΕ Από την Ανομική Πολυνομία στην Ευνομία...13 Νικηφόρος Διαμαντούρος, Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Πανεπιστημίου Αθηνών Για τη βελτίωση του κανονιστικού περιβάλλοντος Διδάγματα από το ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο...15 Λέανδρος Ρακιντζής, Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, επιτ. Αρεοπαγίτης Πολυνομία Κακονομία Ανομία: Ποιος ο δρόμος της ανόρθωσης;...27 Παναγιώτης Κ. Τσούκας, Πάρεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Γνωρίσματα και πρακτικές του κακού ( Έλληνα) Νομοθέτη...45 Σ υ ζ Η τ η σ η Συζήτηση μετά από τις εισηγήσεις...89 Συμπερασματικές προτάσεις στο τέλος μιας συζήτησης...105

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ Θεόδωρου Παπαλεξόπουλου Προέδρου της Κίνησης Πολιτών για μια Ανοικτή Κοινωνία Κυρίες και Κύριοι, Θα ήθελα κατ αρχήν να σας ευχαριστήσω που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας για την αποψινή εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών. Ευχαριστούμε όμως και τους τρεις ομιλητές μας: Ειδικότερα, τον κ. Νικηφόρο Διαμαντούρο, Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, που ήρθε από το εξωτερικό, τον κ. Λέανδρο Ρακιντζή, Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και τον κ. Παναγιώτη Τσούκα, Πάρεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η Κίνηση Πολιτών τους ευχαριστεί θερμά για την πρόθυμη ανταπόκρισή τους. Κυρίες και Κύριοι, Είναι γενικευμένη και, δυστυχώς, αποδεδειγμένη η δυσλειτουργία του κράτους μας, συνάμα όμως και η ανομία με την έννοια της μη εφαρμογής του Νόμου. Αυτές οι αδυναμίες, σε συνδυασμό με την κατ ουσία πτώχευσή του ηθική και οικονομική εγκυμονούν σοβαρότατο κίνδυνο για το Έθνος μας. Οφείλουμε να αντιδράσουμε άμεσα και να δράσουμε σωστά, εποικοδομητικά. Πάγια θέση της Κίνησης Πολιτών είναι ότι δεν αρκούν οι αρνητικές διαπιστώσεις, έστω και τεκμηριωμένες. Και για τον λόγο αυτό καταβάλλει μονίμως προσπάθεια οι όποιες διαπιστώσεις να συνοδεύονται από συγκεκριμένες προτάσεις, αφενός ρεαλιστικές ώστε να έχουν πιθανότητες να υιοθετηθούν και αφετέρου αποτελεσματικές, που είναι το ζητούμενο. Είναι όμως σαφές ότι ένας Νόμος που βρίθει παραπομπών σε άλλους Νόμους, αποφάσεις ή διατάξεις φαινόμενο σύνηθες στη χώρα μας δυσχεραίνει την εφαρμογή του. Είναι επίσης αυτονόητο ότι ένας Νόμος που προβλέπει πολλές ειδικές [ 7 ]

περιπτώσεις και υποπεριπτώσεις πόσο μάλλον εξαιρέσεις ενθαρρύνει την απόπειρα δοσοληψίας και τη διαφθορά. Τέλος, δεν πρέπει να θεωρείται παραδεκτή, για σοβαρό κράτος, η μη εφαρμογή από τη Δημόσια Διοίκηση νόμων που έχουν ψηφισθεί από τη Βουλή, πριν να εκδοθούν από το αρμόδιο Υπουργείο οι σχετικές ερμηνευτικές εγκύκλιοι και που δεν συμφωνούν πάντα με τα κείμενα που ψήφισε η Βουλή! Επιτρέψατέ μου, πολύ σύντομα, να τεκμηριώσω πιο πέρα τον ισχυρισμό της ΠΟΛΥΝΟΜΙΑΣ και της ΚΑΚΟΝΟΜΙΑΣ, διαβάζοντας αποσπάσματα ενός εγγράφου που θα μπορούσε να είχε συνταχθεί από την Κίνηση Πολιτών. (Θα σας πω την προέλευσή του μετά την ανάγνωση). «Θέμα: Νομοθετική πολιτική και αξιολόγηση ποιότητας και αποτελεσματικότητας νομοθετικών και κανονιστικών ρυθμίσεων. 1. Εισαγωγή Εξέχοντα ρόλο κατέχει η προσπάθεια περιορισμού της πολυνομίας, βελτίωσης της ποιότητας των νομοθετικών και κανονιστικών ρυθμίσεων σταδιακής κατάργησης που κρίνονται περιττές και, γενικά, η προσπάθεια απλούστευσης των κανόνων δικαίου που ισχύουν. Ως χαρακτηριστικά της ελληνικής έννομης τάξης, που πρέπει να συνεχίσουν να διορθώνονται, καταγράφονται ιδίως τα ακόλουθα: Α) Η ύπαρξη μεγάλου αριθμού εξαιρετικά λεπτομερειακών ρυθμίσεων, κυρίως νομοθετικών. Β) Η ρύθμιση, με διατάξεις που είναι διάσπαρτες στη νομοθεσία, θεμάτων που ανήκουν στην ίδια ενότητα. Γ) Η υπέρμετρη διόγκωση της πρόβλεψης έκδοσης κανονιστικών διαταγμάτων, με αποτέλεσμα τη σημαντική επιβάρυνση του έργου του Συμβουλίου της Επικρατείας και την προφανή καθυστέρηση στη ρύθμιση των αντίστοιχων θεμάτων.» Κυρίες και Κύριοι, Αυτά τα λίγα αποσπάσματα που σας διάβασα προέρχονται από ένα εξασέλιδο έγγραφο το οποίο φέρει ημερομηνία 18 Ιουλίου 2006, και υπογραφή Πρωθυπουργού και κοινοποιείται σε όλους τους υπεύθυνους της Κυβέρνησης και συγκεκριμένα, διαβάζω, προς: [ 8 ]

1) Όλους τους Υπουργούς και Υφυπουργούς 2) Το Γενικό Γραμματέα της Κυβέρνησης 3) Όλους τους Γενικούς Γραμματείς Υπουργείων και τους Γενικούς Γραμματείς που προΐστανται Γενικών Γραμματειών Υπουργείων 4) Όλους τους Γενικούς Γραμματείς Περιφερειών. Το έγγραφο αυτό έθετε προθεσμία μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2006 για να δηλώσουν οι αποδέκτες τις ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί για την προσαρμογή της νομοπαρασκευαστικής λειτουργίας τους κ.λπ. Από την πηγή από την οποία λάβαμε τη φωτοτυπία του εγγράφου, πληροφορηθήκαμε ότι δεν δόθηκε συνέχεια, ελλείψει ανταπόκρισης από τους παραλήπτες Έτσι δικαιούμαστε τουλάχιστον να πιστεύουμε, Κυρίες και Κύριοι, ότι είναι ευρέως γνωστοί και παραδεδεγμένοι στους κομματικούς κύκλους και τις πολιτικές δυνάμεις οι αποψινοί μας ισχυρισμοί για την Πολυνομία, Κακονομία και Ανομία. Το αποψινό μας έργο θα εστιασθεί στην ανάλυση των βασικότερων αιτίων αυτής της ανώμαλης κατάστασης και στην κατά το δυνατόν διατύπωση «ρεαλιστικών και αποτελεσματικών» προτάσεων για την «Ανόρθωση». Θα παρακαλέσω τώρα τον Αντιπρόεδρο της Κίνησης Πολιτών και Πρόεδρο του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και Ερευνών, κ. Νίκο Φραγκάκη, να αναλάβει την Προεδρία της όλης εκδήλωσης και το συντονισμό της συζήτησης. [ 9 ]

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

Νίκος Φραγκάκης Δικηγόρος, Αντιπρόεδρος της Κίνησης Πολιτών και Πρόεδρος ΕΚΕΜΕ Από την Ανομική Πολυνομία στην Ευνομία Η Κίνηση Πολιτών για μια Ανοικτή Κοινωνία αφουγκράζεται την έντονη ανησυχία όλο και περισσότερων κατοίκων αυτού του τόπου ότι, ιδίως τώρα που βιώνουμε μια πρωτοφανή κρίση όχι μόνο δημοσιονομική και οικονομική αλλά γενικότερα κρίση θεσμών και κοινωνικής συνοχής, το πρόβλημα των νόμων και της εφαρμογής τους γίνεται οξύτερο παρά ποτέ. Χρειαζόμαστε ασφάλεια δικαίου ως βασικό στοιχείο του κράτους δικαίου που, μαζί με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι προϋπόθεση της ασφάλειας και της ευημερίας με ειρήνη σε κάθε χώρα, για κάθε κοινωνία. Τι αντιμετωπίζουμε καθημερινά; Διάχυτο έλλειμμα νομιμότητας που το σχηματοποιούμε στο τρίπτυχο Πολυνομία-Κακονομία-Ανομία. Η κατάσταση ενδημεί στη χώρα μας από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους. Η αναζήτηση λύσης ενδιαφέρει μόνιμα την κοινωνία, απασχολεί τακτικά τη δημοσιότητα, αλλά ίσως όχι επαρκώς τους αμεσότερα ενδιαφερόμενους τους χρήστες του νόμου τους νομικούς. Εκδηλώσεις σαν τη σημερινή έπρεπε να είχαν προηγηθεί πολλές, ιδίως από επιστημονικές οργανώσεις, αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι, εκτός από τη νομική, το πρόβλημα χρειάζεται και άλλες επιστήμες για να αναλυθεί και να λυθεί. Νόμοι υπάρχουν. Συχνά είναι περισσότεροι απ όσους χρειάζονται ή είναι κακοί ή, πάντως, δεν εφαρμόζονται. Εθιζόμαστε έτσι στην κατάσταση ουσιαστικής ανομίας, σε σημείο που να παραξενεύει (ευχάριστα) όταν ακούγεται δια στόματος του πρωθυπουργού, πρόσφατα, η λέξη που βρίσκεται στον αντίποδα: η Ευνομία. [ 13 ]

Η Πολυνομία εγκυμονεί την Κακονομία που, με τη σειρά της, οδηγεί στην Ανομία. Ο νόμος στην Ελλάδα φέρει στο σώμα του το μείζον γνώρισμα που συνιστά και το μέγιστο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, σήμερα: την εκτεταμένη έλλειψη εμπιστοσύνης του Κράτους προς τους πολίτες του, των πολιτών προς το Κράτος τους και τους συμπολίτες τους, δηλαδή όλων προς όλους. Αυτό το πρόβλημα ο νόμος δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, αλλά είναι μέρος του, συναυτουργός και θύμα του. Οι τρεις ομιλητές, πλούσιοι σε γνώσεις και εμπειρίες, ελληνικές και ευρωπαϊκές, γύρω από τα προβλήματα νομοθετικά, διοικητικά και δικαστικά του αρνητικού τριπτύχου που μαστίζει τις σχέσεις του πολίτη με το κράτος, περιμένουμε να συμβάλουν, μαζί με τους ακροατές που θα συμμετάσχουν στη συζήτηση, για να προχωρήσουμε μπροστά. Στην κατεύθυνση της ανόρθωσης. Αναζητούμε όχι μόνον αναλύσεις. Θέλουμε προτάσεις για λύσεις άμεσα εφαρμόσιμες με στόχο ν αλλάξει η σημερινή (πολυ-)(κακο-)ανομική κατάσταση προς το καλύτερο. Προς την Ευνομία. [ 14 ]

Νικηφόρος Διαμαντούρος Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Πανεπιστήμιο Αθηνών* Για τη βελτίωση του κανονιστικού περιβάλλοντος. Διδάγματα από το ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Εισαγωγή Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την Κίνηση Πολιτών και τον πρόεδρό της, κύριο Παπαλεξόπουλο, για την ευγενική πρόσκληση που μου απηύθυναν, προκειμένου να παρευρεθώ στη σημερινή αυτή εκδήλωση και να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις σχετικά με τα προβλήματα που προκαλεί το αρνητικό τρίπτυχο Πολυνομία-Κακονομία-Ανομία στην ελληνική έννομη τάξη. Στην ομιλία μου θα αναφερθώ στις προσπάθειες που καταβάλλονται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και σε επίπεδο κρατών μελών και διεθνών οργανισμών για την καλύτερη ρύθμιση του κανονιστικού περιβάλλοντος. Δεν θα επιχειρήσω, σε καμία περίπτωση, εξαντλητική παρουσίαση των επιλογών που υπάρχουν για την εξάλειψη των φαινομένων της πολυνομίας-κακονομίας και ανομίας. Στόχος μου είναι να παρουσιάσω κάποιες προτάσεις για λύσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν τροφή για σκέψη, περαιτέρω ανάλυση και μελέτη. * Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα Χριστίνα Καρακώστα, νομική σύμβουλο στο ιδιαίτερο γραφείο του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή, για την επιμέλεια της παρούσας ομιλίας. [ 15 ]

Α. Ευρωπαϊκή Ένωση 1. Τα σχέδια δράσης για τη βελτίωση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος Η πολιτική της ΕΕ για τη βελτίωση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος είναι σχετικά πρόσφατη. Το πρώτο πρόγραμμα για την απλούστευση και την εν γένει βελτίωση του κανονιστικού περιβάλλοντος (Better Regulation) εγκαινιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2002 1. Πρόκειται για ένα μακροχρόνιο και φιλόδοξο πρόγραμμα που αποσκοπεί στην απλούστευση και βελτίωση της ισχύουσας νομοθεσίας, στον καλύτερο σχεδιασμό της νέας, καθώς και στην ενίσχυση της τήρησης και της αποτελεσματικότητας των κανόνων, σύμφωνα πάντα με την ευρωπαϊκή αρχή της αναλογικότητας 2. Απώτερος στόχος του προγράμματος αυτού είναι η καλλιέργεια ενός ρυθμιστικού περιβάλλοντος που προστατεύει τους πολίτες και κατατείνει στη βελτίωση της ικανότητας των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων να λειτουργήσουν περισσότερο ανταγωνιστικά, αποτελεσματικά και καινοτόμα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό 3. Το πρόγραμμα αυτό σχεδιάστηκε με στόχο την περικοπή των γραφειοκρατικών διατυπώσεων, τη βελτίωση της ποιότητας της νομοθεσίας και την κατάρτιση νόμων ικανών να ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες των καταναλωτών και των επιχειρήσεων. Το πρόγραμμα για τη βελτίωση της νομοθεσίας συνδυάζει ένα μείγμα διαφορετικών μέτρων και πρωτοβουλιών (οι σημαντικότερες από τις οποίες θα αναφερθούν στη συνέχεια αναλυτικότερα) σε διάφορα στάδια ενός εννοιολογικού φάσματος που καθορίζεται, στη μια άκρη του, από τον προληπτικό έλεγχο νέων πρωτοβουλιών και προτάσεων που βρίσκονται ακόμη υπό διαπραγμάτευση και, στο άλλο άκρο, από τον απολογιστικό έλεγχο νομοθετικών πράξεων που έχουν ήδη εγκριθεί. Η εφαρμογή του προγράμματος για τη βελτίωση του κανονιστικού περιβάλλοντος επέφερε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο που η Επιτροπή χαράζει 1 http://eur-lex.europa.eu/lexuriserv/lexuriserv.do?uri=celex:52002dc0278:el:html 2 Περισσότερες πληροφορίες για την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορά στη βελτίωση της νομοθεσίας, καθώς και όλα τα σχετικά έγγραφα, παρατίθενται στην ακόλουθη ιστοσελίδα: http://ec.europa.eu/governance/better_regulation/index_en.htm 3 Βλ. σχετικά το ιδιαίτερα διαφωτιστικό φυλλάδιο «Παρουσίαση της πρωτοβουλίας για τη «βελτίωση της νομοθεσίας» με απλό τρόπο», http://ec.europa.eu/governance/better_regulation/ documents/brochure/br_brochure_gr.pdf [ 16 ]

πολιτικές και διαμορφώνει νομοθετικές προτάσεις. Ωστόσο, οι προσπάθειες δε σταματούν. Στα τέλη του 2009, η Επιτροπή ανακοίνωσε την πρόθεση της να προχωρήσει ένα βήμα περαιτέρω και από την «καλύτερη ρύθμιση» (better regulation) να επικεντρώσει τις προσπάθειες της στην «έξυπνη ρύθμιση» (smart regulation), σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιεί το νέο σχέδιο δράσης που ανακοινώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο 4. Επισημαίνω ότι η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών πρωτοβουλιών έγκειται στο γεγονός ότι η μεν πρωτοβουλία για καλύτερη ρύθμιση έδωσε προτεραιότητα στην ποιότητα των νέων νομοθετικών προτάσεων, η δε πρωτοβουλία για «Έξυπνη ρύθμιση» στοχεύει στην απλούστευση και στην αξιολόγηση, καθώς και, ιδίως, στην ενίσχυση του ρόλου των ενδιαφερόμενων μερών. Ας δούμε τα βασικά χαρακτηριστικά των δυο αυτών πρωτοβουλιών της Επιτροπής. 2. Βασικά χαρακτηριστικά Πρώτον, το σχέδιο δράσης καλύπτει όλη τη διαδικασία χάραξης πολιτικής και νομοθεσίας: από το σχεδιασμό ενός καινούριου νόμου, μέχρι την εφαρμογή, την εκτέλεση, την αξιολόγηση και την αναθεώρησή του. Στο πλαίσιο αυτό είναι σημαντικό να γίνεται σωστή αξιολόγηση της ανάγκης υιοθέτησης και των επιπτώσεων μιας νέας νομοθετικής πρωτοβουλίας. Είναι, όμως, εξίσου απαραίτητη η σωστή εφαρμογή της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας, καθώς και η αναθεώρησή της, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο με βάση τις αποκτηθείσες εμπειρίες. Δεύτερον, κεντρικό στοιχείο της διαδικασίας αυτής αποτελεί η βελτίωση της θέσης του πολίτη και της κοινωνίας πολιτών. Συγκεκριμένα, η καλύτερη ρύθμιση του κανονιστικού περιβάλλοντος εξασφαλίζει σαφήνεια ως προς το ισχύον δίκαιο και, επομένως, επιτρέπει στον πολίτη να ρυθμίζει ανάλογα τη συμπεριφορά του. Επιπλέον, εγγυάται τη διαφάνεια στη νομοθετική διαδικασία και επομένως καθιστά εφικτό τον έλεγχο και τη συμμετοχή. Βασική αρχή 4 http://eur-lex.europa.eu/lexuriserv/lexuriserv.do?uri=com:2010:0543:fin:el:html Για μια σύντομη παρουσίαση της πρωτοβουλίας Έξυπνη ρύθμιση : http://www.oecd.org/ dataoecd/45/4/46528683.pdf [ 17 ]

των σχεδίων δράσης της Επιτροπής αποτελεί η θέση ότι οι απόψεις εκείνων που επηρεάζονται περισσότερο από τη νομοθεσία θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη νομοθετική διαδικασία. Εδώ και αρκετά χρόνια, η Επιτροπή οργανώνει συστηματικά δημόσιες διαβουλεύσεις. Υπό το φώς της Συνθήκης της Λισαβόνας και στο πλαίσιο της «Έξυπνης ρύθμισης», η Επιτροπή δεσμεύεται να ενισχύσει τη συμμετοχή των πολιτών και της κοινωνίας πολιτών, επιμηκύνοντας τη χρονική διάρκεια των διαβουλεύσεων και βελτιώνοντας τη διαδικασία. 3. Σημαντικότερες πρωτοβουλίες Ας δούμε πιο αναλυτικά τα συγκεκριμένα μέτρα που λαμβάνονται σε επίπεδο ΕΕ για την επίτευξη των στόχων που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Τα μέτρα αυτά μπορούν να ενταχθούν σε δύο κατηγορίες: α) σε όσα στοχεύουν στην απλοποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας και β) σε όσα προσβλέπουν στη βελτίωση της νομοθετικής διαδικασίας και, κατ επέκταση, της ποιότητας της νέας νομοθεσίας. α) Απλοποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας 5 (i) Κατάργηση Με την πάροδο του χρόνου, η νομοθεσία καθίσταται εν μέρει παρωχημένη ή άνευ αντικειμένου. Η ισχύουσα νομοθεσία πρέπει να εξετάζεται σε σταθερή βάση ώστε περιπτώσεις που εμπίπτουν σ αυτές τις κατηγορίες να καταργούνται. Η Επιτροπή καταφεύγει είτε σε ρήτρες λήξης ισχύος είτε σε ρήτρες επανεξέτασης, με στόχο να καταστεί πρακτική αυτό το είδος επανεξέτασης. (ii) Κωδικοποίηση - Αναδιατύπωση Κωδικοποίηση είναι η διαδικασία συγκέντρωσης σε ένα κείμενο όλων των τροποποιήσεων των νομοθετικών πράξεων που εγκρίθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Η κωδικοποίηση συμβάλλει στη μείωση του όγκου της νομοθεσίας της Ένωσης και ταυτόχρονα προσφέρει κείμενα με μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα και νομική σαφήνεια, διευκολύνοντας έτσι τη διαφάνεια και την εφαρμογή. 5 http://ec.europa.eu/governance/better_regulation/simplification_en.htm [ 18 ]

Κατά την εξέταση των νόμων και των τροποποιήσεών τους, μπορεί να αποκαλυφθούν περιπτώσεις απόκλισης και ασυνέπειας σε ένα νόμο ή και μεταξύ νόμων. Συνεπώς, πέρα από τη συγκέντρωση όλων των τροποποιήσεων σε ένα ενοποιημένο κείμενο, ενίοτε είναι αναγκαία και η αναθεώρηση του νόμου. Η διαδικασία αυτή αναφέρεται ως αναδιατύπωση 6. Χαρακτηριστικό παράδειγμα υποβολής στη διαδικασία αναδιατύπωσης αποτελεί η νομοθεσία για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης. Η Οδηγία 2006/54/ΕΚ αποσαφήνισε και απλοποίησε την κοινοτική νομοθεσία για την ισότητα ανδρών και γυναικών σε θέματα απασχόλησης και εργασίας, προβαίνοντας στην επικαιροποίηση των σχετικών νομοθετικών κειμένων και συγκεντρώνοντας, σε ένα ενιαίο έγγραφο, τα σχετικά τμήματα των επτά οδηγιών που συνδέονταν με το θέμα αυτό 7. Το ενιαίο κείμενο παρέχει μια συνεκτική βάση η οποία προέρχεται από τις ενοποιημένες οδηγίες, κατανεμημένες σε ξεχωριστά κεφάλαια. (iii) Αξιολόγηση της πολιτικής ανά τομέα ( fitness checks ) Η Επιτροπή αναλαμβάνει να ελέγχει κατά πόσο η υπάρχουσα νομοθεσία εκπληρώνει τους στόχους της. Παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη στη διαδικασία αυτή είναι οι ακόλουθοι: ο βαθμός εφαρμογής της σχετικής νομοθεσίας από τα κράτη μέλη, καταγγελίες και διαδικασίες επί παραβάσει που έχουν κινηθεί, συνοχή με άλλες σχετικές κανονιστικές πράξεις. Το 2010 ξεκίνησαν οι αξιολογήσεις στους ακόλουθους τέσσερις τομείς: περιβάλλον, απασχόληση, κοινωνική πολιτική και βιομηχανική πολιτική. Στόχος της Επιτροπής είναι η διεξαγωγή ελέγχων σε όλους τους τομείς δράσης της ΕΕ. (β) Βελτίωση της νομοθετικής διαδικασίας (i) Διαβούλευση Συγκεκριμένα, το άρθρο 11 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει στα θεσμικά όργανα της Ένωσης την υποχρέωση (α) να παρέχουν στους πολίτες και στις ενώσεις πολιτών τη δυνατότητα να εκφράζουν δημόσια και να ανταλλάσσουν θέσεις και απόψεις για ζητήματα σχετικά 6 http://ec.europa.eu/governance/better_regulation/codif_recast_en.htm 7 http://eur-lex.europa.eu/lexuriserv/lexuriserv.do?uri=oj:l:2006:204:0023:0036:el:pdf [ 19 ]

με όλους τους τομείς δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και (β) να καλλιεργούν σε μόνιμη βάση ανοιχτό και διαφανή διάλογο με την κοινωνία πολιτών. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ένα ιδιαίτερο καθήκον διαβούλευσης με τα ενδιαφερόμενα μέρη, προκειμένου να διασφαλίζει τη συνοχή και τη διαφάνεια των δράσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Επιτροπή δίνει μεγάλη σημασία στο ζήτημα της διαβούλευσης στο πλαίσιο της πολιτικής της για την καλύτερη ρύθμιση του κανονιστικού περιβάλλοντος 8. Το δίκαιο της Ένωσης επηρεάζει όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες σε όλα τα κράτη μέλη. Το πώς οι πολίτες αντιλαμβάνονται το δίκαιο της Ένωσης ως μέσο που ενισχύει τη θέση τους ή ως περιορισμό, ως πηγή πιθανών ωφελημάτων ή επιβαρύνσεων και το εάν θεωρούν ότι έχουν λόγο κατά την έγκρισή του αποτελούν ζητήματα ύψιστης σημασίας για τη νομιμότητα της Ένωσης. Η συνεχής επαφή και ο διάλογος με ενδιαφερόμενα μέρη, ιδιώτες, εταιρείες, ΜΚΟ και άλλες οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών, δημόσιες περιφερειακές ή τοπικές αρχές των κρατών μελών, ακαδημαϊκούς, εμπειρογνώμονες και ενδιαφερόμενους από τρίτες χώρες επιτρέπει στην Επιτροπή να ενημερώνεται για εξελίξεις, ανάγκες και ζητήματα που ανακύπτουν στην Ευρώπη, προκειμένου να κρίνει αν είναι σκόπιμο να υιοθετηθεί ευρωπαϊκή νομοθεσία σε συγκεκριμένο τομέα. Ο διάλογος αυτός λαμβάνει διάφορες μορφές, ενδεικτικά παραδείγματα των οποίων αποτελούν οι Πράσινες Βίβλοι, Λευκές Βίβλοι, ανακοινώσεις, φόρουμ (όπως το ευρωπαϊκό φόρουμ για την ενέργεια και τις μεταφορές ή το ευρωπαϊκό φόρουμ υγείας), εργαστήρια, μόνιμες συμβουλευτικές ομάδες και διαβουλεύσεις στο Διαδίκτυο. Υπάρχουν επίσης διαρθρωμένες διαδικασίες, όπως ο κοινωνικός διάλογος με τα συνδικάτα και τις εργοδοτικές οργανώσεις, καθώς και ο διάλογος μεταξύ της Επιτροπής και των ευρωπαϊκών και εθνικών ενώσεων περιφερειακών και τοπικών αρχών. Από τις πιο συνηθισμένες μορφές διαλόγου είναι η διεξαγωγή online δημόσιων διαβουλεύσεων, όπου κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να υποβάλει τις παρατηρήσεις του επί συγκεκριμένου σχεδίου πρότασης που εξετάζει η Επιτροπή 9. Πιο συγκεκριμένα, η Επιτροπή καταρτίζει ένα έγγραφο στο οποίο (α) εξηγεί 8 http://ec.europa.eu/governance/better_regulation/consultation_en.htm 9 Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. την ειδική ιστοσελίδα της Επιτροπής, η οποία περιέχει όλες τις εκκρεμείς διαβουλεύσεις αλλά και έγγραφα σχετικά με προηγούμενες διαβουλεύσεις, http://ec.europa.eu/yourvoice/consultations/index_el.htm [ 20 ]

τους λόγους για τους οποίους επιθυμεί να ασχοληθεί με συγκεκριμένο ζήτημα, (β) διευκρινίζει τα σημεία στα οποία επιθυμεί τη συμβολή των ενδιαφερόμενων μερών και (γ) ορίζει προθεσμία υποβολής των συμβολών, οι οποίες δημοσιεύονται σε σχετική ιστοσελίδα. Η Επιτροπή συντάσσει αναφορά που περιέχει τα αποτελέσματα της διαβούλευσης και χρησιμοποιεί τα συμπεράσματα που αντλεί από αυτήν τη διαδικασία στην έκθεση αξιολόγησης των επιπτώσεων 10. Ένας από τους σημαντικούς στόχους του σχεδίου «Έξυπνη ρύθμιση» είναι η παροχή μεγαλύτερων χρονικών περιθωρίων για τις διαβουλεύσεις (από 8 εβδομάδες σε 12), καθώς και η απλοποίηση των διαδικασιών. Να προσθέσω ότι και ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής συμβάλλει στις δημόσιες διαβουλεύσεις που διεξάγει η Επιτροπή σε ζητήματα που άπτονται των καθηκόντων του 11. Η τελευταία συνδρομή του θεσμού αφορούσε την αναθεώρηση του Δημοσιονομικού κανονισμού της Ένωσης. Επιπλέον και ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής προσφεύγει στο μηχανισμό της δημόσιας διαβούλευσης τόσο στο πλαίσιο της εξέτασης αναφορών (καθυστερήσεις στις πληρωμές της Επιτροπής και πολιτική για ενσωμάτωση ατόμων με ειδικές ανάγκες) όσο και για τη σύνταξη κειμένων αρχών 12. (ii) Αξιολόγηση των επιπτώσεων Η βελτίωση της νομοθεσίας απαιτεί βεβαίως πλήρη εικόνα του αντίκτυπου των εκάστοτε προτάσεων νόμων, δηλαδή των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων τους. Απαιτεί επίσης την εξέταση διαφόρων εναλλακτικών λύσεων και την επιλογή εκείνων των λύσεων που είναι ικανές να παραγάγουν τα βέλτιστα αποτελέσματα με τις λιγότερες αρνητικές παρενέργειες. Πρόκειται για μια προσέγγιση που βασίζεται στη γνώση και έχει σκοπό να διασφαλίσει ότι οι αποφάσεις για την υλοποίηση μιας πρωτοβουλίας βασίζονται σε στέρεα στοιχεία και σε εμπεριστατωμένη ανάλυση των επιλογών. Οι αξιολογήσεις επιπτώσεων επιτρέπουν στην Επιτροπή να προσδιορίζει εάν κρίνεται σκόπιμη η βελτίωση της νομοθεσίας σε κοινοτικό επίπεδο ή όχι, ενώ παράλληλα διευκολύνουν τον προσδιορισμό του καταλληλότερου νομο- 10 Η Επιτροπή έχει εξάλλου συντάξει ανακοίνωση με τις γενικές αρχές και ελάχιστες προδιαγραφές για τη διαβούλευση των ενδιαφερομένων μερών http://eur-lex.europa.eu/lexuriserv/lexuriserv.do?uri=com:2002:0704:fin:el:pdf 11 http://www.ombudsman.europa.eu/en/resources/otherdocument.faces/en/4592/html.bookmark http://www.ombudsman.europa.eu/en/resources/otherdocument.faces/en/4957/html.bookmark 12 http://www.ombudsman.europa.eu/en/resources/otherdocument.faces/el/10111/html. bookmark [ 21 ]

θετικού ή μη νομοθετικού μέσου. Τούτο επιτρέπει στην Επιτροπή να λαμβάνει αποφάσεις βασιζόμενη σε ένα φάσμα επιλογών, καθεμία από τις οποίες έχει τα αντίστοιχα οφέλη και το αντίστοιχο κόστος. Αξιολογήσεις γίνονται για όλες τις νομοθετικές προτάσεις και όλες τις άλλες σημαντικές πρωτοβουλίες για την υιοθέτηση δημόσιων πολιτικών. Ωστόσο, οι σημαντικές προτάσεις αποτελούν αντικείμενο εκτενούς αξιολόγησης επιπτώσεων. Με στόχο την ενίσχυση του ρόλου της αξιολόγησης των επιπτώσεων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε σε λειτουργία ένα ανεξάρτητο σώμα εσωτερικού ελέγχου, την «Επιτροπή για τις αναλύσεις επιπτώσεων», η οποία είναι υπεύθυνη για τον ποιοτικό έλεγχο όλων των αναλύσεων επιπτώσεων που συντάσσουν τα διαφορετικά καθ ύλην αρμόδια τμήματα της Επιτροπής 13. Η Επιτροπή έχει εξάλλου εκδώσει οδηγίες/ κατευθυντήριες γραμμές για την βέλτιστη σύνταξη των αναλύσεων αντίκτυπου, στις οποίες προστρέχουν οι επιφορτισμένες με το έργο αυτό υπηρεσίες της 14. (iii) Ενίσχυση της αιτιολογικής έκθεσης των νομοθετικών προτάσεων Κατά τη σύνταξη μιας αιτιολογικής έκθεσης για τις νομοθετικές της προτάσεις, η Επιτροπή εστιάζεται στα εξής πέντε στοιχεία, βάσει ενός προκαθορισμένου υποδείγματος: τις διαβουλεύσεις που έχουν διεξαχθεί και τα αποτελέσματα τους, την αξιολόγηση επιπτώσεων που πραγματοποίησε, την αιτιολόγηση της επιλογής του μέσου που προτείνει, ιδίως όσον αφορά τις αρχές της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, και τέλος τις δημοσιονομικές επιπτώσεις της πρότασης. Β. Πρακτικές από άλλες ευρωπαϊκές χώρες 1. Ηνωμένο Βασίλειο και βελτίωση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μακρόχρονη εμπειρία στην προσπάθεια βελτίωσης της νομοθεσίας και της νομοθετικής διαδικασίας, τόσο μέσω της υιοθέτησης στρατηγικού σχεδιασμού και προγραμμάτων για τη βελτίωση της νομοθεσίας 13 http://ec.europa.eu/governance/impact/iab/iab_en.htm 14 http://ec.europa.eu/governance/impact/commission_guidelines/docs/iag_2009_en.pdf [ 22 ]

όσο και μέσω της σύστασης αρμόδιων οργάνων. Συγκεκριμένα, ειδική υπηρεσία (Better Regulation Executive [BRE]), η οποία ανήκει στο Υπουργείο Επιχειρήσεων και Καινοτομίας (Department for Business, Innovation and Skills) είναι υπεύθυνη για ζητήματα βελτίωσης της νομοθεσίας σε διυπουργικό επίπεδο 15. Στόχος της είναι η βελτίωση του σχεδιασμού των νέων νόμων και της επικοινωνιακής πολιτικής και η απλοποίηση και επικαιροποίηση της υπάρχουσας νομοθεσίας. Η υπηρεσία λειτουργεί με γνώμονα τις ακόλουθες πέντε βασικές αρχές της «καλύτερης ρύθμισης»: διαφάνεια λογοδοσία αναλογικότητα συνοχή προς εκπλήρωση συγκεκριμένων στόχων Σημαντική καινοτομία της βρετανικής πρακτικής αποτελεί το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να απευθύνονται, ιδία πρωτοβουλία, στην ειδική υπηρεσία, υποδεικνύοντας προβλήματα και προτείνοντας τρόπους βελτίωσης συγκεκριμένων νομοθετημάτων 16. Οι προτάσεις πρέπει να περιέχουν: ένα τίτλο, την περιγραφή του προβλήματος που αντιμετωπίζει η ενδιαφερόμενη επιχείρηση, διευκρίνιση εάν το πρόβλημα οφείλεται σε αντιφατική νομοθεσία, τις προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, μια πρόβλεψη των οφελών που θα αποκομίσει η επιχείρηση εφόσον η πρότασή της υιοθετηθεί, τον τομέα που επηρεάζεται από το πρόβλημα και τη δημόσια αρχή που κατά τη γνώμη της ενδιαφερόμενης επιχείρησης είναι υπεύθυνη για το ζήτημα. Η υπηρεσία δεσμεύεται να απαντάει σε κάθε πρόταση που λαμβάνει μέσα σε 90 μέρες. Μετά από έναν προκαταρκτικό έλεγχο, οι προτάσεις που γίνονται δεκτές για περαιτέρω εξέταση δημοσιεύονται στον ιστοχώρο της υπηρεσίας, ενώ για όσες απορρίπτονται οι ενδιαφερόμενοι λαμβάνουν αιτιολογημένη απάντηση. Υπάρχει ακόμα η Επιτροπή Κανονιστικής Πολιτικής (Regulatory Policy 15 http://www.bis.gov.uk/bre 16 http://www.businesslink.gov.uk/bdotg/action/layer?r.l1=1079717544&r.lc=en&r.l2=107984086 1&topicId=1084828139&furlname=betterregulation&furlparam=betterregulation&ref=http% 3A//www.bis.gov.uk/bre&domain=businesslink.gov.uk [ 23 ]

Committee), ένα συμβουλευτικό όργανο της Κυβέρνησης, το οποίο είναι αρμόδιο να αξιολογεί το κόστος και τα οφέλη της νομοθετικής δραστηριότητας 17. Αποστολή του είναι να διασφαλίζει ότι, όταν η Κυβέρνηση αποφασίζει για τη θέσπιση νέων νόμων, έχουν ληφθεί υπόψη όλοι οι κίνδυνοι, όλες οι διαφορετικές εναλλακτικές, το κόστος, τα οφέλη και ο ευρύτερος αντίκτυπος της προτεινόμενης νομοθεσίας σε οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντολογικό επίπεδο. 2. Σουηδία και «σαφής σύνταξη νόμων» Στη Σουηδία αποδίδεται βαρύνουσα σημασία στον τρόπο σύνταξης των νόμων. Η σαφήνεια στη διατύπωση αποτελεί προτεραιότητα. Από το 1965 υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου της διατύπωσης των νόμων. Η αρμοδιότητα αυτή ανήκει από το 1976 σε ειδικό τμήμα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο, εκτός από τον έλεγχο των προτάσεων νόμων, διεξάγει σεμινάρια για όσους ασχολούνται με τη νομοθετική λειτουργία, δημοσιεύει εγχειρίδια και οδηγίες και παρέχει συμβουλές. Στην πράξη, γίνεται έλεγχος όλων των νομοσχεδίων ώστε αυτά να είναι σαφή, κατανοητά και φιλικά προς τον αναγνώστη. Όσοι υπάγονται στο νόμο θα πρέπει να καταλαβαίνουν χωρίς δυσκολία ποια συμπεριφορά θα πρέπει να υιοθετήσουν. Απώτερος στόχος της προσπάθειας αυτής είναι ο επηρεασμός της διοικητικής γλώσσας. Εφόσον οι νόμοι είναι γραμμένοι σε απλή γλώσσα, τότε και τα διοικητικά έγγραφα που τους εφαρμόζουν θα ακολουθούν παρόμοια γλωσσική διατύπωση. Έχουν θεσπιστεί συγκεκριμένοι κανόνες, τους οποίους οι αρμόδιοι για τη σύνταξη των νόμων οφείλουν να σέβονται: Για παράδειγμα, ένα άρθρο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τρεις παραγράφους. Κάθε παράγραφος πρέπει να έχει αυτοτελές νόημα. Τα συστατικά στοιχεία μιας πρότασης (υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο) θα πρέπει να βρίσκονται όσο το δυνατό πιο κοντά, ενώ η χρήση της παθητικής φωνής θα πρέπει να αποφεύγεται. 17 http://regulatorypolicycommittee.independent.gov.uk/rpc/ [ 24 ]

Γ. Πρακτικές του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) Από το 1995, ο ΟΟΣΑ ασχολείται με ζητήματα βελτίωσης της νομοθεσίας στα κράτη μέλη 18. Ήδη από το 1997 υιοθέτησε συστάσεις για τη βελτίωση της ποιότητας της νομοθετικής δραστηριότητας,τις οποίες αναθεώρησε το 2005 19. Οι αρχές και οι συστάσεις αυτές έχουν κυρίως οικονομικό προσανατολισμό, αν και ορισμένες από αυτές μπορούν να εφαρμοστούν σε όλους τους τομείς. Παραθέτω, για παράδειγμα, ορισμένες από τις αρχές γενικής εφαρμογής: 1) υιοθέτηση σε πολιτικό επίπεδο ευρέων προγραμμάτων κανονιστικών μεταρρυθμίσεων με σαφείς στόχους και πλαίσια εφαρμογής. 2) Αξιολόγηση των επιπτώσεων και συστηματικός έλεγχος των νόμων, προκειμένου να διασφαλίζεται η δυνατότητά τους να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στους στόχους τους, στο πλαίσιο που διαμορφώνει ένα σύνθετο οικονομικό και κοινωνικό και συνεχώς εξελισσόμενο περιβάλλον. 3) Διαφάνεια και απουσία διακριτικής μεταχείρισης τόσο κατά τη θέσπιση όσο και κατά την εκτέλεση. Το 2009 συστάθηκε ειδική επιτροπή (Regulatory Policy Committee (RPC), προκειμένου να συνδράμει τα μέλη του οργανισμού στην προσπάθεια τους να βελτιώσουν τη νομοθεσία τους 20. Επιπλέον, στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ συντάσσονται μελέτες για την πρόοδο κάθε χώρας (η μελέτη για την Ελλάδα αναμένεται να δημοσιευθεί μέσα στο 2011) και διεξάγονται συνέδρια, τα πρακτικά των οποίων είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα του οργανισμού. 18 Για περισσότερες πληροφορίες, μελέτες και άλλα έγγραφα, στη σχετική ιστοσελίδα του οργανισμού, βλ. http://www.oecd.org/topic/0,3699,en_2649_34141_1_1_1_1_37421,00.html 19 http://www.oecd.org/dataoecd/24/6/34976533.pdf 20 http://www.oecd.org/document/11/0,3746,en_2649_34141_44636299_1_1_1_1,00.html [ 25 ]

Εν κατακλείδι Από τα όσα προηγήθηκαν καθίσταται σαφές ότι, σε τελευταία ανάλυση, η απάντηση στο αίτημα των οργανωτών της ημερίδας για την αναζήτηση υποδείξεων και προτάσεων ικανών να προσδιορίσουν το δρόμο της ανόρθωσης και της διαφυγής από τα προβλήματα και τα πολιτικά και νομικά αδιέξοδα που δημιουργούν για την κοινωνία γενικά και για τους πολίτες μεμονωμένα η πολυνομία, η κακονομία και η ανομία, δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος. Τόσο η ευρωπαϊκή εμπειρία όσο και αυτή των άλλων χωρών και διεθνών οργανισμών που αναφέρθηκαν μας εφοδιάζουν με υποδείγματα και πρακτικές πάνω στις οποίες θα μπορούσε να οικοδομηθεί μια στρατηγική εξόδου από την παρούσα κατάσταση και εντοπισμού του «δρόμου της ανόρθωσης». Βασική, όμως, προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου αποτελεί, σε τελευταία ανάλυση, η ύπαρξη ή, ελλείψει αυτής, η δημιουργία μιας δημόσιας διοίκησης ικανής να κατανοήσει και να υλοποιήσει αποτελεσματικά τους στόχους που συνεπάγεται η υιοθέτηση της στρατηγικής που θα οδηγήσει στον «δρόμο της ανόρθωσης». Κάτι τέτοιο, όμως, αναπόφευκτα παραπέμπει σε διαδικασίες μακράς διάρκειας. Ενδιαμέσως, τρεις πρωτοβουλίες μπορούν συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση: (α) η ουσιαστική αναδιάρθρωση, προκειμένου να καταστεί ικανό να υιοθετήσει ευέλικτους μηχανισμούς επιλογής προσωπικού, και η συστηματική αξιοποίησή του, (β) η ενίσχυση της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και η συστηματική αξιοποίηση των αποφοίτων της σε επιτελικές θέσεις στη δημόσια διοίκηση και (γ) η διαμόρφωση και συστηματική εφαρμογή ενός προγράμματος συνεχούς εκπαίδευσης του ήδη υπηρετούντος δυναμικού στη δημόσια διοίκηση, το οποίο θα πρέπει να εφαρμοστεί με συνέπεια και χωρίς εκπτώσεις. Ο χρόνος θα δείξει αν η πολιτεία μας αλλά και η κοινωνία μας θα έχουν τη βούληση, πολιτική και ηθική, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που δημιουργεί η λογική μιας τέτοιας στρατηγικής. Ίδωμεν. [ 26 ]

Λέανδρος Ρακιντζής Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, επιτ. Αρεοπαγίτης ΠΟΛΥΝΟΜΙΑ-ΚΑΚΟΝΟΜΙΑ-ΑΝΟΜΙΑ: Ποιος ο δρόμος της ανόρθωσης; Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την τιμητική πρόσκληση να μιλήσω στη σημερινή εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών, φοβάμαι όμως ότι το θέμα είναι πολύ μεγάλο, πολύπλευρο και κυρίως με πολιτικές προεκτάσεις. Θα προσπαθήσω όμως να το αναπτύξω μέσα στον χρόνο που μου διατίθεται, αποφεύγοντας τις αναφορές σε πρόσωπα και αναγκαστικά με πυκνό λόγο. Κυρίες και Κύριοι, Πολυνομία, κακονομία, ανομία, ο τίτλος του θέματος είναι μάλλον πλεοναστικός, διότι στην ουσία, κατά την κοινή συνείδηση, πρόκειται περί του ενός και ιδίου ζητήματος, ιδομένου από διαφορετικές πλευρές, που όμως συγχέεται τόσο πολύ στα διαχωριστικά όρια σε σημείο που όλα επικαλύπτονται. Θα μπορούσαμε να περιγράψομε την όλη κατάσταση σε απλά νεοελληνικά με τη λέξη «μπάχαλο», που κατά Μπαμπινιώτη σημαίνει «κατάσταση μεγάλης σύγχυσης, ανακατωσούρα και ετυμολογικά ηχομιμητική προς ανάλογες εκφράσεις». Συνεπώς, τουλάχιστον ηχητικά αλλά και ουσιαστικά, οι παραπάνω λέξεις ομοιάζουν, γιατί εκφράζουν τις ίδιες καταστάσεις. Κατά Μπαμπινιώτη πάντοτε, η λέξη 1. πολυνομία είναι η έλλειψη κωδικοποιημένης νομοθεσίας και η ύπαρξη πολλών, συχνά αντικρουόμενων νόμων για το ίδιο θέμα. 2. κακονομία, όταν ασκείται η διοίκηση με κακούς νόμους. 3. ανομία είναι α. κυριολεκτικά η έλλειψη ή ανυπαρξία συστήματος νόμων, τάξεως, β. κοινωνιολογικά κατάσταση κοινωνικής αποδιοργάνωσης και έλ- [ 27 ]

λειψη κοινωνικής συνοχής, όπου η σύγκρουση των συστημάτων αξιών σε συνδυασμό με τη χαλαρότητα των κοινωνικών κανόνων ισοδυναμεί με την απουσία τους για εκείνους που τη βιώνουν, συνώνυμη δε προς την παρανομία, που υποδηλώνει κάθε πράξη αντίθετη προς τους γραπτούς ή άγραφους νόμους, γ. Η παράβαση νόμου, η παράνομη πράξη. Τώρα που ξεκαθαρίσαμε τι σημαίνουν οι παραπάνω λέξεις εννοιολογικά, ας προσπαθήσουμε να εξετάσομε πώς οι καταστάσεις που περιγράφονται μονολεκτικά από αυτές έχουν εισχωρήσει στον καθημερινό μας βίο, στο κοινωνικό μας σύστημα, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και πόσο βαθιά τους επηρρεάζουν. Θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε επίσης ποιες είναι οι συνέπειες βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα ως και τις παράπλευρες απώλειες στην εξέλιξη της πολιτείας και της κοινωνίας, και πώς οι αρνητικές αυτές καταστάσεις μπορούν να εξαλειφθούν ώστε να επικρατήσει στη χώρα μας ευνομία. Πολύ φοβούμαι ότι αυτό είναι ουτοπία. Πριν εισέλθουμε στην ανάπτυξη του κυρίου θέματος, καλό θα ήταν να εξετάσουμε τις εν γένει συνθήκες, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές ακόμη και νοοτροπίας και ψυχολογίας των πολιτών, που επηρεάζουν αρνητικά ή θετικά τα υπό εξέταση φαινόμενα. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Σύμφωνα με το άρθρο 26 του Συντάγματος, υπάρχει διάκριση εξουσιών με τη νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική λειτουργία. Υποτίθεται πως και οι τρεις αυτές εξουσίες είναι ισοδύναμες στην πράξη, όμως υπερτερεί η εκτελεστική εξουσία σε σημείο που κάποιοι ομιλούν για πρωθυπουργική δημοκρατία. Ένα αναπόφευκτο χαρακτηριστικό της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι ότι αυτή επιδιώκει και προωθεί τη μετριότητα του επίδοξου πολιτικού, ενώ απεχθάνεται και φοβάται τον ήρωα, τον ευφυή διανοούμενο, τον επιτυχημένο επαγγελματικά, επειδή δεν μπορεί να τον ελέγξει. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Κλασσικό παράδειγμα είναι η καταδίκη του Σωκράτη. Η ανθρωπότητα είναι ιεραρχημένη ουσιαστικά σύμφωνα με τις πνευματικές δυνατότητες του καθενός. Μόνον μια μειοψηφία καταφέρνει να είναι δημιουργική, ενώ η πλειοψηφία, ανεξαρτήτως μόρφωσης, παραμένει αμέτοχη, διεκδικώντας ατελεσφόρως το δημοκρατικό δικαίωμα στη δημιουργική ισότητα. Το πολιτικό λοιπόν έλλειμμα της χώρας μας μπορεί να επιλυθεί μόνον με την προώθηση μιας δημιουργικής μειοψηφίας. Οι σκέψεις αυτές μπορεί να κατηγορηθούν εσφαλμένα ως ολιγαρχικές, [ 28 ]

αλλά αυτό μπορεί να αποφευχθεί εάν οι άριστοι από όλες τις απόψεις αναμειχθούν εκ νέου με δημοκρατικές διαδικασίες στην πολιτική. Αποτελεί όμως και ευθύνη όλων μας, των ΜΚΟ, των επαγγελματικών και επιστημονικών συλλόγων, των κομμάτων και κάθε ενεργού πολίτη να ανακαλύψομε και να προωθήσουμε τις υποψηφιότητες αυτές. Αυτό όμως προϋποθέτει ωριμότητα στην ψήφο, κατάλληλο εκλογικό σύστημα, προστασία και στήριξη των ανθρώπων που θα θελήσουν να προσφέρουν και όχι χτυπήματα κάτω από τη μέση. Κλασσικό παράδειγμα είναι η καθιέρωση του θεσμού των βουλευτών επικρατείας που είχε σαν σκοπό να μπορέσουν να μπουν στην πολιτική αξιόλογα πρόσωπα, τα οποία δεν ήσαν διατεθειμένα να υποστούν την εκλογική βάσανο. Και αυτός ο θεσμός όμως παρεξέκλινε, ενώ κατά τον σκοπό του θεσπίσαντος, σε αυτόν έπρεπε να επιλέγονται αριστείνδην μη πολιτικά πρόσωπα και τελικά συνέβη το αντίθετο. Συνεπώς για την άριστη λειτουργία της δημοκρατίας απαιτούνται να τεθούν ορισμένες προϋποθέσεις, τις οποίες εμείς πρέπει να τις προσδιορίσομε και να τις επιβάλομε. Είναι όμως γεγονός ότι στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς για την πατρίδα, την εποχή του μνημονίου, έτσι θα μείνει γνωστή στους μεταγενέστερους, γίνεται προσπάθεια εξορθολογισμού των διαφόρων προνομίων. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να μη λειτουργούν σχολεία, συγκοινωνίες, δημόσιες υπηρεσίες και να υπάρχουν οι μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές στη φορολογία εισοδήματος ατόμων με τεράστιες αμοιβές όπως αθλητές, καλλιτέχνες, πιλότοι κ.λπ. Μπορεί όμως να προκύψουν και θετικά οφέλη για τους θεσμούς, διότι όταν υπάρχει διάλυση των πάντων, πρέπει να επιβιώσουν και να ενισχυθούν οι θεσμοί. Και δεν εννοώ μόνον τους υπάρχοντες αλλά και άλλους που πρέπει να ιδρυθούν, όπως το Συνταγματικό Δικαστήριο για, εκτός των άλλων, τον προληπτικό έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων. Γεγονός όμως είναι ότι πολλές φορές οι παντός είδους κρίσεις μπορεί να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα, όπως όταν το 1953 έγιναν οι καταστροφικοί σεισμοί στα Επτάνησα, ο Ξενοφών Ζολώτας, τότε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, είπε σε συνεργάτη του, που κλαψούριζε για τις οικονομικές συνέπειες: «αυτός, παιδί μου, δεν είναι σεισμός, αλλά σωσμός για την οικονομία». Εκτός όμως και από τους τεθεσπισμένους θεσμούς, υπάρχουν και οι παραδόσεις κάθε σώματος ή υπηρεσίας, οι οποίες είναι σεβαστές από όλους και δημιουργούνται με την επί σειρά ετών συμμόρφωση προς άγραφους κανόνες. [ 29 ]

Πρέπει λοιπόν και αυτό είναι ένα άλλο θέμα να βρούμε τρόπο να διατηρήσομε ζωντανές τις παραδόσεις μας. Παραδόσεις έχουν όλοι οι λαοί, τις οποίες σέβονται απόλυτα. Ως προς τις ανεξάρτητες αρχές, πρέπει οι ίδιες να αποδείξουν έμπρακτα ότι πρέπει να διατηρηθούν, να ενισχυθούν και να αποκτήσουν λαϊκή παραδοχή, άλλως θα υπάρξει κίνδυνος να καταργηθούν. Άλλωστε, πολλές από αυτές με την αδράνειά τους έχουν αυτοαναιρεθεί. Σε κάθε όμως περίπτωση, η επιτυχία κάθε αρχής αποτελεί συνισταμένη των προσώπων που την διοικούν. Κλασσικό παράδειγμα οι μεταμορφώσεις της αρχής ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Πάντως, ποτέ δεν κατάλαβα τι χρειάζεται η πληθώρα των ανεξάρτητων αρχών, εκτός του ότι υποδηλώνει έλλειμμα της κεντρικής εξουσίας. Σαφώς πολλές από αυτές είναι πλέον ευέλικτες και αποτελεσματικές από τις αντίστοιχες δημόσιες υπηρεσίες, αλλά το ίδιο θα μπορούσε να είναι και αυτές με το κατάλληλο οργανόγραμμα και στελέχωση. Η πολυνομία, που είναι κατ εξοχήν φαινόμενο ελληνικό, ανάγεται ιστορικά στη ρωμαϊκή και στη συνέχεια βυζαντινή περίοδο, όπως προκύπτει από τις αλλεπάλληλες κωδικοποιήσεις νόμων, με σπουδαιότερες αυτές του Ιουστινιανού, του Λέοντος του Σοφού και της Εξαβίβλου του Αρμενοπούλου. Με τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους έχομε σωρεία νόμων, που με κάθε πολιτειακή μεταβολή άλλαζε η αρίθμηση στην αρχή μέχρι το 1912 με ελληνικούς αριθμούς, ισχύει ακόμα ο νόμος ΓϠΝ/ 1911 και ο ΡΠΑ, έκτοτε με αραβική αρίθμηση και μάλιστα με διάφορες ονομασίες και πρόσημο, όπως νόμοι, νομοθετικά διατάγματα, αναγκαστικοί νόμοι, προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις που εξεδόθησαν κατόπιν νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως και έχουν ισχύ ουσιαστικού νόμου, κώδικες, διεθνείς συμβάσεις, που κυρώθηκαν και οδηγίες της Ε.Ε., που εισήχθησαν στο εσωτερικό μας δίκαιο, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και διαιτητικές αποφάσεις, όλα αυτά βρίσκονται δημοσιευμένα κατά τη σειρά της εκδόσεώς τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Η δημοσίευση στο ΦΕΚ των παραπάνω φαίνεται κατ αρχήν ότι εξασφαλίζει ασφάλεια δικαίου, γιατί κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να καταφύγει σε αυτό για εξεύρεση της διάταξης που ισχύει, αλλά στην πράξη εμφανίζονται δυσχέρειες έγκυρης πληροφόρησης, διότι αφ ενός λόγω των τροπολογιών που παρά τη συνταγματική επιταγή ανεπίτρεπτα παρεισφρύουν σε άσχετα νομοσχέδια και ως εκ τούτου είναι δύσκολη η ανίχνευσή τους, αφ ετέρου με [ 30 ]

κάθε νέα νομοθετική ρύθμιση θεσπίζονται νέες διατάξεις, ή ρητά ή σιωπηρά καταργούνται, ή τροποποιούνται άλλες, ή επεκτείνεται μια διάταξη. Στον κυκεώνα λοιπόν των αλλεπαλλήλων νομοθετικών ρυθμίσεων, χωρίς μάλιστα ρητή κατάργηση ή τροποποίηση της συγκεκριμένης διάταξης, και της πληθώρας των εγκυκλίων, των αυθεντικών ερμηνειών και της νομολογιακής ερμηνείας των νόμων, καλείται ο νομικός, ο δικαστής και ο απλός πολίτης να ανιχνεύσει ποία διάταξη ισχύει. Υπάρχουν κάποιες παλιές γνωμοδοτήσεις νομομαθών με την επιφύλαξη, εφ όσον το θέμα δεν ρυθμίζεται άλλως. Φυσικά για τη Δημόσια Διοίκηση υπερισχύει η εγκύκλιος, που είναι η άποψη της προϊσταμένης αρχής για την έννοια και την εφαρμογή μιας διάταξης, η οποία για τον μέσο δημόσιο υπάλληλο θεωρείται ευαγγέλιο και στο αλάθητο αυτής καταφεύγει για την ερμηνεία του νόμου και όχι στο κείμενο του νόμου. Είναι τρομακτικά δύσκολο να κωδικοποιηθούν οι διάφορες διατάξεις με τις μορφές που αναφέραμε παραπάνω, και να ορισθεί αυθεντικά ποιες διατάξεις ισχύουν, λαμβανομένης υπ όψη της σημερινής ταχύτατης εξέλιξης των γεγονότων και της επείγουσας ανάγκης ρύθμισης των καταστάσεων. Για παράδειγμα, ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας έχει τροποποιηθεί τα τελευταία χρόνια 17 φορές ή η νομοθεσία για τον Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό μετά των εγκυκλίων και των διατάξεων, που έχουν διατηρηθεί ή ισχύουν κατ εξαίρεση ανέρχεται περίπου σε 19.000 σελίδες. Το κενό αυτό προσπαθούν να καλύψουν ιδιωτικές προσπάθειες όπως συνέβη με τους διαρκείς κώδικες του Ραπτάρχη και τώρα με τις ηλεκτρονικές κωδικοποιήσεις. Συνεπώς η πολυνομία, όπως οι διατάξεις εφαρμόζονται από τα δικαστήρια με τις διάφορες ερμηνείες αυτών, ισούται με έλλειψη ασφαλείας δικαίου, που είναι απαραίτητη τουλάχιστον για τις συναλλαγές. Σαφώς η πολυνομία κάποιους ευνοεί και κάποιοι την υποθάλπουν και εμποδίζουν με κάθε τρόπο την απλούστευση και την κωδικοποίηση των διαφόρων διατάξεων, που πολλές φορές αντικρούονται μεταξύ τους. Γεγονός όμως είναι ότι είναι το βούτυρο στο ψωμί των δικηγόρων. Με την έννοια αυτή η πολυνομία αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα της κακονομίας και της ανομίας. Όπως είπαμε, κυριολεκτικά ανομία σημαίνει έλλειψη ή ανυπαρξία συστήματος νόμων ή τάξεως, που αυτή εμφανίζεται μόνον στις ασύντακτες πολιτείες ή η κατόπιν επανάστασης κατάργηση κάθε έννομης τάξης. Αυτό δεν ισχύει για τη χώρα μας γιατί έχομε έννομη τάξη με διάφορες μορφές από την επα- [ 31 ]

νάσταση του 1821. Συνεπώς πρέπει να εξετάσομε τη δεύτερη εκδοχή κατά Μπαμπινιώτη, την κοινωνιολογική ήτοι την κατάσταση κοινωνικής αποδιοργάνωσης και έλλειψη κοινωνικής συνοχής. Ευτυχώς για τη χώρα μας ούτε η κατάσταση αυτή ισχύει. Πληθαίνουν όμως οι ενδείξεις ότι η κοινωνία επιστρέφει σε φυσική κατάσταση όπως την περιγράφει ο Χομπς στον «Λεβιάθαν»: ο καθένας για τον εαυτό του και κάθε συντεχνία από αυτές που παρήγαγαν την μεσοαστική τάξη των χρόνων της ευημερίας, εναντίον όλων. Καθήκον λοιπόν όλων μας είναι να προσπαθήσομε να αποτρέψωμε τη δημιουργία τέτοιων καταστάσεων. Στο σημείο αυτό θα μου επιτρέψετε μια παρομοίωση, που θα σας θυμίσει εικόνες από παλαιά έργα western. Το κοπάδι από αγελάδες αφηνιάζει και ορμά στον γκρεμό, τότε οι cowboys με τα άλογά τους σπρώχνουν από όλες τις πλευρές τις αγελάδες και τελικώς καταφέρνουν να τις βάλουν στο μαντρί. Έτσι λοιπόν παρομοιάζω τη δουλειά των ελεγκτικών μηχανισμών, της αστυνομίας, της δικαιοσύνης, των ΜΜΕ που λειτουργούν σωστά, των ΜΚΟ, στις οποίες περιλαμβάνεται και η φιλοξενούσα ΜΚΟ, που προσπαθούν να ποδηγετήσουν την κοινωνία που τείνει να αφηνιάσει. Ευτυχώς για την Ελλάδα δεν υπάρχουν καταστάσεις πλήρους ή σχετικής ανομίας υπό την έννοια που περιγράφουμε παραπάνω, αλλά ατυχή περιστατικά ή κάποιες ακραίες ατομικές καταστάσεις, που αυτοί που τις βιώνουν τις θεωρούν ως καταστάσεις ανομίας, σύμφωνα με την τρίτη εκδοχή. Αυτές όμως προέρχονται από περιπτώσεις δυσλειτουργίας του κοινωνικού, πολιτικού και δικαστικού συστήματος, οφειλόμενες σε προσωπικές ελλείψεις, παρεμβάσεις παντός είδους, κενά ή εσφαλμένη εφαρμογή νόμων, που μπορούν ενδεχομένως να διορθωθούν σε κάποιο βαθμό διοικητικά ή δικαστικά, αλλά αυτό απαιτεί επιτυχή επιλογή μέσου ή δικηγόρου και κυρίως διαθέσιμο χρόνο, χρήματα και κουράγιο να αντιμετωπίσει κανείς όλα τα εμπόδια που παρεμβάλλονται. Σχετικό είναι το διήγημα του Μ. Στασινόπουλου «Ο ωραίος Λοχαγός». Η μη επιτυχής επιλογή μέσου, δικηγόρου ή κόμματος αποτελεί culpa in eligendo και μόνον τον εαυτό του δύναται κάποιος να αιτιάται. Σαφώς την επιλογή αυτή μπορούν να επηρεάσουν διάφορες διαστρεβλωτικές εικόνες των ΜΜΕ και έχομε απτά παραδείγματα για αυτό όπως και για το πώς δημιουργούνται από τα ΜΜΕ οι διάφοροι επώνυμοι. Στο σημείο αυτό πρέπει να προσδιορίσομε ποιος είναι επώνυμος σε αντιδιαστολή προς το διαβόητος, γιατί υπάρχει σύγχυση μεταξύ των δύο εννοιών. Δυστυχώς η προβολή των επωνύμων δεν περιορίζεται μόνον στα λαϊκής κα- [ 32 ]

τανάλωσης ΜΜΕ, αλλά αυτοί, επειδή νομίζουν ότι είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους, όπως λέει ο Orwell στη φάρμα των ζώων, απαιτούν και ενίοτε επιτυγχάνουν διαφορετική μεταχείριση από τους κοινούς θνητούς, από τη διοίκηση, τη δικαιοσύνη, στη φορολόγησή τους και ακόμη από την κοινωνία. Δυστυχώς στην Ελλάδα καθένας είναι ό,τι δηλώσει. Αυτό είναι ένα κοινωνιολογικό φαινόμενο που πρέπει να μελετηθεί αρμοδίως, αλλά η διάκριση αυτή συμβάλλει στη δημιουργία νησίδων μη αποτελεσματικής λειτουργίας του κράτους και της δικαιοσύνης, όπως π.χ. ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, η βουλευτική ασυλία και η κατά τακτά χρονικά διαστήματα θεσπιζόμενη παραγραφή ελαφρών ιδίως αδικημάτων. Στο σημείο αυτό έχω να παρατηρήσω τα εξής: Κάθε έτος υποβάλλονται στη Βουλή από τον Εισαγγελέα Αρείου Πάγου αιτήσεις άρσης ασυλίας βουλευτών, οι οποίες συνήθως απορρίπτονται. Η απόρριψη αυτή δεν σημαίνει εξάλειψη του αξιοποίνου αλλά διακοπή της ποινικής διαδικασίας κατά τη διάρκεια της θητείας του Βουλευτή, η οποία πρέπει να συνεχισθεί όταν ο βουλευτής χάσει την ιδιότητά του, το δε παρεμβαλλόμενο χρονικό διάστημα να μην λαμβάνεται υπ όψη για τον υπολογισμό του χρόνου της παραγραφής. Προσωπικά γνωρίζω ελάχιστες περιπτώσεις που η Εισαγγελία συνέχισε την ποινική διαδικασία, το πιθανότερο ελλείψει συντονισμού. Το συνήθως συμβαίνον είναι να μπαίνει η υπόθεση στο αρχείο λόγω παραγραφής. Γεγονός είναι ότι κάποια από τα θέματα αυτά βρίσκονται σε δημόσια συζήτηση, η οποία πρέπει να συνεχισθεί μέχρι να δοθεί λύση. Τις καταστάσεις ανομίας υποθάλπουν, διευκολύνουν και γενικώς συντηρούν διάφορα εξωτερικά φαινόμενα, ιδιοσυγκρασίες προσώπων, κοινωνικά complex, ταξικές διαστρωματώσεις, ταξικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες και διαστρεβλώσεις γεγονότων από ΜΜΕ, τα οποία τονίζουν μόνο τα αρνητικά και όχι τα θετικά, και ενίοτε γίνονται αντικείμενα πολιτικής εκμετάλλευσης. Βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας, και κυρίως από το κομμάτι της που έχομε τις περισσότερες απαιτήσεις, δηλαδή από την άρχουσα τάξη των πολιτικών, του επιστημονικού κατεστημένου, του πνευματικού κόσμου και των ΜΜΕ, είναι η υποκρισία. Κανείς δεν τολμάει να πει τα πράγματα με το όνομά τους και όλοι περιμένουν από το μικρό παιδί να φωνάξει «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Επίσης, βασικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας είναι και ο κακώς εννοούμενος καθωσπρεπισμός, σε συνδυασμό με την έλλειψη θάρρους τόσο κατά την έκφραση γνώμης όσο και για την εκτέλεση πράξεων, αλλά και ο άκρατος εγωκεντρισμός, με την επιδίωξη του ατομικού συμφέρο- [ 33 ]

ντος. Για αυτούς που ενδιαφέρονται μόνο για την πάρτη τους, ο λαός χρησιμοποιεί μια πολύ χαρακτηριστική έκφραση: «παρτάκιας». Η συμπεριφορά αυτή ασκείται ενστικτωδώς από μετρίας πνευματικής ικανότητας ανθρώπους, που μιλούν ξύλινη γλώσσα και συστηματικά επιλέγονται για την κατάληψη θέσεων εξουσίας ή έχουν σύνδεση συμφερόντων με τους κατέχοντες αυτών. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τη βάση του κοινωνικού και γραφειοκρατικού μηχανισμού στις κατώτερες βαθμίδες και θέτουν τις υπηρεσίες τους στην εξυπηρέτηση της ομάδας, που μπορεί να είναι και το πολιτικό κόμμα, και όχι της νομιμότητας, διότι η μόνη νομιμότητα που αντιλαμβάνονται, είναι η προώθηση των συμφερόντων της ομάδας. Όλοι μας είμαστε παθητικοί θεατές των δρωμένων και περιμένομε άνωθεν σωτηρία, αλλά ο από μηχανής θεός υπάρχει μόνον στις αρχαίες τραγωδίες. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, όπως η σημερινή εκδήλωση και οι μετέχοντες σε αυτή. Πιστεύω ότι το μνημόνιο και η έξωθεν βοήθεια μπορεί να βοηθήσει τη χώρα μας για να αποφύγει την πτώχευση. Το πρόβλημα εντοπίζεται στους ίδιους τους πολίτες που δεν συμβάλλουν με την ενεργό συμμετοχή τους και με τη βοήθειά τους προς τα αρμόδια όργανα της πολιτείας στην πάταξη της ανομίας και παρανομίας. Κλασσικό παράδειγμα το αναπτυσσόμενο κίνημα «δεν πληρώνω», που επιδοκιμάζεται από την πλειοψηφία των πολιτών ή τουλάχιστον δεν αποδοκιμάζεται. Για να κινητοποιηθεί όμως η κοινή γνώμη χρειάζεται ο σχηματισμός της κρίσιμης μάζας σε αυτή, το ποσοστό της οποίας ποικίλλει κατά περίπτωση, οι δε πρωτοβουλίες σαν την παρούσα συμβάλλουν αργά αλλά σταθερά μαζί με άλλες συνιστώσες στον σχηματισμό της. Μια βασική παράμετρος των θεμάτων που πρέπει να εξετασθούν είναι η σειρά αξιολογήσεώς τους από απόψεως βαρύτητος και επιπτώσεων στην κοινωνία. Φυσικά για την πλειοψηφία των πολιτών μείζον θέμα είναι η οικονομική κρίση, για όσους όμως αποτελούν τη σκεπτόμενη μειοψηφία, πρώτιστο θέμα είναι η κατάπτωση της κοινωνίας και του κράτους που, αφού εξετάσομε τα αίτια, πρέπει να προσπαθήσομε με διάφορες παρεμβάσεις να βελτιώσομε. Για αυτό πρέπει να έχομε δύο μπούσουλες: 1. τη μελέτη της ιστορίας, γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται και πρέπει να διδαχθούμε ώστε να μην επαναλαμβάνομε τα ίδια λάθη, και 2. το τι γίνεται σε άλλες χώρες υπό τις αυτές συνθήκες, δηλαδή mutatis mutandis, τηρουμένων των αναλογιών. Δεν σας κρύβω ότι ετοιμάζοντας την ομιλία μου, μελαγχόλησα, διότι φαντάστηκα τον εαυτό [ 34 ]