ummer Έκδοση: Εθελοντές για θέματα φύλου, ισότητας και διακρίσεων. Διανέμεται δωρεάν σε 12.000 αντίτυπα Τα κείμενα του εντύπου εκφράζουν την άποψη των συντακτών και όχι της Be Positive. Η αναδημοσίευση ή μετάδοση μέρους η ολόκληρου του εντύπου επιτρέπεται με την έγγραφη άδεια του εκδότη. MAΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ: ΠΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ EMPORIO VIDEO, ΦΥΛΗΣ 100 - ΔΙΕΘΝΕΣ HOTEL, ΠΑΙΩΝΙΟΥ 52 - ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ, ΠΑΤΗΣΙΩΝ & ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ 6 - ΤΡΙΑ- ΝΟΝ,ΚΟΡΔΙΚΤΩΝΟΣ 21 ΓΚΑΖΙ / ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ ALEXADER SAUNA, Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 134 - ALDEBARAN, ΜΕΓ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 35 - ALMAZ, ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΥ 12 - ALMODOBAR, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 60 - ΒEAR CODE, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕ- ΩΣ 8 - BIG, ΦΑΛΑΙΣΙΑΣ 12 - BIOS, ΠΕΙΡΑΙΩΣ 84 - BLUE TRAIN, ΚΩΝ- ΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 84 - DEL SOL, ΒΟΥΤΑΔΩΝ 44 - EPIDEMIC, IAKXOY 22 - FANTASEED, ΤΡΙΠΤΟΛΈΜΟΥ 6 - FOU, ΚΕΛΕΟΥ 8- MAYO, ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ 33 - MICRAASIA, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 70- ΗOLLY BAR, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 70 - MOE, ΚΕΛΕΟΥ 1-5 - FCUK, ΚΕΛΕΟΥ 1-5 - ΡΑΓΕΣ CAFE, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 80 - SCAPE CLUB, Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 139 - SODADE, ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΥ 10 - ΒΑΤΡΑΧΟΣ, ΕΥΡΥΜΕΔΟΝΤΟΣ 3- ΓΚΑΖΑΚΙ, ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΥ 31 - ΘΕ- ΑΤΡΟ ΧΟΡΟΡΟΕΣ, ΙΑΚΧΟΥ - ΚΑΖΑΡΜΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 84 - ΜΥΡΟΒΟΛΟΣ, ΓΙΑΤΡΑΚΟΥ 12- ΝΟΙΖ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕ- ΩΣ 70 - ΤΑΞΙΔΙ, ΖΑΓΡΑΙΩΝ 23 TRAP EPIDEMIC, ΙΑΚΧΟΥ 22. ΣΥΓΓΡΟΥ ΓΡΑΝΑΖΙ, ΛΕΜΠΕΣΗ 20 - ΕΝΥΔΡΕΙΟ, ΣΥΓΓΡΟΥ 13 - ΚΟΥΚΛΕΣ, ΖΑΝ ΜΩΡΕΑΣ 32 - ΠΟΛΥΧΡΟΜΟ, ΛΕΜΠΕΣΗ 12 - ΛΑΜΔΑ, ΛΕΜΠΕΣΗ ΕΞΑΡΧΕΙΑ / ΚΟΛΩΝΑΚΙ DECADANCE, ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ - ENERGIE, ΣΚΟΥΦΑ 29 - FREEDOM COPY SHOP, ΣΤΑΙΚΟΥ 1-3 - WUNDERBAR, ΘΕΜΙΣΤΟ- ΚΛΕΟΥΣ 80 - ΑΘΗΝΑΙΚΟ, ΤΣΑΜΑΔΟΥ 10 - ΒΡΑΚΙ, ΣΚΟΥΦΑ 50 - ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΔΕΛΦΩΝ 5 - ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΥΡΝΟΣ, ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ 168 - ΚΟΚΟΙ ΚΑΦΕ, ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 39 - ΜΙΚΡΟ ΚΑΦΕ, ΑΡΑΧΩΒΗΣ 38 - ΜΟΜΜΥ, ΔΕΛΦΩΝ 4 - ΣΚΟΥΦΑΚΙ, ΣΚΟΥΦΑ 47 - ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣ- ΤΩΝ, ΤΣΑΜΑΔΟΥ 13 ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ / ΘΗΣΕΙΟ / ΨΥΡΡΗ FLEX GYM, ΒΙΣΣΗΣ & ΠΟΛΥΚΛΕΙΤΟΥ 6 - NXD, ΕΡΜΟΥ 73 - ΚΙΡΚΗ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 31 - ΜΑΓΚΑΖΕ, ΑΙΟΛΟΥ 33 - ΟΙΝΟΤΕΚΑ, ΑΒΥΣΣΗΝΙΑΣ & ΕΡΜΟΥ 105 PHILIPP CHAMPAIGN BAR, ΤΟΜΠΑ- ΖΗ 4 ΣΥΝΤΑΓΜΑ / ΟΜΟΝΟΙΑ BOOZE COOPERATIVA, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ 57 - EMPORIO VIDEO, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ 39 - EXO TOURS, ΝΙΚΗΣ 20 - SILVER STAR, ΚΛΕΙΣΘΕ- ΝΟΥΣ 7 - STAR CINEMA, ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 10 - VIDEO PLANET, ΣΤΑΔΙΟΥ 61 - VIDEOLAND, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ 65 - VIDEORAMA, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΕΝΑΚΗ 1 - ΑΣΤΥ CINEMA, ΚΟΡΑΗ 4 - ΗΡΑ ΒΑΤΗ, ΖΗΝΩΝΟΣ 4 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ALOS MONDO, ΣΤ. ΚΑΛΛΑΡΗ 6- BAR ME, ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ 3 - BIGAROON, ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ 44 -CLIPART, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ 21 - DE FACTO, Π. ΜΕΛΑ 19 - DON T TELL MAMA, ΣΤ. ΚΑΛΛΑΡΗ 9 -ELI ELA, Λ. ΒΥΡΩΝΟΣ 5 - MADISON, ΝΑΥΜΑΧΙΑΣ ΈΛΛΗΣ 4 -SEVEN GALLERY, Α. ΣΒΩΛΟΥ 45 - STRETTO, ΚΑΡΟΛΟΥ ΝΤΗΛ 18- ΑΖΑ, Π.Π.ΓΕΡΜΑΝΟΥ 3 -ΓΑΖΙΑ, ΚΑΡΟΛΟΥ ΝΤΗΛ 22 -ΔΗΜ. ΚΙ- ΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ 21 DA DA, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ 4 -ΖΟΥΡΝΑΛ, ΑΛ. ΣΒΩΛΟΥ 1 -ΙΑΝΟΣ, ΑΡΙΣ- ΤΟΤΕΛΟΥΣ 7 -ΜΥΛΟΣ, ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 56 -I M COMMIN OUT, ΣΤ. ΓΟΝΑΤΑ 5 -ΟΛΥΜΠΙΟΝ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 10 -ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, Λ.ΝΙΚΗΣ 3 -ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΟΒΙΑΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΥ 51 EN OLA, ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ 19 ΤΟ ΚΑΤΩΙ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 6 BUSTART TASCHEN, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ 21 BLUE VISION, ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ 6 ΠΑΤΡΑ YMCA, KANAΡΗ 90 ΚΕΡΚΥΡΑ GAY CORFU PARTIES Summe Proud Member of 26 Online: www.avmag.gr Editorial Update νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο My Queer Lady Σιγήν Κότας Salonikios Την έκανα Ταράτσα Taking Notes Αγόρι μόνο ψάχνει Ο Μ.Αλέξανδρος στην Παραλιακή Μονιμες Στήλες 6 8 14 12 26 36 10 30 58 60 Συν Πλην Ρομαντισμός Προτάσεις Agenda 64 Zώδια από την Κούλα Κρίμα e
ΣYNENTEYΞΗ 2010 r 2010 32 48 ΕΛΕΝΑ ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ: Σήμερα τίποτα δε μπορεί να είναι str8 Η Έλενα Παπαρίζου σε αποκλειστική συνέντευξη στο περιοδικό Antivirus, μετά τη συμμετοχή της στο Athens Pride 2010 ΣYNENTEYΞΗ: r 2010 EWAN McGREGOR JIM CARREY 32 50 Η συνέντευξη των δύο διάσημων ηθοποιών Ewan McGregor & Jim Carrey όπου μιλούν για την ταινία I love you Philipp Morris, τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία. INSEQUEERITY: Λόγω των ημερών σκεφτήκαμε πως ένα αφιέρωμα με θέμα την κρίση σε προσωπικό επίπεδο θα είχε ενδιαφέρον. Ανασφάλεια στις σχέσεις, στη δουλειά, στη ζωή, στα όνειρα... Και πώς συνέχιζουμε. DIANE ARBUS Η φωτογράφος του διαφορετικού... «Ήρωας της Arbus ήταν ο καθένας που θεωρείται από το κοινωνικό σύνολο ως περίεργος, άσχημος ή και επικίνδυνος.» 38 52 20 26 I LOVE GAYTOONS Ο Μελένιος είναι η βασίλισσα του Στρουμφοχωριού, ο Batman στέλνει την Catwoman για χάρη του Robin και ο Bob Σφουγγαράκης είναι το απόλυτο Gay Icon! Εναλλακτικές ιστορίες με τα cartoons που όλοι αγαπήσαμε! The truth is out there! TRAVEL 54 BEST OF ΜΥΚΟΝΟΣ 2010 Το Xlsior Festival και η gay yachting SPECIAL XL 38 SUMMER FASHION Summer & Steam Boys 22
Ed Υπεύθυνος Έκδοσης: Who is Who Γιάννης Παπαγιαννόπουλος gp@avmag.gr Υπεύθυνος Marketing: Νίκος Σοφιανός ns@avmag.gr 0030-6932101127 Συντάκτες τεύχους: Αλέξης Λιόλης Αργύρης Στραβελλάκης Βασίλης Νικορέλλος Γιώργος Κεφάλας Ελένη Ρουμπάνη Κυριάκος Βογιατζής Λίνα Λαχανιώτη Μίνα Ορφανού Πέτρος Αλεξανδρής BabsLostAth Daemian Salonikios Κούλα Κρίμα Επιμέλεια κειμένων: Πέτρος Αλεξανδρής Creative Director: Γιώργος Κεφάλας gkefalas@avmag.gr Fashion Director: Lucas Samaltanos Ferrier lucas@avmag.gr Εξώφυλλο: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς k.georgantas@gmail.com Επικοινωνία www.avmag.gr 0030-6945599265 Editorial Του Γιάννη Παπαγιαννόπουλου Thnx Μίνα Θα ξεκινήσω λέγοντάς σας αρχικά πως είμαι ιδιαίτερα περήφανος για πάρα πολλά πράγματα σε αυτό το τεύχος! Αρχικά για το φετινό pride. E και κυρίως είμαι εξαιρετικά υπερήφανος για τις συνεντεύξεις που φιλοξενούμε: των Ewan Mc Gregor και Jim Carrey και φυσικά της Έλενας Παπαρίζου. Νομίζω είναι μια πολύ όμορφη πρωτιά για ελληνικό gay έντυπο και σας επιφυλάσσουμε και ακόμη περισσότερα για το μέλλον. Τέλος θα προσέξατε πως έχουμε ήδη ένθετα τον gay & lesbian χάρτη Αθήνας και Θεσσαλονίκης και διάφορα άλλα καλούδια! Μια και η «κρίση» είναι παντού, είπαμε να τη μπάσουμε και εμείς, αλλά με διαφορετικό πρίσμα. Δε μας αφορά η οικονομική κρίση, μας αφορά η ανθρώπινη, οι σχέσεις, η τρομοκρατία από τα ΜΜΕ, η βία Αυτά μας αφορούν και γι αυτά γράφουμε με τη διάθεση να τα αντιμετωπίσουμε και να τα ξεπεράσουμε. Με τα υπόλοιπα μπορούν να ασχολούνται όσοι θέλουν να αναπαράγουν αυτό το άσχημο κλίμα πανικού, κλεισούρας και μεσαίωνα. Εμάς μας αφορά να περνάμε όμορφα και να σχεδιάζουμε τη ζωή μας βάση των ονείρων μας και όχι των φόβων μας. Βάση του τι θέλω, είτε αυτό είναι μια δική μου μηχανή, μια οικογένεια με άντρα ή με γυναίκα, με παιδιά, με σκυλιά, ή χωρίς, με γνώση, με περίπατο, με μπάνιο, με σεξ, με κλαμπ, με διάβασμα, με χαμόγελα, με ταξίδια, με ανθρώπους, με αγάπη Τον φόβο ας τον αφήσουμε εκεί που ανήκει: στην προϊστορία. Αν μας αφορουν τα ίδια νομίζω θα απολαύσετε ιδιαίτερα τις σελίδες μας! Να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι τώρα που ο καιρός αποφάσισε να μας το χαρίσει... Εσείς απλά φροντίστε για τα υπόλοιπα! Ορφανού Κωνσταντίνος Γεωργαντάς Lucas Samaltanos Ferrier Επειδή η κινηματογραφική Στρέλλα, μας γραφει μόνιμη στήλη! Επειδή μας φτιάχνει τα πιο όμορφα εξώφυλλα Επειδή ανέλαβε το κομμάτι fashion του περιοδικού μας για το οποίο και δεν είχαμε ιδέα!
ito
Update Ισλανδία Ο gay γάμος στην Ισλανδία είναι πλέον πραγματικότητα μετά και την αναγνώριση του γάμου ώς μιας πράξης που γίνεται μεταξύ δύο ατόμων.η Ισλανδία είναι η έννατη χώρα στον κόσμο που νομιμοποιεί τους gay γάμους και μάλιστα ο νόμος είναι εξαιρετικά δημοφιλής στους Ισλανδούς, ενώ στη ψηφοφορία στη βουλή δεν ψήφησε κανείς κατα... (σα να λέμε Ελλάδα ένα πράγμα). Απροπό... από τις πρώτες που παντρεύτηκαν ήταν η ίδια η πρωθυπουργός της Ισλανδίας!!!! Αντε γεια μας!
Διεθνής Συνάντηση της IGLTA, στο Βελγιο Το Antivirus ήταν εκεί! Ως επίσημο μέλος της IGLTA και εκπρόσωπος της Ελλάδας το περιοδικό μας βρέθηκε στην Αμβέρσα και πήρε μέρος στις εκθέσεις, το PRIDΕ και τα σεμινάρια που έγιναν! Ζούμε με τον HIV Εμείς και ο HIV, είναι νομίζω πιο σωστά ειπωμένο... Πολύ καλή σε προσέλευση, ροή και ποιότητα ενημέρωσης η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Κάραβελ, στις 9 Ιουνίου. Στα γραφεία των συλλόγων που συνεργάστηκαν Παντού η ίδια ερώτηση: πότε θα είναι η επόμενη συνάντηση; Ευχαριστούμε που υπάρχετε... λένε οι φίλοι από την επαρχία. Μέσα στην αίθουσα ακούς: Είμαι ο Κώστας και ζω με τον ιό τα τελευταία 15 χρόνια, Γιώργος από Θεσσαλία, είμαι οροθετικός εδώ και 10 χρόνια, Γιάννης, διαγνώστηκα θετικός στον ιό πριν 3 μήνες, Ανδρέας, είμαι οροθετικός από το 1987... σχεδόν δεν το πιστεύω. Για μια στιγμή νόμισα ότι είμαι στο εξωτερικό, κανένα Βερολίνο, που ο κόσμος εκτίθεται, το παίρνει απόφαση και αρχίζει να μην τον νοιάζει. Οι γκόμενοι θα το μάθουν... Ε λοιπόν, καρφί δεν μου καίγεται! Σ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε. Περιμένω την επόμενη παιδιά, μην αργήσετε, ε; Νίκος, οροθετικός από το 2002, μέλος της Θετικής Φωνής. Athens Pride 2010 «Καλά τα λες αγαπητέ εκδότη, αλλά ας μην κρύψουμε ότι η φωνή μου κοντεύει να κλείσει, η μεση μου κανει σαν αλάδωτη αλυσιδα, και η φλεβητιδα ξαφνικά ακούγεται τόσο τρομακτική πιθανότητα όσο και η εμφάνιση μαύρων κύκλων κάτω απ το τσακιρικο ματακι μου! Και ναι, μπορεί να κουραζομαστε, να έχουμε συνομιλήσει με σχεδόν όλη την υφήλιο και κάθε λέξη μας να τη ζυγιαζουμε δυο φορές πριν τη ξεστομισουμε, αλλά η ηθική ικανοποίηση της ευρύτερης αποδοχής μας από ολους -κυριολεκτω- τους συνέδρους είναι κάτι που μας κάνει να χαμογελαμε πλατιά. Αϊντε τώρα να ζωστουμε το ζεστο ελληνικό χαμόγελο, την επιμονή της υπερπροσπάθειας να τα προλάβουμε όλα, και βουρ για την επόμενη συνάντηση συνέδρων στις 18:30. Και τέλος-τέλος, ας το παραδεχτούμε: μας αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε! Ελπίζω να έχουμε επιστρέψει προτού κυκλοφορήσει το νέο τεύχος με την Ελενα!! Φιλία πολλά» Salonikios. μου είπαν ότι τα τηλέφωνα χτυπούσαν διαρκώς, κόσμος από την Αθήνα και όλη την Ελλάδα ρωτούσε για τη συμμετοχή, για τυχόν δυνατότητα εγγραφής και όλα έδειχναν ότι θα ξεπερνούσαμε τις προσδοκίες μας. Ε, ναι λοιπόν! Σήμερα όλοι εμείς οι οροθετικοί ξανασκεφτόμαστε τους φόβους μας, τους βάζουμε απέναντι, τους παρατηρούμε. Μπορεί να μην είμαστε έτοιμοι να το πούμε σε όλη την οικουμένη, δεν χρειάζεται άλλωστε. Φαίνεται όμως ότι είμαστε πιο έτοιμοι να δώσουμε προτεραιότητα στην ανάγκη να βρεθούμε μεταξύ μας, να μάθουμε, να ενημερωθούμε και να καταρτίσουμε ατζέντα και κουβέντας και διεκδικήσεων. Οι εθελοντές που έστησαν την πρώτη συνάντηση Εγώ και ο HIV ήταν χαρούμενοι και τα πρόσωπα φωτισμένα. Τα καταφέραμε, ψέλλιζαν, κάναμε μια καλή αρχή... Δε μπορούμε να σας πούμε πολλά! Ηταν απλά πανέμορφα, όλη την ημέρα το κλίμα ήταν οτι πιο χαρούμενο και γλυκά επαναστατικό! Δεκάδες οργανώσεις και αρκετές χιλιάδες κόσμου πέρασαν κατα τη διάρκεια της ημέρας, ενώ το καλλιτεχνικό πρόγραμμα είχε και το όνομα Εκπληξη της Ελενας Παπαρίζου! Κάθε χρόνο και καλύτερα! ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ Η γραμμή τηλεφωνικής υποστήριξης της Proud Support θα λειτουργήσει ξανά από τον Σεπτέμβριο.
ΜΕ ΑΡΕΖΕ Η νομιμοποίηση των gay γάμων και στην Ισλανδία ΔΕ ΜΕ ΑΡΕΖΕ Το μοντέλο πολυ! της φωτογράφισής μας...... και στην Ελλάδα σιγήν ιχθύος Το φετινό pride, ο κόσμος του, η παρουσία τόσων γνωστών καλλιτεχνών Το Βέλγιο και το φετινό meeting της IGLTA. Θα μας θυμούνται για καιρό... Η δραστηριότητα της Θετικής φωνής «εγώ και ο HIV». Είναι πολύ ενδιαφέρον τέτοιες δράσεις να μη γίνονται μόνο την πρώτη Δεκέμβρη. Λοιπόν η διαδκέδαση μας και το χυμαδιό μας δε παίζονται! Τα λατρεύωωω... Τα υπέροχα κορμιά που σουλατσάρουν στις παραλίες. Το καλοκαίρι δε βλέπω τηλεόραση Άνοιξαν οι ταράτσες στα μαγαζιά Οι φρουτώδεις μυρωδιές των αντιηλιακών που θα θύμιζαν καλοκαιρί και τους πιγκουίνους (ξέρετε αυτά τα πουλιά που είναι σα να φοράνε συνέχεια κοστούμι...;) Τι να μη μου αρέσει καλέ;;;;; Εισαι τρελός; Για μια ακόμη χρονιά τόσοι ακόμη δεν ήρθαν... Δε φαντάζεστε πόσο μα πόσο ζηλέψαμε! Τα ποσοστά των οροθετικών συνεχώς ανεβαίνουν... Το πόσο στενόμυαλοι είμαστε όμως οι έλληνες ρε παιδάκι μου. Πας έξω και τρως 5 πολιτισμικα για ορεκτικό στη πρώτη συνομιλία. Αλλά για να τα πανε στις παραλίες τρώνε και δυο ώρες κίνηση. Η τρομοκρατία των ΜΜΕ για την κρίση και την πιστεύουμε. Κι έτσι όπως λαδώθηκες, από που να σε πιάσω (και δεν αναφέρομαι στους πιγκουίνους)
ALL SUMMER
Ο υδράργυρος έχει φέρει το σώμα σε θερμοκρασία βρασμού και το «ποντίκι» γλιστράει στα δάχτυλα. Γιάκ! Τέτοιες στιγμές αντιλαμβάνομαι την κυριολεκτική απόδοση της έκφρασης «ο ήλιος καίει» Είδα κι αποείδα κι εγώ, λέω το ναι, και βρίσκομαι στην ταράτσα με τους κολλητούς μου: εγώ, η παρέα μου, λίγα κεριά, η ησυχία της νυχτιάς και η απρόσκοπτη θέα προς τη παραλία της Θεσσαλονίκης. Η θεματολογία της συζήτησης μας, αγγίζει «πανεπιστημιακά» σχεδόν τα πάντα, όπως χρειάζεσαι αποτρίχωση, η καούκα θέλει βάψιμο γιατί η ρίζα έπιασε πάτο, εγώ τα λεφτά της βαφής θα τα κάνω σ/κ στη Χαλκιδική, πρέπει να βρω δουλειά αλλιώς διακοπές γιοκ, απολύσεις, διεθνής κρίση, λύσεις για την ελληνική οικονομία, λύσεις για την παγκόσμια οικονομία, και ως δια μαγείας είδα προχθές τον Χ, ρε τι κορμί έκανε(!), κοκ. Την έκανα ταράτσα Ετσι είμαστε οι έλληνες, όταν έχουμε την ξεγνοιασιά, τη θέα και καλή παρέα. Και προφανώς, δεν κάνουν καλή παρέα μεταξύ τους οι τριακόσιοι της Βουλής, ούτε και πολύ ξέγνοιαστους τους κόβω μετά τα τελευταία λιντσαρίσματα. Πάντως από θέα όλο κι όλα- έχουν ταράτσα στην Αθηνά! Λίγο από εδώ, λίγο παρακεί, αντιλαμβάνομαι ότι ως έθνος έχουμε την ιδιότητα να ρίχνουμε τον εαυτό μας σε παράλληλες πραγματικότητες: άλλοι το πρωί και άλλοι το βράδυ. Σκοτούρες το πρωί; ξεφάντωμα το βράδυ. Και μπορεί οι δρόμοι να έχουν ερημώσει, μπορεί τα μαγαζιά να τζιράρουν λιγότερο από ποτέ, αλλά το ξεφάντωμα συνεχίζεται στα σπίτια με παρέες που είτε το ρίχνουν στην αμπελοφιλοσοφία της ταράτσας, είτε επιδίδονται σε πρωταθλητισμό επί κοντώ (ή επί μακρύ!). Οπως και να χει, εμείς τον βρίσκουμε τον δρόμο μας. Βρε! Κι ότι θα το ξεχνούσα: Ευχαριστώ τους φίλους μας τους Αμερικανούς, που πίεσαν την κα Μέρκελ να μας δώσει λεφτάκια, γιατί αν δεν μας έδιναν, τότε ή που η Αμερική δεν θα μπορούσε να εξάγει τίποτις, ή που η Κίνα θα μας χόρευε όλους στο ταψί. Βρε τι καλά παιδιά! Πως μας σκέφτονται έτσι! Οι φίλοι μας έχουν γίνει τόσοι πολλοί πια, που αναρωτιέμαι αν έχουν πάρει όλοι τους την «γραβάτα» δώρο που τους αντιστοιχεί. Βέβαια, ναι! Την Τρόικα θα ξεχνούσα;; Βρε ατιμούτσικο, βρε σκανταλιάρικο αγόρι, βρε συ που κάνεις PR ενώ ο κόσμος χάνεται (σημειωτέον: εξαιρετικό), βρε Πρωθυπουργέ μου! Πόσα ακόμα θα χρεώσεις στους φίλους μας της Τρόικας; Κι άντε τα λες, πες τα λιγάκι πιο συμμαζεμένα! Ολη την ημέρα ακούμε για ένα μνημόνιο που υπογράψαμε ως Ελλάδα, δια χειρός σου-, που δεν το καλοδιαβάσαμε -ως Ελλάδα, δια οφθαλμών σου-, που όλο και γεννάει νέα άρθρα προς επιβολή ως Ελλάδα, αλλά δεν θέλω να ξέρω από πού(!)-, και που δεν τα εφαρμόζουμε γιατί το θέλουμε, αλλά επειδή μας το είπαν ως Ελλάδα, μη χειρότερα! Και όπως έλεγε και η Καβογιάννη σε γνωστή σειρά: «Που τα πουλάς αυτά μωρή; Που τα πουλάς αυτά μωρή!» Δεν παίζετε απλά με τις λέξεις, παίζετε απροκάλυπτα με την νοημοσύνη και την αντίληψη
μου! Οχι εμείς, αλλά η υπογραφή μας! Αρχίζω να αμφιβάλω για το που βάζετε το πουλί σας σεβάσμιοι κύριοι της κυβερνήσεως Ελεγα να παίξω και εγώ με τις λέξεις σε αυτό το άρθρο, να προσπαθήσω να δημιουργήσω συναίσθημα, να σκηνοθετήσω μια ιστορία και να δω σε τι βαθμό μπορεί να αυθυποβάλω τον εαυτό μου, έτσι για να εξετάσω λιγάκι το μέσα μου. Αλλά το ξανασκέφτηκα Αλλωστε έχουν έρθει έτσι τα πράγματα, έχουν διαλυθεί οι μέρες και οι νύχτες βρίσκουν τον καθένα μόνο του, να πέφτει στο κρεβάτι του είτε με σκέπασμα τα χέρια κάποιου, είτε με ένα σεντονάκι, μόνος του, να προβληματίζεται για το τι θα ξημερώσει και πόσες φορές θα μπαλώσει τα πανιά με κομμάτια της ζωής του, σε ένα καράβι ακυβέρνητο που έχει τη μοίρα του Τιτανικού. Ο καθένας μόνος του καθενός ξεχωριστά η ζωή αλλάζει. Βέβαια, υπάρχουν στιγμές στη μοναξιά που της χαμογελά. Αλλες που του αρέσει. Κι άλλες πάλι που γερνά, δίχως να φτάνει ο αέρας στα πνευμόνια του. Υπάρχουν στιγμές που κανένας δεν ακούει το χαμόγελο του όταν μιλά, ούτε βλέπει τη γεύση της πικρής απομόνωσης στα αυλάκια ανάμεσα στα φρύδια του. Ο λεπτοδείκτης θα κλείνει ακόμη μια περιστροφή κι ο κούκος η μοναδική σίγουρη συντροφιά που απέμεινε- πετάγεται για τον φέρει πιο κοντά στην απομόνωση. Το σώμα θα μυρίζει αυτή τη καλογερίστικη οσμή, εκείνη τη σιχαμένη ευωδία φρεσκοπλυμένου κορμιού σε σήψη, ενώ κάθε σαγηνευτική εκβολή λάγνων αρωμάτων του λυγερού κορμιού δεν βρίσκει την έξοδο κίνδυνου. Η ηχώς της φωνής του διαλύεται στην αδιαφορία και ο αντίλαλος θα υποκαθίσταται απλά από το τίποτα. Χλευασμός για την αναπηρία του να περιχαρακώσει τις άμυνες του. Δημιουργεί ερινύες για να γεμίζουν το χρόνο του με ενοχές, κι έτσι οι πολλοί μικροί περιφερόμενοι γίνονται ακόμα πιο ασήμαντοι στο νου του. Μεγαλώνει το εγώ στο αδειανό παρόν του, γιατί έτσι τα χέρια σφίγγουν γύρω του πιο δυνατά τη νύχτα της μοναξιάς. Τα χέρια σου περασμένα εφήμερα γύρω από το κορμί του, χαλαρώνουν στην αδυναμία του ύπνου και έτσι η σιωπή κυβέρνησε για άλλη μια φορά. έχουμε και λέμε: σταυρόλεξο, αντηλιακό (είθισται με άρωμα καρύδα ή καρπούζι), πετσέτα και προαιρετικά μαγιό, κι άντε να αμοληθούμε ξανά στις παραλίες. Παρατήρησα ότι τα γυμναστήρια πρέπει να έκαναν και φέτος χρυσές δουλειές, αφού τα κορμιά-φέτες κάνουν πασαρέλα. Βέβαια το καλύτερο είναι το εν λόγω κορμί να παίζει ρακέτες ή beach volley (ή ότι άλλο, προσωπικά δεν με ενοχλεί). Τσσσσς! All the money σκηνικό!! Οφθαλμόλουτρο το Ικανοποιητικόν! Χε,χε! Και όσοι θέλετε να αποφύγετε την κίνηση της παραλιακής (ή της Μουδανίων), το μυστικό το είπαμε: ταράτσα, κρασί, φρούτα, παρέα, γκομενάκι! Να μην αναφερθώ ότι η ταράτσα μπορεί να γίνει ειδυλλιακός χώρος για urbanoutdoor sex!! Trust me ;) Σημείωση: Τα κεριά, η μουσική, και τα «ορεκτικά» είναι για τον αντιπερισπασμό. Λιπαντικό και προφυλακτικά πρέπει να είναι σε σημείο εύκολα προσβάσιμο. Αν είναι να κάνεις date σε ταράτσα, βεβαιώσου πρώτα ότι ο γείτονας δεν κάνει πάρτι με τους φίλους στην διπλανή ταράτσα! Αυτά για τώρα. Τα υπόλοιπα στο επόμενο τεύχος. Προσοχή στο χρήμα γιατί έγινε πολύτιμο, προσοχή στον ήλιο γιατί είναι επικίνδυνος και στα προφυλακτικά να είναι από φαρμακείο και όχι ληγμένα γιατί το καλοκαίρι ανθούν διάφορα νοσήματα. Οχι σκουπίδια και πλαστικά σε θάλασσες και ακτές! ;) Φιλιά πολλά! Salonikios salonikios_virus@hotmail.com Πως η σιωπή μεταξύ δυο να γίνει κραυγή έναντι των πολλών. Δεν έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι η πολιτισμένη διεκδίκηση αναβαθμίζει τις σχέσεις. Δουλικά, επιβεβαιώνουμε την κυριαρχία των άλλων ως ανώτερους, αξιωματικά και δίχως κρίση, ξεχνώντας ότι έκαστος εις ορίζει την ζωή του, και μόνον ευκαιριακά το θυμόμαστε όποτε πια το μαχαίρι διαπερνά το κόκαλο του εγωισμού μας. Μα τότε, συνήθως, είναι πολύ αργά. Από όλα που φοβάμαι πιο πολύ, είναι ότι αυτή η μοναξιά που χρόνια καλλιεργείται, έκανε φράγματα τόσο ψηλά που αν έρθουν δυσκολότερες ημέρες, ευρύτερης ανέχειας και κοινωνικής ανισότητας, αντί να πιαστούμε χέρι-χέρι θα σφαζόμαστε στις σκιές για ένα τενεκέ λάδι. ΣΤΟΟΟΟΠ!! Μου λέει κανείς γιατί σας μαυρίζω καλοκαιριάτικα;! Εχουμε τον καύσωνα, φτάνει και περισσεύει! Ορθά! Αλλά μου βγήκαν, τι να κάνω ; Τον πιάνω καλοκαιρινά, τον ποντικό του Υ/Η
MY QUEER LADY! Σιγήν... Κότας Διάβασα σε ένα blog την είδηση ότι 44 διάσημοι Αργεντίνοι των γραμμάτων και των τεχνών συμμετείχαν σε βιντεάκια υποστηρίζοντας τον gay γάμο. Σε ένα άλλο site κοίταγα τα GLAAD awards που απονεμήθηκαν και εφέτος σε διάσημους ανθρώπους που υποστηρίζουν τις διεκδικήσεις των lgbtq ατόμων και έβλεπα την Kylie Minogue και την Drew Barrymore να επαινούν κατενθουσιασμένες των Ricky Martin που έκανε επιτέλους το come out του. Τα παραπάνω με οδήγησαν και στο Ελλαδιστάν και προσπάθησα να θυμηθώ ποια ήταν η τελευταία φορά που άκουσα κάποιον διάσημο, επώνυμο, αναγνωρίσιμο, όπως θέλετε πείτε το, που όχι να δήλωσε ότι είναι gay (αλίμονο), αλλά απλά να δήλωσε με παρρησία και σοβαρότητα την υποστήριξή του στους αγώνες των lgbtq ατόμων και να μίλησε για το πόσο αναχρονιστικό, τριτοκοσμικό και απαράδεκτο είναι να γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους. Ομολογώ ότι δε μπόρεσα να ανακαλέσω τίποτα αξιοσημείωτο πέραν κάποιων σκόρπιων δηλώσεων τόσο τετριμμένων και κλισέ που βαριέμαι και να τις επαναλάβω. Ολοι οι «πνευματικοί» άνθρωποι της χώρας, οι διανοούμενοι προβληματισμένοι καλλιτέχνες μας, οι προοδευτικά σκεπτόμενοι συγγραφείς μας, τα σύγχρονα εναλλακτικά μυαλά μας, έχουν γνώμη για τα πάντα και είναι σε απόλυτη ετοιμότητα να υποστηρίξουν κάθε αδικημένο επί γης, να στηλιτεύσουν όλα τα κακώς κείμενα του κράτους και της κοινωνίας, να συνδράμουν με όποιο τρόπο μπορούν (και φαίνεται) στον αγώνα των μεταναστών, των Αμεα, των καταδυναστευμένων λαών, των σεισμόπληκτων, των πυρόπληκτων και ούτω καθεξής. Ποτέ όμως κανείς δεν έχει αρθρώσει ένα σοβαρό προβληματισμό σε σχέση με το ρατσισμό και τη βία που υφίστανται πολλά ΛΟΑΤ άτομα, σε σχέση με τις κατεστημένες επιβολές της κοινωνίας πάνω στο φύλο και τη σεξουαλικότητα τόσων ανθρώπων. Ποτέ κανείς δε σκέφτηκε ότι είναι σημαντικό, άνθρωποι που χαίρουν κάποιας ευρείας αποδοχής, να καλλιεργούν ανοιχτόμυαλες και προοδευτικές συνειδήσεις. Ποτέ κανείς δε θεώρησε σκόπιμο να εκφράσει με όποιο τρόπο μπορεί την υποστήριξή του στις διεκδικήσεις και τα αιτήματα της ΛΟΑΤ κοινότητας. Ολα αυτά φαντάζουν ασήμαντα και επουσιώδη μπροστά στους μεγαλειώδης προβληματισμούς που τους απασχολούν. Ειλικρινά, περιμένω εκείνη τη μέρα που γνωστοί Ελληνες θα σταθούν ανοιχτά στο πλευρό των ΛΟΑΤ ατόμων και θα καταδικάσουν και θα κατακρίνουν κάθε μορφή διάκρισης, βίας και ρατσισμού εναντίων τους. Ελπίζω, επίσης, κάποια στιγμή όλοι και όλες που το χουν «κρυφό καμάρι» να το φανερώσουν και να ισχυροποιήσουν ακόμα περισσότερο το πολύ εύστοχο σύνθημα του φετινού Pride «Είμαστε Παντού». Δεν τρέφω καμιά αυταπάτη ότι αυτή η μέρα μπορεί να είναι σε κάποιο κοντινό μέλλον. Οπως στα περισσότερα θέματα, έτσι και σε αυτό η ελληνική κοινωνία υπολείπεται. Και είναι θέμα παιδείας, καλλιέργειας, κοινωνικής μόρφωσης, εθνικής ταυτότητας και άλλων πολλών παραγόντων. Πιστεύω ακράδαντα, όμως, ότι για να αλλάξει η αντίληψη της κοινωνίας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αλλάξουν τα άτομα που την αποτελούν. Ο καθένας από εμάς έχει προσωπική ευθύνη για τη νοοτροπία και τις αντιλήψεις της κοινωνίας. Κάποια, όμως, κατά την προσωπική μου άποψη έχουν λίγο περισσότερη ευθύνη καθώς έχουν πολύ μεγαλύτερη απήχηση και κατά συνέπεια επιρροή. Οι κότες είναι χρήσιμες για να κάνουν φρέσκα αυγά. Οταν οι άνθρωποι γίνονται κότες, δημιουργούν φοβισμένα και συντηρητικά μυαλά. Λίνα Λαχανιώτη linalachanioti@gmail.gr Υ.Γ.1: Μπράβο στους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο Pride! Οσοι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν, ζουν πολύ πιο ελεύθερα και ακομπλεξάριστα! Υ.Γ.2: Χρόνια πολλά στο περιοδικάκι μας και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ψυχή και το σώμα του AV, τον Γιάννη Παπαγιαννόπουλο,και στη λατρεία, που με έκανε μέλος του!
Το πιο χαρούμενο δάκρυ Με παρότρυνε πολλές φορές ο Γιώργος να κατέβω στο φετινό pride. Δεν είχα ποτέ ξανά τέτοια εμπειρία και, για να πω και την αλήθεια μου, το απέφευγα. Παραήταν έκθεση για μένα αυτό. Αλλά τον τελευταίο καιρό κάτι έχει αλλάξει έτσι και αλλιώς. Και έτσι βρέθηκα στην πλατεία Κλαυθμώνος. Περίμενα πιο τριτοκοσμική κατάσταση, περίμενα περισσότερη γκρίνια, περίμενα... περίμενα ό,τι είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου τόσα χρόνια τώρα... Αντί για αυτό, είδα χαρούμενα πρόσωπα, ξεκάθαρα να κάνουν πλάκα, να γελάνε, να χαίρονται... Πού είναι η γκρίνια των καιρών μας; Πού είναι η μιζέρια; Πού είναι η κρίση; Κάποιος πέταξε σε μια στιγμή κομφετί στον αέρα και όλοι χάρηκαν. Σαν αυτό να χρειαζόταν μόνο... Είδα ζευγαράκια όλων των ηλικιών και φύλων. Μου θύμισε καλή μαγείρισσα η κατάσταση. Τα ίδια υλικά τα μπλέκει και δημιουργεί αριστουργήματα. Το αριστούργημα είναι στη ματιά. Οταν βλέπεις μάτια να αγαπάνε... βλέπεις κομμάτια του Θεού, τώρα για τον ποιο θεό, διάλεξε όποιον θες. Κορίτσια να κάθονται πάνω στο γκαζόν... σαν να ήταν η θέση τους εκεί... σαν να είχαν γεννηθεί γι αυτή τη στιγμή. Ηταν ένα με το τοπίο. Δύο αγόρια πιο κάτω να φιλιούνται παθιασμένα λες και ο χρόνος τους έχει τελειώσει. Ενας γεματούλης μουσάτος τυπάς περνάει από μπροστά μου κρατώντας από το χέρι έναν άλλον παρόμοιο τυπά. Αλλά τα μάτια του ήταν ήρεμα. Ηρεμα ρε παιδιά! Πόσο καιρό είχα να δω ανθρώπους που δεν είναι χαμένοι στον μικρόκοσμό τους... Τελικά, το μόνο που θέλουμε είναι να έχουμε την ελευθερία μας από τα δικά μας συστήματα πεποιθήσεων. Και δεν το αναλύω άλλο. Δίπλα μου δεν είχα κανέναν και είχα όλον τον κόσμο! Το χέρι μου, αν και άδειο έπιανε τα χέρια όλων. Το σώμα μου αγκάλιαζε όλους αυτούς που θα μπορούσε να κατακρίνει, αλλά με ένα μαγικό τρόπο, όλα μου φαινόντουσαν πανέμορφα όμορφα. Παλιότερα που έψαχνα να βρω τον τρόπο διασκέδασης που με εκφράζει, νυχτοπερπάτησα... αρκετά θα έλεγα! Ποτέ δεν είδα τέτοια μάτια. Το ζευγάρι bears τελικά στρατοπέδευσε μπροστά μου. Περνούσε κόσμος, αγόρια κορίτσια, άνδρες, γυναίκες... Ολοι σταματούσαν και τους αγκάλιαζαν και τους φιλούσαν... Ημουν έτοιμος να ρωτήσω αν είναι τελετουργικό των pride, αλλά ευτυχώς ενημερώθηκα για το αντίθετο και γλίτωσα το ρεζιλίκι... Ηταν γνωστοί. Ηταν φίλοι τους. Ζήλεψα! Ζήλεψα τη ζωή τους! Τόσο ελεύθερη... Κι εγώ τόσα χρόνια να κρύβομαι και το μόνο που να κερδίζω είναι λιγότερα άτομα, για να μοιραστώ στην πανέμορφη ζωή μου. Κόσμος, κόσμος, κόσμος ερχόταν, έφευγε. Γελούσε, ζούσε και ξαναπερνούσε. Σαν να άλλαζε πρόσωπα και ρούχα και ξανά δίπλα μου καθόταν. Δεν περίμενε αυτός ο κόσμος τίποτα. Απλά ήταν καλά. Ηταν ο εαυτός του. Και έτσι ήταν χαρούμενος. Για τ όνομα ρε παιδιά!!! Απλά για λίγες ώρες, όλες οι ηλικίες, straight, gay, trans, bi έγιναν ένα. Κι εγώ μαζί τους αγάπησα το πιο δύσκολο κομμάτι μου. Το κομμάτι που με θέλει κοινωνικά«λάθος», «στραβό», «ανώμαλο»! Το κομμάτι που κάνει το στομάχι μου και την καρδιά μου να πονάνε... Το πιο λατρεμένο, αληθινό κομμάτι που έχω. Τα μάτια τα είπανε όλα! Καθαρά, ζωντανά και άμα τα κοίταζες λίγο καλύτερα, θα έβλεπες ότι δάκρυζαν. Χωρίς να πέσει κανένα δάκρυ. Ολος ο κόσμος έγινε ένα και όλοι μαζί δακρύσαμε από τη χαρά της θύμησης ότι είμαστε ένα. Κι αυτό το «ένα» είναι ελεύθερο. Το ότι παίζουμε σε διαφορετικά σώματα είναι μια κουτή ψευδαίσθηση. Το ξέρετε γιατί μιλάω έτσι; Ξέρετε ότι κάθε φορά που χωρίζουμε, αποξενωνόμαστε, κόβουμε δεσμούς, στεναχωριόμαστε... Οποτε αγαπάμε, ενωνόμαστε, είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό έκανε το Pride. Μάζεψε όλα τα αγγελάκια του κόσμου και τα έβαλε να μας ψιθυρίσουν στο αυτί ότι είμαστε ένα. Αργύρης Στραβελάκης www.retakeyourpower.com
Οι φίλοι μου, εγώ και ο κόσμος Ολοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να ανήκουν κάπου, να φτιάχνουν κοινότητες, να επικοινωνούν ώστε να μη νιώθουν μοναξιά, παρείσακτοι ή περιθωριοποιημένοι. Η κοινωνία, όμως, έχει άλλη άποψη και μεταχείριση για κάποια από τα μέλη της. Κι αυτά με τη σειρά τους για κάποια άλλα και πάει... γράφοντας. Ο διαφορετικός (και μόνο ως λέξη αρκεί) σεξουαλικός προσανατολισμός αποτελεί αιτία αποκλεισμού ατόμων ή ομάδων από την καθημερινότητα των πολλών. Αυτό που λέμε φυσιολογική ζωή, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ορισμός του φυσιολογικού, τι είναι; Μάλλον φυσιολογικό είναι αυτό με τα λιγότερα προβλήματα, τα οποία στα δημιουργούν ή τα δημιουργείς εσύ η ίδια και εγκλωβίζεσαι μέσα σ αυτά κι όσο πιο πολύ καιρό μένεις φυλακισμένη, τόσο πιο δύσκολη είναι η απελευθέρωση από τα δεσμά. Φυσιολογικό, επίσης, είναι να έχουμε φίλους. Οι φίλοι είναι, μετά την οικογένεια, το σημείο αναφοράς της κοινωνικοποίησής μας και το έρεισμά μας. Στα καλά και στα δύσκολα. Στις φίλες λέμε τα προβλήματα που μας απασχολούν, τον πόνο μας, τις ερωτικές μας απογοητεύσεις, αλλά μοιραζόμαστε και τις χαρές μας, τους έρωτές μας, τα σχέδιά μας για το μέλλον και εν γένει σχεδόν τα πάντα. Γιατί, όμως, σχεδόν τα πάντα κι όχι τα πάντα; Τι μας εμποδίζει από το να ανοιχτούμε και να μιλήσουμε για όλα μας τα μυστικά; Ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη, η παιδεία και η αγάπη (αμφίδρομα όλα τα παραπάνω) είναι μερικοί σημαντικοί λόγοι για να εκμυστηρευτούμε σε κάποιον φίλο μας τα μυστικά μας ή μήπως όχι; Τι συμβαίνει όταν η φίλη μας διαθέτει όλες τις προαναφερθείσες αρετές κι εμείς συνεχίζουμε να διαχεόμαστε από φόβο και ενοχές; Τι είναι αυτό που κατασκευάζει αόρατους τοίχους ανάμεσά σε εμάς και σε άτομα που χαίρουν την απόλυτη συμπάθεια και εκτίμησή μας; Μήπως το θέμα, τελικά, έγκειται σ εμάς τις ίδιες και στη μη αυτο-αποδοχή μας; Μήπως η αυτομοφοβία μας μάς μετατρέπει σε πιο κλειστές, φοβισμένες, ταπεινές (με την κακή έννοια-αν και δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικά καλή) μας μειώνει και δε μας τιμά ως ανθρώπους. Θα ήταν καλό να μη νιώθουμε κόμπλεξ για την όποια διαφορετικότητά μας είτε είμαστε λεσβίες, γκέι, τρανς, αμφί, χοντρές, άσχημοι, ξένες, μετανάστριες, μαύροι, πουτάνες, φτωχές κ.ο.κ. Χρειάζεται πολλή δουλειά, κατ αρχήν με τον εαυτό μας και μετά με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Είναι κουτό να νιώθουμε μειονεκτικά σε μια έτερο παρέα, για παράδειγμα, επειδή είμαστε γκέι. Να φοβόμαστε να εκφέρουμε τη γνώμη μας, να νιώθουμε υπόχρεες και ευγνώμονες που μας κάνουν παρέα και μας «ανέχονται», να δειλιάζουμε να δηλώσουμε τη διαφορετική μας άποψη με το φόβο ότι θα την απορρίψουν επειδή την εκφέρει ένας γκέι, άρα ένας «υποδεέστερος» άνθρωπος. Αυτά είναι αστειότητες. Κανένας άνθρωπος δεν είναι κατώτερος κάποιου άλλου. Ολοι είμαστε ίσοι και διαφορετικοί. Αν αισθανθούμε, ποτέ, ότι υποβιβάζουν τις απόψεις μας, μόνο και μόνο επειδή τις προβάλλει ένας γκέι και δη θηλυπρεπής ή μια τρανς γυναίκα, τότε είναι επιτακτική ανάγκη να διεκδικήσουμε την ισότητα που μας ανήκει και μας κλέβουν. Είναι χρήσιμο να μη μένουμε απαθείς και αμέτοχες στον υποβιβασμό των σκέψεών μας αλλά να τις υποστηρίζουμε ως ισότιμες. Οι φίλοι μας, ωστόσο, εφόσον είναι το σημαντικότερο κομμάτι της ζωής μας θα πρέπει να μας σέβονται, να μας συμπαραστέκονται και να μας τιμούν. Αν δεν κάνουν όλα αυτά απλώς δεν είναι φίλοι. Κάποιες για να δείξουν ότι είναι ανώτερες χρησιμοποιούν κάποιο εγγενές χαρακτηριστικό που τους προσδίδει «κύρος» και παράλληλα υποτιμούν την αξία και την αξιοπρέπεια κάποιου άλλου ανθρώπου. Οσο καλοπροαίρετα και ακούσια και να γίνεται είναι άσχημο για την ψυχολογία των αδύναμων. Ας μην υποτιμούμε τις εαυτές μας. Ας της δώσουμε αυτό που της αξίζει. Αξιοπρέπεια και σωστούς φίλους. Ας βάλουμε ένα τέλος στην αυτομοφοβία. Η μόνη υποχρέωσή μας είναι να έχουμε αγάπη για τον εαυτό μας και σωστούςαγαπημένους ανθρώπους στο πλάι μας. Σταύρος Γιαννακόπουλος
Insequeerity παραγωγής μας
Μέχρι και πριν λίγο καιρό η οικονομική κρίση μας είχε χτυπήσει τη πορτούλα μόνο σε μορφή καψουροτράγουδου. Από το «τι να τα κάνω τα λεφτά» μέχρι ακόμα πιο βαριά ξεσπάσματα χρηματο-απόγνωσης «θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου...», όλοι είχαμε τη ψευδαίσθηση πως για ένα γκομενικό σκηνικό μπορούσαμε να παίξουμε τον Aστραπόγιαννο και να κάψουμε κάθε ίχνος από τη ζωή μας, στην πλατεία στο Γκάζι. Οι εποχές, όμως, αυτές ανήκουν πλέον στο ένδοξο μπουζουκλερί παρελθόν που ο καθένας από εμάς μπορεί να θυμάται με νοσταλγία. Τι έχει παίξει ουσιαστικά αυτή την περίοδο; Οκ, μετά από μια μεγάλη σε διάρκεια εποχή ευφορίας και καλοδιάθεσης, τραλαλά και χαζομάρας, πρέπει ξαφνικά να το παίξουμε ορθολογικοί και οικονόμοι. Μα τα ποτά μιας εβδομάδας να βάλεις κάτω, σφηνάκια και τσιγάρα ανά έξοδο είναι προφανές πού έχουν πάει τα διαφυγόντα κέρδη του ελληνικού δημοσίου. Και το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: Σε αυτά τα πέτρινα χρόνια ο έρωτας και εν γένει ο γκομενικός βίος πώς επηρεάζεται; Γιατί πια δε μπορεί ούτε ένα Cayenne γκόμενο να χτυπήσει κανείς, μπορεί να τον κυνηγά η εφορία, και τώρα πού να τρέχεις στον Κορυδαλλό; Είναι ντεμοντέ από την εποχή Ξανθόπουλου. Από την άλλη, ο μύθος του καλού πρίγκηπα που θα μας ερωτευτεί και θα ζήσουμε happily ever after σε ένα loft στην Ipanema, μπορεί να επιβιώνει στα μεξικάνικα, αλλά προς Θεού, είναι μεξικάνικα! Και είναι σε αυτή την ώρα τη δίκαια, που πάλι η single καριέρα ως θεσμός αγαπημένος, περνάει κρίση. Εξοδα παραστάσεως, μετακινήσεως, επίσημες πρακτικές. Εχεις φάει μισό βασικό μισθό και δεν έχεις πάρει και απόδειξη. Και ερωτώ με το αφελές μου πνεύμα: Αυτά τα έξοδα γιατί να μην εκπίπτουν; Επιστροφή στα σπιτάκια μας λοιπόν, με φιλικούς μπαλκονάτους καφέδες, μαγειρέματα ανά παρέες κτλ. Και τσουπ τα ζευγαρώματα, τύπου Loved and married, και η συγκατοίκηση πρό των πυλών δεν είναι μόνο όμορφη αλλά και πρακτική. Τι προσπαθώ να πω εγώ τόση ώρα; Απλά είναι απόλυτα φυσιλογικό όταν δεν ξέρεις που πάνε τα τέσσερα να θέλεις να πιαστείς από κάπου, να θέλεις να φτιάξεις ένα νησάκι σταθερότητας και ασφάλειας, μια δική σου προσωπική Ελβετία. Και για να προλάβω αντιδράσεις, ο έρωτας ναι υπερβαίνει τα πάντα. Μπορεί να καταργήσει τα πάντα και πάει λέγοντας. Ωραία, αλλά και ο Romeo και η Juliette παιδιά αρχόντων ήτανε της Verona. Ο Ερωτόκριτος μια Αρετούσα γούσταρε και είδαμε όλοι τι έπαθε. Με απλά λόγια, ο έρωτας ήδη έχει αλλάξει σαν έννοια εδώ και καιρό, εμείς απλά τώρα το παίρνουμε γραμμή, παρέα με χιλίαδες άλλα πράγματα. Σε τελική ανάλυση είναι μόνο η οικονομική κρίση που επιρεάζει την ερωτική μας ζωή; Εντάξει για να ξέρω να μην αγχώνομαι όταν περάσει! Προσωπικά έχω την εντύπωση πως υπάρχουν για τον καθένα διαφορετικές πηγές ανασφάλειας. Μια απλή ματιά τριγύρω και ίσως να καταλάβουμε πως αυτό που τελικά αγαπάμε στους φίλους μας, στους δικούς μας, στους έρωτες μας, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τις ανασφάλειές τους. Από θέματα καθαρά τύπου τι φώτα έχει το Sodade να ξέρω να βαφτώ, μέχρι τα πλέον πιο σοβαρά θεματάκια, δε γνωρίζω άτομο που να έχει λύσει εντελώς αυτό που πολύ γενικά αποκαλούμε «ανασφάλεια». Ποιος είναι τότε εκείνος ο τύπος ο «ασφαλής» και «σίγουρος»; Δε γνωρίζω μέχρι τη στιγμή αυτή. Ξέρω όμως πως όλο αυτό το σκηνικό έχει μια κρυφή, αισιόδοξη πλευρά, που ίσως να περνά απαρατήρητη μέσα στον πανικό. Πρόκειται γι αυτό που από τον καιρό του Αδάμ λέγεται «προσωπική επιλογή». Κοινώς είναι ξεκάθαρα στο χέρι μας να διαμορφώσουμε εμείς τον τρόπο που θέλουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας, τον τρόπο που θέλουμε να εκφράσουμε τις ανασφάλειές μας, και όχι το Nitro ή το αγαπημένο life n style show. Και αντί να καταφεύγουμε πια σε κλισέ, τραγικά βαρετές λύσεις και τσιτάτα, μπορούμε χωρίς καμιά ενοχή, στην ώρα τούτη, μπορούμε να βρούμε καινούργιους τρόπους να εκφράσουμε τους εαυτούς μας και να μην περιμένουμε τίποτε περισσότερο από κανένα. Μοναχικό ξέρω πως ακούγεται, αλλά το ζήτημα δεν είναι πρώτα να είσαι οκ με εσένα τον ίδιο και μετά να δεις τι θα κάνεις και με το γκομενικό; Εκτός αν θες να ζήσεις σε ένα παράλληλο κουραστικό σύμπαν του prime time. Και μάντεψε: Κάνει και χαμηλή τηλεθέαση! Γκομενοπαγίδα τρελή, συνεπώς, η οικονομική η κρίση και το ΔΝΤ ούτε ένα μέτρο της προκοπής δεν έχει καταθέσει για τα καυτά ζητήματα. Γιατί σε ρωτώ: Θα πας εσύ φέτος το καλοκαίρι στη Σαντορίνη για ρομαντικό week end; Ασε που από πέρυσι η Μύκονος έχει μετατραπεί σε Μοναστήρι της Πάρμας. Ενα ποτό στο χέρι σαν ολονυχτία στον άγνωστο μακαρίτη. Οκ το ξέρω πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλέξει κανείς ποια ανασφάλεια να λύσει πρώτη. Μερικοί δεν το κάνουν και ποτέ. Ωστόσο δε μπορώ να θυμηθώ από πότε ο έρωτας και η ανασφάλεια ήτανε έννοιες αντίθετες. Αυτό που μας πονάει απλά είναι πως από τους προβληματισμούς περάσαμε στα προβλήματα, και αυτό δεν αρέσει σε κανένα. Θα ήμουν πολύ περίεργος να έβλεπα τι θα γινόταν αν ο Romeo και η Juliette δεν πεθαίνανε στο τέλος. Μάλλον η τελευταία θα είχε φάει την αποκλήρωση, θα καθάριζε πατατούλες και θα περίμενε τον σύζυγο. Κοινώς η καθημερινή τριβή είναι το all time test σε όλα τα ρομαντικά σενάρια. Το πικρόχολο της υπόθεσης είναι ένα: Με τόσο χαμηλό budget, εσύ έχεις κάνει τουλάχιστον το σωστό casting; Η θα σταματήσεις την παραγωγή; Βασίλης Νικορέλος
Iseque Insequeerity Πανικός Θα με έπιανε αν δεν είχα τα μυαλά μου πάνω από την αλανιάρα καρδιά μου: Πανικός! Γιατί όλα γύρω σαν να καταρρέουν, διαλύονται! Ολοι ζούμε σε μια κατάσταση οικονομικής αβεβαιότητας. Κι εγώ να προσπαθώ να μείνω όρθιος μέσα σε έναν κυκεώνα από υποχρεώσεις, απολύσεις και «πρέπει», που έχω υιοθετήσει. Κάτι μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία νιώθω να μου κόβει τα πόδια. Κάτι νιώθω να με ευνουχίζει. Κάτι νιώθω να μου κλέβει τον εαυτό μου. Για να το βρω, χρειάζεται να αφεθώ σε αυτό που είμαι χωρίς να με κρίνω. Βλέπεις, μια ζωή κρίνω αυστηρά τον εαυτό μου, τον καμουφλάρω με επίθετα: Ο χαζός, ο αδύναμος, ο άχρηστος. Για μια στιγμή, αν σταματήσω να διαπιστώνω ότι αυτό που νιώθω είναι ένας μεγάλος φόβος. Δεν έχει πιο συγκεκριμένη ταυτότητα. Απλά ο κόσμος φοβάται. Φοβάται μην τελειώσουν όλα, μην αλλάξουν όλα, μη χωρίσουν, μην απολυθούν, μην καεί το φαγητό, μην κολλήσουν καμιά ασθένεια κι ένα κάρο άλλα. Αρχισα, λοιπόν, να ψάχνω τι ακριβώς είναι ο φόβος. Φόβος, είναι το σκοτάδι. Και το σκοτάδι είναι η έλλειψη φωτός. Οπου φως βάλε αγάπη, τότε φόβος είναι οτιδήποτε δεν εμπεριέχει αγάπη. Ο,τι δεν γνωρίζω, δεν μπορώ να το αγαπήσω. Αρα κατά κύριο λόγο φοβάμαι το άγνωστο. Οπότε άμα κρίνω τον εαυτό μου συνέχεια, πώς να τον γνωρίσω; Κρίνοντας τον εαυτό μου αυστηρά, του επιτρέπω να μη βλέπω ποιος είμαι. Ετσι, φοβάμαι! Φοβάμαι αυτό που δεν ξέρω ότι είμαι. Θα μου πεις, γιατί τα γυρνάς όλα στον εαυτό σου; Εδώ βλέπουμε μια ολόκληρη κοινωνία να περνά μια φάση ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Δεν γυρνάει ο κόσμος γύρω σου. Για σκέψου το λίγο παραπάνω... όντως δεν γυρνάει; Οχι γύρω από μένα, αλλά γύρω από τον καθένα από εμάς. Αλλά ας δούμε από πού έχει ξεκινήσει αυτή η ανασφάλεια. Οταν άρχισα ως teenager να ασχολούμαι με τη σεξουαλικότητά μου, διαπίστωσα ότι υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας της σαρκικής απόλαυσης και ο άλλος του πραγματικού δεσίματος. Στο πρώτο ευχαριστιόταν το σώμα μου και στο δεύτερο τιμούσα την ψυχή μου. Και τα δύο εξυπηρετούσαν τους σκοπούς τους. Αλλά παρατήρησα ότι ο κόσμος γύρω μου έδινε έμφαση μόνο στην επιφάνεια, στο σώμα του και καθόλου στην καρδιά και την ψυχή του. Το αποτέλεσμα ήταν να περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους μπερδεμένους και ψεύτικους. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να χάνω κι εγώ τον δρόμο μου. Αρχισα να επιτρέπω να με ορίσουν οι φίλοι μου ή τα ρούχα που φοράω ή το αυτοκίνητο που οδηγώ ή τα λεφτά που βγάζω και να ζητάω από τους άλλους να με αξιολογήσουν βάσει αυτών! Ολα στην επιφάνεια και είχα ξεχάσει, γιατί δίνω τόσο έμφαση σε αυτή... Ψάχνοντας τώρα να δω τι με εκτροχίασε, με χαρά βλέπω ότι ήταν η πληγωμένη καρδιά μου. Ακούστε αγαπημένοι μου άγνωστοι φίλοι, όλοι έχουμε πληγωθεί. Ολοι ανεξαιρέτως. Η προσωπικότητα μάς παίζει περίεργα παιχνίδια. Νομίζει, επειδή μας παράτησε ο μεγάλος μας έρωτας ή τελείωσε με άσχημο τρόπο η ομορφότερή μας σχέση, ότι δεν αξίζουμε. Και από εκείνο το σημείο και μετά προσπαθούμε να πείσουμε τους ανθρώπους που μας έλκουν ερωτικά ότι αυτό που είμαστε αξίζει να το αγαπήσουν. Γιατί κάπου στην πορεία ξεχάσαμε να το αγαπάμε εμείς και χρειαζόμαστε επείγοντος μια υπενθύμιση! Επειδή, όμως, κανένα σχολείο δεν μας έχει πει πώς να αγαπάμε τον εαυτό μας, χανόμαστε σε μια ακριβή μπλούζα και σε ένα φαντασμαγορικό αμάξι. Fabulous life και μέσα μας ένα μικρό παιδί να κλαίει, γιατί δεν το πήραμε αγκαλιά... Αλλά αυτά, για να μπορέσεις να τα δεις, χρειάζεται να γνωρίσεις αυτό που τόσα χρόνια ξεχνάς να δεις... Οταν, λοιπόν, διαπιστώνεις ότι δε γνωρίζεις τον εαυτό σου, τι κάνεις; Νομίζω το πρώτο βήμα είναι να σταματήσεις να τον κρύβεις από εσένα. Και συνήθως, όπως είπα και πιο πάνω, τον κρύβουμε με την κριτική. Του βάζουμε ταμπέλες, για να μη δούμε ποιοι είμαστε! Ο πιο εύκολος τρόπος που βρήκα είναι να αποδεχθώ την αποτυχία. Εχουμε μεγαλώσει μέσα σε ένα σύστημα πεποιθήσεων που δεν ήταν επιλογή μας να το υιοθετήσουμε. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήταν χρήσιμο! Ηταν, μέχρι την ώρα που άρχισα να το καταλαβαίνω. Μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που στοχεύει στην επιτυχία. Στον καλό βαθμό, στην πετυχημένη δουλειά, στον όμορφο γκόμενο, στην κοινωνικά όμορφη ζωή! Καμία σχέση ε; Οποιος τα έχει πετύχει όλα αυτά που μας μάθανε ότι είναι τα σημαντικά, αρχίζει και ψάχνει σιγά, σιγά την ουσία. Είδε το σκοτάδι και θέλει να το κάνει φως. Τόσο που γίνομαι αληθινός και ευάλωτος ξανά... όπως πριν τον πρώτο μου έρωτα... όπως πριν το πρώτο τραύμα μου... και το διασκέδαζα τότε τόσο πολύ. Γιατί απλά ήμουν απο-ταυτισμένος από το αποτέλεσμα, γιατί δεν το ήξερα. Πήγαινα μαζί με τη ροή! Φοβόμαστε τα πάντα γύρω μας, γιατί δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε! Αλλά σιγά-σιγά το σκοτάδι του αγνώστου το γεμίζουμε με φως! Είμαστε υπερβολικά τυχεροί που ζούμε στην Ελλάδα του σήμερα που κάνει μια αναγκαστική στροφή, που μπορεί να δώσει τα φώτα ξανά στον κόσμο. Γυρνάμε τη σελίδα στο βιβλίο και η επόμενη είναι κενή, για να τη γράψουμε εμείς από την αρχή! Γυρνάμε από το έξω στο έσω. Αρχίζουμε να εξελισσόμαστε... Η κρίση, η ανασφάλεια και ο φόβος είναι εσωτερικές καταστάσεις που πυροδοτούνται από το άγνωστο. Το άγνωστο είναι ο δρόμος μας. Εκεί πάμε! Αργύρης Στραβελλάκης www.retakeyourpower.com
erity 1 Οταν ο καλός σου έχει ετοιμάσει ρομαντικό δείπνο - έκπληξη, μη δείξεις ποτέ πως είσαι κουρασμένος, ακόμα κι αν από μέσα σου το μόνο που σκέφτεσαι είναι να ξαπλώσεις στον καναπέ και να δεις το νέο επεισόδιο του Glee. Κάθισε στο τραπέζι, βάλε κρασί στα ποτήρια, φάε 1-2 μπουκιές και κάνε αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα... Για οποιαδήποτε λόγο και αφορμή μην χρησιμοποιήσεις τις φράσεις 2«Είναι ιδέα μου ή πάχυνες;», «Σα να χεις κάνει μαγουλάκι!». Δεν νομίζουμε ότι θες να αντιμετωπίσεις την «Oργή του Καν». Βρες τρόπους να θίξεις το θέμα εμμέσως. Παράδειγμα: «Μωρό μου σκέφτομαι να πάρω ποδήλατο. Τι λες να πάρουμε ο καθένας από ένα, να κάνουμε και εκδρομές τα Σαββατοκύριακα;». Οχι μόνο θα καταφέρεις να φύγει το μάγουλο, αλλά και θα σου βγάλει το καπέλο για το πόσο ρομαντικός είσαι. Η κρεβατομουρμούρα είναι σαν την γκρίνια της μαμάς και του μπαμπά... 3αν δε μπορείς να την αποφύγεις, απόλαυσε την. Οταν φτάσεις στο σημείο να θες να σηκώσεις την πολυκατοικία στο πόδι... κάνε την εξής απλή κίνηση: βάλε στο στέρεο εντελώς τυχαία το αγαπημένο cd του καλού σου και την ώρα που θα παίζει ένα λατρεμένο του κομμάτι, πες του κάτι γλυκό και όμορφο. Οχι μόνο θα τον αποσυντονίσεις, αλλά και θα μεταφέρεις τη συζήτηση σε σαφώς πιο ενδιαφέροντα σημεία. 4 Κεφάλαιο ανασφάλειες: Χμμ άκρη δεν βγάζεις ότι και να κάνεις - ρώτα με και μένα, ο ωροσκόπος μου να ναι καλά. Υπάρχει, όμως, κάτι αποδεδειγμένα αποτελεσματικό... πάρτο αλλιώς, κάνε πλάκα, σατίρισε τα όλα, η καθημερινότητα έχει ups και downs... και να θυμάσαι... το ποτήρι πάντα μισογεμάτο! Βρες ένα τρόπο να εξασφαλίσεις χρόνο για τον εαυτό σου... ναι, 5δε λέω, οι ζουζουνιές και ο χρόνος που περνάς με τον καλό σου είναι επουσιώδης, ωφέλιμος, πολύτιμος, δένει τη σχέση, μπλά μπλά μπλά... αλλά δεν χρειάζεται να το παρατραβάς... όταν εκείνος θα στραβολαιμιάζει μπροστά στο pc για την αυριανή παρουσίαση, στο νιοστό meeting, δε χρειάζεται να είσαι από πάνω. Είναι μια καλή ιδέα να κάτσεις να ασχοληθείς με τα comics σου ή να πας για κουτσομπολιό στον κολλητό σου. 6 7 Ποτέ μην αναφέρεις πόσο καλύτερα έκανε κάτι ο πρώην σου (καλά για το σεξ ούτε λόγος... το καλό που σου θέλω). Σκέψου το μονάχος, συζήτησε το με τους κολλητούς σου, αλλά επ ουδενί μη το αναφέρεις στον ίδιο. Να ξέρεις, πως όχι μόνο δε θα το ξεχάσει ποτέ, αλλά θα στο θυμίζει όποτε εκείνος θεωρεί απαραίτητο. Αν πάλι είσαι αυτός που θα ακούσει το «χαρμόσυνο» μαντάτο, εννοείται πως δεν πρέπει να δώσεις σημασία... ήταν ένα λάθος, μια απερισκεψία της στιγμής, δείξε χαρακτήρα και ξέχασε το (μη τολμήσεις και το ξεχάσεις... θα έχεις να κάνεις μαζί μου). Οχι που θα σου πει ότι ο πρώην αντιδρούσε καλύτερα, όταν τον πιάνουν οι κλειστές του και κάνει να σου μιλήσει μια μέρα. Μη ρωτάς πράγματα που στην πραγματικότη- 8 τα, δε θες να ξέρεις. Οι πρώην είναι παρελθόν και αν δεν έχεις κάποια αφορμή για να μάθεις λεπτομέρειες, μην το σκαλίζεις. Αλλωστε τι ακριβώς θες να μάθεις; Με πόσους έχει κοιμηθεί το καμάρι σου; Κι αν σου πει με καμιά εκατοστή; Δε νομίζω να χαρείς και πολύ, όταν ξέρεις ότι το μισό γκαζοχώρι τον ξέρει με το «μικρό» του όνομα. Συμμάχησε με την 9κολλητή... κι αν δε σε συμπαθήσει απ την αρχή, βρες τρόπους να την πάρεις με το μέρος σου. Την προσωπικότητα άλλωστε, την έχεις. Αν πάλι δεν την έχεις και είσαι ένα εγωιστικό γουρούνι που το μόνο που τον νοιάζει είναι ο εαυτούλης του... τότε λυπάμαι, αλλά καλό λόγο μην περιμένεις ν ακούσεις ούτε από μένα. Εχεις να τον δεις μια εβδομάδα γιατί έλειπες 10 + επαγγελματικό ταξίδι στην Ορεινή ΑχαΪα και ανυπομονείς να τον πάρεις στην αγκαλιά σου και να περάσεις μαζί του μια ρομαντική, αξέχαστη βραδιάς; Κι εκείνος, αντί να συμμερίζεται τη χαρά σου, προτιμά να πάτε σινεμά; Δε λέω τίποτα... θα βρεις κάτι να πεις. Σινεμά πάντως δε θα πάτε. Να θυμάσαι πως τίποτα δεν είναι τέλειο.. και σημασία δεν έχει το δάχτυλο, αλλά το δάσος... εντάξει, καμιά φορά έχει και το δάχτυλο τη σημασία του, αλλά αυτό ειναι για άλλο άρθρο του AntiVirus. Babs Lostath 10 + 1 συμβουλές για ήσυχες νύχτες Insequeer
(I] [GAYTOONS Ο Μελένιος είναι η βασίλισσα του Στρουμφοχωριού, ο Batman στέλνει την Catwoman για χάρη του Robin και ο Bob Σφουγγαράκης είναι το απόλυτο Gay Icon! Εναλλακτικές ιστορίες με τα cartoons που όλοι αγαπήσαμε! The truth is out there! by Daemian Bob Σφουγγαράκης: Tο απόλυτο Gay Icon! Τελικά τα πλάσματα του βυθού είναι πολύ προχωρημένα! Ο Bob Σφουγγαράκης είναι η μοναδική ιστορία cartoon που δεν χρειάζεται να αλλάξει, γιατί τα έχει όλα! Και τον ερωτά με το γείτονα τον Patrick και την περιπέτεια και ένα gay γάμο! Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα μετά τον γάμο! Ο Bob και ο Patrick αποφασίζουν να μετακομίσουν από τον βυθό Bikini, γιατί το σπίτι ανανάς δεν τους χωράει πια και βρίσκουν ένα ρετιρέ απέναντι από τη Ariel τη μικρή γοργόνα, η οποία έχει πάρει διαζύγιο από τον πρίγκιπα, έχει επιστρέψει στον βυθό και έχει γίνει «φάλαινα», από το πολύ φαϊ για να ξεπεράσει τον χωρισμό. Bob και Ariel γίνονται κολλητές και πίνουν όλη μέρα καφέδες, ενώ ο Patrick πιάνει δουλειά σε βενζινάδικο, γιατί ο Bob γουστάρει γράσο και βαρβατίλα. Η Ariel όμως για να εκδικηθεί τον πρώην άντρα της και να την πει στη συντηρητική κοινωνία της ξηράς, αποφασίζει να προωθήσει το ζήτημα των gay γάμων και της υιοθεσίας στην επιφάνεια. Εκεί ο Bob και η Ariel συναντούν την Anjelina Jolie που έχει μεγάλη πείρα στις υιοθεσίες και ζητούν αναγνώριση του ζεύγους Bob και Patrick στην ξηρά! Η Angelina το κάνει πρώτη είδηση και τα gay πλάσματα της επιφάνειας ζητούν την ίδια αναγνώριση με αυτά του βυθού! Ο Bob Σφουγγαράκης γίνεται είδωλο, η ζωή του μεταφέρεται στην τηλεόραση και κάπως έτσι μαθαίνουμε και εμείς για τη ζωή στο νερό!
) Batman: Ηρωας! Η σχέση με την Catwoman δεν πήγαινε άλλο! Της είχε πει από καιρό ότι είχε βαρεθεί τα σαδομαζό παιχνίδια και τα μαστίγια και το μόνο που ήθελε ήταν να του σιδερώνει μια κάπα και να υπάρχει φαγητό στο τραπέζι μετά το ανθρωποκυνηγητό! Αυτή εκεί το χαβά της! Να αλωνίζει τις ταράτσες και να κάνει αεροπλανικά με την γόβα την δωδεκάποντη! Είδε και απόειδε ο Bruce και μια μέρα, μετά από το εξαντλητικό κυνήγι του Joker αποφάσισε να «λιώσει» στου Robin γιατί η άλλη η αχαϊρευτη πάλι κονσέρβες τόνου θα τον τάιζε. Μελένιος: Στρουμφάκι και επιχειρηματικό δαιμόνιο! Το πράγματα κύλησαν όπως ήταν αναμενόμενο, ο Robin του σερβίρει ένα ωραιότατο δείπνο φορώντας μόνο το κολάν του και λίγο το φως της σπηλιάς, λίγο η στενή τους συνεργασία κατέληξαν ένα βήμα πριν την εκκλησία (γιατί σου λέει στην Metropolis όλα επιτρέπονται.)! Κάπως έτσι ο Batman γίνεται ο απόλυτος Daddy και η Catwoman φλερτάρει πια με τον Ροζ Πάνθηρα! Το σκέφτηκε και το ξανασκέφτηκε ο Μελένιος και έπιασε την κολλητή του την Στρουμφίτα, τα έβαλαν κάτω και τα συμφώνησαν! Μα δεν πάει άλλο να την «παίρνει» ολόκληρο του Στρουμφοχωριό και όταν τα έχει φτύσει η άλλη να τρίβονται σε αυτόν! Ασε που καμία αναγνώριση πια για το κοινωνικό του έργο! ΟΚ, τον Προκοπή πάντα τον γούσταρε γιατί είχε σωματάρα, αλλά πόσο πια θα εκμεταλλεύονται την καλοσύνη του; Βρήκαν ένα ωραιότατο δίπατο μανιτάρι τα δυο τους, πέταξαν και ένα κόκκινο φωτάκι απέξω και να σου τα πρώτα χρήματα, και να σου τα δώρα από τον Λιχούδη! Τα πρωινά διάβαζαν Madame Figaro και συζητούσαν για σταυροβελονιά και το απογευματάκι που σχόλναγαν τα υπόλοιπα Στρουμφάκια έπιαναν δουλειά. Μετά από ένα, δύο χρόνια, ήταν τα πιο πλούσια Στρουμφάκια του δάσους και ο Μελένιος αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για αρχηγός, μια και τον ΜπαμπαΣτρούμφ, τον ξετίναξε η άλλη η ξανθιά στο κρεβάτι (πόσο να αντέξει ο παππούλης;). Ο Μελένιος βγήκε παμψηφεί αρχηγός, η άλλη η χαζή πήγε και γκαστρώθηκε από τον άχρηστο τον Χουζούρη και το Στρουμφοχωριό εξάγει κάτι καινούργια μπλε χαπάκια! Τυχαίο; Δε νομίζω.
He-Man: H χαρά του κομμωτηρίου! Μεσημέρι στην Eternia και ο He-Man με την She-Ra βαριούνται τη ζωή τους στο κάστρο, γιατί έξω έχει ντάλα ήλιο και που να τρέχουν μεσημεριάτικα. Ωσπου η άλλη, η ζηλιάρα λέει στον He-Man ότι δεν του πέτυχε η βαφή στο κομμωτήριο και ότι το καρεδάκι που έχει είναι πολύ passe! Τρελαίνεται ο He-Man και βγαίνει με το βρακί στους δρόμους, που άλλωστε είναι και η στολή του, για να βρει κομμωτήριο να αλλάξει haistyle! Βρίσκει τον τίγρη του για να τον πετάξει στα γρήγορα μέχρι της Λίτσας για ένα πέρασμα στο χρώμα, το ξανθό, το σαντρέ, το Σκανδιναβικό, αλλά ο τίγρης τον έχει χεσμένο και επικαλείται πονοκέφαλο! Φρικαρισμένος ο He-Man και βρίζοντας την Λίτσα, την κομμώτρια που πήγε και άνοιξε υποκατάστημα στη Narnia, αποφασίζει να κάνει «ντου», στο μισητό του εχθρό τον Skeletor και να του κλέψει το χρωμοσαμπουάν. Δεν υπολογίζει όμως σωστά και πετυχαίνει τον Skeletor γυμνό στη μπανιέρα να πλατσουρίζει! Ο He-Man που πάντα γούσταρε τα μοντέλα και είναι ο λόγος που και ο ίδιος έχει κορμάρα, βλέπει τον Skeletor πετσί και κόκαλο -ε είναι και το φυσικό του εδώ που τα λέμε-, και τον ερωτεύεται παραφορά μια και νομίζει ότι είναι μοντέλο σε κατάσταση «Anorexia Nervosa». Το μαγικό σπαθί του He-Man πετιέται στα άχρηστα μια και το είχε μόνο και μόνο για να σφάζει τον Skeletor και η She-Ra δεν παίρνει πρέφα τίποτα μέχρι να ξεκαλοκαιριάσει. Candy Candy: Η αθώα! Το θέμα με την Candy είναι ότι μεγάλωσε με αδερφές. Αδερφή Πόνυ, αδερφή Μαρία και μετά την πήρε η κατρακύλα. Βγήκε στον δρόμο αθώα και ανέγγιχτη και βρήκε την άλλη την αδερφή, τον Antony και τον ερωτεύτηκε! Αφού κοπέλα μου το βλέπεις ότι ο τύπος όλη μέρα χαϊδεύεται με τριαντάφυλλα και είναι όλο μη και μη όταν τον πλησιάζεις, τι το κουράζεις; Πιάσε εκεί τον Τέρι που φαίνεται πιο αρσενικός! Οπως και να το πάρεις αυτό το κορίτσι στάθηκε άτυχο! Ωσπου μια μέρα της Candy της γυρνάει το μυαλό και παίρνει ανάποδες! Μπαίνει μέσα στον κήπο του Antony, του τα κάνει φύλλο και φτερό και τον στέλνει στα τσακίδια! Στο δρόμο βρίσκει την άλλη την ξινή, την Eliza και την «κρυφή» τον αδερφό της, τον Neil, τους χώνει δυο ξανάστροφες και παίρνει το αίμα της πίσω! Ο δρόμος την βρίσκει στην κολλητή της, την Annie, που μπορεί να της έπαιξε μπινιά, αλλά έχουν και το φλερτάκι να παίζει. Την πετάει στο άλογο, η άλλη η μύξα κλαίει γιατί και καλά θα χάσει την προίκα, ενώ κρυφά της αρέσει, και χάνονται οι δυο τους στο ηλιοβασίλεμα. The End.