993/2003 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Α

K.I. Αριθµός 993/2003 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Α Συνεδρίασε δηµόσια στο ακροατήριό του στις 25 Νοεµβρίου 2002, µε την εξής σύνθεση: Γ. Ανεµογιάννης, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Α' Τµήµατος,. Μπριόλας, Ειρ. Σαρπ, Σύµβουλοι, Τ. Κόµβου, Χρ. Σιταρά, Πάρεδροι. Γραµµατέας η Ε. Κουµεντέρη, Γραµµατέας του Α Τµήµατος. Για να δικάσει την από 3 Μαΐου 2001 αίτηση: της ηµόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισµού (.Ε.Η.), που εδρεύει στην Αθήνα (οδός Χαλκοκονδύλη αριθ. 30), η οποία παρέστη µε τον δικηγόρο Κων/νο Παπαδηµητρίου (Α.Μ. 8645), που τον διόρισε µε πληρεξούσιο, κατά του Κων/νου Ανδριόπουλου, κατοίκου Υµηττού Αττικής (οδός Περιστάσεως αριθ. 4), ο οποίος παρέστη µε την δικηγόρο Σοφία Σπηλιωτοπούλου Κουκούλη (Α.Μ. 1654), που την διόρισε στο ακροατήριο. Με την αίτηση αυτή η αναιρεσείουσα Επιχείρηση επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ αριθ. 5933/2000 απόφαση του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών. Η εκδίκαση άρχισε µε την ανάγνωση της εκθέσεως της Εισηγήτριας, Συµβούλου, Ειρ. Σαρπ. Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο της αναιρεσείουσας Επιχειρήσεως, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόµενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και την πληρεξούσια του αναιρεσιβλήτου, που ζήτησε την απόρριψή της. Μετά τη δηµόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι Α φ ο ύ µ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό µ ο 1. Επειδή, µε την κρινόµενη αίτηση ζητείται η αναίρεση της 5933/2000 αποφάσεως του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών, µε την οποία

Αριθµός 993/2003-2- απερρίφθη έφεση της ηµοσίας Επιχειρήσεως Ηλεκτρισµού κατά της 7555/1998 αποφάσεως του ιοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Με την τελευταία αυτή απόφαση είχε ακυρωθεί, κατά παραδοχή προσφυγής του αναιρεσιβλήτου, η τεκµαιροµένη σιωπηρή απόρριψη από το Συµβούλιο Ασφαλίσεως Προσωπικού της ανωτέρω επιχειρήσεως της ενστάσεως αυτού κατά της 21/7/20.2.1997 αποφάσεως του ίδιου Συµβουλίου, µε την οποία είχε απορριφθεί αίτηµά του περί χορηγήσεως συντάξεως λόγω θανάτου της συζύγου του, συνταξιούχου της εν λόγω επιχειρήσεως. 2. Επειδή, µε το άρθρο 34 του Ν. 2773/1999 (ΦΕΚ Α 286) ορίσθηκε ότι «1. Ιδρύεται νοµικό πρόσωπο δηµοσίου δικαίου µε την επωνυµία «Οργανισµός Ασφάλισης Προσωπικού.Ε.Η.» (Ο.Α.Π..Ε.Η.), το οποίο έχει σκοπό την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση του προσωπικού και των συνταξιούχων της ηµόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισµού (.Ε.Η.), όπως αυτή υφίσταται κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος νόµου, καθώς και των τυχόν διαδόχων της, ως προς την επιχειρηµατική δραστηριότητα που αυτή ασκεί, σε περίπτωση µεταβολής µε οποιονδήποτε τρόπο της νοµικής της µορφής ή της σύνθεσης του µετοχικού της κεφαλαίου, Ο Ο.Α.Π..Ε.Η. ασκεί την κύρια και την επικουρική ασφάλιση και την ασφάλιση υγείας και πρόνοιας των ασφαλισµένων του όπως αυτή προβλέπεται σύµφωνα µε τις ισχύουσες κατά την έναρξη ισχύος του νόµου αυτού διατάξεις και ιδίως τις διατάξεις των άρθρων 2, 3, 5, 6 και 8 έως 30 του ν. 4491/1966 και του π.δ. 245/1975, όπως αυτές ισχύουν. 2. Με προεδρικό διάταγµα, που εκδίδεται µε πρόταση των υπουργών Εσωτερικών, ηµόσιας ιοίκησης και Αποκέντρωσης, Οικονοµικών, Ανάπτυξης και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ρυθµίζονται στο πλαίσιο των επόµενων παραγράφων και της συµφωνίας που περιλαµβάνεται στην παράγραφο 12 του άρθρου αυτού, τα σχετικά µε τη σύσταση, την οργάνωση κα λειτουργία του Ο.Α.Π..Ε.Η., καθώς και κάθε αναγκαία λεπτοµέρεια. 3. Ο Ο.Α.Π..Ε.Η. διοικείται από επταµελές ιοικητικό Συµβούλιο 8. Με κοινές αποφάσεις των Υπουργών Οικονοµι-

Αριθµός 993/2003-3- κών, Ανάπτυξης και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων καθορίζεται η ηµεροµηνία έναρξης της λειτουργίας του ιοικητικού Συµβουλίου και των υπηρεσιών του Ο.Α.Π..Ε.Η. 9. 12. Κυρώνεται η συµφωνία που υπεγράφη στις 30 Ιουλίου 1999 µεταξύ του Υπουργού Ανάπτυξης και της ΓΕΝ.Ο.Π..Ε.Η., η οποία έχει ως εξής : «1. 2. 3. Εν όψει της υποχρεωτικής απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, η.ε.η. θα υπαχθεί στο ν. 2414/1996 και θα µετατραπεί σε ανώνυµη εταιρεία µε συνέπεια να καθίσταται πλέον αναγκαίος ο διαχωρισµός του σηµερινού διφυούς νοµικού προσώπου της.ε.η. αφ ενός µεν σε νοµικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, που αναπτύσσει την επιχειρηµατική δραστηριότητα στο χώρο της ηλεκτρικής ενέργειας µε τη µορφή ανώνυµης εταιρείας, αφ ετέρου σε ένα νοµικό πρόσωπο δηµοσίου δικαίου που θα εξακολουθεί να λειτουργεί ως ασφαλιστικός φορέας του προσωπικού της.ε.η. 4. 5. Έτσι για τους παραπάνω λόγους το Ν.Π... Ασφαλιστής.Ε.Η. διαχωρίζεται από τη.ε.η. Επιχείρηση Α.Ε. και δηµιουργείται ένα Ν.Π... (.Ε.Η. Ασφαλιστής). Ο νέος ασφαλιστικός φορέας θα καλύψει, θα εξασφαλίσει και θα προστατεύσει, εις το ακέραιο, όλες τις κάθε είδους ασφαλιστικές παροχές και υποχρεώσεις του ασφαλιστικού φορέα της.ε.η.». 13. Η θητεία των µελών του Συµβουλίου Ασφάλισης Προσωπικού της.ε.η. που λειτουργεί σήµερα στη ιεύθυνση Ασφάλισης Προσωπικού.Ε.Η., σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 4491/1966, όπως αυτές ισχύουν, παρατείνεται µέχρι την έναρξη λειτουργίας του ιοικητικού Συµβουλίου του Ο.Α.Π..Ε.Η..». Κατ εξουσιοδότηση της παρατεθείσης ανωτέρω παραγράφου 2 του άρθρου 34 του Ν. 2773/1999 εκδόθηκε το Π.. 51/2001 µε τίτλο «Σύσταση, οργάνωση και λειτουργία του Οργανισµού Ασφάλισης Προσωπικού.Ε.Η. (Ο.Α.Π./.Ε.Η.)» (ΦΕΚ Α 41), το οποίο ορίζει, στο άρθρο 3 ότι «Ο Οργανισµός διοικείται από το ιοικητικό Συµβούλιο», στο άρθρο 4 παρ. 3 ότι «Ο Πρόεδρος και τα λοιπά µέλη του.σ. ορίζονται µε απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων που δηµοσιεύεται στην

Αριθµός 993/2003-4- Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως», στο άρθρο 7 παρ. 1 ότι «Ο Πρόεδρος του ιοικητικού Συµβουλίου : α) Εκπροσωπεί τον Οργανισµό στις δηµόσιες αρχές, τα δικαστήρια και τους τρίτους β)» και στο άρθρο 11 ότι «1. Μέχρι την έκδοση της κοινής Υπουργικής Απόφασης της παρ. 8 του άρθρου 34 του Ν. 2773/99 (ΦΕΚ Α 286) και έως ότου οργανωθούν και στελεχωθούν όλες οι υπηρεσίες του Οργανισµού η διεκπεραίωση των εργασιών του Οργανισµού γίνεται από τις υπηρεσίες της ιεύθυνσης Ασφαλίσεως Προσωπικού ΕΗ, οι οποίες εξακολουθούν να υπάρχουν µε την οργανωτική µορφή που έχουν κατά τη δηµοσίευση του παρόντος, 2. 5. Ο εργοδότης (δηλαδή, σύµφωνα µε το άρθρο 1 παρ. 2 περ. β και γ του ίδιου διατάγµατος, η.ε.η.) θα εξακολουθήσει να παρέχει στον ΟΑΠ τουλάχιστον µέχρι την 31.12.2002 τις υποστηρικτικές υπηρεσίες που παρέχει κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος στην ιεύθυνση Ασφάλισης Προσωπικού ΕΗ όπως υπηρεσίες µηχανογραφικής και νοµικής υποστήριξης». Εξάλλου, µε την εκδοθείσα κατ εξουσιοδότηση της παρατεθείσης ανωτέρω παραγράφου 8 του άρθρου 34 του Ν. 2773/1999 κοινή απόφαση Φ50/οικ.1030/11.7.2001 των Υφυπουργών Οικονοµικών, Ανάπτυξης και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΦΕΚ Β 945/24.7.2001) ορίσθηκε ως ηµεροµηνία ενάρξεως της λειτουργίας του µεν ιοικητικού Συµβουλίου του Οργανισµού Ασφάλισης Προσωπικού.Ε.Η. (Ο.Α.Π..Ε.Η.) η 1 η Αυγούστου 2001, των δε υπηρεσιών του εν λόγω Οργανισµού η 1 η Ιανουαρίου 2002. Τέλος, το ιοικητικό Συµβούλιο του ανωτέρω Οργανισµού διορίσθηκε µε την Φ50/1156/25.7.2001 απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΦΕΚ τεύχος Ν.Π... 179/8.8.2001). 3. Επειδή, σύµφωνα µε τις ανωτέρω διατάξεις, ο συσταθείς µε το άρθρο 34 του Ν. 2773/1999, ως νοµικό πρόσωπο δηµοσίου δικαίου, Οργανισµός Ασφάλισης Προσωπικού.Ε.Η. σκοπό έχει την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση του προσωπικού και των συνταξιούχων της ηµοσίας Επιχείρησης Ηλεκτρισµού και ασκεί την κύρια και την επικουρική ασφά-

Αριθµός 993/2003-5- λιση υγείας και πρόνοιας των ασφαλισµένων του (όπως αυτή προβλέπεται σύµφωνα µε τις ισχύουσες κατά την έναρξη ισχύος του ανωτέρω νόµου διατάξεις), την οποία ασκούσε η ειδικώς συσταθείσα για το σκοπό αυτό ιεύθυνση Ασφάλισης Προσωπικού.Ε.Η.. Περαιτέρω, από το συνδυασµό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται ότι, µέχρι την έναρξη λειτουργίας των οργάνων και των υπηρεσιών του ανωτέρω Οργανισµού, όλες οι σχετικές µε την κοινωνική ασφάλιση υποθέσεις εξακολουθούν να διεκπεραιώνονται, για λογαριασµό του Οργανισµού αυτού, από τα όργανα και τις υπηρεσίες της.ε.η., η οποία έχει µετατραπεί σε ανώνυµη εταιρεία µε το άρθρο πρώτο του Π.. 333/2000, ΦΕΚ Α 278 (του οποίου η ισχύς άρχισε, κατά το άρθρο δεύτερο του ίδιου π.δ/τος, από 1.1.2001). Συνεπώς, εφόσον κατά τον χρόνο καταθέσεως της κρινοµένης αιτήσεως στη Γραµµατεία του ιοικητικού Εφετείου Αθηνών (8.5.2001) δεν είχαν αρχίσει ακόµη να λειτουργούν, σύµφωνα µε τα εκτεθέντα ανωτέρω, ούτε το ιοικητικό Συµβούλιο ούτε οι υπηρεσίες του νέου Οργανισµού Ο.Α.Π..Ε.Η, η αίτηση αυτή (µε την οποία ζητείται η αναίρεση αποφάσεως, που αφορά τη συνταξιοδότηση χήρου συνταξιούχου υπαλλήλου της.ε.η.) παραδεκτώς ασκήθηκε από την Α.Ε..Ε.Η.. Η εταιρεία αυτή θεωρείται ότι ενήργησε εν προκειµένω για λογαριασµό του ανωτέρω Οργανισµού, ο οποίος και µόνον είναι διάδικος. Εξάλλου, και ο παραστάς κατά την επ ακροατηρίου συζήτηση της υποθέσεως πληρεξούσιος δικηγόρος, ο οποίος προσκόµισε προς νοµιµοποίησή του ειδικό συµβολαιογραφικό πληρεξούσιο του Προέδρου της Α.Ε..Ε.Η. αφορών την παρούσα δίκη, θεωρείται ότι παρέστη για λογαριασµό του ανωτέρω Οργανισµού, ενόψει της παρατεθείσης ανωτέρω διατάξεως της παρ. 5 του άρθρου 11 του Π.. 51/2001, σύµφωνα µε την οποία η.ε.η. θα εξακολουθήσει να παρέχει στον Ο.Α.Π., τουλάχιστον µέχρι την 31.12.2002, υπηρεσίες νοµικής υποστήριξης. 4. Επειδή, εφόσον, κατά τα εκτεθέντα στην προηγούµενη σκέψη, η κρινόµενη αίτηση θεωρείται ότι ασκήθηκε από την Α.Ε..Ε.Η. για λογαριασµό του αποτελούντος νοµικό πρόσωπο δηµοσίου δικαίου Ο.Α.Π.

Αριθµός 993/2003-6-.Ε.Η., δεν οφείλεται γι αυτήν παράβολο, σύµφωνα µε το άρθρο 28 παρ. 4 του Ν. 2579/1998 (ΦΕΚ Α 31). Συνεπώς, το παράβολο, που καταβλήθηκε µε τα 2757785, 2757786/2001 ειδικά γραµµάτια, πρέπει να επιστραφεί στον εν λόγω Οργανισµό. 5. Επειδή, το άρθρο 119 της Συνθήκης Ε.Ο.Κ. (ήδη άρθρο 141 της Συνθήκης ΕΚ µετά τη Συνθήκη του Άµστερνταµ) ορίζει ότι «Κάθε Κράτος µέλος εξασφαλίζει την εφαρµογή της αρχής της ισότητας των αµοιβών για όµοια εργασία µεταξύ εργαζοµένων ανδρών και γυναικών. Ως αµοιβή νοούνται, κατά την έννοια του παρόντος άρθρου, οι συνήθεις βασικοί ή ελάχιστοι µισθοί ή αποδοχές και όλα τα άλλα οφέλη που παρέχονται άµεσα ή έµµεσα, σε χρήµατα ή σε είδος, από τον εργοδότη στον εργαζόµενο, λόγω της σχέσεως εργασίας...». 6. Επειδή, εξάλλου, το άρθρο 9 του Ν. 4491/1966 «περί ασφαλίσεως του Προσωπικού της ηµοσίας Επιχειρήσεως Ηλεκτρισµού» (ΦΕΚ Α' 1) ορίζει, στην παρ. 1, ότι «Εν περιπτώσει θανάτου συνταξιούχου ή ησφαλισµένου, δικαιούνται συντάξεως : α) η χήρα ή και επί ησφαλισµένης ο άπορος και ολικώς ανίκανος προς εργασίαν χήρος του οποίου η συντήρησις εβάρυνε την θανούσαν καθ όλην την τελευταίαν προ του θανάτου πενταετίαν. β)». 7. Επειδή, το ικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, µε την από 17.4.1997 απόφασή του (υπόθεση C - 147/95,.Ε.Η. κατά Ε. Εβρενόπουλου), η οποία εκδόθηκε επί προδικαστικού ερωτήµατος που υπέβαλε στο ικαστήριο το ιοικητικό Εφετείο Αθηνών επί παροµοίας µε την ένδικη υποθέσεως (ως προς το αν η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 9 παρ. 1 περίπτ. α του Ν. 4491/1966 αντίκειται στο άρθρο 119 της Συνθήκης Ε.Ο.Κ. και αν ο χήρος δικαιούται συντάξεως υπό τις προϋποθέσεις που προβλέπονται για τις χήρες), έκρινε, µεταξύ άλλων, ότι α) οι παροχές που χορηγούνται δυνάµει συνταξιοδοτικού συστήµατος όπως το σύστηµα ασφαλίσεως της.ε.η., συµπεριλαµβανοµένων των παροχών του επιζώντος συζύγου, εµπίπτουν στο πεδίο εφαρµογής του άρθρου 119 της

Αριθµός 993/2003-7- Συνθήκης, β) το άρθρο 119 της Συνθήκης δεν επιτρέπει την εφαρµογή εθνικής διατάξεως η οποία εξαρτά τη χορήγηση συντάξεως χήρου, εµπίπτουσας στην έννοια της αµοιβής όπως νοείται στο ίδιο άρθρο, από ιδιαίτερες προϋποθέσεις οι οποίες δεν απαιτούνται για τις χήρες, καµία δε διάταξη του κοινοτικού δικαίου δεν δικαιολογεί τη διατήρηση της εν λόγω εθνικής διατάξεως σε ισχύ και γ) το ίδιο άρθρο της Συνθήκης επιβάλλει τη χορήγηση στους χήρους, οι οποίοι υφίστανται δυσµενή διάκριση απαγορευόµενη από τη διάταξη αυτή, συντάξεως ή άλλης παροχής επιζώντος συζύγου υπό τις ίδιες προϋποθέσεις που ισχύουν για τις χήρες. Ενόψει της αποφάσεως αυτής, η διάταξη της περιπτώσεως α της παρ. 1 του άρθρου 9 του Ν. 4491/1961, η οποία έχει προπαρατεθεί, αντίκειται στο άρθρο 119 της Συνθήκης. 8. Επειδή, µε την προσβαλλόµενη απόφαση έγιναν δεκτά τα ακόλουθα : Ο αναιρεσίβλητος, µε την από 9.12.1996 αίτησή του προς τη ιεύθυνση Ασφαλίσεως Προσωπικού της.ε.η., ζήτησε να του χορηγηθεί σύνταξη, λόγω θανάτου της συζύγου του, η οποία ήταν συνταξιούχος της.ε.η. Το αίτηµα αυτό απορρίφθηκε µε την 21/7/20.2.1997 απόφαση του Συµβουλίου Ασφαλίσεως Προσωπικού της.ε.η., µε την αιτιολογία ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι προϋποθέσεις του άρθρου 9 παρ. 1 περ. α' του Ν. 4491/1966 για τη χορήγηση συντάξεως στο χήρο σύζυγο, και ειδικώτερα ότι δεν ήταν άπορος και πλήρως ανίκανος προς εργασία και η συντήρησή του δεν εβάρυνε την θανούσα σύζυγό του καθ όλη την τελευταία προ του θανάτου της πενταετία. Κατά της αποφάσεως αυτής ο αναιρεσίβλητος άσκησε την από 26.3.1997 ένσταση, η οποία απορρίφθηκε σιωπηρώς από το ίδιο ως άνω Συµβούλιο µε την πάροδο απράκτου τριµήνου από την υποβολή της. Κατά της σιωπηρής αυτής απορρίψεως της ενστάσεώς του ο αναιρεσίβλητος άσκησε προσφυγή, η οποία έγινε δεκτή µε την 7555/1998 απόφαση του ιοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Κατά της αποφάσεως αυτής άσκησε έφεση η.ε.η., η οποία απερρίφθη µε την ήδη προσβαλλόµενη απόφαση. Ειδικότερα, το ιοικητικό Εφετείο,

Αριθµός 993/2003-8- αφού έλαβε υπόψη ότι µε τη διάταξη της περιπτ. α' της παρ. 1 του άρθρου 9 του Ν. 4491/1966, για τη συνταξιοδότηση του χήρου συνταξιούχου υπαλλήλου της.ε.η., θεσπίζονται πρόσθετες προϋποθέσεις, πέραν εκείνων που θεσπίζονται για τη συνταξιοδότηση της χήρας συζύγου συνταξιούχου ή ασφαλισµένου της.ε.η., και δέχθηκε ότι η διαφοροποίηση αυτή του χήρου έναντι της χήρας δεν δικαιολογείται, ενόψει και των συγχρόνων κοινωνικοοικονοµικών δεδοµένων και αντιλήψεων, από αποχρώντες λόγους αναφερόµενους στη διαφορά του φύλου, έκρινε ότι η διάταξη αυτή αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 2 και 116 του Συντάγµατος και είναι, συνεπώς, ανίσχυρη, κατά το µέρος που θεσπίζει ως πρόσθετες προϋποθέσεις για τη συνταξιοδότηση του χήρου ασφαλισµένης ή συνταξιούχου της.ε.η. να είναι άπορος και ολικώς ανίκανος προς εργασία και η συντήρησή του να εβάρυνε τη θανούσα σύζυγό του καθ όλη την τελευταία προ του θανάτου της πενταετία. Περαιτέρω, το ίδιο δικαστήριο δέχθηκε, προς αποκατάσταση της επιβαλλοµένης, εν προκειµένω, ίσης µεταχειρίσεως των δύο φύλων, ότι έπρεπε να εφαρµοσθεί στην προκει- µένη περίπτωση το συνταξιοδοτικό καθεστώς που ισχύει για τη χήρα ασφαλισµένου ή συνταξιούχου της.ε.η., ενόψει δε τούτου έκρινε ότι ο αναιρεσίβλητος δικαιούται της συντάξεως, που θα εδικαιούτο η χήρα ασφαλισµένου ή συνταξιούχου της.ε.η., χωρίς περαιτέρω έρευνα για τη συνδροµή άλλων προϋποθέσεων. Η κρίση αυτή του ιοικητικού Εφετείου είναι νόµιµη, διότι, σύµφωνα µε τα κριθέντα µε την µνηµονευθείσα στην προηγούµενη σκέψη απόφαση του ικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 1 περίπτ. α του Ν. 4491/1966 είναι εν πάση περιπτώσει ανίσχυρη ως αντικειµένη στο κοινοτικό δίκαιο, το οποίο επιβάλλει, περαιτέρω, τη χορήγηση στους χήρους συντάξεως επιζώντος συζύγου υπό τις ίδιες προϋποθέσεις που ισχύουν για τις χήρες. Ενόψει τούτων είναι απορριπτέοι ως αλυσιτελείς οι προβαλλόµενοι µε την κρινόµενη αίτηση λόγοι αναιρέσεως, κατά τους οποίους εσφαλµένως έκρινε το ιοικητικό Εφετείο ότι η διάταξη του άρθρου 9 παρ. 1 περίπτ. α

Αριθµός 993/2003-9- του Ν. 4491/1966 αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 2 και 116 του Συντάγµατος και, περαιτέρω, ότι, και αν ακόµη γίνει δεκτό ότι είναι αντισυνταγµατική η εν λόγω διάταξη, η επίκληση της αντισυνταγµατικότητας αυτής δεν µπορεί να οδηγήσει στην επέκταση εφαρµογής της ευνοϊκότερης για τις γυναίκες διατάξεως και στους άνδρες - συζύγους των γυναικών υπαλλήλων της.ε.η. που απεβίωσαν, διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε ανεπίτρεπτη παρέµβαση της δικαστικής αρχής στο έργο της νοµοθετικής εξουσίας. 9. Επειδή, µε το άρθρο 62 του Ν. 2676/1999 (ΦΕΚ Α 1/5.1.1999) ρυθµίσθηκαν οι προϋποθέσεις συνταξιοδοτήσεως του επιζώντος συζύγου, ανεξαρτήτως φύλου, σε περίπτωση θανάτου του συνταξιούχου ή ασφαλισµένου των ασφαλιστικών οργανισµών κύριας και επικουρικής ασφαλίσεως αρµοδιότητος Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, µε την παράγραφο δε 5 του εν λόγω άρθρου ορίσθηκε ότι «Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρµόζονται στις περιπτώσεις που ο θάνατος επέρχεται µετά τη δηµοσίευση του παρόντος νόµου. Εφαρµόζονται επίσης και για τις περιπτώσεις που ο θάνατος έχει ήδη επέλθει, εφόσον κατά τις προϊσχύουσες διατάξεις ο επιζών των συζύγων δεν εδικαιούτο τη σύνταξη του θανόντος. Στην περίπτωση αυτή τα οικονοµικά αποτελέσµατα επέρχονται από τη δηµοσίευση του παρόντος, εφόσον εκκρεµεί σχετική αίτηση, άλλως από τότε που υποβάλλεται η αίτηση». Κατά την έννοια της διατάξεως της παραγράφου 5 του ανωτέρω άρθρου 62 του Ν. 2676/1999, οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρµόζονται και στις περιπτώσεις που ο θάνατος έχει ήδη επέλθει κατά τον χρόνο δηµοσιεύσεως του νεωτέρου νόµου, µόνον, όµως, εφόσον η περί συνταξιοδοτήσεως αίτηση του επιζώντος συζύγου, ο οποίος δεν εδικαιούτο τη σύνταξη του θανόντος κατά τις προϊσχύουσες διατάξεις, α) ήταν, κατά τον χρόνο αυτό, εκκρεµής ενώπιον των ασφαλιστικών οργάνων ή β) υποβάλλεται µετά την έναρξη ισχύος του νόµου αυτού. Συνεπώς, οι διατάξεις του ανωτέρω άρθρου δεν εφαρµόζονται όταν, κατά τον χρόνο δηµοσιεύσεως του νόµου αυτού, τα όργανα των ασφαλιστικών οργανισµών είχαν ήδη εκδώσει τις οικείες πράξεις για τη συνταξιοδότηση

Αριθµός 993/2003-10- του επιζώντος συζύγου, όπως συµβαίνει στην προκειµένη περίπτωση. Συνεπώς, νοµίµως µε την προσβαλλόµενη απόφαση το ιοικητικό Εφετείο απέρριψε τον προβληθέντα µε πρόσθετο δικόγραφο λόγο εφέσεως ότι ήταν εφαρµοστέες στην προκειµένη περίπτωση, για την συνταξιοδότηση του αναιρεσιβλήτου, οι διατάξεις του ανωτέρω άρθρου και ο περί του αντιθέτου λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιµος. 10. Επειδή, εφόσον δεν προβάλλεται άλλος λόγος αναιρέσεως, η κρινόµενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί. ιά ταύτα Απορρίπτει την κρινόµενη αίτηση. ιατάσσει την απόδοση στον Οργανισµό Ασφάλισης Προσωπικού.Ε.Η. του κατατεθέντος παραβόλου. Επιβάλλει στον ανωτέρω Οργανισµό τη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, η οποία ανέρχεται σε τριακόσια ογδόντα (380) ευρώ. Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 12 εκεµβρίου 2002 και η απόφαση δηµοσιεύθηκε σε δηµόσια συνεδρίαση της 14 ης Απριλίου 2003. Ο Πρόεδρος του Α' Τµήµατος Η Γραµµατέας του Α' Τµήµατος Γ. Ανεµογιάννης Ε. Κουµεντέρη