ΜΕΡΟΣ Β - Ερωτήσεις Πολλαπλών Επιλογών 1. Η καμπύλη δυνατοτήτων ωφέλειας σε μία υποθετική οικονομία που αποτελείται από τα άτομα Α και Β δίνεται από τη σχέση U Α + 2 U = 130, όπου U Α και U είναι οι χρησιμότητες των ατόμων Α και Β αντίστοιχα. Στην αρχική κατάσταση ίσχυε U Α = 10 και U = 60. Υποθέστε ότι επήλθε τεχνολογική πρόοδος στην οικονομία με αποτέλεσμα να μετακινηθεί η καμπύλη δυνατοτήτων ωφέλειας παράλληλα προς τα έξω από την αρχική της θέση αυξάνοντας τη χρησιμότητα και των δύο ατόμων κατά 10%. Αν η χρησιμότητα του ατόμου Α στη νέα κατάσταση έχει αυξηθεί κατά μία μονάδα, κατά πόσες μονάδες θα πρέπει να έχει αυξηθεί το επίπεδο χρησιμότητας του ατόμου Β ώστε η νέα κατάσταση να είναι άριστη σύμφωνα με το κριτήριο του areto ; α. 4 μονάδες. β. 6 μονάδες. γ. 10 μονάδες. δ. 8 μονάδες. Σωστή απάντηση : β : U 2U 130 1 0,10 143 Εφόσον U ' U 1 U ' 10 1 11τότε 132 2U 143 U ' 2U 143 11 2U 132 U U 66 2. Άρα U U ' U 66 60 6 2. Στο παρακάτω διάγραμμα παρουσιάζεται η καμπύλη δυνατοτήτων ωφέλειας μίας υποθετικής οικονομίας, η οποία αποτελείται από δύο άτομα, τον Α και τον Β, όπου U και U είναι οι χρησιμότητες των ατόμων Α και Β αντίστοιχα. Με βάση το διάγραμμα αυτό, ποια από τις παρακάτω μετακινήσεις δεν αποτελεί βελτίωση σύμφωνα με το κριτήριο του areto; α. Η μετακίνηση από το σημείο στο σημείο E. β. Η μετακίνηση από το σημείο E στο σημείο L. γ. Η μετακίνηση από το σημείο E στο σημείο M. δ. Η μετακίνηση από το σημείο K στο σημείο L.

Σωστή απάντηση : δ : Βελτίωση κατά areto σημαίνει αύξηση της χρησιμότητας τουλάχιστον του ενός χωρίς να χειροτερεύει η θέση του άλλου. Έτσι για κάθε πιθανή απάντηση έχουμε από το Α στο Ε αύξηση U και αύξηση U (είναι βελτίωση κατά areto) από το E στο L σταθερό U και αύξηση U (είναι βελτίωση κατά areto) από το E στο M αύξηση U και σταθερό U (είναι βελτίωση κατά areto) από το K στο L αύξηση U και μείωση U (δεν είναι βελτίωση κατά areto) 3. Η έννοια των αξιόλογων αγαθών που συνδέεται με τη μη ορθολογική συμπεριφορά των ατόμων είναι περίπτωση: α. απόκλισης από την άριστη κατανομή των παραγωγικών συντελεστών. β. απόκλισης από την πλήρη απασχόληση. γ. απόκλισης από την άριστη διανομή του εισοδήματος. δ. συνδυασμού των περιπτώσεων (β) και (γ). Σωστή απάντηση : α Τα αξιόλογα αγαθά είναι εκείνα που παρά το γεγονός ότι ωφελούν τα άτομα τα τελευταία δεν τα ζητούν καθόσον δεν αντιλαμβάνονται το συμφέρον τους κι επομένως δεν είναι διατεθειμένα να καταβάλουν το κόστος τους παρά το γεγονός ότι στην πραγματικότητα αντλούν μεγαλύτερη ωφέλεια από αυτά τα αξιόλογα αγαθά. Αυτό δημιουργεί απόκλιση από την άριστη κατανομή των παραγωγικών πόρων γεγονός που επιλύεται με κρατική παρέμβαση και συγκεκριμένα την παροχή αυτών των αγαθών από το κράτος. (π.χ. όπερες, κλασσική μουσική). (τόμος Γ, από σελίδα 72 ως κομμάτι της ενότητας 2.1.1)

4. Η εξωτερική επίδραση που είναι... οδηγεί σε επίπεδο ισορροπίας του προϊόντος στην ελεύθερη αγορά χαμηλότερο από το κοινωνικά επιθυμητό επίπεδο ισορροπίας. α. αρνητική και προέρχεται από την πλευρά της παραγωγής β. αρνητική και προέρχεται από την πλευρά της κατανάλωσης γ. θετική και προέρχεται από την πλευρά της παραγωγής δ. μικτή αρνητική από τον παραγωγό προς τον καταναλωτή Σωστή απάντηση : γ α. β. I K K Ι K Ι γ. δ. Ι K K Ι 5. Στη Θεσσαλονίκη η ζήτηση για αεροπορικά εισιτήρια δίνεται από τη συνάρτηση d=200-2 και η προσφορά από τη συνάρτηση s=-100+4. Λόγω της ηχητικής ρύπανσης που δημιουργείται στους κατοίκους γύρω από το αεροδρόμιο, η πολιτεία αποφάσισε να θεσπίσει ένα φόρο της τάξης των 15 ευρώ σε κάθε εισιτήριο. Μετά την επιβολή του φόρου ο αριθμός των εισιτηρίων : α. αυξήθηκε κατά 20. β. αυξήθηκε κατά 10. γ. μειώθηκε κατά 20. δ. μειώθηκε κατά 10. Σωστή απάντηση : γ Πριν το φόρο : 200 2 100 4 300 6 50 και 100 S Μετά το φόρο : 100 4 4 100 0, 25 25 και S S S ' 0, 25 ' 2515 ' 0, 25 ' 40 ' 4 160 S S S ' 200 2 4 160 360 6 60 και =80 S Επομένως

6. Η δυσκολία μέτρησης της επίδρασης των δημοσίων αγαθών στο ΑΕΠ οφείλεται: α. στο ότι τα δημόσια αγαθά είναι ελεύθερα αγαθά. β. στο ότι τα δημόσια αγαθά αποτελούν ένα μικρό μόνο ποσοστό του ΑΕΠ. γ. στο ότι το ΑΕΠ περιλαμβάνει μόνο ιδιωτικά αγαθά. δ. στον τρόπο με τον οποίο τα άτομα αξιολογούν τα δημόσια αγαθά. Σωστή απάντηση : α Τα δημόσια αγαθά δεν αποτελούν αντικείμενο συναλλαγής και άρα δεν μπορούν να καταγραφούν στο ΑΕΠ. Αυτό οφείλεται διότι τα δημόσια αγαθά είναι εκείνα που από τη στιγμή που υπάρχουν σε μία κοινωνία όλα τα μέλη της μπορούν συγχρόνως να τα χρησιμοποιούν και να ικανοποιούνται από αυτά χωρίς η ικανοποίηση του ενός να μειώνει αυτή του άλλου. (κεφ. 4 Γ τόμος) 7. Ο μηχανισμός της ελεύθερης αγοράς: α. αδυνατεί μερικώς να εφοδιάσει την κοινωνία με αμιγώς δημόσια αγαθά. β. αδυνατεί μερικώς να εφοδιάσει την κοινωνία με ημιδημόσια αγαθά. γ. αδυνατεί πλήρως να εφοδιάσει την κοινωνία με αμιγώς δημόσια αγαθά. δ. αδυνατεί πλήρως να εφοδιάσει την κοινωνία με ημιδημόσια αγαθά. Σωστή απάντηση : γ Ισχύουν οι αρχές της αδυναμίας αποκλεισμού από τη χρήση και της αδιαιρετότητας στην κατανάλωση. Έτσι κανένας ιδιώτης δεν έχει συμφέρον να παράγει δημόσια αγαθά. (κεφ. 4 Γ τόμος) 8. Για ποιο λόγο το Δημόσιο αναλαμβάνει επιχειρηματική δραστηριότητα; α. Για την αποφυγή κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης των καταναλωτών από ιδιωτικά μονοπώλια. β. Για την ορθολογικότερη οργάνωση της παραγωγής και την πραγματοποίηση οικονομιών κλίμακας. γ. Για την αποτελεσματικότερη προώθηση άλλων οικονομικών στόχων των δημόσιων φορέων, πέραν της αποτελεσματικότερης κατανομής πόρων. δ. Για όλους τους παραπάνω λόγους. Σωστή απάντηση : δ (τόμος Γ, από σελίδα 176 έως 177)

9. Η τιμολογιακή πολιτική της δημόσιας επιχείρησης που λειτουργεί κάτω από συνθήκες μονοπωλίου και φθίνοντος κόστους και εφαρμόζει τιμολογιακή πολιτική «δεύτερης άριστης λύσης» (second best) α. δεν διαφέρει από την τιμολογιακή πολιτική των ιδιωτικών μονοπωλιακών επιχειρήσεων. β. έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή της κοινωνικά επιθυμητής ποσότητας του αγαθού. γ. συνίσταται στην εξίσωση του μέσου κόστους με την τιμή του προϊόντος που παράγει. δ. συνίσταται στην εξίσωση του οριακού κόστους με την τιμή του προϊόντος που παράγει. Σωστή απάντηση : γ (τόμος Γ, σελίδα 192) 10. Η ελαστικότητα του συνολικού φόρου Τ που πληρώνει η φορολογούμενη οντότητα ως προς το εισόδημά της Υ, ορίζεται ως ο λόγος της ποσοστιαίας μεταβολής του συνολικού φόρου που πληρώνει προς την. ποσοστιαία μεταβολή του εισοδήματός της, δηλαδή, / Εάν η ελαστικότητα αυτή είναι μεγαλύτερη της μονάδας σε κάθε επίπεδο εισοδήματος, 1, τότε ο οριακός φορολογικός συντελεστής σε σχέση με το μέσο φορολογικό συντελεστή είναι: α. μικρότερος, οπότε το φορολογικό σύστημα χαρακτηρίζεται ως προοδευτικό. β. μεγαλύτερος, οπότε το φορολογικό σύστημα χαρακτηρίζεται ως αντίστροφα προοδευτικό. γ. μεγαλύτερος, οπότε το φορολογικό σύστημα χαρακτηρίζεται ως προοδευτικό. δ. μικρότερος, οπότε το φορολογικό σύστημα χαρακτηρίζεται ως αντίστροφα προοδευτικό. Σωστή απάντηση : γ, 1 1 1 Άρα η φορολογία είναι προοδευτική. (τόμος Γ, σελίδα 306) E-mail: info@onlineclassroom.gr