Η "ΕΥΘΕΙΑ" ΚΑΙ Η "ΕΥΘΥΝΗ" Υπ ό Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού Είναι εξόχως λυπηρό και αποκαρδιωτικό, το ότι σε ημέρες μεγάλων Εορτών της Χριστιανοσύνης και στην αρχή του Νέου Έτους υποχρεούμαστε να γράψουμε πικρές αλήθειες, θυμίζοντας τα αυτονόητα, για να ελέγξουμε ασυγχώρητες επιπολαιότητες, δολιότητες και ανειλικρίνειες κάποιων που φιλοδοξούν "να γράψουν ιστορία" στα κοινά της εδώ Ομογένειας. Και πρωτίστως βέβαια εννοούμε τον Υφυπουργό ΥΠΕΞ της Ελλάδος κ. Ιω. Μαγκριώτη που φαίνεται ότι εκληρονόμησε την έπαρση και την ασχετοσύνη του προκατόχου του κ. Νιώτη, νομίζοντας και αυτός ότι, όπως με "ταχυδακτυλουργίες" μαθητευόμενων μάγων προσπάθησαν να μας "φυτέψουν" στο διαβόητο ΣΑΕ τους, ως αντιπρόσωπό μας, τον κ. Βερτζάγια, έτσι θα αποκαθιστούσαν και τους εν Αυστραλία προστατευόμενούς των ολιγάριθμους Σχισματικούς "πίσω από την ράχη" του Κανονικού Ποιμενάρχη της περιοχής -δηλαδή του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας-σαν να επρόκειτο για απλό "Βοηθό Επίσκοπο" του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, και δη πρωτόπειρο ή αδαή. Και βέβαια το Οικουμενικό Πατριαρχείο γνωρίζει πολύ καλά τις κατά τους ιερούς Κανόνες πάντοτε απαραβίαστες αρμοδιότητες κάθε Ποιμενάρχη μέσα στην Επαρχία του, όπως επίσης γνωρίζει και τι είναι και ονομάζεται "Σχίσμα", ώστε να μη μένουν περιθώρια να παίξει οποιοσδήποτε "εν ου παικτοίς". Τίτλο του σημερινού άρθρου μας θέσαμε δυο πολύ απλές λέξεις, για να πάμε κατ' ευθείαν στην καρδιά του προβλήματος, για όσους τουλάχιστον υποκρίνονται ότι δεν θυμούνται ή δεν καταλαβαίνουν. "ΕΥΘΕΙΑ" και "ΕΥΘΥΝΗ" δεν είναι λέξεις τυχαίες, αλλά μήτε και άσχετες. Η μια βγαίνει ετυμολογικά μέσα από την άλλη, γι' αυτό και δεν μπορεί να σταθεί η μια χωρίς την άλλη. Όπως από το επίθετο "καλός" βγαίνει το ουσιαστικό "καλωσύνη" έτσι και από την "ευθεία" βγαίνει η "ευθύνη". Αυτή δυστυχώς την "ηθική εξίσωση", φαίνεται δεν θέλει να την ξέρει, ή δεν την ξέρει, πάντως δεν την σέβεται, ο κ. Μαγκριώτης. Και είναι αλήθεια ότι χρειάζεται κάποια γενναιότητα για να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι, και όχι όπως θα σε "βόλευε" να είναι. Η Πολιτική είναι κατ' εξοχήν ανδροπρεπής διακονία, και δεν ασκείται ανώδυνα και ανεύθυνα. Ας δούμε όμως τώρα, σε τι συνοψίζονται όσα δεν έπραξε (ενώ έπρεπε να είχε πράξει), και όσα έπραξε (που δεν έπρεπε να είχε πράξει) ο κ. Υφυπουργός, προκαλώντας να τον ελέγξωμε σήμερα δημοσία, στην κρίσιμη μάλιστα τούτη ώρα που η Ελληνική Κυβέρνηση μόλις ανέλαβε την πολυεύθυνη εξάμηνη Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αν όντως ενδιαφερόταν ο κ. Υφυπουργός να βοηθήσει τις όποιες Σχισματικές ομάδες της Αυστραλίας να επιστρέψουν στην Κανονική Εκκλησία, από την οποία αποσκίρτησαν αρχές της δεκαετίας του 1960 βάναυσα και αθεόφοβα, έπρεπε απαραιτήτως να κάμει τα εξής στοιχειώδη και αυτονόητα:
2 1) Πρωτίστως να διαβάσει την ιστορία και τους "άθλους" των, για 40 τώρα χρόνια, καθώς και τις συνεχείς μέχρι σήμερα φιλότιμες προσπάθειες της Ι. Αρχιεπισκοπής μας να τους φέρει σε στοιχειώδη "θεογνωσία" και ειλικρινή διάλογο. 2) Να τους δηλώσει ότι γνωρίζει πόσο μικρό, σχεδόν ανυπολόγιστο, ποσοστό αντιπροσωπεύουν πια, μέσα στην λαοθάλασσα των Ομογενών της Αυστραλίας που έχουν οργανωθεί, μετά το Σχίσμα του 1960, σε περισσότερες σήμερα από 130 πολυάνθρωπες Κοινότητες/Ενορίες (όχι μόνο με μεγαλοπρεπείς Ναούς, Ι. Μονές, Ενοριακά/Πολιτιστικά Κέντρα, Φιλοπτώχους, Νεολαίες και Σώματα Ηλικιωμένων, αλλά και σε επιβλητικά Ιδρύματα σε παναυστραλιανή αλυσίδα, όπως τα Γηροκομεία/Γηριατρεία της "Βασιλειάδος", τα ανεγνωρισμένα Ημερήσια Δίγλωσσα Κολλέγια, την Πανεπιστημιακή Θεολογική μας Σχολή, κ.ά.). Τι έχουν να αντιπαρατάξουν σε όλα αυτά κατά τα τελευταία 40 χρόνια οι λεγόμενοι "Κοινοτικοί", με τις περιουσίες μάλιστα των ευσεβών του παρελθόντος, και με τις συνεχείς χορηγίες της Ελληνικής Κυβερνήσεως καθώς και της Αυστραλίας; Τα ξέρουν όλοι: μόνο καυγάδες, συκοφαντίες, ψευδομυστήρια και ψευδοκληρικούς! Αν τους τα θύμιζε απλώς όλα αυτά ο επίδοξος "ειρηνοποιός" κ. Μαγκριώτης, δείχνοντάς τους έτσι το πραγματικό τους "ανάστημα", ίσως θα τους συνέτιζε κάπως, για να μην έχουν το θράσος που δηλώνουν οι ληξιαρχημένες "σφραγίδες" των, ώστε να μετανοήσουν στον βαθμό της ντροπής και του στοιχειώδους φιλότιμου, που πάντα εχαρακτήριζε τον Έλληνα. Που όμως τέτοιες ευαισθησίες; Κι όμως μια τέτοια συνετή και τίμια μεθόδευση θα ήταν προς χαρά ανεκλάλητη όλων μας. Όπως είναι η χαρά "που γίνεται εν τω ουρανώ, όταν μετανοεί έστω και ένας μόνο αμαρτωλός!" (πρβλ Λουκ. 15,10). 3) Να τους δηλώσει -εφ' όσον διδάχθηκε Εκκλησιαστικό Δίκαιο στην Νομική Σχολή ο κ. Μαγκριώτης- ότ ι όταν η Εκκλησία τους ονομάζει "Σχισματικούς", δεν χρησιμοποιεί όνομα που το δημιούργησε ο Στυλιανός, αλλά η κυριολεκτούσα γλώσσα των Οικουμενικών Συνόδων για όσους "έσχισαν" την ενότητα και την ειρήνη του λαού του Θεού. Και αυτά τα εγκλήματα τα συνώδευε πάντα το "ανάθεμα" του Απ. Παύλου (πρβλ. Γαλ. 1,8-9). Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο τέτοια εγκλήματα με ψευδοπαπάδες και ψευδομυστήρια δεν ξεπερνιούνται στο "ντούκου", αλλά με ειλικρινή μετάνοια και έμπρακτη επανόρθωση. Διαφορετικά, εμπαίζεται και προκαλείται και ο Θεός και ο πιστός λαός Του. 4) Αφού συνοδεύοντας εδώ τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας είδε και άκουσε ο κ. Μαγκριώτης πόσο άδικη και εξόφθαλμη κατασυκοφάντηση της Ι. Αρχιεπισκοπής έκαμαν, με κάθε μέσο, οι συρρικνωμένοι Σχισματικοί της Lakemba, με τον νέο τους Πρόεδρο κ. Αγγελόπουλο συντονίζοντα επιμελώς (από το παρασκήνιο βέβαια πάντοτε!) όλες τις σχετικές ενέργειες, όπως φάνηκε από τα στημένα και καλοπληρωμένα δημοσιεύματα, ακόμη και σε Αθηναϊκές Εφημερίδες, θα έπρεπε, μόλις γύρισαν με τον κ. Στεφανόπουλο στην Πατρίδα, να εξισορροπήσει τις δικές του ενέργειες, συγκρίνοντάς τις υπεύθυνα με όσα δημοσίως είπε και έπραξε εδώ ο κ. Στεφανόπουλος.
3 Διαφορετικά, τέτοιος βαθμός "διγλωσσίας" ευτελίζει και για τους πιό αφελείς την έννοια του Κράτους! 5) Αντί να πράξει υπεύθυνα τα ως εδώ μνημονευθέντα επιβαλλόμενα επί του θέματος καθήκοντά του ο κ. Υφυπουργός, και εν συνεχεία να έλθει ετοιμασμένος με σαφή και συγκρεκριμένα στοιχεία και προτάσεις, πρωτίστως στον αρμόδιο Ποιμενάρχη, σε χρόνο μάλιστα από κοινού συμφωνημένο, έσπευσε για σχετική συνάντηση και συνομιλίες στο Πατριαρχείο, "τελείως εν αγνοία" μας, προφασιζόμενος δήθεν προσκύνημα των τριών εκπροσώπων της λεγόμενης "Ομοσπονδίας" και "Αυτοκέφαλης" επ' ευκαιρία των θείων Θεοφανείων. 6) Αποκορύφωμα πάντως της αφέλειας και ανειλικρίνειας του κ. Μαγκριώτη ήταν το να "κυνηγά" την τελευταία στιγμή τον αρμόδιο Ποιμενάρχη Αυστραλίας, μόλις στις 2-1-2003, από τα κινητά τηλέφωνα (!) του εν Σύδνεϋ Γενικού Προξένου κ. Δαμιανάκη, για να "συνομιλήσει επειγόντως με τον Αρχιεπίσκοπο επί σπουδαίου ζητήματος"! Άλλ' ήταν ημέρες μεγάλης αργίας, και ο γράφων ευρίσκετο καθηκόντως σ ε ανάλογες ποιμαντορικές υποχρεώσεις και εορταστικές εκδηλώσεις με τους δυο Βοηθούς Επισκόπους εν Μελβούρνη. Γι' αυτό και διεμήνυσε δια του κ. Δαμιανάκη εις τον σπουδαρχούντα αιφνιδιαστικά κ. Μαγκριώτη ότι "ο Αρχιεπίσκοπος δεν ομιλεί από τηλεφώνου επί υπηρεσιακών θεμάτων". Αντί να συνετισθεί και να σοβαρευθεί στην περαιτέρω προσπάθειά του, έστειλε φαξ, του οποίου το όλως άσχετο περιεχόμενο δεν θα θέλαμε να γνωστοποιήσουμε εδώ, από στοργή και οίκτο μαζί, για τις ευθύνες που τόσο ανεύθυνα εχειρίσθη εις τα καθ' ημάς μέχρι τώρα ο κ. Μαγκριώτης, βοηθούμενος πάντοτε και από τον κ. Δόλλη, που ατυχώς, ως προερχόμενος από την Ομογένεια, γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τα πράγματα και τα πρόσωπα. 7) Το να διαλέξει την περιγραφείσα "τεθλασμένη", αντί της "ευθείας" οδού, συγχρόνως δε να έχει πιστέψει ότι με τον ανεπίτρεπτο από τηλεφώνου αιφνιδιασμό εν ημέραις μάλιστα αργίας και μεγάλων Εορτών, θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι τα "ιεροκρυφίως" χαλκευθέντα είχαν και του υπεύθυνου και αρμόδιου Ποιμενάρχη "την ευλογίαν", υπήρξε το πιο ασυγχώρητο και εξοργιστικό σημείο της όλης αυτής θλιβερής "φαρσοκωμωδίας". Τώρα, ως προς την υπό τον κ. Μαγκριώτη τριμελή αντιπροσωπεία των Σχισματικών που μετέβησαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο "να λύσουν" δήθεν το για 40 χρόνια άλυτο και γνωστότατο σε όλους πρόβλημά τους, θα ήταν πολυτέλεια να ζητήσουμε σεβασμό της ευθείας και της ευθύνης. Αυτοί κρίνονται και θα κριθούν (ήδη άρχισαν να κρίνωνται, όπως ακούμε) από τα Διοικητικά Συμβούλιά των, που πάντα καμαρώνουν για τις δήθεν δημοκρατικές πεποιθήσεις και διαδικασίες των! Μόνο για τον κ. Αγγελόπουλο, που τον είχαμε δεχθεί με στοργή και υπομονή δυο έως τρεις φορές στα Κεντρικά Γραφεία μας (ως ιδιώτη και Διευθυντή της Ολυμπιακής), αν και είχε ήδη εκλεγεί ως Πρόεδρος των εν Σύδνεϋ Σχισματικών, πρέπει να πούμε ότι μας απογοήτευσε πλήρως. Στην υπεύθυνη και επίσημη επιστολή που του στείλαμε, διαμαρτυρόμενοι για όσα του απέδιδαν οι Εφημερίδες, κατά τις ημέρες της επισκέψεως του Προέδρου
4 της Δημοκρατίας σε Αυστραλία και Ν. Ζηλανδία, απάντησε τελείως διαφορετικά από όσα έδειξε διά ζώσης! Και το σπουδαιότερο, απέφυγε να διαψεύσει όσα του απέδιδαν οι Εφημερίδες, πράγμα που είναι αρκετό για να αντιληφθούμε ποιούς ρόλους έπαιξε. Παραθέτουμε αμέσως τις δυο σχετικές επιστολές, για να κρίνει κάθε νοήμων και καλοπροαίρετος άνθρωπος την ειλικρίνεια και εντιμότητα των δήθεν την επιστροφή στην Κανονική Εκκλησία επιθυμούντων. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ Κύριον Γεώργιον Αγγελόπουλον Διευθυντήν των Γραφείων Ολυμπιακής Αεροπορίας Εν Σύδνεϋ Αγαπητέ κ. Αγγελόπουλε, Σας γράφω την παρούσα εκ μέρους του Σεβασμιωτάτου, δια να σας δηλώσω απερίφραστα ότι, όσα προσωπικώς ή και με άλλα πρόσωπα εις την "σχισματική Κοινότητά" σας (της οποίας την αριθμητική και ηθική δύναμη γνωρίζετε καλύτερα από κάθε άλλον!), κυριολεκτικώς εχαλκεύσατε κατά τις ημέρες της επισήμου επισκέψεως του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι, το ολιγώτερον, ανέντιμα και απαράδεκτα. Δεν έχετε παρά να διαβάσετε προσεκτικά τά, κατά τους γνωστούς τρόπους, εξασφαλισθέντα ψευδοβριθή δημοσιεύματα των γνωστής στάθμης κονδυλοφόρων, εδώ και στην Ελλάδα, για να δείτε πόσα και τι επί λέξει σας αποδίδουν. Είναι δικαίωμά σας να έχετε οποιεσδήποτε φιλοδοξίες και να τις επιδιώκετε με οποιονδήποτε η συνείδησίς σας εγκρίνει τρόπο. Δεν είναι όμως δικαίωμά σας, η ανερυθρίαστη δυσφήμιση της συντριπτικής πλειονότητος του Ελληνισμού της Ν.Ν.Ο. - τον οποίον, δυστυχώς, εμπαίζετε και προκαλείτε συνεχώς- ούτε δε και το να απασχολήσετε εφεξής, ούτε για πέντε λεπτά της ώρας, τον εξαντλήσαντα την υπομονήν μαζί σας, τιμίως και ανδροπρεπώς πάντοτε αγωνιζόμενον υπέρ της αληθείας και του κοινού καλού, Αρχιεπίσκοπον κ.κ. Στυλιανόν. Εν κατακλείδι σας δηλώ εκ μέρους του ότι, μόνον εάν έχετε την εντιμότητα να ανασκευάσετε με δημόσια δήλωση στα ίδια όργανα, εδώ και στην Αθήνα, τα ψευδή και συκοφαντικά φληναφήματα της συνεχώς φθινούσης, ευτυχώς, φατρίας, εις την οποίαν εφιλοδοξήσατε να πρωταγωνιστήσετε, τότε μόνον θα δικαιούσθε εκ νέου το καλημέρισμα του Σεβασμιωτάτου. Εν Σύδνεϋ τη 13η Ιουνίου 2002 Μετ' ευχών εν Κυρίω
5 Ο Πρωτοσυγκελλεύων Ο Απολλωνιάδος Σ ε ρ α φ ε ί μ Υ.Γ. Των του εδώ Τύπου έχετε ήδη γνώσιν, σας επισυνάπτω ενδεικτικώς το δημοσίευμα της Εφημερίδος "ΤΑ ΝΕΑ" Αθηνών, το οποίον επίσης δεν θα πρέπει να αγνοείτε! ΕΠΙΣΤΟΛΗ κ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Προς τον Θεοφιλέστατο Σύδνευ 15/07/02 Επίσκοπο Απολλωνιάδος κ. Σεραφείμ Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας Σύδνεϋ Θεοφιλέστατε, Σε απάντηση της επιστολής σας ημερ. 12/06/02, η οποία όμως μου περιήλθε μετά από σχετική ενέργειά μου στις 10/07/02, σας γνωρίζω τα ακόλουθα: Σας επισημαίνω ότι η επιστολή σας απευθύνεται στο άτομό μου με την ιδιότητα του Διευθυντή της Ολυμπιακής Αεροπορίας στην Αυστραλία. Το περιεχόμενο όμως δεν έχει καμία σχέση με την επαγγελματική μου ιδιότητα. Γι αυτό θα σας παρακαλέσω, εάν έχετε πρόθεση να επικοινωνήσουμε για θέματα που άπτονται επί της ουσίας, όπως εσείς μου επισημαίνετε στην παραπάνω αναφερόμενη επιστολή σας, να μου απευθύνετε την επιστολή με την ιδιότητα του εκλεγμένου προέδρου του Φορέα που εκπροσωπώ. Με εκτίμηση προς το πρόσωπό σας θα ήθελα να ανταλλάξουμε απόψεις και να αντιπαραθέσω τις θέσεις της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας ΝΝΟ αντικρούοντας τους ισχυρισμούς σας που άπτονται της πορείας του ιστορικού Φορέα αλλά και του ελληνισμού στον χώρο μας γενικότερα. Με σεβασμό Γ. Αγγελόπουλος
6 Διευθυντής ΟΑ Αυστραλίας/Ν.Ζ Εκ βαθέων ευχόμαστε, ύστερα απ' όλα τα πιο πάνω, περισσότερη ειλικρίνεια, συνετότερους χειρισμούς και πιο υπεύθυνη παρακολούθηση των συμφερόντων όλων των εν Αυστραλία Ομογενών από οποιουσδήποτε παράγοντες, εάν βέβαια ενδιαφέρονται όντως για πρόοδο και κατά Θεόν προκοπήν όλων ανεξαιρέτως. Γιατί, όπως συνήθιζε να λέει, κάποιος μη συμπαθών την ιστορική Εκκλησία μεγάλος συγγραφέας μας, "όταν από τον Παράδεισο απουσιάζει και ένας μόνο, ο Παράδεισος δεν είναι ολόκληρος". Και αυτή την αλήθεια, δεν είναι η πρώτη φορά που την διακηρύττουμε από την πρώτη ημέρα της εν Αυστραλία ποιμαντορίας μας. "Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω". Τό παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στήν Εφημερίδα Το ΒΗΜΑ τής Εκκλησίας Ιανουάριος 2003