Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Υπ ό Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού

Transcript

1 Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Υπ ό Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωστής Στεφανόπουλος ο Άρχοντας που για κάθε συνάνθρωπο έχει ένα αγαθό χαμόγελο και ένα καλωσυνάτο λόγο έμεινε μαζί μας από 4 έως 11 Ιουνίου, και γύρισε στην Πατρίδα αφήνοντάς μας τις πιό φωτεινές αναμνήσεις. Φρόντισε με την τόσο ανθρώπινη ζεστασιά του και με τον εποικοδομητικό για όλους μας λόγο του, τον τόσο αυθόρμητο και πηγαίο, να αναπληρώσει, θά' λεγε κανείς, όσα κενά μπορούσε να φαντασθεί στις σχέσεις της Πατρίδας προς την εδώ Ομογένεια. Και αυτό, χωρίς να θίξει κανένα, πόσο μάλλον χωρίς να κατακρίνει κανένα. Νόμισε ασφαλώς,ο καλοπροαίρετος άνθρωπος, ότι μ' αυτή την συμπεριφορά, ανταποκρινόταν καλύτερα στην φύση του αξιώματός του, και στις ανάγκες των περιστάσεων. Κάποιοι ίσως νόμισαν πως μ' αυτόν τον τρόπο μοίραζε συγχωροχάρτια για όσα απαράδεκτα έγιναν στο παρελθόν, και για όσα δυστυχώς συνεχίζονται ακόμη, αδικαιολόγητα. Και όχι μόνον εδώ βέβαια, αλλά και στην δόλια Πατρίδα, ή οπουδήποτε αλλού υπάρχουν Έλληνες. Οπωσδήποτε όμως δεν είχαν αυτό το νόημα τα καλά λόγια και οι ζεστές χειρονομίες του Προέδρου. Άλλωστε ο ρόλος του δεν είναι να μοιράζει συγχωροχάρτια ή περγαμηνές και τίτλους ευγενείας. Μήτε καν κούφιους επαίνους! Για όσους παντως ήταν σε θέση να διαβάζουν ανάμεσα από τα αρθρούμενα - ή τα υπαινισσόμενα -λόγια του, γινόταν φανερό πως τον έφλεγε ένας μονάχα πόθος: Να βλέπει σήμερα τους Έλληνες ομονοούντας και ευημερούντας, αλλά συγχρόνως και μνήμονας του παρελθόντος. Τόσον του ένδοξου και ηρωϊκού, όσο και του πικρού και τυραννισμένου. Όσοι πρόσεξαν την αντιφώνησή του κατά την Δοξολογία στον Καθεδρικό Ναό, δεν μπορεί να μην συγκινήθηκαν ως τα τρίσβαθα της ψυχής των. Ιδίως από τον πόνο με τον οποίο περιέγραφε τις άθλιες συνθήκες στην Πατρίδα κατά τόν Β Παγκόσμιο πόλεμο, και τον επάρατο Εμφύλιο εν συνεχεία. Δεν παρέλειψε μάλιστα να θυμήσει την θλίψη του, όταν γνωστοί και φίλοι τον αποχαιρετούσαν στο Δικηγορικό του Γραφείο στην Πάτρα, φεύγοντας για την μακρινή Αυστραλία! Γι' αυτό ήταν όχι λάθος, αλλά έγκλημα, το ότι για λόγους άθλιας σκοπιμότητας η κυρία που παρουσίασε το πρόγραμμα της ΕΡΤ έκοψε και έρραψε τόσο βάναυσα την ροή και την αλληλουχία του λόγου, ώστε τεχνηέντως να παρουσιάσει τον μεν Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας διχαστικό - όπως προφανώς της είχαν παραγγείλει οι ενδιαφερόμενοι - τον δε Πρόεδρο δήθεν ελεγκτικό και διαμαρτυρόμενο! Βεβαίως ουδέν αναληθέστερο τούτου, και ως προς τα δυο πρόσωπα των ομιλητών, τουλάχιστον για εκείνους που ήσαν παρόντες και έβλεπαν την κατάνυξη και την ειλικρίνεια στα πρόσωπα αμφοτέρων. Εμείς πάντως, με το να δημοσιεύσουμε στην αμέσως επακολουθήσασα έκδοση της Εφημερίδος μας πλήρεις και τους δυο λόγους στον Καθεδρικό (ΤΟ ΒΗΜΑ της Εκκλησίας, Ιούνιος 2002), εμνημειώσαμε για κάθε φίλο της αλήθειας την πραγματική ιστορία. Αυτή ακριβώς η αντικειμενική αλήθεια θα μετρά και συγχρόνως θα ελέγχει για πάντα όλες τις αθλιότητες εκείνων που

2 2 πήγαν με κάθε τρόπο να παραποιήσουν τα πράγματα, κατα την εδώ παραμονή του Προέδρου, ακόμη δε περισσότερο όταν έφυγε! Στην προσπάθειά μας να σώσουμε την αλήθεια και τα γεγονότα, όπως έγιναν, από την βάναυση παραποίηση και διαστροφή, θα καταγράψουμε εδώ σήμερα, τις εστίες και πονηρές δυνάμεις που φρόντισαν προγραμματικά να κηδεμονεύσουν εκ των προτέρων την γνώμη και την συμπεριφορά του Προέδρου ως προς τα ομογενειακά πράγματα της Αυστραλίας, να συκοφαντήσουν δε και να ευτελίσουν εκ των υστέρων ορισμένα λόγια, καθώς και κάποιες άδολες χειρονομίες του. α) Πρωτίστως το διαβόητο Σ.Α.Ε. (Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού). Το περίεργο αυτό κυβερνητικό κατασκεύασμα, μή ανεχόμενο την ευθαρσώς και τεκμηριωμένως διατυπούμενη άρνηση της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας να του αναγνωρίσει- τουλάχιστον για την περιοχή Ωκεανίας-όσα ψευδεπιγράφως και όλως παραπλανητικώς ισχυρίζεται, είχε πάντα λόγο να αποσιωπήσει την παρουσία και το τεράστιο έργο της Αρχιεπισκοπής στην ζωή των Ομογενών. Οι Ομογενείς όμως αυτοί είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες των πιστών της εδώ μόνης Κανονικής Εκκλησίας, που είναι η Αρχιεπισκοπή του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εθελοτυφλούντες οι κύριοι του Σ.Α.Ε., αποκρύπτουν συστηματικά το γεγονός, ότι όταν λέμε Ελληνισμός Αυστραλίας εννοούμε αποδεδειγμένα, τουλάχιστον το 99% των Ομογενών των Αντιπόδων, με τις 120 Ενορίες/Κοινότητες, τα διάσπαρτα σε όλη την χώρα πολλαπλά Ιδρύματα (Εκπαιδευτικά, Πολιτιστικά, Φιλανθρωπικά, Κοινωνικά, κ.ά.), τα τακτά Συνέδρια και τις πολλαπλές Εκδόσεις, ιδιαίτερα δε το μοναδικό στους Αντίποδες Ορθόδοξο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα με ακτινοβολία και πέραν της Αυστραλίας, που είναι η Θεολογική Σχολή του Απ. Ανδρέου. Έτσι, έναντι αυτο ύ το υ τεράστιου, εκκλησιαστικώς συντεταγμένου, παραγωγικώτατου δε και ευνομούμενου πλήθους των πιστών, αντιπαρατίθενται οι αποσχισθέντες ελάχιστοι πολιτικοποιημένοι της ταραγμένης δεκαετίας του 1960, που ίδρυσαν την λεγόμενη Αυτοκέφαλη Εκκλησία Αμερικής και Αυστραλίας!, με πρώτο Προκαθήμενο αγύρτη πρώην Μοναχό της εν Κύπρω Μονής Μαυροβουνίου (περί αυτού υπευθύνως εγνωμάτευσε απαρχής ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος γραπτώς!), σήμερα δε τον καθηρημένο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο κ. Απόστολο Λάϊο. Οι οπαδοί των δύο αυτών, Σχισματικών πλέον, παλαιών Κοινοτήτων σε Σύδνεϋ και Αδελαίδα, δεν υπερβαίνουν τις τρεις έως πέντε χιλιάδες ψυχές συνολικά. Αυτές τις Κοινότητες-Σφραγίδες είναι που προβάλλουν οι εκάστοτε Κυβερνητικοί των Αθηνών, για λόγους που εκείνοι γνωρίζουν, αλλά και κάποιοι περίεργοι Πανεπιστημιακοί των Αθηνών, άλλοτε από πλήρη άγνοια, και άλλοτε από ευτελή ιδιοτέλεια. Έτσι, λέγοντας Κοινότητα, για Σύδνεϋ, Μελβούρνη ή Αδελαίδα, αφήνουν πάντα να νοηθεί σύνολος ο Ελληνισμός της περιοχής, χαρακτηρίζουν δε ως Αρχιεπισκοπή (γιά να συγκαλύψουν την λαϊκή βάση της!) την συντριπτική πλειονότητα των πιστών, ωργανωμένων στις πραγματικές πολυάνθρωπες Κοινότητες και Ενορίες. Ελέχθη κα ι εγράφη κατ' επανάληψη τελευταίως, χωρίς ουδείς να το διαψεύσει μέχρι στιγμής, ότι ο συνοδεύσας τον Πρόεδρο Υφυπουργός ΥΠΕΞ κ. Ιω. Μαγκριώτης -προεξάρχων και του Σ.Α.Ε. εις διαδοχήν του κ. Νιώτη -

3 3 είχε εκ των προτέρων δώσει γραπτό Υπόμνημα Κυβερνητικών οδηγιών στον Πρόεδρο, ώστε να κρατήσει ίσες αποστάσεις μεταξύ Αρχιεπισκοπής και Κοινότητας! Ποιάς Κοινότητας όμως; Μιλούν για φανταστικό μέγεθος, δηλαδή στην κυριολεξία για φάντασμα, από κάθε άποψη! Τα ψευδολογήματα ως προς την αριθμητική δύναμη και δράση των εν Αυστραλία Σχισματικών, φαίνεται ότι ενθαρρύνει και επικυρώνει, μακκιαβελικώς, και ο εκ Μελβούρνης ομογενής πολιτικός κ. Δ. Δόλλης, μέχρι πρόσφατα φίλος της Αρχιεπισκοπής. Αλλ' απ ό τότε που κατώρθωσε να αναρριχηθεί στην Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού, υποστηριζόμενος από τον κ. Νιώτη, ήταν υποχρεωμένος να συμπράξει με το Σ.Α.Ε., ακόμη και στην περιοχή Ωκεανίας, αν και δεν αγνοεί τα πραγματικά δεδομένα που συνεχώς καταγγέλλει η Αρχιεπισκοπή. Μέ την προκλητικώτατη οικονομική και ανάλογη δημοσιογραφική στήριξη από το Σ.Α.Ε., ο γνωστός στην παροικία μας πολυπράγμων Δικηγόρος κ. Κ. Βερτζάγιας, τον οποίο ο κ. Νιώτης κυριολεκτικά εφύτευσε εξ Αθηνών και επέβαλε ως Πρόεδρο του Σ.Α.Ε. για την Ωκεανία, πλαισιούμενος από μια χούφτα ματαιόσπουδων, έχουν επιδοθεί τον τελευταίο καιρό σ' ένα όργιο δημιουργίας Οργανώσεων και Οργανισμών, συνδικαλιστικού περίπου χαρακτήρος (Δημοσιογράφοι, Γυναίκες, Νεολαίοι, κ.ά.) για να δώσουν την εντύπωση ότι αυτοί είναι οι φορείς των ευθυνών για λογαριασμό της εδώ Ομογένειας. Και που πήγαν λοιπόν τα εκλεγμένα κατα κανονικά διαστήματα Διοικητικά Συμβούλια, οι Διακοινοτικές Επιτροπές κατά Πολιτείας, η Κληρικολαϊκή ανά τετραετία, το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο (Κληρικοί και λαϊκοί) και όποιοι άλλο ι υπεύθυνοι φορείς και ταγοί των μονίμων και καθιερωμένων δομών της Ομογένειας; Τέτοια απάτη και άσκοπη κατασπατάληση χρόνου και δημοσίου χρήματος, δεν έγινε ποτέ. Περιέργως δε δεν διερωτήθηκαν, μήτε μας δήλωσαν ποτέ οι κηδεμονεύοντες το Σ.Α.Ε. από την Αθήνα, ποιόν θεσμό εκπροσωπεί ο κ. Βερτζάγιας, ποιάν Κοινότητα Ελλήνων, ποιός και με τίνος καθοδήγηση συνεκρότησε το λεγόμενο Hellenic Council, που παίρνει πρωτοβουλίες να συζητεί για καίρια προβλήματα του Ελληνισμού και της Εκκλησίας, χωρίς νά συμβουλεύεται κανέναν, και χωρίς ποτέ να του το ζητήσουν; Ποιά ηθική αυθεντία καταξιώνει το Βραβείο Νίκη, που από ευγένεια και ασφαλώς πολιτική σκοπιμότητα δεν θέλησε να το αρνηθ εί μήτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ. J. Howard; β) Με δεδομένη την εν λόγω εν ψυχρώ κατευθυνόμενη εξ Αθηνών παραπλάνηση και αποπλάνηση συγχρόνως, από το λεγόμενο Σ.Α.Ε., επόμενο ήταν να σπεύσουν να συνασπιστούν μαζί του, κρυφά ή φανερά, όλοι οι ματαιόσπουδοι της Παροικίας, προ πάντων δε οι εξουσιολάγνοι. Αυτός ο συνασπισμός έγινε πραγματικός παροξυσμός, μόλις ακούσθηκε ότι θα ερχόταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στους Αντίποδες. Έσπευσαν οι Σχισματικοί να δηλώσουν κινητικότητα αποκαταστάσεως των σχέσεων με την Κανονική Εκκλησία, παράλληλα δε να υπονομεύουν συστηματικά την Αρχιεπισκοπή, επισείοντες ως αντίπαλον δέος την ανύπαρκτη παρουσία τους με δήθεν Σχολεία και άλλα Ιδρύματα γνωστής ποιότητας και δυναμικού. Έφθασαν μέχρι του σημείου να δηλώνουν ανεξέλεγκτα στο Internet, ότι το σπιθαμιαίο Γηροκομείο τους είναι το μόνο Γηροκομείο στο Σύδνεϋ! Εζήτησαν και το πέτυχαν- αντιστάσεως μη ούσης-να επισκεφθεί, έστω και

4 4 ανεπίσημα, ο κ. Πρόεδρος, ένα Σχολείο της Κοινότητας. Και όταν τον έκλεψαν κάποια στιγμή για να τους παρηγορήσει, ωνόμασαν Σχολείο της Κοινότητας ένα Δημόσιο Αυστραλιανό Σχολείο, στο οποίο φιλοξενούνται σχολικές τάξεις γιά προγράμματα Ελληνικών που έχει στην περιοχή η λεγόμενη Κοινότητα. Και το να φιλοξενούνται μεν σε Δημόσιο Σχολείο, ουδέν μεμπτόν. Το κάνει άλλωστε και η Αρχιεπισκοπή, όπου δεν έχει ιδιόκτητα Σχολεία. Το να παρουσιάζεις όμως ως δικό σου Σχολείο ένα Δημόσιο Αυστραλιανό Εκπαιδευτήριο και να το διαφημίζεις, είναι παραπλάνηση για αγνοούντες ή αφελείς. Πιό εξοργιστική όμως ήταν η συκοφαντία ότι ο Αρχιεπίσκοπος δήθεν εξέφρασε εκ των υστέρων παράπονα για την εν λόγω επίσκεψη στον κ. Πρόεδρο. Την αθεόφοβη αυτή συκοφαντία μόνο ο κ. Πρόεδρος θα μπορούσε να διαψεύσει ερωτώμενος καταλλήλως, όσο και εκείνοι που είδαν τον Αρχιεπίσκοπο κατά την δεξίωση του Προξενείου να συγχαίρει και να ασπάζεται και το παιδάκι της Κοινότητας, όπως ασπάσθηκε και την μαθήτρια του Κολλεγίου του Αγ. Σπυρίδωνος, που είχαν προσφωνήσει τον Πρόεδρο το τελευταίο βράδυ. Και να σημειωθεί, ότι το παιδάκι της Κοινότητας δεν είχε πάει όπως η μαθήτρια του Αγ. Σπυρίδωνος να φιλήσει το χέρι του Αρχιεπισκόπου, πράγμα όμως που καθόλου δεν εμπόδισε τον Ποιμενάρχη να φερθεί πατρικά και σ' αυτό, ξέροντας τίνος ήταν η ευθύνη της απρεπούς συμπεριφοράς. Εκεί πάντως που η καταδολίευση των κινήσεων εκδηλώθηκε ως πραγματικό αμόκ, ήταν όταν είδαν και άκουσαν τον Πρόεδρο κ. Στεφανόπουλο να ονομάζει τον Αρχιεπίσκοπο Αρχηγό όχι μόνο της Εκκλησίας, αλλά και του Ελληνισμού. Σεβόμενοι εαυτούς δεν θα πούμε πόσους άλλους φιλόφρονες λόγους είχε ο Πρόεδρος την καλωσύνη να πει, δημοσία και κατ' ιδίαν, εις τον ταπεινώς γράφοντα. Θα κάνουμε όμως μια καίρια παρατήρηση σ' αυτό το σημείο: Δεν άκουσαν οι μωροί και τυφλοί (χαρακτηρισμοί από τον Χριστό!), ότι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος μόνος του αποποιήθηκε αξιωματικά κατά την επίσημη προσλαλιά του στον Καθεδρικό, κάθε μονοπώλιο εξουσίας και οποιεσδήποτε παρωχημένες εθναρχικές τιμές; Σε μια εποχή μάλιστα που άλλοι Αρχιεπίσκοποι αλλού φιλοδοξούν να παριστάνουν τους εθνικούς ηγέτες και τους ρυθμιστές καθαρά κοσμικών και πολιτικών πραγμάτων! Δεν άκουσαν οι αδίστακτοι αυτοί ιεροκατήγοροι, ότι το μόνο που εδήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος ότι δεν του επιτρέπεται να διαπραγματευθεί με κανένα είναι η ταυτότητα της Ορθοδοξίας, για την οποία έχει δώσει τους Επισκοπικούς όρκους του, και τίποτε άλλο; Αλλά τι καταλαβαίνουν οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι, όταν εις απάντηση έγραψαν αργότερα ότι το copyright της Εκκλησίας δεν το έχει η Κανονική Εκκλησία και Αρχιεπισκοπή, αλλά η... Κοινότητα, δηλαδή το Σχίσμα!!! γ) Απλώς σταχυολογούντες, χάριν και πάλι της Ιστορίας, θα υπενθυμίσωμε χαρακτηριστικές ατάκες κάποιων φωστήρων της Παροικίας, με τις οποίες έδειξαν άλλη μια φορά, όχι μόνο την προσωπική τους παιδεία και καλλιέργεια, αλλά και το επίπεδο των Εφημερίδων που τις φιλοξένησαν. Αντιπαρερχόμεθα την κραυγαλέα Ασημαντότητα της κατεστημένης καθημερινής συκοφαντίας, που φιλοδοξεί να λογίζεται Εργατοπατέρας όλων των Ομογενών σε εθνικά, πνευματικά, κοινωνικά και όποια άλλα θέματα.

5 5 Και θα παραθέσωμε μόνο δείγματα από την σοφία κάποιων εξεχόντων της Βικτωριανής διανοήσεως, Θ. Βαβίτσα, Κ. Βίτκου (που τον συγκρίνει άλλος εγκέφαλος με τον Σωκράτη!), καθώς και τον υπό το ψευδώνυμο Αιθεροβάμμων κρυπτόμενο Σχολιογράφο του Ν. Κόσμου. Ο κ. Βαβίτσας διερωτώμεθα πώς πήρε πτυχίο Νομικής χωρίς να μάθει στοιχειώδες Εκκλησιαστικό Δίκαιο. Πάντως το πρόβλημα του δεν είναι μόνο αυτό, αλλά και η Ιστορία. Για να παρουσιάσει τον γράφοντα αρχομανή και φιλόδοξο υπέρ πάσαν κοσμικήν εξουσίαν, μπέρδεψε, ο ταλαίπωρος, τον Πατριάρχη Φώτιο, που έζησε αιώνες μετά τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο, για να ισχυρισθεί ότι θα ήθελα να επιβληθώ στην κοσμική εξουσία όπως ο Αμβρόσιος στον Θεοδόσιο, που είχα αναφέρει σε άλλο δημοσίευμά μου. Τα άλματα όμως, όχι μόνο τα νοητικά αλλά και τα ιστορικά, είναι επιτρεπόμενα σε ένα διανοούμενο σαν τον εν λόγω κύριο. Ο κ. Βίτκος φιλοδοξεί να επιβάλλει στην Ομογένεια - λίγο αργά βέβαια! - το Δωδεκάθεο του Ολύμπου. Καί διερωτώμεθα, γιατί δεν αλλάζει το όνομα Κωνσταντίνος σε Ιουλιανός; Όσο δε για τον ατυχή Αιθεροβάμμονα, αυτός θά' πρεπε να λέγεται ορθά-κοφτά Αεροβάμμων, για να ξέρουμε εκ των προτέρων ότι θα μας σερβίρει στα γραπτά του, είτε ξυραφιές κατά το δοκούν, είτε αέρα κοπανιστό! Πώς αλλοιώς να ονομάσουμε την ακριβολογία του εν λόγω κυρίου, όταν θέλοντας να γράψει αποσκίρτησαν (που είναι κεντρόφυγο) έγραψε, και μάλιστα δυό φορές, αυτομόλησαν (που είναι κεντρομόλο!). Δεν έχουμε τον χρόνο ούτε τον χώρο να πούμε περισσότερα. 'Αλλωστε, εξ όνυχος τον λέοντα. Όσο και αν λυπούμαστε που η επίσκεψη του Προέδρου δεν εξετιμήθη όσο έπρεπε, από κάποιους μονίμως προβληματικούς, θεωρούμε οπωσδήποτε εποικοδομητικό το ότι η επίσκεψη αυτή λειτούργησε ως ακτινοσκόπηση, να βγουν στην μέση και να καταγραφούν αδιάψευστα κάποια συμπτώματα και φαινόμενα ψυχικής παθογένειας, για την οποία η Εκκλησία μόνο συμπάθεια και ευχές για περαστικά μπορεί να αναπέμπει. Τό παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στήν Εφημερίδα Το ΒΗΜΑ τής Εκκλησίας Ιούλιος 2002