«Ἃγιοι Κολλυβάδες» Φιλαρέτου Μητροπολίτου τ Ρωσικ κκλησία τ ιασπορ. ρχεπίσκοπο νδρέα το Νέου Ντιβέγιεβο, πρώην π. νδριανό. Τά "µυστήρια" των α ρετικ ν

«Ἃγιοι Κολλυβάδες» Φιλαρέτου Μητροπολίτου τ Ρωσικ κκλησία τ ιασπορ ρχεπίσκοπο νδρέα το Νέου Ντιβέγιεβο, πρώην π. νδριανό. πό πατρό Νικολάου ηµαρ Dr.Jur. Βαρδακουλ 47 πάρ. 3 30300 Ναύπακτο Τηλ.: 2610 341269 καί 2610 334086 Website/ στοσελίδα στό διαδίκτυο http://orthway.org e- mail: dikaio@otenet.gr Περιεχόµενα: Τό κίνηµα τ ν Κολλυβάδων γιο ωάννη Μαξίµοβιτ. γιότητα του γ ου ωάννου το Μαξίµοβιτ καί το γίου Τά "µυστήρια" των α ρετικ ν Τό κίνηµα τ ν Κολλυβάδων (κυρίως διδασκαλία τ ν γίων Νικοδήµου το γιορείτου καί Μακαρίου το Νοταρ ς συνέχεια τ ς ερ ς ρθοδόξου Παραδόσεως) 1 πνευµατική ζωή χει συνέχεια. Τό µυστήριο το Σταυρο νεργε ται καί στήν Παλαιά καί στήν Καινή ιαθήκη. Καί στούς Προφ τες, στούς χρόνους τ ς Παλαι ς, καί στούς ποστόλους, τούς προφ τες καί τούς γίους τ ς Καιν ς ιαθήκης. Στούς Μεγάλους Πατέρες τ ς κκλησίας καί στούς σκητές τ ς Α γύπτου, τ ς Μεσοποταµίας καί τ ς Παλαιστίνης. Στούς συχαστές το γίου ρους, τήν περίοδο το γίου Γρηγορίου το Σιναΐτου καί το Μεγίστου γίου Γρηγορίου το Παλαµ, λλά καί στούς κοντύτερα σέ µ ς γίους, τούς Κολλυβάδες, τούς γίους τ ν νεωτέρων χρόνων. πνευµατική ρθόδοξη χριστια νική ζωή συνεχίζεται καί στήν Θηβαΐδα το Βορρ, στό Κίεβο καί στήν πτινα, στίς στέππες τ ς Ρωσίας, καί παντο, που ζησαν, µετά τό πλήρωµα τ ς Πεντηκοστ ς, ρθόδοξοι! κόµη καί στήν µακρυνή µερική, µέ τούς νέους Ρώσους Πατέρες, τ ς κκλησίας τ ς Ρωσικ ς ιασπορ ς, πού 1 Ε σήγηση το κδότου στήν µερίδα γιά τά διακόσια χρόνια πό τήν κοίµηση το γίου Νικοδήµου το γιορείτου πού διοργανώθηκε στήν Πάτρα πό τήν ερά Μητρόπολη χαΐας

φέρνουν µαζί τους, ξορισµένοι πό τήν πατρίδα τους, τήν γία Ρωσία, τήν παράδοση τ ν Πατέρων τ ς πτινα τά τελευτα α χρόνια, µέ τίς µεγάλες µορφές τ ς Ρωσικ ς ρθόδοξης πνευµατικότητος τ ν γίων ωάννη Μαξίµοβιτς, γίου Φιλαρέτου καί το διορατικο ρχιεπισκόπου νδρέα το Νέου Ντιβέγιεβο, πού µεταλαµπά δευσαν τήν ρθόδοξη πίστη στόν νέο κόσµο. Σταυρός, βέβαια, δέν ε ναι κυρίως τά διάφορα προβλήµατα καί ο δοκιµασίες, πού ντιµετωπίζει καθένας στήν ζωή του, πως νοµίζουν ο πολλοί. Ε ναι κούσιος Σταυρός πού ναλαµβάνει καθένας γιά νά πελευθερωθε πό τόν διάβολο καί τήν µαρτία, µέ τήν τήρηση µέχρι θανάτου τ ς πακο ς στό θέληµα το Θεο, µέ τήν ποία φθάνει µέσ τ ς καθάρσεως καί το φωτισµο στήν Θέωση. Α τό ζητάει Κύριος ησο ς πό τόν καθένα πό µ ς! " στις θέλει πίσω µου λθε ν, παρνησάσθω αυτόν καί ράτω τόν σταυρόν α το καί κολουθείτω µοι"! Μέ τήν δική του βούληση κάθε πιστός πρέπει καί α τός νά σταυρωθε κουσίως, πως σταυρώθηκε Χριστός µας, διότι µόνον µέ α τή τήν κούσια σταύρωση πιτελε ται µέθεξη στό µυστήριο το Σταυρο, πού µετα µορφώνει τόν νθρωπο σέ φίλο το Θεο καί Θεόν κατά χάριν. Κύριος σαφ ς διδάσκει γιά τήν Θέωση καί γιά τό µυστήριο το Σταυρο, στό πο ο βασίζεται φιλία το Θεο : «µείζονα ταύτης γάπην ο δείς χει, να τήν ψυχήν α το θ πέρ τ ν φίλων α το... µ ς δέ ε ρηκα φίλους τι πάντα κουσα παρά του Πατρός µου γνώρισα µ ν. ο χ µε ς µε ξελέξασθε, λλ γώ ξελεξάµην µ ς καί θηκα µ ς να µε ς πάγητε καί καρπόν φέρητε, καί καρπός µέν, να,,τι ν α τήσητε τόν πατέρα, ν τ νόµατί µου δ µ ν. τα τα ντέλοµαι µ ν, να γαπ τε λλήλους». Μέγας πόστολος Πα λος πίσης διδάσκει τι «κάστου τό ργον φανερόν γενήσεται. γάρ µέρα δηλώσει, τι ν πυρί ποκαλύπτεται, καί κάστου τό ργον πο όν στιν τό π ρ α τό δοκιµάσει, ε τινος τό ργον µενε, πωκοδόµησεν, µισθόν λήψεται. ε τινος τό ργον κατακαήσεται, ζηµιω θήσεται, α τός δέ σωθήσεται ς διά πυρός». Στήν περιγραφή τ ς κολάσεως χρησιµοποιο νται ο ντιθέσεις "π ρ" καί "σκότος", διότι ντιστοιχο ν µέ τό "φ ς" καί τόν "γνόφο", τοι τήν φωτεινή νεφέλη τόν λαµπρινόν γνόφον, πού πισκιάζει καί φωτίζει περνοητ ς α τούς πού δέχονται τήν ποκάλυψη, δηλ. τούς δοξασµένους Θεουµένους. κριβ ς, πως δόξα το Θεο στήν µπειρία τήν ποκαλυπτική τ ν προφητ ν, τ ν ποστόλων καί τ ν γίων µφανίζεται ς "φ ς" καί "γνόφος", ς φωτεινή νεφέλη, πού τούς περιβάλλει καί τούς φωτίζει σωθεν καί ταυτόχρονα περβαίνει κάθε α σθητό κατηγόρηµα, τσι καί στούς κολαζό µενους δια δόξα καί τό διο φ ς, µφανίζεται φωτεινή νεφέλη ς "π ρ καταναλίσκον" καί "σκότος ξώτερον" καί "τόπος βασάνων" ς "καπνός στραπτόµενος" στούς µή κεκαθαρ µένους καί τελείους κόµη πιστούς. ναβαλλόµενος τό πρόσιτον φ ς ς µάτιον Θεός διαιρε ται διαιρέτως ν διαιρετο ς καί µερίζεται µερίστως ν µεριστο ς. Στήν Θεία Ε χαριστία φανερώ νεται κατ ξοχήν α τό τό Μυστήριο καί 2

Χριστός µας ς "µελιζόµενος καί µή διαιρούµενος", " σθιόµενος καί µή δαπανώµενος"! Ο δέ µετέχοντες φείλουν νά προσέρχονται µέ συντριβή καρδίας, ταπείνωση, νηστεία καί διάλειπτη προσευχή, γιά νά µήν κοινωνήσουν ε ς κρίµα καί κατάκριµα. ιότι λοι µέν κοινωνο ν πό τό διο Ποτήριο, λλοι µως ε ς φωτισµόν καί γιασµόν ψυχ ς καί σώµατος καί λλοι ε ς κρίµα καί κατάκριµα! δύναµις, λοιπόν, το Σταυρο καί τ ς ναστάσεως ε ναι διαιρουµένη διαιρέτως καί κατ ξίαν µετεχοµένη γάπη το Θεο, ποία νεργε πρό το τόν κόσµον ε ναι παρά τ Θε, στήν δηµιουργία καί στήν κυβέρνηση το κόσµου, πρό τ ς µφανίσεως το νόµου το Μωϋσέως, µετά τόν νόµον, πρό τ ς νσαρκώσεως, στήν ναν θρώπηση, πρό τ ς σταυρικ ς θυσίας, στήν σταυρική θυσία καί µετά τήν σταυρική θυσία. Καθιστ δέ τήν σταυρική θυσία, τοι τήν δύναµη τ ς ναστάσεως, παρο σα καί νεργο σα στήν Θεία Ε χαριστία καί στά για µυστήρια. ηλ. µέ τά για µυστήρια νεργε τήν κάθαρση, τόν φωτισµό καί τήν θέωση. θέωση, θεοπτία, θέα τ ς δόξης τ ς Θεότητος, τ ς Βασιλείας το Χριστο, προϋποθέτει µία ριζική λλαγή τ ς πνευµατικ ς καταστάσεως το νθρώπου. πό δο λος, µισθωτός καί χθρός, πρέπει νά µεταβληθε νθρωπος σέ φίλον το Θεο! Τό τι φιλία α τή µέ τόν Θεόν δέν ε ναι κατά κόσµον φαίνεται σαφ ς πό τό γεγονός τι µετά µακράν συναναστροφήν καί µόλις πρό τ ς σταυρώσεως, κατά τόν Μυστικόν ε πνον, Χριστός µας ε πε στούς ποστόλους: " µε ς φίλοι µου στε, άν ποι τε γώ ντέλλοµαι µ ν, ο κέτι λέγω µ ς δούλους, τι δο λος ο κ ο δεν τί ποιε α το κύριος. µ ς δέ ε ρηκα φίλους..." φιλία α τή κατορθώνεται µέ τήν Χάρη το Θεο καί τήν συνέργια το νθρώπου µέ τήν καταλλαγή το νθρώπου πρός τόν Θεό, µέσ το µυστηρίου το Σταυρο καί τ ς ναστάσεως. Ο πόστολοι γιναν φίλοι το Χριστο µάλιστα πρό τ ς Σταυρικ ς θυσίας στόν Γολγοθ, γιατί σήκωσαν τόν σταυρόν τους καί κολούθησαν τόν Χριστόν. Χωρίς α τό τό µυστήριο δέν ε ναι δυνατή καταλλαγή πρός τόν Θεόν. ποµένως στό κέντρο τ ς ερ ς Παραδόσεως βρίσκονται ο θεούµενοι Προφ τες, πόστολοι, καί γιοι φίλοι το Χριστο καί α τόπτες µάρτυρες τ ς Θεότητος Α το, ο µετασχόντες καί µετέχοντες το µυστηρίου το Σταυρο καί τ ς ναστάσεως καί µεταβάλλοντος α τούς σέ φίλους το Θεο. Για τό γωνίσθηκαν καί ο γιοι Κολλυβάδες, ο συνεχιστές α τ ς τ ς ρθοδόξου Παραδόσεως σέ χρόνια δύσκολα γιά τό Γένος καί τήν θνική µας στορία, νά φέρουν τούς πιστούς στήν ληθινή κοινωνία µέ τήν κκλησία, τό Σ µα το Χριστο! Νά τούς νώνουν συνεχ ς µέ τήν κατάλυτη δύναµη το Σώµατος καί το Α µατος το Χριστο µας, τονίζοντας, κατ ξοχήν ο κορυφα οι τ ν Κολλυβάδων, γιος Νικόδηµος καί γιος Μακάριος Νοταρ ς, τήν Ε αγγελική α ώνια λήθεια το Κυρίου µας τι: " σάκις ν σθίετε τόν ρτον το τον καί τό ποτήριον το το πίνετε, τόν µόν θάνατον µολογε τε καί τήν µήν νάστασιν καταγγέλλετε ". Το το καταδεικνύεται στό περί φηµο ργο τους "Περί τ ς συχν ς Θείας Μεταλήψεως". Ο κορυφα οι α τοί δύο Κολ λυβάδες Πατέρες ε ναι κε νοι πού ντρύφησαν στήν διδασκαλία το 3

ξόχου Πατρός τ ς κκλησίας το γίου Γρηγορίου το Παλαµ, διδασκαλία το ποίου περί τ ς νοερ ς προσευχ ς, ς δο πρός τόν φωτισµό καί τήν Θέωση περιελήφθη καί στήν "Φιλοκαλία". γιος Νικόδηµος παρεκλήθη πό τόν θανάσιον τόν Πάριον καί τόν µητροπολίτην λιουπόλεως νά φροντί σει τά συγγράµµατα το γίου Γρη γορίου το Παλαµ πρός κδοση, τά πο α σύναξε πό τίς βιβλιοθ κες το γίου ρους καί πό λλα µέρη τ ς λλάδος "σχολιάσας α τά µετά µεγάλης πιµελείας λληνιστί, καί ε ς τρε ς τόµους διαιρέσας..." πως σηµειώνει Στέφανος Σκούρτης. ξέδωσαν µέ τόν γιο Μακάριο τήν "Φιλοκαλία", βιβλίο πού ποτελε τήν βαθύτερη κφραση τ ς γιότητος τ ν Πατέρων τ ς κκλησίας. Στόν γιο Νικόδηµο νέθεσε Θεοφόρος Μακάριος νά ποκαθάρει τό χειρόγραφο πό τά σφάλµατα, νά τοιµάσει τόν πρόλογο καί τούς συνοπτικούς Βίους τ ν συγγραφέων Πατέρων. Πλήρης ρετ ν καί σοφίας γιος Νικόδηµος πεδύθη σέ περ βολικούς κόπους, µέραν καί νύκτα. Μένει κπληκτος κανείς γιά τήν µπιστοσύνην το γίου Μακαρίου πρός τόν γιον Νικόδηµον, στόν πο ον διαβλέπει τόν νέον µεγάλον διδάσκαλον τ ς κκλησίας, φο πό νεαρ ς λικίας γνωρίζει λες τίς φάσεις το πνευµατικο βίου, τήν κλίµακα τ ς ναβάσεως µέ τήν νοερά προσευχή καί τήν φυλακή το νοός. Το το διαφαίνεται πάντοτε, ταν µιλε καί γράφει θε ος Πατήρ, ς γεγευµένος πό τό θε ον ποτήριον τ ν πνευµατικ ν µυστηρίων καί τ ν µυστι κ ν νεργει ν το γίου Πνεύµατος ν τ καρδί του. νεργουµένη νοερά προσευχή, σέ συνδυασµό µέ τήν ξαίσια πνευµα τική του φύση καί τήν κρα θική καθαρότητα το βίου του, ε ναι τά στοιχε α κε να πού θεµελιώνουν τήν καταπληκτική του πνευµατική γνώση. χει φθάσει καί σιος Νικόδηµος τό στάδιον τ ς Θεώσεως µέ τούς νυπέρβλητους σκητικούς του γ νες, τίς συνεχε ς γρυπνίες, τίς χαµαικοιτίες, τήν χώριστη σύντροφό του νηστεία καί τήν διάλειπτη καρδιακή προσευχή, τήν ποία διδάσκει καί παραδίδει καί σέ λλους Πατέρες, κοινων ν συνεχ ς τ ν χράντων το Χριστο Μυστηρίων! Συγγράφει καί λλα περίφηµα ργα, πως τό " ξοµολογητάριο", µετά τήν περάτωση τ ς ργασίας του " παντα τά συγγράµµατα το γίου Συµεών το Νέου Θεολόγου", κατά προτροπήν καί πάλιν το γίου Μακαρίου το Νοταρ. Στό ξοµολογητάριο ποδεικνύ εται µέγας ψυχολόγος, κήρυξ µετανοίας καί ποταµός στίς γνώσεις περί πιτιµίων καί κανόνων, ατρός µοναζόντων, λαϊκ ν καί ερωµένων µπειρότατος, ς δελφός, ς πατήρ, ς υ ός, διαλεγόµενος µέ πολλή πειθώ καί πιχειρηµατολογία σχυρότατη µέ τόν Πνευµατικό τόν µετανο ντα, ταν πευθύνεται χωριστά σέ α τούς! πελήφθη τ ς τοιµασίας το Θεοτοκαρίου, τοι το στεφάνου τ ς ειπαρθένου µέ 62 µνολογικούς Κανόνες πρός τήν περαγία Θεοτόκο πό 22 ερούς καί θεσπέσιους µελωδούς! λην του τήν ρθόδοξη πνευµα τικότητα ποµάξας ν τ θεί του ψυχ γιος Νικόδηµος, µαθε τήν θεωρία διά τ ς πράξεως καί γινε καί α τός σκε ος κλογ ς το γίου Πνεύµατος. Τό ρωµα τ ς θείας γνώσεως τ ς νθέου καρδίας του ξεκένωσε στό 4

ριστούργηµά του "Συµβουλευτικόν γχειρίδιον", ργο δηµιουργηθέν κ το µηδενός, πό τό πόσταγµα τ ς καρδίας του. τσι µνε ται πό τήν κκλησία ς κορυφα ος ντιπρόσωπος καί τ ν λλων Κολλυβάδων Πατέρων, πού πολαµβάνουν τ ς δίας τιµ ς, ς ρετ ν φηγητής καί θεηγόρος, πού µ ς παρέθηκε σωτηρίας διδάγµατα, βίου καθαρότητος διεκφαίνων τήν λλαµψιν τ πλούτ τ ν νθέων του λόγων, δι ν ς φ ς τ κόσµ λαµψεν. Μέ τά ργα του καί τήν ζωή του θεοφόρος Πατήρ γιος Νικόδηµος, πως καί ο λλοι θεηγόροι Κολλυβάδες Πατέρες, γωνίζονται, µένοντες πιστοί στήν ερά Παράδοση, ς δέκτες, φύλακες, µεταδότες, προφ τες, πό στολοι καί γιοι φίλοι το Χριστο, πού δέχονται, φυλάττουν καί µεταδίδουν τό µυστήριον το Σταυρο καί τ ς ναστάσεως! Μέσ δέ το Μυστηρίου α το ποκαλύπτεται στούς γωνιστές καί Πατήρ, διά το νσαρκωθέντος Λόγου ν Πνεύµατι γί. ζωή, τό ργο καί διδασκαλία τ ν Κολλυβάδων Πατέρων µ ς δηγο ν στό νά ννοήσουµε π ς θά πιτύχουµε τήν καταλλαγή µας πρός τόν Θεόν. Μέ τόν τρόπο τ ς ζω ς τους, τήν διαρκ παραίτηση πό τόν πηλό, τά ργα τ ς σάρκας, καί τά κάτω, νά µ ς νεβάσουν καί µ ς στά νω, τά ρα α, τά πνευµατικά, στά θεοφιλ, στά σεµνά! Θέλουν νά µ ς ε σαγάγουν στά για τ ν γίων, που ε σ λθαν καί α τοί! που θά δο µε τόν Θεόν ς φ ς! ιότι, καί κατά τούς Κολλυβάδες Πατέρες, Θεός ο δέποτε παύει νά ε ναι καί στούς χθρούς α το φίλος κατά τήν δίαν Α το γάπην, πως ρµηνεύει καί γιος ωάννης Χρυσόστοµος τόν πόστολον Πα λον ταν γράφει: "καταλλάγητε τ Θε. καί ο κ ε πεν καταλλάξετε αυτο ς τόν Θεόν, ο γάρ κε νος στιν χθραίνων, λλ µε ς. Θεός γάρ ο δέποτε χθραίνει". Θεός γίνεται χθρός καί κολαστική δύναµη µόνον ξ πόψεως τ ν ντιτιθεµένων κατά τ ς γάπης το Θεο κατά τήν δική τους βούληση. Γιά τόν λόγο α τό νθρωπος καί χι Θεός καταλλάσσεται διά το µυστηρίου το Σταυρο, µέ τήν διαρκ δηλ. σκηση, τήν νηστεία, τήν µετάνοια, τά δάκρυα καί τήν διάλειπτη καρδιακή προσευχή, τ ς ποίας θαυµαστοί διδάσκαλοι πάρχουν λοι ο Κολ λυβάδες Πατέρες. Α τό τό πνε µα φέρνουν στήν πατρίδα µας µέσα στούς χρόνους τ ς σκλαβι ς καί δίνουν τήν λπίδα, µπνέουν καί καλλιεργο ν τήν προσ δοκία τ ς ναστάσεως, φέρνοντας τήν σκητικοπνευµατικήν µπειρία το γιωνύµου ρους, τ ς λλης βιωτ ς τ ς α ωνίου τήν παρχήν, µέχρι σέ µ ς, διωκόµενοι καί κατοικο ντες στά νησιά το Α γαίου ρχικά! Καί στή συνέχεια σέ λη τήν λλάδα! Περιφανε ς νεώτεροι κπρόσωποι τ ς Κολλυβαδικ ς γιαστικ ς παρα δόσεως ε ναι καί γιος Παχώµιος τ ς Χίου, ιονύσιος νέος Κοινο βιάρχης, γιος Νεκτάριος, φιλακόλουθος καί καθηµερινά ερουρ γ ν παπα Νικόλας Πλαν ς 2. Στήν Ρωσία ο θεοφόροι Πατέρες καί στάρετς τ ς πτινα, µβρόσιος, Μακάριος, ωσήφ, νατόλιος, ντώ νιος, Λεωνίδας, Βαρσανούφιος, Ζαχα ρίας καί Νεκτάριος. 2 Κοιµήθηκε τό 1933, πρίν βγο ν ο γιοι ρχιερε ς στόν γ να. Λειτουργο σε στήν ρχή µέ τό Παλαιό µερολόγιο καί για τό τόν δίωξαν. Τόν νέκριναν καί τόν πιτίµησαν στήν καινοτόµο ρχιεπισκοπή. Κρατο σε τήν τάξη τ ν γίων Πατέρων καί ε χε ξιωθε περβολικ ν πνευµατικ ν ντιλήψεων καί Θεοφανει ν. 5

Καί συνεχιστές α τ ν ε ναι ο µακάριοι Πατέρες τ ν Ρώσων τ ς ιασπορ ς, µεγάλοι βιαστές τ ς φύσεως, νθρωποι γάπης Θεο καί προσευχ ς, ρχιεπίσκοπος ωάννης Μαξίµοβιτς, Μητροπολίτης Φιλάρετος καί ρχιεπίσκοπος νδρέας (πρώην π. νδριανός) το Νέου Ντιβέγιεβο. Συνδέουµε καί τούς Πατέρες τ ς πτινα ς φορε ς τ ς Κολλυβαδικ ς Παραδόσεως, γιατί πό τόν γιορείτη γιο Παΐσιο τόν Βελιτσκόφσκι π ραν τήν Φιλοκαλία, διά το γίου Μακαρίου το Νοταρ καί το γίου Νικοδήµου, πού τήν µετέφρασε ( γιος Παΐσιος) στά Ρωσικά! σοι δέν δέχονται ς βάση καί προϋπόθεση τ ς θεολογίας τούς θεουµένους γίους, δέν µπορο ν νά γνωρίσουν τόν Χριστόν, ο τε γνωρίζουν τί ε ναι Προφήτης καί τί πόστολος. Ο Προτεστάντες πού τούς πορρίπτουν καί ο Παπικοί πού γνοο ν τήν Θέωση, καί στή συνέχεια ο Νεοηµερολογίτες καί ο Ο κουµενιστές, πού λλοίωσαν τήν Πίστη βρίσκονται ποκοµµένοι πό τήν λυσίδα τ ς ερ ς Παραδόσεως καί τ ς ποστολικ ς ιαδοχ ς καί κτός τ ς ληθείας, φ σον Θέωση τ ν Θεουµένων ε ναι µόνη πλανής καί λάθητη γέφυρα τ ν πιστ ν πρός τόν Χριστόν καί γιά συµµετοχή στήν όξα καί τήν Βασιλεία Του! σοι µείνουν ξω πό τήν γιαστική παράδοση τ ν Κολλυβάδων, πού ε ναι παράδοση το γίου Γρηγορίου το Παλαµ, τ ν αµα σκην ν, τ ν Βασιλείων, τ ν Χρυσο στόµων, τ ν Γρηγορίων, καί τ ν Μάρκων τ ν Ε γενικ ν, ε ναι καταδικασµένοι νά µείνουν γκλω βισµένοι στήν µικρότητά τους καί στά σφυκτικά ρια τ ς θλιβερ ς θνητότητός τους. Ε ναι ς ο νεκροί πνευµατικά πού θάπτουν συνεχ ς τούς αυτ ν νεκρούς, ς ο πρόσκαιρα γνισµένοι, πως ο πί Μωϋσέως σραηλίτες, πού βλέπουν τό ρος καπνιζόµενον καί κατα στραπτόµενον, σειόµενον πό τίς βροντές, πού τούς πειλε λλά καί πού ταυτόχρονα θαυµάζουν τά γινόµενα πάνω σ α τό! Ε ναι ο µή δυνάµενοι πί τό ρος Σιν νιέναι κατά τόν γιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον! µε ς, τό µικρόν ποίµνιον, περί το ποίου Κύριος ε πεν τι µ ν δόθη βασιλεία τ ν ο ραν ν, µετά τ ν γίων Θεοφόρων Κολλυβάδων Πατέρων µας, µετά το Μωϋσέως το Θεόπτου, µέ τόν λίαν τόν Θεσβίτην, µέ τούς γαπηµένους µαθητές, µετά το Πέτρου, το ωάννου καί το ακώβου, θά ναβαίνουµε συνεχ ς ε ς τό ρος, τό πνευµατικό Σιν καί τό πνευµατικό Θαβώρ, πειδή γνωρίζουµε µπειρικά, πολυµερ ς καί πολυτρόπως, καί δια λείπτως, µέσ το µυστηρίου το Σταυρο καί τ ς ναστάσεως τόν Θεόν ς φ ς καί ζωή καί δέν θά δο µε Α τόν ποτέ ς π ρ καί σκότος ξώτερον! Α τή ε ναι παρακαταθήκη καί ερά Παράδοσις τ ς κκλησίας µας. χ ρος τ ς καθαρτικ ς, φω τιστικ ς καί Θεωτικ ς νεργείας το Θεο! Φορε ς α τ ς τ ς σκητικο πνευµατικ ς ζω ς ε ναι ο γιοι Κολλυβάδες. Καί συνεχιστές τους µε ς... µε ς ε µαστε ο σχατοι καί περιλειπόµενοι, ο νέοι Κολλυβάδες, ο παλαιοηµερολογίτες το πνεύµατος καί τ ς νθέου ζω ς, µι ς ζω ς πού ποιος δέν τήν γεύθηκε, µένει µακριά πό τό µυστήριον πού συντελε ται στόν κόσµο, τό µυστήριον τ ς ντός µ ν βασιλείας, πού δέν ρχεται µετά παρατηρήσεως λλά νεργε ται καί φανερώνεται στό ταµε ον µ ν! Σίγουρο ε ναι τι λοι, βέβαια, θά φθάσουν στήν πίγνωση τ ς ληθείας, 6

τ ς φανερώσεως το Χριστο ν δόξ, λλά δέν θά µετέχουν λοι. ντιθέτως δέ θά κολάζονται πό τήν θέα το κτίστου φωτός πυρός α ωνίως, σοι δέν βίωσαν τήν Κολλυβαδική παράδοση καί ζωή, πού ε ναι δια συχαστική παράδοση καί ζωή το γίου Γρηγορίου το Παλαµ, το γίου Γρηγορίου το Σιναΐτη, το γίου Συµεών το Νέου Θεολόγου, τ ν Μεγάλων Πατέρων τ ς κκλησίας µας, τ ν γίων ποστόλων, Α το το Κυρίου µας ησο Χριστο, τι Χριστός α τός καί χθές καί σήµερον καί ε ς τούς α ώνας! µην! γιο ωάννη Μαξίµοβιτ, νθρωπο το Θεο πό το δελφο Πέτρου Κουτσούκου, καθηγητο το Πανεπιστηµίου Πατρ ν φανέρωση γίων σέ ποιαδήποτε ποχή ε ναι φανέρωση το διου το Θεο στον κόσµο. Ε ναι φανέρωση τ Χάρη το Παναγίου Πνεύµατο ν τά πάντα ζ καί κινε ται. φανέρωση τ ν γίων ε ναι δωρεά τ Χάριτο το Παναγάθου Θεο, πο ο γιά νά µήν χαθ καµµία ψυχή, δέν φείσθη το δίου Α το Υ ο, πο ο λθε στή γ, σέ λα µοιό µα, κτό τ µαρτία µα, καί θανατώθηκε µε µαρτυρικό θάνατο πάνω στόν Σταυρό γιά τήν σωτηρία µα! Καί ποιοι καί σοι πίστεψαν σ Α τόν π ραν µύθητα δ ρα, π ραν τήν ξουσία νά γίνουν παιδιά το Θεο, Θεοί κατά Χάρη! νήκουστη τιµή, ξεφεύγει τά ρια το νθρώπινου µυαλο α τό τό χάρισµα! Καί σοι τό κατάλαβαν, πολιτεύθηκαν σάν ξυπνοι µποροι καί πούλησαν λο του τό βιό µέχρι τελευταία δεκάρα, προκειµένου νά ποκτήσουν τό πολύτιµο α τό µαργαριτάρι, τό τίµητο πετράδι, τή Βασιλεία το Θεο. λλά ε ναι τόσο χονδροειδή φύση το νθρώπου µετά τήν πτώση, στε ξεχνάει πολύ ε κολα, στε νά µεταστρέφεται γνώµη του γρηγορότερα καί πό τόν πιό σταθ νεµο... θυµηθο µε τόν παλαιό σραήλ. κόµα ε χε στό στόµα του τήν Θε κή, ο ρανόσταλτη τροφή, τό µάννα, καί λησµόνησε τόν Θεό πού τόν σωσε, καί στράφηκε στήν πάτη τ ν ε δώλων καί στήν καταφρόνηση το Σωτ ρα του. Τότε, σοφία το Θεο, τού πανέφερε, πω τά νήπια, µέ τιµωρίε πού φάνταζαν σκληρέ καί βάσταχτε, σαν µω σωτήριε. Σήµερα, στόν Νέο σραήλ τ Χάριτο, γάπη καί γνοια το Θεο γιά τήν Σωτηρία µα, κδηλώνεται µέ τήν φανέρωση γίων. νθρώπων µοιων καθ' λα µέ µ, λλά τ ν ποίων γαθή προαίρεση, τού καµε δοχε α καθαρά πού δέχτηκαν καί χώρεσαν τήν Χάρη το Θεο, πού ρχεται νά γεµίσει τά καθαρά δοχε α, χωρί τσιγγουνιέ καί περιορισµού. Χάρη α τή, ε ναι δυνατή νέργεια, ποία λλάζει τά λικά µέ τρόπο πού ποιο τά βλέπει, νά µήν ναγνωρίζει τά λικά καθ αυτά λλά τόν ηµιουργό τ νέργεια, πού τά µετασχηµάτισε. Τό σίδερο, ε ναι να σκοτεινο κοµµάτι λη, βαρύ, µαυρειδερό. ταν, µω πυρακτωθε σέ µιά λεκτροκάµινο, δέν µπορε κ ν νά τό κοιτάξη, χρειάζεσαι ε δικά γυαλιά, γιατί λάµπει σάν τόν λιο, καί τό φ πού κπέµπει ε ναι τόσο λαµπρό καί νάλαφρο, πού νοµίζει πώ δέν βλέπει κάτι λικό µά κάτι πού ε ναι τοιµο να ξα λωθ. έν ε ναι πιά τό 7

σίδερο τό βαρύ µα ρο κοµµάτι, λλά να φωτεινό, κτινοβόλο ρευστό. ντικρύζοντά το, δέν σκέφτεσαι τήν βαρύτητα τ λη λλά τήν δύναµη µετασχηµατισµο τ νέργεια! Ο α σθήσει σου µένουν καθηλωµένε στήν καταλυτική δύναµη τ νέργεια. νάλογο ε ναι καί τό δ ρο τ παρουσία τ ν γίων στόν κόσµο µα. διαίτερα στί µέρε µα, µέρε λήθη καί ποστασία πό τό Σωτήριο Θέληµα το Θεο, µέρε κατά τί πο ε ο νθρωποι χουν πιλέξει νά πορεύονται σύµφωνα µέ τά θελήµατα τ ν καρδι ν α τ ν, παρουσία καί φανέρωση γίων µορφ ν ε ναι γαπητική φανέρωση το διου το Θεο, πο ο, χρησιµοποιε τήν µορφή, τό στόµα, τήν βιοτή τ ν γίων γιά νά δηλώση µέ χηρή σιωπή, τήν παντοτεινή παρουσία Του στό χ ρο καί στό χρόνο. Γιά τόν λόγο α τό ε ναι διαίτερα σηµαντική φανέρωση στί µέρε µα, τήν ποχή τ κρηξη τ τεχνολογικ προόδου, γίων µορφ ν, πω α τή το γίου ωάννου Μαξίµοβιτ, ρχιεπισκόπου Σαγκάη καί γίου Φραγκίσκου τ ν ΗΠΑ, πο ο κοιµήθηκε τό 1966 καί το ποίου γιότητα διακηρύχθηκε πίσηµα τό 1994, µετά τήν νακοµιδή τ ν φθορων καί ε διαζόντων λειψάνων Του, ν τό φέρετρο, τά µφια, σταυροί, ε αγγέλιο ε χαν πλήρω διαβρωθε καί σαν σέ ποσύνθεση. χηρή λλά πάντα διακριτική πόµνηση γιά τήν παρουσία το Θεο νάµεσά µα. ποιο ρνε ται τήν παρουσία γίων στί µέρε µα, ρνε ται τήν δια τήν παρουσία το Θεο! Κάποια ποχή, Βλαντίκα ωάννη πηρετο σε στ ν πισκοπ το Σέρβου εράρχη, Νικολάου (Βελιµίροβιτ ) τ χρίδα, [διακηρύχθηκε πρόσφατα γιότητά του], πο ο πεκαλε το: «Σέρβο Χρυσόστοµο». Α τ ρχιποιµένα, γνωστ σ λόκληρο τ ν ρθόδοξο κόσµο, ε χε τ µεγαλύτερη κτίµηση γι τ ν Βλαντίκα. γραψε, π κόµη κα τότε, πατήρ ωάννη, θεράπευσε πολλο ρρώστου, το ποίου πισκέφτηκε µ τ ε κόνισµα το γίου Ναο µ τ χρίδα Σ µι Σερβίδα κοπέλα, ποία ρώτησε σ' να γράµµα τη : «Γιατί δ ν πάρχουν γιοι σήµερα;» πίσκοπο Νικόλαο πάντησε γραπτά: «Μά, φυσικ κα πάρχουν καλή µου!» κα τόνισε τ παράδειγµα το σκητικο γ να το Βλαντίκα ωάννη. παρουσίαση, λοιπόν, το βίου καί το βιώµατο τ ν γίων, δέν ε ναι µόνο πόδοση φειλόµενη τιµ, λλά καί ζ σα διδασκαλία γιά σου χουν γωνία γιά τήν σωτηρία τ θάνατη ψυχ του, καί ταυτόχρονα καµπάνα φύπνιση γιά σου χουν ξεχασθε στή ραθυµία τήν πνευµατική καί χουν ποκαταστήσει τήν πραγµατική διδασκαλία µέ τήν διδασκαλία τ ν δεκτ ν τ τηλεόραση... ποχή µα, ε ναι ποχή σύγχυση, κόµα καί σέ θέµατα τά πο α φορο ν στήν κκλησία. Πολλοί λένε σήµερα: " δ ε ναι Χριστό, κε ε ναι Χριστό. δ ε ναι ρθοδοξία, κε ε ναι ρθοδοξία." Καί σύγχυση κραταιο ται, διαίτερα ταν ο ποδείξει συνοδεύονται πό ποκιλόµορφε πιέσει. Στί περιπτώσει α τέ, τό 8

παράδειγµα τ ν γίων καί µάλιστα το γίου Βλαντίκα ωάννου, συγχρόνου γίου, λειτουργε πω πυξίδα στή σκοτεινή καί φουρτουνιασµένη θάλασσα. προσεγγίσουµε, λοιπόν, µέ δέο καί κατάνυξη τόν βίο το γίου. Γεννήθηκε στ 4 ουνίου το 1896 στ χωρι ντάµοβκα, τ παρχία Χαρκ β τ Ο κρανία, σχετικ κοντ µ τ Κίεβο. ο κογένειά του ταν ριστοκρατική. πατέρα του Μπόρι π ρξε στρατάρχη, θε ο το πρύτανι το πανεπιστηµίου το Κιέβου, κα να λλο συγγενή του ταν γιο ωάννη, Μητροπολίτη το Τοµπόλσκ. ταν βαπτίσθηκε π ρε τ νοµα Μιχαήλ. Μικρ ταν φιλάσθενο κα τρωγε λίγο. Τ ν δευτεροβάθµια κπαίδευσή του τ ν π ρε στ στρατιωτικ καδηµία τ Πολτάβα (1907-1914). Στη συνέχεια, σπούδασε στ πανεπιστήµιο το Χαρκ β νοµικ κα πειτα διορίστηκε στ περιφερειακ δικαστήριο το Χαρκώβ. ταν σπούδαζε στ Χαρκώβ, πρότυπό του κα νδαλµά του ταν ρχιεπίσκοπο Μελέτιο Λεόντοβιτ, πο ο διακρινόταν γι τ ν σκητικότητά του κα µάλιστα γι τ κατόρθωµά του ν µ κοιµ ται τ νύχτα κα ν περν ρε λόκληρε κίνητο µ τ χέρια ρθια κα προσευχόµενο. Κοιµήθηκε τ 1841, γνωρίζοντα κ τ ν προτέρων τ ν µέρα κα τ ν ρα το θανάτου του κα τ λείψανά του φυλάσσοταν κάτω π τ ν γία Τράπεζα το µοναστηριο τ γία Σκέπη. Τ 1921, λόγ το µφυλίου πολέµου πο πικράτησε στ Ρωσία, µετ τ ν πανάσταση τ ν Μπολσεβίκων, ο κογένειά του ναγκάσθηκε ν µεταναστεύσει στ Βελιγράδι. κε Μιχαήλ, πουλώντα φηµερίδε γι ν συντηρηθε, σπούδασε θεολογία, παίρνοντα τ πτυχίο του τ 1925. Τ 1924 χειροθετήθηκε ναγνώστη, τ 1926 κάρη µοναχ κα π ρε τ νοµα ωάννη, γι ν τιµήσει τ ν συγγενή του, τ ν γιο ωάννη µητροπολίτη το Τοµπόλσκ, κα στ 21 Νοεµβρίου, ορτ τ ν Ε σοδίων τ Παναγία µα χειροτονήθηκε ερεύ. ιετέλεσε καθηγητ τ ν θρησκευτικ ν στ Σερβικ κρατικ Λύκειο (1925-1927) κα καθηγητ στ ν ερατικ σχολ το γίου ωάννη το Θεολόγου στ Μοναστήρι (1929-1934). κε τελο σε λειτουργίε στ λληνικ γι το λληνε τ περιοχ, πο τ ν κτιµο σαν διαιτέρω. πίσκοπο χρίδα τ ν ποχ κείνη ταν λόγιο κα ε σεβέστατο πίσκοπο Νικόλαο Βελιµήροβιτ, «Χρυσόστοµο τ ν Σέρβων», πο ο κτιµο σε κα γαπο σε τ ν νεαρ εροµόναχο. Συχν λεγε «ν πιθυµε τε ν γνωρίσετε να ζωνταν γιο, δ ν χετε παρ ν π τε στ ν Βιτ λ γι ν συναντήσετε τ ν πατέρα ωάννη». γιο ωάννη λειτουργο σε κάθε µέρα κα τρωγε µία φορά, στ 11 τ βράδι. Κατ τ ν διάρκεια τ πρώτη κα τ τελευταία βδοµάδα τ Σαρακοστ δ ν τρωγε τίποτα πολύτω, κα τ ν πόλοιπη νηστεία, πω κα στ νηστεία τ ν Χριστουγέννων, τρωγε µόνο πρόσφορο. Τ διο α στηρ νήστευε κάθε βδοµάδα, Παρασκευ κα Σάββατο, πρ ν τ λειτουργία τ Κυριακ! Φορο σε πέδιλα παντόφλε χωρ κάλτσε, νεξάρτητα π 9

καιρικ συνθ κε κα ποχέ, κα πολλ φορ περπατο σε ξυπόλητο κα λειτουργο σε, κόµη κα πίσκοπο, πρ γµα γι τ πο ο δέχθηκε γριε πικρίσει. µενε ξυπόλητο, γιατί συνήθιζε ν χαρίζει τ πέδιλά του σ κάποιο φτωχ πο δ ν ε χε κα γι σκηση, µιµούµενο το κατ Χριστ ν σαλού. Ο µαθητ τ ερατικ σχολ το Μοναστηρίου, στ ν περίοδο τ ν διακοπ ν του, δ ν µιλο σαν γι τίποτα λλο στο δικού του παρ γι τ ν διόρρυθµο κα κατ Χριστ ν Σαλ εροµόναχο πατέρα ωάννη. πιφαν κα λόγιο πίσκοπο Κάλλιστο Γουέαρ, γγλο προσήλυτο στ ν ρθόδοξη κκλησία, ταν ρωτήθηκε κάποτε, ποι µορφ τ ν ντυπωσίασαν στ ν ρθοδοξία, νάµεσα στ λάχιστα τοµα πο νέφερε ταν κα τ νοµα το γίου ωάννου Μαξίµοβιτ. Κάποιο παπικό κληρικό, πευθυνόµενο σέ νέου νθρώπου, τού ε πε: "Ζητ τε ποδείξει, λέγοντα πώ σήµερα δέν πάρχουν ο τε γιοι, ο τε καί γίνονται θαύµατα. Τί τί θέλετε µω τί θεωρητικέ ποδείξει, τήν στιγµή κατά τήν ποία, στού δρόµου το Παρισιο κυκλοφορε να ζωντανό γιο, γιο ωάννη νυπόδητο!" Τ 1934 (28 Μα ου) χειροτονε ται πίσκοπο Σαγγάη στ Κίνα. Προσπάθησε ν ποφύγει τ ν χειροτονία α τή, πικαλούµενο να φυσικ πρόβληµα πο ε χε µ τ ν ρθρωση στ ν µιλία του. Ο πίσκοποι µω, σαν νυποχώρητοι, πικαλούµενοι, τι κα Μωυσ ε χε παρόµοιο πρόβληµα, κα µω, ξελέγη ρχηγ το σραήλ. ρχιεπίσκοπο το Χαρκ β ντώνιο, µία π τ µεγαλύτερε µορφ τ ρωσικ κκλησία τ ν ποχ κείνη, (µετέπειτα µητροπολίτη Κιέβου κα Γαλικία, πρ το του πατριαρχικο θρόνου τ Ρωσία κα πρόεδρο τ ρωσικ κκλησία τ ιασπορ ), πο ο ε χε π τ ν προστασία κα καθοδήγησή του τ ν ωάννη π τ ν ποχ πο σπούδαζε στ Χαρκώβ, σ γράµµα του πρ τ ν ρχιεπίσκοπο ηµήτριο τ πω νατολ ρνε ται τ ν πρόσκληση ν ποσυρθε στ ν Κίνα κα γράφει: «Στ δική µου θέση, σ ν τ ν ψυχή µου, σ ν τ ν καρδιά µου, σ στέλνω τ ν Βλαντίκα ωάννη. Α τ µικροκαµωµένο ε θραυστο νθρωπο, πο φαίνεται σ ν παιδί, ε ναι στ ν πραγµατικότητα να θα µα τ σκητικ σταθερότητα κα α στηρότητα, σ µι ποχ πο τ ν ζωή µα τ ν διακρίνει πόλυτη πνευµατικ ξασθένηση». Στ ν Σαγγάη, δηµιουργε ρφανοτροφε ο κα στέγη γι παιδι φτωχ ν ο κογενει ν, πο τ φιέρωσε στ ν γιο Τύχωνα το Ζαντόσκ. Συνολικ τ παιδι πο φιλοξενηθήκανε στ δρυµα φθασαν τ 3.500. ταν φθασαν στ Σαγγάη ο κοµµουνιστέ, γιο ωάννη µετέφερε ρχικ τ παιδι στ Φιλιππίνε κα πειτα στ Σ ν Φραντσίσκο τ µερικ. Τ διο κανε κα γι τ πόλοιπο ποίµνιό του. Κα σ ν πίσκοπο ωάννη τελο σε λε τ κολουθίε καθηµερινά. Λειτουργο σε πίση καθηµεριν πουδήποτε κα ν 10

βρισκόταν, ε τε σ τρα νο, ε τε σ πλο ο, ε τε σ νοσοκοµε ο. ταν ταν ρρωστο κα δ ν µπορο σε ν λειτουργήσει µόνο του, καλο σε να ερέα στ δωµάτιό του ν λειτουργήσει. Βλαντίκα ωάννη προσευχόταν διαρκ, προσευχόταν παντο. νεαρ κα µ τ διε πνευµατικ διαθέσει εροµόναχο Μεθόδιο γραψε, πολ ε στοχα, ν βρισκόταν στ Χάρµπιν: «λοι µα ρχίζουµε ν προσευχόµαστε, µ Βλαντίκα ωάννη δ ν χρειάζεται ν ρχίσει. Πάντοτε βρίσκεται σ µι κατάσταση προσευχ» πισκεπτόταν σθενε καθηµεριν. Το ξοµολογο σε κα το κοινωνο σε. ν κατάσταση το σθενο ταν σοβαρή, γιο περνο σε ρε τέλειωτε δίπλα του, προσευχόµενο γονατιστ! Κα προσευχ του α τ πολλ φορ φερνε τ θα µα. Ε χε χάρισµα ν πικοινωνε µ το διανοητικ νάπηρου κα το δαιµονισµένου. ταν πίµονο χι µόνο στ προσευχέ του, λλ κα στ α τήµατά του πρ τ ρχ κα τ ξουσίε, γι τ καλ τ ν νοριτ ν του κα γενικ τ ν συνανθρώπων του. Παρέµεινε µέρε λόκληρε στ ν Ο άσιγκτον, στ ν α θουσα ναµον το πουργείου ξωτερικ ν ποθέσεων, µέχρι ν πάρει τ ν δεια ε σόδου χιλιάδων Ρώσων προσφύγων π τ ν Κίνα, συµπεριλαµβανοµένων κα τ ν ρρώστων, γεγον πο κανε λλο δ ν τ ε χε κατορθώσει νωρίτερα. γνοια το Βλαντίκα γι τ ποίµνιό του δ ν παψε ο τε καί τά µετέπειτα χρόνια πού βρέθηκε στί ΗΠΑ, σέ µιά κοινωνία µέ ξαιρετική δύναµη φοµοίωση καί θρησκευτικο ποχρωµατισµο. γωνιζόταν κατ τ ν µικτ ν γάµων, κατ τ λλαγ τ ν Ρωσικ ν νοµάτων σ ξένα, κατ το συνεορτασµο τ ν Χριστουγέννων µαζ µ λλόθρησκου. ξουσία το Βλαντίκα κα προσωπικ του γνοια γι τ ν νατροφ τ ν παιδι ν στ ν µερική, πεισαν µ το γονε, γράφουν κάποιοι πό τό ποίµνιό του, τι θ µ καθοδηγο σε κα θ µ διόρθωνε. Συνήθιζε ν µ λέει: «πειδ ζο µε σ λεύθερη χώρα, θ πρέπει ν κµεταλλευτο µε διαίτερα τ ν λευθερία τ θρησκεία κα ν µ ν γκαταλείψουµε ο τε ν λλάξουµε τ παραδόσει µα». πιρρο το γίου στήν κοινωνική ζωή τ ν Ρώσων ρθοδόξων το ποιµνίου του, φάνηκε ταν τ παιδι ζήτησαν π τ ν γιο Βασίλη ν το φέρει τ δ ρα του στ 7 ανουαρίου, (25 εκεµβρίου µ τ ρθόδοξο µερολόγιο), κα χι στ 25 εκεµβρίου µ τ πολιτικ µερολόγιο. Μετ τ ν µεταφορ το ποιµνίου του π τ ν Κίνα στ ν µερική, ο Ρώσοι πίσκοποι τ ιασπορ, τ 1951, τ ν στέλνουν στ ν πισκοπ Παρισίου κα Βρυξελλ ν πο περιλάµβανε λη τ ν υτικ Ε ρώπη. που πήγαινε ωάννη δ ν νδιαφερόταν µόνο γι το Ρώσου λλ κα γι το ντόπιου ρθοδόξου. Τελο σε λειτουργίε στ λλανδικ κα στ Γαλλικ, πω παλαιότερα λειτουργο σε στ λληνικά, στ Κινεζικ κα στ γγλικά. Θεωρε ται δρυτ τ σύγχρονη ρθόδοξη 11

λλανδικ κκλησία. νδιαφέρθηκε ν γνωρίσουν λοι ο ρθόδοξοι του γίου τη υτικ Ε ρώπη, πο ε χαν ζήσει πρ ν π τ σχίσµα (1054) καί πού, λόγ τ πικρατήσεω το παπισµο µετέπειτα, παρέµεναν γνωστοι στ ν ο κουµενικ ρθοδοξία. Βλαντίκα ωάννη πισκεπτόταν κάποτε κκλησίε λλων δογµάτων, στί πο ε π ρχαν κόµα ψήγµατα τ Χάρη τ ρθοδοξία, λόγω τ παρουσία λειψάνων γίων, ο πο οι νακηρύχθηκαν πρ ν π τ Σχίσµα τ ν Χριστιανικ ν κκλησι ν. Βλαντίκα ωάννη λοιπόν, κάποτε παρακινηµένο πό λλου, πισκέφθηκε τό ββαε ο το Ο έστµινστερ, τό πο ο σώθηκε θαυµατουργικ, παρ τ καταστροφ πο προξένησε ρρίκο γδοο, κα συνέχισε ν λειτουργε ναό. Σήµερα, µω, χει χάσει πι τ ν γιότητα πο ε χε κάποτε ρχαία κκλησία. Τώρα, πλ τ βλέπουµε σ ν να πό τά ξιοθέατα το Λονδίνου. Π γε, λοιπόν, κα Βλαντίκα ν τ δε, κα φο µεινε γι λίγη ρα, ποχώρησε, λέγοντα : «ν πάρχει Χάρη δ». γιο διατηρο σε, λόγ καί το σκητικο του βιώµατο γρήγορση καί πί τ ν τεκταινοµένων στήν κκλησία. έν µεινε, λοιπόν, διάφορο καί γιά το ορτολογικό σχίσµα τό πο ο πεβλήθη µέ δόλο καί βία, πό δράκα Μασώνων εραρχ ν, µέ κύριο ποκινητή τόν Μελέτιο Μεταξάκη. γραφε, τσι, σέ κθεσή του προ τήν σύνοδο τ ν πισκόπων τ περορίου Ρωσικ κκλησία, στή Σερβία τό 1938, ναφερόµενο στό καινοτόµο Πατριαρχε ο τ Κωνσταντινούπολη : «πώλεια το θικο κύρου Τό ήθικό κ ρο τ ν Πατριαρχ ν Κωνσταντινουπόλεω χει κατρακυλήσει πολύ χαµηλά, λόγ τ λλειψη σταθερότητα στά κκλησιαστικά πράγµατα. Πατριάρχη Μελέτιο τέταρτο, (Μεταξάκη ), διωργάνωσε µέ τή συµµετοχή διάφορων κκλησι ν Πανορθόδοξο συνέδριο, στό πο ο ποφασίσθηκε ε σαγωγή το νέου µερολογίου. πόφαση α τή, ποία πό λίγε µόνον κκλησίε νεγνωρίσθη, ε σήγαγε να φοβερό σχίσµα µεταξύ τ ν ρθοδόξων Χριστιαν ν. Πατριάρχη Γρηγόριο ο 7 ο νεγνώρισε τήν πόφαση τ ζώσα κκλησία, (σηµ.: Τήν φτιαξαν ο µπολσεβίκοι, θεοι κοµµουνιστέ γιά νά χουν κκλησία ποχείριο.), σύµφωνα µέ τήν ποία καθαιρέθηκε Πατριάρχη τ Ρωσία Τύχων, ( γιο, µάρτυρα ), τόν πο ο µάλιστα δια Σύνοδο τ Κωνσταντινουπόλεω ε χε χαρακτηρίσει µολογητή. Καί σάν νά µήν φτανε α τό, στή συνέχεια τό Πατριαρχε ο Κωνσταντινουπόλεω, πεκατέστησε τήν κκλησιαστική κοινωνία µέ τή ζ σα έκκλησία, τήν ποία καί συνεχίζει µέχρι σήµερα. ν περιλήψει, τό Ο κουµενικό Πατριαρχε ο προσπαθε νά τά χει καλά µέ λο σχεδόν τόν κόσµο, πεκτείνοντα τήν διακαιοδοσία του 12

που µπορε, χοντα τσι τήν ψηλή ποπτεία καί ξασφαλίζοντα κάποια σοδα, (σηµ.: εν φαίνεται νά χει λλάξει τίποτε καί σήµερα, ναν α να µετά...). χοντα πωλέσει τήν σηµασία του στ λο καί δραίωµα τ ληθεία, χοντα καταστε πηγή διαιρέσεων τό διο, ν διακατέχεται πό µανία κυριαρχία καί ξουσία, ποτελε ο κτρό θέαµα, τό πο ο φέρνει στή µνήµη τί χειρότερε περιόδου στήν στορία το Θρόνου τ Κωνσταντινουπόλεω». Μετά τήν κοίµηση το Μητροπολίτου Μελετίου καί τό τέλο το πολέµου τό 1945, τό πατριαρχε ο Μόσχα, σκησε πιέσει καί µέσ διπλωµατικ ν διαύλων, στού Ρώσου κληρικού, νά µνηµονεύουν τόν νέο Πατριάρχη Μόσχα, λέξιο Ι. λέξιο διαδέχθηκε τόν Σέργιο, πο ο τό 1927, ε χε κηρύξει τήν συνεργασία µέ τό θεο καθεστώ τ ν Μπολσεβίκων καί τήν ποταγή τ κκλησία στό θεο καθεστώ. Στήν πω νατολή, λοι σχεδόν ο πίσκοποι ποτάχθηκαν στόν νέο Πατριάρχη. γιο ωάννη, ρνήθηκε κάτι τέτοιο πάρά τί πειλέ το πικυρίαρχου ρχιεπισκόπου, Βίκτωρα. Ο πειλέ, βέβαια, λοποιήθηκαν µέ τήν κήρυξη το γίου σχισµατικο, πό τό σοβιετοκρατούµενο πατριαρχε ο Μόσχα. Σύνοδο τ περορίου Ρωσικ κκλησία, µετά πό λίγο, τόν ξέλεξε ρχιεπίσκοπο µέ µεση παγωγή στή Σύνοδο. Ο Κινεζικέ ρχέ, νεγνώρισαν τόν ρχιεπίσκοπο ωάννη κεφαλή τ Ρωσσικ ρθοδόξου κκλησία στήν Κίνα. προσήλωση το γίου στί Παραδόσει το κόστισαν, λλά ταν πάντα καί να ζωντανό παράδειγµα ε θύνη γιά τού συγχρόνου του λλά καί γιά τού σηµερινού Χριστιανού. ξίζει νά ναφέρουµε τι, Βλαντίκα ρχιζε κάθε γράµµα του µ τ σηµε ο ν περίτεχνου Σταυρο το Σωτ ρο, τ ν διο Σταυρ πο τόσο γαπο σε. βαζε µεροµηνίε στ γράµ- µατ του σύµφωνα µ τ ρθόδοξο µερολόγιο, γνο ντα ξ λοκλήρου τ πολιτικ µερολόγιο, ν γραφε ποκλειστικ χρησιµοποι ντα το παλιο ρθογραφικο κανόνε. Τ ε χ γι τ νοµαστικ ορτ πιστ ν τ στελνε πάντοτε κριβ τ ν µέρα τ µνήµη το γίου κα γι α τ τ λόγο πάντοτε τ λάµβαναν µ µερικ µέρε καθυστέρηση. γιο δ ν πέτρεπε ο τε να τόσο σήµαντο «λάθο», πω τ ν στείλη ε χ πρ ν τ ν δια τ ν ορτή! Μιά σύγχρονη, ρθόδοξη Χριστιανή πό τι ΗΠΑ, γράφει: «Μόλι µετακόµισα στ ρι, γι ν γίνω µέλο τ κε δραστήρια παλαιοηµερολογίτικη νορία, κουσα µι στορία π τ ν πίσκοπο ανιήλ, τ ν ποία µπορε τε ν λέγξετε ν θέλετε, στε ν βεβαιωθ τε γι τ ν κρίβειά τη. ταν κόµη σπούδαζε στ ν εραποστολ κα σκεπτόταν τ µέλλον του, ζήτησε τ ν ε χ το Βλαντίκα ωάννη κα ν λλου εράρχη, ( σω ταν Μητροπολίτη Φιλάρετο ), γι ν γίνει ερέα µ τ Παλαι µερολόγιο. Βλαντίκα ωάννη δωσε τ ν ε χή του κα το 13

ε πε: «Ν µείνει µ τ Παλαι µερολόγιο. Ο πιστο του χρειάζονται τ ν προστασία σου». Φυσικά, πίσκοπο ανι λ πηρέασε σηµαντικ τ ν πόφαση τ νωση τ ν πιστ ν το Παλαιο µερολογίου µ Νεοηµερολογίτε, κάτω π τ σκέπη τ Ρωσικ ρθόδοξη κκλησία τ ιασπορ κα τελικ χειροτονήθηκε πίσκοπο το Παλαιο µερολογίου, µ δρα του τ ρι. Μπορε λοιπ ν κανε ν διακρίνη κόµα κα δ τ ν ε λογία κα τ ν καθοδήγηση το Βλαντίκα ωάννη. πω φάνηκε καί πό τά προαναφερθέντα, γιο ωάννη ε χε κδηλ σει µ παρρησ α κα δυναµικ τητα τ ν ντ θεσή του τ σο ναντι τ µερολογιακ καινοτοµ α το 1924, σο κα ναντι τ κκλησιολογικ α ρέσεω το Ο κουµενισµο. Μ τ γραπτ κα προφορικ του κηρ γµατα γκωµ αζε το ναριθµ του Νεοµ ρτυρα τ Ρωσικ Εκκλησ α, µαρτυρ α τ ν πο ων ποτελε τ συγκλονιστικότερο πνευµατικ γεγον το ε κοστο α νο. Αλλ κα παινο σε κα ξέφραζε τ ν συµπ θεια κα ποστ ριξή του πρ λου κε νου το Ορθοδ ξου, δ ω τ Ελλ δο, ο πο οι γι τ ν µµον του στ Π τριο Εκκλησιαστικ Ηµερολ γιο πέφεραν τ π νδεινα π το καινοτ µου κα Ο κουµενιστ. έν θά πρέπει δέ νά λησµονο µε, τι συνήργησε καί στί χειροτονίε τ ν πισκόπων τ κκλησία µα, προτρέποντα καί ποστηρίζοντα πρό το το τόν ρχιεπίσκοπο Χιλ κυρό Λεόντιο, πο ο λθε στήν λλάδα γιά τόν σκοπό αυτό. Θά πρέπει νά σηµειωθε, τι π. Σεραφείµ Ρόουζ, σηµειώνει στόν πρόλογο κδοση µιλι ν το γίου ωάννη, τι γιο πέφευγε στά γραπτά του νά µπλέκεται στήν νταλλαγή πιχειρηµάτων καί σέ πολογητικέ συγγραφέ, στί πο ε διέπρεπε µέντορά του, Μητροπολίτη ντώνιο. Στά γραπτά του, δέν ντέκρουε, πλ παρουσίαζε τήν ρθόδοξη διδασκαλία. ταν π ρχε νάγκη ναίρεση πλαν ν, πω Θεοσοφία το Σ. Μπουλγκάκωφ, τά γραπτά του, δέν περιε χαν τόσο πιχειρηµατολογία, σο τήν δύναµη τ Πατερικ σοφία καί διδασκαλία έν πευθύνοταν στήν καδη- µα κή θεολογία, λλά στήν νόθευτη ρθόδοξη συνείδηση. έν κήρυττε «πιστροφή στού πατέρε», πειδή πλ, διο ταν φορέα α τ τ Παράδοση τήν ποία µέ τήν σειρά του κατέθετε, παρέδιδε στήν σύγχρονη ρθοδοξία. γιο ωάννη ταν, κτό πό φιλακόλουθο καί κριβή τηρητή τ ν πατρώων παραδόσεων, πάντοτε µε διάκριση γιά τού λλου, λλά µέ µεγάλη α στηρότητα γιά τόν αυτό του. τήρηση τ κρίβεια στά θέµατα τ Πίστη καί τ κατά Χριστόν Ζω φαίνεται καί πό το ξ χαρακτηριστικό πόσπασµα πό µιλία το γίου, στήν ποία ναφέρεται στήν µεγάλη νάγκη τ ν ρθοδόξων γιά πνευµατική γρήγορση: "Τήρησε σθεναρά τήν πνευµατική πιφυλακή, πειδή δέν γνωρίζει πότε θά σέ καλέσει Κύριο κοντά Του. Κατά τήν πίγειο ζωή σου, νά ε σαι τοιµο νά πάσα στιγµή νά Το δώσει λογαριασµό. Πρόσεχε νά µήν σέ πιάσει στά δίχτυα του 14

χθρό, νά σέ ξεγελάσει, προκαλώντα σε νά πέσει σέ πειρασµό. Καθηµερινά, ξέταζε τήν συνείδησή σου, δοκίµαζε τήν καθαρότητα τ ν λογισµ ν σου, τί προθέσει σου." Κάποτε, ταν να βασιλιά, πο ο ε χε να γιό πονηρό. χοντα χάσει κάθε λπίδα γιά λλαγή πρό τό καλύτερο, πατέρα καταδίκασε τόν γιό του σέ θάνατο. Το δωσε να µήνα περιθώριο γιά νά προετοιµαστε. Πέρασε µήνα, καί πατέρα ζήτησε νά παρουσιασθε γιό του. Πρό µεγάλη του κπληξη, παρατήρησε πώ νεαρό ταν α σθητά λλαγµένο : τό πρόσωπό του ταν δύνατο καί χλωµό, καί λόκληρο τό κορµί του µοιαζε νά ε χε ποφέρει. «Π καί σο συνέβη τέτοια µεταµόρφωση, γιέ µου;», ρώτησε πατέρα. «Πατέρα µου καί κύριέ µου,» πάντησε γιό, «π ε ναι δυνατόν νά µήν χω λλάξει, φο κάθε µέρα µέ φερνε πιό κοντά στόν θάνατο;» «Καλ, παιδί µου», παρατήρησε βασιλιά. «πειδή προφαν χει ρθει στά συγκαλά σου, θά σέ συγχωρήσω. µω, θά χρειαστε νά τηρήσει α τή τήν διάθεση πιφυλακ τ ψυχ σου, γιά τήν πόλοιπη ζωή σου.» «Πατέρα µου,» πάντησε γιό, «α τό ε ναι δύνατο. Π θά µπορέσω νά ντισταθ στά µέτρητα ξελογιάσµατα καί τού πειρασµού ;» βασιλιά τότε διέταξε νά το φέρουν να δοχε ο γεµάτο λάδι, καί ε πε στόν γιό του: «Πάρε α τό τό δοχε ο, καί µετάφερέ το στά χέρια σου, διασχίζοντα λου του δρόµου τ πόλεω. Θά σέ κολουθο ν δύο στρατι τε µέ κοφτερά σπαθιά. άν χυθε στω καί µία σταγόνα πό τό λάδι, θά σέ ποκεφαλίσουν.» γιό πάκουσε. Μέ νάλαφρα, προσεκτικά βήµατα, διέσχισε λου του δρόµου τ πόλεω, µέ τού στρατι τε νά τόν συνοδεύουν συνεχ, καί δέν το χύθηκε ο τε µία σταγόνα. ταν πέστρεψε στό κάστρο, πατέρα τόν ρώτησε: «Γιέ µου, τί πρόσεξε καθώ τριγυρνο σε µέσα στού δρόµου τ πόλεω ;» «έν πρόσεξα τίποτε!» «Τί ννοε, τίποτε ;» τόν ρώτησε βασιλιά. «Σήµερα ταν µεγάλη γιορτή - σίγουρα θά ε δε τού πάγκου πού ταν φορτωµένοι µέ πολλέ πραµάτειε, τόσε µαξε, τόσου νθρώπου, ζ α» «έν ε δα τίποτε π λα α τά», ε πε γιό. «λη προσοχή µου ταν στραµµένη στό λάδι µέσα στό δοχε ο. Φοβήθηκα µήν τυχόν µο χυθε µιά σταγόνα καί τσι χάσω τή ζωή µου.» 15

«Πολύ σωστή παρατήρησή σου», ε πε βασιλιά. «Κράτα λοιπόν α τό τό µάθηµα κατά νο, γιά τήν πόλοιπη ζωή σου. Νά τηρε τήν δια πιφυλακή γιά τήν ψυχή µέσα σου, πω κανε σήµερα γιά τό λάδι µέσα στό δοχε ο. Νά στρέφει τού λογισµού σου µακριά πό κε να πού γρήγορα παρέρχονται, καί νά τού προσηλώνει σέ κε να πού ε ναι α ώνια. Θά ε σαι κολουθούµενο, χι πό πλισµένου στρατι τε, λλά πό τόν θάνατο, στόν πο ον κάθε µέρα µ φέρνει πιό κοντά. Νά προσέχει πάρα πολύ νά φυλ τήν ψυχή σου πό λου του καταστροφικού πειρασµού.» γιό πάκουσε τόν πατέρα, καί ζησε κτοτε ε τυχή. Σέ λλη πάλι µιλία του, τήν Κυριακή τ ρθοδοξία, λεγε στού κροατέ του γιο : Ο νόµοι τ κκλησία το Χριστο ε ναι διαπραγµάτευτοι. να Χριστιαν πρέπει ν ποτάσσεται σ α το, σχετα πό τ γνώµη τ ν λλων, σχετα π τ π βλέπει κοινωνία α το το νόµου, θετικ ρνητικά. σοι ε ναι πιστο στ Χριστό, Τ ν κολουθο ν στ δρόµο πο χάραξαν α το ο νόµοι, α τ ο δηγίε, ο πο ε φυλάσσονται µ µεγάλη ε λάβεια π τ ν γία µα κκλησία. Α το πο πιθυµο ν χρηστε νέσει κα πολαύσει σ α τ ν τ ν πρόσκαιρο κόσµο πο ο ργ γρήγορα θ χαθε α το ο νθρωποι προτιµ νε λλου νόµου, χι το νόµου τ κκλησία, λλ α το πο το πιτρέπουν ν ζο ν πω θέλουν, ν σκέπτωνται,τι θέλουν, ν βάζουν τ δικό του θέληµα πάνω π τ πνε µα τ κκλησία, τ πνε µα πο δωσε διο Κύριο Θε κα προσκαλο ν κα λλου ν το κολουθήσουν στ ν διο δρόµο. Μπορε ν τύχει, δελφοί µου, ν ξαναπεράσετε σύντοµα π ταραγ-µένου καιρο κα µερικο π σ θ κληθ τε ν κολουθήσετε τ δρόµο τ ρνηση α τ ν τ ν ερ ν νόµων κα τ ποταγ σ νόµου τ πλ νθρώπινη ξουσία. Προσέξτε α τ τ δρόµο! Προσέξτε τ δρόµο πο κολούθησε ληστ στ ριστερά, γιατί κάτω π τ βάρο τ βλασφηµία, κάτω π τ βάρο το µίσου του γι τ Χριστ, π γε στ ν α ώνια καταδίκη. Α το πο πεχθάνονται το νόµου τ κκλησία, πεχθάνονται τ ν διο τ Χριστό, πο ο ε ναι Κεφαλ τ κκλησία, φο ο νόµοι τ κκλησία δόθηκαν π τ γιο Πνε µα µέσ τ ν ποστόλων. Κα ο νόµοι τ ν τοπικ ν κκλησι ν στηρίζονται στο διου νόµου κα κανόνε τ γία κκλησία. µ νοµίζουµε το αυτού µα σοφώτερου π το γίου κα το εράρχε, πο καθιέρωσαν το κκλησιαστικο κανόνε. µ ν φανταζ µαστε π ε µαστε µεγάλοι σοφοί. νακράξουµε ταπεινά, µαζ µ τ σοφ ληστ : «Μνήσθητί µου Κύριε ν τ Βασιλεί Σου!» ( πό µιλία το γίου τήν Κυριακή τ ρθοδοξία ). Τ 1962, χιλιάδε Ρ σοι το Σ ν Φρανσίσκο πο γνώριζαν τ ν γιο ωάννη π τ Σαγγάη ζητο ν ν σταλε ρχιεπίσκοπο στ Σ ν Φρανσίσκο, γι ν πιλυθο ν τ 16

προβλήµατα πο δηµιουργήθηκαν µ τ ν παραίτηση -γι λόγου γεία το ρχιεπισκόπου Τύχωνο. ερ Σύνοδο τ ν Ρώσων τ ιασπορ νταποκρίνεται στ α τηµα τ ν πιστ ν, κα γιο ωάννη φθάνει κε στ 21 Νοεµβρίου το 1962, µέρα τ ορτ τ ν Ε σοδίων τ Θεοτόκου, κα 28 χρόνια µετ τ ν φιξή του στ Σαγγάη πο γινε πίση µέρα τ ν Ε σοδίων. µέρα τ ν Ε σοδίων χειροτονήθηκε κα ερε, πω δη προαναφέραµε. Κα στ Σαγγάη κα στ Σ ν Φρανσίσκο π ρχε να µισοκτισµένο να, πο δυνατο σε ν λοκληρωθε λόγ διασπάσεω τ κκλησιαστικ κοινότητα. Κα στ δυ περιπτώσει, πέτυχε τ ν ε ρήνευση τ ν κοινοτήτων κα τ ν λοκλήρωση τ ν να ν, συνεχίζοντα τ ν δια γία ζω κα ποιµαντικ δράση. Κι µω, α τ ν τ ν γιο, σκητή, κτήµονα πίσκοπο, κάποιοι το νοριακο συµβουλίου τ ν κατηγό-ρησαν τι ε χε καταχραστε χρήµατα τ νορία. γινε δηµόσιο δικαστήριο κα ποδείχθηκε λήθεια. γιο, µ σιγουρι κα πίστη στ Θε, ντιµετώπισε τ συκοφαντίε χωρ ν κρίνει κανένα, τάραχα κα µ γαλήνη. ταν τόν ρωτο σαν, ποιό ε θύνεται γιά τήν φαγωµάρα καί τήν σχηµη κατάσταση πού ε χε δηµιουργηθε, παντο σε κοφτά λλά καί διδακτικά: διάβολο! Κα παλαιότερα, στ ν Σαγγάη πιχείρησαν δυ φορ ν τ ν δηλητηριάσουν. Μία ρίχνοντα δηλητήριο στ φαγητό του κα µία ρίχνοντα δηλητήριο στ ν ο νο τ γία προθέσεω! Τ ν δεύτερη δηλητηρίαση τ ν πιχείρησε ερεύ, πο ο ργότερα στ Σ ν Φρανσίσκο γραφε συνεχ ρθρα ναντίον του. ταν ργότερα, ερέα α τό, πέθαινε π καρκίνο, γιο ντω ωάννη, π γε κα τ ν βρ κε γι ν τ ν λευθερώσει π τ µαρτίε του κα πέτυχε ν µετανοήσει. Τό 1964, λοκληρώθηκε κατασκευή τ µεγαλύτερη ρθόδοξη κκλησία τ περόρια Ρωσικ κκλησία, τ Πάντων Θλιβοµένων Χαρ, τήν ποία στολίζουν πέντε χρυσίζοντε τρούλλοι, ο πο οι στράφτουν µεγαλόπρεπα καί µαγνητίζουν τά βλέµµατα σων ε σπλέουν στόν κόλπο το γίου Φραγκίσκου στι ΗΠΑ. Τήν καθορισµένη µέρα νάρτηση τ ν Σταυρ ν στού τρούλλου, τελετή κινδύνευε νά µαταιωθ λόγ τ ν σχυρ ν βροχοπτώσεων. γιο χωρί κανένα δισταγµό µπ κε µπροστά καί ξεκίνησε τήν λιτανεία καί τί ψαλµωδίε στού πληµµυρισµένου δρόµου το Σάν Φρανσίσκο. Μόλι ξεκίνησε ποµπή, βροχόπτωση σταµάτησε καί τελετή συνεχίστηκε πρόσκοπτα. Κατά τήν τοποθέτηση το µεγάλου Σταυρο στόν κεντρικό τρο λο, ξεπρόβαλε πό τα πυκνά σύννεφα λιο, ν να περιστέρι ρθε καί κάθισε στόν Σταυρό, πού στραφτάλιζε στί κτίνε το λιου. Τό θέαµα τ ψωση το Σταυρο, σύµβολου τ νίκη το Χριστο, πο ο λαµπε στόν ο ρανό το Σάν Φρανσίσκο, τ σύγχρονη Βαβυλώνα, που λατρεύεται νοιχτά σαταν, ταν καί τό πιστέγασµα καί δικαίωση τ ν γώνων τ πίγεια ζω το γίου. Κοιµήθηκε ν Κυρί στ Σηάτλ (2-7-1966). Γνώριζε κ τ ν προτέρων τ ν µέρα το θανάτου του. Τάφηκε στ καθεδρικ ναό το Σ ν Φρανσίσκο, πο διο λοκλήρωσε. νακοµιδ τ ν λειψάνων του γινε 17

τ 1993 κα τ σ µα του ε ρέθηκε φθαρτο κα παραµένει τσι. πίσηµη ναγνώρισή του γίου π τ σύνοδο τ ν Ρώσων πισκόπων τη ιασπορ γινε στ 2-7-1994, τ ν µέρα τ κοιµήσεώ του. κτοτε πλ θο κόσµου π λε τ χ ρε τ γ πισκέπτεται τ λείψανό του, τ προσκυν κα ζητ τ µεσιτεία του κα τ ν ε λογία του. Τ γεγον π τ λείψανα το ρχιεπισκόπου ωάννη βρέθηκαν φθαρτα, κα πίσηµη γιοποίησή του, πλ πιβεβαιώνει τ γνώµη χιλιάδων πιστ ν, ο πο οι τ ν ε λαβο νται γιο. ( δια πράξη τ γιοποίηση, πω γραψε κα διο ρχιεπίσκοπο ωάννη, δ ν τ ν καθιστ γιο. πλ πιβεβαιώνει τ ν γιότητά του: «Ο δίκαιοι γίνονται γιοι χι µέ κάποια πόφαση τ ν γή νων κκλησιαστικ ν ρχ ν, λλ διά το λέου κα τ Χάριτο το Θεο»). Μεγάλο µέρο τ ν πιστ ν ο πο οι ε λαβο νται διαιτέρω τόν γιο ωάννη- δ ν ε ναι µονάχα Ρ σοι λλ κα µερικανοί, Σέρβοι, λληνε, Γάλλοι κα λλοιγνώρισαν τ ν ρχιεπίσκοπο ωάννη µετ τ θάνατό του. λλοι πάλι τόν γνώρισαν µέσα π τήν προσωπικ µπειρία τ δύναµη τ προσευχ του. Ε ναι α τονόητο, λοιπόν, τό τι ε λάβεια πρό τό πρόσωπο το γίου ωάννη, συνοδεύεται καί πό τήν πιθυµία ν µάθη κανε σο τ δυνατ ν περισσότερα γι α τ ν τ ν κλεκτ το Θεο. Αγιο Ιω ννη, γν σιο φορέα κα κφραστ τ Ορθοδ ξου Π στεω κα Ζω, β ωνε ντονα τ ν α σθησι τ κορυφουµένη Αποστασ α, τ συγχ σεω τ ν σχ των καιρ ν, γι α τ κα προέτρεπε τ πνευµατικ του τέκνα ν ε ρ σκωνται σ συνεχ γρ γορση κα ν γων ζωνται νυποχ ρητα γι τ ν µαρτυρ α τ Αληθε α κα τ ν µοναδικ τητα τ Ορθοδ ξου Εκκλησ α. Πρ γµατι, λοιπ ν, µεγαλ τερο δ ρο το Κυρ ου µα πρ τ ν νθρωπο τ τραγικ ποχ µα δ ν θ µπορο σε ν π ρξει π το συγχρ νου Αγ ου κα τ φθαρτα ερ Λε ψαν του!... πάντοτε ζ ν, γιο ωάννη ρχιεπίσκοπο Σαγκάη καί Σάν Φρανσίσκο ε ναι µεσίτη µα πρό τήν Κυρία Θεοτόκο καί πρό τού γίου Πάντα, νά µ χαρίζεται Πνε µα µολογία καί συµπόρευση «σ ν π σι το Αγ οι»! ( Εφεσ. γ 18)... µήν! γιότητα το γίου ωάννου το Μαξίµοβιτ πό π. Νικολάου ηµαρ πό τήν παράθεση το βίου καί τ ς διδασκαλίας το γίου ωάννου το Μαξίµοβιτς δέν µένει καµµία µφιβολία γιά τήν γιότητά του. Περισσότερα µπορε νά διαβάσει ναγνώστης στό βιβλίο πού χει κδόσει νορία µας τ ν γίων Πάντων, στήν Πάτρα: " γιος ωάννης Μαξίµοβιτς Θαυµατουργός", 2004, ( ερός Ναός γίων Πάντων, Πλατε α Μαρούδα, Πάροδος Καρατζ, 26336 Πάτρα, τηλ.: 2610 341269). στόσο φείλεται µία πάντηση σέ κάποιους πού µφισβητο ν τήν γιότητά του µέ βάση συγκεκριµένες θέσεις καί νέργειες το γίου. γιος ταν καί διά Χριστόν Σαλός καί για τό πολλές νέργειές του δέν ταν κατανοητές πό τούς κατά κόσµον "γνωστικούς". 18

ιαπνεόταν δέ πό θερµότατο ζ λο γιά τήν εραποστολή καί για τό δέν φείδετο κόπων καί θυσι ν " να τούς πάντας ε ς Χριστόν κερδίσ!" Ε χε συζητήσει µέ τόν Πρω θιεράρχη τ ς Ρωσικ ς κκλησίας τ ς ιασπορ ς Μητροπολίτη ναστάσιο καί τόν ε χε πείσει, καί στήν συνέχεια ξασφάλισε τήν δεια τ ς Συνόδου, νά δεχθο ν στίς τάξεις τ ς Ρωσικ ς κκλησίας τόν π. Ε γραφο Κοβαλέφσκι πό τό Παρίσι. Ζητήθηκε νά παχθε γαλλική κκλησία κατευθε αν στόν Μητροπολίτη καί ναστάσιος συµφώνησε. γαλλική κκλησία ε χε ρθόδοξες Χριστιανικές ρίζες, ρχαιό τερες καί πό α τές τ ς ρωσικ ς κκλησίας. Μερικοί, βέβαια, εράρχες ντέ δρασαν, καί για τό πολέµησαν στήν συνέχεια τόν γιο, ταν κε νος µαζί µέ τόν ρχιεπίσκοπο Χιλ ς Θεόφιλο ονέσκο χειροτόνησαν ς πίσκοπο Γαλλίας τό π. Ε γραφο Κοβαλέφσκι, πού το δωσε τό νοµα το γαπηµένου του γίου, ωάννου τ ς Κρονστάνδης, ταν πρίν τήν πισκοπική χειροτονία τόν κειρε µοναχό. Τόν ντυσε µέ τό ράσο καί τό µοναχικό κουκούλι το προηγούµενου γίου εράρχου το Σάν Φραντσίσκο ρχιεπικόπου Τύχωνος, πού ε χε κατανοήσει καί ποστηρίξει τό γαλλικό γχείρηµα. ρχιεπίσκοπος ωάννης τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία το γίου Γερµανο τ ν Παρισίων 3 στά γαλλικά, κατά τό παλαιό τυπικό τ ς υτικ ς κκλησίας, µαζί µέ τόν γαλλικό κλ ρο, καί στήν συνέχεια λαβε χώρα πισκοπική χειροτονία. Α τό ξένισε καί προκάλεσε ντιδράσεις, πως ταν φυσικό, καί για τό κατακρίθηκε γιος ωάννης. στόσο λες ο ποφάσεις του 3 γιος Γερµανός τ ν Παρισίων ε ναι µεγάλος γιος τ ς νωµένης Μι ς κκλησίας τ ν πρώτων α ώνων. παγορεύονταν πό τήν πέρµετρη γάπη του γιά τήν εραποστολή, πως καί ο νέργειές του νά ναδείξει τούς γίους τ ς υτικ ς Ε ρώπης πρό το Σχίσµατος, πού ε χαν ξεχασθε µετά τήν πτώση το Παπισµο καί τ ν Λατίνων πό τήν ρθοδοξία! 4 κόµη καί ν θεωρήσουµε µε ς ο ''γνωστικοί" τ ν σχάτων χρόνων, µέ βάση τά δικά µας κριτήρια τ ς σήµερον, ς "σφάλµα" τήν νέργεια α τή το γίου ωάννου το Μαξίµοβιτς, γιος Γρηγόριος Θεολόγος, στόν πιτάφιόν ε ς τόν Μέγαν Βασίλειον µ ς διδάσκει τι: " πτεται γάρ ο τ ν πολλ ν µόνον, λλά καί τ ν ρίστων µ µος, ς µόνον ν ε ναι το Θεο τό παντελ ς πταιστον καί ναλοίωτον πάθεσι". 5 γιος δέν ε ναι λάθητος. ρκε νά θυµηθο µε τήν ριδα µεταξύ το γίου ωάννου το Χρυσοστόµου καί το γίου πιφανίου Κύπρου, τήν µεγάλη διαµάχη µεταξύ το Μεγάλου Φωτίου καί το γίου γνατίου στήν Κωνσταντινούπολη καί τήν µφισβήτηση γιά πολλά χρόνια τ ς γιότητος το Χρυσορρήµονος Πατρός πό τόν Μέγαν Κύριλλον, Πατριάρχην λεξανδρείας. Ο δείς ε ναι ναµάρτητος, πως µ ς διδάσκει διος Κύριος στό Ε αγγέλιον. Ο τε γιος! γιος, κατά τόν γιον σαάκ τόν Σ ρον, σηµαίνει "πορεία ψυχ ς συνεχ ς 4 πως ποδείχθηκε, πίσκοπος ωάννης Κοβαλέφσκι ταν περισσότερο φιλόσοφος καί διανοούµενος παρά ραστής τ ς θεολογίας καί τ ς ρθοδοξίας καί ε χε καί κάποιες περίεργες δέες. µεινε πί πλέον καί µακρυά πό κάθε καθοδήγηση, ταν γιος ωάννης φησε τό Παρίσι καί νέλαβε τήν πισκοπή το Σάν Φραντσίσκο. Τήν χειροτονία του τήν πεκήρυξε νέος πίσκοπος τ ς υτικ ς Ε ρώπης καί ρνήθηκε κάθε παφή µέ τήν γαλλική κκλησία. Καί λλοι πικεφαλ ς τοπικ ν κκλησι ν στειλαν παρόµοιες δηλώσεις. 5 Λόγοι, ΕΠΕ, 6, 178. 19

µετανοούσης καί διά κρείττονα βιαζοµένης". Στήν πορεία πρός τήν Θέωση πάρχουν πτώσεις καί λισθήµατα, κόµη καί στό πεδίο τ ς διδασκαλίας καί τ ς συγγραφ ς! Α τό τό πισηµαίνει σοφότερος Πατέρας τ ς κκλησίας µας Μέγας Φώτιος σέ µία σηµαντική πιστολή του: 6 " πιλείψει µε µέρα, τούς νδρας παριθµούµενον, ο ς, τ µέν τ ν πατέρων τιµ σεµνύνοµεν, ν ο ς δέ τ ς ληθείας παρηνέχθησαν ο µιµούµεθα". ποιµαντική νάγκη, στορική συγκυρία, τό δύσκολο τ ν περιστάσεων λλά πρό πάντων λλειψη δικ ς µας πνευµατικ ς γνώσεως καί γιότητος ε ναι λόγοι πού µε ς δέν κατανοο µε πολλές πό τίς νέργειες τ ν γίων τίς περισσότερες φορές. λλά καί κατά τόν Μέγαν Φώτιον: "Πόσαι περιστάσεις πραγµάτων πολλούς ξεβιάζοντο, τά µέν παρα φθέγξασθαι, τά δέ πρός ο κονοµίαν ε πε ν, τά δέ καί τ ν πειθούντων παναστάντων, τά δέ καί γνοί ο α δή περιολισθήσασιν νθρώπινα;" 7 ηλαδή, κατά τόν Μέγαν εράρχην, ο δυσκολίες τ ν κατα στάσεων, νάγκαζαν τούς Πατέρες µερικά πράγµατα νά τά λέγουν διαφορετικά, λλα νά τά κφράζουν µέ τρόπον συγκαταβατικό καί µέ πνε µα ο κονοµίας, λλα νά τά λένε συνεσκιασµένα, στε νά µήν ξ εγείρονται ο α ρετικοί, πού πολλές φορές κυριαρχο σαν στήν κκλησία καί θά ξαφάνιζαν τούς ρθοδόξους, πως σηµειώνει γιος Νικόδηµος καί διδάσκει γιος Ταράσιος, πρόεδρος τ ς γίας Ζ Ο κουµενικ ς Συνόδου! Α τό τό διδασκόµαστε πό τά πρακτικά τ ς Ζ Ο κουµενικ ς, λλά καί πό τόν 6 Βλ. στόν "Τόµο Χαρ ς", τ ς ωδεκαβίβλου το οσιθέου εροσολύµων, σελ. 251 252. 7 Μ. Φωτίου, πιστολή,.π. σελ. 252. Μ. Βασίλειον στά χρόνια τ ν πανίσχυρων Πνευµατοµάχων! γάπη το γίου ωάννου το Μαξίµοβιτς γιά τήν εραποστολή ρµηνεύεται πό τήν σταθερή θέση του νά σπέρνει τόν σπόρον το Ε αγγελίου καί τ ς ρθοδοξίας παντο, φήνοντας τόν θερισµό στό Θεό καί στούς ργάτες του! Ε ναι στό χέρι το καθενός στή συνέχεια νά ργαστε στόν µπελ να το Κυρίου! κόµη καί γραπτός λόγος νός µεµονωµένου Πατρός τ ς κκλησίας δέν πέχει θέση δόγµατος, γιατί κανένας γιος ποτέ στήν ρθοδοξία δέν διεκδίκησε τό λάθητο! πίστις τ ς κκλησίας διαµορφώνεται µέσα πό τίς θέσεις τ ς Ο κουµενικ ς Συνόδου, πού πέχει πρόσωπον κκλησίας. ρθόδοξο ε ναι,τι πάντοτε, παντο καί πό πάντων πιστεύθη! λήθεια ταυτίζεται µέ τήν ρθοδοξία καί βρίσκεται στήν συµφωνία τ ν γίων Πατέρων, στό λεγόµενο consensus Patrum! γιότητα το γίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου, Προέδρου τ Ρωσικ κκλησία τ ιασπορ πό πατρό Νικολάου ηµαρ Ε χε κατηγορηθε στό παρελθόν Ρωσική Σύνοδο τ ιασπορ γιά µία γκύκλιο πού ε χε κδώσει σχετικά µέ τήν γιοποίηση το βασιλέω τ γγλία δουάρδου, πού φέρεται µάρτυ, καί τι τάχα µεγάλο καί πολύ γιο Φιλάρετο πέγραψε µία γκύκλιο πού ναγνωρίζει τό φιλιόκβε! Σέ καµµία περίπτωση, πω θά ποδειχθε, ο τε Σύνοδο τ ν Ρώσων τ ιασπορ ο τε πολύ περισσότερο γιο Φιλάρετο δέν ποδέχονται τό Φιλιόκβε! γκύκλιο τ Ρωσικ Συνόδου τ ιασπορ χει ξ : 20

"20 ουλίου / 2 Α γούστου 1984 Πρό σου νδιαφέρονται. Τήν προσοχήν το Προέδρου καί τ ν µελ ν τ Συνόδου τ ν πισκόπων πέσυρε τό γεγονό τι γίνονται κόµη νακοινώσει πό µεµονωµένων κληρικ ν καί λα κ ν τη κκλησία µ ν, ε βάρο τ α θεντία τ Συνόδου τ ν πισκόπων, ποσκοπο σαι νά ποδείξουν τι φορεύ το θείου Πάθου γιο δουάρδο, µάρτυ, βασιλεύ τ γγλία, δέν ε ναι γιο τη Παγκοσµίου ρθοδόξου κκλησία το Χριστο καί τι τά λείψανα το γίου δουάρδου, τά πο α πρόκειται µεγαλοπρεπ νά ποδοθο ν ε τήν κκλησίαν µ ν, ε ναι νόθα καί νάξια τιµητικ προσκυνήσεω πό τ ν πιστ ν. Γνωστόν στω το π σι, τι τοιο τοι µεµονωµένοι κληρικοί καί λα κοί, ο τινε διασπείρουν τοιαύτα συκοφαντία κατά νό γίου το Θεο δέν µιλο ν µέ τήν α θεντικήν φωνήν τ ρθοδόξου κκλησία, λλά πλ κφράζουν προσωπικά των γνώµα, α τινε ε µεθα πεπεισµένοι, τι δέν θεµελιο νται πί τ ν γεγονότων α το το ζητήµατο, λλά µ λλον πί προσωπικ προκαταλήψεω καί νοσηρ βουλήσεω. Σύνοδο τ ν πισκόπων χουσα ξετάσει τά ε τήν διάθεσίν τη τεκµήρια το ζητήµατο µετά προσοχ, διαζόντω τήν ατροδικαστικήν κθεσιν πί τ ν λειψάνων, πραγµατοποιηθε σαν τό 1970, πό το διακεκριµένου ρ. Τόµα Στώουελ, παγκοσµίου φήµη ε δικο στεολόγου, κατέληξεν πισήµω νά ναγνωρίση τι νω στεολογική ξέτασι συνιστ ναµφισβήτητον πιβεβαίωσιν τ ταυτότητο καί α θεντικότητο τ ν λειψάνων, τά πο α παραδίδονται ε τήν κκλησίαν µ ν. πόφασι α τη πανεξετάσθη πισήµω καί πεκυρώθη πό τ Συνόδου τ ν πισκόπων τ Ρωσικ ρθοδόξου κκλησία κτό Ρωσία, ψίστη διοικητικ α θεντία τ κκλησία µ ν. σχάτω πεβλήθησαν ρισµέναι πιστολαί ε τήν Σύνοδον πό προσώπων λπισάντων νά πείσουν τήν Σύνοδον νά νακαλέση τήν πόφασίν τη, τήν ναγνωρίζουσαν τήν γιότητα το γίου δουάρδου καί τήν α θεντικότητα τ ν λειψάνων α το καί νά µαταιώση τήν σονούπω µετακοµιδήν των. Γνωστόν στω τι, ξετάσασα τά ποβληθε σα α τ πιστολά, Σύνοδο ο δέν ε ρεν τό ο σι δε, στε νά δικαιολογε ται µαταίωσι τ παραδόσεω τ ν γίων λειψάνων το γίου δουάρδου ε α τήν, ο δέν τό δυνάµενον νά ποχρεώση α τήν νά πανεκτιµήση τήν γιότητα το γίου δουάρδου. ιετυπώθη ποψι τι γιο δουάρδο δέν δύναται νά θεωρηθ γιο νεκα το τι προσθήκη το Φιλιόκβε ε χεν δη ε σαχθ ε τό Σύµβολον τ Πίστεω ν γγλί κατά τήν ποχήν του. Τό νά ποστηρίζη τι τοιαύτην ποψιν ε ναι ντίθετον πρό τά κπεφρασµένα γνώµα τ ν µεγάλων Πατέρων τ κκλησία, ο πο οι νήρεσαν τό Φιλιόκβε, δηλονότι το σεπτο Μαξίµου το µολογητο καί το γίου εράρχου Φωτίου Πατριάρχου Κ/Πόλεω. Προσέτι δικαιοσύνη παιτε, πω καί πολλοί λλοι γιοι, ο τινε πρέσβευον νεπιγνώστω τήν α τήν προσθήκην ε τό Σύµβολο τ Πίστεω, νά παλειφθο ν πίση κ το γιολογίου µ ν, π.χ. ο γιοι Βιασεσλα ο καί Λουντµίλλα τ Τσεχία, γιο Μαρτίνο µολογητή, Πάπα Ρώµη κλπ. µφότερα τά σώµατα, Σύνοδο καί τό Συµβούλιον τ ν πισκόπων ξήτασαν τό θέµα το Φιλιόκβε µετά προσοχ ν σχέσει πρό τήν περίπτωσιν το γίου δουάρδου, καί ν ψει τ ν κπεφρασµένων γνωµ ν τ ν Πατέρων τ κκλησία, κατέληξαν τι α τό (τό 21

Φιλιόκβε) δέν ποτελε µπόδιον κατά τήν ποχήν το γίου δουάρδου, διά νά πιτύχη ε χριστιανό τήν γιότητα. σοι ντιτίθενται ε τήν ποδοχήν τ ν γίων λειψάνων το γίου δουάρδου καί ε α τήν ταύτην τήν γιότητα το γίου, καλ θά πράξουν ν ναλογισθο ν τι ντιτίθενται ε α τήν ταύτην τήν χάριν το δίου το Θεο, µάρτηµα διά τό πο ον ναµφιβόλω πνευµατική ποινή δέν θά ε ναι µελητέα. κκλησιν ποιούµεθα πρό παντα τά πιστά τέκνα τ Ρωσικ ρθοδόξου κκλησία κτό Ρωσία, νά χουν µπιστοσύνην ε τήν πόφασιν το Συµβουλίου καί τ Συνόδου τ ν πισκόπων, ε τήν ρµοδιότητα τ ποία γκεινται τοια τα σοβαρά κκλησιαστικά ζητήµατα καί ο χί ε τήν ρµοδιότητα πληροφορήτων κληρικ ν καί λα κ ν. Μητροπολίτη ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ Πρόεδρο πίσκοπο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Γραµµατεύ " Γράφουν κάποιοι σχετικά καί κατηγορώντα τόν γιον Φιλάρετον καί τήν Σύνοδον τ ν Ρώσων τ ιασπορ : "Στήν γκύκλιο α τή Φιλάρετο ποστηρίζει τι τό Φιλιόκβε δέν ποτελε µπόδιο γιά τή σωτηρία το νθρώπου, ποψη σαφ ντίθετη πρό τά σα διδάσκουν ο Πατέρε! Καί τό κόµη χειρότερο, Φιλάρετο µέ τή Σύνοδό του, συκοφαντο ν τού Πατέρε, τού ποίου µφανίζουν τι δ θεν συµφωνο ν µαζί του! Ο πόψει α τέ τ Ρωσικ Συνόδου τ ιασπορ καθιστο ν τήν Σύνοδο ΑΙΡΕΤΙΚΗ, τά µέλη τ κκλησία α τ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ο πο οι δέν ε ναι δυνατόν ποτέ, χι µόνον νά ε ναι γιοι τ κκλησία, λλά ο τε νά σωθο ν. κ τούτου, ποψη τι Μητροπολίτη Φιλάρετο π ρξε θεούµενο καί γιο δέν ε σταθε." ντιθέτω µέ α τά πού γράφονται παραπάνω Σύνοδο δέν κηρύσσει σέ καµµία περίπτωση τι: "τό Φιλιόκβε δέν ποτελε µπόδιο γιά τή σωτηρία το νθρώπου", πω στρεβλώνεται λήθεια, γιά νά κατηγορηθε καί γιο Φιλάρετο καί νά πληγε γιότητά του (!) λλά γράφουν πί λέξει: " ν ψει τ ν κπεφρασµένων γνωµ ν τ ν Πατέρων τ κκλησία, κατέληξαν τι α τό (τό Φιλιόκβε) δέν ποτελε µπόδιον κατά τήν ποχήν το γίου δουάρδου, διά νά πιτύχη ε χριστιανό τήν γιότητα." πάρχει, λοιπόν, τεράστια διαφορά πό τό νά διακηρύξει, πω κατηγορο νται ο Ρ σοι τι τάχα καναν πογράφοντα µία γκύκλιο, στήν ποία δέν περιέχεται πουθενά φράση: "τό Φιλιόκβε δέν ποτελε µπόδιο γιά τή σωτηρία το νθρώπου" πό τό νά διακηρύξουν: " τι α τό (τό Φιλιόκβε) δέν ποτελε µπόδιον κατά τήν ποχήν το γίου δουάρδου, διά νά πιτύχη ε χριστιανό τήν γιότητα". Γιατί κριβ, πω ξηγε ται στήν γκύκλιο τ Συνόδου πολλοί λλοι γιοι πρέσβευον νεπιγνώστω τήν α τήν προσθήκην ε τό Σύµβολον τ Πίστεω : "Προσέτι δικαιοσύνη παιτε, πω καί πολλοί λλοι γιοι, ο τινε πρέσβευον νεπιγνώστω τήν α τήν προσθήκην ε τό Σύµβολο τ Πίστεω, νά παλειφθο ν πίση κ το γιολογίου µ ν, π.χ. ο γιοι Βιασεσλα ο καί Λουντµίλλα τ Τσεχία, γιο Μαρτίνο µολογητή, Πάπα Ρώµη κλπ." Ο τε, λοιπόν, ο πόψει τ Ρωσικ Συνόδου τ ιασπορ καθιστο ν τήν Σύνοδο α ρετική (!), ο τε τά µέλη τ κκλησία α τ α ρετικού (!), ο τε ε ναι δυνατόν νά µφισβητηθε γιότητα το γίου Φιλαρέτου, το ποίου τό λείψανο 22

βγ κε διάφθορο καί α τό, µετά κε νο το γίου ωάννου το Μαξίµοβιτ, καί γιο θαυµατουργε δη παγκοσµίω, φο ζ ντα θεαρέστω καί σκητικά καί πρ το, µέ τήν Σύνοδό του, ξεφώνησε τό νάθεµα κατά το Ο κουµενισµο τό 1983! λλά καί κατά τόν Μέγαν Φώτιον: "Πόσαι περιστάσει πραγµάτων πολλού ξεβιάζοντο, τά µέν παραφθέγξασθαι, τά δέ πρό ο κονοµίαν ε πε ν, τά δέ καί τ ν πειθούντων παναστάντων, τά δέ καί γνοί ο α δή περιολισθήσασιν νθρώπινα;" ηλ. ποιµαντική νάγκη, στορική συγκυρία, τό δύσκολο τ ν περιστάσεων λλά πρό πάντων λλειψη δικ µα πνευµατικ γνώσεω καί γιότητο ε ναι λόγοι πού µε δέν κατανοο µε πολλέ πό τί νέργειε τ ν γίων Πατέρων τί περισσότερε φορέ. Κατηγορε ται πίση Σύνοδο τ ν Ρώσων τ ιασπορ γιά τήν νακήρυξη το δουάρδου γίου, λόγ το µαρτυρίου του: "Ο τε κατά διάνοια µπορε να ρθόδοξο νά θεωρήσει τι γγλοσάξονα βασιλιά τ γγλία ε ναι γιο τη ρθόδοξη κκλησία! λόγο ε ναι πλο : ταν µέλο α ρετικ κκλησία, τ γγλοσαξονικ, πού τήν ποχή κείνη ε χε ποδεχθε τήν α ρεση το Φιλιόκβε, πού δίδασκαν ο Φράγκοι πηρεασµένοι πό τόν Α γουστ νο. ταν δηλαδή ΑΙΡΕ- ΤΙΚΟΣ! Ο τε µάρτυρα µπορε νά ε ναι, γιατί δέν µαρτύρησε γιά τήν Πίστη το Χριστο." δ νά σηµειωθε τι ο Ρ σοι ξέτασαν τό θέµα πισταµένω καί πεφάνθησαν περί τ γιότητο το δουάρδου. λλά καί ν γινε σφαλµένη κτίµηση, πρέπει νά χουµε π ψιν µα τό το Μεγάλου Φωτίου: " πιλείψει µε µέρα, τού νδρα παριθµούµενον, ο, τ µέν τ ν πατέρων τιµ σεµνύνοµεν, ν ο δέ τ ληθεία παρηνέχθησαν ο µιµούµεθα". Γιά δέ τού υτικού Πατέρε Α γουστ νον καί ερώνυµον χει ποφανθε συνοδικά καί κκλησία, στήν ν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδον το 1722, τού ποίου περασπίζεται στήν γκύκλιό τη πρό τού ρθοδόξου ντιοχε : " εύτερον προστρέχουσιν (ο Λατ νοι) ε τού υτικού διδασκάλου τ κκλησία, Α γουστ νον, ερώνυµον, προβάλλοντέ του µολογο ντα τό Πνε µα κ το Υ ο κπορευόµενον. λλά περί τούτων ε ποµεν καί νωτέρω, τι τά χαρίσµατα ννοο σι το Πνεύµατο, τά πο α κοιν πέµπονται ε τήν κτίσιν καί παρά τ ν τρι ν ποστάσεων, διά νά δείξουν τό µοούσιον το Πνεύµατο καί Υ ο, ε πον τό Πνε µα κ το Υ ο κπορεύεσθαι, ο µήν δέ ννόουν τό α τιον το Πνεύµατο τόν Υ όν. Καί µάλιστα ναγκαζόµενοι νά διαλέγωνται γωνιστικ πρό τού κατ κε νον τόν καιρόν α ρετικού, λέγοντε τό Πνε µα κτίσµα καί γέννηµα το Υ ο, ε πον νά κπορεύεται καί κ το Υ ο, διά νά συστήσουν τήν µοουσίοτητα α το πρό τόν Υ όν. στε γωνιστικ, ε ποµεν, λεγον το το, καί χι δογµατικ. Καί µάρτυ ε το το προρρηθεί Μάξιµο ( µολογητή ). Πλήν στω καθ πόθεσιν, τι κε νοι ο δυτικοί διδάσκαλοι νά ννόουν τό Πνε µα κ το Υ ο κπορεύεσθαι ποστατικ, καθώ ο Λατ νοι λέγουσι, δέν ε ναι πρέπον ο τε δίκαιον νά κολουθήσωµεν γνώµην νό δύο Πατέρων, λλά νά προτιµήσωµεν τήν θείαν Γραφήν, τά γία Συνόδου καί τού θεοφόρου Πατέρα τ κκλησία, κ συµφώνου λέγοντα πάντα, κ το Πατρό µόνου κπορεύεσθαι καί χειν τό ε ναι τ ποστάσεω τό Πνε µα τό γιον, καί α τού πιστεύωµεν." (Συνεχίζεται) Θεοφόροι Διδάσκαλοι καί ἀσκητές Πατέρες Στίς ἐκδόσεις τῶν τελευταίων τευχῶν τῶν "Ἁγίων Κολλυβάδων", περιλάβαμε, - ὅπως καί στό μέλλον θά κάνουμε- καί βίους, διδασκαλίες καί περιστατικά ἀπό τήν ζωή τῶν Θεοφόρων Διδασκάλων καί τῶν 23

ἀσκητῶν Πατέρων μας, γιατί πολύ ὀφελοῦνται οἱ ἀναγνῶστες μας, ὅπως μᾶς δήλωσαν καί μᾶς ζήτησαν. Ἡ ἀγάπη γιά τήν πνευματική ζωή θερμαίνεται ἀπό τήν μελέτη τῶν ἀσκητικῶν καί θαυματουργικῶν κατορθωμάτων τῶν Ἁγίων μας. ρχιεπίσκοπο νδρέα το Νέου Ντιβέγιεβο, πρώην π. νδριανό Πιστός μαθητής τοῦ γέροντος Νεκταρίου, τοῦ τελευταίου μαρτυρικοῦ στάρετς τῆς Ὄπτινα, ὑπῆρξε ὁ π. Ἀνδριανός, μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας τοῦ Νέου Ντιβέγιεβο. Σέ προχωρημένη ἡλικία μέ τήν πρεσβυτέρα του εἶχαν ἱδρύσει τήν γυναικεία μονή τοῦ Νέου Ντιβέγιεβο. Ἦταν ὁ γέροντας τῆς κοινότητας τῶν λαϊκῶν πού εἶχαν συσπειρωθεῖ γύρω του. Στόν Β Παγκόσμιο Πόλεμο σκοτώθηκε μπροστά στά μάτια του ὁ γυιός του ἀπό μία βόμβα, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα στό κεφάλι. Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τότε μεγάλο πόνο καί μέ τήν ὀδυνηρή ἐμπειρία πού καί ὁ ἴδιος εἶχε, ἔγινε μεγάλος παρηγορητής τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς μέ τήν σοφία πού ἀπέκτησε μέσα ἀπό τόν πόνο. Πλῆθος ἀνθρώπων συγκεντρώνονταν γύρω του καί εὕρισκαν ἀνάπαυση κοντά του. Ὁ τρόπος ζωῆς του ἦταν ὑποδειγματικός! Μέ κέντρο τήν Θεία Λειτουργία, τίς Ὀρθόδοξες ἀκολουθίες τῆς ἐκκλησίας του, τήν ἐξομολόγηση καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, θυσίαζε καθημερινά τήν ζωή του γιά τό ποίμνιό του. Ἦταν ἕνας ἀσκητής πού ζοῦσε ὡς ἱερέας μέσα στόν κόσμο καί τόν διακονοῦσε ἡ πρεσβυτέρα του. Τό διορατικό χάρισμα τοῦ γέροντά του, στάρετς Νεκταρίου, εἶχε περάσει τώρα σ αὐτόν. Κυττάζοντας κάποιον πού ἔβλεπε γιά πρώτη φορά τοῦ ἔλεγε κάτι πού εἶχε τεράστια ἐπίδραση στόν ἴδιο, ἀλλά πού οἱ ἄλλοι δέν τό καταλάβαιναν! Ἀπό τό Σπρίνγκ Βάλεϊ μέχρι τό μικρό μοναστηράκι, ὅπου ἡσύχαζε, χρειαζόταν νά περπατήσει κανείς μία περίπου ὥρα μέσα ἀπό τήν πόλη, γιά νά φτάσει κοντά στό τοπικό ἀεροδρόμιο. Ἐκεῖ, ἀπέναντι, βρισκόταν τό μοναστήρι τοῦ Νέου Ντιβέγιεβο. Ὅταν ἔφτασα ἐκεῖ μοῦ ἄνοιξε μιά ἡλικιωμένη ἀλλά δυναμική κυρία, ἡ πρεσβυτέρα τοῦ π. Ἀνδριανοῦ, πού τόν κάλεσε νά μέ δεῖ. Ξεπροβάλλοντας ὁ γέροντας μοῦ ζήτησε νά τόν ἀκολουθήσω στό μικρό δωμάτιό του, ἕνα γραφεῖο μέ χαμηλό ταβάνι καί ἀτμόσφαιρα πολύ ζεστή καί ἄνετη. Κάθισα σέ μιά καρέκλα κυττάζοντας μπροστά μου ἕνα ὄμορφο μικρό εἰκονοστάσι μέ πολλές εἰκόνες καί ἕνα ἀναμμένο καντήλι. Ὁ γέροντας ἦταν ψηλός καί ἐμφανίσιμος, μέ φωτεινά γαλάζια μάτια πού ἀκτινοβολοῦσαν τήν Θεία Χάρη. Ἡ ὅλη του ἐμφάνιση ἦταν ἔντονα σοβαρή ἀλλά μέ ἀπέραντη στοργή καί ἀγάπη πού καθρεφτιζόταν στό πρόσωπό του. Τούς τοίχους τοῦ κελλιοῦ του κοσμοῦσαν τά προτραῖτα τῶν γερόντων τῆς Ὄπτινα. Συζητώντας μαζί του, ξαφνικά μέ ρώτησε ἄν εἶχα διαπράξει κάποια συγκεκριμένη ἁμαρτία! Ἔμεινα ἐμβρόντητος ἀπό τήν ἐξαιρετική του 24

διορατικότητα. Μέ πλησίασε περισσότερο, κύτταξε ἐπίμονα μέσα στά μάτια μου καί ξεδίπλωσε πτυχές τοῦ ἑαυτοῦ μου πού οὔτε ὁ ἴδιος γνώριζα! Ἦταν γεμᾶτος καλωσύνη καί πειστικά καλοπροαίρετος, ἕνας πατέρας πού ἐνδιαφερόταν γιαὐτό πού εἶσαι καί πού δέν προσπαθεῖ νά σέ βάλει σέ κάποιο καλούπι. Ὅπως εἶναι φυσικό ἔκλαψα, ὄχι ὅμως ἐπειδή ἄγγιξε τήν καρδιά μου, πρᾶγμα πού συνέβη, ἀλλά ἐπειδή εἶχα βρεῖ κάτι ὑπέροχο, κάτι γιά τό ὁποῖο ἡ ψυχή μου διψοῦσε τόσα πολλά χρόνια. Πολλά ἐρωτήματα πού μέ βασάνιζαν ἀπό καιρό λύθηκαν μέ δυό λόγια του, πού ἦταν οἱ ἀρχές τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Μού ἔδωσε ἀπαντήσεις γιά τό τί εἶναι κακό. Μοῦ εἶπε ὅτι ὁ σκοπός τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου σ αὐτόν τόν κόσμο ἐμπερικλείεται στόν καθημερινό κύκλο τῶν ἐκκλησιαστικῶν Ἀκολουθιῶν, ὅτι οἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων εἶναι παράθυρα στόν Παράδεισο καί μποροῦμε νά δοῦμε μέσα ἀπό αὐτά, ἄν γνωρίσουμε τούς ἁγίους, ὅτι ἡ ζωγραφική, ἡ μουσική καί οἱ ἄλλες τέχνες εἶναι τρόποι γιά νά προσεγγίσουμε τό Θεό ὡς Δημιουργό, ὅτι ἡ σχέση τῶν μελῶν μιᾶς οἰκογένειας συνδέεται μέ τό μυστήριο τῆς γνωριμίας μέ τόν Θεό. Μοῦ ἐξήγησε ἐπίσης, τί σημαίνει ἀρετή καί τί θεολογία, ἀλλά καί ποιό εἶναι τό καθῆκον μας ἀπέναντι στήν κοινωνία, ἀπέναντι στήν Ἀμερική τήν ὁποία ἀγαποῦσε. Πάνω ἀπ ὅλα ἐξέφρασε τόν ἐνθουσιασμό του γιά τούς Γέροντες τῆς Ὄπτινα, τά πρόσωπα τῶν ὁποίων ἀκτινοβολοῦσαν στούς τοίχους γύρω μου. "Ἡ ψυχή μας, τόνισε ὁ π. Ἀνδριανός, πρέπει νά κρατήσει τό φῶς τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, νά προσέχει νά φυλάγεται ἀπό διάφορες ἀνεπιθύμητες κινήσεις πού μπορεῖ νά συσκοτίσουν ἤ νά σβήσουν τό Φῶς "τό ὁποῖον ἦλθεν εἰς τόν κόσμον ἁμαρτωλούς σῶσαι" ( Α Τιμοθ. 1, 15). Πόσο σημαντική εἶναι ἡ φυλακή τῶν αἰσθήσεών μας, μέσα ἀπό τίς ὁποῖες ἀντιλαμβανόμαστε καί κατανοοῦμε τήν ζωή, ἡ ἀγάπη μας γιά τήν Πηγή αὐτῆς ὀφείλει νά εἶναι ἁγνή ἐνώπιον Ἐκείνου, ὥστε νά μποροῦμε καλύτερα ν ἀκοῦμε τή φωνή Του στήν καρδιά μας, στό κέντρο τῆς Θεοδώρητης ζωῆς μας. Ἡ διαδικασία ἐξαγνισμοῦ, ἡ συνεχής κάθαρση τῶν αἰσθήσεών μας, εἶναι κάτι ἀπαραίτητο γιά νά διατηρηθεῖ τό ἐντός μας Φῶς ἀναμμένο, τό Φῶς ἐκεῖνο πού μᾶς φωτίζει. "Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι". Τό Φῶς αὐτό εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ..." Ὁ π. Ἀνδριανός σηκώθηκε ὄρθιος. Ἡ θεϊκή ἔμπνευση ἦταν ζωγραφισμένη στό πρόσωπό του! Σχεδόν ψιθυριστά, μέ κάλεσε νά τόν ἀκολουθήσω. Πίσω του ἦταν μία πόρτα πού ὁδηγοῦσε στό γραφεῖο του ἤ, τό πιθανότερο, στό χῶρο προσευχῆς του. Καθώς τήν ἄνοιξε ἔνοιωσα ὅτι ἔμπαινα στά "ἅγια τῶν ἁγίων" του, κι ἐκεῖνος καταδέχθηκε νά με ἀφήσει νά περάσω μέσα. Ἀκριβῶς μπροστά μας ἦταν ἡ γωνιά πού προσευχόταν, γεμάτη μέ πολλές εἰκόνες κάθε μεγέθους καί σχήματος, καί ἀναλόγια μέ ἀνοιγμένα βιβλία ἐπάνω τους, ὅπως τό Ψαλτήριο κ. ἄ. Πάνω ἀπ αὐτό τό σημεῖο ἦταν ἀναρτημένη μιά μαυρόασπρη φωτογραφία μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ σέ φυσικό μέγεθος, ἀντίγραφο τοῦ 25

διάσημου ζωγραφικοῦ ἔργου τοῦ Βάσνετσοφ, ἡ ὁποία δέσποζε σέ ὅλο τό δωμάτιο. Ἀπεικόνιζε ἐξαιρετικά ρεαλιστικά τόν Χριστό μας μέ ἀκάνθινο στεφάνι, κάτισχνο, ἀληθῶς πάσχοντα καί μέ διαπεραστικό βλέμμα. Αὐτό ἦταν τό κλειδί γιά τόν π. Ἀνδριανό! Σέ τοῦτο τό ἅγιο Πρόσωπο ἀποτυπωνόταν τό Μαρτύριο. Ὅμως γιατί; Δέν μέ ἱκανοποιοῦσε ποτέ ἡ ἐξήγηση τοῦ μαρτυρίου: Γιατί ἦταν ἀπαραίτητο νά ἐξακολουθοῦμε νά ὑποφέρουμε, ἀφοῦ Χριστός μας εἶχε νικήσει τόν πόνο καί τόν θάνατο; Ἄν ἡ πίστη μας καί ἡ ἀφοσίωσή μας σ Αὐτόν μᾶς ὑπόσχεται αἰώνια εὐτυχία, τότε γιά ποιό λόγο πρέπει ἀκόμα νά βασανιζόμαστε ἐδῶ στή γῆ, ὅπως στόν καιρό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης; (Συνεχίζεται...) Περί τ ν α ρετικ ν καί τ ν "µυστηρίων" τ ν τελουµένων π α τ ν Λίαν γαπητέ µοι π. Χρυσόστοµε! Χα ρε ν Κυρί ησο Χριστ πάντοτε! Σχετικά µέ τά «µυστήρια» πού τελε πεσών σέ κεκριµένη α ρεση, τά πράγµατα δέν ε ναι τσι, πω τά παρουσιάζουν ο πατέρε τ Μον Κυπριανο καί καλό, κατά τά λλα, κακοιµηµένο δη θεολόγο, ριστοτέλη ελήµπαση στήν «Καλή µολογία», σελ. 5. ναφέρεται στό νω τε χο συγκεκριµένα τι: «Νεστόριο κατηγγέλετο πό το γίου Κυρίλλου λεξανδρεία, τι φρόνει τά το «ρείου». ηλαδή πίστευε καί κήρυττεν α ρεσιν καταδεδικασµένην παρά δύο Ο κουµενικ ν Συνόδων τ ν Νικαί Α Ο κουµενικ Συνόδου καί τ ν Κωνσταντινουπόλει Β Ο κουµενικ Συνόδου. Καί µω, τά πό το Νεστορίου τελούµενα µυστήρια θεωρήθησαν µή κυρα, µέχρι τ καθαιρέσεω α το παρά τ Γ Ο κουµενικ Συνόδου. ιό «τ ν π α το χειροτονηθέντων» πρό ταύτη τ καθαιρέσεω, ο δεί «καθήρηται ( χει καθαιρεθ )», λέγει Μ. Φώτιο.» πό α τό συνάγεται ραγε τό συµπέρασµα τι κκλησία ναγνωρίζει τά µυστήρια τ ν κοινωνούντων µέ κεκριµένου α ρετικού ; Κάθε λλο! Κατ ρχά Μέγα Φώτιο λέγει τι φρόνησεν τά το ρείου Νεστόριο, καί χι τι κοινώνησε µέ τού κεκριµένου πό τήν Α Ο κουµενικήν Σύνοδον ρειανού, πω κάνουν σήµερα ο Νεοηµερολογίτε, πού κοινωνο ν πλήρω σέ λο τό φάσµα τ νοούµενη κοινωνία καί σέ κάθε ε καιρία µέ τού πό α νε κεκριµένου πό πλ θο Συνόδου καί πό τού γίου Πατέρε α ρετικού, τού Λατίνου καί τού Μονοφυσίτε, λειτουργικά, συµπροσευχητικά, µέ κοινέ δηλώσει καί κοινέ συµφωνίε, πανηγυρικά καί δηµόσια! Καί γιά λλη α τία καθαιρέθηκε κυρίω Νεστόριο, γιά τό τι δηλ. δίδασκε τήν α ρεση τι ταν α στηρά χωρισµένε ο δύο φύσει το Κυρίου, 26

τό ντίθετο δηλ. πό α τό πού κήρυξαν ιόσκουρο καί Ε τυχή ργότερα, πού συνέχεαν πλήρω τί δύο φύσει το Κυρίου, τήν νθρώπινη µέ τήν Θε κή. Γιά τόν λόγο α τό νόµαζε Νεστόριο καί τήν Παναγία µα Χριστοστόκον καί χι Θεοτόκον. εύτερον καί σηµαντικότερον ε ναι πισήµανση πού κανα σέ τρία πό τά προηγούµενα τεύχη τι δηλ. ν καί κκλησία δέχθηκε τού π α το χειροτονηθέντε, δέν σηµαίνει τι ναγνωρίζει τά µυστήρια πού τελο ν ο α ρετικοί καί ο τε κάτι τέτοιο µπορε νά σχύει διηνεκ! Ε ναι δυνατόν κκλησία νά µήν ναγνωρίσει κανέναν πό τού Νεοηµερολογίτε Λατινόφρονε καί τού Ο κουµενιστέ το ν ν α νο, πω πολλέ φορέ κανε στό παρελθόν! πό τού δίου α ρετικού, λλου λλοτε νεγνώρισε καί λλου χι, πω γινε γιά παράδειγµα στήν Σύνοδο τ Καρχηδόνο! Καί πω σέ πολλά µέρη το ερο Πηδαλίου σηµειώνει γιο Νικόδηµο, δέχθηκε κείνου κ τ ν α ρετικ ν πού ταν ρθά βαπτισµένοι. Πού κρατο σαν δηλ. τό ρθόδοξο βάπτισµα, τί τρε πλήρει καταδύσει καί ναδύσει στό νοµα τ περουσίου καί γία Τριάδο! ξετάσουµε στή συνέχεια τί συµβαίνει µέ τήν καινοφαν α ρεση. ταν πρωτοκηρυχθε α ρεση, ο α ρετικοί καί σοι τού κολουθο ν τελο ν µυστήρια; φείλουµε νά ρωτήσουµε καί 'µε : ε ναι δυνατόν νά βλασφηµε ται τό γιον Πνε µα πό ναν α ρετικό καί νά πενεργε παρ' λα α τά Χάρι του στά τελούµενα π α το µυστήρια; κε που λειτουργο ν α ρετικοί Ο κουµενιστέ, πού βασφηµο ν συνεχ τό Πανάγιο Πνε µα καί τό ργο του, τήν κκλησία, ε ναι δυνατόν νά πιφοιτ Χάρι το γίου Πνεύµατο ; φο ο Ο κουµενιστέ διδάσκουν µέ ργα καί µέ λόγια τι πάρχουν πολλοί δρόµοι γιά τήν σωτηρία καί τήν βασιλεία το Θεο, καί σέ ντίθεση µέ τό Ε αγγέλιο τι δέν ε ναι µοναδικό δρόµο το Χριστο µα γιά τόν Παράδεισο! ταν διδάσκουν τι Χριστό µα ε ναι µία δό καί τι δέν ε ναι µω Η Ο ΟΣ, ε ναι δυνατόν κε νά πενεργε τό γιον Πνε µα, ταν κστοµίζονται τέτοιε βλασφηµίε ; ταν κηρύσσει διο Κύριο τι ο δεί ρχεται πρό τόν Πατέρα ε µή διά το Υ ο! δελφέ µου π. Χρυσόστοµε! α ρετικό, στω καί µέ µία φράση, κτοξεύει συνεχ βλασφηµία κατά το Θεο. Π ε ναι δυνατόν, λοιπόν, νά µετέχουν ο Νεοηµερολογίτε µέ τόν Πάπα σέ ο νιτικέ λειτουργίε, φο µέ τί α ρέσει του ο Παπικοί, µέ τό πρωτε ο, τό λάθητο τήν σπιλη σύλληψη, τό φιλιόκβε, τήν κτιστή χάρη καί πλ θο λλων βλασφηµι ν βλασφηµο ν συνεχ τόν Θεό, καί νά µπορε κόµη κάποιο νά σχυρισθε τι χουν θεία χάρη καί µυστήρια, φο, κοινων ντα µέ τού παπικού, βλασφηµο ν καί ο διοι τό γιον Πνε µα; Π ε ναι δυνατόν νά µετέχουν σέ πανθρησκειακέ συµπροσευχέ ο Νεοηµερολογίτε καί ο Ο κου- µενιστέ, µέ τού Παγανιστέ, τού Ε δωλολάτρε, τού Μωαµεθανού, τού βραίου καί τού Βουδιστέ 27

καί νά τού ναγνωρίζουµε κόµη σωστικά µυστήρια καί θεία χάρη! Α τά λα συνιστο ν κτόξευση φοβερ ν βλασφηµι ν κατά το Θεο. µε µέ τού λόγου τ ν Πατέρων µα καί τ ν γίων µα µνολογο µε τόν Θεόν! κε νοι µέ τά λόγια τ ν Παπ ν καί τ ν ψευδοσυνόδων του βλασφη- µο ν συνεχ τόν Θεό. Κάθε α ρετική παρέκκλιση ε ναι βλασφηµία κατά το Θεο, για τό ο γιοι Πατέρε τρέµουν κυριολεκτικά, ταν κο νε τά λόγια τ ν α ρετικ ν. Ο Νεοηµερολογίτε καί ο Ο κο- µενιστέ χουν φθάσει σέ τέτοια ναισθησία, στε νά κο νε συνεχ νά βλασφηµε ται Θεό καί νά µή τού νδιαφέρει πλέον καθόλου, διαφορώντα γιά τού ποιµένε του πού κστοµίζουν νήκουστε βλασφηµίε! χει πέλθει πλήρη ξοικείωσή του µέ τήν α ρεση καί σοπέδωση τ ν πάντων ε ναι γεγονό ναµφισβήτητο. Α τό ε ναι θάνατο πνευµατικό, νάρκωση πνευµατική καί νέκρωση τ ν ρθοδόξων α σθητηρίων. 8 πάρχουν, λοιπόν, καί πολλοί λλοι σοβαρότατοι λόγοι σήµερα, πού διαφοροποιο ν πίση τήν στάση τ ν Πατέρων διαχρονικά. σου δέχθηκε κκλησία, τού δέχθηκε σέ Ο κουµενική καί Μεγάλη Σύνοδο. Τού δέχθηκε κκλησία! Ο τε µπορε κανεί νά προδικάζει, τί θά κάνει κκλησία µέ τού φοβερού α ρετικού τ σήµερον, πού παρόµοιοί του δέν νεφάνησαν ποτέ στό παρελθόν στήν στορία τη! έν µπορε νά σφετερίζεται κανεί τί ποφάσει Μεγάλη µελλοντικ Συνόδου, µνηστεύοντα τού α ρετικού. Λέγοντα δηλ. καί κηρύσσοντα διακρίτω τι σα µυστήρια τελο ν ο Ο κουµενιστέ καί ο Νεοηµερολογίτε ε ναι τάχα σχυρά. Ο α ρετικοί ε ναι κτό κκλησία! Α τή ε ναι κρυστάλλινη διδασκαλία τ κκλησία µα. έν χουν Θεία χάρη καί Μυστήρια! Α τό τό τονίζει καί γιο Νικόδηµο στό κείµενο πού πισυνάπτω καί πάλι στήν παρο σα πάντησή µου καί πρέπει νά τό µελετήσεις µέ προσοχή: "Καθώ καί Ο κουµενική β τιν ν α ρετικ ν δι ο κονοµίαν δέχθη τό βάπτισµα, προείποµεν. θεν µή ρον τήν τοιαύτην καιρικήν καί περιστατικήν ο κονοµίαν ποιησαµένη, ο κ ναντιο ται ε τόν παρόντα ποστολικόν Κανόνα. Καί γάρ καί Πατριάρχη νατόλιο πό το α ρετικο ιοσκόρου καί τ περί α τόν α ρετικ συνόδου χειροτονήθη, καί γιο Μελέτιο ντιοχεία πό ρειαν ν, κατά τόν Σωζόµενον, βιβλ. δ, κεφ. κη. Καί λλοι πολλοί πό α ρετικ ν χειροτονήθησαν, καί µετά τα τα, πό τ ν ρθοδόξων δέχθησαν ( γιναν δεκτοί). λλά σπάνια τά τοια τα καί κατά περίστασιν, κανονικ κριβεία λειπό- µενα, ο νόµο δέ κκλησία τό κατά περίστασιν γινόµενον καί τό σπάνιον, κατά τε τόν ιζ τ α καί β καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, καί τήν β πρ ξιν τ ν τ γί Σοφί συνόδου, καί τό νοµικόν κε νο τό 8 Σύγκρινε: Πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνο, «γιο Γρηγόριο Παλαµ, Πατέρα τ Θ Ο κουµενικ Συνόδου», για Μετέωρα, 2009, σελ. 17. 28

λέγον: Τό, παρά Κανόνα, ο χ λκεται πρό πόδειγµα." 9 Κατά δέ τήν Ζ Ο κουµενικήν λοι ο ε κονοµάχοι σαν κτό κκλησία! Τά πρακτικά τ Ζ Ο κουµενικ ε ναι πολύ διαφωτστικά. γιναν λοι, σοι γιναν δεκτοί, µέ µετάνοια καί µολογία τ ρθοδόξου Πίστεω, καί κατ ο κονοµίαν, καί χι κατ κρίβειαν πό τήν Ο κουµενικήν Σύνοδον πού πέχει πρόσωπον κκλησία! Ο α ρετικοί δέν ποτελο ν κκλησία, λλά ε ναι συναγωγή πονηρευοµένων. Κατά τόν Μέγαν Φώτιον, "Μία στίν το Χριστο Καθολική καί ποστολική κκλησία, ο πλείου ο δέ δύο συναγωγαί πονηρευοµένων ε σί τά παρά ταύτην συνέδρια καί σύνοδο θετούντων ο τω φρονο µεν ο ληθινοί Χριστιανοί, ο τω πιστεύοµεν, ο τω κηρύττοµεν". 10 Καί, ποµένω, ξω τ κκλησία δέν πάρχει σωρηρία. πω διαπιστώνουµε πό τήν γίαν Ζ Ο κουµενικήν Σύνοδον, ε ναι, στόσο, πολύ ε κολο νά παρερµηνεύσει κάποιο τά πατερικά κείµενα. Πολλέ φορέ διορθώνει πολύ γιο Ταράσιο τού µοναχού, πού κατανοο ν, γιά παράδειγµα, τήν Β 9 γιο, πω ε δαµε, ναφέρεται καί στί χειροτονίε τ ν α ρετικ ν ε κονοµάχων πού γιναν δεκτοί πό τήν Ζ Ο κουµενικήν Σύνοδον: "Πάντω δέν δέχθηκε τού πρωτάρχα τ α ρέσεω καί τού µπαθ γκειµένου καί µή γνησίω καί ληθ µετανοο ντε, πω ε πε Θε ο Ταράσιο. έχθηκε κείνου πού κολούθησαν τού πρωτάρχα τ ν α ρέσεων καί πού µετανόησαν ε λικρινά, -(σχετικά µέ λα α τά γράφει γιο στήν ρµηνεία του στήν πιστολή το γίου θανασίου πρό Ρουφινιανόν)-, καί κείνου πού χειροτονήθηκαν πό τού α ρετικού Ε κονοµάχου δέν ναχειροτόνησε, φο µολόγησαν τήν ρθοδοξία, πω φαίνεται πό τήν α πράξη τ Ζ Ο κουνενικ." πίση κάποιων α ρετικ ν δέχθηκε τό βάπτισµα δι ο κονοµίαν, πω σηµειώνει γιο. Τήν περιστατική καί καιρική ο κονοµία δέν τά κανε ρον γία Ζ Ο κουµενική. 10 πιστολή 284, Κατά τ Θεοπασχιτ ν α ρέσεω. πιστολή το γίου θανασίου πρό Ρουφινιανόν σφαλµένα. 11 Σάββα γούµενο το Στουδίου ποστήριζε, µέ βάση α τή τήν πιστολή, τι δέν πρέπει νά γίνονται δεκτοί, σοι χουν χειροτονηθε πό τού α ρετικού. γιο Ταράσιο ντέτεινε, τι Μέγα θανάσιο δέν τό ε πε γενικ γιά λου, σοι χειροτονήθηκαν πό α ρετικού, τι δέν πρέπει νά γίνονται δεκτοί, λλά γιά τού πρωτάρχα τ ν α ρετικ ν καί τού προ σταµένου τ σεβεία. Καί α τού, βέβαια, ν µετανοήσουν, φείλει κκλησία νά τού συγχωρήσει, λλά τού καθαιρε πό τό ξίωµα τ ερωσύνη. σοι δέν ν καν στού προ σταµένου τ σεβεία, καί πολύ περισσότερο, πειδή α τοί βιάσθηκαν νά κολουθήσουν τού α ρετικού, α τού τού συγχώρησε γία Ζ Ο κουµενική Σύνοδο καί τού δέχθηκε ερε, πω ταν πρ τα, γιά ναν κόµη λόγο, τι φεραν παρκ δικαιολογία, τό τι δέν γιναν στήν πραγµατικότητα σεβε, λλά ντιθέτω προτίµησαν νά µείνουν στί θέσει του καί νά ποστο ν βία, νά βαστάσουν τό βάρο τ ν α ρετικ ν, γιά νά µήν πωλεσθε τό ποίµνιό του, ν παίρναν τήν θέση του κάποιοι λλοι σεβέστατοι πού θά διέφθειραν ντελ τί κκλησίε το Χριστο. κκλησία (πάντα) στήν Σύνοδο τ Καρθαγένη δέχθηκε τόσου µόνον κληρικού στήν φρική πό α τού πού ε χαν πέσει στήν α ρεση, σου χρειάσθηκε, λόγ τ µεγάλη νάγκη πού π ρχε κε ("τα τόν ε πε ν δέχθησαν, ( γιναν δεκτοί), "ο κονοµικ καί ξ νάγκη " κατά τόν γιον Νικόδηµον. Γιά τόν λόγο α τό Σύνοδο πού γινε στήν ταλία δέν δέχθηκε τί χειροτονίε του, φο δέν π ρχε νάγκη, κατά τόν ΟΖ τ ν Καρθαγέν Συνόδου. πίση, ε ναι σηµαντικ α τό που διδάσκει Μέγα Βασίλειο καί γιά τού καινοφανε α ρετικού. λα τ σχετικ, δηλ. τά περί α ρετικ ν, πω στήν περίπτωση το Ο κουµενισµο, ( ν γίνει δεκτή διάκριση 11 ερόν Πηδάλιον γίου Νικοδήµου, κδ. 1908, σελ. 559 π. 29

περί κεκριµένη καί κρίτου α ρέσεω καί τ διαφορετικ ντιµετωπίσεω τ ν κεκριµένων πό τού µή κεκριµένου α ρετικού ), σχύουν γιά το πρώτου α ρεσιάρχε, πού ε χαν τ ν χειροτονία π τ ν κκλησία κα πό το ρθοδόξου πισκόπου (Α Κανών το Μ. Βασιλείου). Ο π α το το α ρεσιάρχε χειροτονούµενοι στήν συνέχεια, στερο νται, κατ τ ν Μέγαν εράρχην, ποστολικ διαδοχ, λλά ε ναι δυνατόν νά γίνουν δεκτοί µή πό τήν κκλησία, άν µετανοήσουν καί µολογήσουν τήν ρθοδοξία, πω βλέπουµε στήν γία Ζ Ο κουµενικήν Σύνοδον καί στά πρακτικά τη. Σηµαντικ ε ναι πίση νά συνειδητοποιηθε, πό τού πλανωµένου καί στήν α ρεση ε ρισκοµένου δελφού µα Νεοηµερολογίτε, τι Σύνοδο, τ παλαιότερα χρόνια, ε χε καί τ ν βασική ποστολ νά διαφωτίσει τ ν λα περ τ κηρυσσοµένη α ρέσεω, καί νά καταστήσει φανερό, ποιοί ε ναι ο α ρετικοί καί νά τού ποκόψει. λα δέν ε χε τ ν δυνατότητα, διαίτερα σέ ποµακρυσµένα µέρη, νά πληροφορηθε, τί γινόταν, λλά ο τε ε χε καί τί γνώσει νά µελετήσει καί νά διακρίνει τί νδοχριστιανικέ, πάντω, α ρέσει. Σήµερα λοι, µεσα κα ναµφισβήτητα βλέπουν καί κούουν στί τηλεοράσει καί στά ραδιόφωνα, διαβάζουν σ φηµερίδε, σ πειρα περιοδικ µ πλ θο φωτογραφι ν, πληροφορο νται πό τό διαδίκτυο καί τόν λεκτρονικό τύπο τ ν παγκόσµια προδοσία, τ ο νιτικ δηλ. συλλείτουργα µέ τού Λατίνου τ ν Βαρθολοµαίων κα τ ν λλων Φαναριωτ ν, λλά κα τ ν λλήνων καί τ ν Σλαύων Νεοηµερολογιτ ν καί Νεοπαλαιοηµερολογιτ ν, τί πειρε καί καθηµερινέ δηµόσιε συµπροσευχέ καί κδηλώσει µέ τού παγανιστέ καί ε δωλολάτρε, µωαµεθανού, βουδιστέ καί νδουιστέ τ ν νεκρ ν πνευµατικά ψευδοποιµένων το Νεοηµερολογιτικο - Ο κουµενισµο. Γιά τ πασίδηλα, λοιπόν, καί τά ναµφισβήτητητα δέν διατάσσεται πόδειξη ο τε κ ν στά πολιτικ δικαστήρια. Πόσο µ λλον στά πνευµατικά πράγµατα, πού ε ναι πολύ α στηρότερα τ κριτήρια, γιά τ συντελούµενα κατονόµαστα πνευµατικ γκλήµατα, πού συνοψίζονται στήν συνεχόµενη τ ν α ρετικ ν ψευδοποιµένων βλασφηµία πρό τό γιον Πνε µα, πού δέν θά συγχωρεθε, κατά τόν Κύριόν µα, ε τόν α να. Ο µετανόητοι, λοιπόν, καί πί πολλέ δεκαετίε α ρετικοί καί δι κτε τ ν ρθοδόξων, τ ερ Μον σφιγµένου καί τ ν Ζηλωτ ν Πατέρων στό γιον ρο, στήν γίαν Ρωσίαν, καί στί λλε σλαυικέ χ ρε, στήν λλάδα µα καί νά τόν κόσµον λον, δέν χουν ερωσύνη καί µυστήρια. Ο Νεοηµερολογίτε καί ο Ο κου- µενιστέ δέχονται γίου, τού " γίου " τη Νέα ποχ, τόν µάγο Πορφύριο καί τόν πλανεµένο Πα σιο! Γιά τό θέµα χουµε γράψει διεξοδικά στό παρελθόν καί θά πανέλθουµε µέ νεότερο τε χο καί νέα στοιχε α πού χουν συγκεντρωθε. Τό κείµενο το ΙΕ ερο Κανόνα τ ΑΒ ερ Συνόδου, πού ναφέρεται σέ κείνου πού χωρίζονται πό τού Προέδρου του πρό συνοδικ διαγνώµη, σέ περιπτώσει κατά τί πο ε κηρύσσεται π α τ ν δηµοσίω α ρεση, χι µόνον δικαιολογε λλά καί πιβάλλει τήν ποτείχιση τ ν Γνησίων ρθοδόξων πό τού ψευδεπισκόπου, πού δηµόσια κηρύσσουν α ρεση. Τό δεύτερο µέρο το κανόνο τονίζει τι ο ποτειχιζόµενοι "ο γάρ πισκόπων, λλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί ο σχίσµατι τήν νωσιν τ κκλησία κατέτεµον, λλά σχισµάτων καί µερισµ ν τήν κκλησίαν σπούδασαν ρύσασθαι." Ο Νεοηµερολογίτε -Ο κουµενιστέ, µέχρι σήµερα, βυθίζονται λο καί περισσότερο στήν α ρεση καί χι µόνον δέν χουν καµµία πρόθεση µεταµελεία, λλά ντίθετα διώκουν τού Γνησίου ρθοδόξου Χριστιανού κατά τόν σκληρότερο τρόπο, διαίτερα στό γιον ρο. δ πρέπει κυρίω νά σηµειωθο ν ο διωγµοί στό γιον ρο τ ν ζηλωτ ν 30

Πατέρων καί κατ ξοχήν τ ερ Μον σφιγµένου. Τ ν Πατέρων α τ ν ποφασίσθηκε πέλαση πό τό Μοναστήρι του καί καταδικάζονται µέσα στόν ε κοστό α να, ποκλεισµένοι πό ξηρ καί πό θαλάσση, στόν διά τ σιτία θάνατο. Πολλοί πό τού Πατέρε καταδικάσθηκαν καί σέ φυλάκιση! ν τού χει παγορευθε πικοινωνία µέ τόν ξω κόσµο, τό νά φιλοξενο ν προσκυνητέ καί νά νεφοδιάζονται µέ τρόφιµα καί λα τά ναγκα α. Πολλοί πό τού σθενε γέροντε πεθαίνουν διάγνωστοι στό νοσοκοµε ο τ Μον. Σέ πολλά µέρη τ λλάδο, κόµα καί σήµερα, διώκονται ρθόδοξοι, (παλαιοηµερολογίτε ), πίσκοποι καί ερε πό τού Νεοηµερολογίτε πισκόπου, καί δέν πιτρέπεται στού ρθοδόξου νά χτίσουν Ναού σύρονται στά δικαστήρια πολλοί ρθόδοξοι λευίτε πί ντιποιήσει ρχ. πόφαση τ Μεγάλη Συνόδου πού λήφθη στό παρελθόν, πό τήν προεδρία το γίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου, περί ναθεµατισµο τ α ρέσεω το Ο κουµενισµο µεταξύ τ ν λλων περιέχει τά ξ : " ιά τα τα, το ν γνώσει κοινωνο σι το προειρηµένοι α ρετικο, ποστηρίζουσι, διαδίδουσι, περασπίζουσι τήν νεοφαν α τ ν α ρεσιν το Ο κουµενισµο : νάθεµα". Ο τε, λοιπόν, α θαίρετα ο τε παράδοξα ε ναι τά συµπεράσµατά µα, σχετικά µέ τήν ποδοχή µή τ ν α ρετικ ν, λλά στηρίζονται στήν πράξη τ κκλησία, στί ποφάσει τ ν Ο κουµενικ ν Συνόδων καί στί ρµηνε ε τ ν γίων Πατέρων, πω τεκµηριώνονται µέ µύριε Πατερικέ καί Συνοδικέ παραποµπέ στί σχετικέ µα ργασίε. Στήν Σύνοδο τ Καρθαγένη, πω νέφερα, σχετικά µέ τού ερε καί τού πισκόπου στήν ταλία καί στήν φρική, δέν γιναν λοι ο α ρετικοί δεκτοί. ποστασία στί µέρε µα προχωράει µέ γεωµετρική πρόοδο, καί νάλογα κρίνονται τά πράγµατα. Πολλοί, δυστυχ, ο νιτίζουν καί µέσα στόν χ ρο τ ρθοδοξία. έν ε µαστε σήµερα, 86 χρόνια µετά, κόµα... στό σχίσµα το Νέου µερολογίου... χουν γίνει µέχρι σήµερα σηµε α καί τέρατα! κκλησία ε ναι Μία, γία καί Καθολική. ρθόδοξη! Ο Ο κουµενιστέ, ο Νεοηµερολογίτε, ο Λατινόφρονε καί ο νούµενοι µέ α τού καί µέ τού Μονοφυσίτε δέν ε ναι κκλησία. Ε ναι κτό κκλησία. Α τό διδάσκουν λοι ο Πατέρε γιά τού α ρετικού. γιο Φιλάρετο µέ τήν Σύνοδό του, τό 1983, ναθεµατίζει καί σου πιχειρο ν νά θωώσουν τού δυσεβε α ρετικού Ο κου- µενιστέ. τσι καί µει φείλουµε νά ναθεµατίζουµε τού α ρετικού, καί νά τού θεωρο µε χθρού τ Παναγία µα καί το Υ ο τη, κτό τ γία κκλησία καί τ φιλτάτη ρθοδοξία, γιά νά µήν πιάσει καί µ τό µέγα α τό νάθεµα! ταν γιο Νικόδηµο στό ερόν Πιδάλιον µιλάει γιά α ρετικού, κάνει ραγε διάκριση µεταξύ κεκριµένων καί κρίτων γιά παράδειγµα στόν ΞΗ ποστολικόν Κανόνα; νοµάζει α ρετικού τού Ε κονοµάχου πρίν τήν Ζ Ο κουµενικήν! "Καί Ο κουµενική δέ ζ σύνοδο, ε καί δέχθη τά χειροτονία τ ν α ρετικ ν 31

Ε κονοµάχων (ο χί µω τ ν πρωτάρχων τ α ρέσεω, καί τ ν µπαθ γκειµένων καί µή γνησίω καί ληθ µετανοούντων, ε πεν θε ο Ταράσιο...", λλά τ ν κολουθησάντων το πρωτάρχαι καί ληθ καί γνησίω µετανοούντων.... καί τού παρ α τ ν χειροτονηθέντα, πάλιν δέν νεχειροτόνησεν ρθοδοξήσαντα καθώ φαίνεται ν τ α πράξει α τ, λλά το το ο κονοµικ ποίησε διά τό πολύ πλ θο πο τότε πεπόλαζε τ ν Ε κονοµάχων." Τί βλέπουµε, λοιπόν, στό κείµενο το γίου Νικοδήµου; α. τι νοµάζει α ρετικού τού Ε κονοµάχου, χωρί νά κάνει διάκριση µεταξύ κεκριµένων καί κρίτων α ρετικ ν (δέν ε χε γίνει κόµη Ζ Ο κουµενική Σύνοδο ), καί β. τι σύµφωνα µέ τήν Ζ Ο κουµενικήν καί τήν ρµηνεία το γίου Νικοδήµου, θά πρεπε ο Ε κονοµάχοι νά χειροτονηθο ν καί πάλι, -( σαν δηλ. νίεροι),- λλά α τό δέν γινε γιά λόγου ο κονοµία, πειδή τότε ταν µεγάλο τό πλ θο τ ν Ε κονοµάχων! 12 γιοι, µετενόησαν ε λικριν καί κολούθησαν τήν ρθοδοξίαν: "καί λλοι πολλοί πό α ρετικ ν χειροτονήθησαν καί µετά τα τα, πό τ ν ρθοδόξων δέχθησαν" ( γιναν δεκτοί). λλά σπάνια τά τοια τα καί κατά περίστασιν,(!) κανονικ κρι-βεία λειπόµενα, ο νόµο δέ κκλησία τό κατά περίστασιν γινόµενον καί τό σπάνιον, κατά τε τόν ιζ τ α καί β καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, καί τήν β πρ ξιν τ ν τ γία Σοφία συνόδου, καί τό νοµικόν κε νο τό λέγον: Τό, παρά Κανόνα, ο χ λκεται πρό πόδειγµα." (Συνεχίζεται). Τό διο σηµειώνει καί λίγο πιό κάτω γιο Νικόδηµο στήν ρµηνεία του στόν ΞΗ ποστολικόν ταν λέγει: "Καθώ καί Ο κουµενική β τιν ν α ρετικ ν δι ο κονοµίαν δέχθη τό βάπτισµα, προείποµεν." Κάποιων δηλ. α ρετικ ν δέχθηκε τό βάπτισµα, χι λων, καί α τό τό κανε κατ ο κονοµίαν β Ο κουµενική. Καί Πατριάρχη νατόλιο καί γιο Μελέτιο ντιοχεία χειροτονήθηκαν πό α ρετικού, πό τόν ιόσκορον πρ το καί πό τού ρειανού δεύτερο. Καί α τέ ο χειροτονίε γιναν δεκτέ κατ ο κονοµίαν πό τήν καί τήν Α Ο κουµενικήν Σύνοδον. ηλ. κατ κρίβειαν ο α ρετικοί δέν γίνονται δεκτοί. Στί συγκεκριµένε περιπτώσει γιναν δεκτοί πό τού Πατέρε, γιατί ταν 12 "το το ο κονοµικ ποίησε (δέν τού ναχειροτόνησε δηλ.) διά τό πολύ πλ θο πο τότε πεπόλαζε τ ν Ε κονοµάχων." 32