2 ο ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΙΟΥΝΙΟΣ 2011

2 ο ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΙΟΥΝΙΟΣ 2011

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ Τροφός Καλόγρια Ψαράς Μήδεια Οιδίπους Αντιγόνη Ευριπίδης Καλόγερος Ιάσων Εξάγγελος Κορυφαία Χορός Πιάνο: Κιθάρες Σκηνικά Φωτισµοί Υποβολέας Στίχοι Πρόγραµµα Ανθή Βαρβαρίγγου Κωνσταντίνα Μπάρκουλη Όλια Κοντογιάννη Νάντια Αθανασοπούλου Αντωνίου Γιώργης Μπενίας Κωνσταντίνα Μουλά Σιλένα Τριβιζά Οδυσσέας Μπράτσος Οδυσσέας Μπράτσος Γρηγορία Ζητούνη-Πετρόγιαννη Σιλένα Τριβιζά Ευαγγελία Παπαδοπούλου, ηµήτρης Στογιάννος, Ζωή Τζαµτζή Ευαγγελία Παπαδοπούλου, Αδριανός Αθανασιάδης Φωτόπουλος Ορφέας Κοµµατάς, Γιάννης Τράπαλης Ελένη Μωραΐτη, Κώστας Σπηλιωτάκος Ανθή Βαρβαρίγγου, Ειρήνη Βλαβιανού, Μαρίνα Καπετανάκη, Όλια Κοντογιάννη Αγγελική Κριθαρά Αγγελική Κριθαρά Ζωή Τζαµτζή, Γιάννης Καπετανάκης Γιάννης Καπετανάκης Υπεύθυνη θεατρικής οµάδας Λαµπρίνα Α. Μαραγκού

Σηµείωµα της θεατρικής οµάδας Ο µύθος της «Μήδειας», ένας από τους πλέον δυνατούς µύθους του αρχαίου δράµατος, ξαφνιάζει και συγχρόνως τροµάζει τους θεατές µέσα όχι µόνο από την πλοκή αλλά από την δυναµική της εκφοράς του λόγου. Μπροστά στο µεγαθήριο του Ευριπίδη, αντιπαρατίθεται ο σαρκαστικός και χιουµοριστικός Μποστ. Η δική του «Μήδεια», η «κακούργα δολοφόνισσα» είναι η γυναίκα που ανήκει στη νεοελληνική κοινωνία που σφάζει την «αντίζηλό» της, την καλόγρια και τα «παιδιά» της, όχι µε το ξίφος της τραγικής παραφοράς αλλά χρησιµοποιώντας το µαχαίρι που το έχει ακονίσει στο αστείρευτο χιουµοριστικό ακόνι της καθηµερινότητας που παραπέµπει στην παράγκα του Καραγκιόζη. Θέατρο Σκιών λοιπόν µε φόντο την υποκρισία της κάθε κοινωνίας, τον µικροαστισµό και την αφέλεια. Κυρίαρχος του παιχνιδιού ο Μποστ, παρουσιάζει τη δική του «Μήδεια», την «Μήδεια» που παίρνει το δίκαιο στα χέρια της και που στην ουσία ελπίζει, όπως όλοι οι απελπισµένοι, πως αποδίδοντας δικαιοσύνη πετυχαίνει την αριστοτελική κάθαρση. Για αυτό και ο Μποστ παραµένει επίκαιρος : γιατί είναι ένα παιδί που µε όπλο την αθωότητα, εκδικείται την αδικία και που µε την παρουσίαση του γελοίου επικυρώνει τον πόνο. Η απουσία ενός Μποστ σήµερα είναι έκδηλη καθώς το φάσµα της δύσκολης πλέον καθηµερινότητας καθιστά επιτακτική την ανάγκη να φανερωθεί µια Ανεργίτσα και ένας Πειναλέων για να ξορκίσουν, διακωµωδώντας πάντοτε, το γκρίζο που χρωµατίζει τις στιγµές µας Ας υποκριθούµε και εµείς µαζί µε τους υποκριτές µας απόψε, πως ο Μποστ είναι ανάµεσά µας και πως και κείνος γελάει µε τα καµώµατα των ηρώων του, µε την φιγούρα του Καραγκιόζη που σ όλους µας είναι τόσο οικεία. Και ίσως να µην είναι στην φαντασία µας ότι είναι µαζί µας, ίσως και πραγµατικά να είναι Για τη θεατρική οµάδα Λαµπρίνα Α. Μαραγκού

Βιογραφικό Σηµείωµα του Μποστ Ο Χρύσανθος (Μέντης) Μποσταντζόγλου, γνωστός περισσότερο µε το ψευδώνυµο Μποστ ήταν σκιτσογράφος και γελοιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός και ζωγράφος. Γεννήθηκε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 1995. Ήταν παντρεµένος µε τη Μαρία Μποσταντζόγλου,το γένος Παπαγιαννακοπούλου. Οι δυό γιοί του Κώστας και Γιάννης είναι σήµερα διακεκριµένοι γραφίστας και ηθοποιός αντίστοιχα. Το έργο του περιλαµβάνει πολιτικές γελοιογραφίες και χρονογραφήµατα, εικονογραφήσεις βιβλίων και περιοδικών, δέκα θεατρικά έργα και πολλές ζωγραφικές συνθέσεις. -Το 1939 όταν η οικογένεια του είχε επιστρέψει στην Ελλάδα, εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών, την οποία όµως παράτησε µετά από έξι µήνες. Κατά τη διάρκεια της Γερµανικής Κατοχής έγινε µέλος του ΕΑΜ (1942) και συµµετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Η καριέρα του ως σκιτσογράφου ξεκίνησε µε εικονογραφήσεις περιοδικών και παιδικών βιβλίων. Το πρώτο προσωπικό του βιβλίο εκδόθηκε µε δικά του έξοδα το 1945 και είχε τίτλο Ο Άγιος Φανούριος. Βοήθηµα δια την κατανόησιν των Κινέζων κλασσικών Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι. Το 1952 έπιασε δουλειά στην εφηµερίδα Καθηµερινή, την οποία τότε διηύθηνε η Ελένη Βλάχου, στην οποία αρχικά εργαζόταν ως ταµίας και βιβλιοθηκάριος. Το 1954 ξεκινά να εργάζεται στο περιοδικό Εικόνες. Στη συνέχεια απασχολείται ως σκιτσογράφος στο περιοδικό Ταχυδρόµος. Το 1958 παρουσίασε στη στήλη του, η οποία είχε τίτλο Το µποστάνι του Μποστ, τους τρεις πλέον γνωστούς ήρωες του: Μαµά- Ελλάς, Πειναλέων και Ανεργίτσα. Τέλος στη συνεργασία του µε την Ελένη Βλάχου δόθηκε λόγω του κειµένου Το επάγγελµα της µητρός µου (1961), για το οποίο κατηγορήθηκε ότι είχε ξεφύγει από τα όρια της ευπρέπειας. Το 1966 άνοιξε το δικό του κατάστηµα δώρων µε την επωνυµία "Λαϊκαί Εικόναι". 2ιακόσµησε πάνω από 27.000 είδη δώρων, µε σκίτσα και ζωγραφιές, καθώς και ανορθόγραφες επιγραφές, στιχάκια και αφιερώσεις. Συνεργάστηκε µεταξύ άλλων µε τα περιοδικά Οµάδα, Θεατής, Ελευθερία, καθώς και µε την εφηµερίδα Αυγή. Λόγω των πολιτικών γελοιογραφιών του υπέστη διώξεις και δέχτηκε επανειληµµένα µηνύσεις. οκίµασε αρκετές φορές να θέσει υποψηφιότητα ως βουλευτής κοµµάτων της Αριστεράς, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να εκλεγεί. Από τα µέσα της δεκαετίας του 1960 και µετά, αφιερώθηκε στη ζωγραφική και το θέατρο. Τα σατιρικά θεατρικά του έργα είναι γραµµένα σε δεκαπεντασύλλαβο. Κατά διαστήµατα ασχολήθηκε και πάλι µε το σκίτσο και την πολιτική γελοιογραφία. Την περίοδο αυτή συνεργάστηκε µε το περιοδικό Ταχυδρόµος, τον Θούριο, το Men's Look και τις εφηµερίδες Πρωινή και Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Πραγµατοποίησε επίσης 16 προσωπικές εκθέσεις. Πέθανε στις 13 εκεµβρίου του 1995. Κατάλογος έργων του Μποστ Σκίτσα του Μποστ (1959), Το λέφκοµα µου (1960), Σκίτσα και κείµενα (Πρώτη επιλογή εκέµβριος 1961), Σκίτσα και κείµενα ( εύτερη επιλογή Απρίλιος 1972), Ο Άγιος Φανούριος. Βοήθηµα δια την κατανόησιν των Κινέζων κλασσικών Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι (1945) Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (1953), Φαύστα (θεατρικό), Μήδεια (θεατρικό), ον Κιχώτης (θεατρικό), Όµορφη Πόλη (θεατρικό) Μαρία Πενταγιώτισσα (θεατρικό), 40 χρόνια Μποστ (θεατρικό), "Οι εκλογές του Μποστ"(θεατρική επιθεώρηση), Ρωµαίος και Ιουλιέττα (θεατρικό) ηµήτρης Στογιάννος

Εντυπώσεις µιας µαθήτριας από τη θεατρική οµάδα Για µια ακόµη φορά πραγµατοποιήθηκε στο σχολείο µας το πρόγραµµα του θεατρικού και είµαστε πολύ χαρούµενοι που είχαµε την ευκαιρία να συµµετέχουµε. Καθ' όλη την διάρκεια της χρονιάς, οι συναντήσεις µας οµόρφαιναν τις Κυριακές µας καθώς,καθηγητές και µαθητές, περνούσαµε ευχάριστα και δηµιουργικά. Πολλά παιδιά, όπως κι εγώ, πήραµε µέρος για πρώτη φορά σε µια θεατρική οµάδα καθώς θεωρήσαµε πρόκληση την έκθεση, την οποία αναδεικνύει το θέατρο ίσως περισσότερο από κάθε άλλη µορφή τέχνης. Εξίσου σηµαντικό ενδιαφέρον βρήκαµε στο δηµιουργικό κοµµάτι του προγράµµατος διότι κληθήκαµε ως σύνολο να αποδώσουµε το έργο ξεπερνώντας πολλές φορές τους εαυτούς µας. Το φετινό θέµα αρχικά µας παραξένεψε γιατί δεν µπορούσαµε να καταλάβουµε πως ένα τραγικό έργο, η Μήδεια του Ευριπίδη, µπορεί να πάρει άλλη µορφή και να προκαλέσει γέλιο. Αυτό όµως, όπως φάνηκε ο δηµιουργός Μποστ το είχε λυµένο καθώς συνταίριαξε την τραγωδία µε την σάτιρα. Εµβαθύνοντας µε τον καιρό στο έργο, οι αρχικοί ενδοιασµοί που είχαµε εξαφανίστηκαν αφού κατανοήσαµε το πνεύµα του Μποστ αλλά και τον αντίκτυπο που έχει το χιούµορ του στην σηµερινή πραγµατικότητα. Ελπίζουµε όλα αυτά που ζήσαµε ένα χρόνο να αναδειχτούν µέσα από την παράστασή µας και να σας αγγίξουν. Σκέψεις ενός καθηγητή από τη θεατρική οµάδα Ζωή Τζαµτζή Στην εποχή µας κυριαρχούν στο καθηµερινό λεξιλόγιο λέξεις, όπως «καινοτοµία», «δια βίου µάθηση», «εκσυγχρονισµός» και άλλα παρόµοια. Υπάρχουν όµως πιο πλούσιες σε νόηµα και αξίες, Έννοιες, όπως η Παράδοση που ο καθένας παραλαµβάνει, δηµιουργεί και παραδίδει στη συνέχεια σαν κληρονοµιά. Τα παιδιά µας ξεκίνησαν τη ζωή τους δηµιουργώντας από τα παιδικά τους χρόνια, παίζοντας αλλά όχι µόνο παίζοντας Έχουν επιπλέον, πλούσια Κληρονοµιά. Να ξέρουν ότι αποτελούν µέρος της αλυσίδας της ζωής και το θέατρο που παίζουν σήµερα αποτελεί ένα στέρεο κρίκο αυτής της αλυσίδας. Γιατί αν το θέλετε κι αλλιώς, το Θέατρο ήταν, είναι και θα είναι πάντα, η κατ εξοχήν ια Βίου Μάθηση Γιάννης Καπετανάκης

Εξοµολόγηση µιας µαθήτριας από τη θεατρική οµάδα Πιθανότατα θα γνωρίζετε ότι το έργο που αναλάβαµε να ανεβάσουµε απάνω στο σανίδιον φέτος, είναι η «ΜΗ ΕΙΑ» του κυρίου Μποστ. εν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε ξανά ακούσει αυτό το όνοµα - κι αν έχετε µπράβο σας - πάντως οι περισσότεροι από εµάς ξεκινήσαµε να ασχολούµαστε µαζί του έχοντας υπόψη µας τόσα λίγα πράγµατα για το έργο και τη ζωή του, όσα έχουµε και για τα διάφορα είδη πεταλούδων στον κόσµο µας και πιστέψτε µε είναι πολλά. Έτσι λοιπόν, ρισκάροντας να αµαυρώσουµε την υπάρχουσα φήµη του σχολείου µας όσον αφορά τις θεατρικές του παραστάσεις, εξοπλιστήκαµε µε µολύβια, ιδέες και όρεξη και ορµήσαµε να κατακτήσουµε το έργο. Με άλλα λόγια να το κάνουµε δικό µας, προσέχοντας βέβαια την διατήρηση του ιδιαίτερου ύφους του Μποστ. Κινούµενοι σ αυτά τα πλαίσια κατορθώσαµε να πετσοκόψουµε στα µέτρα µας το έργο και να φτάσουµε στην ευχάριστη θέση, αφού µοιράσαµε τους ρόλους, να αρχίσουµε να παίζουµε µε τους χαρακτήρες και να δηµιουργούµε πάνω σε αυτούς. Μπορώ να γίνω υπερβολικά εκτενής σχετικά µε τις πρόβες και όλη τη διαδικασία που ονοµάζεται «πρόβα», για το καλό σας όµως δεν θα το κάνω, όχι µόνο επειδή θα καταστρέψετε το πρόγραµµα που κρατάτε στα χέρια σας από την τσαντίλα και τη δυσαρέσκειά σας αλλά κι επειδή δεν έχω το δικαίωµα µα ούτε και τη θέληση να σας αποκαλύψω έστω και λίγο από τις σκανταλίτσες µας. Συνεπώς, θα πρέπει να τα τραβήξετε εσείς αυτοπροσώπως ή στην περίπτωση που η ηλικία σας δεν σας επιτρέπει την πρόσβαση στη θεατρική οµάδα, υπάρχουν τα παιδιά σας γι αυτό, ή αν ο συνδετικός κρίκος «παίδια» δεν υφίσταται στην περίπτωσή σας, τότε λυπάµαι. Αφού λοιπόν έκανα και τη θερµή µου πρόσκληση για να επισκεφθείτε την θεατρική οµάδα και πλησιάζουµε και στο τέλος αυτού του ανιαρού κειµένου, οφείλουµε να γίνουµε λίγο µελοδραµατικοί ως είθισται. Πρώτα απ όλα τα εύσηµα πάνε στους καθηγητές-ήρωες οι οποίοι τόλµησαν να τα βάλουν µε ένα µάτσο εφήβων, αφιερώνοντας τόσο χρόνο και σάλιο, και κατορθώνοντας τελικά έπειτα από ένα σωρό φυσήµατα-ξεφυσήµατα, νεύρα και φωνές, να µας δώσουν την ευκαιρία να γνωριστούµε κατά κύριο λόγο µεταξύ µας, να ξεκαρδιστούµε, να τσαντιστούµε, να γκρινιάξουµε, να αγανακτήσουµε και τελικώς να καταφέρουµε µέσα από όλα αυτά να στήσουµε µία παράσταση. Όσο σπουδαίος άθλος κι αν ακούγεται και είναι πράγµατι, προσωπικά ευχαριστώ τα υπόλοιπα παιδιά της οµάδας που δείξανε πολλή υποµονή, ταυτόχρονα όµως κέφι και όρεξη και που πραγµατικά καταφέραµε να συνεργαστούµε σε έναν παραπάνω από ικανοποιητικό για µένα, βαθµό. Ελπίζω αυτή η παράσταση ακόµα κι αν δεν σας κάνει να γελάσετε και να την ευχαριστηθείτε, να σας κάνει να καταλάβετε πόσο το διασκεδάζουµε εµείς, και µεταξύ µας ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. Νάντια Αθανασοπούλου - Αντωνίου

Οι θεατρικές παραστάσεις του σχολείου µας Σχ. έτος 1986-87: «Η Αυλή των Θαυµάτων» του I. Καµπανέλλη. Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαλακόπουλος Σχ. έτος 1987-88: «Το πιστοποιητικό» του Ν. Ερντάν. Σκηνοθεσία: Λυδία Κονιόρδου. «Επικίνδυνο παιχνίδι» του Μ. Κορρέ. Σκην. Επιµέλ.: Μ. Αδαµοπούλου,. Γκότσης, Κ. Γλυκοφρύδη. Σχ. έτος 1988-89: «Ανοιχτή πρόβα». Επίδειξη δουλειάς από τη θεατρική οµάδα. Σκηνοθεσία: Γιάννης Μοίρας - Γιώργος Μακρής. Σχ. έτος 1989-90: «Μονόπρακτα του Μ. Μπρεχτ». «Στιγµιότυπα του Κ. Βαλεντάιν». Σκηνοθεσία: Γιάννης Μοίρας - Γιώργος Μακρής. Σχ. έτος 1990-91: «Θεατρικές ασκήσεις» από τη θεατρική οµάδα. Σκηνοθεσία: Αντιγόνη Μώρου. Σχ. έτος 1991-92: «Πρόταση γάµου» του Α. Τσέχωφ. «Ατιµασµένη» του Π. Μόρεϋ. Σκηνοθεσία: Γιώργος Γιανναράκος. «Βεγγέρα» του Ηλ. Καπετανάκη. Σκηνοθεσία: ηµήτρης ακτυλάς. Σχ. έτος 1992-93: «Ο ήχος του όπλου» (Βραβείο Κ. Κουν). Σκηνοθετική επιµέλεια:. Γκότσης, Κ. Γλυκοφρύδη. Σχ. έτος 1993-94: 4 Μονόπρακτα: «Ε! Εσείς οι απ έξω» του Σαρογιάν. «Τι θα γίνει µε το γέρο» του Μ. Κορρέ. «Το καροτσάκι», «Η ταβέρνα» του Μ. Πόντικα. Σκηνοθετική επιµέλεια: Κ. Γλυκοφρύδη,. Γκότσης. Σχ. έτος 1994-95: «Αγγέλα» του Γ. Σεβαστίκογλου. (2ο Βραβείο Πανελληνίων αγώνων Μαθ. Θεάτρου ΥΠΕΠΘ) Την ευθύνη είχαν οι καθηγητές: Κ. Γλυκοφρύδη,. Γκότσης. Σχ. έτος 1995-96: Αφιέρωµα στον Φ. Γ. Λόρκα. Υπεύθυνοι καθηγητές:. Γκότσης, Κ. Γλυκοφρύδη. Σχ. έτος 1996-97: «Το φιντανάκι» του Παντελή Χορν. Την ευθύνη της παράστασης είχαν οι καθηγητές: Κ. Γλυκοφρύδη,. Γκότσης.

Σχ. έτος 1997-98: «Ματωµένος Γάµος» του F. G. Lorca (1o Βραβείο Πανελληνίων αγώνων Μαθ. Θεάτρου ΥΠΕΠΘ) Την ευθύνη είχαν οι καθηγητές:. Γκότσης, Κ. Γλυκοφρύδη. Σχ. έτος 1998-99: «Πέρα απ τον Ορίζοντα» του Ευγένιου Ο Νηλ. Την ευθύνη της παράστασης είχαν οι καθηγητές: Κ. Γλυκοφρύδη,. Γκότσης. Σχ. έτος 1999-2000: «Ο κοινός λόγος» της Έλλης Παπαδηµητρίου. Την ευθύνη της παράστασης είχε ο καθηγητής. Γκότσης. Σχ. έτος 2000-01: «Εσωτερικοί Ειδήσεις - Κοίτα τους» του Μ. Πόντικα. Την ευθύνη της παράστασης είχε ο καθηγητής. Γκότσης. Σχ. έτος 2001-02: «Ο κύκλος µε την κιµωλία» του Μπ. Μπρεχτ. (2ο Βραβείο Πανελληνίων αγώνων Μαθ. Θεάτρου ΥΠΕΠΘ) Την ευθύνη είχαν οι καθηγητές:. Γκότσης, Κ. Αναγνωστοπούλου, Α. Μαρκάτη, Ρ. Κούβαρη. Σχ. έτος 2002-03: «Μήδεια» του Μποστ. (3ο Βραβείο Πανελληνίων αγώνων Μαθ. Θεάτρου ΥΠΕΠΘ) Την ευθύνη είχαν οι καθηγητές:. Γκότσης, Κ. Αναγνωστοπούλου, Ρ. Κούβαρη. Σχ. έτος 2003-04: «Μάνα...Μητέρα... Μαµά» του Γ. ιαλεγµένου. Την ευθύνη της παράστασης είχαν οι καθηγητές:. Γκότσης, Κ. Αναγνωστοπούλου, Ρ. Κούβαρη. Σχ. έτος 2004-05: «Βαβυλωνία» του ηµ. Βυζάντιου. Την ευθύνη είχε η καθηγήτρια Αγγέλα Κριθαρά. «Εκείνος και εκείνος» του Κ. Μουρσελά. «Ο τελευταίος µου ρόλος» του Κ. Μητρόπουλου. Την ευθύνη της παράστασης είχε ο καθηγητής. Γκότσης. Σχ. έτος 2005-06: «Παραµύθι χωρίς όνοµα» του Ιακ. Καµπανέλλη. Την ευθύνη της παράστασης είχε ο καθηγητής. Γκότσης. Σχ. έτος 2006-07: «Τα παιδιά είναι παιδιά» ή FILUMENA MARTURANO του Εντ. Ντε Φίλιππο. Την ευθύνη της παράστασης είχαν οι καθηγητές:. Γκότσης, Αν. Αλεξάνδρου. Σχ. έτος 2007-08: «Η τύχη της Μαρούλας» του ηµητρίου Κοροµηλά. (1ο Βραβείο Περιφερειακών αγώνων Αττικής του ΥΠΕΠΘ 2008) Την ευθύνη της παράστασης είχαν οι καθηγητές. Γκότσης και Ε. Χαλκίδου. Σχ. έτος 2008-09: «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη. Την ευθύνη της παράστασης είχαν οι καθηγητές. Γκότσης και Γ. Κοµµατάς. Σχ. έτος 2009-10: «Ο λαχειοπώλης τ' ουρανού και ο ποιητής τ'ονείρου". Γενική επιµέλεια-ευθύνη παράστασης. Γκότσης.

Χαιρετισµός του ιευθυντή Το ζητούµενο όλων µας σ αυτό το σχολείο και σε µια κοινωνία που θεωρεί και υπερηφανεύεται πως παράγει πολιτισµό, εστιάζεται στην διάπλαση της προσωπικότητας των παιδιών µας όχι µόνο µε γνώµονα το αναλυτικό πρόγραµµα αλλά κυρίως µε τον προσδιορισµό ενός πνευµατικού λόγου που επιτυγχάνεται µε την συµµετοχή των παιδιών µας στα πολιτιστικά δρώµενα και διαµορφώνεται µε την διαρκή αναζήτηση της διανοητικής πληρότητας. Συγχαίρω όλους τους συντελεστές της παράστασης και ιδιαιτέρως τους νέους «ηθοποιούς» µας που θέλω να ελπίζω ότι κατανόησαν µέσω της επαφής τους µε το θέατρο, τον τρόπο σύµφωνα µε τον οποίον είναι πλέον ικανοί να ποιούν ήθος. Επίσης, θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη µνεία στις καθηγήτριες Λαµπρίνα Μαραγκού, Αγγέλικα Κριθαρά, Ελένη Μωραΐτη και τους καθηγητές Γιάννη Καπετανάκη και Κώστα Σπηλιωτάκο για την προσπάθεια και το χρόνο που αφιέρωσαν για την πραγµατοποίηση αυτής της παράστασης. Εύχοµαι να δούµε ακόµα πολλές τέτοιες παραστάσεις, συνεχίζοντας την παράδοση του σχολείου µας. Φωκίων Συρέλης Ευχαριστούµε θερµά Τη ιεύθυνση του Σχολείου. Το Σύλλογο Γονέων και Κηδεµόνων του Σχολείου και τα µέλη της Σχολικής Επιτροπής. Την ηθοποιό κυρία Λαµπρινή Λίβα για την πολύτιµη βοήθειά της. Όλους εσάς που υποστηρίζετε µε την ένθερµη παρουσία σας τις παραστάσεις µας. Τους χορηγούς µας για τις στολές και τα υλικά Market Βεστιάριο-Οικιακός εξοπλισµός, Φιλολάου 124, Παγκράτι Αφοι Πούλιου Ο.Ε. Χρώµατα-Βερνίκια, Κυρ.Λουκάρεως 25-27, Γκύζη