Ημερίδα της ΚΟ Χαλκίδας Θήβας με θέμα:

Ημερίδα της ΚΟ Χαλκίδας Θήβας με θέμα: ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΟΝΑΔΑΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΘΗΒΑ: Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Θέμα Εισήγησης: ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΟΝΑΔΑΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΥΜΜΕΙΚΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΘΗΒΑ, ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ, ΠΡΟΘΑΛΑΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΥΣΗ Μπάμπης Ζιώγας, Πολ. Μηχανικός Υγιεινολόγος, Ομάδα Περιβάλλοντος του Τμ. Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ Θήβα 19.6.2013 Α. Οι Τελευταίες Εξελίξεις στη Χώρα 1. Βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη σε όλη τη χώρα μια σειρά διαγωνισμών «καρμπόν» για την επεξεργασία των αποβλήτων με κοινά χαρακτηριστικά: α) Την επεξεργασία σύμμεικτων του μεγαλύτερου μέρους των απορριμμάτων για τα επόμενα 30 χρόνια από σήμερα, καθαρή ταφόπλακα στην ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή. Η «βιολογική ξήρανση», σύμφωνα με τις ΑΕΠΟ που έχουν εκδοθεί, στάδιο προεπεξεργασίας πριν από την ενεργειακή καύση, αποτελεί τη «ναυαρχίδα» των μεθόδων επεξεργασίας που προτείνονται. Και αυτό, τη στιγμή που οι ενδομονοπωλιακοί ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), σε συνδυασμό με την καπιταλιστική κρίση, έχουν ως αποτέλεσμα να θεωρείται τώρα απαγορευμένη η περαιτέρω ενεργειακή καύση των ανακυκλώσιμων υλικών που περιέχονται στα απορρίμματα, δηλ. το 85% περίπου του περιεχομένου των σύμμεικτων αποβλήτων. Αυτό όμως μόνο στα λόγια αφού στην πράξη εξακολουθεί να στηρίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο ίδιος ο Επίτροπος Περιβάλλοντος, πανάκριβες όσο και παρωχημένες τεχνολογίες που αποτελούν ταφόπλακα της ανακύκλωσης για την επόμενη 30ετία. β) Την ανάθεση του όλου «πακέτου», από την τροποποίηση των οικείων ΠΕΣΔΑ μέχρι τη λειτουργία των εγκαταστάσεων, στους επιχειρηματικούς ομίλους που θα επιλεγούν ανάδοχοι με τη διαδικασία των ΣΔΙΤ και του Ανταγωνιστικού Διαλόγου. Που σημαίνει, ότι προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η

κυβέρνηση με τη συνέργεια των οικείων ΦΟΔΣΑ και τη συναίνεση των τοπικών αρχών δεν διστάζει να παραβιάζει ακόμη και τη δική της νομοθεσία (ΚΥΑ 50910/2003) για τον τρόπο κατάρτισης και το περιεχόμενο των ΠΕΣΔΑ. γ) Το μισό, περίπου, κόστος κατασκευής των ΜΕΑ, και τα αυξημένα κέρδη ελέω ΣΔΙΤ των «επενδυτών», σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε μέχρι σήμερα, αντλούνται απ ευθείας μέσω των «πληρωμών διαθεσιμότητας» και, κατά περίπτωση, των «gate fees», από το χειμαζόμενο εισόδημα της λαϊκής οικογένειας, με βάση πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις. Παρόμοιες, όμως, είναι και οι επιπτώσεις στην περίπτωση που οι ΜΕΑ ανατίθενται και κατασκευάζονται με τον συνήθη μέχρι τώρα τρόπο και η λειτουργία τους ανατίθεται με δεύτερο διαγωνισμό σε ιδιώτες, κατά κανόνα στον αρχικό ανάδοχο. 2. Ειδικότερα για το ρόλο της ΕΕ στη διαχείριση των δικών μας αποβλήτων, την οποία όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλουν ως υπέρμαχο της ανακύκλωσης, σημειώνουμε δύο πρόσφατα περιστατικά: ι) Με το από 31.1.13 Δελτίο Τύπου της Περιφέρειας Αττικής (με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στηρίζει τους διαγωνισμούς για την κατασκευή των 4 εργοστασίων επεξεργασίας απορριμμάτων στην Αττική») η «Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής και Πολεοδομικής Πολιτικής» της ΕΕ, καλωσορίζει μετά πολλών επαίνων την ταχεία προώθηση του πακέτου των 4 ΜΕΑ στην Αττική και, κατά συνέπεια, σε όλη τη χώρα. Ωμή παρέμβαση, που παραπέμπει στις παλιές, αγαπημένες πρακτικές των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών να μοσχοπουλούν σε εξαρτημένες χώρες απαξιωμένες/ παρωχημένες πλέον, στη δική τους χώρα, τεχνολογίες, όπως είναι οι τεχνολογίες επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων. ιι) Μπορεί στα λόγια κάποιοι αξιωματούχοι της Κομισιόν να μιλάνε τελευταία για την ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή (χωριστή συλλογή) των απορριμμάτων, ανέξοδα όμως και υποκριτικά. Όταν προκαλούνται να τοποθετηθούν υπεύθυνα, επανέρχονται στο ρόλο που τάχθηκαν να υπηρετήσουν, τα κέρδη του κεφαλαίου. Ο λόγος, τη φορά αυτή, για τον Επίτροπο Περιβάλλοντος της Ε.Ε. κ. Potocnik, ο οποίος σε πρόσφατη Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γιώργου Τούσσα για τις 4 μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων στην Αττική (ΜΕΑ) απάντησε πριν λίγες μέρες ότι: Θεωρεί θετική την υλοποίησή τους αφού «ενδέχεται να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων όσον

αφορά την εκτροπή των βιοαποδομήσιμων αποβλήτων από τους χώρους υγειονομικής ταφής». Για την ταφόπλακα όμως που βάζουν στην ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή (χωριστή συλλογή) κάνει τον ανήξερο: Ισχυρίζεται ότι με βάση τα στοιχεία της Ερώτησης «η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να εξακριβώσει αν οι εν λόγω μονάδες μπορούν να συμβάλουν πραγματικά στην επίτευξη του ποσοστού ανακύκλωσης 50% που έχει τεθεί ως στόχος για το 2020». Κάνει δηλ. τα «στραβά μάτια» μπροστά στο προφανές γεγονός, ότι οι 4 ΜΕΑ, ένας πακτωλός 3,5 δις ευρώ προς το ευρωενωσιακό (μαζί και το εγχώριο) κεφάλαιο σε διάστημα 27 χρόνων, θα δεσμεύουν μέχρι το 2042 στο ρεύμα των σύμμεικτων δημοτικών απορριμμάτων της Αττικής το 78% της συνολικής παραγωγής. Είναι, επομένως, μαθηματικά αδύνατο ακόμη και για όποιον διαθέτει γνώσεις απλής πρακτικής αριθμητικής: Να επιτευχθεί μέχρι το 2015 η χωριστή συλλογή του συνόλου των χαρτιών-χαρτονιών και των πλαστικών που περιέχονται στα πρωτογενή απορρίμματα, που αποτελεί υποτίθεται κοινοτικό στόχο. Να μηδενιστεί μέχρι το 2020 η ενεργειακή καύση των ανακυκλώσιμων υλικών (άλλος υποτιθέμενος κοινοτικός στόχος), όταν από τους 1.355.000 τόνους που θα τροφοδοτούν τις 4 ΜΕΑ, οι 816.000 τόνοι (χαρτιά χαρτόνια, πλαστικά, οργανικά κουζίνας), που αποτελούν ανακυκλώσιμα υλικά, προβλέπεται να επεξεργάζονται σε καύσιμο υλικό (SRF/RDF) μέχρι το 2042. Να επιτευχθεί ανακύκλωση χαρτιού και πλαστικού 50%, όταν το μεγαλύτερο μέρος τους θα οδηγείται για καύση. Από την άλλη, ο κ. Potocnik δεν χάνει την ευκαιρία να τονίσει την «επιτακτική ανάγκη» για το χαράτσι υγειονομικής ταφής (θα επιβάλλεται από 1.1.14 και θα φορτώνει τα λαϊκά στρώματα της Αττικής με άλλα 65 εκ. το χρόνο, αυξανόμενο κάθε χρόνο) και για το διπλασιασμό έως τριπλασιασμό των ήδη δυσβάστακτων ανταποδοτικών τελών, που συνεπάγεται η εφαρμογή του συστήματος «πληρώνω όσο πετάω». Σύστημα που έχουν κάνει σημαία τους όλες οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί και οι σχετικές με το αντικείμενο ΜΚΟ και «Παρεμβάσεις».

Όσο για το εκβιαστικό «επιχείρημα» της κυβέρνησης, ότι επιβάλλεται η επίσπευση των 4 ΜΕΑ γιατί αλλιώς θα χαθούν 200 εκ. ευρώ, η απάντηση της Κομισιόν είναι αποκαλυπτική: «Δεν έχουν υποβληθεί στην Επιτροπή σχετικές αιτήσεις για μεγάλα έργα». Και ο νοών, νοείτω! Επιμείναμε στο παράδειγμα της Αττικής γιατί είναι αντιπροσωπευτικό για όλη τη χώρα. Άλλωστε η περιοχή της Βοιωτίας έχει ήδη βιώσει μια πρώτη απόπειρα, πριν από τρία και κάτι χρόνια, να κατασκευαστεί τεράστια μονάδα καύσης αποβλήτων προερχόμενων από τις ΜΕΑ της Αττικής, λίγο δε αργότερα και η Εύβοια με στόχευση τη ΒΙΠΕ Ριτσώνας. Β. Σχετικά με τη ΜΕΑ της Θήβας Η μονάδα τιτλοφορείται «Μονάδα επεξεργασίας απορριμμάτων (ΜΕΑ) 2ης Δ.Ε. Ν. Βοιωτίας». Να πούμε λοιπόν εξαρχής ότι λογική των ΜΕΑ, γενικά, είναι η συγκέντρωση σύμμεικτων απορριμμάτων σε μεγάλες μονάδες, όπου θα γίνεται μηχανική διαλογή μόνο των προς ανάκτηση μετάλλων και παραγωγή ενέργειας, είτε επιτόπου είτε χώρια, σε μονάδες καύσης του κλάσματος των άλλων ανακτώμενων υλικών (χαρτί & χαρτόνι, πλαστικά, υφάσματα, το λεγόμενο RDF, ακόμη και οργανικά οπότε έχουμε το λεγόμενο SRF). Καύση η οποία μάλιστα επιχορηγείται εντασσόμενη στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Αυτή η λογική της ψευδο-ανακύκλωσης, προτιμάται σήμερα στη χώρα μας από τα μονοπώλια του κλάδου, ντόπια και ξένα, γιατί αποφέρει μεγαλύτερα κέρδη. Χωρίς φυσικά να ενοχλεί τις κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης, που αυτό γίνεται σε βάρος της υγείας των λαϊκών στρωμάτων και του περιβάλλοντος αλλά και του πενιχρού εισοδήματος της λαϊκής οικογένειας. Το αντίθετο, αφού το επιδιώκουν άλλωστε. Να διευκρινίσουμε, πάντως ότι η παραγωγική δυναμικότητα της ΜΕΑ Βοιωτίας, για να επανέλθουμε στο ειδικότερο θέμα μας, δεν περιορίζεται στα απορρίμματα της 2 ης ΔΕ, καλύπτει πρακτικά το σύνολο των δημοτικών απορριμμάτων της Βοιωτίας, που καταλήγουν στο ρεύμα των σύμμεικτων, αφαιρουμένων δηλαδή των ογκωδών, των πρασίνων (κλαδεμάτων κ.ά. που θα οδηγούνται στη μονάδα παραγωγής βιοαερίου) και κάποιων περιορισμένων ποσοτήτων που θα οδηγούνται για ανακύκλωση. Πράγματι εάν εκτιμήσουμε σε 800-900 γρ ανά άτομο και ημέρα τα πιο πάνω σύμμεικτα απορρίμματα (περίπου 0,310 τον/έτος), η παραγωγική δυναμικότητα των 35.000 τον/ετος αντιστοιχεί σε πληθυσμό 113.000 κατ., έναντι των 115.765

κατ. της απογραφής του 2011. Και ας πάρουμε υπόψη, ότι η παραγωγή απορριμμάτων σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης αποτελεί παράγοντα μείωσής τους. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι προκειμένου να τροφοδοτείται η μονάδα με σύμμεικτα απορρίμματα, καθηλώνεται πρακτικά στα σημερινά χαμηλά επίπεδα για την επόμενη 27ετία και στη Βοιωτία η ανακύκλωση με χωριστή συλλογή. Πρόκειται επομένως για έργο σε λάθος κατεύθυνση και πανάκριβο, προϋπολογισμού 21,5 εκατ. Ευρώ, που το μόνο που υπηρετεί είναι τα κέρδη του ομίλου που θα το κατασκευάσει, και ενδεχομένως θα το λειτουργήσει, και της ξένης εταιρείας που θα μοσχοπουλήσει την πανάκριβη τεχνολογία της. Η μονάδα θα επεξεργάζεται 35.000 τόνους σύμμεικτων απορριμμάτων το χρόνο και 7.000 τόνους λυματολάσπης από τους βιολογικούς το χρόνο. Δεδομένου ότι η μονάδα θα τροφοδοτείται με σύμμεικτα απορρίμματα, το προϊόν της επεξεργασίας αναμένεται να αποτελείται από ελάχιστα (1,5%) προς ανακύκλωση υλικά (μέταλλα) και το μεγαλύτερο μέρος από καύσιμο υλικό τύπου RDF (μείγμα χαρτιού, πλαστικών και, λιγότερο, υφασμάτων), η τύχη του οποίου κρατείται σε όλες τις περιπτώσεις «επτασφράγιστο μυστικό», όπως και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις πανελλαδικά. Όλα όμως δείχνουν προς λίγες κεντρικές μονάδες πανελλαδικά, μη αποκλειομένων μονάδων της ΔΕΗ, που θα καίνε τα προεπεξεργασμένα απόβλητα (SRF/RDF) των ΜΕΑ. Να γιατί οι ΜΕΑ σωστά ονομάζονται «προθάλαμοι της καύσης». Θα παράγεται επίσης από τη ΜΕΑ Βοιωτίας υποβαθμισμένο κόμποστ «τρίτης» θα λέγαμε κατηγορίας. «Πρώτης» κατηγορίας θεωρείται το παραγόμενο με αερόβια ζύμωση από προδιαλεγμένα οργανικά και τεμαχισμένα κλαδέματα και «δεύτερης» το παραγόμενο με αερόβια ζύμωση από εγκαταστάσεις μηχανικής ανακύκλωσης σύμμεικτων απορριμμάτων. Το κόμποστ αυτό περιέχει κατά κανόνα αυξημένες προσμείξεις (πλαστικά, γυαλάκια), ενδεχομένως και αυξημένα βαρέα μέταλλα, κάτι που για την περίπτωση της Βοιωτίας θα πρέπει να θεωρείται περίπου βέβαιο. Απουσία βαρέων μετάλλων το καθιστά, πάντως, χρήσιμο για τον εμπλουτισμό με οργανική ύλη εδαφών και με βελτίωση της σχέσης άνθρακα προς άζωτο και, κυρίως, για τη βελτίωση βασικών ιδιοτήτων του όπως: Αποθήκευση περισσότερης και για μεγαλύτερη διάρκεια υγρασίας, καλύτερος εξαερισμός (ποιο «αφράτο» το χώμα), απορρόφηση περισσότερης ακτινοβολίας λόγω του σκούρου χρώματος κ.ά.

Αντίθετα, με τη μέθοδο της αναερόβιας χώνευσης που επιλέχθηκε για τη ΜΕΑ της Βοιωτίας, δεν προκύπτει πρωτογενές κόμποστ αλλά ένα υδαρές υπόλειμμα φτωχό σε άνθρακα (αφού το μεγαλύτερο μέρος του αναλώνεται στην παραγωγή βιοαερίου), επιμολυσμένο με παθογόνους μικροοργανισμούς εξαιτίας της χωρίς επαρκή εξυγίανση λυματολάσπης σε συνδυασμό με τις χαμηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται κατά την αναερόβια χώνευση. Το υδαρές αυτό υπόλειμμα υποβάλλεται στη συνέχεια σε αερόβια ζύμωση για παραγωγή «προσομοιάζοντος κόμποστ LCO» με φτωχά πάντα αποτελέσματα. Επιπλέον, τόσο κατά τη λειτουργία της ΜΕΑ κυρίως - όσο και κατά τη διακίνηση της ίδιας της λυματολάσπης θα εκπέμπεται αισθητή δυσοσμία χωρίς να αποκλείονται και διαρροές διασταλαγμάτων. Σημειώνουμε τέλος το υπερβολικά υψηλό κόστος κατασκευής της υπο-μονάδας αναερόβιας χώνευσης. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σύμφωνα με το τεχνικό δελτίο του έργου, σε σύνολο δαπανών 7.730.000 για τον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό του όλου συγκροτήματος, τα 4.050.000 (52%) αφορούν τη μονάδα αναερόβιας χώνευσης, τα 1.950.000 (37%) τη «μονάδα προεπεξεργασίας», και τα 830.000 (11%) τα «υπόλοιπα έργα». Το ειδικότερο ενδιαφέρον για όποιον την εκμεταλλεύεται (ιδιώτης προφανώς, πιθανά ο όμιλος που θα την κατασκευάσει) βρίσκεται στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από το παραγόμενο βιοαέριο μέσω της επί τόπου καύσης του, πολύ της «μόδας» λόγω της γερής επιδότησής της (με λεφτά των λαϊκών στρωμάτων) ως «Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργεια» (ΑΠΕ), λόγω «βιομάζας». Στον αντίποδα τέτοιων «τεχνολογικών λύσεων» το ΚΚΕ προβάλλει τη θέση, ότι η ορθολογική διαχείριση των αστικών απορριμμάτων, και για την περίπτωση της Βοιωτίας, έχει ως βάση την ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή, που οδηγεί στην ανάκτηση υλικών υψηλής καθαρότητας και διοχετεύσιμων στην παραγωγική διαδικασία. Τα απορρίμματα συλλέγονται σε ξεχωριστούς κάδους ανά κατηγορία (οργανικά, ανακυκλώσιμα, λοιπά) στην πηγή τους. Με ένα μικρό μόνο μέρος του ποσού της πιο πάνω χρηματοδότησης των 21,5 εκ θα μπορούσε στη Βοιωτία να εγκατασταθεί ένα πλήρες δίκτυο διαλογής στην πηγή και στη συνέχεια ανακύκλωσης του μεγαλύτερου μέρους των δημοτικών απορριμμάτων με ανακτώμενα υλικά και κόμποστ υψηλής ποιότητας. Το υπόλοιπο μέρος θα μπορεί να διατίθεται με ασφάλεια σε ένα κεντρικό ΧΥΤΑ, μέσω απλών συστημάτων μεταφόρτωσης όπου χρειάζεται, ο οποίος θα λειτουργεί - και αυτό είναι απόλυτα εφικτό - σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης. Είναι αδιανόητο να προβλέπεται για όλη τη Βοιωτία (το ίδιο συμβαίνει για

τους περισσότερους νομούς της χώρας) να υποβάλλονται σε εργασίες ανάκτησης σχεδόν το 100% των πρωτογενώς παραγομένων δημοτικών απορριμμάτων, δηλ. να μηδενίζεται πρακτικά το ποσοστό που οδεύει για υγειονομική ταφή, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος στις χώρες της ΕΕ βρίσκεται στο 35%. Κι αυτό μόνο και μόνο για χάρη των κερδών του κεφαλαίου. Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι Με βάση όλα τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα, ότι ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, η διεκπεραίωση του αντικειμένου αυτού με τρόπο ώστε να υπηρετεί συνδυασμένα τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας με όρους προστασίας του φυσικού και εργασιακού περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας, της υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, δεν μπορεί να επαφίεται στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Πρέπει να αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους διεκδίκησης και πάλης των εργαζομένων. Είναι όμως αυτό αρκετό; Εμείς λέμε όχι, δεν είναι αρκετό. Ένας σωστά οργανωμένος αγώνας πρέπει να απαντά στη γενικότερη επίθεση που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι ενάντια στο εισόδημά τους, στα εργασιακά τους δικαιώματα, στο ασφαλιστικό, στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια. Πρέπει να συνδυάζεται ο αγώνας αυτός, να συστρατεύεται σε κοινό μέτωπο πάλης με τον αγώνα των άλλων ταξικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων των εργαζομένων, όχι μόνο για την απόκρουση της σημερινής αντεργατικής, αντιλαϊκής λαίλαπας αλλά, παραπέρα, και για την εξάλειψη της ρίζας των δεινών τους, που είναι το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Σε αντίθετη περίπτωση οι όποιες επιμέρους επιτυχίες, πέρα από την περιορισμένη σημασία τους θα έχουν και προσωρινό χαρακτήρα, όπως το αποδείχνει η ιστορία του εργατικού κινήματος αλλά και η προσωπική του καθένα μας εμπειρία. Η αξία όμως της ζωής των εργαζομένων, των δημιουργών όλου του κοινωνικού πλούτου, δεν χωράει στα όρια μέσα στα οποία θέλουν να την καθηλώσουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που τους εκμεταλλεύονται. Χρέος όλων μας είναι να τη διεκδικήσουμε στο ακέραιο με την ανατροπή του άδικου αυτού συστήματος, με την εργατική λαϊκή εξουσία.-