Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕ ΙΟΥ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

ιονύσης Γ. Ρατόπολος Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕ ΙΟΥ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ Η απάντηση το κοινού νο στις µεγαλοφίες ΤΟΜΟΣ Α ΑΘΗΝΑ 004

Copyright ιονύσης Γ. Ρατόπολος 004 Κάθε γνήσιο αντίτπο φέρει την πογραφή το σγγραφέα. Απαγορεύεται η κάθε µορφής αναπαραγωγή µέρος ή όλο το βιβλίο µε οποιοδήποτε µέσο. Επίσης απαγορεύεται η µετάφραση, διασκεή και εκµετάλλεσή το µε οποιονδήποτε τρόπο. Ισχύοσες διατάξεις: - Ν.11/1993 - ιεθνής Σύµβαση Βέρνης - Παρισίων πού κρώθηκε µε τον Ν.100/1975. - Κάθε διάταξη περί προστασίας της πνεµατικής περιοσίας. ISBN 960-630 - 045-5

Ο χρόνος µάς γελοιοποιεί όλος. Η µόνη µας ικανοποίηση είναι ότι ποιό µεγάλοι θα έλθον µετά από εµάς. E.T. Bell, Οι Μαθηµατικοί. Α Φ Ι Ε Ρ Ω Σ Η Για σε πο ζεις ή πο δε ζεις ακόµα κι η αµφισβήτηση απ το δικό σο στόµα θε να βγει, για σε τ αφιερώνω. Κι αν είσαι µαύρος ή λεκός, πλούσιος ή φτωχός λίγο µε νοιάζει φτάνει η γνώµη κι η φοβέρα των πολλών ποτέ να µη σε σκιάζει. Μη φοβηθείς και µην ολιγωρήσεις, αλλά προχώρα γιατί τ αλάνθαστο µαλού δεν ήλθ ακόµα η ώρα. Το Λάθος βρίσκεται βαθιά µέσ τις Αρχές κρµµένο κι εγώ εκεί, να έλθεις να µε βρεις, εσέ θα περιµένω. Μα µη βιαστείς, γρήγορα στο Νησί να φθάσεις γιατί το πανηγύρι της Ζωής σίγορα θα το χάσεις. Πιες σταλιά-σταλιά την περιπέτεια τη γλκιά και την πικρή τη Γνώση, και σαν µε βρεις, να µη µο πεις µε πόνο, τα νιάτα µο τα χάλασα. Το πανηγύρι φίλε µο κι εσέ θα σο το δώσει η βαθιά, η αδάµαστη, η άγρια η θάλασσα. Γ. Ρατόπολος Η Θεωρία της Αρµονικότητος το Πεδίο το Φωτός αφιερώνεται από το βάθος της καρδιάς µο, σ εκείνον πο σίγορα κάποτε θα την ανατρέψει, αντικαθιστώντας την τεκµηριωµένα µε κάποια καλύτερή της...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ * Θµάµαι ότι, κατά το δεύτερο µισό της δεκαετίας το 1970, νεαρός τότε µηχανικός πο ξεκινούσε ν αναλαµβάνει ηµόσια Έργα, είχα µια µάλλον «τραµατική» εµπειρία. Κατασκεύαζα δύο ηλεκτρολογικά έργα στο στρατιωτικό αεροδρόµιο Ελεσίνας, τα οποία σκοπό είχαν την τροφοδοσία το πόστεγο ποστήριξης των τότε νέων µεταγωγικών αεροσκαφών C-130 µε αξηµένη ηλεκτρική ισχύ, διότι πλέον οι απαιτήσεις ήταν µεγάλες. Μάλιστα στο ένα εξ ατών πο αφορούσε στην ανακαίνιση το ποσταθµού µέσης τάσης πο τροφοδοτούσε το πόστεγο, η προσφορά µο ήταν «χτπηµένη» στο κόστος, προκειµένο να µην έχω άλλο σνάδελφο στα πόδια µο. Οι προθεσµίες παράδοσης ήταν ήδη πολύ σφικτές και, σαν να µην έφτανε ατό, µε το πο ξεκίνησαν τα έργα, ο ιοικητής άρχισε φορτικά να µε πιέζει να τα παραδώσω ακόµα πιο νωρίς κι απ ό,τι είχε σµβατικά σµφωνηθεί. - εν γίνεται το απάντησα, ήδη δολεύοµε όσο πιο εντατικά µπορούµε. - Γίνεται!, µο απάντησε µ εκείνο το αστηρό στρατιωτικό ύφος, πο έδειχνε ότι δεν σήκωνε δεύτερη κοβέντα. Νέος και άπειρος, ούτε πο σκέφτηκα να επικαλεσθώ τη σύµβαση, φοβούµενος τον εκνερισµό και την επιµονή το. Ήταν βλέπετε η εποχή το «Βθίσατε το Χόρα», και στην Πολεµική µας Αεροπορία επικρατούσε τότε µια γενική ατµόσφαιρα εκνερισµού και έντασης. Με τα πολλά, ψέλλισα ένα θα προσπαθήσω και στο οικονοµικό µο άγχος προσέθεσα και το προθεσµιακό. ολεύοντας εντατικά και µε εξοντωτικές περωρίες, κάποτε φθάσαµε στο τέλος. Την τελεταία µέρα, και αφού είχαµε κάνει γενική διακοπή ρεύµατος, αντικαταστήσαµε τος δύο παλαιούς µετασχηµατιστές µε τος καινούριος, εγκαταστήσαµε όλα τα παρελκόµενα και αργά το απόγεµα παραµείναµε ένας σνεργάτης µο ηλεκτρολόγος, ονόµατι Παναγιώτης κι εγώ, προκειµένο να κάνοµε µε την ησχία µας τις δοκιµές, πριν τις επαναλάβοµε την επόµενη µέρα παροσία το επιβλέποντος. * Ο Πρόλογος ατός δεν αποτελεί επιστηµονικό κείµενο. Οι επιστηµονικές προτάσεις πο διατπώνονται εδώ, τεκµηριώνονται στα οικεία κεφάλαια. Θα µπορούσε να θεωρηθεί ως µέρος το βιογραφικού µο και ως ένα κείµενο πο απαντά στην πλέον σνηθισµένη ερώτηση πο δέχοµαι: Πώς και γιατί εσύ, πο δεν ανήκεις στην αποκαλούµενη «ακαδηµαϊκή κοινότητα», εµπνεύστηκες και ασχολήθηκες µε κάτι τέτοιο; i

Οπλίζοντας λοιπόν, τον έναν µετά τον άλλο, τος ατόµατος διακόπτες της ψηλής τάσης, µε όλος φσικά τος διακόπτες στην χαµηλή τάση ανοικτούς, και διαβάζοντας τις ενδείξεις των αµπερόµετρων, θεώρησα ότι το ρεύµα διέγερσης ήταν µεγαλύτερο από το προδιαγραφόµενο. Όµως ήταν το ίδιο και στος δύο µετασχηµατιστές. Αναζητώντας το προσπέκτος το κατασκεαστή στο χαρτοφύλακά µο, θµήθηκα ότι ίσως το είχα τοποθετήσει µαζί µε άλλα σ ένα φάκελο πεταµένο στο πορτ - µπαγκάζ το ατοκινήτο µο, πο όµως βρίσκονταν παρκαρισµένο 500 περίπο µέτρα από τον ποσταθµό όπο δολεύαµε. Ο σνεργάτης µο θεωρούσε ότι το ρεύµα διέγερσης ήταν φσιολογικό, εγώ όµως ήµον πολύ ανήσχος καθώς το µαλό µο πήγαινε στο χειρότερο. Πώς θα µπορούσα να πω στο ιοικητή ότι οι µετασχηµατιστές ήταν ελαττωµατικοί και πως θα έπρεπε να επιστραφούν στο εργοστάσιο κατασκεής τος για επανέλεγχο; - ώσε µο τα κλειδιά να πάω να φέρω το προσπέκτος, µο είπε ο Παναγιώτης. - Άσε, το απάντησα, θα πάω εγώ. εν τον άφησα να πάει γιατί ήθελα να κάνω ένα τηλεφώνηµα από το κλικείο. Είχα αγχωθεί σε τέτοιο βαθµό πο παραβίαζα τος κανόνες της κοινής λογικής, οι οποίοι λένε ότι: Εάν ψωνίσεις ένα καρπούζι, πάρχει µια κάποια πιθανότητα να σο βγει «µάπα». Εάν όµως ψωνίσεις δύο καρπούζια, η πιθανότητα να βγον «µάπες» και τα δύο είναι εξαιρετικά µικρή, ασήµαντη εκτός εάν το µαγαζί πο τα ψώνισες είναι γνωστό ότι πολάει σνήθως «µάπες». Όµως το εργοστάσιο απ όπο είχα αγοράσει τος µετασχηµατιστές ήταν από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο. Τηλεφώνησα λοιπόν σ ένα φίλο και σνάδελφο µηχανικό µε µεγαλύτερη εµπειρία, το εξέθεσα το πρόβληµά µο, κι εκείνος βάζοντας τα γέλια µε πήρε στο ψιλό: - Μα καλά, νύχτα πήρες το δίπλωµά σο; Μηχανικός σπούδασες ή καστανάς; Κανείς δεν σο έχει µιλήσει ποτέ για το ρεύµα διέγερσης; - Μα γι ατό δεν σο µιλάω κι εγώ τώρα; - Μιλάς, αλλά δεν το έχεις κατανοήσει πλήρως. - εν µο χρειάζεται τώρα η κατανόηση, εκείνο πο ζητώ είναι η τάξη µεγέθος. - Όχι φίλε, δεν το έχεις καταλάβει κάτσε να στο εξηγήσω, µο είπε ο σνάδελφος, ο οποίος είχε όρεξη για κοβέντα. ii

- Φαντάσο ότι πάτε µαζί µε την κρία σο σ ένα ακριβό εστιατόριο να δειπνήσετε. Τρώτε ό,τι τρώτε, πίνετε ό,τι πίνετε και στο τέλος έρχεται ο λογαριασµός. Όµως στο λογαριασµό περιλαµβάνεται και κάτι, το οποίο ούτε το παραγγείλατε, ούτε το φάγατε, ούτε το ήπιατε. Ποιο είναι ατό; - εν ξέρω, το απάντησα αγχωµένα. - Το κοβέρ βρε χαζέ! Το κοβέρ έχει το νόηµα των δικαιωµάτων εγκατάστασής σας στο τραπέζι το εστιατορίο. Ατό ακριβώς αντιπροσωπεύει και το ρεύµα διέγερσης. Μεταφέρει την ενέργεια εγκατάστασης το ηλεκτροµαγνητικού πεδίο, η οποία δεν καταναλίσκεται αφού δεν πάρχει καµία κατανάλωση, εφ όσον έχεις, όπως είπες, όλος τος διακόπτες στη χαµηλή τάση ανοικτούς. Το ρεύµα διέγερσης είναι ο προάγγελος της αέργο ενέργειας, η οποία θα ρεύσει στο σύστηµα όταν φορτωθεί µε φορτίο και η οποία δεν παράγει έργο, είναι όµως απαραίτητη για την εγκατάσταση το πεδίο. - Τα ξέρω όλα ατά, το απάντησα. - Αφού τα ξέρεις, τότε γιατί µε πήρες τηλέφωνο; Εν πάσει περιπτώσει ηρέµησε το ρεύµα διέγερσης είναι φσιολογικό. Τώρα πια δεν πρόκειται να το ξεχάσεις ποτέ. - Σ εχαριστώ... Το επιβεβαίωσα από το προσπέκτος και σνεχίσαµε απρόσκοπτα τις δοκιµές µας, αλλά στο στόµα µο παρέµεινε εκείνη η πικρή γεύση το εξετελισµού...... Εκείνο το απόγεµα, είχα απλώσει µια σειρά σχέδια στο γραφείο µο και µετέφερα εργοταξιακά στοιχεία, σντάσσοντας τις επιµετρήσεις κάποιο έργο. Ήταν βασικά µια δολειά ροτίνας, κοραστική και βαρετή, απαραίτητη όµως προκειµένο να σνταχθεί η πολπόθητη πιστοποίηση πο θα οδηγούσε στο ταµείο προς είσπραξη. Είχα όντως «ζαβλακωθεί» από τος πολλούς αριθµούς και αργά το βράδ βγήκα στη Φωκίωνος Νέγρη να τσιµπήσω κάτι. Επιστρέφοντας στο γραφείο-σπίτι όπο έµενα µετά τον χωρισµό από την πρώτη σύζγό µο, σταµάτησα στο περίπτερο µιας µικρής πλατείας της περιοχής πο τη λέγαµε «στρογγλό» προκειµένο να αγοράσω τσιγάρα. Ήταν τότε, πο στην αριστερή προθήκη το περιπτέρο τράβηξαν την προσοχή µο, µεταξύ των άλλων, δύο ολιγοσέλιδα βιβλία τοποθετηµένα το ένα δίπλα στο άλλο. iii

Το πρώτο είχε για τίτλο Ο Ανθρώπινος Λόγος και πογραφή Ροζέ Γκαρωντύ * και το δεύτερο, Η Θεωρία της Σχετικότητας και πογραφή Άλµπερτ Αϊνστάιν µε µια φωτογραφία το στο εξώφλλο. Τ αγόρασα και τα δύο. Πήρα το πρώτο στο κρεβάτι µε σκοπό να διαβάσω κάποιες σελίδες, προκειµένο να καθαρίσει το κεφάλι µο από τα νούµερα ώσπο να µε πάρει ο ύπνος. Ποιος ύπνος; ιάβασα ολόκληρο το βιβλίο «µονορούφι» και στο τέλος έπιασα τον εατό µο, ήδη σηκωµένο από το κρεβάτι, να καπνίζει αµέτρητα τσιγάρα και να στριφογρνάει στο διαµέρισµα σαν άγριο θηρίο µέσα στο κλοβί. Εκείνη τη νύκτα, ένας κοµµονιστής, όχι «της πλάκας» ή «των σαλονιών», αλλά ένας µπαροτοκαπνισµένος κοµµονιστής, µε είχε πάρει από το χέρι και µε είχε πάει να σναντήσω έναν φίλο πο είχα όταν ήµονα παιδί, τον οποίον όµως είχα προ πολλού εγκαταλείψει και σχεδόν ξεχάσει: Τον Ιησού Χριστό. Το βιβλίο ατό οµολογώ πως κριολεκτικά µε Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Ε! Θµάµαι ακόµα, µετά από τόσα χρόνια, το µεγαλοφή τρόπο µε τον οποίο ο Γκαρωντύ προσεγγίζει τον Θεό. Πρόκειται για ένα σχεδόν «µαθηµατικό» τρόπο πο σγκεκριµένα σνίσταται από τρεις ορισµούς και ένα αξίωµα. Οι Ορισµοί το: - Πίστη είναι η απόφαση να ζεις µε την βεβαιότητα πως ό,τι πάρχει δεν είναι το παν. - Ελπίδα είναι η απόφαση να ζεις µε την βεβαιότητα ότι δεν θα έχεις εξαντλήσει όλες τις δνατότητες, αν δεν επιχειρήσεις και το αδύνατο. - Αγάπη είναι η απόφαση να ζεις µε την βεβαιότητα ότι ο άλλος, ο οποιοσδήποτε άλλος, είναι ένα σµπλήρωµα το εατού σο και ότι η πορεία της ανθρωπότητας πρέπει να είναι οµαδική. Το Αξίωµά το: Η Πίστη, η Ελπίδα και η Αγάπη είναι ο Θεός. * Παλιό ενεργό µέλος της Γαλλικής Αντίστασης, κορφαίο στέλεχος το Κ.Κ. Γαλλίας (διαγραφέν αργότερα), Πανεπιστηµιακός Καθηγητής της Φιλοσοφίας. iv

Και σνεχίζει, ότι είναι σίγορος πως και ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός το Θεού, διότι όλη η ζωή Το είναι σηµαδεµένη µ ατές τις τρεις µεγάλες Αποφάσεις: Την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη!!! Ίσως κάποιοι απ τος αναγνώστες εδώ να γελάσον, γνωρίζοντας ότι αργότερα ο Γκαρωντύ ασπάσθηκε το Μοσολµανισµό... Ατό όµως, εµένα δεν µε αφορά. Εγώ έχω να το λεω: Ο Γκαρωντύ µε γύρισε, εκείνο το βράδ, πίσω στον Χριστό. Το χάραµα µε βρήκε από επιµετρήσεις έργο να έχω περάσει, δίχως να το καταλάβω, στην «επιµέτρηση» της ζωής µο και το αποτέλεσµα να βγαίνει πάντα λειψό: Πολλή και σκληρή δολειά, εφήµεροι έρωτες, κλεµµένες στιγµές αγχωµένης διασκέδασης... Τι είδος ζωή ήταν ατή; Ποιος θα ήµον σε δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια από τότε; Σνηθισµένοι προβληµατισµοί, θα µο πείτε, ανθρώπο στο κατώφλι των τριάντα, λίγο πρίν το τελικό καταστάλαγµα. Εν πάσει περιπτώσει, εκείνο το βράδ το µέλλον φάνταζε ελάχιστα ελκστικό... Κάτι σίγορα έπρεπε ν αλλάξει!... Εκείνο το σαββατόβραδο, µην έχοντας τίποτα καλύτερο να κάνω, εντελώς τχαία αποφάσισα να το περάσω σντροφιά µε τον Θείο Αλβέρτο κι έτσι πήρα το βιβλιαράκι της Θεωρίας της Σχετικότητας από το ράφι. Εντπωσιάστηκα. Πλήρης ανατροπή όλων όσων νόµιζα ότι γνώριζα. Στο Πολτεχνείο δεν είχα διδαχθεί καµία από τις Θεωρίες της Σχετικότητας. Για το Λύκειο ούτε λόγος µας είχαν «σερβίρει» απλά τον τύπο 1- κι ατό ήταν όλο. Το µήνµα ήταν πως εκεί βρισκόταν κρµµένα όλα τα «µαγικά κόλπα» της Θεωρίας της Περιορισµένης Σχετικότητας. Έτσι διαβάζοντας (όχι όµως µελετώντας) ατό το βιβλίο, πολλά πράγµατα άρχισαν σιγά-σιγά να µπαίνον στη θέση τος. v

Πήγα για ύπνο γύρω στις 6 το πρωί και µπορούσα να πω ότι «ήξερα», (µόνον ήξερα) και τις δύο Θεωρίες της Σχετικότητας. Μην εντπωσιάζεστε όµως το βιβλιαράκι ήταν µικρού µεγέθος και είχε όλες κι όλες 150 σελίδες. - Ήξερες! Όµως τί «κατανοούσες»; - Μη ρωτάτε πολλά. Ξύπνησα την Κριακή αργά το µεσηµέρι. Πετάχτηκα για φαγητό εκεί κοντά στο σπίτι των γονιών µο και νωρίς το απόγεµα έπιανα δολειά. Τώρα πλέον επιθµούσα να «κατανοήσω». Να «κατανοήσω» όµως µε το δικό µο τρόπο. Να κατανοήσω σαν «σπασίκλας»! Σ ατό το σηµείο ας µο επιτραπεί µια παρένθεση: Υπάρχει µια ερύτατα διαδεδοµένη παρεξήγηση σχετικά µε τον όρο «σπασίκλας». Κατά τη γνώµη µο, πάρχον δύο διακριτοί τύποι το σπασίκλα: Ο τύπος I πο, στην προσπάθειά το να µάθει, καταφεύγει στην αποστήθιση ξοδεύοντας ώρες στα βιβλία και ο τύπος II, ο οποίος αν δεν «κατανοήσει», δεν γρίζει σελίδα ή, αν γρίσει, σνήθως επιστρέφει πίσω ξανά και ξανά. Στο σχολείο οι σµµαθητές µο µε λέγανε σπασίκλα. Έτσι, γενικά και αόριστα. Πλην όµως ατό δεν µε πείραζε, διότι πάντα γνώριζα πως είµαι σπασίκλας τύπο II. Επί πλέον, κι εδώ πήρξα πολύ τχερός, κάποιοι αλησµόνητοι δάσκαλοί µο µε είχαν µάθει να µην ανέχοµαι να µο βγάζον «λαγούς απ το καπέλο». Τος έκανα στιφάδο αµέσως. Με είχαν µάθει να απαιτώ εξηγήσεις. Με είχαν µάθει να απαιτώ λογική σνέπεια. Αριστοτελική Λογική Σνέπεια. Με είχαν µάθει να απαιτώ πλήρη σεβασµό στον Ανθρώπινο Λόγο. Έτσι, εξ απαλών ονύχων, είχα µάθει τις πάσης φύσεως «διανοητικές λαθροχειρίες» να τις απορρίπτω επί τόπο. Ήµονα, µε άλλα λόγια, ένας πραγµατικός σπασίκλας τύπο II. Θα σας περιγράψω λοιπόν ένα κόλπο πο εφαρµόζοµε εµείς οι σπασίκλες τύπο II, όταν «µελετάµε» (όχι διαβάζοµε) ένα βιβλίο Μαθηµατικών ή Φσικής: vi

Βάζοµε µια κόλλα χαρτί δίπλα από το βιβλίο πο µελετάµε και ξαναγράφοµε τις βασικές εξισώσεις το βιβλίο µόνοι µας στο χαρτί για να τις καταλάβοµε καλά, σαν να επρόκειτο να τις λύσοµε από την αρχή σαν άσκηση. Μάλιστα, επειδή ως γνωστόν πολλοί σγγραφείς παραλείπον πολλές ενδιάµεσες πράξεις, εµείς εκτελούµε και ατές επιβεβαιώνοντας κατ ατόν τον τρόπο τα αποτελέσµατα το σγγραφέα. Πολλές φορές επανασχεδιάζοµε και τα σχήµατα το βιβλίο. Ορισµένες δε φορές, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, κάνοµε δικό µας σχήµα. Όλα ατά έχον ως αποτέλεσµα, όταν τελειώσοµε τη µελέτη κάποιο βιβλίο, να το έχοµε στην οσία ξαναγράψει και µάλιστα µε περισσότερη λεπτοµέρεια απ ότι ο σγγραφέας το. Όµως η µέθοδος ατή έχει δστχώς κι ένα σοβαρό µειονέκτηµα: Καταναλίσκοντας τόσο χρόνο, δεν µπορούµε να «µελετήσοµε» πολλά βιβλία κι έτσι όλα τα πόλοιπα απλά τα «διαβάζοµε». Άρχισα λοιπόν να µελετώ το βιβλίο. Όταν πήγα για ύπνο στις το πρωί, µπορώ να πω πως, έχοντας κατανοήσει το «ζοµί» της, είχα εντπωσιαστεί πολύ από τη Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Από την άλλη πλερά, τη Θεωρία της Περιορισµένης Σχετικότητας την είχα προς το παρόν βάλει στην άκρη διότι εκεί οµολογώ ότι τα είχα βρει µπαστούνια... Θέλω να σας πω ποιο πιστεύω πως είναι το «ζοµί» της Γενικής. Ατή η απλή πρόταση: Όλα τα σστήµατα των σντεταγµένων το Γκάος είναι γενικά ισοδύναµα για την διατύπωση των γενικών νόµων της φύσης. Μάλιστα ο Αϊνστάιν την έχει πογραµµισµένη. εν χρειάζεται να εξηγήσω ποια είναι τα σστήµατα σντεταγµένων το Γκάος, εδώ στον πρόλογο. Την αναφέρω όµως για να δείτε ότι µια πραγµατικά Μεγάλη Θεωρία µπορεί κάλλιστα να έχει λίγο και µεστό «ζοµί». Την αναφέρω επίσης διότι από µόνη της ατή η πρόταση είναι για µένα αρκετή για να πεισθώ ότι ο Αϊνστάιν πήρξε όντως µεγαλοφία. Προσέξτε τώρα ποια είναι η ειρωνεία: Η ειρωνεία είναι ότι οι φανατικοί οπαδοί της Θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας, ατήν εδώ την τόσο µικρή προτασούλα πο είναι το «ζοµί» της, δεν µπορούν να την εφαρµόσον στην Πράξη!! Το γιατί θα το καταλάβετε αργότερα όταν θα φτάσετε στο ένατο κεφάλαιο (σελ. 417-418). vii

Όταν όµως καταπιάστηκα σοβαρά µε τη Θεωρία της Περιορισµένης εκεί, οφείλω να οµολογήσω, τα νεύρα µο δοκιµάστηκαν. Τη ετέρα το πρωί αποφάσισα ότι δεν θα πήγαινα στο εργοτάξιο. Όλο το πρωινό αναλώθηκε σε τέσσερις µόλις σελίδες το Παραρτήµατος το βιβλίο, προσπαθώντας να «κατανοήσω» την παραγωγή το Μετασχηµατισµού το Lorentz, πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρη η Θεωρία της Περιορισµένης Σχετικότητας. Έφτιαξα ένα δνατό καφέ, έκανα κάποια τηλεφωνήµατα και περίπο στις 6 το απόγεµα στρώθηκα στη δολειά, µελετώντας το περιεχόµενο ατών των τεσσάρων σελίδων, όπο σηµειωτέον πάρχον εξισώσεις δίχως σχήµατα. Ξεκινώντας λοιπόν πάλι τη µελέτη είπα: Τώρα επιστρατεύεται το βαρύ προβολικό το σπασίκλα τύπο II: Θα φτιάξω δικό µο σχήµα. Πήρα µια λεκή κόλλα και τράβηξα µια εθεία γραµµή, την οποία ονόµασα Ε. Είπα στον εατό µο: Πάνω στην εθεία Ε κινείται ένα λικό σηµείο µε σταθερή ταχύτητα, της τάξης της ταχύτητας το φωτός, αλλά µικρότερη από ατή ( < ) εντάξει; Εντάξει! Τότε όµως αβίαστα γεννήθηκε µέσα µο η κρίσιµη ερώτηση, η οποία, όπως και θα καταλάβετε αργότερα, αποτελεί εν πολλοίς τον «ηθικό ατοργό» της αµφισβήτησης πο οδήγησε στη σύνθεση της Θεωρίας της Αρµονικότητος το Πεδίο το Φωτός: Εγώ, ο Παρατηρητής, Π Ο Υ βρίσκοµαι τώρα; Και απάντησα: Εγώ βρίσκοµαι εδώ, σηµειώνοντας πάνω στο χαρτί ένα σηµείο Ο, εκτός της εθείας Ε. Γιατί όµως ε κ τ ό ς της εθείας Ε; 1. Πρώτα-πρώτα, διότι δεν ήθελα ν ατοκτονήσω. Εάν τοποθετούσα τον εατό µο επί της εθείας Ε, λογικά δεν θα µπορούσα να κάνω µέτρηση καθόσον θα κινδύνεα µε διάτρηση από το επερχόµενο λικό σηµείο. viii

. εύτερον, διότι η επιλογή το Ο εκτός της εθείας Ε είναι γενικότερη περίπτωση από την επιλογή επί της Εθείας και ο Παρατηρητής έχει µια ερύτερη εποπτεία της σκηνής των γεγονότων. 3. Τρίτον, διότι στην πραγµατική Φύση δεν πάρχει ακριβώς µηδέν. Εποµένως το Ο δεν θα µπορούσε ποτέ να βρεθεί ακριβώς επί της εθείας Ε. Ατό το εµπέδωσα αργότερα µελετώντας την Κβαντοµηχανική. Αλλά θέλετε να σας πω ένα µστικό; εν ανήκει ούτε στην Κβαντοµηχανική. Και η Κβαντοµηχανική το δανείστηκε από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Ζήνωνα τον Ελεάτη....Όµως ατά δεν είναι της παρούσης. Πάντως ατόν τον τρίτο λόγο δεν τον είχα κατανοήσει τότε πο έκανα το σχήµα. Όµως οι δύο πρώτοι λόγοι, µο ήταν περαρκετοί. ιατπώνοντας λοιπόν ατήν την κρίσιµη ερώτηση και δίνοντας την κρίσιµη απάντηση, άθελά µο είχα τοποθετήσει δύο ισχρούς δναµίτες στα θεµέλια της Θεωρίας της Περιορισµένης Σχετικότητας. Όµως ατό δεν το είχα σνειδητοποιήσει τότε. Το σνειδητοποίησα αργότερα, µετά από εξαντλητική έρενα και σκληρή δολειά. Αργότερα το σχήµα µο πήρε την µορφή το σχήµατος 1.1.5 της σελίδας 6. Και κάνοντας τις απλές πράξεις πο περιέχονται σ ατήν και στην επόµενη σελίδα 7, έφθασα στην εξίσωση (1.1.7) όπο και κατέληξα στον περίφηµο σντελεστή σστολής Lorentz 1-!! Τότε ήταν πο ακούµπησα το στλό πάνω στο γραφείο. εν είµαι όµως σίγορος γι ατό, ίσως και να µο έπεσε... Ο Αµερικανός αστροναύτης David Sott, κβερνήτης το διαστηµοπλοίο Apollo 15, αµέσως µετά την επιστροφή το από την Σελήνη, και προκειµένο να επισηµάνει την πνεµατική πρόκληση πο θ αντιµετώπιζε το ανθρώπινο γένος µε τη µεγάλη διαστηµική περιπέτεια πο µόλις άρχιζε, δανείστηκε το Λόγο το Πλοτάρχο * και είπε: Το ανθρώπινο µαλό δεν είναι ένα άδειο δοχείο πο πρέπει να γεµίσει, αλλά µια σπίθα πο πρέπει ν αστράψει. * Πλούταρχος: Αρχαίος Έλληνας ηθικοφιλόσοφος, πρωθιερεύς το θεού το φωτός Απόλλωνος στο Ιερό το Μαντείο των ελφών. ix

Ε, λοιπόν, εκείνη την στιγµή άστραψε! Μέσα σ ελάχιστα δετερόλεπτα, ίσως κλάσµατα το δετερολέπτο, χωρίς καµία παραπάνω σκέψη, χωρίς καµία απολύτως µεγαλοφή ιδέα, «άστραψε», και κατάλαβα ότι Θείος Αλβέρτος είχε κάνει λάθος! Είχε κάνει το ίδιο ακριβώς λάθος πο είχα κάνει κι εγώ στο αεροδρόµιο Ελεσίνας: Είχε ξεχάσει το «κοβέρ»! Ο περίφηµος σντελεστής σστολής Lorentz, πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρη η Θεωρία της Περιορισµένης Σχετικότητας, µε τις µαγικές ιδιότητές το να σστέλει κινούµενος κανόνες, να καθστερεί κινούµενα ρολόγια, να αξάνει τις κινούµενες µάζες κ.τ.λ., κ.τ.λ., είχε ποβαθµισθεί, είχε αποµθοποιηθεί, είχε κατακρηµνισθεί θα έλεγα, σ ένα απλό σνηµίτονο, απλό όπως όλα τα σνηµίτονα το κόσµο: Στο σνηµίτονο της γωνίας πο αντιστοιχεί στην άεργο σνιστώσα το ενεργειακού πεδίο, στο σνηµίτονο της γωνίας πο αντιστοιχεί στο «κοβέρ»! Εκείνη την στιγµή ένα µικρό παιδί φώναξε: Ο Βασιλιάς είναι γµνός! Κι εγώ, δίνοντας µια γροθιά στο γραφείο, σηκώθηκα. Κοίταξα το ρολόι πλησίαζε οκτώ και στο τασάκι ήταν δύο τσιγάρα αναµµένα. Έσβησα τα τσιγάρα κι άρχισα να βηµατίζω πάνω-κάτω. - εν είναι δνατόν! - Κι όµως είναι διότι µόνον έτσι ο εν λόγω σντελεστής αποκτά νόηµα. - εν είναι δνατόν! - Κι όµως είναι διότι µόνον έτσι ο εν λόγω σντελεστής αποκτά νόηµα. - εν είναι δνατόν! - Κι όµως είναι Ι Ο Τ Ι Μ Ο Ν Ο Ν Ε Τ Σ Ι ο εν λόγω σντελεστής αποκτά νόηµα. Πριν καν σµπληρωθούν 48 ώρες από την πρώτη οσιαστική επαφή µο µε τη Θεωρία της Περιορισµένης Σχετικότητας, έκρινα πως είχα ήδη βρει το λάθος της, κι ατό όχι γιατί είµαι ιδιαίτερα µεγαλοφής, αλλά γιατί είχα αποφασίσει να εφαρµόσω την παλιά και δοκιµασµένη µέθοδο το σπασίκλα τύπο II... - Σιγά το λάθος! Θα µο πείτε. x

- Έστω κι αν έχεις δίκιο, το λάθος είναι µικρό και διορθώσιµο. Άλλωστε τι ποσοστό της αξίας ενός λογαριασµού εστιατορίο αντιστοιχεί στο κοβέρ; στχώς όµως, δεν είναι έτσι τα πράγµατα. Το σγκεκριµένο λάθος δεν είναι ποσοτικό είναι Ποιοτικό. Είναι καθαρά και αποκλειστικά Εννοιολογικό. Με άλλα λόγια, είναι λάθος Αρχής. Και επιπλέον, ως άµεση σνέπεια ατού το λάθος: 1. Όλες οι προτάσεις της Θεωρίας της Περιορισµένης Σχετικότητας είναι ψεδείς.. Περιορίζεται η ισχύς των εξισώσεών της στη µια και µοναδική ειδική περίπτωση κατά την οποία το κινητό απέχει ελάχιστα από τον Παρατηρητή, όταν βρίσκεται δηλαδή στον Πόδα της Καθέτο πο άγεται από τον Παρατηρητή επί της εθείας Ε της τροχιάς. Αλλά και σ ατήν την ειδική περίπτωση το περιεχόµενο των φσικών προτάσεων πο πηγάζον από τις εξισώσεις αλλάζει ριζικά. Εν κατακλείδι: Ολόκληρο το οικοδόµηµα της Θεωρίας της Περιορισµένης Σχετικότητας καταρρέει, σµπαρασύροντας κι ένα σηµαντικότατο τµήµα της σύγχρονης Θεωρητικής Φσικής. * Εδώ, προς αποφγήν παρεξηγήσεων, οφείλω εµφατικά να τονίσω πως η αµφισβήτηση µιας Θεωρίας σε καµία περίπτωση δεν σνιστά αµφισβήτηση της Φιλοσοφίας και το Καθόλο Έργο το ηµιοργού της. Για µένα ο Αϊνστάιν πήρξε ένας φωτισµένος άσκαλος πο µο δίδαξε την απλότητα και την ισονοµία πο κριαρχούν στον Κόσµο. Και γι ατό τον εγνωµονώ. Όµως, όλα τα παραπάνω τα κατάλαβα πολύ αργότερα. Επίσης αργότερα, όταν µελέτησα το πρωτότπο άρθρο το Αϊνστάιν για τη Θεωρία της Περιορισµένης Σχετικότητας, µε τίτλο Περί της Ηλεκτροδναµικής των κινοµένων Σωµάτων, κατάλαβα ότι ήταν πολύ πιο εύκολο να προσδιοριστεί το εννοιολογικό λάθος µέσω µιας προσεκτικότερης εξέτασης των θέσεών το. * Όµως οδέν κακόν αµιγές καλού, έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες: Όπως θα παρακολοθήσοµε αργότερα, εκεί όπο «έσκασαν οι δύο δναµίτες», δηµιοργήθηκαν τα θεµέλια πο στήριξαν τα βάθρα της γέφρας πο σνδέει την Κβαντοµηχανική µε τη Σχετικιστική Φιλοσοφία το Αϊνστάιν,. xi

Εκεί δεν χρειαζόταν να έχεις σποδάσει ηλεκτρολόγος µηχανικός και να έχεις κατανοήσει την έννοια το «κοβέρ». Το λάθος το Αϊνστάιν στο πρωτότπο άρθρο µπορεί να το βρει ο οποιοσδήποτε επιµετρητής έργο, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά ότι χρειάζονται πάντα δύο άνθρωποι να κρατάνε τη µετροταινία αν φσικά επιθµούν να µετρήσον σωστά (Βλ. σελ. 81 95). Εν τέλει, µερικές φορές, τα λεγόµενα εκλαϊκεµένα βιβλία ίσως είναι πιο δύσκολο να κατανοηθούν από σοβαρά επιστηµονικά άρθρα... Και τώρα τι κάνοµε; Αγοράζοµε ό,τι σχετικό βιβλίο κκλοφορεί, προκειµένο να τεκµηριωθεί το λάθος. Οδέποτε σπούδασα τα αγγλικά. Κι έτσι, µέχρι σήµερα, τα λίγα πο ξέρω είναι απλά για «τοριστική» χρήση. Τα γαλλικά µο από την άλλη µεριά, είχαν αρχίσει να µ εγκαταλείπον, καθώς δεν τα χρησιµοποιούσα. Έτσι αναγκαστικά περιορίστηκα στην Ελληνική Βιβλιογραφία η οποία, εκείνη την εποχή, δεν ήταν και τόσο πλούσια. Ατό όµως από µια πλερά µε προστάτεσε, καθόσον στα Ελληνικά µεταφράζονταν τότε τα πιο σοβαρά βιβλία. Έτσι, απέφγα και πολλά «σκοπίδια». Μετάνιωσα πο δεν σπούδασα αγγλικά, αλλά περισσότερο µετάνιωσα και µάλιστα πικρά πο δεν είχα εµβαθύνει στος Αρχαίος Έλληνες Φιλοσόφος. Απλά είχα «τσιµπολογήσει». Και τούτο διότι αργότερα, µέσα απ ατήν την Έρενα, έκπληκτος θα διαπίστωνα ότι οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι και Μαθηµατικοί µας είχαν δώσει ήδη όλες, ή σχεδόν όλες τις λύσεις (Βλ. 6 ο και 7 ο κεφάλαιο). Οµοίως, σγκλονισµένος θα διαπίστωνα, πάλι µέσα από την Έρενα, πως εκτός από τις λύσεις των Αρχαίων Ελλήνων, πήρχαν και οι ι δ έ ε ς για τις λύσεις, κρµµένες µέσα στο Λόγο το Θεού, στην Αγία Γραφή. Μη σας ξενίσει λοιπόν το ότι ατό το βιβλίο έχει πολλές αναφορές στην Αγία Γραφή. Εάν δεν πιστεύετε, µπορείτε κάλλιστα να τις αγνοήσετε άλλωστε δεν τις αναφέρω ως επιστηµονικά επιχειρήµατα, αλλά απλά για να δείξω από πού άντλησα ιδέες για να προχωρήσω σε απάτητα µονοπάτια. Σ εκείνος όµως πο πιστεύον στον Θεό δηλώνω έντιµα και απερίφραστα: Η Αγία Γραφή είναι αστείρετη πηγή ιδεών για την επίλση πολλών προβληµάτων της Επιστήµης. Ίσως λοιπόν η ερµηνεία το βιβλίο της φύσης να βρίσκεται κρµµένη στην Αγία Γραφή. xii

Γράφει ο Werner Heisenberg: Για να γιορτάσει κάποιος τον Θεό, πρέπει να διαβάσει το βιβλίο της φύσης. Εκείνος βρίσκεται πίσω από την θεµελίωση το κόσµο, της τάξης και το νόµο. Εκείνος χάρισε στον άνθρωπο, πέρα από τις αισθήσεις, και το πνεύµα, ώστε να µπορεί να διεισδύει στις αιτίες της ύπαρξης των πραγµάτων, µιας ύπαρξης την οποία παρατηρεί µε τα µάτια το. Μεταξύ των ανθρώπινων ικανοτήτων και της πραγµατικότητος της ηµιοργίας πάρχει µια πλήρης αντιστοιχία, πο αντανακλά την αρµονία η οποία περιβάλλει τα πάντα. * Τολµώ να σµπληρώσω στα λεγόµενα ατού το Γίγαντα της Επιστήµης, ότι η Αγία Γραφή µπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά στην ερµηνεία το βιβλίο της φύσης, αρκεί ο Ερενητής να έχει τη γενναιότητα ν αποβάλει τις προκαταλήψεις το και να µην πακούει στος κατά Όργοελ «αστνόµος της σκέψης», πο δστχώς πάνοπλοι κκλοφορούν γύρω µας. Έτσι λοιπόν µπήκα στον Χορό. Κι ατός ο Χορός µο σηµάδεψε τη ζωή. Έχοντας ξεκινήσει ο φοκαράς από απλό ενδιαφέρον προκειµένο να «γεµίσω» κάποιο άδειο σαββατόβραδο, βρέθηκα ξαφνικά να κάνω Έρενα πρώτης γραµµής και, το σποδαιότερο, δεν µπορούσα πια να κάνω πίσω. Τούτο διότι η Έρενα έχει δύο πολύ σηµαντικές ιδιότητες: - Είναι ζηλιάρα σε «θέλει» κατ αποκλειστικότητα. - Μοιάζει µε τη Λερναία Ύδρα κόβεις ένα κεφάλι και ξεφτρώνον δύο στη θέση το. Έτσι, ενώ στην αρχή ξεκίνησα µε σκοπό να τεκµηριώσω το λάθος της Θεωρίας της Περιορισµένης Σχετικότητας, στο τέλος κατέληξα να σνθέτω νέα Φσική. Μ άλλα λόγια, ενώ ξεκίνησα από την Αθήνα για να πάω στη Λαµία, βρέθηκα, χωρίς να το καταλάβω, στην Αλεξανδρούπολη! Το ταξίδι όµως, έστω και απρογραµµάτιστο, αποτέλεσε εµπειρία ζωής... * Werner Heisenberg, Σκέψεις για την εξέλιξη των ιδεών στη Φσική Εκδόσεις Π. Τραλός - Ε. Κωσταράκη, Αθήνα 1997, σελ. 70. xiii

Στις 17 εκεµβρίο 1979 τα πρώτα αποτελέσµατα της Έρενάς µο είδαν το φως της ηµέρας σ ένα πόνηµα µε τίτλο: Περί της Αρµονικότητος το Πεδίο. Το πόνηµα ατό αφού κατατέθηκε µε «βεβαία ηµεροµηνία» στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στάλθηκε στα αρµόδια Υποργεία και Υπηρεσίες σχετικές µε τον Πολιτισµό και την Έρενα, στην Ακαδηµία Αθηνών, σ όλα τα τότε Πανεπιστήµια και Πολτεχνεία της Χώρας, στο ηµόκριτο, στο Εθνικό Ίδρµα Ερενών καθώς και σε φορείς των µηχανικών (Τ.Ε.Ε. κ.α.). Επίσης, τιµής ένεκεν, στάλθηκε στον Πρόεδρο της Ελληνικής ηµοκρατίας, στον Πρόεδρο της Κβέρνησης και στον Αρχηγό της Αξιωµατικής Αντιπολίτεσης. Εξ ατών των τριών απάντησε εγενικά µόνον ο Πρόεδρος της ηµοκρατίας ο αείµνηστος Κωνσταντίνος Τσάτσος. Όµως, από κανένα εκ των πόλοιπων δεν πήρξε η παραµικρή αντίδραση επί της οσίας. * Άκρα το τάφο σιωπή... Τίποτα απολύτως δεν «κονήθηκε». Όπως άλλωστε ήταν και αναµενόµενο µοιραία να σµβεί σε µια χώρα πο, µέχρι τότε τολάχιστον, είχε µακρά προϊστορία στο «να τρωει» τα παιδιά της. ** Πάντως, εγώ καθ όλη την διάρκεια το 1980 είχα επαναπροσδιορίσει την έννοια το «αεικίνητο»: Έτρεχα ασταµάτητα από Υποργείο σε Υποργείο, από τη µία Υπηρεσία αρµόδια για την Έρενα στην άλλη, σ όλα τα Πανεπιστήµια, στα γραφεία όλων των επιστηµονικών περιοδικών κ.ο.κ. εν άφησα, θµάµαι, στην κριολεξία πέτρα πο να µην τη γρίσω. Όµως δστχώς το αποτέλεσµα το ίδιο παντού. Όλοι τος µ έστελναν από τον Άννα στον Καϊάφα για να καταλήγω, µετά από πολύ αγχωτικό και κοπιώδες τρέξιµο, τις περισσότερες φορές πίσω στον... Άννα, δίχως φσικά να βρίσκω άκρη. Τελείως απογοητεµένος, σκεφτόµονα σοβαρά να τα παρατήσω... * Οι ατοµατοποιηµένες απαντήσεις το τύπο...σας εχαριστούµε πο µας στείλατε κ.τ.λ. φσικά δεν πολογίζονται. * * Όπως π.χ. στην περίπτωση το αείµνηστο καθηγητή Παύλο Σαντορίνη, αλλά και πολλών άλλων πρωτοπόρων Ελλήνων ερενητών, ων οκ έστι αριθµός... xiv

Αρχές το 1981, από εντελώς διαβολική σύµπτωση, ξαφνικά σνέβη το απρόσµενο! Στις 7 Μαρτίο, το πρακτορείο Assoiated Press µετέδωσε διεθνώς ανταπόκριση από τη Μάλαγκα της Ισπανίας ότι ο εκ Παναµά καταγόµενος µαθηµατικός και µηχανολόγος µηχανικός Χοάν Αλµπέρτο Μοράλες ανακοίνωσε ότι βρήκε µαθηµατικό λάθος στη Θεωρία της Σχετικότητας και µάλιστα στο Μετασχηµατισµό το Lorentz!! Αντέδρασα ακαριαία. Έστειλα αµέσως επιστολή σ όλες τις Ελληνικές εφηµερίδες. Ακολούθως σγκέντρωσα τα δικά µο στοιχεία σ ένα φάκελο και τα κατέθεσα στα εδώ γραφεία το Assoiated Press. - Αφήστε τα θα τα ελέγξοµε, µο είπε ο αρµόδιος πάλληλος το πρακτορείο. Πέρασα αρκετές µέρες αγωνιώδος αναµονής. Εκείνη τη σγκεκριµένη ηµέρα θµάµαι ότι την είχα περάσει δολεύοντας από το πρωί στο Νοσοκοµείο Ναπλίο όπο εκτελούσα κάποιο έργο. Επέστρεψα στο σπίτι µο περασµένα µεσάνκτα. Τα πρώτα «κάλαντα» µο τα έψαλε ένας αξιωµατικός (σήµερα ανώτατος), ο οποίος ήταν επιβλέπων µο σε κάποιο άλλο έργο πο εκτελούσα τότε παράλληλα στην Πολεµική Αεροπορία. - Πού γρνάς; Σε ψάχνω όλο το βράδ. - Σνέβη τίποτα στο έργο; - Όχι, δεν τα έµαθες τα νέα; - Ποιά νέα; - Το δεύτερο κανάλι της τηλεόρασης µετέδωσε πρώτη είδηση στο βραδινό δελτίο των 9 ότι ένας Έλληνας βρήκε πρώτος το λάθος το Αϊνστάιν! Υποψιάστηκα, αλλά δεν ήµον και σίγορος, ότι προερχόταν από το Assoiated Press. εν πρόλαβα να το κλείσω και το τηλέφωνο ξαναχτύπησε. Ήταν ο πατέρας µο. - Πού γρίζεις όλη νύκτα; Σε ψάχνει ο ήµαρχος Ζακνθίων. Μο έχει τηλεφωνήσει ήδη τρεις φορές! - Και τί θέλει; xv

- Να ηλεκτροφωτίσει την Ζάκνθο, µετά απ ατά πο είπε η τηλεόραση. Ετχώς πο δεν µε βρήκε ο ήµαρχος, σκέφτηκα, πλάκα θα είχε να µο χρεώσον τα έξοδα το ηλεκτροφωτισµού, αν κάνω λάθος. Την εποµένη το επιβεβαίωσα. Το Assoiated Press είχε ελέγξει τα στοιχεία, όσον αφορά στις ηµεροµηνίες, και έχοντας διαπιστώσει ότι είχα προηγηθεί µακράν, µετέδωσε παγκοσµίως την είδηση. Έτσι άρχισαν τα «όργανα». Τις επόµενες τρεις εβδοµάδες πολλοί ήταν ατοί πο πέρασαν από το γραφείο µο, κρίως φοιτητές και κάποιοι νεαροί επιστήµονες, και ακόµα περισσότεροι ατοί πο µο τηλεφώνησαν για να µε σγχαρούν ή να µάθον περισσότερα. Όλες ατές οι σζητήσεις, θµάµαι πως µε είχαν κάνει να αισθανθώ πολύ καλύτερα και µε είχαν βοηθήσει να καταλήξω στο εξής ελπιδοφόρο σµπέρασµα: Ο Μέσος Έλληνας δεν είχε χάσει την επαφή το µε την Κοινή Λογική. Ο Μέσος Έλληνας είχε Κοινό Νο, και δεν έτρωγε κοτόχορτο. Ο Μέσος Έλληνας δεν ανεχόταν προσβολές στη νοηµοσύνη το. Μάλιστα κάποιος φοιτητής της Φσικής µο είχε πει: - Όταν µο λένε ότι η εθύγραµµη και οµοιόµορφη κίνηση είναι σχετική και ότι τα εθγράµµως και οµοιοµόρφως κινούµενα ρολόγια καθστερούν εξ αιτίας ατής της κίνησης, νιώθω σαν να τρωω γροθιά στο στοµάχι. - Το ίδιο κι εγώ φίλε µο! Και ξέρεις γιατί; Γιατί πρόκειται περί Ύβρεως. Ύβρεως κατά της Λογικής, Ύβρεως κατά το Αριστοτέλος. Και ατήν ακριβώς την απαράδεχτη Ύβρη, αγαπητέ αναγνώστη, θα αισθανθείς κι εσύ «στο πετσί σο», διαβάζοντας µόνον το πρώτο κεφάλαιο το βιβλίο πο κρατάς στα χέρια σο και το οποίο, όπως θα διαπιστώσεις, δεν έχει πολλά µαθηµατικά. xvi

Όλη ατή η δηµοσιότητα όµως, είχε και δύο άµεσα και οσιαστικά αποτελέσµατα. Το πρώτο ήταν όταν ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Γούδας το Πανεπιστηµίο της Πάτρας, (ειδικός επί της Θεωρίας της Σχετικότητας, έχει γράψει και βιβλίο για την Ειδική), µο τηλεφώνησε και µε προσκάλεσε να το εξηγήσω δια ζώσης το λάθος. Επισκέφθηκα το Πανεπιστήµιο, όπο ο Καθηγητής µε δύο άλλος κρίος µέλη το ιδακτικού Ερενητικού Προσωπικού ( ΕΠ), µε οδήγησαν σε µια µικρή αίθοσα µ ένα πίνακα και µο είπαν: - Λέγε. Κι εγώ έλεγα για περίπο 0-5 λεπτά. Τότε ο Καθηγητής µε διέκοψε και µε έναν από τος δύο κρίος εγκατέλειψαν για λίγο την αίθοσα. Όταν επέστρεψαν, µο ανακοίνωσε ότι προτίθεται να οργανώσει µια διάλεξη στο αµφιθέατρο της Σχολής, ώστε να ανακοινώσω την εργασία µο σε ερύ κοινό αποτελούµενο από καθηγητές, µέλη το ΕΠ και φοιτητές. Όπως ήταν φσικό, ενθοσιάστηκα! Ήµονα έτοιµος να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω επί τόπο, όµως σγκρατήθηκα. Ρθµίσαµε τις λεπτοµέρειες, ορίσαµε την ηµεροµηνία, εχαρίστησα θερµά και έφγα. Θµάµαι, επιστρέφοντας στην Αθήνα, είχα βάλει στο κασετόφωνο την κασέτα µε τη µοσική από τη Μονοµαχία στο Ελ Πάσο, και ταξιδεύοντας µε «φολ τα γκάζια», το ατοκίνητο πετούσε κι η ψχή µο πετούσε µαζί το... Όταν επιτέλος, ένα µήνα αργότερα, έφτασε η µέρα της διάλεξης, ήµον πολύ καλά προετοιµασµένος: Είχα µαζί µο σλάιτς µε τα σχήµατα, είχα κάνει χρονοµετρηµένες δοκιµές, είχα λεπτοµερείς σηµειώσεις πολογίζοντας να καταφέρω ν αναπτύξω την κινηµατική και τη δναµική το λικού σηµείο (1 ο, ο και 3 ο κεφάλαιο). Μάλιστα, αν έφτανε ο χρόνος και το ακροατήριο επιθµούσε, είχα προετοιµαστεί ν αναπτύξω και το πείραµα το όρος Washington µε τα µ-µεσόνια. (Σελ. 65 7). εν θα µπορούσα να πω ότι το αµφιθέατρο ήταν γεµάτο, η προσέλεση όµως πήρξε ικανοποιητική: Κάποιοι καθηγητές, µέλη το ΕΠ και πολλοί φοιτητές. Εγώ βέβαια δεν γνώριζα κανέναν, εκτός από τον Καθηγητή κ. Γούδα και τος δύο κρίος των οποίων, ας µε σγχωρέσον, δεν θµάµαι σήµερα πια τα ονόµατα. xvii

Τα πρώτα 40 λεπτά περίπο της διάλεξης κύλησαν οµαλά. Το ακροατήριο µε παρακολοθούσε µε µεγάλο ενδιαφέρον. Μπορούσα να το δω στα µάτια τος. Ξαφνικά µπήκε κάποιος καθηγητής ο οποίος, αφού κάθισε στις πρώτες θέσεις, άρχισε να µε διακόπτει µε πολλές και επιθετικές σε τόνο ερωτήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων είχαν ήδη απαντηθεί την ώρα πο έλειπε, οι δε πόλοιπες ήταν µάλλον αφελείς, κοτοπόνηρες και πάντως άσχετες µε το θέµα µας. Η διάλεξη, είχε πλέον εκφλλιστεί σε «διάλογο» το εν λόγω καθηγητή µαζί µο. Είχα αρχίσει να εκνερίζοµαι πολύ κι ήµον έτοιµος να ξεσπάσω, αλλά µε πρόλαβαν κάποιοι φοιτητές, οι οποίοι άρχισαν να φωνάζον στον εν λόγω κύριο: - Κάτσε κάτω! Άσε τον άνθρωπο να µιλήσει! ιαπιστώνοντας ο Καθηγητής Γούδας ότι η όλη ατµόσφαιρα είχε πλέον απολέσει τα χαρακτηριστικά επιστηµονικής διάλεξης, (...οδέν ωφελεί αλλά µάλλον θόρβος γίνεται ), ανέβηκε στο βήµα και απεθνόµενος στο ακροατήριο ανακοίνωσε: - Σήµερα ο κ. Ρατόπολος µας παροσίασε µια νέα πρωτότπη προσέγγιση της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας το Αϊνστάιν. Τον εχαριστούµε και ελπίζοµε ότι στο µέλλον θα µας δώσει κι άλλα, καλύτερα δείγµατα της ερενητικής το δολειάς. Το αµφιθέατρο άδειασε. Μαζεύοντας τα χαρτιά µο και αφού απάντησα σε ερωτήσεις κάποιων φοιτητών πο είχαν µαζετεί γύρω µο στον πίνακα, κατεθύνθηκα στο γραφείο το Καθηγητή Γούδα προκειµένο να τον εχαριστήσω. Η πράξη το ήταν γενναία. εν είναι λίγο να δίνεις Πανεπιστηµιακό βήµα σ έναν αιρετικό. εν παρέλειψα όµως να το τονίσω: - Κύριε Καθηγητά, η Αρµονικότητα δεν είναι µια νέα, πρωτότπη προσέγγιση της Θεωρίας της Περιορισµένης Σχετικότητας. Πρόκειται για µια εντελώς διαφορετική Θεωρία πο την ανατρέπει. Τον εχαρίστησα θερµά και έφγα για την Αθήνα. xviii

Τώρα πια στο κασετόφωνο δεν έπαιζε τίποτα. Οδηγούσα αργά, στην άκρη το δρόµο, βθισµένος σε µαύρες σκέψεις. Είχα ήδη πάρει µια δεύτερη, άλλο τύπο, γεύση για το τι µε περίµενε. Οµολογώ ότι η µεθοδολογία το «σφαξίµατος µε το µπαµπάκι» µε είχε αιφνιδιάσει. Με µόνο επιστηµονικά βέλη στη φαρέτρα µο, ήταν λογικό να αισθάνοµαι ότι προχωρούσα κριολεκτικά «ξπόλητος στ αγκάθια». Ήταν Ιούνιος το 1981... Το δεύτερο θετικό αποτέλεσµα της δηµοσιότητας πο προκλήθηκε από τα ΜΜΕ ήταν το ότι η Σντακτική Επιτροπή το Περιοδικού ( ελτίο) το Πανελληνίο Σλλόγο Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων, της οποίας αργότερα είχα την τιµή να γίνω µέλος, ενδιαφέρθηκε για την Έρενά µο. Αφού τος κατέθεσα το Περί της Αρµονικότητος το Πεδίο, µετά από κάποιο χρονικό διάστηµα µο έδωσαν το πράσινο φως για να δηµοσιεύσω. Η εύκολη λύση θα ήταν να το «σαλαµοποιήσω». Όµως προτίµησα, µέσω µιας σειράς άρθρων, ν αναπτύξω τη Θεωρία µε όσον το δνατόν πληρέστερη τεκµηρίωση. Έτσι δηµοσίεσα στο Περιοδικό το Σλλόγο µας τη Θεωρία της Αρµονικότητος από τον Ιούλιο το 1981 µέχρι τον εκέµβριο το 198. Η Σντακτική Επιτροπή κάλεσε κάθε ενδιαφερόµενο να πάρει θέση. Υπήρξαν αντιδράσεις από µηχανικούς θετικές, αρνητικές και οδέτερες. Τος εχαριστώ και τος τιµώ όλος. εν µπορώ όµως δστχώς να πω το ίδιο και για κάποιος και µάλιστα Καθηγητές Πανεπιστηµίων, οι οποίοι κατηγόρησαν το ιοικητικό Σµβούλιο το Σλλόγο και την Σντακτική Επιτροπή για το γεγονός ότι µο παραχώρησαν βήµα. Ισχρίσθηκαν ότι έπρεπε να δηµοσιεύσω σε εξειδικεµένα περιοδικά το εξωτερικού. Επί πλέον, δεν ενέκριναν και τον τρόπο έκφρασής µο... Ξεχνούσαν βέβαια, πως εδώ δεν επρόκειτο για εξειδικεµένη εργασία στη Φσική. Έστω κι αν αγνοηθεί το γεγονός ότι ένας ηλεκτρολόγος µηχανικός είναι σε θέση να κατανοήσει πιο εύκολα το λάθος το Αϊνστάιν, εδώ το πρόβληµα µε τη Θεωρία της Περιορισµένης Σχετικότητας ήταν καθαρά εννοιολογικό. xix

Εδώ πήρχε βιασµός της Κοινής Λογικής! Έτσι, έστω και αν δεν µο επέτρεπε το Περιοδικό το Επιστηµονικού Σλλόγο µας να δηµοσιεύσω, ήµονα διατεθειµένος να το πράξω ακόµα και στο πιο περιθωριακό έντπο, προκειµένο να περασπισθώ την Κοινή Λογική. Εν πάσει περιπτώσει δεν τιµώ τος εν λόγω κρίος όχι µόνον διότι, µε όσα µέσα διέθεταν, προσπάθησαν να εµποδίσον τις δηµοσιεύσεις µο, αλλά κρίως διότι δεν διατύπωσαν ούτε µια επιστηµονική πρόταση επί της οσίας, προκειµένο να περασπισθούν είτε τα πιστεύω τος είτε την αµφισβητούµενη Θεωρία το Αϊνστάιν. στχώς, επέλεξαν «να παίξον εκ το ασφαλούς», καταφεύγοντας σε γενικολογίες επί το διαδικαστικού, διαβολές και κοτσοµπολιό. Ατοί ζηµίωσαν την Επιστήµη, όχι εγώ. Κάποια στιγµή στα µέσα το 1983, έρενα και δηµοσιεύσεις δστχώς σταµάτησαν. Τούτο, όχι διότι είτε η Σντακτική Επιτροπή είτε εγώ τος φοβηθήκαµε, αλλά διότι σνέβη κάτι απλό πλην όµως εξαιρετικά δσάρεστο: Επτώχεσα. Έπειτα από σχεδόν πεντέµισι χρόνια σνεχούς έρενας, πολλές φορές εξαντλητικής, αποµακρνόµενος σνεχώς από το αντικείµενο της εργασίας µο, κνηγώντας ολοένα και λιγότερες δολειές, σντηρούµενος τελικά από τα έτοιµα έφθασα, Αύγοστο το 1983, να έχω ξοδέψει και το τελεταίο µο χιλιάρικο. Είχα καταλήξει άνεργος, επαγγελµατικά αποτχηµένος, επιστηµονικά ισοπεδωµένος και φτωχός. Τέλεια! εν κατέρρεσα εντελώς, για δύο λόγος: - Πρώτον, διότι δεν είχα χάσει την πίστη µο και την ελπίδα µο στον Ιησού Χριστό, - εύτερον, διότι σνέβη κάτι για το οποίο θα διαβάσετε στις Εχαριστίες. xx

Πιστεύω ότι την τετραετία εκ. 1979 - Αγ. 1983 πραγµατοποιήθηκε στην Ελλάδα µια σγκλονιστική επιστηµονική ανακάλψη, ικανή ν αλλάξει τον ρο της Φσικής (και όχι µόνον...) Επιστήµης αλλά και να δοξάσει την Πατρίδα µας παγκόσµια και διαχρονικά και όχι στιγµιαία όπως π.χ. ένα αθλητικό Ολµπιακό µετάλλιο. Την ανακάλψη ατή δστχώς, το Ελληνικό Κράτος ούτε την ποστήριξε, ούτε την επροστάτεσε ως όφειλε. Μια ενοµούµενη Πολιτεία, η οποία διοικείται από έντιµος και γενναίος άνδρες δεν φλάει µόνον τα σύνορά της. Προστατεύει και την πολιτισµική της περιοσία. Και η πολιτισµική περιοσία της Ελλάδος, δεν είναι µόνον τα διεκδικούµενα µάρµαρα... Ατή την ανακάλψη η επιστηµονική κοινότητα της Χώρας, µε φωτεινή εξαίρεση τον Καθηγητή Κ. Γούδα, εσχήµως αγνόησε. Η προηγούµενες προτάσεις είναι, δστχώς, οι επιεικέστερες πο µπορώ να διατπώσω. Εκείνο το βράδ το Νοεµβρίο 1983 ο παιδικός µο φίλος Λεωνίδας Πέρδικας, πρηνικός γιατρός, ήλθε στο γραφείο-σπίτι µο προσποιούµενος τάχα µο ότι ήθελε να µε βοηθήσει να τακτοποιήσοµε τος φακέλος µε τα στοιχεία της έρενας. Όµως κατάλαβα ότι είχε έλθει προκειµένο να µο δώσει κοράγιο. Σγκεντρώσαµε όλα τα έγγραφα, τα οµαδοποιήσαµε κατά αντικείµενο, τα φακελώσαµε και όλοι οι φάκελοι τοποθετήθηκαν στο πατάρι. Όσο διαρκούσε ατή η αγγαρεία ο Λεωνίδας φρόντιζε να µο λεει ανέκδοτα, να µε πειράζει µε σνθήµατα το τύπο «η Έρενα ποτέ δεν πεθαίνει» κ.τ.λ. Όταν κάποτε τελειώσαµε µο είπε: - Σο πόσχοµαι ότι σε λίγο καιρό, πάλι µαζί θα ανοίξοµε ατούς το φακέλος και θα ξαναβοτήξεις στην Έρενα. Όµως θέλω να µο δώσεις τον λόγο σο για κάτι. - Τί πράγµα; xxi

- Ότι δεν θα ξαναδηµοσιεύσεις τίποτα από την Έρενά σο µέχρι τότε δεν θα ξαναπετάξεις «τα άγια τοις κσί και τος µαργαρίτας εις τος χοίρος». Το τον έδωσα... Εκείνη την εποχή άλλωστε είχα άλλες σκοτούρες: Τον προηγούµενο Αύγοστο, µε τριακόσια χιλιάρικα δανεικά στο ταµείο, είχα λάβει µέρος στην πρώτη δηµοπρασία ηµοσίο Έργο πο βρήκα µπροστά µο. Τη «χτύπησα» όσο πιο χαµηλά γινόταν, αναδείχτηκα µειοδότης, γέµισα την αγορά µε µεταχρονολογηµένες, ακάλπτες επιταγές και σκέφτηκα: Ή «βγαίνω» σ ατό το έργο, ή µπαίνω µέσα (στη φλακή). Κόβοντας τελείως τις παρακλητικές επαφές µο µε τον αποκαλούµενο πνεµατικό και επιστηµονικό κόσµο, σήκωσα τα µανίκια και επέστρεψα στος παλιόφιλος το γιαπιού, εκεί πο µπορεί να πάρχει µπόλικη ιδρωτίλα και βρωµιά στο σώµα, αλλά περισσεύει η καθαρότητα στο βλέµµα και στη σκέψη... Εκεί πο δεν κκλοφορούν «µεγαλοφίες», αλλά κριαρχεί ο διαγής κοινός νος, ο ποχρεωµένος να εργάζεται και κρίως να στοιχηµατίζει προκειµένο να δίνει λύσεις εφαρµογών στον αισθητό χώρο το ανθρώπο, λύσεις πο αντανακλούν στη ζωή, στην γεία, στην ασφάλεια και στην εηµερία των ανθρώπων, και όχι να φαντάζεται αντιφατικά ιδεολογήµατα οχρωµένος πίσω από το ακαδηµαϊκό απρόβλητο... Εκεί πο κάθε προσβολή της Κοινής Λογικής τιµωρείται άµεσα και παραδειγµατικά από τα ίδια τα πράγµατα. Εκεί πο δεν περνάνε οι λαθροχειρίες, οι «µαϊµοδιές» και τα ήξεις-αφήξεις, αλλά κατισχύει καθηµερινά και αδσώπητα η µεγάλη αλήθεια πο διατύπωσε πριν από 6 ολόκληρος αιώνες ο µεγαλύτερος ίσως παραµθατζής της αρχαιότητας, ο Αίσωπος: Ανδρών ψεδοµένων έλεγχος εστί τα πράγµατα. xxii

Ανήµερα το Εαγγελισµού το 1999 ο φίλος µο ο Λεωνίδας πέθανε. Οι φάκελοι ήταν ακόµα στο πατάρι. Τος κατέβασα πριν από το µνηµόσνό το. Ας είναι ελαφρύ το χώµα πο τον σκεπάζει... Με τη Χάρη το Θεού και τη βοήθεια το Ιησού Χριστού επανέρχοµαι σήµερα µ ατό εδώ το βιβλίο δίχως πλέον «αιτήσεις» και «παρακλήσεις». Είναι αργά πια... Το βιβλίο ατό αποστέλλεται στος πάσης φύσεως αρµοδίος δίχως παρακλητικές επιστολές και δεν αποστέλλεται ποθενά τιµής ένεκεν. Αποστέλλεται δια τα καθ µάς. εν σας ζητώ να αποδεχτείτε την Αρµονικότητα. Σας ζητώ µόνον να προσπαθήσετε να την κατανοήσετε. Σας διαβεβαιώ ότι εργάσθηκα πολύ σκληρά γι ατό. Το βιβλίο ατό είναι γραµµένο µε τέτοιο τρόπο ώστε να µπορεί να το κατανοήσει ένας απόφοιτος Λκείο. Η σµβολή το παιδικού µο φίλο Τάσο Σκορογιάννη, σµβούλο επιχειρήσεων, πήρξε σ ατό το σηµείο καθοριστική. Ο Τάσος πρότεινε, και εγώ αποδέχτηκα, σηµαντικές αλλαγές στο κείµενο προκειµένο ατό, χωρίς να χάσει τίποτα από την επιστηµονική αστηρότητά το, να µπορεί να γίνει πλήρως κατανοητό από τον Κοινό Νο. Φρόντιζε σνεχώς να µε σµβολεύει: εν απεθύνεσαι µόνον σε επιστήµονες και µηχανικούς. Θµήσο ότι απεθύνεσαι και σε ερύτερο κοινό. Οι επεµβάσεις και οι ανακατασκεές ολόκληρων παραγράφων από τον Τάσο έκαναν το κείµενο στρωτό και το «στρογγύλεψαν τις γωνίες». Τον εχαριστώ θερµά κι από εδώ. Μη φοβηθείτε τις εξισώσεις, όσοι δεν τα πάτε καλά µ ατές αγνοήστε τις, ξεπεράστε τις. Θα έχετε βέβαια ένα κάποιο έλλειµµα στην κατανόηση, όµως η οσία σίγορα δεν πρόκειται να σας ξεφύγει. Η Επανάσταση της Αρµονικότητος δεν βρίσκεται στα Μαθηµατικά της, αλλά στην Λογική της δοµή. xxiii

Εάν κατανοήσετε την Θεωρία της Αρµονικότητος, εγώ θα θεωρήσω ότι έχω πετύχει το σκοπό µο, ο οποίος δεν είναι άλλος από το να ξεφορτώσω την εθύνη από τος ώµος µο και... να τη φορτώσω στος δικούς σας. Σήµερα πιθανόν να αισθάνεστε «καλµµένοι» πίσω από τις πλάτες των «σοφών». Αύριο όµως, εάν και εφόσον κατανοήσετε, την κάλψη ατή θα τη χάσετε. Έτσι, εάν θα σνεχιστεί το απαράδεχτο φαινόµενο: Να Υβρίζεται ο Ανθρώπινος Λόγος, Να προσβάλεται και κάπο-κάπο να βιάζεται ο κοινός νος, Να ενοχίζεται η κριτική σκέψη των παιδιών σας,...η εθύνη πλέον θα είναι και δική σας. Εάν δεν αντέχετε ατήν την εθύνη, τότε σας προτείνω να σταµατήσετε το διάβασµα εδώ. εν είναι ανάγκη να χάσετε άλλο πολύτιµο χρόνο. Το βιβλίο ατό απεθύνεται σε σκεπτόµενος, πεύθνος ανθρώπος. Ζητώ εκ των προτέρων σγγνώµη αν τύχει µερικές φορές να εκνεριστείτε κι άλλες να σοκαριστείτε. εν πρέπει όµως να απογοητετείτε. Η Αρµονικότητα δεν αφήνει µόνο σντρίµµια πίσω της. Το Νέο Οικοδόµηµα της Φσικής το 1 ο αιώνα είναι ήδη, τολάχιστον κατά τον φέροντα οργανισµό το, έτοιµο. Σας καλωσορίζω στον Νέο Πραγµατικό Κόσµο της Θεωρίας της Αρµονικότητος το Πεδίο το Φωτός και σας εύχοµαι καλό ταξίδι. xxiv

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ - Εγνωµονώ τος γονείς µο Γεράσιµο, αρτεργάτη, και Κίττ, κοµµώτρια, γιατί µο µετέδωσαν την πίστη στον Ιησού Χριστό και µε δίδαξαν ότι στη ζωή τίποτα δεν σο χαρίζεται, αλλά τα πάντα κατακτώνται. Ατά µο τα δίδαξαν όχι µόνο θεωρητικά, αλλά στην Πράξη µε τις προσπάθειές τος να ορθοποδήσον έπειτα από την ολοκληρωτική καταστροφή τος, εξ αιτίας το σεισµού της Ζακύνθο το Αγούστο το 1953. - Εγνωµονώ τις Καθηγήτριες και τος Καθηγητές µο στο 15 ο Γµνάσιο και Λύκειο Κψέλης, στα φροντιστήρια Θροµολόπολος και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολτεχνείο για τη διδαχή τος, απόσταγµα της οποίας είναι ότι τόσο στην πραγµατική ζωή, όσο και στην λεγόµενη καθαρή επιστήµη, ο περισσότερο αξιόπιστος µπούσολας είναι η Κοινή Λογική. - Εγνωµονώ, ειδικότερα τον Καθηγητή µο της Προβολικής Γεωµετρίας στο Ε.Μ.Π. Παναγιώτη Λαδόπολο, ο οποίος µε δίδαξε το αφηρηµένως σκέπτεσθαι και επίσης για τη διδαχή το στην Προβολική Γεωµετρία, όχι τόσο για ό,τι µο δίδαξε, όσο για τον τρόπο µε τον οποίο το έπραξε. ίχως ατόν τον τρόπο, η Θεωρία της Αρµονικότητος το Πεδίο το Φωτός δεν θα είχε ποτέ σντεθεί. - Εγνωµονώ το ιοικητικό Σµβούλιο το Πανελληνίο Σλλόγο Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων το 1981 και την τότε Σντακτική Επιτροπή το ελτίο το, όχι µόνον διότι µο έδωσαν βήµα στο ελτίο, αλλά και επιπλέον διότι µε ενεθάρρναν να δηµοσιεύσω. Η σθεναρή αντίσταση τος στις φωνές της στείρας αντίδρασης θα µείνει παραδειγµατική. Είµαι σίγορος ότι ο Πανελλήνιος Σύλλογος Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων, κάποτε, θα τιµηθεί γι ατή το τη στάση. - Εγνωµονώ τον Καθηγητή το Πανεπιστηµίο της Πάτρας Κωνσταντίνο Γούδα διότι µο παραχώρησε το πρώτο πανεπιστηµιακό βήµα παροσίασης της Θεωρία της Αρµονικότητος σ ένα µικρό τµήµα της επιστηµονικής κοινότητας της Ελλάδος. Ο Καθηγητής Γούδας εφάρµοσε «εν τοις πράγµασι» τη γνωστή ρήση το Βολταίρο, την οποία εφαρµόζον µόνον οι γενναίοι και οι έντιµοι. Είµαι σίγορος ότι τόσο ο Καθηγητής Γούδας, όσο και το Πανεπιστήµιο της Πάτρας θα τιµηθούν γι ατό. xxv

- Εγνωµονώ τον όκτορα Αντώνη Τσαµαντάκη, τότε ερενητή Φσικοχηµείας στο Ινστιτούτο Curie στο Παρίσι, γιατί αγκάλιασε ατήν την ερενητική προσπάθεια, γιατί µετέφρασε στα Γαλλικά περίληψη της Θεωρίας και για τις άοκνες προσπάθειές το προκειµένο να µε φέρει σ επαφή µε κορφαίος Γάλλος Φσικούς όπως ο Bernard d Espagnat. Το ότι αποτύχαµε να σναντήσοµε τον Louis de Broglie δεν µειώνει στο ελάχιστο την αξία των ενεργειών το για µένα. - Εγνωµονώ τον διεθνούς κύρος και φήµης Καθηγητή J. P. Vigier, τότε ερενητή στο Ινστιτούτο Poinaré στο Παρίσι, ο οποίος τον Φεβροάριο το 1983 µε δέχθηκε στο µικρό, λιτό γραφείο το στο Ινστιτούτο και µε άκοσε µε ενδιαφέρον επί τρίωρο. Τον εγνωµονώ επίσης διότι µε ενεθάρρνε να σνεχίσω την Έρενα, χωρίς να µπορεί να ποψιασθεί ότι εγώ, µερικούς µήνες µετά, τελικά «θα έριχνα την πετσέτα». - Τιµώ τη µνήµη το αείµνηστο παιδικού µο φίλο Λεωνίδα Πέρδικα, πρηνικού γιατρού, για την «κόντρα» πο µο προσέφερε. Με τις πολλές ερωτήσεις το και µε το να βρίσκει «λάθη» στη Θεωρία µο, µε ανάγκασε να εµβαθύνω στο ερενητέο θέµα. Ο Λεωνίδας αποτέλεσε έναν αντίπαλο «διανοητικό µποξέρ» πάνω στον οποίον σφρηλατήθηκαν τα αρχικά τµήµατα ατής της Θεωρίας. Ατό το διανοητικό µποξ, στο οποίο τις περισσότερες φορές διαιτητής ήταν ο κοινός µας φίλος και σµµαθητής Τάσος Σκορογιάννης, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. - Εγνωµονώ τον παλιό µο σνεργάτη Τάσο Τσίρκα, πτχιούχο µηχανολόγο διότι ανέλαβε να καλλι-γράψει το κείµενο και να κατασκεάσει τα αρχικά σχήµατα το Περί της Αρµονικότητος το Πεδίο πονήµατος µο (1979) εξαντλώντας όλη το την ποµονή και καλλιτεχνική δεξιότητα. - Εγνωµονώ τον παιδικό µο φίλο Τάσο Σκορογιάννη, σύµβολο επιχειρήσεων, διότι ανέλαβε καθ ολοκληρίαν να µετατρέψει τα χειρόγραφα σ ένα πέροχο βιβλίο µε σνεχείς ποδείξεις αλλαγών στη δοµή το κειµένο, της γλώσσας, των σχηµάτων και των ποσηµειώσεων. Επίσης τον εχαριστώ για την προτροπή το να εκδώσω τον πρώτο τόµο τώρα. Το ακλόνητο επιχείρηµά το ότι ο εχθρός το καλού είναι το καλύτερο και ο εχθρός το ακόµα καλύτερο είναι ο θάνατος, µ έπεισε. Τον εχαριστώ επίσης διότι χρησιµοποίησε το δνατό µαλό το ως «πεδίο δοκιµών» για το αν το βιβλίο ατό θα µπορούσε να γίνει κατανοητό από τον αναγνώστη τον διαθέτοντα Κοινό Νο. Εχαριστώ επίσης και την κόρη το Ιωάννα, για τον επαγγελµατισµό πο επέδειξε στη δακτλογράφηση το κειµένο. xxvi

- Εγνωµονώ την τότε φίλη και σηµερινή σύζγό µο Μαριάννα, διότι, όταν τον Αύγοστο το 1983 είχα πλέον φτάσει στο έσχατο σκαλοπάτι της εξαθλίωσης, δεν µε εγκατέλειψε, όπως άλλωστε θα έκανε κάθε έξπνη γναίκα πο θα είχε τα νιάτα και την οµορφιά της, αλλά µε παρηγόρησε, µε στήριξε και δανείζοντάς µο όλες τις λιγοστές οικονοµίες της, µε βοήθησε να ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Την εχαριστώ επίσης, για την αγάπη πο µο προσέφερε και εξακολοθεί να µο προσφέρει και την αντοχή της στο να ζει τόσα χρόνια µε µια διχασµένη προσωπικότητα πο τις µέρες αναγκαζόταν να λειτοργεί βάσει των νόµων της ζούγκλας και τις νύκτες προσπαθούσε να ανακαλύψει τον Παράδεισο. Χωρίς ατή την αγάπη και την αντοχή ατή η Έρενα και ατό το βιβλίο δεν θα είχαν πραγµατοποιηθεί. - Τέλος Εχαριστώ και Εγνωµονώ τον Φωτοδότη Σωτήρα Ιησού Χριστό για την προστασία πο µο προσφέρει σ όλα τα βήµατα της ζωής µο και διότι µο επέτρεψε και µε βοήθησε να «καταλάβω» και να «µεταλάβω το Φωτός», όπως το λεει και το εννοεί ο σγκλονιστικός στίχος της Λίνας Νικολακοπούλο, τραγοδισµένος από την πέροχη φωνή της Άλκηστης Πρωτοψάλτη. Ανάβσσος, Ιανοάριος 004 ιονύσης Γ. Ρατόπολος xxvii

Το όλο βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα µέρη: ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ Η Αντίθεση - 1 η Θεµελιακή Υπόθεση ΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ Η Θέση - η Θεµελιακή Υπόθεση ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ Η Σύνθεση ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ Η Ολοκλήρωση Ο παρών Α τόµος περιέχει την ΕΙΣΑΓΩΓΗ και το ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Α ΤΟΜΟΥ Εισαγωγή...................................................................... Κεφάλαιο Πρώτο: Κινηµατική το λικού σηµείο..................................... 17 Κεφάλαιο εύτερο: Ο Μαθηµατικός φορµαλισµός της κινηµατικής το λικού σηµείο κινοµένο µε ποφωτονική ταχύτητα µετρηµένη µε το επεκτεταµένο ρολόι............................... 96 Κεφάλαιο Τρίτο: ναµική το λικού σηµείο κινοµένο µε ποφωτονική ταχύτητα µετρηµένη µε το επεκτεταµένο ρολόι.............................................................. 148 Κεφάλαιο Τέταρτο: Κινηµατική και δναµική το λικού σηµείο κινοµένο µε φωτονική ταχύτητα µετρηµένη µε το επεκτεταµένο ρολόι - Το ηλεκτροµαγνητικό πεδίο το φωτός................. 167 Κεφάλαιο Πέµπτο: Κινηµατική και δναµική το λικού σηµείο κινοµένο µε περφωτονική ταχύτητα µετρηµένη µε το επεκτεταµένο ρολόι - Η ενοποίηση των τεσσάρων «δνάµεων»....... 5 Κεφάλαιο Έκτο: Η σνύπαρξη των σζγών θέσεων (καταστάσεων) το «όντος» - Η κβαντοµηχανική προσέγγιση το ενιαίο πεδίο το φωτός............................................. 85 Κεφάλαιο Έβδοµο: Τα νέα θεµελιώδη θεωρήµατα της κβαντοµηχανικής. Οι κωνικές τοµές - Η φσική ερµηνεία των ακεραίων της θεωρίας των QUANTA..................................... 340 Κεφάλαιο Όγδοο: Το βαρτικό πεδίο το φωτός (Πρώτη «κλασσική» προσέγγιση)............ 39 Κεφάλαιο Ένατο (Ως επίλογος το Πρώτο και πρόλογος το εύτερο Μέρος): Φιλοσοφικές και Θεολογικές ψηλαφίσεις εξ αιτίας το Φσικού Προβλήµατος - Μελλοντικές προοπτικές της Θεωρίας................................................................... 406 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.............................................................. 41 1