ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ Με τη σημερινή συζήτηση θέλουμε ως Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας να αναδείξουμε το ζήτημα της στέγασης φοιτητών και σπουδαστών, την κατάσταση που επικρατεί σήμερα πανελλαδικά και στην Αττική, αλλά και τις θέσεις της ΚΝΕ. Την πρωτοβουλία αυτή την παίρνουμε ενόψει του 39 ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή, οι εκδηλώσεις του οποίου κορυφώνονται την ερχόμενη εβδομάδα εδώ, στο πάρκο Αντώνης Τρίτσης, στη δυτική Αθήνα. Με δυο λόγια μπορούμε να πούμε ότι η πολιτική υπέρ των μονοπωλίων έχει μετατρέψει τις σπουδές για τους φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους κυριολεκτικά σε εφιάλτη. Πολλές χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές μένουν χωρίς δωμάτιο σε εστία, καθώς αυτή τη στιγμή σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν 21 εστίες και κάποια δωμάτια ξενοδοχείων που νοικιάζονται και καλύπτουν τις ανάγκες 14.000 φοιτητών και σπουδαστών, ενώ υπολογίζεται ότι οι ενεργοί φοιτητές και σπουδαστές είναι περίπου 400.000. Δηλαδή τόσο στην Αττική όσο και πανελλαδικά η κατάσταση είναι τραγική, με μόνο το 3,5% των φοιτητών και των σπουδαστών να μένει σε εστία. Η δυναμικότητα των φοιτητικών εστιών δεν μπορεί να καλύψει σήμερα περισσότερους από το 9-10% όσων σπουδάζουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους. Όπως είναι γνωστό τα τελευταία 15 χρόνια, με βάση κατευθύνσεις και οδηγίες της ΕΕ, σε ΑΕΙ και ΤΕΙ έχουν μπει σε εφαρμογή αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, με στόχο την μετατροπή των Ιδρυμάτων σε επιχειρήσεις, όπου η γνώση και η έρευνα θα είναι πλήρως υποταγμένες στις ανάγκες της αγοράς όπως λένε. Επί της ουσίας υποταγμένες στην ακόρεστη δίψα των καπιταλιστών για αύξηση κερδών. Στα πλαίσια αυτών των αναδιαρθρώσεων στο στόχαστρο έχει μπει και η τη φοιτητική μέριμνα (αφορά τη δωρεάν στέγαση, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά.), η οποία διαλύεται καθώς μετατρέπεται πλήρως σε εμπόρευμα. Με την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, επιταχύνθηκε από τη μια η προώθηση των αντιλαϊκών μέτρων στην παιδεία, προκειμένου να πατήσουν πιο γερά πόδι οι επιχειρήσεις μέσα στις σχολές, ενώ απ' την άλλη οι συνέπειες της κρίσης στη λαϊκή οικογένεια έχουν κάνει δυσβάστακτο το κόστος σπουδών. Το αποτέλεσμα είναι, ειδικά όσοι σπουδάζουν σε άλλη πόλη, είτε να αναγκάζονται να πιάσουν δουλειά, είτε να εγκαταλείπουν τις σπουδές τους για να επιστρέψουν στις οικογένειές τους. Τα στοιχεία που αφορούν την κατάσταση των εστιών (πόσες, πού, αλλά και σε τι κατάσταση) είναι αποκαλυπτικά: Αρχικά πρέπει να αναφέρουμε πως υπάρχουν ολόκληρα ιδρύματα, με χιλιάδες φοιτητές, τα οποία ΔΕΝ έχουν καν φοιτητική εστία. Μόνο στην Αττική πρόκειται για το Γεωπονικό, την Πάντειο, το Πανεπιστήμιο Πειραιά αλλά και τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά. Ενώ ακόμα και σε ολόκληρες πόλεις με χιλιάδες σπουδαστές όπως τα Χανιά και το Ρέθυμνο δεν υπάρχει εστία για τα ΤΕΙ. Εκεί που υπάρχουν εστίες ένα πολύ μικρό ποσοστό φοιτητών παίρνει δωμάτιο.
Στη Θεσσαλονίκη μόλις το 3% των ενεργών φοιτητών. Στο Ηράκλειο της Κρήτης το 2,4%, στο Ρέθυμνο το 2,85%, στα Χανιά το 2,6%, στην Πάτρα το 3,25%, στην Ξάνθη το 11,86%, στο Βόλο το 0,8%. Μπορεί να πει κάποιος πως τα ποσοστά αυτά δε λένε κάτι αφού μπορεί η πλειοψηφία των ενεργών φοιτητών να σπουδάζει στην πόλη που ζει με την οικογένειά του. Η πραγματικότητα όμως για τις λαϊκές οικογένειες είναι σκληρή. Το Σεπτέμβρη του 2012 μόνο στο ΕΚΠΑ έγιναν περίπου 450 αιτήσεις για δωμάτιο σε εστία και από αυτές καλύφθηκαν μόλις οι 150. Στην Πάτρα πρόπερσι είχαν γίνει 300 αιτήσεις για 100 διαθέσιμα δωμάτια, ενώ πέρσι τον Οκτώβρη του 2012 έγιναν 350 αιτήσεις για 50 διαθέσιμα δωμάτια. Ενδεικτικά στην Πάτρα το 60-70% των φοιτητών προέρχεται από άλλη πόλη. Στη Θεσσαλονίκη πάνω από 1.000 φοιτητές που αιτήθηκαν δωμάτιο δεν πήραν. Ταυτόχρονα οι συνθήκες διαμονής σε αρκετές εστίες και σε ενοικιαζόμενα δωμάτια ξενοδοχείων είναι επικίνδυνες και ανθυγιεινές. Για παράδειγμα στην Αττική αυτή τη στιγμή λειτουργούν οι εξής εστίες: Φοιτητική Εστία Πανεπιστημίου Αθήνας, Φοιτητική Εστία Αθηνών, Νέες Εστίες ΕΜΠ, Παλιές Εστίες ΕΜΠ. Με εξαίρεση κάποια κτήρια στη ΦΕΠΑ και τις ΝΕΕΜΠ τα οποία βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση, τα υπόλοιπα αντιμετωπίζουν πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα. Έχουν κοινόχρηστες τουαλέτες και μπάνια και άλλα προβλήματα που αφορούν μέχρι και τη στατικότητα σε κτήριο που στεγάζει 250 φοιτητές και σπουδαστές (υπάρχει σχετική μελέτη μηχανικών για το κτήριο της ΠΕΕΜΠ). Ειδικά τα κτήρια της ΦΕΑ, των ΠΕΕΜΠ και το Β' κτήριο της ΦΕΠΑ είναι σχεδόν ερείπια καθώς είναι κατασκευασμένα τουλάχιστον προ 40ετίας. Η μόνωση είναι ελλιπής, υπάρχουν τοίχοι φουσκωμένοι από την υγρασία, σοβάδες που πέφτουν. Ενώ όσον αφορά τον κλιματισμό, τη θέρμανση και το ζεστό νερό, αυτά δεν είναι εξασφαλισμένα ούτε στα πιο καινούρια κτήρια καθώς λόγω υποχρηματοδότησης η συντήρηση των εγκαταστάσεων είναι ανεπαρκής. Ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι φοιτητές που τους παραχωρήθηκαν δωμάτια σε ξενοδοχεία. Στην Πάντειο για παράδειγμα, η διοίκηση του ιδρύματος νοίκιαζε 100 δωμάτια σε ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας στο οποίο οι φοιτητές που έμεναν εκεί ουκ ολίγες φορές είχαν βρει μέχρι και κατσαρίδες να κόβουν βόλτες μέσα στο δωμάτιό τους. Ο Γολγοθάς των φοιτητών δεν τελειώνει εκεί. Κάθε καλοκαίρι, Πάσχα και Χριστούγεννα οι φοιτητές πετιούνται έξω από τα δωμάτιά τους, για να τα αξιοποιήσει το ξενοδοχείο στις τουριστικές περιόδους, μη γνωρίζοντας αν μετά τις διακοπές θα μπορούν να επιστρέψουν. Με πιο κοντινό παράδειγμα το φετινό όπου μία βδομάδα αφού είχε ξεκινήσει η εξεταστική περίοδος του Σεπτέμβρη, η διοίκηση της Παντείου ανακοίνωσε πως μόνο οι 20 από τους 50 φοιτητές που έμεναν στο ξενοδοχείο θα μπορέσουν να γυρίσουν στην Αθήνα! Ακόμα όμως και τα πολύ βασικά ζητήματα όπως είναι η σίτιση στις εστίες, δεν είναι εξασφαλισμένα στις συνθήκες του καπιταλισμού και αυτό το λέμε καθώς έχουμε στο νου μας το παράδειγμα της ΦΕΑ, στην οποία στεγάζονται 266 φοιτητές, από τους οποίους οι 110 (σπουδαστές του ΤΕΙ Αθήνας) δεν έχουν δικαίωμα να φάνε στο εστιατόριο της εστίας! Η αιτιολογία είναι ότι λόγω υποχρηματοδότησης το ΤΕΙ Αθήνας αποφάσισε να κόψει το κονδύλιο για τη σίτιση.
Το αμέσως επόμενο διάστημα σχεδιάζεται να μπει σε εφαρμογή η παράδοση των εστιών και συνολικά της φοιτητικής μέριμνας στην ευθύνη των ιδρυμάτων. Τα δείγματα που υπάρχουν ως τώρα είναι αποκαλυπτικά. Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, που είχε στην ευθύνη του την φοιτητική εστία της οδού Δροσοπούλου, επικαλέστηκε μειωμένο προϋπολογισμό και δήλωσε ότι αδυνατεί να τηρήσει τη σύμβαση με τον ιδιοκτήτη. Το αποτέλεσμα είναι ότι η εστία έκλεισε και ο ιδιοκτήτης του ακινήτου ξεκίνησε να νοικιάζει τα δωμάτια σε φοιτητές έναντι 160 ευρώ. Τα ίδια συμβαίνουν και στο Πανεπιστήμιο Πατρών, το οποίο προκειμένου να βρει έσοδα, ετοιμάζεται να επιβάλει ενοίκιο. Ήδη την εστία στον Καστελόκαμπο, η διοίκηση τη διαθέτει για τους φοιτητές Erasmus με μηνιαίο νοίκι 200 ευρώ. Η επικείμενη δηλαδή μετακίνηση της ευθύνης των εστιών από το υπουργείο στα ιδρύματα θα οξύνει ακόμα περισσότερο τα προβλήματα στη δωρεάν φοιτητική μέριμνα και θα ανοίξει το δρόμο για την πλήρη εμπορευματοποίησή της. Για τους φοιτητές και σπουδαστές που η σχολή τους βρίσκεται σε άλλη πόλη και δεν πήραν δωμάτιο σε εστία προβλέπεται επίδομα ενοικίου. Για τις οικογένειες με εισόδημα ως 30.000 ευρώ προβλέπεται επίδομα 1.000 ευρώ το χρόνο. Πρόκειται για πυροτέχνημα στον αέρα. Αναφέρουμε ενδεικτικά, το ενοίκιο ενός διαμερίσματος 35 τ.μ. κοντά σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ φτάνει περίπου τα 380 ευρώ. Μαζί με λογαριασμούς, κοινόχρηστα, ένδυση, αναλώσιμα κ.λπ. τα έξοδα αγγίζουν τα 700-800 ευρώ το μήνα. Τα 1.000 ευρώ το χρόνο δε φτουράνε ούτε για ζήτω!. Ακόμα όμως και αυτή η μικρή ανακούφιση για τις οικογένειες αυτών των φοιτητών φαίνεται πως έχει μπει στο μάτι των κυβερνήσεων. Στο ΕΚΠΑ πέρσι η προθεσμία υποβολής των δικαιολογητικών ήταν μία (1) εβδομάδα. Εκατοντάδες φοιτητές συνωστίζονταν με τις ώρες στις ουρές καθημερινά, ενώ άμα έχανες την προθεσμία ή ξεχνιόσουν έπαυες να δικαιούσαι το επίδομα. Είναι γνωστή τακτική, ίδια προσπάθεια είχε γίνει και με την υποβολή αιτήσεων για την κάρτα σίτισης, όμως οι φοιτητές αντέδρασαν έγκαιρα και η υποβολή αιτήσεων πήρε παράταση. Ως ΚΝΕ πιστεύουμε ότι η ανάγκη των φοιτητών και των σπουδαστών για δωρεάν στέγαση είναι δικαίωμα αδιαπραγμάτευτο, δεν είναι εμπόρευμα, είναι βασική ανάγκη. Κάθε φοιτητής και σπουδαστής πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αφιερωθεί στις σπουδές του. Να έχει πρόσβαση στις διαλέξεις, στα εργαστήρια, στις βιβλιοθήκες. Ταυτόχρονα να υπάρχουν εγκαταστάσεις που θα βοηθούν ώστε να μπορεί να αναπτύξει κάποιος όλη του την προσωπικότητα. Ελεύθερο χρόνο για να διαβάσει, να μπορεί να αθληθεί, να ψυχαγωγηθεί, να ασχοληθεί με τη μουσική ή οτιδήποτε άλλο. Είναι απαραίτητο λοιπόν να υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές, εγκαταστάσεις, ανθρώπινο δυναμικό. Να υπάρχουν γήπεδα, θέατρα, ιατρικά κέντρα κλπ. Το κράτος των βιομηχάνων και των εφοπλιστών δεν μπορεί και δεν θέλει να λύσει αυτά τα ζητήματα. Αντιμετωπίζει ως κόστος το να μπορούν οι φοιτητές και οι σπουδαστές να έχουν πρόσβαση στη δωρεάν εκπαίδευση. Γι αυτό το λόγο μετακυλούν το κόστος σπουδών στις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους. Κλείνουν εστίες, υποχρηματοδοτούν τα ιδρύματα,
προκειμένου να εξασφαλίζουν πόρους για την πολύμορφη στήριξη των μονοπωλίων. Πολλοί λένε ότι το πρόβλημα της δωρεάν στέγασης όλων των φοιτητών και των σπουδαστών που το έχουν ανάγκη είναι δύσκολο να λυθεί, πως δε βαστά η οικονομία κλπ. Αυτά όμως τα ζητήματα ο σοσιαλισμός τον 20 ο αιώνα τα είχε λύσει. Όχι απλά παρέχοντας τα βασικά: σίτιση, στέγαση, αθλητισμό, ψυχαγωγία, δουλειά, αλλά και το κράτος έπαιρνε μέτρα ώστε η ποιότητα της παρεχόμενης μέριμνας συνεχώς να αναβαθμίζεται. Οι φοιτητικές εστίες στη Σοβιετική Ένωση, για παράδειγμα, αποτελούσαν συστατικό μέρος κάθε ιδρύματος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα χιλιάδες Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, πανεπιστήμια, πολυτεχνεία, ακαδημίες, ινστιτούτα, ιατρικές σχολές και άλλα διέθεταν όλα, όλα χωρίς εξαίρεση, εστίες για να καλύπτουν τις ανάγκες των φοιτητών και σπουδαστών τους. Αν και ο αριθμός των φοιτητών και των σπουδαστών αυξανόταν συνεχώς, τα πλάνα της σχεδιοποιημένης κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης μπορούσαν πάντα να καλύπτουν τις ανάγκες για τη στέγαση των φοιτητών. Με δεδομένο ότι η πρόσβαση στην Ανώτατη Παιδεία ήταν εξασφαλισμένη για ολόκληρο τον πληθυσμό της αχανούς σε έκταση ΕΣΣΔ, ήταν πολύ πιθανό οι σπουδές κάποιων φοιτητών να συνδέονται άμεσα με την ανάγκη μετεγκατάστασής τους σε άλλη πόλη, ή και σε άλλη Δημοκρατία. Για παράδειγμα στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Λομονόσοφ, το 90% των φοιτητών δεν ήταν κάτοικοι Μόσχας. Από αυτούς δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην στεγαζεται στις εστίες. Ήδη το 1938 το 70% των τακτικών φοιτητών, σε όλη την ΕΣΣΔ, έμεναν σε εστία. Με το πέρας των χρόνων οι ανάγκες στη στέγαση των φοιτητών αυξάνονταν, έτσι και το σοσιαλιστικό κράτος έπαιρνε μέτρα. Την ακαδημαϊκή χρονιά 1976-1977 για παράδειγμα, οι φοιτητές των Σχολών Ανθρωπιστικών Επιστημών (φιλοσοφικής, πολιτικής οικονομίας, ιστορίας, επιστημονικού κομμουνισμού), μεταφέρθηκαν σε άλλο, καινούριο κτήριο, του οποίου μόλις είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή. Ήταν σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από το Πανεπιστήμιο, ένα τεράστιο όμορφο κτήριο 22 ορόφων κατασκευασμένο σε στυλ σταυρού, για να μπορούν όλα τα δωμάτια να έχουν θέα προς τα έξω και να μην είναι τυφλά σε φωταγωγούς. Η εγκατάσταση των φοιτητών σε εκείνη τη φοιτητική εστία συνοδεύτηκε με τη δημιουργία ειδικής στάσης τρόλεϊ, που τα πρωινά έφευγαν με συχνότητα ενός (1) λεπτού. Το σύνολο των φοιτητών απολάμβανε υψηλού επιπέδου ιατρική μέριμνα εντελώς δωρεάν. Με την εισαγωγή στις σχολές γινόταν πλήρης ιατρικός έλεγχος και εξετάσεις, ενώ πλήρης ιατρική και οδοντιατρική περίθαλψη παρεχόταν καθόλη τη διάρκεια των σπουδών. Οι εγκαταστάσεις έδιναν τη δυνατότητα για αθλητισμό, πολιτιστική δημιουργία κλπ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το 1959, το Ινστιτούτο Power Engineering της Μόσχας είχε στις εγκαταστάσεις του 16 ξενώνες συνολικής δυναμικότητας 6000 ατόμων, καταστήματα, χώρους εστίασης, κλειστή πισίνα, γυμναστήρια, γήπεδα και χώρους για διάφορες αθλητικές δραστηριότητες, ένα κέντρο προληπτικής ιατρικής, μια πολυκλινική και ένα κέντρο υγείας δυναμικότητας 250 κλινών.
Το πρόβλημα λοιπόν της στέγασης των φοιτητών, είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί άμεσα και για όλους, με μία μόνο προϋπόθεση. Η οικονομία να έχει ως κίνητρο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών. Η θέση της ΚΝΕ για δωρεάν στέγαση σε όλους τους φοιτητές και σπουδαστές που το έχουν ανάγκη απαντά στις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας στο σήμερα. Γνωρίζουμε και αναδεικνύουμε καθημερινά στους αγώνες, στις παρεμβάσεις μας, ότι όσο κουμάντο στην οικονομία κάνουν τα μονοπώλια, το κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει φιλολαϊκά. Οι ανάγκες των νέων των λαϊκών στρωμάτων που σπουδάζουν, όπως και των νέων εργαζόμενων θα καλύπτονται εξ ολοκλήρου μόνο όταν η εργατική τάξη με τους συμμάχους της κατακτήσει την εξουσία. Όταν γίνει πράξη το σύνθημα Επιστήμη στην υπηρεσία του λαού και της εξουσίας του. Παρόλα αυτά και σήμερα υπάρχουν δυνατότητες να ανακουφιστεί σε ένα βαθμό η λαϊκή οικογένεια από το δυσβάστακτο κόστος σπουδών. Σπουδαστικοί και φοιτητικοί σύλλογοι σε όλη τη χώρα, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, έχουν διαμορφώσει πολύ συγκεκριμένα αιτήματα για χώρους που μπορούν να αξιοποιηθούν ως εστίες. Οι διοικήσεις των ιδρυμάτων και το υπουργείο εδώ και χρόνια πετάνε ο ένας στον άλλον το μπαλάκι των ευθυνών, με σκοπό να μη γίνει τίποτα. Φυσικά όταν πρόκειται να προωθηθούν οι συναλλαγές με επιχειρήσεις τα κονδύλια εμφανίζονται και οι διαδικασίες τρέχουν. Τουλάχιστον δυο χρόνια τώρα το υπουργείο έχει δεσμευτεί να αξιοποιηθεί το κτήριο του ξενοδοχείου La Mirage στην Ομόνοια. Την περασμένη Παρασκευή ο διευθυντής του γραφείου του δημάρχου Αθήνας παραδέχτηκε πως οι διαδικασίες δεν έχουν ξεκινήσει, καθώς το ενοίκιο που θα πρέπει να δίνεται στο απομαχικό ταμείο αεροπορίας (δική του ιδιοκτησία το κτήριο αυτό) είναι γύρω στα 15.000 ευρώ. Παράλληλα δε διέψευσε ότι υπάρχουν σχέδια κατασκευαστικών εταιρειών για ανάπλαση της περιοχής του Μεταξουργείου και δημιουργία φοιτητικών κατοικιών με νοίκι φυσικά. Στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά έχει παραχωρηθεί εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια το κτήριο των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στην Κοκκινιά. Οι φοιτητές όλα αυτά τα χρόνια διεκδικούσαν το κτήριο να διαμορφωθεί ως εστία, μιας και δεν υπάρχει ούτε ένα δωμάτιο για περίπου 8.000 ενεργούς φοιτητές. Μετά από τόσα χρόνια όχι μόνο στο κτήριο δε φτιάχτηκε ούτε μισό δωμάτιο, αλλά φέτος το καλοκαίρι το κέντρο ερευνών του πανεπιστημίου μεταφέρθηκε σε καινούρια γραφεία εκεί. Ο χώρος στον οποίο δίνουμε τη σημερινή συνέντευξη βρίσκεται δίπλα από την πρώην μαθητική εστία Αγ. Αναργύρων, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί ως εστία για τους σπουδαστές των ΤΕΙ. Και όμως, παρόλο που το δημοτικό συμβούλιο των Αγ. Αναργύρων και η διοίκηση του ΤΕΙ Πειραιά έχουν δώσει τη συγκατάθεσή τους στο να προχωρήσει η δημιουργία εστίας, και παρά το γεγονός ότι έχουν πραγματοποιηθεί και σχετικές μελέτες που επιβεβαιώνουν την καταλληλότητα του χώρου, η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα. Την ίδια στιγμή, και ενώ τα ΤΕΙ στην Αττική δεν έχουν εστία, η διοίκηση του ΤΕΙ Αθήνας σε συνεργασία με μεσιτικά γραφεία, βρίσκει ενοικιαζόμενα σπίτια στους σπουδαστές. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι οι φοιτητές και οι σπουδαστές με τον καθημερινό τους αγώνα για την κάλυψη των αναγκών τους χρειάζεται να
δυναμώνουν την πάλη απέναντι στα μονοπώλια και το κράτος τους. Καλούμε τους φοιτητές και τους σπουδαστές να απαιτήσουν με την πάλη τους: Δημοσιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των ιδρυμάτων, που πολλές φορές χρησιμοποιείται για επιχειρηματικούς σκοπούς, προκειμένου να αξιοποιηθούν νέα κτήρια ως εστίες στην ευθύνη του κράτους, χωρίς επιχειρήσεις, ιδιώτες, νοίκια. Ούτε σκέψη για ιδιωτικοποίηση, ξεπούλημα, επιβολή ενοικίων στις ήδη υπάρχουσες εστίες. Καμία εστία να μην κλείσει. Για τους φοιτητές που έκαναν αίτηση και δεν πήραν δωμάτιο να νοικιαστούν δωμάτια σε ξενοδοχεία άμεσα. Μηνιαίο επίδομα ενοικίου σε όσους σπουδάζουν μακριά από τις πόλεις τους και δεν τους δέχτηκαν στις εστίες. Δωρεάν σίτιση για όλους τους οικοτρόφους, να μην κλείσει κανένα εστιατόριο. Επισκευή και ανακαίνιση όλων των παλιών εστιών με κρατική δαπάνη για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.