Φ ρ ο ν τ ι σ τ ή ρ ι α δ υ α δ ι κ ό 1 ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ δυαδικό Γ ε ν ι κ έ ς εξ ε τ ά σ ε ι ς 2 0 1 6 Ιστορία Γ λυκείου Α ν θ ρ ω π ι σ τ ι κ ώ ν Σ π ο υ δ ών Τα θέματα επεξεργάστηκαν οι καθηγητές των Φροντιστηρίων «δυαδικό» Σαλασίδου Δ. ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ ΘΕΜΑ Α1 Να δώσετε το περιεχόμενο των ακόλουθων όρων: α. Κόμμα του Γ. Θεοτόκη β. Προσωρινή Κυβέρνησις της Κρήτης (1905) γ. Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής Μονάδες 15 ΘΕΜΑ Α2 Να χαρακτηρίσετε τις προτάσεις που ακολουθούν γράφοντας στο τετράδιό σας, δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί στην κάθε πρόταση, τη λέξη Σωστό, αν η πρόταση είναι σωστή, ή Λάθος αν η πρόταση είναι λανθασμένη: α. Το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα δεν προέκυψαν ταξικά κόμματα στην Ελλάδα. β. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος παραιτήθηκε από τη θέση του ως Υπουργού Δικαιοσύνης της Κρητικής Πολιτείας στις 18 Μαρτίου 1901. γ. Τον Φεβρουάριο του 1913 πραγματοποιήθηκε η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. δ. Το κόστος των Βαλκανικών πολέμων κλόνισε την εθνική οικονομία. ε. Οι προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να αποτρέψει την κρίση του 1932 εξάντλησαν τα αποθέματα της χώρας σε χρυσό και συνάλλαγμα. Μονάδες 10 ΘΕΜΑ Β1 Να αναφέρετε τους φορείς οργάνωσης της παλιννόστησης (μονάδες 7) και τις συνθήκες που βρήκαν οι πρόσφυγες του πρώτου διωγμού (1914-1918), όταν επέστρεψαν στις εστίες τους (μονάδες 6). Μονάδες 13
2 Φ ρ ο ν τ ι σ τ ή ρ ι α δ υ α δ ι κ ό ΘΕΜΑ Β2 Ποια εμπόδια αντιμετώπισε η αστική αποκατάσταση των προσφύγων κατά τη δεκαετία του 1920. Α π ά ν τ η σ η Μονάδες 12 Α1. α. Σχολικό βιβλίο σελ. 92-93: «Το κόμμα του Γ. Θεοτόκη. Των Αντιβενιζελικών» β. Σχολικό βιβλίο σελ. 213-214: «Η επανάσταση το «Θέρισο»» γ. Σχολικό βιβλίο σελ. 152: «Με βάση το άρθρο των ανταλλάξιμων» Α2. α. Σωστό γ. Λάθος δ. Λάθος ε. Λάθος ζ. Σωστό Β1. Σχολικό βιβλίο σελ. 142-143 : «Η επιστροφή των προσφύγων δρόμο της προσφυγιάς.» Β2. Σχολικό βιβλίο σελ. 157: «Την αστική αποκατάσταση.. λιμανιών κ.α.» ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΕΜΑ Γ1 Με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις και αντλώντας στοιχεία από τα κείμενα που σας δίνονται, να αναφερθείτε: α. στην ασάφεια του ελληνικού συντάγματος του 1864, ως προς την ανάθεση της εντολής για σχηματισμό κυβέρνησης, και στο πρόβλημα που αυτή προκαλούσε, (μονάδες 8) β. στη ρύθμιση με την οποία επιχειρήθηκε η επίλυση του προβλήματος (μονάδες 10) και στις συνέπειες της στο κοινοβουλευτικό σύστημα (μονάδες 7) Μονάδες 25 Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Α Λίγες μέρες μετά το όργιο της εκλογικής νοθείας, στις 29 Ιουνίου 1874, τυπώνεται στην εφημερίδα Καιροί το πολιτικό κατηγορώ του Χαρίλαου Τρικούπη, υπό τον οικείο πλέον τίτλο «Τις πταίει;». [ ] [Σύμφωνα με τον Τρικούπη] αποκλειστικός υπέυθυνος της παρατεταμένης πολιτικής κρίσης που μαστίζει τον τόπο είναι ο θρόνος, «το στοιχείον εις το οποίον διά της διαστροφής των συνταγματικών η- μών θεσμών συγκεντρωθή ολόκληρος η εξουσία». Ο Τρικούπης αποδοκιμάζει
Φ ρ ο ν τ ι σ τ ή ρ ι α δ υ α δ ι κ ό 3 οποιαδήποτε άλλη εκδοχή, που θα επέρριπτε ευθύνες στο λαό ή στα πολιτικά κόμματα: για το Μεσολογγίτη πολιτικό, το μεν έθνος βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα «της υποταγης εις την αυθαιρεσίαν ή της επαναστάσεως», οι δε πολιτικοί είναι ανίκανοι να αντικρούσουν τον απόλυτα μοναρχικό τρόπο διακυβέρνησησς που έχει επιλέξει το στέμμα, εκτός από αυτούς που συνηγορούν αι υποθάλπτουν τη βασιλική αυταρχικότητα. Η αιχμηρή πολιτική θέση του Τρικούπη ολοκληρώνεται με το εξής συμπέρας,μα: ο σχηματισμός κυβερνήσεων πλειοψηφίας και η διαμόρφωση δικομματικού συστήματος είναι η μόνη θεραπεία της νόσου, αυτή που απομακρύνει το έθνος από την επαναστατική, λανθασμένη και ριψοκίνδυνη, κατά την άποψη του, προοπτική. Ν.Μαρωνίτη, «Η εποχή του Γεώργιου Α'. Πολιτική ανανέωση και λυτρωτισμός», Ιστορία τουνέου Ελληνισμού 1770-2000,τ.5,Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2003, σ. 14. Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Β Όπως πλήρης υπήρξεν ο προς τα δικαιώματα του λαού περί την εκλογήν των βουλευτών σεβασμός της κυβερνήσεως μου, ούτως ενδελεχής θέλει είσθαι η παρ εμού αναγνώρισης των από του γράμματος και του πνεύματος του συντάγματος στηριζομένων προνομιών των εκλεκτών του Έθνους. Αι προνομίαι αυταί της Βουλής ανταποκρίνονται προς τα καθήκοντα επιβαλλόμενα εις αυτήν. Απαιτών ως απαραίτητον προσόν των καλούμενων παρ εμού εις την κυβέρνησιν του τόπου την δεδηλωμένην προς αυτούς εμπιστοσύνην της πληονοψηφίας των αντιπροσώπω του Έθνους, απεκδεχομαι* ίνα η Βουλή καθιστά εφικτήν την ύπαρξιν του προσόντος τούτου, ου άνευ αποβαίνει αδύνατος η εναρμόνιος λειτουργία του πολιτεύματος. *απεκδεχομαι: προσδοκώ Βασιλικός λόγος στη Βουλή, 11 Αυγούστου 1875, στο Βιβλίο μαθητή Θέματα Νεοεεληνοκής Ιστορίας, Γ Τάξη Γενικού Λυκείου, Αθήνα, ΙΤΥΕ «Διόφαντος», 2015, σ.79. ΘΕΜΑ Δ1 Με βάση τις ιστορικές σας γνώσεις και αντλώντας στοιχεία από τα παρακάτω κείμενα που σας δίνονται, να αναφερθείτε στις νομοθετικές ρυθμίσεις του 1870-1871 και του 1917 για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος στην Ελλάδα και ειδικότερα: α. στους στόχους και το περιεχόμενο των ρυθμίσεων (μονάδες 15) β. στην υλοποίηση τους (μονάδες 10) Μονάδες 25
4 Φ ρ ο ν τ ι σ τ ή ρ ι α δ υ α δ ι κ ό Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο A Οι λόγοι που ωθούν την κυβέρνηση Κουμουνδούρου στη σημαντική αυτή θεσμική μεταβολή είναι πολλαπλοί. α) Λόγοι οικονομικοί: Με την αγροτική μεταρρύθμιση του 1871 το κράτος επιχειρεί να επαυξήσει τα δικά του έσοδα από τα ποσά της εξαγοράς, όπως και των τραπεζών και των εμπορικών ομάδων, καθώς έρχεται να ενισχύσει τις φυτείες και το μικρό ή μεσαίο οικογενειακό κλήρο. Με την επέκταση των εξαγωγών του αγροτικού προϊόντος των φυτειών, οι εμπορικές ομάδες θα δουν μια ταχεία ανάπτυξη τους, ενώ ταυτόχρονα θα ενισχυθεί ο ρόλος τους στη δανειοδότηση των τρεχουσών αναγκών των νέων τώρα μικροπαραγωγών. Με την παραχώρηση της δημόσιας γης, το κράτος θα στερηθεί το 25% της ακαθάριστης παραγωγής, αλλά θα αποκτήσει νέες πηγές εσόδων, τους φόρους και δασμός που θα επιβληθούν στο αυξημένο τώρα αγροτικό προϊόν των φυτειών, καθώς θα έχουμε μια επέκταση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και αύξηση της παραγωγής. β) Λόγοι κοινωνικοί: Αν και δεν υπάρχει κάποιο συγκροτημένο κίνημα α- κτημόνων, οι καταπατήσεις των εθνικών και εκκλησιαστικών γαιών εκ μέρους μη κληρούχων ή μικροϊδιοκτητών σε διάφορες περιοχές της χώρας, ιδιαίτερα στην Παλοπόννησο, που δημιουργούν εστίες εντάσεων, συνηγορούν για την πρικοδότηση αυτών των κοινωνικών ομάδων με «λαχίδια»* εθνικής γης. [ ] Το όλο εγχείρημα μπορούμε να το δούμε ως ένα μέρος της όλης προσπάθειας του Α. Κουμουνδούρου, που αγκαλίαζει την περίοδο 1860-1880 και αποσκοπεί με την ανάπτυξη της γεωργίας [ ] στην προώθηση της εκβιομηχάνισης στην Ελλάδα. *λαχίδια: τεμάχια γης Θ. Καλαφάτης, «Η αγροτική οικονομίας. Όψεις της αγροτικής ανάπτυξης», Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τ.5, Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2003, σ. 72. Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Β Πρόθεση των Φιλελευθέρων ήταν να ενισχύσουν το εθνικό φρόνημα των χωρικών, βασικής πηγής οπλιτών για τους επερχόμενους πολέμους, αλλά και να ενισχύσουν την έλξη που άκουσε το ελληνικό εθνικό πρόγραμμα μεταξύ των ποικίλων χριστιανικών πληθυσμών της Βόρειας Ελλάδας. Η ρητή υπόσχεση μιας εκτεταμένης αγροτικής μεταρρύθμισης εντάσσεται στην πολιτική αυτή, η οποία είχε άμεσα θετικά αποτελέσματα και προς τις δύο κατευθύνσεις. Αρχικά, η α- παλλοτρίωση των τσιφλικιών (ειδικώς βεβαίως των χριστιανών γαιοκτημόνων) προβλεπόταν να γίνει εκουσίως με αργούς ρυθμούς. Η όξυνση, όμως των ενδοαστικών συγκρούσεων και ο Διχασμός του πολιτικού κόσμου έσπρωξε την Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης να υιοθετήση ένα πιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα υποχρεωτικής απαλλοτρίωσης.
Φ ρ ο ν τ ι σ τ ή ρ ι α δ υ α δ ι κ ό 5 Σ. Δ. Πετμεζάς, «Αγροτική οικονομία. Τα όρια του μοντέλου αγροτικής ανάπτυξης του 19ου αιώνα», στο Χ. Χατζηιωσήφ (επιμ.), Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα. Όψεις πολιτικής και οικονομικής ιστορίας 1900-1940, Αθήνα, Βιβλιόραμα, 2009, σ.219. Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Γ Η λύση που επελέγη ήταν η αναπαραγωγή, στη Βόρειο Ελλάδα, του νοτιοελλεδικού κοινωνικού προτύπου, το οποίο στηριζόταν στη μικρή ιδιοκτησία και την οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση. Το πρότυπο αυτό είχε αποδειχτεί αρκετά επιτυχημένο, αν όχι από οικονομική οπωσδήποτε από πολιτική άποψη, καθώς είχε συμβάλει [ ] στην σταθεροποίηση της κρατικής εξουσίας και του πολιτεύματος. Η διανομή γης ήταν το κυριότερο όπλο που διέθετε το ελληνικό κράτος προκειμένου να νομιμοποιήσει την κυριαρχία του στη Βόρεια Ελλάδα. [ ] Η αγροτική μερρύθμιση άρχισε τελικά να υλοποιείται από 1923 και ύστερα [ ]. Η γη που διένειμε τότε το κράτος ανήκε προηγουμένως κυρίως σε Τούρκους και Βούλγαρους που είχαν αποχωρήσει, στο πλαίσιο της ανταλλαγής των πληθυσμών, αλλά και σε έλληνες μεγαλογαιοκτήμονες. Α. Φραγκιάδης, Ελληνική οικονομία 19ος -20ος αιώνας. Από τον αγώνα της Ανεξαρτησίας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση της Ευρώπης. Αθήνα, Νεφέλη 2007, σ. 130-131 Α π ά ν τ η σ η Γ1 α. Σχολικό βιβλίο σελ. 78-79: «Παρά την έντονη. της αρεσκίας του.» Το πρώτο ιστορικό παράθεμα, αναφερόμενο στις πολιτικές συνθήκες της ε- ποχής έρχεται επιβεβαιώσει αλλά και να συμπληρώσει τις ιστορικές γνώσεις. Πιο αναλυτικά αναφέρεται στο δριμύτατο "κατηγορώ" του Χαρίλαου Τρικούπη όπως αυτο εκφράστηκε στο άρθρο "Τις πταίει;" στην εφημερίδα "Καιροί" με α- φορμή τη νοθεία των εκλογών της 29 ης Ιουνίου 1874. Στο άρθρο αυτό ο νέος τότε πολιτικός αναφέρει ότι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την ταραγμένη πολιτική κατάσταση είναι η συγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του βασιλιά εξαιτίας φυσικά των κενών που παρουσίαζε το σύνταγμα το 1864. Σε καμία μάλιστα περίπτωση δεν δέχεται την επίρριψη ευθυνών είτε στο λαό είτε στα πολιτικά κόμματα. Στη συνέχεια θέτει στο λαό το δίλημμα για το αν θα επιλέξει την ανοχή στις αυθαιρεσίες του βασιλιά ή να θα οδηγηθεί στην επανάσταση. Η επιλογή είναι του λαού καθώς οι πολιτικοί, όπως περιγράφεται από τον Τρικούπη, είναι απολύτως ανίκανοι να αντισταθούν στη μοναρχική συμπεριφορά του βασιλιά,
6 Φ ρ ο ν τ ι σ τ ή ρ ι α δ υ α δ ι κ ό τονίζοντας μάλιστα ότι ορισμένοι από αυτούς την ενισχύουν και την υποβοηθούν. Ως μοναδική λύση λοιπόν, για τον Μεσολογγίτη πολιτικό προβάλλεται η δημιουργία δύο κομμάτων εξουσίας (δικομματικό σύστημα), έτσι ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος της επανάστασης, που κατά την άποψη του είναι μία αρκετά αβέβαιη, ως προς τα αποτελέσματα της, επιλογή. β. Σχολικό βιβλίο σελ. 79: «Η αρχή της δεδηλωμένης του 1875. του πολιτικού τοπίου.» Το δεύτερο ιστορικό παράθεμα είναι μία πρωτογενής πηγή, καθώς αποτελεί μεταφορά του βασιλικού λόγου που εκφωνήθηκε στη Βουλή στις 11 Αυγούστου 1875. Σε αυτόν, ο ίδιος άλλα και η κυβέρνηση του, θα δεχτούν πλήρως τις νέες ρυθμίσεις του συντάγματος και τα και τα καινούργια προνόμια που παραχωρούνται στους αντιπροσώπους του Έθνους. Θεωρεί λοιπόν ότι στο εξής απαραίτητη προϋπόθεση για να συμμετέχει κάποιος βουλευτής στον κυβερνητικό σχηματισμό είναι να έχει την δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των βουλευτών, των αντιπροσώπων δηλαδή του λαού. Τέλος, προσδοκά ότι η ρύθμιση αυτή θα βοηθήσει στην εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος και θα συμβάλλει στην θετική εξέλιξη. Α π ά ν τ η σ η Δ1 α. Σχολικό βιβλίο: σελ. 25 για τις ρυθμίσεις του 1870-1871: «Η οριστική αντιμετώπιση για αρδευόμενα». Σύμφωνα με το πρώτο ιστορικό παράθεμα, που λειτουργεί επιβεβαιωτικά αλλά και ενισχυτικά προς τις ιστορικές μας γνώσεις, η κυβέρνηση Κουμουνδούρου προώθησε τους νόμους του 1870-1871, τόσο για οικονομικούς όσο και για κοινωνικούς λόγους. Ειδικότερα στον οικονομικό τομέα στόχος του κράτους ήταν να ενισχύσει τα έσοδα του ίδιου και των τραπεζικών ιδρυμάτων, μέσω της προώθησης των φυτειών αλλά και των μικρών οικογενειακών αγροτικών μονάδων. Η αυξημένη παραγωγή φυτειών θα οδηγήσει τους εμπόρους σε αύξηση των κερδών τους με αποτέλεσμα να μπορούν να δανειοδοτούν ευκολότερα και γενναιότερα τους μικροπαραγωγούς. Επιπρόσθετα τα κρατικά ταμεία θα ενισχυθούν μέσω των φόρων αλλά και των δασμών που θα ακολουθήσουν ανοδική πορεία ανάλογη εξάλλου με εκείνη της παραγωγής. Στον κοινωνικό τομέα η θέσπιση των νομοθετικών αυτών πλαισίων αποσκοπεί στο να προληφθούν κοινωνικές εντάσεις. Η καταπάτηση των εθνικών και εκκλησιαστικών γαιών ήταν ένας κίνδυνος υπαρκτός που αφενός θα πλούτιζε αφιλοκερδώς τους κατόχους κλήρων ή μικρών ιδιοκτησιών, αφετέρου όμως θα στερούσε το κράτος από έσοδα και ακίνητη περιουσία. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι στόχος του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου ήταν η άνοδος της αγροτικής
Φ ρ ο ν τ ι σ τ ή ρ ι α δ υ α δ ι κ ό 7 παραγωγής η οποία παράλληλα θα βοηθούσε στην ανάπτυξη της βιομηχανίας της χώρας προκειμένου να ακολουθήσουν οι πολύπλοκοι ρυθμοί των εκβιομηχανοποιήμένων κρατών της Δυσής. Σχολικό βιβλίο: σελ. 43-44 για τις ρυθμίσεις του 1917: «Το αποφασιστικό βήμα κρατικού ενδιαφέροντος». Σχετικά με τη μεταρρύθμιση του 1917, όπως σημειώνεται στο δεύτερο ι- στορικό παράθεμα, ακόμα ένας στόχος του Ελευθέριου Βενιζέλου ήταν να τονώσει το εθνικό φρόνημα των αγροτών, οι οποίοι αποτελούσαν σημαντικότατο κομμάτι του ελληνικού στρατού και του ήταν απαραίτητοι εξαιτίας της επικείμενης συμμετοχής της χώρας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι η προσπάθεια του Βενιζέλου να υλοποιήσει την αγροτική ματαρρύθμιση είχε και πολιτικό υπόβαθρο με άμεσα μάλιστα θετικά αποτελέσματα. β. Σχολικό βιβλίο: σελ. 25 για τις ρυθμίσεις του 1870-1871: «Από το 1870 εθνικής αυτής ιδιοκτησίας». Σχολικό βιβλίο: σελ. 43-44 για τις ρυθμίσεις του 1917: «Η αναδιανομή που έγινε Ρουμανίας κ.λ.π.». Αρχικά μάλιστα η μεταρρύθμιση αυτή είχε εθελοντικό χαρακτήρα, μέσω κρατικής χρηματοδότησης, η εξέλιξη της όμως ήταν αρκετά αργή και έτσι η κυβέρνηση του Βενιζέλου αποφάσισε να επιβάλει υποχρεωτικό χαρακτήρα στις απαλλοτριώσεις. Το μέτρο αυτό λήφθηκε κυρίως λόγω των κοινωνικών εντάσεων που ολοένα αυξάνοντας αλλά και του Εθνικού Διχασμού που κορυφώθηκε μετά την μετακίνηση του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη και την ίδρυση της κυβέρνησης της «Εθνικής Άμύνης». Έτσι η λύση που υιοθετήθηκε από τον Βενιζέλο έγινε κατά τα πρότυπα του συστήματος που είχε εφαρμοστεί στη Νότια Ελλάδα. Εκεί η δημιουργία μικρών ιδιοκτησιών, δεν απέφερε στο κράτος υψηλά εισοδήματα, δημιούργησε ό- μως τις συνθήκες για σταθεροποίηση τόσο της κυβέρνησης όσο και του πολιτεύματος συνολικά. Ο Βενιζέλος μάλιστα προσπαθώντας να νομιμοποιήσει την κυβέρνηση του, προώθησε την διανομή των καλλιεργήσιμων εδαφών, εδραιώνοντας την θέση του στη Βόρεια Ελλάδα. Τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι τελικώς η αγροτική μεταρρύθμιση πραγματοποιήθηκε το 1923 και αφορούσε κυρίως εδάφη που προηγουμένως άνηκαν σε Τούρκους και Βούλγαρους που είχαν αποχωρήσει από την Ελλάδα μέσω της Σύμβασης Ανταλλαγής του 1923 και της Συνθήκης του Νεϊγύ αντίστοιχα.