ΑΝΑΡΤΗΤΕΑ ΣΤΟ ΙΑ ΙΚΤΥΟ Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α Από το υπ αριθµ. 21/29-5-2013 πρακτικό συνεδρίασης της Οικονοµικής Επιτροπής Θέρµης Αριθµ.Αποφ. 212/2013 ΘΕΜΑ: Λήψη απόφασης για εξώδικο ή µη συµβιβασµό και κατάργηση δίκης. Στη Θέρµη και στο ηµοτικό Κατάστηµα σήµερα την 29η-5-2013 ηµέρα Τετάρτη και ώρα 8.30 π.µ. συνεδρίασε η Οικονοµική Επιτροπή Θέρµης µετά από την υπ αριθ. 18547/24-5-2013 πρόσκληση συνεδρίασης του Προέδρου και σύµφωνα µε τις διατάξεις των άρθρων 74 και 75τουΝ.3852/2010 (Φ.Ε.Κ. 87/τεύχος Α /2010) περί «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωµένης ιοίκησης Πρόγραµµα Καλλικράτης». Αφού διαπιστώθηκε ότι υπάρχει νόµιµη απαρτία γιατί σε σύνολο 9 µελών βρέθηκαν παρόντα τα 6 µέλη,δηλαδή: Π Α Ρ Ο Ν Τ Ε Σ Α Π Ο Ν Τ Ε Σ 1. Γκουστίλης Θεόδωρος 2. Βεζυρτζής Νικόλαος 3. Γκρόζος Παναγιώτης 1. Τσιλιάς Χρήστος 4. Φάµελλος Σωκράτης 2. Μιχαηλίδης Κων/νος 5. Τσιολάκης Αριστόβουλος 3. Ηρακλής Βασίλειος 6. Αναγνώστου Πασχάλης κηρύχτηκε από τον Πρόεδρο η έναρξη της συνεδρίασης. Στη συνεδρίαση παραβρέθηκε και η Νικολαϊδου Ευθυµία, υπάλληλος του ήµου Θέρµης, για την τήρηση των πρακτικών της Επιτροπής. Ο Πρόεδρος αφού εισηγήθηκε το 5 ο θέµα της ηµερήσιας διάταξης είπε ότι µε την αριθ. 170/2013 απόφαση της Οικονοµικής Επιτροπής ανατέθηκε στο δικηγόρο Θεσσαλονίκης Παπαγιάννη Λέανδρο (Α.Μ. 5781), η παροχή γνωµοδότησης για τον εξώδικο συµβιβασµό µεταξύ του ήµου Θέρµης και του Θεοχάρη Τσιτσίκα του ηµητρίου, ύστερα από την µε αριθ.πρωτ. 12789/8-4- 2013 αίτησή του µε την οποία αιτείται τον εξώδικο συµβιβασµό, καθώς έχει ασκήσει την µε αριθ. καταθ. ΑΓ970/13-2-2013 αγωγή αποζηµιώσεως κατά του ήµου Θέρµης. εδοµένης της ανωτέρω αγωγής ύψους 4.319,60 αιτείται τον εξώδικο συµβιβασµό µε το ποσό των 3.000,00 λόγω ατυχήµατος που υπέστη στην κεντρική οδό Αγ.Αντωνίου. Σύµφωνα µε το άρθρο 72 παρ. 1 περ. ιδ του Ν. 3852/2010, όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 6 παρ. 5 του Ν. 4071/2010, η Οικονοµική Επιτροπή «αποφασίζει για το δικαστικό συµβιβασµό και τον εξώδικο συµβιβασµό ή κατάργηση δίκης που έχουν αντικείµενο µέχρι του ποσού των τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ και εισηγείται στο δηµοτικό συµβούλιο για τον εξώδικο συµβιβασµό ή την κατάργηση δίκης που έχουν αντικείµενο που υπερβαίνει το παραπάνω ποσό».
Ύστερα από τα παραπάνω έθεσε υπόψη τη γνωµοδότηση του δικηγόρου κ. Παπαγιάννη Λέανδρου σύµφωνα µε την οποία: «.Ο Θεοχάρης Τσιτσίκας έχει ασκήσει στο Μονοµελές ιοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης την µε αριθ. καταθ. ΑΓ970/13-2-2013 αγωγή αποζηµιώσεως κατά του ήµου Θέρµης, νοµίµως επιδοθείσα, που ζητά ποσό 4.319,60, λόγω ατυχήµατος που υπέστη στην οδό του Αγ. Αντωνίου, από Θεσσαλονίκη προς Μονοπήγαδο, παραθέτοντας και την µε αριθ. 14.689/2012 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία όπως ισχυρίζεται τον δικαίωσε στο 50% της ζηµίας του, καθώς στο σηµείο υπήρξε πινακίδα STOP, που δεν επανατοποθετήθηκε µε ευθύνη του ήµου. Στην συνέχεια µε την µε αρ. πρωτ. 12789/8-4-2013 αίτηση του αιτείται τον εξώδικο συµβιβασµό µε το ποσό των 3.000,00. Επί αυτού του θέµατος σύµφωνα µε το άρθρο 72 Ν. 3852/2010 παρ. 1 περ. ιδ αρµόδια είναι η Οικονοµική Επιτροπή, ωστόσο «για την περίπτωση ιδ της παραγράφου 1, η απόφαση λαµβάνεται ύστερα από γνωµοδότηση δικηγόρου, η ανυπαρξία της οποίας συνεπάγεται ακυρότητα της σχετικής απόφασης..». Επί του θέµατος αυτού γνωµοδοτών ως ακολούθως: Α) ΝΟΜΙΚΟ ΜΕΡΟΣ-ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΙΑΤΑΞΕΙΣ Το άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ ορίζει ότι «Για παράνοµες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του ηµοσίου κατά την άσκηση της δηµόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το ηµόσιο ενέχεται σε αποζηµίωση, εκτός εάν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συµφέροντος». Το άρθρο 106 του ιδίου ως άνω Νόµου ορίζει ότι: «Οι διατάξεις των δύο προηγούµενων άρθρων εφαρµόζονται και για την ευθύνη των δήµων των κοινοτήτων ή των άλλων νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους». Όπως, άλλωστε, έχουν αποφανθεί κατ επανάληψη τα Ανώτατα ικαστήρια, αγωγή αποζηµιώσεως κατά του δηµοσίου, των οργανισµών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νοµικών προσώπων δηµοσίου δικαίου για πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του, υπαγόµενη ήδη µετά το ν. 1406/1983 (άρθρο 1 παρ. 2 περ. η) στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, παρέχεται, βάσει της διάταξης των άρθρων 105 και 106 Εισ.Ν.Α.Κ., στις περιπτώσεις ευθύνης του δηµοσίου όχι µόνο από την έκδοση µη νόµιµης εκτελεστής διοικητικής πράξης των οργάνων του ή από τη µη νόµιµη παράλειψη προς έκδοση τέτοιας πράξης, αλλά και από τη µη νόµιµη υλική ενέργεια των οργάνων του ηµοσίου ή των Ο.Τ.Α. ή των ν.π.δ.δ. ή από παράλειψη οφειλόµενης υλικής ενέργειας, οι οποίες τελέσθηκαν σε συνάρτηση προς την οργάνωση και λειτουργία της δηµόσιας υπηρεσίας ή εξαιτίας τους και δεν συνδέονται µε την ιδιωτική διαχείριση της περιουσίας του ηµοσίου ή των Ο.Τ.Α. ή των ν.π.δ.δ., ούτε οφείλονται σε προσωπικό πταίσµα του οργάνου, που ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών του καθηκόντων (Α.Ε. 5/1995 Ελλ νη 36. 562, ΣτΕ 3042/92 Ολ, 842, 1381, 2463/98, 2763/99, 2739/2000, 740/2001). Ως τέτοια παράλειψη οφειλόµενης υλικής ενέργειας που γίνεται δεκτή και από τα ιοικητικά ικαστήρια της ουσίας είναι και η παράλειψη των ήµων για συντήρηση του οδοστρώµατος και η παράνοµη παράλειψη των οργάνων του ήµου να τοποθετηθεί πινακίδα ΣΤΟΠ (αναφέρουµε ενδεικτικά την 2132/2007 απόφαση του ΜδιοικΠρωτΘεσ και την υπ αρ. 508/2009 ΕφΑθ). Περαιτέρω το άρθρο 4 του Ν. 3155/1955 ορίζει ότι: «ηµοτικαί και Κοινοτικαί οδοί είναι αι οδοί αι εξυπηρετούσαι τας πάσης φύσεως ανάγκας ενός ήµου ή µιας Κοινότητος εντός των διοικητικών ορίων αυτού» και το αρ
5 παρ. 3 του ιδίου Νόµου: «ηµοτικαί και Κοινοτικαί οδοί κατασκευάζονται, ανακαινίζονται και συντηρούνται υπό των οικείων ήµων και Κοινοτήτων» Επιπλέον µε το άρθρο 75 παρ. Ι γ. 16 του νέου Κώδικα ήµων και Κοινοτήτων (Ν. 3463/2006) στις αρµοδιότητες των ήµων υπάγονται και η εκπόνηση κυκλοφοριακών µελετών, καθώς και η µελέτη, εκτέλεση και επίβλεψη των εργασιών σήµανσης, σηµατοδότησης και ηλεκτροφωτισµού του οδικού δικτύου του δήµου. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι υφίσταται καταρχήν στην γενικότητά της αδικοπρακτική ευθύνη του ήµου προς αποζηµίωση που καλύπτει σύµφωνα µε το αρ. 298 ΑΚ κάθε θετική ή αποθετική ζηµία (διαφυγόν κέρδος) του ζηµιωθέντος από έλλειψη σήµανσης. Ωστόσο αυτό µετριάζεται από το άρθρο 300 ΑΚ το οποίο εφαρµόζεται και στις αγωγές αποζηµίωσης και στα διοικητικά ικαστήρια ως γενική αρχή δικαίου (βλ. ενδεικτικά ΠρΑθ 2065/2008), και ορίζει ότι «Αν εκείνος που ζηµιώθηκε συντέλεσε από δικό του πταίσµα στη ζηµία ή την έκτασή της, το δικαστήριο µπορεί να µην επιδικάσει αποζηµίωση ή να µειώσει το ποσό της.. Η διάταξη αυτή εφαρµόζεται και για το πταίσµα των προσώπων για τα οποία ευθύνεται εκείνος που ζηµιώθηκε.» Ο ισχυρισµός περί συντρέχοντος πταίσµατος είναι συνήθης, διότι υπάρχει συναιτιότητα διαφόρων παραγόντων για την επέλευση της ζηµίας. Τέλος το άρθρο 5 του Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας (Ν. 2717/1999, όπως ισχύει σήµερα) που ρυθµίζει την δέσµευση των διοικητικών ικαστηρίων από άλλες αποφάσεις ικαστηρίων ορίζει: «1. Τα δικαστήρια δεσµεύονται από τις αποφάσεις άλλων διοικητικών δικαστηρίων, κατά το µέρος που αυτές αποτελούν εδικασµένο, σύµφωνα µε όσα ορίζουν οι σχετικές διατάξεις. 2. Τα δικαστήρια δεσµεύονται, επίσης, από τις αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων, οι οποίες, σύµφωνα µε τις κείµενες διατάξεις, ισχύουν, έναντι όλων, καθώς και από τις αµετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων ως προς την ενοχή του δράστη.» Όπως έχει επανειληµµένα ερµηνεύσει το Συµβούλιο της Επικρατείας το άρθρο 120 του Κώδικα Φορολογικής ικονοµίας, το οποίο σύµφωνα µε την αιτιολογική έκθεση του Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας απετέλεσε την βάση για το ανωτέρω άρθρο 5 του ισχύοντος Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας, οι αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων αποτελούν δεδικασµένο εάν εξεδόθησαν επί υποθέσεων, στις οποίες είναι αναζητητέα η αντικειµενική αλήθεια εκ λόγων δηµοσίου συµφέροντος και ισχύουν έναντι πάντων. Μη συντρεχόντων των όρων τούτων οι αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων δεν αποτελούν δεδικασµένο για την διοικητική δίκη, το διοικητικό δικαστήριο δύναται να κρίνει αντίθετα, πλην όµως οφείλει να αιτιολογεί ειδικά, γιατί οδηγήθηκε σε αντίθετη κρίση, µε ειδική αιτιολόγηση, και αυτό µόνο στην περίπτωση που η απόφαση του πολιτικού δικαστηρίου είναι τουλάχιστον τελεσίδικη (ΣτΕ 1345/1978, 1628/1981, 357/1989, 1592/1994, 2267/1994, 3328/1996). Β) Κατόπιν του προεκτεθέντος νοµικού µέρους για την συγκεκριµένη περίπτωση πρέπει να ειπωθούν τα εξής: Η επικαλούµενη από τον αιτούντα τον συµβιβασµό 14.689/2012 απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης αποφαίνεται µέσα από το νοµικό της σκεπτικό, αλλά δεν µας γνωστοποιείται αν αυτή είναι τελεσίδικη. Ακόµη και αν αυτή είναι τελεσίδικη, σύµφωνα µε τα προεκτεθέντα δεν δεσµεύει το αρµόδιο ιοικητικό Πρωτοδικείο, ώστε αυτό µπορεί να αποφασίσει διαφορετικά για τα θέµατα που κρίθηκαν, µε ειδική προς τούτο αιτιολόγηση. Έτσι επιδέχεται η διοικητική υπόθεση και διαφορετική εκτίµηση για το ύψος της ζηµίας, καθώς και για τα άλλα ζητήµατα που εξέτασε η απόφαση του αστικού δικαστηρίου. Το πλέον σηµαντικό είναι ότι η ανωτέρω απόφαση δεν αποφαίνεται (δεν θα µπορούσε άλλωστε ελλείψει δικαιοδοσίας) περί της υπαιτιότητας του ήµου
και των οργάνων αυτού, απλώς επαναλαµβάνει το γεγονός της έλλειψης κατά την στιγµή του ατυχήµατος της πινακίδας, σύµφωνα και µε το υπ αρ. πρωτ. 6518/19-7-2010 έγγραφο του τότε ήµου Βασιλικών, όπου οµολογείται και βέβαια δεν πρόκειται να αµφισβητηθεί σήµερα από τον νυν ήµο. Αρµόδιο για την σχετική κρίση περί υπαιτιότητας είναι µόνο το ιοικητικό Πρωτοδικείο. Άλλωστε συχνότατα συµβαίνουν τροχαία ατυχήµατα τα οποία καταστρέφουν πινακίδες σήµανσης, έτσι ώστε εν προκειµένω ο τότε δήµος Βασιλικών µε τις στοιχειώδεις υποδοµές που διέθετε να µην προλαβαίνει να αποκαθιστά άµεσα την οδική σήµανση. Ενήργησε λοιπόν σύµφωνα και µε τις επιχειρησιακές του δυνατότητες, κατόπιν εκχώρησης αρµοδιοτήτων από άλλες υπηρεσίες χωρίς την απαραίτητη οργάνωση, ωστόσο κατάφερε να αποκαταστήσει την πινακίδα που είχε καταστραφεί από άλλο τροχαίο ατύχηµα εντός έξι (6) ηµερών. Το στοιχείο αυτό της αντικειµενικής αδυναµίας προς άµεση αποκατάσταση, δηλαδή η έλλειψη αµέλειας, θα προβληθεί προς εκτίµηση στο διοικητικό δικαστήριο, ώστε να απορριφθεί η υπαιτιότητα του οργάνου του ήµου, από την οποία και εξαρτάται τελικώς αν θα γίνει δεκτή η αγωγή αποζηµίωσης. Περαιτέρω ένα σηµαντικό στοιχείο, στο οποίο η υπεράσπιση του ήµου θα βασιστεί είναι ότι η απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου αποδίδει πταίσµα ελλείψεως προσοχής και στους δύο οδηγούς, ώστε αν υπήρχε αµοιβαία προσοχή θα µπορούσε το συγκεκριµένο ατύχηµα να είχε αποφευχθεί, για το λόγο αυτό και δίδει συνυπαιτιότητα εκάστου οδηγού στο τροχαίο ατύχηµα 50%. Εκτιµώντας και τις συγκεκριµένες περιστάσεις ο γνωµοδοτών θεωρεί ότι θα µπορούσε να ευδοκιµήσει ένσταση συντρέχοντος πταίσµατος κατά του ενάγοντος Θ. Τσιτσίκα, για ζητήµατα που ήδη θέτει η απόφαση του Μονοµελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και έχουν να κάνουν µε τις συντρέχουσες περιστάσεις και τα εκτιθέµενα περιστατικά. Υπάρχει δηλαδή πιθανότητα το ιοικητικό ικαστήριο να εκτιµήσει όλες τις παραπάνω ιδιαίτερες περιστάσεις και να προβεί σε µία περιορισµένης έκτασης αποζηµίωση σε σχέση µε το αιτούµενο ποσό. Ως εκ τούτου ο γνωµοδοτών κρίνει ότι απαιτείται η προσφυγή στην δικαστική κρίση του ιοικητικού ικαστηρίου, το οποίο θα αποφανθεί µάλιστα λόγω ποσού οριστικά και τελεσίδικα, σε ένα βαθµό (αρ. 92 Κ ). Κατά την νοµική εκτίµηση του γνωµοδοτούντα, οι πιθανότητες καθολικής αποδοχής της αγωγής δεν είναι ισχυρές, µε ενδεχόµενο να γίνει δεκτή µείωση του αιτουµένου, λόγω συνυπαιτιότητας, και οι σχετικοί ισχυρισµοί θα προβληθούν στο ικαστήριο, το οποίο και θα αποφασίσει σχετικά. Για όλους τους ανωτέρω λόγους γνωµοδοτώ κατά του εξώδικου συµβιβασµού στο αιτούµενο ποσό των 3.000 ευρώ προ της εκδόσεως δικαστικής απόφασης.» Ύστερα από τα παραπάνω ο Πρόεδρος πρότεινε την λήψη απόφασης κατά του εξώδικου συµβιβασµού και την κατάργηση της εκκρεµούς δίκης και κάλεσε την Οικονοµική Επιτροπή να αποφασίσει σχετικά. Η Οικονοµική Επιτροπή αφού έλαβε υπόψη της την εισήγηση του Προέδρου της, τη γνωµοδότηση του δικηγόρου και τις διατάξεις του άρθρου 72 παρ. 1 περ. ιδ), εδ. 2 και παρ. 2 του Ν.3852/2010 Α Π Ο Φ Α Σ Ι Ζ Ε Ι οµόφωνα Κατά του εξώδικου συµβιβασµού µεταξύ του ήµου Θέρµης και του Κου Θεοχάρη Τσιτσίκα ύστερα από την µε αριθ.πρωτ. 12789/8-4-2013 αίτησή του µε την οποία αιτείται τον εξώδικο συµβιβασµό, καθώς έχει ασκήσει την µε αριθ.
καταθ. ΑΓ970/13-2-2013 αγωγή αποζηµιώσεως κατά του ήµου Θέρµης. εδοµένης της ανωτέρω αγωγής ύψους 4.319,60 αιτείται τον εξώδικο συµβιβασµό µε το ποσό των 3.000,00 λόγω ατυχήµατος που υπέστη στην κεντρική οδό Αγ.Αντωνίου. Αποδέχεται τη γνωµοδότηση του δικηγόρου κου Παπαγιάννη Λέανδρου σύµφωνα µε την οποία απαιτείται η προσφυγή στην δικαστική κρίση του ιοικητικού ικαστηρίου, το οποίο θα αποφανθεί µάλιστα λόγω ποσού οριστικά και τελεσίδικα, σε ένα βαθµό (αρ. 92 Κ ). Κατά την νοµική εκτίµηση του γνωµοδοτούντα, οι πιθανότητες καθολικής αποδοχής της αγωγής δεν είναι ισχυρές, µε ενδεχόµενο να γίνει δεκτή µείωση του αιτουµένου, λόγω συνυπαιτιότητας, και οι σχετικοί ισχυρισµοί θα προβληθούν στο ικαστήριο, το οποίο και θα αποφασίσει σχετικά Η απόφαση αυτή πήρε αύξοντα αριθµό 212/2013. Αφού τελείωσαν τα θέµατα της ηµερήσιας διάταξης, λύνεται η συνεδρίαση. Για το παραπάνω θέµα συντάχθηκε το παρόν πρακτικό και υπογράφεται ως εξής: ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Ο ΠΡΟΕ ΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Ο ΑΝΤΙ ΗΜΑΡΧΟΣ Υ Π Ο Γ Ρ Α Φ Ε Σ ΓΚΟΥΣΤΙΛΗΣ ΘΕΟ ΩΡΟΣ