14 Επιστημονικό πιστημονικό Συνέδριο Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας ο Πάτρα, 8-11 Οκτωβρίου 2015 Η επιστήμη των Φυτών: Θεμέλιο για τη Διατήρηση της Φύσης ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ
Τίτλος: 14ο Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας Η επιστήμη των Φυτών: θεμέλιο για τη Διατήρηση της Φύσης Έκδοση: Ελληνική Βοτανική Εταιρεία Επιμέλεια Έκδοσης: Παναγιώτης Δημόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών Αθανάσιος Καλλιμάνης, Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών Μαρία Πανίτσα, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πατρών Copyright 2015 Ελληνική Βοτανική Εταιρεία Website: www.hbs.gr Επιμέλεια παραγωγής και εκτύπωση: ΚΑΤΑΓΡΑΜΜΑ, 2742 029333
ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ 14 ου ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΤΑΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Πρόεδρος Καθηγητής Π. Δημόπουλος, Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος & Φυσικών Πόρων, Πανεπιστήμιο Πατρών Μέλη Διοικητικό Συμβούλιο Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας Καθηγητής Κ.Α. Θάνος, Τμήμα Βιολογίας, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Καθηγήτρια Σ. Κοκκίνη, Τμήμα Βιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Δρ. Κ. Κουτσοβούλου, Τμήμα Βιολογίας, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Δρ. Ι. Μπαζός, Τμήμα Βιολογίας, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Δρ. Ε. Δασκαλάκου, ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΜΔΟ & ΤΔΠ Πανεπιστήμιο Πατρών Καθηγητής Γ. Ιατρού, Τμήμα Βιολογίας Καθηγητής Δ. Τζανουδάκης, Τμήμα Βιολογίας Καθηγητής Δ. Χριστοδουλάκης, Τμήμα Βιολογίας Επικ. Καθ. Γ. Γραμματικόπουλος, Τμήμα Βιολογίας Επίκ. Καθ. Α. Καλλιμάνης, ΤΔΠΦΠ Επίκ. Καθ. Μ. Πανίτσα, ΤΔΠΦΠ Επίκ. Καθ. Γ. Πετροπούλου, Τμήμα Βιολογίας Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Καθηγητής Γ. Καραμπουρνιώτης, ΤΕΦΠ Λέκτορας Π. Τρίγκας, ΤΕΦΠ Λέκτορας Ε. Π. Μπαρέκα ΤΕΦΠ Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Καθηγήτρια K. Ραδόγλου, ΤΔΔΠΦΠ Αναπλ. Καθ. Α. Παπαγεωργίου, ΤΔΔΠΦΠ Λέκτορας Γ. Κοράκης, ΤΔΔΠΦΠ Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Λέκτορας Ε. Λεβίζου, ΤΓΦΠΑΠ Πανεπιστήμιο Κρήτης Καθηγητής Κ. Κοτζαμπάσης, Τμήμα Βιολογίας Αναπλ. Καθ. Σ. Πυρίντσος, Τμήμα Βιολογίας Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Αναπλ. Καθ. Α. Κυπαρίσσης, ΤΒΕΤ Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός "ΔΗΜΗΤΡΑ" Δρ. Σωτήρης Ορφανίδης, ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ,ΙΝΑΛΕ Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Καθηγήτρια Μ. Αριανούτσου, Τμήμα Βιολογίας Καθηγητής Χ. Κατσαρός, Τμήμα Βιολογίας Αναπλ. Καθ. Κ. Γεωργίου, Τμήμα Βιολογίας Αναπλ. Καθ. Σ. Ριζοπούλου, Τμήμα Βιολογίας Επικ. Καθ. Ε. Καψανάκη, Τμήμα Βιολογίας Επικ. Καθ. Θ. Κωνσταντινίδης, Τμήμα Βιολογίας Επικ. Καθ. Α. Ρούσσης, Τμήμα Βιολογίας Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Καθηγήτρια Ε. Κωνσταντινίδου, Τμήμα Γεωπονίας Καθηγητής Θ. Λαναράς, Τμήμα Βιολογίας Καθηγητής Ε. Ελευθερίου, Τμήμα Βιολογίας Αναπλ. Καθ. Ε. Ελευθεριάδου, ΤΔΦΠ Αναπλ. Καθ. Κ. Θεοδωρόπουλος, ΤΔΦΠ Αναπλ. Καθ. Α. Μαμώλος, Τμήμα Γεωπονίας Επίκ. Καθ. Ρ. Καρούσου, Τμήμα Βιολογίας Επίκ. Καθ. Ι. Τσιριπίδης, Τμήμα Βιολογίας Επίκ. Καθ. Κ. Καραμανώλη, Τμήμα Γεωοπονίας Λέκτορας Α. Δρούζας, Τμήμα Βιολογίας Λέκτορας Ε. Χανλίδου, Τμήμα Βιολογίας Πανεπιστήμιο Αιγαίου Καθηγήτρια Θ. Πετανίδου, Τμήμα Γεωγραφίας Αναπλ. Καθ. Π. Δημητρακόπουλος, Τμήμα Περιβάλλοντος 6 14 o Συνέδριο Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας
2η Συνεδρία προφορικών ανακοινώσεων Φυκολογία - Μυκητολογία The Habitats Directive (92/43/EU) requires assessment of Degree of Conservation (DC) of the habitat types in three categories (satisfactory-a, non-satisfactory sufficient-b, non-satisfactory bad-c) and at two spatial scales (reference grid-10x10km, Site Natura 2000). The assessment criteria proposed were the structure and functions DC of the natural habitat type and restoration possibilities. EPAMATH includes two Natura 2000 Sites, Nestos Delta and Keramoti lagoons (GR1150010) and "Lakes and Lagoons Thrace (GR1130009), consisting of 15 major lagoons with salinities ranged from 3.1 to 45.2. Seventy samples in total of benthic macrophytes were collected from 20 stations belonging to 10 lagoons (4-GR1150010, 6-GR1130009) using box-corer (17x17 cm). Twenty six species, of which 4 belonged to angiosperms and 22 to marine macroalgae (10 Chlorophyta, 9 Rhodophyta, 1 Ochrophyta, Cyanobacteria) were identified in total. DC of sampling stations with salinity >5 was estimated by MATECS methodology, while DC of sampling stations with salinity <5 based on expert judgment. In both cases the stress (pressure) index (EII) was taken into consideration. The marine habitat s type 1150 DC was unsatisfactory-sufficient (2 grids A, 1 B, 3 unknown) for GR1150010 and unsatisfactory-bad (1 grid B, 4 C, 1 unknown) for GR1130009. Περαιτέρω εξάπλωση και η βαθύτερη αναφορά του ξενικού φύκους Caulerpa taxifolia var. distichophylla (Ulvophyceae, Bryopsidales) στην ανατολική Μεσόγειο Λουϊζίδου Π. (1, 2), Aπλικιώτη M. (3), Mυστικού A. (2), Mάρκου M. (3), Σταύρου Π. (3), Καλογήρου Σ. (4), Tσιάμης K. (5), Παναγιωτίδης Π. (5), Küpper F.C. (2) (1) Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας, Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου, Οδός Κω, 85100, Ρόδος, Ελλάδα, vivian biol @yahoo.com (2) Oceanlab, University of Aberdeen, Main Street, Newburgh, AB41 6AA, Scotland, UK (3)Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών, Υπουργείο Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, 1416, Λευκωσία, Κύπρος (4) Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών πόρων και Εσωτερικών Υδάτων, Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου, Οδός Κω, 85100, Ρόδος, Ελλάδα (5) Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας, Ανάβυσσος 19013, Αττική, Ελλάδα Το ξενικό χλωροφύκος Caulerpa taxifolia var. distichophylla (Sonder) Verlaque, Huisman and Procacini είναι ένα φύκος αυστραλιανής προέλευσης το οποίο αναφέρθηκε πρόσφατα στη Μεσόγειο στα ΝΑ της Τουρκίας, τη Σικελία, τη Κύπρο και τη Μάλτα. Στη παρούσα εργασία αναφέρουμε νέες περιοχές εξάπλωσης για το συγκεκριμένο τάξο στη Κύπρο και τη πρώτη του αναφορά από τη Ρόδο. Τα δείγματα αναγνωρίστηκαν με συνδυασμό μορφολογικών χαρακτηριστικών και μοριακών μεθόδων, περιλαμβανομένης της αλληλούχισης περιοχών των ITS και tufa γονιδίων. Στα σημεία δειγματοληψίας, το είδος C. taxifolia var. distichophylla ήταν το επικρατές, μπορώντας δυνητικά να Πάτρα, 8-11/10/2015 41
2η Συνεδρία προφορικών ανακοινώσεων Φυκολογία - Μυκητολογία εκτοπίσει τα αυτόχθονα είδη. Το είδος παρουσιάζει μεγάλη πλαστικότητα καθώς συλλέχθηκε σε μεγάλο εύρος βάθους, από την επιφάνεια μέχρι και τα 100 m, σε ποικιλία ενδιαιτημάτων, όπως σκληρό και μαλακό υπόστρωμα καθώς και σε εγκαταλελειμμένα αλιευτικά εργαλεία. Στη παρούσα εργασία το είδος συλλέχθηκε στο μέγιστο βάθος εμφάνισης των ειδών του γένους Caulerpa στη Μεσόγειο και μένει να αποδειχθεί ότι αναπαράγεται σε αυτό το βάθος. Further expansion and the deepest records of the alien seaweed Caulerpa taxifolia var. distichophylla (Ulvophyceae, Bryopsidales) in the Eastern Mediterranean Sea Louizidou P.(1,2), Aplikioti M.(3), Mystikou A.(2), Marcou M.(3), Stavrou P.(3), Kalogirou S.(4), Tsiamis K.(5), Panayotidis P.(5), Küpper F.C. (3) (1) Hellenic Centre for Marine Research, Inst. of Oceanography, Hydrobiological Station of Rhodes, Cos Street, 85100, Rhodes, Greece vivian_biol@yahoo.com (2) Oceanlab, University of Aberdeen, Main Street, Newburgh, AB41 6AA, Scotland, UK (3)Department of Fisheries & Marine Research, Ministry of Agriculture, Rural Development & Environment, 1416, Nicosia, Cyprus (4) Hellenic Centre for Marine Research, Institute of Marine Biological Resources and Inland Waters, Hydrobiological Station of Rhodes, Cos Street, 85100, Rhodes, Greece (5) Hellenic Centre for Marine Research (HCMR), Institute of Oceanography, Anavyssos 19013, Attica, Greece Caulerpa taxifolia var. distichophylla (Sonder) Verlaque, Huisman and Procacini is a green alga of Australian origin recently reported as an alien species in the Mediterranean Sea, where it is known from SE Turkey, Sicily, Cyprus and Malta. In the current study we present additional records of this taxon, expanding its known distribution into the Eastern Mediterranean Sea, and provide additional records from Cyprus and the first records from Rhodes Island (Greece). Our specimens were identified through a combination of morphological and molecular methods involving sequencing of ITS and tufa. Locally, C. taxifolia var. distichophylla occurred in high abundances and dominated the benthic community, suggesting that has the potential to become a major pest in the Mediterranean. It was also observed over a very wide depth range, from the sea surface to at least 100 m depth, on a variety of natural soft and hard substrates as well as abandoned fishing nets, suggesting a broad environmental plasticity. One of the findings reported here constitutes the deepest record of an alien Caulerpa in the Mediterranean Sea, even though it remains to be demonstrated that it actually grows at this site and depth rather than being merely a drift specimen. 42 14 o Συνέδριο Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας
ΧΟΡΗΓΟΙ: