ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ Α ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ

ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ Α ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ Κωνσταντίνου Ξυπολιτά Σίμου Πρέντζια Παναγιώτη Χατζηιωσήφ Μάριου Τερζάκη

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ Μεταδοτικές ασθένειες σελ. 3-6 Φάρμακα-Φαρμακευτικές ουσίες.σελ. 6-8 Η εξέλιξη της ιατρικής και της αντιμετώπισης των ασθενειών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα..σελ. 8-15 Φαρμακοβιομηχανίες.σελ. 15-21 Συμπεράσματα.σελ. 21-22 Βιβλιογραφία-Ιστοσελίδες..σελ. 22-23

ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥΣ Οι ασθένειες ταλαιπωρούσαν την ανθρωπότητα από την αρχαιότητα. Μεγάλες επιδημίες αφαίρεσαν πάμπολλες ζωές τα παλαιότερα χρόνια. Περίπου το 540 μ. Χ. η πανούκλα ξέσπασε στην Κωνσταντινούπολη αφανίζοντας το μισό πληθυσμό της. Κατά την περίοδο του μεσαίωνα, επιδημία πανούκλας αφάνισε το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρώπης, κυρίως την τετραετία 1347-1351. Τα έτη 1918-1919 ξέσπασε επιδημία γρίπης. Η «Ισπανική γρίπη» όπως έμεινε γνωστή, αφαίρεσε τη ζωή δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, πολύ περισσότερων από τον Α παγκόσμιο πόλεμο Και άλλες ασθένειες όπως η χολέρα, ακολούθησαν τους δρόμους του εμπορίου και εξαπλώθηκαν σε όλον τον κόσμο. Οι μεταδοτικές ασθένειες ήταν η αιτία θανάτου πολλών ανθρώπων, ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν. Προστασία από τα μικρόβια μας προσφέρουν διάφοροι μικροοργανισμοί οι οποίοι γίνονται διακριτοί μόνο με τη βοήθεια μικροσκοπίου. Γύρω μας υπάρχουν εκατομμύρια από αυτούς που είναι αόρατοι με γυμνό μάτι, αφού το μέγεθός τους είναι πολύ μικρό, μικρότερο από 0,1 χιλιοστά του μέτρου. Οι μικροοργανισμοί αυτοί μπορεί να είναι μικρόβια, βακτήρια ή ιοί και ζουν παντού γύρω μας: στον αέρα, στο νερό, στο έδαφος, ακόμη και στο σώμα μας. Οι περισσότεροι από αυτούς όχι μόνο είναι αβλαβείς για μας, αλλά και εξαιρετικά χρήσιμοι. Χάρη στους μικροοργανισμούς σαπίζουν και τελικά ανακυκλώνονται τα άχρηστα υλικά στη φύση. Το γιαούρτι, το τυρί, το κρασί, το ξίδι και άλλα προϊόντα παρασκευάζονται χάρη στους μικροοργανισμούς. Δυστυχώς δεν είναι όλοι οι μικροοργανισμοί ωφέλιμοι για τον άνθρωπο. Κάποιοι είναι επικίνδυνοι. Αυτοί οι μικροοργανισμοί ονομάζονται παθογόνοι. Εισέρχονται στο σώμα μας από το στόμα, τη μύτη και τα ανοιχτά τραύματα και προκαλούν ασθένειες στον οργανισμό μας. Πολλαπλασιάζονται μέσα μας και πολλές φορές μεταφέρονται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Τότε μιλάμε για μεταδοτικές ασθένειες. Η είσοδος ενός παθογόνου μικροοργανισμού στο σώμα μας λέγεται μόλυνση. Όταν εγκατασταθεί στον οργανισμό μας αρχίζει να πολλαπλασιάζεται και τότε λέμε πως έχουμε πάθει

λοίμωξη. Οι μεταδοτικές αυτές ασθένειες λέγονται και λοιμώδεις γι αυτόν τον λόγο. Στις μεταδοτικές ασθένειες ανήκει η ιλαρά, η οποία μπορεί να προκαλέσει πνευμονία ή εγκεφαλίτιδα. Εμφανίζεται με εξανθήματα σε όλο το σώμα. Οι ιοί της γρίπης μεταλλάσσονται και τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια ή και θανατηφόρα. Η πνευμονική φυματίωση μεταδίδεται με το φτάρνισμα ή το βήχα. Τα σταγονίδια που εκτοξεύονται με αυτούς τους τρόπους έχουν βακτήρια που προκαλούν την ασθένεια. Άλλες τέτοιες ασθένειες είναι η δυσεντερία, η χολέρα και ο τύφος που μεταδίδονται με το μολυσμένο νερό. Οι άνθρωποι που πίνουν τέτοιο νερό κινδυνεύουν επίσης από διάρροια και πυρετό. Μια πολύ επικίνδυνη ασθένεια είναι η ελονοσία που μεταδίδεται με το τσίμπημα κουνουπιών που έχουν ήδη μολυνθεί με την ασθένεια. Προσωπική υγιεινή Όπως έχουμε ήδη πει, τα μικρόβια εισέρχονται στο σώμα μας από το στόμα, τη μύτη και τα ανοιχτά τραύματα. Για να αποφύγουμε μολύνσεις πρέπει να ακολουθούμε μερικούς κανόνες υγιεινής. Η μετάδοση ασθενειών γίνεται με την επαφή μας με άλλους ανθρώπους, μέσω της κατανάλωσης βρώμικων τροφών ή της κατανάλωσης ακατάλληλου νερού. Για να προστατευτούμε μπορούμε να ακολουθήσουμε κάποιους βασικούς κανόνες. Κανόνες προσωπικής υγιεινής Πλένουμε καλά τα χέρια μας πριν το φαγητό Προστατεύουμε τα τρόφιμα από το έντομα και τις βρωμιές Διατηρούμε τα φαγητά μας στο ψυγείο Αποφεύγουμε την επαφή με ανθρώπους που πάσχουν από κάποια μεταδοτική ασθένεια Δε χαϊδεύουμε ζώα αν δε μπορούμε αμέσως μετά να πλύνουμε τα χέρια μας Καλύπτουμε αμέσως τα τραύματά μας με καθαρό επίδεσμο Δε βάζουμε τα χέρια μας στο στόμα, ούτε τρώμε τα νύχια μας Δε χρησιμοποιούμε προσωπικά αντικείμενα άλλων, όπως οδοντόβουρτσα ή ποτήρι Βάζουμε τα χέρια μπροστά από το στόμα μας όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε Πλενόμαστε καθημερινά και προσέχουμε την προσωπική μας καθαριότητα Πρόληψη και αντιμετώπιση ασθενειών Ακόμη και σήμερα οι μεταδοτικές ασθένειες αποτελούν κίνδυνο για την υγεία μας. Η καλύτερη αντιμετώπιση των ασθενειών είναι η πρόληψη. Ο πατέρας της ιατρικής, ο Ιπποκράτης είπε: «Κάλλιον το προλαμβάνει, ή το θεραπεύει» που σημαίνει καλύτερα να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις. Τα πιο αποτελεσματικά μέτρα πρόληψης των ασθενειών είναι η τήρηση των κανόνων ατομικής και δημόσιας υγιεινής και ο εμβολιασμός.

Αντισώματα εναντίον μικροβίου Όταν στο οργανισμό μας εισέρχονται παθογόνα μικρόβια, παράγοντα ειδικά αντισώματα για την αντιμετώπισή τους από το ανοσοποιητικό σύστημά μας, που αποτελεί και την άμυνα του οργανισμού μας. Αυτή η διαδικασία διαρκεί μερικές μέρες. Ταυτόχρονα παράγονται και ειδικά κύτταρα μνήμης που θυμούνται πώς να παράγουν τα συγκεκριμένα αντισώματα αν ξαναμπεί στον οργανισμό μας το ίδιο μικρόβιο. Εμβόλια Τα εμβόλια αποτελούνται από μικρή ποσότητα του παθογόνου οργανισμού που υπό κανονικές συνθήκες θα προκαλούσε ασθένεια στον οργανισμό μας. Τα παθογόνα όμως μικρόβια που περιέχονται στο εμβόλιο είναι είτε νεκρά είτε αδρανοποιημένα, οπότε το ανοσοποιητικό μας σύστημα τα αντιμετωπίζει εύκολα. Τα εμβόλια μπαίνουν στο σώμα μας είτε με ένεση είτε από το στόμα. Εμβολιασμός λέγεται η είσοδος του εμβολίου στον οργανισμό μας. Το σώμα μας παράγει αντισώματα για να αντιμετωπίσει τους εισβολείς και κύτταρα μνήμης. Έτσι όταν εισέλθει το μικρόβιο ξανά στον οργανισμό μας, παράγονται αμέσως τα ειδικά αντισώματα και δεν αρρωσταίνουμε. Τότε λέμε πως έχουμε αποκτήσει ανοσία απέναντι στο συγκεκριμένο παθογόνο μικρόβιο. Κάθε αντίσωμα μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο ένα είδος μικροβίου. Για το λόγο αυτό υπάρχουν διαφορετικά εμβόλια για κάθε ασθένεια. Κάποια παθογόνα όπως ο ιός της γρίπης μεταλλάσσονται συνεχώς, οπότε είναι δύσκολο να δημιουργηθεί ένα εμβόλιο για αυτά. Επίσης είναι άνευ ουσίας το να εμβολιαστούμε για μια ασθένεια, αφού έχουμε ήδη αρρωστήσει από αυτήν, γιατί ο οργανισμός μας έχει δημιουργήσει τα κατάλληλα αντισώματα. Αντιβιοτικά Πολλές φορές αν και προσέχουμε την προσωπική μας υγιεινή, παθογόνα, εναντίον των οποίων δεν έχουμε εμβολιαστεί, εισέρχονται στον οργανισμό μας. Στην περίπτωση αυτή δεν έχει νόημα να εμβολιαστούμε, αφού έχουμε ήδη νοσήσει. Τότε αντιμετωπίζουμε την ασθένεια με άλλους τρόπους, όπως με τη χορήγηση αντιβιοτικών. Τα αντιβιοτικά είναι χημικές ουσίες που εμποδίζουν την ανάπτυξη των μικροοργανισμών. Αντίθετα με τα εμβόλια δεν ενεργοποιούν τη φυσική άμυνα του οργανισμού. Κάθε αντιβιοτικό είναι κατάλληλο για κάποια μόνο μικρόβια. Έτσι πρέπει να χορηγούνται μόνο από τον γιατρό. Τα αντιβιοτικά είναι αποτελεσματικά μόνο εναντίον μικροβίων που αποτελούνται από κύτταρα, όπως βακτήρια, μύκητες, πρωτόζωα, κ.ά.. Οι ιοί, οι οποίοι δεν είναι φτιαγμένοι από κύτταρα, δεν αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά, οπότε δεν πρέπει να τα παίρνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις.

Τα αντιβιοτικά έχουν βοηθήσει τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει πολλές ασθένειες, αλλά η άσκοπη χρήση τους έχει μειώσει κατά πολύ την αποτελεσματικότητά τους. Δεν πρέπει να ακούμε τις συμβουλές φίλων και γνωστών που συνιστούν τη χρήση αντιβιοτικών, επειδή έκανε καλό σε αυτούς. Θα πρέπει, όπως έχουμε ήδη πει, να παίρνουμε αντιβιοτικά μόνο όταν το κρίνει απαραίτητο ο γιατρός μας. Τα αντιβιοτικά όπως όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες που μας κάνουν κακό, όταν τα παίρνουμε χωρίς λόγο. Τα αντιβιοτικά σκοτώνουν όλους τους μικροοργανισμούς, ακόμη και αυτούς που μας κάνουν καλό, οπότε βλάπτουν την άμυνα του οργανισμού μας. Τέλος τα μικρόβια βρίσκουν τρόπους να γίνονται ανθεκτικά στα αντιβιοτικά, οπότε η συχνή χρήση τους τα καθιστά λιγότερο αποτελεσματικά. Αυτό αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ιατρικής. ΦΑΡΜΑΚΑ-ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΟΡΙΣΜΟΣ Σύμφωνα με τον ορισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) φάρμακο χαρακτηρίζεται: Κάθε ουσία ή μίγμα ουσιών, που παράγεται, προσφέρεται προς πώληση, ή παρουσιάζεται για χρήση...στη διάγνωση, στη θεραπεία, στον μετριασμό ή στην πρόληψη νόσου, μη φυσιολογικής φυσικής κατάστασης, ή των συμπτωμάτων τους στον άνθρωπο ή στα ζώα καθώς και για χρήση...στην αποκατάσταση, την διόρθωση, ή την μεταβολή οργανικών λειτουργιών στον άνθρωπο ή τα ζώα. Εκ του παραπάνω ορισμού όπως π.χ. τα βότανα. Επίσης ο ορισμός αφορά ουσίες για χρήση σε ανθρώπους και ζώα και όχι για φυτά που αφορούν τελείως άλλη ειδική κατηγορία της βοτανικής τα φυτοφάρμακα.

Το φάρμακο με τη σειρά αποτελεί έναν τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων παθογόνων μικροοργανισμών. Φάρμακο γενικά ονομάζεται κάθε χημική ουσία ικανή να επηρεάσει την λειτουργία του οργανισμού κάθε εμβίου όντος ή μικροοργανισμού όταν εισέλθει σε αυτόν. Απλούστερα χαρακτηρίζεται κάθε ουσία ή παρασκεύασμα που ανακουφίζει, είτε θεραπεύει, από ασθένειες ή πόνους του ανθρώπινου οργανισμού και γενικότερα αποκαθιστά την ανθρώπινη υγεία. Φαρμακευτικά σκευάσματα ή δραστική ουσία; Στη φαρμακευτική χημεία, ένα σκεύασμα (φάρμακο) είναι ένα μίγμα ή μια δομή, όπως μια κάψουλα, ένα χάπι, δισκίο, ή ένα γαλάκτωμα, που παρασκευάζεται σύμφωνα με μία ειδική διαδικασία (που ονομάζεται "τύπος"). Η τυποποίηση είναι μια πολύ σημαντική πτυχή της δημιουργίας φαρμάκων, δεδομένου ότι είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι: το ενεργό τμήμα του φαρμάκου (δραστική ουσία): παραδίδεται στο σωστό τμήμα του σώματος, στη σωστή συγκέντρωση, και στο σωστό ρυθμό (όχι πάρα πολύ γρήγορα και όχι πολύ σιγά-σιγά). Θα πρέπει επίσης το σκεύασμα να έχει μια αποδεκτή γεύση (στην περίπτωση των χαπιών, δισκίων ή σιρόπια), και τέλος: μετά την αποθήκευση για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα: να είναι ασφαλές και αποτελεσματικό όταν χρησιμοποιείται, και να είναι επαρκώς σταθερό, τόσο από φυσική όσο και χημική άποψη κατά τη μεταφορά από το σημείο παραγωγής (εργοστάσιο) στον τελικό καταναλωτή. Η δραστική ουσία - συστατικό- είναι η ουσία σε ένα φαρμακευτικό σκεύασμα που είναι βιολογικώς ενεργή. Ορισμένα φάρμακα μπορεί να περιέχουν περισσότερα από ένα δραστικά συστατικά. Τα φάρμακα στη δασολογική τους μορφή δεν είναι μόνο δραστική ουσία αλλά και έκδοχα (η ουσία του δισκίου, ή το υγρό που η δραστική ουσία αναιρείται ή άλλο υλικό που είναι φαρμακευτικός αδρανές) Τα φάρμακα επιλέγονται κυρίως για τα ενεργά συστατικά τους,

Πώς μπορεί ο τρόπος παρασκευής ενός φαρμάκου, οι φυσικές και οι χημικές ιδιότητές του, να επηρεάσουν τη σχέση δόσης- αποτελέσματος... Α. Κατάλογος τεχνικών αιτίων, που αφορούν στην παρασκευή του φαρμάκου: 1. Επιλογή πρώτων υλών από διάφορες πηγές 2. Τεχνική παρασκευής Ξήρανση δισκιοποίηση συσκευασία 3. Ομογενοποίηση υλικών 4. Ανάμειξη υλικών 5. Μικροβιακή μόλυνση. Φυσικές και χημικές ιδιότητες του φαρμάκου 1. Σταθερότητα διαλυμάτων 2. Επίδραση φωτός και θερμότητας 3. Μέγεθος σωματιδίων 4. Διαλυτότητα και διαλυτικό μέσο 5. Έκδοχα 6. Προϊόντα αποδόμηση 7. Περίβλημα δισκίων. Φάρμακο και "Φάρμακο". Μία από τις μελέτες που απαιτούνται για τη λήψη αδείας κυκλοφορίας ενός φαρμακευτικού σκευάσματος είναι η μελέτη βιοδιαθεσιμότητας και ισοδυναμίας. Η βιοδιαθεσιμότητα αναφέρεται στα νέα φάρμακα και η ισοδυναμία στα ουσιωδώς όμοια φάρμακα, αυτών που η προστασία του διπλώματος ευρεσιτεχνίας έληξε και παρασκευάζονται από οποιαδήποτε φαρμακευτική εταιρεία. Η έννοια της βιοδιαθεσιμότητας αναφέρεται στο ρυθμό, την ένταση και το ποσοστό που η δραστική ουσία χρειάζεται να μπει στη συστηματική κυκλοφορία ή να φτάσει στο σημείο δράσης.

Η εξέλιξη της ιατρικής και της αντιμετώπισης των ασθενειών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα Η Ιατρική στον Αρχαίο Κόσμο Προϊστορική Ιατρική Τα πρώτα σημάδια της ιατρικής εμφανίζονται στη Λίθινη εποχή. Οι πρώτες ιατρικές γνώσεις σχετίζονταν με θεραπεία τραυμάτων, βοήθεια κατά τον τοκετό, ανακούφιση πόνου και πυρετού. Ο πρωτόγονος άνθρωπος φαίνεται ότι ξεχώριζε την απλή αδιαθεσία ή τις συνέπειες του γήρατος από σοβαρότερες ασθένειες. Πίστευε ότι οι ασθένειες προκαλούνταν από δαιμονικές δυνάμεις ή πνεύματα. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν τη δυνατότητα να ακινητοποιούν σπασμένα άκρα χρησιμοποιώντας υλικά από πηλό, ή να ακρωτηριάζουν άκρα μετά από σοβαρούς τραυματισμούς, γάγγραινα ή δήγματα δηλητηριωδών ερπετών. Οι περιπτώσεις αυτές απαιτούσαν τις υπηρεσίες ενός γιατρού μάγου. Άλλες χειρουργικές επεμβάσεις ήταν οι αφαιρέσεις τεμαχίων βελών ή ακοντίων από διάφορα μέρη του σώματος. Αυτές οι επεμβάσεις απαιτούσαν μεγάλη δεξιοτεχνία από τον γιατρό χειρουργό, ο οποίος γνώριζε πόσο επικίνδυνη ήταν η κάθε μετακίνηση της αιχμής του. Προκειμένου να μην προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στο σώμα του ασθενούς, πολλές φορές αφαιρούσε μόνο το κομμάτι του δόρατος που προεξείχε, γνωρίζοντας ότι το υπόλοιπο θα αναγνωριζόταν από τον οργανισμό ως ξένο σώμα. Παράλληλα με τα θεραπευτικά μέτρα, ο θεραπευτής που ήταν παράλληλα μάγος, ιερέας, χειρουργός και φαρμακοποιός, αναλάμβανε και την ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς. Πριν προβεί στον τρυπανισμό του κρανίου, προσπαθούσε να τρομοκρατήσει τα κακά πνεύματα με κραυγές και εξορκισμούς. Γενικά, οι γνώσεις μας για την ιατρική επιστήμη την προϊστορική περίοδο είναι πολύ περιορισμένες, λόγω του ότι δεν υπήρχε γραφή, συνεπώς και γραπτές πηγές. Τις πληροφορίες που έχουμε τις αντλούμε από απολιθωμένα οστά και κρανία που έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Οι αρχαιότερες μαρτυρίες για την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης στον ελλαδικό χώρο προέρχονται από την περιοχή των Μυκηνών, όπου κατά τη

διάρκεια των ανασκαφών βρέθηκαν ένα τρυπανισμένο κρανίο, πέτρες χοληδόχου κύστεως και σκελετοί αλλοιωμένοι από αρθρίτιδα. Όλα χρονολογούνται περίπου το 1650π.Χ. Διάφορα φυτά αναφέρονται σε πινακίδες Γραμμικής Γραφής Β, όπως το μάραθο, το δίκταμο, το κύμινο και το σέλινο. Επιπλέον στα μινωικά ανάκτορα βρέθηκαν υψηλής ποιότητας εγκαταστάσεις υγιεινής, οι οποίες φανερώνουν και επαληθεύουν την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης στην αρχαία Ελλάδα. (Αλεξιάδου, 2012) Ο Ασκληπιός ήταν ο πρώτος Έλληνας ιατρός. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν γιός της Κορωνίδας και του Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας ανέθεσε την ανατροφή του στο κένταυρο Χείρωνα ο οποίος του έμαθε να γιατρεύει κάθε αρρώστια και κάθε πληγή, είτε με ξόρκια, είτε με μαντζούνια, είτε με μαλακτικά βότανα, είτε και με χειρουργική επέμβαση. Οι κόρες του είχαν ονόματα που συμβόλιζαν την υγεία ή τη γιατρειά (Υγεία, Ιασώ, Αρκέσω, Πανάκεια). (Κακριδής Ι., 1986) Εικόνα 2 : Ασκληπιός Οι ερευνητές της προϊστορίας τον τοποθετούν στην εποχή του Τρωικού Πολέμου (έτος γέννησης: 1247π.Χ.). Παρήγαγε πλήθος φαρμάκων από ιαματικά φυτά και βότανα και δημιούργησε τα περίφημα «φαρμακοτριβεία», όπου γινόταν η κατεργασία των βοτάνων. Όσον αφορά τον τοκετό, ο Ασκληπιός ήταν αυτός που επινόησε το «ευτόκιο λουτρό» σε θαλάσσιο ύδωρ επί δυστοκίας, δηλαδή τη γέννα μέσα σε νερό. Ο Ασκληπιός θεοποιήθηκε λόγω των θεραπευτικών του ικανοτήτων, αφού οι άνθρωποι της εποχής του πίστευαν ότι είχε κάποια θεϊκή δύναμη. Έτσι, η φήμη του διέσχισε τα όρια της (Τρίκαλα), όπου γεννήθηκε και κάλυψε τα όρια της Ελλάδας και μεταγενέστερα ολόκληρου του τότε γνωστού κόσμου. Το γεγονός αυτό οδήγησε στη δημιουργία πάνω από 340 Ασκληπιείων κατά τον 7ο 5ο αι. π.χ. σε όλον τον κόσμο. Τα Ασκληπιεία ήταν ναοί με ιατρική λειτουργία. Δεν ήταν νοσοκομειακά ιδρύματα, αλλά διέθεταν συγκροτημένη δυνατότητα παροχής βασικών υγειονομικών υπηρεσιών (διαιτολόγια, προγράμματα σωματικής ασκήσεως). Επίσης υπήρχαν χώροι ψυχαγωγίας των ασθενών και των συγγενών τους, όπως θέατρα, ωδεία, ιππόδρομοι. Το γνωστό θέατρο της Επιδαύρου αποτελούσε τμήμα του Ασκληπιείου. Οι θεραπείες πραγματοποιούνταν δωρεάν, αλλά οι ασθενείς άφηναν δώρα ως μια ένδειξη ευχαριστίας. Η θεραπευτική τους ικανότητα ήταν αποτελεσματική όσον αφορούσε τραύματα και πυρετούς, όπου χρησιμοποιούνταν βότανα και άλλα χειρουργικά μέσα. Ο πιο συνηθισμένος θεραπευτικός τρόπος ήταν της «εγκοιμήσεως», όπου κατά την κοίμηση του ασθενούς οι θεοί εμφάνιζαν τη θεραπεία σαν όραμα. Τα Ασκληπιεία της

Επιδαύρου, της Κω και της Περγάμου παρέθεταν πάντα και ψυχοσωματική αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας. (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, 1972) Για την Ομηρική εποχή κύρια πηγή πληροφόρησης για την εξέλιξη της ιατρικής είναι τα ομηρικά έπη. Ο Όμηρος στα έπη του κάθε φορά που γράφει για θάνατο ή τραυματισμό ηρώων περιγράφει λεπτομέρειες του ανθρώπινου σώματος. Η Ομηρική ιατρική είναι κατά βάση θρησκευτική. Κύρια αιτία των ασθενειών είναι η οργή των θεών και μόνο αυτοί μπορούν να θεραπεύσουν. Η μαγεία εμφανίζεται κατ εξαίρεση. Γίνεται αναφορά επιδημιών, μελαγχολίας, μανίας, λιποθυμίας και μέθης. Από πλευράς φαρμάκων εμφανίζεται ο μανδραγόρας, το όπιο, δηλητήρια βελών, διάφορες πικρές ρίζες και αιμοστατικά. Από τα ομηρικά έπη φαίνεται επιπλέον ότι οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί γνώριζαν τρόπους για την αντιμετώπιση της αιμορραγίας, τη διενέργεια χειρουργικών επεμβάσεων, την αφαίρεση ξένων σωμάτων και την εφαρμογή πλήθους επιδέσμων, τους οποίους χρησιμοποιούσαν σε μεγάλη έκταση. Ο Όμηρος ονομάζει «ιατρούς» τον Μαχάονα και τον Ποδαλείριο, γιούς του Ασκληπιού. Ο Ποδαλείριος κατείχε την τέχνη του «χειρουργεί». (Ιστορία του Ελληνικού έθνους, 1972) Η ακμή της Ελληνικής ιατρικής είναι ο 5ος αι. π.χ., τότε εξελίσσεται από τέχνη σε επιστήμη. Ο Ιπποκράτης (Κως 460 π.χ. Λάρισα 377 πχ) είναι ο θεμελιωτής της ορθολογικής ιατρικής που κατόρθωσε να την απαλλάξει από τα μεταφυσικά στοιχεία και τις δεισιδαιμονίες της εποχής. Είναι ο πρώτος που προχώρησε στην κωδικοποίηση των μεθόδων για τις θεραπείες των διαφόρων ασθενειών, θέτοντας έτσι τις βάσεις της ιατρικής επιστήμης. Ο Ιπποκράτης θεμελίωσε τη μέθοδο της κλινικής εξέλιξης, που παραμένει όμοια ακόμα και σήμερα. Παρατηρούσε λεπτομερώς τον ασθενή προτού καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα. Επίσης λάμβανε υπόψη του τις ατμοσφαιρικές συνθήκες, τη διεύθυνση των ανέμων, την Εικόνα 2 : Ιπποκράτης (460π.Χ. - 377π.Χ)ποιότητα του νερού και την τοποθεσία της πόλης. Με βάση την κλινική εξέταση του ασθενούς μπορούσε να προβλέψει με ακρίβεια την εξέλιξη της νόσου. Επιπλέον, μελέτησε τη συμπτωματολογία οξέων και χρόνιων ασθενειών. Ο Ιπποκράτης περιέγραψε ορθότατα την ελονοσία, την φυματίωση, τον τέτανο, την πνευμονία, τον ίκτερο, τον ειλεό, διάφορες νευρολογικές παθήσεις, την κίρρωση του ύπατος, τη διφθερίτιδα, τους ρευματισμούς, την παραπληγία κ.ά. Άξια προσοχής είναι η περιγραφή της παρωτίτιδας και ο συσχετισμός της με τη στειρότητα στους άνδρες. Με το όνομα του Ιπποκράτη μας έχει παραδοθεί μια συλλογή από 60 περίπου έργα γραμμένα σε ιωνική διάλεκτο (Ιπποκρατική συλλογή). Στο έργο του «Περί ιερής νόσου», στρέφεται με πάθος εναντίων των ψευτογιατρών, μάγων και εξαγνισμών, που

ξεχώριζαν την επιληψία από τις άλλες ασθένειες θεωρώντας την αρρώστια σταλμένη από τους θεούς. Ο ίδιος πίστευε πως κάθε αρρώστια, επομένως και η επιληψία, έχει μια φυσική αιτία που την προκαλεί. Το έργο του αυτό δικαία χαρακτηρίστηκε «ορόσημο στην ιστορία της ευρωπαϊκής επιστήμης». (Ιστορία του Ελληνικού έθνους, 1972) Σημείο αναφοράς της ιατρικής ηθικής όλων των λαών είναι ο περίφημος «Όρκος του Ιπποκράτη». Αναφέρεται στην υπευθυνότητα του γιατρού απέναντι στον ασθενή και στην κοινωνία. Αποδίδεται στον Ιπποκράτη, λόγω της συνεισφοράς του στην ιατρική επιστήμη, χωρίς να έχει γραφτεί από αυτόν. Εικόνα 4 : Ο Όρκος του Ιπποκράτη Σύμφωνα με τους ιπποκρατικούς ιατρούς, στο σώμα υπάρχουν τέσσερις χυμοί: το αίμα, το φλέγμα, η κίτρινη και η μαύρη χολή. Η ανισορροπία μεταξύ αυτών προκαλούσε τις ασθένειες. Αυτή διορθωνόταν με αφαίρεση του περισσευούμενου χυμού, δηλαδή αφαιμάξεις, χρήση βδελλών, χορήγηση βοτάνων για διάρροια ή εμετό. Ήταν αποδεκτό ότι μεγάλο ρόλο στην πρόκληση ασθενειών είχαν η κληρονομικότητα, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, η κακή διατροφή, το επάγγελμα και η υπερένταση. Εξέταζαν τον σφυγμό, ακόμα και τις οσμές του ασθενή. Επίσης ακροάζονταν με το αυτί τον ασθενή, ενέργεια που διατηρήθηκε μέχρι τον 19ο αιώνα και έπειτα εξελίχθηκε στη σύγχρονη στηθοσκόπια. Γινόταν ανατάξεις εξαρθρώσεων, παρακεντήσεις θώρακα για παροχέτευση πύου, διάνοιξη νεφρικών αποστημάτων και αφαίρεση αιμορροΐδων. Σύγχρονη Ιατρική Στο τελευταίο κομμάτι της εργασίας μας θα αναφερθούμε σε νέες μεθόδους αντιμετώπισης ασθενειών που στο παρελθόν μάστιζαν την ανθρωπότητα. Τα φάρμακα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη θεραπεία των ασθενειών σήμερα. Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα στη σύγχρονη ιστορία της ιατρικής είναι η ανακάλυψη της πενικιλίνης από τον Alexander Fleming, ένα από τα μυθικά ονόματα στον χώρο της σύγχρονης ιατρικής. Η πενικιλίνη είναι αντιβιοτικό που έσωσε εκατομμύρια ζωές καταπολεμώντας βακτηριακές λοιμώξεις που μάστιζαν την ανθρωπότητα και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Μια εξίσου σημαντική ανακάλυψη ήταν αυτή της ασπιρίνης. Το 1853 ο Αλσατός χημικός Σαρλ Φρεντερίκ Ζεράρτ ήταν ο πρώτος που παρασκεύασε το δραστικό συστατικό της ασπιρίνης, το ακετυλοσαλικυλικό οξύ. Χρησιμοποιείται ως αναλγητικό, αντιπυρετικό και αντιφλεγμονώδες. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η ασπιρίνη μπορεί να βοηθά στην πρόληψη εμφάνισης καρκινικών όγκων, όπως αυτών του

στομάχου, των εντέρων ή ακόμη και του μαστού. Η παρακεταμόλη είναι ένα σύγχρονο φάρμακο εκτεταμένης χρήσης καθώς έχει αντιπυρετική και αναλγητική δράση και λιγότερες παρενέργειες από την ασπιρίνη. Στις μέρες μας οι λοιμώδεις ασθένειες που παλαιότερα ταλαιπωρούσαν την ανθρωπότητα έχουν σε μεγάλο βαθμό περιοριστεί χάρη στη βελτίωση της δημόσιας και ατομική υγιεινής, τη γνώση του κύκλου ζωής των παθογόνων μικροοργανισμών και τη χρήση των αντιβιοτικών. Παράλληλα όμως έχουν εμφανιστεί άλλες ασθένειες, οι οποίες προκαλούνται από τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Για παράδειγμα, η υπερκατανάλωση έτοιμου φαγητού και η χρήση φυτοφάρμακων στις καλλιέργειες έχουν οδηγήσει σε καρδιαγγειακές παθήσεις και στην ανάπτυξη καρκίνου σε διάφορες περιοχές του σώματος. Η σύγχρονη ιατρική στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό και στη χειρουργική. Κατά την διάρκεια των τελευταίων εκατό ετών η χειρουργική έκανε μεγάλες προόδους, σήμερα δεν χρησιμοποιείται μόνο για να διορθώνει βλάβες που προκύπτουν από κακώσεις, αλλά και για να θεραπεύει ασθένειες. Στην εξέλιξη αυτή βοήθησε η παράλληλη ανάπτυξη της τεχνολογίας με την κατασκευή ιατρικών μηχανημάτων υψηλής απεικονιστικής δυνατότητας, εξειδικευμένων χειρουργικών εργαλείων και τεχνητών μοσχευμάτων. Έγιναν πιο αποτελεσματικές κάποιες επεμβατικές μέθοδοι, όπως οι χειρουργικές παρακάμψεις (bypass) των στενώσεων των στεφανιαίων αρτηριών, η τοποθέτηση βηματοδοτών στους ασθενείς και οι μεταμοσχεύσεις οργάνων. Επικίνδυνες ασθένειες σήμερα θεωρούνται οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες (επηρεάζουν τα κύτταρα του εγκεφάλου), το Alzheimer, διάφορες παιδικές ασθένειες (πνευμονόκοκκος τύπου Β, κοκίτης, τέτανος) και ο καρκίνος. Ο καρκίνος έχει κεντρίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον των ιατρών και των ερευνητών, λόγω των θανατηφόρων αποτελεσμάτων του και των διαφορετικών μορφών του. Οι στατιστικές δείχνουν ότι αποτελεί τη δεύτερη πιο συχνή αιτία θανάτου μετά τις καρδιοπάθειες. Υπάρχουν πολλές θεραπευτικές παρεμβάσεις για τον καρκίνο, με σημαντικότερες και συνηθέστερες τη χειρουργική και τη χημειοθεραπεία. Η πρώτη σχετίζεται με την αφαίρεση των κυττάρων ή των οργάνων που έχουν προσβληθεί, ενώ η δεύτερη με την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων, με τη βοήθεια αντικαρκινικών φαρμάκων. Η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος και η κατανόηση της μοριακής βάσης της ασθένειας δημιουργεί πολλές ελπίδες για αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της. Μεγάλο κομμάτι της ιατρικής έρευνας επικεντρώνεται στη θεραπεία του καρκίνου που με την συνεργασία πολλών

διαφορετικών επιστημονικών κλάδων ευελπιστεί να δώσει νέες και αποτελεσματικότερες λύσεις στη θεραπεία του. Γενικότερα, κύρια αιτία για τις ασθένειες που παρατηρούνται σήμερα είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής των ανθρώπων παγκοσμίως, καθώς και η καταστροφή του περιβάλλοντος, η οποία συμβάλλει στην ανάπτυξη αναπνευστικών προβλημάτων. Έχει αποδειχθεί ότι σημαντική θέση στη θεραπεία ασθενειών έχει η πρόληψη, διότι «κάλλιον του θεραπεύει το προλαμβάνει» (Ιπποκράτης). Προκειμένου λοιπόν να διατηρήσουμε την υγεία και τη σωστή λειτουργία του οργανισμού μας, πρέπει να δώσουμε βάση στην πρόληψη και στην προστασία της υγείας μας εμείς οι ίδιοι. Ιστορία ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ Οι περισσότερες μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες ιδρύθηκαν προς το τέλος του 19$ου και 20ού νωρίς αιώνα, και αντλήστε το μερίδιο αγοράς τους από μερικές well-marketed προετοιμασίες. Υπάρχουν αυτήν την περίοδο περισσότερες από 200 σημαντικές φαρμακοβιομηχανίες. δείτε τον κατάλογο Όπως σε μερικές άλλες βιομηχανίες, οι οικονομικές πιέσεις αναγκάζουν τις φαρμακοβιομηχανίες προς τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα. Επιχείρηση βιοτεχνολογίας Α βιοτεχνολογία η επιχείρηση είναι οποιαδήποτε επιχείρηση που χρησιμοποιεί τα βιολογικά συστήματα, οργανισμοί διαβίωσης, ή παράγωγα επ' αυτού, για να κάνει ή να τροποποιήσουν τα προϊόντα ή τις διαδικασίες για τη συγκεκριμένη χρήση. Συχνά φαρμακευτικά είδη προϊόντων επιχειρήσεων βιοτεχνολογίας. Χαρακτηριστικά α biopharmaceutical γίνεται με αυτόν τον τρόπο αποτελεσμένο από τα πολύ μεγάλα μόρια που είναι ασταθή και πρέπει να αντιμετωπιστούν δί εγχύσεως στο γραφείο ενός παθολόγου. Ανακάλυψη φαρμάκων Ανακάλυψη φαρμάκων είναι η διαδικασία από την οποία φάρμακα είναι ανακαλυμμένο και/ή σχεδιασμένος. Στο παρελθόν τα περισσότερα φάρμακα

έχουν ανακαλυφθεί είτε με τον προσδιορισμό του ενεργού συστατικού από τις παραδοσιακές θεραπείες είτε κοντά serendipitous ανακάλυψη. Η νέα προσέγγιση ήταν να γίνει κατανοητός πώς ασθένεια και μόλυνση ελέγχεται μοριακός και φυσιολογία επίπεδο και στις συγκεκριμένες οντότητες στόχων βασισμένες σε αυτήν την γνώση. Τα νέα φάρμακα αρχίζουν στο εργαστήριο με τους φαρμακοποιούς, επιστήμονες και φαρμακολόγοι που προσδιορίζουν τους κυψελοειδείς και γενετικούς παράγοντες που διαδραματίζουν έναν ρόλο στις συγκεκριμένες ασθένειες. "Ψάχνουν για τις χημικές και βιολογικές ουσίες που στοχεύουν σε αυτούς τους βιολογικούς δείκτες και είναι πιθανό να έχουν τα φάρμακο-όπως αποτελέσματα. Κάθε 5.000 νέες ενώσεις που προσδιορίζονται από κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανακαλύψεων, μόνο πέντε θεωρούνται ασφαλής για τη δοκιμή στους ανθρώπινους εθελοντές μετά από τις προκλινικές αξιολογήσεις. Μετά από τρία έως έξι έτη περαιτέρω κλινικής δοκιμής στους ασθενείς, μόνο μια από αυτές τις ενώσεις εγκρίνεται τελικά ως πωλημένο φάρμακο για την επεξεργασία. Η ακόλουθη ακολουθία ερευνητικών δραστηριοτήτων αρχίζει τη διαδικασία που οδηγεί στην ανάπτυξη των νέων φαρμάκων:" Προσδιορισμός στόχων "Τα φάρμακα ενεργούν συνήθως είτε στις κυψελοειδείς είτε γενετικές χημικές ουσίες στο σώμα, γνωστός ως στόχοι, όποιοι θεωρούνται για να συνδεθούν με την ασθένεια. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ποικίλες τεχνικές για να προσδιορίσουν και να απομονώσουν έναν στόχο και να μάθουν περισσότερους για τις λειτουργίες του και πώς αυτοί επηρεάζουν την ασθένεια. Οι ενώσεις προσδιορίζονται έπειτα που έχουν τις διάφορες αλληλεπιδράσεις με τους στόχους φαρμάκων χρήσιμους στη θεραπεία μιας συγκεκριμένης ασθένειας." Καθορισμός προτεραιοτήτων στόχων/επικύρωση "Για να επιλέξει τους στόχους για να είναι πιθανότατα χρήσιμος στην ανάπτυξη των νέων θεραπειών για την ασθένεια, οι ερευνητές αναλύουν και συγκρίνουν κάθε στόχο φαρμάκων με άλλους βασισμένους στην ένωσή τους με μια συγκεκριμένη ασθένεια και τη δυνατότητά τους να ρυθμίσουν τις βιολογικές και χημικές ενώσεις στο σώμα. Οι δοκιμές διευθύνονται για να επιβεβαιώσουν ότι οι αλληλεπιδράσεις με το στόχο φαρμάκων συνδέονται με μια επιθυμητή αλλαγή στη συμπεριφορά των ασθενών κυττάρων. Οι ερευνητικοί επιστήμονες μπορούν

έπειτα να προσδιορίσουν τις ενώσεις που έχουν μια επίδραση στο στόχο που επιλέγεται." Ανάπτυξη φαρμάκων Ανάπτυξη φαρμάκων θεωρείται δαπανηρή και εντατική διαδικασία. Από όλες τις ενώσεις που ερευνώνται για τη χρήση στους ανθρώπους μόνο ένα μικρό μέρος είναι τελικά εγκεκριμένος, και μόνο μετά από τη βαριά επένδυση προκλινική ανάπτυξη, κλινική απόκτηση στοιχείων, κλινικές δοκιμές, και έλεγχος ασφάλειας για να καθορίσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα μιας ένωσης. Οι περισσότερες κλινικές δοκιμές είναι τυχαίος. Το κόστος για ένα νέο φάρμακο (νέα χημική οντότητα) υπολογίζεται για να είναι περίπου $1 δισεκατομμύριο USS. Αυτός ο αριθμός είναι εντούτοις hotly συζητημένος. Ανάλογα με διάφορες εκτιμήσεις, μια επιχείρηση μπορεί να ισχύσει για και να της χορηγηθεί το α δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το φάρμακο ή τη διαδικασία το φάρμακο για περίπου 20 έτη. Μόνο μετά από την αυστηρή μελέτη και δοκιμή, όποιος μπορεί να πάρει εφ' όσον 12 έτη, κυβερνητική άδεια επιχορήγησης αρχών για την επιχείρηση στην αγορά και να πωλήσει το φάρμακο. Στις ειδικές περιστάσεις, όπως η αναζήτηση των αποτελεσματικών φαρμάκων για να θεραπεύσουν το AIDS, η διοίκηση τροφίμων και φαρμάκων (FDA) έχει ενθαρρύνει μια βραχυνόμενη διαδικασία για τη δοκιμή φαρμάκων και αποκαλούμενη την έγκριση γρήγοροςκαταδίωξη. Η κλινική δοκιμή περιγράφεται συνήθως όπως αποτελούμενη από τη φάση Ι, Φάση ΙΙ και φάση ΙΙΙ κλινικές μελέτες Σε κάθε διαδοχική φάση, οι αυξανόμενοι αριθμοί ασθενών εξετάζονται. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εταιρίες κλινικές δοκιμές εκείνης της υποστήριξης. Νέα εφαρμογή φαρμάκων "(NDA)/Εφαρμογή έγκρισης μάρκετινγκ (MAA) NDAs και MAAs (στο u.κ.) είναι παραδείγματα των εφαρμογών για να πωληθεί ένα νέο φάρμακο. Τέτοιες εφαρμογές τεκμηριώνουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του διερευνητικού φαρμάκου και περιέχουν όλες τις πληροφορίες που συλλέγονται

κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανάπτυξης φαρμάκων. Στο συμπέρασμα της επιτυχούς προκλινικής και κλινικής δοκιμής, αυτή η σειρά εγγράφων υποβάλλεται στο FDA. ή στις εφαρμόσιμες ρυθμιστικές αρχές σε άλλες χώρες. Η εφαρμογή πρέπει να παρουσιάσει τα ουσιαστικά στοιχεία ότι το φάρμακο θα έχει την επίδραση που αντιπροσωπεύεται για να έχει πότε οι άνθρωποι την χρησιμοποιούν ή υπό τους όρους για τους οποίους ορίζεται, συστημένος ή προτεινόμενος στο μαρκάρισμα. Η λήψη της έγκρισης για να εμπορευτεί ένα νέο φάρμακο διαρκεί συχνά μεταξύ έξι μήνες και δύο έτη." Επιτήρηση μετά-έγκρισης Μερικά φάρμακα παρουσιάζουν μόνο για να υπάρξουν τα ζητήματα ασφάλειας αφότου πωλούνται, δεδομένου ότι οι κλινικές δοκιμές είναι ενός περιορισμένου μεγέθους, όπως τα 3.000 θέματα δοκιμής που απαιτούνται από το FDA. Η postmarketing επιτήρηση εξασφαλίζει ότι μετά από να εμπορευτεί την ασφάλεια ενός φαρμάκου ελέγχεται με προσοχή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ένδειξή της μπορεί να πρέπει να περιοριστεί στις συγκεκριμένες ομάδες των ασθενών, και σε άλλοι η ουσία αποσύρεται από την αγορά εντελώς. Μετά από το FDA εγκρίνει ένα νέο φάρμακο, οι φαρμακοβιομηχανίες μπορούν να πραγματοποιήσουν τις πρόσθετες μελέτες, συμπεριλαμβανομένης της φάσης IIIb και της φάσης IV μελέτες "Μελέτες ανάπτυξης πρόσφατος-σκηνικών φαρμάκων εγκεκριμένος, τα πωλημένα φάρμακα μπορούν να συνεχιστούν για αρκετούς μήνες σε αρκετά έτη." Εισοδήματα βιομηχανίας όγκος δολαρίων του 2004 ο σφαιρικός ήταν $550 δισεκατομμύρια, μια αύξηση 7 τοις εκατό πέρα από 2003-την οποία αντιπροσώπευσε στη συνέχεια μια αύξηση 9 τοις εκατό κατά τη διάρκεια του 2002. Οι αμερικανικές πωλήσεις αυξήθηκαν σε $235.4 δισεκατομμύρια, ένα ποσοστό αύξησης 8,3 τοις εκατό έναντι με 11,5 τοις εκατό αύξησης από το 2002 ως το 2003. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν 46 τοις εκατό της παγκόσμιας φαρμακευτικής αγοράς. Σύμφωνα με το περιοδικό Teradata, "Μέχρι το 2007, $40 δισεκατομμύρια στο u.το Θ*ς. οι πωλήσεις θα χαθούν στις κορυφαίες 10 επιχειρήσεις pharma ως αποτέλεσμα της επιβράδυνσης στην καινοτομία Ε&Α και της λήξης των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας σε σημαντικά προϊόντα,"... "Ρίχνοντας μια ευρύτερη

ματιά σε ολόκληρη τη βιομηχανία, όχι λιγότεροι από 19 φάρμακα υπερπαραγωγών αναμένονται για να χτυπήσουν την κρίση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας μέχρι το 2008. Η ανάλυση προτείνει ότι 150 μεσαίου μεγέθους νέες ενώσεις θα απαιτηθούν μέχρι το 2007-2008 στο u.το Θ*ς. μόνο για να συνδέσει αυτό το χάσμα." Κορυφαίες 10 φαρμακοβιομηχανίες από τις πωλήσεις Οι κορυφαίες 10 φαρμακοβιομηχανίες από 2004 πωλήσεις είναι: Τάξη Επιχείρηση Εισοδήματα Η Ε&Α ξοδεύει 1 Pfizer $46.133 β $7.52 β 2 GlaxoSmithKline $31.377 β $5.19 β 3 Σανοφη- Aventis $30.919 β $9.31 β 4 Johnson & Johnson $22.128 β $5.20 β 5 Θ*Μερθκ $21.493 β $4.01 β 6 AstraZeneca $21.426 β $3.80 β 7 Novartis $18.497 β $3.48 β 8 Μπρίστολ- Myers Squib $15.482 β $2.50 β 9 Wyeth $13.964 β $2.46 β 10 Εργαστήρια Abbott $13.756 β $1.69 β Η φαρμακευτική βιομηχανία είναι διαφορετική Η φαρμακευτική βιομηχανία είναι διαφορετική από τις περισσότερες βιομηχανίες δεδομένου ότι τα προϊόντα συνήθως δεν επιλέγονται από τους καταναλωτές ή πληρώνονται από τους καταναλωτές. Οι παθολόγοι ελέγχουν την επιλογή πολλών φαρμάκων μέσω του γραψίματος συνταγών. Η ιδιωτική ή

δημόσια ασφάλεια πληρώνει συχνά για τα περισσότερα από τα φάρμακα. Επιπλέον, οι ασφαλιστικές εταιρείες περιορίζουν τα φάρμακα που μπορούν να οριστούν μέσω της χρήσης των τυπικών. Αυτό μαζί με τα υψηλά περιθώρια για τη βιομηχανία κάνει φαρμακευτικό μάρκετινγκ μια σύνθετη πειθαρχία. Οι πληρωτές Οι δημόσιοι και ιδιωτικοί ασφαλιστές έχουν επιπτώσεις στο γράψιμο των συνταγών από τους παθολόγους μέσω των τυπικών που περιορίζουν τον αριθμό και τους τύπους φαρμάκων που ο ασφαλιστής θα καλύψει. Όχι μόνο μπορεί ο ασφαλιστής να έχει επιπτώσεις στις πωλήσεις φαρμάκων με τη συμπερίληψη ή αποκλείοντας ένα ιδιαίτερο φάρμακο από ένα τυπικό, μπορούν να έχουν επιπτώσεις στις πωλήσεις με, ή τοποθετώντας τα bureaucratic εμπόδια στον ορισμό ορισμένων φαρμάκων. Τον Ιανουάριο του 2006, το u.το Θ*ς. θα καθιερώσει ένα νέο δημόσιο σχέδιο φαρμάκων συνταγών μέσω Medicare του του προγράμματος. Γνωστός όπως Medicare μέρος δ, αυτό το πρόγραμμα δεσμεύει τους ιδιωτικούς ασφαλιστές για να διαπραγματευτεί με τις φαρμακοβιομηχανίες για την τοποθέτηση των φαρμάκων στα τοποθετημένα στη σειρά τυπικά. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Οι μεταδοτικές ασθένειες ταλαιπωρούν τους ανθρώπους από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Παρόλα αυτά ταυτόχρονα με την εξέλιξη των ασθενειών αυτών δημιουργήθηκαν και διαφορές θεραπείες με τις οποίες ο άνθρωπος κατάφερε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που του δημιουργούσαν αυτές οι ασθένειες. Πιο συγκεκριμένα με την πάροδο των χρονών οι άνθρωποι από την προϊστορική εποχή κατάφεραν να αναπτύξουν την ιατρική και ιδιαίτερα τα φάρμακα για να καταπολεμήσουν τις επιδημίες που ταλαιπωρούσαν την ζωή τους. Στη σημερινή εποχή οι επιστήμες και ειδικά η ιατρική αφού συνεχώς ανακαλύπτονται νέα φάρμακα και τεχνικές προλήψεις και αντιμετώπισης, παρατηρούμε ότι πολλές ασθένειες που θέλουμε να καταπολεμήσουμε έχουν

πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Όμως η συνεχείς ανάπτυξη της βιομηχανίας και πιο συγκεκριμένα της φαρμακευτικής, βοήθησε τον άνθρωπο να παράγει και να διακινεί τα φάρμακα που χρειάζεται ο κόσμος για να εξαλείψει τις μεταδοτικές αλλά και τις άπλες ασθένειες πχ γρυπή στην καθημερινή τους ζωή. Άρα συμπεράνουμε ότι με το πέρασμα των χρονών και όσο οι άνθρωποι συνεχίζουν να αναπτύσσουν την τεχνολογία και επεκτείνουν τις γνώσεις τους, οι ασθένειες θα μειώνονται συνεχώς και τα φάρμακα για την αντιμετώπιση θα αυξάνονται με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Βιβλιογραφία ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΔΗΣ Γ. / ΔΙΑΛΕΤΗΣ Δ. / ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Γ. / ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ Κ., Οι επιστήμες στην αρχαία Ελλάδα, στο Βυζάντιο και στον Νεώτερο Ελληνισμό, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Πάτρα 2000. ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ http://www.ekivolos.gr/ta%20farmaka%20sthn%20arxaia%20ellada%20%28anamesa%20sto%20mytho %20kai%20thn%20episthmh%29.htm https://el.wikipedia.org/wiki/%ce%a6%ce%ac%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%bf http://www.slideshare.net/fotist/ss-30105831 http://historymed.blogspot.gr/2008/08/blog-post_6981.html